Kırlangıç Çığlığı

Başkomiser Nevzat #6

by Ahmet Ümit

Acıyı gördüm. Gözlerinin ortasında bir çiçek gibi büyüyen irisin önce ağır ağır büzülmesini, ardından çığlık gibi ansızın patlamasını gördüm. Titreyen dudaklar, bal mumuna dönüşen yüzleri, çöken yanakları, irileşen elmacık kemiklerini, birer mağara gibi derinleşen göz çukurlarını, kurumuş ağızların içinde pelteleşen dilleri gördüm.

Anladım ki benliğimizin farkına vardığımız an, acının pençesinde kıvrandığımız andır.

Çığlık değil, ürperiş değil, evet, nereden geldiğini bilmediğim o vahşi iniltiyi kalbimin derinliklerinde duydum. Soluksuz kaldım, boğazım kupkuru, alnım ateşler içinde, tuhaf bir hülyaya kapılmışım gibi sürüklendim o dipsiz boşlukta. Hayatın en karanlık sırrıyla yüzleştim.

Karanlığın her aşamasından geçtim, akan kanın sesini duydum, ölümün serinliğini damarlarımda hissettim.

Geçmişin kamburunu çoktan söküp attım sırtımdan.

İnsanın insanı öldürdüğü o ilk ânı gördüm, katilin zafer haykırışını, kurbanın korku çığlığını işittim.

Her an uyanmaya hazır o muhteşem dürtüyü bastırmak, insanlığın en masum haline, en saf doğasına dönmemek için yıllarca ihanet ettim kendime. Kendimle birlikte bütün dünyayı da kandırdım. Neredeyse başaracaktım ama bırakmadılar, benim adıma onlar öldürmeye başladılar.

İşte bu yüzden geri döndüm…

Genres: Roman, Turkish, Turkish Literature, Fiction, Audiobook, Mystery, Detective

398 pages, Paperback

First published February 1, 2018

About the author

Ahmet Ümit was born in 1960 in the city of Gaziantep in southern Turkey. He moved to Istanbul in 1978 to attend university. In 1983 he both graduated from the Public Administration Faculty of Marmara University and wrote his very first story. An active member of the Turkish Communist Party from 1974 until 1989 Ümit took part in the underground movement for democracy while Turkey was under the rule of a
military dictatorship between 1980-1990. In 1985-86 he illegally attended the Academy for Social Sciences in Moscow. Ümit worked in the advertising sector from 1989-1998 and is currently employed as cultural advisor at the Goethe Foundation in Istanbul. He has one daughter Gül. Since 1989 Ümit has published one volume of poetry three volumes of short stories a book of fairytales one novella and six novels. One of Turkey’s most renowned contemporary authors Ümit is especially well-known for his
mastery of the mystery genre as reflected in many of his bestselling novels and
short story volumes. Drawing upon the unique political and historical background of his home country Ümit delves into the psyches of his
well-wrought characters as he weaves enthralling tales of murder and political intrigue.

Reviews

[Maria Bikaki · Rating 5 out of 5]

Όταν μιλάμε για τον Αχμέτ Ουμίτ και τα βιβλία του δε μπορώ να είμαι αντικειμενική. Τον παρακολουθώ, τον διαβάζω συστηματικά και αγαπώ τη γραφή του.
Αν υπάρχει κάτι που μου αρέσει πολύ στα βιβλία του Αχμετ Ουμίτ και είναι ένα στοιχείο που θα το συναντήσει κανείς και στην «κραυγή του χελιδονιού είναι ότι ο συγγραφέας καταφέρνει πάντα να συνδυάζει με τον πιο ισορροπημένο τρόπο την αστυνομική πλοκή, δίνοντας παράλληλα ένα κοινωνικό χαρακτήρα σε αυτήν κάνοντας την ιδιαίτερα θελκτική στα μάτια μου μιας και η καθαρη αστυνομική λογοτεχνία τύπου αιμα, δάκρυα και ιδρώτας και βρήκαμε το δολοφόνο προσωπικά με απωθεί λιγάκι τα τελευταία χρόνια.
Ο Ουμίτ δε γράφει έτσι. Η γραφή του αποπνέει ηρεμία και ρεαλιστικότητα ενώ δε χάνει την ευκαιρία να καταθέσει τις δικές του απόψεις σε θέματα σοβαρά ή να περιγράψει και να σχολιάσει με σφοδρότητα και κριτική ματιά τα κακώς κείμενα που ταλανίζουν την χώρα του. Στήνοντας λοιπόν κάθε φορά μια διαφορετική αστυνομική ιστορία βρίσκει την ευκαιρία να καυτηριάσει όσα τον ενοχλούν για μια Τουρκία που αρνείται να βγει από το σκοταδισμό της.
Μέσα από την κραυγή του χελιδονιού και τον κεντρικό ήρωα των βιβλίων του τον αστυνόμο Νεβζάτ και την παρέα του θα καταπιαστεί αυτή τη φορά με το φλέγον ζήτημα των Σύριων προσφύγων καθώς και την εκμετάλλευσης μικρών παιδιών, θέματα που βρίσκονται στην καυτή ατζέντα της Γείτονος χώρας . Άνθρωπος ο ίδιος με αδυναμίες και πάθη ο αστυνόμος Νεβζάτ θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο σε υπόθεση παιδεραστίας και εμπορίας οργάνων και ταυτόχρονα θ αναρωτηθεί και θα παλέψει τελικά με το ερώτημα που είναι το καλό και το κακό, που αρχίζει και που τελειώνει ο νόμος. Μη γυρίζεις την πλάτη γιατί το κακό παραμονεύει δίπλα σου εκεί που δεν το περιμένεις και το ανθρώπινο είδος ποτέ δε θα πάψει να σε εκπλήσσει με τις αρρωστημένες ιδέες του.
Εξαιρετική η αλληγορία του τίτλου για τα τρις κραυγές όλων εκείνων των χελιδονιών που έμειναν πίσω κατά την ώρα της μετανάστευσης και η όμορφη φωνή τους έγινε κραυγή πόνου και θυμού.
Πολύ ανθρώπινο βιβλίο. Μου άρεσε πολύ.

