Leven en laten leven

by Hendrik Groen

Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.

Maar als zijn werkgever hem 'helaas' moet ontslaan en hij er een mooie ontslagvergoeding uit weet te slepen, openen zich onverwachts mooie perspectieven op een geheel nieuw leven...

Genres: Fiction, Roman, Humor, Contemporary, Audiobook, Friendship, Novels

288 pages, Paperback

First published January 1, 2016

About the author

Hendrik Groen, pseudonym of Peter de Smet, is a Dutch writer. He is the author of the book Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar (The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old) published in 2014. That book was awarded in 2016 with the Audience Award for the Dutch Book. The sequel Zolang er leven is: het tweede geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar (On the Bright Side: The New Secret Diary of Hendrik Groen) appeared in 2016.

For years it was unknown who was hiding behind the pseudonym. This led to speculation about who it could be. Names from Sylvia Witteman to Arnon Grunberg were mentioned. Both De Volkskrant and NRC Handelsblad revealed almost simultaneously in 2016 that Peter de Smet was 62-year-old. De Smet responded with the words that 'he is not waiting for publicity' and 'has no sense in the fuss about fame'.

The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old in 2016 won the Audience Award for the Dutch Book. This prize was not personally collected by the author.

In 2017, the books were filmed and broadcasted by Omroep MAX as the television series Hendrik Groen's Secret Diary. Screenwriter Martin van Waardenberg once again confirmed that De Smet was the man behind the pseudonym. In 2017, a stage adaptation was also brought to the stage under the direction of Gijs de Lange. Beau Schneider played the role of Hendrik Groen.

Reviews

[Elsemiek Hoge · Rating 3 out of 5]

Leest als een trein, maar heeft niet de diepgang, de sympathieke personages en de ontroerende noot van de dagboeken van Hendrik Groen.

[_och_man_ · Rating 4 out of 5]

"Jesteś po prostu za leniwy na emocjonujące życie. Albo za tchórzliwy. Albo jedno i drugie."
Nie pamiętam, kiedy ostatnio było mi dane przejrzeć się w jakimś bohaterze niczym w lustrzanej tafli. Wykreślcie ateizm, zdradzoną żonę i voilà - wypisz, wymaluj, Arthur Ophof to ja.
Ostatnia książka H. Groena, z którą miałam przyjemność (ogromną!) dzielić kilka minionych dni to przejaskrawiona komedia, pełna pomyłek i piekielnej ironii. Po raz kolejny doceniam, jak zręcznie holenderski autor potrafi żonglować nastrojem czytelnika - w jednym momencie zastanawiasz się nad sensem życia, by już za chwilę szybciej wypuścić powietrze nosem i z rozrzewnieniem stwierdzić "jest jak jest".
Relacja dwójki głównych bohaterów może mierzić, nawet bardzo. Uparcie przywodziła mi ona na myśl ugrzecznioną (powiedzmy, stukrotnie) kalkę małżeństwa Harolda i Maureen Fry'ów. Pożycie tych ostatnich nie dostarczało wielu powód do uśmiechu, całe więc szczęście, że groenowski humor nieco rozjaśnił ponurą wizję miłosnego wypalenia. Nie łudzę się, że zyska ona aprobatę wszystkich czytelników, gdzie tam. Jeśli jednak nie postrzegacie świata w kategoriach zero-jedynkowych, a poprzednie zapiski autora w jakiś sposób Was "zaprawiły", nic nie stoi na przeszkodzie, by raz jeszcze wskoczyć w głąb tejże nory.

Nie wiem jak żyć, gdy na podorędziu nie mam już żadnej nieprzeczytanej książki wspaniałego Hendrika.

[Paula · Rating 3 out of 5]

3 of 3,5 sterren. Vermakelijk boek, maar ik vond het begin wel behoorlijk deprimerend. Daarna wordt het leuker omdat Arthur zijn leven om wil gooien. In het midden van het boek zakt het verhaal wat in vond ik, het gaat voortdurend over de voorbereidingen op een nieuw leven. Ik had liever meer over het nieuwe leven zélf gelezen. Al met al leuk boek, door de korte stukjes (meestal met humor) vlieg je wel door dit boek heen.

[Michaël Van Caeneghem · Rating 3 out of 5]

Drie sterren, want minder aangrijpend dan de vorige woonzorg-dagboeken. Herkenbare, vlotte stijl met behoorlijk wat vermakelijk sarcasme. Hapt lekker weg. Ik las het op pakweg 2 dagen uit. Het slot is een beetje belachelijk, vind ik.

