What do you think?
Rate this book
Pixel
Like stars in the sky, pixels may seem like tiny, individual points. But, when viewed from a distance, they can create elaborate images. Each pixel contributes to this array, but no individual point can create the whole. The thirty stories that comprise Krisztina Tóth’s book similarly produce an interconnected web. While each tale of love, loss, and failed self-determination narrates the sensuousness of an individual’s life, together, the thirty stories tell a more complicated tale of relationships. Circumstances that appear unrelated may converge in harmony or in heartbreak, just as the events that loom largest may fail to produce a longed-for outcome. These threads often determine the course of lives in unpredictable ways—sometimes comic, sometimes tragic, but rarely in the ways we originally anticipated.
240 pages, Hardcover
First published January 1, 2011
24 people are currently reading
496 people want to read
About the author
Krisztina Tóth
71 books66 followersKrisztina Tóth is one of the most highly acclaimed Hungarian poets. She is the winner of several awards, including the Graves Prize (1996), Déry Tibor Prize (1996), József Attila Prize (2000), and her poetry has been translated into many languages. She lives in Budapest.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 67 reviews
February 6, 2016
Bu kitabı okumak için iki nedenim vardı.
1. Macar edebiyatından daha önce hiçbir eser okumamıştım ve Dedalus'un bize coğrafi olarak yakın, ama edebiyat olarak uzak olan kitapları çevirmesini seviyorum.
2. Arka kapaktaki yazılanlar çok ilgimi çekmişti.
Kitabı beğenmedim diyemeyeceğim, ancak arka kapağı okuduktan sonra zihnimde canlananla örtüşmüyordu. Ben, "Vücudun her uzvundan biri var bu kitapta." sözünü farklı yorumlamıştım. Her bir uzvun kendi hikayesini anlattığını düşünmüştüm, ancak öyle olmadı. Hatta kitabı sırf bu yüzden tuhaf kurgu türünde bekliyordum, fakat yaşamdan kesitler şeklinde öykülerle karşılaştım.
Aklımdaki gibi olsaydı daha çok keyif alırdım, ama bu haline de kötü diyemem.
Peki o zaman ne anlatıyor bu kitap? Ve adı neden Piksel?
İnsanın vücudunundaki farklı bölge ve organlarından isimlerini almış 30'a yakın hikaye var bu küçük kitapta. Her biri 3-5 sayfalık, minik minik öyküler. Daha önce dediğim gibi, yaşamdan kesitler şeklinde yazılmış, bir karakterin hayatının küçük bir anını gördüğümü hikayeler. Ama o da ne? Birkaç öykü öncesinde adı geçen bir karakter şimdi yeni okumaya başladığınız öyküde geçiyor. Sadece ismen. Ufak bir gönderme demek. Fakat gelin görün ki bununla da bitmiyor. Bazıları bariz, bazıları dikkatli okurlara saklanmış şekilde, her öykü ilmek ilmek birbirlerine bağlanmaya başlıyor. Birbirinden bağımsız ve dağınık duran tüm o öykülerin karakterlerini yazar birbirine teğelliyor. Sonra bu kitabın aslında onca öyküyle birlikte bir bütün olduğunu görüyoruz.
Kitabın ismi tam da bu yüzden Piksel. Geriye çekilip baktığınızda o piksel gibi duran 3-5 sayfalık öyküler büyük bir resmi oluşturuyorlar.
Krisztina Toth, Macar edebiyatının ünlü isimlerinden. Avrupa'da da hatırı sayılır bir ünü var esasında. Öykülerindeki karakterleri ağırlık olarak Macar olsa da, bir kısmı göçmen. Belki ana dillerini bile öğrenmemiş göçmenler onlar, ama kökenleri yine dönüp dolaşıp Macaristan'ı buluyor. Onları bu çerçeve etrafında toparlıyor.
Her bir karakterin oldukça gerçekçi bire hikayesi var. Karakterlerin çocuklarını, annelerini, babalarını da görüyoruz farklı öykülerde. Koca bir aileyi, hatta birkaç aileyi, bu kitapta gelişi güzel biçimde okuyor ve yolumuzu buluyoruz. Az önce arkadaşına oğlundan dert yanan anneyi bırakıp, 10 öykü sonra o oğlu okuyoruz mesela.
Piksel ilginç bir kitap. Çok sevdim diyemem, ama sevmedim demek de mümkün değil. Aklımda iz bırakan öykülere sahipti, bu da onun bir başarısı. Benim için tek sorunu çok daha farklı bir beklenti içinde olmamdı.
Editörlük
Editörlük olarak Dedalus'un ilk kez sıkıntılı bir kitabına denk geldim. Sıkıntı dediğim şey virgüllerin eksikliğiydi. Okurken sık sık gözümle olması gereken yerlere virgüller attım. Daha önce bu yayınevinde böyle bir şeyle karşılaşmamıştım. Bir de birkaç yazım hatası mevcut, ancak az sayıdalar.
1. Macar edebiyatından daha önce hiçbir eser okumamıştım ve Dedalus'un bize coğrafi olarak yakın, ama edebiyat olarak uzak olan kitapları çevirmesini seviyorum.