[محمد خالد شريف · Rating 4 out of 5]

"لا جدوى من أن تكون في هذا العالم على حق، ولا معنى لأن تكون عادلاً ولا فائدة من أن تكون خلوقاً. يجب أن تكون قوياً، وشجاعاً، وبلا رحمة. وبغير ذلك لن تستطيع البقاء على قدميك."

رواية "صرخة الخطاف" هي من الأدب البوليسي للكاتب التركي "أحمد أوميت"، ورغم شُهرته الواسعة وأعماله الغزيرة نسبياً، هذا أول لقاء لي مع الكاتب، مع عمل ضخم حوالي ستمائة صفحة، ومع عمل بهذه الضخامة ومن الأدب البوليسي، يدخل الكاتب في تحدي مع القراء ألا يُشعرهم بالملل، أو التكرار، أو الحشو، فهل نجح الكاتب في ذلك؟

بنسبة كبيرة، نعم.
سر ذلك النجاح يكمن في عدم اعتماد الكاتب بشكل كُلي على اللغز، ومعرفة القاتل، والتي لم تكن هينة، ولكنه أضاف العديد من العوامل الأخرى، مثل الشخصيات، المحقق "نوزات" وتاريخه الشخصي، مساعديه "علي" و"زينب"، ولفيف من الشخصيات التي تقع في نطاق التحقيقات من جانب الشرطة، أو المُشتبه بهم، والمجرمين، ورغم أن الرواية تُحكى من منظور المحقق "نوزات" فقط، ولكن الشخصيات الأخرى كان لها وزناً، وتدخلاتها جيدة، بل وتستطيع توقع شكل شخصيتهم، وقرارتهم.

موضوع الرواية الأساسي هو التحرش بالأطفال، ذلك الفعل الدنيء، الذي يصدر من الوحوش البشرية، هم بيننا ولا نستطيع أن نعرفهم، مُندمجين، ومُتخفيين، ببراعة، لا تستطيع أن تكشفه إلا بصعوبة مُطلقة، وحين تكتشفه تجد أنه مُجرد شخص جبان أرعن، وتصرفاته تُعبر عنه، أو أنه ضحية بشكلاً ما، وذلك ينقلنا لموضوع هام وسؤال فلسفي يدعو التأمل، هل كونه ضحية يُجيز له أفعاله؟ هل كونه تعرض لحادثة ما في صغره حولته إلى مُتحرش بالأطفال في كبره يكون شفيعاً له؟ يجعل المُجتمع ينظر له بعين الشفقة على الأقل؟ لنصل إلى النقطة الأعمق التي تدور حول القاتل المُتسلسل "القط الأعمى"، هل بقتله لأولئك الأشخاص يُسدي معروفاً للمجتمع أم أنه يلعب دور الإله، وأنه عاجلاً أم آجلاً، سيقتل من لا ذنب له!

تناولت الرواية أيضاً، بعض المواضيع الجانبية، كهجرة السوريين إلى تركيا بعد الحرب، نظرة الأتراك لهم المُختلفة والبعيدة عن الشعارات الكاذبة، التي تُرددها الحكومات، المآسي الكبيرة الموجودة في حياتهم بعد دخولهم الأراضي التركية، الفقر والجوع، الذي قد يجعلك تبيع طفلك، أو حتى جسدك! فتطرق الكاتب أيضاً إلى عصابات سرقة الأعضاء وبيعها بسعر غال، وسرقة الفقير في ماله، والعواقب التي قد تحدث للأطفال تصل حد الموت!
كُل ذلك كان داخل الرواية وتم ربطهم ببراعة، قطعة وراء الثانية نُكمل صورة البازل، حتى نجد الصورة واضحة، ونعرف القاتل ودوافعه، لندخل في حيرة بعد آخر صفحات الرواية، هل تعاطفنا مع القاتل؟ بسبب ما حدث له في صغره! تلك المُعضلة التي جسدها الكاتب ببراعة، وسيجعلك تقع في براثنها.

ختاماً،
رواية "صرخة الخطاف" رواية بوليسية من الطراز الكلاسيكي المُمتع، لن تشعر بالملل وأنت تلتهم الصفحات، رغم كُبر حجمها، لن يُشتتك عدد الشخصيات، ولا الأحداث، هذا عمل بوليسي، سأرشحه لأي مُحب للأدب البوليسي.

بكل تأكيد يُنصح بها.

[Renklikalem · Rating 4 out of 5]

cocuk istismari son yillarin en cok konusulan konusuysa da ne yazik ki ne ulkemizde ne dünyada hic yeni bir olay degil. bilmedigim ve benim icin yeni olansa cocuk istismarinin en cok gerçekleştiği ulkenin turkiye olmasi. ustune bir de suriyeli ailelerin ve ozellikle cocuklarin dramlarini-kaybolmalarini, organ hirsizligini ve hatta cinayetlerini- konu aldigi icin oldukca karamsar bir kitapla sahneye cikiyor bu kez baskomser nevzat. benim gibi baskomseri özleyenler icin heyecanla beklenen bir kitapti kirlangic cigligi. ancak... uzulerek soyluyor ve kabul etmek istemesem de artik itiraf ediyorum ki, kirlangic cigligiyla birlikte sanirim son iki ahmet umit okumam eski kitaplarindaki tadi vermiyor. bundan onceki kitabi, nispeten farkli bir tarzda yazdigi elveda guzel vatanim icin de boyle dusunmustum. beni heyecanlandirmadigini, dahasi sikildigimi uzulerek farketmis ama kendi kendime bile cok dillendirmemistim bu durumu. belki nevzat yok belki cok polisiye sayilmaz diye dusunmustum elveda guzel vatanimla kaynasamamin sebebini. kirlangic cigligi ise hem kurgusunun hem de baskomserimin, nevzatin, hatrina tabii ki beni sikmadan keyifle okuduğum eski dostlarla karsilasmis gibi heyecanla baslayip ayni keyifle bitirdigim bi roman oldu, ama..! amasi olmasaydi keske. bu “ama”nin buyuk olasilikla yillar icinde benim kurgudan veya polisiyeden beklentimin ve okuma zevkimin degismesi sebebiyle oldugunu dusunuyorum. tabii ki uzgunum eski tadi alamiyor olmaktan. yine de nevzatla aliyle zeyneple evgeniayla tatavlayla hatta belki haydutla bile gonul bagim olduguna inaniyorum dolayisiyla ahmet umit ne yazsa yine heyecanla beklerim. baskomser nevzat hikayelerini’yse dedigim gibi bilhassa kacirmam.

