What do you think?
Rate this book
Benlik Pratikleri
Benlik Pratikleri, sosyolog Zygmunt Bauman ile akademisyen Rein Raud’un 2014 yılı boyunca elektronik posta yoluyla karşılıklı söyleşmelerinin ürünü.
“Benlik nasıl ortaya çıkar? Her insanda, her kültürde, her yaş grubunda aynı gelişim örüntüsünü mü gösterir? Yoksa tarihsel bağlamı içinde düşünülmesi gereken sosyo-kültürel bir yapı mıdır? Eğer öyleyse, şimdi neler yaşanıyor peki? Günümüz dünyasında benlik örüntüleri bir değişimden mi geçiyor? Günümüz teknolojileri bize daha fazla özerklik mi sağlıyor yoksa özgürlüklerimizden feragat etmemiz konusunda bizi baştan mı çıkarıyor?”
Bu sorulara verilmiş cevapları birlikte düşünmeye koyulan Bauman ve Raud, dert edindikleri bu teorik meseleyi bugünün aciliyet gerektiren toplumsal ve siyasal krizlerini anlamaya dair bir yol gösterici olarak görmemizi öneriyor.
Bu kitapta okuyacağınız uzun soluklu mektuplaşmalar, “insanca, pek insanca yaşama” ilkesinin önemini vurguluyor ve onun imkan ve sınırlarını sorguluyor. Bu ilkeyi Amartya Sen’in “bir insan olarak tam anlamıyla işlev gösterebilme yetisine dair eşitlik”e yaptığı vurgu ile birlikte düşünen Bauman ve Raud, sosyalizm ve liberalizme dair farklı siyasal vizyonlarından ötürü kimi zaman uzlaşıyor kimi zaman çatışıyorlar. Söz konusu uzlaşı ve çatışmaların gerçekleştiği metinsel evrenin bir ucunun Gılgamış Destanı’na diğer ucunun yirmi birinci yüzyıl Rus oligarklarının insan bilincini bilgisayar ortamına aktarma fütürist düşlemlerine uzandığı bu kitap, “Benlik nedir?” sorusu özelinde ziyaret ettiği düşünce dünyalarının zenginliği bakımından ufak ölçekli bir ansiklopedi niteliğinde...
“Benlik nasıl ortaya çıkar? Her insanda, her kültürde, her yaş grubunda aynı gelişim örüntüsünü mü gösterir? Yoksa tarihsel bağlamı içinde düşünülmesi gereken sosyo-kültürel bir yapı mıdır? Eğer öyleyse, şimdi neler yaşanıyor peki? Günümüz dünyasında benlik örüntüleri bir değişimden mi geçiyor? Günümüz teknolojileri bize daha fazla özerklik mi sağlıyor yoksa özgürlüklerimizden feragat etmemiz konusunda bizi baştan mı çıkarıyor?”
Bu sorulara verilmiş cevapları birlikte düşünmeye koyulan Bauman ve Raud, dert edindikleri bu teorik meseleyi bugünün aciliyet gerektiren toplumsal ve siyasal krizlerini anlamaya dair bir yol gösterici olarak görmemizi öneriyor.
Bu kitapta okuyacağınız uzun soluklu mektuplaşmalar, “insanca, pek insanca yaşama” ilkesinin önemini vurguluyor ve onun imkan ve sınırlarını sorguluyor. Bu ilkeyi Amartya Sen’in “bir insan olarak tam anlamıyla işlev gösterebilme yetisine dair eşitlik”e yaptığı vurgu ile birlikte düşünen Bauman ve Raud, sosyalizm ve liberalizme dair farklı siyasal vizyonlarından ötürü kimi zaman uzlaşıyor kimi zaman çatışıyorlar. Söz konusu uzlaşı ve çatışmaların gerçekleştiği metinsel evrenin bir ucunun Gılgamış Destanı’na diğer ucunun yirmi birinci yüzyıl Rus oligarklarının insan bilincini bilgisayar ortamına aktarma fütürist düşlemlerine uzandığı bu kitap, “Benlik nedir?” sorusu özelinde ziyaret ettiği düşünce dünyalarının zenginliği bakımından ufak ölçekli bir ansiklopedi niteliğinde...
