What do you think?
Rate this book
Αστυνόμος Καπετάνος #2
Τυφλά ψάρια
Το άψυχο σώμα μιας νεαρής μητέρας ανακαλύπτεται στα βράχια της θάλασσας, δίπλα στην αλάνα του Φάρου. Ο αστυνόμος Καπετάνος καλείται να ξεμπλέξει το κουβάρι ενός φόνου που θα εμφανίσει μπροστά του ένα στοιχειωμένο παρελθόν.
Ο υπόκοσμος βγαίνει από το σκοτάδι αναζητώντας μια θέση στο φως με ανταμοιβή το χρήμα. Μυστικά αίματος μέσα στην οικογένεια. Αδελφικοί δεσμοί που καμουφλάρονται. Το φως μπορεί να δώσει την λύση. Τα ψάρια πρέπει να τυφλωθούν, να χάσουν το πλεονέκτημα του καμουφλάζ.
Μια παράνομη ερωτική σχέση οδηγεί στην καταστροφή. Η προσπάθεια αναρρίχησης στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα θα αποτελέσει την αρχή για το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή.
Ο υπόκοσμος βγαίνει από το σκοτάδι αναζητώντας μια θέση στο φως με ανταμοιβή το χρήμα. Μυστικά αίματος μέσα στην οικογένεια. Αδελφικοί δεσμοί που καμουφλάρονται. Το φως μπορεί να δώσει την λύση. Τα ψάρια πρέπει να τυφλωθούν, να χάσουν το πλεονέκτημα του καμουφλάζ.
Μια παράνομη ερωτική σχέση οδηγεί στην καταστροφή. Η προσπάθεια αναρρίχησης στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα θα αποτελέσει την αρχή για το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή.
328 pages, Paperback
First published January 1, 2018
3 people are currently reading
256 people want to read
About the author
Δημήτρης Σίμος
8 books390 followersΟ Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987.
Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά τιμήθηκε με την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Με το δεύτερο βιβλίο του, ''Τυφλά Ψάρια'' ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νέου λογοτέχνη του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος. ''Ο θάνατος του Οδυσσέα'', μέρος της σειράς «Σκοτεινά νερά», με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Καπετάνο, διασκευάζεται για τηλεοπτική σειρά, ενώ το ψυχολογικό θρίλερ ''Σώσε με'' μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη, σε σενάριο του ίδιου- και προβάλλεται στο NETFLIX.
Συνολική βιβλιογραφία:
Το πρώτο του βιβλίο 'Τα Βατράχια', κέρδισαν την πρώτη θέση στην κατηγορία μυθιστόρημα- και τιμήθηκαν με το βραβείο Ασημένια Σελίδα.
Με το δεύτερο βιβλίο του 'Τυφλά Ψάρια', προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο 'Νέου λογοτέχνη' από το λογοτεχνικό περιοδικό 'Κλεψύδρα'.
Τα ''Τυφλά Ψάρια΄ βρέθηκαν στην τελική δεκάδα των βραβείων Public στην κατηγορία Έκπληξη-Αξέχαστος Ήρωας.
Για το τρίτο έργο του, με τίτλο ''Τοξικά Μάτια'', ο Πέτρος Μάρκαρης έγραψε.
"Ο αστυνόμος Καπετάνος, του Δ. Σίμου, είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ".
Τον Ιούνιο του 2020, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο ΄΄Σώσε με΄΄, το οποίο διασκευάστηκε σε τηλεοπτική σειρά (ΑΝΤ1 πρώτη προβολή. ΝETFLIX).
Η 4η αστυνομική ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021, με τίτλο, ''Ο θάνατος του Οδυσσέα''.
Τον Μάιο του 2023 κυκλοφόρησε το νέο ψυχολογικό του θρίλερ με τίτλο, "Πάρε Ανάσα''. Tον Ιούνιο του 2025, κυκλοφόρησε η πέμπτη περιπέτεια του Αστυνόμου Καπετάνου, της σειράς Σκοτεινά Νερά, με τίτλο ''Κανονικά Παιδιά''.
Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά τιμήθηκε με την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Με το δεύτερο βιβλίο του, ''Τυφλά Ψάρια'' ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νέου λογοτέχνη του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος. ''Ο θάνατος του Οδυσσέα'', μέρος της σειράς «Σκοτεινά νερά», με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Καπετάνο, διασκευάζεται για τηλεοπτική σειρά, ενώ το ψυχολογικό θρίλερ ''Σώσε με'' μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη, σε σενάριο του ίδιου- και προβάλλεται στο NETFLIX.
Συνολική βιβλιογραφία:
Το πρώτο του βιβλίο 'Τα Βατράχια', κέρδισαν την πρώτη θέση στην κατηγορία μυθιστόρημα- και τιμήθηκαν με το βραβείο Ασημένια Σελίδα.
Με το δεύτερο βιβλίο του 'Τυφλά Ψάρια', προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο 'Νέου λογοτέχνη' από το λογοτεχνικό περιοδικό 'Κλεψύδρα'.
Τα ''Τυφλά Ψάρια΄ βρέθηκαν στην τελική δεκάδα των βραβείων Public στην κατηγορία Έκπληξη-Αξέχαστος Ήρωας.
Για το τρίτο έργο του, με τίτλο ''Τοξικά Μάτια'', ο Πέτρος Μάρκαρης έγραψε.
"Ο αστυνόμος Καπετάνος, του Δ. Σίμου, είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ".
Τον Ιούνιο του 2020, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο ΄΄Σώσε με΄΄, το οποίο διασκευάστηκε σε τηλεοπτική σειρά (ΑΝΤ1 πρώτη προβολή. ΝETFLIX).
Η 4η αστυνομική ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021, με τίτλο, ''Ο θάνατος του Οδυσσέα''.
Τον Μάιο του 2023 κυκλοφόρησε το νέο ψυχολογικό του θρίλερ με τίτλο, "Πάρε Ανάσα''. Tον Ιούνιο του 2025, κυκλοφόρησε η πέμπτη περιπέτεια του Αστυνόμου Καπετάνου, της σειράς Σκοτεινά Νερά, με τίτλο ''Κανονικά Παιδιά''.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 85 reviews
September 19, 2018
Μπορείτε να δείτε τη κριτική που ανέβασα στο κανάλι μου, στο YouTube πατώντας εδώ.
Μπορείτε να διαβάσετε την συγκεκριμένη κριτική, όπως κι άλλες στο blog μου Through the Chapters.
Η δεύτερη περιπέτεια του αγαπημένου πλέον αστυνόμου, μου άρεσε ακόμα περισσότερο από την προηγούμενη, «Τα Βατράχια». Το συγκεκριμένο ήταν πιο βαθύ, με τον κλοιό του μυστηρίου να δένεται όλο και περισσότερο σε κάθε σελίδα, μέχρι να δοθεί η απαραίτητη κάθαρση – σχεδόν στο τέλος του βιβλίου.
Η noir ατμόσφαιρα με την ωμή, ρεαλιστική και εθιστική γραφή βυθίζει τον αναγνώστη στα έγκατα της υπόθεσης, χωρίς να τον αφήσει – τουλάχιστον εμένα – να επαναπαυτεί, με την ίντριγκα και το μυστήριο να κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο.
Επιπλέον, μου άρεσε το πως ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον τίτλο του βιβλίου, «Τυφλά Ψάρια», στη υπόθεση για να παρομοιάσει ή να εξηγήσει κάποιες καταστάσεις. Πολύ ευρηματικό. Η όλη ιστορία έχει δικό της ύφος και προσωπικότητα. Όποιος διαβάσει με προσοχή, θα μπορέσει να ξεχωρίσει φράσεις και προτάσεις, οι οποίες κάνουν το μυθιστόρημα, ένα καλό αστυνομικό βιβλίο.
Η προσωπικότητα του Καπετάνου εξελίσσεται. Βλέπουμε καινούργιες πλευρές τις προσωπικότητάς του, προσωπικούς δαίμονες και την προσπάθειά του να απαλλαγεί από αυτούς. Είναι πατέρας, αστυνόμος, άνθρωπος και το δείχνει συνέχεια!
Να σημειώσω και τον ρόλο του φίλου του Ορέστη, που υπήρξε καθοριστικός στη ιστορία αυτή. Οι χαρακτήρες στους οποίους ο Σίμος επικεντρώνει την προσοχή του δεν είναι ούτε ρηχοί ούτε μονοδιάστατοι. Δίνει βάθος. Δίνει προβλήματα. Δεν τους κάνει τέλειους, χωρίς ατέλειες. Το αντίθετο ακριβώς. Είναι πολυδιάστατοι, χαρισματικοί, με ατέλειες, με δαίμονες.
Και σε αυτό το βιβλίο ξεχώρισα τις ανατροπές, οι οποίες κορυφώνονται προς το τέλος. Μέχρι την τελευταία στιγμή με κρατούσαν on the edge of my seat! Φοβόμουνα να πω πως επιτέλους λύθηκε το μυστήριο, μπας και τα γυρίσει πάλι και μείνω με το στόμα ανοιχτό, να κοιτώ τις σελίδες.
Αν δείτε το βίντεο που παραθέτω θα παρατηρήσετε πως λέω για επιλογές ενός από τους χαρακτήρες τις οποίες δεν καταλαβαίνω. Εκείνο που θα ήθελα να τονίσω, εδώ γραπτά. είναι ότι δεν απέχει πολύ από τη πραγματικότητα αυτό. Όπως όλοι μας έχουμε τις δικές μας προτιμήσεις, έτσι και εδώ, οι χαρακτήρες ζουν την δική τους ζωή, όπως το θεωρούν σωστό. Είτε εμείς συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε. Δεν επηρέασε κατά αρνητικό τρόπο το ταξίδι μου! Το αντίθετο με έκανε να προβληματιστώ για τα δεδομένα τις κοινωνίας μας, που πολλές φορές αναγκάζει τους ανθρώπους να προβαίνουν σε επιλογές τις οποίες δεν θα είχαν κάνει υπό διαφορετικές συνθήκες.
Συνοψίζοντας, αν ψάχνεται βιβλίο με εγκλήματα, φόνους, αίμα, ίντριγκα, ωραία γλώσσα, πολυδιάστατους χαρακτήρες επιλέξτε το. Θα τα βρείτε, όλα αυτά, εδώ μέσα.
Μπορείτε να διαβάσετε την συγκεκριμένη κριτική, όπως κι άλλες στο blog μου Through the Chapters.
Η δεύτερη περιπέτεια του αγαπημένου πλέον αστυνόμου, μου άρεσε ακόμα περισσότερο από την προηγούμενη, «Τα Βατράχια». Το συγκεκριμένο ήταν πιο βαθύ, με τον κλοιό του μυστηρίου να δένεται όλο και περισσότερο σε κάθε σελίδα, μέχρι να δοθεί η απαραίτητη κάθαρση – σχεδόν στο τέλος του βιβλίου.
Η noir ατμόσφαιρα με την ωμή, ρεαλιστική και εθιστική γραφή βυθίζει τον αναγνώστη στα έγκατα της υπόθεσης, χωρίς να τον αφήσει – τουλάχιστον εμένα – να επαναπαυτεί, με την ίντριγκα και το μυστήριο να κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο.
Επιπλέον, μου άρεσε το πως ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον τίτλο του βιβλίου, «Τυφλά Ψάρια», στη υπόθεση για να παρομοιάσει ή να εξηγήσει κάποιες καταστάσεις. Πολύ ευρηματικό. Η όλη ιστορία έχει δικό της ύφος και προσωπικότητα. Όποιος διαβάσει με προσοχή, θα μπορέσει να ξεχωρίσει φράσεις και προτάσεις, οι οποίες κάνουν το μυθιστόρημα, ένα καλό αστυνομικό βιβλίο.
Η προσωπικότητα του Καπετάνου εξελίσσεται. Βλέπουμε καινούργιες πλευρές τις προσωπικότητάς του, προσωπικούς δαίμονες και την προσπάθειά του να απαλλαγεί από αυτούς. Είναι πατέρας, αστυνόμος, άνθρωπος και το δείχνει συνέχεια!
Να σημειώσω και τον ρόλο του φίλου του Ορέστη, που υπήρξε καθοριστικός στη ιστορία αυτή. Οι χαρακτήρες στους οποίους ο Σίμος επικεντρώνει την προσοχή του δεν είναι ούτε ρηχοί ούτε μονοδιάστατοι. Δίνει βάθος. Δίνει προβλήματα. Δεν τους κάνει τέλειους, χωρίς ατέλειες. Το αντίθετο ακριβώς. Είναι πολυδιάστατοι, χαρισματικοί, με ατέλειες, με δαίμονες.
Και σε αυτό το βιβλίο ξεχώρισα τις ανατροπές, οι οποίες κορυφώνονται προς το τέλος. Μέχρι την τελευταία στιγμή με κρατούσαν on the edge of my seat! Φοβόμουνα να πω πως επιτέλους λύθηκε το μυστήριο, μπας και τα γυρίσει πάλι και μείνω με το στόμα ανοιχτό, να κοιτώ τις σελίδες.
Αν δείτε το βίντεο που παραθέτω θα παρατηρήσετε πως λέω για επιλογές ενός από τους χαρακτήρες τις οποίες δεν καταλαβαίνω. Εκείνο που θα ήθελα να τονίσω, εδώ γραπτά. είναι ότι δεν απέχει πολύ από τη πραγματικότητα αυτό. Όπως όλοι μας έχουμε τις δικές μας προτιμήσεις, έτσι και εδώ, οι χαρακτήρες ζουν την δική τους ζωή, όπως το θεωρούν σωστό. Είτε εμείς συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε. Δεν επηρέασε κατά αρνητικό τρόπο το ταξίδι μου! Το αντίθετο με έκανε να προβληματιστώ για τα δεδομένα τις κοινωνίας μας, που πολλές φορές αναγκάζει τους ανθρώπους να προβαίνουν σε επιλογές τις οποίες δεν θα είχαν κάνει υπό διαφορετικές συνθήκες.
Συνοψίζοντας, αν ψάχνεται βιβλίο με εγκλήματα, φόνους, αίμα, ίντριγκα, ωραία γλώσσα, πολυδιάστατους χαρακτήρες επιλέξτε το. Θα τα βρείτε, όλα αυτά, εδώ μέσα.
May 19, 2018
Ένα εξαιρετικό έργο. Ένας σπουδαίος συγγραφέας. Πένα μοναδική με δικό της DNA και προσωπική υπογραφή. Τα Τυφλά Ψάρια καθηλώνουν! Δεν θα πω ότι είναι ο καλύτερος του είδους του, γιατί θα τον αδικήσω. Για μένα, ο Δημήτρης Σίμος είναι κάτι παραπάνω, και σίγουρα ήρθε για να μείνει.
May 8, 2018
Να τη λοιπόν και η δεύτερη περιπέτεια του αστυνόμου Καπετάνου και με μεγάλη χαρά μπορώ να δηλώσω ότι την απόλαυσα όσο και την πρώτη.
Ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά από αστυνομική λογοτεχνία με αποτέλεσμα να μας δώσει μια ιστορία η πλοκή της άλλοτε περιπλέκεται και άλλοτε ξετυλίγεται ανάλογα με τις διαθέσεις του. Όλο αυτό το παιχνίδι μάλιστα όσο προχωράμε μοιάζει να κλιμακώνεται και το αποτέλεσμα ήταν να διαβάσω τις τελευταίες εκατό σελίδες μονοκοπανιά...
Μου αρέσει πάρα πολύ και το ελληνικό τοπίο που περικλείει την ιστορία (γενικά σε όλες τις ιστορίες του Καπετάνου), αφού πραγματικά ένιωσα σαν να διάβαζα για πράγματα που συμβαίνουν δίπλα μου και όχι στην άλλη άκρη του κόσμου. Νομίζω ότι ο τρόπος μάλιστα που όλο αυτό διοχετεύεται μέσα στη συνολική πλοκή είναι αθόρυβος αλλά καθοριστικός· μοιάζει με ισχυρό θεμέλιο, πάνω στο οποίο ο συγγραφέας μπορεί να χτίσει τους πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες του και τη σφιχτή και καλοδουλεμένη του πλοκή.
Οι χαρακτήρες του, μιας και τους ανέφερα, είναι πάρα πολύ αληθινοί, θυμίζουν κανονικούς ανθρώπους που μιλούν και συμπεριφέρονται όπως οι διπλανοί μας. Έχουν ελαττώματα και προτερήματα τα οποία συμβάλλουν στην πλοκή όπως συμβάλλουν και στις ζωές μας. Τα κίνητρά τους έτσι, όταν αυτά έχουν καθοριστικό ρόλο στην πλοκή, μοιάζουν απολύτως δικαιολογήμενα. Ειδικά ο Καπετάνος πάντως, παραμένει «μια κατηγορία από μόνος του». Είναι πραγματικά υπερβολικά απολαυστικός και έχει ήδη γίνει από τους αγαπημένους μου Έλληνες χαρκατήρες!
