Jump to ratings and reviews
Rate this book

Motel Günlükleri

Rate this book
“Bütün gün kamera arabasının arkasında motosiklet sürdü. Aradaki uzaklığı hep aynı tutmaya çalışıyordu. Kameranın odağının dışına çıkmıyordu hiç. İnanılmaz yüksekliklerden inen, ufka bıçak gibi saplanan geniş ışın kuşakları vardı, İtalyanların dinsel tablolarındaki gibi. Yaptığı işe kafasını vermeye çalışıyordu. Çekilen bu sahne neyle ilgiliydi acaba? Filmin hangi bölümüydü. Onu öldürmeye mi gidiyordu motosikletle? Yani Baş Oyuncuyu? Filmdeki kişiyi? Kadını?”

Modern Amerikan edebiyatının en önemli isimlerinden, Vahşi Batı, Aç Sınıfın Lâneti gibi klasikleşmiş oyunların yazarı, öykücü, oyuncu, yönetmen Sam Shepard’ın en önemli eserlerinden biri olan Motel Günlükleri, kısa öyküler, notlar, şiirler, günlük parçaları ve fotoğraflardan oluşan ayrıksı yapısıyla sıradışı bir kitap.

Shepard’ın Illinois’daki doğumunu, Güney Kaliforniya’nın kırsal bölgelerinde geçen çocukluğunu, çiftçi, garson, rock müzisyeni, tiyatrocu, film oyuncusu olarak yaşamın derinliklerine yaptığı yolculukları, anı parçacıklarını yaşamöyküsel tefekkürle birleştirerek dile getirdiği; çocukluk keşiflerine, filmler ve arabalarla geçen gençliğine, Amerikan yaşamına, derin Batı’ya ilişkin çarpıcı, keskin imgeler, hayaller ve fanteziler sunduğu, geçmişle şimdiki zaman arasında gidip gelen anlatı, bu niteliğiyle, yazarın tüm yapıtına da ışık tutuyor.

Sam Shepard’ın, kaleme aldığı senaryosuyla, 1984 Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye’yi kazandığı, Wim Wenders’in Paris-Texas filmine de kaynaklık eden Motel Günlükleri, hızlı, parçalı yapısıyla adeta hızlandırılmış bir film etkisi yaratıyor.

184 pages, Paperback

First published January 1, 1982

69 people are currently reading
2345 people want to read

About the author

Sam Shepard

225 books661 followers
Sam Shepard was an American artist who worked as an award-winning playwright, writer and actor. His many written works are known for being frank and often absurd, as well as for having an authentic sense of the style and sensibility of the gritty modern American west. He was an actor of the stage and motion pictures; a director of stage and film; author of several books of short stories, essays, and memoirs; and a musician.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
645 (38%)
4 stars
650 (38%)
3 stars
313 (18%)
2 stars
61 (3%)
1 star
11 (<1%)
Displaying 1 - 30 of 158 reviews
Profile Image for David Carrasco.
Author 1 book125 followers
October 10, 2025
La primera vez que viajé al oeste de los Estados Unidos tenía poco más de veinte años y dormía en habitaciones baratas. Me acuerdo de los cielos inmensos, pero también del silencio pegajoso, del café aguado, de no saber qué hacer con las manos. A veces pienso que la América de Shepard está hecha solo de eso: de gente que no sabe qué hacer con las manos.

Imagina un hombre que fuma apoyado en la barandilla de un motel. Detrás, una tele en blanco y negro parpadea sin sonido. Del otro lado de la pared, alguien llora. Nadie sabe quién. Nadie pregunta. Así empieza cualquier texto de Sam Shepard, aunque no esté escrito todavía. ¿Te ha pasado alguna vez que abres un libro y no sabes si estás leyendo una confesión, una resaca o el borrador sucio de una vida que alguien olvidó limpiar?

Pues eso. Crónicas de motel no es un libro, es una fuga. Sam Shepard no escribe, huye. De algo, de alguien, quizá de sí mismo. Pero nos arrastra con él, y ahí estamos nosotros, sentados en el asiento del copiloto, con el motor en marcha, cruzando moteles de una sola noche y recuerdos que se deshacen antes de llegar al siguiente Estado.

