What do you think?
Rate this book
The Truth About Lies
Jess has an incredible memory. She can remember every single detail of every single day since she was eleven. But Jess would rather not be remarkable and, after years of testing at the hands of a ruthless research team, she has finally managed to escape.
Just when Jess thinks that she’s managing to settle in to living a normal life, everything changes. Her boarding-school roommate dies and the school is thrown into a state of chaos and grief. Then new boy Dan appears and Jess can’t help but find herself drawn to him. But building relationships is hard when you can’t reveal who you really are and Jess is getting hints that someone knows more about her than she would like.
Is it time to run again? Will she ever be truly free?
Perfect for fans of E. Lockhart, Eve Ainsworth and Sophie McKenzie.
Just when Jess thinks that she’s managing to settle in to living a normal life, everything changes. Her boarding-school roommate dies and the school is thrown into a state of chaos and grief. Then new boy Dan appears and Jess can’t help but find herself drawn to him. But building relationships is hard when you can’t reveal who you really are and Jess is getting hints that someone knows more about her than she would like.
Is it time to run again? Will she ever be truly free?
Perfect for fans of E. Lockhart, Eve Ainsworth and Sophie McKenzie.
341 pages, Paperback
Published July 12, 2018
26 people are currently reading
822 people want to read
About the author
Tracy Darnton
7 books27 followersTracy Darnton is a writer for young adults who loves writing thought-provoking, intelligent thrillers.
A former solicitor, she has an MA in Writing for Young People. She enjoys discussing books with YA reading groups or appearing on panels. She teaches creative writing.
She loves board games, puzzles and escape rooms. Bookshops are her happy place.
Tracy lives in the countryside near Bath where she dreams up her killer endings.
Ready or Not
May 2022
The Truth About Lies - reprinted with new cover in 2023
Shortlisted for the Waterstones Children's Book Prize.
World Book Night title 2020
'Thought-provoking and crisply written'
Guardian
The Rules
'Heart-thuddingly nervy thriller' The Financial Times
'This tense, taut novel is chillingly believable' The Irish Times
'Tense, suspenseful and explosive, Darnton's electrifying novel is a page-turner of the highest order.' Waterstones
A former solicitor, she has an MA in Writing for Young People. She enjoys discussing books with YA reading groups or appearing on panels. She teaches creative writing.
She loves board games, puzzles and escape rooms. Bookshops are her happy place.
Tracy lives in the countryside near Bath where she dreams up her killer endings.
Ready or Not
May 2022
The Truth About Lies - reprinted with new cover in 2023
Shortlisted for the Waterstones Children's Book Prize.
World Book Night title 2020
'Thought-provoking and crisply written'
Guardian
The Rules
'Heart-thuddingly nervy thriller' The Financial Times
'This tense, taut novel is chillingly believable' The Irish Times
'Tense, suspenseful and explosive, Darnton's electrifying novel is a page-turner of the highest order.' Waterstones
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 29 of 114 reviews
January 4, 2020
This was an easy read YA thriller. The premise was interesting, a girl who has hyperthymesia, a memory condition that causes you to remember all life experiences, and everything else in vivid detail. A very rare condition that our protagonist Jess has. Her room mate just committed suicide. But, weird things start to happen like someone is leaving her notes, she's hiding from CCTVs, etc. Bits and pieces come to the picture as you don't know what's going on.
I really liked the idea behind this book, and the writing. I had a very good time with it.
I'd pick up another book by the writer next time.
I really liked the idea behind this book, and the writing. I had a very good time with it.
I'd pick up another book by the writer next time.
August 13, 2018
Jess has Hyperthymesia “a condition which leads people to remember an abnormally large amount of past life experiences in vivid detail.”
I loved that this book had a different angle from the normal psychological thriller. I was intrigued by the condition Hyperthymesia and how it would affect a young girls life.
Jess’s roommate Hanna has killed herself but someone is leaving her messages and it may not be a straightforward suicide.
We find out Jess isn’t who she is supposed to be and when new student Dan appears, Jess tries to keep her distance but their friendship and Jess revealing her past is very touching.
An enjoyable book full of mysteries, just when you think you know where this is heading there is a twist that will keep you guessing until the end.
Thank you to Netgalley for my copy in exchange for a
February 28, 2022
Really, really good.
I really enjoyed reading this book.
I really liked how the book was written and my opinions, views and guesses about pretty much all of the characters changed the whole way through the book. It meant that it was hard for me to guess the ending which I really enjoyed because it really surprised me.
The only reason that I gave it 4 stars was because the last few chapters felt a bit rushed compared to the pace of the rest off the book. It was supposed to be tense and last second decisions but I thought that it could have been a bit more detailed and still have that quality.
Having said this I thought that the last two pages were AMAZING and beautifully written.
Overall I thought the book was really good and is one I would like to reread.
I really enjoyed reading this book.
I really liked how the book was written and my opinions, views and guesses about pretty much all of the characters changed the whole way through the book. It meant that it was hard for me to guess the ending which I really enjoyed because it really surprised me.
The only reason that I gave it 4 stars was because the last few chapters felt a bit rushed compared to the pace of the rest off the book. It was supposed to be tense and last second decisions but I thought that it could have been a bit more detailed and still have that quality.
Having said this I thought that the last two pages were AMAZING and beautifully written.
Overall I thought the book was really good and is one I would like to reread.
February 8, 2019
There's been a lot of talk lately about the decline of YA books in children's publishing. Well, let me tell you, this book right here is the start of a new revolution in writing for Young Adults. The Truth about Lies is not only intelligent, insightful, brilliantly researched with THE most intriguing central character I've read for ages - this book is also written at the page-turning pace of a thriller.
Tracy Darnton had me captivated with her story about Jess - a girl with a "super-memory" who can recall (in unique detail) every single thing that's happened to her since she was little. As well as the debate throughout the book of whether this is a blessing or a curse, Jess has to do deal with the aftereffects of being a lab rat in a memory research programme that went rogue.
The Truth about Lies sees Jess try to escape her past in the beautiful, spooky surroundings of Dartmoor...only for it to come after her. She has to question how her thought processes, memory, behaviour and personality have all changed since being in the research programme...and she does this whilst mourning the death of a friend, falling in love and dealing with a bunch of teen friends who may - or may not - be all in on trying to uncover her past.
What I found most interesting about this novel, though, is the way Darnton has manufactured the stressed-out, agitated personality of Jess who is - at many points of the novel - not particularly likeable. Yet, as a reader, you know the reason she isn't is because her personality has been played with by the research programme and the ominous dangers of Prof Coleman and her nasty, violent sidekick Brett. This type of self-aware and clever writing puts Truth About Lies on a different pedestal than other books because - at last! - it gives young readers the intellectual credit of knowing what's going on inside the main character's head.
Full of surprises and intelligence, this is a stunning debut book - highly recommend it!
Tracy Darnton had me captivated with her story about Jess - a girl with a "super-memory" who can recall (in unique detail) every single thing that's happened to her since she was little. As well as the debate throughout the book of whether this is a blessing or a curse, Jess has to do deal with the aftereffects of being a lab rat in a memory research programme that went rogue.
The Truth about Lies sees Jess try to escape her past in the beautiful, spooky surroundings of Dartmoor...only for it to come after her. She has to question how her thought processes, memory, behaviour and personality have all changed since being in the research programme...and she does this whilst mourning the death of a friend, falling in love and dealing with a bunch of teen friends who may - or may not - be all in on trying to uncover her past.
What I found most interesting about this novel, though, is the way Darnton has manufactured the stressed-out, agitated personality of Jess who is - at many points of the novel - not particularly likeable. Yet, as a reader, you know the reason she isn't is because her personality has been played with by the research programme and the ominous dangers of Prof Coleman and her nasty, violent sidekick Brett. This type of self-aware and clever writing puts Truth About Lies on a different pedestal than other books because - at last! - it gives young readers the intellectual credit of knowing what's going on inside the main character's head.
Full of surprises and intelligence, this is a stunning debut book - highly recommend it!
June 5, 2018
From my blog and instagram account - @livereadandprosper
Thank you to Netgalley and Stripes publishing for letting me read this in exchange for my review.
Jess roommate has died. It is stated as a suicide, but we start to become unsure of that truth. Jess has a photographic memory. She remembers everything she’s ever experienced. There is good and bad that comes with that. Jess starts to get creepy notes from a stranger which leads her to believe someone is following her and someone knows the truth about her and about what happened to her roommate. Who is following her?
The hidden identity of Jess portrayed in the beginning of the book totally grabbed my attention. She sheds some light on what happened to her family and I needed to know more! Not long after, we are introduced to her love interest Dan. I felt that was super rushed and he was to perfect, but as I kept reading, I enjoyed their relationship more and more. This book is not a romance book, but it adds a nice level to the story. In terms of the story behind her roommates death, I felt that dragged on. I think this story was way more about Jess’ hidden life than it was her roommate. I say that because the novel started out almost completely focused on the mystery of what truly did happen to her roommate. The ending did catch me off guard which I was happy about. I couldn’t predict that coming! It was a bit slow, but enjoyable read.
If you chose to read it, tell me what you think!
4/5 Stars
Thank you to Netgalley and Stripes publishing for letting me read this in exchange for my review.
Jess roommate has died. It is stated as a suicide, but we start to become unsure of that truth. Jess has a photographic memory. She remembers everything she’s ever experienced. There is good and bad that comes with that. Jess starts to get creepy notes from a stranger which leads her to believe someone is following her and someone knows the truth about her and about what happened to her roommate. Who is following her?
The hidden identity of Jess portrayed in the beginning of the book totally grabbed my attention. She sheds some light on what happened to her family and I needed to know more! Not long after, we are introduced to her love interest Dan. I felt that was super rushed and he was to perfect, but as I kept reading, I enjoyed their relationship more and more. This book is not a romance book, but it adds a nice level to the story. In terms of the story behind her roommates death, I felt that dragged on. I think this story was way more about Jess’ hidden life than it was her roommate. I say that because the novel started out almost completely focused on the mystery of what truly did happen to her roommate. The ending did catch me off guard which I was happy about. I couldn’t predict that coming! It was a bit slow, but enjoyable read.
If you chose to read it, tell me what you think!
4/5 Stars
July 17, 2018
Pretty classical mystery story in an interesting setting - through the eyes of a girl with a perfect memory.
Hyperthymesia gave this book a very interesting perspective. It was the main reason I wanted to read this book. I'm always in search for books that show radically different life experiences (from my pov). Okay I don't mean like I wanna read Hitlers life story but blind people, deaf people, lgbtqia+, people with magic, superpowers or living in the future. This one was great at that giving a very realistic idea what it is to remember everything. It was very believable to me and it made me feel compassion towards the MC.
