دمية كوكوشكا

by Afonso Cruz, مها عطفة (Translator)

رواية يأخذك بواسطها الكاتب البرتغالي أفونسو كروش ، في مغامرة أشبه بمتاهة ، خطوطها متوازية مستقيمة لكنها تلتقي ، وقد ضرب فيها عنق الزمان بسهم الادب فاستحال الخيال واقعاً ،.. .
هذه الرواية أسطورة أدبية بمعنى الكلمة التام ، موادها استعارات بعيدة ورموز اشتقها كروش من عناصر الكون الكبرى وصاغها في غابة سرد ، مسالكها مذهلة لبناء رؤية تفتح على صيغة وجود فذّة ،، لا تغمض فيها عينك لتنام بل لترى ..

Genres: Fiction, Portugal, Portuguese Literature, Romance, Novels, Contemporary, Ebooks

269 pages, Paperback

First published October 1, 2010

About the author

Nasceu em 1971, na Figueira da Foz e estudou nas Belas Artes de Lisboa, no Instituto Superior de Artes Plásticas da Madeira e na António Arroio. É escritor, músico, cineasta e ilustrador.
Escreveu seis livros: A Carne de Deus (Bertrand), Enciclopédia da Estória Universal (Quetzal - Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco 2010), Os Livros Que Devoraram o Meu Pai (Caminho - Prémio Literário Maria Rosa Colaço 2009), A Contradição Humana (Caminho - Prémio Autores 2011 SPA/RTP; escolha White Ravens 2011; Menção Especial do Prémio Nacional de Ilustração 2011) e A Boneca de Kokoschka (Quetzal), O Pintor Debaixo do Lava-Loiças (Caminho). Participou ainda nos livros Almanaque do Dr. Thackery T. Lambshead de Doenças Excêntricas e Desacreditadas (Saída de Emergência), O Prazer da Leitura (FNAC/Teodolito) e O Caso do Cadáver Esquisito (Associação Cultural Prado).
Ilustrou, desde 2007, cerca de trinta livros para crianças, trabalhando com autores como José Jorge Letria, António Torrado, Alice Vieira. O livro Bichos Diversos em Versos foi seleccionado pela Biblioteca Internacional de Juventude /White Ravens 2010 e Galileu à Luz de uma Estrela ganhou o Prémio Ler/Booktailors 2011 - Melhor Ilustração Original. Também tem publicado ilustrações em revistas, capas de livros e publicidade.
Em 2007 gravou um disco (Homemade Blues) com a banda de que é membro, The Soaked Lamb, para o qual compôs todos os originais, escreveu letras, tocou guitarra, harmónica, banjo, lap steel, ukulele e cantou. Em 2010, lançou um novo CD, Hats and Chairs, apenas de originais e com vários convidados.
Trabalhou como animador em vários filmes e séries tais como A Maravilhosa Expedição às Ilhas Encantadas; pilotos de A Demanda do R, Toni Casquinha, Óscar, As aventuras de João sem Medo; e vários filmes de publicidade.
Fez layouts para alguns episódios da série Angelitos e realizou vários filmes de O Jardim da Celeste, Rua Sésamo e Ilha das Cores.
Juntamente com mais duas pessoas, realizou uma curta-metragem chamada Dois Diários e um Azulejo, que ganhou duas menções honrosas (Cinanima e Famafest), um prémio do público e participou em diversos festivais internacionais. Também foi o realizador de O Desalmado e da série Histórias de Molero (uma adaptação do livro de Dinis Machado, O Que Diz Molero). Para publicidade destaca-se a campanha Intermarché onde realizou mais de duzentos filmes durante os anos de 2006 e 2007.

Reviews

[هدى يحيى · Rating 5 out of 5]

واحدة من أمتع القراءات في حياتي
أفونسو كروش هو اكتشافي لهذا العام
...

[Nahed.E]

اللقاء الثاني لي مع أفونسو كروش، بعد كتابه الكتب التي التهمت والدي
وهذا اللقاء ، دمية كوكوشكا، لقاء محير حقا



لقاء، لا يسعني فيه تقييم الرواية، أو الإسلوب، أو الحوار .. لهذا لن اقيمها، ولن أخذ برأي قاطع فيها الآن
ما حيرني في الرواية، إنني من البداية شعرت بالغربة عن أحداثها، فأنا بعيدة عن الأبطال تماما، بعيدة في الزمن، والمكان، بعيدة عن ذكرياتهم، وحاضرهم، ما أحزنني ليس إحساس الغربة فقط، بل كوني حقا لا يعنيني ما يحدث لهم ! وهذا ما لا أحبه في أي رواية

