›Das Buch vom Glücklichsein‹ schließt die Reihe der Bände ab, in denen Jorge Bucay, Psychoanalytiker und Gestalttherapeut, seinen Lesern die Rückbesinnung auf ihre persönlchen Bedürfnisse und Probleme ermöglicht.
»Gibt es das Glück? Ich meine ja. Und wenn es so ist, was macht es aus?« Jorge Bucay
Nichts scheint so anfällig für Illusionen und Irrtümer zu sein, wie unsere Vorstellung von einem erfüllten Leben. Und doch gibt es einen Weg. Wir müssen entdecken, wer wir wirklich sind. Das Glück ist die Frucht einer ganz persönlichen Suche, einer aufrichtigen Annäherung an das eigene Leben. Es ist so individuell, dass es dafür keine übertragbare Formel gibt. »Meinen Weg kann nur ich gehen. Du musst deinen eigenen Weg finden.« Jorge Bucay
Jorge Bucay is a gestalt psychotherapist, psychodramatist, and writer from Argentina. His books have sold more than 2 million copies around the world, and have been translated into more than seventeen languages.
He was born in a modest family. He started working at the age of thirteen. In the course of his life, he has worked as a traveling salesman selling socks, books and sports clothing, as well as an insurance agent, taxi driver, clown, warehouseman, educator, actor, doctor on duty, host of children's parties, psychiatrist, group coordinator, radio collaborator, and television host.
In 1973, he graduated as a doctor from the University of Buenos Aires, and specialized in mental illnesses at the Buenos Aires Pirovano Hospital and at the Santa Mónica clinic.
He currently defines his job as professional helper. He divides his attention between attending therapeutic teaching conferences, which have taken him around the world, and the writing of his books, which he considers therapeutic tools.
===
Jorge Bucay, célèbre auteur à succès sur le continent sud-américain, a écrit 12 best-sellers vendus à plusieurs millions d'exemplaires. Il réside entre Buenos Aires et l'Espagne où cette année - véritable phénomène - sept de ses livres étaient présents dans la liste des meilleures ventes.
"Ευτυχία είναι,κατά τη γνώμη μου,η ικανοποίηση να ξέρεις ότι είσαι στο σωστό δρόμο. Ευτυχία είναι η εσωτερική ηρεμία που νιώθει αυτός που ξέρει προς τα πού πάει η ζωή του. Ευτυχία είναι η σιγουριά ότι δεν είσαι χαμένος. Το θέμα δεν είναι να έχεις διάθεση να ζεις,είναι και να ξέρεις προς τι,για ποιο λόγο ζεις-αποτέλεσμα βαθιάς περίσκεψης και,ως εκ τούτου,απόλυτα δικής μου ευθύνης." "ΑΠΟΚΤΗΣΕ κάτι. Δε μπορείς; ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΟ. Δε μπορείς; ΞΕΧΑΣΕ το. Δε μπορείς; Τότε είσαι ΗΛΙΘΙΟΣ (Ο Κανόνας Του Ηλίθιου ΑΑΞ)".
Το ξαναδιάβασα, δύο χρόνια μετά την πρώτη ανάγνωση. Σίγουρα κατάλαβα άλλα πράγματα, ένα στοιχείο σημαντικό για κάποια βιβλία: η ικανότητά τους να μεταλλάσσονται καθώς αλλάζει ο αναγνώστης.
Ο Μπουκάι στα - σχεδόν - καλύτερά του: μετά την αυτονομία, τη συντροφικότητα, το πένθος (πρώτοι τρεις δρόμοι) έρχεται ο δρόμος της ευτυχίας.
Λίγο αφελές ως προς τα είδη ευτυχίας, μάλλον οι αριστοτελικές του δυνάμεις τον πρόδωσαν, λίγο άσχετο στο τέλος, με δοκίμια υπέρ της ψυχοθεραπείας, αλλά συνολικά υπέροχο.
Μαζι με τα άλλα τέσσερα (η πνευματικότητα είναι ο πέμπτος δρόμος) ίσως ένα πραγματικό, πιθανό life changer.
