Kintsugi: Embrace your imperfections and find happiness - the Japanese way

by Tomás Navarro

Discover how to embrace the imperfect with Kintsugi. Apply this ancient principle to your life and you will learn how to repair yourself, rebuild your life and love your flaws.Japanese Kintsugi masters delicately patch up broken ceramics with gold adhesive, leaving the restoration clearly visible to others. Psychologist Tomás Navarro believes that we should approach our lives with the same philosophy. Everyone faces suffering, but it is the way in which we overcome our troubles, and heal our emotional wounds, that is key. We shouldn't conceal our repairs, they are proof of our strength.Navarro presents real solutions to genuine problems that he has seen in his professional practice. His anecdotes demonstrate that it is possible to transform adversity or setbacks into a strength. His psychological understanding and perspective will leave you feeling courageous and prepared, should you experience misfortune, be it heartbreak, a job loss or bereavement.Often practised alongside Ikigai (or the art of finding one's life purpose), Kintsugi shows you how happiness can be found again, often against all odds. A painful experience can in fact make you a more determined individual, ready to face the world with optimism.'Kintsugi, which translates as "golden joinery", is the latest lifestyle trend promising to transform our lives.' - The Telegraph

Genres: Nonfiction, Self Help, Psychology, Lifestyle, Japan, Personal Development, Asia

313 pages, Kindle Edition

First published January 1, 2017

About the author

Tomás Navarro. Psicólogo atípico, consultor, escritor, explorador... Conferencias en más de 20 países. Autor de 6 libros traducidos a más de 30 idiomas

Reviews

[☘Misericordia☘ ⚡ϟ⚡⛈⚡☁ ❇️❤❣ · Rating 3 out of 5]

'Is it really Kintsugi, Doc?'

I've got a feeling that this was planned as some self-help manual of the more generic type and them the kintsugi thingy was added in to give it some unique flavour. Only, I'm not sure, is it really supposed to be that bland? It must be me and not the book's fault that I didn't click with it better.

[Tanan · Rating 1 out of 5]

จากตอนแรก ตั้งใจอ่านมาก อ่านไปอ่านไปยิ่งผิดหวัง เนื้อหาชวนเปิดผ่าน ๆ จนจบเล่ม ไม่มีส่วนไหนในเล่มดึงดูดให้ละเมียดอ่านได้เลย

หน้าปก เขียนสวยหรูว่า ...and find happiness the Japanese way แต่คือในเล่มมีแต่เรื่องแบบตะวันตก แน่นอนช่วงต้นเล่ม กับตอนต้นของบทย่อย จะเขียนพรรณนาถึง โซเซอิ ช่างปั้นของญี่ปุ่น สมัยศตวรรษที่ 16 บ้าง แต่นั่นก็พลังมโนเอาเองทั้งสิ้น และแทบไม่เกี่ยวกับเนื้อหาเลย

บางบทใช้คำภาษาญี่ปุ่น เช่น ระคุ-ยะคิ, บิเซน-ยะคิ แต่ในบทนั้น ไม่ได้อธิบายความหมาย หรือพูดถึงคำนี้ แม้-แต่-ครั้ง-เดียว

เหมือนโดนคนเขียนหลอกด้วยภาษาญี่ปุ่นสวย ๆ และคำว่า Japanese way

*********

รูปเล่มหนังสือก็ทำแบบคิดไม่เยอะ คือเล่มหนาแต่หน้าแคบ เวลาอ่านต้องใช้แรงกางมากกว่าปกติจนปวดนิ้ว เล่มนี้คุณไม่สามารถเปิดอ่านโดยใช้มือเดียวได้เลย ต้องออกแรงทั้งสองมือกางหนังสือสู้กับความหนาของเล่ม...ลองซื้อมาอ่านดูได้ รับประกันว่าปวดจริง

ฟร้อนท์ ไม่รู้คิดไปเองไหม รู้สึกขนาดเล็กและชิดจนปวดตา ก่อนจะอ่านเจอความงามของบาดแผลแห่งชีวิต อาจต้องไปเจอจักษุแพทย์ก่อน ถ้าจัดรูปเล่มให้สวยงาม โดยที่คำนึงถึงการใช้งานด้วยก็คงดี

ทั้งเล่มถ้าจะมีอะไรดูดีและรู้สึกสงบแบบญี่ปุ่นหน่อย คงเป็นส่วนคำนำผู้แปล

*********

อันที่จริงแนวคิวแบบคินสึงิน่าสนใจมาก แม้เราจะทำให้ "บางสิ่ง" ที่แตกร้าว ,หักสะบั้น, พังทลายไปแล้ว กลับมาเป็นเหมือนเดิมโดยสมบูรณ์ไม่ได้ แต่อย่างน้อยการที่เรายอมรับความจริงตามที่มันเป็น หันกลับมาเยียวยา ซ่อมแซมสิ่งที่ยังเหลืออยู่ ถึงจะทิ้งรอยแผลไว้บ้าง แต่มันก็งดงามในตัวมันเอง และเป็นเครื่องแสดงให้เห็นว่าเราเคยผ่านความเจ็บปวดมาแล้ว...และเรายังมีชีวิตอยู่

เสียดายคอนเซ็ปต์คินสึงิ...หวังว่าในอนาคตจะได้เจอหนังสือที่เขียนแนวคิดคินสึงิที่ลุ่มลึกกว่านี้

[Laurence Green · Rating 1 out of 5]

Really didn't like this. Barely about Japan - just another self help guide in disguise. Full of personal anecdotes and really overwritten - takes about ten pages to say what could be said in one. As another review said, the tone is also weirdly patronising and judgemental.

