Alle dagen laat

Dagboeken #1

by Mensje van Keulen

Mensje van Keulen (1946) is bekend geworden als schrijfster van het zogenaamde realistische proza uit de jaren zeventig. In 2001 publiceerde ze haar roman 'De Gelukkige'. In dit dagboek, de titel verwijst naar 'Alle Dagen Feest' van Remco Campert, zit weer het kabbelende uit 'Bleekers Zomer' (1972). Feestjes, uitgaan, Amsterdam, haar ingewikkelde relatie met echtgenoot en fotograaf Lon, de kinderwens, literaire miskenning, vakanties met vrienden. Van Keulen heeft het maar een jaar volgehouden met dit dagboek. Het is van therapeutische waarde geweest, het schrijven ervan bezorgde haar niet de zenuwen die haar literair werk met zich meebracht. De lezer kan genieten van intieme inkijkjes in de literaire wereld (Komrij en zijn vriend Charles komen er veelvuldig in voor, evenals Maarten Biesheuvel en zijn Eva) en van een scherp portret van een schrijversleven van dertig jaar geleden.

Genres: Nonfiction

224 pages

First published January 1, 2006

Reviews

[Annette Koster · Rating 2 out of 5]

Soms zijn dagboeken boeiend, dit niet.

[Tessel · Rating 4 out of 5]

Heerlijk even Mensje zijn

[Susanna Leemhuis · Rating 4 out of 5]

Mensje van Keulen schrijft openhartig en eerlijk over haar moeizame huwelijk, literaire vrienden, huis dat platgelopen wordt door desbetreffende vrienden, onzekerheden en writers block. Van ontroerende passages (bijv. over een eenzame tapijtknopende Ger) tot de vele droge observaties waar ik hardop om heb moeten lachen waaronder ook de snedige strijd tussen Ann en mrs. Masefield uit Overspel. Ik heb vooral genoten van het alledaagse waar ze meer dan eens een interessante twist aan geeft. Ik wil er meteen zelf ook een dagboek van gaan bijhouden.

[Anke VdWater · Rating 3 out of 5]

Heel erg jaren '70, leuk om je in te wentelen, en ook treurig vanwege de frustratie en machteloosheid over haar huwelijk, het schrijven, de vriendschap met Loesberg. Soms moeilijk te volgen door alle namen, de soms gebrekkige context of passages van haar verhalen/gedichten tussendoor. Hoe dan ook heeft het wel nieuwsgierig gemaakt naar haar volgende dagboek.

[Fem · Rating 3 out of 5]

3.5 🌟
Haar 2e vond ik fantastisch ❤️

[Bram · Rating 4 out of 5]

Uitgave uit 2006 van het dagboek dat Mensje van Keulen in 1976, het jaar dat ze dertig werd, bijhield. Van Keulen bewerkte/stileerde haar notities en we hebben geen idee hoe ver ze daarin ging, maar misschien maakt dat ook niet veel uit. Het boek is boeiend, goed geschreven, en – ondanks het feit dat het een tamelijk vreselijk jaar moet zijn geweest – opbeurend. Verder vond ik vooral leuk dat er een groot aantal schrijvers de revue passeert. Daar waren grote drinkers bij, waaronder Dirkje Kuik (die met Van Keulen in de redactie van literair tijdschrift Maatstaf zat). Interessant.

[eva]

"Ineens is er de afschuw voor Lon, het verlangen naar Matti of naar een willekeurige ander, om dronken te worden, te lachen, plat en smerig mee te zijn. Het ene moment verrukking, het volgende moment een blik op het einde, de dood, het zinloze. Ach, wat heb ik een hekel aan klagers en wat doe ik? Bah."

[Carlijn · Rating 4 out of 5]

Oh oh Mensje! Ik heb een nieuw idool erbij.

De setting is heerlijk: jaren 70, literaire kringen in Amsterdam. Er wordt flink geleefd, er is veel drank, sigaren, poezen, writers blocks, kleurrijke vrienden en seks.

Het is heerlijk om in het hoofd van Mensje te zitten. Ze is vaak treurig en twijfelachtig, maar erg origineel en grappig. Vooral de alledaagse observaties vond ik heerlijk en moest ik soms hardop om lachen. Op naar de volgende dagboekenbundel!

[Reader · Rating 5 out of 5]

Heb dit boek als luisterboek beluisterd. Mooi beeld over de jaren 70 maar vooral, wat kan Mensje van Keulen toch mooi schrijven. Zo fijn zonder overbodige woorden, intiem en eerlijk. Ik kijk uit om de andere twee delen van de dagboeken te lezen.

[Vitoria Vinken · Rating 3 out of 5]

Deze gaan lezen omdat haar volgende dagboek kennelijk geweldig is. 1976 kon me toch niet heel erg boeien, wel lekker jaren zeventig-Amsterdam-schrijvers-alcoholisten-De Pels sfeertje.

Benieuwd naar 1977.

[Diana Willemsen · Rating 4 out of 5]

3,5 ster. Luisterboek. Intiem kijkje in het leven van deze auteur. Soms vertederend. Vaak triest. Veel drankmisbruik, maar als je daar van houdt worden het wellicht 4 sterren.

[David Rozema · Rating 4 out of 5]

Lekkere onderdompeling in de jaren zeventig. In het leven van Mensje van Keulen lagen succes en neergang niet ver van elkaar. Leuk aan dit dagboek is dat er ook poëzie en proza langs komt.

[Veerle · Rating 4 out of 5]

Soms vergeet ik dat het een dagboek is. Heerlijk en tragisch tegelijk. Leuk, die verhalen er tussendoor. Fijn beeld van de mens en de schrijfster.

[Im · Rating 3 out of 5]

3.5 erg messy maar erg vermakelijk

[Gertine · Rating 4 out of 5]

Ik weet niet, ik hou van dit genre.

[Margriet · Rating 2 out of 5]

Gewoon heel interessant

[Dide · Rating 4 out of 5]

Genoten van dit (dag)boek en zin om de rest te lezen. Het heeft mij ook geïnspireerd bij het schrijven van mijn eigen dagboeken. Ik vond het heerlijk om te lezen hoe zij denkt, hoe ze leeft, haar beredeneringen en levensstijl. Dat het niet lekker loopt met haar vriend maar dat ze niet uit elkaar gaan, de drama en de romantiek die dat veroorzaakt en de inspiratie die ze daar uit lijkt te halen om meer te gaan leven en genieten of juist bedwelmen en de focus te verleggen. Dit is het leven. Toch?

[Gijs Zandbergen · Rating 2 out of 5]

Een onzekere Mensje van Keulen wil, maar kan in 1976 niet schrijven. Daarover klaagt ze, net als over haar huwelijk. Dit gekoppeld aan veel drank maakt dat ook het dagboek niet veel soeps is. Het boekje is opgedikt met vage amateurfoto’s en enkele oninteressante verhalen die ze toch nog uit haar pen gekregen heeft. Ik las in de dagboeken van Hans Warren uit die tijd dat haar katten enorm stonken. En dan die vervelende Loesberg, met wie ze niet durft te breken. Tenenkrommend soms.