도쿄 기담집

by Haruki Murakami, 무라카미 하루키, 임홍빈 (Translator)

Collection of short stories

Genres: Fiction, Japanese Literature, Japan, Short Stories, Novels, Literature, Magical Realism

280 pages, Hardcover

First published September 15, 2005

About the author

Haruki Murakami (村上春樹) is a Japanese writer. His novels, essays, and short stories have been best-sellers in Japan and internationally, with his work translated into 50 languages and having sold millions of copies outside Japan. He has received numerous awards for his work, including the Gunzo Prize for New Writers, the World Fantasy Award, the Tanizaki Prize, Yomiuri Prize for Literature, the Frank O'Connor International Short Story Award, the Noma Literary Prize, the Franz Kafka Prize, the Kiriyama Prize for Fiction, the Goodreads Choice Awards for Best Fiction, the Jerusalem Prize, and the Princess of Asturias Awards.
Growing up in Ashiya, near Kobe before moving to Tokyo to attend Waseda University, he published his first novel Hear the Wind Sing (1979) after working as the owner of a small jazz bar for seven years. His notable works include the novels Norwegian Wood (1987), The Wind-Up Bird Chronicle (1994–95), Kafka on the Shore (2002) and 1Q84 (2009–10); the last was ranked as the best work of Japan's Heisei era (1989–2019) by the national newspaper Asahi Shimbun's survey of literary experts. His work spans genres including science fiction, fantasy, and crime fiction, and has become known for his use of magical realist elements. His official website cites Raymond Chandler, Kurt Vonnegut and Richard Brautigan as key inspirations to his work, while Murakami himself has named Kazuo Ishiguro, Cormac McCarthy and Dag Solstad as his favourite currently active writers. Murakami has also published five short story collections, including First Person Singular (2020), and non-fiction works including Underground (1997), an oral history of the Tokyo subway sarin attack, and What I Talk About When I Talk About Running (2007), a memoir about his experience as a long distance runner.
His fiction has polarized literary critics and the reading public. He has sometimes been criticised by Japan's literary establishment as un-Japanese, leading to Murakami's recalling that he was a "black sheep in the Japanese literary world". Meanwhile, Murakami has been described by Gary Fisketjon, the editor of Murakami's collection The Elephant Vanishes (1993), as a "truly extraordinary writer", while Steven Poole of The Guardian praised Murakami as "among the world's greatest living novelists" for his oeuvre.

Reviews

[Maei · Rating 4 out of 5]

کتاب ، ۴ تا داستان کوتاه داره که هرکدوم به نوعی دوست داشتنی و عجیب هستن.خیلی عجیب !
داستان ۱ رو دوسش نداشتم .
موقع خوندن داستان ۲ فکرای قشنگی درمورد اینکه چجوری اون اتفاق افتاده به سرم زد و برام خیلی شیرین و لذت بخش بود؛
در داستان ۳ ، توصیفات و نظراتی که درمورد باد گفته میشد رو خیلی خیلی دوست داشتم ، انگار که همیشه این فکرا تو سرم بود ولی نمیتونستم بگمشون و موراکامی فکرامو خیلی قشنگ روی کاغذ آورده بود
درمورد داستان ۴ دلم میخواست که ای کاش همچین روانکاوی رو من هم میشناختم و میتونست انقدر منو باور کنه و مشکلای عجیب غریبمو حل کنه .

[Makmild · Rating 4 out of 5]

เรื่องสั้นมูราคามิว่าด้วยการหายไปของอะไรบางอย่าง การได้เจออะไรบางอย่าง ของผู้คนและชีวิต เป็นหนังสือที่เหมาะเจาะในช่วงท่องเที่ยวมากๆ เพราะการเดินทางที่ดีจะทำให้เราเจอตัวตนใหม่ และบางตัวตนที่เราทำหายไปก็กลับมาด้วยเช่นกัน

ตัวละครในเรื่องของมูราคามิมีการรับมือกับความสูญเสียทางชีวิตที่หลากหลาย การเล่าเรื่องความบอบช้ำของชีวิตในท่าทีที่เห็นทุกสิ่งช่างเรียบง่ายแต่มีความอัศจรรย์อยู่เล็กๆ ของลุงมูทำให้เราอดทึ่งและดื่มด่ำกับตัวหนังสือลุงมูทุกที

เรื่องสั้น 5 เรื่องประกอบไปด้วย เกย์ช่างปรับเสียงเปียโน/แม่ผู้เสียลูกชายในอ่าวที่ฮาวาย/หญิงสาวที่สามีหายไประหว่างชานพักบันได/นักเขียนนิยายที่เล่าถึงก้อนหินก้อนหินรูปไตที่ขยับได้เอง/ลิงพูดได้ที่ชอบขโมยชื่อ

ทั้งประหลาดและไม่ไปในคราวเดียวกัน

[top. · Rating 3 out of 5]

จำได้ว่านานมาแล้ว ไม่รู้ตอนนั้นเคยอ่านมุราคามิรึยัง เราไปเปิดเล่มนี้อ่านผ่านๆ ที่ร้านหนังสือ รู้สึกติดตรึงกับเรื่องอ่าวฮานาเลอิเป็นพิเศษ คือก็ไม่ได้ถึงขั้นอ่านจบหรืออ่านเอาเรื่องเอาราวอะไร รู้เรื่องย่อคร่าวๆ แต่มันมีอะไรบางอย่างที่ตรึงใจ ทำให้เราจำเรื่องนี้ได้ดี ถึงแม้จะไม่ได้ซื้อมันกลับมาอ่านต่อที่บ้านก็ตาม

แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน เคยคิดเองว่าชอบมุราคามิแบบปกติคนมากที่สุด แนวเหนือจินตนาการจะรับไม่ค่อยไหวตามไม่ค่อยทัน พยายามหาเล่มที่ธรรมดามาอ่าน แต่มันก็ยังมีบางช่วงบางตอนที่มีความน่าพิศวงประกอบอยู่ด้วย รวมเรื่องสั้นหลายเล่มก็ผสมทั้งเรื่องปกติธรรมดาและเรื่องลี้ลับ คิดว่าตัวเองน่าจะไม่ค่อยพึงใจ ทว่าพออ่านไปอ่านมาก็เริ่มชิน การต่อต้านลดน้อยถอยลง แบบเออ ก็ไม่ได้แย่นี่นา หนักเข้าก็เริ่มรู้สึกบันเทิง แถมจดจำเรื่องนั้นๆ ได้เพราะมันแปลกอีกต่างหาก เล่นเอาพวกเรื่องปกติเบๆ กลับจืดไปเลย (แต่จะว่าไป มีเล่มไหนที่ปกติธรรมดาบ้างเหรอ คิดไปคิดมาตอบเองได้ว่า ไม่มี !)

ดังนั้นจึงได้เวลาลุยเล่มนี้ ที่ขายตัวเองด้วยชื่อว่า ลึกลับ.โตเกียว.เรื่องสั้น กะว่าพิศวงเป็นดินแดนลับแลแกะพูดได้แน่ๆ แล้วตัวฉันจะอ่านไหวมั๊ย แต่เปล่า เปิดเรื่องแรกมา "เราต่างท่องไปในความบังเอิญ" เรียบง่ายมาก ต้นเรื่องพูดถึงความบังเอิญแง่ดีที่เค้าออกตัวว่าเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่พอมันเกิดเราก็พิศมัยปรีเปรมไปกับความไม่คาดฝันของสิ่งนั้น เป็นความบังเอิญประเภทที่เล่าให้ใครฟัง แม้ปากจะอือออ แต่เค้าก็จะไม่เชื่อ 100% จากนั้นก็พูดถึงเรื่องชีวิตของนักปรับเสียงเปียโน เราวูบไหวขึ้นมากับช่วงหลังนี้ เพราะรู้สึกถึงตัวเองจางๆ กลายเป็นชอบเรื่องนี้เลย และคาดหวังว่าจะได้พบอะไรดีๆ ในเรื่องถัดไป

"อ่าวฮานาเลอิ" อันนี้ดะเบส ดีมาก รู้สึกถึงความว่างเปล่าของซะจิ เหมือนนางต้องใช้เวลาเป็นอย่างมากในการรับรู้ถึงการจากไปแล้วของลูกชาย เราชอบหลายๆ ช่วงในเรื่องนี้ โดยเฉพาะการปรากฏตัวของสองหนุ่มจากโตเกียว ความสัมพันธ์ชั่วครู่ชั่วยามระหว่างพวกเขากับซะจิ ความปั่นป่วนที่เริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ในจิตใจ กับความรู้สึกลึกๆ ตอนนางเห็นทั้งสองอยู่บนเกลียวคลื่น จนถึงตอนที่นางรำพึงกับตัวเองในช่วงต้นว่า ลูกชายนางเหมือนกำลังนอนหลับ แค่จับไหล่เขย่า เขาก็จะงัวเงียขยี้ตาตื่นแล้วอิดออดลุกขึ้นเหมือนที่เคยเป็นมาตลอด ทั้งที่มันไม่มีวันเป็นไปได้อีกแล้ว

"ช่องว่างบนบันไดผี" "หินรูปไต" "ลิงชินากาว่า" ชอบอย่างละนิดอย่างละหน่อย แน่นอนว่าในบรรดาสามเรื่องนี้เราจำเรื่องสุดท้ายได้ดีสุดเพราะแปลกสุด บังเทิงด้วย เอาไปเอามานี่น่าจะอ่านพวกมนุษย์แกะได้ละมั้ง วอร์มตัวเองมาพักนึงละ 55

[T O À N P H A N · Rating 4 out of 5]

3.5 sao.
•
Tui thích truyện đầu và truyện cuối của tập này, Lữ khách tình cờ và Khỉ Shinagawa, nó thú vị hơn hẳn. Gặp lại chú khỉ nhiều nỗi niềm ở tập truyện trước, mất đi cái dáng vẻ điềm nhiên khi kể về hành vi trộm tên, tui thấy mắc cười dễ sợ.
•
Bác Mư vẫn mạnh ở khoản kể chuyện. Lối dẫn dắt tự nhiên, phóng khoáng và diễn đạt lớp lang, trật tự của bác luôn làm những câu chuyện nghe qua thì bình thường trở nên thu hút hơn, gợi sự tò mò cao; đồng thời chất siêu thực nhẹ nhàng như rẩy lên một lớp kim tuyến lấp lánh, tuy mơ hồ, nhưng vẫn làm trồi lên vài ba mảng tối của tâm thức con người. Những chuyện là lạ, khó tin, mà vẫn cứ muốn tin.

[Mirai · Rating 5 out of 5]

พออ่านชื่อหนังสือแล้วนึกถึงอะไรเหรอ?
อ้ออออ เรื่องผี เล่มนี้ต้องเป็นเรื่องผีแน่ๆ! ตอนนั้นร่างกายต้องการเสพเรื่องสยองขวัญสั่นประสาทเลือดสาดๆ พอดี เลยหยิบเล่มนี้มาอ่านอย่างไว..

