What do you think?
Rate this book
นายญี่ปุ่น #1
นายคะ อย่ามาอ่อย
"..นี่นายแกล้งหนูอยู่ใช่มั้ยเนี่ย"
"ไม่รู้สิ คุณอยากให้ผมแกล้งหรือทำจริงล่ะ"
แรงดึงดูดจากนัยน์ตาสีเขียวอ่อน
ทำให้ 'นุ่มนิ่ม' ได้แต่นั่งนิ่งเหมือนลูกหนูในกำมือเขา
ในสถานการณ์แบบนี้...เธอควรตัดสินใจยังไงนะ
จะหยุด หรือจะไปต่อ.. แต่!!! เดี๋ยวก่อนสิ
จะไปต่อได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อ 'อาคิสึกิ โคจิ' คนนี้น่ะเป็นถึง 'เจ้านาย' เชียวนะ
'เลขาฯ' อย่างเธอไม่ควรจะหวั่นไหวไปกับเขาสิ
ถึงนายจะหล่อ เซ็กซี่ขยี้ใจ ขนาดไหน
เขาก็ยังคงเป็นบุคคลต้องห้ามสำหรับเธออยู่ดี!
แต่นุ่มนิ่มไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่านายญี่ปุ่นของเธอ
จะช่ำชองเรื่องการอ่อยได้ขนาดนี้ เล่นเอาเธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ
เหมือนจะถูกนายขา..จับกินอยู่ตลอดเวลา
คิดว่าเป็นเจ้านายแล้วจะอ่อยยังไงก็ได้เหรอ
บอกเลยว่า......แพ้ทาง!!! เธอแพ้ทางเสน่ห์ของเขาจริงๆ...
แค่ถูกเขาจ้องก็อ่อนยวบยาบ แล้วยังงี้..เธอจะหนี้ไปไหนได้ล่ะ
"ไม่รู้สิ คุณอยากให้ผมแกล้งหรือทำจริงล่ะ"
แรงดึงดูดจากนัยน์ตาสีเขียวอ่อน
ทำให้ 'นุ่มนิ่ม' ได้แต่นั่งนิ่งเหมือนลูกหนูในกำมือเขา
ในสถานการณ์แบบนี้...เธอควรตัดสินใจยังไงนะ
จะหยุด หรือจะไปต่อ.. แต่!!! เดี๋ยวก่อนสิ
จะไปต่อได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อ 'อาคิสึกิ โคจิ' คนนี้น่ะเป็นถึง 'เจ้านาย' เชียวนะ
'เลขาฯ' อย่างเธอไม่ควรจะหวั่นไหวไปกับเขาสิ
ถึงนายจะหล่อ เซ็กซี่ขยี้ใจ ขนาดไหน
เขาก็ยังคงเป็นบุคคลต้องห้ามสำหรับเธออยู่ดี!
แต่นุ่มนิ่มไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่านายญี่ปุ่นของเธอ
จะช่ำชองเรื่องการอ่อยได้ขนาดนี้ เล่นเอาเธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ
เหมือนจะถูกนายขา..จับกินอยู่ตลอดเวลา
คิดว่าเป็นเจ้านายแล้วจะอ่อยยังไงก็ได้เหรอ
บอกเลยว่า......แพ้ทาง!!! เธอแพ้ทางเสน่ห์ของเขาจริงๆ...
แค่ถูกเขาจ้องก็อ่อนยวบยาบ แล้วยังงี้..เธอจะหนี้ไปไหนได้ล่ะ
- GenresRomanceYoung Adult
542 pages, Paperback
Published January 1, 2018
46 people are currently reading
850 people want to read
About the author
เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
36 books28 followersAssociated Names:
* เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
* กานตริน ลีละหุต
* เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
* กานตริน ลีละหุต
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
February 1, 2021
เราไม่ควรอ่านนิยายเล่มนี้เลยจริงๆ......
เพราะ
1. เราทำงานในบริษัทญี่ปุ่น
2. นายเราอายุ 35 โสดและหล่อมากกกกกกก
3. เราไม่ได้เป็นเลขา/ล่ามส่วนตัว แต่เราต้องทำงานกับนายโดยตรงตลอดเวลา
4. บริษัทเก่าที่เราเคยทำอยู่ย่านอโศก ทำให้มโนที่อยู่นายในเรื่องได้ไม่ยากเลย ให้ตายสิ
..... หลังจากนี้ เราต้องเผลอมโนนายเราเป็นพระเอกแน่ 55555555 🤣🤣🤣
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายภาษาวัยรุ่น นิยายรักวัยใสแต่ขยับอายุตัวละครให้โตขึ้นมาอีกนิดนึง (อายุจะประมาณเด็กจบใหม่ กับพระเอกก็ 20 กลางๆค่อนไปทางปลาย แต่ไม่เกิน 30) มีฉาก 18+
นุ่มนิ่ม หรือเนซึมิ เด็กสาววัย 22 เอกญี่ปุ่นเพิ่งจบจากรั้วมหาวิทยาลัย ได้งานเป็นล่ามในบริษัทโฆษณา ก่อนเริ่มงานไปนัดเลี้ยงฉลองเป็นเพื่อนที่ร้านอิซากายะ (ร้านเหล้าบาร์/อาหารสไตล์ญี่ปุ่น) เจอผู้ชายคนหนึ่ง ได้คุยได้รู้จักกัน ก่อนจากผู้ชายให้นามบัตรและบอกให้โทรหา นางเอกทำบัตรหายเลยไม่ได้โทร
อาคิซึกิ โคจิ บอสหนุ่มวัย 27 ผู้ที่เจอนางเอกในร้านเหล้าและรอคอยให้นางเอกโทรหาแต่นางเอกไม่โทร มาเจอกันอีกที คนนึงหัวหน้า คนนึงลูกน้อง สถานะเปลี่ยน อุปสรรคความรักก็เพิ่ม
คือเรื่องมันก็น่ารักนะ สิ่งที่เราชอบมากๆคือวัฒนธรรมสังคมของคนทำงานสไตล์บริษัทญี่ปุ่นที่สอดแทรกเข้ามา นิสัยคนในออฟฟิศ คือแบบ บริษัทเราก็มี 555 อ่านแล้วเข้าใจเลย เพราะที่ออฟฟิศเราก็เป็น ชอบที่สอดแทรกคำพูดบทสนทนาภาษาญี่ปุ่นด้วย ด้วยความที่เราเข้าใจเลยอ่านแล้วยิ่งอิน ชอบตรงนี้มากค่ะ
ส่วนที่ไม่ชอบ คือเรื่องความสมจริงอ่ะ บริษัทญี่ปุ่นที่มีชื่อ การที่จะขึ้นตำแหน่งถึง CEO ไม่มีทางอายุแต่ 27 แน่ค่ะ โดยเฉพาะบริษัทที่ก่อตั้งมานาน มีบริษัทลูก ไม่มีทางที่จะให้คนอายุ27มาเป็น CEO หรอกค่ะ ขนาดนายเรา อายุ 35 ทำงานที่บริษัทมา 13 ปี ยังขึ้นไม่ถึง CEO เลย เป็นไปไม่ได้ค่ะ ทำให้เนื้อเรื่องลดความน่าเชื่อถือไปหมดเลยอ่ะ
ตัวร้ายในเรื่อง อายุก็ไม่น่าจะเยอะ เท่าพระเอกหรือน้อยกว่านิดหน่อย ก็เป็นถึง COO ไม่มีทางค่าาา ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยนะ ยากมากที่จะไก้ขึ้นตำแหน่งสูงๆ (จากประสบการณ์ คนญี่ปุ่นให้โอกาสผู้ชายในเรื่องของความก้าวหน้าทางหน้าที่การงานมากกว่าผู้หญิง)
นางเอก นิสัยเด็กน้อยมากค่ะ คำพูดคำจาเด็กมากจนเรารำคาญอ่ะเอาจริง หรือเราเลยวัย target group ของนิยายเล่มนี้ไปแล้ว
ด้วยความที่เป็นนิยายแจ่มใสสไตล์วัยใส ทำให้คำพูดคำจา การกระทำของทุกตัวละครขาดความสมจริง (อย่างน้อยก็ในสังคมที่เราคุ้นเคย เพราะเราโตกว่ากลุ่มลูกค้าเขามั้ง - เราเคยทำงานตั้งในบริษัทโฆษณา และบริษัทญี่ปุ่น สังคมล่ามญี่ปุ่น มันไม่ใช่แบบนี้ค่ะ)
ปมชีวิตสมัยก่อนของพระเอกก็แปลก แบบจะว่าเข้าใจก็ได้ ไม่เข้าใจไม่เห็นด้วยก็ได้ มันหลายๆอย่างอ่ะค่ะเลยไม่ค่อยอิน
ถามว่าความอ้อร้อ ความอ้อยของพระนาง หนักมากกกก ฉาก 18+ ก็เยอะ แต่ไม่ค่อยลึกซึ้งนะ อ่านได้ฟินๆ แต่ไม่ติดตรึงใจ
สรุป อ่านได้เรื่อยๆค่ะ ถ้าอยากได้นิยายแนวบรรยากาศญี่ปุ่น การทำงานกับคนญี่ปุ่น น่ารักดีค่ะ ความรัก ความฟิน ก็เยอะอยู่ น่าจะชอบกัน ฉาก 18+ มาเรื่อยๆเลยค่ะ 555 สำหรับเรา เราอาจจะโตเกินนิยายที่ใช้ภาษาเด็กๆ (มีอิโมติค่อน) ไม่ลึกซึ้ง ไม่ค่อยมีเหตุผลสนับสนุนเท่าไร เลยคิดว่ากลางๆค่ะ
เพราะ
1. เราทำงานในบริษัทญี่ปุ่น
2. นายเราอายุ 35 โสดและหล่อมากกกกกกก
3. เราไม่ได้เป็นเลขา/ล่ามส่วนตัว แต่เราต้องทำงานกับนายโดยตรงตลอดเวลา
4. บริษัทเก่าที่เราเคยทำอยู่ย่านอโศก ทำให้มโนที่อยู่นายในเรื่องได้ไม่ยากเลย ให้ตายสิ
..... หลังจากนี้ เราต้องเผลอมโนนายเราเป็นพระเอกแน่ 55555555 🤣🤣🤣
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายภาษาวัยรุ่น นิยายรักวัยใสแต่ขยับอายุตัวละครให้โตขึ้นมาอีกนิดนึง (อายุจะประมาณเด็กจบใหม่ กับพระเอกก็ 20 กลางๆค่อนไปทางปลาย แต่ไม่เกิน 30) มีฉาก 18+
นุ่มนิ่ม หรือเนซึมิ เด็กสาววัย 22 เอกญี่ปุ่นเพิ่งจบจากรั้วมหาวิทยาลัย ได้งานเป็นล่ามในบริษัทโฆษณา ก่อนเริ่มงานไปนัดเลี้ยงฉลองเป็นเพื่อนที่ร้านอิซากายะ (ร้านเหล้าบาร์/อาหารสไตล์ญี่ปุ่น) เจอผู้ชายคนหนึ่ง ได้คุยได้รู้จักกัน ก่อนจากผู้ชายให้นามบัตรและบอกให้โทรหา นางเอกทำบัตรหายเลยไม่ได้โทร
