What do you think?
Rate this book
Madicken #2
მადიკენი და იუნიბაკენელი კუდრაჭა
ონავარი, ანცი, მაგრამ ძალიან კეთილი და გამბედავი გოგონა მადიკენი უმცროს დაიკოსთან, ოქროსფერკულულა ლისაბეტთან ერთად თავის საყვარელ იუნიბაკენში დროს მხიარულად ატარებს. აქ ხომ ყოველთვის საოცარი ამბები ხდება, ამიტომ მადიკენსა და ლისაბეტს უამრავი სახიფათო თუ სასაცილო თავგადასავალი გადახდებათ და ბოლოს ნანატრ საჩუქარსაც მიიღებენ. მათ საოცარ თავგადასავალს უფრო დაწვრილებით შეიტყობთ, ამ მხიარულ, ილონ ვიკლანდის ორიგინალური ილუსტრაციებით გაფორმებულ წიგნს თუ წაიკითხავთ.
242 pages, Hardcover
First published January 1, 1976
17 people are currently reading
152 people want to read
About the author
Astrid Lindgren
1,237 books3,875 followersAstrid Anna Emilia Lindgren, née Ericsson, (1907 - 2002) was a Swedish children's book author and screenwriter, whose many titles were translated into 85 languages and published in more than 100 countries. She has sold roughly 165 million copies worldwide. Today, she is most remembered for writing the Pippi Longstocking books, as well as the Karlsson-on-the-Roof book series.
Awards:
Hans Christian Andersen Award for Writing (1958)
Awards:
Hans Christian Andersen Award for Writing (1958)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 56 reviews
December 9, 2009
This is one of the greatest naturalistic novels for children I know. It scores on all counts. The characters are engaging and completely credible; the plot is excellent; it's perfectly written; and it's laugh-out-loud funny. Even by Astrid Lindgren's standards, it's a phenomenal piece of work. Not only that, the movie is brilliant too.
Madicken, who's about eight, lives in 1920s Uppsala, a pleasant university town near Stockholm. Her father has Progressive Views, and is the editor of the local newspaper. The family is well-off, and live at Junibacken, a lovely house in the good part of town. Madicken has a little sister, Lisabeth, who's cute and winsome; Madicken herself is more the tomboy type. They have a live-in help, Alva, who gets on well with both kids. Madicken is secretly in love with Abbe, the boy next door.
There are several intersecting plotlines, and I'll just give you the one I like most. Madicken's father is walking her to school one day, when Madicken says something about Mia, the little girl who sits behind her in class. Mia smells, she says. And she has lice. It's disgusting. Dad tries mildly to tell Madicken about Social Inequality, and how It May Not All Be Mia's Fault, but his daughter's not interested. She runs in to school before he can finish his sermon.
Mia hates Madicken too, and taunts her for being a stupid rich kid. One day, a fight breaks out during recess. Victor, who's got a crush on Madicken, hits Mia. But Mia doesn't even seem to notice it. It's easy to get your stupid boyfriend to hit someone, she says contemptuously. But I bet you can't walk on the school roof.
Madicken doesn't appreciate Victor's attentions, and is stung. Not only that, there's something Mia doesn't know: Madicken is very good at walking on the roof. (She's learned the hard way, and has already had one concussion). After school, the kids stay behind and dare each other on. Madicken climbs the fire escape and successfully walks all the way from one end of the roof to the other and back again, balancing precariously on the ridge. The kids watching are hugely impressed. And now it's Mia's turn, but she doesn't have Madicken's skill. She climbs up and tries to do the same thing, but immediately realizes it's not going to work. She wisely concedes before she falls and kills herself, and then clambers laboriously down to the ground.
What none of the other kids have noticed, however, is that the fire escape went right past the principal's office. He was taking a nap, and had left his billfold lying on the table just inside the open window. Mia, who's street-smart, managed to reach her hand in and snatch it. The next day, she's suddenly got money. She buys candy and offers some to all the other kids, except, of course, her arch-enemy. Then the principal appears, seething, and says that someone has stolen his billfold. Mia has blown her cover, and the slimy Victor turns her in.
The principal, still furious, goes to fetch his cane. He comes back and tells Mia to bend over; then he starts caning her in front of the whole class. (My kids were fascinated by this barbaric scene). Suddenly, Madicken can't take it any more; she feels, obscurely, that this is her fault. She jumps up, tears streaming from her eyes, and begs the principal to stop. He does so, and asks Mia if she has anything to say to him. He's clearly expecting an apology. But Mia, who's as angry as he is, just hisses Pisspotta! and runs out of the classroom before he can stop her. The word means what you think it does.
Somehow, after this, Madicken and Mia become friends, and start playing together. But Mia has just as many lice as she always did, and a week or two later Alva makes an unfortunate discovery: Madicken and Lisabeth have them too. They're going to need delousing. Alva, who's a kind and practical young woman, suggests that she might as well do Mia and her sister at the same time. The four girls get deloused, and turn it into a huge party. (My kids were fascinated by this bit too). Everyone has a wonderful time, except perhaps Alva, who has to organize it all. Madicken's mother prudently stays away; she says that the smell of the delousing powder makes her feel sick.
