What do you think?
Rate this book
Искам да знаеш
„Искам да знаеш“ е роман за драмата на невъзможната любов, за разминаването на две несъвместими душевности, за неспособността на човека да се справи със загубата, за безсилието му да приеме мъката. Безименният разказвач се опитва да оцелее, пишейки на жената, с която се е разделил, за да й обясни състоянието си. Само че писмото му „не е съвсем писмо, а книга“, „кръстоска между роман и писмо“, изпълняваща ролята на катарзисен бунт срещу съдбата, който обаче не носи утеха. Всичко изглежда така, сякаш няма никакъв шанс гледните точки на двамата протагонисти някога да се припокрият. А и кой на кого всъщност пише? Защо в един момент ролите се разменят? Има и една котка – може би третият главен герой? В този свой първи роман Ван Херевей навлиза дълбоко в мотивите и психологията на персонажите си, разнищва ги с майсторството на завършен писател.
- GenresFiction
200 pages, Paperback
First published January 1, 2012
2 people are currently reading
105 people want to read
About the author
Christophe Van Gerrewey
45 books14 followersChristophe Van Gerrewey studeerde eerst architectuur aan de Gentse Universiteit.
Hij kon niet direct na zijn studie architectuur fulltime aan de slag als onderzoeker of criticus. In afwachting rondde hij in Leuven nog een studie literatuurwetenschappen af, die bepalend is geweest voor zijn houding ten opzichte van architectuurkritiek.
Volgens hem kent de literatuurstudie concepten die ook in de architectuurkritiek bruikbaar zijn. “Roland Barthes heeft onder andere het concept ‘dood van de auteur’ geïntroduceerd, wat betekent dat je geen rekening houdt met de intenties van de auteur van een tekst. Dit zet ik door naar de architectuur, ook al is het daar soms minder aanvaard. Ik houd in mijn kritieken niet automatisch rekening met de bedoelingen van de architect.”
Hij is als FWO-aspirant aan de Vakgroep Architectuur & Stedenbouw van de Universiteit Gent verbonden.
2006 tot 2008: Gastdocent aan de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen.
Zijn eerste architectuurkritiek publiceerde hij in De Witte Raaf in het vierde jaar van zijn studie ingenieur-architect aan de Universiteit Gent.
Sindsdien vonden zijn teksten over architectuur, literatuur, podiumkunst en beeldende kunsten vonden afzet in tijdschriften zoals DWB, De Witte Raaf, Etcetera, Ons Erfdeel, A+, OASE, NRC Handelsblad, Streven, Rekto:Verso, De Architect en Metropolis M.
Hij gaf lezingen op congressen en symposia in o.m. Parijs, Delft, Rotterdam, Porto en Nottingham,
2010: Debuteert literair in een bescheiden bibliofiele uitgave bij DRUKsel te Gent met een verhalenbundel Vijf ziekteverhalen.
2012: Publiceert een roman in briefvorm over een teloor gegane liefde Op de hoogte.
Over de literaire voorbeelden die deze roman beïnvloed hebben, wijst Van Gerrewey zowel naar Franz Kafka en diens haast neurotische Brieven aan Milena. Ook J.M.Coetzee en zijn roman IJzertijd (1990, latere titel IJzeren tijd) vormde een leiddraad. (Dirk Leyman, Christophe van Gerrewey wint Vlaamse Debuutprijs in: De Morgen 9 oktober 2013)
2013: Een tweede roman Trein met vertraging rolt van de persen.
Nog in 2013:
Start een schrijverspolemiek met Marnix Peeters over diens roman Natte dozen in de krant De Morgen.
Zaterdag 24 augustus 2013: Marnix Peeters, Schrijven is helemaal niet lastig.
Dinsdag 27 augustus 2013: Christophe van Gerrewey, U verdient beter dan een toogroman.
Op de hoogte wint de Vlaamse debuutprijs
2014: Rond een doctoraat af met als titel ‘Architectuur, een gebruiksaanwijzing. Theorie, kritiek en geschiedenis sinds 1950 volgens Geert Bekaert’, met als promotoren Mil De Kooning en Bart Verschaffel.
Van Gerrewey is lid van de kernredactie van DW B en van het architectuurtijdschrift OASE.