The "murder mystery" plot is a nice add to the Hyperthymesia based book. It gives an actual story behind a distinct character. When I first started reading this I was surprised cause it wasn't what I was expecting. . And then the theme turned again back to what I was expecting but I wasn't expecting it any more so it was a pleasant surprise. Does that make any sense?
In the end I liked this book, there were bits that will stay with me but mostly I will probably forget about this book and it was very dull to read at times and it took me ages.
I received an E-arc in exchange for my honest review from Stripes Publishing via NetGalley
Hyperthymesia gave this book a very interesting perspective. It was the main reason I wanted to read this book. I'm always in search for books that show radically different life experiences (from my pov). Okay I don't mean like I wanna read Hitlers life story but blind people, deaf people, lgbtqia+, people with magic, superpowers or living in the future. This one was great at that giving a very realistic idea what it is to remember everything. It was very believable to me and it made me feel compassion towards the MC.
The "murder mystery" plot is a nice add to the Hyperthymesia based book. It gives an actual story behind a distinct character. When I first started reading this I was surprised cause it wasn't what I was expecting. . And then the theme turned again back to what I was expecting but I wasn't expecting it any more so it was a pleasant surprise. Does that make any sense?
In the end I liked this book, there were bits that will stay with me but mostly I will probably forget about this book and it was very dull to read at times and it took me ages.
I received an E-arc in exchange for my honest review from Stripes Publishing via NetGalley
May 7, 2023
podchodzilem do tej pozycji bez zadnych oczekiwan, ale ostatecznie naprawde mi sie spodobala!! nie bylo natloku wyjasnien, bo czesc spraw znalazla swoje rozwiazanie wczesniej niz pod sam koniec, jednak final mimo wszystko byl mocny. dla wszystkich ktorzy lubia thrillery mlodziezowe i nie tylko
50 stron przed koncem jess zaczelo odwalac i nie dalo sie jej zniesc😺 ale spoko, cala ksiazke byla w porzadku i finalnie sie ogarnela🤝🏻
50 stron przed koncem jess zaczelo odwalac i nie dalo sie jej zniesc😺 ale spoko, cala ksiazke byla w porzadku i finalnie sie ogarnela🤝🏻
April 16, 2019
"Zapamiętywanie wydarzeń to co innego niż zapamiętywanie faktów - na zapamiętanie wydarzeń ma się tylko jedną szansę."
Jess Wilson to niecodzienna bohaterka. Jeśli trzeba udawać rozpacz, zrobi to w jednej chwili. Siedemnastolatka ze względu na swoją nadprzyrodzoną pamięć unika kontaktu nie tylko z dorosłymi, ale i rówieśnikami. Po co zaśmiecać sobie pamięć setką bezsensownych rozmów, które potem będzie się potrafiło tak dokładnie przywołać? To właśnie stanowi dar i zarazem przekleństwo dla dziewczyny, której prawdziwe imię nie brzmi nawet tak jak wszyscy w jej szkole sądzą. Freya ma sekret, a cena jego utrzymania to cena jej bezpieczeństwa a może nawet i życia.
"Musicie sprawić, żeby mózg skupiał się tylko na tym, co chcecie wchłonąć. W innym razie niemal natychmiast odrzuci część informacji, a one nigdy nie trafią do pamięci długotrwałej."
Początek historii opisanej w "Prawdzie o kłamstwach" owiany jest tajemnicą i (jak to w thrillerach bywa) fakty dotyczące tych najskrytszych tajemnic czytelnik poznaje w formie retrospekcji. Jak Freya znalazła się w Programie badawczym doktor Coleman? Osoby o jakich jeszcze niesamowitych umiejętnościach brały w tym udział? Jak przeprowadzano badania nad pamięcią? Nastolatce niewiele już brakuje do pełnoletności, a co za tym idzie także i samodzielności finansowej. Musi tylko jeszcze chwilę wytrzymać. Nowa obsada na wykładach nagle skoncentrowanych wokół technik pamięciowych nie wydaje się przypadkowa.
"Jak oddzielić to, co istotne, od tego, co trywialne, prawdę od kłamstw lub od tak zwanych faktów alternatywnych, kiedy w zasięgu jednego kliknięcia jest tak wiele informacji?"
Angielska szkoła średnia z internatem przypomina swoją atmosferą "Never World Wake". Mamy tutaj (podobnie już na wstępie) tragiczne okoliczności odejścia jednej z uczennic i zjednoczenie się jej kręgu przyjaciółek (pojednanie niczym w "Pretty Little Liars"). Choć powieść porównano do "Mrocznych Umysłów" (korzystając z tej rekomendacji nabyłam ten tytuł) o wiele bliżej jej do trylogii "Wezwanie, Przebudzenie, Odwet" od Kelley Armstrong. Tam bohaterka co prawda widziała duchy, ale wspólnie z innymi nastolatkami również uciekała (wielokrotnie) z programu badawczego, którego twórcy skrupułów nie mieli.
"Przeszłość znowu tu jest, zapętlona w nieskończoność."
Co stanowi o wyjątkowości tej historii to dar Jess. Do repertuaru jej umiejętności należy nie tylko dokładnie przywołanie treści dokumentu, który widziała tylko raz w życiu, ale przede wszystkim pamięć emocjonalna. Przypominając sobie dany moment życia jest w stanie poczuć, jak dokładnie się wtedy czuła - ponownie przeżyć ten moment jakby wydarzył się raz jeszcze. Biorąc pod uwagę fakt, że mózg bardziej zapamiętuje to, co negatywne niż pozytywne, nic dziwnego iż bohaterka woli w swoim życiu nie wprowadzać dodatkowych komplikacji. Tych już teraz jest całkiem sporo. Choć będzie tutaj wątek romantyczny, Freya to tak nieufna dziewczyny (trudno się dziwić), że większość powieści skupia się na jej drodze do zrozumienia czym był Projekt, w którym uczestniczyła, oraz co z niej uczynił.
"Minuty, godziny i dni mojego życia pchają się niecierpliwie naprzód, chcą być ponownie przeżywane."
Choć cel może i być szlachetny (taki jak znalezienie lekarstwa na choroby umysłu czy zabieranie ładunku emocjonalnego z najbardziej traumatycznych wspomnień) to nie będzie mógł usprawiedliwić wszystkiego. Teraz bohaterka staje w wyzwaniu przeciwko samej sobie. Czy to, co pamięta, naprawdę się wydarzyło? Czy możliwe, że możliwościami jej tak doskonałej pamięci także zmanipulowano?
Akcja przebiega szybko, im szybciej czytelnik chce poznać rozwiązanie zagadki. Tracy Darnton sama w specjalnym dodatku (na zakończenie powieści) ujawnia, że brała udział w programie, który wyszukiwał osoby będące superrozpoznawaczami twarzy. Podobnymi umiejętnościami obdarzyła swoich bohaterów, poziom ich zdolności wznosząc jednak na zupełnie inny level.
"Prawda o kłamstwach" to powieść godna polecenia, choć niedopracowane wydaje się jej zakończenie. Jak na powieść w jednym tylko tomie następuje ono zbyt chaotycznie, w efekcie kilku fundamentalnych kwestii jednoznacznie nie wyjaśniając. Choć jasno wskazano na rozwiązanie zagadki, historia Jess przepełniona była tajemnicami, co każe wierzyć, że dopóki bohaterowie nie doświadczą czegoś osobiście, nie powinni ufać jedynie relacji innych osób. Mimo tego cieszę się z faktu, że ukazała się książka ta w polskim przekładzie. Imponująca jest też ilość cytatów, jakie warto z niej zapamiętać, a słowo "pamięć" jest tu kluczem do wszystkiego.
P.S.: Tak - ten basen na okładce zdecydowanie ma znaczenie :)
Ciekawostka: Techniki pamięciowe jak i inne źródła wiedzy o pamięci przywoływane są na początku każdego rozdziału. To dobra propozycja dla wszystkich zainteresowanych tym tematem.
Źródło: Zakładka do Przyszłości
Jess Wilson to niecodzienna bohaterka. Jeśli trzeba udawać rozpacz, zrobi to w jednej chwili. Siedemnastolatka ze względu na swoją nadprzyrodzoną pamięć unika kontaktu nie tylko z dorosłymi, ale i rówieśnikami. Po co zaśmiecać sobie pamięć setką bezsensownych rozmów, które potem będzie się potrafiło tak dokładnie przywołać? To właśnie stanowi dar i zarazem przekleństwo dla dziewczyny, której prawdziwe imię nie brzmi nawet tak jak wszyscy w jej szkole sądzą. Freya ma sekret, a cena jego utrzymania to cena jej bezpieczeństwa a może nawet i życia.
"Musicie sprawić, żeby mózg skupiał się tylko na tym, co chcecie wchłonąć. W innym razie niemal natychmiast odrzuci część informacji, a one nigdy nie trafią do pamięci długotrwałej."
Początek historii opisanej w "Prawdzie o kłamstwach" owiany jest tajemnicą i (jak to w thrillerach bywa) fakty dotyczące tych najskrytszych tajemnic czytelnik poznaje w formie retrospekcji. Jak Freya znalazła się w Programie badawczym doktor Coleman? Osoby o jakich jeszcze niesamowitych umiejętnościach brały w tym udział? Jak przeprowadzano badania nad pamięcią? Nastolatce niewiele już brakuje do pełnoletności, a co za tym idzie także i samodzielności finansowej. Musi tylko jeszcze chwilę wytrzymać. Nowa obsada na wykładach nagle skoncentrowanych wokół technik pamięciowych nie wydaje się przypadkowa.
"Jak oddzielić to, co istotne, od tego, co trywialne, prawdę od kłamstw lub od tak zwanych faktów alternatywnych, kiedy w zasięgu jednego kliknięcia jest tak wiele informacji?"
Angielska szkoła średnia z internatem przypomina swoją atmosferą "Never World Wake". Mamy tutaj (podobnie już na wstępie) tragiczne okoliczności odejścia jednej z uczennic i zjednoczenie się jej kręgu przyjaciółek (pojednanie niczym w "Pretty Little Liars"). Choć powieść porównano do "Mrocznych Umysłów" (korzystając z tej rekomendacji nabyłam ten tytuł) o wiele bliżej jej do trylogii "Wezwanie, Przebudzenie, Odwet" od Kelley Armstrong. Tam bohaterka co prawda widziała duchy, ale wspólnie z innymi nastolatkami również uciekała (wielokrotnie) z programu badawczego, którego twórcy skrupułów nie mieli.
"Przeszłość znowu tu jest, zapętlona w nieskończoność."
