What do you think?
Rate this book
Αμαλία
Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερή μου ουσία.
Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει».
Νίκος Καζαντζάκης
ΣHΜΕΡΑ:
Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου.
Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…
35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ:
Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά.
Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα.
Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει.
Τώρα τρέχει.
Για να σωθεί…
«Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους.
Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;
Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης.
Άραγε ένα αχνό φως, σαν την καύτρα του τσιγάρου, είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;
Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει».
Νίκος Καζαντζάκης
ΣHΜΕΡΑ:
Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου.
Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…
35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ:
Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά.
Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα.
Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει.
Τώρα τρέχει.
Για να σωθεί…
«Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους.
Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;
Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης.
Άραγε ένα αχνό φως, σαν την καύτρα του τσιγάρου, είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;
528 pages, Paperback
First published January 1, 2018
4 people are currently reading
151 people want to read
About the author
Σπύρος Πετρουλάκης
19 books144 followersΟ Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Παράλληλα, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Δίκτυο FM.
Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το παράθυρο της Νεφέλης (2014), Η εξομολόγηση (2015), H Παναγιά της φωτιάς (2016), Το τελευταίο δαχτυλίδι (2017), Αμαλία (2018), Σασμός (2019), Η νύχτα της αλήθειας (2020), καθώς και τα βιβλία του για παιδιά Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα (2014), Ο θησαυρός του Κυβερνήτη (2015), Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας (2016), Η συνταγή της ευτυχίας (2016), Το αθάνατο νερό (2019) και Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας σώζει την Πρωτοχρονιά (2020).
(Πηγή: "Εκδόσεις Μίνωας", 2022)
Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το παράθυρο της Νεφέλης (2014), Η εξομολόγηση (2015), H Παναγιά της φωτιάς (2016), Το τελευταίο δαχτυλίδι (2017), Αμαλία (2018), Σασμός (2019), Η νύχτα της αλήθειας (2020), καθώς και τα βιβλία του για παιδιά Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα (2014), Ο θησαυρός του Κυβερνήτη (2015), Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας (2016), Η συνταγή της ευτυχίας (2016), Το αθάνατο νερό (2019) και Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας σώζει την Πρωτοχρονιά (2020).
(Πηγή: "Εκδόσεις Μίνωας", 2022)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 48 reviews
February 22, 2019
Πολύ καλό! Σκοτεινό και σκληρό, το βιβλίο αυτό δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα! Πολύ ωραία πλοκή και σωστή γραφή. Ήταν μία πραγματική έκπληξη!
August 19, 2018
Τριάντα πέντε χρόνια πριν μια σειρά από μυστηριώδεις δολοφονίες ξεκληρίζουν σχεδόν μια οικογένεια στην ορεινή Κορινθία. Σήμερα, ένας κατά συρροήν δολοφόνος, ο Πεντάκτινος Ιππότης, σκοτώνει και βιάζει μετά θάνατον έφηβες παρθένες κοπέλες, αφήνοντας δίπλα τους μια κάρτα ταρό με το γνωστό αυτό σύμβολο, πονοκεφαλιάζοντας τον αστυνόμο Αριστείδη Καππαρό. Υπάρχει συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε αυτές τις ιστορίες; Τι ρόλο παίζει η μυστηριώδης και απρόσιτη μάγισσα Αμαλία, την οποία εμπιστεύονται τυφλά γυναίκες και άντρες για να τους κάνει μάγια ή για να τους πει τη μοίρα; Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να χαλιναγωγήσει όποιον έχει αδύναμη θέληση ή χαμηλή αυτοεκτίμηση και πόσο στραβά μπορεί να πάνε τα πράγματα όταν χαθεί ο έλεγχος; Πόσο απρόβλεπτες μπορεί να είναι οι συνέπειες στη ζωή μιας έφηβης κοπέλας όταν εμπιστευτεί έναν μεγαλύτερό της άντρα, ως αντίδραση στην ανησυχία της μητέρας της για κείνη;
Ο Σπύρος Πετρουλάκης επέστρεψε με ένα εντελώς διαφορετικό θεματολογικά μυθιστόρημα, που θα ξαγρυπνήσει πολύ κόσμο, μιας και είναι επικεντρωμένο σε κάτι που δε συναντώ συχνά στην ελληνική λογοτεχνία: τη μαύρη μαγεία και τη λατρεία του Σατανά. Έχοντας μελετήσει διεξοδικά το θέμα του, καταφέρνει να το πλάσει σωστά και να το αξιοποιήσει σε ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, γεμάτο ένταση, ερωτηματικά, ανατροπές και καίριες παρατηρήσεις πάνω στην ψυχολογία του ανθρώπου. Οι χαρακτήρες κινούνται στο έρεβος της απαγορευμένης λατρείας και στο φως της καθημερινότητας των συνηθισμένων ανθρώπων, ποτισμένοι από δίψα για αίμα ή κοινωνική αναγνώριση ή προσωπική καταξίωση ή ερωτική επιτυχία. Ο συγγραφέας όμως υποστηρίζει ξεκάθαρα, κυρίως μέσα από τις παραδόσεις της γιαγιάς Αμαλίας στη συνονόματή της εγγονή, πως όλα έχουν τη δύναμη να μας καταστρέψουν ή να μας σώσουν, τη λεπτή αυτή διαχωριστική γραμμή την περνάμε όμως μόνοι μας, βάσει του χαρακτήρα, των ιδεών, της αντίληψής μας και της νοοτροπίας μας. Για το λόγο αυτόν ο Σπύρος Πετρουλάκης αναπαρέστησε ένα πρότυπο πρωταγωνιστικό δίδυμο, την Αμαλία και την αδελφή της, Σταματία, δυο γυναίκες που κινούνται σε αντίθετα άκρα και υποστηρίζουν το Φως και το Σκοτάδι αντίστοιχα.
Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν, εκεί στην ορεινή Κορινθία, όπου η γιαγιά μεταδίδει στην εγγονή της τα γιατροσόφια, τα μαντζούνια, τα βοτάνια, τις ιδέες και τις ευχές που ξέρει, συναρπάζοντάς την και ανοίγοντας νέους δρόμους. Αυτή η οικογένεια, και χωρίς την ύπαρξη της μαγείας στα θηλυκά μέλη της, κατά διαόλου θα πήγαινε, μιας και, έστω και ακραία, καταγράφεται η ψυχολογική σαπίλα και διαφθορά των αντρών. Η ιστορία ξεκινάει όταν η Αμαλία σκοτώνει τον παππού τους την ώρα που βίαζε τον αδελφό της και καταφεύγει, με τη βοήθεια του ανθρώπου που αγαπάει, στην απρόσωπη Αθήνα. Εκεί, χάρη σε μια μεσήλικη πόρνη, αρχίζει να ορθοποδεί κι αποφασίζει να εφαρμόσει τις μαγγανείες που ξέρει, με αποτέλεσμα σύντομα να διαδοθεί παντού το όνομά της. Τι όμως έχει αφήσει πίσω της; Πόσο λάθος έκανε ν’ αφήσει έτσι ελεύθερο το έδαφος στη Σταματία, την αδελφή που ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την εύνοια της γιαγιάς και την αγάπη των γονιών τους, κάτι που μετέτρεψε την ψυχή της σε διψασμένη για μίσος, αίμα, όλεθρο σκοτεινή πηγή;
Στο σήμερα, στο αστυνομικό κομμάτι του βιβλίου, η υπόθεση εκτυλίσσεται ικανοποιητικά. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός είναι μια προσωπικότητα με κάποια λάθη στην καριέρα του, ένας άντρας που αγάπησε τη δημοσιογράφο Ρενάτα, αγκαλιάζοντας αυτήν και τη μονάκριβη κόρη της, Μαριέττα, με στοργή και ενδιαφέρον, τις οποίες όμως λόγω του φόρτου εργασίας του τις αφήνει σχεδόν μόνες, κάτι που θα οδηγήσει τη Ρενάτα σε ριζικές αλλαγές στη ζωή της. Η υπηρεσία του, οι διαδικασίες εντοπισμού των θυμάτων και των βημάτων που ακολουθούν, οι συνάδελφοί του, η πίεση που δέχεται από ανωτέρους του, οι διάλογοι μέσα στο πλαίσιο του ανθρωποκυνηγητού του τέρατος είναι στοιχεία ρεαλιστικά και καθόλου περιττά ή υπερβολικά. Φυσικά και η Μαριέττα κάποια στιγμή θα πέσει θύμα απαγωγής από τον Πεντάκτινο Ιππότη, η περίπτωσή της όμως θα φέρει τα πάνω κάτω στην εξέλιξη της ιστορίας και η πλοκή δε θα έχει την αναμενόμενη κατάληξη. Είναι όμως η αφορμή για να καταγραφεί ο φόβος και η προσοχή που πρέπει να έχουμε όλοι μας στη σημερινή εποχή ως προς τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούν οι ανήλικοι φίλοι και συγγενείς μας, να προσέξουν περισσότερο οι γονείς τις λεπτές ισορροπίες που επιφέρει στην οικογένεια η εφηβεία καθώς και πολλές άλλες τροφές για σκέψη.
Ο συγγραφέας έχει χτίσει ένα καλά δομημένο σύμπαν και έχει διαλέξει με προσοχή τους πρωταγωνιστές και τους δευτεραγωνιστές που θα παίξουν με το μυαλό του αναγνώστη. Ειδικά στην αρχή περιγράφονται κάποιες σκηνές χωρίς να κατονομάζονται τα κεντρικά πρόσωπα, κάτι που δίνει αγωνία και γεννά ερωτηματικά που ζητούν απάντηση! Ίσως όμως η σχετική πληθώρα αυτών των μυστηριωδών σκηνών μπερδέψει κάποιον, σύντομα όμως εγκαταλείπεται αυτή η πρακτική και η πλοκή αρχίζει να γίνεται πιο ξεκάθαρη ενώ τα γεγονότα, ειδικά του παρελθόντος, όπως αρχίζουν να βγαίνουν στο φως είναι ανατρεπτικά. Ομολογώ πως πολύ σύντομα κατάλαβα ποιος είναι ο δολοφόνος, μιας και δεν υπάρχουν περιθώρια για κάποιον άλλον, υπάρχει όμως η ευρηματική σκέψη να μη δρα μόνος του, επομένως άρχισα να ψάχνω τον συνεργό του! Ας μην ξεχνάμε όμως πως ο Σπύρος Πετρουλάκης όσο εύκολα σε αφήνει να καταλάβεις κάτι τόσο δύσκολα σε εμποδίζει να δεις κάτι άλλο, κάτι που δημιουργεί ανελλιπή ένταση και σασπένς ως το λυτρωτικό τέλος.
Επίσης μου άρεσε η μυστηριώδης Λίλιθ, η πραγματική ταυτότητα της οποίας ήταν εξίσου σχιζοφρενής και παρανοϊκή με τη Σταματία, διαδραματίζοντας όμως έναν ρόλο εντελώς διαφορετικό και σχεδόν αντίθετο με τον τρόπο σκέψης του δολοφόνου, κάτι που έδινε νέα διάσταση στο μυθιστόρημα. Εν συνόλω, δεν υπάρχει μονοδιάστατη ή γραμμική αφήγηση, αλλά ποικιλότητα στην εξιστόρηση της πλοκής, πρόσωπα-δορυφόροι, αναπάντεχες καταστάσεις και πολλά άλλα που με άφησαν ξάγρυπνο.
Το μόνο που δε με έπεισε ως προς την αληθοφάνειά του είναι ο κρυφός έρωτας της αστυνόμου Παπαϊωάννου για τον Καππαρό, μιας και έχω την αίσθηση πως σκιαγραφήθηκε βιαστικά, σχεδόν επιφανειακά, δε δόθηκε δηλαδή ο απαιτούμενος χώρος για να ξεδιπλωθεί σωστά, με αποτέλεσμα να δρα σχεδόν σπασμωδικά, κάτι που ποτέ δε θα έκανε μια γυναίκα συνεσταλμένη, με κρυφό αντικείμενο πόθου, απέναντι σε αυτό ακριβώς το αντικείμενο. Τέλος, δε μου άρεσαν οι εκτεταμένες περιγραφές των σημαδιών της καφεμαντείας και οι αναλυτικές εξηγήσεις της χειρομαντείας, τις οποίες αφηγούνταν η Αμαλία στους πελάτες της, εφόσον δε δίνονταν αποσπασματικά ή εν είδει διαλόγων με αυτούς για να έχουμε ζωντάνια αλλά με ολόκληρους μονολόγους. Ο τρόπος που γράφτηκαν δεν είναι βαρετός (δεν μπορεί ο Σπύρος Πετρουλάκης να γεννά βαρεμάρα έτσι όπως διαλέγει να γράφει) όμως μου φάνηκε περιττός.
Η «Αμαλία», το κορίτσι που την προκάλεσαν να αφαιρέσει μια μεταξένια κορδέλα από μια τριανταφυλλιά χωρίς να τρυπηθεί από τα αγκάθια της και τα κατάφερε, είναι ένα μυθιστόρημα κοινωνικό μα και αστυνομικό. Περιγράφει τις κακουχίες που μπορεί να ζήσει μια οικογένεια σε μια κλειστή κοινωνία και τις συνέπειες που θα υποστεί αυτή αν ένα μέλος σταθεί στο ύψος του και πάρει την κατάσταση στα χέρια του, πόσο μάλλον ένα μέλος που έχει το χάρισμα (ή την κατάρα!) της μάγισσας. Ταυτόχρονα είναι μια ιστορία μυστηρίου, μιας και ο αναγνώστης προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο που κρύβεται πίσω από τους θανάτους των έφηβων κοριτσιών, κάτι που ο συγγραφέας δε σκοπεύει να του το κάνει εύκολο, ρίχνοντας τους άσους του πάνω στο τραπέζι όποτε εκείνος θελήσει, χωρίς να φτάνει όμως τον άλλον στα όριά του ή να τον εμπαίζει. Όλα στρωτά, όπου δει και όπως δει, ξετυλίγουν μια ιστορία μίσους, εκδίκησης, αρρωστημένης αγάπης (που δε διστάζει να παραδοθεί αμαχητί στον Άρχοντα του Σκότους) αλλά και ελπίδας και εμπιστοσύνης. Ένα διαφορετικό βήμα για τον συγγραφέα, που δε με άφησε να πάρω ανάσα μέχρι να το τελειώσω.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης επέστρεψε με ένα εντελώς διαφορετικό θεματολογικά μυθιστόρημα, που θα ξαγρυπνήσει πολύ κόσμο, μιας και είναι επικεντρωμένο σε κάτι που δε συναντώ συχνά στην ελληνική λογοτεχνία: τη μαύρη μαγεία και τη λατρεία του Σατανά. Έχοντας μελετήσει διεξοδικά το θέμα του, καταφέρνει να το πλάσει σωστά και να το αξιοποιήσει σε ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, γεμάτο ένταση, ερωτηματικά, ανατροπές και καίριες παρατηρήσεις πάνω στην ψυχολογία του ανθρώπου. Οι χαρακτήρες κινούνται στο έρεβος της απαγορευμένης λατρείας και στο φως της καθημερινότητας των συνηθισμένων ανθρώπων, ποτισμένοι από δίψα για αίμα ή κοινωνική αναγνώριση ή προσωπική καταξίωση ή ερωτική επιτυχία. Ο συγγραφέας όμως υποστηρίζει ξεκάθαρα, κυρίως μέσα από τις παραδόσεις της γιαγιάς Αμαλίας στη συνονόματή της εγγονή, πως όλα έχουν τη δύναμη να μας καταστρέψουν ή να μας σώσουν, τη λεπτή αυτή διαχωριστική γραμμή την περνάμε όμως μόνοι μας, βάσει του χαρακτήρα, των ιδεών, της αντίληψής μας και της νοοτροπίας μας. Για το λόγο αυτόν ο Σπύρος Πετρουλάκης αναπαρέστησε ένα πρότυπο πρωταγωνιστικό δίδυμο, την Αμαλία και την αδελφή της, Σταματία, δυο γυναίκες που κινούνται σε αντίθετα άκρα και υποστηρίζουν το Φως και το Σκοτάδι αντίστοιχα.
Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν, εκεί στην ορεινή Κορινθία, όπου η γιαγιά μεταδίδει στην εγγονή της τα γιατροσόφια, τα μαντζούνια, τα βοτάνια, τις ιδέες και τις ευχές που ξέρει, συναρπάζοντάς την και ανοίγοντας νέους δρόμους. Αυτή η οικογένεια, και χωρίς την ύπαρξη της μαγείας στα θηλυκά μέλη της, κατά διαόλου θα πήγαινε, μιας και, έστω και ακραία, καταγράφεται η ψυχολογική σαπίλα και διαφθορά των αντρών. Η ιστορία ξεκινάει όταν η Αμαλία σκοτώνει τον παππού τους την ώρα που βίαζε τον αδελφό της και καταφεύγει, με τη βοήθεια του ανθρώπου που αγαπάει, στην απρόσωπη Αθήνα. Εκεί, χάρη σε μια μεσήλικη πόρνη, αρχίζει να ορθοποδεί κι αποφασίζει να εφαρμόσει τις μαγγανείες που ξέρει, με αποτέλεσμα σύντομα να διαδοθεί παντού το όνομά της. Τι όμως έχει αφήσει πίσω της; Πόσο λάθος έκανε ν’ αφήσει έτσι ελεύθερο το έδαφος στη Σταματία, την αδελφή που ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την εύνοια της γιαγιάς και την αγάπη των γονιών τους, κάτι που μετέτρεψε την ψυχή της σε διψασμένη για μίσος, αίμα, όλεθρο σκοτεινή πηγή;
Στο σήμερα, στο αστυνομικό κομμάτι του βιβλίου, η υπόθεση εκτυλίσσεται ικανοποιητικά. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός είναι μια προσωπικότητα με κάποια λάθη στην καριέρα του, ένας άντρας που αγάπησε τη δημοσιογράφο Ρενάτα, αγκαλιάζοντας αυτήν και τη μονάκριβη κόρη της, Μαριέττα, με στοργή και ενδιαφέρον, τις οποίες όμως λόγω του φόρτου εργασίας του τις αφήνει σχεδόν μόνες, κάτι που θα οδηγήσει τη Ρενάτα σε ριζικές αλλαγές στη ζωή της. Η υπηρεσία του, οι διαδικασίες εντοπισμού των θυμάτων και των βημάτων που ακολουθούν, οι συνάδελφοί του, η πίεση που δέχεται από ανωτέρους του, οι διάλογοι μέσα στο πλαίσιο του ανθρωποκυνηγητού του τέρατος είναι στοιχεία ρεαλιστικά και καθόλου περιττά ή υπερβολικά. Φυσικά και η Μαριέττα κάποια στιγμή θα πέσει θύμα απαγωγής από τον Πεντάκτινο Ιππότη, η περίπτωσή της όμως θα φέρει τα πάνω κάτω στην εξέλιξη της ιστορίας και η πλοκή δε θα έχει την αναμενόμενη κατάληξη. Είναι όμως η αφορμή για να καταγραφεί ο φόβος και η προσοχή που πρέπει να έχουμε όλοι μας στη σημερινή εποχή ως προς τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούν οι ανήλικοι φίλοι και συγγενείς μας, να προσέξουν περισσότερο οι γονείς τις λεπτές ισορροπίες που επιφέρει στην οικογένεια η εφηβεία καθώς και πολλές άλλες τροφές για σκέψη.