BEKRONINGEN
2008: Won tegelijk de twee prijzen voor de Jonge Kunstkritiek (2008, Rotterdam) zowel in de categorie Essay en als in de categorie Recensie.
Zijn bekroonde recensie ‘Negeren is de grootste luxe’, over de kunstenaarspublicatie Sonne, Mond und Sterne van het Zwitserse kunstenaarsduo Fischli & Weiss, werd door de jury omschreven als een “prachtig helder en filosofisch geschreven stuk”.
Zijn essay ‘De toekomst is die berg’ neemt de lezer dan weer mee op een fascinerende zoektocht naar ‘het nieuwe’. “De jury was dermate onder de indruk van zijn persoonlijke, intelligente en bevlogen stukken dat zij besloot hem met zowel de prijs voor het beste essay als met de prijs voor de beste recensie te belonen”, zo luidt het.
2013: Vlaamse debuutprijs voor Op de hoogte
2016: Europese Unie Literatuurprijs 2016 voor Op de hoogte
Hij kon niet direct na zijn studie architectuur fulltime aan de slag als onderzoeker of criticus. In afwachting rondde hij in Leuven nog een studie literatuurwetenschappen af, die bepalend is geweest voor zijn houding ten opzichte van architectuurkritiek.
Volgens hem kent de literatuurstudie concepten die ook in de architectuurkritiek bruikbaar zijn. “Roland Barthes heeft onder andere het concept ‘dood van de auteur’ geïntroduceerd, wat betekent dat je geen rekening houdt met de intenties van de auteur van een tekst. Dit zet ik door naar de architectuur, ook al is het daar soms minder aanvaard. Ik houd in mijn kritieken niet automatisch rekening met de bedoelingen van de architect.”
Hij is als FWO-aspirant aan de Vakgroep Architectuur & Stedenbouw van de Universiteit Gent verbonden.
2006 tot 2008: Gastdocent aan de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen.
Zijn eerste architectuurkritiek publiceerde hij in De Witte Raaf in het vierde jaar van zijn studie ingenieur-architect aan de Universiteit Gent.
Sindsdien vonden zijn teksten over architectuur, literatuur, podiumkunst en beeldende kunsten vonden afzet in tijdschriften zoals DWB, De Witte Raaf, Etcetera, Ons Erfdeel, A+, OASE, NRC Handelsblad, Streven, Rekto:Verso, De Architect en Metropolis M.
Hij gaf lezingen op congressen en symposia in o.m. Parijs, Delft, Rotterdam, Porto en Nottingham,
2010: Debuteert literair in een bescheiden bibliofiele uitgave bij DRUKsel te Gent met een verhalenbundel Vijf ziekteverhalen.
2012: Publiceert een roman in briefvorm over een teloor gegane liefde Op de hoogte.
Over de literaire voorbeelden die deze roman beïnvloed hebben, wijst Van Gerrewey zowel naar Franz Kafka en diens haast neurotische Brieven aan Milena. Ook J.M.Coetzee en zijn roman IJzertijd (1990, latere titel IJzeren tijd) vormde een leiddraad. (Dirk Leyman, Christophe van Gerrewey wint Vlaamse Debuutprijs in: De Morgen 9 oktober 2013)
2013: Een tweede roman Trein met vertraging rolt van de persen.
Nog in 2013:
Start een schrijverspolemiek met Marnix Peeters over diens roman Natte dozen in de krant De Morgen.
Zaterdag 24 augustus 2013: Marnix Peeters, Schrijven is helemaal niet lastig.
Dinsdag 27 augustus 2013: Christophe van Gerrewey, U verdient beter dan een toogroman.
Op de hoogte wint de Vlaamse debuutprijs
2014: Rond een doctoraat af met als titel ‘Architectuur, een gebruiksaanwijzing. Theorie, kritiek en geschiedenis sinds 1950 volgens Geert Bekaert’, met als promotoren Mil De Kooning en Bart Verschaffel.
Van Gerrewey is lid van de kernredactie van DW B en van het architectuurtijdschrift OASE.
BEKRONINGEN
2008: Won tegelijk de twee prijzen voor de Jonge Kunstkritiek (2008, Rotterdam) zowel in de categorie Essay en als in de categorie Recensie.