Co stanowi o wyjątkowości tej historii to dar Jess. Do repertuaru jej umiejętności należy nie tylko dokładnie przywołanie treści dokumentu, który widziała tylko raz w życiu, ale przede wszystkim pamięć emocjonalna. Przypominając sobie dany moment życia jest w stanie poczuć, jak dokładnie się wtedy czuła - ponownie przeżyć ten moment jakby wydarzył się raz jeszcze. Biorąc pod uwagę fakt, że mózg bardziej zapamiętuje to, co negatywne niż pozytywne, nic dziwnego iż bohaterka woli w swoim życiu nie wprowadzać dodatkowych komplikacji. Tych już teraz jest całkiem sporo. Choć będzie tutaj wątek romantyczny, Freya to tak nieufna dziewczyny (trudno się dziwić), że większość powieści skupia się na jej drodze do zrozumienia czym był Projekt, w którym uczestniczyła, oraz co z niej uczynił.
"Minuty, godziny i dni mojego życia pchają się niecierpliwie naprzód, chcą być ponownie przeżywane."
Choć cel może i być szlachetny (taki jak znalezienie lekarstwa na choroby umysłu czy zabieranie ładunku emocjonalnego z najbardziej traumatycznych wspomnień) to nie będzie mógł usprawiedliwić wszystkiego. Teraz bohaterka staje w wyzwaniu przeciwko samej sobie. Czy to, co pamięta, naprawdę się wydarzyło? Czy możliwe, że możliwościami jej tak doskonałej pamięci także zmanipulowano?
Akcja przebiega szybko, im szybciej czytelnik chce poznać rozwiązanie zagadki. Tracy Darnton sama w specjalnym dodatku (na zakończenie powieści) ujawnia, że brała udział w programie, który wyszukiwał osoby będące superrozpoznawaczami twarzy. Podobnymi umiejętnościami obdarzyła swoich bohaterów, poziom ich zdolności wznosząc jednak na zupełnie inny level.
"Prawda o kłamstwach" to powieść godna polecenia, choć niedopracowane wydaje się jej zakończenie. Jak na powieść w jednym tylko tomie następuje ono zbyt chaotycznie, w efekcie kilku fundamentalnych kwestii jednoznacznie nie wyjaśniając. Choć jasno wskazano na rozwiązanie zagadki, historia Jess przepełniona była tajemnicami, co każe wierzyć, że dopóki bohaterowie nie doświadczą czegoś osobiście, nie powinni ufać jedynie relacji innych osób. Mimo tego cieszę się z faktu, że ukazała się książka ta w polskim przekładzie. Imponująca jest też ilość cytatów, jakie warto z niej zapamiętać, a słowo "pamięć" jest tu kluczem do wszystkiego.
P.S.: Tak - ten basen na okładce zdecydowanie ma znaczenie :)
Ciekawostka: Techniki pamięciowe jak i inne źródła wiedzy o pamięci przywoływane są na początku każdego rozdziału. To dobra propozycja dla wszystkich zainteresowanych tym tematem.
Źródło: Zakładka do Przyszłości
June 25, 2022
Ciekawa książka. O Jess i jej niezawodnie pamięci ale czy na pewno?
Jess ma jeszcze większą niż fotograficzna pamięć.
"dla mnie każdy chwilą świadomości jest takim fotograficznym wspomnieniem"
Ona pamięta dosłownie każdy moment z życia od 11 roku życia.
Mija właśnie miesiąc po śmierci Hanny jej współkatorki. Wczesnej była w pewnym programie z powodu swojej Hipermenzji. A nawet widziała śmierć własnej mamy a najgorsze jest to że to wszystko pamięta. Ale gdy zaczyna dostawać podejrzane wiadomość zaczyna się obawiać ze ktoś z jej starego życia ją znalazł.
Parę rzeczy mnie zaskoczyło ale to była ta jedyna z dość przewidywalnych pozycji. Fajnie się czy tak choć czasem się nudziłam. Jess to ciekawa postać. Niektóre rzeczy serio były zaskakujące. Koniec taki na dwa razy według mnie. Mogli to nawet zakończyć typu obudziła się nadal była w tym programie pod różnymi maszynami czy coś (dobra za du om TMR XDDD)
Myślę że cztery gwiazdki to idealna ocena.
Jess ma jeszcze większą niż fotograficzna pamięć.
"dla mnie każdy chwilą świadomości jest takim fotograficznym wspomnieniem"
Ona pamięta dosłownie każdy moment z życia od 11 roku życia.
Mija właśnie miesiąc po śmierci Hanny jej współkatorki. Wczesnej była w pewnym programie z powodu swojej Hipermenzji. A nawet widziała śmierć własnej mamy a najgorsze jest to że to wszystko pamięta. Ale gdy zaczyna dostawać podejrzane wiadomość zaczyna się obawiać ze ktoś z jej starego życia ją znalazł.
Parę rzeczy mnie zaskoczyło ale to była ta jedyna z dość przewidywalnych pozycji. Fajnie się czy tak choć czasem się nudziłam. Jess to ciekawa postać. Niektóre rzeczy serio były zaskakujące. Koniec taki na dwa razy według mnie. Mogli to nawet zakończyć typu obudziła się nadal była w tym programie pod różnymi maszynami czy coś (dobra za du om TMR XDDD)
Myślę że cztery gwiazdki to idealna ocena.
September 26, 2018
Apenas me ha enganchado. Para ser un thriller apenas ha tenido suspense y desde el principio se sabía cómo iba a acabar. No me he encontrado con muchas sorpresas, aunque es un buen libro para pasar el rato y mejorar el inglés.
July 17, 2018
This was deliciously suspenseful and full of action, secrets and lies. Jess is a fantastic character, unique and tormented by her past. Most of the things that the program put her through are only skimmed over, but the effects of them are so obvious in her voice and actions. She's so traumatised and closed off. And she just feels very, very real.
There are so many mysteries here. First in the facts surrounding Hanna's death and how much Jess did or didn't do to encourage her along and second in Jess's history. In the details of the program and in her mum's death. It's so interesting that right from the start Jess knows all the answers, all of them locked away in her memory, or so she thinks.
I have to say, I enjoyed every single second of this book. I loved the characters and the plot. It was just a brilliant book from start to finish.
There are so many mysteries here. First in the facts surrounding Hanna's death and how much Jess did or didn't do to encourage her along and second in Jess's history. In the details of the program and in her mum's death. It's so interesting that right from the start Jess knows all the answers, all of them locked away in her memory, or so she thinks.
I have to say, I enjoyed every single second of this book. I loved the characters and the plot. It was just a brilliant book from start to finish.
October 11, 2018
This book follows jess who remembers everything. Her roommate fell from their window in what appears to be a suicide. But Jess starts receiving strange messages and she begins to question this as well as her past. Previously she had been part of a research programme but all is not what it appears with the research and Jess ran away and has been hiding ever since.
The plot sounded really interesting but unfortunately, it didn't grab me as much as I was expecting. Despite being a very quick read and I read it in one sitting I feel for a large portion of the book not very much happened. The reveal at the end took place very quickly and I feel that it was very rushed.
For me, I enjoyed reading this book as I did sit and read it in one ok. However, it wasn't as thrilling as I was expecting and I felt that the ending was a bit rushed. I liked the plot and the characters but I would have liked the ending to be a bit more dramatic. There was a lot of build up throughout the novel and the ending happened very quickly. Overall this was an ok read for me. I would potentially pick up more from the author in the future.
The plot sounded really interesting but unfortunately, it didn't grab me as much as I was expecting. Despite being a very quick read and I read it in one sitting I feel for a large portion of the book not very much happened. The reveal at the end took place very quickly and I feel that it was very rushed.
For me, I enjoyed reading this book as I did sit and read it in one ok. However, it wasn't as thrilling as I was expecting and I felt that the ending was a bit rushed. I liked the plot and the characters but I would have liked the ending to be a bit more dramatic. There was a lot of build up throughout the novel and the ending happened very quickly. Overall this was an ok read for me. I would potentially pick up more from the author in the future.
June 17, 2018
I received this ebook free via Netgalley. This does not affect my review.
I love a good unreliable narrator, and the conceit of Jess' story is that she can't possibly be that - she has a photographic memory and complete autobiograpical recall, an astronomically rare combination. I like Jess particularly because she is rather unlikeable - but you as the reader can understand a level of arrogance when you can't possibly recall something wrongly. And then...doubt starts to seep in. Is Jess really infallible? What really happened to her room mate? Why are the other girls being so friendly? Who is Dan? Why is there a new teacher? Who left that note? Why does Jess avoid CCTV?
Wait, wait...what is The Programme?
The Truth About Lies is layer upon layer of mystery, told by someone who might be completely accurate...or might be going out of her mind. What is the truth? You won't know unless you read it, and I recommend that you do...
I love a good unreliable narrator, and the conceit of Jess' story is that she can't possibly be that - she has a photographic memory and complete autobiograpical recall, an astronomically rare combination. I like Jess particularly because she is rather unlikeable - but you as the reader can understand a level of arrogance when you can't possibly recall something wrongly. And then...doubt starts to seep in. Is Jess really infallible? What really happened to her room mate? Why are the other girls being so friendly? Who is Dan? Why is there a new teacher? Who left that note? Why does Jess avoid CCTV?
Wait, wait...what is The Programme?
The Truth About Lies is layer upon layer of mystery, told by someone who might be completely accurate...or might be going out of her mind. What is the truth? You won't know unless you read it, and I recommend that you do...
June 18, 2018
An interesting book that is very well written told by protagonist who might be telling the truth or going out of her mind. This book kept me reading and I couldn't put it down. I would highly recommend to anyone looking for a good thrilling read.
January 30, 2020
Review to come!
January 12, 2024
I was intrigued by this book as the blurb left a lot of the plot a mystery. The main character Jess has an amazing memory, in that she never forgets.
I enjoyed reading about such a unique character and the challenges she faced. There was lots of “spooky” things happening and you never knew who you could trust. The book focused on two main plot points, however, only one was wrapped up in the end so you are left with questions regarding the other.
The book had a bit of everything, and I wasn’t sure what was going to happen next.
I enjoyed reading about such a unique character and the challenges she faced. There was lots of “spooky” things happening and you never knew who you could trust. The book focused on two main plot points, however, only one was wrapped up in the end so you are left with questions regarding the other.
The book had a bit of everything, and I wasn’t sure what was going to happen next.
October 26, 2018
Between 2 and 2.5 stars maybe? This wasn’t really for me.
August 26, 2023
To zakończenie zapowiadało się tak obiecująco, a tu klops.
