Sylvestre var bara nitton år gammal när han dog i min famn och mitt misstag orsakade hans död.
I sin bok berättar Christian Unge om misstag han har gjort med patienter under sin tjänstgöring för Läkare Utan Gränser i Afrika eller på akutmottagningen i Sverige. Han berättar om kunskapsbrist, dålig handledning, stress, bristande kommunikation och svåra etiska gränsdragningar som skäl till varför fel inträffar inom vården.
Christian Unge pekar även på systemfel, som vårdplatsbrist och superspecialiseringen i storstadsregionerna. Han djupdyker dessutom i världens slumområden och traumatologins våldsamheter.
Men framför allt vänder han blicken mot sig själv och granskar sina misstag på ett utlämnande och okonstlat sätt. Som läsare får vi vara i hans sjukhuskläder. En känsla som kan vara både skrämmande som igenkännande:
Det skulle faktiskt kunnat vara jag som gjorde det där misstaget.
Z tymi książkami o wspomnieniach lekarzy to bywa różnie. Są kompletne wpadki i pozycje bardzo kiepskie a są takie perełki jak ta. Naprawdę zajmująca, wciągająca i szalenie ciekawa. Do tego - rzetelna i podająca dużo informacji. Czego chcieć więcej?
To chyba najbardziej szczery medyczny reportaż, jaki miałam okazję czytać. Bardzo trudno jest się przyznać do błędu zwykłemu człowiekowi, a co dopiero lekarzowi, przez którego pomyłkę ktoś stracił życie. Bardzo odważnie napisana rzecz.
4,5/5⭐️ Bardzo ciekawy reportaż o tematyce medycznej. Polecam szczególnie dla osób które chcą zacząć swoją przygodę z tym gatunkiem. Prosty język, ciekawa historia, nie jest wymagający (co moim zdaniem jest na duży plus). Dobrze się bawiłam czytając ze względu na zainteresowanie owym tematem.
Det här är en bok jag förmodligen inte skulle kasta mig över om jag såg den i bokhandeln. Både bokens titel och omslaget med en läkare som tittar allvarligt på mig litet underifrån skrämmer mer än det lockar. Spontant känns det bättre att leva i ovisshet om hur verkligheten kan se ut och fortsätta att känna mig trygg med sjukvården, även om det är ett självbedrägeri.
Men, som ni förstår har jag ändå läst Christian Unges bok, och det är jag glad för. Tack till förlaget som trodde att den skulle kunna passa mig. Boken är otroligt intressant, tankeväckande och många gånger gripande. Den är dessutom välskriven och lättläst, vilket litet oväntat, med tanke på ämnet, gör den till en bladvändare. Christian Unge är inte bara läkare, utan även författare till flera spänningsromaner. Han vet hur man gör fakta begripligt och hur han skall berätta om sitt liv som läkare så att det blir alldeles lagom tekniskt för den som inte själv är medicinskt kunnig. Fokus ligger ofta på det psykologiska och mänskliga planet.
Christian Unge berättar personligt och prestigelöst om olika fall där han av okunskap, och ibland på grund av övertro på sin egen kunskap, misslyckats som läkare och patienter har dött. Ibland har han tvingats se människor dö av sina sjukdomar därför att det inte funnits tillräckliga medicinska resurser. Det hände flera gånger i arbetet för Läkare utan gränser i Kongo och Burundi. Men människor överlever också, även det berättar han om.
Den enda kritik jag har är att boken är litet spretig. Jag är inte helt klar över vad som är Christian Unges syfte med boken, även om jag är glad att han valt att dela med sig av sina erfarenheter och upplevelser. Förutom att han berättar om olika patientfall innehåller boken kritik mot hur auktoritära läkare inom sjukvården förhindrar yngre läkare och övrig vårdpersonal att ifrågasätta beslut. Han diskuterar om Sverige skulle klara att hantera ett terrordåd med hundratals skadade och han redogör för forskningsfusk och Macchiarinis forskningsfusk i synnerhet, och hur Macchiarinis patienter avled till följd av inopererade luftstrupar. Etikfrågor lyft också fram i boken. Som svårigheten i att förhålla sig till de grymma experiment som genomfördes på fångar i koncentrationslägren, och som än i dag är den kunskap vi har om vissa förhållanden, som till exempel grav nedkylning.
Christian Unges bok kanske kan läsas som en kombination av självbiografi, med många berättelser om hur han själv och andra har agerat i förhållande till olika patienter, och ett diskussionsunderlag för förbättringsåtgärder inom vården. Jag, och andra som inte heller arbetar inom vården, får genom Christian Unges bok ett inifrånperspektiv som känns viktigt som patient. Genom att känna till bristerna kan man själv bättre ta vara på sin rätt. Christian Unges bok är oavbrutet väldigt intressant och spännande läsning.