อาคิซึกิ โคจิ บอสหนุ่มวัย 27 ผู้ที่เจอนางเอกในร้านเหล้าและรอคอยให้นางเอกโทรหาแต่นางเอกไม่โทร มาเจอกันอีกที คนนึงหัวหน้า คนนึงลูกน้อง สถานะเปลี่ยน อุปสรรคความรักก็เพิ่ม
คือเรื่องมันก็น่ารักนะ สิ่งที่เราชอบมากๆคือวัฒนธรรมสังคมของคนทำงานสไตล์บริษัทญี่ปุ่นที่สอดแทรกเข้ามา นิสัยคนในออฟฟิศ คือแบบ บริษัทเราก็มี 555 อ่านแล้วเข้าใจเลย เพราะที่ออฟฟิศเราก็เป็น ชอบที่สอดแทรกคำพูดบทสนทนาภาษาญี่ปุ่นด้วย ด้วยความที่เราเข้าใจเลยอ่านแล้วยิ่งอิน ชอบตรงนี้มากค่ะ
ส่วนที่ไม่ชอบ คือเรื่องความสมจริงอ่ะ บริษัทญี่ปุ่นที่มีชื่อ การที่จะขึ้นตำแหน่งถึง CEO ไม่มีทางอายุแต่ 27 แน่ค่ะ โดยเฉพาะบริษัทที่ก่อตั้งมานาน มีบริษัทลูก ไม่มีทางที่จะให้คนอายุ27มาเป็น CEO หรอกค่ะ ขนาดนายเรา อายุ 35 ทำงานที่บริษัทมา 13 ปี ยังขึ้นไม่ถึง CEO เลย เป็นไปไม่ได้ค่ะ ทำให้เนื้อเรื่องลดความน่าเชื่อถือไปหมดเลยอ่ะ
ตัวร้ายในเรื่อง อายุก็ไม่น่าจะเยอะ เท่าพระเอกหรือน้อยกว่านิดหน่อย ก็เป็นถึง COO ไม่มีทางค่าาา ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยนะ ยากมากที่จะไก้ขึ้นตำแหน่งสูงๆ (จากประสบการณ์ คนญี่ปุ่นให้โอกาสผู้ชายในเรื่องของความก้าวหน้าทางหน้าที่การงานมากกว่าผู้หญิง)
นางเอก นิสัยเด็กน้อยมากค่ะ คำพูดคำจาเด็กมากจนเรารำคาญอ่ะเอาจริง หรือเราเลยวัย target group ของนิยายเล่มนี้ไปแล้ว
ด้วยความที่เป็นนิยายแจ่มใสสไตล์วัยใส ทำให้คำพูดคำจา การกระทำของทุกตัวละครขาดความสมจริง (อย่างน้อยก็ในสังคมที่เราคุ้นเคย เพราะเราโตกว่ากลุ่มลูกค้าเขามั้ง - เราเคยทำงานตั้งในบริษัทโฆษณา และบริษัทญี่ปุ่น สังคมล่ามญี่ปุ่น มันไม่ใช่แบบนี้ค่ะ)
ปมชีวิตสมัยก่อนของพระเอกก็แปลก แบบจะว่าเข้าใจก็ได้ ไม่เข้าใจไม่เห็นด้วยก็ได้ มันหลายๆอย่างอ่ะค่ะเลยไม่ค่อยอิน
ถามว่าความอ้อร้อ ความอ้อยของพระนาง หนักมากกกก ฉาก 18+ ก็เยอะ แต่ไม่ค่อยลึกซึ้งนะ อ่านได้ฟินๆ แต่ไม่ติดตรึงใจ
สรุป อ่านได้เรื่อยๆค่ะ ถ้าอยากได้นิยายแนวบรรยากาศญี่ปุ่น การทำงานกับคนญี่ปุ่น น่ารักดีค่ะ ความรัก ความฟิน ก็เยอะอยู่ น่าจะชอบกัน ฉาก 18+ มาเรื่อยๆเลยค่ะ 555 สำหรับเรา เราอาจจะโตเกินนิยายที่ใช้ภาษาเด็กๆ (มีอิโมติค่อน) ไม่ลึกซึ้ง ไม่ค่อยมีเหตุผลสนับสนุนเท่าไร เลยคิดว่ากลางๆค่ะ
February 13, 2019
เป็นนิยายที่อ่านเพลินมาก อ่านไปยิ้มไป นิยายเป็นสไตล์การ์ตูนตาหวาน ฉากกุ๊กกิ๊กเหมือนแบบในการ์ตูนมังงะญี่ปุ่น อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจ 😅😅 แต่ก็แฝงไปด้วยความเรียล เรียลในเรื่องสังคมการทำงาน การปรับตัวของน้องใหม่อย่างหนูนุ่มนิ่ม เลยทำให้เราเอาใจช่วยนุ่มนิ่มในเรื่องงาน อีกทั้งมีความเอ็นดูนุ่มนิ่มกับความใส ความซื่อตรงของเธอ และอิจฉาเธอที่ได้นาย(เจ้านาย) ซึ่งหล่อแบบร้อนแรงเซ็กซี่มาเป็นแฟน 😒😒
เรื่องย่อ
นิยายเริ่มต้นที่ #นุ่มนิ่ม ,เนซึมิ (ที่แปลว่าหนู ชื่อที่นายเรียกได้คนเดียวเท่านั้น☺️☺️) สาวน้อยน่ารัก อายุ 22 ปีเพิ่งเรียนจบ และได้ถูกรับเข้าทำงานที่หนึ่ง เลยไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนสนิท และได้พบกับหนุ่มหล่อผู้มี sex appealสูง อายุ 27ปี ชื่อ #อาคิสึกิ โคจิ ทั้งคู่ได้นั่งคุยสนทนากันเพลิน จนเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนที่นุ่มนิ่มจะต้องกลับบ้าน ระหว่างที่ชายหนุ่มเดินไปส่งขึ้นรถแท็กซี่ เขาขโมยจูบแรกของนุ่มนิ่ม (โมเมนต์นี้การ์ตูนตาหวานชัดๆเลย😚😚) และได้ให้นามบัตรพร้อมพูดว่า "call me โทรมานะ แล้วเจอกัน" แต่นุ่มนิ่มกลับทำนามบัตรของอาคิสึกิหาย !!! 😅😅 เธอเลยถอดใจว่าคงไม่ได้เจอกัน จนกระทั้งเมื่อถึงวันแรกของการทำงานในฐานะล่ามแปลภาษาที่บริษัทโฆษณา ViperX Advertising ซึ่งเป็นบริษัทดำเนินกิจการเกี่ยวกับโฆษณา ไอทีแนวสตาร์ตอัพ เธอจึงได้รู้ว่าอาคิสึกิที่เธอถอดใจว่าคงไม่ได้เจอกันแล้ว จริงๆเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เพราะเขาเป็น CEO ของ ViperX Advertising หรือที่ทำงานเรียกกันว่า "นาย"
เมื่อเริ่มทำงานด้วยความที่นุ่มนิ่มเป็นคนขยันทำงาน และเป็นคนโลกสวย??? เธอเลยถูกเพื่อนร่วมงานบางคนที่หมั่นไส้กลั่นแกล้ง จนกระทั้งนายเข้ามาดึงตัวนุ่มนิ่มไปเป็นเลขาล่ามส่วนตัว ทั้งๆที่แต่ก่อนนายไม่เคยจำเป็นต้องใช้เลขาเลย (นายมีแผนเข้าใกล้นุ่มนิ่มชัวร์ หึๆ😛😛) ในระหว่างที่เป็นเลขาให้นาย นายก็ขยันอ่อย ขยันหยอด อ้อนให้ชงกาแฟหวานๆ ☕️ อ้อนให้ทำข้าวกล้องให้ทุกเช้า 🍱 (อย่างกับอ้อนศรีภรรยา 😅😅) จนกระทั้งเมื่อความสัมพันธ์ของนุ่มนิ่มและนายรุกหน้าพัฒนาทั้งทางใจ❤️และทางกาย 😝 ความลับในมุมมึด อดีตที่พยายามจะปกปิดไม่อยากให้นุ่มนิ่มรับรู้ของนาย ก็กลับมาตามหลอกหลอน และตามมาทดสอบความรักของเขาทั้งคู่
ความรู้สึกหลังอ่าน
>>> ชอบฉากแรกพบที่เจอกันมาก ☺️☺️ น่ารักสุดๆๆๆ 😆😆 ตอนที่อาคิสึกิป้อนเฟรนซ์ฟรายด์ให้นุ่มนิ่มกินขณะนั่งคุยกันในบาร์ ซึ่งตอนนั้นนุ่มนิ่มเริ่มเมาเหล้าบ๊วยแล้ว (ถ้าไม่เมานุ่มนิ่มคงไม่กล้า 55) แถมมี kiss ตอนเรียกรถแท็กซี่อีก (ไอ้ฉาก kiss เราไม่ค่อยอะไรมากคือมันต้องกรี๊ดกร๊าดอยู่แล้ว แต่ฉากป้อนเฟรนซ์ฟรายด์🍟🍟 มันดูอบอุ่นมากกกกก เหมือนพอพวกเขาได้พูดคุย เคมีพระนางมันลงตัวสุดๆ💕💕 ทำนองอาคิสึกิกับนุ่มนิ่มคุยกันเพลินจนลืมโลกภายนอกไปเลย)
>>>❤️❤️ รักอาคิสึกิซังสุดๆ เขาเป็นคนที่ทำให้แฟนรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษ เพราะด้วยอิเมจที่คนภายนอกมองคือ ดุ ขรึม เข้าถึงยาก แต่สำหรับนุ่มนิ่มนั้น นายของเธอให้ความรู้สึกอบอุ่นเพราะเขาชอบอ่อย ชอบหยอด อ่อยยับๆจนนุ่มนิ่มมึน (คนอ่านก็มึน) -กรี๊ดกับสกิลการบอกว่าใครเป็นสเป็กของนาย??? -กรี๊ดกับแค่ประโยคว่าอยากกัดขนมปังนุ่มนิ่ม ☺️☺️ ชอบที่อาคิสึกิซังหึงนุ่มนิ่ม เพราะจะมีบทลงโทษที่แสนหอมหวาน (เพิ่งรู้ชอบผู้สายเอสนิดๆ 555🤣🤣)
>>>ชอบคาแรคเตอร์ของนุ่มนิ่ม ใสๆ ร่าเริง มีความตั้งใจในการทำงานสูง แต่ก็แอบมีบุคลิกขี้อา�� อึนๆ มึนๆน่าแกล้งน่าหมั่นเขี้ยว ผู้ชายที่ไหนเห็นก็อยากจับกิน (โดยเฉพาะนาย เพราะชอบนุ่มนิ่มตั้งแต่แรกพบ😚😚) เอาจริงๆนุ่มนิ่มเป็นคนมีเสน่ห์นะ อาจจะไม่ได้มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ (ต้องรอให้นายสอน และช่วยขัดเกลา😆😆) แต่ที่ชัวร์คือเธอเองมีสกิลอ่อย อ่อยนายโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัวว่ากำลังอ่อยนายอยู่ 😅😅
>>>ฮาเฮกับเพื่อนๆของนุ่มนิ่มสายฮา สายหื่น และสายเผาเพื่อนให้แฟนเพื่อนฟัง ฮาเวลาอ่านที่เพื่อนๆของนุ่มนิ่ม บิวท์อารมณ์ 18+ แถมยังทำนายเรื่องการใช้นิ้วมือของนายได้ตรงเป๊ะ 😂😂 แม่นยำสุดๆ 555 นุ่มนิ่มพอโดนกับตัวถึงกับไปไม่เป็น แค่เห็นนายใช้นิ้วเคาะปากกาเล่นสติสตังไปหมด (ณ จุดๆ นี้ น่าเอ็นดูนางเอก)
นิยายให้ 4.5 คะแนนค่ะ หักนิดเดียวเห็นผลส่วนตัวบ้าๆบอๆ เพราะขัดใจบางฉากท้ายๆเรื่อง เพราะเราหวงพระเอกคนนี้มาก (ป.ล. แทบกรี๊ดแทนนางเอกเลยแบบหวงพระเอกแทนนางเอกอ่ะ คือใจเราไม่กว้างพอ 555)
เรื่องย่อ