[Lai Reading · Rating 5 out of 5]

Nếu dùng 1 cụm từ để chỉ cuốn sách này đối với mình thì có lẽ "đúng thời điểm" là thích hợp nhất.
Đang trong mùa dịch nên ở lì trong nhà, và việc này khiến mình muốn trầm cảm luôn. À nói chính xác thì dạo này mình luôn cảm thấy mệt mỏi và kiệt sức, dù mọi thứ xung quanh mình đều ổn cả, nhưng cứ luôn thấy mình rất buồn, và sự thiếu vắng của hi vọng, năng lượng, cùng sự trống trải tồn tại đang dần giết mình từng ngày ý.
Vậy rồi mình được tặng cuốn sách này. Và cảm thấy vô cùng may mắn khi đọc được em ý.

Bắt đầu từ câu chuyện của Sokei - một nghệ nhân gốm đặt hết linh hồn và cuộc sống của mình để làm nên một chiếc bát, hay là tác phẩm nghệ thuật - thành quả của toàn bộ tình yêu và công sức của anh. Nhưng còn chưa hết vui mừng vì tuyệt tác này, một cơn rùng mình xúc động đi qua làm anh đánh rơi chính tác phẩm mà mình vừa làm ra. Đau khổ trong cơn tuyệt vọng, Sokei tưởng như mình không thể làm thêm một tác phẩm nào nữa vì sợ hãi cảm giác thất vọng. Và rồi thầy của anh, Chojiro, đã hướng dẫn anh đến với nghệ thuật Kintsugi - tái sinh những vụn vỡ.

Giống như chiếc bát gốm của Sokei, con người chúng ta (cả thể xác lẫn tinh thần) cũng đẹp đẽ và mong manh như vậy. Cuộc sống luôn có cách khiến chúng ta gục ngã, đẩy ta vào hố sâu tuyệt vọng hay làm ta vỡ vụn, theo nhiều nghĩa. Vậy nên, học cách hàn gắn tâm hồn mình, và trân trọng những tổn thương từng có là điều mà ai cũng cần đến.

Mình rất thích cách biên tập của cuốn sách này. Từ câu chuyện của Sokei, tác giả đưa ra chính trải nghiệm của mình, hoặc của những bệnh nhân (và những câu chuyện này rất có sức thuyết phục), sau đó là những tài liệu nghiên cứu, dẫn chứng và lý lẽ để đưa ra một kết luận cho một vấn đề cụ thể, như chuyện công việc, tình yêu, bạo hành và chứng trầm cảm. Nhờ đó, rất dễ để bạn nắm bắt từng vấn đề, hệ thống lại những gì mình vừa đọc và rút ra bài học phù hợp với chính bản thân mình.

Điều mình cảm nhận được từ cuốn sách này là cố gắng của tác giả khi mang tâm lý học ra khỏi phòng khám, để giải thích các vấn đề mà chúng ta thường gặp phải một cách dễ hiểu hơn. Với mỗi phần, ví dụ như nguồn cơn của sự tổn thương, tác giả sẽ liệt kê chi tiết mọi lý do mà bạn có thể nghĩ đến (nghịch cảnh gây ra thương tổn, cảm giác tuyệt vọng gây ra thương tổn, sự thất vọng gây thương tổn, những thay đổi gây thương tổn...). Và việc đi sâu vào phân tích từng tình huống, suy nghĩ, cơ chế sinh học của cơ thể cùng tác động của hoàn cảnh giúp mình thấu hiểu sâu hơn nguồn gốc của từng vấn đề mà mình gặp phải, cũng giải thích được vì sao mình lại có phản ứng như vậy. Rõ ràng đây là một cách tiếp cận để mình hiểu hơn về bản thân mình. Đây vừa là điểm sáng lấp lánh của Kintsugi so với những sách self-help khác, vừa là thách thức với những bạn không quen đọc các non-fiction vì bạn sẽ dễ cảm thấy nhàm chán với những vấn đề có vẻ như chẳng liên quan đến mình lắm.

Riêng mình thì rất thích em sách này nên cho em ý vào luôn danh sách top favorite 2020 của mình luôn rồi.

[Sitiraudha Binte Noor · Rating 5 out of 5]

I don't know why there are plenty of negative reviews, but this book suits me. Nothing sophisticated, just simple and plain words but full of empathy and some general understanding. May not the best, but good enough to make tears well up in my eyes. I read the book slowly, savoured (most of) the pages. Thank you..

