Alles wat je maar kan vrezen en nog veel meer over het dagelijkse reilen en zeilen in een ziekenhuis! Zij heet Caroline, Pamela of Marie. Hij heet Jean, Mamadou, Charlie... Ze zijn verplegers, dokters, ziekendragers of hulpverleners en werken op de spoedafdeling van het ziekenhuis waar u of ik zouden kunnen belanden. Hun onwaarschijnlijke uurroosters, hun torenhoge werkdruk en de overvolle gangen doen één vraag rijzen: zullen ze u verzorgen of naar het lijkenhuis sturen? Louise licht een tipje van de sluier op. Ze brengt het meeslepende verhaal van een verpleegster en haar collega’s uit het leven gegrepen.
Wat u leest grenst aan het onvoorstelbare maar is echt gebeurd. Speciaal voor u: – de diverse incidenten waarmee een dag of een nacht op de spoedafdeling van een doorsnee ziekenhuis doorspekt zijn, – de moeilijkheden waar hulpverleners op botsen, – de meest knotsgekke en vertederende portretten van patiënten – de verbijsterende toestanden die dagelijkse kost zijn op een ziekenhuisdienst – de tekortkomingen van grote Franse en Europese ziekenhuizen, – de kleine en grote zwendel in de ziekenverzorging.
Ik zag dit boekje liggen in onze vaste boekwinkel en dacht dit wil ik wel lezen, gezien ik zelf ook vpk ben (reeds 28j). Zo herkenbaar! De verhalen zijn zowel grappig, als droevig, als zelfs bangelijk. Want de waarheid is er, de zorg is kapot bespaard, te weinig handen aan een bed. Patiënten worden ouder, zwaarder, moeilijker hanteerbaar omwille van letsels, aandoeningen... de zacht sector helaas komt niet op voor hun rechten, waarbij ze ook niet opkomen voor de patiënt, want uiteindelijk is dat het gevolg ook hé. Ik doe mijn job heel graag, dit werk doe je niet voor het geld, want dan hou je het niet vol. Mensen die ziek zijn, gewond, geopereerd worden hebben hulp nodig en begeleiding in hun herstel, hier ben je als vpk dan een deel van het herstel in samenwerking met arts en ook de patiënt zelf.
een behoorlijk confronterend boek vaak denk je neen, dat kan echt niet, maar dan sijpelt er toch twijfel binnen en moet je toegeven dat er een kern waarheid inzit gebeurd het altijd en overal, gelukkig niet maar soms lopen dingen mis
Het boek komt hard aan voor mensen die niet in de medische wereld staan en is moeilijk te geloven voor iemand die daar wel in staat is dit zeer herkenbaar wel rekening houdend dat dit verhalen zijn door een oudere verpleegkundige waarbij de tijden nu al een stuk veranderd zijn maar waar er wel nog zeer veel raak vlakken zijn dit boek leest rap en is eenvoudig geschreven wat het aangenaam maakt