Acının Kaynakları

by Salman Akhtar

Acının Kaynakları Salman Akhtar’ın “talihsiz, gereksiz, aşırı, patolojik ve dermanı olan acılar”ı ele aldığı, korku, açgözlülük, suçluluk, kandırma, ihanet ve intikam üzerine kapsamlı teorik ve klinik tartışmalardan oluşuyor. Kitabın Türkçe baskısına ek olan Pandora’nın Kutusu isimli bölüm ise Gülgün Alptekin’in Salman Akhtar’ın Acının Kaynakları eseri üzerinden anlattığı bir vaka çalışmasını konu ediyor.

Bu değerli kitapta Salman Akhtar bilge bakışlarını korku, açgözlülük, suçluluk, kandırma, aldatma ve intikama çeviriyor. Geniş bir yelpazeye yayılan psikanalitik kuramlardan yaptığı çıkarımlara gelişim araştırmaları, çağdaş sinirbilimin bulgularını, hatta şiir ve edebiyatı katıyor; sonuç da insanın acılarıyla ilgili hem çaylak hem de kıdemli klinisyenlerin ilgisini cezbedecek taze bir fikir sentezi oluyor. Bu eserin usta bir kalemin elinden çıktığı her halinden belli.

-Fakhry Davids-

Bu eseri özel kılan, Salman Akhtar’ın “gereksiz, patolojik ama dermanı olan acıları” ele alışındaki o derin insaniyet. Araştırmaların geniş çaplı ve derin olmasının yanı sıra her duygunun fenomenolojik, gelişimsel ve sosyokültürel açılardan ele alınması bu çalışmaya evrensel bir değer ve çağdaş bir tat kazandırmış. Ayrıca okurun insan duygularının karmaşıklığına dair hoşgörüsünü yenileme gibi de bir özelliğine de sahip bir eser.

-Maria Teresa Savio Hooke-


(Tanıtım Bülteninden)

Yayına Hazırlayan: Cem Tüzün

Genres: Psychology, Psychoanalysis

228 pages, Paperback

First published May 1, 2014

About the author

Salman Akhtar is an Indian-American psychoanalyst practicing in the United States. He is an author and Professor of Psychiatry and Human Behavior at Jefferson Medical College in Philadelphia.

Reviews

[emre · Rating 4 out of 5]

salman akhtar'ın okuduğum ikinci kitabı oldu ve yine hayranlıkla bitirdim; özellikle açgözlülük, suçluluk ve ihanet bölümleri dopdoluydu. hem akhtar'ın klinik örnekleri hem gülgün alptekin'in kitabın sonunda yaptığı vaka sunumu işaret edilen duygular ve kavramların daha iyi anlaşılmasına yardımcı oluyordu, o kısımlar olmasa bazı şeyler teorik ve havada kalacaktı muhtemelen benim için. elif okan gezmiş'in fevkalade çevirisini de atlamamak lazım. :)

[Violeta · Rating 5 out of 5]

The Indian-American psychoanalyst, Salman Akhtar, presents with a lot of details and in a manner that anyone can understand without having a psychology background, the sources of human suffering.
I liked a lot the manner in which the psychoabalyst offers us a comprehensive analysis of six basic human emotions and it helped me see in a clearer manner different aspects that I might not have paid attention during the psyhcology class.

[Jovana Todorovic · Rating 2 out of 5]

S obzirom na to da je knjiga napisana u teorijskom okviru psihoanalize i da su psihološki fenomeni objašnjeni na osnovu osnovnih principa psihoanalize, koje smatram izuzetno sumnjivim, dogmatičnim i nenaučnim – ova knjiga ne može dobiti više od 3 zvezdice od mene u startu. Svejedno, uzela sam da je pročitam jer jako dugo nisam čitala ništa iz psihoanalize i htela sam da vidim da li je nastao neki pomak u toj oblasti u međuvremenu.

