What do you think?
Rate this book
The Red Ribbon
Shining a light on a little-known aspect of the Holocaust, Lucy Adlington weaves an unforgettable story of strength, survival, and a friendship that can endure anything.
Three weeks after being detained on her way home from school, fourteen-year-old Ella finds herself in the Upper Tailoring Studio, a sewing workshop inside a Nazi concentration camp. There, two dozen skeletal women toil over stolen sewing machines. They are the seamstresses of Birchwood, stitching couture dresses for a perilous client wives of the camp’s Nazi overseers and the female SS officers who make prisoners’ lives miserable. It is a workshop where stylish designs or careless stitches can mean life or death. And it is where Ella meets Rose. As thoughtful and resilient as the dressmakers themselves, Rose and Ella’s story is one of courage, desperation, and hope — hope as delicate and as strong as silk, as vibrant as a red ribbon in a sea of gray.
Three weeks after being detained on her way home from school, fourteen-year-old Ella finds herself in the Upper Tailoring Studio, a sewing workshop inside a Nazi concentration camp. There, two dozen skeletal women toil over stolen sewing machines. They are the seamstresses of Birchwood, stitching couture dresses for a perilous client wives of the camp’s Nazi overseers and the female SS officers who make prisoners’ lives miserable. It is a workshop where stylish designs or careless stitches can mean life or death. And it is where Ella meets Rose. As thoughtful and resilient as the dressmakers themselves, Rose and Ella’s story is one of courage, desperation, and hope — hope as delicate and as strong as silk, as vibrant as a red ribbon in a sea of gray.
288 pages, Hardcover
First published September 21, 2017
228 people are currently reading
5948 people want to read
About the author
Lucy Adlington
13 books422 followersI am fascinated by the stories clothes can tell about the people who made, sold and wore them.
My latest non-fiction book is 'The Dressmakers of Auschwitz', revealing the lives and fates of a remarkable group of mainly Jewish women who sewed to survive in a fashion salon established by the camp commandant's wife. It has been a privilege to bring these stories into the light.
'Women's Lives & Clothes in WW2' is a global overview of the 1940s, drawing on interviews with veterans and items from my vintage collection.
History is also the inspiration for my YA novels, including 'The Red Ribbon', 'Sunmerland', 'The Burning Mountain' and 'The Glittering Eye'
In between all this writing I give presentations on costume history - such a fabulous job: www.historywardrobe.com @historywardrobe
I love switching off with crime thrillers (Lee Child, Agatha Christie...) or with biographies
My latest non-fiction book is 'The Dressmakers of Auschwitz', revealing the lives and fates of a remarkable group of mainly Jewish women who sewed to survive in a fashion salon established by the camp commandant's wife. It has been a privilege to bring these stories into the light.
'Women's Lives & Clothes in WW2' is a global overview of the 1940s, drawing on interviews with veterans and items from my vintage collection.
History is also the inspiration for my YA novels, including 'The Red Ribbon', 'Sunmerland', 'The Burning Mountain' and 'The Glittering Eye'
In between all this writing I give presentations on costume history - such a fabulous job: www.historywardrobe.com @historywardrobe
I love switching off with crime thrillers (Lee Child, Agatha Christie...) or with biographies
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 795 reviews
September 25, 2017
Birchwood - more commonly known as Auschwitz, is where we meet 14 year old Ella, starting her first day as a seamstress in The Upper Tailoring Studio, making beautiful dresses for Officers wives and female Guards.
Ella was snatched from the streets on her way home from school. She was walking in the gutter at the time, because as a Jew she wasn't allowed to walk on the pavement. In Auschwitz she is a non - person - insignificant, names are not allowed, everyone is identified by a number. She soon discovers that to stay alive she must work hard, but with watery coffee for breakfast and watery soup for supper it's difficult to maintain the energy needed to keep going. Some prisoners ( or Stripeys as they are known ) are much worse off, having the same meagre diet but with really hard physical work to carry out. However if a Stripey doesn't prove their worth they are put on a List, and everyone knows that those on the List are taken away and never seen again.
This a place where it's not just the Guards that you have to watch out for though, as there is a hierarchy among the Stripeys, and each hut as it's own boss who rules over the others.
Ella becomes friendly with some of the other girls in the sewing room, but her special friend is Rose. Rose irons the clothes in the sewing room, and is an eternal optimist, she loves making up magical stories to help them escape the reality of where they are. The girls talk about owning their own dress shop when all this is over, but there is no certainty any more, just hope, that's all they have - hope.
This is a lovely story of two friends just trying to survive one of the darkest periods in history. It was well written in a sensitive manner, and the main protagonists were engaging. We're all aware of the unspeakable things that happened in Auschwitz, but because 'The Red Ribbon' falls into the YA genre we're spared the details.
On arrival at Auschwitz, families were separated - wives from husbands, babies torn from their mother's arms, and if just one sentence in this book epitomised this horror for me, it was this - 'There - already sprinkled in dust - a single shoe - for a baby's tiny foot'. Can't add anything after that.
*Thank you to Netgalley and Bonnier Zaffre for my ARC in exchange for an honest review*
Ella was snatched from the streets on her way home from school. She was walking in the gutter at the time, because as a Jew she wasn't allowed to walk on the pavement. In Auschwitz she is a non - person - insignificant, names are not allowed, everyone is identified by a number. She soon discovers that to stay alive she must work hard, but with watery coffee for breakfast and watery soup for supper it's difficult to maintain the energy needed to keep going. Some prisoners ( or Stripeys as they are known ) are much worse off, having the same meagre diet but with really hard physical work to carry out. However if a Stripey doesn't prove their worth they are put on a List, and everyone knows that those on the List are taken away and never seen again.
This a place where it's not just the Guards that you have to watch out for though, as there is a hierarchy among the Stripeys, and each hut as it's own boss who rules over the others.
Ella becomes friendly with some of the other girls in the sewing room, but her special friend is Rose. Rose irons the clothes in the sewing room, and is an eternal optimist, she loves making up magical stories to help them escape the reality of where they are. The girls talk about owning their own dress shop when all this is over, but there is no certainty any more, just hope, that's all they have - hope.
This is a lovely story of two friends just trying to survive one of the darkest periods in history. It was well written in a sensitive manner, and the main protagonists were engaging. We're all aware of the unspeakable things that happened in Auschwitz, but because 'The Red Ribbon' falls into the YA genre we're spared the details.
On arrival at Auschwitz, families were separated - wives from husbands, babies torn from their mother's arms, and if just one sentence in this book epitomised this horror for me, it was this - 'There - already sprinkled in dust - a single shoe - for a baby's tiny foot'. Can't add anything after that.
*Thank you to Netgalley and Bonnier Zaffre for my ARC in exchange for an honest review*
September 14, 2017
"The Red Ribbon" by Lucy Adlington was a truly eye opening read, which I'm not sure if 'enjoy' is the right word but I thoroughly devoured this book in a day and found it a very emotional but enjoyable read. Knowing nothing about the seamstresses of Auschwitz or even that clothes were made for the Officer's wives and female guards of the camp I was very intrigued by this and quite surprised that this even happened.
Although this is not a truly harrowing book it does still get the facts across during the story of the atrocities that happened during the war but it is a much more suitable read for younger readers or people not wishing to be exposed to really distressing and disturbing events. It's still a very saddening and emotional read and I truly had goosebumps when I finished the last few sentences, just showing how well the author conveyed the emotion and sensitivity of the story.
Fourteen year old dressmaker Ella starts her first day working at 'Birchwood' (Auschwitz-Birkenau) in the Upper Tailoring Studio, but this is no ordinary workshop with ordinary clients. Every dress made could be the difference between life and death. Everything is now about survival.
I loved Ella, her immaturity excused her bolshy behaviour at times and Rose, delightful graceful Rose - survived by living inside her lovely and creative mind in fantastical dreams and far away places - she ensured she captured her friends in her imagination too when they were in dire need of encouragement to keep going.
The author admits her aim was to allow us to revisit a time in our past that clearly and categorically happened, highlighting the possible moral choices the inmates had to choose about surviving and thriving and show how acts of kindness can be seen as heroism. She certainly achieved this and you could fully understand the decisions made when it was a choice of life or death.
The hope for liberation was heartbreaking and you truly hoped all the characters would make it out when war was over. I very much felt I was there in the camp with the girls, listening to the sewing machines whirring and Marta shouting 'pins!' An excellent read that without a doubt makes you stop and think about how many suffered during the holocaust and just how a good life we have now.
"The Red Ribbon" is one of the most beautifully printed and designed books I have ever read.....a red ribbon is printed and intertwined throughout the pages with pictures of scissors/pins and buttons etc spread across the pages. Truly a masterpiece inside and out! An easy 5 stars for this incredible read.
Although this is not a truly harrowing book it does still get the facts across during the story of the atrocities that happened during the war but it is a much more suitable read for younger readers or people not wishing to be exposed to really distressing and disturbing events. It's still a very saddening and emotional read and I truly had goosebumps when I finished the last few sentences, just showing how well the author conveyed the emotion and sensitivity of the story.
Fourteen year old dressmaker Ella starts her first day working at 'Birchwood' (Auschwitz-Birkenau) in the Upper Tailoring Studio, but this is no ordinary workshop with ordinary clients. Every dress made could be the difference between life and death. Everything is now about survival.
I loved Ella, her immaturity excused her bolshy behaviour at times and Rose, delightful graceful Rose - survived by living inside her lovely and creative mind in fantastical dreams and far away places - she ensured she captured her friends in her imagination too when they were in dire need of encouragement to keep going.
The author admits her aim was to allow us to revisit a time in our past that clearly and categorically happened, highlighting the possible moral choices the inmates had to choose about surviving and thriving and show how acts of kindness can be seen as heroism. She certainly achieved this and you could fully understand the decisions made when it was a choice of life or death.
The hope for liberation was heartbreaking and you truly hoped all the characters would make it out when war was over. I very much felt I was there in the camp with the girls, listening to the sewing machines whirring and Marta shouting 'pins!' An excellent read that without a doubt makes you stop and think about how many suffered during the holocaust and just how a good life we have now.
"The Red Ribbon" is one of the most beautifully printed and designed books I have ever read.....a red ribbon is printed and intertwined throughout the pages with pictures of scissors/pins and buttons etc spread across the pages. Truly a masterpiece inside and out! An easy 5 stars for this incredible read.
April 14, 2019
Truly wonderful, The Red Ribbon is the story of the friendship between 2 teenage girls who worked in the dress shop at Birkenau. It is not based on any true story, but incredibly there was a haute couture factory shop there for the commandant's wife and female guards. The prisoner guards chose only the best seamstresses and created gorgeous dresses, all the while being starved, tortured, and beaten.
There is so much love and beauty in this story that it is hard to believe it takes place in such horrific conditions. The cover of this edition is not nearly as beautiful as the one I had either. There is also a bit of humor, the main character, Ella, likes to give her fellow workers animal names that mirror their personalities. Her friend Rose is Squirrel, because she's quick and cute and chatters on all the time. Most of the story is heartbreaking, but where there is hope there is life.
There is so much love and beauty in this story that it is hard to believe it takes place in such horrific conditions. The cover of this edition is not nearly as beautiful as the one I had either. There is also a bit of humor, the main character, Ella, likes to give her fellow workers animal names that mirror their personalities. Her friend Rose is Squirrel, because she's quick and cute and chatters on all the time. Most of the story is heartbreaking, but where there is hope there is life.