Ο συγγραφέας έχει χτίσει ένα καλά δομημένο σύμπαν και έχει διαλέξει με προσοχή τους πρωταγωνιστές και τους δευτεραγωνιστές που θα παίξουν με το μυαλό του αναγνώστη. Ειδικά στην αρχή περιγράφονται κάποιες σκηνές χωρίς να κατονομάζονται τα κεντρικά πρόσωπα, κάτι που δίνει αγωνία και γεννά ερωτηματικά που ζητούν απάντηση! Ίσως όμως η σχετική πληθώρα αυτών των μυστηριωδών σκηνών μπερδέψει κάποιον, σύντομα όμως εγκαταλείπεται αυτή η πρακτική και η πλοκή αρχίζει να γίνεται πιο ξεκάθαρη ενώ τα γεγονότα, ειδικά του παρελθόντος, όπως αρχίζουν να βγαίνουν στο φως είναι ανατρεπτικά. Ομολογώ πως πολύ σύντομα κατάλαβα ποιος είναι ο δολοφόνος, μιας και δεν υπάρχουν περιθώρια για κάποιον άλλον, υπάρχει όμως η ευρηματική σκέψη να μη δρα μόνος του, επομένως άρχισα να ψάχνω τον συνεργό του! Ας μην ξεχνάμε όμως πως ο Σπύρος Πετρουλάκης όσο εύκολα σε αφήνει να καταλάβεις κάτι τόσο δύσκολα σε εμποδίζει να δεις κάτι άλλο, κάτι που δημιουργεί ανελλιπή ένταση και σασπένς ως το λυτρωτικό τέλος.
Επίσης μου άρεσε η μυστηριώδης Λίλιθ, η πραγματική ταυτότητα της οποίας ήταν εξίσου σχιζοφρενής και παρανοϊκή με τη Σταματία, διαδραματίζοντας όμως έναν ρόλο εντελώς διαφορετικό και σχεδόν αντίθετο με τον τρόπο σκέψης του δολοφόνου, κάτι που έδινε νέα διάσταση στο μυθιστόρημα. Εν συνόλω, δεν υπάρχει μονοδιάστατη ή γραμμική αφήγηση, αλλά ποικιλότητα στην εξιστόρηση της πλοκής, πρόσωπα-δορυφόροι, αναπάντεχες καταστάσεις και πολλά άλλα που με άφησαν ξάγρυπνο.
Το μόνο που δε με έπεισε ως προς την αληθοφάνειά του είναι ο κρυφός έρωτας της αστυνόμου Παπαϊωάννου για τον Καππαρό, μιας και έχω την αίσθηση πως σκιαγραφήθηκε βιαστικά, σχεδόν επιφανειακά, δε δόθηκε δηλαδή ο απαιτούμενος χώρος για να ξεδιπλωθεί σωστά, με αποτέλεσμα να δρα σχεδόν σπασμωδικά, κάτι που ποτέ δε θα έκανε μια γυναίκα συνεσταλμένη, με κρυφό αντικείμενο πόθου, απέναντι σε αυτό ακριβώς το αντικείμενο. Τέλος, δε μου άρεσαν οι εκτεταμένες περιγραφές των σημαδιών της καφεμαντείας και οι αναλυτικές εξηγήσεις της χειρομαντείας, τις οποίες αφηγούνταν η Αμαλία στους πελάτες της, εφόσον δε δίνονταν αποσπασματικά ή εν είδει διαλόγων με αυτούς για να έχουμε ζωντάνια αλλά με ολόκληρους μονολόγους. Ο τρόπος που γράφτηκαν δεν είναι βαρετός (δεν μπορεί ο Σπύρος Πετρουλάκης να γεννά βαρεμάρα έτσι όπως διαλέγει να γράφει) όμως μου φάνηκε περιττός.
Η «Αμαλία», το κορίτσι που την προκάλεσαν να αφαιρέσει μια μεταξένια κορδέλα από μια τριανταφυλλιά χωρίς να τρυπηθεί από τα αγκάθια της και τα κατάφερε, είναι ένα μυθιστόρημα κοινωνικό μα και αστυνομικό. Περιγράφει τις κακουχίες που μπορεί να ζήσει μια οικογένεια σε μια κλειστή κοινωνία και τις συνέπειες που θα υποστεί αυτή αν ένα μέλος σταθεί στο ύψος του και πάρει την κατάσταση στα χέρια του, πόσο μάλλον ένα μέλος που έχει το χάρισμα (ή την κατάρα!) της μάγισσας. Ταυτόχρονα είναι μια ιστορία μυστηρίου, μιας και ο αναγνώστης προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο που κρύβεται πίσω από τους θανάτους των έφηβων κοριτσιών, κάτι που ο συγγραφέας δε σκοπεύει να του το κάνει εύκολο, ρίχνοντας τους άσους του πάνω στο τραπέζι όποτε εκείνος θελήσει, χωρίς να φτάνει όμως τον άλλον στα όριά του ή να τον εμπαίζει. Όλα στρωτά, όπου δει και όπως δει, ξετυλίγουν μια ιστορία μίσους, εκδίκησης, αρρωστημένης αγάπης (που δε διστάζει να παραδοθεί αμαχητί στον Άρχοντα του Σκότους) αλλά και ελπίδας και εμπιστοσύνης. Ένα διαφορετικό βήμα για τον συγγραφέα, που δε με άφησε να πάρω ανάσα μέχρι να το τελειώσω.
April 17, 2019
Spoiler alert!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Κλείνοντας το βιβλίο αυτό, ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από το στήθος μου! Κατ΄αρχήν μη με ρωτήσετε τι είδους βιβλίο ήταν! Νομίζω ότι ο συγγραφέας βρισκόταν σε δίλημμα σχετικά με το τι βιβλίο ήθελε να γράψει! Αμφιταλαντευόταν μεταξύ γυναικείας λογοτεχνίας και αστυνομικού μυθιστορήματος και κάπου έχασε το δρόμο στην πορεία. �� ίδιος αυτοδιαψεύδεται σε σχέση με το περιεχόμενο του βιβλίου του γιατί αλλού παρουσιάζει με μυστηριακή αχλύ και με τρόπο που δείχνει πεποίθηση και τρόμο για τις ικανότητες της "μάγισσας/ μάντισσας (παραπέμποντας σε γυναικεία λογοτεχνία), λίγες σελίδες πιο μετά παρουσιάζει τον χαρακτήρα του μυθιστορήματος ως ψυχοπαθή και εμμέσως αποδίδει τις πράξεις στη ψυχική διαταραχή που τον διακατέχει (κλείνοντας το μάτι στο αστυνομικό μυθιστόρημα). Οι περιγραφές των ηρώων και των καταστάσεων έχουν κάτι "γλυκερό" και έχουν απευθείας σύνδεση με τον τρόπο που περιγράφουν τις ηρωίδες τα αισθηματικά μυθιστορήματα (ιδε την περιγραφή της προϊσταμένης του τμήματος υπολογιστών της αστυνομίας, που ήταν τόσο λεπτομερής ώστε περίμενα να έχει ρόλο στην πλοκή). Οι αντιδράσεις των ηρώων είναι λίγο αισθηματικού μυθιστορήματος (η κόρη της ηρωίδας έχει γλιτώσει από του χάρου τα δόντια και έχει ξεφύγει από συμμορία που έκανε σατανιστικές τελετές και όταν της τηλεφωνεί ο ήρωας που την έχει σαν κόρη του δυο μέρες μετά το συμβάν του απαντάει "με νάζι", ενώ ο νορμάλ άνθρωπος θα ήταν σε κατάσταση σοκ και καταστολής) και οι παρομοιώσεις με βαρύγδουπες εκφράσεις που ακούγονται κούφιες "η μάγισσα είπε λόγια που δεν έχουν ακουστεί ποτέ από αυτιά ανθρώπου" ή κάτι παρόμοιο. Θα μπορούσα να τα δεχθώ πολύ πιο εύκολα σε βιβλίο γυναικείας λογοτεχνίας αλλά το συγκεκριμένο έχει κάνει αχταρμά τη γυναικεία λογοτεχνία, την αστυνομική και αυτή του τρόμου. Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με Πετρουλάκη και θα μείνει και η τελευταία γιατί, για μένα, είναι επίπεδη και εύκολη η γραφή.
Γενικά θα έλεγα ότι είναι αψυχολόγητο σε μεγάλο βαθμό, γιατί ούτε εξηγεί ικανοποιητικά το λόγο της ρήξης της σχέσης των ηρώων, ούτε τον τρόπο της επανένωσης. Ο μεγάλος κίνδυνος δεν σε κάνει να έρχεσαι πάντοτε κοντά όταν υπήρχαν πραγματικές διαφορές (μου θυμίζει ελληνική ταινία που η πρωταγωνίστρια έχει προβλήματα στο γάμο της,μένει έγκυος και όλοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, λες και άλλαξε κάτι στις μεταξύ τους σχέσεις). Αφήστε που γέλασα απίστευτα με το Γριμόριο (έννοια Γριμορίου από την wikipedia: Γριμόριο ονομάζεται ένα είδος βιβλίου μαγικού περιεχομένου με σκοπό την ανάκληση εξωπραγματικών δαιμόνων και πνευμάτων, την παρασκευή φυλαχτών και μαγικών φίλτρων. Η ονομασία του προέρχεται από τη γαλλική λέξη grimoire η οποία έχει ως ρίζα της την λέξη gramaire που με την σειρά της προέρχεται από την ελληνική γραμματική[εκκρεμεί παραπομπή]. Το γριμόριο είναι λοιπόν ένα είδος «εγχειριδίου» για μαγικές ιεροτελεστίες). Η γριά χωρική που έμενε σε χωριό της Κορίνθου και είχε πιθανή ημερομηνία γέννησης τις αρχές του 1900, ξέρει να γράφει και να τηρεί Γριμόριο! Απλά έλεος!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Κλείνοντας το βιβλίο αυτό, ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από το στήθος μου! Κατ΄αρχήν μη με ρωτήσετε τι είδους βιβλίο ήταν! Νομίζω ότι ο συγγραφέας βρισκόταν σε δίλημμα σχετικά με το τι βιβλίο ήθελε να γράψει! Αμφιταλαντευόταν μεταξύ γυναικείας λογοτεχνίας και αστυνομικού μυθιστορήματος και κάπου έχασε το δρόμο στην πορεία. �� ίδιος αυτοδιαψεύδεται σε σχέση με το περιεχόμενο του βιβλίου του γιατί αλλού παρουσιάζει με μυστηριακή αχλύ και με τρόπο που δείχνει πεποίθηση και τρόμο για τις ικανότητες της "μάγισσας/ μάντισσας (παραπέμποντας σε γυναικεία λογοτεχνία), λίγες σελίδες πιο μετά παρουσιάζει τον χαρακτήρα του μυθιστορήματος ως ψυχοπαθή και εμμέσως αποδίδει τις πράξεις στη ψυχική διαταραχή που τον διακατέχει (κλείνοντας το μάτι στο αστυνομικό μυθιστόρημα). Οι περιγραφές των ηρώων και των καταστάσεων έχουν κάτι "γλυκερό" και έχουν απευθείας σύνδεση με τον τρόπο που περιγράφουν τις ηρωίδες τα αισθηματικά μυθιστορήματα (ιδε την περιγραφή της προϊσταμένης του τμήματος υπολογιστών της αστυνομίας, που ήταν τόσο λεπτομερής ώστε περίμενα να έχει ρόλο στην πλοκή). Οι αντιδράσεις των ηρώων είναι λίγο αισθηματικού μυθιστορήματος (η κόρη της ηρωίδας έχει γλιτώσει από του χάρου τα δόντια και έχει ξεφύγει από συμμορία που έκανε σατανιστικές τελετές και όταν της τηλεφωνεί ο ήρωας που την έχει σαν κόρη του δυο μέρες μετά το συμβάν του απαντάει "με νάζι", ενώ ο νορμάλ άνθρωπος θα ήταν σε κατάσταση σοκ και καταστολής) και οι παρομοιώσεις με βαρύγδουπες εκφράσεις που ακούγονται κούφιες "η μάγισσα είπε λόγια που δεν έχουν ακουστεί ποτέ από αυτιά ανθρώπου" ή κάτι παρόμοιο. Θα μπορούσα να τα δεχθώ πολύ πιο εύκολα σε βιβλίο γυναικείας λογοτεχνίας αλλά το συγκεκριμένο έχει κάνει αχταρμά τη γυναικεία λογοτεχνία, την αστυνομική και αυτή του τρόμου. Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με Πετρουλάκη και θα μείνει και η τελευταία γιατί, για μένα, είναι επίπεδη και εύκολη η γραφή.
Γενικά θα έλεγα ότι είναι αψυχολόγητο σε μεγάλο βαθμό, γιατί ούτε εξηγεί ικανοποιητικά το λόγο της ρήξης της σχέσης των ηρώων, ούτε τον τρόπο της επανένωσης. Ο μεγάλος κίνδυνος δεν σε κάνει να έρχεσαι πάντοτε κοντά όταν υπήρχαν πραγματικές διαφορές (μου θυμίζει ελληνική ταινία που η πρωταγωνίστρια έχει προβλήματα στο γάμο της,μένει έγκυος και όλοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, λες και άλλαξε κάτι στις μεταξύ τους σχέσεις). Αφήστε που γέλασα απίστευτα με το Γριμόριο (έννοια Γριμορίου από την wikipedia: Γριμόριο ονομάζεται ένα είδος βιβλίου μαγικού περιεχομένου με σκοπό την ανάκληση εξωπραγματικών δαιμόνων και πνευμάτων, την παρασκευή φυλαχτών και μαγικών φίλτρων. Η ονομασία του προέρχεται από τη γαλλική λέξη grimoire η οποία έχει ως ρίζα της την λέξη gramaire που με την σειρά της προέρχεται από την ελληνική γραμματική[εκκρεμεί παραπομπή]. Το γριμόριο είναι λοιπόν ένα είδος «εγχειριδίου» για μαγικές ιεροτελεστίες). Η γριά χωρική που έμενε σε χωριό της Κορίνθου και είχε πιθανή ημερομηνία γέννησης τις αρχές του 1900, ξέρει να γράφει και να τηρεί Γριμόριο! Απλά έλεος!
October 30, 2018
Γροθιά στο στομάχι το βιβλίο αυτό!!! Μια ιστορία με ευαίσθητο θέμα, με βαρύ κλίμα και ΣΚΟΤΕΙΝΟ!
Τα οικογενειακά δράματα που διαδραματίζονται εναλλάξ στο χθες και το σήμερα σε Κόρινθο-Αθήνα και ορεινή Κορινθία, η αστυνομική πλοκή σε συνδυασμό με τη δράση του serial killer, η ένταση, η αγωνία, οι εκπλήξεις αλλά και οι καταιγιστικές ανατροπές, μ’ άφησαν με το στόμα ανοιχτό! 😮😮😮
Κύρια χαρακτηριστικά: ενδοοικογενειακή βία, σωματική και λεκτική κακοποίηση, διαταραχή προσωπικότητας, και για κερασάκι στην τούρτα, ο συγγραφέας μας προσφέρει με κάθε λεπτομέρεια την δράση των σατανιστών, μέσα από τις ξέφρενες τελετές τους και την μαύρη μαγεία. 🤘😎🤘
Όσο για την πένα του συγγραφέα: καθηλωτική, όσο και οι χαρακτήρες του! ⭐⭐⭐
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο… Η “ΑΜΑΛΙΑ” με συνεπήρε από την πρώτη κιόλας σελίδα! 🤘⭐🤘
Τα οικογενειακά δράματα που διαδραματίζονται εναλλάξ στο χθες και το σήμερα σε Κόρινθο-Αθήνα και ορεινή Κορινθία, η αστυνομική πλοκή σε συνδυασμό με τη δράση του serial killer, η ένταση, η αγωνία, οι εκπλήξεις αλλά και οι καταιγιστικές ανατροπές, μ’ άφησαν με το στόμα ανοιχτό! 😮😮😮
Κύρια χαρακτηριστικά: ενδοοικογενειακή βία, σωματική και λεκτική κακοποίηση, διαταραχή προσωπικότητας, και για κερασάκι στην τούρτα, ο συγγραφέας μας προσφέρει με κάθε λεπτομέρεια την δράση των σατανιστών, μέσα από τις ξέφρενες τελετές τους και την μαύρη μαγεία. 🤘😎🤘
Όσο για την πένα του συγγραφέα: καθηλωτική, όσο και οι χαρακτήρες του! ⭐⭐⭐
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο… Η “ΑΜΑΛΙΑ” με συνεπήρε από την πρώτη κιόλας σελίδα! 🤘⭐🤘
August 7, 2018
Ενδιαφέρον, αλλά αφελές, με πολλή σολωμονικη , και λίγο επικίνδυνο για όσους έχουν ροπή προς τις "ιέρειες" της μαντικής τέχνης και των πρακτικών προγνωσης του μέλλοντος και της μαγείας.
December 20, 2018
Η “Αμαλία“ είναι ένα από τα βιβλία δεν σε αφήνει αδιάφορο. Μάλλον σε τραντάζει. Άλλοι είπαν πως σε καθηλώνει από την πρώτη σελίδα. Άλλοι πως σου δημιουργεί “επιθετικές” εικόνες και σε ταξιδεύει στο τοπίο και στο σκηνικό κάθε σκληρής σκηνής όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Θεωρώ πως είναι καλογραμμένο και δείχνει έντονα προσεγμένο. Η σφιχτοδεμένη πλοκή που προάγει ο Σπύρος Πετρουλάκης δεν σε αφήνει ούτε στιγμή χωρίς αγωνία για την όποια εξέλιξη και το τέλος.
Οταν βρισκεις εναν ισχυρο ανθρωπο σε στιγμη αδυναμιας και επιδεικνυεις τη δυναμη και την ανωτεροτητα σου, τον καθυποτασσεις…
ΑμαλίαΓεννά ποικίλα και έντονα συναισθήματα. Θυμό, οργή, φόβο, ελπίδα, συγκίνηση, αγάπη. Βιώνεις συνεχώς την πάλη του κακού με το καλό, του ισχυρού με τον αδύνατο. Μια πάλη ανάμεσα στα όρια της εξουσίας του Θεού με του Διαβόλου. Μια πάλη που έχουν εμφυσήσει σε άγουρες κι ανίσχυρες ψυχές. Η δύναμη του κακού είναι πρόσκαιρη, αλλά καίει. Η δύναμη της αγάπης είναι παντοτινή, μα λυτρώνει. Η αποδοχή του κακού είναι αέναη, αλλά η απονομή δικαιοσύνης αμείλικτη. Σκοτεινές δυνάμεις που υποκύπτουν στο φως και στην μοναδική ανίκητη δύναμη του σύμπαντος, την αγάπη.
Oι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω με εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους. Θα σε κατακρίνουν αν πεις ότι γνωρίζεις και μαντεύεις το μέλλον. Θα τρομάξουν και θα σε απομακρύνουν από φόβο για το άγνωστο.
Αμαλία35 χρόνια πίσω, σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας, σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας ξεκινά περίεργες εξελίξεις, ακαθόριστες, που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα δειλίας και βίας. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά ένστικτα. Τρία αδέρφια θα βιώνουν διαφορετικά ο καθένας τις συνθήκες ζωής που τους επιβάλουν οι συνθήκες.
Ό, τι αγαπούσε η μία, η άλλη αγαπούσε να το μισεί.
Η Αμαλία, η Σταματία και ο Μιχάλης θα βρεθούν μακριά ο ένας απ’ τον άλλο. Βία, κακοποιήσεις, εκμετάλλευση σώματος και ψυχής, θάνατοι θα τους αναγκάσουν να σπάσουν τους δεσμούς τους. Θα επιβιώσουν όπως τους επιβληθεί ή όπως επιλέξουν;
Δεσμιοι του ερεβουσ και της πλανης, κυνηγημενοι, με Μοιραια χρεη
ΑμαλίαΕναλλάσσεται ανάμεσα στο χθες και το τώρα. Με ισορροπημένες αμφιταλαντεύσεις και χρονικές αναδρομές που εντείνουν την αγωνία και αυξάνουν το μυστήριο. Κατορθώνει να βυθίσει τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα μιας άλλης αίσθησης. Τον μεταφέρει συνειρμικά σε μια συναισθηματική κατάσταση όπου οι βίαιες ανθρώπινες δυνάμεις μετατρέπουν έναν άτομο που θα μπορούσε να κουβαλά μέσα του το καλό σε έρμαιο του Κακού. Μια μάχη αμάθειας και ανήθικης βίας. Μαγεία, δυνάμεις σκοτεινές που διχάζουν. Καταφέρνουν εμφατικά όμως να τονίσουν πως καμία μαγεία, καμία επίκληση του κακού δεν μπορεί να αλλάξει την ψυχή του ανθρώπου.
Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Πού πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό…
Στο τώρα, ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός έχει βάλει στην άκρη ό, τι τον αφορά. Προσωπική ζωή και ανάγκες ώστε να καταφέρει να φτάσει στα ίχνη ενός κατά συρροή δολοφόνου, που σκοτώνει τελετουργικά ανήλικα κορίτσια. Σήμα κατατεθέν του μια κάρτα Ταρό με τον “Πεντάκτινο” ιππότη που αφήνει δίπλα στα θύματά του.
Ψήγματα αμυδρών στοιχείων, κίνητρα αδιευκρίνιστα. Ένας δράστης άτρωτος και αόρατος. Που επιλέγει τα θύματα του μεθοδικά και στοχευμένα. Κανένας ορατός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα θύματα. Ένας εφιάλτης που μόνο εντείνεται, αντί να κοπάζει.
Η Αμαλία, η Σταματία και ο Μιχάλης αποτελούν κρίκους της αλυσίδας προς την επίλυση των φόνων που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο Καππαρός.
Εξελίξεις ουσιώδεις που ενισχύουν την αγωνία και υπερτονίζουν το αληθινό και συνάμα σκληρό συναίσθημα. Δυνατές, δραματοποιημένες στιγμές, που τέμνουν το μυαλό απ’ τη λογική. Η λογική αντιμέτωπη με τον παραλογισμό των ανθρώπινων πράξεων. Με γεγονότα παρμένα από την ίδια την ζωή, που τις περισσότερες φορές αφήνει πικρή γεύση. Με ευαίσθητη προσέγγιση ο κύριος Πετρουλάκης τονίζει την χαμένη παιδικότητα, αλλά και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στους εφήβους μέσα στο διαδίκτυο. Ο χαρακτηριστικός τρόπος προσέλκυσης των θυμάτων. Το ψάρεμα που ποντάρει σε κάθε συναισθηματικό κενό του υποψήφιου θύματος για να εισέλθει στην ζωή του. Κομμάτια από το χθες ενώνονται με το σήμερα για να συνθέσουν το πλήρες σκηνικό ενός κοινωνικού-αστυνομικού μυθιστορήματος.
Οι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω μ’ εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους…
ΑμαλίαΟ συγγραφέας, με σοβαρή, μυστηριακή, αλλά τρυφερή γραφή, τολμά να αναφερθεί στις συνήθειες των ανθρώπων στα ορεινά χωριά, έρμαια δοξασιών, μύθων, μαγείας, μπλέκοντας το φυσικό με το υπερφυσικό. Η κλειστή κοινωνία του χωριού, αν και ξέρει τι γίνεται στην οικογένεια της Αμαλίας, της Σταματίας και του Μιχάλη σιωπά. Ο κύριος Πετρουλάκης συστήνει στους αναγνώστες του την τέχνη της καφεμαντείας. Αγγίζει θέματα που είναι δύσκολα με έναν τρόπο ξεχωριστό. Οι ανατροπές δεν είναι οι αναμενόμενες, μιας και ο συγγραφέας επιλέγει να ανατρέψει αρκετές φορές το σκηνικό όχι προς τα εκεί που θα ήθελε ο αναγνώστης αλλά προς τα εκεί που το επέβαλε η ιστορία του.
Ίσως ο ρόλος της Αμαλίας να φαίνεται ισχνός. Αλλά η Αμαλία, με την ιδιότυπη κληρονομιά -ευχή και κατάρα- να προβλέπει τα μελλούμενα, θα είναι πάντα εκεί και θα κινεί τα νήματα… Με τις πράξεις της που καθορίζουν, κρίνουν και επισφραγίζουν τα γεγονότα. Γίνεται η αόρατη πρωταγωνίστρια που θα ορίσει πράγματα αμετάκλητα.
Θελει τοσο λεπτο χειρισμο το αγνωστο… Αλλα εχει γοητεια!
Απρόβλεπτες καταστάσεις, καλά κρυμμένοι χαρακτήρες, γρήγορη, “θριλερική” πλοκή και πολύ ενδιαφέρον παραπλανητικό τέλος. “Αμαρτωλοί” ήρωες που διχάζουν.
μετα απο ποσες απωλειες επερχεται η καθαρση;
Όπου υπάρχει σκοτάδι υπάρχει και φως, άρα υπάρχει και ελπίδα.
Οταν βρισκεις εναν ισχυρο ανθρωπο σε στιγμη αδυναμιας και επιδεικνυεις τη δυναμη και την ανωτεροτητα σου, τον καθυποτασσεις…
ΑμαλίαΓεννά ποικίλα και έντονα συναισθήματα. Θυμό, οργή, φόβο, ελπίδα, συγκίνηση, αγάπη. Βιώνεις συνεχώς την πάλη του κακού με το καλό, του ισχυρού με τον αδύνατο. Μια πάλη ανάμεσα στα όρια της εξουσίας του Θεού με του Διαβόλου. Μια πάλη που έχουν εμφυσήσει σε άγουρες κι ανίσχυρες ψυχές. Η δύναμη του κακού είναι πρόσκαιρη, αλλά καίει. Η δύναμη της αγάπης είναι παντοτινή, μα λυτρώνει. Η αποδοχή του κακού είναι αέναη, αλλά η απονομή δικαιοσύνης αμείλικτη. Σκοτεινές δυνάμεις που υποκύπτουν στο φως και στην μοναδική ανίκητη δύναμη του σύμπαντος, την αγάπη.
Oι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω με εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους. Θα σε κατακρίνουν αν πεις ότι γνωρίζεις και μαντεύεις το μέλλον. Θα τρομάξουν και θα σε απομακρύνουν από φόβο για το άγνωστο.
Αμαλία35 χρόνια πίσω, σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας, σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας ξεκινά περίεργες εξελίξεις, ακαθόριστες, που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα δειλίας και βίας. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά ένστικτα. Τρία αδέρφια θα βιώνουν διαφορετικά ο καθένας τις συνθήκες ζωής που τους επιβάλουν οι συνθήκες.
Ό, τι αγαπούσε η μία, η άλλη αγαπούσε να το μισεί.
Η Αμαλία, η Σταματία και ο Μιχάλης θα βρεθούν μακριά ο ένας απ’ τον άλλο. Βία, κακοποιήσεις, εκμετάλλευση σώματος και ψυχής, θάνατοι θα τους αναγκάσουν να σπάσουν τους δεσμούς τους. Θα επιβιώσουν όπως τους επιβληθεί ή όπως επιλέξουν;
Δεσμιοι του ερεβουσ και της πλανης, κυνηγημενοι, με Μοιραια χρεη
ΑμαλίαΕναλλάσσεται ανάμεσα στο χθες και το τώρα. Με ισορροπημένες αμφιταλαντεύσεις και χρονικές αναδρομές που εντείνουν την αγωνία και αυξάνουν το μυστήριο. Κατορθώνει να βυθίσει τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα μιας άλλης αίσθησης. Τον μεταφέρει συνειρμικά σε μια συναισθηματική κατάσταση όπου οι βίαιες ανθρώπινες δυνάμεις μετατρέπουν έναν άτομο που θα μπορούσε να κουβαλά μέσα του το καλό σε έρμαιο του Κακού. Μια μάχη αμάθειας και ανήθικης βίας. Μαγεία, δυνάμεις σκοτεινές που διχάζουν. Καταφέρνουν εμφατικά όμως να τονίσουν πως καμία μαγεία, καμία επίκληση του κακού δεν μπορεί να αλλάξει την ψυχή του ανθρώπου.
Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Πού πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό…
Στο τώρα, ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός έχει βάλει στην άκρη ό, τι τον αφορά. Προσωπική ζωή και ανάγκες ώστε να καταφέρει να φτάσει στα ίχνη ενός κατά συρροή δολοφόνου, που σκοτώνει τελετουργικά ανήλικα κορίτσια. Σήμα κατατεθέν του μια κάρτα Ταρό με τον “Πεντάκτινο” ιππότη που αφήνει δίπλα στα θύματά του.
Ψήγματα αμυδρών στοιχείων, κίνητρα αδιευκρίνιστα. Ένας δράστης άτρωτος και αόρατος. Που επιλέγει τα θύματα του μεθοδικά και στοχευμένα. Κανένας ορατός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα θύματα. Ένας εφιάλτης που μόνο εντείνεται, αντί να κοπάζει.
Η Αμαλία, η Σταματία και ο Μιχάλης αποτελούν κρίκους της αλυσίδας προς την επίλυση των φόνων που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο Καππαρός.
Εξελίξεις ουσιώδεις που ενισχύουν την αγωνία και υπερτονίζουν το αληθινό και συνάμα σκληρό συναίσθημα. Δυνατές, δραματοποιημένες στιγμές, που τέμνουν το μυαλό απ’ τη λογική. Η λογική αντιμέτωπη με τον παραλογισμό των ανθρώπινων πράξεων. Με γεγονότα παρμένα από την ίδια την ζωή, που τις περισσότερες φορές αφήνει πικρή γεύση. Με ευαίσθητη προσέγγιση ο κύριος Πετρουλάκης τονίζει την χαμένη παιδικότητα, αλλά και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στους εφήβους μέσα στο διαδίκτυο. Ο χαρακτηριστικός τρόπος προσέλκυσης των θυμάτων. Το ψάρεμα που ποντάρει σε κάθε συναισθηματικό κενό του υποψήφιου θύματος για να εισέλθει στην ζωή του. Κομμάτια από το χθες ενώνονται με το σήμερα για να συνθέσουν το πλήρες σκηνικό ενός κοινωνικού-αστυνομικού μυθιστορήματος.
Οι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω μ’ εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους…
ΑμαλίαΟ συγγραφέας, με σοβαρή, μυστηριακή, αλλά τρυφερή γραφή, τολμά να αναφερθεί στις συνήθειες των ανθρώπων στα ορεινά χωριά, έρμαια δοξασιών, μύθων, μαγείας, μπλέκοντας το φυσικό με το υπερφυσικό. Η κλειστή κοινωνία του χωριού, αν και ξέρει τι γίνεται στην οικογένεια της Αμαλίας, της Σταματίας και του Μιχάλη σιωπά. Ο κύριος Πετρουλάκης συστήνει στους αναγνώστες του την τέχνη της καφεμαντείας. Αγγίζει θέματα που είναι δύσκολα με έναν τρόπο ξεχωριστό. Οι ανατροπές δεν είναι οι αναμενόμενες, μιας και ο συγγραφέας επιλέγει να ανατρέψει αρκετές φορές το σκηνικό όχι προς τα εκεί που θα ήθελε ο αναγνώστης αλλά προς τα εκεί που το επέβαλε η ιστορία του.
Ίσως ο ρόλος της Αμαλίας να φαίνεται ισχνός. Αλλά η Αμαλία, με την ιδιότυπη κληρονομιά -ευχή και κατάρα- να προβλέπει τα μελλούμενα, θα είναι πάντα εκεί και θα κινεί τα νήματα… Με τις πράξεις της που καθορίζουν, κρίνουν και επισφραγίζουν τα γεγονότα. Γίνεται η αόρατη πρωταγωνίστρια που θα ορίσει πράγματα αμετάκλητα.
Θελει τοσο λεπτο χειρισμο το αγνωστο… Αλλα εχει γοητεια!
Απρόβλεπτες καταστάσεις, καλά κρυμμένοι χαρακτήρες, γρήγορη, “θριλερική” πλοκή και πολύ ενδιαφέρον παραπλανητικό τέλος. “Αμαρτωλοί” ήρωες που διχάζουν.
μετα απο ποσες απωλειες επερχεται η καθαρση;
Όπου υπάρχει σκοτάδι υπάρχει και φως, άρα υπάρχει και ελπίδα.
July 15, 2018
"ΑΜΑΛΙΑ" του Σπύρου Πετρουλάκη, γράφει η Φαίη Δεληγιώργη
Συγκλονιστική και καθηλωτική η πένα
του Σπύρου Πετρουλάκη στο νέο του μυθιστόρημα "ΑΜΑΛΙΑ".
Από τη πρώτη σελίδα ξέρεις ότι έχεις στα χέρια σου ένα βιβλίο έντονων συναισθημάτων, καταιγιστικών εξελίξεων, και αγωνίας.
Με μαεστρία ο συγγραφέας υφαίνει την ιστορία του από το παρελθόν στο παρόν και αντίστροφα.
Μια ιστορία που δύσκολα θα ξεχάσεις......
Χαρακτήρες σκιαγραφημένοι με ρεαλισμό, σε προσκαλούν να τους γνωρίσεις.
Μέσα από τις αντιδράσεις τους γίνεσαι ο κριτής τους, θυμώνεις μαζί τους, οργίζεσαι, μα και συμπάσχεις για τις εξελίξεις που αφορούν τις ζωές τους.
Και όσο οι σελίδες κυλούν αβίαστα και όσο η πλοκή σε ξεπερνά μέσα από σκηνές και διαλόγους αριστοτεχνικά δοσμένα από τον συγγραφέα, καταλαβαίνεις ότι η ΑΜΑΛΙΑ υπάρχει και ζει μέσα από ένα κοινωνικό σύνολο που μάχεται διαρκώς, απέναντι στην αιώνια πάλη που δίνουν καθημερινά το Καλό με το Κακό ,το Δυνατό με το Αδύνατο , το Φώς με το σκοτάδι.
Ένα εξαιρετικά δυνατό βιβλίο με προεκτάσεις κοινωνικού θρίλερ γραμμένο με καθαρό λόγο και μεστή γραφή, που με κράτησε σε εγρήγορση και με ταξίδεψε σε ένα κόσμο που το παράλογο και το λογικό δίνουν την πιο σκληρή τους αναμέτρηση!
*** Και να γνωρίζεις ότι η μαντεία κάποιες φορές παντρεύεται με την μαγεία.
Όμως ,άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.
Στη μαγεία επικοινωνούμε με πνεύματα, με πρόσφατα νεκρούς, με αγγέλους και δαίμονες.****
Ένα βιβλίο που σίγουρα κάποια στιγμή θες να ξαναδιαβάσεις....
Συγχαρητήρια Σπύρο Πετρουλάκη!!!!
Συγκλονιστική και καθηλωτική η πένα
του Σπύρου Πετρουλάκη στο νέο του μυθιστόρημα "ΑΜΑΛΙΑ".
Από τη πρώτη σελίδα ξέρεις ότι έχεις στα χέρια σου ένα βιβλίο έντονων συναισθημάτων, καταιγιστικών εξελίξεων, και αγωνίας.
Με μαεστρία ο συγγραφέας υφαίνει την ιστορία του από το παρελθόν στο παρόν και αντίστροφα.
Μια ιστορία που δύσκολα θα ξεχάσεις......
Χαρακτήρες σκιαγραφημένοι με ρεαλισμό, σε προσκαλούν να τους γνωρίσεις.
Μέσα από τις αντιδράσεις τους γίνεσαι ο κριτής τους, θυμώνεις μαζί τους, οργίζεσαι, μα και συμπάσχεις για τις εξελίξεις που αφορούν τις ζωές τους.
Και όσο οι σελίδες κυλούν αβίαστα και όσο η πλοκή σε ξεπερνά μέσα από σκηνές και διαλόγους αριστοτεχνικά δοσμένα από τον συγγραφέα, καταλαβαίνεις ότι η ΑΜΑΛΙΑ υπάρχει και ζει μέσα από ένα κοινωνικό σύνολο που μάχεται διαρκώς, απέναντι στην αιώνια πάλη που δίνουν καθημερινά το Καλό με το Κακό ,το Δυνατό με το Αδύνατο , το Φώς με το σκοτάδι.
Ένα εξαιρετικά δυνατό βιβλίο με προεκτάσεις κοινωνικού θρίλερ γραμμένο με καθαρό λόγο και μεστή γραφή, που με κράτησε σε εγρήγορση και με ταξίδεψε σε ένα κόσμο που το παράλογο και το λογικό δίνουν την πιο σκληρή τους αναμέτρηση!
*** Και να γνωρίζεις ότι η μαντεία κάποιες φορές παντρεύεται με την μαγεία.
Όμως ,άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.
Στη μαγεία επικοινωνούμε με πνεύματα, με πρόσφατα νεκρούς, με αγγέλους και δαίμονες.****
Ένα βιβλίο που σίγουρα κάποια στιγμή θες να ξαναδιαβάσεις....
Συγχαρητήρια Σπύρο Πετρουλάκη!!!!
March 16, 2020
" ΑΜΑΛΙΑ"
📖 Η άποψη μου 📖
Καλησπέρα σας, άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Έχοντας διαβάσει αλλά δύο βιβλία του συγγραφέα που τα αγάπησα πολύ επέλεξα να διαβάσω την " Αμαλία" που το είχα αρκετό καιρό στα αδιάβαστα.
Ένα βιβλίο τελείως διαφορετικό από όσα έχω διαβάσει έως τώρα από τον τον κ. Σπύρο Πετρουλάκη .
Το θέμα της ιστορίας πολύ δύσκολο που θέλει πολύ προσοχή , πολύ ψάξιμο και σίγουρα θα του πήρε αρκετό καιρό για το αποτέλεσμα αυτό.
Εάν δεν ήξερα ποιος το έχει γράψει θα έλεγα σίγουρα κάποιος ξένος συγγραφέας.
Οι περιγραφές " ανατριχιαστικές" ...
Η αγωνία πάρα πολύ μεγάλη .Οι σελίδες του να φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνω και όταν έφτασε το τέλος ..... Έμεινα με το στόμα ανοιχτό!!!!!
Σίγουρα οποίος το διαβάσει δεν θα μπορέσει να το αφήσει από τα χέρια του .
Ένας κατά συρροή δολοφόνος εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του,όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό του" Πεντάκτινο Ιππότη"
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός , αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο αλλά ο χρόνος λιγοστεύει με κίνδυνο τα θύματα του να γίνονται περισσότερα.
35 χρόνια πριν, στην ορεινή Κορινθία: Η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια "κληρονομιά "που ούτε η ίδια ξέρει εάν είναι ευχή ή κατάρα...
" Ιδιαίτεροι" άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους . Μπορούν να ορίσουν το καλό και το κακό?
Μου άρεσε και σας το προτείνω!!!!
📖 Η άποψη μου 📖
Καλησπέρα σας, άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Έχοντας διαβάσει αλλά δύο βιβλία του συγγραφέα που τα αγάπησα πολύ επέλεξα να διαβάσω την " Αμαλία" που το είχα αρκετό καιρό στα αδιάβαστα.
Ένα βιβλίο τελείως διαφορετικό από όσα έχω διαβάσει έως τώρα από τον τον κ. Σπύρο Πετρουλάκη .
Το θέμα της ιστορίας πολύ δύσκολο που θέλει πολύ προσοχή , πολύ ψάξιμο και σίγουρα θα του πήρε αρκετό καιρό για το αποτέλεσμα αυτό.
Εάν δεν ήξερα ποιος το έχει γράψει θα έλεγα σίγουρα κάποιος ξένος συγγραφέας.
Οι περιγραφές " ανατριχιαστικές" ...
Η αγωνία πάρα πολύ μεγάλη .Οι σελίδες του να φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνω και όταν έφτασε το τέλος ..... Έμεινα με το στόμα ανοιχτό!!!!!
Σίγουρα οποίος το διαβάσει δεν θα μπορέσει να το αφήσει από τα χέρια του .
Ένας κατά συρροή δολοφόνος εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του,όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό του" Πεντάκτινο Ιππότη"
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός , αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο αλλά ο χρόνος λιγοστεύει με κίνδυνο τα θύματα του να γίνονται περισσότερα.
35 χρόνια πριν, στην ορεινή Κορινθία: Η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια "κληρονομιά "που ούτε η ίδια ξέρει εάν είναι ευχή ή κατάρα...
" Ιδιαίτεροι" άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους . Μπορούν να ορίσουν το καλό και το κακό?
