What do you think?
Rate this book
Il sole bacia i belli
"Molti dicono che Charles Bukowski non esista. Una leggenda metropolitana, che dura ormai da anni, afferma che tutte le poesie turbolente da lui firmate in realtà siano state scritte da una vecchia scorbutica dall'ascella cespugliosa." Così scriveva nel marzo 1963 un giornalista del "Literary Times" di Chicago. Poeta di culto in molti ambienti underground, Bukowski era ancora ben lontano dalla fama mondiale che avrebbe raggiunto in seguito. Quel giornalista non solo scoprì che Charles Bukowski esisteva davvero. Ma verificò di persona che le sue poesie non mentivano, e così i suoi romanzi e racconti. Lo scrittore era davvero parente stretto del personaggio cinico, vitale e sporcaccione che i suoi lettori stavano imparando ad amare. E mentre i decenni passavano e cresceva il seguito di questo poeta alcolizzato, sempre più giornalisti andavano a trovarlo, ascoltavano i suoi racconti, annotavano le sue riflessioni veggenti e stralunate. Questo libro raccoglie i migliori pezzi giornalistici (e non) in cui la viva voce di Bukowski parla di sé. A partire da quella primissima intervista, realizzata cinquant'anni fa in una delle sue proverbiali, maleodoranti stanzette hollywoodiane, per arrivare all'ultima chiacchierata, concessa a bordo piscina nella sua villa di San Pedro, pochi mesi prima di morire.
336 pages, Paperback
First published January 1, 2003
24 people are currently reading
605 people want to read
About the author
Charles Bukowski
854 books29.9k followersHenry Charles Bukowski (born as Heinrich Karl Bukowski) was a German-born American poet, novelist and short story writer. His writing was influenced by the social, cultural and economic ambience of his home city of Los Angeles.It is marked by an emphasis on the ordinary lives of poor Americans, the act of writing, alcohol, relationships with women and the drudgery of work. Bukowski wrote thousands of poems, hundreds of short stories and six novels, eventually publishing over sixty books
Charles Bukowski was the only child of an American soldier and a German mother. At the age of three, he came with his family to the United States and grew up in Los Angeles. He attended Los Angeles City College from 1939 to 1941, then left school and moved to New York City to become a writer. His lack of publishing success at this time caused him to give up writing in 1946 and spurred a ten-year stint of heavy drinking. After he developed a bleeding ulcer, he decided to take up writing again. He worked a wide range of jobs to support his writing, including dishwasher, truck driver and loader, mail carrier, guard, gas station attendant, stock boy, warehouse worker, shipping clerk, post office clerk, parking lot attendant, Red Cross orderly, and elevator operator. He also worked in a dog biscuit factory, a slaughterhouse, a cake and cookie factory, and he hung posters in New York City subways.
Bukowski published his first story when he was twenty-four and began writing poetry at the age of thirty-five. His first book of poetry was published in 1959; he went on to publish more than forty-five books of poetry and prose, including Pulp (1994), Screams from the Balcony (1993), and The Last Night of the Earth Poems (1992).
He died of leukemia in San Pedro on March 9, 1994.
Charles Bukowski was the only child of an American soldier and a German mother. At the age of three, he came with his family to the United States and grew up in Los Angeles. He attended Los Angeles City College from 1939 to 1941, then left school and moved to New York City to become a writer. His lack of publishing success at this time caused him to give up writing in 1946 and spurred a ten-year stint of heavy drinking. After he developed a bleeding ulcer, he decided to take up writing again. He worked a wide range of jobs to support his writing, including dishwasher, truck driver and loader, mail carrier, guard, gas station attendant, stock boy, warehouse worker, shipping clerk, post office clerk, parking lot attendant, Red Cross orderly, and elevator operator. He also worked in a dog biscuit factory, a slaughterhouse, a cake and cookie factory, and he hung posters in New York City subways.
Bukowski published his first story when he was twenty-four and began writing poetry at the age of thirty-five. His first book of poetry was published in 1959; he went on to publish more than forty-five books of poetry and prose, including Pulp (1994), Screams from the Balcony (1993), and The Last Night of the Earth Poems (1992).