Y claro, este no es el típico libro que te da lo que esperas. No hay trama como tal, ni personajes con arcos dramáticos, ni una estructura convencional. Shepard escupe fragmentos. Prosa breve, a veces un párrafo, a veces dos líneas. Pequeñas postales del exilio interior de un tipo que no sabe si quiere volver a casa o incendiarla. Mezcla relatos, poemas en verso libre, escenas de guion y diarios de carretera. Y lo curioso es que funciona. Funciona precisamente porque no intenta funcionar. Hay algo profundamente honesto en esa dispersión. No hay artificio. Todo lo que hay es polvo, asfalto y silencios.

Y cuando se lanza al poema, la cosa se vuelve todavía más cruda. Unos poemas, por cierto, que son pura dinamita emocional. Sin el andamiaje de la prosa, Shepard se permite una intimidad brutal. Habla de la soledad, del deseo, de la infancia que se deshace como el humo. Y lo hace con una economía de palabras que corta, que hiere. No se recrea, no se justifica, simplemente deja caer las imágenes como si las hubiese anotado en el reverso de una servilleta en una noche en la que no pudo dormir. Y a veces, esa desnudez emocional pega más fuerte que cualquier relato bien construido.

El narrador —que a veces parece Shepard, a veces no— observa desde la distancia. No hay sentimentalismo, pero tampoco frialdad calculada. Es un tipo que ha visto demasiadas cosas y ya no tiene energía para adornarlas. A ratos parece Bukowski, si Bukowski hubiera aprendido a contenerse. A ratos recuerda a Raymond Carver, si Carver hubiera crecido en el desierto en vez de en suburbios grises. Hay una economía de lenguaje que no es minimalismo, es necesidad. Shepard escribe como si estuviera en una gasolinera a las tres de la madrugada, con las manos manchadas de grasa y una idea que se le escapa.

¿Y los personajes? Los personajes son figuras que entran y salen sin avisar. Una mujer que habla con su hijo como si no supiera si lo quiere o lo odia. Un conductor de camión que tiene miedo de dormir. Un actor que ya no se cree su propia vida. No son personajes redondos, ni siquiera están bien dibujados si uno piensa en términos clásicos. Pero son reales. Porque Shepard no los describe, los lanza. Los deja caer en mitad de una página como si fueran fragmentos de un espejo roto, y ahí estamos nosotros, intentando ver algo de nosotros mismos en ese reflejo.

Y en medio de ese caos de fragmentos y presencias breves, todo el libro rezuma soledad. Pero no una soledad literaria y elegante, sino esa soledad peluda, polvorienta, llena de moteles baratos, de amaneceres que no traen nada nuevo. El propio motel se convierte en símbolo de transitoriedad, de vidas detenidas entre salidas. Y es ahí, en ese no-lugar, donde Shepard encuentra su voz más auténtica. Los textos sobre la infancia y juventud tienen un tono melancólico casi táctil, como si los recuerdos tuvieran temperatura.

Hay ecos de Paris, Texas (el guion lo firmó él), pero aquí no hay un Wim Wenders que ponga música de Ry Cooder y planos poéticos al atardecer. Aquí todo es más seco, más crudo, más improvisado. Más desesperado. También percibirás una cercanía con Factotum, de Bukowski, pero con menos vómito y más silencio. Shepard escribe como si supiera que alguien lo está espiando, como si no pudiera decir demasiado alto lo que piensa. Y eso le da al libro un tono íntimo, a veces incómodo, a veces desgarrador.

Los temas son los de siempre cuando el talento es verdadero: la soledad, el desarraigo, el fracaso, el tiempo que se va sin dejar factura. Pero también está el cine, la carretera, la imposibilidad de pertenecer a ningún sitio. Hay una frase que se repite como un eco siniestro en varias formas: “Estoy aquí, pero no estoy”. Y uno entiende que Crónicas de motel es precisamente eso: una colección de no-lugares habitados por no-personas que buscan algo que no saben nombrar.

