What do you think?
Rate this book
Aukojimo pelkė
Yra vietų, kur mirusieji nenurimsta...
Šiaurės Švedijoje plyti daug pelkynų, kur dar akmens amžiuje dievams buvo aukojami žmonės. Biologė Natali, atvykusi į mažą kaimelį šalia pelkės, imasi ją tyrinėti. Tačiau greitai paaiškėja, kad šis kaimelis kažkada buvo jos vaikystės namai – vieta, kurioje nutiko daug siaubingų dalykų. Natali bijo pelkynų, bet kartu jaučia jiems protu nesuvokiamą trauką.
Vieną gūsingą rudens naktį prie pat pelkės Natali randa sąmonės netekusį vyrą pilnomis kišenėmis aukso – būtent taip senovėje, anot legendų, dievams ir buvo aukojami žmonės. O netoli kūno – ką tik iškastą kapą. Ar pelkė šaukiasi naujų aukų, kaip puse lūpų kalba prietaringi kaimo žmonės? O gal vis dėlto tai žmogiškojo blogio padariniai?
Šiaurės Švedijoje plyti daug pelkynų, kur dar akmens amžiuje dievams buvo aukojami žmonės. Biologė Natali, atvykusi į mažą kaimelį šalia pelkės, imasi ją tyrinėti. Tačiau greitai paaiškėja, kad šis kaimelis kažkada buvo jos vaikystės namai – vieta, kurioje nutiko daug siaubingų dalykų. Natali bijo pelkynų, bet kartu jaučia jiems protu nesuvokiamą trauką.
Vieną gūsingą rudens naktį prie pat pelkės Natali randa sąmonės netekusį vyrą pilnomis kišenėmis aukso – būtent taip senovėje, anot legendų, dievams ir buvo aukojami žmonės. O netoli kūno – ką tik iškastą kapą. Ar pelkė šaukiasi naujų aukų, kaip puse lūpų kalba prietaringi kaimo žmonės? O gal vis dėlto tai žmogiškojo blogio padariniai?
288 pages, Hardcover
First published January 12, 2018
88 people are currently reading
2759 people want to read
About the author
Susanne Jansson
5 books71 followersSusanne Jansson (1972) was born in Åmål, Sweden and later moved to Gothenburg to work in advertising and then to New York to study photography. After returning to Sweden, she worked as a freelance photographer while studying journalism, and spent her professional life combining her work as a photographer with being a freelance journalist focusing on reportage and profile stories in areas such as culture, film, music, and literature.
She made her debut in 2017 with the suspense novel The Forbidden Place which was published in 24 territories around the world.
Susanne Jansson passed away in the summer of 2019 after a courageous fight with cancer. Her second novel, Winter Water, was published posthumously by Wahlström & Widstrand in August, 2020.
She made her debut in 2017 with the suspense novel The Forbidden Place which was published in 24 territories around the world.
Susanne Jansson passed away in the summer of 2019 after a courageous fight with cancer. Her second novel, Winter Water, was published posthumously by Wahlström & Widstrand in August, 2020.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 381 reviews
September 20, 2018
I loved this fantastic piece of Scandi-Noir far more than I expected to, I have grown to be a little weary of the over top blood fests that often characterise this genre and this novel made a welcome change. This is a deeply atmospheric mystery set in the village of Mossmarken, in the ancient desolate, remote wetlands of Sweden, subject to constant dripping drizzles, storms, mists and veils of fogs. It is an area rich in superstitions, legends and mythology, where people disappear, never to be seen again, where the bogs demand their sacrifices for locals to stay safe. An Iron Age girl, Lingonberry Girl, found in the bogs is now displayed in a museum. Biologist Nathalie Strom arrives from Gothenburg, renting a cabin in the grounds of Quagmire Manor, looking to finish her doctoral dissertation on 'How the Greenhouse Effect Influences the Process of Decomposition in the Wetlands' with her final experiments.
Nathalie is no stranger to the area, she grew up there until she was 12 years old when a tragic set of events blew her world apart. Those events have made denial and repression her drugs of choice, determining her career choices where science and experiments, processes and sequences, induce a strong sense of calm in her, all under her rigorous control, as opposed to the incomprehensibilities of what happened to her when she was a child. Against her better judgement, she lets Johannes, an art student, help with her experiments, letting her barriers down as she gets personally involved with him. One day, she finds him in the hostile bogs after being seriously attacked, with his life hanging by a thread, his pockets weighed down by coins and in a coma. Nathalie finds a dug out peat grave near to where she found Johannes. Detective Leif Berggen, and Maya, artist and police photographer, look for the grave but it has disappeared into thin air. But then the ancient boglands begin to give up their bodies of the recent dead and Nathalie's painful and haunting memories begin to return.
Jannson has written a beautifully compelling and gripping mystery, with a location that serves as a central character in its own right, exerting its own sense of all encompassing chilling menace, a terrifying boglands and a local community with their buried secrets. The photographer, Maya, adds philosophical undertones to the story, and both she and Nathalie have the remarkable ability of becoming at one with the landscape and communing with it. The issues of mental health in the face of heartbreaking tragedies faced by the local community are central to this novel. I found myself completely immersed in the story, finding it intensely gripping and the fascinating wetlands location just drew me in as if I was there, so vibrant were the descriptions. A brilliant read that I recommend highly, especially for those who love their Scandi-Noir. Many thanks to Hodder and Stoughton for an ARC.
Nathalie is no stranger to the area, she grew up there until she was 12 years old when a tragic set of events blew her world apart. Those events have made denial and repression her drugs of choice, determining her career choices where science and experiments, processes and sequences, induce a strong sense of calm in her, all under her rigorous control, as opposed to the incomprehensibilities of what happened to her when she was a child. Against her better judgement, she lets Johannes, an art student, help with her experiments, letting her barriers down as she gets personally involved with him. One day, she finds him in the hostile bogs after being seriously attacked, with his life hanging by a thread, his pockets weighed down by coins and in a coma. Nathalie finds a dug out peat grave near to where she found Johannes. Detective Leif Berggen, and Maya, artist and police photographer, look for the grave but it has disappeared into thin air. But then the ancient boglands begin to give up their bodies of the recent dead and Nathalie's painful and haunting memories begin to return.
Jannson has written a beautifully compelling and gripping mystery, with a location that serves as a central character in its own right, exerting its own sense of all encompassing chilling menace, a terrifying boglands and a local community with their buried secrets. The photographer, Maya, adds philosophical undertones to the story, and both she and Nathalie have the remarkable ability of becoming at one with the landscape and communing with it. The issues of mental health in the face of heartbreaking tragedies faced by the local community are central to this novel. I found myself completely immersed in the story, finding it intensely gripping and the fascinating wetlands location just drew me in as if I was there, so vibrant were the descriptions. A brilliant read that I recommend highly, especially for those who love their Scandi-Noir. Many thanks to Hodder and Stoughton for an ARC.
September 20, 2018
3.5 stars rounded up to 4. In the remote Swedish wetlands lies Mossmarkens: the village on the edge of the mire where, once upon a time, people came to leave offerings to the gods. Biologist Natalie came to study the peat bogs. But she has a secret: Mossmarken,was once her home, a place where terrible things happened. She has returned at last, determined to confront her childhood trauma and find out the truth.
Natalie is doing field experiments for her Doctoral thesis on Wetlands, but this is not the only reason Natalie is there, Natalie used to live there. She discovers an old friend, Johannes, there. He's been badly beaten and had been weighted down with coins. The police think he was an intended sacrifice. Superstitions have developed about the bog. Sacrifices have been made and spirits live and haunt there. But who is to blame for the people that are disappearing?
I would say that this book, in my opinion, is more thriller than horror, though it does have some creepy moments. The plot has a slow pace that then allows the tension to build. There is also a lot of twist and turns. Natalie's story, we slowly learn, she has repressed for fourteen years, but gradually her memories are coming back. Another book where to say more would be spoiling the story for everyone else. I did enjoy this book.
I would like to thank NetGalley, Hodder & Stoughton and the author Susanne Jansson for my ARC in exchange for an honest review.
Natalie is doing field experiments for her Doctoral thesis on Wetlands, but this is not the only reason Natalie is there, Natalie used to live there. She discovers an old friend, Johannes, there. He's been badly beaten and had been weighted down with coins. The police think he was an intended sacrifice. Superstitions have developed about the bog. Sacrifices have been made and spirits live and haunt there. But who is to blame for the people that are disappearing?
I would say that this book, in my opinion, is more thriller than horror, though it does have some creepy moments. The plot has a slow pace that then allows the tension to build. There is also a lot of twist and turns. Natalie's story, we slowly learn, she has repressed for fourteen years, but gradually her memories are coming back. Another book where to say more would be spoiling the story for everyone else. I did enjoy this book.
I would like to thank NetGalley, Hodder & Stoughton and the author Susanne Jansson for my ARC in exchange for an honest review.
