What do you think?
Rate this book
Alma
Voici donc des histoires croisées, celle de Jérémie, en quête de Raphus cucullatus, alias l'oiseau de nausée, le dodo mauricien jadis exterminé par les humains, et celle de Dominique, alias Dodo, l'admirable hobo, né pour faire rire. Leur lieu commun est Alma, l'ancien domaine des Felsen sur l'île Maurice, que les temps modernes ont changée en Maya, la terre des illusions :
"Dans le jardin de la Maison Blanche le soleil d'hiver passe sur mon visage, bientôt le soleil va s'éteindre, chaque soir le ciel devient jaune d'or. Je suis dans mon île, ce n'est pas l'île des méchants, les Armando, Robinet de Bosses, Escalier, ce n'est pas l'île de Missié Kestrel ou Missié Zan, Missié Hanson, Monique ou Véronique, c'est Alma, mon Alma, Alma des champs et des ruisseaux, des mares et des bois noirs, Alma dans mon cœur, Alma dans mon ventre. Tout le monde peut mourir, pikni, mais pas toi, Artémisia, pas toi. Je reste immobile dans le soleil d'or, les yeux levés vers l'intérieur de ma tête puisque je ne peux pas dormir, un jour mon âme va partir par un trou dans ma tête, pour aller au ciel où sont les étoiles."
"Dans le jardin de la Maison Blanche le soleil d'hiver passe sur mon visage, bientôt le soleil va s'éteindre, chaque soir le ciel devient jaune d'or. Je suis dans mon île, ce n'est pas l'île des méchants, les Armando, Robinet de Bosses, Escalier, ce n'est pas l'île de Missié Kestrel ou Missié Zan, Missié Hanson, Monique ou Véronique, c'est Alma, mon Alma, Alma des champs et des ruisseaux, des mares et des bois noirs, Alma dans mon cœur, Alma dans mon ventre. Tout le monde peut mourir, pikni, mais pas toi, Artémisia, pas toi. Je reste immobile dans le soleil d'or, les yeux levés vers l'intérieur de ma tête puisque je ne peux pas dormir, un jour mon âme va partir par un trou dans ma tête, pour aller au ciel où sont les étoiles."
352 pages, Paperback
First published January 1, 2017
28 people are currently reading
254 people want to read
About the author
J.M.G. Le Clézio
152 books650 followersJean-Marie Gustave Le Clézio, better known as J.M.G. Le Clézio (born 13 April 1940) is a Franco-Mauriciano novelist. The author of over forty works, he was awarded the 1963 Prix Renaudot for his novel Le Procès-Verbal (The Interrogation) and the 2008 Nobel Prize in Literature.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 38 reviews
January 17, 2021
Ιδιαίτερη και παράξενη, σαν τον Μαυρίκιο όπου διαδραματίζεται, η Άλμα είναι γεμάτη μυθικά πλάσματα &ήρωες που υποφέρουν απ’ τα διαδοχικά εγκλήματα κατά του νησιού (αποικιοκρατία, καπιταλισμός, τουριστικοποίηση). Υστερεί όμως σε πλοκή κι έτσι παρά τις σκόρπιες δυνατές της στιγμές, δεν απογειώνεται ποτέ.
June 30, 2020
დოდო ფე'სენმა და მაიკლ კეიმ მინდა ერთმანეთი გაიცნონ და უკეთეს სამყაროში იცხოვრონ
December 18, 2020
" كل هذا العمل المضني، كل هذه الظهور المحنية والوجوه التي أحرقتها الشمس والثياب المبتلة بالعرق، كلها ذهبت سدى. "
March 4, 2020
Auf der Insel Mauritius forscht der Icherzähler auf den Spuren des 1690 ausgestorbenen Dodo und sieht sich parallel dazu mit der Geschichte seiner Familie konfrontiert, die von der Insel stammt. Mehrere Icherzähler verdeutlichen den Unterschied zwischen weißen Plantagenbesitzern, deren vollständige Namen auf Grabsteinen nachzulesen sind, und Sklaven der Zuckerrohrplantagen, die meist nur einen Vornamen trugen und denen kein Grabstein gesetzt wurde. Die Familie Felsen (die Ähnlichkeit zu le Clézios eigener Familie ist unübersehbar) bestand aus dem angesehenen weißen Zweig des Dominique F. und dem farbigen Dominique/Dodo, Sohn des Patriarchen und einer Kreolin aus Réunion. Dodo erkrankt bereits als Jugendlicher an Lepra und ist durch die folgende Ausgrenzung zu einem Leben als Clochard verurteilt. Auf einer weiteren Ebene erfährt man von der ehemaligen Zuckerrohrplantage und dem Niedergang der Familie. Am Ende ist zu akzeptieren, dass es mehr als eine Variante der Familiengeschichte und der Sklaverei gibt.
Die vielen Stimmen, die sich hier zu einer Geschichte der Insel übereinanderlegen, haben mich stark an Seethalers „Das Feld“ erinnert, in dem auch viele Stimmen verschiedene Sichtweisen der Ereignisse zu einem Gesamtbild beitragen. Die Vielstimmigkeit muss man mögen, um nicht den Überblick zu verlieren, und die Kenntnis von Clézios „Der Afrikaner“ hilft bei der Abgrenzung biografischer und fiktiver Handlungsfäden.
Die vielen Stimmen, die sich hier zu einer Geschichte der Insel übereinanderlegen, haben mich stark an Seethalers „Das Feld“ erinnert, in dem auch viele Stimmen verschiedene Sichtweisen der Ereignisse zu einem Gesamtbild beitragen. Die Vielstimmigkeit muss man mögen, um nicht den Überblick zu verlieren, und die Kenntnis von Clézios „Der Afrikaner“ hilft bei der Abgrenzung biografischer und fiktiver Handlungsfäden.
October 7, 2022
Ce livre est le premier de l'écrivain prix Nobel Jean-Marie Gustave Le Clézio que je lis, je voulais me familiariser avec quelques "classiques" et j'ai donc choisi un livre de lui, uniquement sur son titre (et le fait qu'il soit présent sur les étagères de la librairie) : Alma.
