Een eeuw vrouwengeschiedenis aan de hand van portretten van o.a. Aletta Jacobs, Marga Klompé, Els Borst en Angela Maas. Naar aanleiding van het 100-jarig jubileum van de VVAO.
In haar zwartste scenario ziet Aletta Jacobs zichzelf als een ongehuwde dame uit Sappemeer 'met een handwerkje achter de horretjes zitten gluren'. Dus schrijft ze een brief aan Thorbecke met het verzoek aan de universiteit te mogen studeren. Ze wordt in 1871 de eerste vrouwelijke student in Nederland. Enkele tientallen jaren later komen de allereerste afgestudeerde vrouwen bij elkaar. Ze beginnen in 1918 met een Vereeniging van Gestudeerde Vrouwen, de latere vereniging van vrouwen met hogere opleiding VVAO. Het zijn dames van stand, excellente wetenschapsters, vaak ongehuwd en volledig toegewijd aan hun vak. Ze slagen erin zich te handhaven in de universitaire mannenwereld, in een tijd waarin men denkt dat geleerdheid en vrouwelijkheid onverenigbaar zijn. Sindsdien is een eeuw verstreken. Er studeren inmiddels meer meisjes dan jongens. Hoewel er veel is veranderd, is er ook veel hetzelfde gebleven. Hoe kan het dat vrouwen maar mondjesmaat doordringen tot de top van de universiteiten en bedrijven? Waarom krijgen ze nog altijd minder betaald dan mannen? Formidabele vrouwen zijn lid geweest van de VVAO, onder wie Aletta Jacobs, Johanna Westerdijk, Marga Klompé en Els Borst. Zij maakten de weg vrij voor de vrouwen die na hen kwamen. Een eeuw vrouwengeschiedenis in 15 portretten.
Dit is een interessant boek om te lezen zeker als je interesse hebt over de ontwikkeling van de positie van vrouwen. Er is nog veel te verbeteren en je ziet hoe langzaam sommige zaken zijn gegaan. Wel geweldig hoe enkele vrouwen met zoveel tegenwerking toch in staat zijn geweest om te studeren en ook nog een goede positie te krijgen alhoewel soms wel in feite beneden wat zijn als zij een man waren geweest zouden hebben gekregen. Dat is soms echt wrang om te lezen.