April 2, 2020
I was intrigued by this book when I first heard about it. It's about Jess, a girl who can remember everything that has ever happened to her. Want to know what she was wearing on January the 13th 2010? She can tell you. Want her to recite an encyclopedia? She can do it as easy as breathing. Due to her brilliant and rare ability to recall everything that's happened to her, she fell into the hands of a research team who ran the Programme. However, they quickly abandoned all recognition of ethics and morals in pursuit of knowledge. Finally managing to escape, Jess finds herself at an international boarding school where she tries to live a normal life. However, normality is shattered when her roommate dies in a suspected suicide, a new boy shows up who takes a liking to Jess, and coded messages start appearing around the school making Jess believe that someone knows more about her and her past then they're letting on.
I firstly want to say that I don't read thrillers pretty much ever. I like books that are happy and fluffy, and thrillers don't generally fall into that category. But lately I've been in the mood for a good mystery/thriller. I tend to read this genre if it falls under the children's fiction bracket as I know I won't be reading anything too scary if I stick to that. BUT, for this I made an exception as I thought the plot sounded super interesting. I was really hoping that I would love this, but it fell flat for me.
The Positives:
1. It's very readable.
There are a few twists and subtle revelations that made me want to keep reading. There were several questions I had that had me flying through the pages, hoping that my questions would be answered soon.
2. I liked Dan, the love interest.
He was sweet and incredibly patient with Jess. I liked that he helped her with her burden.
The Negatives:
Unfortunately, the negatives far outweigh the positives for this one.
1. I didn't like the characters, especially Jess
I know I say this in pretty much every review, but characters make or break a book for me. A book can have no plot, I'll hardly bat an eyelash. Mediocre writing? Eh, we can't all be Jane Austen. But one-dimensional, unlikable characters? I'm outta here.
I really, really didn't like Jess. She thinks she's better than everybody else and looks disdainfully at every other character in the book. She makes catty remarks about pretty much every other girl in the book. Maya and Keira, the two other female characters in the book, weren't too bad. Okay, Keira, wasn't that great but Maya was actually very sweet to Jess. They both tried including her and making sure she was okay, but Jess constantly belittles them and makes comments about them being vapid. When they're choosing a colour for shirts they need to wear on a hike in honour of Hanna, Jess's roommate who died, Jess purposely suggests a colour that will make Maya look bad. UGH.
The true extent of Jess's vindictive nature is revealed later on in the book. Hanna was troubled in the sense that she suffered severely from body image issues and eating disorders. Jess, knowing this, still egged her on to drink things to lose weight and do stuff that would harm Hanna. It was actually quite sickening. She's absolutely terrible and towards the end it's revealed that the actions of the Programme may have affected her empathy slightly, but there was no self-recognition of this. There was no character change. The book ended with Jess being just as cruel as she was in the beginning of the book. I really didn't like her at all.
2. The other characters were underdeveloped
I didn't like Jess, but there were no other characters that particularly stood out to me. I liked Dan but he didn't have that much of an impact like Will Herondale or whoever. The other characters that featured were all just very one-dimensional and bland. And quite horrible too. Like Dr Harrison, the therapist? He was awful, but the book portrayed him as someone to pity! He wasn't properly licensed (I'm not sure if that's the correct terminology or not, but he wasn't a legit therapist) and he used methods that would've had him completely banned from practicing again. Worst of all, which just proves my point of Jess being a horrible person, when he reveals the role he played in Hanna's death, Jess does nothing despite knowing the damage he's already inflicted. It was practically criminal.
Hanna also wasn't developed at all. I didn't know her character at all, so I didn't care much for her as her character wasn't developed at ALL. Apart from knowing she was blonde, skinny, and mentally ill I knew absolutely nothing about her character. Were her and Jess even actually friends? I DON'T KNOW.
3. The plot
The plot honestly felt quite messy. There were several loose ends that were never tied up. Like did the teacher (I can't remember his name) die at the end of the book or did he escape? Was Jess reunited with this other character whose name I won't mention because spoilers? How did Hanna actually die? The Hanna plot line also felt so unnecessary and I'm still not actually sure what role it played in the story. Maybe it was a way to show how the results of the Programme had such a damaging effect on Jess's empathy abilities but it just felt contrived and unnecessary. I feel as if the author had developed the plot about the Programme this book would've been SO much better.
4. Traumatic events as a plot device
I get that there are books about things that are really difficult to talk about. Unfortunately we live in a fallen world and people experience horrific things. Books are written about these things, sometimes as a healing process for the author, and sometimes for the reader to feel understood. However, these books should be written with sensitivity and deal with the issue appropriately. That didn't happen in this book. I'm still not entirely sure if Hanna's fall was intentional or not, that too was quite vague, but I feel like it could've been handled better. It wasn't really dealt with properly, I felt, and I feel like it could be upsetting to a lot of readers. I thought this was going to play an integral role in the mystery but it just felt like a piece of plot that was placed there to add drama and angst. It's a traumatic event that I felt was used as a plot device and that's not cool. At all. As Hanna's death was the result of a sensitive topic, I feel as if it could've been handled with more gentleness.
The plot really wasn't as great as I thought it would be. It was underwhelming, messy, and had various loose ends. It had potential. There was suspense and a build up but it was extremely underwhelming. I felt like it was being pulled in two directions: the unnecessary addition of Hanna's death and the danger of the Programme finding Jess. Both plot lines weren't developed and didn't add that much in the way of Jess's character development which I really think they should've because chica was hecka unlikable.
6. The lack of female friendships
I was going to end the review at the last paragraph but I realised I had more to rant about. This book was published in 2018, and I really thought we would've left females tearing females down back in 2011, but no. Jess had no female friends and the ones who did try to be her friends, she was terrible to. Anything they did, even the acts of kindness, she treated with contempt. Her relationship with Hanna was so toxic as well, what little was described of it, that is. All I know is that Hannah would ditch her friends at the drop of a hat and had little respect for them. I also know that Jess would deliberately make Hanna feel bad about herself, perhaps because she was jealous of her. It was toxic and awful and Jess never seemed to show adequate remorse at the role she played in Hanna's death. There were no positive female friendships. Toxicity, jealousy, and betrayal ran rampant and it wasn't properly addressed.
I really wanted to like this. I was hoping I'd have a thrilling, exciting reading experience but instead I was met with one-dimensional and vindictive characters, an underwhelming plot, and a slightly problematic storyline. I think if I could use one word to sum up my reading experience it would be underwhelming. Everything felt underdeveloped and I couldn't connect to the plot or the characters. I was so disappointed in this book. I was hoping the ending would be good at least, but it wasn't. Had I known this, I wouldn't have bothered finishing it.
Also, it's important for me to mention that there are trigger warnings for this book, quite a few of them. So just be aware when you go into it: suicide, depression, body dysmorphia, bulimia, eating disorders
I firstly want to say that I don't read thrillers pretty much ever. I like books that are happy and fluffy, and thrillers don't generally fall into that category. But lately I've been in the mood for a good mystery/thriller. I tend to read this genre if it falls under the children's fiction bracket as I know I won't be reading anything too scary if I stick to that. BUT, for this I made an exception as I thought the plot sounded super interesting. I was really hoping that I would love this, but it fell flat for me.
The Positives:
1. It's very readable.
There are a few twists and subtle revelations that made me want to keep reading. There were several questions I had that had me flying through the pages, hoping that my questions would be answered soon.
2. I liked Dan, the love interest.
He was sweet and incredibly patient with Jess. I liked that he helped her with her burden.
The Negatives:
Unfortunately, the negatives far outweigh the positives for this one.
1. I didn't like the characters, especially Jess
I know I say this in pretty much every review, but characters make or break a book for me. A book can have no plot, I'll hardly bat an eyelash. Mediocre writing? Eh, we can't all be Jane Austen. But one-dimensional, unlikable characters? I'm outta here.
I really, really didn't like Jess. She thinks she's better than everybody else and looks disdainfully at every other character in the book. She makes catty remarks about pretty much every other girl in the book. Maya and Keira, the two other female characters in the book, weren't too bad. Okay, Keira, wasn't that great but Maya was actually very sweet to Jess. They both tried including her and making sure she was okay, but Jess constantly belittles them and makes comments about them being vapid. When they're choosing a colour for shirts they need to wear on a hike in honour of Hanna, Jess's roommate who died, Jess purposely suggests a colour that will make Maya look bad. UGH.
The true extent of Jess's vindictive nature is revealed later on in the book. Hanna was troubled in the sense that she suffered severely from body image issues and eating disorders. Jess, knowing this, still egged her on to drink things to lose weight and do stuff that would harm Hanna. It was actually quite sickening. She's absolutely terrible and towards the end it's revealed that the actions of the Programme may have affected her empathy slightly, but there was no self-recognition of this. There was no character change. The book ended with Jess being just as cruel as she was in the beginning of the book. I really didn't like her at all.
2. The other characters were underdeveloped
I didn't like Jess, but there were no other characters that particularly stood out to me. I liked Dan but he didn't have that much of an impact like Will Herondale or whoever. The other characters that featured were all just very one-dimensional and bland. And quite horrible too. Like Dr Harrison, the therapist? He was awful, but the book portrayed him as someone to pity! He wasn't properly licensed (I'm not sure if that's the correct terminology or not, but he wasn't a legit therapist) and he used methods that would've had him completely banned from practicing again. Worst of all, which just proves my point of Jess being a horrible person, when he reveals the role he played in Hanna's death, Jess does nothing despite knowing the damage he's already inflicted. It was practically criminal.
Hanna also wasn't developed at all. I didn't know her character at all, so I didn't care much for her as her character wasn't developed at ALL. Apart from knowing she was blonde, skinny, and mentally ill I knew absolutely nothing about her character. Were her and Jess even actually friends? I DON'T KNOW.
3. The plot
The plot honestly felt quite messy. There were several loose ends that were never tied up. Like did the teacher (I can't remember his name) die at the end of the book or did he escape? Was Jess reunited with this other character whose name I won't mention because spoilers? How did Hanna actually die? The Hanna plot line also felt so unnecessary and I'm still not actually sure what role it played in the story. Maybe it was a way to show how the results of the Programme had such a damaging effect on Jess's empathy abilities but it just felt contrived and unnecessary. I feel as if the author had developed the plot about the Programme this book would've been SO much better.
4. Traumatic events as a plot device
I get that there are books about things that are really difficult to talk about. Unfortunately we live in a fallen world and people experience horrific things. Books are written about these things, sometimes as a healing process for the author, and sometimes for the reader to feel understood. However, these books should be written with sensitivity and deal with the issue appropriately. That didn't happen in this book. I'm still not entirely sure if Hanna's fall was intentional or not, that too was quite vague, but I feel like it could've been handled better. It wasn't really dealt with properly, I felt, and I feel like it could be upsetting to a lot of readers. I thought this was going to play an integral role in the mystery but it just felt like a piece of plot that was placed there to add drama and angst. It's a traumatic event that I felt was used as a plot device and that's not cool. At all. As Hanna's death was the result of a sensitive topic, I feel as if it could've been handled with more gentleness.