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Προφανώς και θα συνεχίσω να ακολουθώ τη σειρά των ιστοριών του Καπετάνου με την ίδια αγωνία που την ξεκίνησα.
Πού δηλώνουμε για προπαραγγελίες του #3; ;)
Ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά από αστυνομική λογοτεχνία με αποτέλεσμα να μας δώσει μια ιστορία η πλοκή της άλλοτε περιπλέκεται και άλλοτε ξετυλίγεται ανάλογα με τις διαθέσεις του. Όλο αυτό το παιχνίδι μάλιστα όσο προχωράμε μοιάζει να κλιμακώνεται και το αποτέλεσμα ήταν να διαβάσω τις τελευταίες εκατό σελίδες μονοκοπανιά...
Μου αρέσει πάρα πολύ και το ελληνικό τοπίο που περικλείει την ιστορία (γενικά σε όλες τις ιστορίες του Καπετάνου), αφού πραγματικά ένιωσα σαν να διάβαζα για πράγματα που συμβαίνουν δίπλα μου και όχι στην άλλη άκρη του κόσμου. Νομίζω ότι ο τρόπος μάλιστα που όλο αυτό διοχετεύεται μέσα στη συνολική πλοκή είναι αθόρυβος αλλά καθοριστικός· μοιάζει με ισχυρό θεμέλιο, πάνω στο οποίο ο συγγραφέας μπορεί να χτίσει τους πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες του και τη σφιχτή και καλοδουλεμένη του πλοκή.
Οι χαρακτήρες του, μιας και τους ανέφερα, είναι πάρα πολύ αληθινοί, θυμίζουν κανονικούς ανθρώπους που μιλούν και συμπεριφέρονται όπως οι διπλανοί μας. Έχουν ελαττώματα και προτερήματα τα οποία συμβάλλουν στην πλοκή όπως συμβάλλουν και στις ζωές μας. Τα κίνητρά τους έτσι, όταν αυτά έχουν καθοριστικό ρόλο στην πλοκή, μοιάζουν απολύτως δικαιολογήμενα. Ειδικά ο Καπετάνος πάντως, παραμένει «μια κατηγορία από μόνος του». Είναι πραγματικά υπερβολικά απολαυστικός και έχει ήδη γίνει από τους αγαπημένους μου Έλληνες χαρκατήρες!
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Προφανώς και θα συνεχίσω να ακολουθώ τη σειρά των ιστοριών του Καπετάνου με την ίδια αγωνία που την ξεκίνησα.
Πού δηλώνουμε για προπαραγγελίες του #3; ;)
January 18, 2019
3,5-3,75*/5
σαφώς καλύτερο από τα βατράχια και πιο προσεγμένο στα "φεμινιστικά" και στη διαφήμιση, αλλά κάπου στη μέση άρχισε να κυριαρχεί το "πουράκι βανίλιας" και με ψιλοέπνιξε ο καπνός ;p
Ωστόσο, πιστεύω ότι ο συγγραφέας διαβάζει τις παρατηρήσεις και διορθώνει και εξελίσσεται!
εις το επανιδείν λοιπόν!
σαφώς καλύτερο από τα βατράχια και πιο προσεγμένο στα "φεμινιστικά" και στη διαφήμιση, αλλά κάπου στη μέση άρχισε να κυριαρχεί το "πουράκι βανίλιας" και με ψιλοέπνιξε ο καπνός ;p
Ωστόσο, πιστεύω ότι ο συγγραφέας διαβάζει τις παρατηρήσεις και διορθώνει και εξελίσσεται!
εις το επανιδείν λοιπόν!
June 12, 2018
Διάολε, τα τυφλά ψάρια είναι ακόμη καλύτερα από τα βατράχια, θα αναφωνούσε ο Καπετάνος αν ήταν στη θέση του αναγνώστη και όχι στη θέση του ήρωα της σειράς Σκοτεινά νερά!
Και δεν θα είχε άδικο γιατί ο Δημήτρης Σίμος κρατώντας το δικό του ξεχωριστό αφηγηματικό ύφος, ανεβαίνει κι άλλα σκαλοπάτια δίνοντας περισσότερη βάση σε λεπτομέρειες, θέτοντας διλήμματα και ταράζοντας τα σκοτεινά νερά.
Μας δίνει ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα, πολυεπίπεδο, δυνατό, ωμά ρεαλιστικό, ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, έξυπνο, ιντριγκαδόρικο, με ανατροπές τόσες όσο να μας κρατά στις σελίδες του, με γερή πλοκή, με στιβαρό και κοφτό λόγο, θίγοντας παράλληλα κοινωνικά θέματα, όχι επιφανειακά αλλά στο μέτρο που πρέπει για ένα μυθιστόρημα του είδους του.
Ο αστυνόμος Καπετάνος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ηθικό και στο νόμιμο δύο έννοιες που δεν συμπλέουν πάντα. Προσπαθεί να προχωρήσει ανάμεσα στους κανόνες και στη συνείδησή του που καθορίζει τι είναι ηθικά σωστό, αντιμετωπίζοντας μια υπόθεση που στην πορεία θα τον οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια σκοτεινά γεμάτα διαφθορά εκείνα του υπόκοσμου που βγαίνει από το σκοτάδι αναζητώντας μια θέση στο φως.
Χαλκίδα, Αλιβέρι, Κάρυστος, Δρακόσπιτα, μια νεαρή μητέρα δολοφονημένη, ένα πτώμα πεταμένο σε ένα φαράγγι, τρεις υποθέσεις να ζητούν τη λύση τους, κομμάτια από παζλ που ζητά την ολοκλήρωσή του από τον Αστυνόμο Καπετάνο και τη γνωστή ομάδα του, τον Ορέστη, τον Βαμβακά, τη Μινιόν πρώην Τσιλιβίθρα και τον Ατσαλάκωτο, παρατσούκλι του Μητσάκη, νυν διοικητή τους, άνθρωπο του πρωτοκόλλου και της τυπικότητας. '' Η κουζίνα της θείας μου της Αργυρώς ήταν η πρώτη εικόνα που ερχόταν στο μυαλό μου όποτε επισκεπτόμουν το γραφείο του Μητσάκη. Ο λόγος ; Οι δύο πήλινες γλάστρες με τα μοβ κυκλάμινα στην άκρη του γραφείου του. Τέτοιες είχε και η θεία μου στο περβάζι της κουζίνας και τις γέμιζε με ζουμπούλια. ''
Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς βρίσκουμε τον Αστυνόμο Καπετάνο, πιο συνειδητοποιημένο και κατασταλαγμένο τόσο στην αντιμετώπιση των οικογενειακών του καταστάσεων, όσο και των επαγγελματικών.
Από τις πρώτες σελίδες, από τον εντυπωσιακό ομολογουμένως πρόλογο, με λόγο παραβολικό, ερχόμαστε πιο κοντά του αγγίζοντας τους εφιάλτες του, τους δαίμονές του.
'' Όταν κάθε νευρώνας σου καταληφθεί από τις ενοχές σου, τότε θα παρακαλάς να βρεις το διακόπτη. Μόνο αυτά που αρνιόσουν θ΄αντικρύσεις. Ό, τι έκρυβε το συνειδητό και εμφάνιζε το υποσυνείδητο στους εφιάλτες σου. ''
Θα μπορούσε να είναι ο φίλος, ο γείτονάς μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας – αυτή η κλισέ φράση όντως αντιπροσωπεύει τον Καπετάνο. Αυτό είναι το μυστικό του, να είναι τρωτός, και ανθρώπινος όχι υπερήρωας, και να βασίζεται στην πείρα του, στην ευφυία του, στο ένστικτο, στους συνεργάτες του, και γιατί όχι; και στον παράγοντα τύχη! Διάφορες συμπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν στη επίλυση ενός εγκλήματος, ή βοηθήσουν στη διαλεύκανση μιας υπόθεσης όπως άλλωστε συμβαίνει και στην πραγματική ζωή, όταν αξιοποιηθούν τα στοιχεία που κουβαλά μαζί της.
Με φόντο την πόλη της Χαλκίδας – που οι περιγραφές της σε κάνουν να θέλεις να την επισκεφτείς, και να εύχεσαι να ήταν τώρα χειμώνας για να τη ζήσεις, περιδιαβαίνεις κι εσύ σαν αναγνώστης με τον αστυνόμο Καπετάνο και την ομάδα του, ζεις τα αδιέξοδά τους, γελάς μαζί τους, γεύεσαι τους ουζομεζέδες της ταβέρνας της κυρά Μαρίας και νιώθεις πως πολλές φορές χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις που ίσως σε φέρουν αντιμέτωπο με κανόνες που διέπουν την επαγγελματική σου ζωή.
Κι αυτή τη φορά ο Δημήτρης Σίμος επιλέγει δύο αφηγηματικές τεχνικές για την ιστορία του. Πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη, αλλά σε υπόθεση που ‘’ τρέχει ‘’ στον ίδιο χρόνο αυτή τη φορά.
Η γραφή άλλοτε γλαφυρή, άλλοτε σκληρή και ωμή, άλλοτε καυστική ''φρέσκαραν και την πρόσοψη, μπας και ξεχάσουμε τι πραγματικά συνέβαινε εδώ μέσα. Καθαρό μόνο για όσους το έβλεπαν απ΄έξω. '' και άλλοτε χιουμοριστική ''βγήκα από το γραφείο, χαιρέτησα την Άννα και περπάτησα στον διάδρομο-λεβάντα'', είναι το μεγάλο ατού του συγγραφέα που κυριολεκτικά κυριαρχεί σ΄αυτό το βιβλίο.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά αποσπάσματα, σε λέξεις ή φράσεις χωρίς να προδώσω ούτε στο τόσο δα την υπόθεση, αλλά δεν θα ήταν πια αυτό το κείμενο σχολιασμός, αλλά ολόκληρη μελέτη.
Σταθείτε στη γραφή και στις λεπτομέρειες – '' η μυρωδιά βανίλιας από το άρωμά της άρχισε με τον καιρό να ξεφτίζει'' ή '' ο γεωπόνος μπορεί να ήταν η λύτρωσή μου'', κάντε τους συνδυασμούς σας, απολαύστε, μην τα προσπεράσετε με σκοπό να φτάσετε στο τέλος γιατί υπάρχει η αστυνομική μυθιστορία αλλά και η αστυνομική λογοτεχνία. Και σίγουρα το βιβλίο του Δημήτρη Σίμου κατατάσσεται στη δεύτερη κατηγορία.
Θετικά στοιχεία :
✔️Ώριμη γραφή και αφηγηματικός λόγος άψογος.
✔️Πολυεπίπεδη ιστορία χωρίς όμως να ξεφεύγει ούτε στιγμή από τον έλεγχο του δημιουργού της.
✔️Ανατροπές και ερωτηματικά που σε κρατούν στις σελίδες του βιβλίου.
✔️Ωραίο εξώφυλλο που δένει με το πρώτο του βιβλίο και προσεγμένη έκδοση.
✔️Πολύ καλή επιμέλεια.
Και δεν θα είχε άδικο γιατί ο Δημήτρης Σίμος κρατώντας το δικό του ξεχωριστό αφηγηματικό ύφος, ανεβαίνει κι άλλα σκαλοπάτια δίνοντας περισσότερη βάση σε λεπτομέρειες, θέτοντας διλήμματα και ταράζοντας τα σκοτεινά νερά.
Μας δίνει ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα, πολυεπίπεδο, δυνατό, ωμά ρεαλιστικό, ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, έξυπνο, ιντριγκαδόρικο, με ανατροπές τόσες όσο να μας κρατά στις σελίδες του, με γερή πλοκή, με στιβαρό και κοφτό λόγο, θίγοντας παράλληλα κοινωνικά θέματα, όχι επιφανειακά αλλά στο μέτρο που πρέπει για ένα μυθιστόρημα του είδους του.
Ο αστυνόμος Καπετάνος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ηθικό και στο νόμιμο δύο έννοιες που δεν συμπλέουν πάντα. Προσπαθεί να προχωρήσει ανάμεσα στους κανόνες και στη συνείδησή του που καθορίζει τι είναι ηθικά σωστό, αντιμετωπίζοντας μια υπόθεση που στην πορεία θα τον οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια σκοτεινά γεμάτα διαφθορά εκείνα του υπόκοσμου που βγαίνει από το σκοτάδι αναζητώντας μια θέση στο φως.
Χαλκίδα, Αλιβέρι, Κάρυστος, Δρακόσπιτα, μια νεαρή μητέρα δολοφονημένη, ένα πτώμα πεταμένο σε ένα φαράγγι, τρεις υποθέσεις να ζητούν τη λύση τους, κομμάτια από παζλ που ζητά την ολοκλήρωσή του από τον Αστυνόμο Καπετάνο και τη γνωστή ομάδα του, τον Ορέστη, τον Βαμβακά, τη Μινιόν πρώην Τσιλιβίθρα και τον Ατσαλάκωτο, παρατσούκλι του Μητσάκη, νυν διοικητή τους, άνθρωπο του πρωτοκόλλου και της τυπικότητας. '' Η κουζίνα της θείας μου της Αργυρώς ήταν η πρώτη εικόνα που ερχόταν στο μυαλό μου όποτε επισκεπτόμουν το γραφείο του Μητσάκη. Ο λόγος ; Οι δύο πήλινες γλάστρες με τα μοβ κυκλάμινα στην άκρη του γραφείου του. Τέτοιες είχε και η θεία μου στο περβάζι της κουζίνας και τις γέμιζε με ζουμπούλια. ''
Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς βρίσκουμε τον Αστυνόμο Καπετάνο, πιο συνειδητοποιημένο και κατασταλαγμένο τόσο στην αντιμετώπιση των οικογενειακών του καταστάσεων, όσο και των επαγγελματικών.
Από τις πρώτες σελίδες, από τον εντυπωσιακό ομολογουμένως πρόλογο, με λόγο παραβολικό, ερχόμαστε πιο κοντά του αγγίζοντας τους εφιάλτες του, τους δαίμονές του.
'' Όταν κάθε νευρώνας σου καταληφθεί από τις ενοχές σου, τότε θα παρακαλάς να βρεις το διακόπτη. Μόνο αυτά που αρνιόσουν θ΄αντικρύσεις. Ό, τι έκρυβε το συνειδητό και εμφάνιζε το υποσυνείδητο στους εφιάλτες σου. ''
Θα μπορούσε να είναι ο φίλος, ο γείτονάς μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας – αυτή η κλισέ φράση όντως αντιπροσωπεύει τον Καπετάνο. Αυτό είναι το μυστικό του, να είναι τρωτός, και ανθρώπινος όχι υπερήρωας, και να βασίζεται στην πείρα του, στην ευφυία του, στο ένστικτο, στους συνεργάτες του, και γιατί όχι; και στον παράγοντα τύχη! Διάφορες συμπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν στη επίλυση ενός εγκλήματος, ή βοηθήσουν στη διαλεύκανση μιας υπόθεσης όπως άλλωστε συμβαίνει και στην πραγματική ζωή, όταν αξιοποιηθούν τα στοιχεία που κουβαλά μαζί της.
Με φόντο την πόλη της Χαλκίδας – που οι περιγραφές της σε κάνουν να θέλεις να την επισκεφτείς, και να εύχεσαι να ήταν τώρα χειμώνας για να τη ζήσεις, περιδιαβαίνεις κι εσύ σαν αναγνώστης με τον αστυνόμο Καπετάνο και την ομάδα του, ζεις τα αδιέξοδά τους, γελάς μαζί τους, γεύεσαι τους ουζομεζέδες της ταβέρνας της κυρά Μαρίας και νιώθεις πως πολλές φορές χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις που ίσως σε φέρουν αντιμέτωπο με κανόνες που διέπουν την επαγγελματική σου ζωή.
Κι αυτή τη φορά ο Δημήτρης Σίμος επιλέγει δύο αφηγηματικές τεχνικές για την ιστορία του. Πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη, αλλά σε υπόθεση που ‘’ τρέχει ‘’ στον ίδιο χρόνο αυτή τη φορά.
Η γραφή άλλοτε γλαφυρή, άλλοτε σκληρή και ωμή, άλλοτε καυστική ''φρέσκαραν και την πρόσοψη, μπας και ξεχάσουμε τι πραγματικά συνέβαινε εδώ μέσα. Καθαρό μόνο για όσους το έβλεπαν απ΄έξω. '' και άλλοτε χιουμοριστική ''βγήκα από το γραφείο, χαιρέτησα την Άννα και περπάτησα στον διάδρομο-λεβάντα'', είναι το μεγάλο ατού του συγγραφέα που κυριολεκτικά κυριαρχεί σ΄αυτό το βιβλίο.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά αποσπάσματα, σε λέξεις ή φράσεις χωρίς να προδώσω ούτε στο τόσο δα την υπόθεση, αλλά δεν θα ήταν πια αυτό το κείμενο σχολιασμός, αλλά ολόκληρη μελέτη.