Zijn bekroonde recensie ‘Negeren is de grootste luxe’, over de kunstenaarspublicatie Sonne, Mond und Sterne van het Zwitserse kunstenaarsduo Fischli & Weiss, werd door de jury omschreven als een “prachtig helder en filosofisch geschreven stuk”.
Zijn essay ‘De toekomst is die berg’ neemt de lezer dan weer mee op een fascinerende zoektocht naar ‘het nieuwe’. “De jury was dermate onder de indruk van zijn persoonlijke, intelligente en bevlogen stukken dat zij besloot hem met zowel de prijs voor het beste essay als met de prijs voor de beste recensie te belonen”, zo luidt het.
2013: Vlaamse debuutprijs voor Op de hoogte
2016: Europese Unie Literatuurprijs 2016 voor Op de hoogte
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
April 28, 2021
Dit is uiteraard ook een manier om de gevoelens over een relatiebreuk van je af te schrijven. Een soort briefroman schrijven gericht aan een zekere ‘je’, waarin je de vrouwelijke ex-geliefde en de voorbije relatie van begin tot eind analyseert. Je spreekt dus de ex-geliefde aan en zet al haar negatieve kanten uiteen, zoals je je die herinnert. Tot een paar pagina’s voor het einde de ex-geliefde de pen overneemt – je wordt ik – en serieus weerwoord geeft. In enkele pagina’s laat ze geen spaander heel van wat de man in de eerste 170 pagina’s vertelde. Vreemd, en tegelijk toch zo normaal, dat twee ex-geliefden hun relatie zo verschillend hebben ervaren. Vlot lezend boek met lange meanderende zinnen. Ik zat de hele tijd te denken dat mijn leesbaarheidssoftware een bloedrode bol zou vertonen als ik zo’n ingewikkelde zinnen zou produceren. Maar goede literatuur laat zich geen zinlengtes voorschrijven. Overtuigend debuut.
May 26, 2025
De mama van mijn liefje gaf mij dit boek omdat er een katje in voorkomt, maar nadat ik zonet de eerste twintig pagina’s las heb ik besloten om dit boek niet verder te lezen. Ik kan er de vinger niet opleggen, maar de schrijfstijl staat mij echt niet aan.
December 7, 2019
Analiza ene zavožene zveze.
On in ona, oba zatežena, nista za skupaj in drug drugega krivita za neuspeh. En ubogi nič kriv maček pri tem skorajda plača z življenjem, mimogrede omenjen pes ga pa zares izgubi.
Zamorjeno, vse skupaj.
On in ona, oba zatežena, nista za skupaj in drug drugega krivita za neuspeh. En ubogi nič kriv maček pri tem skorajda plača z življenjem, mimogrede omenjen pes ga pa zares izgubi.
Zamorjeno, vse skupaj.
April 19, 2020
Zo overtuigend geschreven dat je er ambetant van wordt.
February 17, 2014
Een knap debuut. Een boek dat erg vlot leest en door zijn knappe insteek fris en nieuw is. Het kon me niet altijd helemaal blijven boeien maar toch een aanrader.
December 28, 2021
Een Vlaamse, van vitriool verzadigde burleske. Maar ongetwijfeld is het uit één of ander doublet van levens gegrepen.
October 13, 2013
Over het debuut van Christophe van Gerrewey schreef Peter Verhelst: ‘Op de hoogte’ is even hilarisch, herkenbaar gênant, onnozel, mooi en groots als het leven zelf. Geschreven door een auteur die goed weet hoe hij een lezer tegelijk om de tuin kan leiden en in de tuin van de literatuur kan lokken.’