Unknown Binding
First published March 27, 2015
19 people are currently reading
317 people want to read
About the author
Zygmunt Bauman
290 books2,399 followersZygmunt Bauman was a world-renowned Polish sociologist and philosopher, and Emeritus Professor of Sociology at the University of Leeds. He was one of the world's most eminent social theorists, writing on issues as diverse as modernity and the Holocaust, postmodern consumerism and liquid modernity and one of the creators of the concept of “postmodernism”.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
April 11, 2018
One of the things I have to say at the start of this is that it isn’t going to be a systematic review of the content of this book. The book is short and packed with information – just read it. It is in a genre of Bauman’s books that I really quite like, a kind of structured conversation between him and someone else who generally appears to be equally smart, although, to be honest, no such literal conversations are likely to have ever happened – the joy of books, aye? All the same, these are much more like a dialogue than any of the Socratic dialogues of Plato – Bauman’s interlocutor gets to say much more than just ‘that follows’ or ‘yes, necessarily’. And there’s never a sense of great disagreement between the people in the dialogue either – not that I’m totally opposed to great disagreement in itself, it is just that far too often it is overwrought and, as that wonderful cliché would have it, shed more heat than light.
I want to quote something that Rein Raud says on page 43,
“For quite some time, those who want to ‘differ’ have had to buy their gear in a chain store. Individuality has, to a significant extent, become a matter of choice between brands. Interesting choice of term, brand – a contemporary version of the brand marks on cattle to differentiate the livestock of one owner from that of another. Now worn with pride and at considerable expense. And making the wearers ‘readable’ to their peers.”
I find this particularly interesting at the moment because I’m re-reading Goffman’s ‘Stigma’ and he talks there about how some people, rather than seeking to pass as a ‘normal’ and then spend all of their time dealing with a potentially discreditable identity, wear some badge of their ‘kind’ and then have only to deal with the discomfort of having a discredited identity, rather than the fear of losing a discreditable one. That is, they brand themselves.
Now, this is interesting in that prior to Jesus being associated with stigmata, the Greek word referred to marks that were inflicted upon people so as to identify them as belonging to a particular class of damaged persons – slaves, say. That is, not unlike cattle, they were branded, although, not necessarily to show how they stood in regard to ownership rights, but rather a badge of the identity category they belonged too.
It is interesting that we are still so keen to stress our belonging to various groups and, as Bauman makes clear elsewhere, that these are identities that have become literally commodities, that is, identities we purchase when we decide we are a PC, rather than a Mac, or a Volvo, rather than a Ford.
Yesterday, as I was driving home, the car in front of me had one of those fish with feet and in the body of the fish was the word ‘Evolve’. It’s a strange thing. The first time I saw one of these I thought it was terribly funny. Now, I just think of it as pointlessly nasty. I much preferred the previous version with ‘Darwin’ written in the middle, but with the word evolve the implication is that Christians are less evolved than atheists – and I feel infinitely uncomfortable as soon as someone does something to make their enemy less than human. That is how all genocides begin.
All the same, like Marx, I find atheism an unsatisfying belief system if one ends there. By definition it is negative – the hint is in the name – and, for Marx at least, the point wasn’t to just destroy the mythical paradise in the sky, but to turn our focus to building an actual paradise here on earth.
This book is a chance to listen in on something like a conversation between two very intelligent and interesting people. And for that it is well worth the read. But I think if you are interested in the topic of the relationship between the self and society, there are probably other books you might want to go to first. I think, of Bauman’s, I would probably recommend starting with something like Consuming Life – not least since that’s where I started. You probably don’t need to read as many of his books as I’ve done, but that one and just about any of his others that have ‘liquid’ in the title ought to be nearly enough on this topic, anyway.
