What do you think?
Rate this book
Discours de Suède
"On aura peut-être été un peu surpris de voir dans ces discours l'accent porté par Camus sur la défense de l'art et la liberté de l'artiste - en même temps que sur la solidarité qui s'impose à lui. Cela faisait certes partie de ce que lui dictaient les circonstances et le milieu où il devait les prononcer, mais il est certain que Camus se sentait accablé par une situation où, selon ses propres paroles, "le silence même prend un sens redoutable. À partir du moment où l'abstention elle-même est considérée comme un choix, puni ou loué comme tel, l'artiste, qu'il le veuille ou non, est embarqué. Embarqué me paraît ici plus juste qu'engagé." Et malgré une certaine éloquence - qu'on lui reprochait également - il se sentait profondément concerné et douloureusement atteint par un conflit qui le touchait jusque dans sa chair et dans ses affections les plus enracinées." Carl Gustav Bjurström.
96 pages, Mass Market Paperback
First published February 1, 1958
26 people are currently reading
554 people want to read
About the author
Albert Camus
1,075 books37.7k followersWorks, such as the novels
The Stranger
(1942) and
The Plague
(1947), of Algerian-born French writer and philosopher Albert Camus concern the absurdity of the human condition; he won the Nobel Prize of 1957 for literature.
Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.
He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.
Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.
The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'Étranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.
Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).
The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.
Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."
People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.
Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.
Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.
Chinese 阿尔贝·加缪
Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.
He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.
Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.
The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'Étranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.
Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).
The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.
Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."
People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.
Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.
Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.
Chinese 阿尔贝·加缪
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 89 reviews
May 17, 2022
A. Camus’nün Aralık 1957’de yaptığı informal bir Nobel konuşması (yemekte yapıldığı için sıradan bir teşekkür konuşması) ile dört gün sonra Uppsala Üniversitesi’nde verdiği “Sanatçı ve Çağı” başlıklı konferansın metni kitapta yeralmaktadırlar. Konferans konuşması tam bir manifesto niteliğinde ve tam da Albert Camus’ye yakışan bir konuşma. Konuşmasında imkanlarımız ölçüsünde seslerini çıkaramayanlar adına konuşmanın tek tesellimiz olduğunu, bu konuşmayı, üzerlerinde baskı kuran devletlerin ve siyasi güçlerin geçmişte sahip oldukları veya gelecekte sahip olacakları ihtişama aldırış etmeden, şu an acı çeken insanlar adına yapmak gerektiğini vurguluyor ve gerekçe olarak da sanatçının gözünde tüm cellatların aynı olduğunu ileri sürüyor.
“Sanat için sanat” görüşünün oyunlarına ya da “gerçekçi sanat”ın vaazlarına kendilerini kaptırdıkları sürece, sanatçıların nihilizmin ve verimsizliğin dar çemberinden çıkamayacağını ileri sürüyor. Yazıdan anlaşıldığı kadarıyla “gerçekçi sanat” sosyalist gerçekliğin sosyalist olmayan yanlarının reddedilip suçlandığını, burada bir propaganda sanatı yapıldığını belirtiyor, bir not olarak Camus’nün Stalin’i sert bir şekilde eleştirdiğini hatta “Başkaldırma Felsefesi” adlı kitabında “her eylem başkaldırma eylemi değildir, cinayet/öldürme esasına dayalı devrimler, örneğin Marksist devrimler (1917 Ekim Devrimi) sonuçları itibariyle eleştirilmelidir” dediğini hatırlamakta yarar var.
Burada hemen aklıma Roland Barthes’in yazarı iki kimliğe bölmesi geldi; yazarlar ve yazanlar. “Yazar” tek, soyut bir kuruma bağlıdır, bu ”yazın”dır. “Yazan” ise somut bir kurumla tanımlanır, ona bağlıdır; üniversite, siyasi parti vb.
Albert Camus bir “yazar”dır.
“Sanat için sanat” görüşünün oyunlarına ya da “gerçekçi sanat”ın vaazlarına kendilerini kaptırdıkları sürece, sanatçıların nihilizmin ve verimsizliğin dar çemberinden çıkamayacağını ileri sürüyor. Yazıdan anlaşıldığı kadarıyla “gerçekçi sanat” sosyalist gerçekliğin sosyalist olmayan yanlarının reddedilip suçlandığını, burada bir propaganda sanatı yapıldığını belirtiyor, bir not olarak Camus’nün Stalin’i sert bir şekilde eleştirdiğini hatta “Başkaldırma Felsefesi” adlı kitabında “her eylem başkaldırma eylemi değildir, cinayet/öldürme esasına dayalı devrimler, örneğin Marksist devrimler (1917 Ekim Devrimi) sonuçları itibariyle eleştirilmelidir” dediğini hatırlamakta yarar var.
Burada hemen aklıma Roland Barthes’in yazarı iki kimliğe bölmesi geldi; yazarlar ve yazanlar. “Yazar” tek, soyut bir kuruma bağlıdır, bu ”yazın”dır. “Yazan” ise somut bir kurumla tanımlanır, ona bağlıdır; üniversite, siyasi parti vb.
Albert Camus bir “yazar”dır.
September 26, 2022
Discursurile din Suedia este probabil ultima carte cu care închei lecturarea lui Camus, deși mai rămân Actuale și Primul om pe raftul meu..
Am avut o vară întreaga cu operele lui Camus, cu cartea asta îmi iau la revedere pe ceva timp, dar nu pot să-l rememorez, creionul simplu mi-a fost tovarăș și am încercat cu greu să pătrund în esență noii filosofii a lui Albert Camus pe care cu greu am înțeles-o nefiind familiarizata cu ceea ce am ignorat tot timpul...Străinul citit acum trei ani mi-a deschis drumurilor spre noutatea camusiana,
dar Ciuma nu m-a făcut dependenta de Camus așa cum Moartea fericită și Căderea mi-au deschis calea acum un an când le-am lecturat prima oară...
Discursurile din Suedia nu reprezinta decât niște idei rostite la primirea Premiului Nobel pentru Literatură în 1957, Camus se oprește asupra misiunii în societatea a artistului, artistul fiind cel mai neprețuit și ignorat într-o societatea de sclavii conduși de impulsurilor proacreație și a banului care oricum nu e suficient...
O societate în declin condamnată la supra-populare, Camus pe vremea aia era indignat de înmulțirea extrema a populației de pe glob, el fiind un ecologist.