“kimsesizlik korkunc bir sey baskomserim. annen baban yoksa cocukluk korkunc bir sey. birileri sana ilgi gostersin istiyorsun, birileri seni sevsin istiyorsun, birileri seni takdir etsin. o insanin sana neden sevgi gosterdigini anlayacak tecruben yok. o gulen gozlerin, o tatli sozlerin, sefkatli dokunuslarin arkasinda nasil pis bir arzu yatiyor, bunu farkedecek tecrubeye sahip degilsin. sana iyi davranan bir yetişkin hemencik kazaniyor kalbini.”

[Cemre · Rating 3 out of 5]

"Hiçbirine itiraz etmedim çünkü hepsinin gerçek olma ihtimali vardı, hiçbirini kabul etmedim, çünkü hepsinin de kanıtlanmaya ihtiyacı vardı".
s.258

"Suçlularla bu kadar empati kurmak sakıncalı mıydı? Bizim onlara gösterdiğimiz anlayışı, onlar kurbanlarına gösteriyorlar mıydı? Gerekçeleri ne olursa olsun, son derece kararlı ve acımasızca davranan bu insanları tanımaya, anlamaya çalışmak, gereksiz bir merhamet gösterisi miydi? Bir acizlik miydi?"
s. 350

"Anlamaya çalışman da yanlış değil bence. Anlamak, onaylamak değil ki. Bir katili de anlamak gerekir, hatta bir çocuk tacizcisini de..."
s. 350

"İnce düşünmekten vazgeçersin, anlamak yerine yargılamayı tercih edersin, mahkûm etmeyi, hatta yok etmeyi... Bu, en kolayıdır. Zor olan, senin yaptığın, suçlu da olsa, kötü de olsa insanı anlamaya çalışmak. Asıl önemli olan bu. Çünkü kötüler gider ama kötülük kalır. Eğer insanların neden kötülük yaptığını anlayamazsak, nasıl önlenir ki bu musibet?"
s. 351

Ahmet Ümit'in polisiyelerini çok seviyorum ve benim için kendisi bu anlamda Türk Edebiyatında bir numara. Komiser Nevzat Serisini de çok seviyorum; ancak ne yazık ki KIrlangıç Çığlığı'ndan önceki kitabı Beyoğlu'nun En Güzel Abisi'ni çok beğenmemiştim. O sebeple Kırlangıç Çığlığı'na da biraz korkarak başladığımı itiraf etmem lazım; ancak korkularım yersizmiş, Ahmet Ümit yine başarılı bir polisiye sunmuş okuyucularına. Çocuk istismarı, hayatta kalabilmek uğruna evladının organlarını satmak zorunda kalan mülteciler ve "insan"a dair pek çok şeyi temel alarak yine okuması çok keyifli, kendisini merakla okutan bir roman çıkarmış ortaya.

[cansung · Rating 4 out of 5]

Beyoğlu Rapsodisi'ni okuduğumda yazarla ilgili bu kadar abartılan şeyin ne olduğunu anlayamamıştım. Herkes ikinci bir şansı hakeder dedim ve genel olarak beğenildiğini gördüğüm bu kitabı okumaya karar verdim. Çocuk olmanın da her şey gibi çok zor olduğu bu dünyada dokunduğu yaralar için ve sonu şok etmediyse de hayal kırıklığına uğratmadığı için 3.5/5

[Elisso]

Η αστυνομική λογοτεχνία κατακλύζεται κυρίως από βιβλία με αρκετά βίαιο περιεχόμενο, με ειδεχθή εγκλήματα, με αστυνομικούς που η δράση τους φτάνει πολλές φορές στην υπερβολή, με αιματοβαμμένους δολοφόνους.

Ο Αχμέτ Ουμίτ είναι ένας συγγραφέας που δεν θέλει τόσο περίπλοκες καταστάσεις στα βιβλία του. Οι ήρωες του είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Οι καταστάσεις που περιγράφονται στις σελίδες των βιβλίων του είναι άκρως ρεαλιστικές. Και «Η κραυγή του χελιδονιού» είναι ίσως ένα από τα πιο αληθινά βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Μέσα από τη γραφή του αισθάνεται την ανά��κη να αναδείξει θέματα που ταλανίζουν τη σύγχρονη Τουρκία όπως είναι το δράμα των Σύρων προσφύγων αλλά και αυτό της παιδεραστίας.

Ο Ουμίτ αγκαλιάζει με τρυφερότητα, με ευαισθησία αλλά και ανθρ��πιά τους ήρωες του στήνοντας μια αστυνομική ιστορία για την εύρεση ενός δολοφόνου που σκοτώνει παιδεραστές. Τους αφήνει σε μέρη που έχουν σχέση με παιδιά όπως παιδικές χαρές, σχολεία, μουσεία με μια τελετουργική ακολουθία κάθε φορά. Μια σφαίρα στον αυχένα, δεμένα μάτια με κόκκινο βελούδινο ύφασμα, το μισό δεξί αυτί κομμένο και ένα παιχνίδι δίπλα στα πόδια τους είναι τα χαρακτηριστικά σημάδια του φερόμενου ως Κιορεμπέ. Ενός δολοφόνου που εδώ και πέντε χρόνια παραμένει άπιαστος καθώς δεν αφήνει καθόλου ίχνη πίσω του. Και ενώ αυτά τα τελευταία πέντε χρόνια οι δολοφονίες έχουν σταματήσει σε μια παιδική χαρά θα εμφανιστεί το πτώμα ενός παιδεραστή με το ίδιο φονικό τελετουργικό.