Le livre se passe entièrement sur l'île Maurice - un pays dont la famille de Le Clézio est originaire - et nous raconte deux destins croisés : d'abord celui de Dodo Felsen, le dernier rejeton d'une famille de planteurs mauriciens, jeune homme fragile, malade, un peu faible d'esprit et qui finira sa vie clochard solaire en France, et celle de Jérémie Felsen, une jeune homme d'une branche collatérale de cette même famille, qui arrive sur l'île vient des années après à la recherche de son propre passé.
C'est un livre déstructuré où on nous raconte successivement des épisodes de la vie des deux narrateurs où chacun des récits est l'occasion de nous raconter ou de nous expliquer des éléments de l'histoire de l'île (dont celle de l'oiseau dodo qui est une des stars du livre) ou des pratiques de la vie quotidienne (la scène glaçante d'agression dans le cimetière de l'ouest pas exemple). Tout cela est très bien documenté et écrit dans un style fluide, facile à lire, élégant, en un mot délectable.
On découvre une fascinante galerie de personnages ayant tous plus ou moins à voir avec l'histoire de la famille Felsen et Le Clézio est apparemment fasciné par les noms, je veux dire les noms propres, noms de personnes mais aussi et surtout les noms de lieu qu'il cite à l'envi tout au long du roman. Le premier chapitre par exemple, n'est rien qu'une succession de noms de lieu et l'énumération va se poursuivre dans divers passages du roman. Cela pourrait paraître fastidieux (quel intérêt d'entendre des listes contenant "Jouy le château", "Saint Martin sur Lignon", "Villebonne", "La Ferté Saint Hilaire" etc ...), c'est en fait absolument captivant car ces noms sont chantants, souvent naïfs, ils nous parlent et évoquent souvent des choses ou des personnes (ils m'ont un peu fait penser aux toponyme - français - qu'on trouve en Haïti) et en fait contribuent autant qu'une longue description à planter le décor dans lequel nous sommes plongés.
En gros, voici donc une atmosphère exotique parfaitement restituée en usant de certains moyens peu orthodoxes, une recherche documentaire approfondie pour renforcer encore cette immersion, une triste histoire familiale qu'on reconstitue tant bien que mal, bribes par bribes, le tout dans un style absolument délicieux : un grand livre vraiment, un très grand livre.
Le livre se passe entièrement sur l'île Maurice - un pays dont la famille de Le Clézio est originaire - et nous raconte deux destins croisés : d'abord celui de Dodo Felsen, le dernier rejeton d'une famille de planteurs mauriciens, jeune homme fragile, malade, un peu faible d'esprit et qui finira sa vie clochard solaire en France, et celle de Jérémie Felsen, une jeune homme d'une branche collatérale de cette même famille, qui arrive sur l'île vient des années après à la recherche de son propre passé.
C'est un livre déstructuré où on nous raconte successivement des épisodes de la vie des deux narrateurs où chacun des récits est l'occasion de nous raconter ou de nous expliquer des éléments de l'histoire de l'île (dont celle de l'oiseau dodo qui est une des stars du livre) ou des pratiques de la vie quotidienne (la scène glaçante d'agression dans le cimetière de l'ouest pas exemple). Tout cela est très bien documenté et écrit dans un style fluide, facile à lire, élégant, en un mot délectable.
On découvre une fascinante galerie de personnages ayant tous plus ou moins à voir avec l'histoire de la famille Felsen et Le Clézio est apparemment fasciné par les noms, je veux dire les noms propres, noms de personnes mais aussi et surtout les noms de lieu qu'il cite à l'envi tout au long du roman. Le premier chapitre par exemple, n'est rien qu'une succession de noms de lieu et l'énumération va se poursuivre dans divers passages du roman. Cela pourrait paraître fastidieux (quel intérêt d'entendre des listes contenant "Jouy le château", "Saint Martin sur Lignon", "Villebonne", "La Ferté Saint Hilaire" etc ...), c'est en fait absolument captivant car ces noms sont chantants, souvent naïfs, ils nous parlent et évoquent souvent des choses ou des personnes (ils m'ont un peu fait penser aux toponyme - français - qu'on trouve en Haïti) et en fait contribuent autant qu'une longue description à planter le décor dans lequel nous sommes plongés.
En gros, voici donc une atmosphère exotique parfaitement restituée en usant de certains moyens peu orthodoxes, une recherche documentaire approfondie pour renforcer encore cette immersion, une triste histoire familiale qu'on reconstitue tant bien que mal, bribes par bribes, le tout dans un style absolument délicieux : un grand livre vraiment, un très grand livre.
December 16, 2021
Ersilia F. - per RFS
.
Alma è il viaggio del dolore, provocato e subìto. È una fotografia di ciò che è stato e mai più sarà, di quello che si è perduto per sempre: proprio come Dodo, un buffo uccello, un tempo padrone incontrastato dell’isola, e ora estinto, sterminato dai coloni.
Alma è il ricordo di ciò che non c’è più, la memoria di quello che quest’isola un tempo rappresentava, con le famiglie di coloni francesi e le loro coltivazioni di canna da zucchero e con gli schiavi arrivati dall’Africa per lavorare nei campi.
Ormai, però, non è più così e i fasti di allora sono andati perduti, storie di uomini e donne dimenticati da tutti, come se non fossero mai esistiti.
Ci sono due voci narranti, in qualche modo legate tra loro, discendenti di un’antica famiglia, i Felsen: Jérémie e Dominique, detto Dodo.
Il primo si reca alle Mauritius per cercare le tracce dei suoi antenati, guidato da un sasso ricavato dal ventriglio di un Dodo, una sorta di portafortuna di famiglia.
Dominique, invece, è il figlio bastardo di un Felsen ed è ormai un barbone che vive per strada, senza labbra e naso, deturpato orribilmente dalla lebbra, che lo consuma lentamente.
I due, sebbene a distanza di molti anni, raccontano la stessa storia: quella di uomini, donne e bambini vissuti in quella terra e ormai dimenticati.
Storie di dolore che coinvolgono persone vissute nell’ombra, senza che qualcuno si prendesse il minimo disturbo di sapere come e dove vivessero e, soprattutto, cosa sognassero.
Ho amato moltissimo le descrizioni che Le Clezio ci dona, sono di una bellezza conturbante e fanno dell’isola la vera protagonista. Un’isola conosciuta solo per le sue spiagge meravigliose, meta di turisti, incantati dal suo territorio.