Discursurile date precum și câteva conferințe susținute în fața studenților din aula sa preferată în ianuarie 1957 înnobilează cartea dată care se citește dintr-o suflare, la 102 pagini, Camus amintește de caznele artistului în fața unei lumi de rând care nu-l înțelege și-l condamna, artistul în fața dezgustului unei epoci materialiste în luptă cu propriul sine și a lumii sale ideatice, nimic nu se schimbă atâta timp cât artistul-creator e privit ca un cerșetor, ca un hoț,un ilicit pe străzile Parisului, în timp ce adevărații jefuitorii se lăfăie fără pic de conștiință, apar la televizor, în ziare și la radio...Unde-i corectitudinea?...
Am avut o vară întreaga cu operele lui Camus, cu cartea asta îmi iau la revedere pe ceva timp, dar nu pot să-l rememorez, creionul simplu mi-a fost tovarăș și am încercat cu greu să pătrund în esență noii filosofii a lui Albert Camus pe care cu greu am înțeles-o nefiind familiarizata cu ceea ce am ignorat tot timpul...Străinul citit acum trei ani mi-a deschis drumurilor spre noutatea camusiana,
dar Ciuma nu m-a făcut dependenta de Camus așa cum Moartea fericită și Căderea mi-au deschis calea acum un an când le-am lecturat prima oară...
Discursurile din Suedia nu reprezinta decât niște idei rostite la primirea Premiului Nobel pentru Literatură în 1957, Camus se oprește asupra misiunii în societatea a artistului, artistul fiind cel mai neprețuit și ignorat într-o societatea de sclavii conduși de impulsurilor proacreație și a banului care oricum nu e suficient...
O societate în declin condamnată la supra-populare, Camus pe vremea aia era indignat de înmulțirea extrema a populației de pe glob, el fiind un ecologist.
Discursurile date precum și câteva conferințe susținute în fața studenților din aula sa preferată în ianuarie 1957 înnobilează cartea dată care se citește dintr-o suflare, la 102 pagini, Camus amintește de caznele artistului în fața unei lumi de rând care nu-l înțelege și-l condamna, artistul în fața dezgustului unei epoci materialiste în luptă cu propriul sine și a lumii sale ideatice, nimic nu se schimbă atâta timp cât artistul-creator e privit ca un cerșetor, ca un hoț,un ilicit pe străzile Parisului, în timp ce adevărații jefuitorii se lăfăie fără pic de conștiință, apar la televizor, în ziare și la radio...Unde-i corectitudinea?...
January 18, 2016
Σε αντίθεση με τον Κούντερα , αυτό το πρώτο βιβλίο του Καμυ που διάβασα ,δεν άλλαξε την άρνηση μου στο να τον διαβάσω . Διαφωνώ σε πολλά μαζί του . Και αυτό είναι μια πραγματικότητα;
November 2, 2021
Yine oldu… Kısa dedim, okursun dedim, kuramsal olarak yol açar dedim maşallah zihnimde git gelli otoban açtı. Sanatçı ve üretmek üzerine Camus'un nobel konuşmalarından oluşan eser gerçekten de her cümlesi ile üretenler, yazarlar kadar okurda da bir isyanın kıvılcımı adeta. Dili böylesine kullanıp o gün bu gündür benzer problemlerin devamına işaret eden medyumatik öngörüler gerçekten sarhoş edici, benzer cehaletin, canavarca zihniyetlerin hâlâ günümüz modern toplumunda yatağın, masanın, altında, dolabın içinde olduğunu görmek üzdüğü kadar insanı öfkelendiriyor. "Yaratma Tehlikesi" kısa ama komplike, müthiş konuşmaserisinin yazıya aktarılmış hali. Açık söylemek gerekirse birkaç saat önceki, kitabın kapağını yeni kaldırmış kişi değilim… Bazı noktalarda, 2021'de bağırdığım, kavgasını verdiğim şeyler yönünden Camus ile pişti olmaktan dolayı onur duydum. Tabii dediğim gibi bu sorunların, özellikle "BAZI ÜLKELERDE" çözülememiş, üreten insana çevrilmiş sorgulayıcı, kaba işaret parmakların hâlâ var olduğunu görmek utanç verici.
August 5, 2015
Δεν σταματάς να σημειώνεις φράσεις προτάσεις...
July 15, 2021
'La grande œuvre finit par confondre tous les juges'
Attached to this review:
https://www.goodreads.com/review/show...
Citations:
'Le but de l'art, le but d'une vie ne peut être que d'accroître la somme de liberté et de responsabilité qui est dans chaque homme et dans le monde.'
'Tant qu’une société et ses artistes ne consentent pas à ce long et libre effort, tant qu’ils se laissent aller au confort des divertissements ou à celui du conformisme, aux jeux de l’art pour l’art ou aux prêches de l’art réaliste, ses artistes restent dans le nihilisme et la stérilité.'
'L’art n’est ni le refus total, ni le consentement total à ce qui est. Il est en même temps refus et consentement, et c’est pourquoi il ne peut être qu’un déchirement perpétuellement renouvelé. L’artiste se trouve toujours dans cette ambiguïté, incapable de nier le réel et cependant éternellement voué à le contester dans ce qu’il a d’éternellement inachevé.'
'Les deux esthétiques qui se sont longtemps affrontées, celle qui recommande un refus total de l’actualité et celle qui prétend tout rejeter de ce qui n’est pas l’actualité, finissent pourtant par se rejoindre, loin de la réalité, dans un même mensonge et dans la suppression de l’art. [...] dans les deux cas, la misère est renforcée en même temps que l'art est nié.'