The plot really wasn't as great as I thought it would be. It was underwhelming, messy, and had various loose ends. It had potential. There was suspense and a build up but it was extremely underwhelming. I felt like it was being pulled in two directions: the unnecessary addition of Hanna's death and the danger of the Programme finding Jess. Both plot lines weren't developed and didn't add that much in the way of Jess's character development which I really think they should've because chica was hecka unlikable.
6. The lack of female friendships
I was going to end the review at the last paragraph but I realised I had more to rant about. This book was published in 2018, and I really thought we would've left females tearing females down back in 2011, but no. Jess had no female friends and the ones who did try to be her friends, she was terrible to. Anything they did, even the acts of kindness, she treated with contempt. Her relationship with Hanna was so toxic as well, what little was described of it, that is. All I know is that Hannah would ditch her friends at the drop of a hat and had little respect for them. I also know that Jess would deliberately make Hanna feel bad about herself, perhaps because she was jealous of her. It was toxic and awful and Jess never seemed to show adequate remorse at the role she played in Hanna's death. There were no positive female friendships. Toxicity, jealousy, and betrayal ran rampant and it wasn't properly addressed.
I really wanted to like this. I was hoping I'd have a thrilling, exciting reading experience but instead I was met with one-dimensional and vindictive characters, an underwhelming plot, and a slightly problematic storyline. I think if I could use one word to sum up my reading experience it would be underwhelming. Everything felt underdeveloped and I couldn't connect to the plot or the characters. I was so disappointed in this book. I was hoping the ending would be good at least, but it wasn't. Had I known this, I wouldn't have bothered finishing it.
Also, it's important for me to mention that there are trigger warnings for this book, quite a few of them. So just be aware when you go into it: suicide, depression, body dysmorphia, bulimia, eating disorders
March 27, 2019
Jess Wilson cierpi na hipermnezję – z wyjątkową dokładnością zapamiętuje każdy najmniejszy szczegół swojego życia – zdarzenia, miejsca, osoby, wypowiedziane przez nie słowa. Jest w stanie odtworzyć w głowie nawet to, co miało miejsce wiele lat temu, tak jakby zdarzyło się przed chwilą. Pamięta profesor Coleman i program badawczy, który badał ją i kontrolował przez lata. Pamięta tragiczną śmierć matki pod kołami czerwonego samochodu. Pamięta starania o rozpoczęcie nowego życia w szkole z internatem Dartmoor. Pamięta również moment, w którym jej przyjaciółka wypadła z okna.
Kiedy Jess zaczyna otrzymywać tajemnicze zaszyfrowane wiadomości, uświadamia sobie, że będzie musiała zmierzyć się z przeszłością. Zaczyna się zastanawiać, czy aby na pewno może ufać ludziom w swoim otoczeniu. Jednak kiedy twoja głowa pęka w szwach od informacji, bardzo trudno jest odróżnić prawdę od kłamstwa.
Nigdy wcześniej nie spotkałam się z nazwiskiem Tracy Darnton ani z jej książkami. Nie zastanawiałam się też długo przed rozpoczęciem lektury Prawdy o kłamstwach – chciałam podejść do tej książki z czystym umysłem, nie tworząc żadnych oczekiwań względem niej. Choć literatura młodzieżowa jest jednym z moich ulubionych gatunków książek, ostatnio bardzo rzadko po nią sięgam. W zasadzie jest to dopiero pierwsza młodzieżówka w pełnym tego słowa znaczeniu, jaką przeczytałam w tym roku. Choć teraz już wiem, że Prawda o kłamstwach nie zapisze się trwale w mojej pamięci i choć mam świadomość jej wad, wspominam ją jako porządną opowieść, która może skutecznie zająć myśli na kilka wieczorów.
Zacznijmy od największej zalety książki – poruszanej przez nią tematyki eksperymentów medycznych. Główna bohaterka Prawdy o kłamstwach, Jess Wilson, „choruje” na hipermnezję, czyli posiada pamięć absolutną. Zapisuje w swojej głowie najmniejsze detale i jest w stanie przywołać w najdrobniejszych szczegółach dowolny dzień swojego życia. Zjawisko hipermnezji istnieje naprawdę – nie jest to fikcja literacka – lecz występuje niezwykle rzadko. I choć osoby z żałośnie słabą pamięcią (jak ja) mogą pozazdrościć Jess jej zdolności, pamięć absolutna ma swoje minusy – w końcu brak możliwości wyrzucenia z głowy wspomnień o zdarzeniach traumatycznych nie jest niczym miłym, a ludzki mózg nie bez powodu je rozmywa. Z uwagi na swoją wyjątkowość, Jess trafiła pod skrzydła doktor Coleman zajmującej się badaniami nad pamięcią. Choć początkowo były one zupełnie nieinwazyjne i nie wymagały ingerencji w pracę organizmu dziewczynki, z czasem stały się niebezpieczne. Szczególnie w momencie, gdy po śmierci matki Jess jedyną osobą zdolną do zajęcia się dziewczynką, była sama profesor Coleman, eksperymenty stwarzały coraz większe zagrożenie dla badanej. W czasie trwania akcji książki Jess jest już niemal dorosła i znajduje się w odległej od siedziby Coleman szkole z internatem, jednak nie zapomina o tym, co kobieta jej zrobiła.
Jeśli mieliście kiedyś okazję oglądać serial Stranger Things, pewnie kojarzycie występujący tam motyw eksperymentów. Wprawdzie Prawda o kłamstwach pozbawiona jest wszelkich elementów paranormalnych mocy i fantastycznych stworzeń obecnych w produkcji Netfliksa, lecz nie mogłam pozbyć się myśli o analogii niektórych sytuacji. Cały temat eksperymentów nad pamięcią wydaje mi się szalenie ciekawy. Dziś, aby napisać młodzieżówkę, która zostanie zapamiętana, trzeba mieć unikatowy pomysł na nią – element, który wyróżni ją z grona tysięcy podobnych. Tracy Darnton znalazła właśnie taki element – powracający wątek eksperymentów psychologicznych, który wciąż przykuwa uwagę czytelnika i nie pozwala się oderwać.
Intrygującym elementem Prawdy o kłamstwach są przewijające się przez nią ćwiczenia na pamięć. Jako że jest to motyw przewodni książki, autorka postanowiła zaangażować w całą sprawę również czytelnika i co jakiś czas na początku rozdziałów podsuwa mu zadania mające na celu wyćwiczenie lepszego i skuteczniejszego zapamiętywania. Dla mnie, jako dla osoby, która lubi wszelkiego rodzaju gry logiczne i umysłowe, była to świetna zabawa.
Drugą zaletą Prawdy o kłamstwach jest główna bohaterka, Jess. Nastolatki w młodzieżówkach często bywają głupimi trzpiotkami, które w głowie nie mają niczego wartościowego, a ich największym zmartwieniem jest brak chłopaka lub zbyt mała popularność w szkole. Jess wyróżnia się na tym tle – jest inteligentna, bystra i spostrzegawcza, niesamowicie krytyczna w stosunku do otaczającego ją świata. Różni się od swoich koleżanek i większości dziewcząt w szkole, przez co pozostaje czasem na uboczu. Niewątpliwie można się z tą bohaterką utożsamiać, ponieważ jest ludzka. Pomijając jej nadzwyczajną zdolność do zapamiętywania szczegółów, wydawała mi się być prawdziwą osobą z krwi i kości, która miałaby szansę zaistnieć w rzeczywistości. Autorce naprawdę dobrze wyszła kreacja Jess, czego niestety nie można powiedzieć o reszcie bohaterów Prawdy o kłamstwach.
Analiza psychologiczna wszystkich postaci poza Jess nie jest ani trochę pogłębiona. Mam wrażenie, że ich charakter określa jedna, maksymalnie dwie cechy i to tyle. Każdego z nich można właściwie opisać jednym krótkim zdaniem. Dan to słodki przystojniak, a Maya i Kiera są pięknościami o mało imponującym ilorazie inteligencji. Choć te postacie przewijają się przez powieść niemal na każdej stronie, nie dowiadujemy się o nich niczego znaczącego. Jess jest w Prawdzie o kłamstwach Słońcem, a jej przyjaciele resztą ciał niebieskich, krążących wokół niej. Są zaledwie statystami w sztuce, w której ona gra główną rolę. Żałuję, że autorka potraktowała ich z takim brakiem dbałości – w końcu po postaci Jess widać, że potrafi tworzyć pełnowymiarowych bohaterów.
Przyznam, że książka od samego początku mnie porwała i przez pierwsze 100 stron wprost nie mogłam się od niej oderwać. Po poprzedniej żenująco słabej lekturze, jaką na swoje nieszczęście czytałam, Prawda o kłamstwach wydała mi się wybawieniem – historią wciągającą, z ciekawym motywem przewodnim, intrygującą bohaterką i z rozumem. Wciąż trzymałam tylko kciuki, aby mój zachwyt utrzymał się na tym samym poziomie aż do samego końca. Niestety, tak się nie stało. Po pewnym czasie zaczęłam zauważać mankamenty tej powieści, delikatne potknięcia autorki, które wpłynęły na moją końcową ocenę. Nie są to rzeczy na tyle znaczące, żeby miały odebrać Prawdzie o kłamstwach tytuł „dobrej młodzieżówki”, jaki jej nadałam, jednak nie mogę ich przemilczeć. Nie byłam zadowolona, gdy wątek romansowy zaczynał dominować nad motywem pamięci i eksperymentów psychologicznych, zabijając to, co w tej książce najlepsze. Czasem ogromnie dziwiłam się zachowaniu Jess, która pod wpływem emocji działała zupełnie nielogicznie i nieracjonalnie. Ogólnie rzecz biorąc, początkowy czar historii stopniowo pryskał, jednak na samym końcu wciąż trochę go jeszcze pozostało.