January 4, 2019
A beautiful tale of friendship, kindness and love within the harrowing camp of Aushwitz-Birkinau.
I really love reading Holocaust literature -- I think that we have a duty to at least TRY and understand what happened in the second world war. We need to try our best to empathise, despite the fact that this not only seems but IS impossible.
We never learn how old Ella is because she lies about her age, but she is a young (under 16) Jewish girl with a passion for dressmaking. After securing a job in the sewing rooms, she starts making dresses for the commander's wife and female guards, a task which helps her to escape from the cruel chaos which surrounds her.
Adlington's attention to detail was impressive and, as a result, I would recommend her book to those trying to learn more about Death Camps and how they worked. The only thing which I am critical of is how unrealistic the story is. If you keep in mind that this is fiction, however, and that (whilst Ella's experiences are certainly harrowing) many suffered to a much greater degree, I would highly recommend it.
I really love reading Holocaust literature -- I think that we have a duty to at least TRY and understand what happened in the second world war. We need to try our best to empathise, despite the fact that this not only seems but IS impossible.
We never learn how old Ella is because she lies about her age, but she is a young (under 16) Jewish girl with a passion for dressmaking. After securing a job in the sewing rooms, she starts making dresses for the commander's wife and female guards, a task which helps her to escape from the cruel chaos which surrounds her.
Adlington's attention to detail was impressive and, as a result, I would recommend her book to those trying to learn more about Death Camps and how they worked. The only thing which I am critical of is how unrealistic the story is. If you keep in mind that this is fiction, however, and that (whilst Ella's experiences are certainly harrowing) many suffered to a much greater degree, I would highly recommend it.
January 11, 2018
The Red Ribbon is an emotional, poignant and incredibly well-written YA Historical Fiction that I was just looking for. Set during the end of WW2, in the concentration camp Birchwood, it follows two young girls called Rose and Ella. Both have been arrested and start work in the tailoring workshop controlled by Marta, brutal and angry. Ella has a passion to have her own dress making shop but with no freedom, that is only a dream. She and Rose cross paths with Carla, a guard who looks nice but has multiple personas. The imagery from the writing style was clear to see as I read on, wanting to find out if the girls survived and were liberated from the camp. I think the novel was well-researched and overall, left me blown away by how much I enjoyed it.
Sorry for the short review, just finished reading it a few minutes prior to typing and I'm still recalling from the last page. Just pick this book up if you haven't already.
Sorry for the short review, just finished reading it a few minutes prior to typing and I'm still recalling from the last page. Just pick this book up if you haven't already.
June 28, 2020
Συγκινητικά τρυφερό και λυρικό. Μου άρεσε πολύ. Full review to come.
Ξέρεις κάτι, Ρόουζ; Η γιαγιά μου έλεγε: Αν δε φαίνεται ήλιος, κάνε ότι μπορείς με τη βροχή».
«Και τώρα σίγουρα βρέχει», είπε η Ρόουζ σκουπίζοντας από το πρόσωπο της τις ψιχάλες.
«Είναι όπως και στις ιστορίες σου, που στη μέση της εξέλιξης οι ήρωες περνούν δυσκολίες και φαίνεται ακατόρθωτο να τις ξεπεράσουν, αλλά τελικά τα καταφέρνου».
Ξέρεις κάτι, Ρόουζ; Η γιαγιά μου έλεγε: Αν δε φαίνεται ήλιος, κάνε ότι μπορείς με τη βροχή».
«Και τώρα σίγουρα βρέχει», είπε η Ρόουζ σκουπίζοντας από το πρόσωπο της τις ψιχάλες.
«Είναι όπως και στις ιστορίες σου, που στη μέση της εξέλιξης οι ήρωες περνούν δυσκολίες και φαίνεται ακατόρθωτο να τις ξεπεράσουν, αλλά τελικά τα καταφέρνου».
February 23, 2021
4,5Una nueva novela ambientada durante la Segunda Guerra Mundial, simplemente con eso tengo la necesidad de leerlo… además sabiendo que es una historia diferente a lo que estoy acostumbrada, una historia ficticia, aunque con algunos hechos y personajes reales.
Si algo tengo claro, es que este libro lo recomiendo para aquellas personas que no leen sobre este tema, porque lo pasan mal, (por la crudeza y los hechos de algunas novelas), pero esta obra, es diferente, es una obra que trata temas sobre la amistad y la importancia de esta en esos momentos.
La novela comienza con nuestra principal protagonista, Ella, una adolescente de 14 años en el campo de concentración de Auschwitz, donde estará luchando por un puesto en el taller de costura del campo, desde siempre su pasión ha sido esa, coser junto abuela. Luchara por un puesto junto a otra chica, Rose, con la cual veremos como con el paso del tiempo será su apoyo y su gran amiga.
Ella, es una personaje sensato, realista y muy decidida, y Rose, será todo lo contrario, soñadora, risueña y siempre creando historias de los libros, viendo lo bueno y lo positivo siempre de las cosas.
Viviremos las aventuras que les ocurren en un lugar donde nada es fácil, donde tienen que luchar por lo que quieren con muchas adeversidades, porque no todas las personas se lo van a poner fácil.
Es un libro muy agil y muy rapido de leer, y aunque hay momentos duros y fuertes, hay otras novelas bastante peores, no hay escenas violentas y el mensaje clave es la amistad, y la esperanza en un sitio donde es muy complicado tenerla.
La autora acaba diciendo que aunque es una historia ficticia, cuenta hechos que realmente ocurrieron y además algunos de los personajes que aparecen en la historia también son realeas.
Recomiendo mucho la novela, ya que te hará reír, llorar, pasar momentos tensos… y con dos personajes con los que empatizarás desde el principio.
Si algo tengo claro, es que este libro lo recomiendo para aquellas personas que no leen sobre este tema, porque lo pasan mal, (por la crudeza y los hechos de algunas novelas), pero esta obra, es diferente, es una obra que trata temas sobre la amistad y la importancia de esta en esos momentos.
La novela comienza con nuestra principal protagonista, Ella, una adolescente de 14 años en el campo de concentración de Auschwitz, donde estará luchando por un puesto en el taller de costura del campo, desde siempre su pasión ha sido esa, coser junto abuela. Luchara por un puesto junto a otra chica, Rose, con la cual veremos como con el paso del tiempo será su apoyo y su gran amiga.
Ella, es una personaje sensato, realista y muy decidida, y Rose, será todo lo contrario, soñadora, risueña y siempre creando historias de los libros, viendo lo bueno y lo positivo siempre de las cosas.
Viviremos las aventuras que les ocurren en un lugar donde nada es fácil, donde tienen que luchar por lo que quieren con muchas adeversidades, porque no todas las personas se lo van a poner fácil.
Es un libro muy agil y muy rapido de leer, y aunque hay momentos duros y fuertes, hay otras novelas bastante peores, no hay escenas violentas y el mensaje clave es la amistad, y la esperanza en un sitio donde es muy complicado tenerla.
La autora acaba diciendo que aunque es una historia ficticia, cuenta hechos que realmente ocurrieron y además algunos de los personajes que aparecen en la historia también son realeas.
Recomiendo mucho la novela, ya que te hará reír, llorar, pasar momentos tensos… y con dos personajes con los que empatizarás desde el principio.
December 14, 2020
Una novela ambientada en el campo de concentración Auschwitz-Birkenau. Los personajes, en su mayoría, son inventados pero tristemente basados en una terrible realidad. Lo que sí es real es el taller de costura del campo creado por la esposa del comandante. Una mujer que consideró su vida allí como casi cercana a un paraíso.
La novela está protagonizada por Ella, una adolescente judía, separada a la fuerza de sus abuelos, y Rose, una joven encerrada allí por las ideas políticas de sus padres. Juntas empiezan a trabajar en el Estudio de Costura. Con ellas, conocemos distintos escenarios del campo y distintos aspectos de la personalidad humana: la amistad, el despotismo, la locura y el amor.
Las escenas son comunes a otros libros; ciertas escenas aquí descritas ya me suenan de otras lecturas. Pero lo triste es que si son conocidas, es porque son reales.
La novela está protagonizada por Ella, una adolescente judía, separada a la fuerza de sus abuelos, y Rose, una joven encerrada allí por las ideas políticas de sus padres. Juntas empiezan a trabajar en el Estudio de Costura. Con ellas, conocemos distintos escenarios del campo y distintos aspectos de la personalidad humana: la amistad, el despotismo, la locura y el amor.
Las escenas son comunes a otros libros; ciertas escenas aquí descritas ya me suenan de otras lecturas. Pero lo triste es que si son conocidas, es porque son reales.
January 19, 2021
Reseña completa: https://elcaosliterario.blogspot.com/...
No soy un lector habitual de la novela histórica pero los libros que tratan la tragedia de Auschwitz como El tatuador de Auschwitz, La casa alemana o Auschwitz, última parada entre muchos otros siempre me han gustado. Precisamente por eso decidí leer este libro.
Es una novela muy bien escrita que muestra un lado difrente a lo habitual en libros que narran el horror del campo de concentración de Auschwitz.
Algo que me ha gustado mucho ha sido la edición tan bonita con tapa dura roja y blanca y una cinta roja para marcar páginas que tan apropiada era en este caso. La sobrecubierta también me ha encantado.
Con Ella tardé un poco en conectar pero me gustaba mucho el detalle de que se refiriese a sus compañeras de trabajo con nombres de animales que reflejaban sus personalidad. Su evolución según avanzó la historia fue muy positiva.
En resumen: es una hermosa historia de amistad y amor en el desgarrador campamento de Aushwitz. Es impactante, muy bien escrita y con una edición muy bonita. Si os gusta la novela histórica que mezcla realidad y ficción os la recomiendo. No os decepcionará.
No soy un lector habitual de la novela histórica pero los libros que tratan la tragedia de Auschwitz como El tatuador de Auschwitz, La casa alemana o Auschwitz, última parada entre muchos otros siempre me han gustado. Precisamente por eso decidí leer este libro.
Es una novela muy bien escrita que muestra un lado difrente a lo habitual en libros que narran el horror del campo de concentración de Auschwitz.
Algo que me ha gustado mucho ha sido la edición tan bonita con tapa dura roja y blanca y una cinta roja para marcar páginas que tan apropiada era en este caso. La sobrecubierta también me ha encantado.
Con Ella tardé un poco en conectar pero me gustaba mucho el detalle de que se refiriese a sus compañeras de trabajo con nombres de animales que reflejaban sus personalidad. Su evolución según avanzó la historia fue muy positiva.
En resumen: es una hermosa historia de amistad y amor en el desgarrador campamento de Aushwitz. Es impactante, muy bien escrita y con una edición muy bonita. Si os gusta la novela histórica que mezcla realidad y ficción os la recomiendo. No os decepcionará.
February 12, 2021
Una historia que mezcla la realidad y la fábula, parecida a la película "La Vida es Bella" pero con un sabor agridulce por el camino.
Nunca 5 botones, me han emocionado tanto 🥺🥺🥺
Muy recomendable si os gustan lecturas sobre el Holocausto Nazi.
Nunca 5 botones, me han emocionado tanto 🥺🥺🥺
Muy recomendable si os gustan lecturas sobre el Holocausto Nazi.
February 8, 2020
A minha opinião em vídeo: https://www.youtube.com/watch?v=41RDh...