Goffman rates a mention a couple of times in this book too. Which is odd in many ways, not just because he did much of his work in the 1950s and 60s, and it is rare for someone who worked so long ago to rate a mention today, but also because I’ve been turning back to him recently too. It is odd how things happen like that.
One of the reasons why I’ve been thinking about Goffman lately is because his idea of symbolic interactionism stresses how situated these interactions are – and while he sees these interactions as little dramas, I don’t think I’ve ever really paid nearly enough attention to the props used in these theatres where these interactions take place – or how these props might be manipulated to hide or to reinforce identities – which is, of course, back to the notion of branding again. A book I read recently by Gilovich (The Wisest One in the Room) retells the story of an experiment where people who watch a sitcom with a pencil held between their teeth find the show much funnier than people who do not. This is because the pencil has already shaped their mouths into smiles and this physical condition produces a positive feedback loop increasing their likelihood to be amused. Branding makes me wonder what else we become more likely to do when we are thus branded. An interesting thing to think about here is Ariely’s book The Honest Truth about Dishonesty. In that he says wearing fake branded expensive sunglasses (you know, cheap rip-off copies) can encourage us to act dishonestly in other ways too – as if the deception of the sunglasses brands us to ourselves as someone who deceives in our own minds. Like I said, we are little aware of the impact the props of our performances can have on those performances. I can’t help feeling that our sense of self is a kind of fiction that we compose and are in turn composed by, a fiction we find nearly impossible to not believe even as we construct it from the convenient detritus of our lives.
I want to quote something that Rein Raud says on page 43,
“For quite some time, those who want to ‘differ’ have had to buy their gear in a chain store. Individuality has, to a significant extent, become a matter of choice between brands. Interesting choice of term, brand – a contemporary version of the brand marks on cattle to differentiate the livestock of one owner from that of another. Now worn with pride and at considerable expense. And making the wearers ‘readable’ to their peers.”
I find this particularly interesting at the moment because I’m re-reading Goffman’s ‘Stigma’ and he talks there about how some people, rather than seeking to pass as a ‘normal’ and then spend all of their time dealing with a potentially discreditable identity, wear some badge of their ‘kind’ and then have only to deal with the discomfort of having a discredited identity, rather than the fear of losing a discreditable one. That is, they brand themselves.
Now, this is interesting in that prior to Jesus being associated with stigmata, the Greek word referred to marks that were inflicted upon people so as to identify them as belonging to a particular class of damaged persons – slaves, say. That is, not unlike cattle, they were branded, although, not necessarily to show how they stood in regard to ownership rights, but rather a badge of the identity category they belonged too.
It is interesting that we are still so keen to stress our belonging to various groups and, as Bauman makes clear elsewhere, that these are identities that have become literally commodities, that is, identities we purchase when we decide we are a PC, rather than a Mac, or a Volvo, rather than a Ford.
Yesterday, as I was driving home, the car in front of me had one of those fish with feet and in the body of the fish was the word ‘Evolve’. It’s a strange thing. The first time I saw one of these I thought it was terribly funny. Now, I just think of it as pointlessly nasty. I much preferred the previous version with ‘Darwin’ written in the middle, but with the word evolve the implication is that Christians are less evolved than atheists – and I feel infinitely uncomfortable as soon as someone does something to make their enemy less than human. That is how all genocides begin.
All the same, like Marx, I find atheism an unsatisfying belief system if one ends there. By definition it is negative – the hint is in the name – and, for Marx at least, the point wasn’t to just destroy the mythical paradise in the sky, but to turn our focus to building an actual paradise here on earth.
This book is a chance to listen in on something like a conversation between two very intelligent and interesting people. And for that it is well worth the read. But I think if you are interested in the topic of the relationship between the self and society, there are probably other books you might want to go to first. I think, of Bauman’s, I would probably recommend starting with something like Consuming Life – not least since that’s where I started. You probably don’t need to read as many of his books as I’ve done, but that one and just about any of his others that have ‘liquid’ in the title ought to be nearly enough on this topic, anyway.
