What do you think?
Rate this book
Ζόμπι στην Ελλάδα
Είναι γεγονός πως οι ιστορίες με ζόμπι έλκουν διαχρονικά το ενδιαφέρον του κοινού σε παγκόσμιο επίπεδο μέσα από την προβολή κινηματογραφικών ταινιών, με χαρακτηριστικότερες εκείνες του George Romero (τέλη δεκαετίας '60 και εξής), ενώ στις μέρες μας τηλεοπτικές παραγωγές, όπως οι ταινίες/video games "Resident Evil" και η σειρά "The Walking Dead" θεωρούνται εξαιρετικά δημοφιλείς. Παρ' όλα αυτά, στις εκδόσεις iWrite σκεφτήκαμε πως μία ιστορία με ζόμπι δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο συνωμοσιολογικά σενάρια και φονικούς ιούς που ξεπηδούν από μυστικά εργαστήρια...
Η χώρα μας διαθέτει μια πλούσια λαογραφική Παράδοση, με αμέτρητους μύθους και θρύλους, που αναφέρονται σε περιστατικά... δράσης νεκροζώντανων πλασμάτων, από την αρχαία Ελλάδα και τον Μεσαίωνα, έως την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η Παράδοση αυτή, σκεφτήκαμε πως θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή πρωτότυπων διηγημάτων με ζόμπι... ελληνικής προέλευσης!
Μέσα από την αναγγελία για τη διενέργεια ενός πρωτότυπου λογοτεχνικού διαγωνισμού (το αποτέλεσμα του οποίου είναι ο συλλογικός τόμος που κρατάτε στα χέρια σας), στόχος μας ήταν να δώσουμε την ευκαιρία σε Έλληνες συγγραφείς να αναδείξουν το ταλέντο τους, παντρεύοντας ένα ανερχόμενο ρεύμα Λογοτεχνίας με την ελληνική Ιστορία, τη λαογραφία, τις ιδιαίτερες κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του λαού μας και τη σύγχρονη πραγματικότητα που μας περιβάλλει, είτε κατοικούμε στα αστικά κέντρα είτε στην επαρχία.
Η χώρα μας διαθέτει μια πλούσια λαογραφική Παράδοση, με αμέτρητους μύθους και θρύλους, που αναφέρονται σε περιστατικά... δράσης νεκροζώντανων πλασμάτων, από την αρχαία Ελλάδα και τον Μεσαίωνα, έως την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η Παράδοση αυτή, σκεφτήκαμε πως θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή πρωτότυπων διηγημάτων με ζόμπι... ελληνικής προέλευσης!
Μέσα από την αναγγελία για τη διενέργεια ενός πρωτότυπου λογοτεχνικού διαγωνισμού (το αποτέλεσμα του οποίου είναι ο συλλογικός τόμος που κρατάτε στα χέρια σας), στόχος μας ήταν να δώσουμε την ευκαιρία σε Έλληνες συγγραφείς να αναδείξουν το ταλέντο τους, παντρεύοντας ένα ανερχόμενο ρεύμα Λογοτεχνίας με την ελληνική Ιστορία, τη λαογραφία, τις ιδιαίτερες κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του λαού μας και τη σύγχρονη πραγματικότητα που μας περιβάλλει, είτε κατοικούμε στα αστικά κέντρα είτε στην επαρχία.
554 pages, Paperback
First published September 1, 2017
23 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
August 5, 2018
Πριν ξεκινήσω, να ξεκαθαρίσω πως είμαι λάτρης της φανταστικής λογοτεχνίας, οπότε ό,τι κι αν διαβάσετε ακολούθως (όσοι τέλος πάντων αφιερώσετε χρόνο) δεν αποτελεί σκέψεις κάποιου που θεωρεί τη λογοτεχνία του φανταστικού "παραλογοτεχνία". Αντιθέτως, θεωρώ πως η φανταστική λογοτεχνία είναι ένα από τα σημαντικότερα είδη αυτής της τέχνης, και έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα από πολλά άλλα, πιο αναγνωρισμένα είδη.