December 12, 2021
Eine fiktive Geschichte...die sich leider auch etwas theoretisch liest...
Ella ist in Ausschwitz- Birkenau interniert....als Jüdin erlebt sie eine grauenvolle Zeit mit schrecklichen Begebenheiten. Als sie in die Lagerschneiderei abkommandiert wird, verbessert sich ihre Lage etwas, denn sie ist eine begnadete Näherin, die wunderschöne Kleider entwerfen kann.
Dort lernt sie auch die politische Inhaftierte Rose kennen....eine tiefe Freundschaft entsteht...
Mich konnte die Geschichte trotz des wahren, historischen Zusammenhangs nicht restlos überzeugen...zu theoretisch und zu wenig detailliert entspinnt sich die Story um die zwei Freundinnen....
Trotzdem wirklich lesenswert für reflektierte Jugendliche ab 14 Jahren!
Ella ist in Ausschwitz- Birkenau interniert....als Jüdin erlebt sie eine grauenvolle Zeit mit schrecklichen Begebenheiten. Als sie in die Lagerschneiderei abkommandiert wird, verbessert sich ihre Lage etwas, denn sie ist eine begnadete Näherin, die wunderschöne Kleider entwerfen kann.
Dort lernt sie auch die politische Inhaftierte Rose kennen....eine tiefe Freundschaft entsteht...
Mich konnte die Geschichte trotz des wahren, historischen Zusammenhangs nicht restlos überzeugen...zu theoretisch und zu wenig detailliert entspinnt sich die Story um die zwei Freundinnen....
Trotzdem wirklich lesenswert für reflektierte Jugendliche ab 14 Jahren!
January 4, 2021
Primera lectura del año y me encantó!
La cinta roja nos cuenta en primera persona la vida de Ella, una niña de catorce años que necesita trabajar, y al enterarse de que existe una vacante en el taller de costura no duda en presentarse, el problema es que para poder entrar debe enfrentarse a Rose, quien también necesita ese puesto de trabajo tan desesperadamente como Ella.
La historia nos sumerge en la vida de las costureras de aquellos tiempos y cómo era su manera de vivir y trabajar. Hacer lo necesario para sobrevivir, pensar en uno y en nadie más, pero también nos muestra el otro lado, ya que hay un personaje que es pura bondad y nos muestra otro camino, en donde el odio y el egoísmo no existen a pesar de las cosas terribles que están viviendo.
La cinta roja mezcla algunos hechos históricos con ficción. El taller de costuras si existió, pero los personajes son frutos de la invención de la autora, pero todo esta muy bien creado y mezclado, los personajes se sienten reales, sobre todo las elecciones morales que se presentan y las desiciones que deben tomar frente a la supervivencia y las ganas de salir delante.
La forma de escribir de Lucy Adlington es ligera y liviana por lo cual la historia se lee muy rápido, además hay momentos en que suceden muchas cosas y no puedes parar de leer hasta terminar.
¡Y el final! me sorprendió, jamás lo esperé.
La cinta roja nos cuenta en primera persona la vida de Ella, una niña de catorce años que necesita trabajar, y al enterarse de que existe una vacante en el taller de costura no duda en presentarse, el problema es que para poder entrar debe enfrentarse a Rose, quien también necesita ese puesto de trabajo tan desesperadamente como Ella.
La historia nos sumerge en la vida de las costureras de aquellos tiempos y cómo era su manera de vivir y trabajar. Hacer lo necesario para sobrevivir, pensar en uno y en nadie más, pero también nos muestra el otro lado, ya que hay un personaje que es pura bondad y nos muestra otro camino, en donde el odio y el egoísmo no existen a pesar de las cosas terribles que están viviendo.
La cinta roja mezcla algunos hechos históricos con ficción. El taller de costuras si existió, pero los personajes son frutos de la invención de la autora, pero todo esta muy bien creado y mezclado, los personajes se sienten reales, sobre todo las elecciones morales que se presentan y las desiciones que deben tomar frente a la supervivencia y las ganas de salir delante.
La forma de escribir de Lucy Adlington es ligera y liviana por lo cual la historia se lee muy rápido, además hay momentos en que suceden muchas cosas y no puedes parar de leer hasta terminar.
¡Y el final! me sorprendió, jamás lo esperé.
July 22, 2020
Sad and touching. Very well written.
September 22, 2017
Book reviews on www.snazzybooks.com
The Red Ribbon is a touching, emotional and shocking story, set in the concentration camps of WW2, but showing a different side of the camps. Not a nicer side, mind you, but definitely a little different to what we often read about or see in films – I knew nothing about the seamstresses and clothing studios of WW2 concentration camps before I read this novel.
The story centers around Ella, who has just started a new job at a sewing studio – in Auschwitz. It’s a truly shocking story at times, and at other points it’s quite sweet and touching as we see the relationship between Ella and her best friend, Rose. It also feels very poignant when Ella thinks back to life before the war, and about her family; you really feel for her and can’t imagine the horror. She’ll drop thinks into the story really casually – like she was picking lice off the seams of her dress, for example. This really shocked me – I re-read it twice – even though there were other horrible things happening. It made my skin crawl! It’s just one of the ways Lucy Adlington illustrates the horrible living conditions for Ella and the prisoners around her.
I loved both Ella and Rose; they were both really sweet in their own ways, though Ella could be a very headstrong at times and at first I have to admit I found her a little annoying… Rose was also so likable, trying her hardest to create an imaginary world around her to attempt to block out the horrors taking place there.
I don’t read a huge amount from the Young Adult genre and was surprised to see that The Red Ribbon is classed as YA – I hugely enjoyed it, anyway. The book itself is so aesthetically pleasing – it would make an amazing gift. Each page features illustrations of ribbons, scissors and pins, and the cover is beautiful! This provides a strong contrast compared to the stark, colourless world of Auschwitz.
This is a powerful novel of friendship, determination and desperation which I would recommend to anyone. It’s not an ‘enjoyable‘ read as such, due to the subject matter, but I think it is an important one.
Many thanks to Readers First for providing a copy of this beautiful novel, on which I chose to write an honest and unbiased review.
The Red Ribbon is a touching, emotional and shocking story, set in the concentration camps of WW2, but showing a different side of the camps. Not a nicer side, mind you, but definitely a little different to what we often read about or see in films – I knew nothing about the seamstresses and clothing studios of WW2 concentration camps before I read this novel.
The story centers around Ella, who has just started a new job at a sewing studio – in Auschwitz. It’s a truly shocking story at times, and at other points it’s quite sweet and touching as we see the relationship between Ella and her best friend, Rose. It also feels very poignant when Ella thinks back to life before the war, and about her family; you really feel for her and can’t imagine the horror. She’ll drop thinks into the story really casually – like she was picking lice off the seams of her dress, for example. This really shocked me – I re-read it twice – even though there were other horrible things happening. It made my skin crawl! It’s just one of the ways Lucy Adlington illustrates the horrible living conditions for Ella and the prisoners around her.
I loved both Ella and Rose; they were both really sweet in their own ways, though Ella could be a very headstrong at times and at first I have to admit I found her a little annoying… Rose was also so likable, trying her hardest to create an imaginary world around her to attempt to block out the horrors taking place there.
I don’t read a huge amount from the Young Adult genre and was surprised to see that The Red Ribbon is classed as YA – I hugely enjoyed it, anyway. The book itself is so aesthetically pleasing – it would make an amazing gift. Each page features illustrations of ribbons, scissors and pins, and the cover is beautiful! This provides a strong contrast compared to the stark, colourless world of Auschwitz.
This is a powerful novel of friendship, determination and desperation which I would recommend to anyone. It’s not an ‘enjoyable‘ read as such, due to the subject matter, but I think it is an important one.
Many thanks to Readers First for providing a copy of this beautiful novel, on which I chose to write an honest and unbiased review.
October 19, 2017
Thanks to Allen & Unwin for providing me with a review copy for this in exchange for an honest review!
Initial Thoughts Upon Finishing
This was seriously fantastic. It was not at all what I expected going into it as the blurb is fairly mysterious but oh wow, this blew me away. I can't recommend this book enough; if you've read or heard of The Boy in the Striped Pyjamas then by golly you should be reading this one. Fantastic protagonist, fantastic story, unique perspective.
The Red Ribbon
This book was simply phenomenal. I can’t get over it — like I’m seriously slumping over here, I can’t just move on with my life after that. WHY YOU GOTTA BE SO GOOD, BOOK?
The Red Ribbon is a young adult book (that reads as though it could be children’s fiction sometimes) set during WWII. It takes place in Auschwitz, the most infamous concentration camp, and follows a girl called Ella. If you want a book that presents to you the unique perspective of a young girl in a concentration camp that rivals the standard of The Boy in the Striped Pyjamas, you’ve found it. This is your book.
Ella is roughly twelve years old (I could probably look it up but hey, who has time for that). She’s alone in the camp and seems fairly naïve to start with as to why she is there. She also doesn’t seem to completely understand what the purpose of the camp is. She pretends to be sixteen and lands herself a “job” in the Upper Tailoring Studio (I think that’s its name) where she becomes a seamstress.
The whole book centres around this being her passion — she loves sewing and she dreams of leaving the camp to open up her own dress shop. Ella is a very sweet character who learns quickly what it takes to survive this place. Along the way we meet three other girls: Rose, a young girl who becomes Ella’s good friend, Marta, the head of the seamstresses, and Carla, a guard. Each is different to the other and brings something worthwhile to the story.
This has got to be one of my favourite books set in Auschwitz now for the brilliant way in which Adlington has brought the horrors and trials of this place to life in a very relatable way.
Historical Fiction Done RIGHT
My favourite thing about this book is the way that it’s told. The blurb on the back of the book I have doesn’t say “Auschwitz” in it and so, being told the characters were sewing for their lives and the general atmosphere of the blurb (if a blurb can have an atmosphere) I assumed I was diving into an epic fantasy story. Yeah, no. But I loved that, surprisingly.
It’s a very real way of approaching the story. Adlington doesn’t name-drop Auschwitz until a couple of chapters in. It made me realise just how much I love not knowing anything until the story gets going. It also meant that I gasped audibly, catapulted the book across the room and ran around the house going THIS WAS UNEXPECTED with dramatic flailing arms. That’s a good thing, I promise.
The fact that it’s coming from Ella’s perspective and she is not in the know about everything that is happening makes it a really user-friendly read of what the camp was like. We find things out slowly through her character, so there is no excessive info-dump or overwhelming political confusions. She’s in a camp, she has to be able to sew or she’ll die, she has to stand during roll call (and is pleased if it is not “interrupted” by someone falling over dead) and if she plays the game right, she must just make it out alive.
The absolute best part about this book, however, is the lack of labels. This was an intentional thing done by Adlington for extremely well thought out reasons. The words “Nazi” and “Jew” are never used to describe the characters. Ella wears a star, which we as readers know to mean she is a Jew, but it’s only ever explained as her crime being who she was. Rose has a red badge and Ella knows that to mean she is a political prisoner (but still doesn’t fully understand that).
Why is this so clever? Because Adlington 100% achieves what she was aiming to by doing this. By deliberately not using labels, the characters instantly become relatable. I see a young girl who has done nothing wrong and didn’t make it home from school one day when the “guards” came and took her away to that place. I can relate to that; she’s just a girl and her crime was being her. When you slam down labels such as Jew, my brain takes a back seat and doesn’t stress so much over the character’s dilemmas, not deliberately, but simply because that character could not have been me.