Coraz częściej sobie powtarzam, że powinnam przestać czytać wspomnienia lekarzy, bo co książka to rozczarowanie. Większe albo mniejsze ale w pewnym momencie każda z nich sprawia mi zawód. U Christiana Unge miało być inaczej, bo od samego początku było inaczej. I faktycznie w jakichś osiemdziesięciu procentach ta pozycja sprawiała mi ogromną radochę. Tylko końcówka nie taka…
Poznajemy historię lekarza, który lekarzem… w ogóle nie chciał być. Nigdy nie było to jego marzeniem, a zanim zdecydował się na studia medyczne odhaczył stos innych kierunków i zawodów, a po skreśleniu całkiem pokaźnej listy, poszedł za głosem rozsądku i zdecydował się na zawód lekarza. Ale nie chciał być chirurgiem, choć to prestiż, nie zdecydował się na pracę w szpitalu, choć byłby blisko domu. Nie. Nasz świeżo upieczony doktorek wyruszył na misję z Lekarzami Bez Granic.
I to jest to, co w tej konkretnej pozycji jest najlepsze. To i szczerość Unge. Ten człowiek bez ceregieli przyznaje się do własnych błędów, wytyka błędy systemu, głośno krytykuje szwedzki system zdrowia i szwedzkich lekarzy. I ja go za to uwielbiam! Jednocześnie daje nam dużo informacji, ale przy tym nie zanudza, tylko potrafi przytrzymać nasze zainteresowanie. Z bolesną szczerością mówi, jak trudny jest los lekarza na misji i że absolutnie nie jest to tak proste i cukierkowe, jak mówią filmy i seriale.
Tak naprawdę dopóki opowiadał o życiu poza granicami szpitala, ja byłam zainteresowana, choć druga wyprawa z Lekarzami była okay, to jednak zaczęłam się zastanawiać czy jest nam w stanie powiedzieć jeszcze coś nowego, bo w pewnym momencie miałam wrażenie, że się powtarza… Sceny ze szpitalnych korytarzy już mnie niestety wybudziły. Ale prawda jest taka, że jeśli często siedzicie w temacie to raczej nic nowego nie dostaniecie. Jeśli nie sięgacie po takie książki, to ta konkretna może się okazać na wagę złota, bo pióro Christiana jest świetne i pierwszy raz od dawna mam wrażenie, że dostałam prawdziwe wspomnienie, a nie podręcznik do medycyny.
Tylko sumienie nie pozwala dać więcej niż 3 gwiazdki.
En lite spretig bok. Drygt första halvan tar upp Unges upplevelser från sina uppdrag för Läkare utan gränser. Andra halvan är mer fokuserad på Svensk sjukvård. Den tar upp många ämnen, allt ifrån ojämlikheten mellan svensk sjukvård och den som finns i fattigare länder, hur man handskas med döden som läkare till brister inom svensk sjukvård och den press men också glädje som finns över att vara läkare.
Som aspirerande läkare fann jag den både inspirerande och lite läskig. Inspirerande utifrån möjligheten att få se in i tankarna hos en läkare med flera års erfarenhet och se att många av de frågor jag funderat kring också finns eller funnits hos honom. Men också läskig utifrån att den bild som presenteras av läkaryrket är en där man har ett väldigt stort ansvar och där man kommer att göra ödesdigra fel.
Jag rekommenderar den till de som ska in i sjukvården eller redan är där. Men också till dem som vill veta hur det kan vara att vara läkare och delvis människa över lag.
Does it make sense to write this in English? Probably not but I will anyways since it matches the rest of my reviews. I am not one for autobiographies, I have never been, but somehow this book managed to speak to me. I just loved the way Unge talks about his life, weaving in life stories with lessons about history and medicine. It is so easy to see how the experiences shared in the book has shaped both his attitude towards life but also his authorship. For context: I listened to the book, which I think helped me tremendously to appreciate the storyline. I would highly recommend for people who find it hard to get trough less fantastical books, as it made the experience closer to listening to an interesting podcast.
Na pewno to nie jest książka dla wszystkich, bo podejrzewam, że może być zwyczajnie nudna, ale jeśli ktoś zastanawia się, jak to jest pracować w ochronie zdrowia - super. Bardzo cenne były dla mnie przykłady błędów i ciągłe zaznaczanie, jak ważne jest przyznawanie się do tych błędów. Bardzo wartościowe były także wspomnienia z Afryki, porównanie jak się leczy w biednych, ogarniętych wojną krajach, a jak w bogatej Szwecji. Dużo o odpowiedzialności, trudnych wyborach, szukaniu swojej drogi, mnie się bardzo podobało.