นิยายเริ่มต้นที่ #นุ่มนิ่ม ,เนซึมิ (ที่แปลว่าหนู ชื่อที่นายเรียกได้คนเดียวเท่านั้น☺️☺️) สาวน้อยน่ารัก อายุ 22 ปีเพิ่งเรียนจบ และได้ถูกรับเข้าทำงานที่หนึ่ง เลยไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนสนิท และได้พบกับหนุ่มหล่อผู้มี sex appealสูง อายุ 27ปี ชื่อ #อาคิสึกิ โคจิ ทั้งคู่ได้นั่งคุยสนทนากันเพลิน จนเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนที่นุ่มนิ่มจะต้องกลับบ้าน ระหว่างที่ชายหนุ่มเดินไปส่งขึ้นรถแท็กซี่ เขาขโมยจูบแรกของนุ่มนิ่ม (โมเมนต์นี้การ์ตูนตาหวานชัดๆเลย😚😚) และได้ให้นามบัตรพร้อมพูดว่า "call me โทรมานะ แล้วเจอกัน" แต่นุ่มนิ่มกลับทำนามบัตรของอาคิสึกิหาย !!! 😅😅 เธอเลยถอดใจว่าคงไม่ได้เจอกัน จนกระทั้งเมื่อถึงวันแรกของการทำงานในฐานะล่ามแปลภาษาที่บริษัทโฆษณา ViperX Advertising ซึ่งเป็นบริษัทดำเนินกิจการเกี่ยวกับโฆษณา ไอทีแนวสตาร์ตอัพ เธอจึงได้รู้ว่าอาคิสึกิที่เธอถอดใจว่าคงไม่ได้เจอกันแล้ว จริงๆเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เพราะเขาเป็น CEO ของ ViperX Advertising หรือที่ทำงานเรียกกันว่า "นาย"
เมื่อเริ่มทำงานด้วยความที่นุ่มนิ่มเป็นคนขยันทำงาน และเป็นคนโลกสวย??? เธอเลยถูกเพื่อนร่วมงานบางคนที่หมั่นไส้กลั่นแกล้ง จนกระทั้งนายเข้ามาดึงตัวนุ่มนิ่มไปเป็นเลขาล่ามส่วนตัว ทั้งๆที่แต่ก่อนนายไม่เคยจำเป็นต้องใช้เลขาเลย (นายมีแผนเข้าใกล้นุ่มนิ่มชัวร์ หึๆ😛😛) ในระหว่างที่เป็นเลขาให้นาย นายก็ขยันอ่อย ขยันหยอด อ้อนให้ชงกาแฟหวานๆ ☕️ อ้อนให้ทำข้าวกล้องให้ทุกเช้า 🍱 (อย่างกับอ้อนศรีภรรยา 😅😅) จนกระทั้งเมื่อความสัมพันธ์ของนุ่มนิ่มและนายรุกหน้าพัฒนาทั้งทางใจ❤️และทางกาย 😝 ความลับในมุมมึด อดีตที่พยายามจะปกปิดไม่อยากให้นุ่มนิ่มรับรู้ของนาย ก็กลับมาตามหลอกหลอน และตามมาทดสอบความรักของเขาทั้งคู่
ความรู้สึกหลังอ่าน
>>> ชอบฉากแรกพบที่เจอกันมาก ☺️☺️ น่ารักสุดๆๆๆ 😆😆 ตอนที่อาคิสึกิป้อนเฟรนซ์ฟรายด์ให้นุ่มนิ่มกินขณะนั่งคุยกันในบาร์ ซึ่งตอนนั้นนุ่มนิ่มเริ่มเมาเหล้าบ๊วยแล้ว (ถ้าไม่เมานุ่มนิ่มคงไม่กล้า 55) แถมมี kiss ตอนเรียกรถแท็กซี่อีก (ไอ้ฉาก kiss เราไม่ค่อยอะไรมากคือมันต้องกรี๊ดกร๊าดอยู่แล้ว แต่ฉากป้อนเฟรนซ์ฟรายด์🍟🍟 มันดูอบอุ่นมากกกกก เหมือนพอพวกเขาได้พูดคุย เคมีพระนางมันลงตัวสุดๆ💕💕 ทำนองอาคิสึกิกับนุ่มนิ่มคุยกันเพลินจนลืมโลกภายนอกไปเลย)
>>>❤️❤️ รักอาคิสึกิซังสุดๆ เขาเป็นคนที่ทำให้แฟนรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษ เพราะด้วยอิเมจที่คนภายนอกมองคือ ดุ ขรึม เข้าถึงยาก แต่สำหรับนุ่มนิ่มนั้น นายของเธอให้ความรู้สึกอบอุ่นเพราะเขาชอบอ่อย ชอบหยอด อ่อยยับๆจนนุ่มนิ่มมึน (คนอ่านก็มึน) -กรี๊ดกับสกิลการบอกว่าใครเป็นสเป็กของนาย??? -กรี๊ดกับแค่ประโยคว่าอยากกัดขนมปังนุ่มนิ่ม ☺️☺️ ชอบที่อาคิสึกิซังหึงนุ่มนิ่ม เพราะจะมีบทลงโทษที่แสนหอมหวาน (เพิ่งรู้ชอบผู้สายเอสนิดๆ 555🤣🤣)
>>>ชอบคาแรคเตอร์ของนุ่มนิ่ม ใสๆ ร่าเริง มีความตั้งใจในการทำงานสูง แต่ก็แอบมีบุคลิกขี้อา�� อึนๆ มึนๆน่าแกล้งน่าหมั่นเขี้ยว ผู้ชายที่ไหนเห็นก็อยากจับกิน (โดยเฉพาะนาย เพราะชอบนุ่มนิ่มตั้งแต่แรกพบ😚😚) เอาจริงๆนุ่มนิ่มเป็นคนมีเสน่ห์นะ อาจจะไม่ได้มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ (ต้องรอให้นายสอน และช่วยขัดเกลา😆😆) แต่ที่ชัวร์คือเธอเองมีสกิลอ่อย อ่อยนายโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัวว่ากำลังอ่อยนายอยู่ 😅😅
>>>ฮาเฮกับเพื่อนๆของนุ่มนิ่มสายฮา สายหื่น และสายเผาเพื่อนให้แฟนเพื่อนฟัง ฮาเวลาอ่านที่เพื่อนๆของนุ่มนิ่ม บิวท์อารมณ์ 18+ แถมยังทำนายเรื่องการใช้นิ้วมือของนายได้ตรงเป๊ะ 😂😂 แม่นยำสุดๆ 555 นุ่มนิ่มพอโดนกับตัวถึงกับไปไม่เป็น แค่เห็นนายใช้นิ้วเคาะปากกาเล่นสติสตังไปหมด (ณ จุดๆ นี้ น่าเอ็นดูนางเอก)
นิยายให้ 4.5 คะแนนค่ะ หักนิดเดียวเห็นผลส่วนตัวบ้าๆบอๆ เพราะขัดใจบางฉากท้ายๆเรื่อง เพราะเราหวงพระเอกคนนี้มาก (ป.ล. แทบกรี๊ดแทนนางเอกเลยแบบหวงพระเอกแทนนางเอกอ่ะ คือใจเราไม่กว้างพอ 555)
November 19, 2018
หน้าปกดูเป็นแนววัยรุ่นที่ไม่มั่นใจว่าจะเหมาะกับตัวเองหรือเปล่า แต่กระแสดีจนต้องขอตาม เพราะคิดว่าวัยรุ่นกับวัยเรา ห่างกันไม่เท่าไหร่ น่าจะพอจำความรู้สึกตอนนั้นได้อยู่ (เหรอ??)
เปิดเรื่องด้วยการพบกับของคู่พระนางในผับแห่งหนึ่ง และเกิดการปิ๊งปั๊งกันขึ้น ก่อนกลับพระเอกก็ฝากเบอร์โทรไว้ให้นางติดต่อกลับ แต่ปรากฎว่านางทำเบอร์หายเลยไม่ได้ติดต่อกลับไป แล้วหลังจากนั้น หนึ่งเดือนต่อมา ทั้งคู่ก็มาเจอกันอีกครั้ง แต่ในฐานะเจ้านายหนุ่มกับลูกน้องสาว... ที่เหลือก็เป็นไปตามขื่อเรื่องค่ะ
วิธีการดำเนินเรื่องนั้นไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใดค่ะ มีความต่อเนื่องและเล่าได้ดี ไดอะล็อกการพูดคุยกันก็อ่านสนุก แต่ตรรกะความนึกคิดของตัวละคร รวมถึงบริบทในการทำงาน เป็นสิ่งที่เราอ่านแล้วรู้สึกถึงความไม่สมเหตุสมผลอยู่มาก
นางเอกมีความอ่อนประสบการณ์หนักมาก และแม้กระทั่งถูก harassment โดยเจ้านายของเธอ เธอยังไม่รู้ตัวว่าฝ่ายชายตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ อ่านแล้วเฟมินิสต์หงุดหงิดเหลือกำลัง (/พี่ๆ เขาขายนิยายติดเรท ไม่ใช่นิยายเพื่อสังคม /เออ..ไม่รู้ล่ะ ขัดใจอยู่ดี 555) จึงทำให้แทนที่จะรู้สึกร่วมไปกับอารมณ์น้อยใจ ห่วงหา คิดถึงของนางเอก ก็เลยรู้สึกอยากจัดคอร์สอบรมสั่งสอนแทน และอย่างที่บอก เซ็ตติ้งของการทำงานบางอย่าง ก็ยังรู้สึกเหมือนมันถูกเซ็ตมาหลอกๆ ไม่ใช่การทำงานจริงในชีวิตจริง
โดยรวมแล้วคืออ่านได้เพลินอยู่ แต่หงุดหงิดในเรื่องของตรรกะและความสมเหตุสมผลค่ะ
เปิดเรื่องด้วยการพบกับของคู่พระนางในผับแห่งหนึ่ง และเกิดการปิ๊งปั๊งกันขึ้น ก่อนกลับพระเอกก็ฝากเบอร์โทรไว้ให้นางติดต่อกลับ แต่ปรากฎว่านางทำเบอร์หายเลยไม่ได้ติดต่อกลับไป แล้วหลังจากนั้น หนึ่งเดือนต่อมา ทั้งคู่ก็มาเจอกันอีกครั้ง แต่ในฐานะเจ้านายหนุ่มกับลูกน้องสาว... ที่เหลือก็เป็นไปตามขื่อเรื่องค่ะ
วิธีการดำเนินเรื่องนั้นไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใดค่ะ มีความต่อเนื่องและเล่าได้ดี ไดอะล็อกการพูดคุยกันก็อ่านสนุก แต่ตรรกะความนึกคิดของตัวละคร รวมถึงบริบทในการทำงาน เป็นสิ่งที่เราอ่านแล้วรู้สึกถึงความไม่สมเหตุสมผลอยู่มาก
นางเอกมีความอ่อนประสบการณ์หนักมาก และแม้กระทั่งถูก harassment โดยเจ้านายของเธอ เธอยังไม่รู้ตัวว่าฝ่ายชายตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ อ่านแล้วเฟมินิสต์หงุดหงิดเหลือกำลัง (/พี่ๆ เขาขายนิยายติดเรท ไม่ใช่นิยายเพื่อสังคม /เออ..ไม่รู้ล่ะ ขัดใจอยู่ดี 555) จึงทำให้แทนที่จะรู้สึกร่วมไปกับอารมณ์น้อยใจ ห่วงหา คิดถึงของนางเอก ก็เลยรู้สึกอยากจัดคอร์สอบรมสั่งสอนแทน และอย่างที่บอก เซ็ตติ้งของการทำงานบางอย่าง ก็ยังรู้สึกเหมือนมันถูกเซ็ตมาหลอกๆ ไม่ใช่การทำงานจริงในชีวิตจริง