Credo che l’intenzione dell’autore sia quella di ricordare il passato, una sorta di ammonimento per le generazioni future, di non dimenticare gli avi che li hanno preceduti su quella terra.
Un romanzo che consiglio a chi ama le storie perdute che parlano dritte al cuore. Un libro per ricordare.
.
Alma è il viaggio del dolore, provocato e subìto. È una fotografia di ciò che è stato e mai più sarà, di quello che si è perduto per sempre: proprio come Dodo, un buffo uccello, un tempo padrone incontrastato dell’isola, e ora estinto, sterminato dai coloni.
Alma è il ricordo di ciò che non c’è più, la memoria di quello che quest’isola un tempo rappresentava, con le famiglie di coloni francesi e le loro coltivazioni di canna da zucchero e con gli schiavi arrivati dall’Africa per lavorare nei campi.
Ormai, però, non è più così e i fasti di allora sono andati perduti, storie di uomini e donne dimenticati da tutti, come se non fossero mai esistiti.
Ci sono due voci narranti, in qualche modo legate tra loro, discendenti di un’antica famiglia, i Felsen: Jérémie e Dominique, detto Dodo.
Il primo si reca alle Mauritius per cercare le tracce dei suoi antenati, guidato da un sasso ricavato dal ventriglio di un Dodo, una sorta di portafortuna di famiglia.
Dominique, invece, è il figlio bastardo di un Felsen ed è ormai un barbone che vive per strada, senza labbra e naso, deturpato orribilmente dalla lebbra, che lo consuma lentamente.
I due, sebbene a distanza di molti anni, raccontano la stessa storia: quella di uomini, donne e bambini vissuti in quella terra e ormai dimenticati.
Storie di dolore che coinvolgono persone vissute nell’ombra, senza che qualcuno si prendesse il minimo disturbo di sapere come e dove vivessero e, soprattutto, cosa sognassero.
Ho amato moltissimo le descrizioni che Le Clezio ci dona, sono di una bellezza conturbante e fanno dell’isola la vera protagonista. Un’isola conosciuta solo per le sue spiagge meravigliose, meta di turisti, incantati dal suo territorio.
Credo che l’intenzione dell’autore sia quella di ricordare il passato, una sorta di ammonimento per le generazioni future, di non dimenticare gli avi che li hanno preceduti su quella terra.
Un romanzo che consiglio a chi ama le storie perdute che parlano dritte al cuore. Un libro per ricordare.
June 24, 2019
Ο J.M.G. Le Clezio, γεννημένος το 1940 στη Νίκαια της Γαλλίας και με καταγωγή από μια οικογένεια της Βρετάνης που μετανάστευσε στον Μαυρίκιο κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, αποτελεί μία απ' τις πλέον εμβληματικές φιγούρες της γαλλικής κι ευρωπαϊκής, γενικότερα, λογοτεχνίας. Είναι ένας λογοτέχνης που έχει προκαλέσει πολλές φορές συζητήσεις με αφορμή τα έργα του, που έχει φέρει σε κόντρα κριτικούς και αναγνωστικό κοινό, μα και που έχει διχάσει τους φανατικούς του αναγνώστες. Ίσως όλα αυτά να μην σας ακούγονται και πολύ θετικά, όμως, η αλήθεια είναι πως ένας συγγραφέας που προκαλεί ακραία συναισθήματα και προβληματισμούς στο αναγνωστικό του κοινό, έχει πιθανότατα περισσότερα και πιο σημαντικά πράγματα να προσφέρει απ' όσα ίσως νομίζουμε.
Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε το οδοιπορικό του Ζερεμί Φέλσεν, ενός άντρα που ταξιδεύει στον Μαυρίκιο με αφορμή την έρευνά του σχετικά με το πουλί ντόντο, το οποίο λέγεται πως έχει εξαφανιστεί από τον 17ο αιώνα. Η παρουσία του Ζερεμί, όμως, στα πατρογονικά του εδάφη, θα τον φέρει αντιμέτωπο με πράγματα που ποτέ δεν πίστευε και κυρίως με την ιστορία της οικογένειάς του που σημαδεύτηκε από μια μοίρα τραγική και που παρά που λησμονήθηκε μέσα στα χρόνια, φαίνεται πως τελικά ποτέ δεν ξεχάστηκε ολότελα. Την ίδια στιγμή, παρακολουθούμε την παράλληλη ιστορία του ζητιάνου Ντοντό, ενός ανθρώπου παρά τη μιζέρια της ζωής του έχει το μοναδικό χάρισμα να κάνει όσους βρίσκονται γύρω του να γελάνε.
Η αλήθεια είναι πως ξεκινώντας να διαβάζω το βιβλίο, και παρακολουθώντας τις δύο παράλληλες ιστορίες του Ζερεμί και του Ντοντό, δεν μπορούσα να καταλάβω τι είδους σχέση είχαν ή μία με την άλλη ή πως θα μπορούσαν να συνδέονται, γεγονός που με αποσυντόνισε λιγάκι σε ορισμένα σημεία. Ωστόσο, όταν φτάνει εκείνη η στιγμή που τα νήματά τους μπλέκονται και η σύνδεσή τους είναι πλέον υπαρκτή, όλα αλλάζουν, τόσο η διάθεσή μας όσο και το αναγνωστικό μας ενδιαφέρον που κορυφώνεται σελίδα τη σελίδα, με μια σχεδόν τραγικά ρομαντική αφήγηση που αποτυπώνει τόσο την όμορφη, όσο και την άσχημη πλευρά της ζωής και των ανθρώπων, μα και την θέση και την επιρροή των δεύτερων πάνω στην πρώτη, προκαλώντας μας ένα αίσθημα αγωνίας, ανασφάλειας, ίσως κι ενοχής.