Y sí, uno podría decir que este libro es menor dentro de la obra de Shepard. Que es una rareza, una curiosidad. Pero eso sería como decir que un diario de Kafka no tiene valor porque no es El proceso o La metamorfosis. Lo que hay aquí es la esencia de un tipo que no necesita inventar personajes porque ya vivió suficientes vidas como para saber que la ficción más salvaje es la que no se escribe.

Lo que me fascina —y como aspirante a juntar letras me jode, también, lo admito— es que Shepard hace que parezca fácil. Como si cualquiera pudiera abrir una libreta y empezar a escupir recuerdos y acabar con un libro que te deja temblando. Pero no. Lo que hay aquí es un oído perfecto para el ritmo, una mirada feroz y una sensibilidad que no necesita gritar para hacer daño. La prosa es dura como una piedra en el zapato, pero a veces suelta una frase que te desmonta durante días. Como esa que dice: “Intento recordar lo que se siente al estar quieto.” Y te das cuenta de que eso es lo que más miedo le da a este libro: quedarse quieto.

Crónicas de motel no es una lectura difícil. Pero no te lo va a poner fácil. No quiere entretenerte, quiere acompañarte en silencio. Y para eso tienes que parar. Leer despacio. Releer. Escuchar el eco de tus propios recuerdos en los de otro. Si haces eso, si te rindes un poco, el libro te atrapa. No como una historia, sino como un lugar del que no quieres salir del todo.

Porque hay libros que te enseñan algo. Y luego están los que simplemente te hacen compañía cuando no sabes si sigues siendo tú. Shepard nunca quiso ser faro. Prefería ser el tipo que te pasa una linterna con la bombilla colgando y te dice: “Sigue por ahí, creo que hay salida.” Aunque él tampoco estuviera muy seguro.
Profile Image for Luís.
2,354 reviews1,326 followers
August 16, 2024
Motel Chronicles tells the story of the desert, the author's father, and the stolen Austin Healeys through whose windows people vomited. Everything that constitutes his person, his work, and the desert on the Santa Fe side is there, raw from the pen, ready to be devoured like death in ribs taken out of the BBQ, on the edge of nowhere. Shepard is a slow life, that of the grass growing in an abandoned tractor tire, a story overwhelmed by the illness of a friend and the silence of a father who is not very talkative. Sometimes, the words follow one another without us perceiving the poetry. Still, the goal is achieved because once the book is closed, we know better this America that Motel Chronicles tells the story of the desert, the author's father, and the stolen Austin Healeys through whose windows people vomited. Everything that constitutes his person, his work, and the desert on the Santa Fe side is there, raw from the pen, ready to be devoured like death in ribs taken out of the BBQ, on the edge of nowhere. Shepard is a slow life, that of the grass growing in an abandoned tractor tire, a story overwhelmed by the illness of a friend and the silence of a father who is not very talkative. Sometimes, the words follow one another without us perceiving the poetry. Still, the goal is achieved because once the book is closed, we know better this America that is hardly talked about, that of a Californian middle class from which sometimes emerges a raw and innovative talent.
Profile Image for Makis Dionis.
555 reviews155 followers
March 30, 2019
Τα μπλουζ των Μοτέλ μέσα από την λυρική πρόζα, ενός σπουδαίου αφηγητή , που ξέρει να κάνει το κενό ποίηση
Profile Image for Skyelis Tyler.
18 reviews19 followers
May 6, 2009
god damn! this writing is perfect, bittersweet, humble, exhilarating. shepard creates a world you will not quickly forget - the other reviews i read of motel chronicles on this site echo my sentiment: you'll recall your first time meeting this book like you would a good friend. great for dingy busrides or quiet fall evenings with a bottle of whiskey.
Profile Image for Greg.
396 reviews146 followers
May 23, 2017
Here's an example of why I love this book and give it five stars.

