Man and People (Norton Library

by José Ortega y Gasset

José Ortega y Gasset (1883 - 1955) was a Spanish liberal philosopher and essayist working during the first half of the 20th century while Spain oscillated between monarchy, republicanism and dictatorship. His philosophy has been characterized as a "philosophy of life" which "comprised a long-hidden beginning in a pragmatist metaphysics inspired by William James, and with a general method from a realist phenomenology imitating Edmund Husserl, which served both his proto-existentialism (prior to Martin Heidegger's) and his realist historicism which has been compared to both Wilhelm Dilthey and Benedetto Croce." Born in Madrid, Ortega was one of the intellectual leaders of the Spanish Republican government. After the establishment of the Republic, Ortega became a member of Parliament. He also held for many years the chair of metaphysics at the University o Madrid and was editor of the influential journal of opinion, Revista de Occidente. After the Spanish Civil War, Ortega became an exile from Spain, living for a time in Buenos Aires, later settling in Lisbon. In later years he visited Spain to lecture in Madrid. Books by Ortega include his most widely read work The Revolt of the Masses, Man and Crisis (originally published in Spanish under the title of En Torno A Galileo), Man and People, Meditations on Quixote, History as a System, and What is Philosophy?

Genres: Philosophy, Nonfiction, Sociology, Politics, Spanish Literature

272 pages, Paperback

First published January 1, 1957

About the author

José Ortega y Gasset was a Spanish liberal philosopher and essayist working during the first half of the 20th century while Spain oscillated between monarchy, republicanism and dictatorship. He was, along with Kant, Schopenhauer, and Nietzsche, a proponent of the idea of perspectivism.

Reviews

[Sencer Turunç · Rating 5 out of 5]

"Bana yanıt verme - bana karşılık verme ve benimle birlikte yaşama - yetisi olan, yalnızlığımdan çıkarak iletişim kurmayı bekleyebileceğim tek canlı türü olan öteki insanlar, o nitelikleriyle, öteki insanlar ve benimkine benzer öteki yaşamlar olmalarından ötürü, kökten gerçekliklerinde benimle iletişimsizdirler. Aramızda olsa olsa göreceli, dolaylı ve her zaman için sorunlu bir ilişki gerçekleşebilir." (sayfa 139)

[melis · Rating 3 out of 5]

2.5

Ortega'nın dil ve iletişim hakkındaki düşüncelerini kendime yakın bulduğum için bu kitabı heyecanla okumaya başlamıştım ama ne yazık ki okudukça hayal kırıklığına uğradım. Birey-birey, birey-toplum ilişkilerini, toplumun nasıl bir şey olduğunu ve nasıl ortaya çıktığını irdelerken bir yandan da kelime kökenlerine ve onlar dolayısıyla da insanlık (kendisinin de dediği gibi bu aynı zamanda insandışılık) tarihine dair bilgiler vermesi ilgi çekici Ortega'nın ama bunu yaparken kendini tekrarladığı ve konuyu da kimi zaman dağıttığı yadsınamaz. Başkalarının (örneğin Meillet'nin) genelleme yapmasını eleştirirken kendisi de aynı tipte genellemelere (örneğin diğer diller ve uluslar hakkındaki genellemeleri) sığınmış ve tutarsızlığa bürünmüş ayrıca.

Bunlar dışında beni asıl dehşete düşüren konu ise Ortega'nın kadınlar hakkında söyledikleri (bunlar da yaptığı genellemelere dâhil tabii aslında). Kitabın geneline yaydığı, satır aralarından göz kırpan "kadın aşağılıktır," düşüncesini rahat rahat anlatabilmek için kadınlara ayırdığı bir bölüm var kitapta. Bu bölümde kadınların nasıl aşağılık, zayıf, zavallı varlıklar olduğunu, kendilerine ve bedenlerine odaklı olduklarını, süslenmek gibi ölümsüz bir meraklarının olduğunu, bir erkeği erkek yapan en önemli özelliğin yaptığı iş olduğunu ve işi olmayan bir erkeğin kadınlaştığını, kadınların bu aşağılık konumlarından mutlu olduğunu çünkü aşağılık olmalarının erkekleri mutlu ettiğini, kadınlarınsa erkeklerin mutluluğunu görünce mutlu olduğunu filan yazmış Ortega. Gözlerimden kan getiren bu sözleri içeren bölümden sonrasını nasıl okuduğumu hatırlamıyorum bile.