Η συγκεκριμένη εκδοτική προσπάθεια αξίζει λίγα καλά λόγια για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους θα αναλύσω στο τέλος, αλλά επιλέγω να ξεκινήσω από τα αρνητικά, τα οποία δυστυχώς κυριαρχούν.
Οφείλω να πω, πως ξεκινώντας την ανάγνωση, και ενώ έχω φτάσει λίγο μετά τη μέση των 552 σελίδων, φλέρταρα με την ιδέα να αξιολογήσω τη συλλογή με τρία αστέρια. Τελικά, και καθώς το δεύτερο μισό δεν κατάφερε να στηρίξει την προδιάθεσή μου, καταλήγω να της αποδώσω δύο αστέρια.
Και εξηγούμαι:
Επιμέλεια:
Ξεκινώντας η συλλογή δίνει την εντύπωση πως έχει γίνει κάποια στοιχειώδης επιμέλεια. Και πράγματι, σπανίζουν ορθογραφικά, συντακτικά και γραμματικά λάθη. Αλλά, όπως ανέφερα ήδη, απλώς σπανίζουν. Ειδικά μετά τη μέση, έχουν ξεφύγει διάφορα σε κάθε γλωσσικό επίπεδο (αυτή η κακόμοιρη αντωνυμία "ό,τι", τείνει να αντικατασταθεί από τον ειδικό σύνδεσμο "ότι" - και όχι, δεν αποτελεί "ψείρα", αλλά απαίτηση από κάθε επιμέλεια που σέβεται τον εαυτό της).
Δεν είναι τυχαίο πως όλα τα σημαντικά βραβεία συμπεριλαμβάνουν και ειδική κατηγορία για τους επιμελητές του εκάστοτε λογοτεχνικού είδους. Και με τον όρο "επιμελητής" δεν εννοούμε αποκλειστικά το χτένισμα ενός κειμένου για γλωσσικές παρατυπίες. Πολύ περισσότερο, εννοούμε την ικανότητα να ξεχωρίζουμε το υλικό, το οποίο αξίζει να παραμείνει εντός των σελίδων ενός βιβλίου, καθώς και την ικανότητα να βοηθάμε την εκάστοτε δημιουργό στο να εντοπίσει σημεία του έργου της, τα οποία χρειάζονται αποσαφηνίσεις, συμπυκνώσεις ή διαπλατύνσεις, αναδιαρθρώσεις, βελτιώσεις στη χρήση του εργαλείου που αποκαλούμε "γλώσσα". Στην προκειμένη περίπτωση, σε ό,τι αφορά δηλαδή τη λογοτεχνική αξία του περιεχομένου της συλλογής (και όχι απλώς τα γλωσσικά σφάλματα), η επιμέλεια είναι παντελώς ανύπαρκτη.
Έχουμε έργα των οποίων οι δημιουργοί παλεύουν να χρησιμοποιήσουν καθαρεύουσα ή αρχαΐζουσα γλώσσα (κάποιες φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο), χωρίς όμως την απαιτούμενη επιτυχία. Έργα τα οποία το μόνο που καταφέρνουν είναι να βομβαρδίζουν τον αναγνώστη με πληροφορίες χωρίς την παραμικρή εξέλιξη στην πλοκή. Έργα τα οποία εκτυλίσσονται εντός γνωστής ιστορικής περιόδου, χωρίς όμως την απαιτούμενη ιστορική έρευνα από πλευράς δημιουργού, με αποτέλεσμα να περιγράφονται καταστάσεις οι οποίες είναι πλήρως ασυνεπείς με το ιστορικό πλαίσιο. Όλα αυτά είτε θα μπορούσαν να διορθωθούν με τη βοήθεια των επιμελητών, είτε θα μπορούσε να απορριφθεί η συμμετοχή των έργων. Δυστυχώς τα συναντάμε υπερβολικά συχνά.
Και ερχόμαστε στο
Περιεχόμενο:
Η συλλογή αποτελείται από 45 διηγήματα και είναι αποτέλεσμα κάποιου διαγωνισμού.
