Virion. Obława

Imperium Achai #2

by Andrzej Ziemiański

Gdzieś na krańcu imperium Virion znajduje osadę zamieszkałą przez wyrzutków, łotrów i uciekinierów takich samych, jak on.

W miejscu, gdzie nikt nikogo nie pyta o przeszłość mógłby znaleźć cichy kąt dla siebie i swojej niezwykłej żony. Chociaż na chwilę, zanim podejmie decyzję, gdzie ruszać dalej. Widmo wielkiej obławy zmusza go jednak do pośpiechu i uświadamia, że tak naprawdę...nie ma już gdzie uciekać. Poza granicami imperium ma do wyboru przeprawę przez szalejące morze, bezlitosną pustynię albo pogrążone w wojnie Królestwa, gdzie luańczyków witają naostrzonym palem. Może też usiąść na progu swojej chaty i modlić się, aby naganiacze z obławy go nie zauważyli. I byłoby to wyjście tak samo dobre, jak wszystkie inne, które Virion ma do wyboru, gdyby nie jeden mały szczegół. Za sprawą prefekt Taidy jego śladem rusza nie kolejny oddział zbrojnych, ale wyjątkowo zdolna czarownica.

Ambitna, zawzięta i wyspecjalizowana w znajdowaniu ludzi. Oraz wredna na tyle, że za odpowiednią opłatą zadba o to, by znaleziony trafił w ręce zleceniodawcy żywy.

Genres: Fantasy, Audiobook, Polish Literature, Fiction

506 pages, Paperback

First published September 19, 2018

About the author

Rocznik 1960, architekt, wrocławianin.
Jak sam rzecz ujmuje, zaistniał dzięki decyzji trzech wielkich mocarstw podjętej w Jałcie. Inaczej, jego rodzice nie spotkaliby się.
Gdyby nie to fatalne w skutkach porozumienie, mogłyby więc nigdy nie powstać powieści takie jak "Wojny urojone", "Bramy strachu", "Dziennik czasu plagi", "Zabójcy szatana", "Nostalgia za Sluag Side" (dwie ostatnie wspólnie z Andrzejem Drzewińskim) oraz "Przesiadka w przedpieklu" (pod pseudonimem Patrick Shoughnessy).
Zobaczywszy co uczynił, pisarz zamilkł na ponad dekadę. Jednak jego mroczny charakter dał znać o sobie, a produkty takie jak "Bomba Heisenberga", "Autobahn nach Poznań", "Achaja", "Zapach szkła", "Waniliowe plantacje Wrocławia" czy "Legenda" zaowocowały licznymi nagrodami literackimi. Autora uhonorowano Nagrodą Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla (dwukrotnie), nagrodą Sfinksa (pięciokrotnie), Nautilusa (dwukrotnie).

Reviews

[Book Reviews by Anita · Rating 3 out of 5]

3.5 ⭐ Świetnie się tego słuchało, aczkolwiek trochę denerwowało mnie to, że nie wiedziałam dokąd ta historia zmierza. Virion ucieka, ukrywa się no i... Dopiero w kolejnym tomie fabuła zaczyna obierać konkretny kierunek. Duży plus za Niki oraz humor sytuacyjny. Książkę słuchałam w audiobooku. Bardzo polecam! Czasem zastanawiałam się czy lubię Viriona dla Viriona czy może raczej dla Grzegorza Pawlaka, który czytał tę książkę :D Moim zdaniem Pawlak wykonał kawał naprawdę świetnej roboty :)

[Krzysztof · Rating 2 out of 5]

Cóż można powiedzieć. Historia jako taka czyta się fajnie. Problemem za to jest dramatyczny warsztat autora. Dość ubogie słownictwo, wszyscy praktycznie bohaterowie mówią w taki sam sposób, używają tych samych zwrotów np „nie mnożą trudności”. Jak we wszystkich poprzednich książkach cyklu postacie posługują się słownictwem, którym posługuje się nikt w realnym świecie. Bogu dzięki, bohaterkami nie są już żołnierze płci żeńskiej, wiec odpadają dialogi w stylu „ty małpeczko, dupeczko”. Nie ma tez marynarzy z polskich okrętów, którzy biorą każda napotkana dziewoje.