He died of leukemia in San Pedro on March 9, 1994.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 38 reviews
August 9, 2022
Chiacchierando delle stesse cose
Ciò che differenzia un'intervista da un'altra sono le domande. Quando quest'ultime nel corso degli anni si ripetono, è il caso di questo libro, anche le risposte subiscono la stessa sorte.
Ciò che differenzia un'intervista da un'altra sono le domande. Quando quest'ultime nel corso degli anni si ripetono, è il caso di questo libro, anche le risposte subiscono la stessa sorte.
August 3, 2019
Questo libro raccoglie una serie di interviste fatte allo scrittore e poeta Charles Bukowski dal 1963 al 1993, consigliata a chi ama il personaggio per scoprire alcuni suoi lati inediti. Tra tutte la migliore, secondo me, è stata quella di Robert Gumpert intitolata Penna e bicchiere.
January 2, 2021
Quite repetitive at times and thus a little boring, and the selection of the interviews could and should be better. However, it remains an interesting book, absolutely necessary for the Bukowski fans and scholars.
July 19, 2020
Recensione pubblicata originariamente sul mio blog Arte della Lettura
Recensione breve Il sole bacia i belli
Il sole bacia i belli è una raccolta di interviste fatte a Charles Bukowski nel corso degli anni, alcune risalenti al periodo in cui l'autore non era ancora famoso.
Il libro contiene numerose interviste, utili a coloro che intendono approfondire il personaggio di Bukowski. Purtroppo sono così numerose che circa a metà il libro inizia ad essere ripetitivo e le domande perdono d'interesse, essendo simili - o uguali - a domande già poste precedentemente.
Il sole bacia i belli è un'acquisto che sconsiglio. Molte interviste sono reperibili gratuitamente online, mentre quelle inedite non aggiungono granché.
Altre recensioni sul mio blog Arte della Lettura
Recensione breve Il sole bacia i belli
Il sole bacia i belli è una raccolta di interviste fatte a Charles Bukowski nel corso degli anni, alcune risalenti al periodo in cui l'autore non era ancora famoso.
Il libro contiene numerose interviste, utili a coloro che intendono approfondire il personaggio di Bukowski. Purtroppo sono così numerose che circa a metà il libro inizia ad essere ripetitivo e le domande perdono d'interesse, essendo simili - o uguali - a domande già poste precedentemente.
Il sole bacia i belli è un'acquisto che sconsiglio. Molte interviste sono reperibili gratuitamente online, mentre quelle inedite non aggiungono granché.
Altre recensioni sul mio blog Arte della Lettura
December 19, 2022
I have always loved the work of Charles Bukowski, so I jumped when I found this book at Los Angeles's Central Library. David Stephen Calonne (editor)'s Charles Bukowski: Sunlight Here I Am: Interviews and Encounters 1963-1993 is a fascinating read, despite the fact that the usual biographical squibs seem to be repeated with every interview.
When he died in 1993, L.A. lost its one true poet. Also one of the most honest writers to ever publish. He may have imbibed a railway car full of alcohol in his time and smoked a small forest of cigarettes, but he looked at life with clear eyes:
When he died in 1993, L.A. lost its one true poet. Also one of the most honest writers to ever publish. He may have imbibed a railway car full of alcohol in his time and smoked a small forest of cigarettes, but he looked at life with clear eyes:
These Fancy Dan writers are too immersed in their own assholes to know anything of the real populace and what they are attempting to endure. I only chippied with drugs but I can see where a man at total bottom will take two or three hours of blazing light and or peace or dream in exchange for the life he must face forever, doomed like a pig waiting for the blade. He will take those two or three hours in exchange for anything else offered. Damn the price. There is no price.Before you read this book, however, you should read some of the man's poetry and prose. They are all of a piece, and balm for the roubled soul.