ใช่ซะที่ไหนล่ะ ผีเผอมีที่ไหน 😑

เล่มนี้เป็นรวมเรื่องสั้นของลุงมูเล่มแรกที่เราหยิบมาอ่านค่ะ ส่วนเหตุผลที่ถูกเรารับเลือกก็.. เป็นความเข้าใจผิดของเราเอง นึกว่าลุงเค้าเขียนเรื่องผีด้วย (คิดได้ไง 5555555) แต่เอาเถอะ ถึงจะไม่ใช่แนวผี แต่ก็ยังถือว่าอยู่ในหมวดแนวลี้ลับลึกลับอยู่ดี

แม้เราจะผิดหวังที่ไม่เจอผีน่ากลัวๆ ในเล่มเลย แต่สิ่งที่พบแทนผีและทำให้เราทึ่งคือ ความน่าพิศวงในชีวิตคน ลุงมูสามารถเล่าเรื่องราวชีวิตของคนธรรมดาๆ แต่กลับมีเหตุการณ์ประหลาดๆ ชวนงุนงงชวนสับสนเกิดขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัวได้อย่างน่าสนใจ ชวนให้ค้นหา ชวนให้ใคร่รู้ ถึงจะหาเหตุผลหรือคำตอบอะไรไม่ได้ แต่ก็เป็นความสนุกแบบแปลกๆ ดีค่ะ 5555

กลายเป็นว่า ถึงเรื่องนี้จะไม่มีผี แต่ก็มีพลังลี้ลับบางอย่างดึงดูดให้เราอยากพลิกหน้ากระดาษอ่านอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ถือเป็นเล่มที่ชอบแบบงงๆ ค่ะ 55555

[Flora Kjær · Rating 4 out of 5]

Wow det er længe siden jeg har læst noveller! Men Hariku Murakami skuffer ikke - korte, men meget mystiske historier, der alle handler om at miste nogen eller møde noget. Føler lidt hvis Hariku Murakamis værker blev filmatiseret ville det være studio Ghibli- agtigt! Også de billeder man lidt kan få i hovedet, når man læser! Den kan i øvrigt læses på en weekend måske mindre, hvis man er fast reader.
Der er en masse mystik og random ting i novellerne. Fx en japansk kvinde, der mister sin søn til et hajangreb på Hawaii og begynder en nærmest rituel årlig tur til samme strand, han døde på bare for at sidde og kigge ud over vandet (og så kommer der noget weird;)) Samtidig er der nogle tråde mellem sammentræf/lidt overnaturligt næsten og musik og self Japan<3 virkelig smukke noveller, I like:)

[Olga · Rating 2 out of 5]

Probably not the best pick for the first encounter with Haruki Murakami.
It was good enough to read through, though I found the last stories not very interesting, comparing with first ones. Main problem was the style. Hearing the title I was expecting something mystical and creepy. I didn't get that. So bad.

[Jie Hui · Rating 4 out of 5]

Short stories told in a calm and quiet tone, but things often take a surprising turn with a touch of surreal fantasy.

[Astraea · Rating 3 out of 5]

بعضی از داستان هاش تکراری بود و توی کتاب پس لرزه هم اومده بود
چیزی که برام جالبه سردی روابط انسانیه.به صورت سرد و ماشینی..

[suwa · Rating 4 out of 5]

ชอบตรงที่เหมือนจะเป็นเรื่องสั้นธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษ แต่มันจะต้องมีจุด ๆ นึงในแต่ละเรื่องสั้นให้เราต้องฉุกคิดตาม ซึ่ง.. สะท้านทุกเรื่อง

[Long Ng. · Rating 3 out of 5]

Không có gì đặc sắc. Chỉ là không chán.
Còn bị hơi kinh với tình tiết kiểu khỉ nói tiếng người.
-
3/5

[Pardis · Rating 4 out of 5]

اما در واقع ساچی نمی‌توانست پسر خود را به عنوان یک انسان زیاد دوست داشته باشد. مسلما به او عشق می‌ورزید و بیش از هرکسی هم در جهان برایش مهم بود. اما از لحاظ انسانی ـ زمان زیادی طول کشید تا خودش بتواند این مساله را بپذیرد ـ احساس دوست داشتن نسبت به او نداشت. ساچی فکر می‌کرد، اگر این بچه پسر خودم نبود که خونم را با او تقسیم کرده‌ام، آیا به او نزدیک می‌شدم. خودخواه بود، قدرت تمرکز نداشت و کاری را که شروع می‌کرد، نمی‌توانست به پایان برساند. از صحبت جدی پرهیز و خیلی زود دروغی مناسب سرهم می‌کرد. به هیچ وجه مطالعه نمی‌کرد، بنابراین نتایج مدرسه‌اش واقعا تاسف‌آور بود. کاری که کم و بیش خود را درگیر آن می‌کرد و انجامش می‌داد، فقط موج‌سواری بود اما ساچی می‌توانست بفهمد که حتی آن را هم ادامه خواهد داد یا نه. چهره شیرینی داشتم. ساچی فکر می‌کرد، احتمالا خودش پسرش را لوس کرده است. شاید زیادی به او پول توجیبی می‌داده‌است. شاید باید کمی سختگیرانه‌تر او را تربیت می‌کرد. اما نمی‌توانست بفهمد که عملا چگونه سخت می‌گرفت، بهتر بود. زیادی سرش به کار گرم بود، بنابراین هیچ‌گونه آگاهی‌ای در رابطه با روان و جسم پسرش نداشت.