The kids are laughing and running around when Madicken's father comes home from work. He's heard about the events of the afternoon, but to everyone's surprise he isn't as positive about it as they'd expected. The family are just sitting down to dinner, when he addresses his wife. "I hear her ladyship has been delousing poor and needy children," he says. "What a wonderful example of charity in action! Do you think I should put it in the paper?" You can see he's surprised himself to hear what a nasty thing he's said; maybe his Progressive Principles are mixed up with some old-fashioned reactionary ideas about which kids make suitable playmates for his daughters. His wife gives him one look, and leaves the table without saying another word.
The rest of the family are sitting there in stupefied silence when Alva comes in; she's just gone out to the kitchen to fetch the food. She stares at the father, who's got guilt written all over his face, and asks what has happened.
"I said something stupid," he admits glumly.
She gives him a hard look. "Yeah, that was stupid," she agrees. And he goes up to the bedroom to apologize.
As I said, it's a masterpiece.
Madicken, who's about eight, lives in 1920s Uppsala, a pleasant university town near Stockholm. Her father has Progressive Views, and is the editor of the local newspaper. The family is well-off, and live at Junibacken, a lovely house in the good part of town. Madicken has a little sister, Lisabeth, who's cute and winsome; Madicken herself is more the tomboy type. They have a live-in help, Alva, who gets on well with both kids. Madicken is secretly in love with Abbe, the boy next door.
There are several intersecting plotlines, and I'll just give you the one I like most. Madicken's father is walking her to school one day, when Madicken says something about Mia, the little girl who sits behind her in class. Mia smells, she says. And she has lice. It's disgusting. Dad tries mildly to tell Madicken about Social Inequality, and how It May Not All Be Mia's Fault, but his daughter's not interested. She runs in to school before he can finish his sermon.
Mia hates Madicken too, and taunts her for being a stupid rich kid. One day, a fight breaks out during recess. Victor, who's got a crush on Madicken, hits Mia. But Mia doesn't even seem to notice it. It's easy to get your stupid boyfriend to hit someone, she says contemptuously. But I bet you can't walk on the school roof.
Madicken doesn't appreciate Victor's attentions, and is stung. Not only that, there's something Mia doesn't know: Madicken is very good at walking on the roof. (She's learned the hard way, and has already had one concussion). After school, the kids stay behind and dare each other on. Madicken climbs the fire escape and successfully walks all the way from one end of the roof to the other and back again, balancing precariously on the ridge. The kids watching are hugely impressed. And now it's Mia's turn, but she doesn't have Madicken's skill. She climbs up and tries to do the same thing, but immediately realizes it's not going to work. She wisely concedes before she falls and kills herself, and then clambers laboriously down to the ground.
What none of the other kids have noticed, however, is that the fire escape went right past the principal's office. He was taking a nap, and had left his billfold lying on the table just inside the open window. Mia, who's street-smart, managed to reach her hand in and snatch it. The next day, she's suddenly got money. She buys candy and offers some to all the other kids, except, of course, her arch-enemy. Then the principal appears, seething, and says that someone has stolen his billfold. Mia has blown her cover, and the slimy Victor turns her in.
The principal, still furious, goes to fetch his cane. He comes back and tells Mia to bend over; then he starts caning her in front of the whole class. (My kids were fascinated by this barbaric scene). Suddenly, Madicken can't take it any more; she feels, obscurely, that this is her fault. She jumps up, tears streaming from her eyes, and begs the principal to stop. He does so, and asks Mia if she has anything to say to him. He's clearly expecting an apology. But Mia, who's as angry as he is, just hisses Pisspotta! and runs out of the classroom before he can stop her. The word means what you think it does.
Somehow, after this, Madicken and Mia become friends, and start playing together. But Mia has just as many lice as she always did, and a week or two later Alva makes an unfortunate discovery: Madicken and Lisabeth have them too. They're going to need delousing. Alva, who's a kind and practical young woman, suggests that she might as well do Mia and her sister at the same time. The four girls get deloused, and turn it into a huge party. (My kids were fascinated by this bit too). Everyone has a wonderful time, except perhaps Alva, who has to organize it all. Madicken's mother prudently stays away; she says that the smell of the delousing powder makes her feel sick.
The kids are laughing and running around when Madicken's father comes home from work. He's heard about the events of the afternoon, but to everyone's surprise he isn't as positive about it as they'd expected. The family are just sitting down to dinner, when he addresses his wife. "I hear her ladyship has been delousing poor and needy children," he says. "What a wonderful example of charity in action! Do you think I should put it in the paper?" You can see he's surprised himself to hear what a nasty thing he's said; maybe his Progressive Principles are mixed up with some old-fashioned reactionary ideas about which kids make suitable playmates for his daughters. His wife gives him one look, and leaves the table without saying another word.
The rest of the family are sitting there in stupefied silence when Alva comes in; she's just gone out to the kitchen to fetch the food. She stares at the father, who's got guilt written all over his face, and asks what has happened.
"I said something stupid," he admits glumly.
She gives him a hard look. "Yeah, that was stupid," she agrees. And he goes up to the bedroom to apologize.
As I said, it's a masterpiece.