'L'artiste se forge dans cet aller-retour perpétuel de lui aux autres, à mi-chemin de la beauté dont il ne peut se passer et de la communauté à laquelle il ne peut s'arracher. C'est pourquoi les vrais artistes ne méprisent rien ; ils s'obligent à comprendre au lieu de juger. [...] L’artiste prend de l’histoire ce qu’il peut en voir lui-même ou y souffrir lui-même, directement ou indirectement, c’est-à-dire l’actualité au sens strict du mot, et les hommes qui vivent aujourd’hui, non le rapport de cette actualité à un avenir imprévisible pour l’artiste vivant. Juger l’homme contemporain au nom d’un homme qui n’existe pas encore, c’est le rôle de la prophétie. L’artiste, lui, ne peut qu’apprécier les mythes qu’on lui propose en fonction de leur répercussion sur l’homme vivant. Le prophète, religieux ou politique, peut juger absolument et d’ailleurs, on le sait, ne s’en prive pas. Mais l’artiste ne le peut pas. S’il jugeait absolument, il partagerait sans nuances la réalité entre le bien et le mal, il ferait du mélodrame. Le but de l’art, au contraire, n’est pas de légiférer ou de régner, il est d’abord de comprendre. Il règne parfois, à force de comprendre. Mais aucune œuvre de génie n’a jamais été fondée sur la haine et le mépris. C’est pourquoi l’artiste, au terme de son cheminement, absout au lieu de condamner. Il n’est pas juge, mais justificateur. Il est l’avocat perpétuel de la créature vivante, parce qu’elle est vivante. Il plaide vraiment pour l’amour du prochain, non pour cet amour du lointain qui dégrade l’humanisme contemporain en catéchisme de tribunal. Au contraire, la grande œuvre finit par confondre tous les juges. Par elle, l’artiste, en même temps, rend hommage à la plus haute figure de l’homme et s’incline devant le dernier des criminels. « Il n’y a pas, écrit Wilde en prison, un seul des malheureux enfermés avec moi dans ce misérable endroit qui ne se trouve en rapport symbolique avec le secret de la vie. » Oui, et ce secret de la vie coïncide avec celui de l’art.'
----
'[...] le quart de vérité que contient la société occidentale s'appelle liberté. Et la liberté est le chemin, et le seul chemin, de la perfectibilité. Sans liberté on peut perfectionner l'industrie lourde, mais non la justice ou la vérité. [...] J'ai dit ici même qu'aucun des maux auxquels prétend remédier le totalitarisme n'est pire que le totalitarisme lui-même. Je n'ai pas changé d'avis.'
[Demain, Octobre 1957]
---------
Lire aussi :
Harold Pinter's Nobel Lecture:
Art, Truth and Politics: The Nobel Lecture
Le Déclin du courage
L'Homme révolté
L’été or Noces / L'été
Musical suggestion:
Equinoxe - Jean-Michel Jarre
Attached to this review:
https://www.goodreads.com/review/show...
Citations:
'Le but de l'art, le but d'une vie ne peut être que d'accroître la somme de liberté et de responsabilité qui est dans chaque homme et dans le monde.'
'Tant qu’une société et ses artistes ne consentent pas à ce long et libre effort, tant qu’ils se laissent aller au confort des divertissements ou à celui du conformisme, aux jeux de l’art pour l’art ou aux prêches de l’art réaliste, ses artistes restent dans le nihilisme et la stérilité.'
'L’art n’est ni le refus total, ni le consentement total à ce qui est. Il est en même temps refus et consentement, et c’est pourquoi il ne peut être qu’un déchirement perpétuellement renouvelé. L’artiste se trouve toujours dans cette ambiguïté, incapable de nier le réel et cependant éternellement voué à le contester dans ce qu’il a d’éternellement inachevé.'
'Les deux esthétiques qui se sont longtemps affrontées, celle qui recommande un refus total de l’actualité et celle qui prétend tout rejeter de ce qui n’est pas l’actualité, finissent pourtant par se rejoindre, loin de la réalité, dans un même mensonge et dans la suppression de l’art. [...] dans les deux cas, la misère est renforcée en même temps que l'art est nié.'
'L'artiste se forge dans cet aller-retour perpétuel de lui aux autres, à mi-chemin de la beauté dont il ne peut se passer et de la communauté à laquelle il ne peut s'arracher. C'est pourquoi les vrais artistes ne méprisent rien ; ils s'obligent à comprendre au lieu de juger. [...] L’artiste prend de l’histoire ce qu’il peut en voir lui-même ou y souffrir lui-même, directement ou indirectement, c’est-à-dire l’actualité au sens strict du mot, et les hommes qui vivent aujourd’hui, non le rapport de cette actualité à un avenir imprévisible pour l’artiste vivant. Juger l’homme contemporain au nom d’un homme qui n’existe pas encore, c’est le rôle de la prophétie. L’artiste, lui, ne peut qu’apprécier les mythes qu’on lui propose en fonction de leur répercussion sur l’homme vivant. Le prophète, religieux ou politique, peut juger absolument et d’ailleurs, on le sait, ne s’en prive pas. Mais l’artiste ne le peut pas. S’il jugeait absolument, il partagerait sans nuances la réalité entre le bien et le mal, il ferait du mélodrame. Le but de l’art, au contraire, n’est pas de légiférer ou de régner, il est d’abord de comprendre. Il règne parfois, à force de comprendre. Mais aucune œuvre de génie n’a jamais été fondée sur la haine et le mépris. C’est pourquoi l’artiste, au terme de son cheminement, absout au lieu de condamner. Il n’est pas juge, mais justificateur. Il est l’avocat perpétuel de la créature vivante, parce qu’elle est vivante. Il plaide vraiment pour l’amour du prochain, non pour cet amour du lointain qui dégrade l’humanisme contemporain en catéchisme de tribunal. Au contraire, la grande œuvre finit par confondre tous les juges. Par elle, l’artiste, en même temps, rend hommage à la plus haute figure de l’homme et s’incline devant le dernier des criminels. « Il n’y a pas, écrit Wilde en prison, un seul des malheureux enfermés avec moi dans ce misérable endroit qui ne se trouve en rapport symbolique avec le secret de la vie. » Oui, et ce secret de la vie coïncide avec celui de l’art.'
----
'[...] le quart de vérité que contient la société occidentale s'appelle liberté. Et la liberté est le chemin, et le seul chemin, de la perfectibilité. Sans liberté on peut perfectionner l'industrie lourde, mais non la justice ou la vérité. [...] J'ai dit ici même qu'aucun des maux auxquels prétend remédier le totalitarisme n'est pire que le totalitarisme lui-même. Je n'ai pas changé d'avis.'
[Demain, Octobre 1957]
---------
Lire aussi :
Harold Pinter's Nobel Lecture:
Art, Truth and Politics: The Nobel Lecture
Le Déclin du courage
L'Homme révolté
L’été or Noces / L'été
Musical suggestion:
Equinoxe - Jean-Michel Jarre
December 3, 2021
Yaratma Tehlikesi, Camus'un Nobel konuşması ve konferans notlarının bulunduğu; yazarın hayata, sanata, edebiyata bakışını anlattığı kısa ancak düşünsel zenginliği olan bir kitap... Albert Camus'u daha fazla tanımak isteyenler için iyi bir kaynak olduğunu düşünüyorum.