Σίγουρα το "Άλμα" δεν είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους, ούτε πρόκειται για ένα εύκολο ανάγνωσμα. Δεν είναι από τα βιβλία που θα επιλέξεις αν θες να χαλαρώσεις και να περάσεις καλά, αλλά από τα βιβλία εκείνα που θα τα διαβάσεις όταν θα είσαι έτοιμος, και κυρίως πρόθυμος, να αφιερώσεις χρόνο, φαιά ουσία και συναίσθημα σε αυτό. Ένα βιβλίο που μιλάει για τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης που συνεχώς καταπατάται ξεδιάντροπα από τους ανθρώπους, που μέμφεται εναντίον των μεγάλων πόλεων και την άγρια ζωή και τον βίαιο ρυθμό αυτών, τις μειονότητες και τα δικαιώματα αυτών που τις περισσότερες φορές ξεχνάμε και δεν υπολογίζουμε, αλλά και την σημαντικότητα του να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, από που προερχόμαστε, ποια είναι η καταγωγή μας και κατ' επέκτασιν, τι θα έπρεπε να προστατεύσουμε.
Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε το οδοιπορικό του Ζερεμί Φέλσεν, ενός άντρα που ταξιδεύει στον Μαυρίκιο με αφορμή την έρευνά του σχετικά με το πουλί ντόντο, το οποίο λέγεται πως έχει εξαφανιστεί από τον 17ο αιώνα. Η παρουσία του Ζερεμί, όμως, στα πατρογονικά του εδάφη, θα τον φέρει αντιμέτωπο με πράγματα που ποτέ δεν πίστευε και κυρίως με την ιστορία της οικογένειάς του που σημαδεύτηκε από μια μοίρα τραγική και που παρά που λησμονήθηκε μέσα στα χρόνια, φαίνεται πως τελικά ποτέ δεν ξεχάστηκε ολότελα. Την ίδια στιγμή, παρακολουθούμε την παράλληλη ιστορία του ζητιάνου Ντοντό, ενός ανθρώπου παρά τη μιζέρια της ζωής του έχει το μοναδικό χάρισμα να κάνει όσους βρίσκονται γύρω του να γελάνε.
Η αλήθεια είναι πως ξεκινώντας να διαβάζω το βιβλίο, και παρακολουθώντας τις δύο παράλληλες ιστορίες του Ζερεμί και του Ντοντό, δεν μπορούσα να καταλάβω τι είδους σχέση είχαν ή μία με την άλλη ή πως θα μπορούσαν να συνδέονται, γεγονός που με αποσυντόνισε λιγάκι σε ορισμένα σημεία. Ωστόσο, όταν φτάνει εκείνη η στιγμή που τα νήματά τους μπλέκονται και η σύνδεσή τους είναι πλέον υπαρκτή, όλα αλλάζουν, τόσο η διάθεσή μας όσο και το αναγνωστικό μας ενδιαφέρον που κορυφώνεται σελίδα τη σελίδα, με μια σχεδόν τραγικά ρομαντική αφήγηση που αποτυπώνει τόσο την όμορφη, όσο και την άσχημη πλευρά της ζωής και των ανθρώπων, μα και την θέση και την επιρροή των δεύτερων πάνω στην πρώτη, προκαλώντας μας ένα αίσθημα αγωνίας, ανασφάλειας, ίσως κι ενοχής.
Σίγουρα το "Άλμα" δεν είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους, ούτε πρόκειται για ένα εύκολο ανάγνωσμα. Δεν είναι από τα βιβλία που θα επιλέξεις αν θες να χαλαρώσεις και να περάσεις καλά, αλλά από τα βιβλία εκείνα που θα τα διαβάσεις όταν θα είσαι έτοιμος, και κυρίως πρόθυμος, να αφιερώσεις χρόνο, φαιά ουσία και συναίσθημα σε αυτό. Ένα βιβλίο που μιλάει για τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης που συνεχώς καταπατάται ξεδιάντροπα από τους ανθρώπους, που μέμφεται εναντίον των μεγάλων πόλεων και την άγρια ζωή και τον βίαιο ρυθμό αυτών, τις μειονότητες και τα δικαιώματα αυτών που τις περισσότερες φορές ξεχνάμε και δεν υπολογίζουμε, αλλά και την σημαντικότητα του να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, από που προερχόμαστε, ποια είναι η καταγωγή μας και κατ' επέκτασιν, τι θα έπρεπε να προστατεύσουμε.
Read
January 6, 2021ألما البعيدة، المختفية، حيث حدث كل شيء... كيف يمكن أن تكون قصة طائرٍ منقرض ذو شكلٍ غير مألوفٍ، بشريةً إلى هذا الحدّ؟ و كأنّ جلده و ريشه و لحمه ذو الطعم المرّ و نقره الحصى، كلّها صفات إنسانٍ أيضاً مهمّش متروك للرياح.
في هذه الرواية يذوب الكائن و يتحلل في عناصر الطبيعة كلها. المكان هو الذي يحتوي النص و يغلّفه و يأويه و للغابات و النباتات و الشواطىء البطولة المطلقة كما لرائحة الصخور الرطبة
و السواحل و الأمطار الغلبة على معظم مقاطع النص.
الشخصيات هامشية على وجه الحياة، منبوذة و متروكة. دودو ووجهه المتآكل، كريستال و حياتها المسلوبة، العبيد و المشردون و القابعون في العراء في الشوارع المظلمة. لكلٍ تاريخ و صوت و رؤية و نقرأ عن علاقاتِهم و رحلاتِ تشردهم معاً و هربهم. إنهم مُبعدون من قبل البشر و لكنهم وجدوا في الطبيعة مأواهم. أحببت كثيراً كيف صوّر الكاتب ترحالهم معاً، كيف رأى دودو المنبوذين مثله و كيف شعر بهم و شعروا به و كيف رأى في كل واحدٍ منهم صفةً تميزه و تذكر به، ذات الشعر الأزرق و ذات رائحة العنق التي تُذكر بالفواكه و بشير صاحب الحقيبة و غيرهم
كثيرون.
أيضاً بحث جيرمي و تنقيبه في تاريخ الجزيرة من خلال من عاشوا فيها و ما تركوا من أثر رغم أنه لم يولد فيها و لا يعرف عنها شيئاً. رحلته كانت رحلة البحث عن الأصل الذي ناداه. الأصل و الحذور عبءٌ ثقيل حمله على كتفيه و مضى.
.
لكل مقطع في هذه الرواية روحٌ خاصّة و عالمٌ مختلف لهذا قرأتها بتمهل بالغ و لا أنصح بقراءةٍ متسرّعة لأن الرواية زاخرة بالتفاصيل و متشعبة و يجب أن يأخذ كل مقطع حقه ووقته في القراءة و التأمل و الاستمتاع.