Prawda o kłamstwach to młodzieżówka, która potrafi zająć umysł na długie godziny. Znajdziecie w niej oryginalny motyw, nieczęsto poruszany w książkach oraz bystrą bohaterkę, z którą można się utożsamiać. Z uwagi na to, że część wątków nie została domknięta, myślę, że w przyszłości możemy spodziewać się kontynuacji, którą z chęcią przeczytam. Książki takie jak ta, choć nie zostaną w pamięci na długo, są przyjemną odskocznią od codzienności.
booksofsouls.blogspot.com
Kiedy Jess zaczyna otrzymywać tajemnicze zaszyfrowane wiadomości, uświadamia sobie, że będzie musiała zmierzyć się z przeszłością. Zaczyna się zastanawiać, czy aby na pewno może ufać ludziom w swoim otoczeniu. Jednak kiedy twoja głowa pęka w szwach od informacji, bardzo trudno jest odróżnić prawdę od kłamstwa.
Nigdy wcześniej nie spotkałam się z nazwiskiem Tracy Darnton ani z jej książkami. Nie zastanawiałam się też długo przed rozpoczęciem lektury Prawdy o kłamstwach – chciałam podejść do tej książki z czystym umysłem, nie tworząc żadnych oczekiwań względem niej. Choć literatura młodzieżowa jest jednym z moich ulubionych gatunków książek, ostatnio bardzo rzadko po nią sięgam. W zasadzie jest to dopiero pierwsza młodzieżówka w pełnym tego słowa znaczeniu, jaką przeczytałam w tym roku. Choć teraz już wiem, że Prawda o kłamstwach nie zapisze się trwale w mojej pamięci i choć mam świadomość jej wad, wspominam ją jako porządną opowieść, która może skutecznie zająć myśli na kilka wieczorów.
Zacznijmy od największej zalety książki – poruszanej przez nią tematyki eksperymentów medycznych. Główna bohaterka Prawdy o kłamstwach, Jess Wilson, „choruje” na hipermnezję, czyli posiada pamięć absolutną. Zapisuje w swojej głowie najmniejsze detale i jest w stanie przywołać w najdrobniejszych szczegółach dowolny dzień swojego życia. Zjawisko hipermnezji istnieje naprawdę – nie jest to fikcja literacka – lecz występuje niezwykle rzadko. I choć osoby z żałośnie słabą pamięcią (jak ja) mogą pozazdrościć Jess jej zdolności, pamięć absolutna ma swoje minusy – w końcu brak możliwości wyrzucenia z głowy wspomnień o zdarzeniach traumatycznych nie jest niczym miłym, a ludzki mózg nie bez powodu je rozmywa. Z uwagi na swoją wyjątkowość, Jess trafiła pod skrzydła doktor Coleman zajmującej się badaniami nad pamięcią. Choć początkowo były one zupełnie nieinwazyjne i nie wymagały ingerencji w pracę organizmu dziewczynki, z czasem stały się niebezpieczne. Szczególnie w momencie, gdy po śmierci matki Jess jedyną osobą zdolną do zajęcia się dziewczynką, była sama profesor Coleman, eksperymenty stwarzały coraz większe zagrożenie dla badanej. W czasie trwania akcji książki Jess jest już niemal dorosła i znajduje się w odległej od siedziby Coleman szkole z internatem, jednak nie zapomina o tym, co kobieta jej zrobiła.
Jeśli mieliście kiedyś okazję oglądać serial Stranger Things, pewnie kojarzycie występujący tam motyw eksperymentów. Wprawdzie Prawda o kłamstwach pozbawiona jest wszelkich elementów paranormalnych mocy i fantastycznych stworzeń obecnych w produkcji Netfliksa, lecz nie mogłam pozbyć się myśli o analogii niektórych sytuacji. Cały temat eksperymentów nad pamięcią wydaje mi się szalenie ciekawy. Dziś, aby napisać młodzieżówkę, która zostanie zapamiętana, trzeba mieć unikatowy pomysł na nią – element, który wyróżni ją z grona tysięcy podobnych. Tracy Darnton znalazła właśnie taki element – powracający wątek eksperymentów psychologicznych, który wciąż przykuwa uwagę czytelnika i nie pozwala się oderwać.
Intrygującym elementem Prawdy o kłamstwach są przewijające się przez nią ćwiczenia na pamięć. Jako że jest to motyw przewodni książki, autorka postanowiła zaangażować w całą sprawę również czytelnika i co jakiś czas na początku rozdziałów podsuwa mu zadania mające na celu wyćwiczenie lepszego i skuteczniejszego zapamiętywania. Dla mnie, jako dla osoby, która lubi wszelkiego rodzaju gry logiczne i umysłowe, była to świetna zabawa.
Drugą zaletą Prawdy o kłamstwach jest główna bohaterka, Jess. Nastolatki w młodzieżówkach często bywają głupimi trzpiotkami, które w głowie nie mają niczego wartościowego, a ich największym zmartwieniem jest brak chłopaka lub zbyt mała popularność w szkole. Jess wyróżnia się na tym tle – jest inteligentna, bystra i spostrzegawcza, niesamowicie krytyczna w stosunku do otaczającego ją świata. Różni się od swoich koleżanek i większości dziewcząt w szkole, przez co pozostaje czasem na uboczu. Niewątpliwie można się z tą bohaterką utożsamiać, ponieważ jest ludzka. Pomijając jej nadzwyczajną zdolność do zapamiętywania szczegółów, wydawała mi się być prawdziwą osobą z krwi i kości, która miałaby szansę zaistnieć w rzeczywistości. Autorce naprawdę dobrze wyszła kreacja Jess, czego niestety nie można powiedzieć o reszcie bohaterów Prawdy o kłamstwach.
Analiza psychologiczna wszystkich postaci poza Jess nie jest ani trochę pogłębiona. Mam wrażenie, że ich charakter określa jedna, maksymalnie dwie cechy i to tyle. Każdego z nich można właściwie opisać jednym krótkim zdaniem. Dan to słodki przystojniak, a Maya i Kiera są pięknościami o mało imponującym ilorazie inteligencji. Choć te postacie przewijają się przez powieść niemal na każdej stronie, nie dowiadujemy się o nich niczego znaczącego. Jess jest w Prawdzie o kłamstwach Słońcem, a jej przyjaciele resztą ciał niebieskich, krążących wokół niej. Są zaledwie statystami w sztuce, w której ona gra główną rolę. Żałuję, że autorka potraktowała ich z takim brakiem dbałości – w końcu po postaci Jess widać, że potrafi tworzyć pełnowymiarowych bohaterów.
Przyznam, że książka od samego początku mnie porwała i przez pierwsze 100 stron wprost nie mogłam się od niej oderwać. Po poprzedniej żenująco słabej lekturze, jaką na swoje nieszczęście czytałam, Prawda o kłamstwach wydała mi się wybawieniem – historią wciągającą, z ciekawym motywem przewodnim, intrygującą bohaterką i z rozumem. Wciąż trzymałam tylko kciuki, aby mój zachwyt utrzymał się na tym samym poziomie aż do samego końca. Niestety, tak się nie stało. Po pewnym czasie zaczęłam zauważać mankamenty tej powieści, delikatne potknięcia autorki, które wpłynęły na moją końcową ocenę. Nie są to rzeczy na tyle znaczące, żeby miały odebrać Prawdzie o kłamstwach tytuł „dobrej młodzieżówki”, jaki jej nadałam, jednak nie mogę ich przemilczeć. Nie byłam zadowolona, gdy wątek romansowy zaczynał dominować nad motywem pamięci i eksperymentów psychologicznych, zabijając to, co w tej książce najlepsze. Czasem ogromnie dziwiłam się zachowaniu Jess, która pod wpływem emocji działała zupełnie nielogicznie i nieracjonalnie. Ogólnie rzecz biorąc, początkowy czar historii stopniowo pryskał, jednak na samym końcu wciąż trochę go jeszcze pozostało.
Prawda o kłamstwach to młodzieżówka, która potrafi zająć umysł na długie godziny. Znajdziecie w niej oryginalny motyw, nieczęsto poruszany w książkach oraz bystrą bohaterkę, z którą można się utożsamiać. Z uwagi na to, że część wątków nie została domknięta, myślę, że w przyszłości możemy spodziewać się kontynuacji, którą z chęcią przeczytam. Książki takie jak ta, choć nie zostaną w pamięci na długo, są przyjemną odskocznią od codzienności.
booksofsouls.blogspot.com
February 7, 2020
Honestly, just disappointed.
The idea behind this book is an interesting one. The book is based around memory and the sciences involved etc.
The main character, Jess, completely ruins the novel. Well, Jess and a few other factors. The writing is mediocre. Most of the characters in this story are completely unrealistic. The ending was just dissatisfying and incredibly rushed (did anyone even proofread that part of the book?) The plot holes are huge. Plus the unnecessary plot points to make it well and truly "young adult fiction" [excessive kissing without reason, feminist mottos, forced roadtrips] just felt like they had been squashed into the book to make it readable.
I really could go on, but I dont see the point in spending any more time on this book. I wouldn't recommend.
The idea behind this book is an interesting one. The book is based around memory and the sciences involved etc.
The main character, Jess, completely ruins the novel. Well, Jess and a few other factors. The writing is mediocre. Most of the characters in this story are completely unrealistic. The ending was just dissatisfying and incredibly rushed (did anyone even proofread that part of the book?) The plot holes are huge. Plus the unnecessary plot points to make it well and truly "young adult fiction" [excessive kissing without reason, feminist mottos, forced roadtrips] just felt like they had been squashed into the book to make it readable.
I really could go on, but I dont see the point in spending any more time on this book. I wouldn't recommend.
June 9, 2021
Honestly, when I bought the book I thought it would be about some sweet romance but it turns out to be something so different. I enjoyed reading this book. Literally a page turner.
April 15, 2024
Bardzo dobra książka z dość oryginalną fabułą. Nie sądziłam, że aż tak mi się spodoba. Wchodzi jak po maśle, chociaż koniec pozostawia wiele do życzenia...
February 26, 2019
Once, long ago and probably in a land far away, I used to lecture in Children’s Literature. For the best part of forty years, if you wanted to know what was current on the children’s/YA book scene I was the person to whom you turned. However, over the last decade I have gradually left that existence behind and very much lost touch with what is being published in a field that dominated my reading for most of my adult life. Then, a couple of weeks ago Waterstones sent me one of their regular emails announcing the short lists for their Children’s Book Prize for 2019 and just out of curiosity I glanced through it to see if there were any names I recognised. What I wasn’t expecting was to see my own surname there.
Now, if your name is Smith or Jones coming across someone with the same surname as you must be pretty much a daily occurrence, but when you share that name with less than two hundred people world wide it rather takes your breath away. So, out of sheer nosiness for the first time in over ten years I found myself ordering and reading a YA novel and, thank goodness, very much enjoying it.