[Lau:) · Rating 4 out of 5]

No estic d’acord amb tot el que diu, però el recomano a tothom per expandir la curiositat per l’humà. Ortega és bastant geni

[Aslı Can]

Kitapla çok inişli çıkışlı bi ilişkimiz oldu. Kitabı aldım ama başlamak gelmedi bir türlü içimden. Başlayınca ilk 2-3 bölümü çok istek, heves ve zevkle okudum. Bi süre sonra tekrara düşmeye ve dili çok 'erkek' gelmeye başladı. Bir bölümde kadınlardan bahsederken ''kadınları anlamak zor, kadınların kafası çok karışıktır'' önermesinin ötesine geçmeyen, sadece biraz felsefeyle süslenmiş cümlelerden sonra iyice aramız bozuldu. Gerçekten kitabı tam anlamıyla erkek olarak ve erkekler için yazmış. Herhangi bir insanlık durumundan bahsederken doğrudan erkek gözünden ve kadını karşıya alarak bahsediyor. Bu beni sürekli rahatsız etti.

Bunların dışında özgün fikirlerini sevdim Ortega y Gasset'in.

[Waldo · Rating 2 out of 5]

ქალებზე რომ არ ბოდავდეს ალაგ-ალაგ, არაა ცუდი წიგნი.
სამაგიეროდ, ადამიანის მარტოობაზე ძალიან კარგად წერს.

[Charles · Rating 4 out of 5]

Another interesting book from Ortega. As usual, he repeats some of his key refrains, like how man is free to choose himself, how man is an inward and fallible animal, and how personal authenticity must be won from the clutches of the public. On many points, he is in agreement with Heidegger and Sartre. The existential themes occur forcefully throughout.

Ortega's main contention is that sociology in his time has been ignorant of itself. So the key is to go back to the things themselves—in this case, the phenomena of "the social," of "society." Like Husserl, he proceeds from the transcendental life of the individual in its radical solitude to the appearance of the other in intersubjectivity. However, he clarifies—correctly, but too late, in my view—that, in fact, "this chronological order into which due analytic order has led us... is precisely the reverse" (105). That is, phenomenologically he begins from the self and reaches the other; when actually, in the course of life, we begin from others and then reach ourselves. The other is fundamentally inaccessible to me in their life, yet both us, being open to the other, understand that there is a reciprocity between us, which allows us to act toward the other, which Ortega terms "altruism." By emphasizing the surprise inherent to another person, whom I can never comprehend, Ortega derives two insights: (1) we achieve intimacy by individualizing, or as he says, "you-ifying," the other; (2) it is not that the other is an alter ego, but that we are the alter tu of the other.

I must agree with another reviewer here, who found issue with Ortega's treatment of women and "the feminine essence." Frankly, I'm rather impressed by Ortega's misogyny. He defines Woman as she is who essentially confused, inferior, and sensual. De Beauvoir argues that, because women are defined in relation to man, whereas man exists in relation to himself, women are not truly free. Ortega replies that men can be just as related to women as women are to men. Because de Beauvoir got this wrong, and because Woman is confused, thus Ortega can be sure deductively that de Beauvoir is, in fact, a woman—Q.E.D. And, as the other reviewer pointed out, it seems like he contradicts himself, insisting at one point that humans are essentially free and that fashion and such are historical constructs, but then also that gender and sex are somehow intrinsically related.

The greatest insight, in my opinion, at which Ortega arrives, is this: The social is opposed, not to the individual, but to the interpersonal. When I'm made to shake hands with someone I'm just meeting, or when I have no choice but to speak clichés to the one I love, then I am in the realm of the social, which superimposes itself over the interpersonal. What's the difference? The social is distinguished in virtue of the "made to...," the "no choice but to...". Hence, society is simultaneously human and inhuman. My free interaction with another person is circumscribed within a realm of "acceptable," which is to say, accepted, norms. What I'm allowed and expected to do, has been impersonally established by those before me and enforced by those around me, language being the clearest example. Built into all this is the threat of coercion, whether passive or active.