Sam Shepard, Motel Chronicles.
  'I remember trying to imitate Burt Lancaster's smile after I saw him and Gary Cooper in Vera Cruz. For days I practiced in the back yard. Weaving through the tomato plants. Sneering. Grinning that grin. Sliding my upper lip up over my teeth. After a few days of practice I tried it out on the girls at school. They didn't seem to notice. I broadened my interpretation until I started getting strange reactions from the other kids. They would look straight at my teeth and a fear would creep into their eyes. I'd forgotten how bad my teeth were. How one of the front ones was dead and brown and overlapped the broken one right next to it. I'd actually come to believe I was in possession of a full head of perfect pearly Burt Lancaster-type of teeth. I didn't want to scare anyone so I stopped grinning after that. I only did it in private. Pretty soon even that faded. I returned to my empty face.
4/25/81
Homestead Valley, Ca.'
Profile Image for Caterina.
101 reviews44 followers
August 7, 2019
Reading this while checking the several, probably unimportant, locales on Google Maps. "Exotic" places like Fredericksburg, Texas, Shiner, Texas, San Rafael, California, Cedar City, Utah and many more. Sam Shepard was there in 1979, 1980 or 1981, most of the times for filming, other times for no reason, he just happened to be there and gave words to his angst and his despair in this wonderful little book of thoughts and musings.
Profile Image for Corto Maltese.
99 reviews38 followers
August 14, 2021
Παραισθησιογόνες ποιητικές βινιέτες του αμερικανικού ονείρου.
Profile Image for M. Sarki.
Author 20 books237 followers
November 27, 2014
The story, and the longest in the collection, tells about the injury to the brain of his mother-in-law Scarlett, Johnny Dark's wife, and their family alliance for all chipping in, bringing her home after surgery, and helping to bring her back into the world. A wonderful story. And one of several well-worth reading in this collection.
Profile Image for Teresa.
1,492 reviews
May 5, 2020
A vida não está para desperdícios, muito menos de tempo com leituras que nem me dão prazer nem me ensinam, como é o caso desta miscelânea de crónicas e poemas.
Profile Image for sonechka.
47 reviews
March 5, 2011
¿Puedo enamorarme de un libro? Yo lo estoy de éste.
Es alucinante, quizá pueda influir lo obsesionada que estoy por los States y especialmente por el oeste americano pero pensándolo bien no, es un libro magnífico por sí mismo sin necesidad de que el lugar te fascine más o menos.

Este libro se compone, como adelanta la sinopsis de Anagrama, de trozos de vidas, sensaciones y anécdotas de personajes que nunca llegan a ser introducidos del todo. Se intuye por ejemplo que el padre que se menciona primero es el mismo que aparece en otro fragmento más tarde, pero Shepard no da más señas. Creo que es por eso que en conjunto se pueden extraer rasgos comunes de una profesión, de un tipo de vida, de una zona, de un espíritu americano. Moteles, rodeos, vaqueros, el desierto, sioux, los sombreros, los Chevy Impala, etc. A mí me ha dejado una sensación muy buena, como de placidez. Pese al penúltimo fragmento (aunque el último es un poema al que le veo mucha relación con el trozo del que hablo), que es más amargo.
Otra idea que me vino a la cabeza mientras leía uno de los "relatos" fue cierta similitud con Don DeLillo. No sé si es realmente posible pero por un momento las obsesiones y preocupaciones del personaje me transportaron a las historias de DeLillo.

Los poemas son curiosos. Mientras los fragmentos y relatos son más claros (representan una realidad, puedes ver una imagen proyectada), los poemas sí caben a interpretaciones.