October 15, 2019
ალკოჰოლიზმი, დეპრესია, მარტოსულობა, სიღარიბე, ფსიქიკური აშლილობა, სხვადასხვა უთანასწორობები, ბულინგი... გასაოცარია რანაირად ახერხებს ყველა ამ თემას შეეხოს ლინდგრენი 7-8 წლის მოზარდის საკითხავისთვის. ამიტომ არის უდიდესი საბავშვო მწერალი, რომ არასოდეს კარგავს მისი დროის რეალობასთან კავშირს და ბავშვებს რეალობას არ ულამაზებს, ყალბ ფორმებს არ ანახებს, მხოლოდ ზღაპრულ სამყაროში არ ამყოფებს.
წარმოიდგინეთ ბავშვი ყველა ზემოთ დასახლებულ მძიმე თემაზე ძალაუნებურად ფიქრდება და გარკვეულ პასუხს იღებს, ისეთ პასუხს, რაც მას დაეხმარება იყოს ძლიერი და არ დაითრგუნოს.
ყველა სკანდინავიელ საბავშვო ავტორთან ამგვარი მიდგომა შეინიშნება და ამიტომ მიყვარან ისინი ძალიან.
წარმოიდგინეთ ბავშვი ყველა ზემოთ დასახლებულ მძიმე თემაზე ძალაუნებურად ფიქრდება და გარკვეულ პასუხს იღებს, ისეთ პასუხს, რაც მას დაეხმარება იყოს ძლიერი და არ დაითრგუნოს.
ყველა სკანდინავიელ საბავშვო ავტორთან ამგვარი მიდგომა შეინიშნება და ამიტომ მიყვარან ისინი ძალიან.
August 10, 2022
4,5 sterren - Nederlandse hardcover
Madieke heet eigenlijk Margareta, maar zo wordt ze alleen genoemd als ze iets uitgespookt heeft. En dat gebeurt nogal eens. 'Madieke krijgt haar gekke invallen net zo snel als een varken knipoogt,' zegt Linus-Ida. En zo kan het gebeuren dat ze met papa's paraplu van het dak vliegt, of haar zusje Liesbet als slaaf verkoopt... Alle verhalen over Madieke van het rode huis en haar zusje Liesbet zijn in dit boek verzameld.
Naar dependance Tante Sedonia
Madieke heet eigenlijk Margareta, maar zo wordt ze alleen genoemd als ze iets uitgespookt heeft. En dat gebeurt nogal eens. 'Madieke krijgt haar gekke invallen net zo snel als een varken knipoogt,' zegt Linus-Ida. En zo kan het gebeuren dat ze met papa's paraplu van het dak vliegt, of haar zusje Liesbet als slaaf verkoopt... Alle verhalen over Madieke van het rode huis en haar zusje Liesbet zijn in dit boek verzameld.
Naar dependance Tante Sedonia
Read
August 9, 2022Jammer dat ik het nu pas heb gelezen, want Madieke had beslist een favoriet kunnen worden. Of nou ja, kan nog steeds natuurlijk.
January 19, 2024
Joprojām priecājos, ka vēl neesmu izlasījusi visus Lindgrēnes tulkojumus latviešu valodā. Ja tie būtu pieejami manā bērnībā, man netiktu šis prieks tagad.
March 28, 2021
Jag har fortsatt att läsa om Madicken och Lisabet och det är mycket trevligt! Det var fler obekanta berättelser i den här. Som att Madicken blir ormbiten, att hon och Lisabet får ett litet syskon och att Abbe nästan dör. Dramatiskt!
Astrid Lindgren hade ju en socialrealistiskt ton i flera av sina böcker och det finns även i Madicken och Junibackens Pims. Abbes pappa är alkoholist och Madicken gör, på ett barns sätt, en tolkning kring varför Mia ska tas i upptuktning men inte hon när de två slagits (Mia har ju ingen pappa och Madickens skriver i tidningen). Madickens föräldrar gör också något oväntat och lite skandalaktigt när de tar med sig Alva på bal. Hon tillhör ju trots allt tjänstefolket.
Sen tyckte jag det var lite oväntat (pga av TV-filmerna kanske) att Madicken är ful. Sägs på ett snällt sätt, men det är likväl tydligt att Lisabet är skönheten och Madicken en busunge med mörkt hår (!) och allt för många påhitt.
Men mest av allt är det mysigt i Madickens värld. Lek och sommar och utflykt och bondgård med hölass och pannkakor och kärleksfulla vuxna. Mys!
Astrid Lindgren hade ju en socialrealistiskt ton i flera av sina böcker och det finns även i Madicken och Junibackens Pims. Abbes pappa är alkoholist och Madicken gör, på ett barns sätt, en tolkning kring varför Mia ska tas i upptuktning men inte hon när de två slagits (Mia har ju ingen pappa och Madickens skriver i tidningen). Madickens föräldrar gör också något oväntat och lite skandalaktigt när de tar med sig Alva på bal. Hon tillhör ju trots allt tjänstefolket.
Sen tyckte jag det var lite oväntat (pga av TV-filmerna kanske) att Madicken är ful. Sägs på ett snällt sätt, men det är likväl tydligt att Lisabet är skönheten och Madicken en busunge med mörkt hår (!) och allt för många påhitt.
Men mest av allt är det mysigt i Madickens värld. Lek och sommar och utflykt och bondgård med hölass och pannkakor och kärleksfulla vuxna. Mys!