Σταθείτε στη γραφή και στις λεπτομέρειες – '' η μυρωδιά βανίλιας από το άρωμά της άρχισε με τον καιρό να ξεφτίζει'' ή '' ο γεωπόνος μπορεί να ήταν η λύτρωσή μου'', κάντε τους συνδυασμούς σας, απολαύστε, μην τα προσπεράσετε με σκοπό να φτάσετε στο τέλος γιατί υπάρχει η αστυνομική μυθιστορία αλλά και η αστυνομική λογοτεχνία. Και σίγουρα το βιβλίο του Δημήτρη Σίμου κατατάσσεται στη δεύτερη κατηγορία.
Θετικά στοιχεία :
✔️Ώριμη γραφή και αφηγηματικός λόγος άψογος.
✔️Πολυεπίπεδη ιστορία χωρίς όμως να ξεφεύγει ούτε στιγμή από τον έλεγχο του δημιουργού της.
✔️Ανατροπές και ερωτηματικά που σε κρατούν στις σελίδες του βιβλίου.
✔️Ωραίο εξώφυλλο που δένει με το πρώτο του βιβλίο και προσεγμένη έκδοση.
✔️Πολύ καλή επιμέλεια.
July 1, 2019
Σε αυτό το δεύτερο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καπετάνο, βλέπουμε σαφέστατη βελτίωση στη γραφή του συγγραφέα με παράλληλη την εξέλιξη του χαρακτήρα του ήρωά του.
Η υπόθεση την οποία καλείται να εξιχνιάσει, είναι απολύτως ρεαλιστική για την τοπική κοινωνία στην οποία διαδραματίζεται.
Τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ομάδα του αστυνόμου, μας είναι ήδη γνωστά από τα Βατράχια.
Θα ήθελα να δω εξέλιξη και στους γυναικείους χαρακτήρες στο επόμενο.
3,5 αστέρια
Η υπόθεση την οποία καλείται να εξιχνιάσει, είναι απολύτως ρεαλιστική για την τοπική κοινωνία στην οποία διαδραματίζεται.
Τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ομάδα του αστυνόμου, μας είναι ήδη γνωστά από τα Βατράχια.
Θα ήθελα να δω εξέλιξη και στους γυναικείους χαρακτήρες στο επόμενο.
3,5 αστέρια
May 13, 2018
Ο μπαμπάς μου λέει ότι το δεύτερο βιβλίο είναι σημαντικότερο απ' το πρώτο και νομίζω πως τείνω να συμφωνήσω με αυτό. Στην περίπτωση του Δημήτρη Σίμου, τα "Βατράχια" μου είχαν αφήσει θετικότατες εντυπώσεις και ήμουν διατεθειμένη να παραβλέψω τα πταίσματά τους ακριβώς επειδή επρόκειτο για ένα πρώτο βιβλίο - του οποίου τα θετικά υπερτερούσαν των αρνητικών. Με τα "Τυφλά Ψάρια" δεν κατάφερα, δυστυχώς, να κάνω το ίδιο και θα είμαι πιο αυστηρή ακριβώς επειδή περίμενα και περιμένω περισσότερα από τον συγγραφέα. Χωρίς περαιτέρω εισαγωγές, λοιπόν, περνάω στο ίδιο το βιβλίο.
Το οποίο επαναλαμβάνει αρκετά από τα μοτίβα των "Βατραχιών", κατά τη γνώμη μου. Έχουμε πάλι μια παράλληλη με αυτήν του Καπετάνου ιστορία η οποία σχετίζεται με τη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Έχουμε παράνομες σχέσεις και διαφθορά μέσα στην αστυνομία. Έχουμε επιδερμικό κοινωνικό σχόλιο (θα επανέλθω σε αυτό σε λίγο, γιατί ήταν από τα σημεία που βρήκα εξαιρετικά ενοχλητικά στο βιβλίο). Η οικογένεια του Καπετάνου βρίσκεται σε κίνδυνο. Όλα αυτά τα είδαμε και στο προηγούμενο βιβλίο και νομίζω πως είναι πάρα πολύ νωρίς για να χρησιμοποιείο συγγραφέας φόρμουλα από το δεύτερο μόλις μυθιστόρημα της σειράς.
Η γραφή είναι στρωτή και τίμια, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην επιμέλεια, τη σελιδοποίηση και την παρουσίαση από τις εκδόσεις Bell (πράγμα αναμενόμενο μιας και δεν έχουν δείξει τίποτα διαφορετικό στο παρελθόν) και ο κεντρικός χαρακτήρας του Καπετάνου εξελίσσεται οργανικά από το ένα βιβλίο στο επόμενο. Από την άλλη, οι υπόλοιποι χαρακτήρες περνάνε στο περιθώριο και δεν έχουν ουσιαστική ανάπτυξη. Εξαίρεση αποτελεί ο Ορέστης, του οποίου βέβαια το πρόβλημα με το ποτό εξαφανίζεται όσο εύκολα και γρήγορα εμφανίστηκε. Ενώ διέκρινα και τουλάχιστον ένα πισωγύρισμα σε σχέση με το πρώτο βιβλίο που μας έλεγε για το bullying και μέχρι το τέλος του οποίου ο Καπετάνος είχε πάψει να αναφέρεται στη Μαρκένα ως "τσιλιβήθρα" γιατί είχε καταλάβει ότι με αυτόν τον τρόπο δεν της έδειχνε σεβασμό. Και τώρα, ξαφνικά, η Μαρκένα έχει γίνει "Μινιόν" - μάλλον γιατί ό,τι κι αν πεις στα γαλλικά ακούγεται ωραίο.
Η πλοκή, αν και ξεκινά ενδιαφέρουσα, έχει ευκολίες και συμπτώσεις οι οποίες βολεύουν την επίλυση της υπόθεσης μεν, αλλά θα έδιναν μια μακράν σφιχτότερη αστυνομική υπόθεση αν απουσίαζαν.
Θα ήθελα, επίσης, στο σημείο αυτό να πω πως υπάρχει απειροελάχιστο police work στο βιβλίο, κάτι που δεν μπορώ παρά να θεωρήσω αρνητικό. Για να εξηγούμαι: ολόκληρη η υπόθεση λύνεται, κυριολεκτικά, χάρη σε δύο συμπτώσεις.
Το ημερολόγιο της Αλίκης, εδώ, ακριβώς όπως και το ποίημα της μικρής στα "Βατράχια", δεν το βρήκα διόλου πειστικό σε κανένα επίπεδο: ως δείγμα αφήγησης γυναικείου χαρακτήρα, ως δείγμα αφήγησης τοξικομανούς ή ως ημερολόγιο γενικότερα.
Ο τίτλος πάλι επιδερμική σχέση μου φάνηκε πως είχε με το βιβλίο καθεαυτό, πάλι δεν με ενθουσίασε.
Και, για το τέλος, άφησα αυτό που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα: το κοινωνικό σχόλιο σχετικά με την προκατάληψη απέναντι στους ομοφυλόφιλους.
Δεν έχω ιδέα για ποιον λόγο κάτω από τον αριθμό των κεφαλαίων είχαμε ατάκες από το κεφάλαιο που ακολουθούσε. Το βρήκα αχρείαστο.
Σε γενικές γραμμές, το βρήκα σημαντικά κατώτερο του πρώτου, με προβλήματα που μάλλον δεν θα ενοχλήσουν τόσο τους μη λάτρες/μη γνώστες του αστυνομικού, αλλά θα ενοχλήσουν αρκετά τους οπαδούς του είδους. Θα έλεγα πως, για μένα, είναι μάλλον 2μιση αστέρια και όχι 3, αλλά στρογγυλεύω προς τα πάνω γιατί είναι ένα πραγματικά καλογραμμένο βιβλίο και γιατί εξακολουθώ να πιστεύω στις δυνατότητες του συγγραφέα. Ευελπιστώ το επόμενο της σειράς να ξεφύγει από τα μοτίβα, να δώσει καινούρια πράγματα, να ασχοληθεί λίγο πιο εκτεταμένα με τους χαρακτήρες και, εν τέλει, να σταθεί στο ύψος του πρώτου ή -γιατί όχι- να το ξεπεράσει κιόλας.
Το οποίο επαναλαμβάνει αρκετά από τα μοτίβα των "Βατραχιών", κατά τη γνώμη μου. Έχουμε πάλι μια παράλληλη με αυτήν του Καπετάνου ιστορία η οποία σχετίζεται με τη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Έχουμε παράνομες σχέσεις και διαφθορά μέσα στην αστυνομία. Έχουμε επιδερμικό κοινωνικό σχόλιο (θα επανέλθω σε αυτό σε λίγο, γιατί ήταν από τα σημεία που βρήκα εξαιρετικά ενοχλητικά στο βιβλίο). Η οικογένεια του Καπετάνου βρίσκεται σε κίνδυνο. Όλα αυτά τα είδαμε και στο προηγούμενο βιβλίο και νομίζω πως είναι πάρα πολύ νωρίς για να χρησιμοποιείο συγγραφέας φόρμουλα από το δεύτερο μόλις μυθιστόρημα της σειράς.
Η γραφή είναι στρωτή και τίμια, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην επιμέλεια, τη σελιδοποίηση και την παρουσίαση από τις εκδόσεις Bell (πράγμα αναμενόμενο μιας και δεν έχουν δείξει τίποτα διαφορετικό στο παρελθόν) και ο κεντρικός χαρακτήρας του Καπετάνου εξελίσσεται οργανικά από το ένα βιβλίο στο επόμενο. Από την άλλη, οι υπόλοιποι χαρακτήρες περνάνε στο περιθώριο και δεν έχουν ουσιαστική ανάπτυξη. Εξαίρεση αποτελεί ο Ορέστης, του οποίου βέβαια το πρόβλημα με το ποτό εξαφανίζεται όσο εύκολα και γρήγορα εμφανίστηκε. Ενώ διέκρινα και τουλάχιστον ένα πισωγύρισμα σε σχέση με το πρώτο βιβλίο που μας έλεγε για το bullying και μέχρι το τέλος του οποίου ο Καπετάνος είχε πάψει να αναφέρεται στη Μαρκένα ως "τσιλιβήθρα" γιατί είχε καταλάβει ότι με αυτόν τον τρόπο δεν της έδειχνε σεβασμό. Και τώρα, ξαφνικά, η Μαρκένα έχει γίνει "Μινιόν" - μάλλον γιατί ό,τι κι αν πεις στα γαλλικά ακούγεται ωραίο.
Η πλοκή, αν και ξεκινά ενδιαφέρουσα, έχει ευκολίες και συμπτώσεις οι οποίες βολεύουν την επίλυση της υπόθεσης μεν, αλλά θα έδιναν μια μακράν σφιχτότερη αστυνομική υπόθεση αν απουσίαζαν.
Θα ήθελα, επίσης, στο σημείο αυτό να πω πως υπάρχει απειροελάχιστο police work στο βιβλίο, κάτι που δεν μπορώ παρά να θεωρήσω αρνητικό. Για να εξηγούμαι: ολόκληρη η υπόθεση λύνεται, κυριολεκτικά, χάρη σε δύο συμπτώσεις.
Το ημερολόγιο της Αλίκης, εδώ, ακριβώς όπως και το ποίημα της μικρής στα "Βατράχια", δεν το βρήκα διόλου πειστικό σε κανένα επίπεδο: ως δείγμα αφήγησης γυναικείου χαρακτήρα, ως δείγμα αφήγησης τοξικομανούς ή ως ημερολόγιο γενικότερα.
Ο τίτλος πάλι επιδερμική σχέση μου φάνηκε πως είχε με το βιβλίο καθεαυτό, πάλι δεν με ενθουσίασε.
Και, για το τέλος, άφησα αυτό που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα: το κοινωνικό σχόλιο σχετικά με την προκατάληψη απέναντι στους ομοφυλόφιλους.
Δεν έχω ιδέα για ποιον λόγο κάτω από τον αριθμό των κεφαλαίων είχαμε ατάκες από το κεφάλαιο που ακολουθούσε. Το βρήκα αχρείαστο.
Σε γενικές γραμμές, το βρήκα σημαντικά κατώτερο του πρώτου, με προβλήματα που μάλλον δεν θα ενοχλήσουν τόσο τους μη λάτρες/μη γνώστες του αστυνομικού, αλλά θα ενοχλήσουν αρκετά τους οπαδούς του είδους. Θα έλεγα πως, για μένα, είναι μάλλον 2μιση αστέρια και όχι 3, αλλά στρογγυλεύω προς τα πάνω γιατί είναι ένα πραγματικά καλογραμμένο βιβλίο και γιατί εξακολουθώ να πιστεύω στις δυνατότητες του συγγραφέα. Ευελπιστώ το επόμενο της σειράς να ξεφύγει από τα μοτίβα, να δώσει καινούρια πράγματα, να ασχοληθεί λίγο πιο εκτεταμένα με τους χαρακτήρες και, εν τέλει, να σταθεί στο ύψος του πρώτου ή -γιατί όχι- να το ξεπεράσει κιόλας.
May 28, 2018
Θεωρώ ότι σε αυτό το βιβλίο όχι μόνο κράτησε το υψηλό επίπεδο που υπήρχε στο πρώτο, αλλά το ανέβασε και άλλο. Κατ’ εμέ, ακολούθησε τη λογική και αναμενόμενη εξέλιξη που πρέπει να έχει ένας συγγραφέας, γράφοντας δηλαδή κάθε φορά όλο και καλύτερα βιβλία. Πράγμα που στην πράξη δεν βλέπεις συχνά.
Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ και στα 2 βιβλία του Σίμου είναι, πως ότι διαβάζεις σε κάνει να πιστεύεις ότι έτσι έγιναν. Δεν είναι υπερβολές που αυτός που αφηγείται την ιστορία το κάνει για χάρη εντυπωσιασμού.
Συνοπτικά:
-Πολύ ωραία, καλά δομημένη, πολύπλευρη και δεμένη ιστορία
-Με ανατροπές, μέχρι το τέλος- τέλος (!)
-Με αληθοφανείς χαρακτήρες που δρουν λογικά
-Με έναν πρωταγωνιστή που σε κάνει να τον συμπαθήσεις (εντάξει μερικοί ίσως να τον αγαπήσαμε κιόλας, ίσως..)
-Με 2 ιστορίες που συμβαίνουν παράλληλα και plus σελίδες από ημερολόγιο (πόσο αγαπώ αυτό το στυλ)
-Χωρίς να σε αφήνει να κουραστείς/βαρεθείς, να πεις «τι λέει μωρέ εδώ, αυτά δε γίνονται».
Περισσότερα δείτε εδώ: https://wp.me/p6W83D-19C.
Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ και στα 2 βιβλία του Σίμου είναι, πως ότι διαβάζεις σε κάνει να πιστεύεις ότι έτσι έγιναν. Δεν είναι υπερβολές που αυτός που αφηγείται την ιστορία το κάνει για χάρη εντυπωσιασμού.
Συνοπτικά:
-Πολύ ωραία, καλά δομημένη, πολύπλευρη και δεμένη ιστορία
-Με ανατροπές, μέχρι το τέλος- τέλος (!)
-Με αληθοφανείς χαρακτήρες που δρουν λογικά
-Με έναν πρωταγωνιστή που σε κάνει να τον συμπαθήσεις (εντάξει μερικοί ίσως να τον αγαπήσαμε κιόλας, ίσως..)
-Με 2 ιστορίες που συμβαίνουν παράλληλα και plus σελίδες από ημερολόγιο (πόσο αγαπώ αυτό το στυλ)
-Χωρίς να σε αφήνει να κουραστείς/βαρεθείς, να πεις «τι λέει μωρέ εδώ, αυτά δε γίνονται».
Περισσότερα δείτε εδώ: https://wp.me/p6W83D-19C.
August 5, 2018
Ο αστυνόμος Καπετάνος καλείται αυτή τη φορά να λύσει το μυστήριο γύρω από τη δολοφονία μιας νεαρής μητέρας. Κάποια στοιχεία που αφορούν το θάνατό της θα τον φέρουν αντιμέτωπο με ένα κομμάτι του παρελθόντος του που θα προτιμούσε να μείνει κρυφό.
Δε θέλω να πω άλλα για την υπόθεση γιατί κάθε κεφάλαιο ήταν ένα ακόμα κομμάτι του παζλ που ταίριαζε τέλεια στη θέση του. Αρκεί να σας πω ότι δεν κατάφερα να το κλείσω απ' τη στιγμή που το άνοιξα.
Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι ότι όσο περισσότερο γνωρίζω τον αστυνόμο Καπετάνο, τόσο πιο ενδιαφέρον μου φαίνεται. Από τη μια δείχνει να έχει ένα θεματάκι με τις γυναίκες: τον ενοχλεί που η πρώην γυναίκα του θέλει να ασχοληθεί με τη ζωγραφική και αποκαλεί την ανθυπαστυνόμο Μαρκένα "Μινιόν" λόγω του ύψους της. Από την άλλη όμως φαίνεται ανεκτικός (θα ήθελα να πω υποστηρικτικός, αλλά θα χρειαστώ περισσότερες αποδείξεις πριν πω κάτι τέτοιο) απέναντι στα ομοφυλόφιλα άτομα. Σίγουρα είναι ένας χαρακτήρας που θέλω να γνωρίσω και να κατανοήσω καλύτερα και μου αρέσει που σε κάθε βιβλίο γνωρίζουμε κομμάτια του παρελθόντος του. Όσες τύψεις και να έχει γι' αυτό που αναφέρεται σ' αυτό το βιβλίο, και όσο λάθος και να ήταν, εγώ τον καταλαβαίνω. Το πιο πιθανό είναι ότι οι περισσότεροι στη θέση του το ίδιο θα κάναμε.