August 21, 2021
Il libro è una raccolta di interviste a Bukowski, e risulta ripetitivo in molti passaggi, ma, per me che non lo conoscevo, ha dato la possibilità di ascoltarlo e metterlo in un contesto.
4 stelle per il risultato!
4 stelle per il risultato!
August 15, 2016
Raccolta di interviste ed articoli che coprono trent'anni della parabola ascendente di Bukoski, dal 1963 al 1993, a qualche mese dalla morte. Dai primi pezzi usciti su riviste undergronund, sulle cui pagine del resto è iniziata la carriera di Bukoski, fino a comparire su Rolling Stone, New York Times Book Review, su Interview intervistato da Sean Penn.
Raggruppati e letti in serie formano una sorta di biografia e autobiografia che riporcorre le tappe della vita di Hank. Ma questa non è probabilmente la parte più interessante perchè tutta la sua produzione artistica si fonda sul suo vissuto e, quindi, già la conosciamo. Il plus del libro sta forse nel sentirne il racconto dalle sue vive parole, senza la mediazione di un alter ego, nella fisicità dell'incontro-scontro con l'intervistatore. A tratti rude, burbero, a volte delicato, sempre con molto humor, ci "spiega" la sua poetica, il processo creativo, i poeti, scrittori e compositori classici che predilige, la sua "visione del mondo".
Pregevole la prefazione del curatore, Calonne.
Raggruppati e letti in serie formano una sorta di biografia e autobiografia che riporcorre le tappe della vita di Hank. Ma questa non è probabilmente la parte più interessante perchè tutta la sua produzione artistica si fonda sul suo vissuto e, quindi, già la conosciamo. Il plus del libro sta forse nel sentirne il racconto dalle sue vive parole, senza la mediazione di un alter ego, nella fisicità dell'incontro-scontro con l'intervistatore. A tratti rude, burbero, a volte delicato, sempre con molto humor, ci "spiega" la sua poetica, il processo creativo, i poeti, scrittori e compositori classici che predilige, la sua "visione del mondo".
Pregevole la prefazione del curatore, Calonne.
November 11, 2017
Serie di interviste all'autore in cui emerge il personaggio creato da Bukowski. Sicuramente molto interessante ma ripetitivo, alle ultime interviste già conoscevo le risposte dell'autore.
July 22, 2017
il più grande !
January 21, 2025
Naprawdę fajny facet
Prozę Bukowskiego zacząłem z uwielbieniem rozczytywać w latach 2018-2019 by po kilku tytułach przerwać tę przygodę na kilka lat. Dopiero ostatnio wziąłem z półki tytuł, który został mi podarowany kilka lat temu, kiedy to na fali fascynacji twórczością wspomnianego, opowiadałem wszystkim naokoło jaki to geniusz. Tak jednak wyszło, że musiał kilka lat czekać, być może ze względu na okoliczności.
I tak na początku 2025 roku przeczytałem jakieś trzydzieści lat wywiadów z człowiekiem, który popularność większą zyskał w Europie niż w Ameryce, w której żył i tworzył, który był potępiany chyba równie mocno jak wielbiony przez pokolenia czytelników. Muszę przyznać, że to niesamowite przeżycie czytać wypowiedzi tego pisarza, tak szeroko rozpięte na przestrzeni czasu. Nasuwa się wniosek, że przez tyle lat człowiek dojrzewa, zmienia się, jego wypowiedzi będą stonowane czy po prostu inne. Ja bym powiedział, że Charles Bukowski nawet nie to że jest taki sam zawsze, choć jego wywiady w dużej mierze do siebie podobne, bo to wciąż ten sam facet, natomiast da się wyczuć pewnego rodzaju ukojenie jakie osiąga dzięki swojemu pisarstwu w miarę upływu lat. I tak Bukowski jest mniej buntowniczy, ale nie trafi swojej iskry, prawdziwości, nadal to ten sam gość, który gardzi odczytami literackimi i nie lubi, jak ktoś mówi że jest dobry, jednocześnie ciesząc się z zasłużonego uznania. To tak niby nie chce, ale jest dobrze jak jest.