Nažalost, rekla bih da nije. I dalje je disciplina puna terminološke konfuzije i različitih strujanja koja za isti fenomen daju potpuno različita, a nekada čak i suprotna objašnjenja. To se najbolje vidi u poglavlju o mazohizmu. Međutim, ono što najviše smeta čitavoj stvari jeste status autorovog doprinosa razjašnjavanju različitih tumačenja mazohizma. Naime, autor samo nabraja najistaknutije autore i njihova objašnjenja, bez kritičkog osvrta na ijedno od njih ili davanja neke svoje sinteze tim različitim shvatanjima. Čitalac ostaje sa puno različitih tumačenja bez ikakve pomoći od strane autora u vidu toga zašto bi neko objašnjenje imalo više smisla od drugog. Zapravo, sva ta objašnjenja su naravno hipoteze sakrivene u narativ objašnjenja od strane bukvalno svakog od navedenih autora. O mogućem naučnom sukobljavanju ovih hipoteza i testabilnosti iskaza nema ni govora, ali to nije fer ni očekivati, imajući u vidu na čijem smo terenu. Ipak, od autora knjige bih barem očekivala neki svoj, makar lični komentar ili komentar iz kliničke prakse koji bi govorio o tome koje objašnjenje, od mnogih nabrojanih, ima jaču eksplanatornu moć ili se barem jače zasniva na osnovnim principima psihoanalize. Ovo se, naravno, ne javlja samo u poglavlju o mazohizmu, već i u skoro svim poglavljima odabranih psiholoških fenomena.

Kada smo već kod toga, autor sam na početku priznaje da knjiga o izvorima patnje nije sveobuhvatna, što je pohvalno, već se fokusira samo na određene izvore patnje (šest navedenih u podnaslovu knjige). Međutim, autor ne objašnjava zašto je odabrao baš tih šest, a ne nekih drugih šest.

Kada smo već kod glavne klasifikacije ove knjige i izvora patnje, autor i na drugim mestima priznaje da ponuđene klasifikacije nisu ni iscrpne ni nepreklapajuće, čime ponovo ne ispunjava naučno-metodološki minimum.

Velika zamerka za ovu knjigu je i to što autor navodi neke iskaze kao opšte istine sa puno samopouzdanja, bez navođenja referenci na koje se ti iskazi oslanjaju. Čak i da su ti iskazi potpuno originalni i prvi put zapisani u njegovoj knjizi, očekivalo bi se više teksta o razjašnjenju tih iskaza i podržavajućim podacima (opet, barem opservacionim, kliničkim, pa čak i anegdotalnim).

Neki primeri iz prakse, kao i neke od navedenih referenci, zaista privlače pažnju i mislim da su vredni daljeg istraživanja. Poglavlje o krivici je možda i najdetaljnije napisano i upravo obiluje takvim referencama.

Pored toga, ova knjiga ipak može biti zanimljiva svim čitaocima koji vole povremeno da oštre svoje kritičko razmišljanje i vide zabavu u pronalaženju kontra-argumenata za iznete tvrdnje ili prosto u pisanju pitanja po marginama knjige: “Zašto? Odakle sad to? Ali zar nije u drugim istraživanjima jasno pokazano? O kom tačno razvojnom periodu se radi kada se kaže ‘beba’? U kom kontekstu?” itd.

Pisanje detaljne analize ove knjige verovatno bi zahtevalo duži tekst od samog teksta knjige. Tako da stajem ovde. Sve u svemu: 2.

[Özenç Öztürk · Rating 5 out of 5]

Pandora'nın kutusuna açarak, insanı insan yapan yine de yaşamaktan ve ifade etmekten oldukça kaçındığımız duyguları ele almış Salman Akhtar. Tüm bu duygularla baş edebilmemiz için bizimle var olan bir duygumuz da psikanalizin temel öğelerindendir, umut etmek.

[David Seničić · Rating 4 out of 5]

Seriously good book about good topics. It requires knowledge about psychology and in depth psychoanalysis in order to be understood properly.