Δε θέλω να πω άλλα για την υπόθεση γιατί κάθε κεφάλαιο ήταν ένα ακόμα κομμάτι του παζλ που ταίριαζε τέλεια στη θέση του. Αρκεί να σας πω ότι δεν κατάφερα να το κλείσω απ' τη στιγμή που το άνοιξα.
Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι ότι όσο περισσότερο γνωρίζω τον αστυνόμο Καπετάνο, τόσο πιο ενδιαφέρον μου φαίνεται. Από τη μια δείχνει να έχει ένα θεματάκι με τις γυναίκες: τον ενοχλεί που η πρώην γυναίκα του θέλει να ασχοληθεί με τη ζωγραφική και αποκαλεί την ανθυπαστυνόμο Μαρκένα "Μινιόν" λόγω του ύψους της. Από την άλλη όμως φαίνεται ανεκτικός (θα ήθελα να πω υποστηρικτικός, αλλά θα χρειαστώ περισσότερες αποδείξεις πριν πω κάτι τέτοιο) απέναντι στα ομοφυλόφιλα άτομα. Σίγουρα είναι ένας χαρακτήρας που θέλω να γνωρίσω και να κατανοήσω καλύτερα και μου αρέσει που σε κάθε βιβλίο γνωρίζουμε κομμάτια του παρελθόντος του. Όσες τύψεις και να έχει γι' αυτό που αναφέρεται σ' αυτό το βιβλίο, και όσο λάθος και να ήταν, εγώ τον καταλαβαίνω. Το πιο πιθανό είναι ότι οι περισσότεροι στη θέση του το ίδιο θα κάναμε.
June 16, 2019
Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω από «τα βατράχια», το όποιο το βρήκα εξαιρετικό. Μετά ήρθαν τα «Τυφλά ψάρια». Τι θα γίνει εδώ;
Πρώτο εμφανές ερώτημα, ήταν πώς ο συγγραφέας θα δέσει τον τίτλο με την ιστορία (μιας και στα βατράχια ο ρόλος των αμφιβίων ήταν κομβικός). Τι σημαίνουν τα τυφλά ψάρια για τον αστυνόμο Καπετάνο αυτή τη φορά; Σημαίνουν πολλά. Δείχνουν την ικανότητα του Δημήτρη να μπορεί να στήνει μια ιστορία γύρω από δυο λέξεις. Μια είπα; Διαγράψτε το! Δεν είναι μόνο μια, και αυτή τη φορά, παράλληλες ιστορίες εξελίσσονται για να ενωθούν σαν μαγνήτες όταν οι αντίθετοι πόλοι βρεθούν στο κατάλληλο σημείο.
Τελειώνοντάς το, νιώθω ότι με γέμισε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο. Οι χαρακτήρες, η εξέλιξη, ο ροή και η γραφή, όλα μαζί σε ένα αρμονικό σύνολο, χωρίς υπερβολές, χωρίς από μηχανής θεούς.
Νομίζω τα «τυφλά ψάρια» θέτουν πολύ ψηλά, πλέον, τον πήχη στα αστυνομικά μυθιστορήματα και μαζί με μερικές ακόμη αξιόλογες προσπάθειες Ελλήνων συγγραφέων αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι το είδος έχει να επιδείξει πολύ δυνατές εγχώριες πένες.
5/5 ξεκάθαρα και χωρίς αμφιβολία, για μένα.
Πρώτο εμφανές ερώτημα, ήταν πώς ο συγγραφέας θα δέσει τον τίτλο με την ιστορία (μιας και στα βατράχια ο ρόλος των αμφιβίων ήταν κομβικός). Τι σημαίνουν τα τυφλά ψάρια για τον αστυνόμο Καπετάνο αυτή τη φορά; Σημαίνουν πολλά. Δείχνουν την ικανότητα του Δημήτρη να μπορεί να στήνει μια ιστορία γύρω από δυο λέξεις. Μια είπα; Διαγράψτε το! Δεν είναι μόνο μια, και αυτή τη φορά, παράλληλες ιστορίες εξελίσσονται για να ενωθούν σαν μαγνήτες όταν οι αντίθετοι πόλοι βρεθούν στο κατάλληλο σημείο.
Τελειώνοντάς το, νιώθω ότι με γέμισε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο. Οι χαρακτήρες, η εξέλιξη, ο ροή και η γραφή, όλα μαζί σε ένα αρμονικό σύνολο, χωρίς υπερβολές, χωρίς από μηχανής θεούς.
Νομίζω τα «τυφλά ψάρια» θέτουν πολύ ψηλά, πλέον, τον πήχη στα αστυνομικά μυθιστορήματα και μαζί με μερικές ακόμη αξιόλογες προσπάθειες Ελλήνων συγγραφέων αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι το είδος έχει να επιδείξει πολύ δυνατές εγχώριες πένες.
5/5 ξεκάθαρα και χωρίς αμφιβολία, για μένα.
May 15, 2018
🐟
Τα «Τυφλά ψάρια» είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Σκοτεινά Νερά» του συγγραφέα Δημήτρη Σίμου, από τις εκδόσεις Bell. Είναι η δεύτερη υπόθεση που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Καπετάνος με θύμα μια γυναίκα, την Αλίκη.
Η ιστορία διαδραματίζεται όπως και στο πρώτο βιβλίο, στην Εύβοια και συγκεκριμένα στη Χαλκίδα και την Κάρυστο. Η Αλίκη είναι μια ανύπαντρη μητέρα ενός αγοριού, σχεδόν άνεργη και χρήστης ουσιών. Βρίσκεται δολοφονημένη πάνω σε βράχια κοντά στη θάλασσα. Η ιστορία περιπλέκεται όταν ο ιατροδικαστής στην τοξικολογική του έκθεση καταγράφει τη χρήση ενός νέου ναρκωτικού. Παράλληλα εξελίσσεται και μια δεύτερη ιστορία, μια παράνομη ερωτική σχέση, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Ο Καπετάνος στα «Τυφλά ψάρια» φαίνεται αλλαγμένος, πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος. Παρά τις απορρίψεις της πρώην συζύγου, δε πτοείται και συνεχίζει τη ζωή του. Παραμένει αντιήρωας με ιδιοτροπίες και αδυναμίες. Προσπαθεί να είναι καλός πατέρας, σωστός φίλος και συνεργάτης.
Η αφήγηση ξεκινά πολύ δυνατά και η συνέχεια έχει γρήγορη ροή και δράση. Περιέχει τολμηρές σκηνές, μυστήριο και αγωνία. Την ιστορία την παρακολουθούμε κυρίως μέσα από τα μάτια του αστυνόμου Κατετάνου, αλλά υπάρχουν και κομμάτια με την οπτική των υπολοίπων πρωταγωνιστών. Στο τέλος κάποιων κεφαλαίων διαβάζουμε το ημερολόγιο του θύματος, το οποίο ξεκινά ένα μήνα πριν το θάνατό του. Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας προοικονομεί ίσως κάποιες καταστάσεις. Αυτή η αναδρομή στις σκέψεις της Αλίκης γίνεται με γλώσσα ωμή και ενίοτε υβριστική.
Ο Δημήτρης Σίμος σε αυτή τη δεύτερη περιπέτεια βλέπουμε να έχει μια σταθερή ανοδική πορεία στο ύφος και τη γραφή του, έχει εξελιχθεί. Περιγράφει με λεπτομέρεια χαρακτηριστικά του γυναικείου χαρακτήρα, στοιχείο δύσκολο για άνδρα συγγραφέα. Αγγίζει σοβαρά θέματα όπως τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, η ομοφοβία, η τοκογλυφία, η χειραγώγηση και ο έλεγχος σε όλες τους τις μορφές.
Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι ομιχλώδης και μουντή, στενάχωρη και μελαγχολική. Το κρύο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αγγίζει τον αναγνώστη. Ο καλός μπορεί να γίνει κακός, ο κακός που υποπτευόμαστε ίσως να μην είναι έτσι τελικά, μπορεί, ίσως, ο συγγραφέας να δίνει στοιχεία που παραπλανούν αυτόν που διαβάζει την ιστορία. Μέχρι τη λύση του μυστηρίου, έως ότου βρεθεί ο συνδετικός κρίκος και ο δολοφόνος, εναλλάσσονται πολλά συναισθήματα στον αναγνώστη.
Ο τίτλος «Τυφλά ψάρια» είναι πρωτότυπος και ιδιαίτερος. Συμβολίζει ο,τι σκοτεινότερο , που μόνο το φως και ήλιος μπορεί να καταστρέψει την κάλυψή του. Το εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου, όπως και του πρώτου – «Τα Βατράχια» - είναι ευρηματικό και ξεχωριστό. Υπάρχει ένας συμβολισμός με το μωβ χρώμα, το οποίο αναφέρεται πολλές φορές μέσα στην ιστορία, σε κασκόλ, σεντόνι, φουλάρι, ταμπέλα ακόμη και κραγιόν. Γενικότερα υπάρχουν πολλές μικρές λεπτομέρειες που χρήζουν την προσοχή του αναγνώστη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που αναφέρεται στην εξουσία, δολοφονίες, σεξ και χρήμα όλα μαζί ανακατεμένα και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς κακοποίηση και πατρική εγκατάλειψη. Συμβουλή: Ξεκινήστε το διάβασμα πρωί, για να έχετε όλη τη μέρα μπροστά σας, δε θα μπορείτε να το αφήσετε από τα χεριά σας.
Η Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία έχει πολύ καλές πένες στο χώρο της, με φρέσκια ματιά και σύγχρονες ιδέες και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για τους αναγνώστες του είδους.
Τα «Τυφλά ψάρια» είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Σκοτεινά Νερά» του συγγραφέα Δημήτρη Σίμου, από τις εκδόσεις Bell. Είναι η δεύτερη υπόθεση που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Καπετάνος με θύμα μια γυναίκα, την Αλίκη.
Η ιστορία διαδραματίζεται όπως και στο πρώτο βιβλίο, στην Εύβοια και συγκεκριμένα στη Χαλκίδα και την Κάρυστο. Η Αλίκη είναι μια ανύπαντρη μητέρα ενός αγοριού, σχεδόν άνεργη και χρήστης ουσιών. Βρίσκεται δολοφονημένη πάνω σε βράχια κοντά στη θάλασσα. Η ιστορία περιπλέκεται όταν ο ιατροδικαστής στην τοξικολογική του έκθεση καταγράφει τη χρήση ενός νέου ναρκωτικού. Παράλληλα εξελίσσεται και μια δεύτερη ιστορία, μια παράνομη ερωτική σχέση, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Ο Καπετάνος στα «Τυφλά ψάρια» φαίνεται αλλαγμένος, πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος. Παρά τις απορρίψεις της πρώην συζύγου, δε πτοείται και συνεχίζει τη ζωή του. Παραμένει αντιήρωας με ιδιοτροπίες και αδυναμίες. Προσπαθεί να είναι καλός πατέρας, σωστός φίλος και συνεργάτης.
Η αφήγηση ξεκινά πολύ δυνατά και η συνέχεια έχει γρήγορη ροή και δράση. Περιέχει τολμηρές σκηνές, μυστήριο και αγωνία. Την ιστορία την παρακολουθούμε κυρίως μέσα από τα μάτια του αστυνόμου Κατετάνου, αλλά υπάρχουν και κομμάτια με την οπτική των υπολοίπων πρωταγωνιστών. Στο τέλος κάποιων κεφαλαίων διαβάζουμε το ημερολόγιο του θύματος, το οποίο ξεκινά ένα μήνα πριν το θάνατό του. Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας προοικονομεί ίσως κάποιες καταστάσεις. Αυτή η αναδρομή στις σκέψεις της Αλίκης γίνεται με γλώσσα ωμή και ενίοτε υβριστική.
Ο Δημήτρης Σίμος σε αυτή τη δεύτερη περιπέτεια βλέπουμε να έχει μια σταθερή ανοδική πορεία στο ύφος και τη γραφή του, έχει εξελιχθεί. Περιγράφει με λεπτομέρεια χαρακτηριστικά του γυναικείου χαρακτήρα, στοιχείο δύσκολο για άνδρα συγγραφέα. Αγγίζει σοβαρά θέματα όπως τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, η ομοφοβία, η τοκογλυφία, η χειραγώγηση και ο έλεγχος σε όλες τους τις μορφές.
Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι ομιχλώδης και μουντή, στενάχωρη και μελαγχολική. Το κρύο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αγγίζει τον αναγνώστη. Ο καλός μπορεί να γίνει κακός, ο κακός που υποπτευόμαστε ίσως να μην είναι έτσι τελικά, μπορεί, ίσως, ο συγγραφέας να δίνει στοιχεία που παραπλανούν αυτόν που διαβάζει την ιστορία. Μέχρι τη λύση του μυστηρίου, έως ότου βρεθεί ο συνδετικός κρίκος και ο δολοφόνος, εναλλάσσονται πολλά συναισθήματα στον αναγνώστη.
Ο τίτλος «Τυφλά ψάρια» είναι πρωτότυπος και ιδιαίτερος. Συμβολίζει ο,τι σκοτεινότερο , που μόνο το φως και ήλιος μπορεί να καταστρέψει την κάλυψή του. Το εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου, όπως και του πρώτου – «Τα Βατράχια» - είναι ευρηματικό και ξεχωριστό. Υπάρχει ένας συμβολισμός με το μωβ χρώμα, το οποίο αναφέρεται πολλές φορές μέσα στην ιστορία, σε κασκόλ, σεντόνι, φουλάρι, ταμπέλα ακόμη και κραγιόν. Γενικότερα υπάρχουν πολλές μικρές λεπτομέρειες που χρήζουν την προσοχή του αναγνώστη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που αναφέρεται στην εξουσία, δολοφονίες, σεξ και χρήμα όλα μαζί ανακατεμένα και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς κακοποίηση και πατρική εγκατάλειψη. Συμβουλή: Ξεκινήστε το διάβασμα πρωί, για να έχετε όλη τη μέρα μπροστά σας, δε θα μπορείτε να το αφήσετε από τα χεριά σας.
Η Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία έχει πολύ καλές πένες στο χώρο της, με φρέσκια ματιά και σύγχρονες ιδέες και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για τους αναγνώστες του είδους.
June 17, 2018
Τώρα τι κριτική μπορώ να κάνω? Τι να πω που δεν έχει ήδη ειπωθεί? Όταν το τελευταίο διάστημα όλες οι σελίδες είναι γεμάτες από ψάρια και βατράχια, όταν τα διθυραμβικά σχόλια έρχονται το ένα μετά το άλλο, όταν το όνομα Δημήτρης Σίμος φιγουράρει στα πρώτα θέματα των ομάδων με βιβλία (και όχι μόνο εκεί), τότε όλο αυτό κάτι σημαίνει.
Τα Τυφλά Ψάρια λοιπόν είναι το δεύτερο μέρος της σειράς. Συνεχίσει επάξια (ή ακόμα και ξεπερνάει) το πρώτο βιβλίο και μας βάζει σε σκέψεις και για το επόμενο. Μπορεί ο Σίμος να ξεπεράσει και πάλι τον εαυτό του για να μας δώσει κάτι ακόμα καλύτερο? Πραγματικά ελπίζω να το μάθουμε σύντομα με το τρίτο βιβλίο!
Όπως και στην κριτική μου για τα Βατράχια, έτσι κι εδώ θα επιμείνω πως πρέπει κάτι να γίνει για να μεταφραστούν ελληνικά βιβλία στο εξωτερικό. Είναι πολύ κρίμα τέτοιες ιστορίες να μένουν μόνο στα μικρά σύνορα της χώρας μας. Αξίζει τέτοιοι συγγραφείς να βλέπουν τα έργα τους να φιγουράρουν σε βιβλιοπωλεία και εκθέσεις στο εξωτερικό και εύχομαι σύντομα το Δημήτρης Σίμος να το δούμε και Dimitris Simos!
Τα Τυφλά Ψάρια λοιπόν είναι το δεύτερο μέρος της σειράς. Συνεχίσει επάξια (ή ακόμα και ξεπερνάει) το πρώτο βιβλίο και μας βάζει σε σκέψεις και για το επόμενο. Μπορεί ο Σίμος να ξεπεράσει και πάλι τον εαυτό του για να μας δώσει κάτι ακόμα καλύτερο? Πραγματικά ελπίζω να το μάθουμε σύντομα με το τρίτο βιβλίο!