No puedo transcribir aquí todos mis fragmentos favoritos, pero hay muchos. Especialmente los que habla de un padre (¿el de Shepard?) que a mí me resulta entrañable y que es un viejo solitario que trabaja en el campo pero que vive embelesado por el cielo: "A mí me parecía muy extraño que un hombre que amaba tanto el cielo pudiese amar también la tierra."
Profile Image for Comfortably.
127 reviews43 followers
December 31, 2019
You 'd be so nice to come home to! Στη μακρινή χώρα του ραδιοφώνου, στην αχανή γη, η μοναξιά των ανθρώπων που έγιναν ότι προσποιούνταν, σε έρημα δωμάτια ξενοδοχείων με αλκοόλ και τον Art Tatum, ω Αμέρικα!
"Αν βρισκόσουν ακόμα εδώ πέρα θα
Ορμούσα μέσα σου ξεσκίζοντας το φόβο θα
Τον άφηνα να κρέμεται πάνω σου
Μακριές λουρίδες"

Το Χρονικά των Μοτέλ είναι ένα βιβλίο μουσική!
Profile Image for Meagan.
Author 5 books93 followers
February 4, 2008
You know how some people talk about books as being their friends? This one always feels like a good buddy I haven't seen in years. Best memory: the first time I read it, sitting in the basement of the library at NCSA. Coming upstairs feeling like I'd been somewhere.
Profile Image for Javier Ventura.
190 reviews108 followers
August 30, 2025
Conjunto de fragmentos desordenados, véase microhistorias, recuerdos autobiográficos, ensoñaciones, poemas y hasta fotografías.
En general las descripciones son muy visuales y evocadoras de la América profunda, rural y deprimida o deprimente, en la que creció y vivió Sam Shepard.
Muy posmodernista el asunto, y muy poético a su manera. Pero en exceso desordenado y sin continuidad narrativa alguna.
No le he pillado el rollo. Lo reconozco.
2.5
Profile Image for George K..
2,748 reviews368 followers
January 2, 2017
Το 2015 διάβασα το "Διασχίζοντας τον παράδεισο", μια συλλογή με σαράντα σύντομα διηγήματα του συγγραφέα. Είχα μαγευτεί από την γλώσσα του, τις περιγραφές του, την μελαγχολική ατμόσφαιρα των ιστοριών του. Ε, το ίδιο έγινε και με το βιβλιαράκι που μόλις τελείωσα.

Έχουμε να κάνουμε μ'ένα βιβλίο που περιέχει σύντομα κείμενα, βινιέτες και ποιήματα, γραμμένα από το 1979 μέχρι και το 1982, σε διάφορα μέρη. Τα κείμενα έχουν να κάνουν με προσωπικά βιώματα του συγγραφέα από τα παιδικά του χρόνια, με διάφορες σκέψεις για την ζωή του και τον κόσμο γύρω του, ενώ περιγράφει τοπία και ανθρώπους που γνώρισε στις διάφορες περιπλανήσεις του. Φυσικά, τα κείμενα δεν έχουν κάποια πλοκή, δεν γράφτηκαν γι'αυτό τον λόγο. Το βιβλίο είναι σαν ένα ημερολόγιο σκέψεων ενός πολύ καλού και ιδιαίτερου ανθρώπου. Επίσης, δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη συνοχή, κάποια συγκεκριμένη χρονική σειρά. Γιατί, πολύ απλά, δεν έχει σημασία.

Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και μονοκοπανιά, μπορεί μια στο τόσο να ανατρέχετε σ'αυτό και να διαβάζετε και από μια "καταγραφή". Προσωπικά ένιωσα μια έντονη μελαγχολία διαβάζοντας το βιβλίο αυτό. Και μαγεία για την δύναμη της γλώσσας του. Στα ελληνικά κυκλοφορεί ένα ακόμα βιβλίο με ιστορίες του, με τον τίτλο "Το μεγάλο όνειρο του παραδείσου", το οποίο και έχω ήδη παραγγείλει. Θα ψάξω και περισσότερο, μπας και υπάρχει κάτι άλλο δικό του που να έχει μεταφραστεί και να μου έχει ξεφύγει.
Profile Image for Mick Parsons.
Author 13 books13 followers
July 25, 2013
Worth reading, just for his voice and choice of words. But it's a mistake to read this like you normally read a book. It's a sketchbook of words, an unpacking of images and memories that could be read in any order. It's vast the way the west is vast and compact like a man feels in the face of the big western sky.
Profile Image for Adriana Scarpin.
1,725 reviews
December 31, 2018
Antes de ler esse livro eu só conhecia o trabalho do Shepard como escritor como roteirista de cinema seja pro Altman, pro Antonioni, pro Wenders, pro Bob Dylan ou pra ele mesmo na direção, sempre descambando para obras-primas das telas, mas essas pílulas biográficas que encontramos aqui soam tão autênticas quanto os roteiros coesos e ao mesmo tempo existenciais que encontrei pelo caminho.
Profile Image for Molinos.
411 reviews718 followers
June 1, 2022
Es un ejemplar viejo que tenía dentro varios marcapáginas de librerias de Madrid de cuando los teléfonos no llevaban el 91 delante y una pegatina de Keeper El Escorial. ¿De quién sería? y, sobre todo, ¿Por qué se deshizo de este libro maravilloso?