2. Arka kapaktaki yazılanlar çok ilgimi çekmişti.
Kitabı beğenmedim diyemeyeceğim, ancak arka kapağı okuduktan sonra zihnimde canlananla örtüşmüyordu. Ben, "Vücudun her uzvundan biri var bu kitapta." sözünü farklı yorumlamıştım. Her bir uzvun kendi hikayesini anlattığını düşünmüştüm, ancak öyle olmadı. Hatta kitabı sırf bu yüzden tuhaf kurgu türünde bekliyordum, fakat yaşamdan kesitler şeklinde öykülerle karşılaştım.
Aklımdaki gibi olsaydı daha çok keyif alırdım, ama bu haline de kötü diyemem.
Peki o zaman ne anlatıyor bu kitap? Ve adı neden Piksel?
İnsanın vücudunundaki farklı bölge ve organlarından isimlerini almış 30'a yakın hikaye var bu küçük kitapta. Her biri 3-5 sayfalık, minik minik öyküler. Daha önce dediğim gibi, yaşamdan kesitler şeklinde yazılmış, bir karakterin hayatının küçük bir anını gördüğümü hikayeler. Ama o da ne? Birkaç öykü öncesinde adı geçen bir karakter şimdi yeni okumaya başladığınız öyküde geçiyor. Sadece ismen. Ufak bir gönderme demek. Fakat gelin görün ki bununla da bitmiyor. Bazıları bariz, bazıları dikkatli okurlara saklanmış şekilde, her öykü ilmek ilmek birbirlerine bağlanmaya başlıyor. Birbirinden bağımsız ve dağınık duran tüm o öykülerin karakterlerini yazar birbirine teğelliyor. Sonra bu kitabın aslında onca öyküyle birlikte bir bütün olduğunu görüyoruz.
Kitabın ismi tam da bu yüzden Piksel. Geriye çekilip baktığınızda o piksel gibi duran 3-5 sayfalık öyküler büyük bir resmi oluşturuyorlar.
Krisztina Toth, Macar edebiyatının ünlü isimlerinden. Avrupa'da da hatırı sayılır bir ünü var esasında. Öykülerindeki karakterleri ağırlık olarak Macar olsa da, bir kısmı göçmen. Belki ana dillerini bile öğrenmemiş göçmenler onlar, ama kökenleri yine dönüp dolaşıp Macaristan'ı buluyor. Onları bu çerçeve etrafında toparlıyor.
Her bir karakterin oldukça gerçekçi bire hikayesi var. Karakterlerin çocuklarını, annelerini, babalarını da görüyoruz farklı öykülerde. Koca bir aileyi, hatta birkaç aileyi, bu kitapta gelişi güzel biçimde okuyor ve yolumuzu buluyoruz. Az önce arkadaşına oğlundan dert yanan anneyi bırakıp, 10 öykü sonra o oğlu okuyoruz mesela.
Piksel ilginç bir kitap. Çok sevdim diyemem, ama sevmedim demek de mümkün değil. Aklımda iz bırakan öykülere sahipti, bu da onun bir başarısı. Benim için tek sorunu çok daha farklı bir beklenti içinde olmamdı.
Editörlük
Editörlük olarak Dedalus'un ilk kez sıkıntılı bir kitabına denk geldim. Sıkıntı dediğim şey virgüllerin eksikliğiydi. Okurken sık sık gözümle olması gereken yerlere virgüller attım. Daha önce bu yayınevinde böyle bir şeyle karşılaşmamıştım. Bir de birkaç yazım hatası mevcut, ancak az sayıdalar.
July 27, 2023
Kolmkümmend lühikest lugu (žanrinimetus kolumnnovell), mida võib lugeda täiesti eraldiseisvatena või hoopis lõdvalt seotud tervikuna. Muidu püsisin seoste osas kenasti ree peal, aga kaks (vist, või oli kolm...) lugu olid küll sellised, et oleks vaja olnud aeg maha võtta, paber-pliiats haarata ja tegelaste omavahelised seosed must valgel maha joonistada :)
Lood meeldisid mulle, ausalt. Väga kihvtilt kirjutab, napilt, aga täpselt, mõnikord lipsab sekka ka annus mõnusat huumorit. Elu ise.
Lood meeldisid mulle, ausalt. Väga kihvtilt kirjutab, napilt, aga täpselt, mõnikord lipsab sekka ka annus mõnusat huumorit. Elu ise.
June 12, 2020
Toth never explicitly states it, but the title of this book captures the idea of discrete units, perhaps minor or similar to so many others, in themselves, that collectively make up a big picture.
Similarly, each of the stories here is named for a body part - a nose, a back, teeth, thighs - that play a role in the story, perhaps in passing, but essential.
In the same way, the stories intersect, sometimes continuing each other, or vanishing into obscurity or into history.
All in all a wonderful quilt of a book, perhaps comparable to Life: A User's Manual by Perec or a less Ponderous Cloud Atlas, all set in roughly the same time and overall geography.
Similarly, each of the stories here is named for a body part - a nose, a back, teeth, thighs - that play a role in the story, perhaps in passing, but essential.
In the same way, the stories intersect, sometimes continuing each other, or vanishing into obscurity or into history.
All in all a wonderful quilt of a book, perhaps comparable to Life: A User's Manual by Perec or a less Ponderous Cloud Atlas, all set in roughly the same time and overall geography.