In addition to this, it makes the other plot aspect that Adlington is angling for, work. She has four girls and the idea is that they could have been friends if it weren’t for the war. I think if labels had been used and Carla, the guard, had been called a Nazi, it would have just been a little harder to imagine that. But guard is an inoffensive term and therefore I can make the leap, just a bit easier.
I loved having the four very diverse characters for other reasons, too. As they were so different, we were able to see the different types of people and how they responded the situation they found themselves in. It was a good way of showing just how wonderful Ella is given that throughout her ordeal, the integrity of her characters holds fast. AND, she holds onto her dream. I loved this.
Spoilers
So now, let’s discuss some specifics. But before I do, I want to start this section by saying that I absolutely adored the ending. It was so refreshing to read a book with this sort of setting and have the happiest ending you could have hoped for — without it being too unrealistic.
Summary
I highly recommend this book to anyone out there who finds war stories interesting. If you liked The Boy in the Striped Pyjamas then certainly read this one! It’s really well executed with such an interesting plot line and an extremely interesting way of telling the story.
Happy reading!
Initial Thoughts Upon Finishing
This was seriously fantastic. It was not at all what I expected going into it as the blurb is fairly mysterious but oh wow, this blew me away. I can't recommend this book enough; if you've read or heard of The Boy in the Striped Pyjamas then by golly you should be reading this one. Fantastic protagonist, fantastic story, unique perspective.
The Red Ribbon
This book was simply phenomenal. I can’t get over it — like I’m seriously slumping over here, I can’t just move on with my life after that. WHY YOU GOTTA BE SO GOOD, BOOK?
The Red Ribbon is a young adult book (that reads as though it could be children’s fiction sometimes) set during WWII. It takes place in Auschwitz, the most infamous concentration camp, and follows a girl called Ella. If you want a book that presents to you the unique perspective of a young girl in a concentration camp that rivals the standard of The Boy in the Striped Pyjamas, you’ve found it. This is your book.
Ella is roughly twelve years old (I could probably look it up but hey, who has time for that). She’s alone in the camp and seems fairly naïve to start with as to why she is there. She also doesn’t seem to completely understand what the purpose of the camp is. She pretends to be sixteen and lands herself a “job” in the Upper Tailoring Studio (I think that’s its name) where she becomes a seamstress.
The whole book centres around this being her passion — she loves sewing and she dreams of leaving the camp to open up her own dress shop. Ella is a very sweet character who learns quickly what it takes to survive this place. Along the way we meet three other girls: Rose, a young girl who becomes Ella’s good friend, Marta, the head of the seamstresses, and Carla, a guard. Each is different to the other and brings something worthwhile to the story.
This has got to be one of my favourite books set in Auschwitz now for the brilliant way in which Adlington has brought the horrors and trials of this place to life in a very relatable way.
Historical Fiction Done RIGHT
My favourite thing about this book is the way that it’s told. The blurb on the back of the book I have doesn’t say “Auschwitz” in it and so, being told the characters were sewing for their lives and the general atmosphere of the blurb (if a blurb can have an atmosphere) I assumed I was diving into an epic fantasy story. Yeah, no. But I loved that, surprisingly.
It’s a very real way of approaching the story. Adlington doesn’t name-drop Auschwitz until a couple of chapters in. It made me realise just how much I love not knowing anything until the story gets going. It also meant that I gasped audibly, catapulted the book across the room and ran around the house going THIS WAS UNEXPECTED with dramatic flailing arms. That’s a good thing, I promise.
The fact that it’s coming from Ella’s perspective and she is not in the know about everything that is happening makes it a really user-friendly read of what the camp was like. We find things out slowly through her character, so there is no excessive info-dump or overwhelming political confusions. She’s in a camp, she has to be able to sew or she’ll die, she has to stand during roll call (and is pleased if it is not “interrupted” by someone falling over dead) and if she plays the game right, she must just make it out alive.
The absolute best part about this book, however, is the lack of labels. This was an intentional thing done by Adlington for extremely well thought out reasons. The words “Nazi” and “Jew” are never used to describe the characters. Ella wears a star, which we as readers know to mean she is a Jew, but it’s only ever explained as her crime being who she was. Rose has a red badge and Ella knows that to mean she is a political prisoner (but still doesn’t fully understand that).
Why is this so clever? Because Adlington 100% achieves what she was aiming to by doing this. By deliberately not using labels, the characters instantly become relatable. I see a young girl who has done nothing wrong and didn’t make it home from school one day when the “guards” came and took her away to that place. I can relate to that; she’s just a girl and her crime was being her. When you slam down labels such as Jew, my brain takes a back seat and doesn’t stress so much over the character’s dilemmas, not deliberately, but simply because that character could not have been me.
In addition to this, it makes the other plot aspect that Adlington is angling for, work. She has four girls and the idea is that they could have been friends if it weren’t for the war. I think if labels had been used and Carla, the guard, had been called a Nazi, it would have just been a little harder to imagine that. But guard is an inoffensive term and therefore I can make the leap, just a bit easier.
I loved having the four very diverse characters for other reasons, too. As they were so different, we were able to see the different types of people and how they responded the situation they found themselves in. It was a good way of showing just how wonderful Ella is given that throughout her ordeal, the integrity of her characters holds fast. AND, she holds onto her dream. I loved this.
Spoilers
So now, let’s discuss some specifics. But before I do, I want to start this section by saying that I absolutely adored the ending. It was so refreshing to read a book with this sort of setting and have the happiest ending you could have hoped for — without it being too unrealistic.
Summary
I highly recommend this book to anyone out there who finds war stories interesting. If you liked The Boy in the Striped Pyjamas then certainly read this one! It’s really well executed with such an interesting plot line and an extremely interesting way of telling the story.
Happy reading!
April 10, 2021
“De todos los horrores de Birchwood, de todas las muertes y miserias, descubrí que la soledad era la peor.”
Un día, regresando del colegio, Ella con tan solo doce años, fue capturada y conducida a un campo de concentración, simplemente “por ser diferente”.
“Por adorar al dios equivocado te tocaba una estrella.”
Al poco tiempo de llegar a Birchwood, más conocido como Auschwitz-Birkenau, decidió conseguir un trabajo.
La cinta roja está basada en la historia real de las mujeres que formaron parte del taller de costura que existió en Auschwitz, y que fue creado a petición de la esposa del comandante del campo, donde se confeccionaban trajes para las mujeres de los grandes militares y las guardianas. Esto llamó mi atención, porque a pesar de haber leído muchas historias sobre este campo, desconocía que hubiera existido este sitio dentro.
Bajo este telón de fondo, Lucy Adlington nos transporta a la Segunda Guerra Mundial, una época terrible en la historia de la humanidad, en la que una joven judía decide no rendirse y luchar por sobrevivir, para cumplir sus sueños.
El libro está narrado en primera persona en capítulos bastante largos, son más bien como partes, donde cada una tiene nombres de colores, que se reflejan en los hilos, telas y las situaciones en las que Ella vivirá. La autora cuenta con una prosa sencilla y una trama bastante ágil,
Los personajes, son invención de la autora, pero están muy bien construidos, y nos permiten conocer de manera bastante sutil pero de forma muy realista, y no por ello no menos atroz de los temores, miedos, y tristezas de quienes a pesar de la violencia y vejaciones que sufrieron, lucharon por sobrevivir. Una de las cosas que más llamaron mi atención es la madurez que muestran estas niñas, a las que no se les permitió tener una adolescencia normal, pero siento que sucedió de forma brusca, así mismo en algunas ocasiones Ella me pareció lejana, como si le faltaran emoción, a pesar de estar narrándonos la historia.
Además a través de sus personajes, el libro nos habla sobre la amistad, la esperanza y la comprensión del ser humano estando al límite de sus capacidades y ha sido degradado a “sentirse menos que nada”.
El final, me ha gustado, pero me ha parecido un poco apresurado, hubiera deseado que la autora se tomara su tiempo para desarrollarlo un poco más, sobre los hechos posteriores a la liberación.
La cinta roja es una novela que muestra las complicadas vivencias de unas jóvenes valientes, que nunca dejaron de soñar, a pesar de vivir una verdadera pesadilla, y sentir que aún quedaban esperanzas.
“Si somos capaces de ver los actos de bondad como actos de heroísmo, podremos contrarrestar el odio y la violencia.”
Un día, regresando del colegio, Ella con tan solo doce años, fue capturada y conducida a un campo de concentración, simplemente “por ser diferente”.
“Por adorar al dios equivocado te tocaba una estrella.”
Al poco tiempo de llegar a Birchwood, más conocido como Auschwitz-Birkenau, decidió conseguir un trabajo.
La cinta roja está basada en la historia real de las mujeres que formaron parte del taller de costura que existió en Auschwitz, y que fue creado a petición de la esposa del comandante del campo, donde se confeccionaban trajes para las mujeres de los grandes militares y las guardianas. Esto llamó mi atención, porque a pesar de haber leído muchas historias sobre este campo, desconocía que hubiera existido este sitio dentro.
Bajo este telón de fondo, Lucy Adlington nos transporta a la Segunda Guerra Mundial, una época terrible en la historia de la humanidad, en la que una joven judía decide no rendirse y luchar por sobrevivir, para cumplir sus sueños.
El libro está narrado en primera persona en capítulos bastante largos, son más bien como partes, donde cada una tiene nombres de colores, que se reflejan en los hilos, telas y las situaciones en las que Ella vivirá. La autora cuenta con una prosa sencilla y una trama bastante ágil,
Los personajes, son invención de la autora, pero están muy bien construidos, y nos permiten conocer de manera bastante sutil pero de forma muy realista, y no por ello no menos atroz de los temores, miedos, y tristezas de quienes a pesar de la violencia y vejaciones que sufrieron, lucharon por sobrevivir. Una de las cosas que más llamaron mi atención es la madurez que muestran estas niñas, a las que no se les permitió tener una adolescencia normal, pero siento que sucedió de forma brusca, así mismo en algunas ocasiones Ella me pareció lejana, como si le faltaran emoción, a pesar de estar narrándonos la historia.
Además a través de sus personajes, el libro nos habla sobre la amistad, la esperanza y la comprensión del ser humano estando al límite de sus capacidades y ha sido degradado a “sentirse menos que nada”.
El final, me ha gustado, pero me ha parecido un poco apresurado, hubiera deseado que la autora se tomara su tiempo para desarrollarlo un poco más, sobre los hechos posteriores a la liberación.
La cinta roja es una novela que muestra las complicadas vivencias de unas jóvenes valientes, que nunca dejaron de soñar, a pesar de vivir una verdadera pesadilla, y sentir que aún quedaban esperanzas.
“Si somos capaces de ver los actos de bondad como actos de heroísmo, podremos contrarrestar el odio y la violencia.”
September 17, 2025
“Según sus leyes no era Ella, no era una chica, ni una nieta, ni un ser humano: sólo una judía”.
“La cinta roja” es un libro juvenil, de lectura ligera, ambientado en la Segunda Guerra Mundial, más precisamente en el contexto del Holocausto y la vida en Auschwitz.
Como es sabido, dentro de esta temática existen cientos de libros escritos por sobrevivientes o basados en sus testimonios, y yo soy una ávida lectora de este tipo de historias.