Estas crónicas de Sam Sephard no se parecen a nada que haya leído. Sé que esto puede sonar, quizás, exagerado pero no lo es. Me ha gustado muchísimo, he doblado más esquinas de las que he dejado sin doblar y lo he colocado, tras leerlo, en la estantería de los libros que no quiero perder de vista. En este volumen hay relatos, hay poemas en prosa, hay observaciones, hay historias claramente autobiográficas y otras que sin ser tan claras, obviamente lo son, y hay fotografías de un jovencisimo Sephard en moteles, con coches, con camionetas, con su padre. Son historias áridas, ásperas como los desiertos y los espacios que atraviesa en coche mientras viaja de motel en motel, de película en película, de compromiso en compromiso, de aventura en aventura. Todo tiene ese poso de amargura que te da la consciencia, en un momento de tu vida, de que habrá días malos, habrá días tristes y duros y que esos días forman parte de tu vida tanto como los buenos. Sephard escribió todas estos retazos entre finales de los 70 y principios de los 80, en plena crisis de los 40 que es justo el momento en el que el eje que nos ancla a nuestra existencia y a como nos percibimos con respecto a los demás cambia y nos desequilibra. La vida empieza a dar vértigo y hay que atarse a algo, quizá él se ató a escribir.

He doblado muchas esquinas pero dejo esta que me retrata por completo.

«Siempre me pongo raro con el Veranillo. Ya lo he notado otras veces. Mi organismo entero se siente estafado. Justo cuando el cuerpo empezaba a enamorarse de las doradas hojas del chopo que caían planeando. Del olor de leña de madroño quemándose. El Veranillo desgarra de parte a parte el salvaje encanto del otoño. No tengo ganas de rondar por ahí quitándome hasta la camisa. Lo que quiero son gruesas capas de mantas canadienses y un buen fuego. Y perros. Y noches frías, frías. »
Corred a leer a Sephard.

