Op een dag krijgt journalist Chris Kooi een brief, van zichzelf. Het is een brief die hij 30 jaar geleden verstuurde aan zijn grote vlam Cath, die plots uit zijn leven verdween. Later volgen nog twee brieven en dan een Hotel Falstaff, Brussel, zondag, 22 uur. Geïntrigeerd trekt Chris naar het centrum van de hoofdstad, waar uit vrees voor een terroristische aanslag een 'lockdown' aan de gang is. Deze afspraak in surreële omstandigheden brengt bij Chris verdwenen herinneringen naar boven. Wat hij ontdekt, heeft implicaties voor zijn eigen leven, maar ook voor de toekomst van het land.
De cover trok mij enorm aan en de tekst erbij "Het verleden tikt weg in het heden" Voor een debuutboek vind ik dat de lat heel hoog ligt, waarschijnlijk omdat de auteur zelf nog journalist is geweest. Ik vind het verhaal liggen tussen thriller en roman en zou kunnen berust zijn op waargebeurde feiten. Het verhaal speelt zich enerzijds af in het heden waar Chris Kooi journalist is en we leren Chris ook kennen als tiener. Verleden komt samen met het heden als een tijdbom dat elk moment kan ontploffen , maar dan in het hoofd van Chris Kooi. Geen clichéverhaal maar ééntje dat uitspringt, dat boeit, mij toch in de greep houdt , mij deed terug denken aan mijn eigen jeugd waar ik zelf sommige benden (zonder namen te noemen) wist toeslaan. De auteur neemt geen blad voor de mond en verbloemt ook nooit de waarheid. Hij draait er zijn hand niet voor om. Zelf haat ik de politiek maar sommige uitspraken ... "i love it" pag 9 Daarom waren Belgische politici zo geliefd in Europa, bij gebrek aan een eigen standpunt waren ze de perfecte partij om compromissen te sluiten tussen al de andere politici die wel een mening hadden. -> Logisch als ze al niet luisteren naar hun eigen volk, naar onze stem. pag 63 Communicatie was en is nog steeds de zwakke plek van België. We hebben zoveel niveau's als er schillen om een ui zijn. En u weet toch wel dt een ui geen kern heeft. Tel daarbij op dat er communicatie op Europees niveau even ellendig is en je krijgt een recept van een kolossale ramp. In het heden heeft Chris Kooi een relatie met Caroline, de zus van Cath zijn jeugdliefde maar Cath is al 30 jaar verdwenen. Door een auto ongeluk in het verleden slikt Chris pillen maar door die pillen laat zijn geheugen hem in de steek en probeert hij kost wat kost de waarheid naar boven te brengen. Zeker wanneer hij ineens 2 brieven ontvangt dat hij zelf 30 jaar geleden naar zijn geliefde Cath schreef en ineens een kaart ontvangt met een afspraak om 10 uur in café Falstaff is Chris ervan overtuigd dat Cath nog in leven is. We keren terug in het verleden om zo te achterhalen wat er gebeurt is en door sommige gebeurtenissen in het heden beginnen puzzelstukken in elkaar te vallen met schokkende ontdekkingen.
++ ‘Wij waren geen volk van opstandelingen, wij waren een volk van volgers; pragmatisch in plaats van ideologisch, sussend in plaats van opiniërend, berustend in plaats van bevlogen’ ++
Je moet over flink wat zelfspot en relativeringsvermogen beschikken wil je als debuterend auteur jezelf op de manier aan je toekomstig publiek voorstellen zoals W.A. Dehairs bij het verschijnen van Lockdown dat doet. Ieder andere debutant doet zijn of haar uiterste best zich zo positief mogelijk neer te zetten om daarmee te voorkomen niet serieus genomen te worden. Een advies zou kunnen zijn om op basis van het debuut de auteur te kwalificeren. Want heel vaak zeggen boeken meer over de persoonlijkheid van een auteur dan een zorgvuldig geformuleerde biografie. In het geval van W.A. Dehairs voldoet die stellingname in ieder geval volledig, getuige zijn verhaal in Lockdown.