(Not: Haksızlık etmek istemem ancak çeviri biraz daha özenli olabilirdi diye düşünüyorum.)
(Not: Haksızlık etmek istemem ancak çeviri biraz daha özenli olabilirdi diye düşünüyorum.)
August 9, 2016
"καθε τοιχος ειναι μια πορτα εξοδου". Ας μην ψαχνουμε αλλου την πορτα εξοδου παρα στον τοιχο που ειμαστε στριμωγμενοι
June 19, 2019
Ο Camus βρίσκεται στην κορυφή των συγγραφέων που αγαπώ. Με αυτό το βιβλίο, ο θαυμασμός μου ενισχύεται καθώς καταλαβαίνεις λίγο περισσότερο τον άνθρωπο και συγγραφέα. Μέσα από την ομιλία του κατά την τελετή παραλαβής του Νόμπελ - που θεωρώ ότι δεν του δόθηκε τυχαία - όπου αναπτύσσει τις απόψεις του για τον ρόλο και την φύση της τέχνης, συναντάς ένα γοητευτικό μυαλό και μια ευγενική ύπαρξη που προσωπικά με εντυπωσιάζει.
Παρά τα μαύρα σημεία που είχε η εν λόγω τελετή μέσα από τις επιθέσεις που δέχτηκε για τη στάση του ως αδρανές τέκνο της Αλγερίας, η ροή του λόγου του και η συνοχή της σκέψης του ήταν και παραμένει θαυμαστή.
Ίσως να μην είμαι καν αντικειμενική λόγω της αδυναμίας μου στη γραφή του, όμως ποιος αναγνώστης είναι άραγε με τους συγγραφείς που έχει ψηλά;
Παρά τα μαύρα σημεία που είχε η εν λόγω τελετή μέσα από τις επιθέσεις που δέχτηκε για τη στάση του ως αδρανές τέκνο της Αλγερίας, η ροή του λόγου του και η συνοχή της σκέψης του ήταν και παραμένει θαυμαστή.
Ίσως να μην είμαι καν αντικειμενική λόγω της αδυναμίας μου στη γραφή του, όμως ποιος αναγνώστης είναι άραγε με τους συγγραφείς που έχει ψηλά;
December 22, 2022
Necesară
June 26, 2019
Le livre regroupe le discours prononcé par Camus en 1957 en Suède et la conférence s'intitulant "L'Artiste et son temps" à l'Université d'Upsal. Lorsque le premier texte est facilement trouvable, dont la traduction l'est également; il est assez difficile de trouver le deuxième texte en d'autres langues que le français (je n'ai trouvé aucune traduction vietnamienne), qui m'est totalement incompréhensible car il est, à mon avis à moi, beaucoup plus intéressant et travaillé que son discours du Prix Nobel. Dans ce texte, Camus réfléchit sur l'artiste et son rapport avec son temps, qui éclaircit mieux son discours du Prix Nobel, concernant le rapport de l'art avec la réalité. On y trouve aussi des passages sur la littérature du réalisme socialiste, qui sont d'une cohérence incroyable. Je vous laisse 2 citations du deuxième texte en vous conseillant vivement cette lecture si brève et si accessible!
"" Réjouissons-nous. " Réjouissons-nous, en effet, d'avoir vu mourir une Europe menteuse et confortable et de nous trouver confrontés à de cruelles vérités. Réjouissons-nous en tant qu'hommes puisqu'une longue mystification s'est écroulée et que nous voyons clair dans ce qui nous menace. Et réjouissons-nous en tant qu'artistes, arrachés au sommeil et à la surdité, maintenus de force devant la misère, les prisons, le sang."
"La liberté de l'art ne vaut pas cher quand elle n'a d'autre sens que d'assurer le confort de l'artiste."
"" Réjouissons-nous. " Réjouissons-nous, en effet, d'avoir vu mourir une Europe menteuse et confortable et de nous trouver confrontés à de cruelles vérités. Réjouissons-nous en tant qu'hommes puisqu'une longue mystification s'est écroulée et que nous voyons clair dans ce qui nous menace. Et réjouissons-nous en tant qu'artistes, arrachés au sommeil et à la surdité, maintenus de force devant la misère, les prisons, le sang."
"La liberté de l'art ne vaut pas cher quand elle n'a d'autre sens que d'assurer le confort de l'artiste."
October 21, 2022
Temmuz 3 pazar günü yht ile İstanbul'dan dönerken okuyuverdim.
Camuscüüümün Nobel aldıktan sonraki yemekte yaptığı konuşma ile Uppsala Üniversitesi’ndeki konferansta yaptığı konuşması yer alıyor.
Yazmak üzerine denilebilir ama daha çok sanatçı üzerinden anlattığı; onun kimliğini, görevlerini, sorumluluğunu tartıştığı elit mevzular.
Katıldığım noktalar da var katılmadığım da. Genel olarak sanat için sanat hakkındaki fikirlerine katılsam da ben "toplum için" yapılan sanat (toplumsal sanat değil) söz konusu olduğunda çok tereddütlü yaklaşıyorum. Hele Camus'nün tariflediği uğraş benim için "güdümlü sanat"tan farksız değildir.
Böyle kitapları yani yazarla tartışıyormuşçasına okumalar yapmayı aşırı sevdiğimden hem keyifli hem eğlenceli oldu; özellikle her 'taraf'ın eksik/yanlış/hatalı yönlerine bok atıldığı zaman -yine atılan bokla uyuşma dengemizden bağımsız-. Bu açıdan son derece derkenarla doldu.
Yani düşünsene 'yav he' diye not almışsın sayfanın birine lol
Camuscüüümün Nobel aldıktan sonraki yemekte yaptığı konuşma ile Uppsala Üniversitesi’ndeki konferansta yaptığı konuşması yer alıyor.
Yazmak üzerine denilebilir ama daha çok sanatçı üzerinden anlattığı; onun kimliğini, görevlerini, sorumluluğunu tartıştığı elit mevzular.
Katıldığım noktalar da var katılmadığım da. Genel olarak sanat için sanat hakkındaki fikirlerine katılsam da ben "toplum için" yapılan sanat (toplumsal sanat değil) söz konusu olduğunda çok tereddütlü yaklaşıyorum. Hele Camus'nün tariflediği uğraş benim için "güdümlü sanat"tan farksız değildir.
