Ο άνθρωπος που πέθανε περπατώντας

by Maxim Gorky, Maksim Gorkij, Ακύλας Αλέξης (Translator)

Ο άνθρωπος που δεν “είναι από δω”, ο άνθρωπος που “πεθαίνει περπατώντας” δεν θα πάει πια πουθενά και δεν θα νιώσει άλλο κούραση. Παράξενο πώς δε σκέφθηκα να σηκώσω το καπέλλο μου και να δω πώς ήταν. Οι νεκροί, αλήθεια, είναι μονότονοι. Ο χιουμορίστας Μαρκ Τουαίν στην κάσα του έμοιαζε με τον τραγικό Φρειδερίκο Νίτσε, κι ο Νίτσε νεκρός μου θύμιζε έναν ταπεινό μηχανικό του σταθμού της Κριβάϊας Μούζκα

110 pages, Paperback

Published January 1, 1977

About the author

Russian writer Aleksei Maksimovich Peshkov (Russian: Алексей Максимович Пешков) supported the Bolshevik revolution of 1917 and helped to develop socialist realism as the officially accepted literary aesthetic; his works include The Life of Klim Samgin (1927-1936), an unfinished cycle of novels.

This Soviet author founded the socialist realism literary method and a political activist. People also nominated him five times for the Nobel Prize in literature. From 1906 to 1913 and from 1921 to 1929, he lived abroad, mostly in Capri, Italy; after his return to the Soviet Union, he accepted the cultural policies of the time.

Reviews

[Ian D · Rating 3 out of 5]

Παραφράζοντας τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο στην αγαπημένη μου Κερένια κούκλα, πρόκειται για μια ιστορία απλή και λυπητερή γιατί απλή και λυπητερή είναι η ζωή.
Ένας ταπεινός, σχεδόν ασήμαντος νέος, μικροαστός, καταπιεσμένος. Θα μπορούσε να μας είναι αδιάφορος αλλά από ένα Gorky κάθε άλλο από αδιάφορος θα μπορούσε να είναι. Για το έργο δεν έχω κάτι να πω.

Για τα (άθλια) ελληνικά της μετάφρασης - κοινός παρονομαστής της συντριπτικής πλειοψηφίας των μεταφράσεων από το '70 μέχρι και σχετικά πρόσφατα - έχω να πω πολλά. Καραγάτσηδες δε θα γίνετε, οπότε μην προσπαθείτε να αντιγράψετε στυλ και ύφος που δε θα σας ανήκουν: και ενώ "το δίχως άλλο", το "μα την αλήθεια" (said no one, ever!), το "γιομάτος" και το "πλέρια" δεν είναι γραμματικώς λανθασμένα αλλά αντικατοπτρίζουν περισσότερο το γλωσσικό ιδίωμα της εποχής τους, το "μυστηριώδικος", το "τότες" και το "συνέβηκε" είναι (και υποψιάζομαι ήταν πάντα).
Ευχή και κατάρα στους υποψήφιους αναγνώστες: ο μεταφραστής να έχει πληρωθεί σε ευρώ!

[Ορφέας Μαραγκός · Rating 4 out of 5]

Με κέρδισε κυρίως η ατμόσφαιρα παρακμής, και ο τρόπος αφήγησης της ιστορία του Πλάτωνα (υιού του Βασίλη Ερεμίν) που ξεκινάει από ένα τυχαίο περιστατικό και καταλήγει στο ότι πιθανότατα δεν είχε καμιά σχέση με το συμβάν.

Όσο για τους χαρακτήρες είναι άνθρωποι που σου προκαλούν το ενδιαφέρον, ακριβώς επειδή είναι ανούσιοι και δεν έχουν τίποτα το ενδιαφέρον. Η ζωή κυλά και ο συγγραφέας/αφηγητής είναι εκτός της ιστορία παρακολουθώντας έτσι τα γεγονότα να εκτυλίσσονται και απλώς να συμβαίνουν απαξιώνοντας με ένα αρκετά μισανθρωπικό και πεσιμιστικό τρόπο να ασχοληθεί μαζί τους.

Το βρήκα εξαιρετικό, και εξαιρετικά μικρό (110 σελίδες πόκετ σάιζ) διαβάζεται μονορούφι.
3,5 / 5

[Vaios · Rating 3 out of 5]

Αρκετά φιλοσοφικό, μία απλή ιστορία