Bí Mật Cuộc Đời Các Đại Văn Hào - Những gì mà giáo viên của bạn không bao giờ kể về các tiểu thuyết gia, thi sĩ và nhà soạn kịch

by Robert Schnakenberg, Trần Trương Phúc Hạnh (Translator)

In the tradition of Quirk's bestselling Secret Lives of the U.S. Presidents (100,000+ copies in print), here are outrageous and uncensored profiles of the world's greatest writers, complete with hundreds of little-known, politically incorrect, and downright bizarre facts. Consider:

Edgar Allan Poe was kicked out of West Point Military Academy.
Louisa May Alcott was addicted to opium.
W. B. Yeats paid surgeons to transplant monkey glands into his scrotum.
J. R. R. Tolkien slept in his bathroom.
Kurt Vonnegut managed a Saab dealership before hitting the big time.

With chapters on everyone from William Shakespeare to Thomas Pynchon, Secret Lives of Great Authors tackles all the tough questions your teachers were afraid to answer: What's the deal with Lewis Carroll and little girls? Is it true that J. D. Salinger drank his own urine? Why was Ayn Rand such a big fan of Charlie's Angels? The classics were never this much fun in school!

Genres: Nonfiction, Biography, History, Humor, Books About Books, Writing, Reference

456 pages, Paperback

First published January 1, 2008

About the author

Robert Schnakenberg has been called "the Howard Zinn of nerd pop culture." He is the author of more than a dozen books, including Old Man Drinks, Christopher Walken A-to-Z, Secret Lives of Great Authors, and the New York Times bestseller The Big Bad Book of Bill Murray. His work has appeared in Penthouse.

Reviews

[Valeriu Gherghel · Rating 2 out of 5]

Pălăvrăgeala obișnuită de care au parte postum marii scriitori. O carte plină de informații dubioase. Cîteva exemple:

1. Cînd făcea sex cu una sau alta dintre numeroasele lui admiratoare, Balzac se ferea să ejaculeze. Practica, săracul, „orgasmul interior”, recomandat de unii inițiați orientali. Nu voia să-și risipească aiurea „cea mai pură substanță cerebrală”.
2. Lev Tolstoi se trăgea fix și direct din Genghiz Han.
3. Arthur Conan Doyle credea în zîne și spiriduși. De profesie era oftalmolog.
4. Lewis Carroll era bîlbîit. Avea migrene teribile, însoțite de episoade halucinatorii. Prefera să se plimbe pe tricicletă.
5. Cînd s-au întîlnit (o singură dată), Proust și Joyce au discutat doar despre propriile beteșuguri. N-au făcut decît să se vaite. Joyce avea dureri de cap permanente, Proust dureri atroce de stomac.
6. Joyce se temea de cîini și de tunete.
7. Deși ura de moarte femeile, Kafka își petrecea nopțile prin tractiruri. Participa cu plăcere la taberele de nudiști, dar își păstra cu strictețe pantalonii. A făcut parte din mișcarea în contra vivisecției. Era vegetarian. Ca și Tolstoi.

Și așa mai departe...

Plus titlurile traduse la vrăjeală: „Cum a devenit Holmes o bunăciune” pentru: „How Holmes became a hottie”. Și mai interesant ar fi sunat: „Cum a devenit Holmes o bucățică bună” :) Plus aspectul strident al cărții.

În treacăt fie spus, scriitorii prezentați în această lamentabilă confecție au fost mari nu din pricina bizareriilor lor, ci în pofida acestora.

P. S. Așa, de-al dracului, voi menționa și eu o ciudățenie: Mircea Eliade a mărturisit în memorii că, într-o vreme ascetică, a mîncat gîndaci, muște și nisip.

[Adriana · Rating 4 out of 5]

Cine-ar fi zis că marii scriitori au fost atât de duși cu pluta? Cu siguranță, nu eu :))

Informativă și haioasă foc! Recomand!

[Deniz Balcı · Rating 4 out of 5]

Amacı ve kapsamı bakımından oldukça ilginç bilgiler içeren, adından da anlaşılacağı üzere edebiyat dünyasının magazinini yapan bir kitap bu. İçerisinde bulunan hikayelerin ve anekdotların yarısını biliyordum ama tekrardan hatırlamaktan keyif aldım. İlk kez duyduklarımı ise büyük bir açlıkla okudum. Malum dedikodu ata sporumuz:) Metinden bağımsız, yazarların hayatlarını çok ilginç bulan ve bunları çoğu zaman araştıran bir okur olarak beni tatmin eden bir kitap oldu. Büyük yazarların özel hayatlarına magazinsel bir bakış atmak isterseniz kitabı kesinlikle tavsiye ederim.
İyi okumalar.

[Madeline · Rating 4 out of 5]

Entertaining and highly educational. If you've ever thought to yourself, "hey, I wonder how many famous authors had really freaky sex lives?" (answer: a lot) then this is the book for you.
Here's some other useful tidbits of information I learned from this book, all of which I'll be sure to bring up in every English class I ever take from now on:

-Lord Byron kept snippets of his girlfriends' pubic hair in envelopes. And he had a lot of girlfriends (250 in Venice in one year alone).
-The Bronte sisters grew up in a house surrounded on three sides by graveyards.
-Henry David Thoreau invented raisin bread.
-Louisa May Alcott was an opium addict.
-Mark Twain started smoking at age eight and continued to smoke between twenty and forty cigars a day until his death.
-Both Oscar Wilde and Ernest Hemingway's mothers dressed their respective sons in girls' clothing for most of their childhoods.
-H.G. Wells wrote his own epitaph: "God damn you all, I told you so."
-Gertrude Stein referred to orgasms as "cows."
-When Virginia Woolf was a child, she got slapped in the face by Rodin because she looked at one of his unfinished sculptures.
-Kafka spent time at a nudist health spa, where he became known as "the man in the swimming trunks."
-When a hedgehog got caught in Agatha Christie's tennis nets, she chloroformed it by herself and set it free.
-J.R.R. Tolkien invented fourteen languages, each with their own alphabet.
-At a party, F. Scott Fitzgerald went around collecting guests' watches and jewelry. He then boiled everything in a pot of tomato soup.
-Ayn Rand described Charlie's Angels as "the only romantic show on television today."
-In a speech in 1990, Kurt Vonnegut said that he owed the sucess of his career to the firebombing at Dresden, where 25,000 to 250,000 people died. "I got about five dollars for each corpse, counting my fee tonight," he said. Awkward.
-After working as an editor for nineteen years, Toni Morrisson still reads the paper with a red pencil so she can copyedit it.
-Sylvia Plath took an IQ test in 1944, and scored a genius-level 166.
-Dylan Thomas's last words were, "I just had eighteen straight scotches. I think that's the record...After thirty-nine years, this is all I've done."