Van Gerrewey beschikt bovendien over een lange adem en een goed gevulde pen die ellenlange zinnen kan produceren. Zijn geëmmer over en gewentel in onbenullige details is inderdaad soms gênant, of is het alleen maar de volstrekt hulpeloze ondertoon die zulke gêne veroorzaakt? In een poging om de gebeurtenissen te reconstrueren die tot de breuk met zijn geliefde hebben geleid, schrijft de ik-persoon haar een brief. Of geen brief eigenlijk, dat is niet mogelijk volgens hem, hij kan haar ‘… geen ouderwetse brief schrijven, ten eerste omdat wat ik nu denk of voel zodra ik het heb neergeschreven twijfelachtig is geworden, en ten tweede omdat het idee dat jij het bent die deze brief leest, in jouw nieuwe appartement, dat een half jaar nadat je erin bent getrokken alleen voor mij nog nieuw is gebleven, voldoende is om mij voor de zoveelste keer onzeker te maken. Als ik echt nog met of tot jou zou kunnen spreken, dan zou een brief niet meer nodig zijn.’
En dus kiest hij ervoor een boek te schrijven, ‘een manier om mensen toe te spreken op een leugenachtige manier zonder dat zij daar een probleem mee hebben’. Maar zijn boek zal niet het zoveelste zijn dat ‘volstrekt ongevaarlijk en onschadelijk’ is gemaakt en dus geen enkele betekenis heeft voor de lezer noch de schrijver, neen, ‘als ik een boek schrijf dan zal ik het gebruiken en misbruiken voor mijn eigen doeleinden, dan zal ik zo egoïstisch mogelijk alleen maar aan mezelf denken, wat dus niet wil zeggen dat het de feitelijke waarheid zal bevatten, maar dat het door middel van gebeurtenissen mijn waarheid zal bevatten en niet de waarheid van iemand anders, dat het iets zal bewaren van wat ik heb meegemaakt en dat het ook iets zal overbrengen op de persoon met en door wie ik dat heb meegemaakt, en de tien, honderd of duizend lezers die daarbij komen kijken, en die zich nu en dan onvermijdelijk aangesproken zullen weten, al was het maar door dat vreemde voornaamwoord ‘jij’ dat als grove zandkorrels door deze tekst is gestrooid, die lezers, of ze nu bestaan of niet, zal ik misbruiken om de illusie van fictie en amusement hoog te houden, terwijl alles wat er gebeurt alleen maar zowel fatale als belachelijke ernst is.’
Belachelijke ernst. Mooi en treurig is dat.
Van Gerrewey beschikt bovendien over een lange adem en een goed gevulde pen die ellenlange zinnen kan produceren. Zijn geëmmer over en gewentel in onbenullige details is inderdaad soms gênant, of is het alleen maar de volstrekt hulpeloze ondertoon die zulke gêne veroorzaakt? In een poging om de gebeurtenissen te reconstrueren die tot de breuk met zijn geliefde hebben geleid, schrijft de ik-persoon haar een brief. Of geen brief eigenlijk, dat is niet mogelijk volgens hem, hij kan haar ‘… geen ouderwetse brief schrijven, ten eerste omdat wat ik nu denk of voel zodra ik het heb neergeschreven twijfelachtig is geworden, en ten tweede omdat het idee dat jij het bent die deze brief leest, in jouw nieuwe appartement, dat een half jaar nadat je erin bent getrokken alleen voor mij nog nieuw is gebleven, voldoende is om mij voor de zoveelste keer onzeker te maken. Als ik echt nog met of tot jou zou kunnen spreken, dan zou een brief niet meer nodig zijn.’
En dus kiest hij ervoor een boek te schrijven, ‘een manier om mensen toe te spreken op een leugenachtige manier zonder dat zij daar een probleem mee hebben’. Maar zijn boek zal niet het zoveelste zijn dat ‘volstrekt ongevaarlijk en onschadelijk’ is gemaakt en dus geen enkele betekenis heeft voor de lezer noch de schrijver, neen, ‘als ik een boek schrijf dan zal ik het gebruiken en misbruiken voor mijn eigen doeleinden, dan zal ik zo egoïstisch mogelijk alleen maar aan mezelf denken, wat dus niet wil zeggen dat het de feitelijke waarheid zal bevatten, maar dat het door middel van gebeurtenissen mijn waarheid zal bevatten en niet de waarheid van iemand anders, dat het iets zal bewaren van wat ik heb meegemaakt en dat het ook iets zal overbrengen op de persoon met en door wie ik dat heb meegemaakt, en de tien, honderd of duizend lezers die daarbij komen kijken, en die zich nu en dan onvermijdelijk aangesproken zullen weten, al was het maar door dat vreemde voornaamwoord ‘jij’ dat als grove zandkorrels door deze tekst is gestrooid, die lezers, of ze nu bestaan of niet, zal ik misbruiken om de illusie van fictie en amusement hoog te houden, terwijl alles wat er gebeurt alleen maar zowel fatale als belachelijke ernst is.’