Μου άρεσε και σας το προτείνω!!!!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
July 15, 2018Κατά πόσο επηρεάζει η παιδική μας ηλικία τη μετέπειτα πορεία μας ως άνθρωποι; Κατά πολύ θα έλεγα. Όσα ζούμε στο οικογενειακό μας περιβάλλον ως παιδιά εντυπώνονται στον ψυχισμό μας και καθορίζουν την προσωπικότητα και τα στοιχεία του χαρακτήρα μας. Πέρα από αυτό, όμως, θα πρέπει να μπορούμε να κρίνουμε τις επιλογές που κάνουμε μέσα στο μονοπάτι της ζωής και να μην πλανευόμαστε από εκείνο που θα μας θαμπώσει με τη λάμψη του. Πως θα καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε το Καλό από το Κακό; Πως θα μπορέσουμε να υψώσουμε το κεφάλι μας σε εκείνους που μας εξουσιάζουν; Άραγε είναι ικανή η καύτρα ενός τσιγάρου να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;
«Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Που πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό…»
Στην Αθήνα του σήμερα ένας κατά συρροή δολοφόνος σπέρνει το θάνατο εκτελώντας τελετουργικά τα θύματα του που είναι όλα τους νεαρά κορίτσια αφήνοντας ως «υπογραφή» πάνω στα κατακρεουργημένα σώματα τους μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο ιππότη. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός καλείται να αντιμετωπίσει την δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Ο χρόνος κυλά αδίστακτα σαν τους κόκκους της άμμου μέσα σε μια κλεψύδρα και καθώς κοντεύει να αδειάσει οι ζωές όλων κρέμονται κυριολεκτικά από μια λεπτή κλωστή…
Τριανταπέντε χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας ένα νεαρό κορίτσι έρχεται αντιμέτωπο με μια ιδιαίτερη κληρονομιά χωρίς να μπορεί να ερμηνεύσει αν είναι ευχή ή κατάρα. Μετά την εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία, θα σηκώσει στις πλάτες της το βαρύ φορτίο της οικογένειας της. Το δάσος, που μέχρι τότε ήταν το καταφύγιο της, δεν θα μπορέσει να της προσφέρει την ασφάλεια που αναζητά και θα αναγκαστεί να φύγει σαν κυνηγημένη για να σωθεί. Τι της επιφυλάσσει άραγε η νέα της ζωή και πως θα πληρώσει για όσα αγαπημένα άφησε πίσω της;
«Ο άνθρωπος είναι νάρκισσος, γι’ αυτό αρέσκεται να περιτριγυρίζεται από ομοίους του. Οι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω με εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους… Όσα σ’ εσένα είναι οικεία στον άλλον μπορεί να φαίνονται αποκρουστικά. Οι απλοί άνθρωποι δεν θέλουν να βαραίνουν τη ζωή τους με μεγάλα ερωτήματα. Τα θέλουν όλα απλά, κατανοητά, στρωτά… Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Οι δυνατοί και οι αδύναμοι…»
Ένα μυστηριακό ταξίδι στο χρόνο ξεκινά καθώς ανοίγεις το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη και καλείσαι μέσα από σωστές ή μη επιλογές να κρίνεις τους ήρωες που παίρνουν σάρκα και οστά στις σελίδες του. Με κάποιους θα θυμώσεις, θα οργιστείς, θα τους κακιώσεις αλλά με κάποιους άλλους θα ταυτιστείς, θα τους αγαπήσεις, θα τους νιώσεις και στο τέλος θα τους δικαιολογήσεις όλους. Η «Αμαλία» είναι ένα βιβλίο σκοτεινό, μυστηριώδες, έντονο, καθηλωτικό, αποτρόπαιο που ακολουθεί κινηματογραφική ροή αφήγησης και καταφέρνει να δέσει καλά το παρόν και το παρελθόν με μια κατακόκκινη μεταξένια κορδέλα περασμένη ανάμεσα στα αγκάθια της ζωής που επιλέγει ο καθένας μας. Ο συγγραφέας μπλέκει το αστυνομικό μυστήριο με τη μαγεία, τη μαντεία, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες και δημιουργεί ένα θρίλερ γεμάτο ένταση, αγωνία και δράση προσφέροντας μας ένα βιβλίο που έχει και κοινωνικό υπόβαθρο μέσα του.
Η «Αμαλία» σίγουρα είναι ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο από όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα από τον Σπύρο Πετρουλάκη και τελικά αυτό είναι ίσως που ανεβάζει τον πήχη της συγγραφικής του ιδιότητας. Η πλοκή του τρέχει με φρενήρεις ρυθμούς και η γραφή του αγγίζει τα όρια της νοσηρότητας φέρνοντας μας αντιμέτωπους με την αιώνια πάλη του ανθρώπου ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Τα κοινωνικά μηνύματα που μας μεταφέρονται μέσα από τις σελίδες του έχουν να κάνουν με τους οικογενειακούς δεσμούς, τα εγκλήματα ανθρώπων που στιγματίζουν τις παιδικές ψυχές, την ανεξέλεγκτη μορφή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τη δύναμη της αγάπης ως καταλύτης στη ζωή μας αλλά και ως δικαιολογία για να καλύψουμε τις αμαρτίες μας. Μια ιστορία που είναι γεμάτη ανατροπές και οι όποιες υπερβολές στην αφήγηση παρουσιάζονται γίνονται γρήγορα παρελθόν στο μυαλό μας για χάρη της μυθοπλασίας. Μια στροφή 360 μοιρών από έναν συγγραφέα που τελικά μας αναδεικνύει ότι μέσα του ρέει και το αστυνομικό δαιμόνιο και μπορεί να δημιουργήσει εύκολα ένα βιβλίο που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αστυνομικό θρίλερ κάνοντας μας να ακροβατούμε σε ένα καλά τεντωμένο σχοινί αίματος, φρίκης, πλάνης, σωστών ή λάθος επιλογών.
Πόσο αργά είναι άραγε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο για να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος; Μάλλον πολύ αργά ��ια αυτό μαθαίνουμε να ζούμε με το αχνό φως του μέλλοντος που διαγράφεται μπροστά μας ξορκίζοντας τα τέρατα που θα βρεθούν στην πορεία της ζωής μας. «Εκείνος δεν μπορούσε να αντιδράσει, όμως μπορούσε να σκεφτεί. Να σκεφτεί τι τέρας δημιουργούσε χτύπημα το χτύπημα, προσβολή την προσβολή. Τώρα όμως ήταν πλέον αργά· πολύ αργά για όλους…»
«Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Που πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό…»
Στην Αθήνα του σήμερα ένας κατά συρροή δολοφόνος σπέρνει το θάνατο εκτελώντας τελετουργικά τα θύματα του που είναι όλα τους νεαρά κορίτσια αφήνοντας ως «υπογραφή» πάνω στα κατακρεουργημένα σώματα τους μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο ιππότη. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός καλείται να αντιμετωπίσει την δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Ο χρόνος κυλά αδίστακτα σαν τους κόκκους της άμμου μέσα σε μια κλεψύδρα και καθώς κοντεύει να αδειάσει οι ζωές όλων κρέμονται κυριολεκτικά από μια λεπτή κλωστή…
Τριανταπέντε χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας ένα νεαρό κορίτσι έρχεται αντιμέτωπο με μια ιδιαίτερη κληρονομιά χωρίς να μπορεί να ερμηνεύσει αν είναι ευχή ή κατάρα. Μετά την εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία, θα σηκώσει στις πλάτες της το βαρύ φορτίο της οικογένειας της. Το δάσος, που μέχρι τότε ήταν το καταφύγιο της, δεν θα μπορέσει να της προσφέρει την ασφάλεια που αναζητά και θα αναγκαστεί να φύγει σαν κυνηγημένη για να σωθεί. Τι της επιφυλάσσει άραγε η νέα της ζωή και πως θα πληρώσει για όσα αγαπημένα άφησε πίσω της;
«Ο άνθρωπος είναι νάρκισσος, γι’ αυτό αρέσκεται να περιτριγυρίζεται από ομοίους του. Οι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω με εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους… Όσα σ’ εσένα είναι οικεία στον άλλον μπορεί να φαίνονται αποκρουστικά. Οι απλοί άνθρωποι δεν θέλουν να βαραίνουν τη ζωή τους με μεγάλα ερωτήματα. Τα θέλουν όλα απλά, κατανοητά, στρωτά… Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Οι δυνατοί και οι αδύναμοι…»
Ένα μυστηριακό ταξίδι στο χρόνο ξεκινά καθώς ανοίγεις το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη και καλείσαι μέσα από σωστές ή μη επιλογές να κρίνεις τους ήρωες που παίρνουν σάρκα και οστά στις σελίδες του. Με κάποιους θα θυμώσεις, θα οργιστείς, θα τους κακιώσεις αλλά με κάποιους άλλους θα ταυτιστείς, θα τους αγαπήσεις, θα τους νιώσεις και στο τέλος θα τους δικαιολογήσεις όλους. Η «Αμαλία» είναι ένα βιβλίο σκοτεινό, μυστηριώδες, έντονο, καθηλωτικό, αποτρόπαιο που ακολουθεί κινηματογραφική ροή αφήγησης και καταφέρνει να δέσει καλά το παρόν και το παρελθόν με μια κατακόκκινη μεταξένια κορδέλα περασμένη ανάμεσα στα αγκάθια της ζωής που επιλέγει ο καθένας μας. Ο συγγραφέας μπλέκει το αστυνομικό μυστήριο με τη μαγεία, τη μαντεία, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες και δημιουργεί ένα θρίλερ γεμάτο ένταση, αγωνία και δράση προσφέροντας μας ένα βιβλίο που έχει και κοινωνικό υπόβαθρο μέσα του.
Η «Αμαλία» σίγουρα είναι ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο από όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα από τον Σπύρο Πετρουλάκη και τελικά αυτό είναι ίσως που ανεβάζει τον πήχη της συγγραφικής του ιδιότητας. Η πλοκή του τρέχει με φρενήρεις ρυθμούς και η γραφή του αγγίζει τα όρια της νοσηρότητας φέρνοντας μας αντιμέτωπους με την αιώνια πάλη του ανθρώπου ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Τα κοινωνικά μηνύματα που μας μεταφέρονται μέσα από τις σελίδες του έχουν να κάνουν με τους οικογενειακούς δεσμούς, τα εγκλήματα ανθρώπων που στιγματίζουν τις παιδικές ψυχές, την ανεξέλεγκτη μορφή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τη δύναμη της αγάπης ως καταλύτης στη ζωή μας αλλά και ως δικαιολογία για να καλύψουμε τις αμαρτίες μας. Μια ιστορία που είναι γεμάτη ανατροπές και οι όποιες υπερβολές στην αφήγηση παρουσιάζονται γίνονται γρήγορα παρελθόν στο μυαλό μας για χάρη της μυθοπλασίας. Μια στροφή 360 μοιρών από έναν συγγραφέα που τελικά μας αναδεικνύει ότι μέσα του ρέει και το αστυνομικό δαιμόνιο και μπορεί να δημιουργήσει εύκολα ένα βιβλίο που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αστυνομικό θρίλερ κάνοντας μας να ακροβατούμε σε ένα καλά τεντωμένο σχοινί αίματος, φρίκης, πλάνης, σωστών ή λάθος επιλογών.
Πόσο αργά είναι άραγε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο για να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος; Μάλλον πολύ αργά ��ια αυτό μαθαίνουμε να ζούμε με το αχνό φως του μέλλοντος που διαγράφεται μπροστά μας ξορκίζοντας τα τέρατα που θα βρεθούν στην πορεία της ζωής μας. «Εκείνος δεν μπορούσε να αντιδράσει, όμως μπορούσε να σκεφτεί. Να σκεφτεί τι τέρας δημιουργούσε χτύπημα το χτύπημα, προσβολή την προσβολή. Τώρα όμως ήταν πλέον αργά· πολύ αργά για όλους…»
May 3, 2021
Ήταν απρόσμενα καλό! Ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Ξεκίνησα τις πρώτες εκατό σελίδες την πρώτη μέρα και την δεύτερη το τελείωσα μέσα σε λίγες ώρες. Δεν με άφηνε να το αφήσω από τα χέρια μου. Η αγωνία για το τι θα ακολουθήσει υπήρχε σε κάθε σελίδα. Κι όσο ξεδιπλωνοταν η ιστορία, φανερώνοντας σκοτεινά μυστικά και κρυφούς ρόλους κάποιων ηρώων, με μάγευε όλο και περισσότερο. Η θεματολογία του, η γραφή, η υπόθεση.... Ήταν όλα άριστα! Συγχαρητήρια στον συγγραφέα!
June 11, 2018
«ΑΜΑΛΙΑ» λέγεται το νέο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που από την αρχή ήθελα πολύ να το διαβάσω γιατί με τράβηξε από την πρώτη στιγμή το εξώφυλλο και η ιστορία του οπισθόφυλλου, άφηνε μια αύρα μυστηριακή.
Και όταν το πήρα στα χέρια μου το διάβασα σχεδόν σε μια μέρα , γιατί η ιστορία με την αγωνία που μου προκαλούσε δεν με άφηνε να το αφήσω από τα χέρια μου.
Ο συγγραφέας ξετυλίγει την ιστορία του ανάμεσα σε δυο χρονικές περιόδους, πριν από 35 χρόνια σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας, που στα στενά όρια μιας οικογένειας υπάρχει τόση βία και κακομεταχείριση, εκμετάλλευση του σώματος και της ψυχής, και στο σήμερα στην Αθήνα ένας αξιόλογος και ευσυνείδητος αστυνομικός ο Αριστείδης Καππαρός προσπαθεί να εξιχνιάσει μια σειρά από τελετουργικές δολοφονίες νεαρών κοριτσιών, πριν ο δράστης ή οι δράστες χύσουν ακόμη μια φορά αθώο αίμα.
Πριν από τριανταπέντε χρόνια μέσα στο χωριό στην ορεινή Κορινθία, όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια Κανέλλου, όμως κανείς δεν μιλά. Μετά την εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας, ένα πλήθος από τραγικά γεγονότα αναγκάζουν τα τρία παιδιά της οικογένειας : την Σταματία, την Αμαλία και το μικρό Μιχάλη, να σκορπιστούν, ο καθένας να διαλέξει από ένστικτο ή εσκεμμένα τον δρόμο που θα ακολουθήσει στην ζωή , και να πορευτούν με ένα χάρισμα που για κάποιους είναι ευλογία και για άλλους κατάρα. Αποτελούν ο καθένας με τον τρόπο του κρίκους μιας αλυσίδας προς την επίλυση των φόνων που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Καππαρός. Η γιαγιά Αμαλία με το χάρισμα της μαντείας, και της θεραπεύτριας στο χωριό είχε την φήμη της μάγισσας και πριν εξαφανιστεί προσπαθούσε να διδάξει την μικρή Αμαλία, έτσι η Σταματία πάντα την ζήλευε.
Στο σήμερα, ο αστυνόμος Καππαρός αφήνει στην άκρη την προσωπική του ζωή και τρέχει με αντίπαλο το χρόνο να συλλάβει τον Πεντάκτινο Ιππότη πριν χυθεί και άλλο αθώο αίμα. Η Αμαλία βρίσκεται εκεί , και στην κρίσιμη ώρα ανάμεσα στην αγάπη και στην λογική τι θα υπερισχύσει;
Η γραφή έντονη και μυστηριακή, το υπερφυσικό και το φυσικό, μπλέκονται περίτεχνα μεταξύ τους, η μάχη του καλού με το κακό, τι θα υπερισχύσει στην ιστορία μας; Ένα βιβλίο που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, με γέμισε αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας, ακολουθούσα τα χνάρια των ηρώων προσπαθώντας να ανακαλύψω το τέλος , δεν το κατάφερα, ομολογώ ότι μάλλον μπερδεύτηκα κάποια στιγμή, ένιωσα τον ψυχισμό των ηρώων, τον πόνο , την λύπη, την ένταση τους, την αγάπη για τον δικό τους άνθρωπο , μέχρι να φτάσει το λυτρωτικό φινάλε γεμάτο ανατροπές μέχρι τέλους.
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος, συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη!!!
Και όταν το πήρα στα χέρια μου το διάβασα σχεδόν σε μια μέρα , γιατί η ιστορία με την αγωνία που μου προκαλούσε δεν με άφηνε να το αφήσω από τα χέρια μου.
Ο συγγραφέας ξετυλίγει την ιστορία του ανάμεσα σε δυο χρονικές περιόδους, πριν από 35 χρόνια σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας, που στα στενά όρια μιας οικογένειας υπάρχει τόση βία και κακομεταχείριση, εκμετάλλευση του σώματος και της ψυχής, και στο σήμερα στην Αθήνα ένας αξιόλογος και ευσυνείδητος αστυνομικός ο Αριστείδης Καππαρός προσπαθεί να εξιχνιάσει μια σειρά από τελετουργικές δολοφονίες νεαρών κοριτσιών, πριν ο δράστης ή οι δράστες χύσουν ακόμη μια φορά αθώο αίμα.
Πριν από τριανταπέντε χρόνια μέσα στο χωριό στην ορεινή Κορινθία, όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια Κανέλλου, όμως κανείς δεν μιλά. Μετά την εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας, ένα πλήθος από τραγικά γεγονότα αναγκάζουν τα τρία παιδιά της οικογένειας : την Σταματία, την Αμαλία και το μικρό Μιχάλη, να σκορπιστούν, ο καθένας να διαλέξει από ένστικτο ή εσκεμμένα τον δρόμο που θα ακολουθήσει στην ζωή , και να πορευτούν με ένα χάρισμα που για κάποιους είναι ευλογία και για άλλους κατάρα. Αποτελούν ο καθένας με τον τρόπο του κρίκους μιας αλυσίδας προς την επίλυση των φόνων που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Καππαρός. Η γιαγιά Αμαλία με το χάρισμα της μαντείας, και της θεραπεύτριας στο χωριό είχε την φήμη της μάγισσας και πριν εξαφανιστεί προσπαθούσε να διδάξει την μικρή Αμαλία, έτσι η Σταματία πάντα την ζήλευε.
Στο σήμερα, ο αστυνόμος Καππαρός αφήνει στην άκρη την προσωπική του ζωή και τρέχει με αντίπαλο το χρόνο να συλλάβει τον Πεντάκτινο Ιππότη πριν χυθεί και άλλο αθώο αίμα. Η Αμαλία βρίσκεται εκεί , και στην κρίσιμη ώρα ανάμεσα στην αγάπη και στην λογική τι θα υπερισχύσει;
Η γραφή έντονη και μυστηριακή, το υπερφυσικό και το φυσικό, μπλέκονται περίτεχνα μεταξύ τους, η μάχη του καλού με το κακό, τι θα υπερισχύσει στην ιστορία μας; Ένα βιβλίο που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, με γέμισε αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας, ακολουθούσα τα χνάρια των ηρώων προσπαθώντας να ανακαλύψω το τέλος , δεν το κατάφερα, ομολογώ ότι μάλλον μπερδεύτηκα κάποια στιγμή, ένιωσα τον ψυχισμό των ηρώων, τον πόνο , την λύπη, την ένταση τους, την αγάπη για τον δικό τους άνθρωπο , μέχρι να φτάσει το λυτρωτικό φινάλε γεμάτο ανατροπές μέχρι τέλους.
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος, συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη!!!
November 22, 2018
Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο
"ΑΜΑΛΙΑ"
Συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδόσεις Μίνωας
Βρισκόμαστε σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας, τριανταπέντε χρόνια πριν. Η Αμαλία νεαρό κορίτσι τότε, γίνεται αποδεκτής μιας "κληρονομιάς", μιας κληρονομιάς που είναι χαρά μα και κατάρα γι αυτήν.
Μεταφερόμαστε ομαλά στο σήμερα, όπου ένας παρανοϊκός δολοφόνος, σκορπά τον τρόμο με τα αποτρόπαια εγκλήματα του, κάνοντας δύσκολο το έργο του Αριστείδη Καππαρό, του αστυνόμου που έχει αναλάβει την εξιχνίαση της υπόθεσης με την βοήθεια της ομάδας του. Τα θύματα του έφηβα κορίτσια, που βρίσκονται άγρια δολοφονημένα και τοποθετημένα με τρόπο που μάρτυρα το σκηνικό μιας περίεργης ιεροτελεστίας.