Después de haber leído tanto, algunas tramas tienden a resultarme algo repetitivas: la llegada al campo, el viaje en los trenes, las condiciones inhumanas, el trato cruel, entre otros elementos recurrentes. Sin embargo, aunque ciertos aspectos se repitan, siempre encuentro algo nuevo que me deja cada lectura.
En este caso, me enteré de la existencia de un taller de costura dentro del campo, algo que desconocía por completo hasta ahora. Si bien la historia narrada es ficticia, el trasfondo histórico en el que se basa es completamente real.
Por otra parte, algo que llamó la atención en esta historia en particular fue que la autora evita mencionar de forma explícita los términos históricos asociados al período. En ningún momento se habla, literalmente, de Auschwitz-Birkenau, del nazismo, ni de prisioneros judíos. Todo queda sugerido o implícito.
Para alguien familiarizado con el tema, esto no representa un problema, pero no estoy tan segura de cuán efectivo resulta para quienes se están iniciando en esta clase de lecturas. De todos modos, la propia autora aclara que esta omisión fue una decisión intencional.
En definitiva, una lectura que recomiendo.
Valoración: 3 1/2 ⭐️⭐️⭐️✨
“La cinta roja” es un libro juvenil, de lectura ligera, ambientado en la Segunda Guerra Mundial, más precisamente en el contexto del Holocausto y la vida en Auschwitz.
Como es sabido, dentro de esta temática existen cientos de libros escritos por sobrevivientes o basados en sus testimonios, y yo soy una ávida lectora de este tipo de historias.
Después de haber leído tanto, algunas tramas tienden a resultarme algo repetitivas: la llegada al campo, el viaje en los trenes, las condiciones inhumanas, el trato cruel, entre otros elementos recurrentes. Sin embargo, aunque ciertos aspectos se repitan, siempre encuentro algo nuevo que me deja cada lectura.
En este caso, me enteré de la existencia de un taller de costura dentro del campo, algo que desconocía por completo hasta ahora. Si bien la historia narrada es ficticia, el trasfondo histórico en el que se basa es completamente real.
Por otra parte, algo que llamó la atención en esta historia en particular fue que la autora evita mencionar de forma explícita los términos históricos asociados al período. En ningún momento se habla, literalmente, de Auschwitz-Birkenau, del nazismo, ni de prisioneros judíos. Todo queda sugerido o implícito.
Para alguien familiarizado con el tema, esto no representa un problema, pero no estoy tan segura de cuán efectivo resulta para quienes se están iniciando en esta clase de lecturas. De todos modos, la propia autora aclara que esta omisión fue una decisión intencional.
En definitiva, una lectura que recomiendo.
Valoración: 3 1/2 ⭐️⭐️⭐️✨
June 23, 2018
(I got this book free from LibraryThing Early Reviewers.)
I normally really like books on the Holocaust but I can’t say I liked this one much. The author basically tried to write a heartwarming story set in Auschwitz and I don’t really think that’s possible; the result felt sappy and fake.
Calling the place Birchwood instead of Birkenau confused me, and it was never made clear where the characters were from (except for Rose, I’m guessing “City of Light” meant Paris) or what language(s) they were speaking. The character of Henrik and the thread about a possible escape seemed to go nowhere. And without giving away the ending, it seemed unbelievably happy — I could not suspend disbelief that either of those characters would have survived.
All that said, probably the target audience of middle and high schoolers would like this book. The friendships that developed between the girl characters were very touching.
I normally really like books on the Holocaust but I can’t say I liked this one much. The author basically tried to write a heartwarming story set in Auschwitz and I don’t really think that’s possible; the result felt sappy and fake.
Calling the place Birchwood instead of Birkenau confused me, and it was never made clear where the characters were from (except for Rose, I’m guessing “City of Light” meant Paris) or what language(s) they were speaking. The character of Henrik and the thread about a possible escape seemed to go nowhere. And without giving away the ending, it seemed unbelievably happy — I could not suspend disbelief that either of those characters would have survived.
All that said, probably the target audience of middle and high schoolers would like this book. The friendships that developed between the girl characters were very touching.
July 27, 2025
Para assinalar o desmantelamento dos campos de concentração, que ocorreu em 1945, este ano, resolvi ler este livro maravilhoso.
Escrevo esta opinião, ainda a quente, pois acabei de fechar o livro. Qualificar este livro de maravilhoso, quando ele retrata uma fase tão hedionda da existência da Humanidade poderá parecer exagerado. Mas, a verdade é que a autora conseguiu escrever uma história forte de amizade, esperança, superação, força e coragem.
O livro está tão bem escrito que é impossível não nos imaginarmos a viver em Birchwood, a costurar com a Ella e a Rose e a vivenciar tudo o que foi a vida destas jovens mulheres nestes locais de uma crueldade e desumanidade atroz.
Uma história muito doce, que dá um pouco de cor e luz a um momento tenebroso da História da Humanidade. Leiam! Vale mesmo a pena.
Escrevo esta opinião, ainda a quente, pois acabei de fechar o livro. Qualificar este livro de maravilhoso, quando ele retrata uma fase tão hedionda da existência da Humanidade poderá parecer exagerado. Mas, a verdade é que a autora conseguiu escrever uma história forte de amizade, esperança, superação, força e coragem.
O livro está tão bem escrito que é impossível não nos imaginarmos a viver em Birchwood, a costurar com a Ella e a Rose e a vivenciar tudo o que foi a vida destas jovens mulheres nestes locais de uma crueldade e desumanidade atroz.
Uma história muito doce, que dá um pouco de cor e luz a um momento tenebroso da História da Humanidade. Leiam! Vale mesmo a pena.
September 12, 2023
Nežinau ar begalima skaitytoją nustebinti Antro pasaulinio karo temos romanais, tačiau viskas, kas pažymima užrašu "paremta tikra istorija" visada domina. Mane labiau sudomino ne knygos autentiškumas, bet tai, kad istorija skirta paaugliams. Sunku apie tokius saubingus dalykus rašyt jaunimui suprantamai ir neperžengiant ribos, tad buvo smalsu kaip autorei pavyko.
Ir visai neblogai pavyko. Tiesa, tos "tikros istorijos" čia tik tiek, kad Aušvice veikė siuvykla, kur kalinės būdavo išnaudojamos ir verčiamos siaubingomis sąlygos pildyti visokių generolų žmonų įgeidžius. Toje siuvykloje atsiduria talentinga septyniolikmetė Ela, kur tiesiog siūdama ir ieškodama vilties bando išgyventi.
Lucy Adlington tikrai gerai padirbėjo: nenusaldino ir nenuglaistė knygos. Paliko atitinkamai žiaurumų, negailėjo veikėjų, bet į pačias siaubingiausias detales nesileido. Netikėtai aprašė ir gyvenimą Aušvice bei kalinių tarpusavio santykius, nebijodama parodyt, kad dėl paskutinio trupinėlio net savam galima gerklę perkąsti, kad žmogiškumas dažnai pralaimi bado kovoje. Svarbi knygos veikėja yra ir viltis: gražiai parodyta į kokius skirtingus dalykus įsikabina žmonės bandydami tiesiog neišprotėti. Turėtų patikti paaugliams, norintiems daugiau sužinoti apie vieną siaubingiausių istorijos tarpsnių.
Ir visai neblogai pavyko. Tiesa, tos "tikros istorijos" čia tik tiek, kad Aušvice veikė siuvykla, kur kalinės būdavo išnaudojamos ir verčiamos siaubingomis sąlygos pildyti visokių generolų žmonų įgeidžius. Toje siuvykloje atsiduria talentinga septyniolikmetė Ela, kur tiesiog siūdama ir ieškodama vilties bando išgyventi.
Lucy Adlington tikrai gerai padirbėjo: nenusaldino ir nenuglaistė knygos. Paliko atitinkamai žiaurumų, negailėjo veikėjų, bet į pačias siaubingiausias detales nesileido. Netikėtai aprašė ir gyvenimą Aušvice bei kalinių tarpusavio santykius, nebijodama parodyt, kad dėl paskutinio trupinėlio net savam galima gerklę perkąsti, kad žmogiškumas dažnai pralaimi bado kovoje. Svarbi knygos veikėja yra ir viltis: gražiai parodyta į kokius skirtingus dalykus įsikabina žmonės bandydami tiesiog neišprotėti. Turėtų patikti paaugliams, norintiems daugiau sužinoti apie vieną siaubingiausių istorijos tarpsnių.
May 29, 2025
Mi parte favorita de este libro fue cuando lo terminé jajajaj
Demasiado superficial
Demasiado superficial
January 30, 2020
4,5* Uma história de coragem, esperança, resiliência mas acima de tudo, de AMIZADE inspirada em factos reais de quem passou e sobreviveu a Auschwitz
September 11, 2017
From beginning to end, and everything in between, The Red Ribbon is truly unforgettable. It’s nurtured with a sensitivity and thoughtfulness that encourages hope, even in the darkest of places. The contradiction of captives wearing their shapeless, faded uniforms while sewing exquisite clothes to adorn their captors provides an opportunity for both admirable and shameful attitudes to surface.
Chapter headings of specific hues emphasise the stark contrast to the otherwise colourless and heart-wrenchingly grim world of Birchwood – also known as Auschwitz. The headings themselves are tailored to draw inspiration from the vibrant fabrics being bought to life, the natural landscape, and prisoners’ distant memories, all of which are cruelly divided by barbed wire.
The implications for those in camp whose arduous work duty is considered a privilege are balanced with optimism as distinctive of one of young Ella’s designs, without ever losing touch with the reality that war has literally stamped upon them. These prisoners are acutely aware that their only reward is being allowed to exist for another day simply because they were ‘useful’, appreciating that any extra time could bring them one step closer to freedom.
I’m ashamed to admit that it took me a while to warm to Ella. She appears selfish, quickly identifying with her situation and manoeuvring accordingly to ensure SHE was one of the ‘useful’ ones and could hold on to her dreams and the future. As I read on I began to ask myself, “what was the alternative? Would others give way for her?” The roots of her self-preservation not only grow stronger but become an anchor for others and I realised it would be impossible to comprehend anything under those circumstances, except that first impressions can be deceptive.
I can’t leave without saying how this wonderfully expressive and moving read is presented as the most elegant hardcover I have ever seen. Its pages display traces of sewing embellishments like buttons and pins, and even the symbolic red ribbon itself leaves a visual impression as it swirls through the printed text.
(I received a copy of this title from the Reader’s First website courtesy of the publisher. It is my absolute pleasure to provide this unbiased review.)
Chapter headings of specific hues emphasise the stark contrast to the otherwise colourless and heart-wrenchingly grim world of Birchwood – also known as Auschwitz. The headings themselves are tailored to draw inspiration from the vibrant fabrics being bought to life, the natural landscape, and prisoners’ distant memories, all of which are cruelly divided by barbed wire.
The implications for those in camp whose arduous work duty is considered a privilege are balanced with optimism as distinctive of one of young Ella’s designs, without ever losing touch with the reality that war has literally stamped upon them. These prisoners are acutely aware that their only reward is being allowed to exist for another day simply because they were ‘useful’, appreciating that any extra time could bring them one step closer to freedom.