Belachelijke ernst. Mooi en treurig is dat.
February 9, 2014
Christophe Van Gerrewey schrijft een meta-roman over het schrijven van een romanbrief (briefroman? romanbriefroman?) die gericht is aan een ex-geliefde. Hij houdt van lange zinnen en zeurt een beetje als een ouwe zak. Gelukkig kan Christophe Van Gerrewey ook heel goed schrijven.
Eigenlijk is dit geen verhaal over een stukgelopen liefde, want daar is het boek veel te gesloten voor. De schrijver trippelt grinnikend maar bloedernstig om de intieme momenten heen en kiest er in plaats voor om details uit te vergroten. Een unieke aanpak voor een boek dat eigenlijk niet zo veel te vertellen heeft en dat -mocht het met minder overduidelijke kunde geschreven zijn- absoluut niet te genieten zou zijn.
Eigenlijk is dit geen verhaal over een stukgelopen liefde, want daar is het boek veel te gesloten voor. De schrijver trippelt grinnikend maar bloedernstig om de intieme momenten heen en kiest er in plaats voor om details uit te vergroten. Een unieke aanpak voor een boek dat eigenlijk niet zo veel te vertellen heeft en dat -mocht het met minder overduidelijke kunde geschreven zijn- absoluut niet te genieten zou zijn.
September 12, 2024
9/10. I too will one day write a book in form of a letter to my ex, as a method of dealing with the breakup. The writer is really prone to long and complicated sentences, which I usually unsuccesfully use, not realizing how easy it is to get lost in them. A very good insight into a one-sided narration and understanding of a relationship, and how our memories of it can change after the bitter taste of a breakup. A fantastic conclusion, where despite again putting words into his ex's mouth, he finally accepted reality and might have actually achieved a desired result from this writing - finding out where it went wrong, how she is not the only one to blame, how to get over it all and how to better himself in the future.
(Side note: read it traslated to Slovene)
(Side note: read it traslated to Slovene)
September 2, 2018
This was both an easy read and a very heavy one at the same time. I could personally connect to this book, as it (for some reason) described my past relationship in great detail and I ended up connecting to both characters at different times. Those were the reasons I liked the book, but also the ones I'll use to NOT recommend it.. I feel like it was something strangely personal to me and I know very few people would feel the same way and would be able to connect to it.
May 11, 2020
I read this book as part of the EUPL book club group. It's an interesting twist on modern novel, very little formatting and chapter structure, more train of thought through various events that were pinpoints in an old relationship. While overall we follow the point-of-view from the man's perspective, at the end, this is flipped into an almost meta-story focusing on a woman's side. It was an interesting concept, though some sections I skimmed at best.
September 27, 2018
Не е точно роман, а мрънкането на един изоставен, среден по всички показатели (произход, състояние, обществено положение) мъж за причините за провал на странна връзка.
Останах с усещането, че съвременните фламандци живеят скучно, ориентирани са само към дребнаво потребление и са перманентно депресирани.
А високомерното непознаване на душевността на домашните любимци и неадекватното поведение при отглеждането им като следствие, направо ме разстрои.
Вече не съм убедена, че осиновяването на бездомни животни на запад е за добро.
Останах с усещането, че съвременните фламандци живеят скучно, ориентирани са само към дребнаво потребление и са перманентно депресирани.
А високомерното непознаване на душевността на домашните любимци и неадекватното поведение при отглеждането им като следствие, направо ме разстрои.
Вече не съм убедена, че осиновяването на бездомни животни на запад е за добро.
September 11, 2020
Es un libro singular. Narra la historia de una ruptura y, aún sin haber pasado por algo parecido, es muy fácil empatizar con los personajes. Como punto positivo destacaría el final.
Sin embargo, me costó acabarlo. No acabé de conectar con la historia hasta el punto de tener ganas de seguir leyendo para saber qué pasaba después.