He also has this funnily confusing, but intriguing, sentence: “We understand, more or less, the ideas that we want to express by what we say, but we do not understand what what we say says, what is meant by what we say, in itself—that is, by our words” (224).

Ortega, like Heidegger, likes to draw on etymologies.

[M]

I picked up Man and people by Jose Ortega y Gasset randomly at the library, after failing to find the book I was looking for. The library was closing and I had to chose one book 13 and there it was, by this philosopher I had vaguely heard of, but heard of enough to figure I 19ll have to read something by him one day.
Criticising sociology for not having defined what the social is, the book (based on a course tought by him) is an attempt of doing a better job of it. The first chapters try to define very clearly life as we experience it, from our solitary point of view 13 the radical reality of OUR, and by that he means, each his own, life. Ortega y Gasset stresses our existence as an act that happens in radical solitude, separate from the other things or other people, because life happens only to one person at the time, only one person sees and feels it, radically. What is truly real is what one can see for sure, everything else is assumed 13 the city outside of this room, the planet, the galaxy, or even the other half of a car you 19re seeing as it passes.
The other, for a person, cannot be a stone, not even an animal, for we do not presume them to act in response to our actions in a way in which we could, maybe, act ourselves. Even if we only see a body, an expression, its gestures, we presume what we know in ourselves: thoughts, feelings. From our radical solitude we always try to emerge, to encounter the Other, and the other 19s radical reality. In fact, we encounter the other before meeting ourselves 13 the other is always present, always there, and we recognize ourselves as humans through him.
Because the author regards ar real only the concrete, when meeting the other, he is very susceptible to his appearance, his body. This particular chapter is filled with theory on the 1Esexes 1D, mostly the women as compared to the man, and very vaguely held up by arguments. Ortega y Gasset writes that inside women there is the essence of feminity, which radiates and makes them feminine. Which is that essence? He summarizes it into three main parts: 1. The confusion of the mind (as opposed to the clarity of a man 19s mind), 1Ea woman is a secret to herself 1D 13 this is not to be understood as a fallout for women, but as part of their very being, therefore indispensable; 2. The inherent weakness (of the body, as I understood, but he seems to argue for a general weakness) 13 here he jumps into a critique of Simone de Beauvoir 19s Second Sex, which, to me, doesn 19t make much sense. He mentions he uselessly wrote such a long book, as the women is a creation of history 13 this, to me, is a contradiction, for that is exactly why she wrote the book, to show how the concept of womanhood was created. Also, he states that a 1Ehuman being 1D can chose its future, but still goes on explaining the nature of the sexes as they should be. 3. Her physical presence, much more attached to the body, very earthly, explained by the fact that women have always worn garments as decoration more than man. While I can understand, partly, why the body is so important in determining one 19s life in Ortega y Gasset 19s philosophy, I find his arguments on women to be very frail, and, generally, contradictory. His book also fails to take into account any other human that doesn 19t fall into the biological 1Etwo 1D sexes, not to mention the gender spectrum. Secondly, he ignores any kind of disability, physical or mental, which would create, I think, on the basis of how I understood his philosophy, a completely different 1Eradical reality 1D.
Only in the last chapters of the book does he begin to deal with the social. He starts by a meditation on the greeting, which he uses as the perfect example of a social action 13 one that is neccessary, that we do not do because we really want to, and we do not understand exactly why we do it. Afterwards he mentions language as the unifying social experience, the main channel for communication between beings, which has to follow some rules to work 13 rules we do not choose and do not understand. This language is alive, it changes because people change it, gradually, and with it you can talk about two kinds of speeches: the personal speech, the personal opinion of a man or a group of people, and the public opinion, the general opinion. It is here that he pin-points the essence of the social facts, into the public opinions. He wants to stress how different his view is of Durkheim 19s, regarding society and social fact, however I think I misunderstood him here, as I could not grasp the essential difference. They both argue that a society, as it is, must have a certain amount of dis-sociation (as Ortega calls it), of deviance (Durkheim), to work 13 in fact there would be no society without some deviance. Ultimately, the usual institutor of social order is the State.