Böyle kitapları yani yazarla tartışıyormuşçasına okumalar yapmayı aşırı sevdiğimden hem keyifli hem eğlenceli oldu; özellikle her 'taraf'ın eksik/yanlış/hatalı yönlerine bok atıldığı zaman -yine atılan bokla uyuşma dengemizden bağımsız-. Bu açıdan son derece derkenarla doldu.
Yani düşünsene 'yav he' diye not almışsın sayfanın birine lol
ay 'değildir' demişim abilerimiz ablalarımız hadsiz demesinler şimdi aman aman aman
xoxoxo
iko
January 28, 2018
قرأت لكامو اعمال قليلة .. لكن بهذا الكتيب عرفته اكثر ..
January 9, 2024
janvier — semaine d’un livre par jour
livre 3/6
l’art est-il un luxe mensonger?
passage dans lequel je me suis reconnue : “ je n’ai rien trouvé d’autre pour m’aider que ce qui m’a soutenu, dans les circonstances les plus contraires, tout au long de ma vie : l’idée que je me fais de mon art et du rôle d’écrivain.”
j’ai littéralement adoré dés les premières pages. je ne suis pas une grande fan de camus et les gens qui me connaissent de goodreads ne sont pas sans le savoir. je suis d’avis à pouvoir aimer un auteur pour son art mais le détester pour sa personne ou ses actes, en l’occurrence, je ne tairais jamais le colonialisme de camus et son racisme évident cependant nous ne sommes pas ici pour parler de ça mais bel et bien de ce BANGER QUE JE VIENS DE ME DÉVORER ???????
ce livre c’est une réflection de ma propre pensée quand il s’agit de parler de notre art (j’écris aussi depuis des lustres)
ça m’a fait réalisé que nous créons pas d’art mais que l’art nous crée, du moins, d’une certaine manière. à un moment j’ai pensé à cette phrase qui m’avait marqué plus jeune “ nous avons l’art pour ne pas mourir de la vérité.”
encore un livre incroyable que j’ai emprunté à la bibliothèque (obligée de se plaindre partout!)
pour ceux qu’ont la flemme bah je crois qu’il est disponible entièrement sur youtube.
livre 3/6
l’art est-il un luxe mensonger?
passage dans lequel je me suis reconnue : “ je n’ai rien trouvé d’autre pour m’aider que ce qui m’a soutenu, dans les circonstances les plus contraires, tout au long de ma vie : l’idée que je me fais de mon art et du rôle d’écrivain.”
j’ai littéralement adoré dés les premières pages. je ne suis pas une grande fan de camus et les gens qui me connaissent de goodreads ne sont pas sans le savoir. je suis d’avis à pouvoir aimer un auteur pour son art mais le détester pour sa personne ou ses actes, en l’occurrence, je ne tairais jamais le colonialisme de camus et son racisme évident cependant nous ne sommes pas ici pour parler de ça mais bel et bien de ce BANGER QUE JE VIENS DE ME DÉVORER ???????
ce livre c’est une réflection de ma propre pensée quand il s’agit de parler de notre art (j’écris aussi depuis des lustres)
ça m’a fait réalisé que nous créons pas d’art mais que l’art nous crée, du moins, d’une certaine manière. à un moment j’ai pensé à cette phrase qui m’avait marqué plus jeune “ nous avons l’art pour ne pas mourir de la vérité.”
encore un livre incroyable que j’ai emprunté à la bibliothèque (obligée de se plaindre partout!)
pour ceux qu’ont la flemme bah je crois qu’il est disponible entièrement sur youtube.
July 18, 2022
Είναι πολλές οι θεωρίες τέχνης. Μιλούν όμως για την τέχνη η έννοια της οποίας μόνο μπορεί να προσεγγιστεί στο περίπου καθώς πρόκειται για κάτι υποκειμενικό. Η προσπάθεια του αγαπημένου Καμύ αφορά κυρίως την ελευθερία έκφρασης του καλλιτέχνη και την σχέση του έργου τέχνης με την πραγματικότητα στην οποία αυτό γράφεται.
Υπέροχες ιδέες υπέροχα γραμμένες..
Καλή ανάγνωση!
Υπέροχες ιδέες υπέροχα γραμμένες..
Καλή ανάγνωση!
October 21, 2023
foarte dragute discursurile, dar era nevoie sa se vanda cartea asta separat sunt gen 30 de pagini scrise cu fundal imens ca sa se faca 80 si cateva cuvinte in plus in prefata si postfata? 😭 ce jaf bine ca e imprumutata
Read
December 23, 2020ألبير كاتب وفنان ذو حس إنسان عالي (هذا ليس بجديد) الجديد علي حذقه السياسي الناتج عن معايشات جيله ومزيجه المكون من حضارتين.
March 21, 2023
Discursuri superbe despre rolul scriitorilor și al artei lor in secolul XX. Am apreciat în special dezbaterea asupra realismului și a realismului socialist, cât și despre relația scriitorilor cu realitatea în arta lor. Postfața de C.G. Bjurström a fost un mod drăguț de a da context discursurilor.
Citate preferate:
"Și acela care, adeseori, și-a ales destinul de artist pentru că se simțea diferit află destul de repede că nu își va hrăni arta, și diferența, decît mărturisindu-și asemănarea cu toti."
"Prin definiție, el nu se poate pune astăzi în slujba celor care fac istoria: el este ăn slujba celor care o îndură."
"Astăzi, a crea înseamnă a crea periculos."
"O societate întemeiată pe semne este, în esența ei, o scietate artificială în care adevărul carnal al omului se găsește mistificat." (Exemplificând trecerea de la bani de argint la bănci.)
(Despre realism) "Pentru artă ar reprezenta, prin urmare, ceea ce reprezintă fotografia pentru picturăȘ cea dinîi reproduce, în timp ce cea de a doua alege."
(Despre realismul socialist) "În cele din urmă, această artă va fi socialistă exact în măsura în care nu va fi realistă."
"Artistul se află mereu în această ambiguitate, neînstare să nege realul și totuși etern menit să-l conteste în aspectul său etern nedesăvârșit."