Εμείς ως αναγνώστες, καλούμαστε να παρακολουθήσουμε μα και να λύσουμε αυτόν τον γρίφο, που μοιάζει με περίτεχνο παζλ, που όσο διαβάζεις τα κομμάτια του, τοποθετούνται ένα ένα στην θέση τους και η αποκάλυψη της εικόνας σε γοητεύει ακόμα πιο πολύ.
Ένα υπέροχο ταξίδι λοιπόν ξεκινά και από τις πρώτες κιόλας σελίδες σε έχει αποπλανήσει η γοητεία που αποπνέει το μυστήριο. Ένα ταξίδι που κινείται ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, με αριστουργηματικό τρόπο, που δεν κουράζει, καθώς δεν απαιτεί από τον αναγνώστη να κράτα νοερές σημειώσεις, αντιθέτως δένει τα γεγονότα που ξετυλίγονται στις σελίδες του βιβλίου, δίνοντάς απαντήσεις αλλά και δημιουργώντας νέα ερωτήματα και γρίφους. Έτσι το ενδιαφέρον του αναγνώστη κρατιέται αμείωτο. Δύσκολα αφήνεις αυτό το βιβλίο από τα χεριά σου, δεν θες, δεν μπορείς... η δίψα της αποκάλυψης είναι μεγάλη μα και αδιάκοπη. Ο Σπύρος Πετρουλάκης σου δίνει μικρές δόσεις μυστικών που αποκαλύπτονται, ικανές να ικανοποιήσουν μέρος της περιέργειας σου, μα είναι ένα πολύ ευρηματικό τρικ από αυτόν και οφείλω να το ομολογήσω, καθώς όλοι ξέρετε πως "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη".
Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν είναι ακόρεστη μέχρι και την τελευταία του τελεία.
Ο συγγραφέας χειρίζεται με μαεστρία τις εξελίξεις και σαν δόλωμα κάθε τόσο πετά από κάποια φαινομενικά σημαντική πληροφορία, η παρουσία της οποίας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της πλοκής, ενώ παράλληλα δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να «τσιμπήσει» το αναγνωστικό κοινό και να διεγερθεί το ενδιαφέρον του για την συνέχεια της ιστορίας.
Η "Αμαλία" είναι σίγουρα ένα πολύ διαφορετικό βιβλίο από τα υπόλοιπα του Σπύρου Πετρουλάκη. Ο αγαπημένος συγγραφέας εδώ έχει αποφασίσει να πειραματιστεί σε κάτι νέο. Κατά την γνώμη μου αυτό δεν το κάνει κανένας συγγραφέας αν δεν νιώσει πρώτα έτοιμος και σίγουρος για τον εαυτό του και για το ότι μπορεί να το κάνει. Αυτή η σιγουριά λοιπόν είναι ταυτόχρονα και ένα κίνητρο για τον αναγνώστη ειδικά αν έχει γνωρίσει τον τρόπο γραφής του συγγραφέα από πριν.
Σε αυτό το βιβλίο δένει αρμονικά και με ισορροπημένο τρόπο τα στοιχεία ρεαλισμού που κυριαρχούν στα βιβλία του και της απαιτούμενης μυθοπλασίας που χρειάζεται για την εξέλιξη του βιβλίου, με εκείνα τα καινούργια γνωρίσματα για εκείνον και για εμάς, τα χαρακτηριστικα ενός μυθιστορήματος crime.
Με λόγο περιγραφικό, χωρίς όμως αναλυτικές πληροφορίες που κουράζουν, σκοτεινό ή φωτεινό όπου χρειάζεται, ο συγγραφέας δίνει την σωστή ένταση στα γεγονότα που διαδραματίζονται στο βιβλίο του. Γεγονότα που γίνονται εικόνες απ’ τα αποθέματα φαντασίας του αναγνώστη και ζωντανεύουν εμπρός του μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου παρασύροντας τον σε ένα ξέφρενο ταξίδι, γεμάτο ένταση, αγωνία και μυστήριο. Ο αναγνώστης ακολουθεί μια ιστορία όπου αβίαστα στήνει ένα σκηνικό μέσα στις σελίδες του βιβλίου άκρως ατμοσφαιρικό για εκείνον, όπου πολλοί χαρακτήρες ζουν μέσα σ΄ αυτό, άλλοι κάπως εκκεντρικοί και ιδιόρρυθμοι και άλλοι πιο ευχάριστοι. Παράλληλα ζει το μυστήριο που προσφέρει αυτό το αναγνωστικό ταξίδι, που συγκλονίζει με την πρωτοτυπία του περιεχομένου του και την ευφυή, διαποτισμένη με αμέτρητη αγωνία εξέλιξη της πλοκής του!
Έτσι ο Πετρουλάκης έχει κερδίσει το στοίχημα της αλλαγής πορείας. Μιας αλλαγής που προκαλεί θαυμασμό καθώς κρατά τα κύρια χαρακτηριστικα του συγγραφέα που ήδη γνωρίζουμε. Μέσα από την πολύ καλή ανάλυση και το άριστο στήσιμο των χαρακτήρων περνά παράλληλα και πολλά κοινωνικά μηνύματα, που προβληματίζουν τον αναγνώστη. Παιδική κακοποίηση, ψυχικές διαταραχές, λάθος πρότυπα και επιλογές που επηρεάζουν τον ψυχισμό του ανθρώπου, χαμένη παιδικότητα, ανασφάλεια, καταπίεση, λάθος προσανατολισμοί και στόχοι και η αέναη μάχη ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, στο καλό και το κακό.
Η "Αμαλία" λοιπόν, είναι ένα αστυνομικό θρίλερ, με κοινωνικές αποχρώσεις που σε παρασύρει εύκολα σε ένα ξέφρενο ταξίδι, πλημμυρισμένο με αισθήματα αγωνίας και μυστηρίου. Το ενδιαφέρον παραμένει αναλλοίωτο μέχρι και την τελευταία σελίδα του βιβλίου, γιατί ο συγγραφέας το τροφοδοτεί διαρκώς ξετυλίγοντας το νήμα της υπόθεσης απολαυστικά και με γρήγορους ρυθμούς, αποφεύγοντας έτσι με μαεστρία την αίσθηση μονοτονίας του αναγνώστη, ενώ χειρίζεται εξαιρετικά έξυπνα τις εντυπώσεις και την "μαγεία" που του δημιουργεί, η εναλλαγή του χθες με το σήμερα.
Ένα ευρηματικό κρυφτό διαδραματίζεται στις σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης χρησιμοποιώντας τις ποικίλες πληροφορίες που του παρέχει ο συγγραφέας και είναι τοποθετημένες με δεξιοτεχνία διάσπαρτα στο κείμενο, φθάνει μπροστά σε αποκαλύψεις που τον αφήνουν «άφωνο», χάρη στις απρόσμενες εξελίξεις και ανατροπές που είναι προικισμένο το κείμενο ως το τέλος του.
Τα συναισθήματα ποίκιλλα, άλλες φόρες σε ταυτίζουν με τους ήρωες και άλλες σου τους κάνουν απόμακρους και μακριά από σένα, μα ταυτόχρονα σου δημιουργούν και προβληματισμούς ως προς τον χαρακτήρα τους και τις συμπεριφορές τους. Προβληματισμούς που άλλες φορές τους χαρίζουν την επιείκεια και τις δικαιολογίες που χρειάζονται για να τους κάνουν συμπαθείς στον αναγνώστη, άλλες τον θυμώνουν, άλλες του προκαλούν την λύπη, ακόμα και την απεχθείς για κάποιους. Τίποτα υπερβολικό ή άγνωστο προς εμάς λοιπόν αν σκεφτεί κάνεις πως ζούμε σε μια κοινωνία που μέσα στα πλαίσια της όλα έχουν συμβεί και όλα δύναται να συμβούν.
Η "Αμαλία" είναι σίγουρα ένα μυθιστόρημα με πολύ «έξυπνη» πλοκή που θα συναρπάσει κάθε αναγνώστη, λάτρη του αστυνομικού είδους και όχι μόνο που σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!
http://www.vivlionorizontes.gr/2018/1...
"ΑΜΑΛΙΑ"
Συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδόσεις Μίνωας
Βρισκόμαστε σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας, τριανταπέντε χρόνια πριν. Η Αμαλία νεαρό κορίτσι τότε, γίνεται αποδεκτής μιας "κληρονομιάς", μιας κληρονομιάς που είναι χαρά μα και κατάρα γι αυτήν.
Μεταφερόμαστε ομαλά στο σήμερα, όπου ένας παρανοϊκός δολοφόνος, σκορπά τον τρόμο με τα αποτρόπαια εγκλήματα του, κάνοντας δύσκολο το έργο του Αριστείδη Καππαρό, του αστυνόμου που έχει αναλάβει την εξιχνίαση της υπόθεσης με την βοήθεια της ομάδας του. Τα θύματα του έφηβα κορίτσια, που βρίσκονται άγρια δολοφονημένα και τοποθετημένα με τρόπο που μάρτυρα το σκηνικό μιας περίεργης ιεροτελεστίας.
Εμείς ως αναγνώστες, καλούμαστε να παρακολουθήσουμε μα και να λύσουμε αυτόν τον γρίφο, που μοιάζει με περίτεχνο παζλ, που όσο διαβάζεις τα κομμάτια του, τοποθετούνται ένα ένα στην θέση τους και η αποκάλυψη της εικόνας σε γοητεύει ακόμα πιο πολύ.
Ένα υπέροχο ταξίδι λοιπόν ξεκινά και από τις πρώτες κιόλας σελίδες σε έχει αποπλανήσει η γοητεία που αποπνέει το μυστήριο. Ένα ταξίδι που κινείται ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, με αριστουργηματικό τρόπο, που δεν κουράζει, καθώς δεν απαιτεί από τον αναγνώστη να κράτα νοερές σημειώσεις, αντιθέτως δένει τα γεγονότα που ξετυλίγονται στις σελίδες του βιβλίου, δίνοντάς απαντήσεις αλλά και δημιουργώντας νέα ερωτήματα και γρίφους. Έτσι το ενδιαφέρον του αναγνώστη κρατιέται αμείωτο. Δύσκολα αφήνεις αυτό το βιβλίο από τα χεριά σου, δεν θες, δεν μπορείς... η δίψα της αποκάλυψης είναι μεγάλη μα και αδιάκοπη. Ο Σπύρος Πετρουλάκης σου δίνει μικρές δόσεις μυστικών που αποκαλύπτονται, ικανές να ικανοποιήσουν μέρος της περιέργειας σου, μα είναι ένα πολύ ευρηματικό τρικ από αυτόν και οφείλω να το ομολογήσω, καθώς όλοι ξέρετε πως "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη".
Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν είναι ακόρεστη μέχρι και την τελευταία του τελεία.
Ο συγγραφέας χειρίζεται με μαεστρία τις εξελίξεις και σαν δόλωμα κάθε τόσο πετά από κάποια φαινομενικά σημαντική πληροφορία, η παρουσία της οποίας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της πλοκής, ενώ παράλληλα δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να «τσιμπήσει» το αναγνωστικό κοινό και να διεγερθεί το ενδιαφέρον του για την συνέχεια της ιστορίας.
Η "Αμαλία" είναι σίγουρα ένα πολύ διαφορετικό βιβλίο από τα υπόλοιπα του Σπύρου Πετρουλάκη. Ο αγαπημένος συγγραφέας εδώ έχει αποφασίσει να πειραματιστεί σε κάτι νέο. Κατά την γνώμη μου αυτό δεν το κάνει κανένας συγγραφέας αν δεν νιώσει πρώτα έτοιμος και σίγουρος για τον εαυτό του και για το ότι μπορεί να το κάνει. Αυτή η σιγουριά λοιπόν είναι ταυτόχρονα και ένα κίνητρο για τον αναγνώστη ειδικά αν έχει γνωρίσει τον τρόπο γραφής του συγγραφέα από πριν.
Σε αυτό το βιβλίο δένει αρμονικά και με ισορροπημένο τρόπο τα στοιχεία ρεαλισμού που κυριαρχούν στα βιβλία του και της απαιτούμενης μυθοπλασίας που χρειάζεται για την εξέλιξη του βιβλίου, με εκείνα τα καινούργια γνωρίσματα για εκείνον και για εμάς, τα χαρακτηριστικα ενός μυθιστορήματος crime.
Με λόγο περιγραφικό, χωρίς όμως αναλυτικές πληροφορίες που κουράζουν, σκοτεινό ή φωτεινό όπου χρειάζεται, ο συγγραφέας δίνει την σωστή ένταση στα γεγονότα που διαδραματίζονται στο βιβλίο του. Γεγονότα που γίνονται εικόνες απ’ τα αποθέματα φαντασίας του αναγνώστη και ζωντανεύουν εμπρός του μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου παρασύροντας τον σε ένα ξέφρενο ταξίδι, γεμάτο ένταση, αγωνία και μυστήριο. Ο αναγνώστης ακολουθεί μια ιστορία όπου αβίαστα στήνει ένα σκηνικό μέσα στις σελίδες του βιβλίου άκρως ατμοσφαιρικό για εκείνον, όπου πολλοί χαρακτήρες ζουν μέσα σ΄ αυτό, άλλοι κάπως εκκεντρικοί και ιδιόρρυθμοι και άλλοι πιο ευχάριστοι. Παράλληλα ζει το μυστήριο που προσφέρει αυτό το αναγνωστικό ταξίδι, που συγκλονίζει με την πρωτοτυπία του περιεχομένου του και την ευφυή, διαποτισμένη με αμέτρητη αγωνία εξέλιξη της πλοκής του!
Έτσι ο Πετρουλάκης έχει κερδίσει το στοίχημα της αλλαγής πορείας. Μιας αλλαγής που προκαλεί θαυμασμό καθώς κρατά τα κύρια χαρακτηριστικα του συγγραφέα που ήδη γνωρίζουμε. Μέσα από την πολύ καλή ανάλυση και το άριστο στήσιμο των χαρακτήρων περνά παράλληλα και πολλά κοινωνικά μηνύματα, που προβληματίζουν τον αναγνώστη. Παιδική κακοποίηση, ψυχικές διαταραχές, λάθος πρότυπα και επιλογές που επηρεάζουν τον ψυχισμό του ανθρώπου, χαμένη παιδικότητα, ανασφάλεια, καταπίεση, λάθος προσανατολισμοί και στόχοι και η αέναη μάχη ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, στο καλό και το κακό.
Η "Αμαλία" λοιπόν, είναι ένα αστυνομικό θρίλερ, με κοινωνικές αποχρώσεις που σε παρασύρει εύκολα σε ένα ξέφρενο ταξίδι, πλημμυρισμένο με αισθήματα αγωνίας και μυστηρίου. Το ενδιαφέρον παραμένει αναλλοίωτο μέχρι και την τελευταία σελίδα του βιβλίου, γιατί ο συγγραφέας το τροφοδοτεί διαρκώς ξετυλίγοντας το νήμα της υπόθεσης απολαυστικά και με γρήγορους ρυθμούς, αποφεύγοντας έτσι με μαεστρία την αίσθηση μονοτονίας του αναγνώστη, ενώ χειρίζεται εξαιρετικά έξυπνα τις εντυπώσεις και την "μαγεία" που του δημιουργεί, η εναλλαγή του χθες με το σήμερα.
Ένα ευρηματικό κρυφτό διαδραματίζεται στις σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης χρησιμοποιώντας τις ποικίλες πληροφορίες που του παρέχει ο συγγραφέας και είναι τοποθετημένες με δεξιοτεχνία διάσπαρτα στο κείμενο, φθάνει μπροστά σε αποκαλύψεις που τον αφήνουν «άφωνο», χάρη στις απρόσμενες εξελίξεις και ανατροπές που είναι προικισμένο το κείμενο ως το τέλος του.
Τα συναισθήματα ποίκιλλα, άλλες φόρες σε ταυτίζουν με τους ήρωες και άλλες σου τους κάνουν απόμακρους και μακριά από σένα, μα ταυτόχρονα σου δημιουργούν και προβληματισμούς ως προς τον χαρακτήρα τους και τις συμπεριφορές τους. Προβληματισμούς που άλλες φορές τους χαρίζουν την επιείκεια και τις δικαιολογίες που χρειάζονται για να τους κάνουν συμπαθείς στον αναγνώστη, άλλες τον θυμώνουν, άλλες του προκαλούν την λύπη, ακόμα και την απεχθείς για κάποιους. Τίποτα υπερβολικό ή άγνωστο προς εμάς λοιπόν αν σκεφτεί κάνεις πως ζούμε σε μια κοινωνία που μέσα στα πλαίσια της όλα έχουν συμβεί και όλα δύναται να συμβούν.
Η "Αμαλία" είναι σίγουρα ένα μυθιστόρημα με πολύ «έξυπνη» πλοκή που θα συναρπάσει κάθε αναγνώστη, λάτρη του αστυνομικού είδους και όχι μόνο που σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!
http://www.vivlionorizontes.gr/2018/1...
August 27, 2018
Τριάντα πέντε συναπτά έτη!
Τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια τα τρία αδέρφια η Αμαλία, η Σταματία κι ο Μιχάλης δρουν ανενόχλητα. Εκτός από τη συγγένεια αίματος τους ενώνει και μια κληρονομιά, μια ιδιαίτερη κληρονομιά. Ευχή ή κατάρα κανένας δε γνωρίζει.
Στο σήμερα, ήρθε πια ο καιρός να ανοιχτούν όλα τα βιβλία και ο καθένας τους να αντιμετωπίσει τις μοίρες του!
Ένας κατά συρροήν δολοφόνος, ο Πεντάκτινος, σκοτώνει έφηβα κορίτσια, τα βιάζει και αφήνει την υπογραφή του ή όποια είναι μια κάρτα Ταρώ με το σύμβολο αυτό.
Η Αμαλία, είναι αυτή που από μικρή, εξαιτίας της γιαγιάς της, γνωρίζει τη μαγεία. Αλλά, δυστυχώς, το δάσος που ήταν το καταφύγιό της δεν μπορεί να την κρύψει πλέον.
Η μαγεία αντιπροσωπεύει μια κατηγορία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει διάφορες πρακτικές και ιδέες που θεωρούνται ξεχωριστές και από τη θρησκεία αλλά και από την επιστήμη. Ο συγγραφέας, με αυτό το βιβλίο, μέσα από τις παραδόσεις μάς τη συστήνει και μας γνωρίζει διάφορες μεθόδους που οι ήρωές του μεταχειρίζονται σε νεκρούς και ζωντανούς.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στους φόνους των κοριτσιών κάνει την εμφάνισή του ο Αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός που προσπαθεί να πιάσει τον Πεντάκτινο ώστε να δοθεί τέλος στις φονικές του ενέργειες.
Σ αυτό το βιβλίο, έχω την αίσθηση ότι όλοι είναι πρωταγωνιστές, κανένας ήρωας δεν κατέχει ρόλο μεγαλύτερης αξίας από έναν άλλον. Όλοι, ακόμα και ο πιο αφανής ρόλος μίλησε όταν έπρεπε. Και πιστέψτε με, ήταν πολύ σημαντικά αυτά που είπε!
Ξαγρύπνησα , έπρεπε πάση θυσία να πιάσω τον Πεντάκτινο. Ήθελα να βοηθήσω τα άμοιρα αυτά κορίτσια που άθελά τους και με δικαιολογία το νεαρό της ηλικίας τους μπλέχτηκαν σε μια αιματηρή περιπέτεια.
Από μια οικογένεια σε μια κλειστή κοινωνία ενός χωριού ξεκινούν όλα και ανάμεσα παρελαύνει το σήμερα με τις ζωές των ηρώων του.Ο συγγραφέας κατορθώνει, όπως καλά ξέρει να κάνει, να εκσφενδονίσει την αγωνία και τον φόβο στα ύψη! Οι σκηνές του βιβλίου αυτοί πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου ανελέητα γεννώντας μιυ θυμό, οργή και μίσος αλλά και αμείωτο τρόμο ως προς τον άγνωστο αυτόν κόσμο.