الترجمة ماهرة فعلاً و شديدة الدقة.
قرأتُ الكثير من المقالات باللغتين الألمانية و الانكليزية عن هذه الرواية و مؤلفها الحائز على نوبل للآداب و استغربت عدم تناولها عربياً.
في هذه الرواية يذوب الكائن و يتحلل في عناصر الطبيعة كلها. المكان هو الذي يحتوي النص و يغلّفه و يأويه و للغابات و النباتات و الشواطىء البطولة المطلقة كما لرائحة الصخور الرطبة
و السواحل و الأمطار الغلبة على معظم مقاطع النص.
الشخصيات هامشية على وجه الحياة، منبوذة و متروكة. دودو ووجهه المتآكل، كريستال و حياتها المسلوبة، العبيد و المشردون و القابعون في العراء في الشوارع المظلمة. لكلٍ تاريخ و صوت و رؤية و نقرأ عن علاقاتِهم و رحلاتِ تشردهم معاً و هربهم. إنهم مُبعدون من قبل البشر و لكنهم وجدوا في الطبيعة مأواهم. أحببت كثيراً كيف صوّر الكاتب ترحالهم معاً، كيف رأى دودو المنبوذين مثله و كيف شعر بهم و شعروا به و كيف رأى في كل واحدٍ منهم صفةً تميزه و تذكر به، ذات الشعر الأزرق و ذات رائحة العنق التي تُذكر بالفواكه و بشير صاحب الحقيبة و غيرهم
كثيرون.
أيضاً بحث جيرمي و تنقيبه في تاريخ الجزيرة من خلال من عاشوا فيها و ما تركوا من أثر رغم أنه لم يولد فيها و لا يعرف عنها شيئاً. رحلته كانت رحلة البحث عن الأصل الذي ناداه. الأصل و الحذور عبءٌ ثقيل حمله على كتفيه و مضى.
.
لكل مقطع في هذه الرواية روحٌ خاصّة و عالمٌ مختلف لهذا قرأتها بتمهل بالغ و لا أنصح بقراءةٍ متسرّعة لأن الرواية زاخرة بالتفاصيل و متشعبة و يجب أن يأخذ كل مقطع حقه ووقته في القراءة و التأمل و الاستمتاع.
الترجمة ماهرة فعلاً و شديدة الدقة.
قرأتُ الكثير من المقالات باللغتين الألمانية و الانكليزية عن هذه الرواية و مؤلفها الحائز على نوبل للآداب و استغربت عدم تناولها عربياً.
March 30, 2021
ლე კლეზიოს ახასიათებს ეს ჩუმი სევდა. გეპარება და გეპარება. ცოტა არ იყოს დამღალა, მაგრამ დოდოს გამო სამი ვარსკვლავი. ძალიან საყვარელია.
March 5, 2020
Der Literaturnobelpreisträger J. M. G. Le Clézios hat einen neuen, großen und themenreichen Roman vorgelegt.
Seine Vorfahren stammen aus Mauritius. Man spürt umso mehr, das ihm der Inselstaat wichtig ist.
Le Clezio, der als Kind in Mauritius lebte, verfügt über die sprachlichen Mittel, um die Umgebung zu beschreiben. Es ist eine ruhige und detaillierte Erzählweise, die auch nicht unkritisch ist. Im 18.Jahrhundert war Mauritius durch Sklaverei geprägt, das heutige Land ist von Tourismus mit all seinen Auswüchsen geprägt.
Der Roman funktioniert durch den Einsatz von in erster Linie 2 Stimmen. Zum einen Jérémie Felsen, der Mauritius, die Heimat seiner Vorfahren besucht und der sich auf die Suche seiner Herkunft und der Spur der lange ausgestorbenen Dodos macht.
Zum anderen ist da Dominique Fe'sen ein aussätziger Landstreicher, dem eine Krankheit das Gesicht zerfressen hat und der Dodo genannt wird.
Hinzu kommen noch Geschichten von Menschen der Vergangenheit , z.B. Marie Madeleine Mahé, 1738 geboren, als uneheliche Tochter eines Gouveneurs oder von dem indischstämmigen Ashok, der als Baby auf die Insel gekommen ist.
Aus den Beobachtungen und Reflektionen all dieser Figuren ergibt sich für den Leser ein stimmungsvolles Gesamtbild Mauritius voller Ruhe und Melancholie.
Ich habe es genossen, diesen Roman zu lesen.
Seine Vorfahren stammen aus Mauritius. Man spürt umso mehr, das ihm der Inselstaat wichtig ist.
Le Clezio, der als Kind in Mauritius lebte, verfügt über die sprachlichen Mittel, um die Umgebung zu beschreiben. Es ist eine ruhige und detaillierte Erzählweise, die auch nicht unkritisch ist. Im 18.Jahrhundert war Mauritius durch Sklaverei geprägt, das heutige Land ist von Tourismus mit all seinen Auswüchsen geprägt.
Der Roman funktioniert durch den Einsatz von in erster Linie 2 Stimmen. Zum einen Jérémie Felsen, der Mauritius, die Heimat seiner Vorfahren besucht und der sich auf die Suche seiner Herkunft und der Spur der lange ausgestorbenen Dodos macht.
Zum anderen ist da Dominique Fe'sen ein aussätziger Landstreicher, dem eine Krankheit das Gesicht zerfressen hat und der Dodo genannt wird.
Hinzu kommen noch Geschichten von Menschen der Vergangenheit , z.B. Marie Madeleine Mahé, 1738 geboren, als uneheliche Tochter eines Gouveneurs oder von dem indischstämmigen Ashok, der als Baby auf die Insel gekommen ist.
Aus den Beobachtungen und Reflektionen all dieser Figuren ergibt sich für den Leser ein stimmungsvolles Gesamtbild Mauritius voller Ruhe und Melancholie.
Ich habe es genossen, diesen Roman zu lesen.
April 24, 2024
Livre solaire sur l’île Maurice et le dodo, et la disparition progressive de toute une société à Maurice au début du XXème siècle.
Hyper bien écrit, beaucoup de nostalgie un peu à la Modiano, légère obsession pour les noms propres.