Όπως και στην κριτική μου για τα Βατράχια, έτσι κι εδώ θα επιμείνω πως πρέπει κάτι να γίνει για να μεταφραστούν ελληνικά βιβλία στο εξωτερικό. Είναι πολύ κρίμα τέτοιες ιστορίες να μένουν μόνο στα μικρά σύνορα της χώρας μας. Αξίζει τέτοιοι συγγραφείς να βλέπουν τα έργα τους να φιγουράρουν σε βιβλιοπωλεία και εκθέσεις στο εξωτερικό και εύχομαι σύντομα το Δημήτρης Σίμος να το δούμε και Dimitris Simos!
June 13, 2018
B.R.A.CE. 2018 4 βιβλία με διαφορετικούς ντετέκτιβ
(4/4)
Αυτό που αγαπάω σε έναν ντετέκτιβ ( και κατ' επέκταση στο συγγραφέα του ) είναι να βλέπω την εξέλιξη του σαν χαρακτήρα, την ιστορία του να προχωράει, την αναμονή για το προς τα που θα βαδίσει και την πρόοδο στο πως ο συγγραφέας του δίνει φωνή, ψυχή και ρότα.
Με χαρά λοιπόν παρατήρησα όλα τα παραπάνω σε αυτό το βιβλίο το είδα! Αρχίζω να μαθαίνω τον Καπετάνο και την ομάδα του λίγο παραπάνω με αυτό το βιβλίο. Αρχίζω να τους σκέφτομαι σαν "παρέα" κι ανυπομονώ να δω τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. (Πως μπορούμε να το κάνουμε, να έχουμε ένα βιβλίο κάθε 3μηνο;)
Η υπόθεση ανατρεπτική! Κι εγώ είμαι λάτρης των ανατροπών! Πτώμα εδώ, πτώμα εκεί, πτώμα παραπέρα και ο δολοφόνος / οι δολοφόνοι πουθενά! Αγωνία για το πότε και πως θα ενωθούν τα κομμάτια του παζλ και θα δω την ολοκληρωμένη εικόνα. Η επιτυχία του; Δεν βρήκα όλους τους ενόχους, ήμουν συνέχεια με υποψίες μέχρι που αποκαλύφθηκαν όλα. Κι αυτό για μένα ισοδυναμεί με ΑΠΟΛΑΥΣΗ!
Αυτό που απολαμβάνω ιδιαίτερα είναι ότι εξελίσσεται στην Ελλάδα, βλέπεις την ελληνική νοοτροπία, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρίσκονται οι ήρωες μας και πως αντιδρούν. Μου δίνει μία αίσθηση "αδελφικότητας" μπορώ να πω, σαν να μου είναι λίγο παραπάνω γνωστοί σε σχέση με αστυνομικούς / ντετέκτιβ (που ναι μεν αγαπώ) που δρουν στο εξωτερικό. Μια αίσθηση ότι τα γεγονότα εξελίσσονται κοντά μου, ότι μπορεί να τα δω και στο δελτίο ειδήσεων το βράδυ.
Θα επιμένω να ζητάω βελτίωση των μόνιμων γυναικείων ηρώων, γιατί το θέλω, το θέλω πολύ! Η Ελένη μπορεί να ξεφύγει από την κλισέ απεικόνισης της γυναίκας που θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο και να μην παρουσιάζεται μόνο μέσα από τις αντιδράσεις του Καπετάνου. Η Μαρκένα (παρατσούκλι: Μινιόν) μπορεί και πρέπει να ξεφύγει από τα στερεότυπα που την κλείνει ο Καπετάνος και να αποκτήσει την φωνή της ως πρότυπο εργαζόμενης γυναίκας σε ένα "δύσκολο" εργασιακό χώρο. Στο μυαλό μου μπορεί να γίνει μία Siobhan Clarke (Inspector Rebus series)
Αντιθέτως στους γυναικείους χαρακτήρες που ήταν κομμάτι των υποθέσεων, ακούστηκε η φωνή τους και η παρουσία τους έγινε αισθητή και ξεκάθαρη.
[ ανυπομονησία για το επόμενο! ]
Αυτό που αγαπάω σε έναν ντετέκτιβ ( και κατ' επέκταση στο συγγραφέα του ) είναι να βλέπω την εξέλιξη του σαν χαρακτήρα, την ιστορία του να προχωράει, την αναμονή για το προς τα που θα βαδίσει και την πρόοδο στο πως ο συγγραφέας του δίνει φωνή, ψυχή και ρότα.
Με χαρά λοιπόν παρατήρησα όλα τα παραπάνω σε αυτό το βιβλίο το είδα! Αρχίζω να μαθαίνω τον Καπετάνο και την ομάδα του λίγο παραπάνω με αυτό το βιβλίο. Αρχίζω να τους σκέφτομαι σαν "παρέα" κι ανυπομονώ να δω τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. (Πως μπορούμε να το κάνουμε, να έχουμε ένα βιβλίο κάθε 3μηνο;)
Η υπόθεση ανατρεπτική! Κι εγώ είμαι λάτρης των ανατροπών! Πτώμα εδώ, πτώμα εκεί, πτώμα παραπέρα και ο δολοφόνος / οι δολοφόνοι πουθενά! Αγωνία για το πότε και πως θα ενωθούν τα κομμάτια του παζλ και θα δω την ολοκληρωμένη εικόνα. Η επιτυχία του; Δεν βρήκα όλους τους ενόχους, ήμουν συνέχεια με υποψίες μέχρι που αποκαλύφθηκαν όλα. Κι αυτό για μένα ισοδυναμεί με ΑΠΟΛΑΥΣΗ!
Αυτό που απολαμβάνω ιδιαίτερα είναι ότι εξελίσσεται στην Ελλάδα, βλέπεις την ελληνική νοοτροπία, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρίσκονται οι ήρωες μας και πως αντιδρούν. Μου δίνει μία αίσθηση "αδελφικότητας" μπορώ να πω, σαν να μου είναι λίγο παραπάνω γνωστοί σε σχέση με αστυνομικούς / ντετέκτιβ (που ναι μεν αγαπώ) που δρουν στο εξωτερικό. Μια αίσθηση ότι τα γεγονότα εξελίσσονται κοντά μου, ότι μπορεί να τα δω και στο δελτίο ειδήσεων το βράδυ.
Θα επιμένω να ζητάω βελτίωση των μόνιμων γυναικείων ηρώων, γιατί το θέλω, το θέλω πολύ! Η Ελένη μπορεί να ξεφύγει από την κλισέ απεικόνισης της γυναίκας που θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο και να μην παρουσιάζεται μόνο μέσα από τις αντιδράσεις του Καπετάνου. Η Μαρκένα (παρατσούκλι: Μινιόν) μπορεί και πρέπει να ξεφύγει από τα στερεότυπα που την κλείνει ο Καπετάνος και να αποκτήσει την φωνή της ως πρότυπο εργαζόμενης γυναίκας σε ένα "δύσκολο" εργασιακό χώρο. Στο μυαλό μου μπορεί να γίνει μία Siobhan Clarke (Inspector Rebus series)
Αντιθέτως στους γυναικείους χαρακτήρες που ήταν κομμάτι των υποθέσεων, ακούστηκε η φωνή τους και η παρουσία τους έγινε αισθητή και ξεκάθαρη.
[ ανυπομονησία για το επόμενο! ]
Read
July 23, 2018Μετά το πρώτο πολύ επιτυχημένο Τα Βατράχια ο Δημήτρης Σίμος επανέρχεται με το δεύτερο βιβλίο με ήρωα τον αστυνόμο Καπετάνο και καταφέρνει όχι μόνο να το κρατήσει εξίσου καλό και ενδιαφέρον αλλά να το βελτιώσει κιόλας.
Κρατάει τα καλά στοιχεία του πρώτου βιβλίου και χτίζει πάνω σε αυτά, παραδίδοντας μια υπόθεση ελαφρώς πιο πολύπλοκη και με περισσότερες λεπτομέρειες για το χαρακτήρα και το παρελθόν του κεντρικού του ήρωα.
Έτσι έχουμε στα χέρια μας ένα πληρέστατο σύγχρονο αστυνομικό, που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και από το οποίο δεν λείπει και η έκπληξη εκεί που δεν την περιμένεις. Πιστεύω πως όσοι έχουν διαβάσει το πρώτο βιβλίο και τους άρεσε θα έχουν ήδη στο πρόγραμμά τους και αυτό. Αν σας αρέσει το αστυνομικό πιστεύω ότι πρέπει να διαβάσετε τα βιβλία αυτά, θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα και όπως έχω ξαναπεί δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχα ξένων συγγραφέων.
Κρατάει τα καλά στοιχεία του πρώτου βιβλίου και χτίζει πάνω σε αυτά, παραδίδοντας μια υπόθεση ελαφρώς πιο πολύπλοκη και με περισσότερες λεπτομέρειες για το χαρακτήρα και το παρελθόν του κεντρικού του ήρωα.
Έτσι έχουμε στα χέρια μας ένα πληρέστατο σύγχρονο αστυνομικό, που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και από το οποίο δεν λείπει και η έκπληξη εκεί που δεν την περιμένεις. Πιστεύω πως όσοι έχουν διαβάσει το πρώτο βιβλίο και τους άρεσε θα έχουν ήδη στο πρόγραμμά τους και αυτό. Αν σας αρέσει το αστυνομικό πιστεύω ότι πρέπει να διαβάσετε τα βιβλία αυτά, θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα και όπως έχω ξαναπεί δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχα ξένων συγγραφέων.
January 17, 2019
Για την ακρίβεια 3 1/2 . Κ παίζει να με η πρωτη που τα "Βατραχια" αρεσαν περισσοτερο!
June 8, 2019
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Η δεύτερη ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου ξεκινάει με την ανακάλυψη μιας νεκρής γυναίκας στα βράχια της θάλασσας που σηματοδοτεί μια καινούρια υπόθεση για τον Καπετάνο και την ομάδα του. Ο Ορέστης, ο Βαμβακάς και η Μαρκένα είναι εκεί και όλοι μαζί προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη στην άτυχη γυναίκα. Στην πορεία της έρευνας ανακαλύπτουν ότι το θύμα έπαιρνε ναρκωτικά, τα οποία ψάχνει να βρει ποιος προμήθευσε στο νησί η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Στερεάς Ελλάδος, με αποτέλεσμα οι δύο υπηρεσίες να συνεργαστούν και στην ομάδα του Καπετάνου να προστεθεί κάποιος όχι και τόσο ευπρόσδεκτος συνάδελφος.
Το θέμα φαίνεται να εκτείνεται περισσότερο από όσο υπολόγιζαν οι αστυνομικοί. Μια εγκληματική οργάνωση δραστηριοποιείται στην Εύβοια κάτω από τη μύτη της αστυνομίας και τα εγκλήματα αυξάνονται χωρίς οι αρχές να μπορούν να καταλάβουν αν όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους, αν είναι ένας ο δολοφόνος ή περισσότεροι.
Το γεγονός ότι η ιστορία εξελίσσεται σε μια μικρή επαρχιακή κοινωνία κάνει τα πράγματα και λίγο πιο εύκολα, αλλά και λίγο πιο δύσκολα για το συγγραφέα. Το εύκολο έρχεται με την αναγνώριση των τοποθεσιών και την ταύτιση με τους ήρωες. Καθώς τα μέρη είναι γνωστά και τα εγκλήματα τόσο αποτρόπαια, όσο αυτά που έχουμε ακούσει στις ειδήσεις μέχρι τώρα, όλα είναι αρκετά αληθοφανή και θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματικότητα. Οι ήρωες της ιστορίας, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που θα μπορούσες να συναντήσεις στο δρόμο σου ή να βρεθείτε στο ίδιο εστιατόριο ή στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η δυσκολία έρχεται όταν προσπαθεί κανείς να αποδώσει την αντίδραση της κοινωνίας σε μια συμπεριφορά ή μια προτίμηση που δεν είναι γενικά αποδεκτή. Νομίζω πως εδώ υπάρχει μια αδυναμία, καθώς δεν φαίνεται και τόσο αληθοφανής η εικόνα του πέφτουλα γυναικολόγου σε σχέση με αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Η πρόθεση ήταν καλή, στην υλοποίηση χωλαίνει λίγο, αλλά ίσως την επόμενη φορά τα πάει καλύτερα.
Ο Καπετάνος συνεχίζει να ζει το δράμα του με την Ελένη, την πρώην γυναίκα του να ανεξαρτητοποιείται και να πραγματοποιεί το όνειρό της, αυτό της ζωγράφου. Φυσικά και δεν θα τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους όταν εκείνος έχει τη δουλειά του σαν πρώτη προτεραιότητα ενώ εκείνη έχει την οικογένειά τους. Κανένα ζευγάρι σε παρόμοια κατάσταση δεν θα είχε πολλές ελπίδες αν δεν έκανε κάτι από νωρίς. Είναι οι επιλογές μας που μας φέρνουν στο σημείο που είμαστε και όχι η δουλειά που κάνουμε.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ιστορίας δεν αναπτύσσονται πέρα από το βαθμό που είναι απαραίτητος για την εξέλιξή της. Θα ήθελα να δω περισσότερα. Για παράδειγμα το θέμα του Ορέστη με το ποτό θα μπορούσε να έχει αναλυθεί πιο διεξοδικά και όχι να λυθεί τόσο ξαφνικά, όταν και βόλευε για την παρακολούθηση της μικρής. Ναι, ο Καπετάνος είναι ο ήρωας της ιστορίας, όμως δεν είναι τόσο ισχυρό κίνητρο για να κόψει κάποιος το ποτό. Εκτός του ότι δεν έγινε ξεκάθαρο πόσο σοβαρό ήταν αυτό που ώθησε τον Ορέστη να πίνει εν ώρα υπηρεσίας, ή να πηγαίνει πιωμένος στη δουλειά.
Στα θετικά του βιβλίου συγκαταλέγεται το γεγονός ότι η υπόθεση δεν είναι απλή και ξεκάθαρη από την αρχή. Υπάρχουν οι διαφορετικές παράλληλες ιστορίες που μέσα από την πλοκή βλέπουμε σιγά σιγά τη σύνδεση από τα μέσα του βιβλίου μέχρι και τις τελευταίες σελίδες, όπου και λύνεται μια απορία που φαινομενικά είχε λυθεί νωρίτερα. Η ιστορία έχει ανατροπές και στοιχεία που βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια με αποτέλεσμα να μη βρει ο αναγνώστης όλους τους ενόχους εξαρχής, πράγμα που αποτελεί και μεγάλη επιτυχία του βιβλίου.
Ο ίδιος ο συγγραφέας φαίνεται πως έχει εξελιχθεί. Είναι πιο ώριμος από «Τα Βατράχια» και περιμένουμε στην τρίτη περιπέτεια του Καπετάνου, τα «Τοξικά Μάτια», ακόμα περισσότερα, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και το βιβλίο με τίτλο «Αποκάλυψη» που έγραψε σε συνεργασία με τρεις άλλους συγγραφείς. Ο Δημήτρης Σίμος είναι ανοιχτός σε συζήτηση και κριτική σκέψη. Ακούει τους αναγνώστες του και προσπαθεί να βελτιώνεται με βάση αυτά που του λένε. Αγαπάει πολύ το είδος του και θέλει να προσφέρει περισσότερα και φαίνεται πως το κάνει με το σωστό τρόπο, συνομιλώντας με άλλους συγγραφείς τους είδους, με αναγνώστες και φίλους που έχουν κάτι να του πουν. Συνέχισε Δημήτρη, περιμένουμε κι άλλα από σένα.
Η δεύτερη ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου ξεκινάει με την ανακάλυψη μιας νεκρής γυναίκας στα βράχια της θάλασσας που σηματοδοτεί μια καινούρια υπόθεση για τον Καπετάνο και την ομάδα του. Ο Ορέστης, ο Βαμβακάς και η Μαρκένα είναι εκεί και όλοι μαζί προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη στην άτυχη γυναίκα. Στην πορεία της έρευνας ανακαλύπτουν ότι το θύμα έπαιρνε ναρκωτικά, τα οποία ψάχνει να βρει ποιος προμήθευσε στο νησί η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Στερεάς Ελλάδος, με αποτέλεσμα οι δύο υπηρεσίες να συνεργαστούν και στην ομάδα του Καπετάνου να προστεθεί κάποιος όχι και τόσο ευπρόσδεκτος συνάδελφος.
Το θέμα φαίνεται να εκτείνεται περισσότερο από όσο υπολόγιζαν οι αστυνομικοί. Μια εγκληματική οργάνωση δραστηριοποιείται στην Εύβοια κάτω από τη μύτη της αστυνομίας και τα εγκλήματα αυξάνονται χωρίς οι αρχές να μπορούν να καταλάβουν αν όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους, αν είναι ένας ο δολοφόνος ή περισσότεροι.