Dla tego człowieka najważniejsze zawsze było pisanie i o tym dosadnie mówi. Nie pcha się w samo uwielbiających się pisarzy, poetów wzajemnie klepiących się po plecach, można powiedzieć, że stroni od środowisk literackich. Nie udaje, że jest kimś innym, mówi o swoich pijackich ekscesach, nieco pozując na wesołego pijaczynę, nieco nim będąc. Dokłada trochę robienia burdy, trochę przesady z ekscesami, gdzie jednocześnie jest to wrażliwy człowiek bardzo potrzebujący miłości i dobra w życiu.
Myślę, że dzięki tym wywiadom, spotkaniom czy artykułom na jego temat, mimo powtórzeń w wielu tekstach, czego nie da się uniknąć, poznajemy duża dawkę wiedzy na temat samego Bukowskiego. Należy jednak mieć na względzie to, że nie jest to absolutnie żadna biografia czy autobiografia, i choć zawiera wiele informacji z jego życia, zawiera wspomniane mimochodem zdarzenia, czy pytania dziennikarzy dotyczące prywatnego życia, do których raz bardziej raz mniej chętnie się odnosi sam pisarz. Bardzo ciekawe jest jego podejście do pisania, do poezji jako takiej, do prozy, do procesu tworzenia. Z książki dowiedzieć się można też, że Bukowski pisał scenariusze filmowe (nie wiedziałem, że były adaptacje filmowe jego dzieł, muszę przecież obejrzeć!) i jeszcze więcej twórczości, niż myślałem że jest. Kto wie, być może dzięki niemu zainteresuje się poezją? Pisarz w wywiadach zdradza wiele o swoich sympatiach literackich (choć zapewne nie tak jakbyście się tego spodziewali), muzycznych czy nawet filmowych. Mówi o tym co go napędza, co lubi. O tym, co jego zdaniem jest prawdziwe i jak to z tym pisaniem jest. Uderza szczerość tego człowieka i niewymuszone odpowiedzi.
„Świecie, oto jestem” to prawdziwa gratka dla fanów Bukowskiego, myślę, że nie na początek znajomości z tym pisarzem, raczej „gdzieś w połowie” odczytu jego twórczości. Rzuca to całkiem ciekawy obraz jego dzieł, tych które już przeczytaliście, jak i tych które dopiero przed Wami.
21.01.2025 r.
Prozę Bukowskiego zacząłem z uwielbieniem rozczytywać w latach 2018-2019 by po kilku tytułach przerwać tę przygodę na kilka lat. Dopiero ostatnio wziąłem z półki tytuł, który został mi podarowany kilka lat temu, kiedy to na fali fascynacji twórczością wspomnianego, opowiadałem wszystkim naokoło jaki to geniusz. Tak jednak wyszło, że musiał kilka lat czekać, być może ze względu na okoliczności.
I tak na początku 2025 roku przeczytałem jakieś trzydzieści lat wywiadów z człowiekiem, który popularność większą zyskał w Europie niż w Ameryce, w której żył i tworzył, który był potępiany chyba równie mocno jak wielbiony przez pokolenia czytelników. Muszę przyznać, że to niesamowite przeżycie czytać wypowiedzi tego pisarza, tak szeroko rozpięte na przestrzeni czasu. Nasuwa się wniosek, że przez tyle lat człowiek dojrzewa, zmienia się, jego wypowiedzi będą stonowane czy po prostu inne. Ja bym powiedział, że Charles Bukowski nawet nie to że jest taki sam zawsze, choć jego wywiady w dużej mierze do siebie podobne, bo to wciąż ten sam facet, natomiast da się wyczuć pewnego rodzaju ukojenie jakie osiąga dzięki swojemu pisarstwu w miarę upływu lat. I tak Bukowski jest mniej buntowniczy, ale nie trafi swojej iskry, prawdziwości, nadal to ten sam gość, który gardzi odczytami literackimi i nie lubi, jak ktoś mówi że jest dobry, jednocześnie ciesząc się z zasłużonego uznania. To tak niby nie chce, ale jest dobrze jak jest.