En bok alla bör läsa! Lyssnade på den och Unge själv läste och han var grym. Boken är innerlig och utlämnande om ett yrke som debatterats flitigt under valrörelsen. Sjukvården.
Książka przedstawia niesamowicie ciekawe dylematy dotyczące etyki lekarskiej, krytykę systemu zdrowia i wytyka jego błędy. Zawiera rowniez bardzo dużo informacji o medycynie - jej rozwoju i postępie w ciągu ostatnich lat oraz o tym jak wygląda w Szwecji i w biedniejszych krajach Afryki. Na początku strasznie się wciągnęłam, szczególnie fragmenty o Lekarzach bez Granic* mnie interesowały (*medyczna organizacja humanitarna). Widzę teraz zawód lekarza z innej perspektywy, która była mi poniekąd znana, ale dopiero w trakcie czytania zaczęłam aż go podziwiać. Autor miał do opowiedzenia ciekawą historię swojego życia i moim zdaniem zrobił to bardzo dobrze.
Niestety później dla mnie, osoby, która nie interesuje się medycyną, książka stała sie bardzo monotonna. Za dużo było danych i miałam wrażenie, ze cały czas wałkujemy jeden temat. Ja się wynudziłam na końcówce, ale to może być tylko mój problem.
Autor pokazuje nam z czym tak naprawdę wiąże się medycyna i jaki ładunek psychiczny za sobą niesie taka praca. Dla mnie temat idealny, uwielbiam czytać o tym zawodzie, który co rusz zdradza mi nowe tajemnice.
Opisy chorób czy specjalistycznego leczenia były wyjaśnione w prosty sposób. Mam wrażenie, że każdy zrozumie o co chodzi, nie interesując się wcześniej tematem. Sama przed przeczytaniem nie miałam niewiadomo jakiej wiedzy, a jednak większość zrozumiałam. Nazewnictwo medyczne także mnie nie przytłoczyło.
Mogę ją porównać do książki „Będzie bolało” o podobnej tematyce i koncepcie. „Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze” jest dużo bardziej konkretna. Mam wrażenie, że przedstawia ciekawsze elementy z życia lekarza i nie ciągnęła mi się tak, jak „Będzie bolało”.
nawet 4.25, a może i 4.5⭐️. naprawdę solidna pozycja, chociaż nie mam porównania z innymi tego typu. nie zmienia to jednak faktu, że otrzymałam wszystko, czego chciałam – potężną dawkę wiedzy na temat kilku lat z życia lekarza. według mnie zachowany jest odpowiedni balans, bo nie słuchałam anegdot o śmierci przez całe 10 godzin, było to przewijane "lżejszymi" opisami. natomiast to, co dla mnie najważniejsze to fakt, że nie było tu żadnych żartów, a autor pokazał ogrom szacunku do osób oraz bliskich, jakie zostały przez niego wspomniane.
Ta książka pozwala spojrzeć na zawód lekarza inaczej, bardziej empatycznie. Dzięki niej można zrozumieć choć trochę, jak ciężkie decyzje są codziennością w tej pracy. Doceniam, że autor dzieli się z nami ze szczerością, przypadkami które były dla niego ciężkie, lub gdzie popełnił błąd. Jednocześnie nie ukrywa słów krytyki wobec innych lekarzy, siebie i systemu.
Świetneeee Każdy rozdział zaczynał się odrazu bardzo ciekawie więc polecam dla zainteresowanych tematami lekarzy(ja na medycynę się nie wybieram i po tej książce tym bardziej widzę jak horrendalnie trudna jest praca lekarza)
Dobra, ale na początek przygody z tego typu książkami. Bardzo mocno skupiała się na aspektach etycznych i politycznych pracy lekarza, które, mając przeczytanie całkiem sporo takich książek, były dla mnie dość oczywiste.
Bardzo dobry reportaż o misji Lekarzy bez granic, błędach medycznych oraz różnicach pomiędzy praktykami lekarskimi w Afryce i Szwecji. Bardzo otrzeźwiający i otwierający oczy na inne warunki życia - o o których niby każdy z nas wie, ale które nadal wstrząsają, pokazane na konkretnych przykładach. 4⭐️/5.
Intressant att läsa något ur en läkares synpunkter och man kan inte hävda att Christian har levt ett intresselöst eller händelselöst liv. Ska kolla upp deckarna han skrivit med.