De jonge schrijver Mattias Wilderberg heeft twee succesvolle romans geschreven maar nu is het vat leeg. Hij gaat op zoek naar het verloren manuscript dat zijn excentrieke grootvader ooit voor hem heeft geschreven, in de hoop daardoor inspiratie te kunnen vinden. Hij raakt overgeleverd aan de louche tussenpersoon Gabor, die hem op allerlei dwaalsporen leidt.
Ondertussen krijgt hij fanmail van een meisje dat Elin heet en verliest hij zich steeds vaker in het beantwoorden daarvan. De briefwisseling met Elin en de zoektocht naar het manuscript voeren hem terug naar zijn jeugd. En naar de periode voor hij geboren werd, die hij alleen uit verhalen kent. Hoe zijn ouders, Anna en Jonas, verliefd op elkaar werden en samen een paar idyllische weken beleefden in de kleine studentenkamer van Jonas. Tot Anna Jonas plotseling verliet en terugkeerde naar haar vader. Wat is er misgegaan? Steeds weer duikt zijn grootvader op die als een poppenspeler alle draden in handen lijkt te hebben gehad – en nog steeds lijkt te hebben.
Arjen Lubach (1979) debuteerde in 2006 met de roman Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend, in 2008 gevolgd door het eveneens geprezen Bastaardsuiker. Zijn derde roman, Magnus, werd bekroond met de publieksprijs van de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs.
In 2013 verscheen IV, dat genomineerd werd voor De Gouden Strop 2013 en de Crimezone Debuutprijs won. In 2014 verscheen de midprice-editie, waar Lubach een nieuw einde voor schreef. Hij zei hierover: 'Ik heb geen spijt van het oude einde. Maar het nieuwe einde heeft meer te maken met de huidige situatie in de wereld en de wereld van het boek.'
Sinds 2014 presenteert hij de razend populaire en alom geprezen satirische show Zondag met Lubach.
Twee jaar geleden was "Magnus" van Arjen Lubach één van de literaire ontdekkingen van het jaar voor mij. Een boek over een intense zoektocht, dat zich dan ook nog eens grotendeels in Stockholm afspeelde en met subliem uitgewerkte personages…. het viel zeer in de smaak. Toen ik dus onlangs van diezelfde auteur "Bastaardsuiker" in de rekken lag liggen, moest ik geen twee keer nadenken: lezen, die handel.
Net als "Magnus" is "Bastaardsuiker" een boek met als hoofdthema een zoektocht. Deze keer betreft het de zoektocht van auteur Mattias - met 2 t's en zonder h - naar zijn roots. Geconfronteerd met een writer's block hoopt hij in het manuscript van zijn grootvader (dat hij dus nog moet vinden) inspiratie te vinden voor een nieuw boek. Gaandeweg komen we meer te weten over Mattias, zijn mama Anna, zijn papa Jonas, de man die hij feitelijk zijn papa noemt en zijn grootvader. Ondertussen wordt Mattias aan het lijntje gehouden door een handelaar die beweert het manuscript in handen te hebben en wordt hij belaagd door fanbrieven van een zekere Elin, met wie hij een hele correspondentie begint.
Het personage van Mattias is heel evenwichtig uitgewerkt en je voelt zijn nieuwsgierigheid en zijn ongeduld, tevens de ongerustheid en de vraagtekens van de pagina's spatten. "Voor sommige mensen duurt de eeuwigheid even. Niet voor mensen die wachten, zoeken of hopen" (p. 87).
Het boek is op zo'n manier opgebouwd dat je telkens je je een beeld hebt gevormd over een persoon of het verleden, je toch weer verrast wordt, om na het laatste hoofdstuk gewoon met open mond te blijven zitten en te wensen dat er nog enkele hoofdstukken extra waren. "Nu alles weer klopt kunnen we door….. Tenzij anders aangegeven: altijd rechtdoor" (p. 192).
De titel is bijzonder emotioneel gekozen, al kan ik daar niets over zeggen zonder iets te verklappen over het plot.
Lubach verrast alweer. Het duurt even voor je in het verhaal komt, voor je alle puzzelstukjes bij elkaar legt, maar het is de literaire inspanning meer dan waard!
Ik moet zeggen dat het me even wat tijd heeft gekost voor ik echt in Bastaardsuiker zat. Het verhaal boeide me eigenlijk niet zo en ik vergeleek het al snel met Magnus, een boek van Arjen Lubach dat ik eerder las, en dat vond ik stiekem een stuk beter. Maar naar verloop van tijd begon het allemaal vorm te krijgen en was het einde toch wel satisfying. Niet genoeg voor meer dan 2,5 ster in totaal, maar ik begin Lubach wel meer en meer te waarderen als auteur.