โดยรวมแล้วคืออ่านได้เพลินอยู่ แต่หงุดหงิดในเรื่องของตรรกะและความสมเหตุสมผลค่ะ
February 13, 2019
เรื่องที่ 2 แห่งปี 2019 ในตีม เจ้านายหนุ่ม-เลขาสาว
#ของมันต้องซ้ำ
กรี้ดดดด ฟินอ่ะ ยิ้มลืม
ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแนวใสๆวัยขบเผาะ ฟินไปวันๆซะอีก แต่ไม่นาจา เรื่องนี้มีการลงลึกการทำงานในอ็อฟฟิศ และวัฒนธรรมญี่ปุ่นพอสมควร น่าสนใจ และดูสมจริงดีจังค่ะ
นาย ,โคจิซัง
▪️ceo วัย 27, นายญี่ปุ่น, เคยเปิดคลับโฮสต์, เคยถูกแทงเพราะมีเรื่องกับยากูซ่า, ลูกครึ่งญี่ปุ่น-แคนนาดา, ตาสีเขียวอ่อน
▪️นายจริงจังกับงานมากกกก ทำงานหนัก ต้องเป๊ะ กลับดึกตลอดๆ
▪️ชอบนาย อ่อยเบอร์แรงตามชื่อเรื่อง kiss นางเอกตั้งแต่เจอกันวันแรกเลยนาจา ม้วบบบ
▪️call me แจกนามบัตรรัวๆ
▪️นายบอกรอโทรศัพท์นุ่มนิ่มเป็นเดือนๆเลย (จริงจัง ฟินซิ)
▪️นายคนเนียน เนียนพาเที่ยว เนียนสัญญาปีหน้ามาเที่ยวด้วยกันอีกนะ
▪️สเป็กนาย “ชอบคนทำอาหารเป็น” อ้อยให้นุ่มนิ่มส่งปิ่นโตทุกวันมันซะเลย
▪️เป้าหมายในชีวิตอันดับหนี่ง แรกๆคืองาน หลังคือเธอ (นายบอก)
▪️นายคอแข็งดั่งทองแดง “ผมไม่เมามาหลายปีแล้ว” (นายกล่าว)
▪️นายใช้มือเก่ง โดยเฉพาะนิ้ว กรี้ดดดดด (พูดไรไปเนี่ย)
▪️นายหื่นมากกกกกกจ้าาาา แซ่บบบบ ห้องทำงาน ห้องเก็บเอกสาร ลิฟท์ โรงหนัง ในรถ อร๊ายยย
▪️นายขี้หึง ขี้หวงมากกกกก นั่นๆมองมาตาเขียวละ
▪️นายจะลงโทษแบบฮ็อตเว่อร์ 😊(ลงโทษเลยจ้านายจ๋า)
▪️นายจีบแบบ ซึนๆ ญี่ปุ่นๆ ได้น่าร้ากอ่ะ (บางทีเราก็ไม่เก็ตไม่คุ้นกับนาย 555)
▪️ชอบนายตอนประกาศกลางผับ “นี่ผู้หญิงของผม” กรี้ด นายหึงมาก “นี่เมียผม” เก้วกาด
นุ่มนิ่ม, หนูของนาย, เนซึมิ
▪️ล่ามสาววัย 22 ที่นายบัญชาใช้กำลังภายในเอามาเป็นเลขาซะเลย
▪️ต้องแทนตัวว่า “หนู” เวลาพูดกับนายนะ และมีแต่นายคนเดียวเท่านั้นที่จะเรียก “เนซึมิ” ได้ (แปลว่ายัยหนู)
▪️เด็กจบใหม่ ทำงานดี เก่ง แรกๆอ่อนเป็นลูกเจี๊ยบ หลังๆแข็งแกร่ง พร้อมไฟท์กับทุกคน (เจยี่ยม)
▪️โดนนายป้ายยาจนหลงโงหัวไม่ขึ้น (เราล่วย)
▪️รักนายมากกกก ซึ้งตอนนายมาง้อ (ฮืออ)
▪️แรกๆ “นายคะ นายขา” หลังๆ “โคจิซัง” (ทำไมนะทำไม หุหุ)
ชอบๆ
▪️ชอบการเจอกันครั้งแรกของทั้งคู่ ง่ายๆเกิดขึ้นได้จริงดี (ไปนั่งอ่อยนายในบาร์แพร่บ)
▪️ชอบ แอบคบแอบฟิน ส่งสายตา ส่งยิ้มกันในที่ทำงานจัง ฟินดี
▪️เอ็นดูโคจิซังหลายตรงเลย เช่นตอนจัดการยัยรุ่นพี่ที่เกลียดเด็กใหม่ให้นุ่มนิ่ม ใช้วิธีซับซ้อนเชียว ( ซึ่งมันใช้ไม่ได้กับคนไทยส่วนมากไง)
▪️ซึ้งตอนเคลียร์ใจกันของทั้งคู่มากค่ะ “ไม่อยากให้หายไปไหน” โคจิซังมาง้อ เล่าเรื่องอดีตกัน พอนุ่มนิ่มบอกว่ายอมรับที่เป็นโคจิซังในวันนี้ ซึ้งไปหมดเลย ฮือ
บ่นๆ
▪️ขัดพอควรกับอาการตกใจ ไม่แน่ใจของนางเอก ประโยคขึ้นต้นแบบ “คะ .. ค่ะ” ซึ่งเยอะมากๆ
▪️อึดอัด ไม่คุ้น การจีบ พัฒนาการความสัมพันธ์ การแสดงออก สไตล์ๆญี่ปุ่นพอควรเลยค่ะ 555 (บางทีเราก็ไม่เก็ต)
▪️อึดอัด ขัดใจ ไม่สบายใจเรื่องความสัมพันธ์ของ นาย-ยัยเรนะ เลยยยย นายไม่ชัดเจนอ่ะ เราระแวง
▪️เกลียดยัยเรนะ หึ นาทีหายนะ หึงแทนระเบิดลงเลยฉัน แหมนาทีนั้นฉันทีมนางเอก แบบตะโกนขึ้นมา “เลิกเลยๆ” 555 เค้าหวงโคจิซังอ่ะ
▪️งอนนายอย่างแรงงงงงง ตอนไปสัมผัสปากกับคู่ขาเก่า เราหึงมากกกกก ☹️
สรุป
ชอบบ ฟินค่ะ ไม่เคยอ่านแนวนี้เลย แปลกใหม่สำหรับเราดีค่ะ ใช้สำนวน สรรพนามบุรุษที่ 1 แทนตัว อือ แรกๆคิดว่าแปลกๆ แต่อ่านๆไปก็ชิน
ปล. 1 อยากได้ตอนพิเศษตอนแต่งงานแล้วจัง
ปล. 2ในอ็อฟฟิศยังมีหนุ่มญี่ปุ่นอีกหลายคนที่น่าสนใจ อยากอ่านต่อเลยค่ะ
#ของมันต้องซ้ำ
กรี้ดดดด ฟินอ่ะ ยิ้มลืม
ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแนวใสๆวัยขบเผาะ ฟินไปวันๆซะอีก แต่ไม่นาจา เรื่องนี้มีการลงลึกการทำงานในอ็อฟฟิศ และวัฒนธรรมญี่ปุ่นพอสมควร น่าสนใจ และดูสมจริงดีจังค่ะ
นาย ,โคจิซัง
▪️ceo วัย 27, นายญี่ปุ่น, เคยเปิดคลับโฮสต์, เคยถูกแทงเพราะมีเรื่องกับยากูซ่า, ลูกครึ่งญี่ปุ่น-แคนนาดา, ตาสีเขียวอ่อน
▪️นายจริงจังกับงานมากกกก ทำงานหนัก ต้องเป๊ะ กลับดึกตลอดๆ
▪️ชอบนาย อ่อยเบอร์แรงตามชื่อเรื่อง kiss นางเอกตั้งแต่เจอกันวันแรกเลยนาจา ม้วบบบ
▪️call me แจกนามบัตรรัวๆ
▪️นายบอกรอโทรศัพท์นุ่มนิ่มเป็นเดือนๆเลย (จริงจัง ฟินซิ)
▪️นายคนเนียน เนียนพาเที่ยว เนียนสัญญาปีหน้ามาเที่ยวด้วยกันอีกนะ
▪️สเป็กนาย “ชอบคนทำอาหารเป็น” อ้อยให้นุ่มนิ่มส่งปิ่นโตทุกวันมันซะเลย
▪️เป้าหมายในชีวิตอันดับหนี่ง แรกๆคืองาน หลังคือเธอ (นายบอก)
▪️นายคอแข็งดั่งทองแดง “ผมไม่เมามาหลายปีแล้ว” (นายกล่าว)
▪️นายใช้มือเก่ง โดยเฉพาะนิ้ว กรี้ดดดดด (พูดไรไปเนี่ย)
▪️นายหื่นมากกกกกกจ้าาาา แซ่บบบบ ห้องทำงาน ห้องเก็บเอกสาร ลิฟท์ โรงหนัง ในรถ อร๊ายยย
▪️นายขี้หึง ขี้หวงมากกกกก นั่นๆมองมาตาเขียวละ
▪️นายจะลงโทษแบบฮ็อตเว่อร์ 😊(ลงโทษเลยจ้านายจ๋า)
▪️นายจีบแบบ ซึนๆ ญี่ปุ่นๆ ได้น่าร้ากอ่ะ (บางทีเราก็ไม่เก็ตไม่คุ้นกับนาย 555)
▪️ชอบนายตอนประกาศกลางผับ “นี่ผู้หญิงของผม” กรี้ด นายหึงมาก “นี่เมียผม” เก้วกาด
นุ่มนิ่ม, หนูของนาย, เนซึมิ
▪️ล่ามสาววัย 22 ที่นายบัญชาใช้กำลังภายในเอามาเป็นเลขาซะเลย
▪️ต้องแทนตัวว่า “หนู” เวลาพูดกับนายนะ และมีแต่นายคนเดียวเท่านั้นที่จะเรียก “เนซึมิ” ได้ (แปลว่ายัยหนู)
▪️เด็กจบใหม่ ทำงานดี เก่ง แรกๆอ่อนเป็นลูกเจี๊ยบ หลังๆแข็งแกร่ง พร้อมไฟท์กับทุกคน (เจยี่ยม)
▪️โดนนายป้ายยาจนหลงโงหัวไม่ขึ้น (เราล่วย)
▪️รักนายมากกกก ซึ้งตอนนายมาง้อ (ฮืออ)
▪️แรกๆ “นายคะ นายขา” หลังๆ “โคจิซัง” (ทำไมนะทำไม หุหุ)
ชอบๆ
▪️ชอบการเจอกันครั้งแรกของทั้งคู่ ง่ายๆเกิดขึ้นได้จริงดี (ไปนั่งอ่อยนายในบาร์แพร่บ)
▪️ชอบ แอบคบแอบฟิน ส่งสายตา ส่งยิ้มกันในที่ทำงานจัง ฟินดี
▪️เอ็นดูโคจิซังหลายตรงเลย เช่นตอนจัดการยัยรุ่นพี่ที่เกลียดเด็กใหม่ให้นุ่มนิ่ม ใช้วิธีซับซ้อนเชียว ( ซึ่งมันใช้ไม่ได้กับคนไทยส่วนมากไง)
▪️ซึ้งตอนเคลียร์ใจกันของทั้งคู่มากค่ะ “ไม่อยากให้หายไปไหน” โคจิซังมาง้อ เล่าเรื่องอดีตกัน พอนุ่มนิ่มบอกว่ายอมรับที่เป็นโคจิซังในวันนี้ ซึ้งไปหมดเลย ฮือ
บ่นๆ
▪️ขัดพอควรกับอาการตกใจ ไม่แน่ใจของนางเอก ประโยคขึ้นต้นแบบ “คะ .. ค่ะ” ซึ่งเยอะมากๆ
▪️อึดอัด ไม่คุ้น การจีบ พัฒนาการความสัมพันธ์ การแสดงออก สไตล์ๆญี่ปุ่นพอควรเลยค่ะ 555 (บางทีเราก็ไม่เก็ต)
▪️อึดอัด ขัดใจ ไม่สบายใจเรื่องความสัมพันธ์ของ นาย-ยัยเรนะ เลยยยย นายไม่ชัดเจนอ่ะ เราระแวง
▪️เกลียดยัยเรนะ หึ นาทีหายนะ หึงแทนระเบิดลงเลยฉัน แหมนาทีนั้นฉันทีมนางเอก แบบตะโกนขึ้นมา “เลิกเลยๆ” 555 เค้าหวงโคจิซังอ่ะ
▪️งอนนายอย่างแรงงงงงง ตอนไปสัมผัสปากกับคู่ขาเก่า เราหึงมากกกกก ☹️
สรุป
ชอบบ ฟินค่ะ ไม่เคยอ่านแนวนี้เลย แปลกใหม่สำหรับเราดีค่ะ ใช้สำนวน สรรพนามบุรุษที่ 1 แทนตัว อือ แรกๆคิดว่าแปลกๆ แต่อ่านๆไปก็ชิน
ปล. 1 อยากได้ตอนพิเศษตอนแต่งงานแล้วจัง
ปล. 2ในอ็อฟฟิศยังมีหนุ่มญี่ปุ่นอีกหลายคนที่น่าสนใจ อยากอ่านต่อเลยค่ะ
November 19, 2018
"ไม่รู้ว่าใครอ่อยใครกันแน่.."