Το γεγονός ότι η ιστορία εξελίσσεται σε μια μικρή επαρχιακή κοινωνία κάνει τα πράγματα και λίγο πιο εύκολα, αλλά και λίγο πιο δύσκολα για το συγγραφέα. Το εύκολο έρχεται με την αναγνώριση των τοποθεσιών και την ταύτιση με τους ήρωες. Καθώς τα μέρη είναι γνωστά και τα εγκλήματα τόσο αποτρόπαια, όσο αυτά που έχουμε ακούσει στις ειδήσεις μέχρι τώρα, όλα είναι αρκετά αληθοφανή και θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματικότητα. Οι ήρωες της ιστορίας, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που θα μπορούσες να συναντήσεις στο δρόμο σου ή να βρεθείτε στο ίδιο εστιατόριο ή στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η δυσκολία έρχεται όταν προσπαθεί κανείς να αποδώσει την αντίδραση της κοινωνίας σε μια συμπεριφορά ή μια προτίμηση που δεν είναι γενικά αποδεκτή. Νομίζω πως εδώ υπάρχει μια αδυναμία, καθώς δεν φαίνεται και τόσο αληθοφανής η εικόνα του πέφτουλα γυναικολόγου σε σχέση με αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Η πρόθεση ήταν καλή, στην υλοποίηση χωλαίνει λίγο, αλλά ίσως την επόμενη φορά τα πάει καλύτερα.
Ο Καπετάνος συνεχίζει να ζει το δράμα του με την Ελένη, την πρώην γυναίκα του να ανεξαρτητοποιείται και να πραγματοποιεί το όνειρό της, αυτό της ζωγράφου. Φυσικά και δεν θα τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους όταν εκείνος έχει τη δουλειά του σαν πρώτη προτεραιότητα ενώ εκείνη έχει την οικογένειά τους. Κανένα ζευγάρι σε παρόμοια κατάσταση δεν θα είχε πολλές ελπίδες αν δεν έκανε κάτι από νωρίς. Είναι οι επιλογές μας που μας φέρνουν στο σημείο που είμαστε και όχι η δουλειά που κάνουμε.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ιστορίας δεν αναπτύσσονται πέρα από το βαθμό που είναι απαραίτητος για την εξέλιξή της. Θα ήθελα να δω περισσότερα. Για παράδειγμα το θέμα του Ορέστη με το ποτό θα μπορούσε να έχει αναλυθεί πιο διεξοδικά και όχι να λυθεί τόσο ξαφνικά, όταν και βόλευε για την παρακολούθηση της μικρής. Ναι, ο Καπετάνος είναι ο ήρωας της ιστορίας, όμως δεν είναι τόσο ισχυρό κίνητρο για να κόψει κάποιος το ποτό. Εκτός του ότι δεν έγινε ξεκάθαρο πόσο σοβαρό ήταν αυτό που ώθησε τον Ορέστη να πίνει εν ώρα υπηρεσίας, ή να πηγαίνει πιωμένος στη δουλειά.
Στα θετικά του βιβλίου συγκαταλέγεται το γεγονός ότι η υπόθεση δεν είναι απλή και ξεκάθαρη από την αρχή. Υπάρχουν οι διαφορετικές παράλληλες ιστορίες που μέσα από την πλοκή βλέπουμε σιγά σιγά τη σύνδεση από τα μέσα του βιβλίου μέχρι και τις τελευταίες σελίδες, όπου και λύνεται μια απορία που φαινομενικά είχε λυθεί νωρίτερα. Η ιστορία έχει ανατροπές και στοιχεία που βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια με αποτέλεσμα να μη βρει ο αναγνώστης όλους τους ενόχους εξαρχής, πράγμα που αποτελεί και μεγάλη επιτυχία του βιβλίου.
Ο ίδιος ο συγγραφέας φαίνεται πως έχει εξελιχθεί. Είναι πιο ώριμος από «Τα Βατράχια» και περιμένουμε στην τρίτη περιπέτεια του Καπετάνου, τα «Τοξικά Μάτια», ακόμα περισσότερα, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και το βιβλίο με τίτλο «Αποκάλυψη» που έγραψε σε συνεργασία με τρεις άλλους συγγραφείς. Ο Δημήτρης Σίμος είναι ανοιχτός σε συζήτηση και κριτική σκέψη. Ακούει τους αναγνώστες του και προσπαθεί να βελτιώνεται με βάση αυτά που του λένε. Αγαπάει πολύ το είδος του και θέλει να προσφέρει περισσότερα και φαίνεται πως το κάνει με το σωστό τρόπο, συνομιλώντας με άλλους συγγραφείς τους είδους, με αναγνώστες και φίλους που έχουν κάτι να του πουν. Συνέχισε Δημήτρη, περιμένουμε κι άλλα από σένα.
June 16, 2018
Μέχρι την επομένη μάχη λοιπόν
Μέχρι να νικήσουμε.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του συγγραφέα στις ευχαριστίες του βιβλίου του και από αυτό εγώ θα ξεκινήσω για να γράψω τα όσα ένιωσα για αυτό το υπέροχο βιβλίο
Ο Χ. Καπετανος επιστρέφει δυναμικά σε νέες περιπέτειες, πολύ πιο σκοτεινές, πολύ πιο δύσκολες. Κάνει βουτιά στα βάθια νερά και έχει αντιπάλους ψάρια τύφλα. Άλλα ποιος σας είπε ότι επειδή δε βλέπουν δε είναι επικίνδυνα;
Είναι πιο επικίνδυνα από τα ψάρια που βλέπουν γιατί χρησιμοποιούν την "αναπηρία" τους για καμουφλάζ και κολυμπούν αόρατα σε δίχτια πλεγμένα με τα δικά τους λέπια μα ξεχνούν ότι οι παγίδες δε είναι πάντα προβλέψιμες και αν δε προσέξουμε μπορεί να μας γυρίσουν μπούμερανγκ και να μας αποτελειώσουν.
Ένα βιβλίο γεμάτο
Γεμάτο συναίσθημα, σκοτάδι. πάθος, φίλιες που περνούν από σκληρές δοκιμασίες. Ένα βιβλίο που τα έχει όλα
Πιο ώριμη γραφή
Σκοτεινή σαν τα βάθη του.
Ανατροπή εις το τετράγωνο.
Ναι είναι από εκείνα τα βιβλία που πιστεύεις ότι έχεις καταλάβει και πριν αποσώσεις την σκέψη σου έρχεται η μεγάλη ανατροπή.
Σε μια ερώτηση που έκανα στο Δημήτρη η απάντηση του ήταν επιστέψουμε και τον εμπιστεύτηκα και αφέθηκα στην αγκάλη της ��ραφής του και της ιστορίας του.
Και με ρούφηξε η δίνη του νερού, δε χρειάστηκα στολή κατάδυσης και οξυγόνο, μου έδινε το οξυγόνο το τρέμουλο και η αγωνιά της ιστορίας.
Ανάπνεα για να βιώσω το κάθε τι μικρό και σκοτεινό που εξελισσόταν μπροστά μου.
Ναρκωτικά, λεφτά, αλήθειες ψέματα σε ένα παιχνίδι επικίνδυνο,
Ποιος θα βγει νικητής; Ποιος ηττημένος;
Και τελικά αξίζει η δεύτερη ευκαιρία σε σκοτεινές ψυχές που έτσι γεννήθηκαν η η λαγνεία της δόξας και του εύκολου θρόνου τους τράβα στα άδυτα
Δε γεννιόμαστε τύφλα ψάρια, με τα δικά μας βήματα και τις πράξεις τυφλώνονται τα ματιά της ψυχής και αν βρουν φως να κολυμπήσουν κάτι πιο σκοτεινό τους τράβα και εθελοτυφλούν μπροστά στις αλήθειες που ξεχνούν να σκεφτούν.
Συγχαρητήρια Δημήτρη.
10 με τόνο
ΥΓ: ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΗΣΥΧΑ.
Ας επικεντρωθούν στις μπάμιες :)
Μέχρι να νικήσουμε.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του συγγραφέα στις ευχαριστίες του βιβλίου του και από αυτό εγώ θα ξεκινήσω για να γράψω τα όσα ένιωσα για αυτό το υπέροχο βιβλίο
Ο Χ. Καπετανος επιστρέφει δυναμικά σε νέες περιπέτειες, πολύ πιο σκοτεινές, πολύ πιο δύσκολες. Κάνει βουτιά στα βάθια νερά και έχει αντιπάλους ψάρια τύφλα. Άλλα ποιος σας είπε ότι επειδή δε βλέπουν δε είναι επικίνδυνα;
Είναι πιο επικίνδυνα από τα ψάρια που βλέπουν γιατί χρησιμοποιούν την "αναπηρία" τους για καμουφλάζ και κολυμπούν αόρατα σε δίχτια πλεγμένα με τα δικά τους λέπια μα ξεχνούν ότι οι παγίδες δε είναι πάντα προβλέψιμες και αν δε προσέξουμε μπορεί να μας γυρίσουν μπούμερανγκ και να μας αποτελειώσουν.
Ένα βιβλίο γεμάτο
Γεμάτο συναίσθημα, σκοτάδι. πάθος, φίλιες που περνούν από σκληρές δοκιμασίες. Ένα βιβλίο που τα έχει όλα
Πιο ώριμη γραφή
Σκοτεινή σαν τα βάθη του.
Ανατροπή εις το τετράγωνο.
Ναι είναι από εκείνα τα βιβλία που πιστεύεις ότι έχεις καταλάβει και πριν αποσώσεις την σκέψη σου έρχεται η μεγάλη ανατροπή.
Σε μια ερώτηση που έκανα στο Δημήτρη η απάντηση του ήταν επιστέψουμε και τον εμπιστεύτηκα και αφέθηκα στην αγκάλη της ��ραφής του και της ιστορίας του.
Και με ρούφηξε η δίνη του νερού, δε χρειάστηκα στολή κατάδυσης και οξυγόνο, μου έδινε το οξυγόνο το τρέμουλο και η αγωνιά της ιστορίας.
Ανάπνεα για να βιώσω το κάθε τι μικρό και σκοτεινό που εξελισσόταν μπροστά μου.
Ναρκωτικά, λεφτά, αλήθειες ψέματα σε ένα παιχνίδι επικίνδυνο,
Ποιος θα βγει νικητής; Ποιος ηττημένος;
Και τελικά αξίζει η δεύτερη ευκαιρία σε σκοτεινές ψυχές που έτσι γεννήθηκαν η η λαγνεία της δόξας και του εύκολου θρόνου τους τράβα στα άδυτα
Δε γεννιόμαστε τύφλα ψάρια, με τα δικά μας βήματα και τις πράξεις τυφλώνονται τα ματιά της ψυχής και αν βρουν φως να κολυμπήσουν κάτι πιο σκοτεινό τους τράβα και εθελοτυφλούν μπροστά στις αλήθειες που ξεχνούν να σκεφτούν.
Συγχαρητήρια Δημήτρη.
10 με τόνο
ΥΓ: ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΗΣΥΧΑ.
Ας επικεντρωθούν στις μπάμιες :)
March 14, 2022
Ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, με ενδιαφέρουσα υπόθεση χωρίς πολλά κενά. Το διάβασα πολύ ευχάριστα.
Read
May 20, 2018«Το παιχνίδι τελειώνει. Η τελική επιλογή δεν σου ανήκει. Το μόνο που σου απομένει είναι η ισχνή ελπίδα, όταν οι μοίρες αποφασίσουν να διανύσεις τα τελευταία μέτρα, όλα να συμβούν γρήγορα, ακαριαία. Δεν πρέπει να προλάβεις να πάρεις ανάσα. Το τέλος έρχεται καταπάνω σου με το αιμοβόρο βλέμμα πεινασμένου ζώου. Κι εσύ είσαι το μοναδικό θήραμα για να θρέψει την αγέλη του. Και πίστεψε με, δεν είναι τα γυαλιστερά μάτια που σε τρομάζουν. Δεν είναι τα δόντια που θα τρυπήσουν τη σάρκα σου. Είναι οι εικόνες που θα ξετυλιχτούν μπροστά στα μάτια σου.»
Μια νεαρή μητέρα βρίσκεται νεκρή στα βράχια του Φάρου. Ο αστυνόμος Χρήστος Καπετάνος αναλαμβάνει να βρει την άκρη του νήματος και να ξετυλίξει το κουβάρι του φόνου. Στην πορεία θα ανακαλύψει ένα στοιχειωμένο παρελθόν. Η κοπέλα ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών και στο αίμα της ανακαλύπτουν μια νέα ουσία. Αυτό θα φέρει στην ομάδα τον αστυνόμο Τσόρο, έναν παλιό γνώριμο του Καπετάνου που θα του θυμίσει ένα γεγονός από το κοινό τους παρελθόν που θα ήθελε να παραμείνει κρυμμένο στο μικρό κουτάκι του μυαλού του.
Ένας παράνομος ερωτικός δεσμός κρύβει πίσω του καμουφλαρισμένες εγκληματικές πράξεις, σκοτεινούς ανθρώπους που θέλουν να βγουν στο φως, παράνομες χρηματικές δοσοληψίες. Η πορεία ανόδου τους θα διακοπεί όταν τους τυφλώσει το φως, όταν θα πιαστούν στα δίχτυα του νόμου και θα χάσουν το πλεονέκτημα τους. Πρόσωπα που το καθένα εξυπηρετεί το δικό του σκοπό μέσα σε μια μικρή κοινωνία όπου τίποτα δεν παραμένει για πολύ κρυφό στο σκοτάδι.
«Ό,τι συμβαίνει πριν από το δευτερόλεπτο που ζούμε είναι ένα τίποτα. Ένα μαύρο σκοτάδι που καταφέρνουμε να του ξεφεύγουμε με κάθε μας ανάσα. Οι δείκτες κυλάνε μπροστά. Μ’ αυτούς να προχωράς κι εσύ.»
Ο αστυνόμος Καπετάνος επιστρέφει και μας βυθίζει σε ακόμα πιο σκοτεινά νερά μέσα από δύο παράλληλες ιστορίες που λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στη Χαλκίδα και στην Κάρυστο. Δύο ιστορίες που κολλάνε μεταξύ τους μέσω των προσώπων που εμπλέκονται. Μυστικά του παρελθόντος που έρχονται στο φως, αδελφικοί δεσμοί που προκαλύπτονται, ο σκοτεινός υπόκοσμος που προσπαθεί να βγει στο φως. Το φως όμως τυφλώνει τα ψάρια και το καμάκι τα γραπώνει πιο εύκολα.
Ο Δημήτρης Σίμος στα «Τυφλά ψάρια», το δεύτερο βιβλίο της σειράς Σκοτεινά νερά, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο που τον γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο ξεχωριστές ιστορίες που μοιάζει σαν να είναι η μία συνέχεια της άλλης. Η μόνη αναφορά σε παρελθοντικά σημεία είναι κάποια αποσπάσματα από το ημερολόγιο της δολοφονημένης νεαρής μητέρας που έχει επιλέξει ο συγγραφέας να τοποθετήσει στο τέλος κάποιων κεφαλαίων. Και εδώ κυριαρχεί η πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη γραφή που διαχωρίζει τις σκέψεις του ήρωα Καπετάνου σε σχέση με τα υπόλοιπα πρόσωπα που θέλει να ξεχωρίσει ο συγγραφέας στο βιβλίο. Ένα ωραίο συγγραφικό τρικ είναι ότι παραθέτει λόγια των ηρώων στην αρχή του κάθε κεφαλαίου σαν να ήταν ο εκάστοτε τίτλος τους. Παράλληλα κάνει λόγο για τα ναρκωτικά, την τοκογλυφία, τα κυκλώματα της νύχτας, τις ανθρώπινες σχέσεις, τους οικογενειακούς δεσμούς, την ομοφυλοφιλία.
Σε αυτή την περιπέτεια παρουσιάζεται ένας Καπετάνος κάπως πιο συνειδητοποιημένος με τον εαυτό του και παρ’ όλο που ακόμα τον πονάει ο χωρισμός του από την Ελένη, την πρώην σύζυγο του, δείχνει να έχει δεχτεί την νέα του κατάσταση πιο ώριμα και να προσπαθεί να προχωρήσει τη ζωή του χωρίς εκείνη. Οι άνθρωποι που τον περιτριγυρίζουν είναι γνωστά πρόσωπα από το πρώτο βιβλίο όπως ο Ορέστης, ο Βαμβακάς, η Μαρκένα-που εδώ μετονομάστηκε σε Μινιόν, λόγω της σωματικής της διάπλασης-και ο «Ατσαλάκωτος», ο αρχηγός της ομάδας. Όπως και στο πρώτο βιβλίο έτσι και σε αυτό έχουμε ένα πολύ καλά γραμμένο κείμενο που μας δίνεται μέσα από μια απλή γραφή χωρίς πολλές φλυαρίες και τα κομμάτια του παζλ έρχονται και κουμπώνουν μεταξύ τους όσο προχωράμε στην εξέλιξη της ιστορίας. Ο Δημήτρης Σίμος δεν ακολουθεί του φρενήρεις ρυθμούς άλλων συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων αλλά δημιουργεί μία πιο ατμοσφαιρική πλοκή που πηγάζει μέσα από το περιβάλλον στο οποίο κινούνται οι ήρωες του. Ο τίτλος «Τυφλά ψάρια» έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα που κρύβει μέσα του τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν να κρύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο πίσω από το όνομα και το χαμόγελο ενός καμουφλαρισμένου ευυπόληπτου πολίτη. Το καθαρό φως όμως θα αποκαλύψει τη σαπίλα που υπάρχει μέσα τους, θα τους τυφλώσει και θα τους συντρίψει.
Ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές μέσα από δύο ιστορίες που μοιάζουν να διανύουν τη δική τους πορεία διεγείροντας την αγωνία των αναγνωστών προκειμένου να ανακαλύψουν τον τρόπο που συνδέονται κάνοντας τους δέσμιους της πλοκής. Μια πολύ καλή συνέχεια μιας αστυνομικής σειράς που από ότι δείχνει θα έχει να μας δώσει ακόμα περισσότερα σε μελλοντικές ιστορίες με τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο και θα ανεβάσει ακόμα περισσότερο τον πήχη της συγγραφικής πορείας του Δημήτρη Σίμου.
Μια νεαρή μητέρα βρίσκεται νεκρή στα βράχια του Φάρου. Ο αστυνόμος Χρήστος Καπετάνος αναλαμβάνει να βρει την άκρη του νήματος και να ξετυλίξει το κουβάρι του φόνου. Στην πορεία θα ανακαλύψει ένα στοιχειωμένο παρελθόν. Η κοπέλα ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών και στο αίμα της ανακαλύπτουν μια νέα ουσία. Αυτό θα φέρει στην ομάδα τον αστυνόμο Τσόρο, έναν παλιό γνώριμο του Καπετάνου που θα του θυμίσει ένα γεγονός από το κοινό τους παρελθόν που θα ήθελε να παραμείνει κρυμμένο στο μικρό κουτάκι του μυαλού του.
Ένας παράνομος ερωτικός δεσμός κρύβει πίσω του καμουφλαρισμένες εγκληματικές πράξεις, σκοτεινούς ανθρώπους που θέλουν να βγουν στο φως, παράνομες χρηματικές δοσοληψίες. Η πορεία ανόδου τους θα διακοπεί όταν τους τυφλώσει το φως, όταν θα πιαστούν στα δίχτυα του νόμου και θα χάσουν το πλεονέκτημα τους. Πρόσωπα που το καθένα εξυπηρετεί το δικό του σκοπό μέσα σε μια μικρή κοινωνία όπου τίποτα δεν παραμένει για πολύ κρυφό στο σκοτάδι.
«Ό,τι συμβαίνει πριν από το δευτερόλεπτο που ζούμε είναι ένα τίποτα. Ένα μαύρο σκοτάδι που καταφέρνουμε να του ξεφεύγουμε με κάθε μας ανάσα. Οι δείκτες κυλάνε μπροστά. Μ’ αυτούς να προχωράς κι εσύ.»
Ο αστυνόμος Καπετάνος επιστρέφει και μας βυθίζει σε ακόμα πιο σκοτεινά νερά μέσα από δύο παράλληλες ιστορίες που λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στη Χαλκίδα και στην Κάρυστο. Δύο ιστορίες που κολλάνε μεταξύ τους μέσω των προσώπων που εμπλέκονται. Μυστικά του παρελθόντος που έρχονται στο φως, αδελφικοί δεσμοί που προκαλύπτονται, ο σκοτεινός υπόκοσμος που προσπαθεί να βγει στο φως. Το φως όμως τυφλώνει τα ψάρια και το καμάκι τα γραπώνει πιο εύκολα.
Ο Δημήτρης Σίμος στα «Τυφλά ψάρια», το δεύτερο βιβλίο της σειράς Σκοτεινά νερά, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο που τον γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο ξεχωριστές ιστορίες που μοιάζει σαν να είναι η μία συνέχεια της άλλης. Η μόνη αναφορά σε παρελθοντικά σημεία είναι κάποια αποσπάσματα από το ημερολόγιο της δολοφονημένης νεαρής μητέρας που έχει επιλέξει ο συγγραφέας να τοποθετήσει στο τέλος κάποιων κεφαλαίων. Και εδώ κυριαρχεί η πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη γραφή που διαχωρίζει τις σκέψεις του ήρωα Καπετάνου σε σχέση με τα υπόλοιπα πρόσωπα που θέλει να ξεχωρίσει ο συγγραφέας στο βιβλίο. Ένα ωραίο συγγραφικό τρικ είναι ότι παραθέτει λόγια των ηρώων στην αρχή του κάθε κεφαλαίου σαν να ήταν ο εκάστοτε τίτλος τους. Παράλληλα κάνει λόγο για τα ναρκωτικά, την τοκογλυφία, τα κυκλώματα της νύχτας, τις ανθρώπινες σχέσεις, τους οικογενειακούς δεσμούς, την ομοφυλοφιλία.
Σε αυτή την περιπέτεια παρουσιάζεται ένας Καπετάνος κάπως πιο συνειδητοποιημένος με τον εαυτό του και παρ’ όλο που ακόμα τον πονάει ο χωρισμός του από την Ελένη, την πρώην σύζυγο του, δείχνει να έχει δεχτεί την νέα του κατάσταση πιο ώριμα και να προσπαθεί να προχωρήσει τη ζωή του χωρίς εκείνη. Οι άνθρωποι που τον περιτριγυρίζουν είναι γνωστά πρόσωπα από το πρώτο βιβλίο όπως ο Ορέστης, ο Βαμβακάς, η Μαρκένα-που εδώ μετονομάστηκε σε Μινιόν, λόγω της σωματικής της διάπλασης-και ο «Ατσαλάκωτος», ο αρχηγός της ομάδας. Όπως και στο πρώτο βιβλίο έτσι και σε αυτό έχουμε ένα πολύ καλά γραμμένο κείμενο που μας δίνεται μέσα από μια απλή γραφή χωρίς πολλές φλυαρίες και τα κομμάτια του παζλ έρχονται και κουμπώνουν μεταξύ τους όσο προχωράμε στην εξέλιξη της ιστορίας. Ο Δημήτρης Σίμος δεν ακολουθεί του φρενήρεις ρυθμούς άλλων συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων αλλά δημιουργεί μία πιο ατμοσφαιρική πλοκή που πηγάζει μέσα από το περιβάλλον στο οποίο κινούνται οι ήρωες του. Ο τίτλος «Τυφλά ψάρια» έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα που κρύβει μέσα του τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν να κρύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο πίσω από το όνομα και το χαμόγελο ενός καμουφλαρισμένου ευυπόληπτου πολίτη. Το καθαρό φως όμως θα αποκαλύψει τη σαπίλα που υπάρχει μέσα τους, θα τους τυφλώσει και θα τους συντρίψει.
Ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές μέσα από δύο ιστορίες που μοιάζουν να διανύουν τη δική τους πορεία διεγείροντας την αγωνία των αναγνωστών προκειμένου να ανακαλύψουν τον τρόπο που συνδέονται κάνοντας τους δέσμιους της πλοκής. Μια πολύ καλή συνέχεια μιας αστυνομικής σειράς που από ότι δείχνει θα έχει να μας δώσει ακόμα περισσότερα σε μελλοντικές ιστορίες με τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο και θα ανεβάσει ακόμα περισσότερο τον πήχη της συγγραφικής πορείας του Δημήτρη Σίμου.
April 26, 2018
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ήρθε η στιγμή για το δεύτερο βιβλίο της σειράς Σκοτεινά Νερά!! Όσοι διαβάσαμε και (αναπόφευκτα) λατρέψαμε το πρώτο βιβλίο, Τα Βατράχια, το περιμέναμε εναγωνίως! Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο συγγραφέας μας ανταμείβει αυτήν την αναμονή, καθώς τα Τυφλά Ψάρια είναι ένα σκαλοπάτι παραπάνω από το προηγούμενο. Η υπόθεση είναι άκρως ενδιαφέρουσα, η υπόθεση αγωνιώδης και οι ρυθμοί έντονοι. Από την πρώτη (στην κυριολεξία!!) σελίδα σε τραβάει μέσα του και δε σε αφήνει αν δεν το τελειώσεις. Έχουμε δύο διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται την ίδια χρονική περίοδο, εντελώς διαφορετικές, φαινομενικά, μεταξύ τους, παγίδες, plot twists και όλα αυτά σε βαθμό που να μη σου επιτρέπουν αφού ανοίξεις το βιβλίο να το κλείσεις! Δε θα πω παραπάνω για την υπόθεση, δε θα ήθελα να στερήσω από κανέναν την ευχαρίστηση του να ανακαλύψει μόνος του τις λεπτομέρειες. Συμπέρασμά μου, τα 5 αστέρια τα αξίζει και με το παραπάνω!!! Άραγε αργεί το τρίτο βιβλίο?!?
November 4, 2018
Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς συναντάμε ένα κουβάρι με πτυχές της ζωής, τις σκοτεινές πλευρές της. Ένα κύκλωμα ναρκωτικών που προσπαθεί να επιβιώσει σε μια τοπική κοινωνία, ένας παράνομος δεσμός που σημαδεύεται με αίμα, ''μολυσμένα'' άτομα μιας καλύτερης κοινωνίας, προδότες, θύματα, αθώοι και ένοχοι στην ίδια γραμμή χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις την αλήθεια στο πρόσωπο κανενός. Αυτό το βιβλίο τα έιχε όλα μπλεγμένα από τον συγγραφέα με αρμονικό τρόπο. Τον/την δολοφονο για την περίπτωση της νεκρής μητέρας, αν και τον/την θεώρησα ύποπτο/η από την αρχή, δεν φανταζόμουν ότι θα είχε διαπράξει τελικώς τον φόνο. Για πολλά άλλα τον/την κατηγορούσα αλλά όχι γι' αυτό. Ο Καπετάνος αν και εξακολουθεί να έχει τα προβλήματά του στα προσωπικά, στη δουλειά του ήταν όπως πάντα έτοιμος για να κάνει κάθε απαραίτητη σύνδεση των στοιχείων μέχρι το τέλος! Γλώσσα και ύφος προσαρμοσμένο αριστοτεχνικά σε κάθε ήρωα. Εννοείται πως ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο! Μπράβο στον συγγραφέα!
July 21, 2018
Μια δίκαιη συνεχεια του 1ου βιβλίου του Σίμου. Το μυθιστόρημα ειναι γεμάτο ανατροπές κι ενδιαφέρουσα πλοκή. Ο Καπετανος σαν χαρακτήρας αρχίζει να ειναι πιο συνειδητοποιημένος και να βγάζει συμπεράσματα για τις σχέσεις του, ποιες ειναι υγιείς και ποιες δεν αξίζουν. Ελπιζω στο επόμενο βιβλίο να τον δούμε να επενδύει περισσότερο χρονο στην κόρη του κι ίσως σε καινουργια πρόσωπα.
May 16, 2018
Το πτώμα της Αλίκης Κακαούτη εντοπίζεται στην παραλία Παπαθανασίου έξω από τη Χαλκίδα και αυτό είναι η αρχή για έναν από τους πιο δύσκολους γρίφους που έχει να αντιμετωπίσει ο αστυνόμος Χρήστος Καπετάνος της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Ευβοίας. Η νεκρή ήταν και χρήστης μιας συγκεκριμένης ναρκωτικής ουσίας, στα ίχνη διακίνησης της οποίας είναι ο αστυνόμος Χαράλαμπος Τσόρος από την Αστυνομική Διεύθυνση Στερεάς Ελλάδας, ο οποίος μπαστακώνεται στη διερεύνηση της υπόθεσης, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Καπετάνου, μιας και το συναδελφικό τους παρελθόν δεν έχει και τα καλύτερα χρώματα. Έτσι η υπόθεση αρχίζει να πηγαίνει από τη μια διαδρομή στην άλλη, να γεμίζει υπόπτους, πτώματα, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, τοκογλυφία και τα τυφλά ψάρια να περιμένουν τον διώκτη τους να στρέψει αλλού την προσοχή του για να ξεφύγουν… ή να κάνουν το μοιραίο λάθος!
Τελείωσα την ανάγνωση του μυθιστορήματος έχοντας την αίσθηση πως ήταν δύσκολο. Όχι δυσνόητο ή περίπλοκο, απλώς πολυεπίπεδο και με εκείνα τα ελάχιστα ψήγματα αλήθειας που εμφανίζονται ακάλεστα και πρέπει ο αναγνώστης να είναι σε ετοιμότητα για να τα πιάσει. Η υπόθεση δεν είναι απλή και ο συγγραφέας δεν έχει σκοπό να χαρίσει κάτι εύπεπτο ή στρωτό. Καταφέρνει να παρουσιάσει μια ιστορία γεμάτη από πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες που οι περισσότεροι έχουν διπλό ρόλο ή παραπάνω από μία κοινές γνωριμίες και ταυτόχρονα να ελιχθεί ανάμεσα σε όλα αυτά τα πρόσωπα με μαεστρία και αυστηρή χειραγώγηση του υλικού του.
Η υπόθεση ξεκινάει από έναν φόνο, συνεχίζει με μια έρευνα περί ναρκωτικών, ο Καπετάνος προσπαθεί να μαζέψει όλες τις πληροφορίες και να ακολουθήσει τα σωστά ίχνη, συνεχίζουμε με δεύτερη δολοφονία, κάποιοι αρχίζουν να βγαίνουν στο φως, κάποια κομμάτια ενώνονται, κάποιες γωνίες παραμένουν κρυμμένες βαθιά μες στο μυαλό του γράφοντος κι εγώ ανυποψίαστος ένιωθα λες και ήμουν σε ένα τρενάκι του τρόμου, μόνο που είχα τη δυνατότητα να αλλάζω βαγόνια και θέσεις όσο η ταχύτητα αυξανόταν!
Η περίληψη στο οπισθόφυλλο νομίζω πως όχι μόνο δε βοηθάει αλλά ίσως μπερδέψει κάποιον που έχει διαβάσει το μυθιστόρημα, μιας και οι γενικόλογες προτάσεις δεν έχουν καμία σχέση με τον ζωηρό, πάλλοντα ρυθμό και τις άκρως ρεαλιστικές καταστάσεις που περιγράφονται στο βιβλίο. Επομένως, συνιστώ ανεπιφύλακτα να εμπιστευτεί κάποιος τις δυνατότητες του κυρίου Σίμου και να βυθιστεί αμέσως στα σκοτεινά νερά της νέας περιπέτειας του αστυνόμου που μας γνώρισε τη Χαλκίδα και το νησί της Εύβοιας. Η δράση εδώ εκτυλίσσεται από τη Χαλκίδα και την Κάρυστο ως τα Δρακόσπιτα και το Αλιβέρι, με την απαραίτητη μουντάδα του χειμωνιάτικου καιρού που δίνει την αφορμή να δοθεί μια ατμόσφαιρα καθαρά κινηματογραφική και υποβλητική.
Η υπόθεση του βιβλίου ξετυλίγεται με τρεις τρόπους αφήγησης: την πρωτοπρόσωπη του καπετάνιου, την τριτοπρόσωπη κάποιων χαρακτήρων και την ημερολογιακή παράθεση των σκέψεων και των συναισθημάτων της νεκρής Αλίκης Κακαούτη. Ο αστυνόμος συνεργάζεται με τα ίδια πρόσωπα όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημα ενώ η υπόθεση είναι η πρώτη με την οποία δουλεύει υπό τις εντολές του νέου του διευθυντή, Λεωνίδα Μητσάκη ή «Ατσαλάκωτου». Υπάρχουν σαφείς αναφορές στην προηγούμενη υπόθεση, χωρίς ευτυχώς να αποκαλύπτουν πολλά από τις εξελίξεις, ενώ τώρα μαθαίνουμε για την ομοφυλόφιλη αδελφή του αστυνόμου που ζει στην Αθήνα, μακριά από τη στενομυαλιά της επαρχίας και λίγα ακόμη πράγματα για τους γονείς τους. Ταυτόχρονα, μου άρεσε που γίνεται μια προσπάθεια για να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του ενώ η κόρη του αρχίζει να προοδεύει στο σχολείο, νιώθοντας μια μεγαλύτερη σιγουριά στο οικογενειακό περιβάλλον.
Προσπάθησα πολλές φορές ως τώρα να γράψω κάτι από την ιστορία αυτή καθαυτή και να σχολιάσω περιστατικά και στιγμιότυπα που μου έκαναν εντύπωση όμως σύντομα παραιτήθηκα, όχι λόγω της δυσχέρειας του κειμένου αλλά γιατί η παραμικρή υπόνοια θα χαλάσει την έκπληξη και την αγωνία μιας καλά και ορθά δομημένης ιστορίας, πολυπρισματικής, ανατρεπτικής και άκρως ατμοσφαιρικής. Τα προσωπικά συναισθήματα του Καπετάνου μπλέκουν με τις εξελίξεις στην υπόθεση δολοφονίας, κάποιος βάζει στο μάτι την οικογένειά του, προκαλώντας τον θυμό του, άνθρωποι που δείχνουν άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα παίζουν πολύ καλά τον ρόλο τους, δυσχεραίνοντας έτσι τον αστυνόμο να συνδέσει σωστά τα κομμάτια και να ξεκαθαρίσει με πόσες υποθέσεις έχει μπλέξει τελικά και μια συναρπαστική βεντάλια γεγονότων ανεβάζουν πολύ τον πήχη της συγγραφικής δεξιότητας.