August 6, 2020
"Het aspect van de mysterieuze verdwijningen is echt datgene dat mij aansprak in dit alles en ook het feit dat hier wel één of andere verklaring achter moest zitten"
https://elinevandm.wordpress.com/2020...
https://elinevandm.wordpress.com/2020...
April 5, 2019
Ein typischer schwedischer Krimi mit Feuchtigkeit, Kälte und Moorleichen. Leider auch mit einem Schuss Romantik (den ich regelmäßig abstrafen muss) und etwas schwülstiger überperformender Sprachakrobatik vor allem bei der Beschreibung der Landschaft und den Gefühlen der Protagonistinnen, von denen ich aber nicht weiß, ob ich sie der Autorin oder dem Übersetzer anlasten muss. Außerdem wird es ein bisschen kurios, wenn die in der Geschichte handelnden schwedischen Figuren (bzw. die Autorin) auf weltmännisch machen, und sie englische Zitate beim Reden einstreuen, das passt manchmal wie die Faust aufs Auge.
Ganz selten blitzt so etwas wie Humor auf, wenn Inspektor Leif ein schwurblerisches Werbeplakat interpretiert:
"Nichts - und wir meinen wirklich NICHTS - ist unmöglich. MatrixMind lehrt Dich wie Du die Quantenphysik und die Wunder der Gravitationskraft in Deinem Alltag einsetzen kannst, um das Leben zu leben, das Du Dir wünschst." [...]
Also lustig ist das wirklich nicht. Verärgert warf er [Leif] den Kopf zurück. Überall schießen diese Esoterik- Idioten aus dem Boden und schmieren die Quantenphysik wie Ketchup auf ihren Lieblingsglauben."
Der Krimiplot ist in gewohnter schwedischer Qualität, lustiges Mörderraten unter vielen Verdächtigen in einer überschaubaren Dorfgemeinschaft und eine nicht unbedingt vorhersehbare Auflösung der Tat und des Motivs.
Fazit. Nicht schlecht für zwischendurch, aber die schwülstige Sprache und die romantischen Anwandlungen der weiblichen Protagonisten haben mich erwartungsgemäß genervt, weshalb ich die fast 3,5 Sterne diesmal abrunde.
Ganz selten blitzt so etwas wie Humor auf, wenn Inspektor Leif ein schwurblerisches Werbeplakat interpretiert:
"Nichts - und wir meinen wirklich NICHTS - ist unmöglich. MatrixMind lehrt Dich wie Du die Quantenphysik und die Wunder der Gravitationskraft in Deinem Alltag einsetzen kannst, um das Leben zu leben, das Du Dir wünschst." [...]
Also lustig ist das wirklich nicht. Verärgert warf er [Leif] den Kopf zurück. Überall schießen diese Esoterik- Idioten aus dem Boden und schmieren die Quantenphysik wie Ketchup auf ihren Lieblingsglauben."
Der Krimiplot ist in gewohnter schwedischer Qualität, lustiges Mörderraten unter vielen Verdächtigen in einer überschaubaren Dorfgemeinschaft und eine nicht unbedingt vorhersehbare Auflösung der Tat und des Motivs.
Fazit. Nicht schlecht für zwischendurch, aber die schwülstige Sprache und die romantischen Anwandlungen der weiblichen Protagonisten haben mich erwartungsgemäß genervt, weshalb ich die fast 3,5 Sterne diesmal abrunde.
July 6, 2019
Η Νάταλι επιστρέφει μετα από πολλά χρόνια στη γενέτειρά της για να ολοκληρώσει τη διατριβή της στη βιολογία στον κοντινό βάλτο.
Ένα βραδυ, βρίσκει αναίσθητο έναν άντρα και καλεί τις Αρχές. Σύντομα, ανακαλύπτεται ενα άλλο πτώμα στο βάλτο. Παλιές ιστορίες και τοπικές δεισιδαιμονίες, περιπλέκουν την κατάσταση.
Τι συμβαίνει άραγε;
Μια αρκετά καλή προσπάθεια αποτελεί το συγκεκριμμένο βιβλιο, που ειναι και το ντεμπούτο της συγγραφέως.
3,5 αστέρια
Ένα βραδυ, βρίσκει αναίσθητο έναν άντρα και καλεί τις Αρχές. Σύντομα, ανακαλύπτεται ενα άλλο πτώμα στο βάλτο. Παλιές ιστορίες και τοπικές δεισιδαιμονίες, περιπλέκουν την κατάσταση.
Τι συμβαίνει άραγε;
Μια αρκετά καλή προσπάθεια αποτελεί το συγκεκριμμένο βιβλιο, που ειναι και το ντεμπούτο της συγγραφέως.
3,5 αστέρια
June 4, 2018
Os fãs de Dolores Redondo e Paula Hawkins vão adorar O Pântano dos Sacrifícios.
Reunindo mitologia com uma dose q.b. de mistério, a nova aposta da Topseller que foi um dos livros mais disputados na Feira do Livro de Londres de 2017, revela ser uma excelente e viciante leitura abarcando os mais variados géneros literários.
A minha expetativa era grande. De tal forma que, mal recebi a leitura de avanço, parti logo para a sua leitura, deixando outros livros a meio.
4,5 leitura viciante
Opinião completa: http://marcadordelivros.blogspot.com/...
Reunindo mitologia com uma dose q.b. de mistério, a nova aposta da Topseller que foi um dos livros mais disputados na Feira do Livro de Londres de 2017, revela ser uma excelente e viciante leitura abarcando os mais variados géneros literários.
A minha expetativa era grande. De tal forma que, mal recebi a leitura de avanço, parti logo para a sua leitura, deixando outros livros a meio.
4,5 leitura viciante
Opinião completa: http://marcadordelivros.blogspot.com/...
July 31, 2018
Um livro diferente do que estou acostumada a ler mas muito bom, sem dúvida. Fala de sacrifícios humanos em troca de oferendas por “parte da natureza”. É um tema muito original e que remete a passados de certas povoações. Para além de tudo isto vem recheado de mistérios sobre os assassinatos que decorreram na região.
September 10, 2024
Visiškai visiškai mano kūrinys. Labiausiai papirko savo tamsuma, niūrumu ir kylančia įtampa. Čia nėra tyškančių kraujų, bet už tat čia yra vaizdingi skandinaviški gamtos aprašymai- tarsi pats eitum knygos puslapiais kaip per pelkę klampiais takeliais viešpataujant prieblandai, ir kai tave išgąsdina netikėtai pakilęs nuo šakos paukštis, kai krūptelni ir gręžiojies sau per petį... Uuuu...
September 20, 2018
'The Forbidden Place' is Susanne Jansson's debut novel, and it's an intriguing one at that! The premise is highly original and had me excited to get started reading. The setting is the most prominent character is this novel, the village of Mossmarken, in the remote Swedish wetlands is is one of the most interesting things about this deeply atmospheric mystery. Being a lover of Scandi-Noir, I was instantly drawn to this as a result. I appreciated the use of mythology to deepen the mystery and create a supernatural element, adding further interest to the tale.
Nathalie, a biologist, has returned to the village of Mossmarken, where she spent her formative years, in order to study the peat bogs for her university dissertation and knows all too well the terrible events which occurred when she was growing up in the area. Soon bodies start showing up around the mire, with the superstitious locals claiming it's the bog calling out for sacrifices. Non-believers inversely claim that it's evil in human form that is responsible for the deaths.
A chilling setting, a community with a multitude of buried secrets and discussion of philosophical principles make this an unmissable tale. Being a mental health campaigner, the fact that MH was put front and centre in the story meant a lot to me. The descriptions were so vivid that I felt transported to the eerie locations and was completely immersed in a story so intensely compelling that I raced through it. I can see why some people had issues with the way it was written. Jansson's prose is highly descriptive and may feel as though the book rarely moves forward or does so in a pedestrian fashion. If you aren't a fan of this writing style, this is most likely not for you. Being an admirer of Haruki Murakami, who writes in exactly the same style, this suited me to a t. I look forward to picking up more of her work.
Many thanks to Mulholland Books for an ARC. I was not required to post a review, and all thoughts and opinions expressed are my own.
Nathalie, a biologist, has returned to the village of Mossmarken, where she spent her formative years, in order to study the peat bogs for her university dissertation and knows all too well the terrible events which occurred when she was growing up in the area. Soon bodies start showing up around the mire, with the superstitious locals claiming it's the bog calling out for sacrifices. Non-believers inversely claim that it's evil in human form that is responsible for the deaths.
A chilling setting, a community with a multitude of buried secrets and discussion of philosophical principles make this an unmissable tale. Being a mental health campaigner, the fact that MH was put front and centre in the story meant a lot to me. The descriptions were so vivid that I felt transported to the eerie locations and was completely immersed in a story so intensely compelling that I raced through it. I can see why some people had issues with the way it was written. Jansson's prose is highly descriptive and may feel as though the book rarely moves forward or does so in a pedestrian fashion. If you aren't a fan of this writing style, this is most likely not for you. Being an admirer of Haruki Murakami, who writes in exactly the same style, this suited me to a t. I look forward to picking up more of her work.