Sin embargo, me costó acabarlo. No acabé de conectar con la historia hasta el punto de tener ganas de seguir leyendo para saber qué pasaba después.
October 21, 2024
Boek leest vlot weg. Interessante insteek.
October 2, 2025
Mirror, mirror on the wall what is the silent killer of adult intimate relationships?
Thank you for the analysis!
Thank you for the analysis!
December 9, 2013
Het is uit met jouw lief en je wil hier toch wel even over reflecteren; wat was er goed en waarom liep het mis. Maar hoe doe je die reflectie nu praktisch? Een telefoon naar jouw lief? Niet echt aangewezen. Een brief naar jouw lief? Brieven zijn te kort om alles grondig door te praten dus ... onmiddellijk maar een boek. De lezer is dan wel verplicht om het treurig gezanik er bij te nemen. Je zou het zelfs op je zenuwen kunnen krijgen van de lange doordrammige beschouwingen over het solitair leven met de poes Muisje. Kortom, het idee om via een boek een communicatie met jouw vroeger lief aan te gaan is misschien wel goed gevonden, de gebruikte taal is overigens volledig conform dit idee, maar als lezer moet je toch veel moeite doen om het interessant te blijven vinden. De auteur, of beter de schrijver van de briefboek (of is het boekbrief) kan toch wel een eindje zagen. Op een paar momenten, o.a. op het einde van het boek, komt het lief zelf aan het woord, een beetje gekunsteld, misschien wel goed gevonden, maar toch niet echt overtuigend. Het is duidelijk dat de auteur veel in zijn mars heeft. Ook al heb ik me zelf moeten verplichten het boek niet opzij te leggen, ik heb toch enige bewondering voor de auteur en ben dan ook maar begonnen aan zijn tweede boek "Trein met vertraging".
September 23, 2013
Mooi geschreven boek over een slecht afgelopen relatie.
p. 54:
'In tranen ben jij meteen uitgebarsten, het deed je denken aan die keer dat je als kind met je vader op bezoek was bij de buren en van de buurman een kartonnen pakje vruchtensap had gekregen, met een rietje. Je had dit kartonnen doosje op een vensterbank gezet om naar de kippen te gaan kijken in de tuin, en toen jullie terugkwamen, werd het drankje volledig gekoloniseerd door een horde mieren, waarvan de dappersten, als in een tunnel, op één rij, in het rietje naar binnen drongen, als een vastberaden reddingsploeg die mijnwerkers gaat bevrijden, maar waarvan in werkelijkheid elk lid een zoete verdrinkingsdood tegemoet liep. Ook toen was je in tranen uitgebarsten, de buurman heeft je willen troosten door in de keuken naar een nieuw pakje op zoek te gaan, maar helaas, het was het laatste, alles wat hij je heeft kunnen aanbieden was een glas kraanwater.'
p. 54:
'In tranen ben jij meteen uitgebarsten, het deed je denken aan die keer dat je als kind met je vader op bezoek was bij de buren en van de buurman een kartonnen pakje vruchtensap had gekregen, met een rietje. Je had dit kartonnen doosje op een vensterbank gezet om naar de kippen te gaan kijken in de tuin, en toen jullie terugkwamen, werd het drankje volledig gekoloniseerd door een horde mieren, waarvan de dappersten, als in een tunnel, op één rij, in het rietje naar binnen drongen, als een vastberaden reddingsploeg die mijnwerkers gaat bevrijden, maar waarvan in werkelijkheid elk lid een zoete verdrinkingsdood tegemoet liep. Ook toen was je in tranen uitgebarsten, de buurman heeft je willen troosten door in de keuken naar een nieuw pakje op zoek te gaan, maar helaas, het was het laatste, alles wat hij je heeft kunnen aanbieden was een glas kraanwater.'
November 16, 2012
Vermakelijk boek over een mislukte relatie. De ik-persoon schrijft een minutieus epistel aan zijn ex-vriendin om haar geheel en al op de hoogte te brengen van zijn leven na hun relatie. De verslagen over de verschillende logeerpartijen die het stel heeft ondernomen toen ze nog bij elkaar waren zijn even hilarisch als flauw en misschien langdradig. De wending op het eind van het boek is erg leuk gevonden maar het boek blijft toch ook iets gekunstelds hebben.
