What do you think?
Rate this book
Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα
Δομημένο σε πέντε ενότητες, "Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα" δίνει φωνή στους ανώνυμους κατατρεγμένους ήρωες.
Οι πρωταγωνιστές του, άνθρωποι καθημερινοί, γεμάτοι υψηλά ιδανικά, ανθρωπιά κι αγάπη, έρχονται αντιμέτωποι με τη βία, το μίσος και το έγκλημα. Η πορεία τους, μια αδιάκοπη θυσία στο βωμό του αγώνα για την ελευθερία των λαών.
Οι πρωταγωνιστές του, άνθρωποι καθημερινοί, γεμάτοι υψηλά ιδανικά, ανθρωπιά κι αγάπη, έρχονται αντιμέτωποι με τη βία, το μίσος και το έγκλημα. Η πορεία τους, μια αδιάκοπη θυσία στο βωμό του αγώνα για την ελευθερία των λαών.
470 pages, Paperback
First published January 1, 1963
6 people are currently reading
285 people want to read
About the author
Μενέλαος Λουντέμης
60 books216 followersΟ Μενέλαος Λουντέμης (αγγλικά: Menelaos Lountemis) ήταν Έλληνας λογοτέχνης που γεννήθηκε στο χωριό Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τάκης Βαλασιάδης, ενώ το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο το εμπνεύστηκε από τον ποταμό Λουδία της μετέπειτα πατρίδας του.
Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια». Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του «Τα πλοία δεν άραξαν» και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι το 1951. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο "Μενέλαου Λουντέμη" που το καθιέρωσε προς τιμήν του η Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών (της οποίας ήταν μέλος) και απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Προς τιμήν του, στο Βουκουρέστι δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (Λουντέμειο Μέγαρο). Σύμφωνα με το Βασίλη Βασιλικό, «θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον Νίκο Καζαντζάκη».
Στην κατοχή πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση στο πλευρό του ΕΑΜ και διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τον εμφύλιο συλλαμβάνεται για τα αριστερά του φρονήματα, δικάζεται για εσχάτη προδοσία και καταδικάζεται σε θάνατο - ποινή που δεν εκτελέστηκε ποτέ. Αντ' αυτού, εξορίζεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μακρόνησο και στον Άι Στράτη, μαζί με τον Θεοδωράκη, τον Ρίτσο, τον Κατράκη, τον Θέμο Κορνάρο και πολλούς άλλους.
Το 1958 δικάζεται εκ νέου για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και απαγορεύεται η κυκλοφορία των βιβλίων του. Μετά τη δίκη εκπατρίζεται στο Βουκουρέστι και το 1967 χάνει την ελληνική ιθαγένεια από τη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Το 1956 εξελέγη μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου της Ειρήνης. Στη Ρουμανία συνεχίζει το συγγραφικό του έργο, ως και λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Την περίοδο της αυτοεξορίας ο Λουντέμης πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια, φτάνοντας μέχρι την Κίνα και το Βιετνάμ. Το οδοιπορικό του αυτό το αποτύπωσε το 1966 στο βιβλίο του «Μπατ-Τάι». Το 1976 επανακτά την ελληνική του ιθαγένεια και επιστρέφει στην Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1977, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή και η σορός του εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα.
Μεταφράσεις και μελοποιήσεις των έργων του
Βιβλία του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, κυρίως στις ανατολικές χώρες, όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία κ.ά. Επίσης κάποια απ' αυτά μεταφράστηκαν στα κινεζικά και στα βιετναμέζικα. Στην Ευρώπη δημοσιεύθηκαν αρκετά αποσπάσματα από το έργο του, κυρίως σε καλλιτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Tο μυθιστόρημα του «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» έχει μεταφραστεί και στα γερμανικά.
Ο Μενέλαος Λουντέμης άφησε πίσω του πνευματική κληρονομιά περίπου σαράντα πέντε βιβλίων, που τον καθιστούν έναν από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς. Ο Λουντέμης ανήκει στους Έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Το έργο του καθίσταται ιδιότυπο λόγω του "ερασιτεχνικού" τρόπου γραφής του συγγραφέα, τον οποίον υπηρέτησε με πλήρη συνείδηση, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη. Αντίθετα, σκοπός του είναι η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Μαξίμ Γκόρκι, Κνουτ Χάμσουν). Χαρακτηρίζεται από τη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε και το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Ο Λουντέμης έχει την τάση να στρέφεται γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο - αφηγητή, που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και μας δίνει την προσωπική οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου.
Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια». Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του «Τα πλοία δεν άραξαν» και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι το 1951. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο "Μενέλαου Λουντέμη" που το καθιέρωσε προς τιμήν του η Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών (της οποίας ήταν μέλος) και απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Προς τιμήν του, στο Βουκουρέστι δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (Λουντέμειο Μέγαρο). Σύμφωνα με το Βασίλη Βασιλικό, «θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον Νίκο Καζαντζάκη».
Στην κατοχή πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση στο πλευρό του ΕΑΜ και διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τον εμφύλιο συλλαμβάνεται για τα αριστερά του φρονήματα, δικάζεται για εσχάτη προδοσία και καταδικάζεται σε θάνατο - ποινή που δεν εκτελέστηκε ποτέ. Αντ' αυτού, εξορίζεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μακρόνησο και στον Άι Στράτη, μαζί με τον Θεοδωράκη, τον Ρίτσο, τον Κατράκη, τον Θέμο Κορνάρο και πολλούς άλλους.
Το 1958 δικάζεται εκ νέου για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και απαγορεύεται η κυκλοφορία των βιβλίων του. Μετά τη δίκη εκπατρίζεται στο Βουκουρέστι και το 1967 χάνει την ελληνική ιθαγένεια από τη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Το 1956 εξελέγη μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου της Ειρήνης. Στη Ρουμανία συνεχίζει το συγγραφικό του έργο, ως και λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Την περίοδο της αυτοεξορίας ο Λουντέμης πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια, φτάνοντας μέχρι την Κίνα και το Βιετνάμ. Το οδοιπορικό του αυτό το αποτύπωσε το 1966 στο βιβλίο του «Μπατ-Τάι». Το 1976 επανακτά την ελληνική του ιθαγένεια και επιστρέφει στην Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1977, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή και η σορός του εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα.