August 23, 2023
See on üks väga tugev neli. Võib-olla hoopis viis, peab vaatama. Alguses meeldis see raamat mulle lihtsalt jutustaja hääle pärast, mis oli nii ladus ja selge ja ootamatult vaimukas. Mõtlesin, et selline tragikoomiline lugu, millel ei puudu, eksole, teatav sügavus. Ja siis sain aru, et persse, see on ju hoopis tragöödia. Peaaegu ei pannudki tähele, kuidas süda seest rebiti, sest imetlesin parajasti autori vaimukat jutustamisviisi.
October 28, 2023
see lugemiselamus läheb mu jaoks kirja ebaõnnestunud katsena mugavustsoonist väljuda :( mulle ei meeldi novellid ja mulle ei meeldi (vist) naturalism ja ma ei suutnud leida mingit lõbu eri lugude tegelaste vaheliste seoste märkamises. kõik tundus kohutavalt pingutatuna, nagu mingi... loovkirjutamise harjutus. lugesin lõpuni toore jõuga ja raamatukogu laenutustähtaja ähvardusel. kindlasti tegelikult suurepärane raamat, lihtsalt mulle isiklikult üldse ei meeldinud.
August 23, 2016
Piksel’e arka kapaktaki övgülerin de etkisiyle yüksek beklentiyle başlamıştım, ama çok geçmeden beklenti yerini hayal kırıklığına bıraktı. Macar yazar, Goodreads ve Wikipedia’daki tanıtım sayfalarından anladığım kadarıyla şairliğiyle ön plana çıkan bir kişi. Bunu kitabı bitirdikten sonra görmem ise kötü oldu.
Kitap genellikle Macar karakterlerin yer aldığı, aldatma, ilişkiler ve günlük yaşam konularına sahip öykülerden oluşuyor. Bahsedildiği gibi öykülerin her biri bir uzva adanmış, ama bu durum o uzvun yalnızca öykünün bir yerinde geçmesi şeklinde tasarlanmış. Birkaç öykü dışında bundan daha fazla bir etkileri yok.
Olayların ve karakterlerin öyküler üzerinden birbirlerine bağlanmaları düşüncesi güzeldi. Ama bu parçaların her birine bağımsız birer öykü olarak bakıldığında okuyucuya fazla bir şey sunmuyorlar. Bir noktadan sonra öyküler birbirine benzemeye başlıyor.
“Bilgisayarcı ağzı”yla konuşursam, iyi bir görüntü için piksellerin tümünün sorunsuz olması gerekir. Burada gördüğümüz ise birkaç ölü piksel ve haliyle hiç de kaliteli olmayan bir görüntü.
Kitap genellikle Macar karakterlerin yer aldığı, aldatma, ilişkiler ve günlük yaşam konularına sahip öykülerden oluşuyor. Bahsedildiği gibi öykülerin her biri bir uzva adanmış, ama bu durum o uzvun yalnızca öykünün bir yerinde geçmesi şeklinde tasarlanmış. Birkaç öykü dışında bundan daha fazla bir etkileri yok.
Olayların ve karakterlerin öyküler üzerinden birbirlerine bağlanmaları düşüncesi güzeldi. Ama bu parçaların her birine bağımsız birer öykü olarak bakıldığında okuyucuya fazla bir şey sunmuyorlar. Bir noktadan sonra öyküler birbirine benzemeye başlıyor.
“Bilgisayarcı ağzı”yla konuşursam, iyi bir görüntü için piksellerin tümünün sorunsuz olması gerekir. Burada gördüğümüz ise birkaç ölü piksel ve haliyle hiç de kaliteli olmayan bir görüntü.
July 26, 2023
Seda viimasel ajal just palju ei juhtu, et värskelt posti potsatanud LR kohe lugemisse satub. See tekstikeha (just nii on autor selle alapealkirjastanud) oli aga nii põnev, et sai ühe autosõiduga läbi. Teos koosneb lühijuttudest, millest igaüks on pühendatud ühele kehaosale. Jah, esindatud on muuhulgas näiteks ka peenis ja tagumik. Lugusid jutustatakse ja jutustavad esmapilgul erinevad tegelased, kuid lugude edenedes hakkavad nad üksteisega põimuma. See ei lase lugejal laisaks muutuda ja kokku moodustub orgaaniline tervik paljudest mineviku ja oleviku Ungarile omastest probleemidest, muuhulgas erinevatel alustel diskrimineerimine ja traditsioonid. Hüva lugemine.
May 6, 2024
Jumalik!
August 27, 2023
Výborné poviedky, skvele vypointované s plastickými, farebnými, plnokrvnými postavami. Autorka jednotlivé texty postavami prepája.
Krisztína Tóth vstupuje do niektorých poviedok autorským opisom situácie, čo je pre mňa skôr starodávny literárny prvok, ktorý je známy zo starších diel.
Minimálne tri poviedky sú pre mňa nezabudnuteľné.
Krisztína Tóth vstupuje do niektorých poviedok autorským opisom situácie, čo je pre mňa skôr starodávny literárny prvok, ktorý je známy zo starších diel.
Minimálne tri poviedky sú pre mňa nezabudnuteľné.
February 10, 2020
“Milyen érdekes szó az, hogy emberöltő! Az emberi test felbukkan és alámerül az időben, aztán ismét a felszínre tér az emlékezetben, föl-le, föl-le, mint a tű, és közben szorosan összeölti a múlt és a jelen szétfeslő rétegeit. És minden egymáshoz varródik, miközben láthatalan a cérna.”