On aurait pu se passer de l’obsession du narrateur pour une fille de 15 ans par contre
Hyper bien écrit, beaucoup de nostalgie un peu à la Modiano, légère obsession pour les noms propres.
On aurait pu se passer de l’obsession du narrateur pour une fille de 15 ans par contre
leídos-en-2025
August 26, 2025J'AI FINI MON PREMIER LIVRE EN FRANÇAIS !!!! c'était un énorme expérience et très difficile de lire dans une langue laquelle n'est pas la tienne !!! Merci merci Véro de m'offrir ce livre, je suis très contente d'avoir finir ça!!!!
December 1, 2020
This is my best read of the year so far. It went well beyond my expectations. This book is a masterpiece. Please read it.
July 21, 2020
Wonderful writing. If you expect a rich plot, you will be disappointed. This is a book about inner search. Search for history, search for roots, search for belonging. A story about the false perception we tend to have about the power of names. What's in a name? A story about migration and grief for the lost past in a far away land.
Unknown immigrants without a name, carried in slave ships to a new land then, and nameless immigrants crossing continents for a better life today.
Beautiful connections in a book about Mauritius, which transcends cultural boundaries and becomes universal.
Unknown immigrants without a name, carried in slave ships to a new land then, and nameless immigrants crossing continents for a better life today.
Beautiful connections in a book about Mauritius, which transcends cultural boundaries and becomes universal.
September 23, 2018
Un peu difficile à suivre des histoires des uns et des autres. Vers la fin, tout se rejoint. J'aimais découvrir l'histoire mouvementée de l'Ile Maurice.
February 15, 2022
« Voici des histoires croisées, celle de Jérémie, en quête de Raphus cucullatus, alias le dodo mauricien et celle de Dominique, alias Dodo, l'admirable hobo, né pour faire rire. Leur lieu commun est Alma, l'ancien domaine des Felsen sur l'île Maurice, que les temps modernes ont changée en Maya, la terre des illusions. »
J’ai été surprise, voire un peu gênée, au début par son écriture. Belle, poétique, certes, mais j’ai eu du mal à me retrouver parmi tous ces acteurs, la langue créole, les allers-retours entre présent et passé… Finalement je me suis laissée bercer dans la moiteur de ce pays avec un amer goût de paradis perdu.
À travers les souvenirs, et les quêtes des deux personnages il est surtout question de l’histoire de l’île. Cette terre sublime et sauvage détruite par l’homme à des fin commerciales : esclavage, canne à sucre, prostitution, etc. Jérémie (issu de la branche riche des Felsen impliquée dans l’esclavage) vient comprendre d'où il vient, revoir Alma, la propriété de ses ancêtres, trouver les réponses à ses questions. Dodo (issu de l’autre branche de la famille, celle dont on avait honte), malade et défiguré, quitte l'île et se retrouve à errer en France où la vie sera encore plus dure... Il n'a plus de pays, plus de famille, bientôt plus de nom et comme l'oiseau Dodo il disparaîtra un jour, dans l'indifférence.
Le constat est là, implacable. Nous détruirons-nous un jour comme nous avons détruit cet animal, pourtant à la chair incomestible, qui n'offrait ni intérêt ni danger pour l'homme (et cela a peut-être été son plus gros défaut) ?
J’ai été surprise, voire un peu gênée, au début par son écriture. Belle, poétique, certes, mais j’ai eu du mal à me retrouver parmi tous ces acteurs, la langue créole, les allers-retours entre présent et passé… Finalement je me suis laissée bercer dans la moiteur de ce pays avec un amer goût de paradis perdu.
À travers les souvenirs, et les quêtes des deux personnages il est surtout question de l’histoire de l’île. Cette terre sublime et sauvage détruite par l’homme à des fin commerciales : esclavage, canne à sucre, prostitution, etc. Jérémie (issu de la branche riche des Felsen impliquée dans l’esclavage) vient comprendre d'où il vient, revoir Alma, la propriété de ses ancêtres, trouver les réponses à ses questions. Dodo (issu de l’autre branche de la famille, celle dont on avait honte), malade et défiguré, quitte l'île et se retrouve à errer en France où la vie sera encore plus dure... Il n'a plus de pays, plus de famille, bientôt plus de nom et comme l'oiseau Dodo il disparaîtra un jour, dans l'indifférence.
Le constat est là, implacable. Nous détruirons-nous un jour comme nous avons détruit cet animal, pourtant à la chair incomestible, qui n'offrait ni intérêt ni danger pour l'homme (et cela a peut-être été son plus gros défaut) ?
March 5, 2020
Grandioses Spätwerk von le Clezio.
Es gibt zwei Handlungsstränge. In einem reist der Forscher Jeremy Felsen nach Mauritius um über den ausgestorbenen Dodo und gleichzeitig über seine eigene Familiengeschichte zu forschen.
Der zweite Handlungsstrang spielt in der Vergangenheit, wo der durch Syphillis missgestaltete Dodo durch die Welt wandelt.
Jeremy Felsen lernt während seiner Reise viele Geheimnisse seiner Familie kennen und erlebt den Wandel von Mauritius zur Touristenhochburg. Le Clezio geizt nicht an Kritik an der Gesellschaft. Durch die Touristenflut geht, das alte Mauritius langsam verloren. Manche Strände, an denen früher Sklaven gelandet sind, werden einbetoniert und die wichtige Vergangenheit zerstört.
Beide Charaktere erleben so eine Entwurzelung. Hierfür steht auch sinnbildlich der Vogel Dodo, welche die Ankunft der Menschen nicht überstanden hat. Der Charakter Dodo ist dem Vogel ähnlich eine scheinbar prähistorische Gestalt. Durch seine Missbildung hat er keine Augenlieder und kann so auch nicht schlafen. Dementsprechend existiert für ihn keine Zeit, die Tage sind endlos, für den der nicht schläft.
Ein Buch über Erinnerungen, Vergangenheit und Entwurzelung.
Gefühlvoll geschrieben in le Clezios gewohnt poetischer Sprachgewalt.
Es gibt keinen Kulturkreis, welchen le Clezio nicht berührt hat. Hier schreibt er eine Ode an die kreolische Kultur.