[Jovi Ene · Rating 4 out of 5]

O carte revigorantă, citită în doze mici, pentru a descoperi cum erau cu adevărat autorii pe care i-ai citit și îi apreciezi.
Despre câțiva dintre ei am scris și voi am scrie, despre întâmplările amuzante sau inedite din viețile lor. Fiecare autor este prezentat cu o scurtă istorie a vieții și a carierei, pentru ca apoi să se pună accentul pe inedit, senzațional și ciudățenii, care parcă nu lipsesc din viața nimănui. Predispuși spre alcool, droguri și promiscuitate, marii scriitori descriși aiciau avut nevoie de refulări pentru a crea capodopere. Sau refularea a fost chiar scrisul?
De citit cu zâmbetul pe buze...

[Sandra Deaconu · Rating 5 out of 5]

Dacă sunteți oameni mai buni decât mine și vă îndurați, cartea asta e perfectă pentru măsuța de cafea. Oaspeții neinvitați ar putea să se cultive în timp ce voi le turnați cafea într-o ceașcă deja murdară, drept răsplată pentru vizita lor. Oricum, Viața secretă a marilor scriitori este o lectură savuroasă și foarte utilă, care ar trebui să fie cunoscută de toată lumea. Recenzia aici: https://sandradeaconu.blogspot.ro/201....

[Andreea Tundrea · Rating 5 out of 5]

Foarte informativa cartea.
Mi-a placut mult.
Am aflat informatii foarte surprinzatoare despre marii scriitori ai lumii.
Recomand.

[Iulia · Rating 2 out of 5]

let me start off by saying that the only inherent value of this, and presumably of its carbon copies in the author’s oeuvre, is that of a waiting room book. Not even coffee table status lmao.. I’m sure there’s some basis for the compiled stories the author includes, and perhaps if he’d disclosed those sources this would’ve had more credibility, but this just takes that basis and runs with it

Although I was already taking everything with a grain of salt (more like spoonfuls), at some point I got to read Schnakenberg’s version of stories that I was more than familiar with. If you actually know the facts* from trusted, researched sources beforehand it’s hilariously easy to pinpoint how misleading and derivative the book’s contents are :) Not that it matters really, taking into account how oh-so-impactful it is.

Moving on to the author’s questionable sense of humour. Two things to consider: this was initially published in 2008 and Robert Schnakenberg doesn’t seem to deal in objectivity. My dude somehow manages to slip in distasteful jokes at the expense of Jewish people, trans people (not to mention how they approach this in the first place), political correctness and so on AND get away with it because of how offhand these little comments are. when he isn’t cracking shitty jokes, he tends to relate these tidbits so matter-of-factly that it’s borderline funny (without doubt, way funnier than his jokes).

My only concession is that I did end up discovering some authors and works that I actually wasn’t aware of, thereby the 2/5. If you just want to read some sketchy recounting of gossip about authors for shits and giggles, go ahead, but you won’t walk away with much. The only reason I didn’t DNF is that I wanted it to count towards my reading challenge and I was already in too deep, so I just pushed through :)

[Claudia Șerbănescu · Rating 3 out of 5]

Biografii neconvenționale interesante. Vieți și creiere complicate, marcate de boală, viciu sau genetică, încât m-am întrebat deseori cum și când au reușit să creeze atâtea capodopere.
Mai puțin can-can decât anunță coperta. ;)

[Elena Papadopol · Rating 3 out of 5]

Cancan literar :D

[Koray · Rating 5 out of 5]

