Το αμάρτημα της μητρός μου: Το μόνον της ζωής του ταξίδιον, Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου, Ο Μοσκώβ-Σελήμ

by Georgios Vizyinos, Γεώργιος Βιζυηνός

Τέσσερα διηγήματα, διαμάντια της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας, γραμμένα από έναν σπουδαίο πεζογράφο.

Ο Γεώργιος Βιζυηνός υπήρξε θεμελιωτής του ελληνικού διηγήματος. Δημιούργησε ένα έργο διαποτισμένο από βαθύ στοχασμό, μεγαλοφυή σύλληψη χαρακτήρων και κυρίως ποιητική ανάπλαση ισχυρών βιωμάτων. Η μυθοπλασία του αναφέρεται σε ένα κόσμο που έζησε, παρατηρεί ό,τι τον περιβάλλει, και ενώ οι ήρωές του προβάλλουν προπύργιο τις ηθικές τους αρχές, αυτός δεν καταδέχεται να ηθικολογήσει. Την πραγματικότητα, την κουβαλάει σαν τραύμα και παράσημο μαζί, κι αυτό το βουητό της ζωής υπάρχει με απρόμενη ζωντάνια στο έργο του.

Genres: Greece, Classics, Short Stories, Fiction, Literature

192 pages, Paperback

First published January 1, 1883

About the author

Georgios Vizyinos (Greek: Γεώργιος Βιζυηνός) was a Greek prose writer and poet, one of the most significant figures of Greek literature. He was born Georgios Syrmas in Vizyi, Eastern Thrace, on March 8, 1849. He was sent at a young age by his parents to Constantinople to become a clothesmaker but instead chose to study first religion and later literature.

In 1873, he published his first collection of poems "Ποιητικά πρωτόλεια". The following year, Vizyinos published his epic poem "Codrus". His third collection was originally entitled "Ares-Mares-Koukounares" but later re-titled "Breezes of the Bosphorus". All three works received awards for poetry.

In 1883, Vizyinos started writing in prose. In a span of merely fifteen months (1883 - 1884) he wrote and published five short novels in the magazine Hestia, thus opening the way for a new literary form and at the same time demonstrating unique thematic, narrative and structural inventiveness. The short stories "Who was my Brother’s Murderer?", "The only Voyage of his Life", "The Consequences of an Old Story" and "Moskov-Selim" deal with the controversial subject of relations and the terms of coexistence among Greeks, Slavs and Turks in the Balkans, as well as the dialogue between the Greeks of Greece and the Greeks of the Ottoman Empire and the Diaspora, and also between Europe and modern and ancient Hellenism. The symbolic function of language and the self-referring function of literature are reflected mainly in the short stories "Between Piraeus and Naples" and "The only Voyage of his Life".
Vizyinos was forced to work as a high school teacher following the death of his chief mentor, Georgios Zarifis in 1884.

In 1892, he was stricken with mental illness and was admitted to Dromokaitios asylum, near Athens. He died there four years later on April 15, 1896.

Reviews

[Despoina Paschalidou · Rating 5 out of 5]

Αισθάνομαι ντροπή για τα μόνο 5 αστέρια που τολμώ και βάζω. Ο Βιζυηνός είναι μοναδικός και σπουδαίος πεζογράφος. Ευκολοδιάβαστη έκδοση θέλω να σημειώσω.

https://lego-ergo-sum.com/2021/10/15/...

[Νίκος Vitoliotis) · Rating 4 out of 5]

Πολύ δυνατή και γεμάτη φρεσκάδα η γραφή του Βιζυηνού, κι ας έχει περάσει κοντά ενάμισης αιώνας. Πρόκειται για συγγραφέα φαινόμενο, που επιβλήθηκε στα γράμματα, δημοσιεύοντας μόλις έξι(6) εκτενή διηγήματα! Συστήνεται ανεπιφύλακτα, παρά την καθαρεύουσα που χρησιμοποιεί.