A könyv harminc kis novella füzére, harminc testrészhez kapcsolódó történet, melyet az élet láthatalan cérnája varrja össze, Szövegtestté. Bár a novellák rövidek, annál több minden történik bennük, s bár a testrészek is kis darabok, mégis hatalmas jelentőségük van!
A könyv harminc kis novella füzére, harminc testrészhez kapcsolódó történet, melyet az élet láthatalan cérnája varrja össze, Szövegtestté. Bár a novellák rövidek, annál több minden történik bennük, s bár a testrészek is kis darabok, mégis hatalmas jelentőségük van!
January 31, 2016
Elin hikayesi, gözün hikayesi, burnun hikayesi, dilin hikayesi... Her birinin kahramanları hem farklı, hem de birbirlerinin hikayelerinden geçiyorlar. Tıpkı tüm bu organların birbirleri olmadan bir bütün/vücut oluşturamamaları gibi. Farklı bir üslup ve yol tercih ediyor yazar. Macar edebiyatına sevgim baki.
Read
December 8, 2020would work very well as a short film anthology series i think, maybe with charlie kaufman as director or sth
December 14, 2025
Hmmmmmmm nikoli prej se nisem srecala s takim nacinom pripovedovanja, vsec mi je tudi koncept nekaksne vecperspektivnosti/prikaza vec zgodb hkrati. Sama zgodba pa nic norega.
May 14, 2025
Van ez az önelégült, az önmegvalósítás illúzióját kecsegtető érzés amikor kiraksz egy kibaszott nagy puzzlet. Na ez most ilyen
February 24, 2019
Some promising stories, but it gets very repetitive quite soon. The stories are like different strands of hair, they could be weaved together to provide a texture. Or take the - very tired - pixel metaphor: you're reading a short story, but you are invited to look at the bigger picture as characters, places, turns of phrase get repeated throughout the book. But it's all very calculated and ultimately feels caustic. Tóth leaves no room for happenstance, which considerably reduces the complexity - or density - of the writing. While reading, I couldn't help picturing the writer congratulating herself for how very clever she is, and then having another drink.
Btw: she is your go-to writer if you want to read from a woman who mastered the masculinist point of view.
Btw: she is your go-to writer if you want to read from a woman who mastered the masculinist point of view.
December 25, 2014
I read this in one sitting. Just couldn't stop. It's a truly amazing sequence of short stories slowly becoming a coherent one. Reminded me of Kundera's immortality with a more depressing tone. This book definitely won't put you in a good mood.
January 24, 2020
Másodjára olvastam a kötetet, nagyon tetszik az ötlete és az is, hogy formailag, narrációtechnikailag, a fabula és a szüzsé szintjén is ennyire remekül sikerült.
Nagyon örülök, hogy lefordították angolra, szerintem ez fog működni a magyar nyelvterületeken túlívelően is.
Nagyon örülök, hogy lefordították angolra, szerintem ez fog működni a magyar nyelvterületeken túlívelően is.
April 20, 2020
He wanted to shed light on the fact that in reality people don’t see what’s in front of them, and that people can only assess and reassess unfamiliar situations one step at a time, before they put together the details and see the real picture. (pp168-169)
Krisztina Tóth, born in Budapest, is a highly acclaimed Hungarian poet who won the Graves Prize (1996), the Déry Tibor Prize (1996), and the József Attila Prize (2000) for her poetic works. She completed her studies of literature at Eötvös Loránd University in Budapest and has worked as a sculptor. She teaches creative writing and translates French poetry into Hungarian. Her first prose book, a collection of short stories, ‘Vonalkód’ received the Sándor Márai Prize in 2006.
Tóth’s novella cycle ‘Pixel’ was originally published in 2011 and appeared late last year in English translation (by Owen Good) from Seagull Books. This novella has recently been shortlisted for the EBRD Literature Prize, an award for Translated literary fiction written in any language of the “European Bank of Reconstruction and Development’s 38 countries of operations”. The winning book will take home a prize of €20,000 that is equally divided between the winning author and translator. The winner is to be announced on 22 April 2020.
The judges of the EBRD Literature Prize say:
‘Pixel’ is a clever, satisfying and original novel consisting of 30 individual chapters – the pixels – named after human body parts, forming a body of stories about marginalised people across several decades and across the whole of Europe; it’s very contemporary and each story is sharp, seductive and beautifully written.
I recently finished the collection, which I would define as thirty short vignettes, which can be accepted as an individual short story, or you can take a step back, attempt to understand the whole. The cover blurb opens; “like stars in the sky, pixels may seem like tiny, individual points. But, when viewed from a distance, they can create elaborate images. Each pixel contributes to this array, but no individual point can create the whole.”
For my full review go to https://messybooker.wordpress.com/202...
Krisztina Tóth, born in Budapest, is a highly acclaimed Hungarian poet who won the Graves Prize (1996), the Déry Tibor Prize (1996), and the József Attila Prize (2000) for her poetic works. She completed her studies of literature at Eötvös Loránd University in Budapest and has worked as a sculptor. She teaches creative writing and translates French poetry into Hungarian. Her first prose book, a collection of short stories, ‘Vonalkód’ received the Sándor Márai Prize in 2006.