การเดินเรื่องในช่วงแรกๆ น่าสนใจมากกกก โดยเฉพาะการเปิดฉากแรก พระเอกปรากฎตัวเหมือนชายลึกลับที่จู่ๆ ก็ชอบนางเอกตั้งแต่แรกพบ แต่ก็จบด้วยความแห้ว เพราะนางเอกดันทำนามบัตรพระเอกหายซะงั้น 55555 พอมาเจอพระเอกในที่ทำงาน พระเอกก็ดันไม่รู้จักมักจี่กับนางเอกซะงั้น ต้องคอยลุ้นไปอีกว่าเมื่อไหร่พ่อคุณจะจำได้ หรือพ่อคุณจำได้แล้วแต่ทำตีมึนหน��าขรึมสั่งงานต่อไป
แต่พอผ่านไปสักระยะ การดำเนินเรื่องเริ่มแผ่วลงไปเรื่อยๆ จนแทบไม่มีอะไรน่าสนใจ เนื้อเรื่องยังวนๆ อยู่ที่เดิมระหว่างความรักของพระนาง มีแต่บทสนทนา ไม่ค่อยมีบทบรรยายเท่าไหร่ ทำให้เราไม่สามารถซึมซับบรรยากาศในที่ทำงานของพระนางได้มากเท่าที่ควร แม้ผู้เขียนจะพยายามดึงเรื่องให้ดูเหมือนพระนางทำงานอย่างหนักและยุ่งมากๆ แล้วก็ตาม
สำหรับปมปัญหาหรือประเด็นในเรื่องก็วนอยู่ที่เดิมระหว่างปัญหาเพื่อนร่วมงานหรืองานของนางเอก และปัญหาความรักและการผิดใจกันของคู่พระนางสับ��ันไปมา (บางทีเยอะไปจนดูล้น) แถมนางเอกก็แก้ปัญหาไม่ค่อยเป็น พระเอกต้องยื่นมือเข้ามาช่วยตลอด จนดูเหมือนนางเอกตามคนไม่ทัน อยู่ในสังคมการทำงานไม่เป็น (จะอ้างว่านางเป็นน้องใหม่ของบริษัทที่เพิ่งเข้าทำงานมันก็ไม่ใช่ เพราะก่อนหน้านั้น นางก็รับจ๊อบทำงานฟรีแลนซ์ไปเรื่อยตั้งหลายอย่าง ต้องคุ้นชินหรือวางตัวเป็นบ้างสิ =_=!) แถมตอนท้ายๆ เรื่อง จู่ๆ ก็มีประเด็นดราม่าครอบครัวของนางเอกแทรกเข้ามาแล้วก็จบแบบงงๆ ถึงกับคิดในใจว่า "ทำไมจบง่ายจังวะ?!" ซึ่งถ้าปูประเด็นดราม่านี้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วค่อยไล่ลำดับความดราม่าคู่ขนานกับเล่าเรื่องความรักของพระนางจะช่วยลดความเลี่ยนลงได้นะ
ในเรื่องของตัวละคร ตัวละครเรื่องนี้เยอะมากกกกกกกก มีทั้งคนไทยและคนญี่ปุ่น จำกันไม่หวาดไม่ไหว บางคนโผล่มามีบทนิดหน่อยแล้วจากไป เราเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้ใช้ตัวละครไม่คุ้มเลย มันเยอะไปจนดูล้น แถมแต่ละตัวไม่ค่อยมีเอกลักษณ์หรือคาแรคเตอร์ให้จดจำด้วย แต่เพราะเรื่องโฟกัสที่คู่พระนางอย่างเดียว ถ้าจำตัวละครอื่นไม่ได้ ก็ไม่ส่งผลต่ออรรถรสของเรื่องเท่าไหร่
สรุปแล้ว... เล่มนี้ยังไม่ใช่สำหรับเราอ่ะ เรารู้สึกว่ามันยังไม่สุดทั้งที่เล่นประเด็นดราม่าได้เยอะกว่านี้ (ทั้งดราม่างาน/เพื่อนร่วมงาน และดราม่าครอบครัวของนางเอก) แต่เรื่องกลับโฟกัสที่คู่พระนางมากเกินไปจนเรารู้สึกเลี่ยน จังหวะการเล่าเรื่องก็แผ่วลงด้วย ทั้งที่ตอนแรกๆ เริ่มเรื่องได้ดีและน่าติดตามแท้ๆ เราเลยอ่านๆ หยุดๆ ไม่ได้อ่านยาวเหมือนที่ควรจะเป็น แต่พออ่านบ้างพักบ้าง มันช่วยลดระดับความเลี่ยนของคู่พระนางลงไปได้พอสมควร
การเดินเรื่องในช่วงแรกๆ น่าสนใจมากกกก โดยเฉพาะการเปิดฉากแรก พระเอกปรากฎตัวเหมือนชายลึกลับที่จู่ๆ ก็ชอบนางเอกตั้งแต่แรกพบ แต่ก็จบด้วยความแห้ว เพราะนางเอกดันทำนามบัตรพระเอกหายซะงั้น 55555 พอมาเจอพระเอกในที่ทำงาน พระเอกก็ดันไม่รู้จักมักจี่กับนางเอกซะงั้น ต้องคอยลุ้นไปอีกว่าเมื่อไหร่พ่อคุณจะจำได้ หรือพ่อคุณจำได้แล้วแต่ทำตีมึนหน��าขรึมสั่งงานต่อไป
แต่พอผ่านไปสักระยะ การดำเนินเรื่องเริ่มแผ่วลงไปเรื่อยๆ จนแทบไม่มีอะไรน่าสนใจ เนื้อเรื่องยังวนๆ อยู่ที่เดิมระหว่างความรักของพระนาง มีแต่บทสนทนา ไม่ค่อยมีบทบรรยายเท่าไหร่ ทำให้เราไม่สามารถซึมซับบรรยากาศในที่ทำงานของพระนางได้มากเท่าที่ควร แม้ผู้เขียนจะพยายามดึงเรื่องให้ดูเหมือนพระนางทำงานอย่างหนักและยุ่งมากๆ แล้วก็ตาม
สำหรับปมปัญหาหรือประเด็นในเรื่องก็วนอยู่ที่เดิมระหว่างปัญหาเพื่อนร่วมงานหรืองานของนางเอก และปัญหาความรักและการผิดใจกันของคู่พระนางสับ��ันไปมา (บางทีเยอะไปจนดูล้น) แถมนางเอกก็แก้ปัญหาไม่ค่อยเป็น พระเอกต้องยื่นมือเข้ามาช่วยตลอด จนดูเหมือนนางเอกตามคนไม่ทัน อยู่ในสังคมการทำงานไม่เป็น (จะอ้างว่านางเป็นน้องใหม่ของบริษัทที่เพิ่งเข้าทำงานมันก็ไม่ใช่ เพราะก่อนหน้านั้น นางก็รับจ๊อบทำงานฟรีแลนซ์ไปเรื่อยตั้งหลายอย่าง ต้องคุ้นชินหรือวางตัวเป็นบ้างสิ =_=!) แถมตอนท้ายๆ เรื่อง จู่ๆ ก็มีประเด็นดราม่าครอบครัวของนางเอกแทรกเข้ามาแล้วก็จบแบบงงๆ ถึงกับคิดในใจว่า "ทำไมจบง่ายจังวะ?!" ซึ่งถ้าปูประเด็นดราม่านี้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วค่อยไล่ลำดับความดราม่าคู่ขนานกับเล่าเรื่องความรักของพระนางจะช่วยลดความเลี่ยนลงได้นะ
ในเรื่องของตัวละคร ตัวละครเรื่องนี้เยอะมากกกกกกกก มีทั้งคนไทยและคนญี่ปุ่น จำกันไม่หวาดไม่ไหว บางคนโผล่มามีบทนิดหน่อยแล้วจากไป เราเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้ใช้ตัวละครไม่คุ้มเลย มันเยอะไปจนดูล้น แถมแต่ละตัวไม่ค่อยมีเอกลักษณ์หรือคาแรคเตอร์ให้จดจำด้วย แต่เพราะเรื่องโฟกัสที่คู่พระนางอย่างเดียว ถ้าจำตัวละครอื่นไม่ได้ ก็ไม่ส่งผลต่ออรรถรสของเรื่องเท่าไหร่
สรุปแล้ว... เล่มนี้ยังไม่ใช่สำหรับเราอ่ะ เรารู้สึกว่ามันยังไม่สุดทั้งที่เล่นประเด็นดราม่าได้เยอะกว่านี้ (ทั้งดราม่างาน/เพื่อนร่วมงาน และดราม่าครอบครัวของนางเอก) แต่เรื่องกลับโฟกัสที่คู่พระนางมากเกินไปจนเรารู้สึกเลี่ยน จังหวะการเล่าเรื่องก็แผ่วลงด้วย ทั้งที่ตอนแรกๆ เริ่มเรื่องได้ดีและน่าติดตามแท้ๆ เราเลยอ่านๆ หยุดๆ ไม่ได้อ่านยาวเหมือนที่ควรจะเป็น แต่พออ่านบ้างพักบ้าง มันช่วยลดระดับความเลี่ยนของคู่พระนางลงไปได้พอสมควร
April 29, 2019
เนื้อเรื่องออกแนวสไตล์การ์ตูนญี่ปุ่น แต่มีบางจุดก็ยังไม่ใช่ญี่ปุ่นเสียทีเดียว แต่ก็ใส่ภาษาญี่ปุ่นเข้ามา ซึ่งมันไม่จำเป็นเลย ส่วนเนื้อเรื่องค้อนข้างวนๆ ไม่ค่อยมีจุดให้น่าสนใจ เน้นแต่ความรักพระเอกนางเอกเป็นหลัก เป็นนิยายติดเรตที่เรตไม่สุด เนื้อเรื่องยังมีจุดไม่สมเหตุสมผลอยู่หลายจุด ถ้ามองในมุมไม่ฟิน ที่พระเอกเรากำลังทำ คือ Sexual Harassment นางเอกเราเลยนะ แถมนางเอกดูนิสัยเด็กมากๆ จนไม่เหมือนคนวัยทำงาน ก็เลยรู้สึกแปลกๆ
August 13, 2018
นี่เป็นครั้งแรกที่อ่านของนามปากกานี้ นับว่าสนุกอยู่นะคะ ศัพท์แสงนี่วัยรุ่นมาก บางทีป้าแปลไม่ถูก 55555
August 9, 2018
ก่อนอื่นเลยเราก็ต้องพูดว่า....
