Waarom praten we zo raar? Zo vind je 'passie' tegenwoordig bij de bakker, hebben volwassen vrouwen het over hun 'vriendinnetje' en 'mannetje' en komen ze bij de politie 'ter plaatse' in plaats van dat ze ergens arriveren. Gek wordt een mens ervan! Gelukkig hebben we Japke-d. Bouma, die zich hier samen met ons hooglijk over verbaast en telkens weer de juiste vragen stelt. Want waarom eigenlijk al dat Engels? Hoezo zeggen we 'cashback' als we 'geld terug' bedoelen? Wat komt er voor taal uit de oven van Heel Holland Bakt ? Waarom klinken jeukwoorden als 'living' en 'master bedroom' op Funda ineens wel lekker? Op rake en uiterst geestige wijze neemt Japke-d. Bouma onze taal onder de loep, de grootste taalergernissen, maar ook de pareltjes. Een heerlijk stukje taalbeleving.
Columnist, redacteur NRC, auteur Gids én Survivalgids voor de Kantoorjungle, Koefnoen, kantooramazone. Doet verslag vanaf de NRC-burelen en doet presentaties.
In het boek staan leuke columns, die je eigenlijk afzonderlijk zou moeten lezen. Allemaal na elkaar is wat teveel van het goede. Mijn advies: lees deze columnbundel in stukjes, elke dag 1 of een paar columns. Dan komen ze het beste uit de verf.
De columns over rare teksten op boodschappen of theezakjes vond ik heerlijk herkenbaar. Het waren deze tijdloze columns die er voor mij uitsprongen. Helaas zaten er ook veel stukjes in die ‘over de datum’ waren, zoals alle columns over politiek. Toen ze gepubliceerd werden waren ze scherp, maar nu al lang niet meer relevant en dus saai om te lezen.
Mijn verwachtingen voor dit boek zorgen ervoor dat ik het op meerdere stukken saai vond. Zonde dat er twee bijna identieke columns over taal van weermannen in staat. Allebei leuke stukken, maar iets teveel van het goede omdat ze zoveel op elkaar lijken. Ik rekende op iets meer columns zoals die van Paulien Cornelisse, die mij jaren na verschijningsdatum nog laten gniffelen. Hier zitten zeker pareltjes tussen, maar helaas minder dan ik had verwacht.
Ja leuk. Beetje repetitief wel, dus ik kan je aanraden om telkens maar kleine stukjes te lezen. Ook omdat je de inhoud dan beter tot je door kan laten dringen, want heel vaak heeft Bouma een punt. Ze heeft een sterke mening en die schrijft ze onverbloemd op. Vaak ben ik het met haar eens, 'dit had ík kunnen schrijven' denk ik dan.
2,5 ⭐️ bij vlagen moest ik hard lachen, maar het is veel van hetzelfde. Ik denk dat ik de columns meer waardeer als ik ze op wekelijkse basis lees, dan wanneer ik een bundel lees. Desalniettemin een geinig boek!
"Laten we stoppen met 'Koningsdag'" is absoluut mijn favoriet, op de voet gevolgd door "Wijntje, theetje, zoetje, zuurtje" met als goede derde "De snackbar is een 'atelier' geworden"
Ik wilde 'Japke-d. for president!' schrijven, maar dat mag helemaal niet van Japke want wij moeten geen onnodig Engels bezigen zegt ze. Heeft ze natuurlijk helemaal gelijk in. Daarom houd ik het bij: Japke-d. is een heldin! In dit boek neemt ze ons mee in (stomme uitdrukking eigenlijk, laten we het houden op 'vertelt ze over') de zin maar vooral de onzin van ons hedendaagse taalgebruik.
Ik zou willen dat elke manager en politicus door boek leest om zichzelf daarna kapot te schamen en te beloven z'n leven te beteren. Gebeurt natuurlijk niet, maar een mens mag hopen.
Niet een boek om in een keer alles achter elkaar te lezen want dan wordt het een beetje herhalend. Af een toe een column is leuk. Soms hardop lachen van herkenning, vaak ook niet.
As someone for whom Dutch is my second language, I was a bit disappointed in this book. I didn't learn much new and I don't have a lot of patience when it comes to grammatical pedantry. People who get upset about split infinitives and the like seem to think that language is static, whereas it is demonstratively dynamic. Today's new usage is tomorrow's norm. In that sense, her repeated rants against English words being used in Dutch also ignores the way languages evolve. All the French and German words in modern Dutch also haven't destroyed it. Personally I find the mispronunciation and misuse of those words by Dutch speakers painful, but at least it means that on the frequent occasions I forget a Dutch word, no one turns a hair if I drop an English word into the sentence. What I have a lot more sympathy with is her objection to woolly, imprecise and incomprehensible language from civil servants (though her argument that police should be the exception is rather eccentric). Not only for second language readers like me, but also for the writers themselves, clear and accurate use of language should be required of all civil servants communicating to the public!
Als ik het boek had gekocht, dan had ik het achteraf zonde van mijn geld gevonden. Gelukkig heb ik het boek gratis via de VakantieBieb kunnen lezen.
Van columns verwacht ik dat ze een beetje grappig en soms ook sarcastisch zijn. Boumas stijl vind ik echter niet fijn om te lezen. Sommige grappen vind ik niet grappig, of zijn niet grappig, net wat je daarvan vind. Ook gaat de eerste columns over de hekel die ze heeft aan verkleinwoorden en gebruik ze vervolgens zelf ook verkleinwoorden, waarvan ik dan denk: wees consequent. Zo spreekt ze zichzelf vaker tegen. Ook kwam ik taalfouten tegen, terwijl het boek juist over taalweetjes gaat en ik vind dat je dan wel wat meer mag verwachten.
Misschien komt het omdat ik het op de meeste onderwerpen compleet oneens ben met de standpunten die worden gepresenteerd, maar zelfs wanneer ik het er mee eens ben is de schrijfstijl verschrikkelijk. Alles wat niet strookt met het beeld dat Bouma heeft wordt compleet afgebrand en de meeste stukjes worden dan ook afgesloten met het afkraken van mensen die bepaalde taal gebruiken. Het is dan leuker om boeken te lezen van Pauline Cornelissen die het waarde oordeel wat meer in het midden laat. 2 sterren voor de zeldzame parels tussen de grotendeels onzin.
Denk dat het best leuk, als je er niet te veel achter elkaar leest. Daarom heb ik het niet uitgelezen. Hij was maar een beperkte tijd te lezen via de vakantiebieb (wat ik trouwens echt niet prettig lezen vond, maar dat terzijde) en ik vond het nou ook weer niet leuk genoeg om het boek aan te schaffen!
De eerste hoofdstukken lezen nog fijn, maar na een tijdje heb je Japke’s truukje door en dan wordt het vermoeiend: in columns met steeds dezelfde opbouw vat ze twittercommentaren samen.