Tóth’s novella cycle ‘Pixel’ was originally published in 2011 and appeared late last year in English translation (by Owen Good) from Seagull Books. This novella has recently been shortlisted for the EBRD Literature Prize, an award for Translated literary fiction written in any language of the “European Bank of Reconstruction and Development’s 38 countries of operations”. The winning book will take home a prize of €20,000 that is equally divided between the winning author and translator. The winner is to be announced on 22 April 2020.
The judges of the EBRD Literature Prize say:
‘Pixel’ is a clever, satisfying and original novel consisting of 30 individual chapters – the pixels – named after human body parts, forming a body of stories about marginalised people across several decades and across the whole of Europe; it’s very contemporary and each story is sharp, seductive and beautifully written.
I recently finished the collection, which I would define as thirty short vignettes, which can be accepted as an individual short story, or you can take a step back, attempt to understand the whole. The cover blurb opens; “like stars in the sky, pixels may seem like tiny, individual points. But, when viewed from a distance, they can create elaborate images. Each pixel contributes to this array, but no individual point can create the whole.”
For my full review go to https://messybooker.wordpress.com/202...
November 3, 2025
Fascinating.
As per the title, we only get small glimpses of interconnected lives, one small snippet at a time, all named after a body part. We jump back and forth through time between World War 2 and modern day, sometimes coming back to the place we have seen from another perspective, sometimes seeing a familiar character from another angle.
We couldn't form a full human body out of the titles. Similarly, we can't build a single complete story out of those glimpses. The effect is jarring, but it works. Sparse as every fragment is, each next one cuts deeper and deeper.
Short as it is, I don't recommend reading it all at once. Some fragments will require staring into the space for a while.
As per the title, we only get small glimpses of interconnected lives, one small snippet at a time, all named after a body part. We jump back and forth through time between World War 2 and modern day, sometimes coming back to the place we have seen from another perspective, sometimes seeing a familiar character from another angle.
We couldn't form a full human body out of the titles. Similarly, we can't build a single complete story out of those glimpses. The effect is jarring, but it works. Sparse as every fragment is, each next one cuts deeper and deeper.
Short as it is, I don't recommend reading it all at once. Some fragments will require staring into the space for a while.
January 13, 2022
Całkiem przyjemne i sprawnie napisane opowiadania
May 13, 2018
Nasıl ki uzuvlar birleşip bedeni oluşturur, işte otuz uzvun öyküsü de birleşip bu kitabı oluşturuyor. Yakından sadece piksel olarak görünen öykülere biraz uzaktan bakınca daha anlamlı ve tam manasıyla muhteşem bir kitap okuyoruz. Ben gerçekten çok sevdim bu kitabı. Okumanızı tavsiye ederim. =)
March 23, 2021
A történetek nem összefüggőek, a szereplők ill. helyszínek azonban vissza-visszatérnek, ami még izgalmasabbá teszi az egész novella-csokrot. Szerintem kicsit sok benne a "sötét" történet, de a mákos tésztáson például jókat kacagtam... Ajánlott kategória!!
May 5, 2025
Nyers, egyszerű, mégis bonyolult. Nagyon tetszett!!
December 11, 2021
It's not a novel, it's not a collection of short stories. For me it's a collection of snaphots spread across time and space, more or less intertwined with each other. I would really love to see a diagram of all interactions between the individual parts (nomen omen). Sometimes revolving, sometimes touching, almost always intriguing. I don't need to know more about the characters, those short glimpses into their lives are enough for me.
February 3, 2017
Interesting writing style, because the focus of the narrative keeps on changing. These are short stories where the writer leads the reader from one person to another, ending up describing a total different person, just because the other was "in the way" of the story. The writer also emphasizes their role in the reading and writing process, saying that "in this second sentence the woman arrived at the door of the hotel" and "if this woman would leave the bus now, our story would be over, so she stays" (these are not literal citations from the German translation I read). The writer also has a tendency not to know much, but sometimes knows way more than the characters. There is this constant play between what the writer knows and sees and what the characters know and see. No body sees the whole picture. The writer points out that there is always a story and untold parts of a person one meets.
May 25, 2020
Független testrészek, független történetek. De mégsem, a testrészek nem lehetnek függetlenek egymástól, egy egész részei, a testé. Ahogy az emberi sorsok is összefüggenek. Néha nem látszik, néha nem tűnik fontosnak de azt a fülgyulladást mégis a bölcsességfog okozta. Mindegyik novella magában szép, saját jelentést hordoz de egészként mégis ad valami újat is.
May 11, 2022
Each pixel creates a sense of déjà vu that you don’t know where to put. A definite re-read.