คอนนิจิวะ//konnichiwa こんにちは
😂((ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ))😂
นิยายเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกก
เราชอบมากกกกกกกกก รู้สึกดีใจที่ได้อ่าน
เป็นนิยายที่ทำให้แก้มแดงได้ตลอดเวลาที่อ่าน
อาคิสึกิ โคจิ//โคจิซังเป็น CEO บริษัท ViperX Advertising
เป็นคนเงียบๆ ขรึม ดุ/พนง.ใต้ปกครองว่ามาอย่างงั้นอ่ะนะ
และทุกคนในที่ทำงานเรียกเขาว่า “นาย”
นุ่มนิ่มหรือ เนซึกิ(นายคนเดียวที่เรียกแบบนี้)
นศ.จบใหม่และ พนง.ใหม่ของบริษัท ViperX
ทำงานเกี่ยวกับลามแปลภาษา พอเริ่มทำงานได้ไม่เท่าไหร่
ก็โดนรุ่นพี่เอาเปรียบกลั่นแกล้ง นายจึงดึงตัวนุ่มนิ่ม
ไปเป็นเลขาฯ ลามส่วนตัว..ดูไม่มีเหตุผลใช่ไหมละ
ที่ CEO จะมาช่วยเหลือ พนง.ใหม่ที่ยังไม่ผ่านโปรด้วยซ้ำ
แต่มันมีเหตุผลนะ😍ก็นุ่มนิ่มซังคือผู้หญิงคนแรกที่นายขาาาา
รู้สึกชอบ(หรือรักแรกพบ)นั่นเอง #กรี้ดดดดดดดด
เพราะรู้จักกันครั้งแรก(ซึ้งไม่ใช่ในที่ทำงาน)
นายขาาาาา ของเราก็ขโมย จุ๊บๆ สาวนุ่มนิ่มแล้วอ่ะ 😍 #อร้ายเขิล
ยิ่งเวลาอยู่กับนุ่มนิ่มนางเอกของเรื่อง..
😍 นายจะช่างหยอด ช่างอ่อย ขี้หวง ขี้หึง เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ
และช่างอ้อน ขอให้ชงกาแฟให้เพราะได้ดื่มกาแฟ
ที่นุ่มนิ่มชงแล้ววววงว มีพลังในการทำงาน
ขอให้ทำข้าวกล่องให้เพราะถ้าได้กินฝีมือนุ่มนิ่มแล้วชีวิตมีพลังขึ้นเยอะ 😂
(ถึงแม้ช่วงหลังๆ ความหมายของข้าวกล่อง
ที่นายอยากกินจะเปลี๊ยนไป้ก็ตาม 18+)😘
แต่ก็นะ!!! ไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ 100% เต็ม
โคจิซังก็มีสิ่งที่เป็นความลับและอดีตที่อยากปกปิด..
และความกลัวว่าคนที่เขารักจะยอมรับมันไม่ได้ กลัวสูญเสียเธอไป
แต่ทุกอย่างก็จบลงด้วยความรักความเชื่อใจ ไว้ใจ
และการพูดคุยทำความเข้าใจซึ้งกันและกัน 👍🏻👍🏻❤️❤️
...คำถาม...
•ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหน
ไม่ได้ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหนเป็นพิเศษ🤔
แต่ชอบทั้งหมดที่เป็นประกอบเป็นนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา😘
ไรท์ทำได้ดี คืออ่านแล้วชอบ เขิล กรี้ดร้อง จิกหมอน อบอุ่น
หน่วงนิดๆ ชอบบบบบบบ สำนวนภาษาที่ใช้อ่านง่าย😍
ไม่ลึกหรือเว่อเว้อออกทะเลหรือลงทุ่งลงท่า
อ่านไปก็กรี้ดดดดดร้องงงงงไปในทุกบททุกตอน
ประหนึ่งตัวเองเป็น ‘เนซึกิ’ ของนายขาาาาซะเอง
•อ่านเรื่องนี้แล้วคุณรู้สึกยังไง?
อร่อย (Oishii โออิชิ) 🤤🤤🤤🤤🤤
กรี้ดทุกตอนเลยยยยยยย😉
นายขาาาาา กับ เนซึกิ(ของนาย)ทำให้เราปวดแก้ม😁
กลั้นยิ้มบ้าง ยิ้มกว้างบ้าง ขำบ้าง ร้องอร้ายออกมาบ้าง
คอนนิจิวะ//konnichiwa こんにちは
😂((ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ))😂
นิยายเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกก
เราชอบมากกกกกกกกก รู้สึกดีใจที่ได้อ่าน
เป็นนิยายที่ทำให้แก้มแดงได้ตลอดเวลาที่อ่าน
อาคิสึกิ โคจิ//โคจิซังเป็น CEO บริษัท ViperX Advertising
เป็นคนเงียบๆ ขรึม ดุ/พนง.ใต้ปกครองว่ามาอย่างงั้นอ่ะนะ
และทุกคนในที่ทำงานเรียกเขาว่า “นาย”
นุ่มนิ่มหรือ เนซึกิ(นายคนเดียวที่เรียกแบบนี้)
นศ.จบใหม่และ พนง.ใหม่ของบริษัท ViperX
ทำงานเกี่ยวกับลามแปลภาษา พอเริ่มทำงานได้ไม่เท่าไหร่
ก็โดนรุ่นพี่เอาเปรียบกลั่นแกล้ง นายจึงดึงตัวนุ่มนิ่ม
ไปเป็นเลขาฯ ลามส่วนตัว..ดูไม่มีเหตุผลใช่ไหมละ
ที่ CEO จะมาช่วยเหลือ พนง.ใหม่ที่ยังไม่ผ่านโปรด้วยซ้ำ
แต่มันมีเหตุผลนะ😍ก็นุ่มนิ่มซังคือผู้หญิงคนแรกที่นายขาาาา
รู้สึกชอบ(หรือรักแรกพบ)นั่นเอง #กรี้ดดดดดดดด
เพราะรู้จักกันครั้งแรก(ซึ้งไม่ใช่ในที่ทำงาน)
นายขาาาาา ของเราก็ขโมย จุ๊บๆ สาวนุ่มนิ่มแล้วอ่ะ 😍 #อร้ายเขิล
ยิ่งเวลาอยู่กับนุ่มนิ่มนางเอกของเรื่อง..
😍 นายจะช่างหยอด ช่างอ่อย ขี้หวง ขี้หึง เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ
และช่างอ้อน ขอให้ชงกาแฟให้เพราะได้ดื่มกาแฟ
ที่นุ่มนิ่มชงแล้ววววงว มีพลังในการทำงาน
ขอให้ทำข้าวกล่องให้เพราะถ้าได้กินฝีมือนุ่มนิ่มแล้วชีวิตมีพลังขึ้นเยอะ 😂
(ถึงแม้ช่วงหลังๆ ความหมายของข้าวกล่อง
ที่นายอยากกินจะเปลี๊ยนไป้ก็ตาม 18+)😘
แต่ก็นะ!!! ไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ 100% เต็ม
โคจิซังก็มีสิ่งที่เป็นความลับและอดีตที่อยากปกปิด..
และความกลัวว่าคนที่เขารักจะยอมรับมันไม่ได้ กลัวสูญเสียเธอไป
แต่ทุกอย่างก็จบลงด้วยความรักความเชื่อใจ ไว้ใจ
และการพูดคุยทำความเข้าใจซึ้งกันและกัน 👍🏻👍🏻❤️❤️
...คำถาม...
•ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหน
ไม่ได้ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหนเป็นพิเศษ🤔
แต่ชอบทั้งหมดที่เป็นประกอบเป็นนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา😘
ไรท์ทำได้ดี คืออ่านแล้วชอบ เขิล กรี้ดร้อง จิกหมอน อบอุ่น
หน่วงนิดๆ ชอบบบบบบบ สำนวนภาษาที่ใช้อ่านง่าย😍
ไม่ลึกหรือเว่อเว้อออกทะเลหรือลงทุ่งลงท่า
อ่านไปก็กรี้ดดดดดร้องงงงงไปในทุกบททุกตอน
ประหนึ่งตัวเองเป็น ‘เนซึกิ’ ของนายขาาาาซะเอง
•อ่านเรื่องนี้แล้วคุณรู้สึกยังไง?
อร่อย (Oishii โออิชิ) 🤤🤤🤤🤤🤤
กรี้ดทุกตอนเลยยยยยยย😉
นายขาาาาา กับ เนซึกิ(ของนาย)ทำให้เราปวดแก้ม😁
กลั้นยิ้มบ้าง ยิ้มกว้างบ้าง ขำบ้าง ร้องอร้ายออกมาบ้าง
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 8, 2020
#นายคะอย่ามาอ่อย
#เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
______
#กรี๊ดโคจิซัง❤
#ทีมนุ่มนิ่ม😉
#ยี้ยัยเรนะ💢
#ชอบLuke😍😍😍😍😍😍😍😍😍
~👉👈
~🙈🙈
🤣🤣🤣🤣
#เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
______
#กรี๊ดโคจิซัง❤
#ทีมนุ่มนิ่ม😉
#ยี้ยัยเรนะ💢
#ชอบLuke😍😍😍😍😍😍😍😍😍
~👉👈
~🙈🙈
🤣🤣🤣🤣
March 4, 2020
#นายคะอย่ามาอ่อย
#เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
______
#กรี๊ดโคจิซัง❤
#ทีมนุ่มนิ่ม😉
#ยี้ยัยเรนะ💢
#ชอบLuke😍😍😍😍😍😍😍😍😍
~👉👈
~🙈🙈
🤣🤣🤣🤣
#เจ้าหญิงผู้เลอโฉม
______
#กรี๊ดโคจิซัง❤
#ทีมนุ่มนิ่ม😉
#ยี้ยัยเรนะ💢
#ชอบLuke😍😍😍😍😍😍😍😍😍
~👉👈
~🙈🙈
🤣🤣🤣🤣
April 13, 2018
อ่านไปคือแซ่บตั้งแต่บทแรกอ่ะ นายอ่อยแรง นางเอกก็เหมือนไม่อ่อยนะแต่ก็...5555 เนื้อเรื่องชอบตรงที่ทำให้เห็นระบบการทำงานขององค์กรอ่ะ มีแง่คิดหลายๆอย่าง รู้สึกเป็นนิยายที่อัดแน่นความหวาน แซ่บ ขม ปนกันไป อรรถรสครบเครื่องเลยแหละ 55555555 #นายคะอย่ามาอ่อย
June 17, 2018
ก่อนอื่นเลยเราก็ต้องพูดว่า....