Μεταφράσεις και μελοποιήσεις των έργων του
Βιβλία του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, κυρίως στις ανατολικές χώρες, όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία κ.ά. Επίσης κάποια απ' αυτά μεταφράστηκαν στα κινεζικά και στα βιετναμέζικα. Στην Ευρώπη δημοσιεύθηκαν αρκετά αποσπάσματα από το έργο του, κυρίως σε καλλιτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Tο μυθιστόρημα του «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» έχει μεταφραστεί και στα γερμανικά.
Ο Μενέλαος Λουντέμης άφησε πίσω του πνευματική κληρονομιά περίπου σαράντα πέντε βιβλίων, που τον καθιστούν έναν από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς. Ο Λουντέμης ανήκει στους Έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Το έργο του καθίσταται ιδιότυπο λόγω του "ερασιτεχνικού" τρόπου γραφής του συγγραφέα, τον οποίον υπηρέτησε με πλήρη συνείδηση, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη. Αντίθετα, σκοπός του είναι η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Μαξίμ Γκόρκι, Κνουτ Χάμσουν). Χαρακτηρίζεται από τη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε και το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Ο Λουντέμης έχει την τάση να στρέφεται γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο - αφηγητή, που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και μας δίνει την προσωπική οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 19 of 19 reviews
July 27, 2016
Μπορώ να πω ότι συγκλονιστηκα.Δεν το είχα άμεσα στα υπόψη μου μέχρι που είδα μία παράσταση φέτος από νέους ηθοποιούς που διασκευασαν αυτο το βιβλίο. Διαβάζοντας βιβλια με πιο "δύσκολη", "ιδιαίτερη" γραφή, ξεχνάμε καμία φορά πόσο εκπληκτικο μπορεί να είναι ένα πιο "ήσυχο" και "διακριτικό" βιβλίο. Αλλά,μιλαμε και για τον Λουντεμη. Έναν άνθρωπο που με συγκίνησε βαθύτατα σαν παιδί και τώρα ξανά ως ενήλικη. Απλός, μεστός και ανθρώπινος λόγος που σε συγκινεί. Δε μιλάμε για "φθηνό" συναισθηματισμό, αλλά βαθια συγκίνηση. Και ταυτόχρονα σε κάνει να σκέφτεσαι πολύ.
Ένα αντιπολεμικό (και αντιφασιστικό/ αντιρατσιστικο) βιβλίο που θίγει θέματα που πονανε ακόμα (και πάντα θα πονανε, από τη στιγμή που τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε ένα βαθμό). Δηλαδή, το χαρακτηρίζει μία διαχρονικότητα και οικουμενικότητα, καθότι από τον Β παγκόσμιο πόλεμο δεν υπέφεραν μόνο οι Έλληνες, αλλα πολλοί λαοί.
Εδώ ο Λουντεμης φωνάζει δυνατά για τη συναδέλφωση των λαών. Το πιο σπουδαίο μήνυμα αγαπης.Και εμείς μαζί του. Κάποτε θα γίνει και αυτό.
Ένα αντιπολεμικό (και αντιφασιστικό/ αντιρατσιστικο) βιβλίο που θίγει θέματα που πονανε ακόμα (και πάντα θα πονανε, από τη στιγμή που τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε ένα βαθμό). Δηλαδή, το χαρακτηρίζει μία διαχρονικότητα και οικουμενικότητα, καθότι από τον Β παγκόσμιο πόλεμο δεν υπέφεραν μόνο οι Έλληνες, αλλα πολλοί λαοί.
Εδώ ο Λουντεμης φωνάζει δυνατά για τη συναδέλφωση των λαών. Το πιο σπουδαίο μήνυμα αγαπης.Και εμείς μαζί του. Κάποτε θα γίνει και αυτό.
July 28, 2015
Και όσο και να βασανίζουνται τα χείλη,τα μάτια θα ήσαν πιο πικρά,γιατί ζούσαν μόνα τους το θέαμα της λαβωμένης αγάπης που ξεψυχούσε μπροστά τους.
June 15, 2016
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
http://stonasterismotouvivliou.blogsp...
Το βιβλίο "Το Ρολόι Του κόσμου Χτυπάει Μεσάνυχτα" είναι ένα από τα πλέον "χαρακτηριστικά αλλά και πλουσιότερα έργα του Μενέλαου Λουντέμη.
Ένα βιβλίο..."χορταστικό" , πλημμυρισμένο από τα τόσο όμορφα γνωρίσματα της γραφής του Λουντέμη- την απλότητα στη γλώσσα, τον ρομαντισμό, την κοινωνική ευαισθησία και τα άφθονα μηνύματα πολιτικής αφύπνισης με το αίτημα της ειρήνης να κυριαρχεί...
Η απλότητα των εκφραστικών μέσων συνιστά πλεονέκτημα του βιβλίου, διότι το καθιστά προσιτό σε αναγνώστες κάθε μορφωτικού επιπέδου,όπως ακριβώς και τα έργα του Ξενόπουλου, που ο ίδιος επιθυμούσε "να τα διαβάζουν με την ίδια ευκολία ο μαθητής του Γυμνασίου κι ο κύριος Παλαμάς"!
Στο "Ρολόι" ο Λουντέμης αφουγκράζεται ολόπλευρα τον παλμό της εποχής του, δηλαδή τα ψυχροπολεμικά χρόνια, με την ηγεμονία της Αμερικής θηλιά στο λαιμό των εθνών από τη μια, και τον απόηχο του φοβερότερου πολέμου της Ιστορίας να έχει τραυματίσει για πάντα την "ψυχή του Κόσμου", από την άλλη...
Το "Ρολόι" δεν ανήκει στα ελληνοκεντρικά έργα του Λουντέμη, αν και διατηρεί μια ελληνική "πινελιά" ανάμεσα στα άλλα, με την κάπως "διεθνιστική" λογική ότι η Ελλάδα υπήρξε όπως κι άλλες χώρες-πεδίο τυραννίας και διώξεων με τις πληγές του υποκινούμενου Εμφυλίου- ακόμη χαίνουσες.
Το "Ρολόι Του Κόσμου" συνιστά κυρίως ένα παγκόσμιο έργο- "εναρμονισμένο" με τις αγωνίες του καιρού του, τις οποίες όμως επεκτείνει σε διαχρονικούς προβληματισμούς οικουμενικών διαστάσεων.