Referințe către citate:
"Un om care se supune propriului geniu reprezintă credința prin excelență." Ralph Waldo Emerson
"Viciul suprem este acela de a fi superficial." Oscar Wilde
"Arta trăiește din constrângere și moare din libertate." André Gide
Referințe către cărți și autori:
"Doctor Jivago", Boris Pasternak
"Voința de putere", Nietzsche
"Război și pace", Lev Tolstoi
"Manastirea din Parma", Stendhal
"Demonii", Dostoievski
"Omul revoltat", Albert Camus
"Bérénice", Jean Racine
"Jonas sau artistul la lucru", Albert Camus
"Chatterton", Alfred de Vigny
Pasternak, Maiakovski, Esenin, Eisenstein (Romancieri ai cimentului)
Melville, Tolstoi, Moliere
Referințe către picturi:
"Rondul de Noapte", Rembrandt
Citate preferate:
"Și acela care, adeseori, și-a ales destinul de artist pentru că se simțea diferit află destul de repede că nu își va hrăni arta, și diferența, decît mărturisindu-și asemănarea cu toti."
"Prin definiție, el nu se poate pune astăzi în slujba celor care fac istoria: el este ăn slujba celor care o îndură."
"Astăzi, a crea înseamnă a crea periculos."
"O societate întemeiată pe semne este, în esența ei, o scietate artificială în care adevărul carnal al omului se găsește mistificat." (Exemplificând trecerea de la bani de argint la bănci.)
(Despre realism) "Pentru artă ar reprezenta, prin urmare, ceea ce reprezintă fotografia pentru picturăȘ cea dinîi reproduce, în timp ce cea de a doua alege."
(Despre realismul socialist) "În cele din urmă, această artă va fi socialistă exact în măsura în care nu va fi realistă."
"Artistul se află mereu în această ambiguitate, neînstare să nege realul și totuși etern menit să-l conteste în aspectul său etern nedesăvârșit."
Referințe către citate:
"Un om care se supune propriului geniu reprezintă credința prin excelență." Ralph Waldo Emerson
"Viciul suprem este acela de a fi superficial." Oscar Wilde
"Arta trăiește din constrângere și moare din libertate." André Gide
Referințe către cărți și autori:
"Doctor Jivago", Boris Pasternak
"Voința de putere", Nietzsche
"Război și pace", Lev Tolstoi
"Manastirea din Parma", Stendhal
"Demonii", Dostoievski
"Omul revoltat", Albert Camus
"Bérénice", Jean Racine
"Jonas sau artistul la lucru", Albert Camus
"Chatterton", Alfred de Vigny
Pasternak, Maiakovski, Esenin, Eisenstein (Romancieri ai cimentului)
Melville, Tolstoi, Moliere
Referințe către picturi:
"Rondul de Noapte", Rembrandt
May 31, 2023
Fransız yazar Albert Camus'den okuduğum ve çok merak etmiş olduğum bir eser Yaratma Tehlikesi.
Adı üzerinde kitabın içeriği bir sanat ve edebiyatın yaratılma aşamasındaki yüzyüze kalınan gerçekler ve yazarın kendi sesiyle aktardığı bazı tezler ve antitezleri içeriyor.
Kitapta yazarın hem Nobel ödülünü aldığındaki konuşmasını hem de bir universitede verdiği konferansta konuştuklarını okuyoruz.
Sanat sanat için mi, toplum ve çevre sanatı ne ölçüde etkiler, sanat dış dünyadan bağımsız mi, adalet ve sanat, cağlar arasındaki sanat farklılıklari veya benzerlikleri, özgürluk ve sanata etkileri.... Buna benzer içeriklerde Camus'nün düşüncelerini okuyoruz.
° Ben şahsen bu tür kitapları çok seviyorum, edebiyata karşı yoğun ilgisi olan herkesin sevdiğini düşünüyorum, hele bir de bir şeyler karalamaya başladıysanız.... Camus'yü de okurken merakla ve oldukça yorgunlukla okudum, sebebi dilinin aşırı tez okur gibi, makale okur gibi biraz samimiyetten uzak nesnellige aşırı yakın durmasından dolayı. Açıkçası bu tür eserlerde bu olması gereken şey tabi ki, ama aşırıya kaçtığında yoruyor, samimiyetle yoğrulmuş olsaydı çok daha severdim....
Zaten kısacık olduğu için, bir de yazarı seviyorsanız, konuşmalarına da göz atmak adına faydalı bir eser, okuyacak herkese keyifli okumalar dilerim 🙏
Adı üzerinde kitabın içeriği bir sanat ve edebiyatın yaratılma aşamasındaki yüzyüze kalınan gerçekler ve yazarın kendi sesiyle aktardığı bazı tezler ve antitezleri içeriyor.
Kitapta yazarın hem Nobel ödülünü aldığındaki konuşmasını hem de bir universitede verdiği konferansta konuştuklarını okuyoruz.
Sanat sanat için mi, toplum ve çevre sanatı ne ölçüde etkiler, sanat dış dünyadan bağımsız mi, adalet ve sanat, cağlar arasındaki sanat farklılıklari veya benzerlikleri, özgürluk ve sanata etkileri.... Buna benzer içeriklerde Camus'nün düşüncelerini okuyoruz.
° Ben şahsen bu tür kitapları çok seviyorum, edebiyata karşı yoğun ilgisi olan herkesin sevdiğini düşünüyorum, hele bir de bir şeyler karalamaya başladıysanız.... Camus'yü de okurken merakla ve oldukça yorgunlukla okudum, sebebi dilinin aşırı tez okur gibi, makale okur gibi biraz samimiyetten uzak nesnellige aşırı yakın durmasından dolayı. Açıkçası bu tür eserlerde bu olması gereken şey tabi ki, ama aşırıya kaçtığında yoruyor, samimiyetle yoğrulmuş olsaydı çok daha severdim....
Zaten kısacık olduğu için, bir de yazarı seviyorsanız, konuşmalarına da göz atmak adına faydalı bir eser, okuyacak herkese keyifli okumalar dilerim 🙏
December 29, 2024
Camus diyor ki "sanatın amacı kanunlaştırmak ya da hükmetmek değil, her şeyden önce anlamaktır. (...) Bunun için de sanatçı yürüdüğü yolun sonuna geldiğinde suçlandıracağı yerde affeder." Camus'nün eserlerinde de beni bu tema hep etkiledi ki kendisi lise ve onu izleyen yıllarda hep bi ikon olmuştur benim için. Gelin görün ki bu "ikon" etliye sütlüye zamanlarında liboşluğunun gölgesine çekilmiş, bu kitapta ya da söylemlerde de bunu aklamaya çalışma çabası içerisinde.