[Ewa (humanizmowo) · Rating 1 out of 5]

Przegadane, bez sensu, nie polecam.

[Khattiya Homthong · Rating 5 out of 5]

ไม่มีใครปลอบใจเราได้ดีเท่าตัวเราเองอีกแล้ว ยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง ตบไหล่ตัวเอง แล้วก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ทำผิดซ้ำสองอีก อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ที่เราได้จากทุกความผิดหวังในชีวิตมันทำใ่ห้เราเป็นคนที่เข้มแข็งกว่าเดิม จงรักตัวเองให้มากๆ แล้วก็ใช้ชีวิตของเราให้ดีในแบบที่เราอยากให้เป็น

[Caitlin · Rating 2 out of 5]

This book is very basic and if you’ve already begun a healing journey via self help or psychology, then this isn’t for you.

If you are new to these books, there are much better ones out there.

Just a note that I found the tone patronising, but that may be due to it being a translation.

It just wasn’t helpful to me.

[Lu · Rating 3 out of 5]

3.5
"Quello che è accaduto non esiste più, è soltanto un vago ricordo sfocato dal tempo, costruito con un pizzico di vena melodrammatica su paure e desideri. Possiamo scegliere: caricarci sulle spalle il peso del passato per tutti i giorni della nostra vita oppure no. Per andare avanti non abbiamo bisogno di grandi fardelli, ci bastano un po' di acqua e di cibo, un sogno e, soprattutto, una destinazione."

[คุณชายกอล์ฟ นิรัติศัย · Rating 4 out of 5]

ใช้พลังในการอ่านเยอะพอสมควรทีเดียว เนื่องจาก อดไม่ได้ที่จะเอา ความพัง’ ‘ความเว้าแหว่ง’ ‘ความไม่สมบูรณ์พร้อม’ ของตัวเราเอง มาพิจารณาควบคู่กันไปด้วยขณะอ่าน
ให้ความรู้สึก เหมือนได้นั่งคุยกับจิตแพทย์ เหมือนได้ฟังรายการ R U OK Podcast
เนื้อหาดี เน้นมุมมองทางจิตวิทยาแบบฝรั่ง แต่แอบเสียดายมุมมองเชิงปรัชญาแท้ๆ แบบญี่ปุ่น ที่เอามาผิวเผินไปหน่อย เลยไม่ได้ให้เต็ม 5 ดาว

โคว้ทที่ชอบในเล่มนี้ครับ 👇

“เรื่องอะไรที่สามารถเกิดขึ้น มันก็จะเกิดขึ้น ภายใต้เวลาที่ยาวนานถึงระดับหนึ่ง อาจจะนับชั่วชีวิตของเรา”

“เปรียบกับชีวิตของเราทุกคน ที่ดำเนินมาอย่างราบรื่น จนถึงวันหนึ่ง วัยหนึ่ง ช่วงเวลาหนึ่ง ย่อมต้องพบกับปัญหา ความเจ็บปวด และความทุกข์ อันเกิดจากสถานการณ์เลวร้าย หรือคราวเคราะห์ใดๆ ก็ตาม ที่จะเป็นจุดเปลี่ยนหรือสร้างความพลิกผันครั้งใหญ่”

“ไม่เหมือนกับเหรียญตก ชีวิตตกหล่นนั้นเก็บกลับคืนมาได้ยากกว่า เพราะชิ้นส่วนของมันจะกระจัดกระจาย แหลกสลายไปในทุกทิศทุกทาง ต้องใช้สติปัญญาและความอดทนยืนหยัดในการเก็บรวบรวมกลับมา” — คำนำผู้แปล

“ความงามแฝงอยู่ในความเรียบง่าย สิ่งพิเศษไม่ได้ต้องการการประดับตกแต่งหรือโหมประโคมใหญ่โต ต้องการเพียงแค่ความเรียบง่ายและลงตัว” - p.12

“ถ้วยดินเผานั้นแสนงดงาม แต่มันก็เปราะบางด้วยเช่นกัน เปรียบดั่งชีวิตของคนเรา ถ้วยดินเผาและชีวิตอาจแตกหักได้เป็นพันชิ้น แต่นั่นไม่ใข่เหตุผลที่ชีวิตจะต้องจบสิ้นลงด้วย” - p.14

“ความเจ็บปวดเป็นเรื่องอัตวิสัย และประสบการณ์ของเราต่อมันอาจแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน อีกทั้งมันก็เป็นไปได้ที่เมื่อคนๆ หนึ่งพบเจอสถานการณ์แบบเดิมจะรู้สึกเจ็บปวดแตกต่างไปจากเดิม” - p.38

“คนที่โวยวายที่สุดอาจไม่ใช่คนที่เป็นทุกข์ที่สุด อย่าสับสนระหว่างความเจ็บปวดกับการแสดงออกถึงความเจ็บปวด” - p.42