Snapte er meestal in eerst instantie niets van en dat was tof. Ieder boek van Arjen Lubach geeft me een prettig melancholisch gevoel door de rake zinnen en beschrijvingen.
‘Ik miste Emma. Ik miste haar zo erg dat ik naar haar huis wilde rennen, haar onder de dekens wilde trekken, zo hard en zo lang vasthouden dat onze huid vergroeide, botten tot één bot werden en onze organen afwisselend elkaars functies konden overnemen, zodat we voor de ander konden leven en om de beurt dood mochten zijn.’
Wat een prachtig boek. Eerste keer dat ik een boek van Lubach lees. Het verhaal bestaat uit sentimentele jeugdverhalen en neemt je mee op reis door de jeugd van de hoofdpersoon. Het boek is verrassend en leest als een trein. Ik kon het boek niet wegleggen. Zo fijn en toegankelijk geschreven. Heerlijk! Aanrader om te lezen.
Totaal verrast om Lubach als schrijver aan te treffen, heb ik dit boekje meegenomen uit de bib. Zo’n boek waaraan je begint en dat niet écht goed is, maar net goed genoeg om het uit te willen lezen. Interessante verhaalstructuur, af en toe heel fijn geschreven maar uiteindelijk inhoudelijk nogal mager.
Soms weet ik niet zo goed wat te lezen, in verband met mijn stemming. Dit was precies goed. Het verhaal is niet te snel en niet te traag, niet te vrolijk, maar ook niet te somber (al zijn de verhaallijnen best wat zwaar), niet te kort en niet te lang. Fijn 'tussendoortje', wat ik zeker niet denigrerend bedoel, ik vind dat juist heel knap. Het is het eerste boek dat ik van Lubach heb gelezen, maar ik ben nu heel benieuwd geworden naar de rest van zijn boeken. Tijdens het lezen had ik wel af en toe moeite om Arjen Lubach - de televisiepresentator - los te koppelen. Het verhaal heeft een verrassend onderwerp, is vlot geschreven met hier en daar mooie, doordachte vergelijkingen en diepgaande zinnen waar je nog even over nadenkt. Ondanks dat ik niet compleet opgezogen werd door het verhaal (wat je soms weleens hebt, dat je alles om je heen vergeet) wilde ik toch steeds weer weten wat er zou komen. Ik hou ervan als ik aan het begin van een boek totaal geen idee heb wat me te wachten staat (ik lees dan ook zo min mogelijk over een boek van tevoren) en hier heeft het verhaal me echt verrast met al zijn personages en wendingen. Absoluut een aanrader!
Eigenlijk 3,5... Heb het boek graag gelezen, het las heel vlot. Tweede boek (na Magnus) dat ik van Lubach las. Allebei boeken over zoeken en vinden, in beide boeken ook ontreddering omwille van het niet weten waarom een relatie nu juist eindigde, vreemde wendingen in beide verhalen, soms ook wat ongeloofwaardig. Maar toch sleepten de personages me mee. Magnus is nog heel lang blijven hangen, ik denk dat dit sneller zal wegebben. Maar zeker een aanrader!
Ik vond het boek heel lang heel mooi. De verschillende verhaallijnen liepen door en langs elkaar als een soort spinnenweb. Het einde kwam voor mij heel plots en voelde een beetje afgeraffeld. Zonde, want het begon zo fijn.
Net zoals de andere boeken van Arjen Lubach is dit ook weer een hele goede. Een heerlijk geheimzinnig boek waardoor je niet wilt/kunt stoppen met lezen.
4.5 stars. This is actually the very first Dutch book that I loved! I didn't even know that Arjen Lubach wrote books, but this book was amazing. It was a very interesting book.
Duurde even voor het me interesseerde maar hij schrijft soms zulke mooie en verrassende zinnen dat ik door bleef lezen, langzaam kreeg het meer vorm. Uiteindelijk zit er een goede twist in het verhaal!
(9-3-2016) Ik weet niet waar het aan ligt, dat ik dit boek toch minder vind. Misschien door het gegeven, dat ik twee boeken van Arjen Lubach achter elkaar lees en ze allebei wel dezelfde ingrediënten hebben. Misschien omdat de reis in dit boek van kortere duur was en het mysterie al sneller werd ontrafeld. Ik ben wel blij dat ik nu weet waar bastaardsuiker voor staat. Want ook al klinkt het zo simpel, de betekenis is zoveel mooier dan alleen simpel. (19-1-2024) Bijna acht jaar later en ik had geen enkel benul meer van de clou van het verhaal. Desondanks kon ik het beter waarderen dan bijna acht jaar geleden het geval was.