[SirriCan · Rating 5 out of 5]

Şimdi yazmayayım yazmayayım dedim ama aşağıdaki yorumlar okuduktan sonra bir iki laf edip çıkmam gerektiğini fark ettim. Kişilerin yorumlarının altına da yazmayacağım. Bir alt yorumdaki Melis hanım, öncelikle çağımızın bütün kadınları gibi siz de kendi doğanızla henüz karşılaşmamış, çağın kültürüne angaje olmuş ve bundan başka okuma algısı olmayan dişiler gibi yorum yapmışsınız. Ortega kadının alacakaranlık içerisinde olduğunu söylüyor, haksız mı? Çevremdeki kadınlardan yola çıkarak bunun "yanlış" olan bir tarafı yok. Bütün kitap, zayıflığın durumlarını açıklamak üzerine geçiyor zaten. Şimdi yalnız güçlü olan şeyler mi "biriciktir". Elbette hayır, zerafet, zayıflıktır aslında, yalnızca çiğköfteci değil. Evet gerçekten işi olmayan erkekler feminenleşiyor çünkü güçlerinin ne olduğunu unutuyorlar, üzgünüm ama cisimler arasında ayırt etme yeteneği olan küçük bir çocuğu getirip çıplak bir kadın ve çıplak bir erkek vücudunu önlerine koysak kimin zayıf kimin güçlü olduğuna karar verebilir. Bu a priori bile olabilir, Ortega zayıflıktan başka bir şeyi kast etmiyordu ama görüyorum ki düşüncede de ciddi zayıflıklar var. "kendilerine ve bedenlerine odaklı olduklarını, süslenmek gibi ölümsüz bir meraklarının olduğunu" gibi bir söylemini kısaltmışsınız Ortega'nın. Ee bu çok doğru değil mi? Mesela sizinle benim ne sıklıkla vücudumuzla ilgilendiğimizi bir karşılaştıralım bakalım. Kadın zerafetini ortaya çıkarmayacaksa ne için var ki? Melis hanım beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Gasset'in tespitlerini anlamak için size ilk olarak Kısmetse Olur izlemeyi, ikinci olarak da Tarkovsky'nin şu röportajını okumanızı tavsıye ediyorum. "http://www.edebiyathaber.net/tarkovsk..."

İlk yorumu yapan hanım da kitabın erilliğinden bir puan kırmış, niye sıfır vermedin o zaman baştan aşağı eril. Hof ya gerçekten bu erkek egemen muhabbetleri çok sıktı. Ekşide linç edilebilir bi cevap olmuş. Bunu bir borç bilirim. Saygılar

[Avşar · Rating 3 out of 5]

Gasset'ten ilk olarak Harman'ın Nesne Yönelimli Ontoloji : Her Şeyin Yeni Bir Teorisi'ndeki bahsi ile haberim olmuştu. Kitabı aldım. Okumaya başladım. Hem önsöz hem giriş olağanüstü bir okumanın habercisi gibiydi. "Yaşamak, bir ortamın çaresiz tutsağı olmaktır." gibi üzerine yeni bir kitap daha yazılabilecek bir açılıştan sonra başka türlüsü de beklenemezdi zaten. Toplumsalı anlama çabası, göreneklerin analizi, gerçek ve şartlandırılmış eylemler arasındaki farkın derinlemesine irdelendiği yerlerde her şey harika gidiyordu. Ta ki Gasset kendi düşüncelerinin içinde kaybolana ve bu belirsizliğin, ki hoş bir belirsizlik değil, içine bizi de çekene kadar.
Toplumsallığın hem de toplumbilimciler tarafından hiç tartışılmadığını, tanımlanmaya çalışılmadığını yüzümüze bir avuç soğuk su gibi çarptıktan sonra yaklaşık 100 sayfa boyunca başka konulardan konuşunca kitabı bıraktım. Eril ve seksist kısımlarına gelemedim bile.
Yeni bir keşif, yeni favori filozofum olacağını düşündüğüm Gasset macerası bu şekilde yarım bir kitapla sona erdi. Üzgünüm.