Ο αστυνόμος Νεβζάτ θα αναλάβει την υπόθεση με τους βοηθούς του, τον υπαστυνόμο Αλή και την εγκληματολόγο Ζεϊνέπ, για να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου σε μια υπόθεση που θα τον οδηγήσει σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια. Μια νέα πραγματικότητα αναδύεται μπροστά στα μάτια τους μέσα σε ένα κλίμα αναταραχής και βίας η οποία έχει σημαδευτεί από το φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπινων οργάνων. Σε αυτό καταφεύγουν οι Σύροι πρόσφυγες στην Τουρκία προκειμένου να γλιτώσουν από τη φτώχεια και τη μιζέρια.

Ο Αχμέτ Ουμίτ με το «Η κραυγή του χελιδονιού» θέλει να περάσει το μήνυμα στους αναγνώστες ότι όλα όσα δεν θέλουμε να δούμε κατάματα είναι εδώ και είναι αλήθεια. Ότι δεν πρέπει να γυρίζουμε την πλάτη σε γεγονότα όπως η παιδεραστία, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η παιδική κακοποίηση, η φτώχεια, το εμπόριο ανθρώπων και οργάνων. Ότι το κακό υπάρχει και είναι ακριβώς δίπλα μας φορώντας την όμορφη και γεμάτη καλοσύνη μάσκα του.

Ο Ουμίτ δεν δηλώνει αδιάφορος με ότι συμβαίνει γύρω του, δεν χρυσώνει το χάπι στους αναγνώστες. Αντίθετα μέσα από τους διαλόγους των ηρώων του περνάει και τις δικές του θέσεις για τα θέματα που αναπτύσσονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου του. Για το πως πρέπει να κατανοήσουμε – αν είναι ποτέ εφικτό αυτό – τι είναι αυτό που σπρώχνει τους ανθρώπους να ασελγήσουν στις τρυφερές παιδικές ψυχές, γιατί η Τουρκία αναμείχθηκε στην υπόθεση της Συρίας, τι ρόλο παίζει η πολιτική την οποία χαρακτηρίζει ως επαίσχυντη ελεεινότητα, πόση εξαθλίωση και απανθρωπιά μπορεί να προκαλέσει η μιζέρια και η ανέχεια σε εκείνους που παλεύουν να ξεφύγουν από αυτή.

Η απλή και καθημερινή γραφή του μετατρέπει το βιβλίο του σε κάτι απτό και πραγματικό και τους ήρωες του σε χαρακτήρες ανθρώπινους, με έντονες προσωπικότητες αλλά και με αδυναμίες όπως όλοι μας. Ο αστυνόμος Νεβζάτ είναι ένας άνθρωπος που παλεύει με τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες φέρνοντας στη μνήμη του αλλά και στα όνειρα του τις μορφές της αδικοχαμένης οικογένειας του. Είναι η πατρική φιγούρα για τον αλητάκο του τον Αλή αλλά και για την πριγκίπισσα του τη Ζεϊνέπ όπως τους αποκαλεί και είναι περήφανος για όσα κατορθώνουν ως υφιστάμενοι του.

Είναι μια ομάδα όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλον απόλυτα ακόμα και όταν φτάνουν στα όρια της διαφωνίας. Η καθημερινή τριβή έχει δημιουργήσει αδιάρρηκτους δεσμούς και αισθήματα αγάπης και αφοσίωσης ανάμεσα τους. Ο Ουμίτ θέλει τους ήρωες του αληθινούς και όχι καμωμένους μέσα σε συγγραφικά καλούπια. Θέλει να έχουν ευαισθησίες, να κάνουν λάθη και να μαθαίνουν από αυτά, να εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους, να ζουν έντονα την κάθε στιγμή.

Ο Αχμέτ Ουμίτ βάζει τους αναγνώστες να αναρωτηθούν τι είναι τελικά ο άνθρωπος θίγοντας προβλήματα της ανθρωπότητας που μαστίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Θέλει να μας περάσει ότι ίσως η ρίζα του κακού δεν εξαλείφεται με βαριά τιμωρία αλλά με το να θεραπεύσουμε την κοινωνία και να εξυψώσουμε το ανθρώπινο πνεύμα. Δυστυχώς ο άνθρωπος είναι πράγματι ένα σιχαμερό πλάσμα και ορισμένες φορές είναι ντροπιαστικό να είμαστε το ίδιο είδος με εκείνους που κάνουν επαίσχυντα πράγματα. Ειδικά όταν αυτές οι πράξεις έχουν αντίκτυπο πάνω στα παιδιά. Πέφτει βαρύ ένα τέτοιο γεγονός πάνω στους ώμους της κοινωνίας. Ο Ουμίτ θέλοντας να μιλήσει για όλα αυτά που βασανίζουν την Τουρκία του σήμερα δημιουργεί ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για να μπορέσει η πλοκή του βιβλίου να σηκώσει το βάρος αυτών των γεγονότων.

«Η κραυγή του χελιδονιού» δεν είναι εκείνο το ευχάριστο τραγούδι των χελιδονιών που έφτασαν στον προορισμό τους αλλά το λυπημένο κλάμα τους για όσους έμειναν πίσω, για όσους δεν τα κατάφεραν. Με αυτόν τον καθαρά αλληγορικό τίτλο ο Αχμέτ Ουμίτ αγγίζει το φλέγον και επικίνδυνο ζήτημα των Σύρων προσφύγων στην Τουρκία παράλληλα με το ευαίσθητο θέμα της κακοποίησης και της εκμετάλλευσης των παιδιών δίνοντας μας την κόλαση ενός κόσμου που τείνει να χάσει τη συνείδηση του.