Jak ktoś ma ochotę poczytać w miarę ciekawa i lekko wchodząca historie, może śmiało dodać jedna gwiazdkę. Dla miłośników języka polskiego, lub (Boże uchowaj) filologów pozycja groźna - może spowodować krwawienie oczodołów.

I nie - fabuła niezbyt trzyma się kupy. Ale to jak w całym cyklu Achai ;)

[Zyta · Rating 2 out of 5]

2.5

[Anna Bartosz · Rating 4 out of 5]

2020: 3/5
2023: 4/5

[Jagoda · Rating 5 out of 5]

troche seksizmu jeszcze nikomu nie zaszkodziło zajebiste

[Kain · Rating 4 out of 5]

Fajna opowieść z fajnego uniwersum, ale dość ograniczona fabularnie. Autor nie śpieszy się bardzo - może i dobrze.
Wchodzi lekko i ciekawi, choć końcówce czegoś brak.

Małe streszczenie, głównie dla mnie, bo zapowiada się dłuższa seria znów, i można zapomnieć co się działo:

Virion uciekł z żoną - Niki, nieobudzoną upiorzycą - na granicę cesarstwa. W wiosce zatrudnił się jako drwal i zbudował dzięki temu tężyznę fizyczną. Trochę odpowiednik niewoli w Achai.
Pani prefekt, której V. w poprzednim tomie zabił kochasia, z zemsty zorganizowała na niego obławę (ogólną, na wszystkie menty, ale ukrytym powodem był V.). Wynajęła czarownicę - aby zdobyć na to pieniądze, musiała dać dobrze innemu urzędnikowi - i posłała ją z osobną ekipą.
Do ekipy miał dołączyć jakiś stary mistrz szermierki - pijak, ale gdzieś zabalował z zaliczką, więc ogarnąć musieli jeszcze jednego, młodszego.
Gdy obława doszła do miejsca zamieszkania V. wszyscy zaczęli się zwijać z wioski, Virion i Niki również.
Uciekając V. uratował bandytę ze złamaną ręką, który poznał go z jeszcze innym bandytą i mieli już 4osobową ekipę.
Virion nauczył się dzięki kumplom, że bijatyki to nie to czego go uczyli w gimnazjonie, i że nie trzeba walczyć, tylko pokonać szybko wroga, albo spierdalać. Od Bradego (kumpel ze złamaną ręką) dostał miecz dwuręczny i jakiś inny łuk - bo się okazało, że V. ma słaby wzrok.
W międzyczasie Niki uczyła się mówić coraz bardziej i przejawiać coraz więcej talentów, wyczuwając wrogów. Ścigani przez czarownicę i prowadzeni przez Niki, czwórka dotarła do jakiś złych ruin, w której spotkali Panią Nikt - upiora na wyższym levelu. Okazało się, że Niki prowadziła ich tam po to, bo chce wziąć ślub z V. w stylu upiorów (odbywa się to przez bzykanie w obecności tej starszej upiorzycy).
Dalej historia polega na :
- ucieczce przed ekipą czarownicy,
- ataku prewencyjnym ekipy Viriona, dzięki czemu sporo osób czarownicy ginie,
- ucieczce,
- powrocie i nieudanym ataku (czarownica przewidziała co i jak).
Virion walczy z młodym szermierzem i pokonuje go wystawiając na kusze oddziału z Dahmerii (oddaje mu miecz dwuręczny i krzyczy, by Virion go oszczędził, przez co tamten dostaje bełty).
Niki została schwytana przez czarownicę, V. pędzi z pomocą. Nawiązuje się walka, ale wpada oddział poszukiwanego przywódcy bandytów. Rozdziela walczących na chwilę, a potem dla rozrywki najpierw każe skakać żołnierzom czarownicy z wodospadu, a potem robi turniej walk czarownica - Niki, Virion - instruktor fitness czarownicy ;)
Virion i Niki wygrywają.
I tak mieli zginąć, ale sprytny niewolnik, który przeżył spotkanie z V. w pierwszym tomie, potem prowadził ekipę czarownicy, a na końcu przeszedł z mistrzem Anai do V., wykminił jak wpłynąć na watażkę. Kazał pokazać V. tatuaż więzienny i okazało się, że watażka był pierwszym, który z niego uciekł, a V. wyszedł na naśladowcę-ucznia.
Ekipa korzystając z tego, ukradkiem spieprzyła.
W międzyczasie czarownica przebudziła się - Niki jej nie zabiła, bo ta jakiś czar na siebie rzuciła. Pogruchotała ją jednak, połamała i zabrała ciuchy. Ta, szukając pomocy, poszła do chłopów, ale Ci kazali jej spieprzać, a jeden stwierdził, że jeszcze ją wyrucha na drogę. Co z nią, nie wiadomo.
Książka kończy się spotkaniem nowej ekipy Viriona z starym mistrzem szermierki - pijakiem - który wynajęty był w celu pojmania V.
No i nie wiadomo, czy się zorientował, że to Virion i co będzie dalej...