Many thanks to Mulholland Books for an ARC. I was not required to post a review, and all thoughts and opinions expressed are my own.
October 11, 2018
Oh dear. I got completely bogged down with The Forbidden Place (no pun intended). So much hype about the book and yet, for me, it's a slow burner that never really gets going until near the end.
Nathalie returns to her childhood home in Mossmarken, a village on the edge of a mire in the remote Swedish wetlands. Rents a cottage on the estate of the local manor in order to carry out studies on emissions from the mire. The same mire where 'The Lingonberry Girl' had been found, a body dating back to 300 bc. The same location where her parents had died when she was just twelve years old. And then there is Maya, an artist interested in the bog as a site of mystery and especially in bog bodies as a historical phenomenon. This location where a number of persons have disappeared over the years. When a corpse is found - pockets filled with gold - just like ancient human sacrifices - detective Leif Berggren investigates...
Nothing here set my pulse racing and the conclusion, for me, was rather underwhelming.
My thanks to Hodder & Stoughton - Mulholland Books and NetGalley for the opportunity to read The Forbidden Place.
Nathalie returns to her childhood home in Mossmarken, a village on the edge of a mire in the remote Swedish wetlands. Rents a cottage on the estate of the local manor in order to carry out studies on emissions from the mire. The same mire where 'The Lingonberry Girl' had been found, a body dating back to 300 bc. The same location where her parents had died when she was just twelve years old. And then there is Maya, an artist interested in the bog as a site of mystery and especially in bog bodies as a historical phenomenon. This location where a number of persons have disappeared over the years. When a corpse is found - pockets filled with gold - just like ancient human sacrifices - detective Leif Berggren investigates...
Nothing here set my pulse racing and the conclusion, for me, was rather underwhelming.
My thanks to Hodder & Stoughton - Mulholland Books and NetGalley for the opportunity to read The Forbidden Place.
June 30, 2018
The marshland is a desolate place with misty meadows, sloping pines, and sinking soils. Once upon a time, sacrifices to the gods were buried here, and rumors say that people still disappear without a trace...
Offermossen "The Forbidden Place" is a thrilling novel about Nathalie who are doing field experiments for her doctoral thesis on wetlands. The thesis is not the only reason Nathalie has rented a cottage to the experiments. She has returned to the place she once grew up. Where she was happy. Before her life shattered. Now she is back and perhaps she will get the answers to what happened when she was a child.
I found the book to be captivating and intriguing. I love the setting of the story. There is something chilly and creepy with the marshland and this book really makes you feel that there is something out there, perhaps not something evil. Just something ... inhumane...
Offermossen is a thrilling book, not that thick so you will quickly read it through. It's a book that will leave an impact and I'm looking forward to reading more from Susanne Jansson.
Offermossen "The Forbidden Place" is a thrilling novel about Nathalie who are doing field experiments for her doctoral thesis on wetlands. The thesis is not the only reason Nathalie has rented a cottage to the experiments. She has returned to the place she once grew up. Where she was happy. Before her life shattered. Now she is back and perhaps she will get the answers to what happened when she was a child.
I found the book to be captivating and intriguing. I love the setting of the story. There is something chilly and creepy with the marshland and this book really makes you feel that there is something out there, perhaps not something evil. Just something ... inhumane...
Offermossen is a thrilling book, not that thick so you will quickly read it through. It's a book that will leave an impact and I'm looking forward to reading more from Susanne Jansson.
June 5, 2023
H Jansson γράφει ένα 'ψυχεδελικό' μυθιστόρημα μυστηρίου με έντονα παραψυχολογικά στοιχεία θρίλερ και εντυπωσιάζει. Ο βάλτος κοντά στο Κτήμα που μένει η κεντρική ηρωϊδα-βιολόγος παρουσιάζεται απειλητικός και κρύβει θανάσιμα μυστικά που οδηγούν βήμα-βήμα πίσω στα στοιχειωτικά γεγονότα του παρελθόντος.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου, αν και αργό και με αρκετές λεπτομέρειες για το βιολογικό-οικολογικό ενδιαφέρον του βάλτου ως αντικείμενο έρευνας 'ξυπνά' εφιάλτες στους ήρωες του μυθιστορήματος, ενώ απειλητική παρουσιάζεται η εικόνα ενός πίνακα με τον τίτλο 'Η κόρη με τα μύρτιλλα', 'αφυπνίζοντας' το υποσυνείδητο της Νάταλι.
Το δεύτερο μέρος έχει πιο γρήγορο ρυθμό και συναρπάζει, έστω και αν η λύση του μυστηρίου διχάζει ή το τέλος φαίνεται βεβιασμένο. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα, όχι αμιγώς αστυνομικό, το οποίο αγγίζει καί το μυαλό καί τη καρδιά.
Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου, αν και αργό και με αρκετές λεπτομέρειες για το βιολογικό-οικολογικό ενδιαφέρον του βάλτου ως αντικείμενο έρευνας 'ξυπνά' εφιάλτες στους ήρωες του μυθιστορήματος, ενώ απειλητική παρουσιάζεται η εικόνα ενός πίνακα με τον τίτλο 'Η κόρη με τα μύρτιλλα', 'αφυπνίζοντας' το υποσυνείδητο της Νάταλι.
Το δεύτερο μέρος έχει πιο γρήγορο ρυθμό και συναρπάζει, έστω και αν η λύση του μυστηρίου διχάζει ή το τέλος φαίνεται βεβιασμένο. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα, όχι αμιγώς αστυνομικό, το οποίο αγγίζει καί το μυαλό καί τη καρδιά.
Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.
May 18, 2020
Με το βιβλίο «Ο βάλτος των χαμένων ψυχών», η Σουηδή Susanne Jansson κάνει δυναμική είσοδο στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας, διεκδικώντας μια θέση ανάμεσα στους ήδη καταξιωμένους ομότεχνούς της.
Η Ναταλί, μια νεαρή κοπέλα που έχει σπουδάσει βιολόγος, επιστρέφει μετά από χρόνια στον τόπο όπου έζησε ως παιδί για να κάνει μετρήσεις στον βάλτο της περιοχής. Αυτός, τουλάχιστον, είναι ο λόγος που επικαλείται εκείνη, ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό. Στην πραγματικότητα οι μνήμες του παρελθόντος, που αφορούν τη φριχτή οικογενειακή τραγωδία που τη στιγμάτισε και τη στοιχειώνουν ακόμη, είναι ένας ακόμη λόγος για την επιστροφή της.
Υπάρχει ένας θρύλος για τον συγκεκριμένο βάλτο· οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως είναι στοιχειωμένος, γιατί στην αρχαιότητα θυσίαζαν ανθρώπους εκεί. Λένε πως οι άνθρωποι αυτοί διατηρήθηκαν όχι μόνο σωματικά, αλλά και πως οι ψυχές τους δεν ησύχασαν ποτέ. Και πως κάθε τόσο διεκδικούν ένα ακόμα θύμα, προκειμένου να «θρέψει» τις ίδιες και τον βάλτο.
Ένα βράδυ, η Ναταλί ανακαλύπτει έναν τραυματισμένο άντρα στον βάλτο. Και λίγο πιο κει, έναν πρόχειρα σκαμμένο τάφο. Όταν ανακαλυφθεί το πρώτο πτώμα -που σίγουρα δεν είναι αρχαίο- η υπόθεση θα πάρει άλλη τροπή. Ένας επιθεωρητής της αστυνομίας και μια φωτογράφος που συνεργάζεται μαζί τους θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν το μπερδεμένο κουβάρι της περίεργης αυτής υπόθεσης. Δύο πράγματα είναι σίγουρα: ο βάλτος κρύβει πολλά μυστικά και ένας δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος…
Το πρώτο πράγμα που μπορεί κανείς να παρατηρήσει σχετικά με το βιβλίο, είναι ότι η συγγραφέας του έχει εμπλουτίσει την καθαρόαιμη αστυνομική πλοκή με τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία της μυθολογίας της πατρίδας της. Αρχαίες θυσίες στους θεούς, προγονικές «κληρονομιές» και μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, που πολλές φορές συναντάται στη σκανδιναβική λογοτεχνία. Η σύγχρονη αστυνομική έρευνα συναντά τις προφορικές παραδόσεις που περνούν από γενιά σε γενιά, σε ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα. Οπότε, από αυτό και μόνο το βιβλίο ξεχωρίζει από πολλά άλλα του είδους.