"داستان خلیج کوچک هانالی"



این مجموعه شامل چهار داستان و یک مقدمه درباره این اثر و آثار موراكامی است. «خلیج كوچک هانالِی»، «همه جا ممكن است پیدایش كنم»، «سنگی به شكل كلیه كه هر روز جابه‌جا می‌شود» و «میمون شیناگاوا» داستان‌هایی هستند كه در این مجموعه گرد هم آورده شده‌اند.

«خلیج كوچك هانالِی» با ماجرای مرگ یك پسر 19 ساله آغاز می‌شود و موراكامی طوری این ماجرا را توصیف می‌كند كه از همان ابتدا به مخاطب شوك وارد می‌شود.

«همه جا ممكن است پیدایش كنم» با پرسش‌های یک بازرس از زنی آغاز می‌شود كه ظاهرا همسرش مفقود شده است و شروع این صحبت‌ها ماجرای مرگ پدر شوهر این زن است.

«سنگی به شكل كلیه كه هر روز جابه‌جا می‌شود» ماجرای جراحی است كه روزی یک تكه سنگ به شكل كلیه را پیدا می‌كند و آن را به محل كار خود می‌آورد اما هر روز كه به آن‌جا بازمی‌گردد سنگ در محل دیگری جز آن‌جا كه قرار دارد.

داستان «میمون شیناگاوا» روایت زندگی زنی به نام میزوكی است كه نام خود را فراموش كرده زیرا یك میمون آن را دزدیده است.

مهمترین ویژگی كتاب «داستان‌های عجیب توكیو» در این است كه مستقیما از زبان ژاپنی به فارسی ترجمه شده و در مقدمه اثر هم بخشی از داستانی به نام «مسافر ناگهانی» آمده كه به نوشته مترجم، امكان چاپ كامل آن در این كتاب نبوده ولی در مجموعه اصلی موراكامی وجود داشت. *

گروهی معتقدند که دیگر وقت آن فرا رسیده است تا موراکامی جایزه‌ی نوبل ادبیات را از آن خود کند. شاید بی‌راه نباشد، چراکه خالق باپشتکار تصویرهای زنده و زندگی‌هایی چون همه، آن‌قدر خوب می‌نویسند و آن‌قدر ایده برای نوشتن و بازنوشتن دارد که تصویرهایش بتواند جهان را فتح کند.



... چیزی که بیش از همه برایم فوق‌العاده بود این مساله است که با بودن در ارتفاع، به انسانی به نام من عملا دچار دگرگونی شد." او در مصاحبه‌اش این‌طور ادامه داد. "یعنی بدون این دگرگونی، نمی‌توانستم زندگی طولانی‌تری داشته باشم. وقتی به ارتفاع می‌روم، تنها من و باد آن‌جا هستیم. جز این هیچی نیست. باد من را دربر می‌گیرد و تکان می‌دهد. باد کسی به نام من را درک می‌کند. همزان من باد را درک می‌کنم. پس ما همدیگر را می‌پذیریم و مصمم هستیم با هم زندگی کنیم.

"سنگی به شکل کلیه هر روز جا به جا میشود"

[Sasha Vaniev · Rating 5 out of 5]

The most Murakami-est collection of short stories!
I have read Tokyo Legends after have read many classic Murakami novels and each story in this book feels like a very delicious meal or a glass of drink to slowly savour... I literally enjoyed every single story that activated this bittersweet mix of various feelings: serenity and nostalgia, elation and sadness, laughter and surprise, calmness and suspicion...
For those, who are not Murakami fans, these stories may be a light introduction to Haruki Murakami's mystical worlds he creates.

[Ibrahim Niftiyev · Rating 4 out of 5]

"Tokyo əfsanələri" Haruki Murakaminin beş qısahəcmli hekayəsini özündə birləşdirir. "Təsadüfi səyyah", "Haneley körfəzi", "Harada olmağından asılı olmayaraq", "Böyrəkşəkilli daşı diyirlət" və "Sinaqavalı meymun". Adətən cənab Murakaminin qısa hekayələrini bəyənməsəm də, bu dəfə tam fərqli təcrübə yaşadım. Deyərdim ki, həm zövq aldım, həm də zəngin təəssüratların ağuşuna qərq oldum. Özüm üçün onu da aydınlaşdırdım ki, Murkamini oxunaqlı edən ən əsas səbəblərdən biri də odur ki, o, yapon cəmiyyətində günah və tabu sayılan mövzuları (məsələn, ailə həyatında aldatmaq, məsuliyyətdən qaçmaq, hamıdan fərqli olmaq və s.) oxucuya cəsarətlə və tədricən çatdırır. Yəni ki bir yapon oxucu real həyatda etmək istəmədiyi və ya etməyə cəsarət etmədiyi şeylər haqqında oxumaq istəyər. Bu istək onu bir oxucu kimi Murakaminin işlərinə şans verməyə dəvət edir. Həm də ola bilər ki, Murakaminin əsərləri ilə biz həm də Yaponiyanın patriarxiyasının yumşaq bədii tənqidini də oxumuş oluruq. Çünki hekayələrin obrazları arasında qadın protaqonistlər ya çoxdur, ya da protaqonist olmasalar belə, qadın obrazlara xüsusi vurğu var. Mən bu məqamlara əvvəllər diqqət yetirməmişdim, amma qısa hekayələri aramla və bir qədər ləng oxuyarkən, belə xırdalıqlar, sanki daha gözə görünən oldu. Həm də, onun sürrealist romanlarından fərqli olaraq, qısa hekayələri daha realist və ictimai aktualdır.