[Marina · Rating 4 out of 5]

Сериски убиец во Истанбул. Сериски убиец чии жртви се педофили.

Дали би го спречиле?

Убиствата започнале многу порано, поминати се неколку години. Биле убивани осудени педофили, телата се наоѓани со превез на очите и играчка во рацете. Поради превезот на очите, убиецот го добил прекарот Мижачот. Никогаш не е фатен. После откривањето на дванаесеттото тело, убиствата престанале. Сè, до денешно време.

Во детско игралиште е пронајдено машко тело со превез на очите. Во рацете има кукла барбика. Иста онаква , каква некогаш имала ќерката на полицискиот началник Невзат. Ќерката која веќе не е меѓу живите.

Дали Мижачот се вратил? Дали жртвата е педофил? Зошто играчката наликува на онаа на ќерката на началникот? Дали и таа била злоупотребена?

Кој ги убива педофилите? Дали треба да биде спречен и фатен? Можеби награден, зошто му прави услуга на општеството?

На началникот Невзат му се отвараат старите рани. Заедно со својот тим го истражува убиството. Дали се работи за имитатор или пак Мижачот пак ќе убива?

Крикот на ластовицата е шеста книга во серијалот за началникот Невзат. Мене ми е прва од авторов, и воопшто не ми пречеше да влетам во приказната дури во шестиот дел. Целата приказна наликува на турска серија, но впрочем, таква е културата на турскиот народ. Додека во скандинавските трилери доминира белината на снегот, пространството, тишината и осаменоста, овде врие од живот. Го имате жешкиот Истанбул, преполн со луѓе, кои не ве оставаат намира дури ни кога сакате да сте сам. Во секоја куќа ве нудат топол чај или студена лимонада, не се пропушта прилика да ве прашаат како сте. Тука се и многубројните сириски бегалци чии судбини не можат да ве остават рамнодушни. Авторот создал солиден трилер каде не само што го бара убиецот, туку поставува и многу морални прашања. Создал одличен детектив кој зад себе има ефикасен дрим тим за решавање на злосторствата. Добра препорака за љубителите на трилери, малку поразлични од оние секојдневните.

[Reyhan Kaboglu · Rating 4 out of 5]

Kitapta 2 ayrı hikaye var, birbirinden bağımsız mı yoksa birleşecek mi diye kitabın sonuna kadar gidiyorsunuz. 2 hikayede Türkiye'de yaşanan en önemli sorunlara eğiliyor. Çocuk tacizi ve Suriye'den gelen göçmenler. Sıkı bir polisiye yazarıysanız kitabın ortalarına doğru katili tahmin edebilirsiniz ama bu sizi okumaktan alıkoyamıyor yine de. Sonuç olarak : Komiser Nevzat ve ekibini çok özlemişim. 4/5.

[Mehmet Koç · Rating 3 out of 5]

Keşke vakit olsa da Jean-Cristophe Grange ve Ahmet Ümit’teki seri katil hikayelerinin benzerlik ve farklılıkları üzerine mukayeseli bir yazı yazabilsem. Ama peşinen şunu vurgulamak gerekir ki, Grange’daki derinlik, olay örgüsü ve siyasi-kültürel boyut, Ümit’in romanının çok çok önünde....

[Ebru · Rating 1 out of 5]

Açıkcası hayal kırıklığına uğradığım bir kitap oldu ve sadece yarım bırakmayı sevmediğim için devam ettim. Baştan sona tahmin edilebilir klişelerle dolu, artık bayan kalıplaşmış betimlemelerle süslü, cümle uzatmak için kullanılmış gereksiz kelimelerle dolu, olayların gelişimini nasıl devam edeceğini kişilerin ne yapacağını çok rahat tahmin edebildiğin bir hikayeydi. Elbette seri katilin de kim olduğunu çok rahat anlayabileceğin maalesef ucuz, klişe bir polisiyeydi. Normalde ilgimi çekmeyen bir türdür polisiye ama Ahmet Ümit'in Beyoğlu Rapsodisi kitabı çok beğendiğim ve gerçekten ağzım açık bitirdiğim bir kitap olmuştu. Bu kitapsa çok büyük beklentilerle başlayıp ilk sayfadan son sayfaya bir an önce bitse diye sıkıldığım bir kitap oldu

[İlkem · Rating 3 out of 5]

VİCDANINI YİTİRMİŞ BİR DÜNYADAN BAŞKA NEDİR Kİ CEHENNEM?

Ahmet Ümit en sevdiğim yazarların arasında; zira birçok polisiye yazarından farklı bir tarzı var, kitaplarını okuduğunuzda sadece olay örgüsüne takılıp kalmıyor, kitabı bitirdiğinizde sadece heyecanlı bir kurgudan çıkmış olmuyorsunuz.. Birçok şey öğreniyorsunuz aynı zamanda, kitabın temeline neyi konu aldıysa onunla ilgili mutlaka bir şeyler kazıyor zihnimize Ahmet Ümit.. Bu durum bazı okurlar için laf kalabalığı, bazı okurlar içinse yazarı farklı kılan özellik.. "Kırlangıç Ç��ğlığı" bu farklı durumu çok da gözlemleyemediğiniz bir kitap, bu noktada biraz mutsuz etti beni okurken; büyük oranda olay örgüsü ve karakterler etrafında dönüyor kurgu.. Ama kitabın odak noktası olan konuların bu mutsuzluğu törpülediğini de eklemeliyim..

İki farklı hikaye var kitapta; insanlığın kanayan yaralarından ikisi, dilimizi lâl eden, bu toprakların en güncel sorunlarından; "çocuk tacizcileri" ve "Suriyeli göçmenler".. Yazarın toplumsal sorunlara karşı duyarlılığı kitabın her satırında gözlemleyebiliyorsunuz.. Sanki Ahmet Ümit olan bitene karşı daha fazla sessiz kalamamış da; bir yerden duyurmak istemiş gibi isyanını.. Çaresizliğin çığlığını kitaba dokumuş kelam kelam..