İlk defa evimin karşısındaki yeni açılan kütüphanede keşfedip okumaya başladığım kitabın PDF sürümünü bulur bulmaz içine düşüverdim. Kitap hiç okumadığım yazarlar hakkında bile beni meraka sevk edip arama motorunda uzun süre mesai harcamama sebep oldu. Neler öğrendim neler! Yazarların hayatları delilerin hayatları bir bakıma. Ama hayatı bizim gibi göremeyen, "dahi" delilerin... İlginç bulduklarımı buraya aktarıyorum:
"...Balzac’ın büyük romancılar arasında en şişmanı olduğuna hiç şüphe yok. İki cılız bacağın üstüne yığılı yağ kümesinden oluşan bir bedene ve bir metre altmış santimlik boya sahip Balzac, doy­mak bilmez iştahı, eksantrik giyimi ve kaba saba tavırlarıyla meşhurdu. Söylenene bakılırsa Paris’teki bir restoranda bir düzine kuzu pirzola, bir şalgamlı ördek, bir dil balığı, iki keklik ve yüzden fazla istiridyeyi mide­ye indirmişti. Bu yemeğe on iki armuttan ve çeşit çeşit tatlı, meyve ve likörlerden oluşan bir kapanış eşlik etmişti. Yazarın sofra adabı da mide bulandırıcı nitelikteydi. Yemeğini doğrudan bıçağıyla alıp yer, çiğnerken etrafa parçalar sıçratırdı. Bu durumda pek çok kişinin onu dangalak, se­vimsiz, hödük olarak görmesi pek de şaşırtıcı olmasa gerek... /
...Balzac hayatının sonuna dek kurgusal dünyanın içinde yaşamayı sürdürdü..."
"... Henüz fotoğrafın olmadığı günlerde Byron, eski âşıklarının hatırasını sonsuza dek saklamak adına sıra dışı bir yol keşfetmişti. Eski sevgililerinin cinsel orga­nını örten tüylerden bir parça keserek zarflarına koymuş, zarfın üstüne ölüm­süzleştirdiği kadınların isimlerini yazmıştı. Zarflar ve tüylü içerikleri 1980’lere dek Byron’ın Londra’daki yayınevinde tutulan dosyada kaldı. Bu tarihten son­ra onlara ne olduğu bilinmiyor..."
"...Kültürlü bir aylaklıktır insanın amacı,” demişti, Oscar Wilde. Ha­yatında neredeyse tek bir gün çalışmayarak bu sözünü kanıtlama­ya koyuldu..."
"Jack London...Maceracı yaşam tarzı London’ı bir yandan formda tutsa da, bir yandan da çeşitli hastalık ve rahatsızlıklara maruz bıraktı ve bu rahatsızlıklar onu yavaş yavaş tüketerek zamansız bir ölüme sürükledi. London yirmileri­nin başlarında iskorbüt hastalığından dolayı öndeki dört dişini kaybetti.
Meksika’da çalışırken dizanteri ve plöritis geçirdi, Güney Pasifik’te ise sıtma. Ontong Java’ya yaptığı bir yolculukta ise elleri şişerek normalin iki katı oldu ve derisi öbek öbek soyulmaya başladı. Hastalığa, denizciler ara­sında yaygın olan ve vitamin eksikliğinden kaynaklanan Pellagra teşhisi
kondu. London ayrıca böbrek taşı, romatizma, zona, ayak bileği enfeksi­yonu, bademcik iltihabı, uykusuzluk, eklem zayıflığı ve üremi gibi has­talıklardan da mustaripti. Son hastalık 1916’da, kırk yaşında London’ın ölümüne neden oldu. Genel kanının aksine yazar intihar etmedi ama kötü beslenme ve alkol tüketim inin veya üreminin neden olduğu ağrıyı kesmek için aldığı morfinin dozunu kazara kaçırmasının kurbanı oldu. Yazar bu­günkü adıyla Sonoma County, Kaliforniya’daki Jack London State Historié Park’ta yatıyor.../...Tüm sınıf mücadelesi ve ekonomik adalet konuşmalarına karşın London, özellikle de Asya halklarına karşı özel bir horgörü besleyen, acımasız bir ırk­çıydı. 1904’te Hearst gazeteleri için Rus-Japon savaşının öyküsünü anlatmak
üzere Japonya’ya yaptığı bir yolculukta, meslektaşlarından birine Japonlar için,“ Cesur olabilirler ama ona bakarsanız sürü halinde saldıran Güney Ame­rika domuzları da cesur,” demişti..."
"...Kafka’nın ileri yaşlara dek yaşamamasına kimse şaşırmadı. Dostları onu tam bir hastalık hastası olarak tanırlardı. Hayatı boyunca migrenden, uykusuzluktan, kabızlıktan, nefes darlığından, romatizmadan, çıbandan, lekeli ciltten, saç dökülmesinden, göz bozukluğundan, hafif deforme ayak başparmağından, gürültüye karşı akut hassasiyetten, daimi halsizlikten, kaşıntıdan ve kimi hayali kimi gerçek, birçok rahatsızlıktan yakınmıştı. Kafka günlük jimnastikle ve doğal şifalara dayalı bir perhizle bu has­talıkların üstesinden gelmeye çalıştı. Doğal bağırsak sökücüler ile sıkı vejetaryen diyet de söz konusu doğal tercihlere dahildi. Sonradan kaygılanmak için haklı nedenleri olduğu ortaya çıktı. Kafka 1917 yılında, muhtemelen pastörize olmayan süt içtiği için, tüberkülo­za yakalandı. Hayatının son yedi yılı sonu gelmez kocakarı ilaçlarının ve hasta ciğerleri için büyük ihtiyaç duyduğu temiz havanın arayışıyla geçti..."
"... Edebiyat tarihinin en üretken yazarlarından biri olsa da Agatha Christiebir kez olsun kalemi kâğıda değdirmedi. Yazarda “disgrafi” diye anılan bir öğrenme güçlüğü vardı ki, bu da okunur biçimde yazı yazmasını engelli­yordu. Dolayısıyla tüm romanlarını dikte ettirdi. Umarız zavallı sekreter fazladan tehlike primi almıştır!..."
"...R. R. Tolkien Hobbit’i yalnızca yazmakla kalmadı. İçten içe ken­disinin de bir Hobbit olduğuna inandı. Milyonlarca hayranından birine, "Ben aslında (boyutlarım hariç) bir H obbit'im ” demişti. “ Bahçeleri, ağaçları ve traktörlerle sürülmemiş tarlaları severim. Pipo içer, iyi ve basit (dondurulmamış) yiyecekleri severim ama Fransız yemek­lerinden nefret ederim. Şu yavan çağda süslü yelekler giymeyi sever, hatta göze alırım. (Tarladan toplanmış) mantara bayılırım, (beni beğenen eleş­tirmenlerimin bile bezdirici bulduğu) çok basit bir espri anlayışım vardır. Geç yatar, (mümkün olduğunda) geç kalkarım. Fazla seyahat etmem.”..."
"Faulkner... 6 Temmuz 1962’de, Oxford’daki çiftliğinin yakınlarında attan düşü­şünden birkaç hafta sonra, Faulkner hastane yatağında kalp krizinden öldü. New York Times’da yayımlanan ölüm ilanı, yazarın “ Cinayet, tecavüz, ensest, intihar, aç gözlülük ve genel olarak ahlak bozukluğuyla olan
takıntısından dem vursa da, Faulkner bugün Amerikan romancılığında en yaratıcı üslup sahibi yazarlardan biri ve gösterişli konularıyla zamanı­nın yıllarca ötesinde bir yazar olarak anılır..."
"Sartre...Psikedelik” ve “ Sartre” sözcükleri kulağa tuhaf bir kombinasyon gibi gelebilir ama kabul edelim ki adam zamanının çok ötesindeydi. Timothy Leary’nin zihin üzerinde etki yaratan maddeleri 1960’ların karşı-kültüründe moda haline dönüştürmesinden çok önce, yani 1930’larda, Sartre bu maddelerle deneyler yapıyordu. Kendi deyişiyle “ Kafasındaki kemikleri kırmayı” ve hayal gücünün kilidini açmayı aklına koyan Sartre, ilk olarak 1935’te, dost edindiği bir tıp öğrencisinin gözetimi altında meskalin aldı. İlk başlarda maddenin etkileri ol­dukça hafifti ancak birkaç gün sonra Sartre giderek daha asap bozucu sanrılar deneyimlemeye başladı. Bunlardan birinde dev bir ıstakoz tarafından kovalanı­yordu.../...1972 Münih Olimpiyatlarında Filistinli
teröristler on bir İsrailli atleti öldürdüğünde Sartre, terörizmin “ korkunç bir silah” olduğunu “ama baskı altındaki yoksulların elinde başka silah olmadığı­nı” söyleyerek, eyleme bir anlamda destek verdi..."
"... William S. Burroughs Doğruyu söylemek gerekirse Burroughs'un gerçek bir işte çalışmaya ihti­yacı yoktu. Hayatı boyunca varlıklı ailesinden gelen aylık harçlıkla geçin­di. Söz konusu harçlık, kimi edebiyat miti yaratıcılarının iddia ettiği gibi “Burroughs milyonları” şeklinde bir tutar değildi; yazarın kirasını ödeme­ye, nikotin ihtiyacını karşılamaya yetecek bir miktardı ve Burroughs da bundan fazlasını istemiyordu.../ Yazar yeniyetmelik yaşında New Mexico’daki pahalı özel okuldan, fareleri uyuşturmada kullanılan kloral hidrat kullanımı yüzünden atıldı. 1950’lerde birkaç ayını Güney Amerika’da yage denen mistik bir psikedelik bitkinin arayışıyla geçirdi. Hatta başyapıtı Naked Lunch/Çıplak Şölen için aldığı 3000 dolarlık avansı eroin satın almak için kullandı. Burroughs eroinin yanı sıra sihirli mantar, marihuana, haşhaş ve morfin; yani kolayda ne varsa kullandı. Alışkanlığından kurtulmak için, Dr. John Yerbury Dent’in ünlü apomorfin tedavisi de dahil, pek çok yöntem denedi ama hiçbiri işe yaramadı. Yazar en sonunda uyuşturucuyu ucuza ve/veya yasal olarak alabileceği yerlerde yaşamaya başladı ve bağımlılık deneyim­lerini yazılarına taşıdı.../ ...1970’lerin büyük bölümünü New York’ta Stüdyo 54 ekibiyle hoşbeş ederek geçiren Burroughs, 1983’te Kansas, Lawrence’a taşındı ve son on dört yılını uyuşturucunun yarattığı sis perdesinin ardında yaşayarak geçirdi. 1997’de, seksen üç gibi akıl almaz bir yaşta kalp krizinden öldü­ğünde, kendinden daha genç ve kimyasala daha az düşkün Beat yoldaşları Kerouac ile Ginsberg’ten sırasıyla yirmi sekiz yıl ve dört ay daha fazla yaşamıştı.../ Burroughs’un eroin bağımlılığı oldukça güçlü ve tüketici nitelikteydi. Bir defa­sında mal alabilmek için daktilosunu satmış, elle yazmaya çalışarak üretkenliği­ne büyük bir darbe vurmuştu. Bir başka zaman bir yıl boyunca banyo yapmak ve çamaşır değişmekten vazgeçtiğini itiraf etmişti.../ Meksika’da kritik birkaç kişiye verilen rüşvetle­rin de eşlik ettiği karmaşık yasal işlemlerin ardından ülkeden kaçmasına izin verilen Burroughs, gıyaben cinayetten hüküm giydi. İki yıl tecilli mahkûmiyet aldı. Başka birinin vicdan azabından kahrolacağı bu durumda Burroughs işe iyi tarafından bakmayı tercih etti. “Joan’un ölümü olmasa asla yazar olamayaca­ğım şeklinde korkunç bir sonuca, ister istemez varmış durumdayım,” sözlerini kaleme aldı. “Joan’un ölümü beni istilacıyla, Çirkin Ruh’la temasa geçirdi ve yolumu ömür boyu süren bir mücadeleye doğru kırdı. O yoldan çıkışım ancak ve ancak yazmakla mümkündü.”
"...Kızı Margaret’e bakılırsa Salinger, muhtemelen serinlemek için değil ama tıbbi nedenlerden dolayı, kendi idrarını içiyordu. İdrar terapisi Hindistan’da beş bin yıldan uzun bir süredir uygulanır ve tedavi edici bir yöntem olarak görülür. Ayrıca dişleri de beyazlattığı söylenir..."

