کافکا در خاطره‌ها

by Hans-Gerd Koch, ناصر غیاثی (Translator)

در این کتاب از خدمتکار خانه، کارآموز مغازهٔ‌ پدر، همکلاسی‌های دبستان و دبیرستان و دانشگاه و همکاران کافکا گرفته تا ناشر و دوستان بیشمارش از خاطرات خود از کافکا می‌گویند: از شکل و شمایلش، از شخصیتش، از رابطه‌اش با ادبیات و نوشتن و پول و زن و ...
این خاطرات که گاه غافلگیرکننده، گاه متناقض و گاه مکمل یکدیگرند در مجموع خود تصویری جاندار از کافکای انسان و کافکای نویسنده به دست می‌دهند.

Genres: Nonfiction, Biography

308 pages, Hardcover

First published January 1, 1995

Reviews

[Fernando · Rating 5 out of 5]

Qué maravilla de libro es este.
Contagia ya desde la tapa con un Kafka sonriente e invita a su lectura.
Todo en el es luminoso, salvo, obviamente las anécdotas o recuerdos de los días próximos su muerte o al de ese triste 3 de junio de 1924.
Todas y cada una de las personas que escriben sobre él en este libro y que Hans-Gerd Koch, editor de las obras críticas de Kafka se encargó de compilar, resumen admiración, reverencia, respeto y agradecimiento.
Todos resaltan su estilizada figura, su delgadez de junco, su eterna y juvenil sonrisa y muy especialmente su ojos que es la única característica en la que no se ponen de acuerdo: algunos afirman que eran de color gris acero, otros de azul acero, o marrones e incluso negros.
De lo que nadie piensa distinto es de su enorme calidad literaria, inigualable e impecable.
Pasan por este libro compañeros de escuela, vecinos, empleadas domésticas, enfermeras, sus amigos más íntimos e importantes, grandes escritores, sus editores literarios, dos de las mujeres que más lo amaron y muchos más.
La lista de nombres es interminable: Max Brod, Dora Diamant, Mílena Jesesnká, William Haas, Oscar Baum, Kurt Wolff, Franz Werfel, Ernst Rowholt, Felix Welstch, Hugo Bergman, Friedrich Feigl, Robert Klopstock y Gerti Kaufman entre otros.
Un libro imprescindible para conocer el lado luminoso (el verdadero) de este hombre sin igual que marcó a fuego para siempre la literatura del siglo XX.

[Núria · Rating 4 out of 5]

'Cuando Kafka vino hacia mí...' es un libro que recopila impresiones sobre Franz Kafka de aquellos que lo conocieron en vida. Así, parientes, amigos, compañeros de clase o de trabajo, vecinos y un pintoresco etcétera, narran los recuerdos y la impresión que les dejó Kafka. Aún así no creo que sea un simple anecdotario sólo apto para superfans de Franz Kafka. Al terminar el libro no creo que me haya hecho una idea mejor de la que ya tenía sobre cómo era realmente Kafka. Sí, todos los que le conocieron parecen coincidir en que era muy alto, siempre ben vestido, educado, siempre con una sonrisa en los labios, amable, algo tímido, que prefería escuchar a hablar y que realmente no le gustaba nada hablar de él mismo, una persona modesta y generosa. Pero luego no se pueden poner de acuerdo en algo tan simple como el color de sus ojos: unos dicen que eran grises, otros azules, otros marrones, otros oscuros. Lo que sí que queda claro al terminar este libro es que la verdad es subjetiva y que nadie conoce realmente a nadie.

Creo que los narradores contándonos algo sobre el Franz que conocieron nos acaban contando cosas sobre ellos mismos, y contándonos cosas sobre ellos mismos nos acaban contando algo sobre la condición humana. Lo primero es que todos los humanos mienten. Es una delicia jugar a pillar las mentiras de los narradores (¡el padre de Kafka llevando unas largas barbas! ¡pero qué dices!). Unas notas a pie de página ayudan mucho y así podemos descubrir que algunos que se jactan de haber conocido a Kafka no lo conocieron jamás, pero dicen haberlo hecho para darse importancia. Y es que el libro también habla de vanidad. Y de rencor. Me encanta el fragmento de ese intelectual que cuarenta años después de haberse sentado al lado de Kafka aún está resentido con otro porque éste le quitó el puesto y se sentó él al lado de Kafka: me encanta que se pase más rato describiendo lo imbécil que le parecía este tío que no cómo era Kafka. Y de literatura, porque muchos narradores se dejan llevar por la emoción y acaban haciendo literatura barata. Y literatura, además, es mentira. Y las mentiras son la realidad.