October 29, 2023
See oli nüüd küll väga äge raamat. Eelkõige on ta huvitav hästi läbimõeldud kompositsiooni, võiks vist isegi öelda arhitektuuri poolest. Raamat koosneb 30 lühikesest peatükist, millest igaüks kannab mõne kehaosa nime. Pisikesed novellid kõige argisematel teemadel räägituna lihtsas keeles, igasugu iroonia ja paatoseta. Täiesti loetavad igaüks eraldi (internet ütleb, et autor on neid ajakirjanduses kolumnidena avaldanud) ja kuidagi hea. Häirivad, humoorikad, ootamatud ja jahmatavalt ausad. Igapäevaelu absurdne mikrokosmos …
Pealkirjas nimetatud kehaosad ei ole suvalised vaid konkreetse novelli keskne motiiv. Nt kõrva lugu on lugu pisut üksildasest naisest, kes on sunnitud taluma läbi korteri seinte kostvaid naabrite peretülisid. Lisaks on naise kõrvad augustamata ning seetõttu ei ole tal võimalik vastu võtta armukese poolt kingitud kõrvarõngaid. Lood hõlmavad ajavahemiku II maailmasõjast tänapäevani kuid kronoloogiliselt järjestatud ei ole. Geograafiliselt on tegevuspaigad pillutatud üle Euroopa (Prantsusmaa, Balkan, Türgi, Rumeenia), samas, ühel või teisel moel on kõik lood või nende tegelased siiski Ungari ja Budapestiga seotud. Tegelasi on palju ja nad on väga erinevad. Ja kui raamatu alguses paistab, et suvaline valik inimesi ja saatuseid, siis raamatu edenedes selgub, et kõik pole kaugeltki nii lihtne. Ühed ja samad inimesed ilmuvad erinevates peatükkides, seejuures muutub nende roll, vanus, asukoht või sotsiaalne staatus. Inimesed ja nende saatused ristuvad juhuslikult, ära tundmiseks pakutakse tihti üksnes pisikesi detaile. Lõpuks tekib neist sidemetest keerukas ja kaasahaarav võrgustik, novellikogumikust saab sujuvalt lühiromaan. Nagu üksikutest, väheütlevatest pikslitest saab suure pildi, saab siin kehaosade(nimelistest peatükkidest)st tekstikeha. Huvitav on see, et autor viitab sellele raamatus korduvalt, nt põlveloos, mis räägib armastuse kaotanud kunstnikust, kes loob oma teoseid kasutatud tee pakikestest (mde tee pakikesteni jõudis mees, siis veel alles tulevane kunstnik, peeniseloos):
„Teos tundub esimesel hetkel vormitu kuhilana, süsteemitute kumeruste hunnikuna. Kui oleme selle ümber teinud mitu ringi , hakkavad vormid aeglaselt ja vähehaaval meie ees avanema. Kõige paremini võib ehk täiesti väljast, stuudio sügavusest nurgast tunda, et kuhilad kuuluvad tõepoolest kokku.“ (lk 101)
Raamatus on ka jutustajahääl, kes on koguaeg kohal, peamiselt jälgib ja kommenteerib, kuid paaris kohas annab ka teada, et soovi korral ta saaks asjade käiku muuta, kuid seda siiski ei tee, kulgegu asjad pealegi omasoodu. Ja asjad kulgevad, ettearvamatult, mõnikord koomiliselt ja mõnikord traagiliselt. Edenedes muutub raamatu tekst üha kihilisemaks ja igat sorti seostest ning viidetest üha läbipõimunumaks. Lõpuks selge arusaam, et iga piksel on ise nägu, tähelepanuväärne ja eriline, kuid samas ka kõigest tilluke osa millestki väga suurest … Kõik on kõigega seotud ja ette ei tea midagi.
„Kui huvitav sõna on „inimpõlv“! Inimkeha ilmub ootamatult välja ja kaob ajas, seejärel ilmub taas pinnale mälestustes, üles-alla, üles- alla nagu nõel, õmmeldes samal ajal tihedalt kokku mineviku ja oleviku laialihargnevaid kihte. Ja kõik õmmeldakse omavahel kokku, kuigi niit jääb nähtamatuks.“ (Tagumiku lugu, lk 107)
Pealkirjas nimetatud kehaosad ei ole suvalised vaid konkreetse novelli keskne motiiv. Nt kõrva lugu on lugu pisut üksildasest naisest, kes on sunnitud taluma läbi korteri seinte kostvaid naabrite peretülisid. Lisaks on naise kõrvad augustamata ning seetõttu ei ole tal võimalik vastu võtta armukese poolt kingitud kõrvarõngaid. Lood hõlmavad ajavahemiku II maailmasõjast tänapäevani kuid kronoloogiliselt järjestatud ei ole. Geograafiliselt on tegevuspaigad pillutatud üle Euroopa (Prantsusmaa, Balkan, Türgi, Rumeenia), samas, ühel või teisel moel on kõik lood või nende tegelased siiski Ungari ja Budapestiga seotud. Tegelasi on palju ja nad on väga erinevad. Ja kui raamatu alguses paistab, et suvaline valik inimesi ja saatuseid, siis raamatu edenedes selgub, et kõik pole kaugeltki nii lihtne. Ühed ja samad inimesed ilmuvad erinevates peatükkides, seejuures muutub nende roll, vanus, asukoht või sotsiaalne staatus. Inimesed ja nende saatused ristuvad juhuslikult, ära tundmiseks pakutakse tihti üksnes pisikesi detaile. Lõpuks tekib neist sidemetest keerukas ja kaasahaarav võrgustik, novellikogumikust saab sujuvalt lühiromaan. Nagu üksikutest, väheütlevatest pikslitest saab suure pildi, saab siin kehaosade(nimelistest peatükkidest)st tekstikeha. Huvitav on see, et autor viitab sellele raamatus korduvalt, nt põlveloos, mis räägib armastuse kaotanud kunstnikust, kes loob oma teoseid kasutatud tee pakikestest (mde tee pakikesteni jõudis mees, siis veel alles tulevane kunstnik, peeniseloos):
„Teos tundub esimesel hetkel vormitu kuhilana, süsteemitute kumeruste hunnikuna. Kui oleme selle ümber teinud mitu ringi , hakkavad vormid aeglaselt ja vähehaaval meie ees avanema. Kõige paremini võib ehk täiesti väljast, stuudio sügavusest nurgast tunda, et kuhilad kuuluvad tõepoolest kokku.“ (lk 101)
Raamatus on ka jutustajahääl, kes on koguaeg kohal, peamiselt jälgib ja kommenteerib, kuid paaris kohas annab ka teada, et soovi korral ta saaks asjade käiku muuta, kuid seda siiski ei tee, kulgegu asjad pealegi omasoodu. Ja asjad kulgevad, ettearvamatult, mõnikord koomiliselt ja mõnikord traagiliselt. Edenedes muutub raamatu tekst üha kihilisemaks ja igat sorti seostest ning viidetest üha läbipõimunumaks. Lõpuks selge arusaam, et iga piksel on ise nägu, tähelepanuväärne ja eriline, kuid samas ka kõigest tilluke osa millestki väga suurest … Kõik on kõigega seotud ja ette ei tea midagi.