[Z książką po mojemu · Rating 3 out of 5]

Powrót do dalszej historii Viriona był przeze mnie mocno wyczekiwany. Czuję lekkie rozczarowanie, bo pierwszy tom podobał mi się bardziej. Być może przeczyna leży w słuchowisku, które było świetne, a koleje domu są już zwykłym audiobookiem. Niemniej Grzegorz Pawlak wykonał świetną robotę. Drugi tom skupia się wyłącznie na tytułowej obławie. Sam tytuł już coś znawlczy, fakt. Ale, momentami było bardzo monotonnie i dynamika akcji siadła. Zabrakło mi czegoś, co by mnie zaskoczyło, jakiegoś zwrotu akcji, czegoś po czym powiem Wow! Niestety, historia szła swoim wyznaczonym torem i w sumie to niczym nie zaskakuje. Szkoda. Z całej książki najciekaszy był wątek Niki. Zobaczymy jak historia potoczy się dalej.

[Sylwka (unserious.pl) · Rating 4 out of 5]

Muszę przyznać, że czytając Viriona. Wyrocznia, czyli powieść otwierającą kolejną serię w świecie Achai Andrzeja Ziemiańskiego, bawiłam się świetnie. Dlatego nie mogłam sobie odmówić przyjemności kolejnego spotkania z Virionem i jego uroczą żoną w Niki, w drugiej odsłonie cyklu Imperium Achai pod tytułem Virion. Obława.

Virion kontra Cesarstwo.
Gdzieś na krańcu imperium Virion znajduje osadę zamieszkałą przez wyrzutków, łotrów i uciekinierów takich samych, jak on.
W miejscu, gdzie nikt nikogo nie pyta o przeszłość mógłby znaleźć cichy kąt dla siebie i swojej niezwykłej żony. Chociaż na chwilę, zanim podejmie decyzję, gdzie ruszać dalej. Widmo wielkiej obławy zmusza go jednak do pośpiechu i uświadamia, że tak naprawdę nie ma już gdzie uciekać. Poza granicami imperium ma do wyboru przeprawę przez szalejące morze, bezlitosną pustynię albo pogrążone w wojnie Królestwa, gdzie luańczyków witają naostrzonym palem. Może też usiąść na progu swojej chaty i modlić się, aby naganiacze z obławy go nie zauważyli. I byłoby to wyjście tak samo dobre, jak wszystkie inne, które Virion ma do wyboru, gdyby nie jeden mały szczegół. Za sprawą prefekt Taidy jego śladem rusza nie kolejny oddział zbrojnych, ale wyjątkowo zdolna czarownica.

Ambitna, zawzięta i wyspecjalizowana w znajdowaniu ludzi. Oraz wredna na tyle, że za odpowiednią opłatą zadba o to, by znaleziony trafił w ręce zleceniodawcy żywy.