“จงเปลี่ยนสิ่งที่เปลี่ยนได้ และจงยอมรับสิ่งที่เปลี่ยนไม่ได้ให้ได้ และที่สำคัญที่สุด รู้จักแยกแยะทั้งสองสิ่งนั้นให้ออก” - p.58

“ชีวิตคือผลพวงของความบังเอิญที่เข้ามาและการตอบสนองของเรา ซึ่งบางครั้งก็อาจจะขมขื่น” - p.66

“เมื่อเราพูดถึงความเสี่ยง มันไม่ใช่ ‘ความเป็นไปได้’ ที่จะเกิด แต่หมายถึงการประเมิน ‘ความน่าจะเป็น’ ที่มันจะเกิด” - p.85

“เหตุการณ์แบบเดียวกันอาจจะไม่ได้ทำร้ายคนๆ หนึ่งในรูปแบบเดียวกันเสมอไป ขึ้นอยู่กับบริบท ความสนใจ ข้อห่วงใย และจุดเปราะบางต่อความทุกข์ของชีวิตซึ่งจะเปลี่ยนไปตามช่วงชีวิตของเรา” - p.91

“กุญแจสำคัญอยู่ที่ ‘ความคาดหวังความสามารถของตนเอง’ ความรู้สึกมั่นคงหรือไม่มั่นคงในชีวิตเราก็ขึ้นอยู่กับสิ่งนี้เอง ถ้าเราเชื่อว่าตัวเองมีความสามารถมากพอที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องเลวร้าย เราก็จะวางตัวเองไว้ในสถานะที่เหนือกว่าเรื่องเลวร้าย แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เรารู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถที่จะช่วยตัวเอง เราก็จะตอบสนองออกไปในรูปแบบของความสูญเสียและสิ้นหวัง” - p.92

“ความคาดหวังต่อความสามารถของตัวเราเอง เป็นตัวกำหนดการประเมินสถานการณ์ของเรา” - p. 109

“ความเจ็บปวดทางอารมณ์นั้นผันแปรไปตาม ‘ความเข้มข้น’ ‘ความยาวนาน’ ‘การคาดคะเนล่วงหน้า’ และ ‘ผลกระทบ’ ต่อเรา สถานการณ์เลวร้ายแบบเดียวกันจะส่งผลที่แตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล แม้กระทั่งคนๆ เดียวกันก็ได้รับผลกระทบแตกต่างออกไปเมื่อช่วงวัยเปลี่ยนไป” - p.110

“คนเราไม่ได้ตายเพราะตกลงไปในแม่น้ำ แต่เราตายเพราะไม่สามารถขึ้นจากน้ำได้ทันเวลา” - p.130

“จงอย่าเสืยเวลาชีวิตไปกับการรอให้เจ็บจนทนไม่ได้! เพราะการเผชิญความยุ่งยากจากการเปลี่ยนแปลงนั้นยังดีกว่าการนอนสบายๆ แต่ต้องทนดูดายต่อความทุกข์ของตัวเอง” - p.132

“บางครั้งเราบิดเบือนความทรงจำของตัวเอง หรือแม้กระทั่งบิดเบือนเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เลือกที่จะลืมบางเรื่องอย่างจงใจ” - p.151

“เมื่อเผชิญหน้ากับเรื่องเลวร้าย ความคิดเราจะถดถอยลง แต่ถ้าเผชิญหน้ากับความท้าทาย ความคิดเราจะพัฒนาขึ้น” - p.161

“สิ่งสำคัญไม่ใช่ว่าคุณเคยเป็นใคร แต่สิ่งสำคัญคือ คุณอยากจะเป็นคนแบบไหนต่อไป” - p.183

“โลกไม่ได้เป็นไปตามที่มันเป็น แต่เป็นไปตามที่เราคิด” - p.200

“ความรู้ที่ไม่ได้นำไปประยุกต์ใช้นั้นไร้ประโยชน์” - p.202

“เรามักชอบพูดว่าเวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง และเราก็จินตนาการว่าเมื่อมาถึงจุดหนึ่ง ปัญหาชีวิตของเราจะแก้ไขตัวเองโดยปาฏิหาริย์ ถ้าคุณอยากเชื่ออย่างนั้นก็เชิญ แต่คำแนะนำของผมขณะที่ปาฏิหาริย์ยังมาไม่ถึงก็คือ คุณควรจะเป็นฝ่ายรุกเข้าไปรับมือกับเรื่องเลวร้าย” - p.208

“ถ้านายไม่รู้ว่ากำลังจะไปไหน มันก็ไม่สำคัญนี่ว่าจะไปทางไหน” — เจ้าแมวเชสเชียร์ [Alice in Wonderland] - p.212