[Loredana (Bookinista08) · Rating 5 out of 5]

Un volum pe care l-am citit plină de încântare! O combinație foarte reușită între ilustrațiile amuzante și textul foarte bine scris de Robert Schnakenber, cu tentă la fel de amuzantă. Recunosc, despre unii scriitori mai știam ciudățenii, însă habar n-aveam de majoritatea lucrurilor pe care Schnakenberg le dezvăluie despre ei în această carte. „Viața secretă...” merită citită fără grabă și cu mintea deschisă. Garantat vă veți distra pe parcurs!

***recenzia la link-ul de mai jos***

https://literaryjungle.wordpress.com/...

[Ken · Rating 4 out of 5]

Secret lives of Authors nah Weird lives probably mostly true facts gathered together from a wide range sources I imagine cough google. All kind of fun but jeepers blew my rose tinted glasses of my face with the amount of authors that were under study versions of in like Flyn types heavy drinkers heavy womanisers , manisers just hard out heavy action man toys. Boy some hard cases, I'm kind of just a bit gob smacked some were just stupid some funny some arrest and imprisonment worthy but all of them pretty interesting thanks for sharing Robert Schnakenberg probably. Found in a op shop.

[alper · Rating 3 out of 5]

“Dedikoduyu hiç sevmem ama madem bahsi açıldı bir iki kelam edeyim.” (I) :)

Kitabımızda 41 yazar mevcut. Hepsinin kısa bir hayat hikayesi, sonrasında garip, farklı, olağan dışı, genel kabullerin dışında görülen, ilginç bulunan hikayeleri, özellikleri, davranışları, alışkanlıkları, ilişkileri anlatılmış. Bazıları sosyal medyada gezinen bilgiler kıvamında, pek güvenilir gelmedi bana. Bazıları sadece manipülasyon olabilir. Ama biz üzüm peşinde koşma şiarımızdan vazgeçmeyelim. Eserlere dair bilgiler de var. Roman karakter ismini nerden esinlenmiş gibi. Benim bu seriye başlamamdaki temel motivasyon (da) edebi hayatlarına dair ipuçları yakalamaktı (ya bırak, cidden mi?), o eserler nasıl oluyor da oluyor? (ne sıkıcıyım yaaaa, umarım siz daha renklisinizdir) Bazıları için ipuçları yakaladığımı söyleyebilirim. Onun dışında giriş cümlemde sadece toplumsal bir yaraya parmak basmak istedim. Yarayı bir kenara bırakırsak: Ben dedikodu seviyorum. Seviyorum ya. Seviyorum arkadaş! Güncel ya da sıradan fanilerinkini değil ama Tolstoy, Shakespeare öyle mi ya? Jack London, Oscar Wilde, J. R. R. Tolkien, Virginia Woolf, Sartre, Vonnegut, Poe, A. C. Doyle, Agatha Christie ...