إذن .. لماذا صبرت حتي الصفحة 111 ؟
لأنني من وقت لآخر أصادف اقتباسا رائعا ، فكرة فلسفية بإسلوب أدبي ممتاز، فكرة تجعلني أكمل طريقي وأصبر لأكمل قدر ما أستطيع

بالتأكيد هناك الكثير من الموهبة ..
والكثير من التفرد، والرؤية الفلسفية .. والإسلوب أيضاً .. والاقتباسات الغريبة التي تظل متأملاً بها وقت طويل
ما الشئ المفقود إذن ؟
الإحساس .. الإحساس الذي يجذبك لمواصلة القراءة ، وألا تترك الكتاب من يدك .. المغناطيس الذي يجعلك تشعر وكأنك أحد أبطال الرواية، الكاريزما التي تجدها في روايات تشيكوف، وديستويفسكي، وزافون



أفونسو كروش .. الأديب البرتغالي الصاعد ..
لن أحكم عليك الآن .. سأصبر قليلاً ..
لا أريد تصنيفك كأديب الاقتباس الجيد فقط

[Luís · Rating 4 out of 5]

A Boneca de Kokoschka is a kind of gamebook recommended for its imaginative and playful features despite the number of sad passions that count. Perhaps it is a failed novel, but it reveals some ineptitude of the Romanesque genre for this type of Borgesian fiction. Borges, it is already known, never wrote novels.

[Teresa · Rating 3 out of 5]

Desilusão! É a primeira palavra que me ocorre.
Três, é a segunda. Ao terceiro livro de Afonso Cruz voltei a sentir-me maravilhada durante a primeira parte; na segunda desanimada; na terceira entediada.
Chuva. Terceira palavra. Chuva de estrelas; no princípio eram cinco que, pouco a pouco, foram caindo e estatelando-se no meu desencanto. Com grande esforço, consegui salvar três.
Filosofia. Quarta palavra. Até gosto de romances com algumas divagações sobre o sentido da vida, mas o que é de mais enjoa.
Puzzle. Quinta. As personagens e as suas histórias são como peças de um puzzle que, depois de montado, criará uma imagem única e uniforme. A mim sobraram-me peças...
Originalidade. Sexta palavra. É bem-vinda desde que usada nas devidas proporções.
Objectivo. Sétima. Um livro serve-me para me distrair, e, se possível, aprender alguma coisa. O primeiro objectivo não foi plenamente conseguido; o segundo sim: gostei de saber sobre o pintor Oskar Kokoschka e da sua paixão por Alma Mahler, que o inspirou a construir uma boneca à sua imagem.

Como gosto do número sete, fico por aqui. Sinceramente, também não sei dizer mais nada; porque o enredo é confuso; porque não entendi o significado oculto (se o havia) de tudo isto e porque já me começo a esquecer do que li.

não é assim tão mau mas a desilusão é um sentimento terrível...


"Alma Doll", Oskar Kokoschka e Alma Mahler

[Rita · Rating 5 out of 5]

Afonso Cruz é não só um mestre da escrita, mas também a ponte entre a ficção e a realidade, costumo dizer que a sensação ao ler uma das suas obras é equiparável à sensação que o homem teria se pudesse voar.

"Em pequena, Adele passava muito tempo sozinha a brincar com bonecas. Tentava dar-lhes vida, vestia-as e levava-as a passear, levava-as à ópera, dava-lhes banho e dormia com elas, provando assim que a ficção, e não o cão, é a melhor amizade do homem."

Opinião no blog:
http://clarocomoaagua.blogs.sapo.pt/o...

[Cláudia Azevedo · Rating 2 out of 5]

Custa-me tanto dar esta opinião! Li já vários livros de Afonso Cruz e gostei muito, sobretudo de Para onde Vão os Guarda-chuvas, O Pintor Debaixo do Lava-loiças, Nem Todas as Baleias Voam e Jesus Cristo Bebia Cerveja. Infelizmente, não consegui gostar deste A Boneca de Kokoschka. O início prometia, estava a prender-me, embora não lesse nada do que o resumo oficial prometia. Quando "saímos" de Dresden, comecei a perder-me, nada me fazia sentido. Insisti até ao final, mas cada vez me sentia mais perdida no ziguezague da história e menos interessada nos personagens. Lamento, pois já provei o enorme talento do autor. Por favor, leiam Afonso Cruz, mas não comecem por este.

[أحمد فؤاد · Rating 2 out of 5]

لو لم أقابل أفونسو كروش بنفسي، ورأيت عرضه لكتيب صغير "the book of the year" ،وسمعت أفكاره، لكنت قد قيّمت هذه الرواية بصفر كبير.