December 22, 2024
Alles dat Astrid Lindgren schrijft neemt je mee op reis en verdient de hoogste eer, dus ook Madieke
July 12, 2020
Det finns verkligen få barnböcker som kan slå Madicken. Böckerna är också nästan bättre som vuxen när man förstår hur mycket samhällskritik och reflektion som Astrid Lindgren vävt in i berättelsen. Det är mycket saker som jag tror är lite för svårt för att förstå barn i den åldern, särskilt eftersom den utspelar sig under första världskriget i en annorlunda samhällskontext än idag. Men samtidigt tar berättelsen upp teman om vänskap, mod, familjerelationer och rättvisa på en nivå som jag verkligen tror barn kan ta till sig (eller jag gjorde i alla fall det som barn). Åh, vad jag tycker om de här böckerna, om jag får egna barn någon dag kommer dessa apselut stå med på den givna läslistan när de är stora nog.
May 14, 2010
It took me a while to remember the title, but this book... I must have read it a dozen times when I was a child. I believe it was for children between the age of 6 and 9, but even when I was well over 9 years old, I still borrowed this book sometimes from the library.
I don't remember much of it anymore, all I know is that as a child, I loved it.
I don't remember much of it anymore, all I know is that as a child, I loved it.
September 8, 2021
An excellent and fun novel about how fun and magical childhood can be.
Madicken and Elisabet by Astrid Lindgren get a 10/10 stars.
Madicken and Elisabet by Astrid Lindgren get a 10/10 stars.
August 10, 2025
Højtlæsning for min 7-årige datter. Perfekt for det. Fremragende historier om alt det sjove, barske og fine i livet og ikke mindst om at mærke livet i sig! Fantastisk og levende skrevet som altid af Astrid Lindgren
February 17, 2020
Bimbe ruspanti
"Alva doveva comprare il salmone perché il primo maggio, a Poggio di Giugno, si mangiava sempre salmone lesso con la maionese. Evidentemente, però, molti altri facevano lo stesso: ne era rimasto soltanto un pezzo. Ma era un bel pezzo e Alva disse che l'avrebbe preso. Costava dieci corone.
In quel momento si aprì la porta ed entrò la moglie del sindaco, la prima signora della città. In un lampo si rese conto che l'ultimo pezzo di salmone di tutta la città era lì, davanti a lei, sulla bilancia. Disse decisa: «Quel pezzo è per me. Domani ho ospiti!».
Il pescivendolo doveva capire che aveva bisogno del salmone più di qualsiasi altro. E il pescivendolo lo capì, ma non Alva.
«Oh no, non è per lei» disse Alva.
La moglie del sindaco ci rimase male. Aveva ordinato quel salmone diversi giorni prima, insistette, anche se il pescivendolo sembrava essersene dimenticato. E quando Alva dimostrò chiaramente di non arrendersi, la moglie del sindaco diventò tutta rossa dalla rabbia.
«Lei non sa chi sono io! Io sono la moglie del sindaco!».
«Lo so» rispose Alva gentilmente. «E lei sa chi sono io?».
«No» disse la moglie del sindaco.
«Bene, io sono quella che deve avere il salmone» rispose Alva, e lo mise nella cesta con calma.
Poi spinse fuori dal negozio Martina e Lisa. Lisa però ebbe il tempo di dire alla moglie del sindaco quello che pensava, passandole accanto.
«Sei stata danvero stupida!».
Lisa aveva voluto aiutare Alva, ma Alva era dell'opinione che Lisa avrebbe dovuto stare zitta.
«Vedrai che andrà a dirlo alla tua mamma» disse, fermandosi fuori dalla porta. «Sarà meglio che tu torni indietro a chiederle scusa».
«No danvero» disse Lisa, stringendo le labbra.
Alva le dette una carezza per addolcirla.
«Avanti Lisa, non dovevi dirle che è stupida, anche se è vero. Vai a dirle che ti dispiace».
Lisa strinse ancora più forte le labbra e in quel momento apparve la moglie del sindaco ancora molto arrabbiata, si vedeva bene. Dette un'occhiataccia ad Alva che se ne stava lì, col suo salmone nella cesta.
Alva dette un colpettino a Lisa.
«Ora, Lisa!».
Ma Lisa strinse le labbra come prima, fino a quando la sindachessa non ebbe quasi raggiunto il centro della piazza. Poi strillò con la sua voce più acuta:
«Mi dispiace che tu sia tanto stupida!»".
"Alva doveva comprare il salmone perché il primo maggio, a Poggio di Giugno, si mangiava sempre salmone lesso con la maionese. Evidentemente, però, molti altri facevano lo stesso: ne era rimasto soltanto un pezzo. Ma era un bel pezzo e Alva disse che l'avrebbe preso. Costava dieci corone.
In quel momento si aprì la porta ed entrò la moglie del sindaco, la prima signora della città. In un lampo si rese conto che l'ultimo pezzo di salmone di tutta la città era lì, davanti a lei, sulla bilancia. Disse decisa: «Quel pezzo è per me. Domani ho ospiti!».
Il pescivendolo doveva capire che aveva bisogno del salmone più di qualsiasi altro. E il pescivendolo lo capì, ma non Alva.
«Oh no, non è per lei» disse Alva.
La moglie del sindaco ci rimase male. Aveva ordinato quel salmone diversi giorni prima, insistette, anche se il pescivendolo sembrava essersene dimenticato. E quando Alva dimostrò chiaramente di non arrendersi, la moglie del sindaco diventò tutta rossa dalla rabbia.