[Irem]

"Yaşam basamağında daha alt düzeyde bulunuşu kadının işte o açık seçik zayıflık özelliğine dayanır. Ama o aşağı olma durumu kadının erkekle bağlantılı olarak sahip olduğu özel değerin kaynağı ve kökenidir, başka türlü de olamazdı zaten. Çünkü o zayıflık sayesinde, kadın bizi mutlu eder ve kendi de mutludur. kendini zayıf duydukça mutlu olur." Yok üstad yok böyle bir hissiyat sizi temin ederim. Yeteneklerinize hayran bir kadın yerine aşık bir kadını tercih etme hakkınıza saygı duyarım, o ayrı. Ama siz de, bizim bedenimizin ruhun kendisi olduğunu, sırf siz böyle buyurdunuz diye bununla avunacağımızı sanmıyordunuz umarım. Ayrıca Bayan Beauvoir'in bazı yazılarını verimsiz bulmanız sizin bileceğiniz şey tabii. Kadını zoolojik açıdan incelemek yerine bir yazın türü ve sanatsal gelenek olarak seyretmek madem çok verimliydi keşke " Mandarinler" romanını bir de bu gözle okusaydınız. Bir kadın gözüyle benim eleştrilerim yerine eminim siz Sartre'ınkileri yeğlerdiniz. Nedense bu konuda Sartre'ı da pek dikkate almayacağınız gibi bir hissiyata kapıldım. Özetle biri sizin çocukluğunuza inse fena olmazmış. Annenizle işe başlamak vs vs

[Guel · Rating 4 out of 5]

kelimelerin kokenine iliskin aciklamalari dersi/metni keyifli ve zengin hale getiriyordu. ilk bolumlerdeki heyecani kitabin sonuna dek surdurmekse benim icin biraz zor oldu. yazarla, yazarin bu kitabiyla tanistim ve bu tanismadan memnun kaldim.

[Elif Sena Ergin · Rating 4 out of 5]

bir yıldızı kitabın erilliğinden kırdım, kendi içinde korkutucu derecede tutarlı olmasına rağmen.

[Uğur · Rating 5 out of 5]

Literally, 20. I would say a book of criticism written against the views (ideologies) that have dominated the century. The author, who confronts the ideology-centrist approach with a human-centrist attitude, is a very rich resource in terms of showing how the evolutionary, processes, philosophical and sociological development of man is limited by all ideologies within the framework of a rational, realistic and socialistic stance. In a sense, we can say that he supported the most beautiful institute that has happened to the history of mankind from the outside, such as the Frankfurt school, which was also the school of criticism of the period. The school's ‘Ideology is false consciousness. It is possible to read a rough draft of the theories he developed around the slogan "In this book, which was created by combining Gasset's articles. Dec.

On the one hand, while realizing this, on the other hand, it explains how harmful the phenomenon of culture*, which society has revealed, is at the point of human and self-development. He touched upon both intellectual and social effects one by one in front of a person's self-realization, constantly surpassing himself, constantly trying to defeat his self by creating his own self. In this sense, the book also makes an introduction to psychology.

I can say that the part of the author that I criticize for myself and that I see as lacking is that he is too positivist. Although this is exactly the case in science, I would say that this situation has led him partially to error in philosophical and sociological analyses. If he did not deny the intuisionist evaluation, perhaps it could have been a tremendous work. Of course, this is the lack that I evaluate for myself. Maybe you won't think it's missing at this point. I wish you a pleasant reading for the interested person already.

[Emrah Mısır · Rating 4 out of 5]

Sosyolojinin temellerini, gerçek anlamda kafasına oturtmak isteyenlerin kütüphanesine bir lütuf. Toplumbilim 101. İnsanın “kökten gerçekliğiyle”. başlayıp ilk karşılaşmaların yarattığı gerilimlerden türeyen dil-görenek yapısökümüyle devlet aygıtının derin bir analizini yapıyor Gasset. Savaş dönemi kamuoyunun aforozuna uğramış olduğundan çıkarımları değerli ve geçerli. Çeviri adına akıcılık biraz zor olsa da (bir anlamda felsefi akıl yürütme olduğundan) Gül Işık gayet iyi iş çıkarmış. Yaşadığı topluma yabancılaşmışların okuması gerektiğini düşündüğüm bir eser.