Για να επιτύχει αυτό το πολυδιάστατο σχόλιο πάνω στα ζητήματα των ημερών του, ο Μενέλαος Λουντέμης χρησιμοποιεί τη μέθοδο του "σπονδυλωτού έργου:
Κάτω από το "έξυπνο" εύρημα μιας πτήσης προς την Αμερική ως κοινή συνισταμένη, ο συγγραφέας καταφέρνει σε ένα βιβλίο να συνενώσει πέντε κεντρικούς ήρωες και μερικούς περιφερειακούς σε πορείες παράλληλες που τέμνονται σε μια συγκλονιστική κορύφωση.
Κάθε ιστορία αντιστοιχεί και σε ένα διαφορετικό αλλά εξίσου φλέγον ζήτημα:
Οι πρώτοι επιβάτες είναι ο Νάθαν κι η Ελίζα -το ζευγάρι των Αυστροεβραίων- και αφορούν στο θέμα που τα μεταπολεμικά χρόνια άφησε άναυδη την υφήλιο ολόκληρη και δεν είναι άλλο από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, με φρικαλεότητες που στιγμάτισαν για πάντα τον Σύγχρονο Πολιτισμό.
Ωστόσο η πορεία του ζευγαριού αυτού δεν εγκλωβίζεται απλώς στο δράμα μιας εθνότητας αλλά αντανακλά τη λαχτάρα όλων των απλών ανθρώπων για τις ομορφιές της ειρηνικής ζωής και της οικογενειακής ευτυχίας, όπως αυτά τσαλαπατώνται από τα σκοτεινά συμφέροντα των πολεμοκαπήλων και των καπιταλιστών.
Τα οικογενειακά στιγμιότυπα αποτελούν "ύμνο"στην ειρήνη και δια της αντίθεσης υπογραμμίζουν το όνειδος του Πολέμου.
Συγκλονιστική και πανέξυπνη καταγγελία του πολέμου η σκηνή με τη "βιτρίνα"!
Τούτη η απλή και ηχηρή κραυγή έρχεται υπαινικτικά να ενωθεί και με το παγκόσμιο κίνημα της Ειρήνης που άρχισε να ανθεί τη δεκαετία του'60 και στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από διώξεις, εκτελέσεις, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του πασιφιστή Βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγορίου Λαμπράκη.
Η δεύτερη περίπτωση θίγει ένα τρομακτικό σκάνδαλο της πολιτικής ζωής του πλανήτη μας:
Πέρα από τη σκιαγράφηση μιας ψυχής διαβρωμένης από την έπαρση κι έναν ακραιφνή μιλιταρισμό που φτάνει ως ο μισανθρωπισμό, η ιστορία του ναζί Αντιστρατηγου φον Κέλντερ εστιάζει σε μια εφιαλτική πραγματικότητα.
Πολλοί υψηλόβαθμα στελέχη της Βέρμαχτ, αλλά και των Ες-Ες -υπεύθυνα για εκατόμβες αθώων θυμάτων ανά την Ευρώπη και για θηριωδίες που δεν τις βάζει ανθρώπου νους-αμνηστεύτηκαν τελικά, παρέχοντας στους Δυτικούς Συμμάχους ένα πολύτιμο αντάλλαγμα γι αυτήν τους τη "μεγαλοψυχία" :
Klaus Barbie September 1930.pngΕπιστρατεύτηκαν μυστικά ως σύμβουλοι σε προγράμματα των Μυστικών Υπηρεσιών (κυρίως της C.I.A.) εναντίον του κομμουνισμού, όπως επικρατούσε στο αντίπαλο δέος της Ε.Σ.Σ.Δ.!
Αυτή δεν είναι υπερβολή του "αριστερού συγγραφέα Λουντέμη, αλλά μια ζοφερή σελίδα του μεταπολεμικού σκηνικού.
Χαρακτηριστικό επώνυμο παράδειγμα, ανάμεσα στα άλλα, ο Klaus Barbie ο επονομαζόμενος και "Χασάπης της Λυόν",
ο οποίος ακολούθησε αυτήν ακριβώς την πορεία (αν και στο τέλος βρήκε το τέλος που άξιζε στα σαδιστικά εγκλήματά του.)Όλα αυτά,πάντως, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά τη συγγένεια του καπιταλισμού με τον ακραίο μιλιταρισμό, που εκτοπίζει τον άνθρωπο στον βωμό ενός αιματοβαμμένου κέρδους.
Ο Λουντέμης με ένα λόγο λιτό αποδεικνύει, δηλαδή, πως ο καπιταλισμός δεν αντιτίθεται στον Πόλεμο , αλλά καταφεύγει στον πόλεμο ως ακραίο μέσο ακριβώς όταν έτσι επιτάσσουν κάποιοι οικονομικοί συσχετισμοί.
Αυτό έρχεται να συναντήσει την τρίτη ιστορία μας με πρωταγωνιστή, τον Φίλιπ Στόκερ, τον "Μικρό Στρατιώτη", (αυτήν την αιώνια μοναχική φιγούρα, όπως τη συναντάμε και στον αντιπολεμικό κύκλο ποίημα του Δημήτρη Χριστοδούλου ερμηνευμένο από τον Νίκο Ξυλούρη!)
Ο Στόκερ αντιπροσωπεύει τον μέσο Αμερικάνο νέο που αλλοτριώθηκε από μιαν επίπλαστη ευημερία χωρίς ιδανικά, όπου αποθεώνεται ο υλισμός και παραμερίζεται ο άνθρωπος! Εκεί πολίτες με ναρκωμένη τη συνείδηση σύρονται ως ακούσιοι συνένοχοι σε μια σειρά ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων με κάθε φωνή αντίστασης να διώκεται! Ο Λουντέμης εστιάζει στις μεθόδους ψυχολογικής βίας που ασκεί ο αμερικάνικος στρατός, ο κρατικός μηχανισμός κι οι Μυστικές Υπηρεσίες σε κάθε προσπάθεια απεμπλοκής! Αυτή τη διαδρομή ακούσιας ενοχής ακολούθησε ο νεαρός στρατιώτης Στόκερ και τώρα με τύψεις αναλόγίζεται τα φρικτά εγκλήματα του αμερικανικού επεκτατισμού στο Βιετνάμ, όπως τον βίωσε ως μικρό γρανάζι του!
Η τέταρτη επιβάτιδα,η Γκατεάνα Ριμπάλντι, οδηγεί τον προβληματισμό του συγγραφέα από το αμιγώς πολιτικό πεδίο στο κοινωνικό, αναδεικνύοντας τη Γυναίκα και μια πραγματικότητα, όπου παρά τις προόδους εξακολουθεί να την χρίζει res!
