Na de zoveelste fysieke 'uitschieter' van haar man, besluit de succesvolle schrijfster Sara definitief door te zetten en haar gezin te verlaten. Dit wordt haar niet in dank afgenomen en in plaats van begrip, oogst ze misprijzen en raakt ze geïsoleerd. Ze besluit letterlijk afstand te nemen en boekt een retraite op het idyllische Italiaanse vulkaaneiland Stromboli. Onder leiding van een wereldvermaarde goeroe probeert ze in een bont gezelschap misfits weer tot zichzelf te komen. Maar wat een frisse start had moeten worden, mondt al snel uit in een afdaling naar de diepste krochten van haar verleden.
Saskia Noort is a Dutch crime-writer and freelance journalist.
She has written articles for the Dutch editions of Marie Claire and Playboy as well as publishing three novels, The Dinner Club being published in English in 2007 by Bitter Lemon Press, translated by Paul Vincent.
Her third book, "New Neighbours", was released in May 2006 in the Netherlands and was a huge bestseller. The rights have been sold to England.
Ik vloog door dit boek heen, de staccato schrijfstijl leest heel erg vlot en voor je het weet zit je al op de helft van het boek. Hoewel het thema beladen is, is de schrijfstijl juist oppervlakkig. Nergens gaat het verhaal echt diep en alle overige personages blijven vlak.
De stijl is rauw, zeker wanneer ze het verhaal opent met een verkrachtingsscène. En waar het verhaal op neerkomt: je leeft niet ten volle door zo’n gebeurtenis. Stromboli gaat erover, hoe je daarmee omgaat, hoe en of je daar ooit aan ontsnappen kunt.
Ik vond het goed. Maar waarom precies? Tja ...Ik heb dus Nederlands gestudeerd en braaf jarenlang colleges gevolgd over wendingen, literatuur en stijl. En nog steeds kan ik niet precies zeggen wat een verhaal nou zo goed maakt. Ja, ik kan een beetje ouwehoeren over stijl, halfrijm of chutes, als je dat wilt .... Maar er is dus ook een geheim ingrediënt, een vonk die over moet slaan. Aan sommige boeken klopt alles in technische zin, maar ze hebben geen vonk. Sommige boeken zijn qua verteltechniek en stijl niet behorend tot de allerhoogste plank, maar hebben de vonk wel. In in de vonk schuilt hem het leesplezier, het willen doorgaan met lezen, het geraakt worden. En dit boek had de vonk. Ik heb het uitglezen in één middag.
Ik had een haat-liefdeverhouding met dit boek. Het verhaal leest vlot en over het algemeen wilde ik ook steeds verder lezen. Alleen had ik een hekel aan Jens, de goeroe waar Sara een retraite volgt. Hij maakt misbruik van kwetsbare mensen door veel geld te vragen voor zo’n retraite. Ook speelt hij mensen tegen elkaar uit. Ik had soms ook moeite om me in te leven in Sara. Al vond ik haar op het laatst wel sympathieker dan in het begin. Dit is een ander boek dan ik van Saskia Noort gewend ben qua onderwerp, maar uiteindelijk heb ik er toch wel van genoten.
Ik vond dit boek zeer teleurstellend, hat continu het gevoel 1 grote klaagzang te lezen vond het ook niet fijn om te lezen.heb het toch uitgelezen, al vond ik het de boodschap op het einde wel sterk.
3.5 sterren. Om een roman te schrijven over zo'n zwaar onderwerp en dat het dan toch zo'n pageturner is is knap. Het eerste deel over haar leven in Nederland was herkenbaar en soms erg somber. Het deel over de retraite op Stromboli kwam soms hilarisch uit de hoek. Het machtsmisbruik van de goeroe goed neergezet terwijl hij ook zinnige dingen zegt. Goed uitgediepte personages, vooral Hans. Niets in het boek is zwart/wit er is over nagedacht.
(1,5) beetje zo'n vrouwenfilm over jezelf weer vinden, zo een film waar je naar kijkt in bad, als je ziek bent of jezelf zielig vindt. Precies dat, jezelf zielig vinden. Soms best prima maar eigenlijk totaal onzinnig en kut.
Prima in het genre denk ik, want ik bleef wel doorlezen. Eendimensionaal en weinig uitdagend, maar best lekker. Beetje als chips, je blijft dooreten, maar als ze op zijn heb je een beetje spijt...
Soms voelen de boeken vsn Noort als een slechte Nederlandse film, maar eerlijk, zulke films verslind ik ook haha. Dus wel n guilty pleasure, maar het leest gewoon zo makkelijk weg.. binnen n dag gelezen. Dat het autobiografisch was raakte me ook wel echt.
