Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας

by Αλεξάνδρα Κ*

Η πρώτη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης απειλεί το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε και μαζί ολόκληρη την προσωπική του μυθολογία· αυτή στην οποία δεν πίστεψαν ποτέ τα παιδιά του. Ανίσχυρος απέναντι στην εξουσία, ο Αντώνης Τάδε θα κηρύξει τη Βίλα Λένα ανεξάρτητο κράτος και τα παιδιά του ομήρους.

ΚΟΡΗ

Μπαμπά; Ήμουν σκληρή;

«Οι οικογένειες δεν κυριολεκτούν», θυμάσαι;

Genres: Greece, Theatre

112 pages

First published May 1, 2018

About the author

Η Αλεξάνδρα Κ* γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1985. Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου και στη σχολή της Stella Adler στη Νέα Υόρκη. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα σεναρίου (Gotham Writers, NY) και θεατρικής γραφής (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, Αθήνα), ενώ παράλληλα άρχισε να αρθρογραφεί για εφημερίδες και περιοδικά. Εργάστηκε για λίγο ως ηθοποιός. Σήμερα ασχολείται πια συστηματικά με τη συγγραφή (θεατρικά έργα, παιδικά βιβλία, σενάρια, άρθρα και κείμενα διαφημίσεων), είναι συντάκτρια του "Cosmopolitan" και αγαπάει να πειραματίζεται με διαφορετικά είδη βιβλίων.. "Η πιο παράξενη ιστορία του κόσμου είναι το πρώτο της βιβλίο".

Reviews

[foteini_dl · Rating 4 out of 5]

ΚΟΡΗ
Well…It’a another Greek thing. There’s no word for this…You know, it’s like “kefi”, “filotimo”-

ΓΙΟΣ
-μουστοκούλουρο-

ΚΟΡΗ
-ΔΙΚΑΤΣΑ-

ΓΙΟΣ
-επίδομα προθέρμανσης-

ΚΟΡΗ
You can’t explain these words, you have to experience them.

Έχοντας δει (και διαβάσει, πλέον) το νέο θεατρικό πόνημα της Αλεξάνδρας Κ* μπορώ να πω πώς δεν είμαι σίγουρη αν είναι μια κωμική τραγωδία ή μια τραγική κωμωδία.
Η Κέρκυρα, μια ημιπαράνομη βίλα, μια παράνομη πισίνα και μια τυπική, ελληνική οικογένεια (και μια Γερμανίδα) αποτελούν τον πυρήνα της ιστορίας. Οι σκηνές που εξελίσσονται είναι αναπάντεχα οικείες, καθώς πολλοί από τους διαλόγους έχουν ακουστεί λίγο-πολύ σε κάθε ελληνική οικογένεια.

Ο πατέρας, ο Αντώνης Τάδε, πέρα από το σύμβολο της πατριαρχικής οικογένειας, είναι και «η Ελλαδίτσα» που πιστεύει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τα βάζει με τις μεγάλες δυνάμεις, πρέπει να του χρωστάνε χάρη όλοι οι υπόλοιποι, και-εννοείται-έχει το δίκιο με το μέρος του. Όμως, είναι και αυτός που θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του, ακόμα και αν τα όνειρα και τα «θέλω» τους είναι διαφορετικά. Τα παιδιά είναι οι τυπικοί 30άρηδες του σήμερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Και ο πατέρας και τα παιδιά έχουν δίκιο. Και, ταυτόχρονα, άδικο. Όμως, καμία δικαιοσύνη δεν απονέμεται στο τέλος, κανένας δεν βρίσκει το δίκιο του που τόσο έντονα επιζητεί, τα όνειρα διαψεύδονται, και οι ήρωες είναι καταδικασμένοι να ζουν τη δικιά τους μέρα της μαρμότας˙ τα πάντα μοιάζουν να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά και κανένας δεν έχει την δύναμη να τα αλλάξει.