Μέσα από την ήρωές του προκάλεσε αυτόν τον καταχθόνιο κόσμο να πάρει σάρκα και οστά! Με ταρακούνησε, μου ξύπνησε όλες τις αισθήσεις μου σε βαθμό κακουργήματος.
Ένα αστυνομικό θρίλερ που λέει την τελευταία του λέξη στο φινάλε του. Από την αρχή όμως, με έβαλε κατευθείαν σε μια διαδικασία περιέργειας. Δεν με κούρασε καθόλου, δεν περίμενα το μέσο του βιβλίου για να με εξιτάρει. Πράγματι, δεν πήρα ανάσα μέχρι το τέλος του! Χάθηκα από το περιβάλλον μου, από τους γύρω μου και έγινα αυτόματα συνοδοιπόρος σε αυτό το μαγικό ταξίδι!
Η εξιχνίαση των εγκλημάτων όσο περνάει η ώρα μοιάζει ακατόρθωτη. Με τη γρήγορη αφήγησή του και τον απλό του λόγο που προσωπικά θεωρώ προσόν, εκτελεί τις τελετουργίες θαρρείς πλάι σου. Το μυστήριο, ενώ έχω φτάσει στη μέση, όλο και μεγαλώνει, δημιουργώντας ανατροπές και νέα εγκλήματα.
Πρόκειται για ένα ανατρεπτικό βιβλίο που σε μυεί σε νέες γνώσεις, όσον αφορά εμένα τουλάχιστον, που δεν έχω ιδέα από τελετές και μαγεία!
Σκληρές σκηνές, τρομακτικές με κοινωνικές προεκτάσεις κατοικούν σε όλο το βιβλίο. Η απογοήτευση, είναι αλήθεια, με κατέβαλε γιατί δυστυχώς, ο κόσμος μας δεν είναι ονειρικά πλασμένος.
Πολλά συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη που μελέτησε ένα τόσο σοβαρό θέμα και κατάφερε να δημιουργήσει μια δύσκολη και πάνω από όλα ανθρώπινη ιστορία! Γιατί, εκτός από αριστοτεχνίκή, η πένα του είναι και δημιουργική!
Τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια τα τρία αδέρφια η Αμαλία, η Σταματία κι ο Μιχάλης δρουν ανενόχλητα. Εκτός από τη συγγένεια αίματος τους ενώνει και μια κληρονομιά, μια ιδιαίτερη κληρονομιά. Ευχή ή κατάρα κανένας δε γνωρίζει.
Στο σήμερα, ήρθε πια ο καιρός να ανοιχτούν όλα τα βιβλία και ο καθένας τους να αντιμετωπίσει τις μοίρες του!
Ένας κατά συρροήν δολοφόνος, ο Πεντάκτινος, σκοτώνει έφηβα κορίτσια, τα βιάζει και αφήνει την υπογραφή του ή όποια είναι μια κάρτα Ταρώ με το σύμβολο αυτό.
Η Αμαλία, είναι αυτή που από μικρή, εξαιτίας της γιαγιάς της, γνωρίζει τη μαγεία. Αλλά, δυστυχώς, το δάσος που ήταν το καταφύγιό της δεν μπορεί να την κρύψει πλέον.
Η μαγεία αντιπροσωπεύει μια κατηγορία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει διάφορες πρακτικές και ιδέες που θεωρούνται ξεχωριστές και από τη θρησκεία αλλά και από την επιστήμη. Ο συγγραφέας, με αυτό το βιβλίο, μέσα από τις παραδόσεις μάς τη συστήνει και μας γνωρίζει διάφορες μεθόδους που οι ήρωές του μεταχειρίζονται σε νεκρούς και ζωντανούς.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στους φόνους των κοριτσιών κάνει την εμφάνισή του ο Αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός που προσπαθεί να πιάσει τον Πεντάκτινο ώστε να δοθεί τέλος στις φονικές του ενέργειες.
Σ αυτό το βιβλίο, έχω την αίσθηση ότι όλοι είναι πρωταγωνιστές, κανένας ήρωας δεν κατέχει ρόλο μεγαλύτερης αξίας από έναν άλλον. Όλοι, ακόμα και ο πιο αφανής ρόλος μίλησε όταν έπρεπε. Και πιστέψτε με, ήταν πολύ σημαντικά αυτά που είπε!
Ξαγρύπνησα , έπρεπε πάση θυσία να πιάσω τον Πεντάκτινο. Ήθελα να βοηθήσω τα άμοιρα αυτά κορίτσια που άθελά τους και με δικαιολογία το νεαρό της ηλικίας τους μπλέχτηκαν σε μια αιματηρή περιπέτεια.
Από μια οικογένεια σε μια κλειστή κοινωνία ενός χωριού ξεκινούν όλα και ανάμεσα παρελαύνει το σήμερα με τις ζωές των ηρώων του.Ο συγγραφέας κατορθώνει, όπως καλά ξέρει να κάνει, να εκσφενδονίσει την αγωνία και τον φόβο στα ύψη! Οι σκηνές του βιβλίου αυτοί πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου ανελέητα γεννώντας μιυ θυμό, οργή και μίσος αλλά και αμείωτο τρόμο ως προς τον άγνωστο αυτόν κόσμο.
Μέσα από την ήρωές του προκάλεσε αυτόν τον καταχθόνιο κόσμο να πάρει σάρκα και οστά! Με ταρακούνησε, μου ξύπνησε όλες τις αισθήσεις μου σε βαθμό κακουργήματος.
Ένα αστυνομικό θρίλερ που λέει την τελευταία του λέξη στο φινάλε του. Από την αρχή όμως, με έβαλε κατευθείαν σε μια διαδικασία περιέργειας. Δεν με κούρασε καθόλου, δεν περίμενα το μέσο του βιβλίου για να με εξιτάρει. Πράγματι, δεν πήρα ανάσα μέχρι το τέλος του! Χάθηκα από το περιβάλλον μου, από τους γύρω μου και έγινα αυτόματα συνοδοιπόρος σε αυτό το μαγικό ταξίδι!
Η εξιχνίαση των εγκλημάτων όσο περνάει η ώρα μοιάζει ακατόρθωτη. Με τη γρήγορη αφήγησή του και τον απλό του λόγο που προσωπικά θεωρώ προσόν, εκτελεί τις τελετουργίες θαρρείς πλάι σου. Το μυστήριο, ενώ έχω φτάσει στη μέση, όλο και μεγαλώνει, δημιουργώντας ανατροπές και νέα εγκλήματα.
Πρόκειται για ένα ανατρεπτικό βιβλίο που σε μυεί σε νέες γνώσεις, όσον αφορά εμένα τουλάχιστον, που δεν έχω ιδέα από τελετές και μαγεία!
Σκληρές σκηνές, τρομακτικές με κοινωνικές προεκτάσεις κατοικούν σε όλο το βιβλίο. Η απογοήτευση, είναι αλήθεια, με κατέβαλε γιατί δυστυχώς, ο κόσμος μας δεν είναι ονειρικά πλασμένος.
Πολλά συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη που μελέτησε ένα τόσο σοβαρό θέμα και κατάφερε να δημιουργήσει μια δύσκολη και πάνω από όλα ανθρώπινη ιστορία! Γιατί, εκτός από αριστοτεχνίκή, η πένα του είναι και δημιουργική!
April 7, 2020
Τίτλος : Αμαλία
Συγγραφέας : Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδόσεις : Μίνωας
Στην αρχή του βιβλίου μεταφερόμαστε στα ορεινά βουνά της Κορινθίας. Σ ένα χωριό στο οποίο η μικρή Αμαλία γίνεται αποδέκτης μιας ιδιαίτερης κληρονομιάς που δεν ζήτησε αλλά θα πρέπει να αποδεχτεί. Στο ίδιο χωριό απ το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από τον εφιάλτη.
Στην πορεία μεταφερόμαστε στην Αθήνα του σήμερα και παρακολουθούμε τον αστυνόμο Αριστείδη Καππαρο στις προσπάθειες του να λύσει τους τελετουργικούς φόνους του κατά συρροή δολοφόνου με το προσωνύμιο "Πεντάκτινος"
Τα φλασμπακ αυτά μας συντροφεύουν σε όλο το βιβλίο δίνοντας μας κάθε φορά μικρά κομμάτια του παζλ το οποίο θα συμπληρωθεί με απίστευτη μαεστρία στο τέλος.
Ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί αστυνομικό θρίλερ με αρκετές νότες φαντασίας και τεράστιο κοινωνικό υπόβαθρο. Ένα βιβλίο του οποίου η πλοκή τρέχει και οι σκληρές, σχεδόν νοσηρές σκηνές του μας αφήνουν χωρίς ανάσα.
Η "Αμαλία" είναι ένα καθηλωτικό, σκληρό, δυνατό, καταιγιστικό βιβλίο το οποίο ακολουθεί μια ροή αφήγησης στρωτή και κινηματογραφική η οποία μας αναγκάζει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να στεκόμαστε κ εμείς μέσα στην ιστορία του βιβλίου. Αγγίζει θέματα δύσκολα, σκληρά και απάνθρωπα μ έναν αληθινό και συνάμα τραγικό τρόπο.
Ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Σπύρο Πετρουλάκη και μετά απ αυτό που διάβασα πιστεύω θα είναι μια γνωριμία που θα κρατήσει για πολλά πολλά βιβλία.
Από μένα 5/5 αστεράκια και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Συγγραφέας : Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδόσεις : Μίνωας
Στην αρχή του βιβλίου μεταφερόμαστε στα ορεινά βουνά της Κορινθίας. Σ ένα χωριό στο οποίο η μικρή Αμαλία γίνεται αποδέκτης μιας ιδιαίτερης κληρονομιάς που δεν ζήτησε αλλά θα πρέπει να αποδεχτεί. Στο ίδιο χωριό απ το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από τον εφιάλτη.
Στην πορεία μεταφερόμαστε στην Αθήνα του σήμερα και παρακολουθούμε τον αστυνόμο Αριστείδη Καππαρο στις προσπάθειες του να λύσει τους τελετουργικούς φόνους του κατά συρροή δολοφόνου με το προσωνύμιο "Πεντάκτινος"
Τα φλασμπακ αυτά μας συντροφεύουν σε όλο το βιβλίο δίνοντας μας κάθε φορά μικρά κομμάτια του παζλ το οποίο θα συμπληρωθεί με απίστευτη μαεστρία στο τέλος.
Ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί αστυνομικό θρίλερ με αρκετές νότες φαντασίας και τεράστιο κοινωνικό υπόβαθρο. Ένα βιβλίο του οποίου η πλοκή τρέχει και οι σκληρές, σχεδόν νοσηρές σκηνές του μας αφήνουν χωρίς ανάσα.
Η "Αμαλία" είναι ένα καθηλωτικό, σκληρό, δυνατό, καταιγιστικό βιβλίο το οποίο ακολουθεί μια ροή αφήγησης στρωτή και κινηματογραφική η οποία μας αναγκάζει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να στεκόμαστε κ εμείς μέσα στην ιστορία του βιβλίου. Αγγίζει θέματα δύσκολα, σκληρά και απάνθρωπα μ έναν αληθινό και συνάμα τραγικό τρόπο.
Ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Σπύρο Πετρουλάκη και μετά απ αυτό που διάβασα πιστεύω θα είναι μια γνωριμία που θα κρατήσει για πολλά πολλά βιβλία.
Από μένα 5/5 αστεράκια και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
June 30, 2018
Η "Αμαλία" είναι ένα από τα βιβλία που σε καθηλώνει από την πρώτη σελίδα. Θεωρώ πως είναι πολύ καλογραμμένο και με έντονη την προσοχή σε κάποια σημεία.
Η πλοκή είναι γραμμένη με τέτοιο τρόπο που δεν σε αφήνει ούτε στιγμή να μην αγωνιάς για το τέλος.
Τα συναισθήματα που σου βγάζει είναι έντονα, θυμός, οργή, φόβος αλλά, συγκίνηση, ελπίδα και την ένταση της αγάπης . Νοιώθεις έντονα την πάλη μεταξύ του κακού και του καλού, του ισχυρού και του αδυνάτου.
Όπου υπάρχει σκοτάδι υπάρχει και φως, άρα υπάρχει και ελπίδα.
Η πλοκή είναι γραμμένη με τέτοιο τρόπο που δεν σε αφήνει ούτε στιγμή να μην αγωνιάς για το τέλος.
Τα συναισθήματα που σου βγάζει είναι έντονα, θυμός, οργή, φόβος αλλά, συγκίνηση, ελπίδα και την ένταση της αγάπης . Νοιώθεις έντονα την πάλη μεταξύ του κακού και του καλού, του ισχυρού και του αδυνάτου.
Όπου υπάρχει σκοτάδι υπάρχει και φως, άρα υπάρχει και ελπίδα.
October 30, 2018
Δεν μπορούσα αν το αφήσω από τα χέρια μου , αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος! Φοβερές ανατροπές σε όλο το βιβλίο. Καταφέρνεις να δεθεις με τους χαρακτήρες γιατί δεν ήταν καθόλου επιφανειακά φτιαγμένοι. Το συστήνω ανεπιφύλακτα αλλά προσοχή μετά δεν θα ξέρετε τι να διαβάσετε γιατί όλα θα σας φαίνονται μικρά!
January 4, 2020
Μου άρεσε, πιό πολυ 3,5 θα έλεγα πως είναι για μένα όμως πηγα με το τρια. Ευκολοδιαβαστο αλλά σε φάσεις ήταν λιγάκι βαρετο με πράγματα που δεν με ενδιεφεραν ιδιαίτερα. Αν ηταν 100 σελίδες λιγότερο θα το προτιμούσα. Πάντως ενώ νομισα πως είχα καταλάβει ποιός ηταν τί, τελικά στο τέλος διαπιστωσα πως είχα κάνει παντελως λάθος και αυτό με ξαφνιασε ευχαριστα. Θα το πρότεινα άνετα σε κάποιον.
June 10, 2018
Τι να πρωτογράψω γι'αυτό το βιβλίο; Οσοι το έχουν διαβάσει θα καταλάβουν τι εννοώ. Οσοι δεν το έχουν διαβάσει το συνηστώ ανεπιφύλακτα. Δυνατό. Η αγωνία στα περισσότερα σημεία του βιβλίου εμφανής. Το αστυνομικό στοιχείο συνδυασμένο με μαγγανείες, μαγείες, είναι έντονο. Ενα βιβλίο που σου εμπνέει δυνατά ανάμεικτα συναισθήματα. Μια ιστορία διαφερετική από εκείνες που μας έχει συνηθήσει ο συγγραφέας. Ένα βιβλίο που διαβάζεται με μια ανάσα.
May 4, 2020
Τίτλος : Αμαλία
Συγγραφέας : Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδόσεις : Μίνωας
Στην αρχή του βιβλίου μεταφερόμαστε στα ορεινά βουνά της Κορινθίας. Σ ένα χωριό στο οποίο η μικρή Αμαλία γίνεται αποδέκτης μιας ιδιαίτερης κληρονομιάς που δεν ζήτησε αλλά θα πρέπει να αποδεχτεί. Στο ίδιο χωριό απ το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από τον εφιάλτη.
Στην πορεία μεταφερόμαστε στην Αθήνα του σήμερα και παρακολουθούμε τον αστυνόμο Αριστείδη Καππαρο στις προσπάθειες του να λύσει τους τελετουργικούς φόνους του κατά συρροή δολοφόνου με το προσωνύμιο "Πεντάκτινος"
Τα φλασμπακ αυτά μας συντροφεύουν σε όλο το βιβλίο δίνοντας μας κάθε φορά μικρά κομμάτια του παζλ το οποίο θα συμπληρωθεί με απίστευτη μαεστρία στο τέλος.
Ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί αστυνομικό θρίλερ με αρκετές νότες φαντασίας και τεράστιο κοινωνικό υπόβαθρο. Ένα βιβλίο του οποίου η πλοκή τρέχει και οι σκληρές, σχεδόν νοσηρές σκηνές του μας αφήνουν χωρίς ανάσα.
Η "Αμαλία" είναι ένα καθηλωτικό, σκληρό, δυνατό, καταιγιστικό βιβλίο το οποίο ακολουθεί μια ροή αφήγησης στρωτή και κινηματογραφική η οποία μας αναγκάζει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να στεκόμαστε κ εμείς μέσα στην ιστορία του βιβλίου. Αγγίζει θέματα δύσκολα, σκληρά και απάνθρωπα μ έναν αληθινό και συνάμα τραγικό τρόπο.
Ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Σπύρο Πετρουλάκη και μετά απ αυτό που διάβασα πιστεύω θα είναι μια γνωριμία που θα κρατήσει για πολλά πολλά βιβλία.
Από μένα 5/5 αστεράκια και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Συγγραφέας : Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδόσεις : Μίνωας
Στην αρχή του βιβλίου μεταφερόμαστε στα ορεινά βουνά της Κορινθίας. Σ ένα χωριό στο οποίο η μικρή Αμαλία γίνεται αποδέκτης μιας ιδιαίτερης κληρονομιάς που δεν ζήτησε αλλά θα πρέπει να αποδεχτεί. Στο ίδιο χωριό απ το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από τον εφιάλτη.
Στην πορεία μεταφερόμαστε στην Αθήνα του σήμερα και παρακολουθούμε τον αστυνόμο Αριστείδη Καππαρο στις προσπάθειες του να λύσει τους τελετουργικούς φόνους του κατά συρροή δολοφόνου με το προσωνύμιο "Πεντάκτινος"
Τα φλασμπακ αυτά μας συντροφεύουν σε όλο το βιβλίο δίνοντας μας κάθε φορά μικρά κομμάτια του παζλ το οποίο θα συμπληρωθεί με απίστευτη μαεστρία στο τέλος.
Ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί αστυνομικό θρίλερ με αρκετές νότες φαντασίας και τεράστιο κοινωνικό υπόβαθρο. Ένα βιβλίο του οποίου η πλοκή τρέχει και οι σκληρές, σχεδόν νοσηρές σκηνές του μας αφήνουν χωρίς ανάσα.
Η "Αμαλία" είναι ένα καθηλωτικό, σκληρό, δυνατό, καταιγιστικό βιβλίο το οποίο ακολουθεί μια ροή αφήγησης στρωτή και κινηματογραφική η οποία μας αναγκάζει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να στεκόμαστε κ εμείς μέσα στην ιστορία του βιβλίου. Αγγίζει θέματα δύσκολα, σκληρά και απάνθρωπα μ έναν αληθινό και συνάμα τραγικό τρόπο.
Ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Σπύρο Πετρουλάκη και μετά απ αυτό που διάβασα πιστεύω θα είναι μια γνωριμία που θα κρατήσει για πολλά πολλά βιβλία.
Από μένα 5/5 αστεράκια και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
September 29, 2022
Τα 2 αστέρια τα αφήνω, όχι για την αξία του βιβλίου (ο κύριος Πετρουλάκης άλλωστε δεν είναι για 2 αστέρια μόνο) αλλά για την ατμόσφαιρα του βιβλίου και πώς με επηρέασε. Ήταν "σκιαχτικό", αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Τουλάχιστον για μένα γιατί είμαι σίγουρη ότι σε πολλούς άρεσε. Εγώ όμως δεν ευχαριστήθηκα την ανάγνωση του, κάτι που θεωρώ βασικό. Να περνάω καλά δηλαδή όταν διαβάζω ένα βιβλίο. Μου δημιούργησε μια ατμόσφαιρα φόβου από το πρώτο κεφάλαιο (χωρίς να είναι δηλωμένο ως ψυχολογικό θρίλερ ώστε να είμαι προετοιμασμένη) που δεν σταμάτησε ούτε για λίγο, ούτε στο τέλος, αφού ακόμα και η τελευταία φράση είναι θρίλερ, αφήνοντας σου φρίκη στο μυαλό.