Małżeńska saga trwa. ;)
Andrzej Ziemiański znowu to zrobił. ;) „Dorzucił do pieca” już od pierwszej strony powieści. Dzięki czemu mogłam przyjrzeć się Virionowi bawiącemu się w dom w osadzie drwali i miałam okazję z dużą dawką emocji oraz humoru zobaczyć, jak rozwija się relacja małżeńska między Virionem i jego uroczą małżonką, która odkrywa w sobie kobietę oraz rozpoczyna naukę mówienia.

Nie myślcie sobie jednak, że w domowych pieleszach, gdy Nikki „przeobraża się w człowieka”, Virion jest władny tylko usługiwać swej pani i podawać naleśniki. ;) Mój ulubiony chłoptaś również nie próżnuje i rozwija swoją tężyznę fizyczną oraz inne, potrzebne w przyszłości talenty.

Skupiłam się na Nikki i Virionie, bo robią szał w tej odsłonie serii, ale nie mogę również zapomnieć o innych bohaterach, którzy przemykają gdzieś bokiem. Szczególnie czarownica Luna urzekła mnie swoją postawą i temperamentem. Choć mam wrażenie, że jej postać mogłaby być mniej schematyczna i lepiej dopracowana.

Bohaterowie robią szał, a co akcją i fabułą. Ta druga czasem wymaga dopracowania, bo momentami logika nie jest jej mocną stroną, ale ten brak spójności przykrywa skutecznie dynamiczna akcja i bardzo realistycznie poprowadzone dialogi.

Reasumując. Powieść czyta się fenomenalnie. Dynamiczna akcja przeplatana dużą ilością humoru i odpowiednią dawką czułości głównych bohaterów wciąga, a kreacja głównych bohaterów nie pozwala o nich zapomnieć.

Dlatego jeżeli macie ochotę na fajną powieść fantasty w ciekawie wykreowanym świecie, to nie wahajcie się i sięgajcie po Viriona. Myślę, że historia tego bohatera powinna Wam się spodobać.

Polecam do czytania na lekko! ;)

https://unserious.pl/2023/10/virion-o...

[Magdalena Ducka · Rating 4 out of 5]

Fantastyczne królestwa i cesarstwa, w których liczy się tylko WŁADZA.
Autor w ciekawy sposób wprowadza nas w system klasowy, ról społecznych i magii, w którą nie każdy wierzy.
Młody mężczyzna imieniem Virion, skazany przez władze, ucieka na kraniec państwa by uratować życie swoje i swojej żony. Droga, którą pokonują to nie tylko nadzieja na wolność. To również podróż w głębiny komunikacji interpersonalnej i różnic w zasadach poukładanego życia a walki o przetrwanie.
Autor w ciekawy sposób analizuje tak naprawdę podstawy ludzkiej egzystencji, stawiają poprzez bohaterów pytania o to kto sprawuje kontrole nad cudzym życiem i jakie są konsekwencje dokonywanych wyborów. W celu wzmocnienia przekazu zastosowany został wulgarny język, który ciekawie koresponduje z życiową refleksją.

[Maciek Wilczyński · Rating 3 out of 5]

Lepsza niż pierwsza część, choć standardowo podąża znanym dla Ziemiańskiego schematem narracyjnym. Co więcej, po raz kolejny mamy niepotrzebne sceny niewiele wnoszące do fabuły, np. poniżanie kobiet (które u Ziemiańskiego jest już niechlubną tradycją). Jest nieco lepiej pod względem treści, Virion staje się coraz ciekawszą postacią i mam nadzieję, że w trzeciej części dojdziemy do momentu w którym staję się kozakiem z "Achaji". Aczkolwiek znając autora, to rozciągnie sagę do 5 niepotrzebnych tomów, podobnie jak miało to miejsce z "Pomnikiem..."

Czyta się sprawnie i pozwala na przyjemne oderwanie, zatem daję 3 gwiazdki.

[Darek Napłoszek · Rating 4 out of 5]

Quite simple, but entertaining. I listened to an audiobook with an excellent lector.
Virion gets a bit more mature and his relationship with Nicky grows stronger. It didn't unveil much more than the first book, the empire is chasing him and he's running again. So it felt like a repeated motiff from the first book.
The witch potential was a bit lost as it was going on, I hoped for a more interesting ending.