Chris Kooi werkt als journalist bij dagblad Het Laatste Nieuws, woont samen met Caroline en is druk om alle actualiteit rond de terreurdreigingen in België zo volledig mogelijk aan de man-vrouw te brengen. Dat gaat zijn dagelijkse gangetje tot hij wordt geconfronteerd met een aan hem geadresseerde brief, door hemzelf zo’n dertig jaar eerder geschreven aan een jeugdvriendinnetje van destijds, Cath. Evenals zijn vriend Peter was hij meer dan normaal verliefd en ondernam alles om Cath’s aandacht naar hem te laten gaan. De ontvangst van een tweede door hem geschreven liefdesbrief brengt Chris aan het twijfelen over de mogelijkheid dat Cath nog in leven zou kunnen zijn. Door een toeval komt hij weer in contact met zijn voormalige jeugdvriend die inmiddels bij het Brussels politiekorps werkzaam is. Het gesprek dat tussen hen plaatsvindt, is voor Chris reden terug te gaan in de tijd om antwoorden te krijgen op openstaande vragen…
++ ‘Niets leek nog te kloppen en de vragen stapelden zich in mijn hoofd op tot onontwarbare kluwen’ ++
Anders dan zijn biografie doet vermoeden is het plot in Lockdown zorgvuldig en met grote nauwkeurigheid opgezet. Zelfs de keuze van de titel is treffend voor de twee belangrijkste elementen die de primaire verhaallijn dragen. Gelardeerd met actuele onderwerpen neemt Dehairs zijn lezers mee in de zoektocht naar het verleden van Chris Kooi. Een verleden dat zich langzaam ontvouwt en een expliciet beeld beschrijft hoe de nog jonge Kooi zijn jeugd doorbrengt. Daarin bewijst de auteur zijn kennis en kunde om personages overtuigend in de tijd ‘neer te zetten’. Is immers een puberende loslopende testosteronbom in het geheel iets anders dan dezelfde persoon een goede dertig jaar later, Dehairs draait er zijn hand niet voor om. Chris Kooi in twee eigentijdse versies, junior en senior, ze staan er overtuigend!
De stijl van het verhaal is voortdurend wisselend tussen romantisch, meeslepend, aandoenlijk en hard, dodelijk, confronterend. In de juiste sfeer en kleur beschreven levert dat een rijk palet van emoties op. Waarbij de humor, die de auteur gezien zijn biografie waarschijnlijk eigen is, ook niet ontbreekt. Dehairs is zorgvuldig in het gebruik van de Nederlandse taal waarin een zuiverheid is waar te nemen zonder dialectisch taalgebruik. Al deze elementen maakt het lezen van Lockdown niet alleen anders dan verwacht maar ook positief afwijkend van vele andere geschreven spannende romans. Aanbevelenswaardig om twijfelaars en liefhebbers over de streep te trekken en de belofte mee te geven van een goed geschreven verhaal te gaan genieten.
Ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, maar het blijkt een Belg te zijn, ex-journalist, ex-onderzoeker en nu leraar die met Lockdown zijn eerste boek aflevert.
Dit boek begint na de aanslagen in Parijs, Bataclan en aan het voetbalstadion. Er zijn geruchten dat een van de daders in Brussel zit en mogelijk een aanslag gaat plegen. Brussel wordt van de buitenwereld afgesloten, veel leger op straat, zelfs met tanks en er is een avondklok. Journalist Chris Kooi bevindt zich toevallig in Brussel. Hij is daar omdat hij vreemde berichten heeft gekregen van een oud lief van zo'n dertig jaar geleden. Hij is er eigenlijk op een soort van date, want er was een postkaart gekomen met de naam van een hotel en een uur dat hij er moet zijn. Dan beginnen er eigenlijk twee verhalen door elkaar te lopen. Chris als tiener en student naast Chis de journalist. Er wordt de hele tijd van het verleden naar het heden gewisseld. Er is iets gebeurd in het verleden, uiteraard anders was het geen spannend boek, dat zo zijn gevolgen heeft in het heden. Toen Chris een tiener was, was de Bende van Nijvel actief. Chris Kooi pakt veel pijnstillers omdat hij een auto-ongeluk gehad heeft. Die pijnstillers hinderen hem op alles precies en op de juiste manier terug te herinneren. Nu heeft hij niet veel keuze meer en moet terug naar het verleden, hij moet weten wat er gebeurd is, voor zichzelf maar ook voor zijn huidige vriendin, zijn vrienden van vroeger.