I’m ashamed to admit that it took me a while to warm to Ella. She appears selfish, quickly identifying with her situation and manoeuvring accordingly to ensure SHE was one of the ‘useful’ ones and could hold on to her dreams and the future. As I read on I began to ask myself, “what was the alternative? Would others give way for her?” The roots of her self-preservation not only grow stronger but become an anchor for others and I realised it would be impossible to comprehend anything under those circumstances, except that first impressions can be deceptive.
I can’t leave without saying how this wonderfully expressive and moving read is presented as the most elegant hardcover I have ever seen. Its pages display traces of sewing embellishments like buttons and pins, and even the symbolic red ribbon itself leaves a visual impression as it swirls through the printed text.
(I received a copy of this title from the Reader’s First website courtesy of the publisher. It is my absolute pleasure to provide this unbiased review.)
August 31, 2021
Por un momento llegue a pensar que iba a encontrarme con una historia de amor entre las dos protagonistas, la cual que iba a ser MUY BIEN recibida por mi, pero igualmente he disfrutado de como la amistad entre Ella y Rose ha sido como un faro de esperanza dentro de un recinto tan terrible como es la representación de la autora de lo que era un campo de exterminio nazi.
La verdad es que se ha sentido muy fresca la narración y bastante emocionante como la lucha por sobrevivir transcurría entre mujeres que deben aferrarse a la cordura como sea, logrando que ningun personaje destaque mas que otro y así toda la historia es un bloque grande y hermoso que te emociona al punto de derramar lágrimas cuando finalmente la esperanza y la libertad ganan la batalla. Mi problema real es el final, de verdad no era lo que esperaba y fue como si simplemente se hubiese acabado la tinta y ya no hubiesen querido escribir mas. Aun así es una historia muy bonita, conmovedora y significativa. La recomiendo mucho...
La verdad es que se ha sentido muy fresca la narración y bastante emocionante como la lucha por sobrevivir transcurría entre mujeres que deben aferrarse a la cordura como sea, logrando que ningun personaje destaque mas que otro y así toda la historia es un bloque grande y hermoso que te emociona al punto de derramar lágrimas cuando finalmente la esperanza y la libertad ganan la batalla. Mi problema real es el final, de verdad no era lo que esperaba y fue como si simplemente se hubiese acabado la tinta y ya no hubiesen querido escribir mas. Aun así es una historia muy bonita, conmovedora y significativa. La recomiendo mucho...
October 4, 2017
I loved reading Red Ribbon because I found many things that were the same in Red Ribbon, that was a long time ago the same things in my own childhood.
I related to the girls working on the sewing machines. My aunt used to work in a very small place sewing baby bibs and rubber pants.The scene in Red Ribbon about Grandma's house stunk of fish for days after, brought back my own memories. When I used to stay with my nan we visited my great Nan taking her kippers. It's strange because I now clearly remember that my great nan's place always used to smell of kippers.I loved the way the author Lucy Adlington brought to life Marta the boss in being razor sharp and extremely bossy. Pay attention her bossiness came across it scared even me reading about her.
There's a lot more involved in Red Ribbon to read about. But I don't want to spoil it for any reader who is about to start the journey into reading Red Ribbon.
I related to the girls working on the sewing machines. My aunt used to work in a very small place sewing baby bibs and rubber pants.The scene in Red Ribbon about Grandma's house stunk of fish for days after, brought back my own memories. When I used to stay with my nan we visited my great Nan taking her kippers. It's strange because I now clearly remember that my great nan's place always used to smell of kippers.I loved the way the author Lucy Adlington brought to life Marta the boss in being razor sharp and extremely bossy. Pay attention her bossiness came across it scared even me reading about her.
There's a lot more involved in Red Ribbon to read about. But I don't want to spoil it for any reader who is about to start the journey into reading Red Ribbon.
December 18, 2018
I think WWII books are very important to read and I don't find myself reading them often even though I have a few on my shelves. This one, unfortunately, was just okay for me. I read it in two months (well, I started it in October then put it down for two months before finishing it) and that's because this story didn't interest me all that much. I was a little bored to be honest. There were moments I liked reading it but most of the time I was reading it because I had to.
I did find the story to be unrealistic at times (and happier than what might have really occurred). This book wasn't as heartbreaking as you might expect from a WWII book but I guess it's meant to be read by younger readers? Also, I wished the one sentence where the FMC said she might kiss her best friend would have been developed but that didn't happen. However, I did like the friendship they had.
(I received a copy from the publisher via Netgalley in exchange for my review)
I did find the story to be unrealistic at times (and happier than what might have really occurred). This book wasn't as heartbreaking as you might expect from a WWII book but I guess it's meant to be read by younger readers? Also, I wished the one sentence where the FMC said she might kiss her best friend would have been developed but that didn't happen. However, I did like the friendship they had.
(I received a copy from the publisher via Netgalley in exchange for my review)
February 4, 2022
Maravilloso!!
June 13, 2024
Jautrus ir puikiai parašytas kūrinys apie Holokaustą.
Išties užburiantis pasakojimas apie viltį, pasiaukojimą ir draugystę, labai patiko. 💗💗💗
Išties užburiantis pasakojimas apie viltį, pasiaukojimą ir draugystę, labai patiko. 💗💗💗
February 5, 2019
Η Έλλα είναι μια από τις χιλιάδες Εβραίες που κλείστηκαν στο φριχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου. Στο βιβλίο ξεδιπλώνεται η καθημερινότητά της τον τελευταίο χρόνο (1944-1945) και σκιαγραφείται μια προσωπικότητα που αγωνίζεται να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, να στηριχτεί σε μια ελπίδα, όσο άυλη κι αν είναι, μα πάνω απ’ όλα να επιβιώσει. Ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος; Ποιος θα τη βοηθήσει σε μια κρίσιμη στιγμή όταν βασιλεύει ο τρόμος, το χάος, ο ίδιος ο θάνατος; Έχει δικαίωμα να κάνει όνειρα και σχέδια για όταν (και αν) τελειώσει ο πόλεμος;
Πρόκειται για ένα συγκινητικό, ρεαλιστικό, ωμό και ταυτόχρονα λυρικό και τρυφερό μυθιστόρημα, που περιγράφει τις βαναυσότητες του στρατοπέδου, τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, τους εξευτελισμούς και την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Η δεκατετράχρονη Έλλα, που έμαθε να ράβει και να σχεδιάζει ρούχα από την ταλαντούχα γιαγιά της, καταφέρνει να χωθεί στο Ατελιέ του στρατοπέδου ως κοπτοραπτού κι εκεί γνωρίζει τη Ρόουζ. Η Έλλα είναι ρεαλίστρια, σκληρά εργαζόμενη, με παρατημένα όνειρα, χωρίς να έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή της, μάλιστα μιλάει απαξιωτικά γι’ αυτά τα «παραμύθια». Η Ρόουζ, πρώην κόμισσα, αιθεροβάμων και ρομαντική, κόρη συγγραφέως που δεν υποστήριζε «Αυτούς», γι’ αυτό και συνελήφθησαν όλοι, βουτηγμένη στις ιστορίες και τα παραμύθια, της άνοιξε έναν καινούργιο κόσμο, αφηγούμενη όσες περιπέτειες ήξερε! «Η Ρόουζ είπε ότι οι ιστορίες ήταν ζωή. Εγώ όμως ήξερα. Ζωή ήταν η δουλειά» (σελ. 113). Η Ρόουζ πάντα θα είχε ένα παραμύθι να πει για να βοηθήσει τον νου τους να ξεφύγει από τη βία και τη φρίκη που βίωναν. Παρ’ όλ’ αυτά: «Καμία ιστορία δεν μπορούσε να είναι τόσο μαγική ούτε τόσο θλιβερή όσο η επιβίωση» (σελ. 358). Αυτές οι δύο αντίθετες γυναίκες δέθηκαν και ατσαλώθηκαν μαζί μέσα από τις κακουχίες του στρατοπέδου ενώ συνδετικός κρίκος τους ήταν ένα κομμάτι κόκκινη μεταξωτή κορδέλα, πάνω στην οποία στήριξαν όλες τους τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον και μια σύντομη λύτρωση ή απελευθέρωση.
Το στρατόπεδο του Άουσβιτς-Μπιρκενάου, όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, οφείλει το όνομά του στην πολωνική λέξη brzezinka που σημαίνει «δάσος από σημύδες», γι’ αυτό και η αφηγήτρια της τραγικής αυτής ιστορίας το αναφέρει ως Μπέρτσγουντ (birchwood). Η αφήγηση ξεκινάει από τη δοκιμασία που πέρασε η Έλλα ώστε να ξεκινήσει να εργάζεται ως κοπτοραπτού στο εργαστήριο ραψίματος του στρατοπέδου συγκέντρωσης που έστησε η γυναίκα του διοικητή, λάτρις της μόδας, γιατί ήθελε να έχουν κομψά ρούχα όλες οι γυναίκες των αξιωματικών και οι γυναίκες Φρουροί. Το γύρω περιβάλλον και η ατμόσφαιρα του στρατοπέδου ξεπηδάνε σταδιακά, κατά την πορεία της αφήγησης, με το κάθε χαρακτηριστικό γνώρισμα να ξεπηδάει από δω κι από κει όσο η ίδια η αφηγήτρια και πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος αγωνίζεται να επιβιώσει σε αυτόν τον χώρο. Τον αναγνώστη καλωσορίζει η σκηνή διαλογής στο Ατελιέ και μετά αρχίζει η Έλλα να περιγράφει το μέρος, τις συνθήκες και το πώς κατέληξε εκεί, καθώς και ποια ήταν πριν από όλα αυτά.
Παράλληλα, η προσωπική ζωή της Έλλα, οι αναμνήσεις της γιαγιάς της που την είχε μάθει να κόβει, να ράβει, να σχεδιάζει μα πάνω απ’ όλα ν’ αγαπάει και να αναγνωρίζει το κάθε ύφασμα και το κάθε ρούχο, επανέρχεται στο προσκήνιο είτε για να της δώσει κουράγιο με τα γνωμικά της γιαγιάς της είτε για να την πληγώσει ακόμη περισσότερο, όταν από τις ευχάριστες, μυρωδάτες αναμνήσεις της προσγειώνεται στη δυσοσμία, την ανηθικότητα, τον ξεπεσμό της ανθρώπινης φυλής στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η Έλλα τότε μάζευε λεφτά βοηθώντας τη γιαγιά για να σπουδάσει και κάποτε ν’ ανοίξει το δικό της κατάστημα ενδυμάτων. Τώρα κάνει τα πάντα για να επιβιώσει. «Δε θα γινόμουν κι εγώ ένα φάντασμα από καπνό που θα έβγαινε από μία καμινάδα» (σελ. 151). Αυτό ακριβώς το ταλέντο, κυρίως μέσα από το βλέμμα και τις ερωτήσεις της Ρόουζ, τίθεται στη διάθεση των εχθρών και γίνεται στόχος ζωής για την Έλλα, με αποτέλεσμα να έχουν οι δυο τους μια συγκλονιστική αντιπαράθεση: «-Θα μπορέσω να κάνω ανταλλαγές για καλύτε��ες κουκέτες στο μπλοκ ή και για άλλη μια κουβέρτα για την καθεμιά μας, δεν θα το ήθελες αυτό;… -Πραγματικά δεν καταλαβαίνεις πού είναι το πρόβλημα, έτσι; Σοβαρά τώρα, δεν βλέπεις τι συμβαίνει; … Είναι σαφές ότι έχεις ξεχάσει πού βρίσκεσαι και τι ακριβώς συμβαίνει εδώ πέρα -και ποιος ευθύνεται!» (σελ. 133-134). Επομένως, αξίζει να σπαταλάς το ταλέντο σου για τον εχθρό, όσο «αγνά» κίνητρα κι αν έχεις; Για έναν εχθρό που δεν πρόκειται ποτέ να σε δει ως άνθρωπο παρά μόνο σα νούμερο κι όταν δε θα σε χρειάζεται άλλο δε θα διστάσει να σε βγάλει από τη μέση; Για σκεφτείτε το κι εσείς λίγο!