Dla tego człowieka najważniejsze zawsze było pisanie i o tym dosadnie mówi. Nie pcha się w samo uwielbiających się pisarzy, poetów wzajemnie klepiących się po plecach, można powiedzieć, że stroni od środowisk literackich. Nie udaje, że jest kimś innym, mówi o swoich pijackich ekscesach, nieco pozując na wesołego pijaczynę, nieco nim będąc. Dokłada trochę robienia burdy, trochę przesady z ekscesami, gdzie jednocześnie jest to wrażliwy człowiek bardzo potrzebujący miłości i dobra w życiu.
Myślę, że dzięki tym wywiadom, spotkaniom czy artykułom na jego temat, mimo powtórzeń w wielu tekstach, czego nie da się uniknąć, poznajemy duża dawkę wiedzy na temat samego Bukowskiego. Należy jednak mieć na względzie to, że nie jest to absolutnie żadna biografia czy autobiografia, i choć zawiera wiele informacji z jego życia, zawiera wspomniane mimochodem zdarzenia, czy pytania dziennikarzy dotyczące prywatnego życia, do których raz bardziej raz mniej chętnie się odnosi sam pisarz. Bardzo ciekawe jest jego podejście do pisania, do poezji jako takiej, do prozy, do procesu tworzenia. Z książki dowiedzieć się można też, że Bukowski pisał scenariusze filmowe (nie wiedziałem, że były adaptacje filmowe jego dzieł, muszę przecież obejrzeć!) i jeszcze więcej twórczości, niż myślałem że jest. Kto wie, być może dzięki niemu zainteresuje się poezją? Pisarz w wywiadach zdradza wiele o swoich sympatiach literackich (choć zapewne nie tak jakbyście się tego spodziewali), muzycznych czy nawet filmowych. Mówi o tym co go napędza, co lubi. O tym, co jego zdaniem jest prawdziwe i jak to z tym pisaniem jest. Uderza szczerość tego człowieka i niewymuszone odpowiedzi.
„Świecie, oto jestem” to prawdziwa gratka dla fanów Bukowskiego, myślę, że nie na początek znajomości z tym pisarzem, raczej „gdzieś w połowie” odczytu jego twórczości. Rzuca to całkiem ciekawy obraz jego dzieł, tych które już przeczytaliście, jak i tych które dopiero przed Wami.
21.01.2025 r.
July 13, 2020
“Charles Bukowski. Ellos quieren algo crudo. 30 años de entrevistas”, compilación de David Stephen Calone
!Prejuicios, malditos prejuicios! Por andar de prejuicioso, durante muchos, muchos años, me perdí de la literatura de Charles Bukowski. El año pasado, navegando en YouTube me encontré con un documental sobre su vida. Me cayó bien el maestro, y teniendo varios libros suyos en mis estantes sin tocar -por tonto- me puse a leer “Mujeres”, y de ahí, no paré de leerlo hasta terminar todas sus novelas, alguno de sus cuentos y poemas; y me encanta verlo en YouTube en los recitales que ofrecía para pagar la renta y su bebida.
Me consideré afortunado cuando me encontré el año pasado con “Charles Bukowski. Ellos quieren algo. 30 años de entrevistas”, un libro que compila 31 entrevistas de ese “viejo cabrón y tambaleante”, que además, “es el mejor maldito poeta del pueblo”.
El libro se publicó en el 2013, y lo descubrí en una feria librera que montó la Casa del Libro Universitaria de la Universidad Autónoma de Nuevo León, co editora, justo cuando mi proceso de conversión en fan del “Poeta del infierno” había concluido.
Originalmente poeta, Anagrama, que fue la editorial que lo publicó en Hispanoamérica, se decidió primeramente por sus novelas -casi todas auto ficción-, que Bukowski llama ficción creativa. Cartero, Factotum, Mujeres, La senda del perdedor, Hollywood y Pulp son sus novelas publicadas por la editorial catalana.