«Lei non sa chi sono io! Io sono la moglie del sindaco!».
«Lo so» rispose Alva gentilmente. «E lei sa chi sono io?».
«No» disse la moglie del sindaco.
«Bene, io sono quella che deve avere il salmone» rispose Alva, e lo mise nella cesta con calma.
Poi spinse fuori dal negozio Martina e Lisa. Lisa però ebbe il tempo di dire alla moglie del sindaco quello che pensava, passandole accanto.
«Sei stata danvero stupida!».
Lisa aveva voluto aiutare Alva, ma Alva era dell'opinione che Lisa avrebbe dovuto stare zitta.
«Vedrai che andrà a dirlo alla tua mamma» disse, fermandosi fuori dalla porta. «Sarà meglio che tu torni indietro a chiederle scusa».
«No danvero» disse Lisa, stringendo le labbra.
Alva le dette una carezza per addolcirla.
«Avanti Lisa, non dovevi dirle che è stupida, anche se è vero. Vai a dirle che ti dispiace».
Lisa strinse ancora più forte le labbra e in quel momento apparve la moglie del sindaco ancora molto arrabbiata, si vedeva bene. Dette un'occhiataccia ad Alva che se ne stava lì, col suo salmone nella cesta.
Alva dette un colpettino a Lisa.
«Ora, Lisa!».
Ma Lisa strinse le labbra come prima, fino a quando la sindachessa non ebbe quasi raggiunto il centro della piazza. Poi strillò con la sua voce più acuta:
«Mi dispiace che tu sia tanto stupida!»".
August 24, 2009
“Pagi ini Madickens terbangun dan langsung ingat bahwa hari ini bukan hari biasa. Hari ini adalah hari istimewa dan menyenangkan yang jarang-jarang terjadi. Hari ini tanggal 30 April.”
Naaahhh.. itu favorit ku dari kata-kata pertama karena pertama kali aku dapat buku itu juga pada tanggal 30 April ketika aku kelas 2 SD, umurku 6 tahun waktu itu, masih tinggal di Semarang. Makanya aku ingat banget sama buku kenangan ini. . Sayangnya, setelah beberapa kali pindah kota, buku ini hilang entah kemana, kayaknya hilang sewaktu tinggal di Surabaya deh. Sedih juga sih, karena Astrid Lindgren adalah pengarang kesayanganku.
Tapi waktu Roos menawarkan buku ini di Cheese Cake, mataku langsung berbinar hijau, waaa... Astrid Lindgren!!! Makasih Roos.. Kiss and Hugs so much, dariku yang kekanak-kanakkan ini.
Buku petualangan Madicken dan Lisabet ini (dulu Madita dan Lisbet) adalah cerita soal si Madickens yang merasa bijaksana namun suka melakukan kekonyolan seperti berjalan di atap sekolah, liburan di bukit apel, dan cerita-cerita Madickens yang mengorbankan kesempatan terbangnya demi Abbe, tetangganya.
Juga tentang kecemburuan Lisabet si adik kepada adik mereka.
Lisabet berpikir terlalu banyak perhatian dicurahkan kepada Kajsa. Dan kadang-kadang, pada malam hari dia ke tempat tidur Madicken dan berbaring dalam pelukannya, dan dia akan bertanya
“Apakah kau lebih suka Kajsa daripada aku? ”
Madicken menjawab, tidak. Cuma saja dia sukanya lain. Dia menyukai Kajsa dengan cara tertentu, dan dia sangat-sangat menyukai Lisabet dengan cara yang lain.
Buku ini membuat tersenyum, bahagia, melihat masa kanak-kanak yang akan selalu berputar, dimana hati anak-anak yang bersih akan mendapat imbalan berupa kebesaran hati sesudah berbuat kebajikan.
Naaahhh.. itu favorit ku dari kata-kata pertama karena pertama kali aku dapat buku itu juga pada tanggal 30 April ketika aku kelas 2 SD, umurku 6 tahun waktu itu, masih tinggal di Semarang. Makanya aku ingat banget sama buku kenangan ini. . Sayangnya, setelah beberapa kali pindah kota, buku ini hilang entah kemana, kayaknya hilang sewaktu tinggal di Surabaya deh. Sedih juga sih, karena Astrid Lindgren adalah pengarang kesayanganku.
Tapi waktu Roos menawarkan buku ini di Cheese Cake, mataku langsung berbinar hijau, waaa... Astrid Lindgren!!! Makasih Roos.. Kiss and Hugs so much, dariku yang kekanak-kanakkan ini.
Buku petualangan Madicken dan Lisabet ini (dulu Madita dan Lisbet) adalah cerita soal si Madickens yang merasa bijaksana namun suka melakukan kekonyolan seperti berjalan di atap sekolah, liburan di bukit apel, dan cerita-cerita Madickens yang mengorbankan kesempatan terbangnya demi Abbe, tetangganya.
Juga tentang kecemburuan Lisabet si adik kepada adik mereka.
Lisabet berpikir terlalu banyak perhatian dicurahkan kepada Kajsa. Dan kadang-kadang, pada malam hari dia ke tempat tidur Madicken dan berbaring dalam pelukannya, dan dia akan bertanya
“Apakah kau lebih suka Kajsa daripada aku? ”
Madicken menjawab, tidak. Cuma saja dia sukanya lain. Dia menyukai Kajsa dengan cara tertentu, dan dia sangat-sangat menyukai Lisabet dengan cara yang lain.