Μ’ αυτό το έργο, η συγγραφέας καταδεικνύει με κυνισμό, και ώρες-ώρες ευαισθησία, τις ελληνικές παθογένειες, που υπάρχουν εδώ και αιώνες, και αποτυπώνονται έντονα στην οικογένεια.

Αξίζει την προσοχή αυτό το κείμενο, ακόμα και αν δεν είστε και οι πιο ένθερμοι οπαδοί της Αλεξάνδρας Κ*

[flamingosdrinkcoffee · Rating 5 out of 5]

Μόλις τελείωσα και την τελευταία σελίδα αυτού του βιβλίου, στο μυαλό μου είχα το πρόσωπο του μπαμπά μου γεμάτο ικανοποίηση για τον Αντωνάκη, αλλά και της γιαγιάς μου με την απαξιωτική ξινίλα μπροστά στην οποιαδήποτε "επανάσταση" (ή και επανάσταση).

Και κατάλαβα ότι εγώ μέσα μου χειροκροτούσα με θαυμασμό για τον τρόπο που η Αλεξάνδρα Κ* κατάφερε να παρουσιάσει σε τόσες λίγες σελίδες την ελληνική πραγματικότητα και, κυρίως, να αποτυπώσει την κοινωνική ήττα που ζούμε σαν λαός, όπως αναφέρει και μία από τις κριτικές στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Μπράβο, και πάλι μπράβο στην Αλεξάνδρα Κ*.
Και κρίμα και ντροπή, γενικά.

[Γρηγόρης · Rating 5 out of 5]

140 σελίδες και 2 ώρες ανάγνωσης για να καταφέρει να χωρέσει όλη η «Ελλαδίτσα» και η κοινωνική ήττα που ζούμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα.

Η Αλεξάνδρα Κ*, κατ’εμέ, έχει το σπάνιο ταλέντο να αποτυπώνει βαθιές και σοβαρές κοινωνικές παθογένειες και μελανά σημεία, με τέτοιον τρόπο, που δεν σε πνιγεί ή σε κουράζει το έργο. Αλλά στο τέλος, σου μένουν όλα. Και σκέφτεσαι. Και προβληματίζεσαι. Αλλά στα έχει εμφυσήσει πολύ έμμεσα, χωρίς ίχνος διδακτισμού. Σπάνιο!

Εύστοχο. Επίκαιρο. Διαβασετο!

[Εβελίνα · Rating 4 out of 5]

/ Δώσε μου pretentious ελληνική λογοτεχνία και πάρε μου λίγο την ψυχή /

[iliooon · Rating 4 out of 5]

Μια οικογένεια αγαπημένη, μια οικογένεια ελληνική
τοξική, βεβαρυμένη , ήτοι ανοριακή .

[Vasilis Manias · Rating 3 out of 5]

Καλογραμμένο, όμορφα φροντισμένο, αλλά σίγουρα φτιαγμένο για να αναδειχθεί σε μία θεατρική παράσταση, η οποία έχει μία συγκεκριμένη δομή η οποία εξυπηρετείται τόσο από το κείμενο όσο όμως και από τους ηθοποιούς και τη γενικότερη ποιότητα παραγωγής, η τελευταία χάρτινη δουλειά της Αλεξάνδρας Κ. συγγραφέως του αγαπημένου μου «Πως φιλιούνται οι Αχινοί», διαβάστηκε με τρομερή ένταση και ενδιαφέρον αλλά νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός σβήνει απο μέσα μου μέρα με τη μερα, δε διατηρεί αυτή τη φλόγα της πρώτης μας επαφής.
Διαβάζεται μονοκούκι, δώστε του την ευκαιρια του, αποτυπώνει γλαφυρά αλλά και με τρομερή ειλικρίνια ολόκληρη την ελληνική ζωή και το διαβόητο Greek Dream.
Σπιτάκι στην ακροθαλασσιά, LAMOYA JACKSON και η ζωή που περνά και χάνεται.
Οκ, αυτο δεν ειναι Αλεξανδρα Κ. ειναι Γιαννης Παριος αλλα νομιζω το χουμε...