Ayrı-ayrı hekayələrinə fikir bildirməli olsam, "Təsadüfi səyyah"da yazıçı öz şəxsi həyatında başvermə ehtimalı aşağı olan hadisələri nümunə kimi verir və sonra da sadə iki Tokyolunun yollarını bir-biri ilə kəsişdirir. Lakin bu kəsişmə heç də birləşmə deyil. Əksinə, çox qəribə ayrılıq və hüzn deməkdir. Hekayədə, sanki həyatın öz oyuncaqları, yəni bizlər ilə, necə oyun oynadığını görürük. Sonra isə günlərin bir günündə başqa birisinin problemi öz ailə üzvümüzdə peydə olur, o birisi gün ən çox arzuladığımız şey gözlənilmədən qabağımıza gəlib çıxır və s., özünüz başa düşdünüz. Hərdən adama elə gəlir ki, böyük bir plan var gücü ilə özünü realizə etməkdədir (fatalizm) və bizlər bununla əlaqədar heç nə edə bilmərik. Murakami həmişə bu məqamı yaxşı bədiiləşdirə bilir. Əsas olan odur ki, gündəlik həyatın, ələlxüsus da şəhər həyatının keyidici yeknəsəkliyini aralayıb arxasında dayanan qəribəlikləri, bəlkə də parlaqlıqları görə bilək. Biləndə ki, bütün bu bozumtulluğun arxasında belə al-əlvan rənglər dayanır, insan elə bil rahatlayır və özündən əmin olur. "Təsadüfi səyyah"ın ötürdüyü ən əsas ismarış özümüzü olduğumuz kimi qəbul etməyimizdir. Amma bəlkə də təkcə özümüzü yox, həyatı da olduğu kimi qəbul etməli və talenin qoynunda özümüzə yer etməliyik? Son olaraq, bilmirəm Murakamidənmi, yoxsa Tokyodanmı qaynaqlanan səbəblərdən "Təsadüfi səyyah" mədəni ünsiyyət və qarşılıqlı anlaşmanın ideallaşmış təzahürüdür. Yəni bu qədər mədəni olmaq realdırmı? Yoxsa, həmişə ancaq hekayə və romanlarda təbliğ olunan utopik vəziyyətdir?

"Haneley körfəzi" övladını itirmiş ananın özü ilə hesablaşmasıdır. Murakami əsas obrazı elə özünün timsalında yaradıb. Baş verən hadisələr elə yazıçının öz həyatının müəyyən dövrlərini əks etdirir. Amma əsas obrazı qadındır. Hər şey bir qırağa, tropik Havay adasının təsvirləri möhtəşəm idi. Sati kimi, oxucu da gözlərini yumanda okean dalğalarının pıçıltısını, qağayıların qanad çalmalarını və tropik küləyin səmadakı buludları qovalamağını görə bilir. Həmişəki kimi Murakami yenə də mistisizmlə dəstəklənmiş alternativ reallıqları öz işinin razvyaskasına inteqrasiya etdirə bilib.

"Harada olmağından asılı olmayaraq" da maraqlı hekayə oldu. Yazıçının gündəlik həyatın yeknəsəkliyi əsasında mistika yaratmağı ilə birinci dəfə qarşılaşmasam da, obrazlar canlı və parlaq, başlanğıc və sonluq məntiqli idi. Xoş olan həm də o oldu ki, bütün bunlar çox qısa həcmə sığışa bilib.
"Böyrəkşəkilli daşı diyirlət" hekayəsində yazıçı məişəti romantikləşdirib və şəhərləşmənin yaratdığı məxsusi sakinlər arasında formalaşan orta statistik mənəvi ruh halını təsvir edib. Hekayədə həyat yoldaşı axtarışından bəhs edilir. Yəqin ki, əsas obrazın 30-larına yenicə başlaması mənim onunla daha asan və tez empatiya qurmağıma səbəb oldu. Çox keçmədi ki, dialoqlar başladı və olduqca mədəni obrazlar bir-birini başa düşmək üçün keçmişlərini işə saldılar. Bu, bir növ yaxşı yemək bişirmək üçün zəruri inqredientlərin alınıb mətbəxə gətirilməsinə bənzəyir. Valideynlərlə olan problemli münasibətlər də mənim üçün hekayəni doğmalaşdıran məqamladan oldu.

"Sinaqavalı meymun" hekayəsi ilə isə biz öyrənirik ki, daha demə insanın adı oğurlana bilər. Adın oğurlandığını öyrənməyin yolu isə çox asandır: əgər onu unudursansa, deməli o artıq səndə deyil. Amma yaxşı ki, bizə kömək edən kimlərsə həmişə tapılır. Absurd motivlər və süjet xətti olsa da, "Sinaqavalı meymun" kifayət qədər oxunaqlı bədii hekayədir və klassik Murakami dəst-xətti ilə uzlaşır.

Bir şey məni xeyli təəccübləndirdi. Murakaminin qısa hekayələri bu dərəcədə eyni və eyni zamanda bu qədər fərqlidirlər. Yazıçının ustalığı ona imkan verir ki, çox sadə şeylərə bədii ağırlıq qatsın və mənalı təhkiyə formasına salsın. Bir daha qeyd etmək istərdim ki, sanki beş fərqli deyil, beş eyni qısa hekayəni oxudum, amma eyni zamanda fərqli təəssüratlar əldə etdim. Başqa sözlə, üslub və "tikinti materialları" eyni olsa da, son nəticələr fərqli olur.