[Indigoaalane · Rating 5 out of 5]

Ma tahan kaaa!!! Ma pole eluski nii kade olnud, kui seda raamatut lugedes. Tõeline dream life story :)
Kus on minu sõber, kel on kusagil Itaalias villa, mis vajaks perenaist ja juhtumisi sõbralik naabruskond ja ka edaspidi puuduv sissetulek ei tekitaks probleemi??? Ma luban, et ei hakka surnut teesklema. Naisena saan ma suhted ka niisama klatitud.

[Robert Lambregts · Rating 3 out of 5]

In eerste instantie wilde ik dit boek 3 tot 3,5 ster geven. Het was leuk en vermakelijk, maar eigenlijk ook wel eentonig en viel regelmatig in herhaling. Het einde vond ik ook niet heel erg bevredigend en kwam als een anticlimax, waarbij volgens mij nooit echt van te voren goed nagedacht is over waar het verhaal moet eindigen. Of, en dat is misschien wel de echte reden, de uitgever was het niet eens met het originele plan. Het zal niet de eerste keer zijn dat een beter einde moet sneuvelen op aandringen van een uitgever/redacteur.
Dat gezegd hebbende trek ik toch een punt af voor het feit dat er wederom bepaalde ziektes als vloekwoorden gebruikt worden. Compleet onnodig en ik ben echt tegen normalisering hiervan. Ik ben alleen niet Gen Z genoeg om er dan meteen een 1 ster rating van te maken denk ik, dus met 2,5 ster, en afronding naar 3, komt dit boek er nog goed mee weg. Een waarschuwing is wel op z'n plek, overigens, want ga er zonder verwachtingen in. Als je denkt hetzelfde te treffen als de bejaarde Hendrik Groen van de dagboeken, dan is dit een grote teleurstelling, want dat is dit zeker niet.

[Linda · Rating 3 out of 5]

3,5 sterren.
Leuk, vermakelijk boek waarbij ik regelmatig hardop moest lachen.
Het slot vond ik wel jammer.

[Kim Landwer · Rating 5 out of 5]

Wat een heerlijk boek. verschillende momenten flink in een deuk gelegen!

[Eva. · Rating 4 out of 5]

4,5 oh wat een heerlijk boek zeg, volop gelachen & ff heerlijk relax

[Caroline-Marnix Degeest-Vandenbroeke · Rating 3 out of 5]

Vind geen hoogvlieger
Heb wel enorm gelachen
En een zeer goed einde eentje uit de duizend ... hoe dom kan je zijn

[Youri · Rating 3 out of 5]

Super voorspelbaar en langdradig voor een boek met vrij weinig bladzijden. Wel gelachen, bijvoorbeeld om: Je gunt niemand een hartaanval maar als er dan toch een moet worden uitgedeeld dan is mijn schoonvader piet een uitstekende kandidaat. Maar daar bleef het ook wel bij.

[Lieke Polak]

Sil las dit boek op Aruba en wilde dat ik het ook ging lezen zodat we erover konden praten. U roept wij draaien. 🥰 I love Hendrik Groen!

[Max · Rating 2 out of 5]

Langweilig af

[Willemijn · Rating 5 out of 5]

I had high hopes for this book, since I loved the author’s previous two books. I was not disappointed. Unlike the first two, this one is written more like a regular novel than a diary, but still has the familiar short chapters. The chapters written from the main character’s wife’s perspective were a great addition to the story.

Arthur Ophof’s life hasn’t turned out the way he’d hoped. His only highlights are the Friday afternoons spent with his three friends. When the opportunity presents itself to start a whole new life, he takes his chances. With the help of his friends, a rather drastic plan is devised, which makes up the bulk of this book. The book is full of things I’ve come to expect from Hendrik Groen: dry and rather dark humour, lessons about the important things in life and incredibly sad parts to cry about. It’s very hard to stop reading once you’ve started and I finished this book within 24 hours. I’m sure some parts about finding yourself stuck in a rather uneventful life will strike a chord with a lot of people, as it did with me, making this book feel relatable, despite the fact that the solution to Arthur’s problems was a little far fetched.

‘Het leven is een zeer korte periode van iets, tussen twee oneindig lange perioden van niets, en het is het verstandigst om die korte periode van iets zo aangenaam mogelijk in te vullen. Die aanbeveling heb ik eens ergens gelezen en goed onthouden.’