İnsan "Anna Karenina"yı okuyup Tolstoy’u nasıl merak etmez ki? Ya da "Karamazov Kardeşler"i okuyup Dostoyevski’yi (bu kitapta kendisi yok maalesef). Tabii konu hakkında daha ciddi kitaplar tercih edilebilir. Saygı duyarım, zamanla ben de repertuarımı genişletmek niyetindeyim. Bu konudaki tavsiyelere de açığım. Şimdilik bu seriyle devam edeceğim. Yönetmen ve sanatçı kitaplarıyla. Eylemlerimiz aynı motivasyonla devam edecektir...

Kitaptan bölümler, Uyarı! Kitabın hiçbir bölümünün gerçekliğine kefil değilim, günahı yazarın boynuna:

Balzac:
Balzac bölümünü çok beğendim, 20 yıl, 11.000 sayfa, 97 eser 👏👏:

Ancak yine de Balzac’ın azim konusunda takdire değer bir yanı vardı. Üstünde keşiş cüppesi ve içtiği bol miktarda kahveyle artık günün on beş saatini yazarak geçirmeye başlamıştı. (Balzac’ın kullanmadığı neredeyse tek uyarıcı tütündü. Tütünün kuvvetten düşürdüğünü düşünüyordu.) Balzac partilere katılarak romanları için malzeme topluyordu. Bu partilerde kulak misafiri olduğu tek bir sohbet, çoğu zaman insanlık Komedyası’nda bir bölümü doldurmaya yetip de artıyordu. (25)

Balzac’ın edebi üretkenliğini tetikleyen şey neydi? Ne olacak, milyonlarca insanın şu bitmek bilmez akşam toplantılarını atlatmasını sağlayan şey: bildiğimiz yüksek oktanlı kahve. Gecelerini gündüzüne katan Fransız yazar, günde yaklaşık elli adet koyu Türk kahvesi içiyordu. Starbucks’ın olmadığı bir çağda bu miktarda bir tüketim, hakiki bir maharet gerektiriyordu.
Kahvesini pişirilmiş halde önüne getirtemediği zamanlarda yazar, Limbaugh stiline başvurarak bir avuç çekirdeği .ğütüp ağzına atıyordu.“Kahve benim hayatımda muazzam bir güçkaynağı,” diye itirafta bulunmuştu Balzac.“Üstümde muazzam etkileri olduğunu gözlemledim.” Kahvenin cefasını da çekmedi değil. Aşırı miktarda tükettiği koyu kıvamlı kahve midesinde kramplara neden oluyor tansiyonunu yükseltiyor ve kalp büyümesine yol açıyordu. Kahve zehirlenmesi, doyumsuz yaşam tarzı ile birlikte, Balzac’ın henüz elli bir yaşında gelen erken ölümünün başlıca nedeni oldu. (26)

Çok da objektif bir yayın değil, bunu not olarak da ekledim, bu da delilimiz olsun:

Romanları seri olarak yayımlamanın yanı sıra, eserleri birbirinden farklı “özel baskı” larla, kimi zaman birden çok kez yayımlamak tamamen Dickens’ın fikriydi ve bu fikirler yazarı zengin bir adam yaptı. Romanlarının çok uzun oluşu bile maddi gelire katkı sağladı. Dickens kitaplarını seri olarak yayımlıyor ve b.lüm başına para alıyordu. Ne kadar çok bölüm yayımlanırsa, kurnaz yazarın cebine o kadar çok para giriyordu. (40)

Brontë Kardeşler
Hayatımda bu kadar ahmakça ölüm okumadım. Önce Emily, sonra Anne. İntihar etmişler sanki. (tedavi reddediyorlar??) Çok yazık olmuş.

Tolstoy:
Cengiz Han soyundan geliyormuş. Turgenyev’i düello davet etmiş vaktiyle. Ama sonra dine döndüğü dönemde özür dilemiş. İnançlı bir mümin olmuş. (Gerçek manada).
Bir de finali var, Büyük Usta o final sana hiç yakışmamış. :(((

Ne yazık ki o son günler, dondurucu b ir tren istasyonunda geçti ve yazar ateşler içinde ve soğuktan titreyerek yere de vrildi. Şuurunu kaybetmiş ve sakalı donmuş Tolstoy 20 Kasım 1910 ’da istasyon şefinin bürosunda yere yığılarak yaşamını yitirdi.

Emily Dickinson
Büyük sanatçıların makus talihi. Döneminde anlaşılamama.

(dikkat ettiyseniz lezbiyenmiş, geymiş, çok eşliymiş, çok çapkınmış, cinsel özgürlüğün ateşli savunucusuymuş bunlara girmiyorum, özel hayatları kendilerini bağlar (bir ara oturup konuşuruz 😋))

Arthur Conan Doyle
Sherlock karakterine dair:

1891’de, The Strand adlı yeni bir dergi Holmes maceralarını seri olarak yayımlamaya başladı. Conan Doyle’un kısmen eski üniversite hocası Joseph BelI’i temel alarak yarattığı zeki, kasıntı dedektif karakteri Viktoryen okuyucuların bam teline dokundu ve Conan Doyle’un kariyeri yükselişe geçti. (114)

Conan Doyle dünyanın en ünlü dedektifine ilk başta verdiği Sherringford Hope ismini tutsaydı, -sadece Ingiliz dili değil- edebiyat tarihi şimdikinden hayli farklı olacaktı. [“Hope (Ümit)” yazarın özellikle düşkün olduğu bir balina avı teknesinin adıydı.] Dedektifin ismini korkunç bulan Doyle’un eşi Louisa, yazarı başka bir isim seçmeye ikna etti. Bunun üzerine Doyle en sevdiği müzisyen olan kemancı Alfred Sherlock’un ismindeki “Sherlock” ile kısa süre önce kriminal psikoloji üzerine bir kitap yazmış olan ünlü hukukçu Oliver VVendell Holmes’un ismindeki “Holmes” u birleştirdi. (116)

H. G. Wells
Saygı duydum hocam. 😉

J.R.R. Tolkien
Tolkien trafik canavarıymış. 1945 de komple bırakmış araba sürmeyi. 13 dil biliyor. Kendi yarattığı 14 dil var.