[Майя Ставитская · Rating 4 out of 5]

Haruki Murakami is one of the writers who write one book all their lives. The same characters seem to move from one set to another, not too different; they continue the conversation they started in ancient times: they listen to the author's favorite classics and jazz; they describe in detail the preparation of simple food. With calm dignity, they do their job, earning so much. so that it is enough for modest everyday needs and it is possible to save a little.

They meet, lose and find their beloved women again, independent and not encroaching on all their inner space-no "and all we need is only love", always reserved cool detachment. His characters, to the greatest extent possible, refute Jondonne's "man cannot be like an island, by himself." It is that an archipelago of islands connected by chains of land, flooded at high tide, but at low tide you can afford to be together.

Слушай песню ветра
Я и ветер. И нет места ничему другому. Нет, мне совсем не страшно. Стоит единожды ступить на высоту и полностью сосредоточиться - и страх отступает.
Харуки Мураками из числа писателей, которые всю жизнь пишут одну книгу. Те же герои словно бы перемещаются у него из одних декораций в другие, не слишком отличные; продолжают в незапамятные времена начатый разговор: слушают любимые автором классику и джаз; подробно описывают приготовление незамысловатой еды. Со спокойным достоинством делают свое дело, зарабатывая столько. чтобы хватило на скромные повседневные потребности и удавалось немного отложить.

Встречают, теряют и снова находят любимых женщин, независимых и не посягающих на все их внутреннее пространство - никакого "и все, что нам нужно, это только любовь", всегда сдержанная прохладная отстраненность. Его персонажи в наибольшей из возможных степеней опровергают джондонновское "человек не может быть как остров, сам по себе". Именно что архипелаг из островов, соединенных цепочками суши, в прилив затопляемых, но в отлив можно себе позволить быть вместе.

Потому не стоит ждать от муракамиевского сборника "Токийские легенды" страстей-мордастей, леденящих кровь и вздыбливающих рудиментарные волоски вдоль позвоночника, какие привычны для городских легенд. Правильная настройка две трети успеха, если под успехом подразумевать потенциальное удовольствие от чтения: не жди больше. чем он может тебе дать. Но тем, что у него есть, поделится щедро, и если ваша встреча случится в нужное время в нужном месте, это станет читательским счастьем, нет - пожмешь плечами, "чушь какая-то".

Книжка совсем небольшая, включает пять рассказов(?), мини-повестей(?), очерков(?) Скорее среднего между тем, другим и третьим. "Случайный путник" о странных совпадениях. Не то, чтобы пугающих просто удивительных, курьезных, слегка абсурдистских без намека на назидательную концовку в рамках обыденной логики - в застольных беседах о сверхъестественном такого не расскажешь. "Бухта Ханалей", а здесь готовая легенда об одноногом дайвере, который, якобы появляется иногда на гавайском пляже, хотя рассказана и обыграна довольно неожиданно.

"Где бы оно ни нашлось" очень мураками-стайл история о токийском небоскребе, среди обитателей которого имеется, как оказалось, немало любителей подниматься по лестницам пешком - такая альтернатива пробежкам и тренажерному залу. И вот, между двадцать четвертым и двадцать шестым этажами бесследно исчезает мужчина. "Перекати-камень в форме почки" , можно бы назвать очередным "мы странно встретились и странно разошлись", но мне больше нравится "люди встречаются для того, чтобы сказать друг другу что-то важное и быть услышанными, а после каждый следует своей дорогой".

Финальная ударная "Обезьяна из Синагавы" и объемом больше прочих, и фирменных фишек Мураками в ней побольше: молодая женщина начинает забывать свое имя, ни на какие другие сведения эта амнезия не распространяется, но с именем очень неудобно, ей по роду работы часто приходится представляться клиентам и можно предположить, какое впечатление на них производит пауза в разговоре после вопроса об имени обслуживающего их специалиста. Да и просто страшно, вдруг это первый симптом заболевания? Не говоря о болезненном чувстве ущербности, которое охватывает всякий раз, когда не можешь вспомнить какое-то слово, умноженном на сто, потому что речь о твоем собственном имени

Простой выход найден скоро, Мидзуки Андо заказывает серебряный браслет,на котором выгравировано ее имя. Но когда предоставляется возможность необременительно для финансов и времени проконсультироваться у специалиста, не преминет ею воспользоваться. Дальше будет совершенный сюр с говорящей обезьяной, хотя, вспомним "Охоту на овец", - вполне муракамиевский.

[Thanawat · Rating 3 out of 5]

“ผม มูราคามิเป็นผู้เขียนเรื่องนี้ เรื่องเล่านี้แทบมั้งหมดดำเนินไปโดยบุรุษที่สาม...”

ลึกลับ. โตเกียว. เรื่องสั้น. เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น 5 เรื่อง ของมูราคามิ ไว้ภายใต้ขื่อ Tokyo mysterious story collection
- เราต่างท่องไปในความบังเอิญ Chance traveller
- อ่าวฮานาเลอิ Hanalei bay
- ไม่ว่าแห่งหนไหน ที่น่าจะหาสิ่งนั้นพบ Where I’m likely to find it
- ก้อนหินรูปไตที่ขยับย้ายไปในแต่ละวัน The kidney-shaped stone that moves everyday
- ลิงชินะงะวะ A Shinagawa monkey

ทุกเรื่องล้วนมี base อยู่ที่โตเกียว เมืองหลวงที่คนรวมหมู่กันอย่างพลุกพล่าน แต่พร้อมกันนั้น ก็มีรูปแบบการใช้ชีวิตอย่างปัจเจกชนโดดเดี่ยวไปด้วย