[Jenny · Rating 5 out of 5]

Υπέροχος Βιζυηνός!Η έκδοση περιλαμβάνει 4 διηγήματα:

"Το Αμάρτημα της Μητρός Μου" 5*
Το τέλειο διήγημα;Σίγουρα μέσα στην δεκάδα.Το διάβασα πριν χρόνια για τις πανελλήνιες εξετάσεις και με είχε συγκλονίσει.Από τότε,απέφευγα να το διαβάσω,λόγω της στεναχώριας που μου προκαλούσε.Διαβάζοντάς το λοιπόν μετά από χρόνια,σε διαφορετική πλέον ηλικία και φάση στη ζωή μου,με συγκλονίζει όσο τότε!Σπαρακτικό διήγημα,το οποίο για μένα αναδεικνύει το μεγαλείο της αγάπης της μάνας απέναντι στα παιδιά της(κάτι το οποίο αποτελεί σταθερό χαρακτηριστικό και στα υπόλοιπα διηγήματα του Βιζυηνού).Άλλα θαυμάσια χαρακτηριστικά,τα οποία επαναλαμβάνονται και στα υπόλοιπα διηγήματα,είναι η εναλλαγή του γλωσσικού ύφους ανάλογα με τον εκάστοτε "ομιλητή",ο τρόπος που ψυχογραφεί βαθιά τους χαρακτήρες,ακόμη κι αν δεν είναι πρωταγωνιστικοί, και ο τρόπος που κλείνει τα διηγήματα,με προτάσεις που συμπυκνώνουν με δραματικό τρόπο όλο το νόημα της ιστορίας και σου αφήνουν μια μικρή μαχαιριά στην ψυχή.

"Το Μόνον της Ζωής του Ταξίδιον" 4,5*
Μεγαλώνουμε και συνειδητοποιούμε ότι οι άνθρωποι που βλέπαμε πάντα σαν μικρούς θεούς,δεν είναι παρά άνθρωποι.Μεγαλώνουμε και κάνουμε όνειρα και σχέδια,αλλά μπορεί και να μην τα πραγματοποιήσουμε ποτέ μας.Εξαιρετική γλυκόπικρη ιστορία,δύσκολο να αφήσει κάποιον που τη διαβάζει με στεγνά μάτια.

"Ποιος Ήτον ο Φονεύς του Αδελφού Μου" 4,5*
Ένα διήγημα που μου προκάλεσε αγωνία.Από ένα σημείο και μετά είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την τραγική αλήθεια,αλλά δύσκολο να το αποδεχτεί συναισθηματικά και περιμένει εναγωνίως τη στιγμή της αποκάλυψης.Τονίζονται ιδιαίτερα κάποια ηθογραφικά χαρακτηριστικά και διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον κάποια πράγματα για τον τότε τούρκικο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς.Ο τρόπος που δύο μητέρες με διαφορετική θρησκεία και καταγωγή δημιουργούν μια μικρή ομάδα ήταν ιδιαίτερα συγκινητικός.

"Ο Μοσκώβ-Σελήμ" 5*
Ο λόγος που έβαλα 4,5* στα δύο προηγούμενα διηγήματα ήταν η σύγκριση με το "Αμάρτημα" και αυτό εδώ το αριστούργημα.Ο Μοσκώβ-Σελήμ,ένας άνθρωπος που όλοι γύρω του κοροϊδεύουν για την μεγάλη αγάπη που τρέφει για τη Ρωσία,αν και Τούρκος,αλλά η ιστορία της ζωής του δείχνει ότι δεν είναι ούτε τρελός,ούτε κουτός.
"Δεν έχω κανένα κρυφό να σε διηγηθώ",με είπε τότε, "ή κανένα ντέρτι που δεν ημπορούσαν ν'ακούσουν κι'άλλοι.Μα για τους άλλους ο Μοσκώβ-Σελήμ είναι άνθρωπος σχεδόν τρελλός.Τί θέλεις να τους πω;Πώς θέλεις να με καταλάβουν;
Η πανανθρώπινη αλήθεια που διαφαίνεται σε όλα τα διηγήματα του Βιζυηνού,αλλά εδώ λάμπει σαν το φως του ήλιου:ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τί βάσανα κουβαλά κάποιος στην καρδιά του.Κανένας δεν είναι πάντα αυτό που δείχνει και είναι μεγάλη ντροπή να κρίνεις επιφανειακά τον διπλανό σου.
Άλλο ένα στοιχείο το οποίο με άγγιξε ιδιαίτερα και με το οποίο ταυτίστηκα(όπως φαντάζομαι ότι θα ταυτιστεί εύκολα οποιοσδήποτε Έλληνας στην εποχή που ζούμε) είναι η απογοήτευση του Μοσκώβ-Σελήμ με τη χώρα του και η συνειδητοποίηση ότι όσα κι αν της προσφέρει,εκείνη θα παραμένει αχάριστη και θα τον βασανίζει..Μα δεν μπορεί παρά να την αγαπάει.