[Mae Lender · Rating 5 out of 5]

Kui ma sain üle esimesest ehmatusest, et kolmas raamat ei jutustagi Hendrikust ja elust vanadekodus, siis edasi läks kõik vaid paremaks. Üllatusega näen, et Hendriku-raamatuid on oluliselt kõrgemalt hinnatud kui kõnealust, ja kuigi ise hindasin kaht esimest ka maksimumhindega, siis kolmandale tahaks nagu veel kõrgema hinde anda. Küllap kaks raamatut järjest hooldekodu hurmavaid seikluseid lugeda hakkas mind õrnalt väsitama.
Groen on väga hästi tabanud rutiini olemust, seda nii töö- kui eraelu rindel. Pole küll ise 23+ aastat aielus olnud või samal ametipostil töötanud, ent kujutan ette, et umbes nii võiksid need inimesed (väheste eranditega muidugi!)end tunda küll :)
Ja see stiil, ikka endiselt napid peatükid, tempokas rännak, muhe huumor, mõõdukalt doseeritud sarkasm ja tõsielulised kurioosumid nii Hollandist kui laiast maailmast. Vahel igatsen, et keegi kodumaised ei-usu-oma-silmi-seigad samamoodi raamatusse raiuks.

[Nicole · Rating 4 out of 5]

At first I wasn’t sure if I liked this book or not as the writing style seemed very similar to his first diary books. But the unexpected turn kept me interested and found the whole thing quite amusing. Some people should really learn that sometimes communicating might be easier than the uhm drastic measures taken in this book... Overall a fun and fast read!

[Britt · Rating 4 out of 5]

Lekker boekie in de inmiddels welbekende Hendrik Groenstijl. Blij dat het derde boek een roman is met een heel ander verhaal. Het verhaal is niet constant even sterk, maar de sarcastische ondertoon en droge observaties maken veel goed.

[Ingrid · Rating 4 out of 5]

Arthur heeft een saaie baan bij een handel in toiletartikelen. Hij ‘zit in het wc-papier’. Hij is getrouwd met Afra en dat huwelijksleven loopt niet lekker.
Op een dag wordt hij wegbezuinigd en samen met zijn twee beste vrienden Joost en Wouter besluit hij zijn eigen dood en begrafenis op touw te zetten zodat hij er met zijn oprotpremie tussenuit kan knijpen, op weg naar een nieuw leven in het zonnige Italiaanse Toscane.
We volgen Arthur en de vrienden tijdens alle voorbereidingen die gepaard gaan met ‘oopsies’, ‘oh jee's' en nog veel meer. Grappig verteld verhaal dat mij sterk deed denken aan het liedje van Acda en De Munnik (het regent zonnestralen). Het verhaal zou daar zomaar min of meer op geïnspireerd kunnen zijn. Het verhaal wordt verteld door Arthur. Af en toe lees je een schuingedrukt tussenstukje waarin Afra aan het woord is. Je ziet dan zowel zijn als haar versie van een aantal gebeurtenissen, waaruit duidelijk blijkt dat die twee elkaar telkens zowel mislopen als in de weg zitten. Eigenlijk zijn deze roman geschreven zijn door de hoogbejaarde Hendrik Groen. Voor een bejaarde man gebruikt de schrijver wel erg ‘jong’ taalgebruik en is hij vrij goed op de hoogte van dingen die je niet onmiddellijk aan iemand over de tachtig zou toeschrijven. Inmiddels weten we dat achter Hendrik Groen de schrijver Peter de Smet schuilgaat.
Al met al een erg leuk boek met de nodige humor, die je niet moet gaan vergelijken met de dagboeken. Het einde is toch nog redelijk onverwacht. Aanrader!

[Lyanne · Rating 4 out of 5]

[RECENSIE: http://www.readabook.nl/2018/08/mini-...]
De korte hoofdstukjes met veel humor maken het een heerlijk boek om te lezen in de vakantie. Doordat het niet een dik boek is, kun je ‘m ook makkelijk lezen in een korte vakantie of juist tijdens stressvolle dagen als je weinig tijd hebt om te lezen. Misschien is Arthur Ophof niet zo leuk als Hendrik Groen maar het blijft nog steeds vermakelijk en hilarisch om te lezen.

[Evan Broeren · Rating 3 out of 5]

Eerst vond ik al het cynisme best wel komisch, maar richting het einde werd het allemaal wel een beetje naar en grimmig

[Archwood YIPPIE · Rating 4 out of 5]

Leuke stijl maar heel eentonig geschreven.