[Elenoudi · Rating 4 out of 5]

Δεν είχα την ευκαιρία να το παρακολουθήσω, οπότε το διάβασα. Τα θέματα που αγγίζει είναι σύγχρονα, χωρίς περιττή ωραιοποίηση: όλοι έχουν δίκιο, κι όλοι έχουν άδικο.

[elliepe · Rating 3 out of 5]

Ωραίο σφηνάκι, από αυτά που έρχονται μπροστά σου όταν είναι ήδη αργά και δε θέλεις άλλο, και ο καθρέπτης απέναντι από το μπαρ είναι κάπως παραπάνω ενοχλητικός.

Ενδιαφέρουσα πρόζα, ειλικρινής αντανάκλαση νεοελληνικών τύπων, πέρασα καλά αν και δεν πίνω σφηνάκια.

Υπογραμμισμένα:

* What's the use of a pool next to the beach anyway? In Greece?
Πες της ότι αυτό είναι η χαβούζα της ανθρώπινης κατάστασης.

* Και σιγά τη μαλακία, που τη λέτε και κράτος...

[Thodoris Zarglis · Rating 5 out of 5]

αγαπημένη Κ* <33

είχα δει την παράσταση όταν παιζόταν και φοβήθηκα ότι το κείμενο δεν θα έρεε το ίδιο στην ανάγνωση. βγήκα λάθος, οριακά άκουγα τις φωνές Μαυροματάκη- Τιτόπουλου- Προδρόμου να μου διαβάζουν τις γραμμές.

η Ελλαδίτσα και η ελληνική οικογένεια πράγματι χωράνε σε 140 σελίδες. λοβντ ιτ

[Chris Koul · Rating 5 out of 5]

Κάτι μεταξύ του «150 τετραγωνικά» του Τσουρή και του «Στέλλα Κοιμήσου». Πολύ καλό δηλαδή.

[Katerina Hatzitheohari · Rating 4 out of 5]

Πόσα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει μια πισινουλα δηλαδή; Ελα πες την αλήθεια. Και εσύ θα καιγοσουν για μια στην αυλή της εξοχική σου βίλας. Έτσι απλά να την καμαρώνεις και να σε καμαρώνουν όλοι.
Η λιλιπούτεια κοινωνικοπολιτική ματιά της Αλεξάνδρας Κ* που παρουσιάζεται με περισσό χιούμορ και αμεσότητα σε αυτό το θεατρικό.

[Kostas · Rating 4 out of 5]

Κάνουμε αυτό που σπουδάσαμε με κάποιες εκπτώσεις, αλλά εντάξει
Δε χάθηκε ο κόσμος που αποτύχαμε τόσο μεγαλειωδώς, έχω νυστάξει

(αν είχε βγει και το χα διαβάσει αυτό όταν ήμουν 15 16, θα μου χε αλλάξει τη ζωή)

[Νικολέτα Σαββάκη · Rating 5 out of 5]

Εκπληκτικό.
Εύστοχο.
Επίκαιρο. Πάντα επίκαιρο.

[Seleena Noted 90 · Rating 5 out of 5]

Αλεξάνδρα Κ* είπα ότι θα επιστρέψω στα έργα σου και επέστρεψα.
Τα σέβη μου.

[Vicky K. · Rating 3 out of 5]

Καυτηριασμός και ειλικρίνεια για την ελληνική πραγματικότητα.
Η άποψη για τις πισίνες ό,τι πιο απολαυστικό.

[Grace Pappas · Rating 4 out of 5]

Really fun read!

[Ar Ia · Rating 3 out of 5]

3.5

[Lemonpie · Rating 4 out of 5]

Ωραίο αν και σε σημεία πολύ εξεζητημένο.