Τα απειροελάχιστα «διαλείμματα» που εφευρίσκει, οι μικρές ανάσες που παίρνει, κοντράρονται ανελέητα με τον σαρκαστικό και ωμό ρεαλισμό των συνθηκών κράτησής της. Η συγγραφέας έχει τον αναγνώστη «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», με τις αποσπασματικές αναφορές στο παρελθόν, το ρεαλιστικό σκηνικό κτηνωδίας και τις κοφτές φράσεις. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα! «Ακούμπησε τα γάντια της πάνω στα περιοδικά και το καπέλο της στην πολυθρόνα. Το μαστίγιό της το άφησε στη γωνία, κοντά στην πόρτα. Ήμασταν εδώ, σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για αθώους, που το διοικούσαν εγκληματίες» (σελ. 52-53). «-Κάνεις ό,τι χρειαστεί για να επιβιώσεις, το κατάλαβες;» (σελ. 58). «Οι αρουραίοι που έτρεχαν πέρα δώθε στα δοκάρια της οροφής ήταν παχύτεροι από τους ανθρώπους που ήταν ξαπλωμένοι στα κρεβάτια από κάτω» (σελ. 66). Ειδικά όταν μια σειρά από γεγονότα χωρίζει τις γυναίκες ενώ ταυτόχρονα χάνουν τη δουλειά τους στο ατελιέ, αναρωτιόμουν τι άλλο θα τους συμβεί και πώς θα καταφέρουν ν’ ανταπεξέλθουν αν δεν ξαναβρούν δουλειά (εκεί αν δε δούλευες κάπου ήσουν ήδη νεκρός). Και όλα αυτά με σωστά κατανεμημένες σκηνές γέλιου, δυστυχίας, απανθρωπιάς και ελπίδας. Η συγγραφέας πλάθει ολοζώντανους χαρακτήρες, στήνει ρεαλιστικά σκηνικά επιβίωσης, βάζει τον αναγνώστη μέσα στην ιστορία της και κάποιες φορές του χαρίζει λυρικές εκφράσεις ή νότες χιούμορ, τόσο απαραίτητες σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον: «Η προφορά της ήταν ανιαρή -αν μπορούσε να μιλήσει μια πατάτα, έτσι θα ακουγόταν» (σελ. 53). Και: «Το ψωμί είναι καλό, αλλά οι φίλοι είναι καλύτεροι» (σελ. 71).
Συγκλονιστική και αφοπλιστική είναι η καταγραφή της ιεραρχίας που επικρατούσε στο στρατόπεδο: τα Αφεντικά, κρατούμενες που συμπεριφέρονταν σαν Φρουροί με σκοπό να γίνουν Επόπτριες, όπως η Μάρτα που ήταν το αφεντικό στο εργαστήρι ραπτικής ή η Γκέρντερ που ήταν το Αφεντικό του στρατώνα τους, δυσχέραιναν ακόμη περισσότερο τις συνθήκες κράτησης ενώ το ίδιο πρόσωπο μπορεί να σου έκανε κάποια χάρη αν είχες τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Φυσικά, οι Φρουροί δε χάνουν ευκαιρία να αποδείξουν στις κρατούμενες ποιος κάνει κουμάντο κι ας είχαν συνεργαστεί λίγα λεπτά ή μερικές μέρες πιο πριν! Επίσης η Έλλα, παρατηρώντας τα πάντα γύρω της, καταγράφει τα διακριτικά των συγκρατούμενών της, τα τρίγωνα και τα χρώματά τους. Εβραία και η ίδια, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο αστέρι, «…το αστέρι σήμαινε ότι ήσουν η κατώτερη των κατωτέρων,,, άνθρωποι κατά το ήμισυ» (σελ. 73). Από τις πιο σοκαριστικές σκηνές είναι αυτή που η Έλλα πηγαίνει στο «Πολυκατάστημα» για να ψωνίσει τις παραγγελίες του εργαστηρίου. Στοίβες από ρούχα, γυαλιά, παπούτσια, απομεινάρια μιας ζωής ήταν αυτά που δεν έπαυε η Έλλα στιγμή να κοιτά, να ψάχνει, να εξερευνά. «Δέκα χιλιάδες βαλίτσες την ημέρα. Είναι πάρα πολλές. Δεν τις προλαβαίνουμε», λέει η συνοδός της που δουλεύει εκεί και επεξεργάζεται μαζί με χιλιάδες άλλες κρατούμενες την πρώην ζωή των πρώην ανθρώπων που φτάνουν σωρηδόν στο στρατόπεδο. Τι φρικιαστικό τα προσωπικά είδη των ανθρώπων που μεταφέρονταν στο στρατόπεδο να λεηλατούνται, να ξεχωρίζονται, να κρατιούνται τα πολύτιμα και το ίδιο τρένο να παίρνει τα χρυσαφικά και τα ιδιαίτερης αξίας αντικείμενα σε άγνωστο προορισμό! Αυτό το μέρος υπάρχει ακόμη και σήμερα στο Μουσείο του Στρατοπέδου, με μια μεγάλη ανατριχίλα για όποιον το επισκέπτεται.
Μέσα σε αυτό το χάος, με την ήττα να επικρεμάται πάνω από τα κεφάλια των Γερμανών, μόνο ένας άνθρωπος με τα προσόντα και τη δύναμη της Έλλα θα μπορούσε να επιβιώσει, ξεχωρίζοντας την ήρα απ’ το στάρι, ρισκάροντας φιλικές επαφές που ίσως αποδειχθούν προδοσία ή εκμετάλλευση, παίζοντας ξύλο για στοιχειώδη πράγματα όπως ένα σαπούνι ή ένα κομμάτι χαρτί και ταυτόχρονα πασχίζοντας με νύχια και με δόντια να μην περάσει τη διαχωριστική γραμμή που θα την κάνει σαν τους Άλλους, απάνθρωπη και κτηνώδη. «Έραβα ακόμα πιο γρήγορα, λες και κάθε εκατοστό, κάθε βελονιά με κρατούσε ακόμα πιο σφιχτά στη ζωή» (σελ. 99).
Τέλος, η αισθητική της έκδοσης του βιβλίου είναι κομψότατη. Κάθε κεφάλαιο έχει ως τίτλο διάφορα χρώματα και στην αρχή του καθενός υπάρχει ένα αντικείμενο της ραπτικής: δαχτυλήθρα, κουμπί, κουβαρίστρα, ραπτομηχανή, καρφίτσες, ψαλίδι ενώ μια λωρίδα υφάσματος αγκαλιάζει τους τίτλους, υπό στενή επιτήρηση συρματοπλέγματος. Η φροντίδα του εκδοτικού οίκου υπάρχει και στο εξώφυλλο που αγκαλιάζει σαν κασετίνα όλο το σώμα του βιβλίου με τα χρώματα και τα σχέδιά του να θυμίζουν τις ριγέ πιτζάμες των κρατουμένων.
Η «Κόκκινη μεταξωτή κορδέλα» είναι ένα συγκλονιστικό και ταυτόχρονα τρυφερό μυθιστόρημα για αναγνώστες από 12 ετών και πάνω αλλά σαφέστατα μπορούν να το διαβάσουν και οι μεγαλύτερης ηλικίας. Είναι η ιστορία μιας κοπέλας που έκανε τα πάντα για να επιβιώσει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, προσέχοντας να μη χάσει την ανθρώπινή της ιδιότητα αλλά και να μην πέσει θύμα εκμετάλλευσης από ανθρώπους που είχαν τον ίδιο στόχο: την επόμενη μέρα! Μια ιδιαίτερη φιλία με τη Ρόουζ, χαρακτήρες που σταδιακά ίσως κάποιοι αλλάξουν στάση, καμινάδες που δε σταματούν να βγάζουν καπνό και γκρίζες στάχτες, μια κόκκινη κορδέλα που δένει τις ηρωίδες με την ελπίδα και μια γλαφυρή, ακριβοδίκαιη πένα είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που συνάντησα διαβάζοντας αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα.
Πρόκειται για ένα συγκινητικό, ρεαλιστικό, ωμό και ταυτόχρονα λυρικό και τρυφερό μυθιστόρημα, που περιγράφει τις βαναυσότητες του στρατοπέδου, τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, τους εξευτελισμούς και την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Η δεκατετράχρονη Έλλα, που έμαθε να ράβει και να σχεδιάζει ρούχα από την ταλαντούχα γιαγιά της, καταφέρνει να χωθεί στο Ατελιέ του στρατοπέδου ως κοπτοραπτού κι εκεί γνωρίζει τη Ρόουζ. Η Έλλα είναι ρεαλίστρια, σκληρά εργαζόμενη, με παρατημένα όνειρα, χωρίς να έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή της, μάλιστα μιλάει απαξιωτικά γι’ αυτά τα «παραμύθια». Η Ρόουζ, πρώην κόμισσα, αιθεροβάμων και ρομαντική, κόρη συγγραφέως που δεν υποστήριζε «Αυτούς», γι’ αυτό και συνελήφθησαν όλοι, βουτηγμένη στις ιστορίες και τα παραμύθια, της άνοιξε έναν καινούργιο κόσμο, αφηγούμενη όσες περιπέτειες ήξερε! «Η Ρόουζ είπε ότι οι ιστορίες ήταν ζωή. Εγώ όμως ήξερα. Ζωή ήταν η δουλειά» (σελ. 113). Η Ρόουζ πάντα θα είχε ένα παραμύθι να πει για να βοηθήσει τον νου τους να ξεφύγει από τη βία και τη φρίκη που βίωναν. Παρ’ όλ’ αυτά: «Καμία ιστορία δεν μπορούσε να είναι τόσο μαγική ούτε τόσο θλιβερή όσο η επιβίωση» (σελ. 358). Αυτές οι δύο αντίθετες γυναίκες δέθηκαν και ατσαλώθηκαν μαζί μέσα από τις κακουχίες του στρατοπέδου ενώ συνδετικός κρίκος τους ήταν ένα κομμάτι κόκκινη μεταξωτή κορδέλα, πάνω στην οποία στήριξαν όλες τους τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον και μια σύντομη λύτρωση ή απελευθέρωση.