[Ilona]

Recensie volgt nog :)

[Rianne Lubberink · Rating 5 out of 5]

Super grappig en leuk boek. Je leest hem bijna in één adem uit

[Thijs · Rating 2 out of 5]

Duf, saai, onvermakelijk, en bovenal gewoon niet grappig.

[Nicole Kuiper · Rating 5 out of 5]

Met stipt op 1 het 'domste' verhaal wat ik ooit heb gelezen maar dit boek is echt steengoed. Ik heb zo gelachen, deze schrijver heeft zoveel humor. Absoluut een aanrader!

[V.L.Konn · Rating 5 out of 5]

Esimestest lehekülgedest alates oli selge tuntav sugulus ühe vanahärraga Vakamisu klubist. Nükked, kõnemaneer, teose ülesehitus - täpselt sama. Kui koorus välja peategelase riukalik soov, võis kohe kindel olla selle nii ehk teisiti läbikukkumises, aga selleni jõudmiseks etevõetud pingutuste jälgimine oli tõeline nauding! Mulle hakkas isegi Afra meeldima, no tõesti....!
Tugev lugemissoovitus!

[Scarlett Vermeulen · Rating 3 out of 5]

3,5 ster*

De humor van de dagboeken van Hendrik Groen zie je echt terug in deze roman en de verhaallijn was erg grappig. Ik kon me zeker niet herkennen in de personages en al helemaal niet in hun empathie, maar het einde was best grappig en behoorlijk onverwachts. Ik ben benieuwd wat anderen van dit boek vinden dus lmk vrienden als jullie het heel toevallig hebben gelezen lol

[Kirsten · Rating 4 out of 5]

Nach 23 Jahren bekommt Arthur Ophof von seinem Chef die Kündigung überreicht. Was für Andere eine Katastrophe ist, ist für Arthur eine Chance. Er hat genug von seinem bisherigen Leben mit seinem kleinen Haus bei Amsterdam und seiner etwas langweiligen Ehefrau. Er will in den Niederlanden sterben und irgendwo anders ein neues Leben beginnen.

Arthur erzählt die Geschichte eines recht zufriedenen Mannes, auch wenn er im Vergleich zu seinen Freunden nicht so gut abschneidet. Aber solange es einen Freund in der Clique ist, der weniger gut dasteht als er, sieht er keinen Grund zur Veränderung. Dieser Anstoß muss von außen kommen.

Hört man auf seine Frau Afra, sieht die Geschichte deutlich anders aus. Oft erzählen die Eheleute die gleiche Begebenheit, aber ihre Blickwinkel sind sehr unterschiedlich. Manchmal fand ich es schade, dass sie nur noch übereinander und nicht miteinander reden. Dann hätte die Ehe vielleicht noch eine Chance, denn so unterschiedlich sind die in ihren Ansichten und Wünschen nicht. Aber Arthur hat sich schon gedanklich aus der Ehe verabschiedet und will sein eigenes Ding durchziehen. Dabei hat er aber nicht mit seiner Frau gerechnet.

Erzählt wird die Geschichte eines Mannes in einer Lebenskrise, der sich mit einer interessanten Idee daraus befreien will. Vieles ist herrlich überzogen, aber irgendwie ist es trotzdem die Geschichte von ganz normalen Leuten, wenn auch mit mehr als einem Augenzwinkern erzählt.

[Ermelinda Brouwer · Rating 5 out of 5]

“Het leven is een zeer korte periode van iets, tussen twee oneindig lange perioden van niets, en het is het verstandigst om die korte periode van iets zo aangenaam mogelijk in te vullen.” Het boek leven en laten leven laat op een grappige, ontroerende wijze zien hoe een man zich probeert te ontworstelen aan zijn saaie, nietszeggende leven als toiletpapier verkoper. Het ongemak wat uit het niet communiceren van man en vrouw voortkomt wordt zeer knap beschreven.

Een lach, bijna een traan en een zeer onverwachts einde.

[Bagus · Rating 3 out of 5]

Ik vind Arthur een rare man, met zijn obsessie over doden. Hij denkt meestal over zijn aarzelen tussen begrafenis en crematie. En ook hoe die obsessie maak een afscheid tussen hij en zijn vrouw, Afra. Zijn obsessie is gerelateerd met zijn vorig leven met een vrouw die Ester genoemd. Kortom het vormt de basis van de “begrafenis” van Arthur.

Dit boek is creatief in het benadering van twee personen als de vertellers, namelijk Arthur en Afra. Er zijn altijd twee standpunten in het boek. Dus kunnen we een eerlijke oordeel geven tegen het karakterisering van het boek.