Η Ναταλί είναι μια ηρωίδα με μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση. Επιφυλακτική, κλειστή ως χαρακτήρας, με φαντάσματα που κουβαλά από το παρελθόν της και με ερωτήματα που ψάχνουν απαντήσεις, ακόμα και αν η ίδια δεν το συνειδητοποιεί καλά καλά. Ο βάλτος τη φοβίζει και τη μαγνητίζει ταυτόχρονα – ξέρει πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει, αλλά νιώθει και να έλκεται από το μυστήριο που τον περιβάλλει. Η προσωπική της ιστορία επίσης κερδίζει στιγμές στιγμές το απόλυτο ενδιαφέρον του αναγνώστη, ο οποίος πιάνει τον εαυτό του να νοιάζεται για το αν θα καταφέρει αυτή η κοπέλα να συμφιλιωθεί με τους δαίμονές της. Από την άλλη έχουμε δύο εντελώς «γήινους» χαρακτήρες, τον Λέιφ και τη Μάγια, οι οποίοι ασχολούνται με το πρακτικό κομμάτι της αμιγούς αστυνομικής έρευνας και δεν αφήνονται να παρασυρθούν από θρύλους και δοξασίες. Η διαφορά ανάμεσα στους χαρακτήρες τους και εκείνον της Ναταλί, αλλά και ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς των «ξένων» σε σχέση με των ντόπιων που ζουν όλη τους τη ζωή δίπλα στον βάλτο, αναδεικνύονται με τρόπο υποδειγματικό στις σελίδες του βιβλίου, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και καταδεικνύοντας το πώς αντιδρούν διαφορετικοί άνθρωποι μπροστά στο αναπάντεχο, το απρόσμενο, ακόμα και το υπερφυσικό.
Ο έτερος πρωταγωνιστής της υπόθεσης είναι ο ίδιος ο βάλτος. Επιβλητικός, αιωνόβιος, μυστηριώδης και αγέρωχος, ένα μέρος που φαντάζει τόσο αρχαίο όσο και η ανθρωπότητα για όσους μεγάλωσαν κοντά του, «απαιτεί» τον σεβασμό, το δέος, τον φόβο τους. Δεσπόζει με την παρουσία του στις ζωές τους, επιζεί στις αφηγήσεις τους, είναι πάντα εκεί για να τους θυμίζει τη ματαιότητα των πραγμάτων – μερικές φορές, ακόμα και της ίδιας της ζωής. Η συγγραφέας κατορθώνει με τις περιγραφές της να αποτυπώσει εξαιρετικά τις εικόνες που τον αφορούν, να σκιαγραφήσει έναν τόπο που μοιάζει πραγματικός, ένα φόντο αρκετά τρομακτικό ώστε να «φιλοξενήσει» μερικά πτώματα που περιμένουν κάποιον να τα ανακαλύψει. Ο βάλτος της Jansson αποτελεί ουσιαστικά ένα μυστικό νεκροταφείο, όμως ταυτόχρονα έναν τόπο ζωής και ανάπτυξης για εκατοντάδες οργανισμούς – η μεγαλύτερη αντίθεση της φύσης αποτυπωμένη σε ένα λογοτεχνικό ανάγνωσμα!
Ίσως επειδή τόση σημασία έχει δοθεί στον βάλτο, τα ψυχογραφήματα των ηρώων περνούν σε δεύτερη μοίρα. Δεν εμβαθύνει η συγγραφέας σε αυτά, οι ίδιοι οι ήρωες δεν σε αφήνουν να τους γνωρίσεις καλά. Είτε είναι κλειστοί ως χαρακτήρες, είτε υπερβολικά πολυάσχολοι για να αφηγηθούν κάτι δικό τους· η ουσία είναι πως μάλλον λειτουργούν ως «βοηθητικοί» στην υπόθεση. Πρωταγωνιστής είναι πάντοτε ο βάλτος και οι δοξασίες που τον περιβάλλουν. Προβάλλεται βέβαια και το μοτίβο της μικρής κοινότητας, όπου όλοι γνωρίζουν όλους από την καλή και από την ανάποδη, όπως και ορισμένα κοινωνικά θέματα. Όμως αυτά σε πολύ μικρή κλίμακα, που δεν επιτρέπει περαιτέρω ανάλυση ή εξέλιξή τους.
«Ο βάλτος των χαμένων ψυχών» θα απαιτήσει αρκετή από την υπομονή σας στην αρχή, μέχρι να αρχίσει η υπόθεση να αποκτά ενδιαφέρον. Από εκεί και μετά, όμως, δεν θα είναι δύσκολο να σας συνεπάρει και να σας «κρατήσει» μέχρι να φτάσετε στο τέλος. Αξιοπρεπές ντεμπούτο, που δημιουργεί προσδοκίες για τα όσα μπορεί να μας προσφέρει η συγγραφέας στο μέλλον.
Η Ναταλί, μια νεαρή κοπέλα που έχει σπουδάσει βιολόγος, επιστρέφει μετά από χρόνια στον τόπο όπου έζησε ως παιδί για να κάνει μετρήσεις στον βάλτο της περιοχής. Αυτός, τουλάχιστον, είναι ο λόγος που επικαλείται εκείνη, ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό. Στην πραγματικότητα οι μνήμες του παρελθόντος, που αφορούν τη φριχτή οικογενειακή τραγωδία που τη στιγμάτισε και τη στοιχειώνουν ακόμη, είναι ένας ακόμη λόγος για την επιστροφή της.
Υπάρχει ένας θρύλος για τον συγκεκριμένο βάλτο· οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως είναι στοιχειωμένος, γιατί στην αρχαιότητα θυσίαζαν ανθρώπους εκεί. Λένε πως οι άνθρωποι αυτοί διατηρήθηκαν όχι μόνο σωματικά, αλλά και πως οι ψυχές τους δεν ησύχασαν ποτέ. Και πως κάθε τόσο διεκδικούν ένα ακόμα θύμα, προκειμένου να «θρέψει» τις ίδιες και τον βάλτο.
Ένα βράδυ, η Ναταλί ανακαλύπτει έναν τραυματισμένο άντρα στον βάλτο. Και λίγο πιο κει, έναν πρόχειρα σκαμμένο τάφο. Όταν ανακαλυφθεί το πρώτο πτώμα -που σίγουρα δεν είναι αρχαίο- η υπόθεση θα πάρει άλλη τροπή. Ένας επιθεωρητής της αστυνομίας και μια φωτογράφος που συνεργάζεται μαζί τους θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν το μπερδεμένο κουβάρι της περίεργης αυτής υπόθεσης. Δύο πράγματα είναι σίγουρα: ο βάλτος κρύβει πολλά μυστικά και ένας δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος…
Το πρώτο πράγμα που μπορεί κανείς να παρατηρήσει σχετικά με το βιβλίο, είναι ότι η συγγραφέας του έχει εμπλουτίσει την καθαρόαιμη αστυνομική πλοκή με τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία της μυθολογίας της πατρίδας της. Αρχαίες θυσίες στους θεούς, προγονικές «κληρονομιές» και μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, που πολλές φορές συναντάται στη σκανδιναβική λογοτεχνία. Η σύγχρονη αστυνομική έρευνα συναντά τις προφορικές παραδόσεις που περνούν από γενιά σε γενιά, σε ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα. Οπότε, από αυτό και μόνο το βιβλίο ξεχωρίζει από πολλά άλλα του είδους.
Η Ναταλί είναι μια ηρωίδα με μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση. Επιφυλακτική, κλειστή ως χαρακτήρας, με φαντάσματα που κουβαλά από το παρελθόν της και με ερωτήματα που ψάχνουν απαντήσεις, ακόμα και αν η ίδια δεν το συνειδητοποιεί καλά καλά. Ο βάλτος τη φοβίζει και τη μαγνητίζει ταυτόχρονα – ξέρει πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει, αλλά νιώθει και να έλκεται από το μυστήριο που τον περιβάλλει. Η προσωπική της ιστορία επίσης κερδίζει στιγμές στιγμές το απόλυτο ενδιαφέρον του αναγνώστη, ο οποίος πιάνει τον εαυτό του να νοιάζεται για το αν θα καταφέρει αυτή η κοπέλα να συμφιλιωθεί με τους δαίμονές της. Από την άλλη έχουμε δύο εντελώς «γήινους» χαρακτήρες, τον Λέιφ και τη Μάγια, οι οποίοι ασχολούνται με το πρακτικό κομμάτι της αμιγούς αστυνομικής έρευνας και δεν αφήνονται να παρασυρθούν από θρύλους και δοξασίες. Η διαφορά ανάμεσα στους χαρακτήρες τους και εκείνον της Ναταλί, αλλά και ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς των «ξένων» σε σχέση με των ντόπιων που ζουν όλη τους τη ζωή δίπλα στον βάλτο, αναδεικνύονται με τρόπο υποδειγματικό στις σελίδες του βιβλίου, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και καταδεικνύοντας το πώς αντιδρούν διαφορετικοί άνθρωποι μπροστά στο αναπάντεχο, το απρόσμενο, ακόμα και το υπερφυσικό.