“ใจของผมเป็นปุ๋ยดินอันอุดมให้ความทุกข์มาหยั่งรากเติบโต” - p.226

“ลองถามตัวเอง ด้วยคำถามเหล่านี้ อะไรที่ทำให้คุณเจ็บปวดมาก? อะไรที่กดทับคุณอยู่? และคำถามที่สำคัญที่สุด ทำไมคุณจึงยังทนแบกน้ำหนักนั้นเอาไว้? เราต้องรอให้ตกลงไปถึงจุดต่ำสุดเสียก่อนจึงจะยอมรับความเปลี่ยนแปลงเข้ามาสู่ชีวิตงั้นหรือ เราไม่ยอมเปลี่ยนแปลงจนกว่าจะบาดเจ็บสาหัสจนทนไม่ไหวหรือ เราเฉไฉหรือหลบเลี่ยงด้วยเหตุผลที่แท้จริงเพียงแค่จะได้ไม่ต้องตัดสินใจหรือลงมือทำอะไรเท่านั้น” - p.251

“ถ้าไม่ตัดสินใจอะไรเลยก็ไม่ต้องเจ็บปวด ในทางตรงข้าม การต้องตัดสินใจเรื่องยากๆ อย่างการลงมือสร้างตัวเองกลับคืนมาใหม่นั้นเจ็บปวดมาก” - p.269

“ชีวิตเป็นอย่างที่มันเป็น ไม่ใช่อย่างที่คุณอยากให้เป็น” - p.274

“การครุ่นคิดโดยไม่ลงมือทำเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์ เช่นกันกับการลงมือทำโดยไม่ได้วางแผนก็สูญพลังไปกับการลงทุนที่ไม่ตรงจุด” - p.275

“ตลอดชีวิตของผมจึงมีสองเส้นทางให้เลือกเดิน คือล้มเลิกการปืนเขาเพราะกลัวอันตราย หรือเรียนรู้ที่จะประเมินระดับอันตรายและจัดการอย่างเหมาะสม เรียนรู้ที่จะแยกแยะระหว่างสิ่งที่เป็นภัยคุกคามจริงๆ กับบางสิ่งที่เรากลัวว่าจะมีอันตรายอันเนื่องมาจากความไม่แน่นอนหรือเพราะเรายังไม่รู้จัก” - p.308

“ชีวิตของเราถูกนำทางโดยความขาดพร่องและการชดเชยความขาดพร่องนั้น แรงผลักดันที่ขับเคลื่อนชีวิตเรา มักเกิดจากการเสียสมดุลและการที่เราเข้าไปจัดการชดเชยมัน” - p.345

“คนเรามักจะไม่ค่อยยอมเปลี่ยนแปลงอะไรจนกระทั่งเจ็บปวดเกินจะทนไหว จนกระทั่งความทุกข์ทรมานล้ำลึกสุดจะหยั่ง” - p.357

“ธรรมชาติคือความเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนอยู่แล้ว และที่สำคัญเราไม่สามารถสรุปได้ว่า นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่แย่ลง” - p.357

“แทนที่คุณจะนั่งรอให้โชคชะตาพัดพาไป คุณควรจะก้าวออกมากำหนดโชคชะตาด้วยตัวคุณเอง” - p.358

“ชีวิตแตกสลายได้ แต่เธอก็สร้างกลับคืนมาได้เสมอ และเมื่อทำสำเร็จ เธอจะพบว่าตัวเองเข้มแข็งกว่าที่ตัวเองเคยเชื่อ” - p.384

“ตัวตนนั้นเป็นเรื่องที่ซับซ้อนอย่างมาก ประการหนึ่งคือ ‘เราคือใคร’ อีกประการหนึ่งคือ ‘เราเชื่อว่าตัวเองคือใคร’ และยังมีอีกประการหนึ่ง นั่นคือ ‘เราเชื่อว่าคนอื่นเชื่อว่าเราคือใคร’ และประการสุดท้าย เราก็จะกลายเป็น ‘คนๆ นั้นที่คนอื่นเชื่อว่าเราเป็นจริงๆ’ ” - p.412

[Vittoria · Rating 5 out of 5]

Mi ha aiutata a rivedere e rivalutare la mia vita e a vivere il presente, abbandonando inutili ansie che mi portavano a crearmi scenari sì possibili, ma non necessariamente molto probabili.

[Misaki · Rating 5 out of 5]

Un libro così diretto e sincero, può solo darti una svegliata e molto a cui pensare, sia su te stesso sia sugli altri. Davvero un libro ben fatto e ben strutturato, che può essere utilizzato da supporto emotivo e psicologico in tante occasioni della vita.

P.s. L'autore dà ottimi consigli utili su come affrontare gli ostacoli nella vita, vedendoli come sfide e occasioni per rinascere. Ma questa è solo la premessa!