ส่วนที่ว่าลึกลับ คงเป็นความลึกลับที่ซ่อนอยู่ในใจตัวเอกทั้งหลาย ที่ต่างก็มีการสูญหาย บาดแผล บกพร่องอะไรบางอย่างไม่ต่างจากเราทุกคน

แน่นอน มันต้องมีบางส่วนที่งงงัน ตีความไม่ออก จบไม่ลงตามสไตล์ แต่นั่นก็เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของมูคามิอยู่แล้ว

[Christina Sommer · Rating 3 out of 5]

velskrevet og spændende

[Ksenia · Rating 5 out of 5]

До этой книги я куда больше любила романы Мураками, а не его рассказы, но этот сборник прекрасен. Рассказы короткие, но в каждом - сложная и многогранная история, заставляющая о многом задуматься. Каждый рассказ вызвал у меня целую гамму эмоций. Ну и конечно, читая их, будучи в Японии, открываешь для себя немного больше заложенных смыслов.

[Frederik · Rating 3 out of 5]

Endnu en stribe forunderlige, pudseløjerlige, og meget jazzede noveller med særligt Murakamisk tilsnit. Lidt ligesom Houllebecqk, er der meget lidt forandring i skrivestilen, men hvis man er ok med det, er det ligesom at vende tilbage til et fortærsket Miles Davis album: Man ved, hvad man får, og nogle gange er det godt nok.

[Theodora · Rating 3 out of 5]

More of a 3,5 stars than 4 star read for me.
This collection consists of five mystical stories and is my first encounter with Murakami (except from his nonfiction book “What I Talk About When I Talk About Running”) and therefore, I find it difficult to review the book.
I’ve heard that Murakami’s writing style is quite different from other authors’ (though of course each writer has their own style) and I could definitely see it reading the stories.
The stories I enjoyed most was the one about the kidney-shaped stone, the one about the Hanalei Bay, and the last about the name-stealing monkey. Those were interesting and it felt like something more was lurking between the lines.
However, the two others felt a bit flat to me.
And something (which I have also been told by other readers before encountering Murakami’s works) that annoys me a bit is the constant mention of women’s breasts – why? It doesn’t really feel important and somewhat misplaced when a brother mentions the breast size of his sister (without relevance to the story). However, I have a feeling that if I want to read more of his works, I’ll probably have to see through fingers with this.

[Zryan Raheem · Rating 3 out of 5]

.
کوردی/عربي
.
ناوی کتێب: #دارستانی_نەرویجی
نووسەر: #هاروکی_موراکامی
چاپ: #ئەندێشە
.
ئەگەر بەدوای چیرۆکی بەچێژ و ڕوداوی زۆردا ئەگەڕێیت ئەم ڕۆمانە پڕە لە چیرۆک و ڕووداو کە بێزار نابیت لە خوێندنەوەی.
ئەگەریش وەک من بەدوای ئەوەوەن سودێک وەرگرن نەک تەنیا چیرۆکێک بخوێننەوە ئەوا پێم وابێت زۆرتان بەدڵ نابێت.

گەنجێکی خوێندکاری زانکۆ هاوڕێکەی دەمرێت ولەناو مردندا دەژی، وەک جومگەیەک لە جومگەکانی ژیان، ژیانی دەگۆڕێت بۆ چەن خەیاڵێکی سێکسی.

تێبینی: ڕۆمانەکە هەر لەسەرەتاوە تا کۆتایی پڕە لە ڕووداوی سێکسی +١٨.
.
نمرە بەندی من:
3/5

____________________________________
اسم الكتاب: #الغابة_النرويجية
الكاتبة : #هاروكي_موراكامي
دار النشر: #المركز_الثقافي_العربي
.
اذا تبحث عن رواية مشوقة و مليئة بالقصص والاحداث والشخصيات وسلس في القراءة، تعجبك هذه الرواية بكل تأكيد،
أما إذا مثلي تبحثون عن شئ ملهم وليس سوى قصة جميلة.. قد لا تعجبكم كثيرا.

شاب جامعي يموت صديقه فيعيش الموت ��مفصل من مفاصل الحياة، وتتحول حياته إلى أخيلة جنسية، ويكتشف أن الحدود بين الأشياء تتداعى ويختلط فيها الواقع بالخيال، والموت بالحياة والعقل بالجنون.

ملاحظة: الرواية مليئة بالاحداث الجنسية +١٨.
.
تقيمي: 3/5

[Kitty Pho Mai · Rating 3 out of 5]

mik rất thích những mở đầu hay. kbit định nghĩa mở đầu hay là tnao nhg với mik thì đọc cái cảm giác à nó đây rồi, là bít quyển này sẽ khiến mik say sưa lắm lắm. quyển này cũng có mở đầu như thế, tác giả xuất hiện và nói về việc mình gặp nhiều chuyện lạ trong đời. như việc vào một quán nhạc jazz và khao khát muốn nghe 1 bản nhạc sau đó bằng 1 cách kì diệu nào đó bản nhạc đó dc chơi thật.

hồi mik ở hội an cũng có trải nghiệm tương tự vậy khi lúc ấy rất khuya rồi, bạn chơi piano chơi quá cảm xúc. thế là mik cứ nghĩ thầm trong đầu muốn nghe make you feel my love của adele. tha thiết tha thiết. rồi chỉ 1 lúc ngắn sau, dù đang hát toàn bài tiếng việt, ko hiểu sao bạn ấy hát sang bài đó...

có nhiều chuyện kỳ lạ trùng hợp kiểu vậy mà mik nhớ mãi. và thích thú. quyển này cũng rất hay với mik. nhẹ nhàng và vừa vặn. mik thích tác giả viết truyện ngắn. thíc sự gọn gàng như này hơn là những tiểu thuyết dài hơn.