Jess Wilson is a relatively new student at Dartmeet College in Devon. Like many of the other students there she has been traumatised by the fate of her roommate, Hanna, who has fallen to her death from the window of the room they shared. The relationship between Jess and Hanna had been fraught, not the least because Hanna had started a romance with Ed, the boy that Jess fancied, and Jess, when we first meet her, is clearly concerned that her subsequent behaviour towards Hanna was responsible, in one way or another, for her death. However, Jess has far more to worry her than that, because she carries secrets from her past life that isolate her not only from the other students but from the wider world as well. Blessed or cursed (take your pick) not only with a photographic (eidetic) memory but also with hyperthymesia, the type of memory that allows an individual to recall everything that has ever happened to them, Jess has run away from a programme led by one Professor Coleman where she has been more or less used as a lab rat to find out whether or not it is possible to erase traumatic memories from people’s minds. No more PTSD - or at least that is the more anodyne of the possible outcomes of the Professor’s research. Of course, if you want to test a theory like that then the subject involved has to have a traumatic memory for you to erase and Jess’s memory of her mother’s death in a road traffic accident fits the bill perfectly.
Or does it? As Jess finds herself, however unwillingly, becoming more and more involved in the life of the College and her fellow students she, and the reader, begin to question the accuracy and the completeness of her recall. If there is no one against whom you can test your memory how do you know what you remember is what actually happened; how can you be certain that there aren’t things that you have forgotten? This is a first person narrative. When I am being told that the narrator is as reliable as it is possible to get, perhaps I should be asking if really, however unwittingly, Jess isn’t the ultimate unreliable narrator. Was she involved in Hanna’s death? Is Professor Coleman actually the monster she makes out? This is what Jess and the reader have to explore.
The Truth About Lies is an extremely interesting exploration both of how our memory can define us and how it can deceive us as to who we truly are. Coming immediately after my reading of Diane Setterfield’s Bellman and Black, where memory is set against thought, Tracy Darnton’s book pits it against feelings, suggesting that while it may be possible to wipe out recall of events, erasing the feelings attached to those events is neither possible nor desirable. This is an excellent first novel and if I baulked a bit at the dénouement I pulled myself up short and reminded myself that many an adult thriller has an ending that seems a bit too neat. Will it win the Waterstone’s prize? I don’t know. Maybe I should return to my roots and read the other contenders. This book has made me recall why I chose to specialise in Children’s Literature in the first place.
First posted at cafesociety956.wordpress.com
Now, if your name is Smith or Jones coming across someone with the same surname as you must be pretty much a daily occurrence, but when you share that name with less than two hundred people world wide it rather takes your breath away. So, out of sheer nosiness for the first time in over ten years I found myself ordering and reading a YA novel and, thank goodness, very much enjoying it.
Jess Wilson is a relatively new student at Dartmeet College in Devon. Like many of the other students there she has been traumatised by the fate of her roommate, Hanna, who has fallen to her death from the window of the room they shared. The relationship between Jess and Hanna had been fraught, not the least because Hanna had started a romance with Ed, the boy that Jess fancied, and Jess, when we first meet her, is clearly concerned that her subsequent behaviour towards Hanna was responsible, in one way or another, for her death. However, Jess has far more to worry her than that, because she carries secrets from her past life that isolate her not only from the other students but from the wider world as well. Blessed or cursed (take your pick) not only with a photographic (eidetic) memory but also with hyperthymesia, the type of memory that allows an individual to recall everything that has ever happened to them, Jess has run away from a programme led by one Professor Coleman where she has been more or less used as a lab rat to find out whether or not it is possible to erase traumatic memories from people’s minds. No more PTSD - or at least that is the more anodyne of the possible outcomes of the Professor’s research. Of course, if you want to test a theory like that then the subject involved has to have a traumatic memory for you to erase and Jess’s memory of her mother’s death in a road traffic accident fits the bill perfectly.
Or does it? As Jess finds herself, however unwillingly, becoming more and more involved in the life of the College and her fellow students she, and the reader, begin to question the accuracy and the completeness of her recall. If there is no one against whom you can test your memory how do you know what you remember is what actually happened; how can you be certain that there aren’t things that you have forgotten? This is a first person narrative. When I am being told that the narrator is as reliable as it is possible to get, perhaps I should be asking if really, however unwittingly, Jess isn’t the ultimate unreliable narrator. Was she involved in Hanna’s death? Is Professor Coleman actually the monster she makes out? This is what Jess and the reader have to explore.
The Truth About Lies is an extremely interesting exploration both of how our memory can define us and how it can deceive us as to who we truly are. Coming immediately after my reading of Diane Setterfield’s Bellman and Black, where memory is set against thought, Tracy Darnton’s book pits it against feelings, suggesting that while it may be possible to wipe out recall of events, erasing the feelings attached to those events is neither possible nor desirable. This is an excellent first novel and if I baulked a bit at the dénouement I pulled myself up short and reminded myself that many an adult thriller has an ending that seems a bit too neat. Will it win the Waterstone’s prize? I don’t know. Maybe I should return to my roots and read the other contenders. This book has made me recall why I chose to specialise in Children’s Literature in the first place.
First posted at cafesociety956.wordpress.com
April 12, 2019
Wybitna dziewczyna, która pamięta każdy element swojego życia? Z jednej strony można pomyśleć, że to świetna rzecz! Na pewno przydałoby się to w trakcie sprawdzianów czy robienia zakupów. Gorzej, że w takim przypadku pamięta się również ze szczegółami śmierć bliskich i każde złe wydarzenie, które miało miejsce w twoim życiu. Idealna pamięć jest pociągająca, ale z drugiej strony niesie za sobą konsekwencje, których łatwo można się domyślić. Właśnie dlatego Prawda o kłamstwach tak bardzo mnie zainteresowała! Zastanawiałam się, jak ten pomysł zostanie przedstawiony i czy można zawierzyć, że dokonano tego w trafny sposób?
Autorka przez większość książki buduje napięcie, sprawiając, że czytelnik jest zaintrygowany następnymi wydarzeniami. Cały czas chciałam wiedzieć, co będzie dalej, co przydarzyło się przyjaciółce Jess, kim właściwie jest Jess i jaką przeszłość ukrywa. Tracy Darnton sprawia, że mamy podejrzenia względem każdej postaci. Podrzucane są nam dowody, które wskazują, że większość osób w otoczeniu głównej bohaterki mogłaby chcieć jej zaszkodzić. A to tylko dodaje ekscytującego elementu! Co za tym idzie akcja jest stosunkowo płynna. Przez kolejne wydarzenia przechodzi się z zainteresowaniem, głowiąc nad odpowiedziami na nurtujące nas pytania.
Wątek fabularny, który interesował mnie najbardziej, został potraktowany trochę po macoszemu. Niby otrzymuje swoje zwieńczenie, ale nie było ono tym, na co liczyłam. Ogólnie, gdy się nad tym zastanawiam, odnoszę wrażenie, że niektóre wątki zostały rozwiązane w nijaki sposób. Przez wiele stron budowane jest napięcie, które zastanawia, aby ostatecznie okazało się, że było to... mało istotne dla całej historii. Niestety zostawia to pewien niesmak.
Co jednak stanowi plus książki, to sposób, w jaki Darnton udało się podejść do problemu pamięci absolutnej. Jak możemy przeczytać, autorka sama posiada ponadprzeciętne umiejętności na tym polu. W związku z tym mamy pewność, że zachowania Jess są wiarygodne, a jej problemy i rozważania prawdziwe. Czytelnik chłonie informacje na temat tego, co dzieje się w jej mózgu jak gąbka. Szczególnie, kiedy sama Jess zaczyna wątpić w to, co jest prawdziwe.
Wewnętrzne rozterki Jess śledzi się z zaciekawieniem, zagłębiając w jej fantastyczny umysł. Niestety nie sprawia to, że można ją polubić... Nie umiałam odczuć sympatii ani do niej, ani do nikogo innego. Autorka wprowadza wiele postaci, z których znacząca część nie ma większego znaczenia dla fabuły. Albo je mają, przy czym tylko chwilowo i czytelnik może odnieść wrażenie, że nie zostało to rozwiązane w możliwie najlepszy sposób. Historia i motywy wielu postaci zostały zaledwie pobieżnie przedstawione i nie mogłam się pozbyć myśli, czy gdyby postawić na mniejszą liczbę bohaterów, to udałoby się ich zobrazować pełniej?
Największy problem miałam ze stylem książki. Chwilami czułam, że przemyślenia bohaterów oraz słowa przez nich wypowiadane nie pokrywają się pod względem sposobu formułowania ich. Nie współgrały one również z zachowaniem czy nawet charakterem postaci. Miałam wrażenie, że dialogi są napisane w bardzo suchy, sztywny i nienaturalny sposób. Kiedy czytałam Prawdę o kłamstwach o wiele bardziej cieszyłam się na opisy (które wypadły dobrze) niż na dialogi, bo wiedziałam, że przy nich będę się męczyć. Z czasem do tego przywykłam, jednak na początku rozmowy były frustrujące do czytania.
Podsumowując, nie jestem w pełni usatysfakcjonowana tą książką. Miała kilka swoich mocny stron, w końcu fabuła jest ciekawa, a problematyka intrygująca, ale z drugiej strony nie potrafiłam polubić bohaterów, a rozwiązania nie zawsze mnie zadowalały. Sam problem pamięci jest przedstawiony sprawnie i w niebanalny sposób, więc jeżeli nie zrażają was wady, sięgnijcie po Prawdę o kłamstwach.
Autorka przez większość książki buduje napięcie, sprawiając, że czytelnik jest zaintrygowany następnymi wydarzeniami. Cały czas chciałam wiedzieć, co będzie dalej, co przydarzyło się przyjaciółce Jess, kim właściwie jest Jess i jaką przeszłość ukrywa. Tracy Darnton sprawia, że mamy podejrzenia względem każdej postaci. Podrzucane są nam dowody, które wskazują, że większość osób w otoczeniu głównej bohaterki mogłaby chcieć jej zaszkodzić. A to tylko dodaje ekscytującego elementu! Co za tym idzie akcja jest stosunkowo płynna. Przez kolejne wydarzenia przechodzi się z zainteresowaniem, głowiąc nad odpowiedziami na nurtujące nas pytania.
Wątek fabularny, który interesował mnie najbardziej, został potraktowany trochę po macoszemu. Niby otrzymuje swoje zwieńczenie, ale nie było ono tym, na co liczyłam. Ogólnie, gdy się nad tym zastanawiam, odnoszę wrażenie, że niektóre wątki zostały rozwiązane w nijaki sposób. Przez wiele stron budowane jest napięcie, które zastanawia, aby ostatecznie okazało się, że było to... mało istotne dla całej historii. Niestety zostawia to pewien niesmak.