Ο έτερος πρωταγωνιστής της υπόθεσης είναι ο ίδιος ο βάλτος. Επιβλητικός, αιωνόβιος, μυστηριώδης και αγέρωχος, ένα μέρος που φαντάζει τόσο αρχαίο όσο και η ανθρωπότητα για όσους μεγάλωσαν κοντά του, «απαιτεί» τον σεβασμό, το δέος, τον φόβο τους. Δεσπόζει με την παρουσία του στις ζωές τους, επιζεί στις αφηγήσεις τους, είναι πάντα εκεί για να τους θυμίζει τη ματαιότητα των πραγμάτων – μερικές φορές, ακόμα και της ίδιας της ζωής. Η συγγραφέας κατορθώνει με τις περιγραφές της να αποτυπώσει εξαιρετικά τις εικόνες που τον αφορούν, να σκιαγραφήσει έναν τόπο που μοιάζει πραγματικός, ένα φόντο αρκετά τρομακτικό ώστε να «φιλοξενήσει» μερικά πτώματα που περιμένουν κάποιον να τα ανακαλύψει. Ο βάλτος της Jansson αποτελεί ουσιαστικά ένα μυστικό νεκροταφείο, όμως ταυτόχρονα έναν τόπο ζωής και ανάπτυξης για εκατοντάδες οργανισμούς – η μεγαλύτερη αντίθεση της φύσης αποτυπωμένη σε ένα λογοτεχνικό ανάγνωσμα!
Ίσως επειδή τόση σημασία έχει δοθεί στον βάλτο, τα ψυχογραφήματα των ηρώων περνούν σε δεύτερη μοίρα. Δεν εμβαθύνει η συγγραφέας σε αυτά, οι ίδιοι οι ήρωες δεν σε αφήνουν να τους γνωρίσεις καλά. Είτε είναι κλειστοί ως χαρακτήρες, είτε υπερβολικά πολυάσχολοι για να αφηγηθούν κάτι δικό τους· η ουσία είναι πως μάλλον λειτουργούν ως «βοηθητικοί» στην υπόθεση. Πρωταγωνιστής είναι πάντοτε ο βάλτος και οι δοξασίες που τον περιβάλλουν. Προβάλλεται βέβαια και το μοτίβο της μικρής κοινότητας, όπου όλοι γνωρίζουν όλους από την καλή και από την ανάποδη, όπως και ορισμένα κοινωνικά θέματα. Όμως αυτά σε πολύ μικρή κλίμακα, που δεν επιτρέπει περαιτέρω ανάλυση ή εξέλιξή τους.
«Ο βάλτος των χαμένων ψυχών» θα απαιτήσει αρκετή από την υπομονή σας στην αρχή, μέχρι να αρχίσει η υπόθεση να αποκτά ενδιαφέρον. Από εκεί και μετά, όμως, δεν θα είναι δύσκολο να σας συνεπάρει και να σας «κρατήσει» μέχρι να φτάσετε στο τέλος. Αξιοπρεπές ντεμπούτο, που δημιουργεί προσδοκίες για τα όσα μπορεί να μας προσφέρει η συγγραφέας στο μέλλον.
April 9, 2018
Gotiski ziemeļnieciskas noskaņas un burvīgi mistiska atmosfēra.
Plašāka atsauksme manā blogā: https://wp.me/pL6Ka-59o
Plašāka atsauksme manā blogā: https://wp.me/pL6Ka-59o
November 25, 2019
3.5 stars
January 11, 2019
Lasot šo darbu sapratu, ka esmu ziemeļniece. Ļoti patika darbības vide - neliela pilsētiņa un viensētas ap purvu un skaisti purva apraksti. Patika, ka autore bija saglabājusi realiātes sajūtu, neskatoties uz to, ka ļoti viegli bija aiziet pa misticisma taku. Leģendas, nostāsti un mistiskais bija, taču kā starp citu, blakus dzīvojošs.
Pati detektīvlīnija bija pietiekami aizraujoša un skumja bija apjausma, ko cilvēki var izdarīt savās sāpēs un skumjās. Un tam rast attaisnojumu. Savā ziņā stāsts par cilvēku nespēju tikt galā ar zaudējumu.
Pati detektīvlīnija bija pietiekami aizraujoša un skumja bija apjausma, ko cilvēki var izdarīt savās sāpēs un skumjās. Un tam rast attaisnojumu. Savā ziņā stāsts par cilvēku nespēju tikt galā ar zaudējumu.
April 2, 2021
Ένα βιβλίο που φεύγει νεράκι και με μια καλή ιστορία.
March 26, 2020
○ Susanne Jansson - Aukojimo pelkė ○
Pagrindinė knygos herojė, biologė Natali, atvyksta į savo mažą gimtajį miestelį tyrinėti paslaptingų pelkių, kuriose paslaptingai dingdavo miesto gyventojai. Čia ji susipažįsta su vaikinu, vardu Johanesas, kurį vėliau randa leisgyvį šalia pelkės. Gal tai nebūtų taip keista, bet vaikino kišenėse pilna auksinių monetų ir šalia neseniai iškąstas kapas.. Tuomet pradeda aiškėti keistos paslaptys, susijusios su miestelio paslaptimis ir pačios Natali vaikyste.
Knyga man pasirodė gana vidutiniška, nors jos aprašymas žadėjo daug įtampos ir paslapčių. Siužetas vyniojosi gan nuobodžiai, nebuvo to jausmo, kuris skatina versti puslapį po puslapio, norint sužinoti, kas bus toliau. Gal išpuikau skaitydama tikrai įtempas detektyvines knygas? Pabaiga gana žemiška ir ne tokia antgamtiška, kaip buvo galima tikėtis pradėjus skaityti knygą.
Labiausiai sužavėjo autorės sugebėjimas sukurti tą miglotą, tamsią ir paslaptingą nuotaiką. Skaitydama tikrai lengvai galėjau įsivaizduoti drėgnas pelkes, akivarus, slogų orą ir mistišką pelkynų atmosferą.
Manau, kad knyga tikrai patiktų žmonėms, kuriuos žavi istorijos, susijusios su senovės papročiais, apeigomis ar tiems, kam nepatinka šiurpūs detektyvai su kibirais besiliejančiu krauju.
Pagrindinė knygos herojė, biologė Natali, atvyksta į savo mažą gimtajį miestelį tyrinėti paslaptingų pelkių, kuriose paslaptingai dingdavo miesto gyventojai. Čia ji susipažįsta su vaikinu, vardu Johanesas, kurį vėliau randa leisgyvį šalia pelkės. Gal tai nebūtų taip keista, bet vaikino kišenėse pilna auksinių monetų ir šalia neseniai iškąstas kapas.. Tuomet pradeda aiškėti keistos paslaptys, susijusios su miestelio paslaptimis ir pačios Natali vaikyste.
Knyga man pasirodė gana vidutiniška, nors jos aprašymas žadėjo daug įtampos ir paslapčių. Siužetas vyniojosi gan nuobodžiai, nebuvo to jausmo, kuris skatina versti puslapį po puslapio, norint sužinoti, kas bus toliau. Gal išpuikau skaitydama tikrai įtempas detektyvines knygas? Pabaiga gana žemiška ir ne tokia antgamtiška, kaip buvo galima tikėtis pradėjus skaityti knygą.
Labiausiai sužavėjo autorės sugebėjimas sukurti tą miglotą, tamsią ir paslaptingą nuotaiką. Skaitydama tikrai lengvai galėjau įsivaizduoti drėgnas pelkes, akivarus, slogų orą ir mistišką pelkynų atmosferą.
Manau, kad knyga tikrai patiktų žmonėms, kuriuos žavi istorijos, susijusios su senovės papročiais, apeigomis ar tiems, kam nepatinka šiurpūs detektyvai su kibirais besiliejančiu krauju.
December 2, 2018
Nathalie, a biology major, returned to her Swedish hometown where her parents died in what was believed to be a murder-suicide. She's come to study the plant life in the bog. Things change when she finds a friend seriously injured and left for dead in the bog. Soon bodies are discovered in the bog. I was disappointed in this book. The solution was pretty obvious. While the police are present in the investigation, I never got a real feel for their work on the case. The novel seemed too focused on other aspects. While the author tried to provide a dark atmosphere, she never really achieved it. If you are looking for good "dark" Scandicrime, look elsewhere. I received an electronic copy through NetGalley with the expectation of an honest review.
March 17, 2018
Ir labi.
Kā autores vispār pirmais romāns - manuprāt, pat ļoti labi.
Te ir daudz purva, dabas un it kā racionālajā sakņotu skaidrojumu pārdabiskajam. Beigās jāatzīst, ka detektīvintrigas nebija ne par maz, ne par daudz. Tikusi pēdējā trešdaļā, es nevarēju apstāties.
Beigas (ko reizēm autori vienkārši pielīmē it kā labam sižetam) ir labas ne jau kā "happy end", bet kā organisks noslēgums. Nekādas vilšanās. :)
Kā autores vispār pirmais romāns - manuprāt, pat ļoti labi.
Te ir daudz purva, dabas un it kā racionālajā sakņotu skaidrojumu pārdabiskajam. Beigās jāatzīst, ka detektīvintrigas nebija ne par maz, ne par daudz. Tikusi pēdējā trešdaļā, es nevarēju apstāties.