Teker teker bireyleri anlamaya çalışalım, kanunlaştırmayalım, affedelim tamam. Sistematik bir şekilde insanların sömürüsüne yol açan kolonyalizmi, kapitalizmi, patriyarkayı affetmeye çalışmak, sessiz kalmak; bunları bireysel olanla aynı kefeye koymanın aptala yatmaktan başka bir açıklaması olamaz hele de öyle eğitimli bir insan için. Sanatçı konuşmaya fikir belirtmeye zorlanıyormuş, bakalım Camus'nün bu zorla söyledikleri neler:
Cezayir bağımsızlık hareketleri hakkında: "Annemle adalet arasında kalırsam, annemi seçerim."
Beauvoir'ın "İkinci Cins"i hakkında: Fransız erkeğini maskara ettin.
He okumaya devam eder miyim, ederim. Sartre'ın önsözde dediği gibi dargınız ama ne yaptığını ne düşündüğünü merak ettiğim biri olmaya devam ediyor tabii ki.
Teker teker bireyleri anlamaya çalışalım, kanunlaştırmayalım, affedelim tamam. Sistematik bir şekilde insanların sömürüsüne yol açan kolonyalizmi, kapitalizmi, patriyarkayı affetmeye çalışmak, sessiz kalmak; bunları bireysel olanla aynı kefeye koymanın aptala yatmaktan başka bir açıklaması olamaz hele de öyle eğitimli bir insan için. Sanatçı konuşmaya fikir belirtmeye zorlanıyormuş, bakalım Camus'nün bu zorla söyledikleri neler:
Cezayir bağımsızlık hareketleri hakkında: "Annemle adalet arasında kalırsam, annemi seçerim."
Beauvoir'ın "İkinci Cins"i hakkında: Fransız erkeğini maskara ettin.
He okumaya devam eder miyim, ederim. Sartre'ın önsözde dediği gibi dargınız ama ne yaptığını ne düşündüğünü merak ettiğim biri olmaya devam ediyor tabii ki.
May 9, 2023
"Arta pășește încet pe o potecă între două genuni, care sunt frivolitatea și propaganda. Pe această linie de creastă pe care înaintează artistul, fiecare pas este o aventură, un risc extrem."
September 17, 2023
oldukça hoş çıkarımlar yakaladım, üzerinde çokça konuşulmuş olan bazı fikirlerin bir toplamıydı...
November 25, 2023
sanata genel çerçeveden bakarken aynı noktada duruyoruz
fakat benim daha önce üzerine kafa yormadığım çok güzel alt açıklamaları var
baya sevdim
fakat benim daha önce üzerine kafa yormadığım çok güzel alt açıklamaları var
baya sevdim
July 14, 2025
maintenant j'ai envie de me faire tout l'œuvre de camus
November 25, 2025
Har du en liten time til overs en dag så kan jeg anbefale denne.
Vanskelig å vurdere som en bok da det er to taler, men leses like godt som en sammenhengende essay. Mange gode tanker og spørsmål om kunstens form og formål, samt dens forhold (historisk, men også på et dypere filosofisk plan) til politikk og virkelighet - om «kunst for kunstens skyld» og «realistisk kunst», hva betyr dette, og finnes egentlig realismen i noe annet enn det virkelige liv? Og hva er kunsten - eller viktigst av alt - hva gjør den? En livsnødvendighet, eller en løgnaktig luksus? «På slaveskipets øverste bro kan man alltids synge til stjernenes ære, mens slavene under ror seg til døde»
Den er også inne på grensen mellom realistisk kunst og propaganda, popularisering av kunst, og dyrkelsen av ensomhet; kunst for kunstnerens skyld, kontra kunst som på noen måte tjener mennesket eller samfunnet.
«Den høyeste form for berømmelse i dag er å være beundret eller hatet, uten å være lest.»
«Den som har valgt seg en kunstnerskjebne fordi han følte seg annerledes, får fort konstatert at han bare kan nære sin kunst og sin annerledeshet ved å innrømme sin likhet med andre.»
Kunne quota hele boka, og det hadde ikke tatt meg så alt for lang tid, men er bedre at du bare leser den. Hvis du vil.
Vanskelig å vurdere som en bok da det er to taler, men leses like godt som en sammenhengende essay. Mange gode tanker og spørsmål om kunstens form og formål, samt dens forhold (historisk, men også på et dypere filosofisk plan) til politikk og virkelighet - om «kunst for kunstens skyld» og «realistisk kunst», hva betyr dette, og finnes egentlig realismen i noe annet enn det virkelige liv? Og hva er kunsten - eller viktigst av alt - hva gjør den? En livsnødvendighet, eller en løgnaktig luksus? «På slaveskipets øverste bro kan man alltids synge til stjernenes ære, mens slavene under ror seg til døde»
Den er også inne på grensen mellom realistisk kunst og propaganda, popularisering av kunst, og dyrkelsen av ensomhet; kunst for kunstnerens skyld, kontra kunst som på noen måte tjener mennesket eller samfunnet.
«Den høyeste form for berømmelse i dag er å være beundret eller hatet, uten å være lest.»
«Den som har valgt seg en kunstnerskjebne fordi han følte seg annerledes, får fort konstatert at han bare kan nære sin kunst og sin annerledeshet ved å innrømme sin likhet med andre.»
Kunne quota hele boka, og det hadde ikke tatt meg så alt for lang tid, men er bedre at du bare leser den. Hvis du vil.
November 29, 2021
A lire et relire, toujours aussi juste, Camus est l'écrivain de l'universel.
December 28, 2023
هذان خطابان ، تركهما لنا البير كامو مع جملة ما ترك من ميراث أدبي و فلسفي ... ضمن نطاق فلسفته المعهودة العبث - التمرد فهو بدأ الأول و أنتهى بالآخر و كان بينهما ذلك التخطي بين العبث في حصول الإنسان على أجوبة انسانية عن الكون و بين التمرد الذي انتقل اليه عبر ثورة طاحنة رافضا ان يبقى المبدأ كنموذج فكري ،
فالخطاب الأول هو خطاب السويد ،الذي جاء عقب حصوله على جائزة نوبل للآداب، يتحدث فيه عن الكاتب و الفنان و ما يفرضه عليهما العمل في هذين المجالين و دورهما في مشاكل المجتمع و التغير الثقافي و الأيدلوجي له و ابتدأ ذلك بقضية مسقط رأسه الجزائر و سكوت العالم الاوروبي عما يحدث فيها تلك الفترة ... و أتساءل عن ردة فعله لو قُدر له ان يشهد سكوت العالم عما يحدث اليوم في غزة ؟!