No es que todos los narradores caigan en la trampa de decir mentiras, pero puede que no digan toda la verdad o que digan una verdad subjetiva, que es lo mismo. Así, el dadaísta habla de dadaísmo, el psicólogo sexual de la sexualidad de Kafka según sus propias teorías, el sionista de sionismo, el escritor de sus propias obras literarias, etc. En el fondo todo el mundo quiere darse importancia. Por esto, en general, los relatos que más me gustan del libro son los de las mujeres, porque no tienen ninguna necesidad de fanfarronear y porque parece que son las únicas que entienden que Franz Kafka (en la vida y también en su obra) tenía un sentido del humor delicioso. Podemos encontrar el relato de una antigua sirvienta de casa de los padres de Franz, el de su primer amor cuando aún era un niño, el de su vecina, el de amigas, el de amigas que estaban algo enamoradas de él, etc.

También me encantó el relato del anarquista y el del chico que trabajaba en la tienda de su padre cuando Kafka era aún un niño. Y también he aprendido algo nuevo: que durante una lectura de 'A la colonia penitenciaria' un par de mujeres se desmayaron, un detalle que me ha encantado, como si esta narración fuera una película de esas superfuertes presentadas en el festival de Cannes. Y sí, esto puede demostrar que es para fans de Kafka, pero las virtudes de este libro van mucho más allá de ser simplemente un documento de la vida de Kafka. Es un trozo no sólo de historia de la literatura sino también una serie de historias que hablan de la vida. Sí, se puede leer simplemente como una antologia de relatos breves. Es un encanto.

[Mohammad · Rating 4 out of 5]

اسم كافكا و صفتِ كافكایی كه از آن مشتق شده، بعد از شهرت فراگیر  كافكا، باعث ایجاد تصوری كلیشه‌ای از شخصیت او شده: نویسنده‌ای درون گرا و پیشگوی جهان تاریك با اربابان بی نام و نشان. مجموعه‌ی 45 خاطره از همكلاسی‌های سابق و خدمتكار و همكاران كافكا گرفته تا فردی كه چند بار با او در آسانسور برخورد داشته در این كتاب جمع شده تا در حد امكان تصویری از شخصیت كافكا به دست آید. به نظرم این کتاب از بسیاری جهات از کتاب گفتگو با کافکا هم بهتر بود
این خاطرات به شدت خواندنی‌اند

:بخش‌هایی از این خاطرات

در حالی كه دیگران تنها به وجد آمده بودند، او به سرعت دچار خلسه می شد،درحالی كه دیگران فقط دلشان می گرفت،كافكا به سرعت ناامید می شد،به سرعت به حال مستی می افتاد بی آنكه حتی به یك قطره شراب لب زده باشد.عملا هم ساعت ها در یكی از شرابفروشی های بخش قدیمی پراگ می نشست، بدون اینكه به گیلاس لبالب از شرابش كه جلو او بود لب بزند.در واقع نقش نوشنده ای كه به شراب دست نمی زند، سرنوشت او بود
ارنست پوپر-همكلاسی

انسانی با ظاهری لاغر، قدبلند و جوان گونه كه بسیار ساكت، لطیف و كم و بیش مقدس به نظر می آمد كه خوب بود و كمی با دستپاچگی می خندید.بی دریغ حق هركسی را به رسمیت می شناخت اما همیشه كمی با فاصله و بیگانه باقی ماند
امیل اوتیتس- همكلاسی دبیرستان

در یكی از معدود ملاقات هایمان از او پرسیدم كه آیا هنوز هم آواز می خواند .در پاسخ با تغییر واج آرایی جمله و لبخندی كنایه آمیز گفت: می دانید كه زاغچه فقط غارغار می كند.بعد ها كه این را برای اوتلا خواهرش تعریف كردم،به زحمت توانست جلوی اشكش را بگیرد.این جمله هراس او را از آینده بیان می كرد
لئوپولد كرایتنر