[Efruze Esra · Rating 5 out of 5]

“..yaşamımızın özü olan kökten yalnızlığın dibinden, zaman zaman öteki insan varlığına yaklaşarak onunla kaynaşmayı, yalnızlığımızdan sıyrılmayı deneriz, istediğimiz ona kendi yaşamımızı vermek, onunkini özümsemektir.” s.100

Bu kitabı temel alıp toplumsal konuları kitabın öğretileri ile okumayı seviyorum.

Beden, dokunma vurgusu özellikle benim için çok açıcı olmuştu.

Ben buradayım, bir bedensel varolma hali, öteki benim dışımda, peki buluştuğumuz yer nasıl burası olabilir ?

[Marco Sán Sán]

Tal vez la mejor introducción al pensamiento de Ortega.

[Pedro Jorquera · Rating 5 out of 5]

Muy recomendable para estos tiempos que corren.

[Dilem · Rating 2 out of 5]

yyyyyy hep ayni seyleri anlatiyo
👎

[Enes · Rating 1 out of 5]

arka kapağını okuduğumda kitabı çok ilgi çekici bulmuştum. ancak, 130.sayfalarda başlayan cinsiyetçi söylemler ve mansplaining’e dayanamadığım için okumayı bıraktım 🤢

[Joaquin Siabra-Fraile · Rating 5 out of 5]

Condensadísima exposición de la filosofía de Ortega, que transita el camino fenomenológico desde el "esto" al Estado, superando las aporías solipsistas de Husserl. Junto con "El tema de nuestro tiempo" e "Historia como sistema", una magnífica introducción al pensamiento del autor, tan adánico él. Incluye una controversia con Simone de Beauvoir que no es, ciertamente, de lo más acertado de este libro (Si bien por el principio de caridad puede atribuirse a Ortega una especie de "feminismo cultural" frente al feminismo existencial de Beauvoir, no puede obviarse que para Ortega la mujer, sencillamente, está en razón del varón. Su fenomenología acepta que el cuerpo del otro está sexuado, pero parece que el otro sea siempre el otro de un fenomenólogo siempre varón. Ortega simplemente acepta lo que Beauvoir critica, y molesta esa altanería con que despacha Ortega el asunto).

[Marcos Junior · Rating 4 out of 5]

Ortega apresenta neste livro sua teoria sobre a sociologia. A sua intuição fundamental é a relação entre o homem e os outros, uma extensão de sua proposta filosófica do eu e suas circunstâncias. É na reflexão sobre o uso que Ortega mostra como a maioria de nossos atos são irrefletidos, fruto dos costumes e da imposição que a sociedade apresenta a cada instante de nossas vidas. No entanto, o homem é livre para, através de sua imaginação, agir de forma diferente e construir a história e a cultura.

[Quicksilver Quill · Rating 5 out of 5]

Man and People is a fascinating and stimulating read that will definitely put your intellect to the test. Many enjoyable meditations to be found here, and they are all thought-provoking. While reading, just make sure you have a cup of coffee or tea within easy reach--you may need it to help navigate these archipelagoes of ideas!

[Oğuzcan Önver · Rating 5 out of 5]

T.S. Eliot’un Four Quartets kitabının ikinci şiiri East Coker: In my beginning is my end.

Yaşam başkasına aktarılamaz, dişin ağrıyorsa bunu başkasına anlatamazsın, hayat dediğimiz sadece senin hayatın. Aslında yaşar gibi yapıyoruz, senin hayatının başlaması için tek başına olduğunu anlaman lazım, bunu da insan ve herkes bilmeli.

Gasset, Madrid'i gezerken sana dua edeceğim.

[Emre Ergin · Rating 5 out of 5]

cevaplar nedirden daha önemli bir soru varsa, o da "sorular nedir?"

benim eksikliğini çektiğim konulardaki soruları müthiş bir anlaşılırlıkla anlatıyor. bazı cevaplara naçizane kendim de ulaşmıştım. onlar da kitabın sağlaması gibi oldu.