Co jednak stanowi plus książki, to sposób, w jaki Darnton udało się podejść do problemu pamięci absolutnej. Jak możemy przeczytać, autorka sama posiada ponadprzeciętne umiejętności na tym polu. W związku z tym mamy pewność, że zachowania Jess są wiarygodne, a jej problemy i rozważania prawdziwe. Czytelnik chłonie informacje na temat tego, co dzieje się w jej mózgu jak gąbka. Szczególnie, kiedy sama Jess zaczyna wątpić w to, co jest prawdziwe.
Wewnętrzne rozterki Jess śledzi się z zaciekawieniem, zagłębiając w jej fantastyczny umysł. Niestety nie sprawia to, że można ją polubić... Nie umiałam odczuć sympatii ani do niej, ani do nikogo innego. Autorka wprowadza wiele postaci, z których znacząca część nie ma większego znaczenia dla fabuły. Albo je mają, przy czym tylko chwilowo i czytelnik może odnieść wrażenie, że nie zostało to rozwiązane w możliwie najlepszy sposób. Historia i motywy wielu postaci zostały zaledwie pobieżnie przedstawione i nie mogłam się pozbyć myśli, czy gdyby postawić na mniejszą liczbę bohaterów, to udałoby się ich zobrazować pełniej?
Największy problem miałam ze stylem książki. Chwilami czułam, że przemyślenia bohaterów oraz słowa przez nich wypowiadane nie pokrywają się pod względem sposobu formułowania ich. Nie współgrały one również z zachowaniem czy nawet charakterem postaci. Miałam wrażenie, że dialogi są napisane w bardzo suchy, sztywny i nienaturalny sposób. Kiedy czytałam Prawdę o kłamstwach o wiele bardziej cieszyłam się na opisy (które wypadły dobrze) niż na dialogi, bo wiedziałam, że przy nich będę się męczyć. Z czasem do tego przywykłam, jednak na początku rozmowy były frustrujące do czytania.
Podsumowując, nie jestem w pełni usatysfakcjonowana tą książką. Miała kilka swoich mocny stron, w końcu fabuła jest ciekawa, a problematyka intrygująca, ale z drugiej strony nie potrafiłam polubić bohaterów, a rozwiązania nie zawsze mnie zadowalały. Sam problem pamięci jest przedstawiony sprawnie i w niebanalny sposób, więc jeżeli nie zrażają was wady, sięgnijcie po Prawdę o kłamstwach.
November 9, 2021
Pamięć absolutna to dar czy przekleństwo? Hipermnezja okaże się odporna na ludzkie manipulacje czy niektóre wspomnienia da się (w zależności od potrzeby) wymazać lub zmienić? Program, którego częścią przez wiele lat była główna bohaterka "Prawdy o kłamstwach" już rozpoczął intensywne badania nad tym zagadnieniem.
Na krótko przed rozpoczęciem historii współlokatorka i równocześnie przyjaciółka Jess wypada przez okno i ginie, a ona widzi roztrzaskane ciało Hanny za każdym razem, gdy zamknie oczy. Dziewczyna pamięta każdy, nawet najmniejszy szczegół własnego życia i nie tylko. Wszystko, co kiedykolwiek czytała albo widziała jest zapisane w jej głowie. Każdą rozmowę, kłótnię, wszystkie dobre i złe chwile... W Dartmoor postanowiła ukryć się przed przeszłością, o której wolałaby zapomnieć. Teraz jest tylko Jess Wilson, jedną z uczennic w miejscu, w którym nikt nie wie o jej super pamięci. Ale czy na pewno? Gdy zaczyna dostawać zaszyfrowane wiadomości, w Jess narasta niepokój i świadomość, że przeszłość, od której uciekła, okazuje się być bliżej, niż sądziła. Wie, że będzie musiała się z nią zmierzyć, ale przede wszystkim odkryć czy może ufać nowym znajomym. Gdy jej głowa przepełniona jest informacjami, od których niemal pęka, wyłowienie z niej prawd i kłamstw oraz rozróżnienie ich od siebie może okazać się nie lada wyzwaniem...
Autorka nieźle poradziła sobie z budowaniem napięcia. Do pewnego momentu. Temat pamięci był szalenie interesujący. Niestety mam do tego wszystkiego jakieś ale, choć nie do końca umiem ubrać to w słowa. Największym rozczarowaniem tej książki było dla mnie zakończenie. Być może taki zamysł miała autorka, by zostawić czytelnika z wieloma pytaniami. Niestety do mnie to nie przemówiło i po dotarciu do ostatniej strony poczułam niedosyt i gorzkie rozczarowanie, które rzuciło trochę cienia na całość lektury. To książka ani dobra ani zła. Bardziej skłaniająca się w stronę po prostu przeciętnych.
Na krótko przed rozpoczęciem historii współlokatorka i równocześnie przyjaciółka Jess wypada przez okno i ginie, a ona widzi roztrzaskane ciało Hanny za każdym razem, gdy zamknie oczy. Dziewczyna pamięta każdy, nawet najmniejszy szczegół własnego życia i nie tylko. Wszystko, co kiedykolwiek czytała albo widziała jest zapisane w jej głowie. Każdą rozmowę, kłótnię, wszystkie dobre i złe chwile... W Dartmoor postanowiła ukryć się przed przeszłością, o której wolałaby zapomnieć. Teraz jest tylko Jess Wilson, jedną z uczennic w miejscu, w którym nikt nie wie o jej super pamięci. Ale czy na pewno? Gdy zaczyna dostawać zaszyfrowane wiadomości, w Jess narasta niepokój i świadomość, że przeszłość, od której uciekła, okazuje się być bliżej, niż sądziła. Wie, że będzie musiała się z nią zmierzyć, ale przede wszystkim odkryć czy może ufać nowym znajomym. Gdy jej głowa przepełniona jest informacjami, od których niemal pęka, wyłowienie z niej prawd i kłamstw oraz rozróżnienie ich od siebie może okazać się nie lada wyzwaniem...
Autorka nieźle poradziła sobie z budowaniem napięcia. Do pewnego momentu. Temat pamięci był szalenie interesujący. Niestety mam do tego wszystkiego jakieś ale, choć nie do końca umiem ubrać to w słowa. Największym rozczarowaniem tej książki było dla mnie zakończenie. Być może taki zamysł miała autorka, by zostawić czytelnika z wieloma pytaniami. Niestety do mnie to nie przemówiło i po dotarciu do ostatniej strony poczułam niedosyt i gorzkie rozczarowanie, które rzuciło trochę cienia na całość lektury. To książka ani dobra ani zła. Bardziej skłaniająca się w stronę po prostu przeciętnych.
April 10, 2018
I think I picked up this review copy of the truth about lies by Tracy Darnton at the UCLAN YA Literature Festival a few weeks ago.
It strikes me how many YA books are in the first person. I understand why – we get inside the protagonist’s head, we feel closer. It is immediate.
And it works. Jess is the main character. Since the age of eleven, she remembers everything. I mean everything. Not only facts, but smells, sounds, how events make her feel. It is not just a memory, it is re-living. She files everything away in bookshelves in rooms in her head. It is how she can cope with having so much in her brain. She has secrets too and they are unravelling.
If this wasn’t written in the first person, I wonder if we would like Jess or rather feel empathy for her. She is sharp, witty, damaged and flawed. Great in a main character!
The story is set in a school in the wilds of Dartmoor, with a small group of fellow students to get to know and hold at arm’s length. There is love interest in the form of Dan but also suspicion because Jess is suspicious of everyone. Back to the secrets!
As the book is so much about memory, each chapter begins with a different quote on the subject. I like this. It grounds the book and make you feel you are learning about the subject matter. The memory testing that Jess has gone through becomes scientific and takes us into the lab.
It is also a thriller, moving at exactly the right pace. Information is fed slowly as the net around Jess inches in, and figures from the past become an ever greater threat.
The question is posed that can memory be manipulated. We all know it can but Jess has the perfect memory. Or does she?
The ending? See what you think. And I’d be interested to know how many readers prefer YA in the first person.
It strikes me how many YA books are in the first person. I understand why – we get inside the protagonist’s head, we feel closer. It is immediate.
And it works. Jess is the main character. Since the age of eleven, she remembers everything. I mean everything. Not only facts, but smells, sounds, how events make her feel. It is not just a memory, it is re-living. She files everything away in bookshelves in rooms in her head. It is how she can cope with having so much in her brain. She has secrets too and they are unravelling.
If this wasn’t written in the first person, I wonder if we would like Jess or rather feel empathy for her. She is sharp, witty, damaged and flawed. Great in a main character!
The story is set in a school in the wilds of Dartmoor, with a small group of fellow students to get to know and hold at arm’s length. There is love interest in the form of Dan but also suspicion because Jess is suspicious of everyone. Back to the secrets!
As the book is so much about memory, each chapter begins with a different quote on the subject. I like this. It grounds the book and make you feel you are learning about the subject matter. The memory testing that Jess has gone through becomes scientific and takes us into the lab.
It is also a thriller, moving at exactly the right pace. Information is fed slowly as the net around Jess inches in, and figures from the past become an ever greater threat.
The question is posed that can memory be manipulated. We all know it can but Jess has the perfect memory. Or does she?
The ending? See what you think. And I’d be interested to know how many readers prefer YA in the first person.
February 3, 2025
I often don't read blurbs, and I picked this book from the library solely off the cover and title and I skimmed the blurb enough to know our MC has an incredible memory and can remember everything that's happened to her since the age of 11 which I knew was just going to be so fascinating. But other than that I had no idea what to expect from the storyline itself. I was hooked right from the start and read it in basically one sitting! I loved that there were multiple threads to the story and you didn't know who was involved with what or who to be suspicious of. Everyone seemed suspicious at one time or another and most of them were but maybe not for the reason you'd expect or maliciously. But the way everything came together was excellent! I also loved the fact that at the start we were thrown straight into the story with no knowledge of the near or far past and left to just figure things out on our own with a few bombshells at the beginning. It was fantastic. I loved our MC Jess and how her brain worked, although it sounded exhausting and I did feel sorry for her in places (as well as because of her past of course). She did definitely have a slight air of acting like she thinks she's better than everyone else but when that's how your brain works and you've spent a lot of time being told that your brain is in fact better than everyone else's then you would start to act like that wouldn't you! It definitely wasn't so often as to be annoying though, and worked with the story. I loved the big cast of side characters too and how everyone fitted each part of the story. Her recently deceased boarding school roommate, her two "best friends", the school therapist and the new kid who shows a lot of interest in her, plus characters from her past. I also loved the first-person way this was written. Jess's internal dialogue was quite humorous in a way and it made it such a quick and enjoyable read. I loved it!
Displaying 1 - 29 of 114 reviews