Tolkien’in Yüzüklerin Efendisi ü.lemesi bugüne dek dünyada yüz milyondan fazla sattı. Kitap tüm zamanların en çok satan kurgu eseri ve İncil ile Mao Zedong alıntılarından sonra, en çok satan ü.üncü kitabı oldu. Hayatının ilk kırk yılını dil çalışmalarıyla geçirmiş, tüvit ceketli, pipolu bir Oxford profesörü için hiç de fena bir başarı sayılmaz bu. Tolkien'in annesi küçüklüğünde oğluna Latince, Fransızca ve Almanca öğretti. Tolkien ise kendi isteğiyle Yunanca, Orta İngilizce, Eski İngilizce, Eski Norveççe, Gotça, modern ve ortaçağ Galcesi, Fince, İspanyolca ve İtalyanca öğrendi. Ayrıca Rusça, İsveççe, Danca, Norveççe, Hollandaca ve Lombardiyacası (o da her ne ise) da fena değildi. Tolkien var olan dillerden sıkıldığında yeni diller icat etti; tam sayı vermek gerekirse, alfabeleriyle birlikte on dört dil. Yazar uydurma harflerle günlük tutmaya bile başladı. Alfabeler ayrıntılı mitolojilerin önünü açtı ve sonunda Orta Dünya doğdu.

Jean-Paul Sartre
Bu kısım maniplasyon olabilir (googlelamaya üşendim şimdi, okurken de üşenmiştim):

Sartre daha da soru işaretleri uyandıran bir konuşmasında kendi felsefesinden neredeyse tamamen döndü. "Ümitsizlikten bolca söz ettim ama saçmalıktan başka bir şey değil o” dedi, Levy’e. “Söz ettim çünkü konuşulan şey oydu; moda oydu... Ben şahsen ümitsizliği hiç tecrübe etmedim ve hiç de kendime ait bir özellik olarak görmedim.”
Sartre’ ın bu “Kusura bakmayın millet, ben sadece sizinle kafa buluyordum” itirafı karşısında çok sayıdaki takipçisinin cesaretini yitireceğinden korkan de Beauvoir çabucak yaşlı sevgilisinin fikir değişikliğini tekzip ederek, bunu “bir bunaklık eylemi” olarak niteledi. Sartre gerçekten de hayatının sonuna gelmişti ve 15 Nisan 19 8 0 ’de uykusunda, kim bilir nerelere gitmek üzere hayata gözlerini yumdu. Cenaze töreninde Paris sokaklarında elli bin kişilik bir kalabalık vardı. (224)

Kurt Vonnegut
Astroide adı verilmiş: 25399 Vonnegut, ne güzel!
https://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?orb...

Sylvia Plath
166 IQ’su varmış.😱 Sırça Fanus’un hikayesini de kitaptan okuyabilirsiniz. (278)
Ya demeden edemeyeceğim, o adam hiç olmamış. Hiç olmamış hem de hiç! Ama işte sen karar veremiyorsun ki!? (dedikodumuzu da yaptık, aksi kitaba haksızlık etmek gibi olacaktı)

Benden bu kadar...

Not: Okumadığım 5 yazar var. Onları hiç bilmiyorum. Onlara da biraz bakındım da hiç bilmediğim bir insanın hiç bilmediğim hikayeleri bana bir şey ifade etmedi. (Bir tanesi eşinin başında kadeh koyup ateş ederken kadını vurmuş, çıldırdımdm??!?!?) Yarın bir gün okursam bakarım (herhald). Okumak isteyip de benzer kaygıları olanlar için burada dursun. Tolere edilebilir bir oran bence. (siz tabii ki benden daha yüksek bir oran tutturacaksınızdır)

Not 2: Herkes için çok özel bazı yazarlar olur. Onlara dair olumsuz yargılar can sıkıcı olabilir, buna hazır olmakta fayda var. Kitabın önsözü baştan bu savunmayla başlıyor. Okuyunca insan daha net görüyor. Ben Sartre ve Salinger’da bi gerildim. Her ikisi de herhangi bir sıralamamda yer almasa da. Hayranları bu bölümlerde üzülmesin.

“İçerik üstüne bir not: Bu türde bir kitabın sübjektif olması kaçınılmazdır ve elinizdeki kitabın, dünyanın en büyük yazarları hakkında ayrıntılı bir inceleme sunmak gibi bir amacı yoktur.”

[Jodi · Rating 4 out of 5]

Secret Lives of Great Authors is the kind of book that you should read in the company of others. It’s filled with odd bits of trivia that you want to share with someone the instant you read them, and without sharing the trivia seems to fly right out of your head.

I was going to come here and write all kinds of witty little things about all the secrets that I learned while reading the book and it seems that I have forgotten a lot of them. The overall impression that I got from this book is that writers drink a lot and have a lot of sex. Here are a few of the other things I remember:

Read the rest on iwilldare.com

[Ivan Velisavljević · Rating 2 out of 5]

Kupio sam ovu knjigu u supermarketu jer je bila tako art-tabloidna i šarena, ali kad sam je pročitao, ni pakovanje nije ispunilo moja očekivanja, a kamoli sadržaj. Bolji naslov bio bi Tračevi i ekscentrični detalji iz života poznatih anglo-američkih pisaca, jer su trideset sedmoro (od četrdeset jednog obrađenog pisca) iz Amerike ili Velike Britanije - tu su još samo Balzak, Tolstoj, Kafka i Sartr. Tračevi su katkad potpuno netačni (recimo, da je Toro izumitelj hleba sa suvim grožđem), ili su iz sumnjivih izvora, a oni detalji koji su tačni, i svakom ljubitelju književnosti već poznati (dakle, nisu baš "tajni"), u stvari se tiču seksualnih praksi, alkohola, droge ili ekscentričnog ponašanja u javnosti, i predstavljeni su kao šokantni po merilima puritanskog morala. Tako sam na posletku umesto očekivanog art-kemp pristupa klasicima, ili barem vickastog novinarstva, dobio usiljeno duhovite, osrednje napisane, fragmente o poznatim, katkad notornim, stvarima, poput Džojsovih erotskih pisama svojoj ženi Nori ili Kafkinog nudizma. Nisam siguran koliko je ovo zabavno baš potpunim laicima ili umerenim ljubiteljima književnosti, i da li ima tu edukativnu notu da ih, kao, podstakne na istraživanje nekog pisca jer je bio devijantan, ili više služi kao uteha da su neke naše devijacije imali i "veliki pisci".