Buku ini membuat tersenyum, bahagia, melihat masa kanak-kanak yang akan selalu berputar, dimana hati anak-anak yang bersih akan mendapat imbalan berupa kebesaran hati sesudah berbuat kebajikan.
November 5, 2024
Een warme deken.
Kippensoep voor de ziel.
Een wereld om in te verdwijnen.
Genieten.
Kippensoep voor de ziel.
Een wereld om in te verdwijnen.
Genieten.
August 1, 2024
Nicht so lustig also das erste Buch, Madita, aber immer noch gut. Es hatte ein paar lustige Geschichten, was mit Madita und Mia prügeln und einander wetten (ich glaube das ist wie Mann es sagt, mein Deutsch ist schlecht) und die ganze Familie in Bäumen gesteckt durch ein Sturm. Es gab auch ein Paar Geschichten die mehr ernst waren. Es gab ein verrückter Man der die Kinder stehlen wollte und ein Ball wo niemanden mit die Dienst tanzen wollte. Insgesamt, sehr gut. Es war gut für mein Deutsch zu üben.
December 30, 2019
Always liked this one better than the first one - Alva and the chimney sweep at the ball is probably my favourite scene from these books.
April 12, 2013
Funny, poetic, imaginative,... extraordinary! this no doubt i can read over and over again!
February 7, 2017
Heimwee naar de tijd dat ik dit las.
December 19, 2022
Marikki on vaan pelkkää ♥️
19.12.2022 edelleen pelkkää 🤍
19.12.2022 edelleen pelkkää 🤍
May 28, 2021
Delightful
August 14, 2021
Lest på norsk. Likte faktisk denne bedre enn den første boken om Madicken. Ganske samfunnskritisk og sosialistisk. Nydelig skriving!
April 15, 2022
Fell into a reread, regret nothing. My Swedish is too crap to tackle even a kiddie book, but the German translations of these are excellent.
October 4, 2022
Samen gelezen met Raymond (7 jaar) en de slappe lach is een vaste waarde.
Kleine verhalen in een groots mooi leven midden in Zweden. Grote fans hier!
Kleine verhalen in een groots mooi leven midden in Zweden. Grote fans hier!
January 20, 2025
Madicken-böckerna lyckas pricka bullseye på allt som är så underbart med Astrid Lindgren. Barnkaraktärerna är verkligen skrivna som barn. De tänker som barn och pratar som barn. Unapologetic and pure. Lindgren kan verkligen förstå barn känns det som. Hennes beskrivningar är också så mysiga. I Madicken får man också en bild av gammaldags Sverige vilket är så härligt i barnasagor. Karaktärerna är så ikoniska, fulla av liv och precis lagom komplexa för en bok för lite äldre barn. Storyn är sällan dramatisk men jag älskade hela mys-faktorn och det var liksom bara en hög av fina storys som skulle lära barn saker. Ingen magi eller troll behövs för dessa sagor är så perfekta ändå. Och det fina är att storyn är högst dramatisk för barnen och det räcker.
October 22, 2025
Läste det här som godnattsaga för min äldsta dotter på 5 år. Perfekt episodbok som gärna får ta lite tid. Lämpar sig tidsmässigt kanon från sommar till jul då handlingen följer de årstiderna. Det här var vår första längre bok som dessutom var ganska sparsam med bilder. Emellanåt fick Julie läsa något ord eller söka efter bokstäver. Många ämnen går att diskutera vidare kring fattigdom, mobbning och att dela med sig med andra. Framförallt en fin tårtbit av Astrids sagolika värld.
January 6, 2025
januari is ook voor stilstaan bij wie je ooit was, vandaar
was oprecht op zoek naar een klassenanalyse van dit boek, heb t nog niet kunnen vinden
was oprecht op zoek naar een klassenanalyse van dit boek, heb t nog niet kunnen vinden
May 31, 2025
"Varför så sur och trumpen? Är det något som jag har gjort?"
"Jag känner livet i mig!"
"Jag känner livet i mig!"
October 24, 2017
Na tradycyjnym majowym ognisku poznajemy Madikę - dziewczynkę, która zwinęła nowe buciki, by zrobić wrażenie na starszym chłopaku, Abbe. To pozornie błahe wydarzenie z życia dorastającej dziewczynki mogłoby sugerować, że książka będzie o takich właśnie drobnych zdarzeniach, od których aż roi się w dzieciństwie i które zawsze wspominamy z nostalgią. Nic bardziej mylnego - Lindgren konstruuje powieść doskonałą - oczyma dziecka patrzymy na świat, w których złe zachowania dorosłych są wyciągane na światło dzienne i analizowane przez dziecko, które przez swoją dobroć chce chociaż odrobinę zmienić okrucieństwo świata naokoło.
Obserwujemy cały kolejny rok z jej życia; rok, w którym dowiaduje się wielu niezwykle ważnych rzeczy o życiu i dorasta do własnych wyborów. Skomplikowane sytuacje, w których znajdują się bliscy jej ludzie, kształcą jej wrażliwość. Bardzo pomaga jej w tym tata-dziennikarz, z którym codziennie w drodze do szkoły rozmawia o trudnych tematach i znajduje potwierdzenie tego, co podpowiada jej serce.