trong mấy truyện thì mê nhất là vịnh hanalei, lữ khách tình cờ. chuyện con khỉ hơi chán, còn lại ok ok

[Mahmoud · Rating 3 out of 5]

من موراکامی، نویسنده این جملات هستم. این داستان توسط سوم شخص روایت خواهد شد، اما قرار است راوی در شروع چهره نشان دهد. مانند نمایش های قدیمی، مقابل پرده خواهم ایستاد و بعد از پایان معارفه تعظیم خواهد کرد. زمان خیلی کوتاهی طول می کشد، پس فکر کنم از سر لطف تحمل و همکاری کنید. این که چرا می خواهم در اینجا چهره ام را نشان دهم، به این دلیل بود که فکر کردم بهتر است چند «واقعه عجیب» را که در گذشته برایم اتفاق افتاد، رو در رو روایت کنم. در حقیقت چنین وقایعی در زندگی من بارها رخ داده است. برخی از آنها مفهومی داشتند و کم و بیش باعث تغییراتی در نحوه زندگی ام شدند. برخی از آنها هم وقایعی ناچیز بودند که چیزی از آنها نماسید و زندگی ام تاثیر خاصی از آنها نگرفت، انگار وجود نداشتند.

[Nazanin Albk · Rating 2 out of 5]

این کتاب شامل چهار داستان کوتاه است: خلیج کوچک هانالی، همه جا ممکن است پیدایش کنم، سنگی به شکل کلیه که هر روز جابجا میشود، میمون شیناگاوا
.
پ.ن: چیزی که میتونم بگم اینه که داستان های کوتاه موراکامی دستتو میگیره، تو رو میبره وسط داستان و همونجا رهات میکنه این میشه که تو میمونی و اون داستان..
من داستان‌های این کتاب رو خیلی دوست نداشتم و این سبک برام خیلی دلچسب نبود شاید یه روز دیگه برسه که این کتابو بخونم و داستان هاش رو دوست داشته باشم و ازش لذت ببرم! شاید!
فکر میکنم بهتر باشه ی رمان بلند از این نویسنده بخونم به همین خاطر کافکا در کرانه رو گذاشتم توی برنامه مطالعه ام

[Yasaman Nedjati · Rating 4 out of 5]

از بین ۴تا داستانی که تو این کتابه، "همه‌جا ممکن است پیدایش کنم" و "سنگی به شکل کلیه که هر روز جا‌به‌جا میشود" رو بیشتر دوست داشتم. در واقع خیلی دوست داشتم.

[Tamara · Rating 4 out of 5]

Մուրակամի օն տակոյ մուրակամի

Մի շնչում կարդացվող, տարբերվող, ու լրիվ ուրիշ աշխարհից եկած են իրա գրքերը։ Բայց դե մեկ ա, կանանց լավ չի ներկայացնում։

Բայց ասեմ՝ էս գիրքը տենց չէր, դրա համար էլ հավանեցի, չկային զզվանք առաջացնող պահեր (ինչպես Норвежский лес-ում)։
Գիրքը բաղկացած էր մի քանի պատմվածք֊լեգենդից, որոնք զարմացնում են կրեատիվության աստիճանով։
Մի խոսքով, եթե Մուրակամիին եք ուզում ծանոթանալ՝ սկսել պետք ա էս գրքից։

[Trần Đạt · Rating 3 out of 5]

Vì là tổng hợp các truyện ngắn nên nội dung cô đọng, súc tích, có yếu tố kì ảo, không khai thác quá sâu vào nội tâm nhân vật hay sự việc, Sẽ có những truyện mình hiểu được thông điệp mà tác giả muốn truyền tải nhưng sẽ có những truyện mà mình đọc 1 lần là chưa đủ để hiểu được hết ý nghĩa của câu chuyện. Bù lại mỗi 1 truyện ngắn có giọng văn nhẹ nhàng, lôi cuốn, mạch truyện dễ đọc, có những đoạn làm mình rất buồn cười ( như là ở truyện ngắn số 2 ), mỗi người đọc sẽ hiểu câu chuyện theo 1 thế giời quan của họ. Quyển sách này như một bữa ăn nhẹ cho người đọc trước khi bước chân vào thế giới văn học lý thú của Haruki Murakami.

[Amanda Ødegaard · Rating 3 out of 5]

Læst færdigt i metroen i dag.
Jeg rater efter hvor meget jeg kunne lide at læse bogen.
Den var let at læse og det gik hurtigt og jeg havde lyst til at læse videre for det meste!
Jeg er dog ikke kæmpe fan af noveller generelt
Lidt forskellig kvalitet på novellerne. Kunne godt lide “Hvor jeg nu vil kunne finde det” og “Tilfældets rejsende”, men ingen historier var dårlige- dog nogle lidt mere forudsigelige end andre. Fx var shinagawa aben meget forudsigelig

[K O · Rating 4 out of 5]

村上春樹は短編集の方が面白い気がする

[Kristoffer Sørensen · Rating 4 out of 5]

God novellesamling. Foretrækker utvivlsomt Murakami’s romaner, men “Mystiske fortællinger fra Tokyo” var stadig rigtig god.

Jeg kunne ikke fordrage den afsluttende novelle “Shinagawa Aben.” Min personlige favorit af fortællingerne var “Den nyreformede sten, det flyttede sig hver dag.” Måske fordi jeg gennemskuede den tidligt, og var stolt over det🤷🏽