Profile Image for Michael.
41 reviews1 follower
January 29, 2014
Beautiful, man, just beautiful. It is Shepard's elegant and clean prose the lift his sketches of life to great heights. It is something you can read and re-read in years to come with great pleasure.
Profile Image for Gianni.
385 reviews50 followers
August 22, 2021
"Strana notte. Niente sirene. Strada silenziosa. Neanche un alito di vento. Una notte buona per rubare benzina.
No, non ho voglia di avventure. Troppo freddo. La pelle si attacca all'acciaio con un clima del genere.
Oggi ero in maglietta. Ero o non ero in maglietta? Non era oggi? In realtà oggi a un certo punto ero senza maglietta.
Strano. Clima atomico. Un terremoto probabilmente. Probabilmente annuncia un terremoto.
Solo che i cani dovrebbero impazzire. Correre in cerchio. Vomitare. Segnali del genere.
Forse s'è rotto qualcosa all'Impianto. Quella roba del Nucleo. Fissione nucleare o qualcosa del genere. Fissione o fusione. Qualcosa del genere. Quando si libera. Una cosa è il contrario dell'altra. Ho dimenticato quale.
A questo punto l'avrebbero detto alla radio. Salvo che non ho la radio. L'avrebbero detto alla radio di qualcun altro. E qualcun altro mi avrebbe telefonato. Salvo che non ho il telefono. E comunque non conosco nessun altro.
Non cambia niente. Tanto vale non saperlo se proprio vuoi la verità. Tanto vale prenderla come viene. Senza scaldarsi tanto. Se mi dissolvo mi dissolvo. Punto e basta. Tanto vale dissolversi in pace.
Solo che dicono che non succede tutto in un colpo. Pare che sia lento. Una tortura. Una bastonata. Un respiro mortale.
Carini come pensieri! E dire che ero uscito soltanto per gettare la spazzatura."
Profile Image for Ruby Giles.
30 reviews1 follower
May 23, 2017
There is a certain lawlessness to Shepard's writing, a sense of being able to disappear into the night or the desert. The anonymity of a motel, the 80s frontiersman with a stolen car trying to pick up girls. Something that's been lost in new America, in the 00's. A sense of vagabonds and cheap cigarettes and wilderness, real American danger like coyotes and rattle snakes. Shepard's writing is atmospheric and immediately centers you in his world, in the past (a past that is not so long ago, but feels miles away and untouchable). This book is highways and dust, memories and small moments of violence. It adds to Shepard's ouvere, and would definitely recommend reading to get a greater understanding of films like Paris Texas, and plays like Superstitions. This book acts as a sort of journal of impressions and vignettes that forms the basis for his later body of work. An ode to desolation and melancholic empty highways and towns.
Profile Image for Andrés Cabrera.
447 reviews86 followers
September 22, 2015
De lejos, una gran recopilación de cuentos, extractos autobiográficos y poemas de carretera. El descanso, el hecho de detenerse y estar en un sitio, se convierte en una condena. El hombre necesita movimiento. Necesita conectarse con su lado más humano...penetrar en sí mismo. Los cuentos son el reflejo del monótono sur norteamericano; visto bajo la lupa de alguien que se examina a sí mismo en el proceso. Libro corto, entretenido, pero por encima de todo, muy vivo, demasiado vivo...tanto que asusta. Asusta de verse allí, en las palabras de otro.

Profile Image for raul.
33 reviews9 followers
March 3, 2011
I return to the Motel Chronicles from time to time for it's spare sad prose. It's not for everyone. The easy way to describe this slim book to people is: If you enjoyed the movie, Paris, Texas, you'll love the Motel Chronicles.
Profile Image for Meesh.
62 reviews50 followers
March 9, 2013
Classic Shepard- I loved so many of these short stories- he makes it all seem so easy (writing) (storytelling) the dust, the road, the musing... This one is definitely a keeper.
Profile Image for Kirby Rock.
563 reviews25 followers
March 2, 2018
After reading the description of this, I was expecting the typical "wandering white dude" book a la On the Road (barf), but this was just so lovely, and I was pleasantly surprised by how much I enjoyed it. It's a collection of autobiographical vignettes, essays, poems, and photos from the original hipster fox, Sam Shepard (see here) (MEOW). I'm sort of over this style of writing-- short, dry, choppy sentences and lots of fragments-- but the content was very evocative and clever, and there was at least one great turn of phrase on every page. The passages are very funny, very sad and dark, sometimes ultraviolent, sometimes all three at once (i.e. in one vignette, he writes about being paranoid that he's going to accidentally cut his own head off while using a chainsaw). There's also a genuine sweetness that shines through, especially in the way he writes about the women in his life. There are several extremely accurate descriptions of Hollywood and inauthentic scenesters. Lots of dreamy little blurbs written in the nowhere-land parts of California, including pre-Coachella Coachella. If this sounds appealing, this book takes like 90 minutes tops to read so you should definitely just go for it.
Profile Image for Alex Pler.
Author 8 books272 followers
November 20, 2018
"últimamente eres más difícil de atrapar / o es que me estoy volviendo viejo / últimamente eres más difícil de atrapar"