Tak dzieje się w momencie, gdy protestuje przeciwko publicznemu gnębieniu nielubianej w klasie uczennicy, do której dyrektor może "ostro się zabrać", bo nie ma tatusia, który stanąłby w jej obronie. Mimo tego, że jej protest jest dziecięcy, wyraża tylko płacz i sprzeciw, rodzice w domu potwierdzają jej obawy, że dyrektor to podły człowiek, który lubi występować w roli oprawcy. Lindgren rewelacyjnie opisuje tą scenę z punktu widzenia wszystkich postronnych świadków wydarzenia - samej dziewczynki, która reaguje tak jak dzieci zaszczute - patrzy obok, pozornie nie zwraca uwagi na oprawcę; nauczycielki - która sama jest ofiarą dyrektora, bo nie potrafi postawić się w obronie uczennicy; innych dzieci, które płaczą, bo widzą coś złego a nie wiedzą, jak mogłyby się temu przeciwstawić.
Przechodzimy przez kolejne wydarzenia, które są tak naprawdę studium bezradności. Madika jest w komfortowej sytuacji - ma ładny dom, zabawki, mądrych rodziców, ale mimo tego nie zamyka oczu na biedę dookoła i nie odcina się od niej. Rodzice wychowują ją tak, by naturalne było dla niej niezauważanie podziałów na "lepszych" i "gorszych"; sami też tak niejednokrotnie postępują - tak dzieje się, gdy na proszony bal z wyższych sfer miasteczka biorą ze sobą swoją ukochaną służącą lub gdy sprawiedliwie odwszawiają swoje i cudze, biedniejsze dzieci.
Madika uczy się, że bycie przy kimś jest ważniejsze niż wypełnienie codziennych obowiązków - nie idzie na lekcje, kiedy jej przyjaciel Abbe odzyskuje przytomność po długiej rekonwalescencji, która była skutkiem kąpieli w lodowatej wodzie, gdy ratował pijanego ojca.
Madika dużo się dowiaduje o życiu, wie już, że niektórzy ludzi są tak biedni, że z bezradności podejmują desperackie decyzje (jak ciocia, która z popularnych gazet dowiedziała się, że w Sztokholmie sprzedają ciało po śmierci na eksperymenty medyczne i zrobiła to samo u miejscowego lekarza). Dziewczynka własną wygraną na loterii przeznacza na wykup ciała cioci.
Madika spędza ten rok beztrosko, szczęśliwie, bo to przecież jest dzieciństwo, ale jednocześnie zaczyna zauważać, że złe rzeczy kumulują się zbyt często w biednych rodzinach i że czasami można coś zrobić, wystarczy uważnie wysłuchać tego, co mówią najbliżsi sąsiedzi. Nie oceniać ich schematycznie, tak jak uczą się dzieci od rodziców, którzy z nimi nie rozmawiają. Lindgren pomiędzy kartami powieści ukryła ostrzeżenie przed zbywaniem dzieci, które od najmłodszych lat uczą się kopiować stereotypowe zachowania dorosłych, którzy sami niejednokrotnie błądzą, chociaż teoretycznie powinni być dla dzieci autorytetem. W dorosłym życiu te dzieci prawdopodobnie będą osobami, które nie zaproszą do swojego domu ludzi o odmiennym statusie społecznym albo bezrefleksyjnie będą akceptować każdy lincz społeczny, o ile stosuje się go z pozycji poważanej siły; będą ignorować wołanie o pomoc u najbliższych sąsiadów; powtarzać slogany i nie zastanawiać się nad ich prawdziwością.
Lektura obowiązkowa na półce każdego rodzica.
Obserwujemy cały kolejny rok z jej życia; rok, w którym dowiaduje się wielu niezwykle ważnych rzeczy o życiu i dorasta do własnych wyborów. Skomplikowane sytuacje, w których znajdują się bliscy jej ludzie, kształcą jej wrażliwość. Bardzo pomaga jej w tym tata-dziennikarz, z którym codziennie w drodze do szkoły rozmawia o trudnych tematach i znajduje potwierdzenie tego, co podpowiada jej serce.
Tak dzieje się w momencie, gdy protestuje przeciwko publicznemu gnębieniu nielubianej w klasie uczennicy, do której dyrektor może "ostro się zabrać", bo nie ma tatusia, który stanąłby w jej obronie. Mimo tego, że jej protest jest dziecięcy, wyraża tylko płacz i sprzeciw, rodzice w domu potwierdzają jej obawy, że dyrektor to podły człowiek, który lubi występować w roli oprawcy. Lindgren rewelacyjnie opisuje tą scenę z punktu widzenia wszystkich postronnych świadków wydarzenia - samej dziewczynki, która reaguje tak jak dzieci zaszczute - patrzy obok, pozornie nie zwraca uwagi na oprawcę; nauczycielki - która sama jest ofiarą dyrektora, bo nie potrafi postawić się w obronie uczennicy; innych dzieci, które płaczą, bo widzą coś złego a nie wiedzą, jak mogłyby się temu przeciwstawić.