Συνιστάται ειδικά για κάτω των είκοσι, θα ειναι η δική σας πρώτη ανάγνωση ..
Maybe it was coincidence. I was reading this book in the best scanario possible situation. While quiting current job. I had the best day of my life finishing this book. I didn't wanted to stop reading. Everything made sense, and all take order like a rubick box. I feelt undescribable joy because I did know the answer to the questions asked. It calmed me down and I felt only peace and joy overwhelming me.
I recomended this book to all people that are in a path of finding their purousess, goals, or the already have it. To all people of finding themself or just a knowleding them if the are on the right way to the life they wanna live. And most important: all the people that wants to go beyond theirself.
"nisva se nasla, da bi sjupaj trpela, temvec da bi sla skupaj naprej"
Δύσκολο βιβλίο. Κανείς δεν μπορεί να βρει την ευτυχία χωρίς να ψάξει τον εαυτό του. Γι’αυτό το λόγο το βιβλίο ήταν δύσκολο να καθίσω να το διαβάσω χωρίς να βάλω τον εαυτό μου να σκεφτεί. Πολλές φορές δεν συμφωνούσα απόλυτα με τον συγγραφέα αλλά αυτό είναι το λογικό. Μ αρέσει όμως ο τρόπος που εκφράζει τις θεωρίες και τα πιστεύω του, με παραδείγματα και ιστορίες. Με κάνει να έχω εικόνα τα πιστεύω του κάνοντας με μένουν στην μνήμη μου. Μόνο με μια ανάγνωση ξέρω ότι δεν θα μου μείνουν πολλά , όμως έβαλα τον εαυτό μου να μπει σε αυτό το δρόμο και πιστεύω ότι οποίος είναι πρόθυμος πάντα θα προσπαθεί να "βελτιώνει" την ζωή του και τον εαυτό του.
"La felicidad es, para mí, la satisfacción de saberse en el camino correcto. La felicidad es la tranquilidad interna de quien sabe hacia dónde dirige su vida. La felicidad es la certeza de no estar perdido"
Me encanta su manera sencilla de explicar las cosas, con humor y a través de metáforas y breves historias. Muy inspirador y lo leí en el momento indicado. Muchas veces me dejó pensando.
Seis cosas destacaron, ya sea porque me dejaron pensando o porque pretendo que permanezcan conmigo:
- ¿PARA QUÉ VIVO? ¿QUÉ SENTIDO TIENE MI VIDA?
- Experimentar el dolor y los "malos" momentos como parte necesaria del crecimiento; lo que significa que estos no impiden la felicidad.
- Privilegiar el camino y disfrutarlo antes que el resultado.
- Arriesgarse a navegar lejos de la orilla, expandir las fronteras.
- Sólo puedo disfrutar de aquello que puedo aceptar tal como es.
- LA TEORÍA DE LOS PLANOS SUPERPUESTOS: puedo llegar a la cima y aburrirme, pero siempre se puede comenzar con un nuevo proyecto, desde cero nuevamente, y alcanzar la cima.
"Cada cambio de plano implica un duelo, pero también cada duelo importante de nuestra vida conlleva un cambio de plano"
Como disfrute este libro, es el último de hojas de ruta, y cada página es como aplicar un sedante, no solo te dice la diferencia de ser feliz según tu personalidad, por cual valerse si hay un equilibrio entre lo correcto e incorrecto, la manera en que no todos debemos seguir un patrón predispuesto por la sociedad o que tales creencias que dan por adecuadas terminan convirtiéndose en un simple mito. En la manera en no dar por concluida la felicidad en el ser humano que aparenta sentirla a través de lujos y expectativas, sino quien la vive sincera y plenamente, y diciendo que importa lo que piensen los demás, si yo disfruto lo que hago así resulte simple y una opinión impopular, si yo disfruto justamente esa es la verdadera felicidad que envidiarán para ellos mismos.