هذه الرواية ليست رواية بالمعنى المفهوم، وقد نتجادل في أن تُصنّف بالرواية، ليس هناك سرد جيد أو شخصيات عميقة الحس، حتى طريقة عرض الفصول وعناوينها عجيبة ومُحيّرة. إذن كيف أصنّف هذا العمل إذن؟

يجب أن نفهم أن الكاتب أفونسو كروش هو رسّام بالأساس، فنّان يرسم أفكاره على الورق، بكل جرأتها وغرابتها، ويبدو أنه قد قرر في يوم أن يرسم هذه الصور على شكل حروف لصنع رواية.

فصول الكتاب عبارة عن لوحات... هكذا استطعت أخيراً أن أفهم ما أراده الكاتب، يتأمّل القارئ كل فصل ليجد أن به لوحة وتفاصيل عجيبة غريبة، تارة يعززها برسومات، وتارة يعززها بفراغ يملأ الصفحة ويحاول استثارة أرواحنا.

الرواية مليئة بالاقتباسات الممتعة، والصور البليغة. ومن الصعب ألا تجد نفسك في أحد تلك الاقتباسات، بل قد تجد روحك في جزء من حكاية... في مشهد... في صورة... وأحيانًا في فراغ الصفحة!

لم تعجبني الرواية لأنها ليست رواية... هي عمل فني مليء بالرمزية والتأمّل والسيريالية والغرائبية، أحداث مهلهلة التركيب عن قصد رغم تشابك الأحداث، لإجبار القارئ على الدخول إلى دوامة التشتيت.

نفرت كثيرًا من السخرية من "الدائم"، رغم أن هذا يمثل حالة شهيرة للغاية أعقبت الحرب العالمية الثانية، والتي انفجرت بعدها قنبلة الشك وسط غابات الإيمان.

هناك الكثير من الاقتباسات الرائعة مثل :

"إنّ حفظ الذكريات لا يكون في الرأس والجسد بأكمله والبشرة فحسب، وإنما يكون أيضا في علب كرتونية مخبأة ومرتبة في خزائن الملابس."

"إن رؤية العالم لا تقتصر على ما نراه فقط، إنها أيضًا الشيء الذي نتخيله. "


وأخيرًا تقييمي للرواية 2 من خمسة

ولا أنصح بقراءتها إلا لمن يهوى الفنون السيريالية ويقرأ من أجل تذوق الرسم!

أحمد فؤاد 2 نيسان 2019

[Kuszma · Rating 4 out of 5]

Szeretem azokat a regényeket, amelyek írókról, írásról szólnak. Olyan családiasak. Leül az író meg az olvasó, és arról beszél, ami valójában érdekli őket: az irodalomról. Hogy milyen határtalan, milyen gazdag, milyen satöbbi. Persze van ebben némi bűnös zártság, hisz valljuk meg, az irodalom valójában elég kevés embert érdekel. Amíg az ember könyvesboltban dolgozik, ezt talán észre sem veszi, de ha már nem, hirtelen nagyon feltűnővé válik. Szóval az elitizmus árnyéka vetül az efféle szövegekre, holmi önkényeztetéshez hasonlatos, de hát kit érdekel. Irodalom az irodalomért.

Azért szögezzük le, ez a téma csak minden hájjal megkent íróféléknek való. Mert az efféle szöveg lényegében bűvésztrükk: mivel az írás témája ilyenkor az írás mikéntje maga, a szöveg szükségképpen önmagáról szól, saját farkába harap, ha pedig az alkotó nem figyel, üres mogyoróhéj lesz a mű, tartalmatlan játék, ami az ember egyik szemén be, a másikon ki. (Már ha ez kivitelezhető egyáltalán anatómialiag.) Szerencsére Cruz igazi ravaszdi. Megvan benne az a nagyvonalú mesélőkedv és a finom humor, ami elevenséggel tölti meg ezt az önmagáért való szövegkorpuszt. Élvezi az írást, látható kedvvel terelgeti ezeket az alapvetően párhuzamosan futó történetszálakat, hogy azok aztán mégse a végtelenben, hanem a cselekményen belül találkozzanak. És ha egy író élvezi az írást, akkor az olvasónak is könnyebben megy.



Különben ő Kokoschka. Aki amúgy nem szerepel a könyvben. Igaz, megemlítik. Őt, meg a babáját, Annát, akit a festő szerelme képére alkotott, mint annak megszólalásig hasonló mását, és megkísérelte eljátszani, hogy a baba maga a szerelme, senki más. És végtére is mi más az irodalom, ha nem ez? Az író megír egy csomó babát, mi meg úgy teszünk, mintha nem is babák volnának, hanem emberek. És ha jól végzi a dolgát, akkor örömmel teszünk úgy.