Kako rekoh, ni sa šarenilom se nisam usrećio. Dizajnerska rešenja, preneta iz originala, iako su stripovski i pop-artično šarena, nisu baš funkcionalna, jer se, na primer, tanka crvena slova u sivom tekst-boksu otežano čitaju - mislio sam da je to poznata stvar koja se nauči na Uvodu u dizajn, ali eto, možda nisam u pravu, možda samo ja otežano čitam. Prelom je dosta tesan, male su unutrašnje margine, tako da reči na tim krajevima ne možeš da pročitaš bez presije na knjigu, a papir je potežak pa ni ta presiua ne ide lako i držanje knjige nije ugodno. No, barem su korektne, mada ponešto krambovske, ilustracije filadelfijskog crtača Maria Zuke i zbog njih dajem zvezdicu više.

[Asta Miškinytė · Rating 5 out of 5]

"Slapti didžiųjų rašytojų gyvenimai." R. Schnakenberg
Smagiai susiskaitė. Dar gerai būtų tą galybę faktų prisiminti...
Tai dabar kažkaip ir nelabai norisi patekti į tą didžiųjų rašytojų arba alkoholikų, narkomanų, nevalų ar šiaip lengvai, o kartais ir sunkiau pamišusių sąrašą...
Autoriaus požiūris toli gražu nepasižymi meile didiesiems... Greičiau jau atvirkščiai...
Vienoje knygoje tokia didelė tų rašančių ir, švelniai tariant, keistų asmenybių koncentracija...
Betgi buvo smagu skaityti!

Agata Kristi- diktavo visas savo knygas, nes sunkiai sutarė su rašymu!
"Niekada nedaryk to, ką už tave gali padaryti kiti"

T.Morrison garęsjo tuo, kad siuntinėjo smulkius čekius kylantiems rašytojams, pridėdama laiškelį, esą jiems skiriama stipendija knygai pabaigti.

"JAV niekas neperka knygų apie gyvūnus"- leidėjo komentaras apie Dž.Orvelo "Gyvulių ūkio" rankraštį. ( o kiek dar leidėjų pasaulyje net neskaitę rankraščių atsisako spausdinti???...)
Tad skaitykite...

[Andra · Rating 4 out of 5]

Am citit asta pe plajă, mi-a plăcut. Nu-i o carte care să-ți schimbe vreo percepție asupra vieții, dar e amuzantă și te ajută puțin să înțelegi mai bine natura umană și procesul creației. O recomand persoanelor implicate activ în descoperirea cât mai multor autori și a operelor care le aparțin. 4/5

[Anel Mušanović · Rating 5 out of 5]

Ako volite knjige i njihove autore, ova je knjiga nešto što morate imati u svojoj kućnoj biblioteci.

[Cristina Mureșan · Rating 5 out of 5]

Just delightful!

[Nousha · Rating 3 out of 5]

Тъй като в своите почти 300 страници побира кратка биография и любопитни случки за над 40 хора на перото, не може да се очаква някаква задълбоченост и изчерпателност. "Жълта" по съществото си, тази книга обаче е написана изключително добронамерено и с приятно чувство за хумор и въпреки че се рекламира като разкриваща мръсни тайни и скандални подробности, тя по-скоро изброявя странностите и чудатостите на бележити автори, с което ги прави да изглеждат по-човешки и определено постига една от целите си - да предизвика любопитство. Което пък - поне при мен - води до запознаване с творчеството на тоз-онзи, който съм пропуснала да изчета. Оставам с много положителна нагласа към книжлето, което не ме обогатява с информацията, която съдържа, но обогати библиотеката ми с някой и друг автор, а и ме накара да прочета по-задълбочено за живота му (й).
Българското издание има известни пропуски - преводът става, всеки прави грешки, но при наличието на редактор да се остави в крайния вариант на книгата изречение като "Грета Блох, която твърди години по-късно, че Кафка е баща на детето на любовта й"... Недопустимо е да не се провери и как се изписва на български името на Едуард Олби, изключително ме дразни, когато "Врява и безумство" се нарича "Шум и ярост". Най-странно за мен е, че навсякъде из книгата авторът е посочен като Робърт Шанкенбърг, вместо Шнакенбърг. Не говори добре.
Последно, на места има нужда от бележки под линия.
Като изключим това, книгата се чете лесно и бързо.

[Milan Trpkovic · Rating 4 out of 5]

Dosta zanimljivih i manje poznatih detalja iz života pisaca. Dovoljno da zavirimo iza zavese "književnog pozorišta" i provirimo u njihove stvarne živote, jer su na sceni (u smislu njihovih dela) delovali kao nestvarno dobri. Ovako možemo da vidimo pikanterije i brojne (ne)opravdane priče iz njihovog privatnog života.

[Daniel · Rating 4 out of 5]

O carte scrisă pe un ton amuzant despre unii din cei mai mari scriitori americani și europeni. Obiceiuri proaste, caractere nobile sau, din contră, infecte, întâmplări memorabile, morți dubioase, o întreagă panoplie de ciudățenii, poate exagerate, sau poate nu, care completează biografiile oficiale.

De citit pe apucate și de râs pe înfundate.

[Raluca · Rating 3 out of 5]

2,5⭐️/5⭐️

[Aninaplanetaknjiga · Rating 4 out of 5]

Idealno ukoliko želite da izvadite tinejdžerske noseve iz telefona! I mi stariji smo ponešto saznali o čuvenim piscima. Nije loše, 3,8.