[MonoNoAware · Rating 3 out of 5]

แรกเริ่มอ่าน ก็อ่านช้าๆ ละเลียดไปทีละตัวอักษร เพื่อหวังให้คินสึงิเล่��นี้ เยียวยาและซ่อมแซมเราไปพร้อมๆ กับการอ่านๆ


ทว่า อ่านไปเรื่อยๆ บางบทเริ่มเอื่อยเฉื่อย เนือย อยากรีบอ่านผ่านๆ หลังๆ ไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่ใช่แค่อ่านผ่านๆ แต่เปิดผ่านเลยด้วยซ้ำ มีเพียงบางบทเท่านั้นที่สามารถดึงดูดเราให้กลับไปละเลียดละไมได้อีกครั้ง เช่น ภาคสาม ตอนซ่อมแซมชีวิต เป็นต้น

[Zahidah Azman · Rating 3 out of 5]

I picked this book at a book store 3 years back. I have read what the concept of kintsugi is on the internet, so I thought I needed this book as I tried to recollect myself again. It was befitting and essential, at that phase of life. Somehow along the way I stopped reading, and only picked it up again last year. It took me months since last year to finally finish reading. I just skimned through the last few chapters as I feel that I have outgrown the person I was 3 years ago and a lot of what written is something I discovered through random articles or the conversations I shared with people. This book is dear to me as it reminds me of how I tried to heal, and I want to believe that after all these years alhamdulillah I'm healed. Although the scars remain, they do not define me, rather they make up the part of me I should move forward with.

[Ryan Sauer · Rating 1 out of 5]

I hope I save some poor souls from reading this book before they have the unfortunate event of wasting money on it.

This should have been called “ramblings of a man that has no idea what Kintsugi is”.

An absolute waste of time.
The thin references to Kintsugi throughout the book leave one no closer to understanding the art and exceptionally deep and mystical understanding of Kintsugi.

If you literally need someone to explain,
In the most condescending way, the basic constructs of human emotion and to tell you “ I know you are hurting” 200 times as if it’s a dialogue, then this is the book for you.

If you have an ounce of social awareness and EQ... save yourself the trouble.

[Araya Pichitkul · Rating 5 out of 5]

เหมาะที่จะอ่านช่วงสิ้นปี เหมือนได้ทบทวนชีวิตตัวเองไปด้วย
บาดแผลของชีวิตไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ควรต้องปิดบัง หรือซ่อนๆไว้ หากแต่เราควรเห็นคุณค่าของเหตุการณ์หรือประสบการณ์ที่นำมาซึ่งบาดแผล และมองมันอย่างภูมิใจว่าเราเองก้อข้ามผ่านมันมาได้

ผู้เขียนเป็นนักจิตวิทยาชาวสเปน (ตอนแรกแอบเข้าใจผิดว่าคนเขียนเป็นญี่ปุ่นเพราะดูจากชื่อเรื่อง) หนังสือให้คำแนะนำที่เป็นมิตร เข้าใจมนุษย์โลก ให้กำลังใจ และปฏิบัติได้ เหมือนเข้า session บำบัดแบบไม่ต้องเสียตัง แนะนำให้ค่อยๆละเลียดอ่านทีละน้อย เพราะทำให้เราได้วิเคราะห์เรื่องราวต่างๆในชีวิตตัวเองไปด้วย ถึงแม้พยามอ่านแบบละเลียดแล้ว แต่ก้ออ่านจบโดยใช้เวลาไม่นาน

[th. · Rating 2 out of 5]

I gave this 2* because I'm thinking "meh, it's okay" and GR said that meant 2* so I'm like "ok bet". Plus I can't bring up anything substantial from this book that would make me raise it to 3 stars.

I wrote these notes below during the midpoint of the book thinking "ya know, I'm bound to change my mind the more I read so I might as well write it down and I'll just summarise it towards the end with my changed mindset". Spoiler alert: Nothing changed so I'm gonna keep the notes as my actual review itself. (I didnt even notice how long the notes were so thats another reason I'm not gonna add more thoughts into this haha)

The most jarring thing I want to bring up is that I find the tone of the writing to be a bit patronizing in a sense of "if you are not putting in any (visible) effort, then it is your fault and you are actively keeping yourself down". Disclaimer, with my spotty memory this might not be explicitly mentioned in the book but I remember feeling turned off reading that part. IDK I might as well be projecting from a previous counsellor who said this to me lmao

Additionally, I was a bit iffy at times whenever the decisions/assumptions were raised rather.... stiffly. Or too black and white. For example: "When you lose your job, don't rush for a new one, sit down for a while and think what you want in life and work towards towards building your passion from there" and I'm like... Bitch some of us have to pay bills r u gon sponsor me for the next couple of months/years that it would have taken for me to "wait"? in THIS shitty economy? So yeah I get that the author was trying to be "compassionate" (which I'm not denying, he does seem to believe that he's being compassionate and that he was!) but at the same time it felt like he was being tone deaf about his privilege. (Believe me, I think about my privilege all the time that the guilt had debilitating consequences to my daily life oops)

Was also disappointed about the lack of more Kintsugi depth? I mean I picked this book up to read more on it and really be shown how this philosophy really links back to my our broken ass lives. But what I got is basically his own self help that he slapped the kintsugi motif on top of the chapters for unique measure. Literally, other than the prologue/intro, he put in 1 to 2 sentences of the ongoing "kintsugi pottery story" as the "quote of the chapter". Sometimes they're just repetition of previous "quotes" too. Who am I kidding? it was most of the time.