[Ludmilla · Rating 4 out of 5]

Bu kitabı okurken beklentileriniz önemli. Kokoschka'nın Kuklası'nı ve o dönemin sanat çevresindeki olayları vs okuyacağını sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Cruz, Kokoschka'nın kuklası temelinde metaforlarla ve birbirine bağlı küçük hikayeciklerle dolu bir kitap yazmış. Oyunlu kitapları, farklı karakterleri, kitap içinde kitapları seviyorsanız öneririm. Ben çok sevdim. 4/5

[نبال قندس · Rating 3 out of 5]

"إن رؤية العالم لا تقتصر على ما نراه فحسب، إنها أيضاً الشيء الذي نتخيله"

[Alma · Rating 5 out of 5]

4ª releitura de 2021

“Não é o tempo que nos envelhece, é o tempo mal gasto.”

“Não há lugar nenhum no mundo construído com tantas restrições como uma loja de pássaros. São gaiolas por todo o lado. E algumas estão dentro dos pássaros e não por fora como as pessoas imaginam.
(…)
Os pássaros ficavam encolhidos a um canto, tentando evitar olhar para aquela porta aberta, desviavam os olhos da liberdade, que é umas das portas mais assustadoras. Só se sentiam livres dentro de uma prisão. A gaiola estava dentro deles. A outra, a de metal ou madeira, era apenas uma metáfora.”

“Uma coisa igualzinha, se mudamos o contexto, determina a nossa alegria ou a nossa tragédia.”

“- A nossa vida depende da leveza que damos ao nosso peso e vice-versa.”

“Tal como deve ser escrito o amor:
a tinta permanente.”

“- Para ser sincera, não a conheço. Mas sinto que devo forçar o destino.”

[Ludgero Cardoso · Rating 2 out of 5]

As primeiras páginas de "A Boneca de Kokoschka" conquistaram-me por completo. Fiquei rendido a Isaac Dresner e Bonifaz Vogel. Personagens interessantes que se relacionaram de forma peculiar. Estava a gostar imenso, mas quando começou a parte que diz respeito ao livro de Mathias Popa, comecei a ficar saturado das divagações filosóficas do autor. Provavelmente ando cansado do tipo de escrita de Afonso Cruz. Em apenas um mês e alguns dias, este é o terceiro livro do autor que leio. Preciso de fazer uma pausa! Para além disso, o título do livro e a sinopse apresentada não fazem jus à história. Mas nem tudo é assim tão mau. Foi agradável ver o autor a citar personagens de outros livros. Quando li a referência ao homem que não gostava de metáforas fiquei de boca aberta. Apesar da experiência não ter sido positiva, fiquei com vontade de reler um dia. Acho que foi uma questão de timing, como tudo na vida.

[عبدالرحمن عقاب · Rating 2 out of 5]

لم تكن هذه الرواية على المستوى الذي أملته منها. لا يمكنني تجاوز ما فيها من ذكاء في القالب إلا أني لم أنجذب إلى تفاصيلها، ولم تدهشني فكرتها، ولا كمّ الأفكار الذكية مثل ذلك الذي وجدته في (الرسام تحت المجلى).

ولم أتأكد من أيهما أسبق؟! ولكني أظن أن دمية كوكوشكا أقدم لعدة أسباب؛ منها الأسلوب وتطوره، ومنها وجود بذور لشخصيات استخدمها لاحقا في كتاباته.

[Sofia Teixeira · Rating 4 out of 5]

4.5 Existem sempre aqueles livros que, depois de lidos e de se mostrarem tão grandiosos, ficamos sem saber bem como começar a falar deles com receio de não fazer jus à experiência que foi a sua leitura. Tal aconteceu comigo, após ter terminado A Boneca de Kokoscha. Sendo já uma forte admiradora do artista que Afonso Cruz é — para além de escritor é também músico, realizador, ilustrador, entre outros — fiquei completamente rendida à sua narrativa.

A Boneca de Kokoschka centra-se na história do pintor Oskar Kokoschka que, quando terminou a relação com Alma Mahler, mandou construir uma boneca, de tamanho real, com todos os pormenores da sua amada. Apesar de só termos noção do impacto desta acção quase no fim do livro, é inevitável não ficarmos deslumbrados com a escrita enigmática e labiríntica do autor.

«O senhor terá, porventura, alguma dificuldade em digerir algumas destas coincidências, mas a vida é um emaranhado de complexos fios». Esta sentença acaba por definir bastante bem o que vamos sentindo ao longo da leitura. A forma magistral como o autor constrói toda a história, sem nunca aborrecer o leitor e obrigando a sua mente a trabalhar, apraz os mais exigentes e sem dúvida fascinará os mais cépticos.