و رفتم به اتاق ارباب جوان. چراغ اتاق روشن بود. فرانتس نشسته بود پشت میز و داشت می نوشت.خلاف میلش مزاحمش شدم:آقا، آقای گیبیان این جا هستند.گفت به او گفتید كه من خانه هستم؟گفتم بله. گفت ای داد بی داد!غمگین سر تكان داد كتش را پوشید و رفت
آنا بوزاروا-ندیمه ی خانواده

آخرین خاطره ی من از او رفتن به سینماست.وقتی سالن روشن شد گمان می كنم در كسری از ثانیه اشك را در چشم هایش دیدم.پرسیدم:كافكا چه اش شده؟پاسخ این بود:احتمالا بازهم با نامزد برلینی اش مشكل دارد.هنوز هم كافكا این چنین پیش چشمم است:صورتش را برگردانده تا هیچكدام از ما متوجه نشود كه دارد با پشت دست اشك از چشم پاك می كند
ویلی هاس-روزنامه نگار

یك بار از دستم عصبانی شد.یك مگس با سروصدا دور و بر من می پرید.من زدمش.كافكا خیلی عصبانی شد و با عتاب و خطاب گفت:چرا دست از سر مگس بیچاره برنمی دارید، چكارتان كرده؟ من مات و مبهوت شدم
هرمینه بك-هم آسایشگاهی

بعد از جنگ جهانی اول دیگر كافكا را زیاد نمی دیدم.اغلب او را در ساحل یا در پارك ها می دیدم كه با بچه ها مشغول بازی بود یا حداقل با تفاهم به بازی آن ها نگاه می كرد.چندین بار دیدم دارد با بچه ها بازی می كند.بچه ها را دوست داشت
میاشئل مارش-آنارشیست و دوست

یك بار در پارك دختربچه ای گریان دید كه عروسكش را گم كرده بود.كافكا به دختر گفت عروسكش رفته سفر و به او نامه نوشته و فردا نامه ی عروسك را برایش می آورد.شب خیلی جدی روی نامه كار كرد و فردا نامه را برای دختر خواند.سه هفته این نامه ها به طول انجامید تا جایی كه پایان خوشی برای عروسك به وجود آمد. دختربچه فكر عروسك از سرش افتاده بود و كافكا به وسیله ی هنر این كار را انجام داده بود
دورا دیامانت-نامزد

یك بار كه رفته بود سراغ دوستش ماكس برود،دیده بود پدر ماكس برود در راهرو خوابیده است.با وحشتی عمیق از این كه مزاحم چرت مقدس یك نفر شده، در حالی كه پاورچین راه می رفت، به نجوا گفته بود: خواهش می كنم مرا به چشم یك رؤیا ببینید
لودویگ هارت-دكلمه گر

توی چشم نبودن در همه چیز رفتار او مشهود بود.خیلی كم پیش می آمد كه صدای آرامش را بلند كند.اغلب وقت در جمع شلوغی بود خاموش می شد.گوته گفته بود فقط لمپن ها فروتن اند.اگر با كافكا زندگی می كردی احتمالا به این نتیجه می رسیدی كه هر آدم نا فروتن لمپن است
ماكس برود‏

[Ayob Alaie · Rating 4 out of 5]

کتاب جذاب و خواندنی هست البته اگر کافکا را هم دوست داشته باشید من که از خوندنش لذت بردم هرچند زمانش طولانی شد.

[Tahmineh Baradaran · Rating 3 out of 5]