[Erik Graff · Rating 3 out of 5]

This was my bedtime book for a few days. It is amusing enough and divided into short sections easily digested over short periods of time.

[Simay Yildiz · Rating 3 out of 5]

If you're a literary nerd, this book is definitely for you. Beware, though, because if you already like to do research about authors like myself, there will be things in here that you already know. Having said that, there are also things that I've never heard of before. It's such a quick read where you can read one author's story, put the book down and then pick it up again later. Insightful and humorous, it reminded me that my favorite authors have flaws (some of which are BIG!), but it just made me love them even more.


Here are some of them that I didn't know about before (SPOILER ALERT!):
- Lewis Carroll was an inventor.
- During most of their childhoods both Oscar Wilde and Ernest Hemingway were dressed in girls' clothing by their mothers.
- Hemingway also wore frilly underpants.
- Kafka spent time at a nudist health spa, but he refused to take his clothes off.
- Virginia Woolf got the inspiration form his painter sister and wrote standing up toward the end of her career.
- Sylvia Plath took an IQ test in 1944, and scored a genius-level 166.
- When she was working as an editor, Toni Morrison used to send her own money to struggling writers she believed in.
- Lord Byron kept snippets of his girlfriends' pubic hair in envelopes and he had A LOT of them.
- Edgar Allan Poe went to school by the cemetery, and his teachers would make them find out how old the dead people were when they died by using the dates on their headstones.

* * *

Eğer edebiyat meraklısıysanız bu kitap sizin için ancak çok fazla heyecanlanmayın. Siz de benim gibi sevdiğiniz yazarların hayatlarını kendi kendinize araştırma alışkanlığına sahipseniz, bu kitapta yazanların çoğunu zaten biliyor olacaksınız. Ancak hiç bir yerde duymadığım, şaşırtıcı bilgiler de vardı doğrusu. Ayrıca kitap şıp diye okunuyor ve hayranı olduğumuz yazarların da abuk subuk davranışlarının olduğunu hatırlatıyor.

Önceden bilmediklerimden bazıları:
- Lewis Carroll aynı zamanda bir mucitti.
- Çocukluklarının büyük bir kısmı boyunca hem Oscar Wilde hem de Ernest Hemingway'in anneleri onlara kız kıyafetleri giydirdi.
- Hemingway aynı zamanda fırfırlı iç çamaşırları giyiyordu.
- Kafka çıplaklar spasında zaman geçirdi fakat soyunmayı reddetti.
- Virginia Woolf ressam kız kardeşinden fikir alarak kariyerinin sonlarına doğru tüm yazılarını ayakta yazdı.
- Sylvia Plath 1944 yılında bir IQ testi aldı ve sonucu süper zeka derecesi 166ydı.
- Editör olarak çalıştığı zamanlarda Toni Morrison inandığı amatör yazarlara kendi cebinden para gönderirdi.
- Lord Byron kız arkadaşlarının pubik tüylerini zarflarda saklardı ve çok çok fazla kız arkadaşı olmuştu.
- Edgar Allan Poe'nun gittiği okul mezarın yanındaydı ve öğretmenleri matemetik derslerinde mezar taşlarından yola çıkarak ölenlerin kaç yaşında olduklarını hesaplatırdı.

[Melis · Rating 4 out of 5]

Ön okuma için: http://kordugumhayaller.blogspot.com/...

Kitabımız aslında yazarlar, sanatçılar ve yönetmenlerden oluşan bir serinin parçası. Ve ilk kimde gördüm ya da duydum bilmiyorum ama o zamandan beri almak için yanıp tutuştum resmen. Ama bir türlü kısmet olamadı :( İyi ki de olmamış, çünkü bu yılki Tüyap fuarındaki indirim sayesinde birini almayı düşünürken üçünü birden oldukça uygun bir fiyata alabildim *.* Teşekkürler Domingo Yayınevi! <3

Kitabımız, birkaç sayfalık yazılarla bilinen ve tanınmış yazarlar hakkında önce hayat hikayesini sizlerler paylaşıyor. Daha sonrasında da o yazarımız hakkında daha önce duymadığınız ya da muhtemelen pek hocalarınızın bahsetmediği ilginç bilgileri sizlerle paylaşıyor :) Ki bu şekilde olması daha önce okumadığım ya da duymadığım bir yazarı tanımamı sağladı. Bildiklerimi ise... ehh, baya gülüp şaşırdığımı söyleyebilirim o konuda ;)

Eğer siz de bu tip eğlenceli bilgileri seviyor ve favori yazarlarınızın pek bilinmeyen sırlarını öğrenmek istiyorsanız kesinlikle tavsiye ederim ^^ Ve fuarlara gitme şansınız varsa da Domingo standına uğrayıp indirim şansınızı deneyin, çünkü yazarlardan sonra diğerlerini okumak için büyük bir sabırsızlığa giriyor insan! :D

[Nguyễn Minh Hiếu · Rating 4 out of 5]

Hoá ra những người viết ra các tác phẩm để đời không có nghĩa họ có một cuộc đời hoàn hảo như các vĩ nhân.
Shakepere là kẻ cho vay nặng lãi, keo kiệt và thích săn trộm hươu nai
Balzac chết vì uống 50 cốc cafe/ngày
Leo Tolstoy bắt vợ đọc toàn bộ nhật ký tình sử vào đêm tân hôn
Hemingway bị trầm cảm, nghiện rượu và bị mẹ nuôi lớn như 1 cô gái
---
Một người bình thường sẽ không thể viết ra 1 tác phẩm phi thường được. Nên hãy uống rượu, hút cần sa và là m tình thật nhiều để nặn ra được chữ hay như các vị kia.

[Cristiana · Rating 2 out of 5]

N-am început cartea asta cu prea mari așteptări, speram că va fi o lectură ușurică și amuzantă, dar abia - abia am terminat-o. Tonul răutăcios m-a cam iritat, am avut constant senzația că autorul se străduiește prea tare să ne strice impresia despre scriitori. OK, unii erau nebuni, alții afurisiți, alții perverși șamd, dar asta nu înseamnă că trebuie să uităm că ne-au adus, totuși, opere valoroase și nici nu justifică tonul superior în care mi s-a părut scrisă întreaga carte.