«Estou a escrever um livro novo.
É sobre o quê – perguntou Isaac Dresner.
Sei lá. Sobre o amor ou sobre o ódio, a condição humana, essas coisas. Do que é que tratam os livros?»
Pois eu digo que é disso e muito mais. É uma visão de vários ângulos de todas as motivações humanas. E é no seio da realidade misturada com a ficção que Afonso Cruz nos mostra isso mesmo.

Após o reconhecimento da qualidade da sua obra de contista, com a atribuição do prémio Camilo Castelo Branco à Enciclopédia da Estória Universal, A Boneca de Kokoschka ganhou o prémio da União Europeia para a Literatura sendo o primeiro passo na afirmação internacional do nosso escritor português.

Eliminem as vossas reservas e rendam-se à obra de arte que é A Boneca de Kokoschka. Para além de ser o resultado de uma obra escrita fenomenal do autor, conta também com fotografias e ilustrações do mesmo. Muito, muito bom.

[João Carlos · Rating 2 out of 5]

Fotografia de Afonso Cruz

Desilusão...
"A Boneca de Kokoschka" foi o primeiro livro que li do escritor português Afonso Cruz (n. 1971).
Nenhuma originalidade na narrativa - A História do Amor (2005) (5*) de Nicole Krauss e Uma caneca de tinta irlandesa (1939) (4*) de Flann O'Brien (só para citar dois livros que li recentemente - 2015), são incomparavelmente melhores dentro do mesmo "género" - “um-livro-dentro-de-um livro”.
A qualidade da escrita e a caracterização das personagens é extremamente irregular, num emaranhado de banalidades e chichés...
Alguns exemplos: achei completamente incompreensível a personagem do detective Filip Marlov numa citação referencial ao detective Philip Marlowe uma personagem de ficção criado pelo escritor norte-americano Raymond Chandler e a numeração dos capítulos do livro "A Boneca de Kokoschka" do Mathias Popa - será que alguém me pode explicar o seu significado?.

[Elsa · Rating 4 out of 5]

First I have to say that I am extremely confused... I loved the book, couldn't stop reading it to the point to tell myself "slow down"... Exactly because of the way I am feeling now - the extremely strong feeling of "for sure I missed something in between".
This book is not to be read in a hurry. Ok, let's say a good book is never to be read in a hurry. But this one, really... I have to start it again and taste it slowly, because there are so much to keep. I have so many images in my mind and still so many questions. Don't want to just put it aside and forget, on the contrary - want to keep it very present.

"-Ninguém vai querer comprar pássaros que cantam em silêncio.
- Tem razão, sr. Vogel, mas que fazer?
- Eu sei umas canções. É preciso voltar a ensinar os pássaros a cantar."

Fantastic the idea of giving mister Vogel this name... :-) (Vogel = aviário)

[Zahraa Hussin. · Rating 1 out of 5]

هذا الكتاب كان أشبه بلعنة حلت علىٰ رأسي !
لم أفهم منهُ شيء إطلاقًا ولا أعلم لماذا لم أتوقف عن القراءة
ربما بسبب بعض النصوص الفلسفية التي تخللت تلك الأحجية اللعينة
لم يكتفي عقلي بعدم الفهم فخزنها ليُخرجها لي في الأحلام
يومان متتايان من الكوابيس التي لم أفهم منها شيئًا أيضًا ..

[Manar Abd elaziz · Rating 5 out of 5]

رواية من أجمل ما قرأت في حياتي
دائما ما يبهرني أفونسو كروش بتلاعبه بالشخصيات والزمان
وكأنما يرسم الرواية لا يكتبها
بعد أن قرأت روايته " الكتب التي التهمت والدي
علمت أنها لن تكون القراءة الأخيرة لكاتب مبدع مثله !

[fióka · Rating 5 out of 5]