Το στρατόπεδο του Άουσβιτς-Μπιρκενάου, όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, οφείλει το όνομά του στην πολωνική λέξη brzezinka που σημαίνει «δάσος από σημύδες», γι’ αυτό και η αφηγήτρια της τραγικής αυτής ιστορίας το αναφέρει ως Μπέρτσγουντ (birchwood). Η αφήγηση ξεκινάει από τη δοκιμασία που πέρασε η Έλλα ώστε να ξεκινήσει να εργάζεται ως κοπτοραπτού στο εργαστήριο ραψίματος του στρατοπέδου συγκέντρωσης που έστησε η γυναίκα του διοικητή, λάτρις της μόδας, γιατί ήθελε να έχουν κομψά ρούχα όλες οι γυναίκες των αξιωματικών και οι γυναίκες Φρουροί. Το γύρω περιβάλλον και η ατμόσφαιρα του στρατοπέδου ξεπηδάνε σταδιακά, κατά την πορεία της αφήγησης, με το κάθε χαρακτηριστικό γνώρισμα να ξεπηδάει από δω κι από κει όσο η ίδια η αφηγήτρια και πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος αγωνίζεται να επιβιώσει σε αυτόν τον χώρο. Τον αναγνώστη καλωσορίζει η σκηνή διαλογής στο Ατελιέ και μετά αρχίζει η Έλλα να περιγράφει το μέρος, τις συνθήκες και το πώς κατέληξε εκεί, καθώς και ποια ήταν πριν από όλα αυτά.
Παράλληλα, η προσωπική ζωή της Έλλα, οι αναμνήσεις της γιαγιάς της που την είχε μάθει να κόβει, να ράβει, να σχεδιάζει μα πάνω απ’ όλα ν’ αγαπάει και να αναγνωρίζει το κάθε ύφασμα και το κάθε ρούχο, επανέρχεται στο προσκήνιο είτε για να της δώσει κουράγιο με τα γνωμικά της γιαγιάς της είτε για να την πληγώσει ακόμη περισσότερο, όταν από τις ευχάριστες, μυρωδάτες αναμνήσεις της προσγειώνεται στη δυσοσμία, την ανηθικότητα, τον ξεπεσμό της ανθρώπινης φυλής στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η Έλλα τότε μάζευε λεφτά βοηθώντας τη γιαγιά για να σπουδάσει και κάποτε ν’ ανοίξει το δικό της κατάστημα ενδυμάτων. Τώρα κάνει τα πάντα για να επιβιώσει. «Δε θα γινόμουν κι εγώ ένα φάντασμα από καπνό που θα έβγαινε από μία καμινάδα» (σελ. 151). Αυτό ακριβώς το ταλέντο, κυρίως μέσα από το βλέμμα και τις ερωτήσεις της Ρόουζ, τίθεται στη διάθεση των εχθρών και γίνεται στόχος ζωής για την Έλλα, με αποτέλεσμα να έχουν οι δυο τους μια συγκλονιστική αντιπαράθεση: «-Θα μπορέσω να κάνω ανταλλαγές για καλύτε��ες κουκέτες στο μπλοκ ή και για άλλη μια κουβέρτα για την καθεμιά μας, δεν θα το ήθελες αυτό;… -Πραγματικά δεν καταλαβαίνεις πού είναι το πρόβλημα, έτσι; Σοβαρά τώρα, δεν βλέπεις τι συμβαίνει; … Είναι σαφές ότι έχεις ξεχάσει πού βρίσκεσαι και τι ακριβώς συμβαίνει εδώ πέρα -και ποιος ευθύνεται!» (σελ. 133-134). Επομένως, αξίζει να σπαταλάς το ταλέντο σου για τον εχθρό, όσο «αγνά» κίνητρα κι αν έχεις; Για έναν εχθρό που δεν πρόκειται ποτέ να σε δει ως άνθρωπο παρά μόνο σα νούμερο κι όταν δε θα σε χρειάζεται άλλο δε θα διστάσει να σε βγάλει από τη μέση; Για σκεφτείτε το κι εσείς λίγο!
Τα απειροελάχιστα «διαλείμματα» που εφευρίσκει, οι μικρές ανάσες που παίρνει, κοντράρονται ανελέητα με τον σαρκαστικό και ωμό ρεαλισμό των συνθηκών κράτησής της. Η συγγραφέας έχει τον αναγνώστη «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», με τις αποσπασματικές αναφορές στο παρελθόν, το ρεαλιστικό σκηνικό κτηνωδίας και τις κοφτές φράσεις. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα! «Ακούμπησε τα γάντια της πάνω στα περιοδικά και το καπέλο της στην πολυθρόνα. Το μαστίγιό της το άφησε στη γωνία, κοντά στην πόρτα. Ήμασταν εδώ, σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για αθώους, που το διοικούσαν εγκληματίες» (σελ. 52-53). «-Κάνεις ό,τι χρειαστεί για να επιβιώσεις, το κατάλαβες;» (σελ. 58). «Οι αρουραίοι που έτρεχαν πέρα δώθε στα δοκάρια της οροφής ήταν παχύτεροι από τους ανθρώπους που ήταν ξαπλωμένοι στα κρεβάτια από κάτω» (σελ. 66). Ειδικά όταν μια σειρά από γεγονότα χωρίζει τις γυναίκες ενώ ταυτόχρονα χάνουν τη δουλειά τους στο ατελιέ, αναρωτιόμουν τι άλλο θα τους συμβεί και πώς θα καταφέρουν ν’ ανταπεξέλθουν αν δεν ξαναβρούν δουλειά (εκεί αν δε δούλευες κάπου ήσουν ήδη νεκρός). Και όλα αυτά με σωστά κατανεμημένες σκηνές γέλιου, δυστυχίας, απανθρωπιάς και ελπίδας. Η συγγραφέας πλάθει ολοζώντανους χαρακτήρες, στήνει ρεαλιστικά σκηνικά επιβίωσης, βάζει τον αναγνώστη μέσα στην ιστορία της και κάποιες φορές του χαρίζει λυρικές εκφράσεις ή νότες χιούμορ, τόσο απαραίτητες σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον: «Η προφορά της ήταν ανιαρή -αν μπορούσε να μιλήσει μια πατάτα, έτσι θα ακουγόταν» (σελ. 53). Και: «Το ψωμί είναι καλό, αλλά οι φίλοι είναι καλύτεροι» (σελ. 71).
Συγκλονιστική και αφοπλιστική είναι η καταγραφή της ιεραρχίας που επικρατούσε στο στρατόπεδο: τα Αφεντικά, κρατούμενες που συμπεριφέρονταν σαν Φρουροί με σκοπό να γίνουν Επόπτριες, όπως η Μάρτα που ήταν το αφεντικό στο εργαστήρι ραπτικής ή η Γκέρντερ που ήταν το Αφεντικό του στρατώνα τους, δυσχέραιναν ακόμη περισσότερο τις συνθήκες κράτησης ενώ το ίδιο πρόσωπο μπορεί να σου έκανε κάποια χάρη αν είχες τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Φυσικά, οι Φρουροί δε χάνουν ευκαιρία να αποδείξουν στις κρατούμενες ποιος κάνει κουμάντο κι ας είχαν συνεργαστεί λίγα λεπτά ή μερικές μέρες πιο πριν! Επίσης η Έλλα, παρατηρώντας τα πάντα γύρω της, καταγράφει τα διακριτικά των συγκρατούμενών της, τα τρίγωνα και τα χρώματά τους. Εβραία και η ίδια, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο αστέρι, «…το αστέρι σήμαινε ότι ήσουν η κατώτερη των κατωτέρων,,, άνθρωποι κατά το ήμισυ» (σελ. 73). Από τις πιο σοκαριστικές σκηνές είναι αυτή που η Έλλα πηγαίνει στο «Πολυκατάστημα» για να ψωνίσει τις παραγγελίες του εργαστηρίου. Στοίβες από ρούχα, γυαλιά, παπούτσια, απομεινάρια μιας ζωής ήταν αυτά που δεν έπαυε η Έλλα στιγμή να κοιτά, να ψάχνει, να εξερευνά. «Δέκα χιλιάδες βαλίτσες την ημέρα. Είναι πάρα πολλές. Δεν τις προλαβαίνουμε», λέει η συνοδός της που δουλεύει εκεί και επεξεργάζεται μαζί με χιλιάδες άλλες κρατούμενες την πρώην ζωή των πρώην ανθρώπων που φτάνουν σωρηδόν στο στρατόπεδο. Τι φρικιαστικό τα προσωπικά είδη των ανθρώπων που μεταφέρονταν στο στρατόπεδο να λεηλατούνται, να ξεχωρίζονται, να κρατιούνται τα πολύτιμα και το ίδιο τρένο να παίρνει τα χρυσαφικά και τα ιδιαίτερης αξίας αντικείμενα σε άγνωστο προορισμό! Αυτό το μέρος υπάρχει ακόμη και σήμερα στο Μουσείο του Στρατοπέδου, με μια μεγάλη ανατριχίλα για όποιον το επισκέπτεται.
Μέσα σε αυτό το χάος, με την ήττα να επικρεμάται πάνω από τα κεφάλια των Γερμανών, μόνο ένας άνθρωπος με τα προσόντα και τη δύναμη της Έλλα θα μπορούσε να επιβιώσει, ξεχωρίζοντας την ήρα απ’ το στάρι, ρισκάροντας φιλικές επαφές που ίσως αποδειχθούν προδοσία ή εκμετάλλευση, παίζοντας ξύλο για στοιχειώδη πράγματα όπως ένα σαπούνι ή ένα κομμάτι χαρτί και ταυτόχρονα πασχίζοντας με νύχια και με δόντια να μην περάσει τη διαχωριστική γραμμή που θα την κάνει σαν τους Άλλους, απάνθρωπη και κτηνώδη. «Έραβα ακόμα πιο γρήγορα, λες και κάθε εκατοστό, κάθε βελονιά με κρατούσε ακόμα πιο σφιχτά στη ζωή» (σελ. 99).
Τέλος, η αισθητική της έκδοσης του βιβλίου είναι κομψότατη. Κάθε κεφάλαιο έχει ως τίτλο διάφορα χρώματα και στην αρχή του καθενός υπάρχει ένα αντικείμενο της ραπτικής: δαχτυλήθρα, κουμπί, κουβαρίστρα, ραπτομηχανή, καρφίτσες, ψαλίδι ενώ μια λωρίδα υφάσματος αγκαλιάζει τους τίτλους, υπό στενή επιτήρηση συρματοπλέγματος. Η φροντίδα του εκδοτικού οίκου υπάρχει και στο εξώφυλλο που αγκαλιάζει σαν κασετίνα όλο το σώμα του βιβλίου με τα χρώματα και τα σχέδιά του να θυμίζουν τις ριγέ πιτζάμες των κρατουμένων.
Η «Κόκκινη μεταξωτή κορδέλα» είναι ένα συγκλονιστικό και ταυτόχρονα τρυφερό μυθιστόρημα για αναγνώστες από 12 ετών και πάνω αλλά σαφέστατα μπορούν να το διαβάσουν και οι μεγαλύτερης ηλικίας. Είναι η ιστορία μιας κοπέλας που έκανε τα πάντα για να επιβιώσει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, προσέχοντας να μη χάσει την ανθρώπινή της ιδιότητα αλλά και να μην πέσει θύμα εκμετάλλευσης από ανθρώπους που είχαν τον ίδιο στόχο: την επόμενη μέρα! Μια ιδιαίτερη φιλία με τη Ρόουζ, χαρακτήρες που σταδιακά ίσως κάποιοι αλλάξουν στάση, καμινάδες που δε σταματούν να βγάζουν καπνό και γκρίζες στάχτες, μια κόκκινη κορδέλα που δένει τις ηρωίδες με την ελπίδα και μια γλαφυρή, ακριβοδίκαιη πένα είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που συνάντησα διαβάζοντας αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα.
Displaying 1 - 30 of 795 reviews