Jump to ratings and reviews
Rate this book

سخنی از بی‌سخنی: بررسی روایت‌های تحول شخصیت در تذکره الاولیای عطار

Rate this book
رویکرد ما در این پژوهش، رویکردی چندسویه است:
۱. بررسی روایت‌ها با توجه به نظریه‌های شناخته‌شدۀ اسطوره، رؤیا و قصه
۲. بررسی روایت‌ها با توجه به نظریه‌های ساختارهای مدرن روایت
۳. بررسی روایت‌ها با توجه به منطق حاکم بر متن. منطبق بودن برخی از روایت‌ها با همۀ نظریه‌هایی که از ساحت‌های متمایز از هم برای بررسی روایت‌های تحول شخصیت برگزیده‌ایم، بیان‌گر آن است که این روایت‌ها توانسته است در جایگاهی در میانۀ سنت‌های قصه‌پردازی کهن، سنت‌های داستان‌پردازی مدرن و سنت‌های روایت‌گری عرفانی قرار بگیرد.

444 pages, Unknown Binding

First published March 10, 2011

3 people want to read

About the author

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
1 (100%)
4 stars
0 (0%)
3 stars
0 (0%)
2 stars
0 (0%)
1 star
0 (0%)
Displaying 1 of 1 review
Profile Image for محمدتقی توکلی.
Author 2 books22 followers
March 30, 2019
این کتاب در هفت فصل نوشته شده است

فصل يكم: روايت تحول شخصيت و چرخه‌ي پي‌رفتي

فصل دوم: روايت‌ تحول شخصيت و نماد‌شناسي اسطوره‌شناختي

فصل سوم: تحول شخصيت و اثبات آن

فصل چهارم: روايت‌هاي تحول شخصيت و سازه‌هاي مشترك

فصل پنجم: تحول و نمو‌هاي ميان دو قطب تحولي

فصل ششم: واكنش و نقش آن در تحول شخصيت

فصل هفتم: روايت تحول شخصيت و نماد‌شناسي روان‌شناختي

Merged review:

در فصل نخست، خواهید دید روایت‌های تحول شخصیت از الگوی چرخة پی‌رفتی تعادل نخست به بی‌تعادلی و بی‌تعادلی به تعادل دوم، یا یکی از این دو پاره، پیروی‌ می‌کند. گاه روایتی چندین چرخة پشت‌ سر‌ هم دارد و گاه با روایتی رو‌‌به‌‌رو‌ هستیم که چرخه‌ای جایگزین جزئی از اجزای آن شده است. اما آنچه در این روایت‌ها با آن رو‌به‌رو ‌می‌شویم، و با چرخه‌ای که تزوتان تدوروف تعریف ‌می‌کند متفاوت است، گذر از تعادل به تعادل دیگر است که در روایت‌های تحول شخصیت نمونه‌های بسیار دارد.

در فصل دوم، خواهید‌ دید روایت تحول شخصیت همچون سرگذشت قهرمانی است که به یاری پیک بشارت به سفر اسطوره‌ای و رازآموزانه دعوت‌ می‌شود. پس از پذیرفتن دعوت، برکت ‌می‌یابد و به یاری این برکت، یاری‌دهندگان و برکت‌هایی که در ادامة سفر خواهد ‌یافت از آستان جهان ناشناخته و آزمون‌ها می‌گذرد تا خود جزئی از ناشناخته ‌شود.‌ آن‌گاه به یاری برکتی که از این سفر یافته است، به جهان دیدار باز‌می‌گردد و دیداریان را از آن برکتْ زندگانی دوباره می‌بخشد.‌ اما قهرمان روایت‌ گاه از بازگشت دوباره به جهان دیدار سر باز‌ می‌زند و در بهشتی که به آن راه‌ پیدا‌ کرده‌ است برای همیشه می‌ماند. در این میان، روایت تحول شخصیت با نماد‌پردازی‌های اسطوره‌شناسانه به شکل‌های مختلف پیش می‌رود و بررسی ما رشتة پیوستگی این نماد‌پردازی‌ها با روایت‌ها را نشان‌ خواهد ‌داد.

در فصل سوم، خواهید دید تلاش روایت برای گره‌زدن مخاطب با متن، گاه به تلاش روایت برای قانع ‌کردن مخاطب منجر‌ شده است. از همین روست که روایت گاه به ساختار‌های مدرن روایت‌گری نزدیک ‌می‌شود و میان اجزای آن روابط علّی به‌ وجود ‌می‌آید.

در فصل چهارم، خواهید دید‌ بسیاری از روایت‌ها سازه‌های مشترک با یکدیگر دارند. جزئیات برخی از روایت‌ها بی‌اندازه به ‌یکدیگر نزدیک است.

در فصل پنجم، خواهید ‌دید تحول شخصیت در این روایت‌ها به دلیل وجود راویِ مقتدر و دخالت‌های خدا‌گونة او با جهش همراه ‌شده است. اما در میان آن‌ها با روایت‌هایی رو‌‌به‌‌رو ‌می‌شویم که جزئیات بیشتری از تغییر‌های مرحله‌به‌مرحلة شخصیت را دارند. حتی در دو روایت هیچ‌گونه جهشی دیده‌ نمی‌شود.

در فصل ششم، خواهید ‌دید تحول‌یافتگی شخصیت نتیجة واکنش او به محرکی است که خود در نتیجة رو‌‌به‌‌رو ‌شدن شخصیت با تجربه‌ای نو است. در بیشتر روایت‌ها ایجاد رابطه‌‌ای موجب کسب این تجربه‌ می‌شود. در بسیاری از روایت‌ها این واکنش در پاسخ به کنش شخصیت واسطه ایجاد می‌شود. گاه به وجود آمدن خرق ‌عادتی که به شخصیت واسطه منسوب است، شدت تأثیر این کنش را بیشتر ‌می‌کند و شخصیت را به واکنش وا‌می‌دارد. وجود این جزئیات در روایت به مخاطب کمک‌ می‌کند تحول‌یافتگی شخصیت را بپذیرد.

در فصل هفتم، خواهید دید روایت‌های تحول شخصیت، آن‌گونه که در فصل دوم نیز دیدیم، روایت پیوستن قهرمانی از عالم حس به عالم غیب است. از این روی، در این روایت‌ها با شخصیتی رو‌‌به‌‌رو‌ هستیم که گاه به کمک شخصی دیگر یا با کمک نیرویی‌ از جهان غیب از آستان جهان غیب می‌گذرد و گاه با برکتی که از آن جهان به ‌دست ‌آورده است، دو‌باره به عالم شهادت باز‌می‌گردد. راهنمای این شخصیت در بیشتر روایت‌ها چهره‌ای است که پیر فرزانه را نمادین ‌می‌کند. از طرف دیگر، در بسیاری از روایت‌ها گذر شخصیت به جهان غیب به مدد ساحتی است که نقطة تلاقی این دو جهان (ماندالا) را نمادین‌ می‌کند.
Displaying 1 of 1 review

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.