Ortalama bir polisiye okuruysanız katili kitabın ortalarında tahmin edebilir; hikayenin ayrıntılarını bir süre sonra unutabilirsiniz.. Ama sizi temin ederim ki kitabın alt metninin, içerdiği mesajların verdiği rahatsızlık bir süre geçmeyecek..

Sözün özü,
Okuyun, unutmayın, rahatsız olun..

[Erkan · Rating 3 out of 5]

Kitabı okumadan önce Başkomiser Nevzat serisinden bir roman olduğunu bilmiyordum, sürpriz oldu. Bu seriyi ve karakterleri seviyorum. Bu kitabı da sürekli sayfaları çevirme, bir an önce sonunu öğrenme merakı ve isteğiyle okudum.
Kitapta bir ana bir de yan olay var, sonunda bir şekilde birbirine bağlanıyorlar. Ahmet Ümit, Suriyeli sorununa Suriye'liler açısından da bakmış, iyi de yapmış. Bu kitabın yan konusu, bir de asıl konu var ki onda da eski bir seri katili araştırıyorlar. Olaylardan birini çözerken zorlanmıyorsunuz ancak diğerinde katil sürpriz çıkıyor. Bazı diyaloglar pek gerçekçi değildi, ve bazı bağlantılar zorlama geldi. Onun haricinde güzel , okuması keyifli bir kitaptı diyebilirim.

[Tannaz · Rating 5 out of 5]

کاش تمام کتابهای احمد امید به فارسی ترجمه می شد.

[gül ★ · Rating 5 out of 5]

NEFES ALMADAN BITIRDIM cidden o kadar iyiydi ki araya giren bir konu disinda hicccc sikilmadan okudum 2 gunde bitirdim zaten cok akici bir kitap olaylarin kurgulanmasi cok iyiydi nevzat ali zeynep uclusune asik oldum 😭 yilin favorilerinden

[Alexander Petkovski · Rating 4 out of 5]

My first book from Ahmet Umit and certainly not the last. The first half of the novel was way stronger than the second half. There was another subplot that took the center stage of the book, that I think was unnecessary.

[Effie Saxioni · Rating 5 out of 5]

Τέλος η Κραυγή του χελιδονιού,και έχω να πω πως είναι από τα πιο ισορροπημένα βιβλία επί του συγκεκριμένου θέματος-της παιδοφιλίας,της παράνομης εμπορίας οργάνων,της μοίρας των μεταναστών,κοκ.
Ένας κατά συρροήν δολοφόνος,αρχίζει ξανά το έργο του-του εκδικητή/τιμωρού-μετά από παύση 5 ετών.
Στην διάρκεια της έρευνας λοιπόν,ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανθρώπινη πλευρά όλων των συμμετεχόντων:των αστυνομικών,των θυμάτων,των θυτών.Ακούγονται όλες οι φωνές:αυτών που επικροτούν την αυτοδικία,αυτών που ηρωοποιούν τον δράστη,αυτών που εξοργίζονται από το αναποτελεσματικό κράτος,αυτών που η απόγνωση τους οδήγησε σε πράξεις εγκληματικές και απονενοημένες.Έχουμε την πάλη ανάμεσα σε αυτό που φαντάζει δίκαιο και αυτό που είναι σωστό,βάσει των κανόνων και των νόμων μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Ο συγγραφέας χειρίστηκε το θέμα με αξιοπρέπεια,δίνοντας στον κεντρικό του ήρωα τη φωνή της λογικής,την παρουσία που εξισορροπεί τις αμφίρροπες τάσεις ανάμεσα στους συνεργάτες του.
Παρόλο που το θέμα της ιστορίας είναι χιλιοειπωμένο,χιλιοαναλυμένο,και πολύ "της συγγραφικής μόδας" τα τελευταία χρόνια,και παρόλο που δεν υπήρχαν αξιόλογες ανατροπές και εντάσεις,η ήρεμη γραφή και η αξιοπρεπής αντιμετώπισή του από τον Ουμίτ,έδωσαν μια ποιότητα,μια ρομαντική νότα κατά τόπους,και μια γλύκα σε όλο το κείμενο.
•"Αν δεν έχεις πατέρα και μητέρα,τα παιδικά χρόνια είναι φοβερά..."
•"Αυτές δεν είναι κραυγές χαράς,είναι ουρλιαχτά γεμάτα πόνο"
•"Η ασφάλεια καθιστά τον άνθρωπο αδύναμο"
•"Η Κόλαση έχει αδειάσει,οι διάβολοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας"
5⭐,γιατί μπορεί να μην μου έδωσε τίποτα καινούργιο,μου έδωσε όμως ένα όμορφο αναγνωστικό τριήμερο,χωρίς να με φορτώσει με αχρείαστες περιγραφές βίας-η παιδική κακοποίηση από μόνη της είναι σπαρακτική,και βάζοντάς με με έξυπνο τρόπο,πότε στα παπούτσια του ενός και πότε στου αλλουνού.

[Georgia ♥ · Rating 4 out of 5]

4 Stars

A powerful, realistic story.

Don't turn a blind eye. It's there. It's true. War, child abuse, immigrants, poverty, trafficking. The real monsters are among us and they wear the prettiest and kindest masks.

[Özgür Ö. · Rating 4 out of 5]

Gerçekten çok akıcı ve çok güzel yazıyor Ahmet Ümit. Ama keşke biraz daha derinliği olsa roman karakterlerinin ve hikayelerinin o zaman hiç düşünmeden 5 yıldız verirdim. Yine de okunası, sürükleyici ve güzel bir kitap. Öneririm.