Υπακούοντας στη στερεοτυπική άποψη περί...ιταλικής φινέτσας, ο Λουντέμης επιλέγει Ιταλίδα για να προσωποποιήσει τη γυναικεία ομορφιά, που παγιδεύεται σε κυκλώματα εμπορευματοποίησης της.
Στην εποχή δειλής ανάδυσης του star system λουσμένου σε φώτα που τυφλώνουν το πνεύμα, πολλά όνειρα για μια αστραφτερή ζωή τροφοδοτήθηκαν στις φτωχές συνοικίες καθιστώντας πολλά φτωχά κορίτσια λεία επιτηδείων και αυτό το ζήτημα αναδεικνύει ο συγγραφέας στην ιστορία της Γκατεάνας.
Και φτάνουμε στον τελευταίο επιβάτη -πρωταγωνιστή.
Είναι ο Μίλτος, ο Θαλασσινός που αποτελεί μια μνεία στους αγώνες του ελληνικού λαού για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, όπως αυτοί εκφράστηκαν στις λαμπρές σελίδες του ΟΧΙ και της Αντίστασης, αλλά και τα χρόνια της διάψευσης των ευγενών οραμάτων.
Στο πρόσωπο του Μίλτου τώρα "παίρνει το λόγο" ο κοινωνικός αγωνιστής, όπως άλλωστε υπήρξε κι ο ίδιος ο Μενέλαος Λουντέμης-δοκιμάζοντας εξορία και διώξεις για το ιδανικό της Δημοκρατίας που το υπηρέτησε κι ως πολίτης κι ως λογοτέχνης ακούραστα.
Η ευγένεια ψυχής, η λαϊκότητα και η συμπόνια συνοδεύουν κάθε κίνηση του βασανισμένου Μίλτου, που εκφράζει τις ωραιότερες πλευρές της "αντρειοσύνης"...και τις αρετές του απλού Έλληνα.
Οι δυο τελευταίες ιστορίες συνδέονται απρόσμενα.Σε αυτό το σημείο, το "Ρολόι" προσλαμβάνει κι ένα ρομαντικό ��ροσανατολισμό, με έναν έρωτα που έρχεται να απαλύνει τις πληγές.
Η βασική ιστορία αγάπης του έργου μας εξυφαίνεται απολαυστικά πάνω στον καμβά μιας οικείας ιδέας που συναντήσαμε, κυρίως στο ανάλαφρο σινεμά τέλη του '60...
Αυτή ομως είναι μόνο η γλυκιά αρχή!
Το κεντρικό ρομάντζο του Λουντέμη την υπερβαίνει κατά πολύ με διάχυτο το δραματικό στοιχείο να την χαρακτηρίζει, ενώ οι πολιτικοί προβληματισμοί που αναφύονται μέσα από τις πορείες των ηρώων τής προσδίδουν μεγάλο "ειδικό βάρος".
Παράλληλα, μια αυθεντική τρυφερότητα διαπνέει αυτήν την ιστορία που γίνεται βάλσαμο και για την ψυχή του αναγνώστη.
Ωστόσο αυτή η ευτυχία ανατρέπεται με μια αγωνιώδη εξέλιξη.
Κι εκεί που προκύπτει ένα ερωτικό αδιέξοδο, έρχεται και ένα ακόμη συνταρακτικό γεγονός, που ενώνει με το νήμα της κοινής μοίρας τις ζωές όλων των επιβατών του επίμαχου αεροπλάνου.
Ο χειρισμός του συγγραφέα φέρνει στο προσκήνιο του κοινωνικού προβληματισμού άλλες δύο παραμέτρους -την απληστία του κεφαλαίου στο πρόσωπο του επιχειρηματία Αλτάγκο, αλλά και το φαρισαισμό του ιερατείου που δυστυχώς απέχει πολύ από το αγαπητικό κήρυγμα του Ευαγγελίου και τη διάθεση Θυσίας που δίδαξε ο Χριστός.
Το πρόσωπο του τροφαντού ιερέα στην πτήση αυτήν, καταδεικνύει μια μερίδα του κλήρου με απάθεια για τα πάθη των φτωχών, που συντάσσεται με άνομες εξουσίες σε πολιτικές σκοπιμότητες καταπίεσης του φτωχού λαού μέσα από τον εγκλωβισμό του στον φόβο και στην προκατάληψη.
Ο συγγραφέας αναζητά τελικά τη λύση της ιστορίας του στην αυταπάρνηση που τροφοδοτούν τα υψηλά ιδανικά- εστιάζοντας στον ηρωισμό που ξεπηδάει από τους μικρούς και ταπεινούς.
Απόηχο του εξαιρετικού αυτού βιβλίου, ο Λουντέμης αφήνει ένα έντεχνο αντιρατσιστικό μήνυμα και ηχηρή τη λαχτάρα για συναδέλφωση των ανθρώπων κάτω από το φως της αγάπης.
Το Ρολόι του Κόσμου είναι από τα βιβλία που αποτελούν άλλη "μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων" όπως το ζητάει στο κορυφαίο του ποίημα "Αν Θέλεις Να Λέγεσαι Άνθρωπος" ο Λειβαδίτης...
Σπουδαίο λοιπόν αντιπολεμικό μυθιστόρημα που αφήνει την ψυχή του αναγνώστη αναζωογονημένη ηθικά και το πνεύμα του αφυπνισμένο.
Από τα πιο συγκινητικά και πολυδιάστατα κοινωνικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει!!!
Σπεύσατε να το ανακαλύψετε στην νέα, καλαίσθητη επανέκδοσή του από τις εκδόσεις Πατάκη!!!
http://stonasterismotouvivliou.blogsp...
Το βιβλίο "Το Ρολόι Του κόσμου Χτυπάει Μεσάνυχτα" είναι ένα από τα πλέον "χαρακτηριστικά αλλά και πλουσιότερα έργα του Μενέλαου Λουντέμη.
Ένα βιβλίο..."χορταστικό" , πλημμυρισμένο από τα τόσο όμορφα γνωρίσματα της γραφής του Λουντέμη- την απλότητα στη γλώσσα, τον ρομαντισμό, την κοινωνική ευαισθησία και τα άφθονα μηνύματα πολιτικής αφύπνισης με το αίτημα της ειρήνης να κυριαρχεί...