Στο τεχνικό τώρα, ας πούμε, κομμάτι του βιβλίου, το πώς είναι γραμμένο δηλαδή, γίνεται ένα διαρκές και ακαταπαυστο μπρος-πίσω στο χρόνο, σε διαφορετικές όμως ημερομηνίες που δεν έχουν αλληλουχία, με αποτέλεσμα να σε αφήνει εξουθενωμενο αφού δεν μπορείς να προσαρμοστείς γρήγορα σε ποιο σημείο της ζωής των ηρώων βρίσκεσαι. Κάπου μπερδεύεσαι. Και ένα ακόμη που δεν μου άρεσε είναι ότι πολλές προτάσεις και παράγραφοι δεν έβγαζαν νόημα. Είμαι σίγουρη ότι ο συγγραφέας ήξερε τι εννοούσε, άρα προφανώς έπρεπε να καταλάβουμε κι εμείς. (Όλα πια πρέπει να μας τα εξηγεί?).
Στα θετικά τώρα του βιβλίου.... τελείωσε και είναι πίσω μου πια!
Εν κατακλείδι, μην το πάρετε καλοκαίρι σε παραλία!!!
Στο τεχνικό τώρα, ας πούμε, κομμάτι του βιβλίου, το πώς είναι γραμμένο δηλαδή, γίνεται ένα διαρκές και ακαταπαυστο μπρος-πίσω στο χρόνο, σε διαφορετικές όμως ημερομηνίες που δεν έχουν αλληλουχία, με αποτέλεσμα να σε αφήνει εξουθενωμενο αφού δεν μπορείς να προσαρμοστείς γρήγορα σε ποιο σημείο της ζωής των ηρώων βρίσκεσαι. Κάπου μπερδεύεσαι. Και ένα ακόμη που δεν μου άρεσε είναι ότι πολλές προτάσεις και παράγραφοι δεν έβγαζαν νόημα. Είμαι σίγουρη ότι ο συγγραφέας ήξερε τι εννοούσε, άρα προφανώς έπρεπε να καταλάβουμε κι εμείς. (Όλα πια πρέπει να μας τα εξηγεί?).
Στα θετικά τώρα του βιβλίου.... τελείωσε και είναι πίσω μου πια!
Εν κατακλείδι, μην το πάρετε καλοκαίρι σε παραλία!!!
November 8, 2018
Τι να πω για αυτό το βιβλίο; Είμαι πραγματικά σοκαρισμένη απο το πόσο διεστραμμένες μπορεί να είναι οι σχέσεις μέσα σε μια οικογένεια. Τουλάχιστον, αυτό το αποτύπωσε καλά ο κ. Πετρουλάκης. Απο εκεί και πέρα, την αφήγηση την βρήκα λίγο κακοτράχαλη και ασυνεπής. Πηδούσε απο την σημερινή εποχή στο παρελθόν στο μεσοδιάστημα για να μην πω και στο μεσοδιάστημα του μεσοδιαστήματος. Είχε λίγες ασυνάφειες, όπως παραδείγματος χάριν όταν αναφέρει πριν απο είκοσι κάτι χρόνια ότι δεν πέρασε με τις πανελλήνιες για δεύτερη φορά ή όταν λέει για κάτι υπνωτικά βελάκια που θα αδρανοποιήσουν τον σκύλο στην σκηνή της παρέμβασης. Υπήρχαν πανελλήνιες πριν απο είκοσι χρόνια; ή μας προετοιμάζει ότι θα ρίξουν υπνωτικά βέλη στο σκύλο και εν τελει τον πυροβολούν στο κεφάλι; Με τρελαίνουν κάτι τέτοια πράγματα.
Επίσης, περίμενα κάποιοι συγκεκριμένοι χαρακτήρες να είχαν χειρότερο τέλος. Ήταν πολύ απλός θάνατος για αυτούς και νιώθω ότι συνέβη σαν εμείς να μην τον βλέπαμε. Εκτυλίχθηκε τελείως εκτός διήγησης και ναι μπορώ να πω ότι με πείραξε.
Περίμενα περισσότερα!
Επίσης, περίμενα κάποιοι συγκεκριμένοι χαρακτήρες να είχαν χειρότερο τέλος. Ήταν πολύ απλός θάνατος για αυτούς και νιώθω ότι συνέβη σαν εμείς να μην τον βλέπαμε. Εκτυλίχθηκε τελείως εκτός διήγησης και ναι μπορώ να πω ότι με πείραξε.
Περίμενα περισσότερα!
June 23, 2018
Ισως ενα απο τα πιο καλογραμμενα μυθιστορηματα που εχω διαβασει! Πολυ ωραια πλοκη! Ο αναγνωστης δεν μενει με κανενα ερωτηματικο αυτο ειναι ενα χαρακτηριστικο γραφης που μου αρεσει πολυ! Πολλες οι πληροφοριες σχετικα με τις τελετουργιες και συγκεκριμενες περιγραφες! Βιωσα μαζι με τους ηρωες την αγωνια, το φοβο τον πανικο τους. Ρουφηξα κυριολεκτικα καθε λεξη καθε σελιδα! Αν και η πρωτη φορα που διαβαζω βιβλια του κ. Πετρουλακη οφειλω να πω οτι ενθουσιαστικα!
May 6, 2020
Περιεργο βιβλιο. Απο την μια η «παντοδυναμη» γρια, που ηξερε τα παντα και ηλεγχε τα παντα, αλλα δε μπορουσε να σταματησει τον γερο απο το να βιαζει τα παιδια της; Ή που η αγγραμματη γυναικα που γεννηθηκε στις αρχες του 1900, ηξερε να γραψει το «γριμοριο» (λολ); Γενικα δε μπορω τους παθητικους ηρωες, που υποτιθεται πως ειναι πανσοφοι αλλα δε μπορουν να παρουν βασικες αποφασεις.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 26, 2020
Ωραία ιστορία. Ένα καλό βιβλιο
August 3, 2018
Ένα ακόμα βιβλίο έφτασε στο τέλος του.Η Αμαλία με πήρε από το χέρι και με ταξίδεψε στην ορεινή Κορινθία,στην Κόρινθο και στην Αθήνα του χτες και του σήμερα. Ένα βιβλίο που είναι γροθιά στο στομάχι για τις αλήθειες που μας παρουσιάζει. Κύρια χαρακτηριστικά του η ενδοοικογενειακή βία,η σωματική και λεκτική κακοποίηση,η ψύχωση,η διαταραχή προσωπικότητας και τέλος η δράση των σατανιστών και οι τελετές τους.
Η Αμαλία γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια προβληματική οικογένεια. Τον πρώτο λόγο τον είχε ο παππούς και ασκούσε βία στα αδύναμα μέλη της οικογένειας. Η γιαγιά της Αμαλία ασκούσε την τέχνη της μάντισσας και όλοι την αποκαλούσαν μάγισσα.Εκείνη ξεχώρισε την μικρή Αμαλία και της δίδαξε όλα όσα γνώριζε.Η μεγαλύτερη αδελφή της Σταματία ζήλευε το δέσιμο τους και παραφυλούσε για να μάθει κι εκείνη.Κάποια στιγμή η γιαγιά της εξαφανίστηκε και αργότερα η μητέρα της αυτοκτόνησε.Από κει και μετά ξεκίνησε το μαρτύριο του μικρού της αδελφού Μιχάλη.Στην προσπάθειά της να τον σώσει σκοτώνει τον παππού της,αρπάζει κάποια χρήματα και το σκάει στην Αθήνα με τη βοήθεια του αγαπημένου της Αλέκου που επιστρέφει στο χωριό.
Η ζωή στην Αθήνα είναι πολύ επικίνδυνη για ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι αλλά με τη βοήθεια μιας εκδιδομένης γυναίκας καταφέρνει να βρεί σπίτι και να ξεκινήσει να ασκεί την τέχνη της για να ζήσει.
Στο σήμερα ένας serial killer με το όνομα "Πεντάκτινος Ιππότης" βιάζει και σφάζει ανήλικα κορίτσια. Όλα τα στοιχεία οδηγούν στη δράση σατανιστών αλλά δυσκολεύονται να τους συλλάβουν καθώς είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός έρχεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Η σύλληψη αυτού του δολοφόνου γίνεται γι'αυτόν στόχος ζωής και θανάτου.Δεν μπορεί να δεχτεί ότι αυτός ο τόσο επικίνδυνος δολοφόνος θα παραμείνει ελεύθερος για πολύ.
Ποιοί κρύβονται πίσω από τους φόνους;Ποιός θα κληθεί να βοηθήσει στην επίλυση της υπόθεσης;Όταν ο χρόνος κυλάει αντίστροφα και η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει η κάθε απόφαση είναι κρίσιμη και μη αναστρέψιμη!!
Ο Κος Πετρουλάκης με αριστουργηματικό τρόπο μας φέρνει αντιμέτωπους με καίρια ζητήματα της εποχής και μας φανερώνει τα λάθη πολλών γονέων απέναντι στα παιδιά τους. Η πολύ εμπιστοσύνη και ελευθερία στην περίοδο της εφηβείας δεν είναι πάντα σωστή.Οι γονείς πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά τους και να γνωρίζουν τις κινήσεις τους. Οι τάσεις της εποχής παρασύρουν τους εφήβους που προσπαθούν να συμβαδίσουν με τους υπόλοιπους.
Αυτό το βιβλίο προσφέρει πολλή τροφή για σκέψη και συμμόρφωση. Όσο πιο σύντομα πάρεις προφυλάξεις τόσο πιο καλά αποτελέσματα θα έχεις.Αληθινό με δυνατές και άκρως ανατριχιαστικές περιγραφές σε βάζει καλά στο κλίμα και η αγωνία χτυπάει κόκκινο!!
Πόσο κακία μπορεί να κρύβει μέσα του κάποιος;Τι οδηγεί κάποιον να αφαιρεί αθώες ζωές;Πόσο διαμορφώνει τον χαρακτήρα κάποιου το περιβάλλον που μεγαλώνει;Πόσο κακό κάνει κάποιος σε κάποιον όταν αρνείται να δεχτεί την αλήθεια για το ποιόν του;Η οικογένεια πλάθει τον χαρακτήρα των παιδιών και τα βιώματά τους.Αν και έχει κάποιο λόγο η κληρονομικότητα για κάποια χαρακτηριστικά μας,το περιβάλλον που ζούμε τα αναπτύσουν ή τα υποτάσσουν.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Η Αμαλία γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια προβληματική οικογένεια. Τον πρώτο λόγο τον είχε ο παππούς και ασκούσε βία στα αδύναμα μέλη της οικογένειας. Η γιαγιά της Αμαλία ασκούσε την τέχνη της μάντισσας και όλοι την αποκαλούσαν μάγισσα.Εκείνη ξεχώρισε την μικρή Αμαλία και της δίδαξε όλα όσα γνώριζε.Η μεγαλύτερη αδελφή της Σταματία ζήλευε το δέσιμο τους και παραφυλούσε για να μάθει κι εκείνη.Κάποια στιγμή η γιαγιά της εξαφανίστηκε και αργότερα η μητέρα της αυτοκτόνησε.Από κει και μετά ξεκίνησε το μαρτύριο του μικρού της αδελφού Μιχάλη.Στην προσπάθειά της να τον σώσει σκοτώνει τον παππού της,αρπάζει κάποια χρήματα και το σκάει στην Αθήνα με τη βοήθεια του αγαπημένου της Αλέκου που επιστρέφει στο χωριό.
Η ζωή στην Αθήνα είναι πολύ επικίνδυνη για ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι αλλά με τη βοήθεια μιας εκδιδομένης γυναίκας καταφέρνει να βρεί σπίτι και να ξεκινήσει να ασκεί την τέχνη της για να ζήσει.
Στο σήμερα ένας serial killer με το όνομα "Πεντάκτινος Ιππότης" βιάζει και σφάζει ανήλικα κορίτσια. Όλα τα στοιχεία οδηγούν στη δράση σατανιστών αλλά δυσκολεύονται να τους συλλάβουν καθώς είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός έρχεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Η σύλληψη αυτού του δολοφόνου γίνεται γι'αυτόν στόχος ζωής και θανάτου.Δεν μπορεί να δεχτεί ότι αυτός ο τόσο επικίνδυνος δολοφόνος θα παραμείνει ελεύθερος για πολύ.
Ποιοί κρύβονται πίσω από τους φόνους;Ποιός θα κληθεί να βοηθήσει στην επίλυση της υπόθεσης;Όταν ο χρόνος κυλάει αντίστροφα και η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει η κάθε απόφαση είναι κρίσιμη και μη αναστρέψιμη!!
Ο Κος Πετρουλάκης με αριστουργηματικό τρόπο μας φέρνει αντιμέτωπους με καίρια ζητήματα της εποχής και μας φανερώνει τα λάθη πολλών γονέων απέναντι στα παιδιά τους. Η πολύ εμπιστοσύνη και ελευθερία στην περίοδο της εφηβείας δεν είναι πάντα σωστή.Οι γονείς πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά τους και να γνωρίζουν τις κινήσεις τους. Οι τάσεις της εποχής παρασύρουν τους εφήβους που προσπαθούν να συμβαδίσουν με τους υπόλοιπους.
Αυτό το βιβλίο προσφέρει πολλή τροφή για σκέψη και συμμόρφωση. Όσο πιο σύντομα πάρεις προφυλάξεις τόσο πιο καλά αποτελέσματα θα έχεις.Αληθινό με δυνατές και άκρως ανατριχιαστικές περιγραφές σε βάζει καλά στο κλίμα και η αγωνία χτυπάει κόκκινο!!
Πόσο κακία μπορεί να κρύβει μέσα του κάποιος;Τι οδηγεί κάποιον να αφαιρεί αθώες ζωές;Πόσο διαμορφώνει τον χαρακτήρα κάποιου το περιβάλλον που μεγαλώνει;Πόσο κακό κάνει κάποιος σε κάποιον όταν αρνείται να δεχτεί την αλήθεια για το ποιόν του;Η οικογένεια πλάθει τον χαρακτήρα των παιδιών και τα βιώματά τους.Αν και έχει κάποιο λόγο η κληρονομικότητα για κάποια χαρακτηριστικά μας,το περιβάλλον που ζούμε τα αναπτύσουν ή τα υποτάσσουν.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
September 16, 2020
Σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας, τα μέλη της κλειστής κοινωνίας κρατάνε σφραγισμένα τα στόματά τους και κλειστά τα μάτια τους μπροστά στο δράμα που εκτυλίσσεται και συγκλονίζει την οικογένεια της Αμαλίας Κανέλλου. Την ίδια περίοδο η γιαγιά Αμαλία, η οποία είχε την φήμη της μάγισσας στο χωριό και είχε το χάρισμα της μαντείας, το οποίο είχε μεταλαμπαδεύσει στη εγγονή της την Αμαλία, εξαφανίζεται μυστηριωδώς, γεγονός που σηματοδοτεί την αρχή μιας σειράς φονικών στην ίδια την οικογένεια.
Η Αμαλία γίνεται μάρτυρας μιας ανίερης πράξης και μη αντέχοντας να βλέπει τον μικρό της αδελφό, τον Μιχάλη, να υφίστατο καθημερινά ψυχολογικό και σωματικό εξευτελισμό, παίρνει το νόμο στα χέρια της και διαπράττει ένα έγκλημα. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα οι δρόμοι για τα 3 αδέρφια : την Σταματία, την Αμαλία κα�� τον Μιχάλη, χωρίζουν και ο καθένας θα πορευτεί με ένα χάρισμα που για κάποιους είναι κατάρα, ενώ για άλλους ευλογία.
35 χρόνια αργότερα, ένας serial killer απάγει έφηβες κοπέλες και τις σκοτώνει τελετουργικά, θυσιάζοντάς τες στον σατανά. Μοναδική υπογραφή του δολοφόνου, μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, έρχεται αντιμέτωπος με την δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του και κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ξεσκεπάσει και να πιάσει στα δίχτυα του τον αδίσταχτο και αιμοσταγή δολοφόνο. Άλλωστε, η υπόθεση έχει γίνει προσωπική, εφόσον το τελευταίο κορίτσι που έχει απαχθεί είναι η κόρη της πρώην αγαπημένης του.
Άραγε ο αστυνόμος Καππαρός θα τα καταφέρει; Μια αδυσώπητη μάχη έχει ξεκινήσει ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό, στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στον Θεό και τον Σατανά. Ποιός θα υπερισχύσει;
Ο κ. Πετρουλάκης σε αυτό του το βιβλίο καταπιάνεται με μια εντελώς διαφορετική θεματολογία από αυτή που τον έχουμε συνηθίσει και τα καταφέρνει επάξια. Μια συγκλονιστική ιστορία που σε παρασύρει σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο, μαγεία και σκοτεινές δυνάμεις. Η πλοκή είναι πλούσια, η δράση καταιγιστική, οι ανατροπές απανωτές και οι εξελίξεις απρόσμενες. Βία, θυμός, οργή, μίσος, κακοποίηση, αίμα, θάνατος, βαναυσότητα, παραφροσύνη. Οι εικόνες είναι ολοζώντανες σαν να παρακολουθείς κινηματογραφική ταινία. Νιώθεις μια έντονη και διαρκή συναισθηματική φόρτιση, αγωνία και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Η «Αμαλία» είναι ένα σκληρό, λόγω του θέματος, κοινωνικό μυθιστόρημα με αρκετά αστυνομικά στοιχεία που δεν θα αφήσει τους λάτρεις του είδους ασυγκίνητους. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θερμά συγχαρητήρια στον κ. Πετρουλάκη για το εξαιρετικό του πόνημα!!
Η Αμαλία γίνεται μάρτυρας μιας ανίερης πράξης και μη αντέχοντας να βλέπει τον μικρό της αδελφό, τον Μιχάλη, να υφίστατο καθημερινά ψυχολογικό και σωματικό εξευτελισμό, παίρνει το νόμο στα χέρια της και διαπράττει ένα έγκλημα. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα οι δρόμοι για τα 3 αδέρφια : την Σταματία, την Αμαλία κα�� τον Μιχάλη, χωρίζουν και ο καθένας θα πορευτεί με ένα χάρισμα που για κάποιους είναι κατάρα, ενώ για άλλους ευλογία.
35 χρόνια αργότερα, ένας serial killer απάγει έφηβες κοπέλες και τις σκοτώνει τελετουργικά, θυσιάζοντάς τες στον σατανά. Μοναδική υπογραφή του δολοφόνου, μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, έρχεται αντιμέτωπος με την δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του και κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ξεσκεπάσει και να πιάσει στα δίχτυα του τον αδίσταχτο και αιμοσταγή δολοφόνο. Άλλωστε, η υπόθεση έχει γίνει προσωπική, εφόσον το τελευταίο κορίτσι που έχει απαχθεί είναι η κόρη της πρώην αγαπημένης του.
Άραγε ο αστυνόμος Καππαρός θα τα καταφέρει; Μια αδυσώπητη μάχη έχει ξεκινήσει ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό, στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στον Θεό και τον Σατανά. Ποιός θα υπερισχύσει;
Ο κ. Πετρουλάκης σε αυτό του το βιβλίο καταπιάνεται με μια εντελώς διαφορετική θεματολογία από αυτή που τον έχουμε συνηθίσει και τα καταφέρνει επάξια. Μια συγκλονιστική ιστορία που σε παρασύρει σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο, μαγεία και σκοτεινές δυνάμεις. Η πλοκή είναι πλούσια, η δράση καταιγιστική, οι ανατροπές απανωτές και οι εξελίξεις απρόσμενες. Βία, θυμός, οργή, μίσος, κακοποίηση, αίμα, θάνατος, βαναυσότητα, παραφροσύνη. Οι εικόνες είναι ολοζώντανες σαν να παρακολουθείς κινηματογραφική ταινία. Νιώθεις μια έντονη και διαρκή συναισθηματική φόρτιση, αγωνία και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Η «Αμαλία» είναι ένα σκληρό, λόγω του θέματος, κοινωνικό μυθιστόρημα με αρκετά αστυνομικά στοιχεία που δεν θα αφήσει τους λάτρεις του είδους ασυγκίνητους. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θερμά συγχαρητήρια στον κ. Πετρουλάκη για το εξαιρετικό του πόνημα!!