Menciona Mauricio Bares, traductor y editor del libro, sobre Bukowski, que “fue ignorado en ingles, alabado en alemán, insultado en la televisión francesa, maltratado en el cine italiano, y que la decisión que le creo un enorme culto en español - la de presentarlo exclusivamente como narrador-, mutiló sus orígenes como poeta y su larga trayectoria como tal.”
A Charles Bukowski le llegó el reconocimiento como autor en la última etapa de su vida. Mientras tanto, se dedicó a hacer “chambitas” para comer, beber, pagar la renta y jugar en el hipódromo. Se nota en las conversaciones del libro que Charles se divertía mucho comportándose como el personaje que creó: grosero, borracho, peleonero, perverso, jugador, promiscuo, pero talentoso, ingenioso y carismático.
En las entrevistas que presenta Nitro/Press comprobarás la fascinación que ejercía en sus interrogadores, mientras él se divertía escondido tras el personaje. ¡Tipazo! Las entrevistas están ordenadas cronológicamente, iniciando en 1963 y culminando con la que concedió en 1993 a Gudolfn S. Freyermuth quien la tituló “Qué carajos: últimas palabras”.
Pero como el reto trata sobre una editorial que nunca haya leído, aprovecho para comentarles sobre la editorial Nitro/Press. Editorial mexicana, de nicho, poco conocida, luchadora como todas las editoriales pequeñas, acostumbradas a enfrentarse a pedradas a los grandes grupos editoriales. Su página de Facebook es nitro-press, por sí les interesa.
“..Ellos quieren algo crudo” es una edición sobresaliente por la selección tan representativa de las entrevistas, por la presentación vintage que utilizan, las fotografías, caricaturas y dibujos que presentan; todo, todo el libro me gustó.
!Prejuicios, malditos prejuicios! Por andar de prejuicioso, durante muchos, muchos años, me perdí de la literatura de Charles Bukowski. El año pasado, navegando en YouTube me encontré con un documental sobre su vida. Me cayó bien el maestro, y teniendo varios libros suyos en mis estantes sin tocar -por tonto- me puse a leer “Mujeres”, y de ahí, no paré de leerlo hasta terminar todas sus novelas, alguno de sus cuentos y poemas; y me encanta verlo en YouTube en los recitales que ofrecía para pagar la renta y su bebida.
Me consideré afortunado cuando me encontré el año pasado con “Charles Bukowski. Ellos quieren algo. 30 años de entrevistas”, un libro que compila 31 entrevistas de ese “viejo cabrón y tambaleante”, que además, “es el mejor maldito poeta del pueblo”.
El libro se publicó en el 2013, y lo descubrí en una feria librera que montó la Casa del Libro Universitaria de la Universidad Autónoma de Nuevo León, co editora, justo cuando mi proceso de conversión en fan del “Poeta del infierno” había concluido.
Originalmente poeta, Anagrama, que fue la editorial que lo publicó en Hispanoamérica, se decidió primeramente por sus novelas -casi todas auto ficción-, que Bukowski llama ficción creativa. Cartero, Factotum, Mujeres, La senda del perdedor, Hollywood y Pulp son sus novelas publicadas por la editorial catalana.
Menciona Mauricio Bares, traductor y editor del libro, sobre Bukowski, que “fue ignorado en ingles, alabado en alemán, insultado en la televisión francesa, maltratado en el cine italiano, y que la decisión que le creo un enorme culto en español - la de presentarlo exclusivamente como narrador-, mutiló sus orígenes como poeta y su larga trayectoria como tal.”
A Charles Bukowski le llegó el reconocimiento como autor en la última etapa de su vida. Mientras tanto, se dedicó a hacer “chambitas” para comer, beber, pagar la renta y jugar en el hipódromo. Se nota en las conversaciones del libro que Charles se divertía mucho comportándose como el personaje que creó: grosero, borracho, peleonero, perverso, jugador, promiscuo, pero talentoso, ingenioso y carismático.