คอนนิจิวะ//konnichiwa こんにちは
😂((ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ))😂
นิยายเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกก
เราชอบมากกกกกกกกก รู้สึกดีใจที่ได้อ่าน
เป็นนิยายที่ทำให้แก้มแดงได้ตลอดเวลาที่อ่าน
อาคิสึกิ โคจิ//โค��ิซังเป็น CEO บริษัท ViperX Advertising
เป็นคนเงียบๆ ขรึม ดุ/พนง.ใต้ปกครองว่ามาอย่างงั้นอ่ะนะ
และทุกคนในที่ทำงานเรียกเขาว่า “นาย”
นุ่มนิ่มหรือ เนซึมิ(นายคนเดียวที่เรียกแบบนี้)
นศ.จบใหม่และ พนง.ใหม่ของบริษัท ViperX
ทำงานเกี่ยวกับลามแปลภาษา พอเริ่มทำงานได้ไม่เท่าไหร่
ก็โดนรุ่นพี่เอาเปรียบกลั่นแกล้ง นายจึงดึงตัวนุ่มนิ่ม
ไปเป็นเลขาฯ ลามส่วนตัว..ดูไม่มีเหตุผลใช่ไหมละ
ที่ CEO จะมาช่วยเหลือ พนง.ใหม่ที่ยังไม่ผ่านโปรด้วยซ้ำ
แต่มันมีเหตุผลนะ😍ก็นุ่มนิ่มซังคือผู้หญิงคนแรกที่นายขาาาา
รู้สึกชอบ(หรือรักแรกพบ)นั่นเอง #กรี้ดดดดดดดด
เพราะรู้จักกันครั้งแรก(ซึ้งไม่ใช่ในที่ทำงาน)
นายขาาาาา ของเราก็ขโมย จุ๊บๆ สาวนุ่มนิ่มแล้วอ่ะ 😍 #อร้ายเขิล
ยิ่งเวลาอยู่กับนุ่มนิ่มนางเอกของเรื่อง..
😍 นายจะช่างหยอด ช่างอ่อย ขี้หวง ขี้หึง เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ
และช่างอ้อน ขอให้ชงกาแฟให้เพราะได้ดื่มกาแฟ
ที่นุ่มนิ่มชงแล้ววววงว มีพลังในการทำงาน
ขอให้ทำข้าวกล่องให้เพราะถ้าได้กินฝีมือนุ่มนิ่มแล้วชีวิตมีพลังขึ้นเยอะ 😂
(ถึงแม้ช่วงหลังๆ ความหมายของข้าวกล่อง
ที่นายอยากกินจะเปลี๊ยนไป้ก็ตาม 18+)😘
แต่ก็นะ!!! ไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ 100% เต็ม
โคจิซังก็มีสิ่งที่เป็นความลับและอดีตที่อยากปกปิด..
และความกลัวว่าคนที่เขารักจะยอมรับมันไม่ได้ กลัวสูญเสียเธอไป
แต่ทุกอย่างก็จบลงด้วยความรักความเชื่อใจ ไว้ใจ
และการพูดคุยทำความเข้าใจซึ้งกันและกัน 👍🏻👍🏻❤️❤️
...คำถาม...
•ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหน
ไม่ได้ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหนเป็นพิเศษ🤔
แต่ชอบทั้งหมดที่เป็นประกอบเป็นนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา😘
ไรท์ทำได้ดี คืออ่านแล้วชอบ เขิล กรี้ดร้อง จิกหมอน อบอุ่น
หน่วงนิดๆ ชอบบบบบบบ สำนวนภาษาที่ใช้อ่านง่าย😍
ไม่ลึกหรือเว่อเว้อออกทะเลหรือลงทุ่งลงท่า
อ่านไปก็กรี้ดดดดดร้องงงงงไปในทุกบททุกตอน
ประหนึ่งตัวเองเป็น ‘เนซึกิ’ ของนายขาาาาซะเอง
•อ่านเรื่องนี้แล้วคุณรู้สึกยังไง?
อร่อย (Oishii โออิชิ) 🤤🤤🤤🤤🤤
กรี้ดทุกตอนเลยยยยยยย😉
นายขาาาาา กับ เนซึมิ(ของนาย)ทำให้เราปวดแก้ม😁
เพราะกลั้นยิ้มบ้าง ยิ้มกว้างบ้าง ขำบ้าง ร้องอร้ายออกมาบ้าง
คอนนิจิวะ//konnichiwa こんにちは
😂((ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ))😂
นิยายเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกก
เราชอบมากกกกกกกกก รู้สึกดีใจที่ได้อ่าน
เป็นนิยายที่ทำให้แก้มแดงได้ตลอดเวลาที่อ่าน
อาคิสึกิ โคจิ//โค��ิซังเป็น CEO บริษัท ViperX Advertising
เป็นคนเงียบๆ ขรึม ดุ/พนง.ใต้ปกครองว่ามาอย่างงั้นอ่ะนะ
และทุกคนในที่ทำงานเรียกเขาว่า “นาย”
นุ่มนิ่มหรือ เนซึมิ(นายคนเดียวที่เรียกแบบนี้)
นศ.จบใหม่และ พนง.ใหม่ของบริษัท ViperX
ทำงานเกี่ยวกับลามแปลภาษา พอเริ่มทำงานได้ไม่เท่าไหร่
ก็โดนรุ่นพี่เอาเปรียบกลั่นแกล้ง นายจึงดึงตัวนุ่มนิ่ม
ไปเป็นเลขาฯ ลามส่วนตัว..ดูไม่มีเหตุผลใช่ไหมละ
ที่ CEO จะมาช่วยเหลือ พนง.ใหม่ที่ยังไม่ผ่านโปรด้วยซ้ำ
แต่มันมีเหตุผลนะ😍ก็นุ่มนิ่มซังคือผู้หญิงคนแรกที่นายขาาาา
รู้สึกชอบ(หรือรักแรกพบ)นั่นเอง #กรี้ดดดดดดดด
เพราะรู้จักกันครั้งแรก(ซึ้งไม่ใช่ในที่ทำงาน)
นายขาาาาา ของเราก็ขโมย จุ๊บๆ สาวนุ่มนิ่มแล้วอ่ะ 😍 #อร้ายเขิล
ยิ่งเวลาอยู่กับนุ่มนิ่มนางเอกของเรื่อง..
😍 นายจะช่างหยอด ช่างอ่อย ขี้หวง ขี้หึง เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ
และช่างอ้อน ขอให้ชงกาแฟให้เพราะได้ดื่มกาแฟ
ที่นุ่มนิ่มชงแล้ววววงว มีพลังในการทำงาน
ขอให้ทำข้าวกล่องให้เพราะถ้าได้กินฝีมือนุ่มนิ่มแล้วชีวิตมีพลังขึ้นเยอะ 😂
(ถึงแม้ช่วงหลังๆ ความหมายของข้าวกล่อง
ที่นายอยากกินจะเปลี๊ยนไป้ก็ตาม 18+)😘
แต่ก็นะ!!! ไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ 100% เต็ม
โคจิซังก็มีสิ่งที่เป็นความลับและอดีตที่อยากปกปิด..
และความกลัวว่าคนที่เขารักจะยอมรับมันไม่ได้ กลัวสูญเสียเธอไป
แต่ทุกอย่างก็จบลงด้วยความรักความเชื่อใจ ไว้ใจ
และการพูดคุยทำความเข้าใจซึ้งกันและกัน 👍🏻👍🏻❤️❤️
...คำถาม...
•ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหน
ไม่ได้ชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหนเป็นพิเศษ🤔
แต่ชอบทั้งหมดที่เป็นประกอบเป็นนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา😘
ไรท์ทำได้ดี คืออ่านแล้วชอบ เขิล กรี้ดร้อง จิกหมอน อบอุ่น
หน่วงนิดๆ ชอบบบบบบบ สำนวนภาษาที่ใช้อ่านง่าย😍
ไม่ลึกหรือเว่อเว้อออกทะเลหรือลงทุ่งลงท่า
อ่านไปก็กรี้ดดดดดร้องงงงงไปในทุกบททุกตอน
ประหนึ่งตัวเองเป็น ‘เนซึกิ’ ของนายขาาาาซะเอง
•อ่านเรื่องนี้แล้วคุณรู้สึกยังไง?
อร่อย (Oishii โออิชิ) 🤤🤤🤤🤤🤤
กรี้ดทุกตอนเลยยยยยยย😉
นายขาาาาา กับ เนซึมิ(ของนาย)ทำให้เราปวดแก้ม😁
เพราะกลั้นยิ้มบ้าง ยิ้มกว้างบ้าง ขำบ้าง ร้องอร้ายออกมาบ้าง
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 6, 2023
อ่านแล้วให้บรรยากาศเหมือนกำลังดูซีรีส์ญี่ปุ่น
นางเอก เป็นเด็กจบใหม่สดๆออกจากเตา เริ่มเข้าสู่สังคมทำงาน ก็ต้องเผชิญกับปัญหาเพื่อนร่วมงานจากนรก (ที่ไม่ว่าจะก่อเรื่องขนาดไหนก็ยังอยู่ดีมีสุข ไม่โดนเชิญออก ให้ตาย! 😬) โบ้ยงาน เอาหน้า นินทา วางยาแกล้งส่งงาน-สั่งงานแบบผิดๆ ขิงข่า ไก่กา ไปตามเรื่อง แถมยังมี ดราม่า ครอบครัวที่โตมากับแม่เลี้ยงเดี่ยว มีพี่ชายไม่เอาไหน ตัวเองต้องคอยเป็นเสาหลักจุนเจือครอบครัวทางด้านการเงิน ตอนต้นๆค่อนข้างขัดใจกับความนุ่มนิ่มเด็กน้อย ไม่กล้าพูด ไม่สู้คนของนางเอกพอสมควร 🤨
พระเอก CEO หนุ่มรูปหล่อบริษัทเอเจนซี่แบรนด์ญี่ปุ่น (น่าจะลูกครึ่งแคนาดา-ญี่ปุ่น?) 😎 มาดเท่ห์ ไฟแรง ทำงานเก่ง มีอดีตสีเทาๆที่ไม่ค่อยโก้หรูเท่าไหร่ เป็นพระเอกประเภท คลั่งรักแบบแอ๊บๆ ดีปลี่-เครซี่-อินเลิฟ มากๆๆๆๆๆๆ แต่วางมาดเคร่งขรึมต่อหน้าคนอื่น เจอนางเอกครั้งแรกก็ชอบเลย พอได้มาทำงานด้วยกันก็ยิ่งชอบ อ่อยเก่ง หยอดเก่ง ขายขนมจีบเก่งเวอร์ 😚 แต่คุณเขาเป็นคนอดทนอดกลั้นมาก ไม่ว่าจะบรรยากาศเป็นใจหรือสถานการณ์พาไปแค่ไหน ก็หยุดตัวเองก่อนถึงขั้นสุดท้ายไว้ได้ทุกครั้ง 😳 อันนี้เซอร์ไพรซ์มากเลย
ด้วยความที่หนังสือค่อนข้างยาว จะให้มาแค่จีบกัน หวานกัน ได้กัน แล้วจบมันก็คงไม่ได้เนอะ ก็ต้องมีดราม่าเข้ามาเป็นธรรมดา แต่...มันเป็นดราม่าที่ค่อนข้าง 'งี่เง่า' หน่อยๆ
ฝั่งนางเอก ตอนแรกเหมือนๆขุ่นแม่จะค่อนข้างจิตๆ 😰 ควบคุมสารพัด แถมยังให้นางเอกทำงานงกๆเพื่อซัพพอร์ตการเงินของครอบครัว พี่ชายก็ไม่เป็นโล้เป็นพาย ทำตัวเป็นภาระน้องไปวันๆ แต่พอเปิดใจคุยกันได้ ก็จบง่ายๆแบบไม่มีอะไรเล้ย ง่ายจน-งง-ใน-งง 🫤