Θα έπρεπε να αποτελείται το πολύ από δέκα, αν οι υπεύθυνοι της συλλογής ήθελαν να είναι λίγο απαιτητικοί, ίσως δεκαπέντε, αν θα προτιμούσαν να είναι πιο χαλαροί. Το αναγνωστικό αποτέλεσμα με οδηγεί να πιστέψω, πως απλώς συμπεριέλαβαν ό,τι έλαβαν. Ειλικρινά αναρωτιέμαι, αν οι υπεύθυνοι διάβασαν όλα τα διηγήματα που συμμετείχαν. Αν ναι, τότε αδυνατώ να δώσω εξήγηση στο γιατί πρόσφεραν λογοτεχνικό βήμα σε ιστορίες οι οποίες παρουσιάζουν τεράστιες ελλείψεις σε κάθε επίπεδο.
Θα ήθελα πάρα πολύ να συζητήσω για κάθε διήγημα ξεχωριστά τι δεν μου άρεσε, τι θεωρώ λάθος, τι μου άρεσε, και να προσπαθήσω να δικαιολογήσω τις θέσεις μου, αλλά εδώ δεν μου φτάνει ούτε ο χώρος, και σίγουρα ούτε ο χρόνος.
Να αναφέρω απλώς πως εντός των 45 έργων υπήρχαν: α) υπερβολικά πολλές επαναλήψεις συγκεκριμένων μοτίβων σχετικών με την κεντρική ιδέα της συλλογής (απομακρυσμένο χωριό/τόπος, στο οποίο για Χ λόγο ανασταίνονται η/ο/οι νεκροί και η/ο/οι ήρωες πέφτουν θύματα της αλαζονείας/αφέλειας/ύβρης τους), και β) υπερβολικά πολλές επαναλήψεις προσέγγισης της κεντρική ιδέας με πανομοιότυπο τρόπο, χωρίς πρωτοτυπία ή διάθεση να σπάσουν συγκεκριμένα καλούπια, με τα οποία μας έχει φεσώσει το Χόλιγουντ (ύπαρξη σαπισμένων ζόμπι λόγω κάποιου ιού σε συνδυασμό με κοινωνική κατάρρευση - πολλοί ίσως εδώ προβάλλετε ένσταση με το επιχείρημα πως αυτά αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της μυθολογίας ζόμπι, αλλά προσωπικά περίμενα πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις από νοτιοανατολικοευρωπαίους/μεσογειακούς δημιουργούς, και όχι το αναμάσημα χολιγουντιανών ρουτινών).
Σε γενικές γραμμές η συλλογή κύλισε αργά και βασανιστικά. Η ολοκλήρωση της ανάγνωσής της σώθηκε από το γεγονός πως οι ιστορίες της είναι μικρές (4-8 σελίδες), και κυρίως από περίπου δέκα-δώδεκα ιστορίες οι οποίες εμφανίζονταν κυριολεκτικά σαν οάσεις μέσα σε αναγνωστική έρημο.
Ιστορίες των οποίων οι δημιουργοί γνώριζαν εξαρχής τι ήθελαν να πουν (μπορεί να ακούγεται εξαιρετικά απλό σαν σκέψη, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να υλοποιηθεί). Ιστορίες οι οποίες καταφέρνουν να σπάσουν πολλές κοινοτοπίες. Ιστορίες οι οποίες προσεγγίζουν την κεντρική ιδέα με αίσθηση χιούμορ (και καταφέρνουν να αποσπάσουν έστω ένα χαμόγελο από τους αναγνώστες). Ιστορίες οι οποίες επιλέγουν μια ενδιαφέρουσα οπτική γωνία αφήγησης. Ιστορίες οι οποίες σχολιάζουν με επιτυχία κοινωνικές/πολιτικές/οικονομικές πτυχές του σήμερα.
Βέβαια, ακόμα και αυτές οι ιστορίες έχουν περιθώρια βελτίωσης, αλλά τουλάχιστον καταφέρνουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη αυτού του βιβλίου (και να του προσφέρουν το 2ο αστέρι της αξιολόγησής μου).
Κλείνοντας οφείλω να αναφέρω τα λίγα θετικά που πιστεύω πως παρουσιάζει η συγκεκριμένη προσπάθεια.