Αλήθεια γιατί είναι τόσο δύσκολο να νιώσουμε ευτυχισμένοι; Σε αυτό το υπέροχο βιβλίο (το διάβασα εν μέσω καραντίνας και θα το ξαναδιαβάσω ευχάριστα), ο γιατρός-ψυχοθεραπευτής Χόρχε Μπουκάι σε παίρνει από το χέρι και σε βουτάει σταδιακά σε βαθιά νερά. Πόσο υψηλές προσδοκίες έχεις; Μήπως ταυτίζεις την ευτυχία με την επιτυχία; Με την ευχαρίστηση; Μάταια την ψάχνεις εκεί, γιατί δεν είναι τίποτε από αυτά. Μερικά από τα αποσπάσματα που κράτησα: «Ζω στ΄αλήθεια σημαίνει επακριβώς ότι αφήνω πίσω όλες τις ταυτότητες που δημιούργησα για τους άλλους. Εγκαταλείπω το ρόλο που επινόησα για να μπω σε μια συγκεκριμένη κοινωνία». Ακόμα: «Η ευγνωμοσύνη προς τη ζωή είναι ένα από τα μυστικά της ευτυχίας και ό,τι υπονομεύει αυτή την ευγνωμοσύνη παρεμποδίζει τη δυνατότητα να είμαστε ευτυχισμένοι». Και: «Αν μειώσω τις προσδοκίες μου, ακόμα κι αν δεν βελτιωθεί η πραγματικότητα, η δυστυχία θα εξαφανιστεί». Το βιβλίο δεν έχει αφηρημένες θεωρίες, μας εκπαιδεύει σε νέα μονοπάτια σκέψης. Το σίγουρο είναι πως κανένας δεν θα μας δείξει το δρόμο προς την ευτυχία. Οι δρόμοι, εξάλλου, είναι πολλοί και όπως διευκρινίζει ο Μπουκάι σημασία έχει η ίδια η διαδρομή.
El año pasado empecé a leer los cuatro caminos, Las hojas de ruta de Jorge Bucay siendo el camino de la Felicidad, el último camino a recorrer. Cuando empecé a leer estos libros estaba extraviada totalmente, sabía que la depresión se había apoderado de mi durante esta pandemia. Recién egresada, sin dinero, sin trabajo, ni ahorros, ni oportunidades, realmente el futuro se veía lúgubre y no era la única, muchos estaban en mi posición o aún peor, con deudas o hijos.
No, leer estos libros no te traerá mágicamente la respuesta a todos tus problemas ni te dirá qué hacer, o como solucionar tu vida. Lo que sí hará, será abrirnos posibilidades, y poner las cosas en perspectiva.
Estos libros explican los cuatro aspectos que tenemos que tener en cuenta en la vida para llegar a ser realmente feliz y finalmente, encontrar un camino... un propósito. El de ser feliz.
Recomiendo ampliamente este libro en especial, porque deja caer todo en nuestras manos, al final del día, las decisiones que tomamos son las correctas no importa el resultado.
No soy fan de Bucay pero siguiendo la recomendación de una persona, me lo compré a ver que tal. Me ha hecho pensar en cosas que nunca tengo tiempo ni ganas de pensar. Interesante. Creo que estoy en el buen camino.
Und das dritte Wort ist fast immer «mehr». (S. 85)
Ist es nicht spannend, wie der Mensch tickt? Und was braucht es eigentlich für das Glück? Kann man stetiges Glücklichsein überhaupt erreichen? Diesen und anderen Fragen widmet sich der Psychologe Jorge Bucay in diesem Buch und bringt dabei immer wieder interessante Beispiele.
Dabei führt mir das Buch wieder vor Augen, dass Glück nur ein Momentum ist. Ein vorübergehender Zustand. Oft geht es nicht um das Ziel, sondern vielmehr um den Weg dorthin. Wenn mein Glück davon abhängt, ob ich mein Ziel erreiche, bin ich darauf angewiesen, dort anzukommen. Geht es hingegen darum, die richtige Richtung zu finden, muss ich mich einfach nur auf den Weg machen, und zwar auf den richtigen Weg.
Glück bedeutet auch, die schönen Momente zu genießen und die schlechten gelassen hinzunehmen. Dinge geschehen zu lassen. Zu akzeptieren, dass die Dinge sind, wie sie sind. Wenn ich mit den Dingen hadere, kann ich sie nicht akzeptieren.