May 30, 2018
'Dat vind ik niet fijn', hoor ik je nog zeggen...
'Oh! Excuseer - ik was het even vergeten: fijn is een van die woorden die door jou waren verboden, omdat ik ze te vaak en te onbewust gebruikte, en omdat ik naar synoniemen moest zoeken.'
De overgang van de bespiegelingen van de ik-persoon naar de spiegel die de ex-vriendin de schrijver voorhoudt, is subliem. Pas dan wordt het duidelijk waarom de relatie stuk gelopen is.
'Oh! Excuseer - ik was het even vergeten: fijn is een van die woorden die door jou waren verboden, omdat ik ze te vaak en te onbewust gebruikte, en omdat ik naar synoniemen moest zoeken.'
De overgang van de bespiegelingen van de ik-persoon naar de spiegel die de ex-vriendin de schrijver voorhoudt, is subliem. Pas dan wordt het duidelijk waarom de relatie stuk gelopen is.
March 11, 2014
Alleen al het briljante laatste stuk waarin de 'schrijver van de brief' zich verplaatst in de rol van zijn ex-geliefde maakt van deze roman een topper. Zonder gekunsteld over te komen is dit een straf staaltje schrijftechniek. Maar ook de rest van de roman is meer dan de moeite. Kleine anekdotes tonen hoe de twee protagonisten in elkaar zitten en hoe ze zich verhouden, wetende dat we door de bril kijken van slechts één partij. Indrukwekkend debuut!
March 10, 2014
Alleen de tweede stem - die van de ex - kon me in de laatste pagina's boeien, maar dan manifesteert die zich plots als het product van een literair spel: ergens interessant, maar een oud liedje... Hoewel ik met dit boek dus helemaal niks opschiet, maar graag op de trein zit, overweeg ik toch ook, zij het aarzelend, Trein met vertraging te lezen (het exemplaar uit de bib).
June 2, 2016
Soms lees je een boek op het exact juiste moment in je leven. Dit was er zo eentje. Dankjewel Christophe voor de inzichten (die ik wel al had), maar nu kon reflecteren en relativeren. Dat is wat goede literatuur met je kan doen. De volgende keer dat ik je zie lopen in Gent, krijg je een dikke vette knipoog van mij.
December 14, 2013
Vermakelijk en inzichtelijk verslag van een stukgelopen liefde. Het laatste stuk van het boek, waar de ex-vriendin aan het woord komt, brengt het verhaal in evenwicht. Dat deel had van mij langer mogen zijn.
February 4, 2014
Je duikt in 'Op de hoogte' en komt 188 bladzijden later weer boven met een wawh ! Wat een debuut. Wat een schrijver, wat een vakman. Een gebroken relatie wordt uit de doeken gedaan in een knap gecomponeerde, hilarische, erg genietbare roman.
June 8, 2012
"Ik geef toe, het boek heeft zo zijn momenten, zeker naar het einde toe - maar gelukkig is het lang niet goed genoeg om ooit vertaald te worden." (p.186)
February 6, 2013
Een aansprekende brief die de puzzelstukjes van een verbroken relatie bij elkaar probeert te harken. Het einde, waarin de vriendin zogenaamd aan het woord komt, is het mooiste.
February 13, 2013
Het relaas van een verbroken relatie, pijnlijk herkenbaar.
Houdt het midden tussen een brief en een roman, wat ruimte biedt voor het perspectief en de stem van de vriendin (in het slot).
Houdt het midden tussen een brief en een roman, wat ruimte biedt voor het perspectief en de stem van de vriendin (in het slot).
July 30, 2013
Het boek las wel vlotjes en het is mooi geschreven
maar toch... not my cup of tea.
maar toch... not my cup of tea.
December 10, 2017
Geïntrigeerd door de insteek, enorm ontgoocheld door de uitwerking. De aaneenschakeling van zinnen van 5 regels gaat na een tijdje echt vervelen.
March 3, 2021
vlámské možnosti milostného románu z roku 2012.
nope.
nope.
Displaying 1 - 30 of 30 reviews