Intrigerend boek dat beetje bij beetje de waarheid prijsgeeft. De hoofdpersoon is toch niet helemaal de mens die je denkt dat hij is. Het boek speelt zich dicht bij huis af en kon moeilijk actueler zijn; het lijkt me dan ook geen toeval dat het boek net nu uitgekomen is. Er is de laatste weken veel te doen geweest over de Bende van Nijvel en dan specifiek over het bekend worden van de identiteit van de reus van de bende. De Bende van Nijvel zaaide in de jaren tachtig angst en terreur in de buurt van Aalst door winkels tegen sluitingstijd te overvallen, met veel geweld en met veel doden tot gevolg, ik meen een 28 tal doden alles bij elkaar, maar met weinig buit. Er is nooit iemand voor opgepakt en er hebben eigenlijk altijd beschuldigende vingers richting Rijkswacht gewezen of in ieder geval richting personen met macht. Het is ondertussen al zo lang geleden dat de feiten eigenlijk gingen verjaren maar de wet is aangepast zodat het onderzoek nog tien jaar verder kon. Het boek geeft indirect kritiek op het onderzoek naar de Bende van Nijvel, maar ook naar de manier waarop onze politici het land jaren hebben laten verloederen en nu er een terroristische dreiging is, zet men het leger in, maar eigenlijk weet niemand of dat wel iets uithaalt, hoe lang dat moet duren en of de personen die gevonden moeten worden daar wel effectief zitten. Het lijkt meer machtsvertoon voor het zicht dan dat het ook effectief is. Het creëert misschien een veiligheidsgevoel maar dat neemt de dreiging niet weg. Het gaat om de vuile spelletjes van politici, maar ook die van de vierde macht, de journalisten. Met plezier gelezen en dank aan Uitgeverij Lannoo dat ik een van de vijfentwintig gelukkigen ben die dit boek mag recenseren.
Ik weet niet of het de bedoeling is dat Chris Kooi een seriepersonage wordt, maar het zou zomaar kunnen, het einde laat het wel toe.
Van een thriller verwacht ik een pageturner waarin ik vooral door de plot word meegesleept. Lockdown maakte die verwachting wel en niet waar, op een goede manier. Ik werd namelijk eerst en vooral gegrepen door de stem van dit verhaal. Lockdown gaat tegenover je zitten als een soort westernheld – versleten jeans, afgetrapte leren laarzen, ogen die de wereld kennen, sigaret niet ver weg – en neemt je op met een mengeling van bravoure en vermoeidheid. Ready, set? Go. Het verhaal begint zich te ontwikkelen, maar net als je comfortabel achterover gaat leunen op het ritme van die trein… verschijnen de eerste barstjes in het beeld.
Lockdown is een spannende thriller, gesitueerd in onze Belgische hoofdstad tijdens de dagen na de terroristische aanslagen in Parijs, waar het heden en het verleden van journalist Chris Kooi samensmelten tot een verrassende ontknoping. Kooi's leven wordt helemaal door elkaar gegooid na het krijgen van een mysterieuze brief van zijn eerste liefde, de verleidelijke Cath.
Een knap eerste boek van debuterend schrijver W.A. Dehairs. Zeker een aanrader.
Het boek kwam wat traag op gang, was daarna goed, maar het einde was als aardappelen zonder zout, flauw en zonder pit. Al bij al een ver gezocht einde dat hij verder had kunnen uitbouwen. Gemiste kans