Tegenvallende roman. Het nawoord vond ik goed. Saskia Noort heeft er autobiografische elementen in verwerkt maar ondanks het heftige thema vond ik het niet echt goed. 2**(*)
Saskia Noort: altijd lekker om de zomervakantie met haar nieuwste psychologische thriller te beginnen. Met dit idee installeerde ik me met Stromboli in de tuin van ons gehuurde huis in Denemarken. Ik heb het boek bijna in een ruk uitgelezen. Tot mijn verrassing is het een roman, en geen thriller. Had ik natuurlijk kunnen weten als ik tevoren de recensies en interviews met Noort had gelezen. Wat mij betreft is Stromboli een geslaagde roman: sterke actuele thema’s, levensechte personages met diepte en een plezierige, ongekunstelde schrijfstijl. Ik voelde me verrijkt toen ik het boek uithad: Saskia geeft een indringende - en persoonlijke, blijkt uit de rensensies - visie op de thema’s. Meer zeg ik er niet over. Lees en oordeel zelf!
Ik ben maar wat dankbaar dat dit mijn eerste boek van 2025 mocht zijn. Wat een mooi boek! Wat een fijne start! Echt een goedverteld verhaal over seksueel misbruik, trauma en therapie. Wat ik zelf zo goed vond werken, was dat het boek in twee delen was opgedeeld. Het eerste was heel 'slice of life' en focuste op hoe de omgeving van de hoofdpersoon reageert op haar beslissing om te scheiden. Het tweede deel was haast een soort thriller, waarin de hoofdpersoon op een eiland eigenaardige therapie gaat volgen bij een soort doorgeslagen goeroe. Hier wordt ze echt tot het uiterste gedreven. Al in al, een erg goede roman!
Ik vind dit een genuanceerd boek dat een plek heeft binnen de metoo# discussie. Er komen ook wat karikaturale types in voor en het leest makkelijk weg, maar dat doet niet af aan de serieuze ondertoon. Wat me wel verbaasde is dat Saskia Noort met de slotzin van haar epiloog haar hele voorgaande betoog weer ontkracht.
Vrouw maakt einde aan haar huwelijk en gaat op retraite om eea te verwerken, incl een verkrachting op haar 14e die ze altijd geheim heeft gehouden. Retraite bestaat uit een vreemde “healing” therapie op het vulkaaneiland Stromboli met andere mannen en vooral vrouwen die ieder om een andere reden in de knoop zitten. Het verhaal dendert maar door, vreemde combi van hoogdravende taal en oppervlakkige personages.
Oh my, wat is dit een slecht boek. Ik had dit gekocht omdat ik dacht dat het verhaal veel meer over een cult zou gaan. Maar helaas, helemaal niet, eigenlijk. Het gaat over de problemen van een bekende vrouw, die een klootzak van een man heeft, en groot trauma uit haar jeugd. Het verhaal had potentie, maar helaas, het ging echt helemaal nergens over.
In this book, the author of ‘Eat Club’ tackles some deep issues around marital problems, midlife existential angst, and the long shadow of sexual abuse. The book is divided into two sections. The first half focuses on the disintegration of the protagonist’s marriage, including the estrangement from her husband and the concern about her children. In the second half, the heroine embarks on a retreat on the island of Stromboli to find herself. This part focuses on the journey of the various retreat participants who struggle not only with their issues but also with the offerings of the self-proclaimed guru who is guiding the retreat. I picked up this book because I wanted to read something from a Dutch author. I had seen the movies based on Saskia Noort’s book and thought that this would be another psychological thriller. However, this was something much deeper. This book epitomises the quest for meaning that many people experience in the modern world. The protagonists search for answers, her alienation from her familiar world, and her attempts to fill the void with anything from drinking, to casual sex, to fake spirituality feel very familiar. This book is a bit like Michel Houellebecq’s Elementary Particles without the male focus and accompanying misogynism. There was a bit of men-bashing in the beginning, but this evolved into something more nuanced in the second half of the book. In addition to the quest for meaning in life, the book also tackles the subtle ways in which sexual abuse can create long-lasting problems for victims that may not even be obvious to the victims themselves. This is portrayed with much empathy and insight and carries an important message. Some of the subtleties of language may have been lost on me because my command of Dutch is a bit limited. For me, the book was readable, at times humorous, and at times very touching. It's a great book if you're going through a tough time and want to find something relatable to read.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik zou dit boek 3,5 ster geven, simpelweg omdat ik andere - in mijn optiek betere - boeken een 4 sterren rating heb gegeven. Zoals anderen al aangeven, het boek leest lekker weg...Ik heb op momenten hard gelachen, vooral om hoe SN de personages op een hilarische manier beschrijft vanuit de hoofdpersoon. Ook de beschreven familierelaties zijn, denk ik, voor veel lezers herkenbaar. Ik vind het knap hoe de auteur zich heeft verdiept zo’n zwaar onderwerp als misbruik en in de algemene psychologie van de mens en hier toch een luchtig leesbare roman van heeft weten te maken. Mijns inziens zie je dat de auteur zich heeft verdiept in het vraagstuk ‘tot wat voor volwassen persoon een kindslachtoffer van misbruik zich zou kunnen ontwikkelen binnen de hedendaagse maatschappij’. Het verhaal lijkt mij een realistische schets...