Bevallom, én meglehetősen címfüggő vagyok. A Kokoschka babája pedig egy rendkívül vonzó, rejtélyes és izgalmas cím, el is bűvölt első olvasatra. A könyvet eddig még csak kétszer olvastam el (mindkétszer maximális értékelést kapott, kár, hogy nem lehet minden olvasást külön csillagozni, már csak egyéni evolúció-mérésnek sem volna utolsó…), de biztos vagyok benne, hogy lesz ez még több is. Visszatérve a címre: aki arra számít, hogy ez a regény Kokoschkáról fog szólni, az téved. A címben szereplő babának fontos szemléltető értéke van, viszont csupán ennyi, a festő sosemvolt szerepe be is fejeződik ebben a könyvben.
Az első rész Drezdában játszódik, természetesen (természetesen? Igen.) a II. világháborúban, és magától értetődően a szőnyegbombázások idején. Csak semmi klisé-riadalom, olyasmit itt nem fogunk találni. Átvészelhetjük viszont a történéseket egy madárkereskedésben, arról elmélkedve, hogy vajon lehetséges-e pusztán az abc betűivel valami élőt létrehozni, lehet-e teremteni? Tudunk-e csupán szavakkal hatni másokra, befolyásolni életeket? A válasz egyértelmű, hiszen itt van például ez a könyv. És a többi millió. Istennek is csupán arra a huszonvalahány betűre van szüksége, miért lenne nekünk többre? A Gólem-legenda bukkan fel itt de facto és átvitt értelemben. A szereplők kissé paródiaszerűnek tűnhetnek, noha tulajdonképpen nagyon is valóságosak és élethűek. Nagy nevetések ígérkeznek már az elején, hiszen hogy is lehetne ellenállni a szerző által képileg is megjelenített macskának, akit Luftwaffenak hívnak és elpusztul a bombázásokkor? Csupa szatíra, szatírikus megállapítás az egész. Az elmélkedések nagyszerűek/egyszerűek, épp ezért bonyolultak és mint minden jó gondolat, ezek is továbbgondolásra sarkallnak. Az első rész felvázolja a második és a harmadik egységet.
A második egység a könyv a könyvben, nekem azonnal Parti Nagy Lajos Habszódiája jutott eszembe, hiszen ez is parodizál. Nem úgy, ahogy PNL, hálistennek, viszont ez is rendkívül szórakoztatóan. Ez a rész tulajdonképpen nem függ össze az elsővel, éppen csak szerves részei egymásnak. Ez egy fantasztikus szerelem története, családtörténet, történelem és filozófia. Töményen. Platón barlangelméletétől kezdve egészen annak a boncolgatásáig, hogy vajon mindaz létezik-e, amiről nem tudunk. Csupán a tudatosság teszi létezővé, valóságossá a dolgokat vagy azok minden emberi tudomásulvételtől függetlenül is léteznek? Evidencia minden, ami kívül esik észlelési lehetőségeinken és határainkon? Mi van akkor, ha fogjuk a képzeteinket és elvisszük őket az operába, miként Kokoschka tette azt a babájával? Megint felbukkan a teremtés igénye és a szereplők is megsokasodnak, Cruz könyvbéli ön-élet-rapszódiája olyan mesteri módon beszél múltról, jövőről, kapcsolati hálókról és összefüggésekről, hogy az elképesztő. Néha nehéz tartani vele a lépést, észben tartani, hogy ki kicsoda, miért, hol és mikor.
A harmadik rész gyakorlatilag szintén nem képez szerves egységet az első kettővel, noha a szereplői szinte ugyanazok és a történet is folytatódik, részben. Lezár és nyitva hagy. Lezár, mert vége van a könyvnek-történetnek, viszont nyitva hagy, mert itt konkrétan jelen van a lehetett-volna-másképpen-is érzés. És nemcsak, hiszen a lehetőség is adott. Ez a véletlenek könyve. Az esetlegességé és azé a kérdésé, hogy miért tulajdonítunk a véletleneknek akkora jelentőséget, miért keresünk mindenben értelmet, ismétlődést és sorsszerűséget.
Fél ével ezelőtt még nem is tudtam arról, hogy létezik valahol a világon egy portugál író-muzsikus-grafikus-rendező (noha ő attól még evidencia volt), aki megalkotta ezt a kitűnő témájú, jól illusztrált, nagyon jó mondatoktól hemzsegő könyvet, amit az ember legszívesebben több ezer oldalon át olvasna. Ez sajnos nem lehetséges, ám újraolvasni mindig lehet, és ezt a könyvet kell is. Aki beszerzi, biztosan nem csak egyszer fogja kézbe venni.

[Joana Esteves · Rating 5 out of 5]

A escrita do autor e os personagens e história/histórias que nos vai apresentando fizeram com que não conseguisse pousar o livro muito tempo… e deram-me uma imensa vontade de, depois de o devolver na biblioteca, ir comprar um exemplar para mim e relê-lo.

[Rita Araújo · Rating 5 out of 5]

4,8 (Porque gostei mais do "Para Onde Vão os Guarda-Chuvas)

[Jose Garrido · Rating 5 out of 5]

Depois de vários anos, seis, sete, reli A boneca de Kokoschka.
Sublime. Como é que se pode escrever tão bem, com tanto(s) sentimento(s)?
É um texto tão prístino, e tão belo. Um texto que flui para o leitor, sem esforço, de uma forma orgânica. Prenhe de beleza, grotesco e pungente ao mesmo tempo.
É verdade que a partir de um certo ponto a estória parece descambar, despistar-se: metáfora de vida as linhas rectas tornam-se insólitas cornucópias…
Faço uma nota para relê-lo dentro de uns anos. Será (duplamente) uma prova de vida.
Como o personagem diz, mesmo a chegar ao final: “Encontramo-nos no infinito, como fazem as rectas paralelas”.
Faltam-me estrelas…

[Inês | Livros e Papel · Rating 2 out of 5]

Achei a narrativa confusa apesar de ter gostado de algumas partes da história.