Es gibt zwei Handlungsstränge. In einem reist der Forscher Jeremy Felsen nach Mauritius um über den ausgestorbenen Dodo und gleichzeitig über seine eigene Familiengeschichte zu forschen.
Der zweite Handlungsstrang spielt in der Vergangenheit, wo der durch Syphillis missgestaltete Dodo durch die Welt wandelt.
Jeremy Felsen lernt während seiner Reise viele Geheimnisse seiner Familie kennen und erlebt den Wandel von Mauritius zur Touristenhochburg. Le Clezio geizt nicht an Kritik an der Gesellschaft. Durch die Touristenflut geht, das alte Mauritius langsam verloren. Manche Strände, an denen früher Sklaven gelandet sind, werden einbetoniert und die wichtige Vergangenheit zerstört.
Beide Charaktere erleben so eine Entwurzelung. Hierfür steht auch sinnbildlich der Vogel Dodo, welche die Ankunft der Menschen nicht überstanden hat. Der Charakter Dodo ist dem Vogel ähnlich eine scheinbar prähistorische Gestalt. Durch seine Missbildung hat er keine Augenlieder und kann so auch nicht schlafen. Dementsprechend existiert für ihn keine Zeit, die Tage sind endlos, für den der nicht schläft.
Ein Buch über Erinnerungen, Vergangenheit und Entwurzelung.
Gefühlvoll geschrieben in le Clezios gewohnt poetischer Sprachgewalt.
Es gibt keinen Kulturkreis, welchen le Clezio nicht berührt hat. Hier schreibt er eine Ode an die kreolische Kultur.
October 22, 2020
ألما
جان ماري غوستاف لوكليزيو
تظهر الأسماء وتختفي، تبني فوقي قبّة صوتية، تقول لي شيئاً وتناديني.
اتركهم، تجاهلهم، امحهم، من السهل القيام بذلك. ماعليك سوى أن تغلق عينيك وفمك وسيتلاشون في الظلام.
لن تموتي، أليس كذلك أرتيميسيا؟ "كل الناس فانون، دودو!. "لكن ليس أنت أرتيميسيا، لا يمكنك أن تموتي!".
لم أكن قد عرفت بعد أن السعادة لا تدوم.
كل واحد منا يعيش نهاية تاريخه.
أنا لا أطلب شيئاً، لست بحاجة إليهم ولا أنتمي لهم.
إنهم هنا ويمشون معي، أحياناً أمامي وأحياناً بعيداً عني.
لا أعرف ما الذي أبحث عنه ولا حتى الآخرون. أعرف أني أسير حتى لا أنام، كي أظل حياً، كي أتنفس. سأموت إن توقفت.
فالعالم مثخن بالكلمات.
أيمكننا ان نفعل شيئاً ضد القدر؟
نحن أهل الجزيرة نحب رؤية الشمس وهي تشرب ماء البحر قبل أن تنام.
إن فجر زمن قديم انبلج عند الافق لكنه لم يستطع التحول الى نهار. لقد فات الاوان.
التاريخ هو قصاصات من نسيج.
جان ماري غوستاف لوكليزيو
تظهر الأسماء وتختفي، تبني فوقي قبّة صوتية، تقول لي شيئاً وتناديني.
اتركهم، تجاهلهم، امحهم، من السهل القيام بذلك. ماعليك سوى أن تغلق عينيك وفمك وسيتلاشون في الظلام.
لن تموتي، أليس كذلك أرتيميسيا؟ "كل الناس فانون، دودو!. "لكن ليس أنت أرتيميسيا، لا يمكنك أن تموتي!".
لم أكن قد عرفت بعد أن السعادة لا تدوم.
كل واحد منا يعيش نهاية تاريخه.
أنا لا أطلب شيئاً، لست بحاجة إليهم ولا أنتمي لهم.
إنهم هنا ويمشون معي، أحياناً أمامي وأحياناً بعيداً عني.
لا أعرف ما الذي أبحث عنه ولا حتى الآخرون. أعرف أني أسير حتى لا أنام، كي أظل حياً، كي أتنفس. سأموت إن توقفت.
فالعالم مثخن بالكلمات.
أيمكننا ان نفعل شيئاً ضد القدر؟
نحن أهل الجزيرة نحب رؤية الشمس وهي تشرب ماء البحر قبل أن تنام.
إن فجر زمن قديم انبلج عند الافق لكنه لم يستطع التحول الى نهار. لقد فات الاوان.
التاريخ هو قصاصات من نسيج.
April 16, 2020
Der Forscher Jeremy Felsen reist nach Mauritius um über den ausgestorbenen Dodo und gleichzeitig über seine eigene Familiengeschichte zu forschen. Parallel erzählt ein zweiter Handlungsstrang in der Vergangenheit von Dodo.
Der Charakter Dodo ist dem Vogel ähnlich eine scheinbar prähistorische Gestalt. Durch seine Missbildung hat er keine Augenlieder und kann so auch nicht schlafen. Dementsprechend existiert für ihn keine Zeit, die Tage sind endlos, für den der nicht schläft.
Mir hat der Handlungsstrang von Dodo um Längen besser gefallen. Insgesamt habe ich mich etwas schwer mit dem Buch getan. Zu viele Stimmen, die ein gesamtes Bild schaffen, für mich war es nicht das richtige.
Der Charakter Dodo ist dem Vogel ähnlich eine scheinbar prähistorische Gestalt. Durch seine Missbildung hat er keine Augenlieder und kann so auch nicht schlafen. Dementsprechend existiert für ihn keine Zeit, die Tage sind endlos, für den der nicht schläft.
Mir hat der Handlungsstrang von Dodo um Längen besser gefallen. Insgesamt habe ich mich etwas schwer mit dem Buch getan. Zu viele Stimmen, die ein gesamtes Bild schaffen, für mich war es nicht das richtige.