Η απλότητα των εκφραστικών μέσων συνιστά πλεονέκτημα του βιβλίου, διότι το καθιστά προσιτό σε αναγνώστες κάθε μορφωτικού επιπέδου,όπως ακριβώς και τα έργα του Ξενόπουλου, που ο ίδιος επιθυμούσε "να τα διαβάζουν με την ίδια ευκολία ο μαθητής του Γυμνασίου κι ο κύριος Παλαμάς"!
Στο "Ρολόι" ο Λουντέμης αφουγκράζεται ολόπλευρα τον παλμό της εποχής του, δηλαδή τα ψυχροπολεμικά χρόνια, με την ηγεμονία της Αμερικής θηλιά στο λαιμό των εθνών από τη μια, και τον απόηχο του φοβερότερου πολέμου της Ιστορίας να έχει τραυματίσει για πάντα την "ψυχή του Κόσμου", από την άλλη...
Το "Ρολόι" δεν ανήκει στα ελληνοκεντρικά έργα του Λουντέμη, αν και διατηρεί μια ελληνική "πινελιά" ανάμεσα στα άλλα, με την κάπως "διεθνιστική" λογική ότι η Ελλάδα υπήρξε όπως κι άλλες χώρες-πεδίο τυραννίας και διώξεων με τις πληγές του υποκινούμενου Εμφυλίου- ακόμη χαίνουσες.
Το "Ρολόι Του Κόσμου" συνιστά κυρίως ένα παγκόσμιο έργο- "εναρμονισμένο" με τις αγωνίες του καιρού του, τις οποίες όμως επεκτείνει σε διαχρονικούς προβληματισμούς οικουμενικών διαστάσεων.
Για να επιτύχει αυτό το πολυδιάστατο σχόλιο πάνω στα ζητήματα των ημερών του, ο Μενέλαος Λουντέμης χρησιμοποιεί τη μέθοδο του "σπονδυλωτού έργου:
Κάτω από το "έξυπνο" εύρημα μιας πτήσης προς την Αμερική ως κοινή συνισταμένη, ο συγγραφέας καταφέρνει σε ένα βιβλίο να συνενώσει πέντε κεντρικούς ήρωες και μερικούς περιφερειακούς σε πορείες παράλληλες που τέμνονται σε μια συγκλονιστική κορύφωση.
Κάθε ιστορία αντιστοιχεί και σε ένα διαφορετικό αλλά εξίσου φλέγον ζήτημα:
Οι πρώτοι επιβάτες είναι ο Νάθαν κι η Ελίζα -το ζευγάρι των Αυστροεβραίων- και αφορούν στο θέμα που τα μεταπολεμικά χρόνια άφησε άναυδη την υφήλιο ολόκληρη και δεν είναι άλλο από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, με φρικαλεότητες που στιγμάτισαν για πάντα τον Σύγχρονο Πολιτισμό.
Ωστόσο η πορεία του ζευγαριού αυτού δεν εγκλωβίζεται απλώς στο δράμα μιας εθνότητας αλλά αντανακλά τη λαχτάρα όλων των απλών ανθρώπων για τις ομορφιές της ειρηνικής ζωής και της οικογενειακής ευτυχίας, όπως αυτά τσαλαπατώνται από τα σκοτεινά συμφέροντα των πολεμοκαπήλων και των καπιταλιστών.
Τα οικογενειακά στιγμιότυπα αποτελούν "ύμνο"στην ειρήνη και δια της αντίθεσης υπογραμμίζουν το όνειδος του Πολέμου.
Συγκλονιστική και πανέξυπνη καταγγελία του πολέμου η σκηνή με τη "βιτρίνα"!
Τούτη η απλή και ηχηρή κραυγή έρχεται υπαινικτικά να ενωθεί και με το παγκόσμιο κίνημα της Ειρήνης που άρχισε να ανθεί τη δεκαετία του'60 και στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από διώξεις, εκτελέσεις, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του πασιφιστή Βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγορίου Λαμπράκη.
Η δεύτερη περίπτωση θίγει ένα τρομακτικό σκάνδαλο της πολιτικής ζωής του πλανήτη μας:
Πέρα από τη σκιαγράφηση μιας ψυχής διαβρωμένης από την έπαρση κι έναν ακραιφνή μιλιταρισμό που φτάνει ως ο μισανθρωπισμό, η ιστορία του ναζί Αντιστρατηγου φον Κέλντερ εστιάζει σε μια εφιαλτική πραγματικότητα.
Πολλοί υψηλόβαθμα στελέχη της Βέρμαχτ, αλλά και των Ες-Ες -υπεύθυνα για εκατόμβες αθώων θυμάτων ανά την Ευρώπη και για θηριωδίες που δεν τις βάζει ανθρώπου νους-αμνηστεύτηκαν τελικά, παρέχοντας στους Δυτικούς Συμμάχους ένα πολύτιμο αντάλλαγμα γι αυτήν τους τη "μεγαλοψυχία" :
Klaus Barbie September 1930.pngΕπιστρατεύτηκαν μυστικά ως σύμβουλοι σε προγράμματα των Μυστικών Υπηρεσιών (κυρίως της C.I.A.) εναντίον του κομμουνισμού, όπως επικρατούσε στο αντίπαλο δέος της Ε.Σ.Σ.Δ.!
Αυτή δεν είναι υπερβολή του "αριστερού συγγραφέα Λουντέμη, αλλά μια ζοφερή σελίδα του μεταπολεμικού σκηνικού.
Χαρακτηριστικό επώνυμο παράδειγμα, ανάμεσα στα άλλα, ο Klaus Barbie ο επονομαζόμενος και "Χασάπης της Λυόν",
ο οποίος ακολούθησε αυτήν ακριβώς την πορεία (αν και στο τέλος βρήκε το τέλος που άξιζε στα σαδιστικά εγκλήματά του.)Όλα αυτά,πάντως, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά τη συγγένεια του καπιταλισμού με τον ακραίο μιλιταρισμό, που εκτοπίζει τον άνθρωπο στον βωμό ενός αιματοβαμμένου κέρδους.
Ο Λουντέμης με ένα λόγο λιτό αποδεικνύει, δηλαδή, πως ο καπιταλισμός δεν αντιτίθεται στον Πόλεμο , αλλά καταφεύγει στον πόλεμο ως ακραίο μέσο ακριβώς όταν έτσι επιτάσσουν κάποιοι οικονομικοί συσχετισμοί.