"Me volví hacia la extensión de tierras y me pregunté hasta dónde ir. Exactamente la misma pregunta que me hice antes, cuando nadaba en el océano. ¿A partir de qué lugar empieza a ser peligroso seguir alejándose? Y comprendí que uno se lo pregunta cuando empieza a creer que ha ido demasiado lejos."
69 reviews3 followers
March 19, 2021
Sam Shepard é ator e dramaturgo, e já escreveu cerca de 40 peças de teatro. Ganhou o Prémio Pulitzer pela escrita de 'Burried Child'.
Não o conhecia como autor, mas quando vi a referência ao seu papel de argumentista do 'Paris, Texas', de Wim Wenders, e à sua atividade como ator, rapidamente o identifiquei.

Li, na badana no próprio livro, que a sua obra é 'prosa rápida, despojada e concisa. O seu teatro tende para o delírio verbal e efeitos quase surreais'.

Não podia concordar mais. Este livro, que apresenta pensamentos, poemas, cartas, escritas entre os finais dos anos 1970 e inícios de 1980, com teor autobiográfico,tem frases curtas, concisas, quase telegráficas. Um 'tom' (se é que podemos intuir o tom do autor quando escreve) mais descritivo do que refletivo. Por vezes, seco, ríspido na sua abordagem às memórias que tem da mãe e da infância, situações nas filmagens e em quartos de motel, viagens de comboio, abandono.

No geral é um livro que causa desconforto, não conheço a vivência dos anos retratados, nem o Texas. Existem histórias e relatos desconfortáveis, e por outro lado, algumas frases que encantam, que nos deixam a pensar, e com um sorriso nos lábios.
Profile Image for Flor.
67 reviews12 followers
May 5, 2016
Este es un hermoso libro de historias cortas, algunas autobiográficas (que tranquilamente podrían ser parte de su diario íntimo) y otras no tanto situadas en el oeste Americano, muchas de ellas comparten personajes, pero hay que aguzar bien los sentidos para descubrir quién es quién.
Las historias están escritas de un modo simple, en un lenguaje claro y ágiles a la hora de leer. Cada escrito que contiene el libro es una imagen que el autor nos regala, son tan ricas en detalles que nos ayudan a crear toda una escena (casi cinematográfica) dentro de la cabeza.

Particularmente amo cuando una historia es capaz de brindarme esa imagen literariamente creada.

Por otro lado, mezclado entre cada cuento encontramos poemas, que van por otra linea diferente a la claridad expresiva de las historias, son un poco más prestados a la interpretación.

No sé que más puedo decir sobre el libro, simplemente me gustó muchísimo. Y disfrute mucho la forma de escribir del autor.

PD: Amé la última historia.
Profile Image for Carrie.
240 reviews5 followers
October 13, 2007
Read this one when you're looking for something different. Only one piece even reaches the length of a short story. The rest are little snippets of travel, the American west, life, and they're often quite powerful.
Profile Image for Alix.
249 reviews66 followers
November 16, 2015
This is the place to be, he thought. Right here. In the middle. Smack in the belly of California where he could eyeball both from a distance. He could live inside the intestines of this valley while he spied on the brain and the genitals.
Profile Image for Micol Benimeo.
350 reviews11 followers
July 20, 2022

Non è un libro che va letto tutto d’un fiato. Va lasciato in giro. Aprire una pagina e leggere un frammento. Sono tutti molto brevi, appunti di diario, poesie, immagini rubate su un treno o in un motel. Frammenti di infanzia, di vita adulta, tra Texas e California. Un unico tempo come è quello del ricordo. Sono i suoi ricordi o di qualcun altro? O è qualcosa che ha letto o visto in un film? Poco importa, la memoria e la scrittura ne fanno piccoli flash, immagini sfocate o troppo a fuoco, che si compongono in un collage di un America frammentata e oscura, ai margini e periferica. È l’America della strada e dei paesini, dei camionisti e della tv via cavo, del bestiame e della moquette. I frammenti si compongono e si scompongono, riaprite il libro e vi colpisce qualcosa che prima non avete notato. Tenetelo lì, in giro.
Displaying 1 - 30 of 158 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.