February 14, 2021
Jérémie Felsen otsustas pärast isa surma uurida isa päritolu ja suguvõsa ajalugu Mauritiuse saarel. Senine tuntud ja mõjukas Felsenite suguvõsa jagas Mauritiuse kunagise põlisasuka dodolinnu saatust – sellest ei olnud järel midagi peale nime. Ka viimased inimesed, kes Felseneid tundsid, hakkasid surema. Suguvõsa kodu Alma oli maha lammutatud ja selle asemele oli ehitatud kaubanduskeskus. Ainsad elusad Felseni olid kunagi saarelt lahkunud ja Prantsusmaal kanda kinnitanud. Viimane saarelt lahkunud Felsen Dodo oli pärit suguvõsa poolt põlatud harust, kel tuli nii Mauritiusel kui ka Prantsusmaal elada pidalitõve poolt moonutatud välimuse tõttu kodutu ja tõrjutuna.
April 1, 2024
Rating: 3.5/5
Un beau livre qui se déroule à l'île Maurice. J'ai trouvé quelques passages extrêmement beaux et pleins d'émotions, surtout la partie sur le voyage de l'oiseau, le chapitre sur la Louise et plus généralement, tous les récits du point de vue de Dodo Felsen. Ça m'a permit de voyager dans mon île à travers le temps. L'auteur arrive a parlé de plusieurs types de vies et de culture qui existe sur l'île.
Pour les points négatifs : le récit manque de structure à mon goût. C'était souvent difficile de suivre les personnages ou de s'intéresser au nouveaux personnages introduite au cours du livre.
Un beau livre qui se déroule à l'île Maurice. J'ai trouvé quelques passages extrêmement beaux et pleins d'émotions, surtout la partie sur le voyage de l'oiseau, le chapitre sur la Louise et plus généralement, tous les récits du point de vue de Dodo Felsen. Ça m'a permit de voyager dans mon île à travers le temps. L'auteur arrive a parlé de plusieurs types de vies et de culture qui existe sur l'île.
Pour les points négatifs : le récit manque de structure à mon goût. C'était souvent difficile de suivre les personnages ou de s'intéresser au nouveaux personnages introduite au cours du livre.
July 31, 2022
i really struggled with this one. i think see what it’s trying to do - a commentary on the complex connection between colonisers and their colonies. it centres around the figure of the dodo bird - a man (possibly stand in for the writer) who is looking for his family history and searching for the bird - and his cousin, nicknamed dodo, who is like the shadow or ghost of the family. the premise is honestly really interesting, but the book spends way too much time on characters stalking underaged girls. there is only one compelling female character. i found the book boring, trying and… “décousu”
May 26, 2024
3-3.5
Un peu déçue. Je m'attendais à plus de contenu sur l'oiseau, vu qu'il est central au récit. Cependant, c'était un roman sur la quête de soi et de ses racines, sur la nostalgie, l'identité, l'appartenance, et l'altérité. C'était une belle histoire globalement parlant, mais loin d'être la meilleure.
Je suis un peu confuse sur la fin.. Quel était le but de l'auteur? Je peux tenter de comprendre une visée profonde à la limite du philosophique mais ce n'est pas pour moi.
Le style est magnifique cela dit, et ce ne sera pas mon dernier Le Clézio.
Un peu déçue. Je m'attendais à plus de contenu sur l'oiseau, vu qu'il est central au récit. Cependant, c'était un roman sur la quête de soi et de ses racines, sur la nostalgie, l'identité, l'appartenance, et l'altérité. C'était une belle histoire globalement parlant, mais loin d'être la meilleure.
Je suis un peu confuse sur la fin.. Quel était le but de l'auteur? Je peux tenter de comprendre une visée profonde à la limite du philosophique mais ce n'est pas pour moi.
Le style est magnifique cela dit, et ce ne sera pas mon dernier Le Clézio.
January 23, 2024
Läbi ühe pere kahe haru rullub lahti Mauritiuse ajalugu oma kurbuses ja hiilguses. Väga raske on muljeid sõnadesse panna, raamat on kauni poeetilise keelega, ühtaegu mõõtmatult kurb, teisalt lootusrikas - pole tükk aega lugenud midagi sellist, mis sõnatuks võtab.
Saarel ringi sõites on kõik see kunagine suhkrukaubandusega seotud ebaõiglus ja julmus tajutav, aga veelgi rohkem on tajutav kohalike sõbralikkus ja uhkus oma riigi üle. Halvast sünnib ka head, sellest tulebki edasi minna.
Saarel ringi sõites on kõik see kunagine suhkrukaubandusega seotud ebaõiglus ja julmus tajutav, aga veelgi rohkem on tajutav kohalike sõbralikkus ja uhkus oma riigi üle. Halvast sünnib ka head, sellest tulebki edasi minna.
September 29, 2024
Lu pendant des vacances a Maurice. Je ne l'ai pas trouvé facile d'accès, l'histoire présente des longueurs et met du temps a démarrer, certains passages me mettaient un peu mal à l'aise au début... La plume est néanmoins sublime, et les passages sur la vie, les villes, la culture et l'histoire Mauricienne me l'ont rendu passionnant. Hors ce contexte de voyage, je ne suis pas sûre que je l'aurai autant apprécié.
June 27, 2018
Au debut, j'ai eu beaucoup de mal a me plonger dans ce livre car c'est tres decousu avec plein d'histoires qui ne paraissent rien avoir en commun. Mais ensuite, un lien entre les histoires apparait et j'ai beaucoup apprecie le reste du recit.
January 5, 2020
Le Clezio est un très bon écrivain et ce livre le démontre. Le problème de ce livre est que c’est trop désorganisé, c’est plein de petites histoires qui ne s’accrochent pas l’une à l’autre. J’aurais donné 3 étoiles et demi mais je me suis contenté à 3.
May 9, 2022
Part present, part flashbacks distinguished by writing style (italic) - introspective and fictional narration of a lost man's past and present - ties to the land - sense of community - picturesque island tale
June 7, 2025
ალმა ყველა ფერია ❤️ მიუხედავად იმისა, რომ თვითონ ტოვებდნენ, არც აქაბის “ცუდი” შტო დაუტოვებია ალმას და არც ალექსების. ალმაში დაბრუნების სევდა თითოეულ მათგანში ცხოვრობდა სიცოცხლის ბოლომდე. არც დოდო გამქრალა უკვალოდ და არც ბულდოზერებგადავლილი ალმა. ხელნაწერები არ იწვიან.
October 15, 2017
Grande déception et immense ennui. Dommage, car j'aime beaucoup cet écrivain qui sait partager ses voyages et souvenirs d'enfance.
Displaying 1 - 30 of 38 reviews