Αυτό έρχεται να συναντήσει την τρίτη ιστορία μας με πρωταγωνιστή, τον Φίλιπ Στόκερ, τον "Μικρό Στρατιώτη", (αυτήν την αιώνια μοναχική φιγούρα, όπως τη συναντάμε και στον αντιπολεμικό κύκλο ποίημα του Δημήτρη Χριστοδούλου ερμηνευμένο από τον Νίκο Ξυλούρη!)
Ο Στόκερ αντιπροσωπεύει τον μέσο Αμερικάνο νέο που αλλοτριώθηκε από μιαν επίπλαστη ευημερία χωρίς ιδανικά, όπου αποθεώνεται ο υλισμός και παραμερίζεται ο άνθρωπος! Εκεί πολίτες με ναρκωμένη τη συνείδηση σύρονται ως ακούσιοι συνένοχοι σε μια σειρά ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων με κάθε φωνή αντίστασης να διώκεται! Ο Λουντέμης εστιάζει στις μεθόδους ψυχολογικής βίας που ασκεί ο αμερικάνικος στρατός, ο κρατικός μηχανισμός κι οι Μυστικές Υπηρεσίες σε κάθε προσπάθεια απεμπλοκής! Αυτή τη διαδρομή ακούσιας ενοχής ακολούθησε ο νεαρός στρατιώτης Στόκερ και τώρα με τύψεις αναλόγίζεται τα φρικτά εγκλήματα του αμερικανικού επεκτατισμού στο Βιετνάμ, όπως τον βίωσε ως μικρό γρανάζι του!
Η τέταρτη επιβάτιδα,η Γκατεάνα Ριμπάλντι, οδηγεί τον προβληματισμό του συγγραφέα από το αμιγώς πολιτικό πεδίο στο κοινωνικό, αναδεικνύοντας τη Γυναίκα και μια πραγματικότητα, όπου παρά τις προόδους εξακολουθεί να την χρίζει res!
Υπακούοντας στη στερεοτυπική άποψη περί...ιταλικής φινέτσας, ο Λουντέμης επιλέγει Ιταλίδα για να προσωποποιήσει τη γυναικεία ομορφιά, που παγιδεύεται σε κυκλώματα εμπορευματοποίησης της.
Στην εποχή δειλής ανάδυσης του star system λουσμένου σε φώτα που τυφλώνουν το πνεύμα, πολλά όνειρα για μια αστραφτερή ζωή τροφοδοτήθηκαν στις φτωχές συνοικίες καθιστώντας πολλά φτωχά κορίτσια λεία επιτηδείων και αυτό το ζήτημα αναδεικνύει ο συγγραφέας στην ιστορία της Γκατεάνας.
Και φτάνουμε στον τελευταίο επιβάτη -πρωταγωνιστή.
Είναι ο Μίλτος, ο Θαλασσινός που αποτελεί μια μνεία στους αγώνες του ελληνικού λαού για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, όπως αυτοί εκφράστηκαν στις λαμπρές σελίδες του ΟΧΙ και της Αντίστασης, αλλά και τα χρόνια της διάψευσης των ευγενών οραμάτων.
Στο πρόσωπο του Μίλτου τώρα "παίρνει το λόγο" ο κοινωνικός αγωνιστής, όπως άλλωστε υπήρξε κι ο ίδιος ο Μενέλαος Λουντέμης-δοκιμάζοντας εξορία και διώξεις για το ιδανικό της Δημοκρατίας που το υπηρέτησε κι ως πολίτης κι ως λογοτέχνης ακούραστα.
Η ευγένεια ψυχής, η λαϊκότητα και η συμπόνια συνοδεύουν κάθε κίνηση του βασανισμένου Μίλτου, που εκφράζει τις ωραιότερες πλευρές της "αντρειοσύνης"...και τις αρετές του απλού Έλληνα.
Οι δυο τελευταίες ιστορίες συνδέονται απρόσμενα.Σε αυτό το σημείο, το "Ρολόι" προσλαμβάνει κι ένα ρομαντικό ��ροσανατολισμό, με έναν έρωτα που έρχεται να απαλύνει τις πληγές.
Η βασική ιστορία αγάπης του έργου μας εξυφαίνεται απολαυστικά πάνω στον καμβά μιας οικείας ιδέας που συναντήσαμε, κυρίως στο ανάλαφρο σινεμά τέλη του '60...
Αυτή ομως είναι μόνο η γλυκιά αρχή!
Το κεντρικό ρομάντζο του Λουντέμη την υπερβαίνει κατά πολύ με διάχυτο το δραματικό στοιχείο να την χαρακτηρίζει, ενώ οι πολιτικοί προβληματισμοί που αναφύονται μέσα από τις πορείες των ηρώων τής προσδίδουν μεγάλο "ειδικό βάρος".
Παράλληλα, μια αυθεντική τρυφερότητα διαπνέει αυτήν την ιστορία που γίνεται βάλσαμο και για την ψυχή του αναγνώστη.
Ωστόσο αυτή η ευτυχία ανατρέπεται με μια αγωνιώδη εξέλιξη.
Κι εκεί που προκύπτει ένα ερωτικό αδιέξοδο, έρχεται και ένα ακόμη συνταρακτικό γεγονός, που ενώνει με το νήμα της κοινής μοίρας τις ζωές όλων των επιβατών του επίμαχου αεροπλάνου.
Ο χειρισμός του συγγραφέα φέρνει στο προσκήνιο του κοινωνικού προβληματισμού άλλες δύο παραμέτρους -την απληστία του κεφαλαίου στο πρόσωπο του επιχειρηματία Αλτάγκο, αλλά και το φαρισαισμό του ιερατείου που δυστυχώς απέχει πολύ από το αγαπητικό κήρυγμα του Ευαγγελίου και τη διάθεση Θυσίας που δίδαξε ο Χριστός.
Το πρόσωπο του τροφαντού ιερέα στην πτήση αυτήν, καταδεικνύει μια μερίδα του κλήρου με απάθεια για τα πάθη των φτωχών, που συντάσσεται με άνομες εξουσίες σε πολιτικές σκοπιμότητες καταπίεσης του φτωχού λαού μέσα από τον εγκλωβισμό του στον φόβο και στην προκατάληψη.
Ο συγγραφέας αναζητά τελικά τη λύση της ιστορίας του στην αυταπάρνηση που τροφοδοτούν τα υψηλά ιδανικά- εστιάζοντας στον ηρωισμό που ξεπηδάει από τους μικρούς και ταπεινούς.