February 6, 2020
Τελειώνοντας το μυθιστόρημα του αγαπητού μου Σπύρου Πετρουλάκη, με έκπληξη διαπιστώνω πόσες πολλές δυνατότητες διαθέτει αυτός ο άνθρωπος! Το πυκνό βιογραφικό του το επιβεβαιώνει εξάλλου.
Ο ταλαντούχος συγγραφέας συνέγραψε ένα μοντέρνο κοινωνικό μυθιστόρημα, με αστυνομική πλοκή, που ξάφνιασε και μάλλον τράνταξε τους αναγνώστες του!
Τόλμησε να αναφερθεί στις συνήθειες των ανθρώπων στα ορεινά χωριά που πίστευαν σε δοξασίες, σε μύθους , σε μάγια. Γνωρίζει στους αναγνώστες του την τέχνη της καφεμαντείας, μετά από προσωπική του έρευνα, καθώς και ποιοι άνθρωποι απευθύνονται σε τέτοιους ειδικούς, ακόμη και σήμερα…
Προβληματίζεται ο συγγραφέας για πολλά και σίγουρα συμφωνούμε (σελ. 170 στη μέση) όταν γράφει : «Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Πού πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό.»
Θίγει σοβαρά και σε έκταση το θέμα των σημερινών νέων, τι παρέες κάνουν, πού πηγαίνουν-πέρα από τα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές δραστηριότητες-τι κινδύνους διατρέχουν καθημερινά αλλά και στο διαδίκτυο, πώς είναι οι σχέσεις τους με τους γονείς και τι ευθύνες έχουν εκείνοι…..
Διαθέτει τρυφερότητα η γραφή του Πετρουλάκη, ξέρει πώς λειτουργεί η σημερινή οικογένεια καθώς είναι γονιός κι ο ίδιος και κρούει έντονα τον κώδωνα του κινδύνου! Πρέπει να τον ακούσουν όλοι οι γονείς και βέβαια να διαβάσουν το βιβλίο!
Πλούσιος ο γραπτός του λόγος με γεμάτες περιγραφές, μας μεταφέρει κάθε φορά στους τόπους που αναφέρει, για να παρακολουθήσουμε την υπόθεση σαν θεατές σε σκηνές κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού έργου, αλλά και σαν θεατές αρχαίας τραγωδίας, με τις απαραίτητες διακυμάνσεις έως την τελική κάθαρση!
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο όπου ο συγγραφέας σέβεται τους αναγνώστες του και συστήνει όλους τους ήρωες διαθέτοντάς μας τον απαραίτητο χρόνο για να τους γνωρίσουμε , χωρίς να αδικήσει κανέναν ούτε να αφήσει απορία για κάποιον.
Είναι σίγουρα το πιο δυνατό του βιβλίο που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. Καλοτάξιδη να΄ ναι η ΑΜΑΛΙΑ!!!
Ευγενία Κορτσάρη
Γεν. Γραμματέας Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας
Ο ταλαντούχος συγγραφέας συνέγραψε ένα μοντέρνο κοινωνικό μυθιστόρημα, με αστυνομική πλοκή, που ξάφνιασε και μάλλον τράνταξε τους αναγνώστες του!
Τόλμησε να αναφερθεί στις συνήθειες των ανθρώπων στα ορεινά χωριά που πίστευαν σε δοξασίες, σε μύθους , σε μάγια. Γνωρίζει στους αναγνώστες του την τέχνη της καφεμαντείας, μετά από προσωπική του έρευνα, καθώς και ποιοι άνθρωποι απευθύνονται σε τέτοιους ειδικούς, ακόμη και σήμερα…
Προβληματίζεται ο συγγραφέας για πολλά και σίγουρα συμφωνούμε (σελ. 170 στη μέση) όταν γράφει : «Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Πού πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό.»
Θίγει σοβαρά και σε έκταση το θέμα των σημερινών νέων, τι παρέες κάνουν, πού πηγαίνουν-πέρα από τα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές δραστηριότητες-τι κινδύνους διατρέχουν καθημερινά αλλά και στο διαδίκτυο, πώς είναι οι σχέσεις τους με τους γονείς και τι ευθύνες έχουν εκείνοι…..
Διαθέτει τρυφερότητα η γραφή του Πετρουλάκη, ξέρει πώς λειτουργεί η σημερινή οικογένεια καθώς είναι γονιός κι ο ίδιος και κρούει έντονα τον κώδωνα του κινδύνου! Πρέπει να τον ακούσουν όλοι οι γονείς και βέβαια να διαβάσουν το βιβλίο!
Πλούσιος ο γραπτός του λόγος με γεμάτες περιγραφές, μας μεταφέρει κάθε φορά στους τόπους που αναφέρει, για να παρακολουθήσουμε την υπόθεση σαν θεατές σε σκηνές κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού έργου, αλλά και σαν θεατές αρχαίας τραγωδίας, με τις απαραίτητες διακυμάνσεις έως την τελική κάθαρση!
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο όπου ο συγγραφέας σέβεται τους αναγνώστες του και συστήνει όλους τους ήρωες διαθέτοντάς μας τον απαραίτητο χρόνο για να τους γνωρίσουμε , χωρίς να αδικήσει κανέναν ούτε να αφήσει απορία για κάποιον.
Είναι σίγουρα το πιο δυνατό του βιβλίο που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. Καλοτάξιδη να΄ ναι η ΑΜΑΛΙΑ!!!
Ευγενία Κορτσάρη
Γεν. Γραμματέας Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας
July 28, 2019
https://dominicamat.blogspot.com/2019...
Δεν γίνεται να διαβάσει ένας αναγνώστης βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Σπύρου Πετρουλάκη καί να μην μείνει ικανοποιημένος ή να μην νιώσει πολλά κι έντονα συναισθήματα. Πρίν καιρό διάβασα καί αγάπησα τα δύο του βιβλία με τίτλο ''Η εξομολόγηση'' καί ''Η Παναγία της φωτιάς'' καί γι'αυτό σήμερα έπιασα στα χέρια μου την ''ΑΜΑΛΙΑ''.
Τόσο τα βιβλία του όσο καί τα εξώφυλλα αυτών έχουν έναν μυστήριο τρόπο να σε μαγνητίζουν καί να σε καθηλώνουν με ένα βλέμμα που θα τους ρίξεις. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό καί στον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Μπορεί να χρησιμοποιεί ένα δικό του μοτίβο γραφής αλλά κάθε φορά καταφέρνει καί μας δίνει ένα αλλιώτικο βιβλίο από τα προηγούμενα.
Εμένα μου θύμισε -όπως καί στα άλλα δύο που έχω διαβάσει- ένα τρίπτυχο που συναντάμε κυρίως στις αρχαίες τραγωδίες καί δεν είναι άλλο από το ύβρις-νέμεσις-κάθαρσις. Αν καί έχουμε ένα πολύ δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα,η πλοκή του μας δίνει πολλά αστυνομικά στοιχεία που κάλλιστα το βιβλίο μπορεί να καταταχθεί καί στις δύο κατηγορίες.
Οι ήρωες εμφανίζονται τραγικοί μέσα στην δίνη των προβλημάτων καί των παθών τους. Σκιαγραφημένοι με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνονται ταιριαστοί με την υπόθεση αλλά καί να βγάζουν στον αναγνώστη τα συναισθήματα που θα ένιωθε σε ανάλογη περίπτωση στην καθημερινή του ζωή.
Για κάποιους εκεί έξω το να προβλέπεις το μέλλον είναι χάρισμα κι για άλλους μαρτύριο. Δεν ξέρω πως θα το αντιμετώπιζα εγώ αν ήμουν στη θέση της πρωταγωνίστριας αλλά είμαι σίγουρη πως πολλές φορές θα είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Άλλωστε ποιά η δύναμη του ανθρώπου για να αλλάξει τα γραμμένα από την μοίρα;
Ένα ακόμη στοιχείο του βιβλίου που μου άρεσε αρκετά ήταν η αναφορά σε δύσκολα κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν καθημερινά αλλά τείνουμε να κλείνουμε τα μάτια μας καί τα αυτιά μας. Όπως είναι η κακοποίηση των παιδιών,η εγκληματικότητα καί οι ψυχικές ασθένειες που είτε κάποιοι νοσούν εκ γενετής είτε πρόεκυψαν λόγω σκληρών εμπειριών.
Καταλήγοντας να σας πώ ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό κι καλογραμμένο βιβλίο που θα σας αρέσει από την πρώτη ως καί την τελευταία του σελίδα.
Καλές σας αναγνώσεις!
Δεν γίνεται να διαβάσει ένας αναγνώστης βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Σπύρου Πετρουλάκη καί να μην μείνει ικανοποιημένος ή να μην νιώσει πολλά κι έντονα συναισθήματα. Πρίν καιρό διάβασα καί αγάπησα τα δύο του βιβλία με τίτλο ''Η εξομολόγηση'' καί ''Η Παναγία της φωτιάς'' καί γι'αυτό σήμερα έπιασα στα χέρια μου την ''ΑΜΑΛΙΑ''.
Τόσο τα βιβλία του όσο καί τα εξώφυλλα αυτών έχουν έναν μυστήριο τρόπο να σε μαγνητίζουν καί να σε καθηλώνουν με ένα βλέμμα που θα τους ρίξεις. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό καί στον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Μπορεί να χρησιμοποιεί ένα δικό του μοτίβο γραφής αλλά κάθε φορά καταφέρνει καί μας δίνει ένα αλλιώτικο βιβλίο από τα προηγούμενα.
Εμένα μου θύμισε -όπως καί στα άλλα δύο που έχω διαβάσει- ένα τρίπτυχο που συναντάμε κυρίως στις αρχαίες τραγωδίες καί δεν είναι άλλο από το ύβρις-νέμεσις-κάθαρσις. Αν καί έχουμε ένα πολύ δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα,η πλοκή του μας δίνει πολλά αστυνομικά στοιχεία που κάλλιστα το βιβλίο μπορεί να καταταχθεί καί στις δύο κατηγορίες.
Οι ήρωες εμφανίζονται τραγικοί μέσα στην δίνη των προβλημάτων καί των παθών τους. Σκιαγραφημένοι με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνονται ταιριαστοί με την υπόθεση αλλά καί να βγάζουν στον αναγνώστη τα συναισθήματα που θα ένιωθε σε ανάλογη περίπτωση στην καθημερινή του ζωή.
Για κάποιους εκεί έξω το να προβλέπεις το μέλλον είναι χάρισμα κι για άλλους μαρτύριο. Δεν ξέρω πως θα το αντιμετώπιζα εγώ αν ήμουν στη θέση της πρωταγωνίστριας αλλά είμαι σίγουρη πως πολλές φορές θα είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Άλλωστε ποιά η δύναμη του ανθρώπου για να αλλάξει τα γραμμένα από την μοίρα;
Ένα ακόμη στοιχείο του βιβλίου που μου άρεσε αρκετά ήταν η αναφορά σε δύσκολα κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν καθημερινά αλλά τείνουμε να κλείνουμε τα μάτια μας καί τα αυτιά μας. Όπως είναι η κακοποίηση των παιδιών,η εγκληματικότητα καί οι ψυχικές ασθένειες που είτε κάποιοι νοσούν εκ γενετής είτε πρόεκυψαν λόγω σκληρών εμπειριών.
Καταλήγοντας να σας πώ ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό κι καλογραμμένο βιβλίο που θα σας αρέσει από την πρώτη ως καί την τελευταία του σελίδα.
Καλές σας αναγνώσεις!
January 25, 2019
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Λίτσα Κοντογιάννη
Ο συγγραφέας αυτή τη φορά καταπιάστηκε με θεματολογία στη οποία δεν μας έχει συνηθίσει. Το τόλμημά του όμως μας ικανοποίησε απόλυτα.
Πρόκειται για ένα αστυνομικό, κοινωνικό μυθιστόρημα με μεταφυσικά στοιχεία και διαδραματίζεται μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή.
Ο σατανισμός, η μαγεία και η πάλη Καλού και Κακού υπήρξαν και παραμένουν πάντα επίκαιρα θέματα.
Άτομα που μεγάλωσαν σε ένα άρρωστο οικογενειακό περιβάλλον και έφτιαξαν ο καθένας μια άρρωστη προσωπική ζωή. Χωρίς ιδανικά, χωρίς ηθική, φραγμούς, ανεξέλεγκτοι στις πράξεις τους, άτομα χωρίς συνείδηση. Κανείς δεν είναι αθώος σε αυτό το βιβλίο, μα κανείς δεν είναι και απόλυτα ένοχος. Όλα έχουν να κάνουν με την θεωρία του χάους. Όλα είναι αλυσιδωτές αντιδράσεις που στο τέλος οι ήρωες παίρνουν αυτό που τους αξίζει αλλά και ο αναγνώστης παίρνει την κάθαρση που του χρειάζεται και έχει ανάγκη. Στον αντίποδα δε, μια έφηβη που νομίζει πως κάνει την επανάστασή της διασχίζοντας εν αγνοία της πολύ σκοτεινούς δρόμους, τιμωρώντας έτσι τη μητέρα της θεωρώντας την υπεύθυνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Και μέσα σε όλα, ένας σε απόλυτα ανθρώπινες διαστάσεις αστυνόμος που προσπαθεί να βγάλει άκρη.
Μια εξαιρετική αφήγηση γεμάτη ένταση, όπως μας έχει μάθει σε προηγούμενα μυθιστορήματά του ο κύριος Πετρουλάκης κι εδώ είναι σε αυξημένο βαθμό. Καταφέρνει και κρατάει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας λέξης της ιστορίας μέχρι το τέλος. Οι χρονικές εναλλαγές είναι απόλυτα ισορροπημένες και δεν δημιουργούν σε καμία περίπτωση σύγχυση. Οι δε χαρακτήρες παρουσιάζονται επιβλητικοί και με ένταση. Η ιστορία ρέει με απόλυτη αρμονία. Σε αυτό το βιβλίο τολμάει και θίγει θέματα ταμπού, όπως η παιδική κακοποίηση, η αιμομιξία, η χαρτομαντεία, ο σατανισμός.
Ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο κύριος Πετρουλάκης, αλλά μας εκπλήσσει ευχάριστα, γεμάτο ένταση και μια λυτρωτική κορύφωση στο τέλος που θα δικαιώσει όλους. Μπορεί να αριθμεί 520 σελίδες, αλλά η ευχάριστη επίγευση που αφήνει ακολουθεί τον αναγνώστη για αρκετό καιρό.
Ο συγγραφέας αυτή τη φορά καταπιάστηκε με θεματολογία στη οποία δεν μας έχει συνηθίσει. Το τόλμημά του όμως μας ικανοποίησε απόλυτα.
Πρόκειται για ένα αστυνομικό, κοινωνικό μυθιστόρημα με μεταφυσικά στοιχεία και διαδραματίζεται μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή.
Ο σατανισμός, η μαγεία και η πάλη Καλού και Κακού υπήρξαν και παραμένουν πάντα επίκαιρα θέματα.
Άτομα που μεγάλωσαν σε ένα άρρωστο οικογενειακό περιβάλλον και έφτιαξαν ο καθένας μια άρρωστη προσωπική ζωή. Χωρίς ιδανικά, χωρίς ηθική, φραγμούς, ανεξέλεγκτοι στις πράξεις τους, άτομα χωρίς συνείδηση. Κανείς δεν είναι αθώος σε αυτό το βιβλίο, μα κανείς δεν είναι και απόλυτα ένοχος. Όλα έχουν να κάνουν με την θεωρία του χάους. Όλα είναι αλυσιδωτές αντιδράσεις που στο τέλος οι ήρωες παίρνουν αυτό που τους αξίζει αλλά και ο αναγνώστης παίρνει την κάθαρση που του χρειάζεται και έχει ανάγκη. Στον αντίποδα δε, μια έφηβη που νομίζει πως κάνει την επανάστασή της διασχίζοντας εν αγνοία της πολύ σκοτεινούς δρόμους, τιμωρώντας έτσι τη μητέρα της θεωρώντας την υπεύθυνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Και μέσα σε όλα, ένας σε απόλυτα ανθρώπινες διαστάσεις αστυνόμος που προσπαθεί να βγάλει άκρη.
Μια εξαιρετική αφήγηση γεμάτη ένταση, όπως μας έχει μάθει σε προηγούμενα μυθιστορήματά του ο κύριος Πετρουλάκης κι εδώ είναι σε αυξημένο βαθμό. Καταφέρνει και κρατάει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας λέξης της ιστορίας μέχρι το τέλος. Οι χρονικές εναλλαγές είναι απόλυτα ισορροπημένες και δεν δημιουργούν σε καμία περίπτωση σύγχυση. Οι δε χαρακτήρες παρουσιάζονται επιβλητικοί και με ένταση. Η ιστορία ρέει με απόλυτη αρμονία. Σε αυτό το βιβλίο τολμάει και θίγει θέματα ταμπού, όπως η παιδική κακοποίηση, η αιμομιξία, η χαρτομαντεία, ο σατανισμός.
Ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο κύριος Πετρουλάκης, αλλά μας εκπλήσσει ευχάριστα, γεμάτο ένταση και μια λυτρωτική κορύφωση στο τέλος που θα δικαιώσει όλους. Μπορεί να αριθμεί 520 σελίδες, αλλά η ευχάριστη επίγευση που αφήνει ακολουθεί τον αναγνώστη για αρκετό καιρό.
February 5, 2021
Αποφεύγω να διαβάζω τέτοιου είδους βιβλία. Το ξεκίνησα δειλά και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Το συγκεκριμένο βιβλίο παρότι δεν βασίζεται σε αληθινή ιστορία θεωρώ πως περνάει πολλά μηνύματα ειδικά στους εφήβους. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τυφλά κανέναν και τα μάτια μας να είναι δεκατέσσερα γιατί το κακό δεν αργεί να γίνει.
Το βιβλίο επικεντρώνεται σε μια σειρά δολοφονιών σε μια προβληματική-διεστραμμένη οικογένεια. Πόσο επηρεάζει τον άνθρωπο η παιδική του ηλικία στην μετέπειτα πορεία του;
Μετά από 35 χρόνια, άγριες δολοφονίες και βιασμοί μετά θάνατον νεαρών κοριτσιών από τον "Πεντάκτινο Ιππότη" απασχολούν την αστυνομία...
Πώς συνδέονται όλα αυτά;
Ένα βιβλίο γεμάτο με σκοτεινή μαγεία και σκληρότητα.
Το διάβασα μετά "Το παράθυρο της Νεφέλης" και τον "Σασμό" και ομολογώ πως με καθήλωσε το ίδιο με τα προηγούμενα. Το τέλος ήταν ανατριχιαστικό και σοκαριστικό.
Το συγκεκριμένο βιβλίο παρότι δεν βασίζεται σε αληθινή ιστορία θεωρώ πως περνάει πολλά μηνύματα ειδικά στους εφήβους. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τυφλά κανέναν και τα μάτια μας να είναι δεκατέσσερα γιατί το κακό δεν αργεί να γίνει.
Το βιβλίο επικεντρώνεται σε μια σειρά δολοφονιών σε μια προβληματική-διεστραμμένη οικογένεια. Πόσο επηρεάζει τον άνθρωπο η παιδική του ηλικία στην μετέπειτα πορεία του;
Μετά από 35 χρόνια, άγριες δολοφονίες και βιασμοί μετά θάνατον νεαρών κοριτσιών από τον "Πεντάκτινο Ιππότη" απασχολούν την αστυνομία...
Πώς συνδέονται όλα αυτά;
Ένα βιβλίο γεμάτο με σκοτεινή μαγεία και σκληρότητα.
Το διάβασα μετά "Το παράθυρο της Νεφέλης" και τον "Σασμό" και ομολογώ πως με καθήλωσε το ίδιο με τα προηγούμενα. Το τέλος ήταν ανατριχιαστικό και σοκαριστικό.
Displaying 1 - 30 of 48 reviews