[Didem · Rating 4 out of 5]

Başkomiser Nevzat’ı okumayı özlemişim, ancak Ahmet Ümit’in yazımındaki didaktiklik ve en ufak ayrıntıyı okuyucuya bırakmayıp açıklayışı biraz fazla geldi. Keşke okuyucuya biraz daha fazla güvense diye düşündüm.

[Alexander Theofanidis · Rating 2 out of 5]

Φτηνό θρίλερ που χρησιμοποιεί κάθε πιθανό κλισέ του είδους.

Ένας σίριαλ κίλερ αναστατώνει την Κωνσταντινούπολη, επανερχόμενος στην ενεργό δράση μετά από χρόνια, αφήνοντας τη χαρακτηριτική του υπογραφήσε κάθε δολοφονία:
1. Τα θύματα είναι βιαστές παιδιών
2. Βρίσκονται με τα μάτια δεμένα (βλέπε τυφλόμυγα)
3. Σε χώρο σχετικό με παιδιά
4. Κοντά τους βρίσκεται κάποιο παιδικό παιχνίδι.
5. Τους λείπει το μισό αριστερό αυτί
6. Γραμμοκώδικες που βγάζουν άθροισμα 12
7. Οι ημερομηνίες και οι μήνες των δολοφονιών βγάζουν άθροισμα 12

Ο πολύς αστυνόμος Νεβζάτ (με την Ελληνίδα γυναίκα Ευγενία-χανούμ) ρίχνεται στο κατόπι του δολοφόνου, αλλά πάντα είναι μερικά βήματα πίσω. Όσο ανακατεύει τη μούργα της παιδεραστίας στην Πόλη, έρχεται και σε επαφή με Σύρους πρόσφυγες, των οποίων το δράμα προστίθεται στα λυρικά στοιχεία του βιβλίου.

Μετά από τις κλασικές άκαρπες προσπάθειες για την ανακάλυψη της ταυτότητας του δολοφόνου, αρχίζει να απασχολεί και το το ζήτημα της αρπαγής οργάνων από παιδιά, κυρίως προσφυγόπουλα και το μπάχαλο γίνεται χειρότερο. Συνταξιούχοι αστυνομικοί σκοτώνονται, παραιτημένοι αστυνομικοί σκοτώνονται, καθάρματα του υπόκοσμου παρακαλάνε να μη γίνει γνωστό ότι σε ένα τετράδιο περιγράφεται γλαφυρά πώς "είχαν αρπάξει μια δυο ζεστές" στο ίδρυμα για ορφανά που βρέθηκαν και χάσουν την υπόληψή τους ανάμεσα στα άλλα κατακάθια, η μισή δύναμη της δίωξης του εγκλήματος έχει περάσει από χέρια παιδεραστών (θου κύριε) και γενικώς ένα χάλι.

Στο τέλος, με ένα αποκαρδιωτικό τουίστ που το βλέπουμε να έρχεται από πριν ανοίξουμε το βιβλίο, αποκαλύπτεται η ταυτότητα του βασικού δολοφόνου και ότι περισσότερες από μια υποθέσεις συνδέονται...

Γραμμένο με σχετική αφέλεια ή για να συγκινήσει αφελείς, με θλιβερά διλήμματα του τύπου "μήπως είναι ήρωας ο δολοφόνος των παιδόφιλων;" και "αν έπρεπε να πεθάνει το ένα σου παιδί, το ζαβό ή 'μπούχαχας' για να ζήσουν τα άλλα, θα το έκανες;" το βιβλίο καταφέρνει να αναιρέσει σε κάποιο βαθμό την θετική εικόνα που είχα για το συγγραφέα. Ο βιασμός ανηλίκων δεν είναι ζήτημα που μπορεί να πραγματευτεί κανείς ελαφρά τη καρδία και η εμπορία οργάνων και η εκμετάλλευση προσφύγων επίσης.

[Kübranur ÖZTÜRK · Rating 4 out of 5]

“İstanbul'a nereden bakmak istersin diye sorsalar, hiç duraksamadan Salacak'tan derim.”

[Andriana Ristevska · Rating 5 out of 5]

"Што ли е пеколот ако не свет со изгубена совест?"

Пеколното жешко време им пречи на жителите на Истанбул. Меѓутоа, времето ќе им стане најмал проблем кога ќе пронајдат мртво тело што е убиено со познат ритуал. Ритуалот на серискиот убиец Мижачот. Неговата цел се педофилите, ги убива со еден куршум, им сече дел од увото, очите им ги врзува со црвено кадифе, ги носи на места поврзани со деца и притоа остава детска играчка покрај н��вните нозе. Но тој убивал во 2012 година, можно ли е по толку време повторно да се вратил? И зошто жртвата е педофилот што пред неколку години се обидел да ја злоупотреби ќерката на началникот Невзат? Сметаат дека овој пат ќе го фатат Мижачот, но случајот станува сѐ посложен и позбунувачки...

Книгата е задолжително четиво за љубителите на трилери. Ова ми е прва книга од Ахмет, но дефинитивно не последна. Има прекрасен стил на пишување што заведува со едноставноста и истовремено топлината на зборовите. Нѐ води низ улиците на Истанбул заедно со началникот Невзат и нѐ принудува да го решиме случајот заедно со тимот. Многу ми се допадна што приказната те тера да го активираш мозокот и да внимаваш на сите детали со цел да го откриеш убиецот.

Како што пишува и на самата корица, во книгата се поставува едно прашање што ќе наиде на многу различни мислења. Дали е поопасен сериски убиец на педофили или пак човек што е сведок на тие убиства и е рамнодушен сѐ додека не го допира него? Ахмет многу убаво ја има вметнато оваа тема во трилерот. На моменти не ќе можете да го разликувате доброто од злото. Што презема полицијата во врска со човековата злоба, каде почнува законот и дали воопшто има крај? Да, човековата злоба. Таа никогаш нема да престане и секојпат ќе нѐ запрепастува со својата безграничност. Не барајте ги демоните во пеколот, тие се меѓу нас. Живеат блиску до нас и чекаат погоден момент да си ги покажат вистинските лица. Педофилија, трговија со ограни, имигранти... сите овие теми се актуелни и денес, но прашањето е: како да го прекинеме тоа страдање? Дали воопшто можеме?