Goffman rates a mention a couple of times in this book too. Which is odd in many ways, not just because he did much of his work in the 1950s and 60s, and it is rare for someone who worked so long ago to rate a mention today, but also because I’ve been turning back to him recently too. It is odd how things happen like that.
One of the reasons why I’ve been thinking about Goffman lately is because his idea of symbolic interactionism stresses how situated these interactions are – and while he sees these interactions as little dramas, I don’t think I’ve ever really paid nearly enough attention to the props used in these theatres where these interactions take place – or how these props might be manipulated to hide or to reinforce identities – which is, of course, back to the notion of branding again. A book I read recently by Gilovich (The Wisest One in the Room) retells the story of an experiment where people who watch a sitcom with a pencil held between their teeth find the show much funnier than people who do not. This is because the pencil has already shaped their mouths into smiles and this physical condition produces a positive feedback loop increasing their likelihood to be amused. Branding makes me wonder what else we become more likely to do when we are thus branded. An interesting thing to think about here is Ariely’s book The Honest Truth about Dishonesty. In that he says wearing fake branded expensive sunglasses (you know, cheap rip-off copies) can encourage us to act dishonestly in other ways too – as if the deception of the sunglasses brands us to ourselves as someone who deceives in our own minds. Like I said, we are little aware of the impact the props of our performances can have on those performances. I can’t help feeling that our sense of self is a kind of fiction that we compose and are in turn composed by, a fiction we find nearly impossible to not believe even as we construct it from the convenient detritus of our lives.
March 5, 2022
Benliğin inşası, pratikteki yansımaları; toplumla, kültürle ve ekonomi politikle olan bağı üzerine, güncel teknolojik gelişmelerin benliğin dışavurumuna ve oluşumuna etkilerini de içeren bir bakışla değerlendirildiği bu tartışma benim için ufuk açıcıydı. Bauman zaten pek sevdiğimiz bir felsefeci. Bu kitap sayesinde Rein Raud’la da tanıştığım için mutluyum. #okudumbitti #okumaönerisi #bookstagram #kitapönerisi #books #booklover #bookstagramturkey
February 13, 2018
O título desse livro em português, A Individualidade Numa Época De Incertezas, não faz jus ao conteúdo do mesmo, cujo título original tem a ver com self e selves. Embora eu tenha gistado muito dos outros livros do Bauman que li anteriormente, deste eu gostei muito pouco. Se trata de uma compilação de conversas por e-mail do sociológo polonês com o estioso estonio, Riad Raud. Enquanto percebemos que Riad Raud está mais consciente das miríades que rodeiam o mundo moderno, a informática e a comunicação em redes, mas Zygmunt Bauman possui a sabedoria e a profundidade necessária para um livro desses. Entretanto, esse livro não me ajudou muito nas minhas pesquisas. Uma pena mesmo.
May 6, 2023
Benlik olgusunun oluşumu aşamasında etken olan kavramların üzerinde durarak, siyasetten, teknolojiye bir çok alanda konuşan iki kişinin keyifli sohbetine eşlik etmek isterseniz okuyun
November 2, 2025
Aukščiausią vertinimą daviau dėl keliamų klausimų aktualumo, bei bandymo analizuoti juos iš skirtingų pozicijų, nors rašymo stilius kartais ir suveltas pasirodė.
April 21, 2025
"Ben varsam o da var, ben yoksam o da yok." evet ama sen olduğunda, olduğun sandığın kişi 'onlar' tarafından işlenmiş ise?
"İnsan yaşamı kişinin ölümlülük farkındalığı ile yaşamasını katlanılabilir ve yaşanabilir kılma çabasıdır."
Öncelikle, felsefik bir şekilde yaşama odaklanıyor. Sayborg olmak ve yaşam süresinin uzatılmasında tamamız, peki ölümsüzlük?