[Piccolo Diavolo · Rating 5 out of 5]

Ovo je jedna od onih knjiga koja me osvojila na samom početku...Knjiga je puna predivnih citata, zanimljivih metafora i još zanimljivijih likova čije se životne priče isprepliću na jedan neobičan i neuobičajen način. Definitivno drugačiji roman od svih romana koje sam dosad čitala i zaista mi je trebala jedna ovakva knjiga koja te iznova ispunjava na svakoj novoj stranici. Ukratko knjiga me baš oduševila i preporučujem je svima koji vole malo drugačije i čudnovatije romane :)

[Silvéria · Rating 4 out of 5]

Na verdade, são 3,5*. Opinião em https://thefondreader.wordpress.com/2...

[Omar Abu samra · Rating 5 out of 5]

ما هذا الكتاب ؟؟ ، اكتشاف السنة . رحلة اكثر من ممتعة . الترجمة اكثر من موفقة ، احببته كثيراً ، افضل كتاب حتى الآن في تحدي السنة .

[Mora Gmal · Rating 3 out of 5]

رواية دُمية كوكوشكا - أفُونسو كروش
قبل أن اقرأ الرواية توقعت أن اقرأ عن ولد نشأ وفي أحضانه دُمية تَمسّك بها إلي حد أن أحبها وأصبح لا يقدر عن التخلي عنها العيش دونها، ولكن وجدت أن أشخاصاً بالغين تمسكوا ولهثوا وراء السراب إلي أن قتلهم .
في الجزء الأول من الرواية يبدو لك أنك أمام أحداث عن الحرب العالمية الثانية ومأساة ألمانيا في عهد هتلر والنازية الذي دمرت الأخضر واليابس حيث مدينة "درسدن" الذي باتت بلون واحد فقط .. لون الرماد .
. . بقايا عائلات ..
السيد فوجل الناجي الوحيد من عائلته التي قبرتها قنابل هتلر ولا يملك سوى حانوت " دكان" للعصافير الذي يُصبح مأوى الولد الصغير " إسحاق درسنر" الذي قُتل صاحبة الوحيد وهو بعمر سبع سنوات أثناء لعبهما بطلقة رصاص من سلاح جُندي نازى، و"ليتسيا" الفتاه الهاربة من واقعها الأليم فهي ليست كمثيلتها من البنات تحيض من تحتها إنما من يديها … تنتقل تلك حبات السبّح المفرّطة لتُشكل عائلة في فرنسا، ويُصبح "إسحاق درسنر" صاحب مكتبة " مذلون ومهانون " دار نشر وتوزيع الكتب، وتجد " ليتسيا" نفسها في لوحاتها ورسوماتها ومعهما "السيد فوجل"
ومع انتقالهم ننتقل نحن أيضاً إلي الجزء الثاني الذي تكُثُر فيه الخيوط المُتداخله وتتشابك معاً لتُشكل عُقّد معكوفه علي نفسها، حيث عائلة "فارغا" وأبناءة الخمسين وندخل في متاهه من الخيط التي لانعرف بدايتها من نهايتها، وبداية إنجلاء الستار عن سر"دُمية كوكوشكا" حيث رساماً تنقطع عنه حبيبته الذي كان مُتيماً بها فيُصمم دمية اصطناعيه لها نفس ملامح وتفاصيل حبيبته ويأخذها للتنزة معها والذهاب إلي الأوبرا ويتوحد معها إلي أن يمل منها فيكسرها ويُرميها بالقمامة ، ليجدها شخصاً آخر ويُعيد إصلاحها ويُقدسها ويفعل فعله كوكوشكا، وتدور دائرة الدُميه في حياة الناس، وبذلك كانت " دُميه كوكوشكا " تجمع ملامح الناجين من قنابل هتلر، ولعبت دوراً في أقدارهم بعد إنتهاء الحرب العالمية الثانية

إقتباسات
الحياة عبارة عن عُقدة مُتشابكة من الخيوط أغلبها غير مرئى


Mora_gmal
2018

[Raya راية · Rating 5 out of 5]

"الحياة عبارة عن عقد متشابكة من الخيوط أغلبها غير مرئي."

يأخذنا كروش في هذه الرواية إلى حكايات متداخلة ومترابطة ببعضها بطريقة عجيبة آسرة.

لقد وقعت في حب ما يكتبه هذا الرجل.

...