Το κυριότερο είναι, πως είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο και βέβαια σημαντικό να προσφέρονται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό δείγματα από το χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού, και κυρίως αυτό να γίνεται προσφέροντας βήμα σε έλληνες δημιουργούς. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, όταν αυτές οι προσπάθειες υλοποιούνται μέσω νέων δημιουργών. Κανείς δεν γεννιέται έτοιμος λογοτέχνης, και γι'αυτό είναι απαραίτητες τέτοιες προσπάθειες, ώστε να ανανεώνεται και να εμπλουτίζεται ο ελληνικός λογοτεχνικός χώρος με αξιόλογους δημιουργούς του φανταστικού.
Όμως αυτές οι προσπάθειες όχι μόνο δεν προσφέρουν, αλλά είναι ικανές να προκαλέσουν τεράστια ζημιά στη λογοτεχνία του φανταστικού, όταν οι υπεύθυνοι επιλέγουν να κινηθούν χωρίς κανένα κριτήριο, αποφεύγοντας το δύσκολο κομμάτι της απόρριψης ανέτοιμων/άπειρων δημιουργών, αδιαφορώντας για το ποιοτικό αποτέλεσμα της προσπάθειας. Γιατί όταν δεν αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα από τους ίδιους τους συντελεστές μια τέτοια συλλογή, η οποία έχει σκοπό να φέρει σε επαφή τις αναγνώστριες με ένα παρεξηγημένο είδος λογοτεχνίας στην Ελλάδα, τότε πώς έχουμε την απαίτηση οι αναγνώστες να αλλάξουν στάση και να εκτιμήσουν τη φανταστική λογοτεχνία όπως πραγματικά της αξίζει;
Συμπερασματικά: θα ήθελα να δω κι άλλες αντίστοιχες εκδόσεις, αλλά σε καμία περίπτωση με τόσο ανέτοιμο υλικό. Στην τελική, η απόρριψη δημιουργών μόνο καλό μπορεί να προσφέρει. Αν πραγματικά επιθυμούν την έκδοσή τους, οι συγγραφείς δεν θα μπορούν να πράξουν διαφορετικά, παρά να βελτιώσουν την τέχνη τους.
Η συγκεκριμένη εκδοτική προσπάθεια αξίζει λίγα καλά λόγια για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους θα αναλύσω στο τέλος, αλλά επιλέγω να ξεκινήσω από τα αρνητικά, τα οποία δυστυχώς κυριαρχούν.
Οφείλω να πω, πως ξεκινώντας την ανάγνωση, και ενώ έχω φτάσει λίγο μετά τη μέση των 552 σελίδων, φλέρταρα με την ιδέα να αξιολογήσω τη συλλογή με τρία αστέρια. Τελικά, και καθώς το δεύτερο μισό δεν κατάφερε να στηρίξει την προδιάθεσή μου, καταλήγω να της αποδώσω δύο αστέρια.
Και εξηγούμαι:
Επιμέλεια:
Ξεκινώντας η συλλογή δίνει την εντύπωση πως έχει γίνει κάποια στοιχειώδης επιμέλεια. Και πράγματι, σπανίζουν ορθογραφικά, συντακτικά και γραμματικά λάθη. Αλλά, όπως ανέφερα ήδη, απλώς σπανίζουν. Ειδικά μετά τη μέση, έχουν ξεφύγει διάφορα σε κάθε γλωσσικό επίπεδο (αυτή η κακόμοιρη αντωνυμία "ό,τι", τείνει να αντικατασταθεί από τον ειδικό σύνδεσμο "ότι" - και όχι, δεν αποτελεί "ψείρα", αλλά απαίτηση από κάθε επιμέλεια που σέβεται τον εαυτό της).
