تو این کتاب منتقد از کشف لایه های فیلم های عباس کیارستمی عاجز مونده و به بیراهه رفته. نتیجه این دید غیر علمی، نگاه سطحی و دست و پا زدن در ساحل دنیای کیارستمیه. منتقد کیارستمی رو یک فیلم ساز شلخته و بدون خط فکری معرفی می کنه. سه گانه کوکر رو " امید سطحی" می دونه، کلوزاپ رو سانتی مانتالیسم و طعم گیلاس رو پوچ. این کتاب رو به دلیل دیدگاه غیرعلمی و سطحیش پیشنهاد نمی کنم.