This book technically can be condensed into half (which is a common comment for me about many other "self-help" books but eh). I should've expected all this when I saw that the author is not Japanese, yet talking about a Japanese philosophy (he even wrote another Japanese philosophy related book called Wabi Sabi). I gave him the benefit of the doubt and googled his background to see if he had any Japanese heritage at all (answer: nope). Now I'm like... why am I even surprised at this point? I've always fallen for this crap, what's with ikigai etc. I mean like god damn give the Japanese a break guys just let them do their thang. In the future if I'm gonna pick a similar book up (which I DOUBT lol) I'll just focus on Own Voices Authors.

Here's the thing though, I don't necessarily dislike the book. I remember enjoying it initially, and by enjoy I didn't scrutinize anything lol, but again the information presented were nothing new nor groundbreaking. The chapter summaries were a good idea to me but towards the end I was like "I might as well just read the summaries" because the extra information padded does nothing much. Don't get me wrong, I read Productive Muslim which did a similar structure, but Faris' writing was a lot more engaging to me than Navarro. Irregardless of subject and entirely on writing terms, I would gladly reread Productive Muslim than this (and I actually did - PM is one of my most reread non fiction book)

It might have been mindset while reading this too because I wasn't in a good headspace (which when you think about it, means I should've been the best target audience) but I just felt a bit put off at times for reasons unknown INCLUDING those above.

So see now, I have this thing where if I was attracted to a book at the bookstore, I would mull over it and buy it if I'm still attracted to it in the next 2/3 visits that I'd go there (since I rarely go to bookstores this made sense to me). So I bought the book. And now I'm thinking "girl save your coiinnnnnnnn waaaaaat"

[Nick · Rating 5 out of 5]

If you've suffered a setback in your life, this book will provide you with a sane, clear-eyed, eminently practical guide to moving forward. The advice is excellent and the stories affirming. Tomas Navarro packs a lot of wisdom into this lovely book. Highly recommended.

[Seamonkey · Rating 2 out of 5]

สำหรับหนังสือเล่มนี้ คำว่า "คินสึงิ" เป็นแค่รูปแบบของสัญลักษณ์และอุปมาเท่านั้น

ใครที่คิดว่าจะเกี่ยวกับแนวคิดและปรัชญาของคินสึงิ (อย่างเลา) จงหนีไป เพราะพูดถึงเพียงฉาบฉวยและบางเบา

99.99% ของเนื้อหาเป็นฮาวทูการเยียวยาชีวิตและจิตใจ

ย้ำ เป็นฮาวทู
ย้ำอีกที หนีปัยยยย

[Flurry Wong · Rating 4 out of 5]

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือแนว (Genre) พัฒนาตัวเอง (Self Help) ไม่ใช่หนังสือปรัชญาญี่ปุ่น

ผู้เขียนเป็นจิตแพทย์ชาวสเปนที่นำความรู้และประสบการณ์ในการรักษาคนไข้ของเขามาเขียนเพื่อแนะนำว่าหากชีวิตเรานั้นแตกสลายไปเสียแล้ว เราจะทำอย่างไรถึงจะกลับมาได้ใหม่โดยเปรียบว่าการกอบกู้ชีวิตดังกล่าวนั้นก็เหมือนกับ Kintsugi (วิธีการซ่อมแซมถ้วยเซรามิกด้วยการลงรักทอง)

สิ่งที่เราชอบมากๆ ในหนังสือเล่มนี้คือความรู้สึกที่เหมือนมีกัลยาณมิตรที่เข้าใจและพร้อมจะรับฟังเรากำลังนั่งข้างๆ คอยปลอบประโลม ให้คำแนะนำ (ที่ทำได้จริง) และให้กำลังใจคนอ่านให้สามารถลุกขึ้นยืนตลอดเวลา ซึ่งเวลาที่คนเราหล่นลงจนถึงก้นทะเลเราก็ต้องการอะไรแบบนี้ล่ะที่จะช่วยดันตัวให้กลับขึ้นมาเหนือผิวน้ำได้

ส่วนสิ่งที่ชวนหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยคือสำนวนการแปลภาษาไทยสร้างความไขว้เขวและเข้าใจผิดกับผู้อ่านว่าหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือปรัชญาอันลึกซึ้งเกินกว่าปัญญาของมนุษย์ผู้แหลกละเอียดเป็นเม็ดทรายจะพึงเข้าใจได้

สำหรับต้นฉบับภาษาอังกฤษเราให้ 4 ดาว ส่วนภาษาไทยขอไม่ให้ดาวแล้วกันเพราะหลังจากที่พยายามอยู่หลายครั้งในช่วงหลายปี เราไม่อาจขืนใจตัวเองให้ทนอ่านจนจบได้จริงๆ

และขอจบการรีวิวด้วยประโยคแรกของการรีวิวว่าหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือแนว Genre) พัฒนาตัวเอง (Self Help) ไม่ใช่หนังสือปรัชญาญี่ปุ่น

[Build Maskasem · Rating 1 out of 5]