Aber es geht nicht nur darum, die schönen Momente zu genießen, man muss auch wissen, wofür man lebt, denn der Sinn des Lebens und das Glück hängen eng zusammen. Wenn man weiss, wozu man lebt, kommt der zweite, vielleicht sogar schwierigere Teil des Ganzen. Man muss bereit sein, sein Leben für das zu geben, was einem am wichtigsten ist, ganz gleich, was es ist. Dabei bedeutet das nicht, dafür sterben zu wollen, sondern genau das Gegenteil: dafür leben zu wollen.
Ahora este libro es mi favorito entre los que he leído aquí en Madrid. Publicado en el año 2002, El camino de la felicidad del psicólogo Jorge Bucay es como una carta íntima al lector que se trata de un enfoque holistico de como podemos encarar los obstáculos hacia la felicidad a través de nuestras vidas. Mi única queja es que a veces Bucay habló en círculos y sus pensamientos (y cuentos cortos) se volvían triviales. El podría cortar cincuenta páginas del libro sin perder sus puntos centrales.
Las siguientes expresiones del Bucay fueron las más impactantes a mi.
“La capacidad para cambiar la perspectiva es, sin duda, una de las herramientas más efectivas a nuestra disposición” “El mundo occidente cree que la vida es corta” (los Estados Unidos, eh?) “Ver a los demás con ternura nos permite relajarnos, confiar, sentirnos a gusto y ser más felices” “La expectativa tiene que ver con el resultado, no con el camino” “No te compares: así evitarás que tu felicidad depende de otros” (mi favorito entre favoritos) “No hay mal que por bien no venga” (más o menos “Every cloud has a silver lining”) “Los momentos más infelices pueden transformarse en buenas señales para detectar todo lo que ya no tiene sentido para mi o quizás nunca lo tuvo” (Blue Cross?!)
Necesito más libros sobre la autoestima porque me ofrecerían una mezcla de dos cosas que ocupen mi mente casi cada día: Español y Superación personal.
"El Camino marca una dirección. Y una dirección es mucho más que un resultado."
Este libro habla en parte de la búsqueda del sentido de la vida. Ser felices, depende, en gran medida de nosotros mismos.
Entre anécdotas, cuentos e historias, como ya es costumbre de Bucay, se desprenden reflexiones fundamentales sobre la búsqueda de la felicidad. Ser feliz no es vivir divirtiéndose todas las horas del día, si no, vivir tranquilo, en paz y con la serenidad y la certeza de saber que el camino que estás siguiendo es el correcto y entender que cada prueba, cada conflicto o reto que se presente en nuestra vida nos brinda la oportunidad de aprender y de superarnos para así avanzar y estar un paso más cerca de la felicidad.
És un llibre fàcil de llegir. Diria que és un llibre com els apunts de l'antic professor, un recull d'idees d'afrontar la vida d'altre llibre i autors, plasmats i resumits en un llibre de 200 pàgines. Potser no és llibre espiritual o d'autoajuda més intrínsec i científic del món, però per endinsar-te en el camí de l'ara i de la psyche humana pot ser un llibre de benvinguda.
En el meu cas, m'agrada llegir llibres no tan densos, que em permeten descansar entre lectura i lectura i també em permeten revisar conceptes antics que potser ja he llegit o escoltat, però d'una altra manera, més oberts al públic..
Ο πρώτος «δρόμος» του Μπουκάι που διαβάζω και μπορώ να πω πως δεν περίμενα τίποτα λιγότερο. Καλογραμμένο και κατανοητό για όλους, μιλάει με πολλές αλήθειες και πραγματικά σε κάνει να σκέφτεσαι. Ο λόγος που του δίνω 4 αστέρια είναι διότι σε κάποια σημεία μπερδεύει και τους άλλους «δρόμους» ή στην αρχή του βιβλίου αναφέρει εισαγωγικά τα προηγούμενα βιβλία (για αρκετές σελίδες). Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο και θα προτιμούσα να αναφέρεται εξολοκλήρου στην ευτυχία. Θα κλείσω με μια σημαντική φράση πως «Η ευτυχία δεν είναι υποχρέωση, είναι δικαίωμα όλων».