Δεν είναι τυχαίο πως όλα τα σημαντικά βραβεία συμπεριλαμβάνουν και ειδική κατηγορία για τους επιμελητές του εκάστοτε λογοτεχνικού είδους. Και με τον όρο "επιμελητής" δεν εννοούμε αποκλειστικά το χτένισμα ενός κειμένου για γλωσσικές παρατυπίες. Πολύ περισσότερο, εννοούμε την ικανότητα να ξεχωρίζουμε το υλικό, το οποίο αξίζει να παραμείνει εντός των σελίδων ενός βιβλίου, καθώς και την ικανότητα να βοηθάμε την εκάστοτε δημιουργό στο να εντοπίσει σημεία του έργου της, τα οποία χρειάζονται αποσαφηνίσεις, συμπυκνώσεις ή διαπλατύνσεις, αναδιαρθρώσεις, βελτιώσεις στη χρήση του εργαλείου που αποκαλούμε "γλώσσα". Στην προκειμένη περίπτωση, σε ό,τι αφορά δηλαδή τη λογοτεχνική αξία του περιεχομένου της συλλογής (και όχι απλώς τα γλωσσικά σφάλματα), η επιμέλεια είναι παντελώς ανύπαρκτη.
Έχουμε έργα των οποίων οι δημιουργοί παλεύουν να χρησιμοποιήσουν καθαρεύουσα ή αρχαΐζουσα γλώσσα (κάποιες φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο), χωρίς όμως την απαιτούμενη επιτυχία. Έργα τα οποία το μόνο που καταφέρνουν είναι να βομβαρδίζουν τον αναγνώστη με πληροφορίες χωρίς την παραμικρή εξέλιξη στην πλοκή. Έργα τα οποία εκτυλίσσονται εντός γνωστής ιστορικής περιόδου, χωρίς όμως την απαιτούμενη ιστορική έρευνα από πλευράς δημιουργού, με αποτέλεσμα να περιγράφονται καταστάσεις οι οποίες είναι πλήρως ασυνεπείς με το ιστορικό πλαίσιο. Όλα αυτά είτε θα μπορούσαν να διορθωθούν με τη βοήθεια των επιμελητών, είτε θα μπορούσε να απορριφθεί η συμμετοχή των έργων. Δυστυχώς τα συναντάμε υπερβολικά συχνά.
Και ερχόμαστε στο
Περιεχόμενο:
Η συλλογή αποτελείται από 45 διηγήματα και είναι αποτέλεσμα κάποιου διαγωνισμού.
Θα έπρεπε να αποτελείται το πολύ από δέκα, αν οι υπεύθυνοι της συλλογής ήθελαν να είναι λίγο απαιτητικοί, ίσως δεκαπέντε, αν θα προτιμούσαν να είναι πιο χαλαροί. Το αναγνωστικό αποτέλεσμα με οδηγεί να πιστέψω, πως απλώς συμπεριέλαβαν ό,τι έλαβαν. Ειλικρινά αναρωτιέμαι, αν οι υπεύθυνοι διάβασαν όλα τα διηγήματα που συμμετείχαν. Αν ναι, τότε αδυνατώ να δώσω εξήγηση στο γιατί πρόσφεραν λογοτεχνικό βήμα σε ιστορίες οι οποίες παρουσιάζουν τεράστιες ελλείψεις σε κάθε επίπεδο.
Θα ήθελα πάρα πολύ να συζητήσω για κάθε διήγημα ξεχωριστά τι δεν μου άρεσε, τι θεωρώ λάθος, τι μου άρεσε, και να προσπαθήσω να δικαιολογήσω τις θέσεις μου, αλλά εδώ δεν μου φτάνει ούτε ο χώρος, και σίγουρα ούτε ο χρόνος.
Να αναφέρω απλώς πως εντός των 45 έργων υπήρχαν: α) υπερβολικά πολλές επαναλήψεις συγκεκριμένων μοτίβων σχετικών με την κεντρική ιδέα της συλλογής (απομακρυσμένο χωριό/τόπος, στο οποίο για Χ λόγο ανασταίνονται η/ο/οι νεκροί και η/ο/οι ήρωες πέφτουν θύματα της αλαζονείας/αφέλειας/ύβρης τους), και β) υπερβολικά πολλές επαναλήψεις προσέγγισης της κεντρική ιδέας με πανομοιότυπο τρόπο, χωρίς πρωτοτυπία ή διάθεση να σπάσουν συγκεκριμένα καλούπια, με τα οποία μας έχει φεσώσει το Χόλιγουντ (ύπαρξη σαπισμένων ζόμπι λόγω κάποιου ιού σε συνδυασμό με κοινωνική κατάρρευση - πολλοί ίσως εδώ προβάλλετε ένσταση με το επιχείρημα πως αυτά αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της μυθολογίας ζόμπι, αλλά προσωπικά περίμενα πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις από νοτιοανατολικοευρωπαίους/μεσογειακούς δημιουργούς, και όχι το αναμάσημα χολιγουντιανών ρουτινών).