Απόηχο του εξαιρετικού αυτού βιβλίου, ο Λουντέμης αφήνει ένα έντεχνο αντιρατσιστικό μήνυμα και ηχηρή τη λαχτάρα για συναδέλφωση των ανθρώπων κάτω από το φως της αγάπης.
Το Ρολόι του Κόσμου είναι από τα βιβλία που αποτελούν άλλη "μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων" όπως το ζητάει στο κορυφαίο του ποίημα "Αν Θέλεις Να Λέγεσαι Άνθρωπος" ο Λειβαδίτης...
Σπουδαίο λοιπόν αντιπολεμικό μυθιστόρημα που αφήνει την ψυχή του αναγνώστη αναζωογονημένη ηθικά και το πνεύμα του αφυπνισμένο.
Από τα πιο συγκινητικά και πολυδιάστατα κοινωνικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει!!!
Σπεύσατε να το ανακαλύψετε στην νέα, καλαίσθητη επανέκδοσή του από τις εκδόσεις Πατάκη!!!
June 7, 2017
Ένα πραγματικά πολύ ξεχωριστό βιβλίο. Ο Λουντέμης εκφράζει με έναν μοναδικό τρόπο και μέσα από διαφορετικές οπτικές την φρίκη του (Β Παγκόσμιου) πολέμου. Είναι στιγμές που ο λόγος του καταφέρνει να σε ταξιδέψει και να σε συγκινήσει. Άλλες πάλι και ιδιαίτερα προς το τέλος αισθάνθηκα ότι ο λυρισμός του έφτασε σε μάλλον υπερβολικά για εμένα επίπεδα (γι αυτό και το 4/5)
August 6, 2015
Συμπαθής γενικά ο Λουντέμης,με καλές στιγμές στην λογοτεχνική ιστορία του τόπου μας. Το βιβλίο αυτό πάντως είναι μια φάρσα γραφικότητας. Ένας αμερικανός τέως αιχμάλοτος των βορειοκορεατών,αυτοκτονεί γιατί οι συνπατριώτες του αμερικάνοι,μετά τον επατρισμό του,τον βάζουν να λέει ψέματα πως οι βορειοκορεατες τον βασάνιζαν,ενώ αυτοί του φέρθηκαν γαμάτα. Ελεος, το πολύ το ΚΚ μπορεί να κάνει μέχρι και τον Μενέλαο...
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 10, 2018
Ακόμα να χτυπήσει το δικό μου ρολόι! Υπερτιμημένο όπως όλα τα βιβλία του Λουντέμη, βιβλία μιας άλλης εποχής που ευτυχώς είναι μακριά μας....
May 8, 2017
Δεν περιμενα τιποτα λιγοτερο απο τον Μενελαο Λουντεμη...Ενα συγκλονιστικο βιβλιο!
August 7, 2017
Για εμένα το καλύτερρο βιβλίο που έγραψε ο συγγραφέας. Παρουσιάξει μέσα από τις ιστορίες απλών ανθρώπων όπου άμεσα και έμμεσα προσπαθούσαν να επιβιώσουν τόσο την περίοδο των 2 παγκοσμίων πολέμων, όσο και μετά. Μια ιστορία που θα μπορούσε να περίγραφε -κάπως- και το σήμερα. Άνθρωποι που συναντιούνται σε μια πτήση που βρίσκεται σε πτώση, κουβαλόντας ο καθένας την δική του ιστορία, αλληλεπιδρούν και αλληλεπηρεάζονται με στόχο να μείνουν ζωντανοί. Ο καθέ πρωταγωνιστής αντικατοπτρίζει και ένα κομμάτι της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που είναι σε διάλυση αλλά συνάμα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της και να προχωρήσει μπροστά. Έως εκ τούτου ένα έργο πιο επίκαιρο από ποτέ
January 1, 2022
Λογοτεχνία παλιάς κοπής, χορταστική και ίσως βαριά για τη γενιά που έχουμε ίσως συνηθίσει τα πιο μεστά αναγνώσματα. Θέλει κόπο να φτάσεις ως στο τέλος, θέλει κόπο να συλλογιστείς τα ανθρώπινα, τα άσχημα του κόσμου. Τον τρόμο του πολέμου, της ορφάνιας, του ρατσισμού, του φασισμού, της εμπορίας της ομορφιάς, της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της αδικίας." Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία" Θέλει αρετή και τόλμη η Αγάπη.
February 25, 2015
Κάποιες φορές ξεχνάμε την αξία της παγκόσμιας ειρήνης ,ως αντίθετο του πολέμου,αλλά και την αξία της εσωτερικής γαλήνης,ως αντιθετο της επιθετικότητας,της κακίας και της έλλειψης ανθρωπιάς. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για να την υπενθυμίσει.
July 26, 2017
Εξαιρετικό!Ένα βιβλίο που σε κάνει να σκεφτείς.Όμορφα μηνύματα και αισιοδοξία μέσα από ουσιαστικές περιγραφές της ανθρώπινης φύσης και ανθρωπιάς!
July 24, 2020
An ambitious work by Lountemis, this book knits together five different stories of people who faced some of 20th century's greatest disasters, from WWI to the Greek civil war.
The author displays humanity at its finest when faced against some of the most cruel days of the past century, drawing a lot of his material from his own experiences.
Only negative is this book suffers, in its final part, from a severe deus ex machina syndrome, attempting to extract a happy ending for its more favored protagonists. The ending felt a bit rushed, clumsy and, as expressed in the book's final sentence, even ambiguous, a happy ending that is postponed and will probably never come.
The author displays humanity at its finest when faced against some of the most cruel days of the past century, drawing a lot of his material from his own experiences.
Only negative is this book suffers, in its final part, from a severe deus ex machina syndrome, attempting to extract a happy ending for its more favored protagonists. The ending felt a bit rushed, clumsy and, as expressed in the book's final sentence, even ambiguous, a happy ending that is postponed and will probably never come.
April 6, 2013
Οι καλοί έχουν τρομάξει και κρυφτεί, ποιος ξέρει που...
April 18, 2019
Νομίζω πως δεν θα μπορούσε να αποδοθεί καλύτερα ένα τόσο ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα!
March 3, 2022
[ Γιατί κάθε καινούργια λάμψη μιας τουφεκιάς έσβηνε και λίγο απ' το φως του κόσμου.]