Przechodzimy przez kolejne wydarzenia, które są tak naprawdę studium bezradności. Madika jest w komfortowej sytuacji - ma ładny dom, zabawki, mądrych rodziców, ale mimo tego nie zamyka oczu na biedę dookoła i nie odcina się od niej. Rodzice wychowują ją tak, by naturalne było dla niej niezauważanie podziałów na "lepszych" i "gorszych"; sami też tak niejednokrotnie postępują - tak dzieje się, gdy na proszony bal z wyższych sfer miasteczka biorą ze sobą swoją ukochaną służącą lub gdy sprawiedliwie odwszawiają swoje i cudze, biedniejsze dzieci.
Madika uczy się, że bycie przy kimś jest ważniejsze niż wypełnienie codziennych obowiązków - nie idzie na lekcje, kiedy jej przyjaciel Abbe odzyskuje przytomność po długiej rekonwalescencji, która była skutkiem kąpieli w lodowatej wodzie, gdy ratował pijanego ojca.
Madika dużo się dowiaduje o życiu, wie już, że niektórzy ludzi są tak biedni, że z bezradności podejmują desperackie decyzje (jak ciocia, która z popularnych gazet dowiedziała się, że w Sztokholmie sprzedają ciało po śmierci na eksperymenty medyczne i zrobiła to samo u miejscowego lekarza). Dziewczynka własną wygraną na loterii przeznacza na wykup ciała cioci.
Madika spędza ten rok beztrosko, szczęśliwie, bo to przecież jest dzieciństwo, ale jednocześnie zaczyna zauważać, że złe rzeczy kumulują się zbyt często w biednych rodzinach i że czasami można coś zrobić, wystarczy uważnie wysłuchać tego, co mówią najbliżsi sąsiedzi. Nie oceniać ich schematycznie, tak jak uczą się dzieci od rodziców, którzy z nimi nie rozmawiają. Lindgren pomiędzy kartami powieści ukryła ostrzeżenie przed zbywaniem dzieci, które od najmłodszych lat uczą się kopiować stereotypowe zachowania dorosłych, którzy sami niejednokrotnie błądzą, chociaż teoretycznie powinni być dla dzieci autorytetem. W dorosłym życiu te dzieci prawdopodobnie będą osobami, które nie zaproszą do swojego domu ludzi o odmiennym statusie społecznym albo bezrefleksyjnie będą akceptować każdy lincz społeczny, o ile stosuje się go z pozycji poważanej siły; będą ignorować wołanie o pomoc u najbliższych sąsiadów; powtarzać slogany i nie zastanawiać się nad ich prawdziwością.
Lektura obowiązkowa na półce każdego rodzica.
July 23, 2024
Na 47 jaar het boek boeg eens lezen en hardop lachen om uitspraken van Madieke.
Madieke zit vol ideetjes en begint pas na te denken als het te laat is. Fantasie verhalen spelen, zoals de verzonnen Richard. Madieke krijgt haar invallen sneller dan een varken knipoogt.
Sebastiaan Nietes als Madieke boos is en in de schoorsteen zit.
Mama wat wil je het allerliefste hebben met kerst? Twee lieve gehoorzame meisjes. Madieke krijgt tranen in haar ogen en vraagt; wat ga je dan met Liesbet en mij doen?
In het laatste hoofdstuk komt alles samen; de berkenheuvel, de zusjes blij samen in een bed verhalen vertellen.
De zon is net onder gegaan, er hangt een blauwe schemering tussen de berken want het is lente. De narcissen glanzen het allerwitst en geuren het allermeest, nu zijn de berken het allermooist in hun groene lichte sluiers onder de lentehemel, die zo koel, helder en stil is.
Dit is niet alleen een boek uit mijn oma’s tijd, maar het is ook mijn jeugd met mijn zus.
Madieke zit vol ideetjes en begint pas na te denken als het te laat is. Fantasie verhalen spelen, zoals de verzonnen Richard. Madieke krijgt haar invallen sneller dan een varken knipoogt.
Sebastiaan Nietes als Madieke boos is en in de schoorsteen zit.
Mama wat wil je het allerliefste hebben met kerst? Twee lieve gehoorzame meisjes. Madieke krijgt tranen in haar ogen en vraagt; wat ga je dan met Liesbet en mij doen?
In het laatste hoofdstuk komt alles samen; de berkenheuvel, de zusjes blij samen in een bed verhalen vertellen.
De zon is net onder gegaan, er hangt een blauwe schemering tussen de berken want het is lente. De narcissen glanzen het allerwitst en geuren het allermeest, nu zijn de berken het allermooist in hun groene lichte sluiers onder de lentehemel, die zo koel, helder en stil is.
Dit is niet alleen een boek uit mijn oma’s tijd, maar het is ook mijn jeugd met mijn zus.
October 23, 2020
I had a lot of books by Astrid Lindgren when I was little. I read the same books to my daughter. My oldest grandson was 4 last time we went to Sweden and visited Juni backen. It's a wonderful place for kids where you can visit Villa Villerkulla, Pippi's crazy house. On "The Story Train" you fly over many worlds that Astrid created. She wrote so many amazing books about different characters. https://www.junibacken.se/
I look forward to visiting Sweden again so my youngest grandson gets to go to Junibacken.
I look forward to visiting Sweden again so my youngest grandson gets to go to Junibacken.
Displaying 1 - 30 of 56 reviews