إما الخطاب الثاني فهو حول الفنان و زمانه و المعطيات التي تجعل من الفنان مماثلا أو مغايرا لمجتمعه و رغبة ذلك المجتمع في تطبيع الفنان على مقياس الجماعة لا مقياسه الفرد بالرغم من مطالبته - اي المجتمع للفنان - المتواصلة لأن يبقى مبدعا و النتيجة التعددية الفردية التي تنتهي الى مجتمع متناسخ و أظن أن كامو أراد نقد الفكر الحديث بهذا فالأبداع رغبة قائمة عند الجميع و اختزال العقل الفردي الى الجمعي لم يكنْ صارخا قبل الحداثة ، و عليه لم يدعُ كامو الى الخضوع الى الايديولوجيات الخاصة ،التي خصصت الفكر العام ضمن مبادئها و ما خلا ذلك فهو غير مقبول، بل ترك الفنان حرا في إنتقاء فكره بما يعود على مصلحة المجتمع
للأسف، فالترجمة أفقدت النص الشيء الكثير و لم يكنْ المترجم موفقا في اختياره لبعض المفردات
فالخطاب الأول هو خطاب السويد ،الذي جاء عقب حصوله على جائزة نوبل للآداب، يتحدث فيه عن الكاتب و الفنان و ما يفرضه عليهما العمل في هذين المجالين و دورهما في مشاكل المجتمع و التغير الثقافي و الأيدلوجي له و ابتدأ ذلك بقضية مسقط رأسه الجزائر و سكوت العالم الاوروبي عما يحدث فيها تلك الفترة ... و أتساءل عن ردة فعله لو قُدر له ان يشهد سكوت العالم عما يحدث اليوم في غزة ؟!
إما الخطاب الثاني فهو حول الفنان و زمانه و المعطيات التي تجعل من الفنان مماثلا أو مغايرا لمجتمعه و رغبة ذلك المجتمع في تطبيع الفنان على مقياس الجماعة لا مقياسه الفرد بالرغم من مطالبته - اي المجتمع للفنان - المتواصلة لأن يبقى مبدعا و النتيجة التعددية الفردية التي تنتهي الى مجتمع متناسخ و أظن أن كامو أراد نقد الفكر الحديث بهذا فالأبداع رغبة قائمة عند الجميع و اختزال العقل الفردي الى الجمعي لم يكنْ صارخا قبل الحداثة ، و عليه لم يدعُ كامو الى الخضوع الى الايديولوجيات الخاصة ،التي خصصت الفكر العام ضمن مبادئها و ما خلا ذلك فهو غير مقبول، بل ترك الفنان حرا في إنتقاء فكره بما يعود على مصلحة المجتمع
للأسف، فالترجمة أفقدت النص الشيء الكثير و لم يكنْ المترجم موفقا في اختياره لبعض المفردات
May 22, 2016
le discours d'Albert Camus sur l'art et la noblesse du métier d'écrivain.
October 17, 2025
Camus toont zich een bescheiden humanist en beschouwt de rol van de kunstenaar in de maatschappij.
Interessanter vond ik misschien wel het nawoord van C. G. Bjurström, die aanwezig was bij een lezing rondom de uitreiking en die een interessante context biedt aan de veel aangehaalde uitspraak “entre la justice et ma mère, je choisis ma mère.” Wat Camus echt gezegd heeft tegen een verontwaardigde Algerijn in zijn publiek zou volgens Bjurström zijn: “En ce moment, on lance des bombes dans les tramways d’Alger. Ma mère peut se trouver dans un de ces tramways. Si c’est cela, la justice, je préfère ma mère.”
De context doet ertoe. Het inkorten van de uitspraak en het weglaten van de premisse verandert de betekenis van de zin.
Interessanter vond ik misschien wel het nawoord van C. G. Bjurström, die aanwezig was bij een lezing rondom de uitreiking en die een interessante context biedt aan de veel aangehaalde uitspraak “entre la justice et ma mère, je choisis ma mère.” Wat Camus echt gezegd heeft tegen een verontwaardigde Algerijn in zijn publiek zou volgens Bjurström zijn: “En ce moment, on lance des bombes dans les tramways d’Alger. Ma mère peut se trouver dans un de ces tramways. Si c’est cela, la justice, je préfère ma mère.”
De context doet ertoe. Het inkorten van de uitspraak en het weglaten van de premisse verandert de betekenis van de zin.
July 20, 2024
this book gave me the opportunity to know Camus better and his thoughts on the intersection of art, truth, and human suffering are as relevant today as they were in 1957
the artist or writer has the duty to express his ideas for the people even if there's a pressure goes against it and there's a lot of quotes that I really got impressed by
Si la vérité est devenu dangereuse , alors elle est en passe de ne plus être prostituée
«Tout mur est une porte», a dit justement Emerson. Ne cherchons pas la porte, et l'issue, ailleurs que dans le mur contre lequel nous vivons.
Il y a un mot de Gide que j'ai toujours approuvé bien qu'il puisse prêter à malentendu. « L'art vit de contrainte et meurt de liberté». Cela est vrai. Mais il ne faut pas en tirer que l'art puisse être dirigé. L'art ne vit que des contraintes qu'il s'impose à lui-même : il meurt des autres. En revanche, s'il ne se contraint pas lui-même, le voilà qui délire et s'asservit à des ombres.
at the end the language is a bit advanced which was a kind of struggle for me
the artist or writer has the duty to express his ideas for the people even if there's a pressure goes against it and there's a lot of quotes that I really got impressed by
Si la vérité est devenu dangereuse , alors elle est en passe de ne plus être prostituée
«Tout mur est une porte», a dit justement Emerson. Ne cherchons pas la porte, et l'issue, ailleurs que dans le mur contre lequel nous vivons.
Il y a un mot de Gide que j'ai toujours approuvé bien qu'il puisse prêter à malentendu. « L'art vit de contrainte et meurt de liberté». Cela est vrai. Mais il ne faut pas en tirer que l'art puisse être dirigé. L'art ne vit que des contraintes qu'il s'impose à lui-même : il meurt des autres. En revanche, s'il ne se contraint pas lui-même, le voilà qui délire et s'asservit à des ombres.
at the end the language is a bit advanced which was a kind of struggle for me
Displaying 1 - 30 of 89 reviews