[Nikos · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικα διηγηματα.Εξαιρετικα!!!!!.Φοβερη πενα ο Βιζυηνος

[Γιώργος Μπελαούρης · Rating 5 out of 5]

όλα τα διηγήματα της συλλογής είναι ένα και ένα
παίζουν με όλα τα συναισθήματα και όλα τα χρώματα του φάσματος
κλασικότατα
τι να πω για το καθένα;
το αμαρτημα της μητρός μου; που στο σχολείο η θεωρητική μας έκανε να το σιχαθούμε και όταν το διαβάζεις με καθαρό νου, μόνος σου, είναι μαχαίρι στην καρδιά;
το μόνον της ζωής μου ταξίδιον; ότι πιο γλυκό και aww έχει υπάρξει;
ποίος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου;
δεν έχω λόγια....
τρομερή σειρά, και τα είκοσι βιβλία είναι ένα και ένα

[Vichy · Rating 5 out of 5]

Το αμάρτημα της μητρός μου:
Πώς μια μάνα εξηγεί την αδυναμία της στα κορίτσια. Εκπληκτική γραφή.

Το μόνον της ζωής του ταξίδιον:
Ένας παππούς θαυμάζεται από τον εγγονό του για τα ταξίδια που έχει κάνει (?) καθώς έχει τόσες ιστορίες να του αφηγηθεί. Αστεία και πικρή ιστορία.

Ποιος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου:
Η δραματική ιστορία μιας μάνας που τελικά ποτέ δε θα μάθει ποιος σκότωσε το παιδί της ή πόσο κοντά της ήταν. Τραγικότητα.

Ο Μοσκώβ-Σελήμ:
Ένας Τούρκος στην προσπάθεια του να αποδείξει την ανδρεία του στον πατέρα του περνά αδιαμαρτύρητα όλα τα βάσανα του πολέμου. Στο τέλος της ζωής του η απογοήτευση που θα νιώσει από τη συμπεριφορά των συμπατριωτών του θα στρέψουν την προτίμηση του στους Ρώσους που του συμπεριφέρθηκαν άψογα ενόσω ήταν αιχμάλωτος τους. Ωστόσο, η ύστατη ώρα δείχνει τι πραγματικά πεθυμά η καρδιά μας...

[Varvara Nikolaidou · Rating 5 out of 5]

Τι υπέροχη γραφή! Τι όμορφη χρήση της ελληνικής γλώσσας! Και τι ταλέντο που είχε ο Βιζυηνός να ψυχογραφεί χαρακτήρες και να μας τους παρουσιάζει τόσο ολοκληρωμένα και γλαφυρά.

Ένα από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα:
«Ιλαρόν φως από της Ανατολής εχρύσιζε τας κορυφάς των προς τα αριστερά λόφων και εχύνετο επί των αφυπνιζομένων ρείθρων, ως πρωινόν μειδίαμα επί των χειλέων καλλιμόρφου παρθένου.»

[ΕΥΑ · Rating 3 out of 5]

Προσωπικές εμπειρίες, παραμυθια εμπνευσμενα απο την ζωή του ίδιου του συγγραφέα συνθετουν ένα μωσαικό από ανθρωπινες τραγωδίες. Επηρεασμενος από την ενασχολησή του με την ψυχολογία και την φιλοσοφία, δημιουργεί ενδιαφεροντα ψυχογραφήματα, αναλύοντας τους ήρωές του σε βαθος ενώ πραγματευεται διαχρονικά φιλοσοφικα θεματα όπως ο έρωτας, ο θάνατος, το πεπρωμένο, η τιμή, η εθνική περηφάνια, χωρίς να λείπουν και καποιες νήξεις για πολιτικά θέματα. Επτά διηγηματα γραμμενα σε "βαριά" καθαρεύουσα, δεξιοτεχνικά δοσμενη αλλά σε μερικα σημεια στριφνή και πυκνή που κουραζει ακομα και πιο εξοικειωμενους αναγνώστες. "Ποιος ητο ο φονεύς του αδερφου μου" ένα συγκλονιστικό ψυχολογικο θριλερ, κορυφαια παραγωγη της ελληνικής λογοτεχνίας, χωρίς ομως να μπορει να φτάσει το μεγαλείο του Παπαδιαμάντη. Γνώμη μου.....

[Ioanna · Rating 5 out of 5]

Το διήγημα αυτό με συγκλονίζει κάθε φορά που το διαβάζω. Από την πρώτη φορά που το διάβασα στο σχολείο μέχρι σήμερα, πάντα το ίδιο συναίσθημα

[Zografia Sideri · Rating 5 out of 5]

Ατόφιο 5άρι για ένα μεγάλο συγγραφέα.