Beigas (ko reizēm autori vienkārši pielīmē it kā labam sižetam) ir labas ne jau kā "happy end", bet kā organisks noslēgums. Nekādas vilšanās. :)
March 31, 2018
Es ist Herbst in Mossmarken, als Nathalie in Sichtweite des Moorgebiets eine einfache Ferienhütte mietet, um die letzten Feldstudien für ihre Promotion in Biologie über die Wirkung von Treibhausgasen auf Moorlandschaften durchzuführen. Zunächst erkennt niemand die junge Frau, die als Kind in dem kleinen Ort in der Nähe des Vänersees gelebt hat. Nur zögernd freundet sich Nathalie mit Johannes an, der täglich an ihrem Häuschen vorbei joggt. Johannes studiert an einer Kunstschule, ist zurückhaltend und interessiert an Nathalies Arbeit. Nathalies ungewöhnliches Beharren darauf, in einer jungen Liebesbeziehung um jeden Preis die Kontrolle zu behalten und die Information, dass sie nicht bei ihren leiblichen Eltern aufgewachsen ist, ließ mich sofort vermuten, dass ein unverarbeitetes Trauma sie belastet. Sie scheint außer ihrer Arbeit an der Promotion in der moorigen Gegend etwas Düsteres zu planen, einen Knoten durchschlagen zu wollen und dennoch ihren eigenen Motiven zu misstrauen. An einem stürmischen Abend wird Johannes beim Abkürzen seiner Joggingstrecke über den Bohlenweg im Moor zusammengeschlagen und schwer verletzt.
Die Ermittlungen in Johannes Fall führt Leif Berggren durch, ein Inspektor kurz vor der Pensionierung. Als halboffizielle Assistentin arbeitet die Polizeifotografin Maya Linde mit Berggren zusammen, die frisch von einem USA-Aufenthalt nach Mossmarken zurückgekehrt ist. Nach einer Phase der Abwanderung entpuppt sich die junge Kunstszene im Ort gerade als Besuchermagnet für Touristen. Für eine Fotoausstellung über das Moor schmiedet Maya bereits Pläne. Susanne Janssons Roman bezieht aus diesem Setting seine für die Gegend originelle Besetzung. Während Johannes noch immer bewusstlos ist, wird im Moor ein Toter in moderner Lederjacke gefunden.
Moorleichen haben die Menschen schon immer fasziniert. Wenn in einem Moorgebiet Torf zum Heizen abgebaut wird, ist es eigentlich logisch, dass dabei Tote entdeckt werden, da Moorboden Leichen dauerhaft konserviert. Dass der tote Lederjackenträger einen Beutel bei sich hatte mit Goldzehnern, auffälligen Zehnkronenstücken, weckt im Ort nun das Raunen um Wiedergänger aus dem Moor. Bewohner von Moorgegenden glaubten früher, dass die Seelen der Toten in einem Moor nicht zur Ruhe kommen und die Toten sich deshalb weitere Opfer zu ihrer Besänftigung holen. Für einen so kleinen Ort ist um den Gutshof von Mossmarken auffällig viel passiert. Nachdem eine Moorleiche aus der Eisenzeit geborgen und ins Museum gebracht wurde, verschwanden schon mehrere Einwohner. Wenn Nathalie sich daran erinnert, wie sie als Kind mit ihrer besten Freundin verbotenerweise im Moor spielte, kann es einem noch heute beim Lesen kalt den Rücken herunterlaufen.
Nathalie gibt lange nicht zu erkennen, dass sie früher einmal in Mossmarken gelebt hat und die unheimlichen Ereignisse in ihrer unmittelbaren Nachbarschaft passierten. Während sie als Wissenschaftlerin beschreibt, was sie wahrnimmt, entsteht das Bild einer Frau, die in den Naturwissenschaften den Rückhalt sucht, den ihr das Leben nicht geben konnte. Nathalies Begegnung mit Göran, dem Nachbarn ihrer Eltern, treibt sie schließlich dazu, endlich ihre Erinnerungen zuzulassen an das, was sie als Kind miterlebte. Göran war früher Professor für theoretische Physik und lebte schon in Nathalies Kindheit in einer Welt der Gespenster und des Übernatürlichen. Heute beharrt er noch immer darauf, dass mit Mossmarken etwas nicht stimmt.
Susanne Jansson schafft in ihrem Erstlingsroman, der in Deutschland nicht als Krimi vermarktet wird, mit einfachen, klaren Sätzen ein stimmungsvolles Bild der herbstlichen Landschaft zwischen Dalsland und Värmland. Während man als Leser leichtfüßig durch die Seiten gleitet, entfaltet sich umfangreiches Wissen unterschiedlicher Figuren über Moore, Moorleichen und die regionalen Überlieferungen. Ausgerechnet zwei Naturwissenschaftler befassen sich intensiv mit dem Übergang von Realität und spirituellem Erleben, von historischen zu aktuellen Ereignissen. Beobachtungen, Ängste und Vermutungen verflechten sich zu einer düsteren Szenerie, die durch Nathalies Leben in einer einfachen Hütte intensiviert wird. Die Verarbeitung von Nathalies Kindheitserlebnissen könnte man als Überwindung von Grenzen sehen, aber auch die eigene Einschätzung. Erlebe ich in der Handlung eher vertraute Personen als Gefahr oder auffällige Exzentriker? Neben der besonderen Atmosphäre von Herbsttagen in einer Moorgegend hat mich besonders fasziniert, wie Nathalie Dinge und Vorgänge als belebt wahrnimmt. Das Moor, Wetterscheinungen, aber auch Häuser, nehmen Kontakt zu ihr auf, so dass ich sie mir als Lebewesen vorstellte, die ihre Arme nach ihr ausstrecken. „Sie ließ sich von der Umgebung mustern.“ (S. 115) Der Prolog zeigte sich als tückischer Antreiber, weil ich unbedingt wissen wollte, auf welchen der geschilderten „Fälle“ sich die Szene bezieht. Da die Anwohner von Mooren von Jansson als ungewöhnlich sensibel dargestellt werden, schließe ich nicht aus, dass es sich bei den Zeugen im Prolog um Moorgeister oder Feen handeln kann.
Ein originelles Setting in einer bisher dünn besiedelten Gegend, ein Kindheitstrauma, unkonventionelle Ermittlungsmethoden und unterhaltsam servierte Fakten über Moore fügen sich hier zu einem unerwartet runden Erstlingsroman.
Die Ermittlungen in Johannes Fall führt Leif Berggren durch, ein Inspektor kurz vor der Pensionierung. Als halboffizielle Assistentin arbeitet die Polizeifotografin Maya Linde mit Berggren zusammen, die frisch von einem USA-Aufenthalt nach Mossmarken zurückgekehrt ist. Nach einer Phase der Abwanderung entpuppt sich die junge Kunstszene im Ort gerade als Besuchermagnet für Touristen. Für eine Fotoausstellung über das Moor schmiedet Maya bereits Pläne. Susanne Janssons Roman bezieht aus diesem Setting seine für die Gegend originelle Besetzung. Während Johannes noch immer bewusstlos ist, wird im Moor ein Toter in moderner Lederjacke gefunden.
Moorleichen haben die Menschen schon immer fasziniert. Wenn in einem Moorgebiet Torf zum Heizen abgebaut wird, ist es eigentlich logisch, dass dabei Tote entdeckt werden, da Moorboden Leichen dauerhaft konserviert. Dass der tote Lederjackenträger einen Beutel bei sich hatte mit Goldzehnern, auffälligen Zehnkronenstücken, weckt im Ort nun das Raunen um Wiedergänger aus dem Moor. Bewohner von Moorgegenden glaubten früher, dass die Seelen der Toten in einem Moor nicht zur Ruhe kommen und die Toten sich deshalb weitere Opfer zu ihrer Besänftigung holen. Für einen so kleinen Ort ist um den Gutshof von Mossmarken auffällig viel passiert. Nachdem eine Moorleiche aus der Eisenzeit geborgen und ins Museum gebracht wurde, verschwanden schon mehrere Einwohner. Wenn Nathalie sich daran erinnert, wie sie als Kind mit ihrer besten Freundin verbotenerweise im Moor spielte, kann es einem noch heute beim Lesen kalt den Rücken herunterlaufen.
Nathalie gibt lange nicht zu erkennen, dass sie früher einmal in Mossmarken gelebt hat und die unheimlichen Ereignisse in ihrer unmittelbaren Nachbarschaft passierten. Während sie als Wissenschaftlerin beschreibt, was sie wahrnimmt, entsteht das Bild einer Frau, die in den Naturwissenschaften den Rückhalt sucht, den ihr das Leben nicht geben konnte. Nathalies Begegnung mit Göran, dem Nachbarn ihrer Eltern, treibt sie schließlich dazu, endlich ihre Erinnerungen zuzulassen an das, was sie als Kind miterlebte. Göran war früher Professor für theoretische Physik und lebte schon in Nathalies Kindheit in einer Welt der Gespenster und des Übernatürlichen. Heute beharrt er noch immer darauf, dass mit Mossmarken etwas nicht stimmt.