Σε γενικές γραμμές η συλλογή κύλισε αργά και βασανιστικά. Η ολοκλήρωση της ανάγνωσής της σώθηκε από το γεγονός πως οι ιστορίες της είναι μικρές (4-8 σελίδες), και κυρίως από περίπου δέκα-δώδεκα ιστορίες οι οποίες εμφανίζονταν κυριολεκτικά σαν οάσεις μέσα σε αναγνωστική έρημο.
Ιστορίες των οποίων οι δημιουργοί γνώριζαν εξαρχής τι ήθελαν να πουν (μπορεί να ακούγεται εξαιρετικά απλό σαν σκέψη, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να υλοποιηθεί). Ιστορίες οι οποίες καταφέρνουν να σπάσουν πολλές κοινοτοπίες. Ιστορίες οι οποίες προσεγγίζουν την κεντρική ιδέα με αίσθηση χιούμορ (και καταφέρνουν να αποσπάσουν έστω ένα χαμόγελο από τους αναγνώστες). Ιστορίες οι οποίες επιλέγουν μια ενδιαφέρουσα οπτική γωνία αφήγησης. Ιστορίες οι οποίες σχολιάζουν με επιτυχία κοινωνικές/πολιτικές/οικονομικές πτυχές του σήμερα.
Βέβαια, ακόμα και αυτές οι ιστορίες έχουν περιθώρια βελτίωσης, αλλά τουλάχιστον καταφέρνουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη αυτού του βιβλίου (και να του προσφέρουν το 2ο αστέρι της αξιολόγησής μου).
Κλείνοντας οφείλω να αναφέρω τα λίγα θετικά που πιστεύω πως παρουσιάζει η συγκεκριμένη προσπάθεια.
Το κυριότερο είναι, πως είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο και βέβαια σημαντικό να προσφέρονται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό δείγματα από το χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού, και κυρίως αυτό να γίνεται προσφέροντας βήμα σε έλληνες δημιουργούς. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, όταν αυτές οι προσπάθειες υλοποιούνται μέσω νέων δημιουργών. Κανείς δεν γεννιέται έτοιμος λογοτέχνης, και γι'αυτό είναι απαραίτητες τέτοιες προσπάθειες, ώστε να ανανεώνεται και να εμπλουτίζεται ο ελληνικός λογοτεχνικός χώρος με αξιόλογους δημιουργούς του φανταστικού.
Όμως αυτές οι προσπάθειες όχι μόνο δεν προσφέρουν, αλλά είναι ικανές να προκαλέσουν τεράστια ζημιά στη λογοτεχνία του φανταστικού, όταν οι υπεύθυνοι επιλέγουν να κινηθούν χωρίς κανένα κριτήριο, αποφεύγοντας το δύσκολο κομμάτι της απόρριψης ανέτοιμων/άπειρων δημιουργών, αδιαφορώντας για το ποιοτικό αποτέλεσμα της προσπάθειας. Γιατί όταν δεν αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα από τους ίδιους τους συντελεστές μια τέτοια συλλογή, η οποία έχει σκοπό να φέρει σε επαφή τις αναγνώστριες με ένα παρεξηγημένο είδος λογοτεχνίας στην Ελλάδα, τότε πώς έχουμε την απαίτηση οι αναγνώστες να αλλάξουν στάση και να εκτιμήσουν τη φανταστική λογοτεχνία όπως πραγματικά της αξίζει;
Συμπερασματικά: θα ήθελα να δω κι άλλες αντίστοιχες εκδόσεις, αλλά σε καμία περίπτωση με τόσο ανέτοιμο υλικό. Στην τελική, η απόρριψη δημιουργών μόνο καλό μπορεί να προσφέρει. Αν πραγματικά επιθυμούν την έκδοσή τους, οι συγγραφείς δεν θα μπορούν να πράξουν διαφορετικά, παρά να βελτιώσουν την τέχνη τους.