[Mirek Jasinski · Rating 2 out of 5]

Autor jest z wykształcenia architektem, więc pozwolę sobie na architektoniczną recenzję. Gdy się maksymalizuje PUM, to nie da się postawić ładnego budynku na małej działce. Często też wpada się w powtarzalny szymel i robi się Mróz. Jedyne co zachęca do kontynuacji to psychologiczny przymus domknięcia.

[Pawelek · Rating 5 out of 5]

Tak jak poprzednia czesc. Wchodzi jak racuszki ze smietana. Mimo ze wszystko dzieje sie na dosc ograniczonym terenie jest sporo akcji, sporo zaskoczen. Troche smaku i troche niesmaku. No i niezle zakonczenie. Czekam z niecierpliwoscia na kolejna czesc.

[Maciek · Rating 4 out of 5]

Kolejna wciągająca historia. Fabuła ograniczona do tytułowej obławy, więc mamy opowieść o uniekających i goniących, ale mimo to pojawią się kilka interesujących postaci.
Virion poznaje szkołę życia od podstaw, ucząc się brutalnej walki na zwycięstwo, nie fechtunku w gimnazjonie.

[Karol Płoszaj · Rating 5 out of 5]

Naprawdę po lekturze pomnika cesarzowej Achai bałem się kolejnej długiej serii Pana Ziemiańskiego. Dlatego przekładałem czytanie coraz dalej w kolejce. Virion moim zdaniem zjada Pomnik i wydała Achaje. Naprawdę podoba mi się ta seria. Książkę nie tyle co przeczytałem co wciągnąłem nosem xd

[Krzysztof Giza · Rating 2 out of 5]

Gdyby nie w miarę wartka akcja to byłoby 1. Autor posługuje się tragicznym językiem. Do tego ma chyba jakiś problem z kobietami. Co parę stron ciary żenady. Większość bohaterów jest co najwyżej znośna jeśli nie irytująca.

[Tomasz Janiczek · Rating 5 out of 5]

Wciąga. I ciekawi

[Krzysztof · Rating 5 out of 5]

Ziemiański trzyma poziom!

[Mariusz · Rating 4 out of 5]

4.5

[Michał Janiszewski · Rating 4 out of 5]

Trudno to ocenić. Bo z czym porównać? Jeśli chodzi o fanów Ziemiańskiego to nie będą zawiedzeni. Książka trzyma w napięciu.

[Gabriela · Rating 4 out of 5]

8/10
Strasznie się wciągnełam. Jedyny mały problem jaki mam z tą serią to to że Virion ma podejrzanie dużo szczęścia i niesmowitych zdolności, zle nie przeszkadza mi to aż tak.

[syrinxelite · Rating 5 out of 5]

Zamek nadal najlepszy

[TeO · Rating 5 out of 5]

Zacne😜

[Tomek · Rating 3 out of 5]

Niestety z każdym kolejnym tomem Ziemiański jest coraz słabszy. Liczę na odwrócenie trendu w kolejnej części, gdy już po nią sięgnę. Ale na razie będę potrzebował przerwy od jego twórczości.

[Agnieszka · Rating 4 out of 5]

Zaczyna się walka o przetrwanie, walka z nieznanym. Zdecydowanie weszłam w świat Viriona

[Bartek Maciej · Rating 3 out of 5]

fajna, lepsza trochę niż pierwsza cześć, fajniejsi bohaterowie drugoplanowi, ciekawy wątek Niki i Luny

[Gosia · Rating 4 out of 5]

Fajne
Chce więcej

[Maja Jędrachowicz · Rating 4 out of 5]

Pierwsza część bardziej mi się podobała. Druga była okej. Ziemiański potrafi dobrze i lekko pisać, natomiast chwilowo wstrzymuję się z kontynuacją serii

[Niezbyt Serio · Rating 4 out of 5]

Całość dobra, ale iskry na 5 gwiazdek zabrakło po prostu.

[Ala · Rating 3 out of 5]

3.25