„Kui huvitav sõna on „inimpõlv“! Inimkeha ilmub ootamatult välja ja kaob ajas, seejärel ilmub taas pinnale mälestustes, üles-alla, üles- alla nagu nõel, õmmeldes samal ajal tihedalt kokku mineviku ja oleviku laialihargnevaid kihte. Ja kõik õmmeldakse omavahel kokku, kuigi niit jääb nähtamatuks.“ (Tagumiku lugu, lk 107)
April 12, 2022
Arkadaşlar bakın kitaptan bir paragrafı direkt yapıştırıyorum: "Düzenli olarak bastır sternum'un alt kısmını da. Hadi! Ortasını değil. Daha kuvvetli! Periferi'ye gitmiyor. Craniosentez'e hazırlanın!"
Şimdi bu Gün Bederli isimli çevirmene biraz Türkçe öğretelim: Bir şeyin "alt kısmını" değil "alt kısmına", "ortasını" değil "ortasına" bastırırsın. Tek başına "periferi" diye bir şey yoktur ki "periferi'ye" diye çekimleyip bir de o çekim ekini kesme işareti ile ayırmışsın. Yazarken bile kriz geçiriyorum. İngilizcesi "peripheral", medikal Türkçesi de "perifer"dir. Bir şeyin "periferi" olur. Mesela kolunun bacağının periferi... Ayrıca "periferi" diye bir kelime olsaydı, "periferiye" diye değil, "periferisine" diye çekimlenirdi, çünkü periferi bir restoran ismi değil, apaçık bir şekilde bir şeyin periferinden (ucundan) bahsediliyor o sahnede. Craniosentez diye bir kelime hiçbir dünya dilinde yoktur. Kelimenin yarısı İngilizce (cranio), yarısı Türkçe (sentez). Bu terimin İngilizcesi "craniosynthesis"dir. Medikal Türkçesi de "kranio ya da kraniokaudalsentez"dir.
Ayrıca kitapta "Macarca aslından çeviren" olarak kredelendirilmiş bu arkadaş. Ama Macar bir yazarın Macarca yazdığı bir kitapta "craniosynthesis" İngilizce terimini kullanacağını hiç düşünmüyorum. Ya bu adam kitabı İngilizce çevirisinden Türkçe'ye çevirdi ve yayınevi bizi kazıklıyor, ya da Macarcadan çevirdiyse de yazarın kullandığı terimi alıp Macarca-İngilizce sözlüğe yapıştırmış, "craniosynthesis"i nasıl çevireceğini bilemeyip yarısını çevirip bırakmış. Böyle bir rezillik olamaz. Her işi 5 dolara internet üzerinden yaptırabildiğiniz bir yüzyılda, bir yayınevi kendi bastığı kitabı bir "son okuma" yapıp kontrol etmeden nasıl basabilir hayret ediyorum.
Eksta çeviri sorunları:
Arka kapakta bile noktalama hatası var.
Çevirmenin virgül ile tanışmışlığı yok.
Bir an önce çevireyim bitsin sabırsızlığı haliyle size de "okuyum da bitsin" endişesi olarak yansıyor.
Bütün bunların üzerine, çoğunluğu meslek lisesi mezunu disipliniyle çevirilmiş; belli ki bu kitap çevirmenin ilk işi falan.
Yine de "oğluna dölsoytarı, amc*katı diye bağırmıştı" şeklinde bir cümle var, her ne hikmetse küfürleri bir Harry Potter büyüsü çeviriyormuş hevesiyle çevirmeyi başarmış gerizekalı.
Çeviri skandalından ayrı olarak, kitapla ilgili yorumum şu: Bazı kitaplar sadece orijinal dillerinde güzeldir, çünkü yazarı anlatacağı şeyleri o dilin aurasıyla kurgulamıştır. Misal, ben şimdi "sabah demlenen çay kokusunun" yaptığı çağrışımları Kikongo'ya çevirip Kongo Cumhuriyet'ine sunsam, herhalde oradaki insanların da okurken tek kriterleri çevirinin teknik kalitesi olurdu, ve boş bir kitap okumuş gibi hissederlerdi; ki durum Piksel'de de tam olarak bu. Yani iyi çevrilseydi bile Türkçe'de basılmaması gereken bir kitap. Yetersiz ya da kötü olduğu için değil. Türkçeleştirilmesi anlamsız bir eser bu. Çok iyi olduğundan da değil; basitçe bazı kitaplar yazıldıkları dil dışında yaşayamıyor, ondan.