September 23, 2018
Μου άρεσε περισσότερο από ό,τι περίμενα. Μάλλον συμφωνώ με την πρώτη θέση. Γενικά μου άρεσαν γύρω στα δέκα διηγήματα νομίζω, τα μισά περίπου από συνήθεις υπόπτους.
December 31, 2024
Πολλές ιστορίες και όπως είναι λογικό, κάποιες μου άρεσαν πολύ, ενώ άλλες με κούρασαν. Προσπαθεί να πιάσει το θέμα από αρκετές οπτικές, κάποιες όμως παίζουν σε άλλα θέματα (βρυκόλακες, βουρδούλακες, μετά θάνατον ζωή κτλ) και αυτό με πέταξε κάπου...
November 16, 2019
Όπως αναφέρεται και στις υπόλοιπες κριτικές για τη συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων φαντασίας με ζόμπι, θεωρώ ότι λίγες ιστορίες είναι πράγματι εξαιρετικές με καλή δομή αρχής, μέσης και τέλους. Αντιθέτως υπάρχουν αρκετές ιστορίες που έχουν προοπτικές, αλλά θέλουν επιπλέον δουλειά για να είναι ολοκληρωμένες. Καποιες πάσχουν στο κομμάτι της δομής, όπου ξεκινούν χαλαρά και, μάλλον επειδή ο συγγραφέας παρατηρεί ότι του τελειώνει ο χώρος, βάζουν πολύ πληροφορία μαζεμένη στο τέλος. Κάποιες άλλες έχουν καλή και σχετικά πρωτότυπη βασική ιδέα, όπως ο συνδυασμός των ζόμπι με μαγεία και του δαίμονες, ή η περιγραφή γεγονότων απ' την σκοπιά των ίδιων των ζόμπι, αλλά δεν αναπτύσσονται στον καλύτερο βαθμό που θα μπορούσαν.
Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι η συλλογή αυτή έχει προκύψει από έναν διαγωνισμό από τις συμμετοχές του οποίου έχει επιλεχθεί ένας πολύ μεγάλος αριθμός ιστοριών, οπότε εκ των πραγμάτων πολλές είναι παρόμοιες μεταξύ τους, και από αυτές, λίγες είναι αυτές που ξεχωρίζουν.
Πέραν αυτών πάντως, το κομμάτι του στήσιμου του βιβλίου είναι σε πολύ καλό επίπεδο, αν και πρόσεξα κάποια ορθογραφικά και συντακτικά λάθη που διέφυγαν της επιμέλειας. Και φυσικά χαίρομαι που έχουμε αρκετόυς ντόπιους συγγραφείς ιστοριών φαντασίας στην Ελλάδα, καθώς εκδοτικές είναι οποίες είναι πρόθυμες να δώσουν το βήμα και σε νέους/άγνωστους/άπειρους συγγραφείς!
Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι η συλλογή αυτή έχει προκύψει από έναν διαγωνισμό από τις συμμετοχές του οποίου έχει επιλεχθεί ένας πολύ μεγάλος αριθμός ιστοριών, οπότε εκ των πραγμάτων πολλές είναι παρόμοιες μεταξύ τους, και από αυτές, λίγες είναι αυτές που ξεχωρίζουν.
Πέραν αυτών πάντως, το κομμάτι του στήσιμου του βιβλίου είναι σε πολύ καλό επίπεδο, αν και πρόσεξα κάποια ορθογραφικά και συντακτικά λάθη που διέφυγαν της επιμέλειας. Και φυσικά χαίρομαι που έχουμε αρκετόυς ντόπιους συγγραφείς ιστοριών φαντασίας στην Ελλάδα, καθώς εκδοτικές είναι οποίες είναι πρόθυμες να δώσουν το βήμα και σε νέους/άγνωστους/άπειρους συγγραφείς!
Displaying 1 - 4 of 4 reviews