Susanne Jansson schafft in ihrem Erstlingsroman, der in Deutschland nicht als Krimi vermarktet wird, mit einfachen, klaren Sätzen ein stimmungsvolles Bild der herbstlichen Landschaft zwischen Dalsland und Värmland. Während man als Leser leichtfüßig durch die Seiten gleitet, entfaltet sich umfangreiches Wissen unterschiedlicher Figuren über Moore, Moorleichen und die regionalen Überlieferungen. Ausgerechnet zwei Naturwissenschaftler befassen sich intensiv mit dem Übergang von Realität und spirituellem Erleben, von historischen zu aktuellen Ereignissen. Beobachtungen, Ängste und Vermutungen verflechten sich zu einer düsteren Szenerie, die durch Nathalies Leben in einer einfachen Hütte intensiviert wird. Die Verarbeitung von Nathalies Kindheitserlebnissen könnte man als Überwindung von Grenzen sehen, aber auch die eigene Einschätzung. Erlebe ich in der Handlung eher vertraute Personen als Gefahr oder auffällige Exzentriker? Neben der besonderen Atmosphäre von Herbsttagen in einer Moorgegend hat mich besonders fasziniert, wie Nathalie Dinge und Vorgänge als belebt wahrnimmt. Das Moor, Wetterscheinungen, aber auch Häuser, nehmen Kontakt zu ihr auf, so dass ich sie mir als Lebewesen vorstellte, die ihre Arme nach ihr ausstrecken. „Sie ließ sich von der Umgebung mustern.“ (S. 115) Der Prolog zeigte sich als tückischer Antreiber, weil ich unbedingt wissen wollte, auf welchen der geschilderten „Fälle“ sich die Szene bezieht. Da die Anwohner von Mooren von Jansson als ungewöhnlich sensibel dargestellt werden, schließe ich nicht aus, dass es sich bei den Zeugen im Prolog um Moorgeister oder Feen handeln kann.
Ein originelles Setting in einer bisher dünn besiedelten Gegend, ein Kindheitstrauma, unkonventionelle Ermittlungsmethoden und unterhaltsam servierte Fakten über Moore fügen sich hier zu einem unerwartet runden Erstlingsroman.
July 21, 2024
LT / EN
Knyga iš ties jautėsi kaip toji pelkė. Klampi, slogi ir lėtai traukianti žemyn.
Neįtraukė manęs šis kūrinys, skaičiau lėtai ir nerangiai, nejaučiau veikėjų charizmų o antgamtiniai reiškiniai vertė jaustis nepatogiai.
Galbūt didesni detektyvų mėgėjai ras knygoje daugiau šviesos nei radau aš.
-----------------------------------------------------
The book truly felt like that swamp - a dark, hostile sinkhole.
The story didn't draw me in, it was slow paced and awkward. I didn't think characters were charismatic and paranormal phenomena made me feel a tad unfcomfortable.
Maybe a true detective lover will appreciate this book more than me.
Knyga iš ties jautėsi kaip toji pelkė. Klampi, slogi ir lėtai traukianti žemyn.
Neįtraukė manęs šis kūrinys, skaičiau lėtai ir nerangiai, nejaučiau veikėjų charizmų o antgamtiniai reiškiniai vertė jaustis nepatogiai.
Galbūt didesni detektyvų mėgėjai ras knygoje daugiau šviesos nei radau aš.
-----------------------------------------------------
The book truly felt like that swamp - a dark, hostile sinkhole.
The story didn't draw me in, it was slow paced and awkward. I didn't think characters were charismatic and paranormal phenomena made me feel a tad unfcomfortable.
Maybe a true detective lover will appreciate this book more than me.
March 9, 2019
Ήμουν έτοιμος να το παρατήσω λίγο πριν τη μέση, αλλά τελικά κάτι άρχισε να "κινείται" από εκείνο το σημείο και όχι μόνο το τελείωσα, αλλά κατάφερε να πιάσει και την βάση! Μέχρι τη μέση βέβαια, κόβεις άνετα φλέβες!
2.5*
2.5*
January 4, 2019
Jau turbūt man tapo tradicija, kad Naujus Metus pradedu su detektyvu. Peržvelgusi kelių pastarųjų metų suvestinę, startuoju būtent su šiuo žanru. Kurį laiką buvau atsiribojusi nuo jų arba skaičiau tokius, kurie netikėtai papuldavo į rankas. Tačiau drąsiai galiu pasakyti, kad ir kokio gerumo bus detektyvas ar gavęs daugybę liaupsių, bet vis tiek liksiu ištikima tik skandinavų nusikaltimų istorijoms. Jos taip sugeba mane privilioti ir įtraukti kaip kokią musę prie medaus, tik dažniausiai medus būna iškabintas (perskaitytas), o musė (aš) pasisotinusi arba netekusi amo. Taigi, norėdama patirti tą sotumo jausmą, kibau į švedų rašytojos Susanne Jansson "Aukojimo pelkė". Aš aišku į važiuojantį traukinį įšokau paskutinė, kai dauguma skaitytojų ją yra perskaitę ir seniai užmiršę. Bet geriau vėliau negu niekada. Prisipažinsiu, kad pavadinimas man jau žadėjo gerą emocijų pliūpsnį, o pelkės kontekstas tik sustiprino įspūdį, kad bus gilu, klampu ir neišbrendama. Taip ir buvo. Kalbant apie knygos siužetą, man jis priminė kažkada matytą filmą, kurio pavadinimo net neatsimenu. Į miestelį atvažiuoja, tiksliau grįžta jauna biologė Natali, kuri užmezga pažintį su jaunu vyru visiškai nesitikėdama, kad tarp jų kažkas bus. Viskas klostosi kaip ir sklandžiai, tačiau Natali vieną dieną vyrą randa šalia pelkės su pilnomis kišenėmis aukso ir šalia iškasta kapo duobe. Kas įvyko ir dėl ko? Ką slepia pelkė, kurios Natali taip bijo, bet kartu ir ją traukia? Kokias praeities nelaimes, įvykusias jos gimtajame miestelyje, ji slepia? Kaip praeities įvykiai susiję su dingusiais žmonėmis ir pelke, kuri siaubą varo kiekvienam, kas tik prie jos apsilanko? STOP. Čia ir nutylėsiu visus faktus ne dėl to, kad būtų gaila, o tiesiog, kad būtų intriga ir norėtumėt perskaityti. Na ką, galiu autorei tik paploti, kad kaip su debiutu startavo tikrai neblogai. Aš tikrai gavau to skandinaviško šaltumo, kuris iš knygos puslapių skverbte skverbėsi; gavau intrigos, kuri išlaikyta iki pat galo; gavau gerą siužetą su mistikos elementais; gavau progą pamatyti psichologinių aspektų, susijusių su žmogaus mąstymu ir poelgiais, ir pagaliau gavau gerą laiką su netikėtu kulminacijos posūkiu, kuris man buvo šiek tiek keistas. Bet čia juk skandinavai-jie moka viską sukti, persukti, priversti tavo abu pusrutulius dirbti visu pajėgumu. Bravo autorei! Aš dar kartą įsitikinau, kad skandinavų detektyvai man stipriausi šiame žanre, nes aš visada neriu į juos stačia galva, o išlipu pasisotinus kaip musė iš medaus arba nuskęstu euforijoj "suvalgiusi" dar vieną gardų kąsnelį.
September 2, 2018
OK, so I wanted this book to be so much more than it is. It is a crime mystery/thriller that has whisperings of something sinister and creepy underneath the surface. It is not a horror story, but I'm thinking that maybe it would have been better if it was.
Although this is not a horror story in the true sense of that genre, the underlying tone of the story is dark and definitely includes paranormal phenomena from beginning to end. That's the part I liked.
I wish I could say that I enjoyed the rest of it as much as I anticipated a truly creepy resolution. But neither of those things panned out for me with The Forbidden Place. The paranormal nuances were tossed off as kookery and the human antagonists just weren't as interesting as they were set up to be.
It is not a bad book. The story flows and the characters develop along lines that make sense for each of them. The setting is atmospheric (I learned more about a bog than I really ever really wanted to know) and the ultimate resolution isn't a dead giveaway (no pun intended).
Three stars for a book that is good, but lacking just a little bit of spark that would have made it really good.
**Many thanks to NetGalley, Grand Central Publishing, and the author for the opportunity to read a free ARC of this book in exchange for my honest review.
Although this is not a horror story in the true sense of that genre, the underlying tone of the story is dark and definitely includes paranormal phenomena from beginning to end. That's the part I liked.
I wish I could say that I enjoyed the rest of it as much as I anticipated a truly creepy resolution. But neither of those things panned out for me with The Forbidden Place. The paranormal nuances were tossed off as kookery and the human antagonists just weren't as interesting as they were set up to be.
It is not a bad book. The story flows and the characters develop along lines that make sense for each of them. The setting is atmospheric (I learned more about a bog than I really ever really wanted to know) and the ultimate resolution isn't a dead giveaway (no pun intended).