ถ้าหากคิดว่าหนังสือเล่มนี้จะช่วยเยียวยาจิตใจ
หรือทำให้เราปะติดปะต่อรอยร้าวที่แตกสลาย
อาจจะไม่ใช่แนวทางซะเท่าไหร่ยังห่างไกลกับความหมาย
หรือแนวคิดของคินสึงิอยู่ไม่น้อย เพียงแค่เป็นบิ๊กไอเดีย
สำหรับหนังสือ แต่หลักๆแล้วแนวจิตวิทยาล้วนคล้ายคลึงหนังสือ เดอะพาวเวอร์ (รอนดา เบิร์น) ไม่ใช่น้อย

โดยส่วนตัวที่คาดหวังแนวคิดหรือความหมายของคินสึงิ
แอบผิดหวังเล็กน้อยแต่ถ้าหากเราได้เรียนรู้อะไรขึ้นมาบ้าง
ไม่คาดหวังก็คงไม่ผิดหวัง ยังได้มุมมองใหม่ๆเพื่อเรียนรู้อารมณ์เบื้องลึก วิถีความเชื่อ ความเป็นไปหรือขัดแย้งกับความคิดของเรามากน้อยเพียงใดในเวลานั้นๆและมีคำถามให้ขบคิดและทบทวนว่าแต่ละบทบาท สภาพแวดล้อมต่างๆ
มันเหมาะกับเราบ้างไหมที่จะหยิบมันขึ้นมาเยียวยาเรา

[Joana · Rating 4 out of 5]

É de todo inspiracional e honestamente espero vir a seguir alguns pontos nele descritos.

No entanto, não dou 5⭐ por uma questãozinha que me irritou de alguma forma. Não sei se é culpa da tradutora, se um misto do seu trabalho com a escrita original do autor.
O livro é escrito para A LeitorA e não para o LeitOR em geral, como se também os homens não pudessem recorrer a este tipo de livros. E toda uma miscelânea textual escrito para A LeitorA mas logo na mesma frase temos referência AO LeitOR. Em que é que ficamos?

[Paola Zaira Sciutto · Rating 1 out of 5]

Inizialmente ho pensato che questo libro fosse scontato per me che sono una "addetta ai lavori". In seguito ho capito che è infarcito di luoghi comuni e consigli che non ti aspetteresti di sentire da un professionista ma al massimo da un amico.

[daniela sofia · Rating 5 out of 5]

Um livro bem interessante, diferente do que costumamos ver por aí, incrível. Uma leitura que gostei da primeira até a última página. Recomendo! Se tiverem oportunidade de ler, leiam!

[Chanunya Nitiwong · Rating 4 out of 5]

ถ้าไม่ตั้งชื่อหนังสือว่า คินสึงิ จะให้คะแนนเต็ม 5 เป็นหนังสือฮาวทูด้านการกอบกู้จิตใจที่ดีเลยนะคะ สรุปเป็นหัวข้อให้เข้าใจง่ายท้ายบท อธิบายเป็นขั้นตอนให้เอาไปใช้ได้จริง

[Marisa Marchi · Rating 5 out of 5]

Un buon libro che ti attrae per la sua forma filosofica sulla cultura giapponese e si rivela poi essere un libro sulla psicologia su come combattere varie problematiche che capitano nella vita. Chiaro e schietto, Tomás Navarro fa riflettere su come si può superare certi traumi lavorando su se stessi non dimenticando il passato ma facendone un punto di forza. Bellissimo! Da tenere nella libreria e riprenderlo in mano nel tempo.

[Gabriela Navarro]

O livro é bom, mas é mais um desses que falam que são livros sobre “a vida no geral” mas acabam sendo muito focados nos negócios, no mundo corporativo e nas pessoas como empreendedoras. Para mim, acaba acrescentando pouco por esse sentido.

[Simon · Rating 2 out of 5]

Way too long to say way too little. Has interesting ideas but they are presented in a belittling and patronising way.

[Lato · Rating 3 out of 5]

He tardado bastante en leer este libro, a pesar de ser corto, puesto que trata varios temas, como el duelo por la pérdida de un ser querido, y hay que procesar detenidamente la información, seguramente lo vuelva a leer para recordar algunos consejos. Aún así, me ha parecido interesante, ya que te aporta herramientas que tal vez no son muy conocidas y ejemplos de como aplicarlas en la vida real.

[Corinne Rodrigues · Rating 4 out of 5]

The over-riding message of the book is one that I heartily endorse from my personal experience: If we don’t properly take time to repair and reflect on life’s challenges, we are at risk of miring ourselves in self-pity and victimization.

Life is challenging and we must accept that. When life threatens to shatter and break us we can apply kintsugi. Embrace the challenges. Dig deep within to restore ourselves and acknowledge that our scars make us strong, authentic and interesting people.

Navarro says that emotional strength can be learned.

Navarro recommends art as tool for healing. He recommends writing, building a sandcastle, learning to crochet, doing a collage; anything that occupies the mind.

I liked the philosophy of the book and the simple way in which it was presented. Using real life examples, stories and insights, the author helps us to think about our own way of handling adversity and reflect on the need to embrace our scars.