- Erger dan vergeten worden is onthouden worden als iemand waarvan je last kon hebben. - Veel mensen streven ernaar om uniek te zijn. En als ze dan volledig uniek zijn na jaren ploeteren willen ze het liefst weer begrepen worden. - Voor sommige mensen duurt de eeuwigheid even. Niet voor mensen die wachten, zoeken of hopen.
Goed geschreven, mooi verteld... Een paar weken geleden had ik een boek van Thomas Verbogt vergeleken met het werk van mijn lievelingsauteur, Richard Brautigan, wel, Arjen Lubach mag ook in het rijtje plaatsnemen. De manier waarop de schrijver een eenvoudig gegeven, hoe volwassenen beslissingen nemen in de plaats van anderen, in casu een kind, hoe leegtes gelaten worden, hoe leugens of wat verzwegen wordt het leven van anderen bepaalt, dat alles stemt tot nadenken en gelatenheid. Arjen Lubach had wel gebruik kunnen maken van werkwoordtijden (tegenwoordige, verleden) om de verschillende tijdspannen beter tot hun recht te laten komen.
It's a slow starter but once I got into it I read in long bursts, very interested in finding out how the story would unfold. Unfortunately the ending is a bit disappointing, kind of like Lubach's first book 'Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend' but in a different way. Both books share a somewhat similar writing style which I enjoyed. It certainly has a charm and there are some very sweet and sincere moments in this book, perhaps even more so than in his last book. I would rate this book a solid 3/5 stars and would say I liked his previous book a bit more overall.
Mooiste boek dat ik deze zomer gelezen heb. Het was niet het boek waarvan ik tranen in mijn ogen kreeg, ook niet het boek dat me de zin van het leven deed beseffen, maar het boek waar ik de hele dag aan dacht omdat ik verder wilde lezen. Het boek waaruit ik de hele tijd zinnetjes wilde voorlezen aan andere mensen en het boek waarvan ik het ontzettend jammer vond dat het uit was.
Mooi, simpel verhaal. Fijne personages. En heel erg leuk geschreven.
Bastaardsuiker is mijn eerste kennismaking met Arjen als schrijver. Hoewel de plot voor mij wat oppervlakkig blijft, beschikt Arjen over een soepele doorlees schrijfstijl, die het boek alleszins de moeite waard maken, voorzien van humor en heldere verbeelding. Het past een beetje in de hoek Oek de Jong of Tommy Wierenga. Op naar een volgende Lubach.
Tijdens de korte periode dat het bloesem sneeuwt in Amsterdam, gaat Mattias, de schrijver met een writersblock, zoeken naar zijn familiegeschiedenis. Door de wisselingen in tijd (stukjes over zijn ouders/ de jonge Mattias) blijft het verhaal 'spannend' genoeg om door te lezen. De stijl van Lubach is ook in dit boek weer fraai.
Nog nooit iets gelezen van deze schrijver. Aangenaam verrast! Goede, prettig leesbare stijl. Niet voorspelbaar. Het eind zag ik niet aankomen. De titel "bastaardsuiker" is goed gekozen. Een mooie manier om een moeilijke vraag te ontwijken, hoewel ik er zelf voor gekozen zou hebben degene die dit woord gebruikt tegen een kind even subtiel op zijn bek te slaan.
Eerlijk is eerlijk, ik wist niet dat Arjen Lubach ook schreef. Aan het begin was ik een beetje sceptisch, maar ik ben verrast!
Bastaardsuiker is een mooi boek waarin meerdere verhaallijnen samen komen. Het is duidelijk geschreven en leest gemakkelijk, zonder diepgang te verliezen. Eenmaal begonnen, wil je meteen het einde weten. Eenmaal op 't einde heb ik natuurlijk een traantje gelaten.
Mijn eerste kennismaking met de schrijver Arjen Lubach. En het smaakt naar meer. Bastaard suiker is goed geschreven en geeft het beeld weer van een jongeman die wanhopig via zijn verleden op zoek is Nasr wie hij werkelijk is.
Heel interessant en op een subtiele manier spannend boek. Ik vond niet alle personages en gebeurtenissen evengoed uitgewerkt. De plottwist vond ik daarentegen wel heel goed.