En las entrevistas que presenta Nitro/Press comprobarás la fascinación que ejercía en sus interrogadores, mientras él se divertía escondido tras el personaje. ¡Tipazo! Las entrevistas están ordenadas cronológicamente, iniciando en 1963 y culminando con la que concedió en 1993 a Gudolfn S. Freyermuth quien la tituló “Qué carajos: últimas palabras”.
Pero como el reto trata sobre una editorial que nunca haya leído, aprovecho para comentarles sobre la editorial Nitro/Press. Editorial mexicana, de nicho, poco conocida, luchadora como todas las editoriales pequeñas, acostumbradas a enfrentarse a pedradas a los grandes grupos editoriales. Su página de Facebook es nitro-press, por sí les interesa.
“..Ellos quieren algo crudo” es una edición sobresaliente por la selección tan representativa de las entrevistas, por la presentación vintage que utilizan, las fotografías, caricaturas y dibujos que presentan; todo, todo el libro me gustó.
December 21, 2022
Gratka dla fanek i fanów autora. Powiększyła mój zakres wiedzy o Bukowskim o takie smaczki, jak jego literackie i muzyczne inspiracje, czy lista osób, których nie znosił :) Sporo mówi o swojej twórczości, o czym za wiele mówić nie lubił i są to raczej wymuszone wypowiedzi, ale niekiedy bardzo szczere i nieoczywiste. Jak chociażby, gdy odpowiada na pytania o jego stosunek do kobiet, tak często źle interpretowany przez pryzmat jego literackich bohaterów. Książka pozwala zbudować jego jeszcze pełniejszy obraz. Bardzo się cieszę, że została wydana i to po polsku. Super rzecz. Polecam każdemu, kto lubi Bukowskiego. Naprawdę doceniłam go jeszcze bardziej i nie zmienia się moja nim fascynacja i uwielbienie dla jego twórczości. Jest jakaś taka nić porozumienia z Bukowskim, którą rzadko czuję z innymi pisarzami.
August 26, 2024
Ho sempre un po’ di difficoltà con le raccolte di interviste: normalmente un qualsiasi autore dice tutto ciò che deve dire nelle sue opere, le interviste diventano quindi un di più che in tante occasioni risulta superfluo, didascalico. Questa raccolta non fa differenza, prende una manciata di chiacchiere tra Bukowski e alcune riviste, giornalisti, persino attori, e ti pianta lì il risultato. Ed è molto carino vedere attraverso queste interviste i vari e piccoli cambiamenti di Bukowski ma, come ho scritto nella premessa, un autore parla attraverso le proprie opere, e Bukowski era uno che portava se stesso e il proprio vissuto nei suoi romanzi e nelle sue poesie, senza alcun tipo di filtro.
Più che un 3/5 sarebbe un 2,5/5, giusto per l’affetto verso Hank e la compagnia che mi ha tenuto negli anni, senza questo sarebbe un libro che non avrei proprio portato a termine.
Più che un 3/5 sarebbe un 2,5/5, giusto per l’affetto verso Hank e la compagnia che mi ha tenuto negli anni, senza questo sarebbe un libro che non avrei proprio portato a termine.
December 18, 2019
Ho sempre preferito il Charles Bukowski poeta rispetto a quello dei racconti e dei romanzi, quello sensibile e sentimentale, capace di affezionarsi alle donne con le quali trascorreva le notti senza sonno e quello che trascorreva le giornate ad alcolizzarsi nei bar scalcinati o negli ippodromi, a perdere un numero spropositato di quattrini.
Tutto questo perché ho sempre amato il Bukowski del Grande Mito Americano, del suo sincero disprezzo verso la gente ipocrita, la finta letteratura e i falsi scrittorini ma soprattutto perché Bukowski mi ha insegnato che dietro ogni fallimento c'è, sempre e comunque, una risalita e non a caso, i suoi versi migliori venivano fuori dopo aver perso le scommesse agli ippodromi e dopo aver visto più volte l'inferno.
