کیارستمی جهانی بیقاعده داشت. قواعد او در هر رفتار و بازی و اثر مختص همان کار بود. او مهارت خود را در کشف، مدام بسط و توسعه میداد. هر کاری از آثر گرافیک او نه تنها امضای کار قبلی را نداشت که میشد بیمحابا تردید کرد که کار طراح تازه و نام آشنایی است. کیارستمی در هر کاری از خودش فراتر میرفت و یافتهای تازه عرضه میکرد…
اولین کتابی بود که دربارهی اون وجه گرافیست آقای کیارستمی میخوندم و به عنوان کسی که تو این مسیر قدم میزنه برام واقعا جالب بود و خیلی بهم کمک کرد حرفها و دیدشون.
مصاحبهها گاهی خیلی جالب میشن. مخصوصن وقتی با کیارستمی باشن. این هم کتاب خوبی بود و گاهی درباره گرافیک حرف میزد و طوری که باید نسبت بین سلیقه طراح و سلیقه کارفرما رو رعایت کرد و گاهی درباره سینما. کیارستمی خاطرات جالبی تعریف میکرد و دید خیلی خوبی داره.
این اثر به جنبه ی دیگری از زندگی کیارستمی بزرگ یعنی گرافیک می پردازد. در طول گفت و گو شاهد صمیمت و سادگی عباس کیارستمی با مخاطبانش هستیم و نکته ی جالب و تامل برانگیز گفت و گو آن است که در میان صحبت های کیارستمی بزرگ، علاوه بر نکاتی درباره ی گرافیک، درس زندگی می آموزیم!
از جنبه مثبتش بخوام بگم حرف ها و نکاتی کیارستمی بود. نکاتی که باعث میشد بیشتر و بیشتر فکر کنم چه آدم خاصی بوده( یک نکته شاید بی ربط در مورد کیارستمی که به نظرم اومد این بود که چقدر از انرژی روانی بالایی برخوردار بوده وقتی بعد جلسه سه ساعته میگه حیف که آدم فکر می کند این طفلکی ها خسته می شوند وگرنه دو سه ساعتی بیشتر صحبت می کردیم!) و تفاوت کیارستمی هم با دیگر افرادی که حرفای قشنگ می زنن این بود که در عمل خودش رو ثابت کرده بود. فقط یک آدم باریک بین که خلاقیتش در مقام حرف باقی می مونه نبود، بلکه حرفاش پیشتر در کارهاش تجلی پیدا کرده بودن. ازین رو به نظرم نمیشه کتابی رو خوند که این بشر درش صحبت کرده باشه و از نکاتی چند لذت نبرد و ازین جهت این کتاب هم طبعاً برام استثنا نبود اما آنچه که منو از کتاب گله مند میکنه، عنوانش بود که به سختی میشد به محتواش ربطش داد و این طور به نظر میومد که از اسم کیارستمی داره استفاده میکنه که بار فلسفی به کتاب بده (که در واقع یک شگرد تبلیغاتی صرف و فریب بیننده ی جلد کتاب هست) و دیگر کم توجهی مولفان کتاب در بعضی از قسمت ها بود مثلا اونجا که طراح پوستر فیلم مشق شب دربارش داشت حرف می زد آیا نمیشد یک صفحه هم به اون اختصاص داد تا خواننده در عمل ببینه که صحبت از چیه؟ به این دلایل علی رغم اینکه حرفای کیارستمی برام جالب بودن دادن سه ستاره به خود کتاب عادلانه و کافی به نظرم میاد. ضمناً خوشحال می شم اگه درباره اسم کتاب اشتباه کردم، یکی برام توضیح بده که درون صورت نیم ستاره بهش باید اضافه کنم