Toon Tellegen: "Iedereen bewonderde mijn broer, maar ik het meest van iedereen.'
Als kleine jongen keek Toon Tellegen op tegen zijn zes jaar oudere broer, die onverzettelijk was, alle regels aan zijn laars lapte en zijn eigen weg ging. To en die broer in 2016 overleed, begon hij zijn herinneringen op te schrijven aan de tijd dat ze allebei nog thuis woonden. Zijn grote broer kon alles, hij durfde alles en vaak liep dat uit de hand. Maar al berusten Tellegens kleurrijke herinneringen voor een groot deel op waarheid, zijn fantasie geeft de stoere heldendaden een nog absurdistischere wending. Moeten we al die heldendaden geloven? Ja, want als het niet echt gebeurd is, had het wel zo kúnnen gebeuren!
Net als in Een vorig leven roept Tellegen in De seringenboom de wereld van zijn jeugd op, en wekt hij die voorbije tijd tot leven in mooie, ontroerende en grappige verhalen.
Grote broer-liefde vanuit de ogen van een naïef schattige, 6 jaar jongere kleine broer: schitterend! "Ik hoorde iemand zeggen dat mijn broer niet goed terecht zou komen. Maar ik wist dat mijn broer helemaal niet terecht wilde komen, niet op de grond in elk geval. Hij wilde vliegen, hoog boven ons, hij vloog al, hij kon al zien wat er achter de horizon was."
Tellegen de meest ondergewaardeerde poëet van de lage landen, vind ik. Ik ben groot fan van zijn poëzie, en alhoewel dit boek niet als gedicht bedoeld is lees ik het wel als zodanig. Wat een fantastische lofzang schreef Toon Tellegen over zijn broer. Tellegen's werk moeten we bij leven al roemen en laten we in godsnaam niet wachten tot iemand hem in dat afschuwelijke DWDD op laat draven ;-)