Πάμε και στις ενστάσεις τώρα. 1) Έχω την αίσθηση πως το πρώτο 70 % της ιστορίας ήταν σχετικά στατικό, με τους καλούς και τους κακούς να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον σε έναν αέναο κύκλο χωρίς εμφανείς ενώσεις και ξαφνικά η δράση απογειώνεται, με νέο τόπο αναφοράς, νέες αποκαλύψεις και νέα πρόσωπα, που κουμπώνουν μεν αρμονικά στο σύνολο όμως φάνηκε σα να ήρθαν βιαστικά για να ολοκληρώσουν κατάλληλα τις άκρες που τόσο εναγωνίως έψαχνα κι εγώ μαζί με τον Χαρίτο. Επίσης δε μου αρέσουν οι συμπτώσεις, ειδικά αν προεξοφλούν τη λύση της υπόθεσης. 2) Δεν μπόρεσα με τίποτα να δεχτώ ότι ένας επιστήμονας κατέφυγε στη Χαλκίδα για να απολαύσει την ομοφυλόφιλη ζωή του αλλά για να την κρύψει προτίμησε να τον χαρακτηρίσουν κατά συρροήν «πέφτουλα» γυναικών και να του πάρουν και την άδεια. Ζούμε στον 21ο αιώνα, η Χαλκίδα είναι επαρχιακή πόλη αλλά δεν είναι χωριό κι αυτές οι λύσεις μάλλον είναι ανεδαφικές ακόμη και στον ελλαδικό χώρο. 3) Έχει κάνα δυο κοινούς θεματικούς άξονες με το προηγούμενο βιβλίο του, επομένως στο τρίτο βιβλίο θέλω κάτι εντελώς διαφορετικό και ριζοσπαστικό!
Τα «Τυφλά ψάρια» είναι ένα άψογα ενορχηστρωμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που γεμίζει τον αναγνώστη με εκπλήξεις και εναλλασσόμενα και αντιφατικά συναισθήματα, προκαλεί το μυαλό να στροφάρει όλη την ώρα, περιγράφει με ρεαλισμό και ατμοσφαιρικότητα μια υπόθεση που από αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει και αποτελεί ένα αρραγές σύνολο χαρακτήρων, στιγμιότυπων, επιπλοκών και συναισθημάτων που δύσκολα θα βρει ανικανοποίητους αναγνώστες. Το γεγονός μάλιστα πως δεν υπάρχει ίχνος διδακτισμού (μην παίρνετε ναρκωτικά, κάνουν κακό ή δεν πρέπει να σκοτώνεις όποιον μισείς γιατί θα βρεθείς στη φυλακή) αλλά στεγνός, στυγνός και ωμός ρεαλισμός προσδίδει μια γεύση της πραγματικής ζωής που μας περιβάλλει, γραμμένη τεχνηέντως και αρρωστημένα εθιστικά.
Τελείωσα την ανάγνωση του μυθιστορήματος έχοντας την αίσθηση πως ήταν δύσκολο. Όχι δυσνόητο ή περίπλοκο, απλώς πολυεπίπεδο και με εκείνα τα ελάχιστα ψήγματα αλήθειας που εμφανίζονται ακάλεστα και πρέπει ο αναγνώστης να είναι σε ετοιμότητα για να τα πιάσει. Η υπόθεση δεν είναι απλή και ο συγγραφέας δεν έχει σκοπό να χαρίσει κάτι εύπεπτο ή στρωτό. Καταφέρνει να παρουσιάσει μια ιστορία γεμάτη από πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες που οι περισσότεροι έχουν διπλό ρόλο ή παραπάνω από μία κοινές γνωριμίες και ταυτόχρονα να ελιχθεί ανάμεσα σε όλα αυτά τα πρόσωπα με μαεστρία και αυστηρή χειραγώγηση του υλικού του.
Η υπόθεση ξεκινάει από έναν φόνο, συνεχίζει με μια έρευνα περί ναρκωτικών, ο Καπετάνος προσπαθεί να μαζέψει όλες τις πληροφορίες και να ακολουθήσει τα σωστά ίχνη, συνεχίζουμε με δεύτερη δολοφονία, κάποιοι αρχίζουν να βγαίνουν στο φως, κάποια κομμάτια ενώνονται, κάποιες γωνίες παραμένουν κρυμμένες βαθιά μες στο μυαλό του γράφοντος κι εγώ ανυποψίαστος ένιωθα λες και ήμουν σε ένα τρενάκι του τρόμου, μόνο που είχα τη δυνατότητα να αλλάζω βαγόνια και θέσεις όσο η ταχύτητα αυξανόταν!
Η περίληψη στο οπισθόφυλλο νομίζω πως όχι μόνο δε βοηθάει αλλά ίσως μπερδέψει κάποιον που έχει διαβάσει το μυθιστόρημα, μιας και οι γενικόλογες προτάσεις δεν έχουν καμία σχέση με τον ζωηρό, πάλλοντα ρυθμό και τις άκρως ρεαλιστικές καταστάσεις που περιγράφονται στο βιβλίο. Επομένως, συνιστώ ανεπιφύλακτα να εμπιστευτεί κάποιος τις δυνατότητες του κυρίου Σίμου και να βυθιστεί αμέσως στα σκοτεινά νερά της νέας περιπέτειας του αστυνόμου που μας γνώρισε τη Χαλκίδα και το νησί της Εύβοιας. Η δράση εδώ εκτυλίσσεται από τη Χαλκίδα και την Κάρυστο ως τα Δρακόσπιτα και το Αλιβέρι, με την απαραίτητη μουντάδα του χειμωνιάτικου καιρού που δίνει την αφορμή να δοθεί μια ατμόσφαιρα καθαρά κινηματογραφική και υποβλητική.
Η υπόθεση του βιβλίου ξετυλίγεται με τρεις τρόπους αφήγησης: την πρωτοπρόσωπη του καπετάνιου, την τριτοπρόσωπη κάποιων χαρακτήρων και την ημερολογιακή παράθεση των σκέψεων και των συναισθημάτων της νεκρής Αλίκης Κακαούτη. Ο αστυνόμος συνεργάζεται με τα ίδια πρόσωπα όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημα ενώ η υπόθεση είναι η πρώτη με την οποία δουλεύει υπό τις εντολές του νέου του διευθυντή, Λεωνίδα Μητσάκη ή «Ατσαλάκωτου». Υπάρχουν σαφείς αναφορές στην προηγούμενη υπόθεση, χωρίς ευτυχώς να αποκαλύπτουν πολλά από τις εξελίξεις, ενώ τώρα μαθαίνουμε για την ομοφυλόφιλη αδελφή του αστυνόμου που ζει στην Αθήνα, μακριά από τη στενομυαλιά της επαρχίας και λίγα ακόμη πράγματα για τους γονείς τους. Ταυτόχρονα, μου άρεσε που γίνεται μια προσπάθεια για να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του ενώ η κόρη του αρχίζει να προοδεύει στο σχολείο, νιώθοντας μια μεγαλύτερη σιγουριά στο οικογενειακό περιβάλλον.
Προσπάθησα πολλές φορές ως τώρα να γράψω κάτι από την ιστορία αυτή καθαυτή και να σχολιάσω περιστατικά και στιγμιότυπα που μου έκαναν εντύπωση όμως σύντομα παραιτήθηκα, όχι λόγω της δυσχέρειας του κειμένου αλλά γιατί η παραμικρή υπόνοια θα χαλάσει την έκπληξη και την αγωνία μιας καλά και ορθά δομημένης ιστορίας, πολυπρισματικής, ανατρεπτικής και άκρως ατμοσφαιρικής. Τα προσωπικά συναισθήματα του Καπετάνου μπλέκουν με τις εξελίξεις στην υπόθεση δολοφονίας, κάποιος βάζει στο μάτι την οικογένειά του, προκαλώντας τον θυμό του, άνθρωποι που δείχνουν άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα παίζουν πολύ καλά τον ρόλο τους, δυσχεραίνοντας έτσι τον αστυνόμο να συνδέσει σωστά τα κομμάτια και να ξεκαθαρίσει με πόσες υποθέσεις έχει μπλέξει τελικά και μια συναρπαστική βεντάλια γεγονότων ανεβάζουν πολύ τον πήχη της συγγραφικής δεξιότητας.
Πάμε και στις ενστάσεις τώρα. 1) Έχω την αίσθηση πως το πρώτο 70 % της ιστορίας ήταν σχετικά στατικό, με τους καλούς και τους κακούς να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον σε έναν αέναο κύκλο χωρίς εμφανείς ενώσεις και ξαφνικά η δράση απογειώνεται, με νέο τόπο αναφοράς, νέες αποκαλύψεις και νέα πρόσωπα, που κουμπώνουν μεν αρμονικά στο σύνολο όμως φάνηκε σα να ήρθαν βιαστικά για να ολοκληρώσουν κατάλληλα τις άκρες που τόσο εναγωνίως έψαχνα κι εγώ μαζί με τον Χαρίτο. Επίσης δε μου αρέσουν οι συμπτώσεις, ειδικά αν προεξοφλούν τη λύση της υπόθεσης. 2) Δεν μπόρεσα με τίποτα να δεχτώ ότι ένας επιστήμονας κατέφυγε στη Χαλκίδα για να απολαύσει την ομοφυλόφιλη ζωή του αλλά για να την κρύψει προτίμησε να τον χαρακτηρίσουν κατά συρροήν «πέφτουλα» γυναικών και να του πάρουν και την άδεια. Ζούμε στον 21ο αιώνα, η Χαλκίδα είναι επαρχιακή πόλη αλλά δεν είναι χωριό κι αυτές οι λύσεις μάλλον είναι ανεδαφικές ακόμη και στον ελλαδικό χώρο. 3) Έχει κάνα δυο κοινούς θεματικούς άξονες με το προηγούμενο βιβλίο του, επομένως στο τρίτο βιβλίο θέλω κάτι εντελώς διαφορετικό και ριζοσπαστικό!
Τα «Τυφλά ψάρια» είναι ένα άψογα ενορχηστρωμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που γεμίζει τον αναγνώστη με εκπλήξεις και εναλλασσόμενα και αντιφατικά συναισθήματα, προκαλεί το μυαλό να στροφάρει όλη την ώρα, περιγράφει με ρεαλισμό και ατμοσφαιρικότητα μια υπόθεση που από αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει και αποτελεί ένα αρραγές σύνολο χαρακτήρων, στιγμιότυπων, επιπλοκών και συναισθημάτων που δύσκολα θα βρει ανικανοποίητους αναγνώστες. Το γεγονός μάλιστα πως δεν υπάρχει ίχνος διδακτισμού (μην παίρνετε ναρκωτικά, κάνουν κακό ή δεν πρέπει να σκοτώνεις όποιον μισείς γιατί θα βρεθείς στη φυλακή) αλλά στεγνός, στυγνός και ωμός ρεαλισμός προσδίδει μια γεύση της πραγματικής ζωής που μας περιβάλλει, γραμμένη τεχνηέντως και αρρωστημένα εθιστικά.
February 7, 2019
Σε αυτό το βιβλίο φαίνεται η συγγραφική θετική εξέλιξη του Δημήτρη... όλοι είναι αθώοι και θύματα μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.... τι είναι τελικά χειρότερο? Τα εγκλήματα εκδίκησης ή τα εγκλήματα πάθους?
Φοβερό, έξυπνο και τρομερά ανατρεπτικό!!! Πρέπει να το διαβάσεις ASAP
Φοβερό, έξυπνο και τρομερά ανατρεπτικό!!! Πρέπει να το διαβάσεις ASAP
November 14, 2020
Στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας του ο Σίμος τα πήγε πολύ καλά. Αυτό που ξεχωρίζει, όπως και στα Βατράχια, είναι ο ρεαλιστικός κόσμος του: κανονικοί άνθρωποι, καθημερινά προβλήματα. Η ιστορία ρέει ομαλά κι έχει ρυθμό.
ολόκληρος ο σχολιασμός στο https://bookerys.blogspot.com/2020/11...
ολόκληρος ο σχολιασμός στο https://bookerys.blogspot.com/2020/11...
October 20, 2022
Τα τυφλά ψάρια είναι η δεύτερη περιπέτεια του αστυνόμου Καπετάνου και αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς Σκοτεινά Νερά.
Όσον αφορά τώρα το βιβλίο, η υπόθεση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, με ανατροπές και γενικώς δεν ήθελες να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Η γραφή του Δημήτρη ήταν καλύτερη από το πρώτο, αλλά και το πρώτο το είχα αγαπήσει.
Ο Καπετάνος είναι αγαπημένος και τον λατρεύω. Όσο περνάνε τα βιβλία τον αγαπώ ακόμα περισσότερο! Η πρώην γυναίκα του βέβαια μου τη δίνει, ενώ η κόρη τους είναι απλά ό,τι καλύτερο!
Ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο με τα όλα του! Να το διαβάσετε επιγόντως!
Όσον αφορά τώρα το βιβλίο, η υπόθεση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, με ανατροπές και γενικώς δεν ήθελες να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Η γραφή του Δημήτρη ήταν καλύτερη από το πρώτο, αλλά και το πρώτο το είχα αγαπήσει.
Ο Καπετάνος είναι αγαπημένος και τον λατρεύω. Όσο περνάνε τα βιβλία τον αγαπώ ακόμα περισσότερο! Η πρώην γυναίκα του βέβαια μου τη δίνει, ενώ η κόρη τους είναι απλά ό,τι καλύτερο!
Ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο με τα όλα του! Να το διαβάσετε επιγόντως!
July 22, 2019
Προσεχώς πλήρες review!
May 25, 2018
Ελληνικη αστυνομικη λογοτεχνια: Ναι... Ιστοριες που διαδραματιζονται στην Ελλαδα: Ναι! Ο Δημήτρης Σιμος τολμαει βουτια στα σκοτεινα νερα για 2η φορα και συνεχιζει να μας εκπλήσσει. Στην Χαλκίδα ο Καπετανος παλευει με τους δαιμονες του και προσπαθεί να ισορροπήσει αναμεσα στην προσωπικη και επαγγελματικη του ζωη ακροβατωντας σε τεντωμένα σκοινιά. Η ιστορία ξεκιναει με το πτώμα μιας νεαρης γυναίκας στα βραχια της θάλασσας. Τι κρύβεται πισω απο τη δολοφονία της? Ο Καπετανος πιανει δουλειά και ξεκιναει να ξετυλιγει ένα κουβαρι το οποιο λιγο παρακάτω αντί να ξεμπλεκεται μπλεκεται ακομα πιο πολυ και μαζι με αυτο του κάθονται στο σβερκο οι συνάδελφοι απο την Καρυστο που ερευνούν εμπόριο ναρκωτικων. Και εκεί έρχεται η σειρα της δεύτερης ιστορίας που τρεχει παράλληλα. Βρωμικοι λογαριασμοι , υποπτοι τυποι, σκοτεινές υποθεσεις, ξεκαθαρισματα, οικογένειακα μυστικα. Ενα απο τα στοιχεία που βρηκα πολύ εύφανταστο είναι το ημερολόγιο του θύματος το οποιο μας οδηγει σελιδα σελιδα και είναι σαν να ζουμε μαζί της τα κομμάτια της ζωης πριν το μοιραιο βραδυ. Ειναι ενα καλογραμμένο βιβλιο που δεν κουραζει δεν κανει κοιλιά, με χαρακτήρες καθημερινούς ανθρώπους χωρις υπερδυνάμεις. Αυτο έιναι ένα απο τα μεγαλα συν για μενα. Ενα μεγαλο μπράβο γιατι καταφέρνει να σε καθηλώσει και να γυρνας τις σελίδες με αγωνια, χωρις υπερβολες χωρις σπλατερ χωρις φρικιαστικες σκηνες.
May 25, 2018
Μετά τα "Βατράχια" έρχονται τα "Τυφλά Ψάρια". Η δεύτερη περιπέτεια του αστυνόμου Καπετάνου της σειράς Σκοτεινά Νερά την οποία απόλαυσα απο τη πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Ένα βιβλίο γρήγορο χωρίς περιττές και ανούσιες περιγραφές που δεν με έκανε να βαρεθώ ούτε μια στιγμή. Διαφορετικοί χαρακτήρες μπλεγμένοι σε μια σκοτεινή ιστορία συνθέτουν την πλοκή του βιβλίου με έναν εξαιρετικό τρόπο. Μιας ιστορίας που ο υπόκοσμος βγαίνει από το σκοτάδι αναζητώντας μια θέση στο φως με ανταμοιβή το χρήμα. Μυστικά αίματος μέσα στην οικογένεια. Αδελφικοί δεσμοί που καμουφλάρονται. Μια υπέροχη δουλειά που η εξέλιξη γραφής του Δημήτρη Σίμου είναι εμφανής και μας δείχνει η ελληνική αστυνομική λογοτεχνεία είναι στα καλυτερά της.
Displaying 1 - 30 of 85 reviews