خاطرات بسیاری از افرادی که با کافکا درارتباط بوده اند. اولین کتابی که سالها پیش ازاوخواندم " پزشک دهکده " و آخرین کتاب " نامه به پدرم " که تاثیرهردوکتاب برمن غیرقابل وصف است ، هراس آور ! مسخ که جای خوددارد. زندگی کوتاه ، عجیب ، پررنج .
یکی ازجالب ترین خاطرات از طرف معشوقه او " میله نا " درصفحه 291 کتاب آمده و اگرتوصیف او ازکافکا دقیق ودرست باشد ، کافکا انسانی بسیارخاص بوده :
زندگی برای او کاملا" چیزدیگری است .او ساده ترین چیزهای دنیارانمی فهمد . ..یک باردوکرون دادبه یک زن گدا و ازاوخواست یک کرون برگرداند . زن گداگفت : اصلا" پول ندارد.حدود ده دقیقه آنجا ایستادیم و فکرکردیم که چطور قضیه راحل کنیم. همین آدم ممکن است فورا" و باخوشحالی بیست هزارکرون به من بدهد. اما اگربیست هزارویک کرون ازاوبخواهم ...
تمام دنیابرایش یک معما بود .چیری که توان انجامش راندارد. یک باروقتی برایش تعریف کردم که شوهرم درسال صدباربه من خیانت میکند ، چهره اش ازهمان احترامی روشن می شود که وقتی راجع به توانایی تایپ مدیرکلش یا اهل کاسبی بودن نامزدش حرف میزند..فرانتس توانایی زیستن ندارد. اوهرگزمداوانخواهدشد.فرانتس به زودی خواهدمرد..
سه سال بعد کافکامرد. بقیه خاطرات هم به تقویت این حس کمک میکند . گویا نامه های آنها ترجمه شده .دراین صورت باید بخوانم .
سه رنگ چشم ازاو به یاد دارند خاکستری ، قهوه ای و آبی !
ترجمه چنگی به دل نمی زند و حتی دقت درانشای جملات وجودندارد. مثلا " :
اوبلد بود چگونگی ، حواشی وپوشش اشیا را آن چنان شفاف و درپس آن ، حقیقت هسته راچنان موجود دست یافتنی بیابد واختراع کند که یکپارچگی جاودانی و تصادف ، یکپارچگی اصل وچهره ی تصادفی وتغییریافته اش ، تبدیل شوند به بدیهیات سحرآمیز و مقاومت ناپذیر . ( ص 92 )
و آدمی رابه رویاهایی میکشند دردناک ، به ژرفایی سنجش ناپذیر، نثری که معماهایی برخوردارازاهمیتی بسیارزیاد رادربلور حل ناپذیری خویش بازمی تاباند ونثری که وجدان هق هق می زند درتصویرها و شخصیت هایی برخوردارازعجایبی واضح و ژرفادار ( ص 276 )
کلیمی های همگون سازی شده ؟ ( ص 269 )

[Pfanner · Rating 5 out of 5]

Recorrido minucioso sobre algunas personas, lejanas o cercanas, que conocieron a Franz Kafka. Útil, muy útil, para perfilar al escritor, pero más para conocer al ser humano. Interesante ver asomar su figura entre las brumas del recuerdo de quienes sólo lo conocieron sin saber nada de su obra ni de su importancia, y esclarecedor cuando son sus mujeres o sus amigos quienes lo describen.

[Mohammad Moradi · Rating 5 out of 5]

روایتای جالبی که ابعاد و قالب ای مختلف زندگی کافکا رو بعنوان یه انسان نشون میدن. از همکلاسی و رفیق دوران مدرسه گرفته تا همکار و همسایه هاش. نکته جالبی که تقریبا تو تمام طول کتاب توجه آدم رو جلب میکنه آروم بودن و سادگی ظاهر و لبخند فرانتس کافکاست که همه روایتش میکنن. گاها از تنهایی کافکا گفته شده، اونجایی که کافکا خودش میگه هرانچه افریده‌ام حاصل تنهایی‌ست. گاها از مشکلش با پدرش و تاثیری که روی نوشته ها و رفتارش داشته.
نثر کتاب روان و ساده‌ست و خوب بودن کار مترجم رو قشنگ نشون میده. هرچند انتظار جزئیات خیلی بیشتری از زندگی کافکا رو داشتم ولی برای منی که نویسنده محبوبم کافکاست همین کتاب و خوندنش خیلی خیلی جای شکر داره و غنیمتی بس ارزشمند محسوب میشه.

[Igraine The Brave · Rating 4 out of 5]

Not really a biography but more of a collection of memories and anecdotes of people who have met Franz Kafka. The short passages are quick to read and full of love for him which makes it very hard for me to not smile like crazy the entire time. Some of these stories are funny, some of them very emotional but most of them are just praise and admiration for the sad but kind author. It's definitely very intimate and personal and far from objective but this was never the intention of this publication.
I feel like I know Franz Kafka almost personally now.

[José Miguel · Rating 4 out of 5]

A ratos el libro abunda en divagaciones sin importancia pero hay chispazos donde emerge toda la figura de este tremendo ser humano con sus luces y sombras. Y que muy bien supo explorar en la honduras del ser porque el mismo es un abismo insondable.