Насловот, корицата, преводот... сѐ е убаво скоцкано, само чека на вистинскиот читател да ја отвори книгата, да нурне под површината и да ги открие сите поуки што таа ги дава. Навистина уживав во книгата, трилер во вистинската смисла на зборот. Заразен и напнат трилер што не се испушта од раце.

За крај, прочитајте неколку цитати од книгата што ми го привлекоа вниманието.

„Моментот кога сме свесни за своето его е моментот кога се наоѓаме во канџите на болката.“

„Овој свет е брутален, и за луѓето и за кучињата, ако не се спротивставите, ќе ви го земат лебот од рака.“

„Најсрамна од сите подлости е политичката подлост.“

„Умерената љубомора може да ја оживее врската, но прекумерната љубомора може да ја оштети почитта.“

„Љубовта е најголемото богатство во светот, но, ако не ѝ се посветиш колку што е потребно, ќе исчезне како фатаморгана.“

[Caner Ergen · Rating 4 out of 5]

Standart bir başkomiser Nevzat romanı, çözülmeyi bekleyen cinayetler, aranan bir katil, arka planda güncel olaylar (bu sefer çocuk tacizi ve Suriyeliler meselesi) ve tabii ki Tatavla'da geçen rakılı mezeli sofralar.
Bu romanların en sevmediğim yanı ise olayın ve sonucun fazla Amerikanvari olması, daha önceki bir kitabına da birebir aynı yorumu yazmıştım, bunun da en sonunda ortaya çıkan durum bana aynı duyguyu yaşattı. Türkiye'de güncel sorunlar ortasında geçen bir hikayenin sonu Hollywood filmine bağlandı yine.
Yine de hikaye oldukça sürükleyici ve okuması çok keyifliydi, 2 günde bitirdim romanı, 3.5tan 4ü haketti.

[Zookeeper · Rating 4 out of 5]

Kitabın verdiği sosyal mesajların katil kovalamacasından daha ağır basmasından(Ahmet Ümit'in önceki kitaplarına kıyasla da çocuk istismarının ve mültecilerin sorunlarının kitabın bütünü içindeki yerinin çok büyük olduğunu söyleyebiliriz) mütevellit kitaptan polisiye ağırlıklı beklentileri olan okurlarımız biraz hayal kırıklığına uğrayabilirler fakat şahsen yazarın Elveda Güzel Vatanım ve bu kitabıyla bir üst seviyeye çıktığını düşünüyorum. Okuyunuz, okutunuz.

[Zubeyir Aslan · Rating 1 out of 5]

Bu kitaba harcanacak her saniye / kuruş zarardır.
Klişe, tekdüze, yapay karakterler(güzel zeki kadın ve her paragrafta "cengaverliği serdengeçtiliği" anlatılan kaba ama içten içe duygusal adam ve bunların kusturucu ilişkisi)-klişe öykü-güncel ve çarpıcı bir konuyu yazarak etkileme çabası-yapay diyaloglar
Bir kitapta arayacağınız bütün çiğlikler bunda var. Kitapçıda bana verebileceğiniz en vasat kitabı verin dediğinizde verilmesi gereken kitap işte bu.

[Oytunla Hayat · Rating 5 out of 5]

Özlemişim seni Başkomiser Nevzat. Yine soluksuz okuttun kendini. Ve bu sefer katili buldum derken sağol beni şaşırttığın için 👏👏👏

[Ömer · Rating 4 out of 5]

4.45/5

Yorumu için: http://kronikokur.blogspot.com.tr/201...

[Beril · Rating 3 out of 5]

Cinayet/dedektiflik romanı okuduğumda en sonda vay be hiç bilemedim kimmiş katil duygusu uyandıran kitapları daha çok seviyorum. sanırım ahmet ümit'in tarzını artık çözdüm çünkü kitabın başında bu mu ki acaba diye düşündüğüm kişi katil çıktı. nedensizce savcı nadir en başından beri ben katilim sinyali yollamıştı. ayrıca alper ve dr. kansu da ilk çıktıklarında olayın organ nakline gideceği çok belliydi

kitap tipik bir ahmet ümit romanı. arada bilgiler veriliyor, güncel sorunlara değiniyor ve bir yandan da başkomser nevzat ve ekibi olayları çözüyor. nevzat fena bir karakter değil ama evgenia ile olan ilişkisindeki vefakar cefakar güzel kadın, her daim kurulu rakı sofrası, kadının karşılık beklemeden büyük sevgisi çok fantastik duruyor. kitapta çocuk tacizleri, suriyelilierin durumu gerçekten iç acıtıcı. genel olarak güzel, akıcı bir kitap.

[Marla'dan Alıntılar · Rating 5 out of 5]

En sevdiğim yazarlardan olan Ahmet Ümit’in neredeyse bütün kitaplarını beğenerek okudum ama Başkomiser Nevzat’ı içeren kitaplarını ayrı bir seviyorum. Bu kitapta Başkomiser Nevzat, Ali ve Zeynep’i okuyunca eski tanıdıklarımı görmüş kadar sevindim. Üstüne son zamanlarda ülke gündemimizi sık sık meşgul eden çocuk tacizcileri ve Suriyeli mülteciler konusu işlenince kitabı bir solukta okudum. En sevdiğim Ahmet Ümit kitaplarından biri haline geldi. Umarım yazar bizi daha fazla bekletmez ve yeni kitabını yakın zamanda çıkarır çünkü elimde yazardan okunmamış sadece Elveda Güzel Vatanım kaldı.

https://suleuzundere.blogspot.com/201...

[zep · Rating 4 out of 5]

3.5⭐️
kafamda oturmayan yerler var ama işlenilen konuyu ve akıcılığını sevdim
"oh be, sonunda yağmur geliyor işte. "