Three stars for a book that is good, but lacking just a little bit of spark that would have made it really good.
**Many thanks to NetGalley, Grand Central Publishing, and the author for the opportunity to read a free ARC of this book in exchange for my honest review.
May 18, 2018
Romāns ieturēts patīkami rēgainās purva noskaņās ar viegli spocīgu piestitienu. Sižets ir diezgan pārliecinošs, tikai man palika jautājumi par noziegumu tehniskajām detaļām. Tā vietā, lai atklātu, kā tad viss notika (un notika veiksmīgi, jo zviedru policija jau ir akla kā kurmis), autore izvēlas lasītāju iepazīstināt ar dziļdomīgām atziņām. Vienai lēdijai tēma ir dievs, spoki, fotomāksla, otrai - bioloģijas definīcijas. (Jums tiešām kāds biologs uz jautājumu par sūnām atbild ar citātu no vārdnīcas?) Kam man tas nesaprotamās atziņas, ja es nesaprotu, kāpēc purvā ejot neviens neņem līdzi mobilo (zona ir)!?
June 25, 2019
O Pântano dos Sacrifícios não traz novidade nenhuma ao seu género literário; é, na realidade, uma amálgama de clichés mal explorados que nos deixam a ideia de que a escritora ficou aquém de realizar os seus intentos. O livro é fraco no suspense e no terror, bem como na componente policial e romântica: como disse, parece que a autora tentou uma série de coisas e não foi particularmente bem-sucedida em nenhuma delas.
Apesar de fazer sentido, o final não me empolgou minimamente e acabei por perder o interesse no livro e no seu desfecho.
Apesar de fazer sentido, o final não me empolgou minimamente e acabei por perder o interesse no livro e no seu desfecho.
November 7, 2018
2* que segundo o GR significa "ok".
é assim que me sinto com este livro. Li. Foi especial? Não. Gostei? Mhmeeee... Foi mais ou menos.
As personagens não me cativaram. Demasiado superficiais. Para o livro que é, não eram precisas tantas.
O enredo, por vezes muito forçado.
A estória, desenvolvida de forma confusa.
Enfim, um livro para o qual tinha muitas expectativas e que em nada me acrescentou.
é assim que me sinto com este livro. Li. Foi especial? Não. Gostei? Mhmeeee... Foi mais ou menos.
As personagens não me cativaram. Demasiado superficiais. Para o livro que é, não eram precisas tantas.
O enredo, por vezes muito forçado.
A estória, desenvolvida de forma confusa.
Enfim, um livro para o qual tinha muitas expectativas e que em nada me acrescentou.
April 26, 2023
3/5⭐️
Jauna mergina Natali yra biologė ir atvyksta į Šiaurės Švediją tyrinėti pelkės. Jos pašonėje įsikūres mažas kaimelis su gal kiek keistokais gyventojais.
Nors Natali darbas toks, tačiau šios peklės ją kiek baugina. O dar labiau viskas paaštrėja, kai šalia pelkės randa sąmonės netekusį vyrą pilnomis kišenėmis aukso. O šiurpiausia, kad šalia kūno iškasta kapo duobė tinkanti žmogui.
Ne vieną gyvybę ši niūri ir tamsi vieta pasiglemžė, negi vėl pelkė reikalauja savotiškos duoklės.
Iš tikrųjų labai keistas kūrinys. Pateikiamas, kad romanas, bet bandoma eiti link detektyvine mistins linkme. Skaitėsi labai keistai rašymo stilius gan nuvilintis, o dialogai banalūs, neįtraukė ir neįtikino pelkės baubai. Jei reiktų vertinti kaip skandinavišką trilerį ar detektyvą, tai toli gražu tokio neprimintų. Na bet visgi knyga pateikta kaip romanas, tad labai kalt prie kryžiaus negalima.
Jauna mergina Natali yra biologė ir atvyksta į Šiaurės Švediją tyrinėti pelkės. Jos pašonėje įsikūres mažas kaimelis su gal kiek keistokais gyventojais.
Nors Natali darbas toks, tačiau šios peklės ją kiek baugina. O dar labiau viskas paaštrėja, kai šalia pelkės randa sąmonės netekusį vyrą pilnomis kišenėmis aukso. O šiurpiausia, kad šalia kūno iškasta kapo duobė tinkanti žmogui.
Ne vieną gyvybę ši niūri ir tamsi vieta pasiglemžė, negi vėl pelkė reikalauja savotiškos duoklės.
Iš tikrųjų labai keistas kūrinys. Pateikiamas, kad romanas, bet bandoma eiti link detektyvine mistins linkme. Skaitėsi labai keistai rašymo stilius gan nuvilintis, o dialogai banalūs, neįtraukė ir neįtikino pelkės baubai. Jei reiktų vertinti kaip skandinavišką trilerį ar detektyvą, tai toli gražu tokio neprimintų. Na bet visgi knyga pateikta kaip romanas, tad labai kalt prie kryžiaus negalima.
February 4, 2019
Τέλος ο Βάλτος και ιδού η γνώμη μου(δεν περιέχει σπόιλερ,αλλά αν το έχετε ήδη αγορασμένο,καλύτερα μην τη διαβάσετε!😏😏)
Λοιπόν,για αρχή,ας δούμε τι ήθελε να γράψει το κορίτσι.Ήθελε να γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονη μεταφυσική παρουσία βασισμένη στους θρύλους που ακολουθούν τους βαλτότοπους,άγρια ήθη που έχουν τις απαρχές τους στις δεισιδαιμονίες κλπ.Ταυτόχρονα,ήθελε και έναν δολοφόνο που να επιδίδεται σε φόνους που μένουν ανεξιχνίαστοι και μια κοπέλα με βασανισμένο παρελθόν κλπ κλπ που προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά από ένα τραγικό συμβάν.
Τι πέτυχε όμως?Ενα συνονθύλευμα χωρίς ξεκάθαρη δομή,όλα τα προηγούμενα στοιχεία ανακατεμένα σε μια ιστορία που ούτε ανατριχιαστική κατάφερε να γίνει,ούτε καμιά έρευνα της προκοπής να περιέχει,ούτε τίποτα ανατροπές που να αξίζουν τον κόπο,με κερασάκι στην τούρτα να είναι ο απίστευτα κλισέ τύπος που χρησιμοποιήθηκε για βασικός ύποπτος.Όσο για τη λύση των υποθέσεων?Θα το αφήσω ασχολίαστο.Δυο τρία καλά σημεία υπήρχαν,κι αυτά αφορούσαν περιγραφές από ευρήματα στους βάλτους κλπ.Η μια και μοναδική γραμμή που είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον,ήταν η τελευταία,οπότε αν είστε από τους τύπους που ψαχουλεύουν λίγο τις πίσω σελίδες πριν διαβάσουν το βιβλίο,ακούστε τη συμβουλή μου και μη το κάνετε σε τούτο δω.Θα χαλάσετε όλη την ατμόσφαιρα που υποτίθεται πως έχει!
2🌟 με πολλή μεγαλοψυχία.
Λοιπόν,για αρχή,ας δούμε τι ήθελε να γράψει το κορίτσι.Ήθελε να γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονη μεταφυσική παρουσία βασισμένη στους θρύλους που ακολουθούν τους βαλτότοπους,άγρια ήθη που έχουν τις απαρχές τους στις δεισιδαιμονίες κλπ.Ταυτόχρονα,ήθελε και έναν δολοφόνο που να επιδίδεται σε φόνους που μένουν ανεξιχνίαστοι και μια κοπέλα με βασανισμένο παρελθόν κλπ κλπ που προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά από ένα τραγικό συμβάν.
Τι πέτυχε όμως?Ενα συνονθύλευμα χωρίς ξεκάθαρη δομή,όλα τα προηγούμενα στοιχεία ανακατεμένα σε μια ιστορία που ούτε ανατριχιαστική κατάφερε να γίνει,ούτε καμιά έρευνα της προκοπής να περιέχει,ούτε τίποτα ανατροπές που να αξίζουν τον κόπο,με κερασάκι στην τούρτα να είναι ο απίστευτα κλισέ τύπος που χρησιμοποιήθηκε για βασικός ύποπτος.Όσο για τη λύση των υποθέσεων?Θα το αφήσω ασχολίαστο.Δυο τρία καλά σημεία υπήρχαν,κι αυτά αφορούσαν περιγραφές από ευρήματα στους βάλτους κλπ.Η μια και μοναδική γραμμή που είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον,ήταν η τελευταία,οπότε αν είστε από τους τύπους που ψαχουλεύουν λίγο τις πίσω σελίδες πριν διαβάσουν το βιβλίο,ακούστε τη συμβουλή μου και μη το κάνετε σε τούτο δω.Θα χαλάσετε όλη την ατμόσφαιρα που υποτίθεται πως έχει!
2🌟 με πολλή μεγαλοψυχία.
Displaying 1 - 30 of 381 reviews