ส่วนดราม่าของพระเอก อันนี้-งง-หนักกว่า คือ นางเอกก็รู้ว่าพระเอกเคยเปิดร้านอะไรที่ญี่ปุ่น ความจริงมันก็เดาได้ง่ายๆ ตอนที่เพื่อนพระเอกบอกว่าตัวเองเคยทำงานอะไร ก็คิดได้แล้วว่าพระเอกก็น่าจะเหมือนๆกัน แล้วเรื่องแบบนี้มันเป็นที่ยอมรับได้ไม่ใช่หรอ? นางเอกเองก็เข้าใจวัฒนธรรมทางฝั่งนู้นดีนี่นา แล้วพระเอกจะต้องกลัว จะต้องอายอะไร? ถึงขนาดเอาตัวเข้าแลกเพื่อปิดบังเรื่องนี้ รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสมเหตุสมผลเกินไปหน่อย
แต่ดีนะ ที่พระ-นางเขาผลัดกัน งี่เง่า หมายความว่า ในเวลาที่คนหนึ่งงี่เง่า ยังมีอีกคนที่มีสติ มันก็เลยผ่านไปได้แบบไม่ปวดตับเท่าไหร่
นางเอก เป็นเด็กจบใหม่สดๆออกจากเตา เริ่มเข้าสู่สังคมทำงาน ก็ต้องเผชิญกับปัญหาเพื่อนร่วมงานจากนรก (ที่ไม่ว่าจะก่อเรื่องขนาดไหนก็ยังอยู่ดีมีสุข ไม่โดนเชิญออก ให้ตาย! 😬) โบ้ยงาน เอาหน้า นินทา วางยาแกล้งส่งงาน-สั่งงานแบบผิดๆ ขิงข่า ไก่กา ไปตามเรื่อง แถมยังมี ดราม่า ครอบครัวที่โตมากับแม่เลี้ยงเดี่ยว มีพี่ชายไม่เอาไหน ตัวเองต้องคอยเป็นเสาหลักจุนเจือครอบครัวทางด้านการเงิน ตอนต้นๆค่อนข้างขัดใจกับความนุ่มนิ่มเด็กน้อย ไม่กล้าพูด ไม่สู้คนของนางเอกพอสมควร 🤨
พระเอก CEO หนุ่มรูปหล่อบริษัทเอเจนซี่แบรนด์ญี่ปุ่น (น่าจะลูกครึ่งแคนาดา-ญี่ปุ่น?) 😎 มาดเท่ห์ ไฟแรง ทำงานเก่ง มีอดีตสีเทาๆที่ไม่ค่อยโก้หรูเท่าไหร่ เป็นพระเอกประเภท คลั่งรักแบบแอ๊บๆ ดีปลี่-เครซี่-อินเลิฟ มากๆๆๆๆๆๆ แต่วางมาดเคร่งขรึมต่อหน้าคนอื่น เจอนางเอกครั้งแรกก็ชอบเลย พอได้มาทำงานด้วยกันก็ยิ่งชอบ อ่อยเก่ง หยอดเก่ง ขายขนมจีบเก่งเวอร์ 😚 แต่คุณเขาเป็นคนอดทนอดกลั้นมาก ไม่ว่าจะบรรยากาศเป็นใจหรือสถานการณ์พาไปแค่ไหน ก็หยุดตัวเองก่อนถึงขั้นสุดท้ายไว้ได้ทุกครั้ง 😳 อันนี้เซอร์ไพรซ์มากเลย
ด้วยความที่หนังสือค่อนข้างยาว จะให้มาแค่จีบกัน หวานกัน ได้กัน แล้วจบมันก็คงไม่ได้เนอะ ก็ต้องมีดราม่าเข้ามาเป็นธรรมดา แต่...มันเป็นดราม่าที่ค่อนข้าง 'งี่เง่า' หน่อยๆ
ฝั่งนางเอก ตอนแรกเหมือนๆขุ่นแม่จะค่อนข้างจิตๆ 😰 ควบคุมสารพัด แถมยังให้นางเอกทำงานงกๆเพื่อซัพพอร์ตการเงินของครอบครัว พี่ชายก็ไม่เป็นโล้เป็นพาย ทำตัวเป็นภาระน้องไปวันๆ แต่พอเปิดใจคุยกันได้ ก็จบง่ายๆแบบไม่มีอะไรเล้ย ง่ายจน-งง-ใน-งง 🫤
ส่วนดราม่าของพระเอก อันนี้-งง-หนักกว่า คือ นางเอกก็รู้ว่าพระเอกเคยเปิดร้านอะไรที่ญี่ปุ่น ความจริงมันก็เดาได้ง่ายๆ ตอนที่เพื่อนพระเอกบอกว่าตัวเองเคยทำงานอะไร ก็คิดได้แล้วว่าพระเอกก็น่าจะเหมือนๆกัน แล้วเรื่องแบบนี้มันเป็นที่ยอมรับได้ไม่ใช่หรอ? นางเอกเองก็เข้าใจวัฒนธรรมทางฝั่งนู้นดีนี่นา แล้วพระเอกจะต้องกลัว จะต้องอายอะไร? ถึงขนาดเอาตัวเข้าแลกเพื่อปิดบังเรื่องนี้ รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสมเหตุสมผลเกินไปหน่อย
แต่ดีนะ ที่พระ-นางเขาผลัดกัน งี่เง่า หมายความว่า ในเวลาที่คนหนึ่งงี่เง่า ยังมีอีกคนที่มีสติ มันก็เลยผ่านไปได้แบบไม่ปวดตับเท่าไหร่
August 23, 2019
นายคะ อย่ามาอ่อย ก็ตามชื่อเลยจ้า นายญี่ปุ่น
จะอ่อยอะไรทุกห้านาที อ่อยด้วยการกระทำ
อ่อยด้วยคำพูด พร่ำเพรื่อ จนนางเอกทำงาน
ไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆ เนื้อเรื่องกลวงมากไม่มีอะไร
ให้คิดซับซ้อน อ่านแค่ฉากกุ๊กกิ๊ก เลิฟซีน ฟินๆ
ก็พอ เราว่าคนเขียน(เจ้าหญิงผู้เลอโฉม) ยังไม่
หลุดจากกรอบนิยายแจ่มใสอ่ะ มันเหมือนแค่
ยกระดับการเลิฟซีนให้แจ่มขึ้นจากระดับเดิม
เท่านั้น
แทนที่จะฟิน เพ้อ ไปกับเสน่ห์ของนายญี่ปุ่น
ที่คนเขียนโปรย แต่เราว่าการอ่อยของ
นายญี่ปุ่นมันบ่อยและเยอะจนเกือบเอียน
นางเอกก็ทำตัวไม่รู้จักโตไม่รู้ว่าอยากจะโต
เฉพาะตอนอยู่บนเตียงกับนายญี่ปุ่นรึเปล่านะ
เอาเป็นว่าอ่านพอฟิน ไม่ถึงขั้นจิกหมอน
ยิ้มแก้มปริ แต่..ยังมีความน่ารักที่แทรก
ประโยคภาษาญี่ปุ่นแซ่บๆมาขั้นอารมณ์
อย่างเช่น ตอนนายญี่ปุ่นจะเมคเลิฟนางเอก
แล้วพูดว่า "จะกินแล้วนะครับ" 🤭
จะอ่อยอะไรทุกห้านาที อ่อยด้วยการกระทำ
อ่อยด้วยคำพูด พร่ำเพรื่อ จนนางเอกทำงาน
ไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆ เนื้อเรื่องกลวงมากไม่มีอะไร
ให้คิดซับซ้อน อ่านแค่ฉากกุ๊กกิ๊ก เลิฟซีน ฟินๆ
ก็พอ เราว่าคนเขียน(เจ้าหญิงผู้เลอโฉม) ยังไม่
หลุดจากกรอบนิยายแจ่มใสอ่ะ มันเหมือนแค่
ยกระดับการเลิฟซีนให้แจ่มขึ้นจากระดับเดิม
เท่านั้น
แทนที่จะฟิน เพ้อ ไปกับเสน่ห์ของนายญี่ปุ่น
ที่คนเขียนโปรย แต่เราว่าการอ่อยของ
นายญี่ปุ่นมันบ่อยและเยอะจนเกือบเอียน
นางเอกก็ทำตัวไม่รู้จักโตไม่รู้ว่าอยากจะโต
เฉพาะตอนอยู่บนเตียงกับนายญี่ปุ่นรึเปล่านะ
เอาเป็นว่าอ่านพอฟิน ไม่ถึงขั้นจิกหมอน
ยิ้มแก้มปริ แต่..ยังมีความน่ารักที่แทรก
ประโยคภาษาญี่ปุ่นแซ่บๆมาขั้นอารมณ์
อย่างเช่น ตอนนายญี่ปุ่นจะเมคเลิฟนางเอก
แล้วพูดว่า "จะกินแล้วนะครับ" 🤭
July 1, 2020
เรื่องนี้ตัดสินใจซื้อมาอ่านเพราะเห็น Teaser Series ของ GMM เลยย เห็นลุคครั้งแรกก็คือโคจิซังมากกกๆ อ่านจบก็บอกได้คำเดียวเลยว่า 'แซ่บบบบบบบ' 🍷 เนื้อเรื่องวนอยู่ที่ความสัมพันธ์ของพระนาง ในเล่มมีฮายาโตะกับคาเอเดะโผล่มาด้วย 🍁 อ่านแล้วได้ความรู้ต่างๆเกี่ยวกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นและการทำงานในบริษัทด้วยย เราชอบบบบบบมากกกก ประทับใจ 💗 ติดตามพี่อายเสมอเลย กำลังจะอ่านคาเมอิซังต่ออ จะตามเก็บให้ครบทุกคนเลย #หนูรักนายญี่ปุ่น 🥺
March 25, 2020
It was okay ก็แล้วกัน
อาจจะเพราะเราไม่ค่อย related กับบุคลิกของนางเอก พอบรรยายจากมุมมองบุคคลที่หนึ่งเลยไม่อินเท่าไหร่
จริงๆแล้วก็รู้สึกว่าสนุกนะ ตัวละครทั้งสองฝั่งมีปมใจให้เคลียร์ ชวนให้รู้สึกเอาใจช่วย แอบเยิ่นเย้อนิดหน่อยเลยอ่านแบบผ่านๆข้ามๆบ้าง ไม่ได้ละเลียดทุกตัวอักษร บรรยายเซ็กส์ซีนได้สวยงามดี
อาจจะเพราะเราไม่ค่อย related กับบุคลิกของนางเอก พอบรรยายจากมุมมองบุคคลที่หนึ่งเลยไม่อินเท่าไหร่
จริงๆแล้วก็รู้สึกว่าสนุกนะ ตัวละครทั้งสองฝั่งมีปมใจให้เคลียร์ ชวนให้รู้สึกเอาใจช่วย แอบเยิ่นเย้อนิดหน่อยเลยอ่านแบบผ่านๆข้ามๆบ้าง ไม่ได้ละเลียดทุกตัวอักษร บรรยายเซ็กส์ซีนได้สวยงามดี
Read
November 2, 2018ไม่ได้อ่านสำนวนวัยรุ่นแบบนี้มานานแล้ว 7-8 ปี555+ 5ร้อยกว่าหน้านี่เยอะมากเลยนะตอนเปิดดูหน้า คิดอยู่ว่า มันจะเขียนอะไรของมันว้าาาา พออ่านก็เลยข้ามๆฉากเวิ่นอี๊อ๊ะไป
อ่านฆ่าเวลา อ่านผ่านๆ เพราะไม่ใช่แนวสำนวนนข เลยไม่ให้คะแนนแล้วกัน
อ่านฆ่าเวลา อ่านผ่านๆ เพราะไม่ใช่แนวสำนวนนข เลยไม่ให้คะแนนแล้วกัน
July 27, 2018
ชอบอ่ะ สำนวนคล้ายนั่งดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นพากย์ไทยหรือการ์ตูนญี่ปุ่นเลย ไม่น่าเบื่อ หยิบมาอ่านได้หลายรอบ คุ้มค่า
February 4, 2025
เนื้อเรื่องวัยใสๆ ที่โตขึ้นนิดนึง เพราะนอ.เพิ่งเรียนจบได้งานทำ อ่านเพลินๆ ดูละครยิ่งเพลินไปอีก 55 แบบอย่าคิดถึงเหตุผลเยอะ จริงๆ พอ.นี่ออกแนวดาร์กได้เลยนะ แต่เขียนซะแบ๊วไปเลย
Displaying 1 - 22 of 22 reviews