"La única persona en el universo que va a estar contigo hasta el último día...sos vos mismo". Jorge Bucay en este libro me ha hecho aprender que el camino hacia el bienestar propio está en nuestras manos, que debemos de pararnos un poco y pensar en el rumbo al que queremos dirigirnos. Creo que es un libro que he leído en un momento de mi vida en el cual me ha dado muchas respuestas. Siento que si alguien algún día se siente un poco perdido, puede recurrir a leerlo, porque será como su mejor amigo.
This is a trashy self-help book disguised as some profound spiritualist guide. In fact, I refuse to believe the author is so dumb as to write what he has, which can only lead to the conclusion this is a not so elaborate scam to make money and nothing more.
The cheesy and straight out of a marketing meeting title suggests so. The innumerable references to anyone from Dalai Lama to Mother Theresa (!) also suggest so. A big percentage of this short “book” is actually not even written by the author himself.
Among this mish-mash of faux wisdom, however, the author manages to (among many things) whitewash Christian missionaries in South America because they were “happy” in their “mission,” and characterize this mission as essentially not different to Che Guevara’s!
He also asks us to empathize with him for sacrificing some of his holiday in Mexico to present one of his books, the overall (?) message being a rehash of Christian and other religious “turn the other cheek” and “accept yourself” mumble- jumble.
Regardless of the above, this “work” or “book” does not come close to deserving even these titles as such. It reads more like the diary of a school-girl (or boy) with barely any coherence, granting us here and there dubious morsels of profundity and bed-time stories.
This book was a gift somebody gave me many years ago, and I decided to read it today due to my OCD-like obsession with not leaving any book on my shelves unread. I had to finish it rapidly because I couldn’t bear the thought of having to pick it up again tomorrow.
I must agree with my esteemed colleague, though. There are roads (or paths) to happiness. Mine, however, doesn’t take so much writing to explain. It’s the hope I won’t have to read any of his babble ever again.
Es un buen libro, pero no muestra muchas ideas originales. Aun así lo que dice el libro está bien, supongo que más que insitar la reflexión el libro apunta a un publico que necesita respuestas y ayuda psicológica. El autor escribe de una forma en la que conecta muy bien con los lectores con un dialecto simple y nunca faltan los cuentos bobos para explicar un punto. Eso es algo muy original del autor.
Llegar a terminar este libro es la corona de un camino hermoso al leer la Hoja de Ruta de Bucay. Pienso que se deben leer los primeros tres para llegar a este, que sin duda, finiquita un proceso hermoso de conocerse y de conocer lo que tenemos al rededor. Estos cuatro caminos, son imprescindibles para todo ser humano.
He leído solo dos de los caminos de Jorge Bucay, el Camino del duelo y luego el Camino de la Felicidad. Quizá no fue en el correcto y leeré los que me faltan, pero si alguien solo pudiese leer uno, recomendaría este. Me encanta su manera se escribir, pero sobre todo de ayudarnos a desear descubrirnos y reconocer que toma esfuerzo, pero vale la pena.
Vaya que me gusto este libro, no había tenido anteriormente la intención de leer a este autor y vaya que me ha sorprendido, me gusto de principio a fin y concuerdo con el sobre el tema difícil de la felicidad
En ciertos aspectos me ha parecido un poco "anticuado" aunque en algunos otros muy básicos, me ha resonado y me ha parecido un buen recordatorio. No me ha parecido nada súper nuevo. Le daría 2,5 estrellas.
He tomado varías notas de algunas páginas, pero no es un libro que me haya emocionado o me haya dejado “con el ojo cuadrado”. Siento que va de un tema a otro y aunque parece tener una secuencia, no logré una sincronía.
De todos los caminos el primero de la auto dependencia y este de la felicidad son los que sentí que más necesitaba, para ser de los primeros libros de este género que leo me gustaron mucho así que si los recomiendo
Disfruté mucho la lectura y aprendí , tomé muchas notas y me gustaría volverlo a leer porque siento que tiene mucha información y es de esos libros pero puedes leer mil veces y entender cosas diferentes. Una gran joya