[Abeer · Rating 5 out of 5]

عن فلسفة الوجود .. الحياة ، الموت ، الحرية والصراع الأبدي داخل الإنسان بين ما يتمناه وما يستطيع تحقيقه .. الصراع بين الإثم والرغبة وبين الفضيلة وحساب النفس .. وكذلك يحدثنا كروش ضمن أسئلته عن أثر الحروب داخل النفس البشرية .. وعن شعور الإنسان بأهمية وجوده عندما يشعر بمعجزة النجاة من الموت .. ولو حتى كان الثمن أن يقضي حياته في سرداب .. ويربط هنا بين العصافير داخل القفص داخل الدكان وبين إنسان يداعب صاحب الدكان بأن يحاوره بصوت هامس من السرداب الكائن تحت أرض هذا الدكان
يجعلك كروش تشعر أن الرواية عبارة عن حلقات ثلاثة منفصلة ووثلاث قصص عن أبطال لا علاقة لهم ببعضهم البعض ، ثم يفاجئك عندما يظهر لك قرب النهاية أن هناك علاقة بين الثلاث حلقات ويربط بينهم ، ثم يتركك مرة أخرى للحيرة عندما ينهي روايته نهاية غير تقليدية ويترك لك باب الاحتمالات مفتوحا على مصراعيه !!
لا أنكر أنه يمتعني ويشبع ذائقتي الادبية رغم أنه يرهقني ذهنيا معه ، وأعترف أني لا أستمتع بالقراءة الالكترونية إلا فيما ندر ، منها هذا الروائي الرائع .. فهو لديه أسلوب فريد ومميز جدا ، ويملك أدواته ، وقادر على أن يخطف انتباه قارئه .
هو يعريك أمام نفسك عندما يخاطبك قائلا من خلال أحد أبطاله فيقول :" إن البحث عن الشر خارج أنفسنا لا يفيد في شيء "
ويكشف لك ايضا أن هناك نوع من البشر مثل بني إسرائيل لا يحبون الحرية ، فهم عندما جاءهم موسى بالخلاص من بطش فرعون رفضوه ، كمثل العصافير التي اعتادت القفص ، وعندما يفتح لها ترفض الخروج !!
وفي موضع آخر يحدثك الحياة وتناقضات تكوينها ، وأنه مكونة من قطع ميتة ، وسلسلة من الأشياء التي لا حياة فيها ، تخلق معاً كائنا حيا ، إنه كمثل أن تحك عصوين ميتتين فتشب النار ، إنهما عصوان صغيرتان تضجان بالحياة ..
كيف مثلا صور رغبة أحد أبطاله في أن يزن خطايا البشر ، وأن البشر يصلون إلى نهاية اليوم وقد ثقلت أوزانهم من كثرة أخطائهم طيلة النهار ، ثم يتخففون منها أثناء النوم ليقوموا في الصباح وقد نقص وزنهم بفعل الخلاص منها ، كما لو أنهم لم يرتكبوا أي خطيئة بالنهار السابق .. وكأنها تم هضمها ورحيلها عن الجسم أثناء النوم والأحلام !!
ويقول على لسان إحدى شخوص روايته وهي ذات دور هامشي ولكنه مؤثر " إن زفرتنا الأخيرة هي التي تحدد إسمنا الحقيقي ، وهويتنا ، من الواضح أن لا أحد يفهم الأمر ، إنه لمن الصعب جدا أن نترجم زفرة عند شخص كامل على انها روح لا نهائية لكن هذه الزفرة هي هذا إنه إسم أبدي أو فني !"
ويقول أيضا في موضع آخر " إن هذا العالم تنقصه التربية .. إذا كيف لروح صافية أن تولد من شيء صفيق جدا مثلا المادة الخام التي لهذا العالم ؟ يرى المرء الالتفافات التي تقوم بها الأحشاء داخل دماغا داخل صندوق الجمجمة ولا يفهم كيف يمكن لشيء رمادي جدا أن يكون له أي فكرة ، بل أكثر من ذلك"

[Ward Khobiah]

رواية المجازات الكثيرة الطاغية والتي لم تقلل من سطوة القصة التي تطرحها متناولة مفاهيم إنسانية متعددة كالحب والجنس والحرب وغيرها.

المجد في هذه الرواية كان للمجاز فهناك روايتان تمشيان بخطين متوازيين إلى جانب بعضهما البعض؛ رواية الأحداث ورواية اللغة، وهي من الروايات التي لا يسعني الكلام عنها كثيرًا، لأنها حققت الغرابة والجمال وهنا أنا غالبًا ما أصمت.

بعد تجربتي الثانية مع أفونسو كروش في رواية "هيا نشتر شاعرًا" وكانت تجربة أنيقة، أقول أنه هنا ذهب إلى أبعد مما كنت أتوقعه بكثير.