Tutto questo perché ho sempre amato il Bukowski del Grande Mito Americano, del suo sincero disprezzo verso la gente ipocrita, la finta letteratura e i falsi scrittorini ma soprattutto perché Bukowski mi ha insegnato che dietro ogni fallimento c'è, sempre e comunque, una risalita e non a caso, i suoi versi migliori venivano fuori dopo aver perso le scommesse agli ippodromi e dopo aver visto più volte l'inferno.
August 1, 2022
Raccolta di interviste a Charles Bukowski.
Che posso dire? È stata una lettura illuminante e interessante. Ho avuto modo di scavare a fondo nella mente di questo singolare autore, scoprendo le sue opinioni, visioni e apprendendo fatti biografici.
La vita dell’autore permette di comprendere al meglio le sue opere e i suoi pensieri.
Consiglio vivamente di leggere questo libro, è davvero arricchente e dà molti spunti per riflettere!
Che posso dire? È stata una lettura illuminante e interessante. Ho avuto modo di scavare a fondo nella mente di questo singolare autore, scoprendo le sue opinioni, visioni e apprendendo fatti biografici.
La vita dell’autore permette di comprendere al meglio le sue opere e i suoi pensieri.
Consiglio vivamente di leggere questo libro, è davvero arricchente e dà molti spunti per riflettere!
Read
June 5, 2025Always refreshing to read Bukowski, with all his bitterness and dumb, dated forwardness. Everything needs context and should be taken with a grain of salt.
To me, since the beginning, Hank has always been about this: it’s a metaphor for the world and oll of its symbols and pretentiousness, it’s a release for the way the world castrates us, betrays us, yet there’s still always a light shining somewhere.
To me, since the beginning, Hank has always been about this: it’s a metaphor for the world and oll of its symbols and pretentiousness, it’s a release for the way the world castrates us, betrays us, yet there’s still always a light shining somewhere.
February 2, 2019
Czytanie tego ciągiem nie było chyba najlepszym pomysłem, bo Bukowski życie miał jedno, więc często powtarzał się w wywiadach. Ciekawe to oczywiście, ale czytanie kilka razy pod rząd tych samych anegdot jednak przestaje bawić dosyć szybko.
Niemniej jednak warto, chociaż polecam czytać jako przerywnik między dłuższymi lekturami.
Niemniej jednak warto, chociaż polecam czytać jako przerywnik między dłuższymi lekturami.
February 5, 2019
I was curious and wanted to read something about Bukowski. This book gives an overall view of his strong, unusual and quite sharp personality. I do not not like the way he talks about sex and women, too explicit and direct with details. But I liked this reading and his way of being truthful and call things with their names, in several aspects.
May 5, 2024
Beautifully arranged interviews and encounters from my favorite author. Really shows how he evolved over the years. Reading the last encounter felt like saying goodbye. My dad introduced me to Bukowski and warned me to not burn through his work too quickly as there are a limited number of books. That was about five years ago and I am reaching the end of his published material.
October 23, 2019
Lati noti e inediti di Bukowski, snocciolati in numerose interviste che abbracciano diversi anni della sua vita. Interessante, diretto, intimo e sboccato, consigliato a chi ama Bukowski e a chi vuole conoscerlo.
December 6, 2017
The interviews tend to get a little repetitive after about 2/3rds of the way through the book, but overall a great look at Bukowski as a thinker and not jsut a poet.
Read
April 5, 2021Letteratura americana
January 27, 2022
Non lo ha scritto lui, non vale dal punto di vista letterario. Le stelle sono per le informazioni su di lui, poco presenti altrove
February 14, 2022
Tämä räpiköivä vanha kusipää on perkele kaupungin paras runoilija
April 17, 2022
Bukowski ti amo cazzo
August 29, 2022
Noioso e ripetitivo. Le interviste vanno a parare sempre alle stesse cose, pensieri e idee che qualcuno che ha letto altri libri di Bukowski ha già presente.
February 12, 2024
A bit full of solid material so as not to be as joyous Bukowski
Displaying 1 - 30 of 38 reviews