Şimdi bu Gün Bederli isimli çevirmene biraz Türkçe öğretelim: Bir şeyin "alt kısmını" değil "alt kısmına", "ortasını" değil "ortasına" bastırırsın. Tek başına "periferi" diye bir şey yoktur ki "periferi'ye" diye çekimleyip bir de o çekim ekini kesme işareti ile ayırmışsın. Yazarken bile kriz geçiriyorum. İngilizcesi "peripheral", medikal Türkçesi de "perifer"dir. Bir şeyin "periferi" olur. Mesela kolunun bacağının periferi... Ayrıca "periferi" diye bir kelime olsaydı, "periferiye" diye değil, "periferisine" diye çekimlenirdi, çünkü periferi bir restoran ismi değil, apaçık bir şekilde bir şeyin periferinden (ucundan) bahsediliyor o sahnede. Craniosentez diye bir kelime hiçbir dünya dilinde yoktur. Kelimenin yarısı İngilizce (cranio), yarısı Türkçe (sentez). Bu terimin İngilizcesi "craniosynthesis"dir. Medikal Türkçesi de "kranio ya da kraniokaudalsentez"dir.
Ayrıca kitapta "Macarca aslından çeviren" olarak kredelendirilmiş bu arkadaş. Ama Macar bir yazarın Macarca yazdığı bir kitapta "craniosynthesis" İngilizce terimini kullanacağını hiç düşünmüyorum. Ya bu adam kitabı İngilizce çevirisinden Türkçe'ye çevirdi ve yayınevi bizi kazıklıyor, ya da Macarcadan çevirdiyse de yazarın kullandığı terimi alıp Macarca-İngilizce sözlüğe yapıştırmış, "craniosynthesis"i nasıl çevireceğini bilemeyip yarısını çevirip bırakmış. Böyle bir rezillik olamaz. Her işi 5 dolara internet üzerinden yaptırabildiğiniz bir yüzyılda, bir yayınevi kendi bastığı kitabı bir "son okuma" yapıp kontrol etmeden nasıl basabilir hayret ediyorum.
Eksta çeviri sorunları:
Arka kapakta bile noktalama hatası var.
Çevirmenin virgül ile tanışmışlığı yok.
Bir an önce çevireyim bitsin sabırsızlığı haliyle size de "okuyum da bitsin" endişesi olarak yansıyor.
Bütün bunların üzerine, çoğunluğu meslek lisesi mezunu disipliniyle çevirilmiş; belli ki bu kitap çevirmenin ilk işi falan.
Yine de "oğluna dölsoytarı, amc*katı diye bağırmıştı" şeklinde bir cümle var, her ne hikmetse küfürleri bir Harry Potter büyüsü çeviriyormuş hevesiyle çevirmeyi başarmış gerizekalı.
Çeviri skandalından ayrı olarak, kitapla ilgili yorumum şu: Bazı kitaplar sadece orijinal dillerinde güzeldir, çünkü yazarı anlatacağı şeyleri o dilin aurasıyla kurgulamıştır. Misal, ben şimdi "sabah demlenen çay kokusunun" yaptığı çağrışımları Kikongo'ya çevirip Kongo Cumhuriyet'ine sunsam, herhalde oradaki insanların da okurken tek kriterleri çevirinin teknik kalitesi olurdu, ve boş bir kitap okumuş gibi hissederlerdi; ki durum Piksel'de de tam olarak bu. Yani iyi çevrilseydi bile Türkçe'de basılmaması gereken bir kitap. Yetersiz ya da kötü olduğu için değil. Türkçeleştirilmesi anlamsız bir eser bu. Çok iyi olduğundan da değil; basitçe bazı kitaplar yazıldıkları dil dışında yaşayamıyor, ondan.
September 19, 2024
This novel has a very innovative structure. You might think as I thought when I first opened the book that it is a collection of short stories named after body parts and you might find yourself drawn to reading a particular story first. But you would be wrong, these are indeed short stories but are meant to be read in order because they fit together as pieces of a puzzle. Another reason to start from the beginning is that the earlier stories are, I would not say better written because the entire book is written well, but written in a more striking manner with twists and turns that will make your head spin a little. Tóth has a very sharp language and she combines seemingly mundane information with hard-hitting insights into the characters lives (usually in the same phrase) and this happens more at the beginning. By the middle you will probably get used to the style and you will be more interested in spotting the connections between the stories. Tóth weaves a very compelling tapestry of characters whose lives run through each other creating a whole similar to the way in which Frankestein took different body parts to create his creature. And the same as in Frankenstein's tale, what you end up looking at is not necessarily pleasant, but it is a poignant characterization of life in Central and Eastern Europe with all its blemishes, scars, and pains. Some characters' destinies are connected across time, some characters live in the same present, and some characters are lost and never mentioned again. As the stories unfold, you pass through instances of betrayal, loss, grief, violence, failure to connect, miscommunication, and ethnic discrimination and you will be amazed that life just keeps going, characters move on with their lives (some do end tragically), lick their wounds and keep hoping for a brighter future. After having recently been to Hungary and Serbia, it was interesting to see some of the places that I had visited being introduced in the novel (there are also parts of the story that take place in Romania). I hear that Tóth is a poet and now I would very much like to read her poetry.
Displaying 1 - 30 of 67 reviews