Sonra dil üzerinden benliğin oluşumunda iç ve dış benlik, iç dünya ve iç benlik arasındaki farka zaman çizgisinde dikkat çekiyor. Bu kısmı en iyi özetleyecek örnek ise renkli fişler deneyi ve müziğin yarattığı etki olduğunu düşünüyorum. Dilin en başarılı olduğu yerin; kullanan kişilerin arasındaki deneyimin fazlalığı olması ise benim en çok dikkatimi çeken nokta oldu.
Performansımız, eylemlerimiz... Yani daha çok dışarıdaki ben. Papanın uygunsuz sözler söylemesi hoş kaçmaz değil mi?
Benliğin Kendini Gerçekleştirmesi, işte bu kısım biraz daha karışık ve bir o kadar anlaşılabilir. Artık gerçekten kendimizi gerçekleştirebilir miyiz? Mutluluktan bahsettikleri kısım için Maymun ve Öz kitabından bir alıntı yapmak istiyorum bu kısımda, "ve sonunda, istediğini elde ettiğin şey asla zannettiğin gibi olmaz."
Can alıcı bir soru: "Yaşayabileceğinden daha azı için çalıştığın zaman nasıl idare edebilirsin?"
"... hepsi sisteme entegre edilmiş durumda... kararların sayesinde seni özel kılan mekanlar şimdi birer yaşam tarzı seçeneğine çevrilmiş durumda."
Bunlar benim dikkatimi çeken şeylerden birkaçı. Kitabın ilerisinde üretim-tüketim toplumu ve internet dünyasından yerler de bulacaksınız. Kısaca, okunmasını kesinlikle tavsiye ediyorum.
"İnsan yaşamı kişinin ölümlülük farkındalığı ile yaşamasını katlanılabilir ve yaşanabilir kılma çabasıdır."
Öncelikle, felsefik bir şekilde yaşama odaklanıyor. Sayborg olmak ve yaşam süresinin uzatılmasında tamamız, peki ölümsüzlük?
Sonra dil üzerinden benliğin oluşumunda iç ve dış benlik, iç dünya ve iç benlik arasındaki farka zaman çizgisinde dikkat çekiyor. Bu kısmı en iyi özetleyecek örnek ise renkli fişler deneyi ve müziğin yarattığı etki olduğunu düşünüyorum. Dilin en başarılı olduğu yerin; kullanan kişilerin arasındaki deneyimin fazlalığı olması ise benim en çok dikkatimi çeken nokta oldu.
Performansımız, eylemlerimiz... Yani daha çok dışarıdaki ben. Papanın uygunsuz sözler söylemesi hoş kaçmaz değil mi?
Benliğin Kendini Gerçekleştirmesi, işte bu kısım biraz daha karışık ve bir o kadar anlaşılabilir. Artık gerçekten kendimizi gerçekleştirebilir miyiz? Mutluluktan bahsettikleri kısım için Maymun ve Öz kitabından bir alıntı yapmak istiyorum bu kısımda, "ve sonunda, istediğini elde ettiğin şey asla zannettiğin gibi olmaz."
Can alıcı bir soru: "Yaşayabileceğinden daha azı için çalıştığın zaman nasıl idare edebilirsin?"
"... hepsi sisteme entegre edilmiş durumda... kararların sayesinde seni özel kılan mekanlar şimdi birer yaşam tarzı seçeneğine çevrilmiş durumda."
Bunlar benim dikkatimi çeken şeylerden birkaçı. Kitabın ilerisinde üretim-tüketim toplumu ve internet dünyasından yerler de bulacaksınız. Kısaca, okunmasını kesinlikle tavsiye ediyorum.
July 30, 2015
This book takes the form of email conversations between Zygmunt Bauman, Professor Emeritus of Sociology and Rein Raud, Professor of Japanese Studies. It takes as its theme the construction of self in today's world, and is fascinating. The complexity of the arguments and the authors' writing styles are academic which meant lots of big words and foreign language phrases that I kept having to look up, and a lot of citation of other academics and writers use to illustrate or counterpoint. At times I felt the authors could have been clearer, written in shorter sentences without subclauses embedded on clauses. Hard work but of great relevance.
Displaying 1 - 8 of 8 reviews