⏰ [Για τον αιμοβόρο άνθρωπο όλα είναι υποφερτά εκτός από το δικό του θάνατο. Ένας γενναίος δέχεται τον πόνο ολόκληρο. Ένας αδύνατος δήμιος μπορεί να σου δώσει μισό το θάνατο. Ένας δειλός δήμιος όμως, θέλει να στον δώσει ολόκληρο, ενώ είναι ανίκανος να δεχτεί ο ίδιος τον παραμικρό. Όσο λιγότερη απονιά δείχνει στον ξένο πόνο τόσο περισσότερη ευαισθησία δείχνει στο δικό του. Η ιστορία των αρπακτικών πολέμων είναι η ιστορία των δειλών και μικρόψυχων ανθρώπων. Κι όσο πιο δειλοί είναι, τόσο σκληρότερο κάνουν τον πόλεμο.]
⏰ [Ευχαριστώ ��ε, ομορφιά... είπε μέσα του. Και μην ανήκεις πρόσεξε να μην ανήκεις σε κανένανε... Γιατί μόλις η ομορφιά γίνει ιδιοκτήτρια ενός, τη χάνει ολόκληρος ο κόσμος.]
⏰ [Τέτοιοι θυμοί, τόσο γερά μπολιασμένοι, δεν τελειώνουν ούτε με τη νίκη. Τελειώνουν μόνο με την αυτοκαταστροφή του θυμωμένου, όπως συμβαίνει και με τη λύσσα.]
⏰ [Η ναζιστική νεολαία, που η πρώτη φιλοδοξία του οδηγητή της ήταν να την αποθηριώσει, είχε πια ωριμάσει. Είχε φτάσει στην απόλυτη βαρβαρότητα. Και το πρώτο χαρακτηριστικό της απόλυτης βαρβαρότητας είναι η ανανδρία, η κατασπάραξη του αδύνατου ανθρώπου, η περιφρόνηση της ξένης ζωής. Πρέπει λοιπόν να τα αφήσουμε όλα και να σώσουμε τις ζωές μας. Μα είμαστε πολύ σκόρπιοι και δεν φαίνεται από πουθενά καμία σωτηρία. Ο πόλεμος άρχισε κιόλας να βράζει μες στις σκοτεινές συνειδήσεις εκείνων που τον ετοιμάζουνε. ]
⏰ [Για τον αιμοβόρο άνθρωπο όλα είναι υποφερτά εκτός από το δικό του θάνατο. Ένας γενναίος δέχεται τον πόνο ολόκληρο. Ένας αδύνατος δήμιος μπορεί να σου δώσει μισό το θάνατο. Ένας δειλός δήμιος όμως, θέλει να στον δώσει ολόκληρο, ενώ είναι ανίκανος να δεχτεί ο ίδιος τον παραμικρό. Όσο λιγότερη απονιά δείχνει στον ξένο πόνο τόσο περισσότερη ευαισθησία δείχνει στο δικό του. Η ιστορία των αρπακτικών πολέμων είναι η ιστορία των δειλών και μικρόψυχων ανθρώπων. Κι όσο πιο δειλοί είναι, τόσο σκληρότερο κάνουν τον πόλεμο.]
⏰ [Ευχαριστώ ��ε, ομορφιά... είπε μέσα του. Και μην ανήκεις πρόσεξε να μην ανήκεις σε κανένανε... Γιατί μόλις η ομορφιά γίνει ιδιοκτήτρια ενός, τη χάνει ολόκληρος ο κόσμος.]
⏰ [Τέτοιοι θυμοί, τόσο γερά μπολιασμένοι, δεν τελειώνουν ούτε με τη νίκη. Τελειώνουν μόνο με την αυτοκαταστροφή του θυμωμένου, όπως συμβαίνει και με τη λύσσα.]
⏰ [Η ναζιστική νεολαία, που η πρώτη φιλοδοξία του οδηγητή της ήταν να την αποθηριώσει, είχε πια ωριμάσει. Είχε φτάσει στην απόλυτη βαρβαρότητα. Και το πρώτο χαρακτηριστικό της απόλυτης βαρβαρότητας είναι η ανανδρία, η κατασπάραξη του αδύνατου ανθρώπου, η περιφρόνηση της ξένης ζωής. Πρέπει λοιπόν να τα αφήσουμε όλα και να σώσουμε τις ζωές μας. Μα είμαστε πολύ σκόρπιοι και δεν φαίνεται από πουθενά καμία σωτηρία. Ο πόλεμος άρχισε κιόλας να βράζει μες στις σκοτεινές συνειδήσεις εκείνων που τον ετοιμάζουνε. ]
June 24, 2025
Έχω διαβάσει έξι- εφτά βιβλία του Λουντέμη. Λυρικός, με όμορφο τρόπο αφήγησης, αλλά όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά με τους έλληνες συγγραφείς της εποχής, εξαιρετικός λογοτέχνης όμως τίποτε το ιδιαίτερο ως μυθιστοριογράφος.
Υπερβολικά μελοδραματικός , σε επίπεδα Νίκου Ξανθόπουλου και Βασιλακη Καΐλα και αρκετά προβλέψιμος ( με την κακή έννοια). Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο μαζί με το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» είναι τα δύο του βιβλία που μου άρεσαν αρκετά. Θα το πρότεινα!
Υπερβολικά μελοδραματικός , σε επίπεδα Νίκου Ξανθόπουλου και Βασιλακη Καΐλα και αρκετά προβλέψιμος ( με την κακή έννοια). Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο μαζί με το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» είναι τα δύο του βιβλία που μου άρεσαν αρκετά. Θα το πρότεινα!
August 21, 2023
Πάνω που ξεκινάς να ενδιαφέρεσαι και να σου αρέσει μια ιστορία, αυτή τελειώνει και μια άλλη παίρνει την θέση της. Δεν υπάρχει εμβάθυνση στις ζωές των ηρώων και σε κάποια μέρη υπάρχει μια απλή αναφορά στο γεγονός που έχει πολύ σημασία . Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος οριακά αναφέρεται στις ζωές των ηρώων που τον έζησαν .
Read
August 16, 2025read ages ago
September 15, 2025
Αδιανόητο το ποσό επίκαιρο μπορεί να είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε τόσες δεκαετίες πριν. Στενάχωρο μα και συγκινητικό περιγράφει το πώς αποτυπώνεται η φρίκη του πολέμου σε ανθρώπινες ψυχές.
Displaying 1 - 19 of 19 reviews