What do you think?
Rate this book
เรื่องธรรมดา
"เรากำลังอยู่ในยุคของสังคมสังเกตการณ์ เรื่องราวความทุกข์ร้อนของคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเราจึงเป็นแค่ "เรื่องธรรมดา" และจากจุดนี้ หลายคน (รวมทั้งผม) ได้พัฒนาไปเป็น "นักหัวเราะเยาะ" เรื่องราวความทุกข์ร้อนของคนอื่นกลายเป็นเรื่องตลกขบขัน น่าหัวร่อ..
- GenresFictionShort Stories
84 pages, Paperback
First published July 1, 2005
4 people are currently reading
80 people want to read
About the author
ชาติ กอบจิตติ
22 books101 followersSee also Chart Korbjitti
เรื่องสั้นเรื่องแรก "นักเรียนนักเลง" ตีพิมพ์ในหนังสือ อนุสรณ์ ของโรงเรียนปทุมคงคา เมื่อพ.ศ. 2512 เรื่อง "ผู้แพ้" ได้รับรางวัลช่อการะเกด (2522) เคยประจำกองบรรณาธิการหนังสือ "ถนนหนังสือ" และใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกาชั่วระยะเวลาหนึ่ง ก่อนจะกลับเมืองไทย ผลงานบางส่วนได้จัดแปลเป็นภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่นเช่น "คำพิพากษา" "พันธุ์หมาบ้า" และ "เวลา" มีผลงานอาทิเช่น "ทางชนะ" (พ.ศ. 2522) "มีดประจำตัว" (พศ. 2527) "นครไม่เป็นไร" (พ.ศ. 2532) นวนิยายเรื่อง "คำพิพากษา" ได้รับรางวัลซีไรต์ ประจำปี 2525 นิยายเรื่อง "เวลา" ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี 2536 ปัจจุบันพำนักในไร่ รอยต่อระหว่างจังหวัดสระบุรี-นครราชสีมา สมรสแล้วแต่ยังไม่มีบุตร
นวนิยายของ ชาติ กอบจิตติ แสดงถึงพัฒนาการของนวนิยายไทยที่มีลักษณะร่วมกับวรรณกรรมสากล นับตั้งแต่การนำเสนอนวนิยายเรื่องคำพิพากษา โศกนาฏกรรมสามัญชน ซึ่งมีนักวิชาการวรรณกรรมนำไปศึกษาเปรียบเทียบกับผลงานของ กุนเทอร์ กราสส์ นักเขียนชาวเยอรมันซึ่งได้รับ รางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม และ เคน ซาบุโรโอเอะ นักเขียนญี่ปุ่นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมเช่นกัน
นักวิจารณ์บางคนชี้ให้เห็นว่านิยายเรื่องนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับโศกนาฏกรรม (Tragedy) ของกรีก นักวิจารณ์บางท่านเห็นว่าชาตินำเอาปรัชญาเอกซิสเทนเชียลลิสม (Existentialism) ของ ฌอง ปอล ซาร์ต (Jean-Paul Sartre) มาประยุกต์ใช้ใหม่อย่างน่าชมเชย นอกจากนี้นักวิจารณ์บางท่านเห็นว่า นวนิยายเรื่องเวลาเป็นพัฒนาการของนวนิยายไทยที่มีลักษณะเป็น “นว-นวนิยาย”(nouveau roman) ซึ่งมีลักษณะร่วมกับวรรณกรรมสากล จึงกล่าวได้ว่าผลงานของ ชาติ กอบจิตติ มีความสำคัญต่อพัฒนาการนวนิยายไทยและต่อการนำวร
เรื่องสั้นเรื่องแรก "นักเรียนนักเลง" ตีพิมพ์ในหนังสือ อนุสรณ์ ของโรงเรียนปทุมคงคา เมื่อพ.ศ. 2512 เรื่อง "ผู้แพ้" ได้รับรางวัลช่อการะเกด (2522) เคยประจำกองบรรณาธิการหนังสือ "ถนนหนังสือ" และใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกาชั่วระยะเวลาหนึ่ง ก่อนจะกลับเมืองไทย ผลงานบางส่วนได้จัดแปลเป็นภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่นเช่น "คำพิพากษา" "พันธุ์หมาบ้า" และ "เวลา" มีผลงานอาทิเช่น "ทางชนะ" (พ.ศ. 2522) "มีดประจำตัว" (พศ. 2527) "นครไม่เป็นไร" (พ.ศ. 2532) นวนิยายเรื่อง "คำพิพากษา" ได้รับรางวัลซีไรต์ ประจำปี 2525 นิยายเรื่อง "เวลา" ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี 2536 ปัจจุบันพำนักในไร่ รอยต่อระหว่างจังหวัดสระบุรี-นครราชสีมา สมรสแล้วแต่ยังไม่มีบุตร
นวนิยายของ ชาติ กอบจิตติ แสดงถึงพัฒนาการของนวนิยายไทยที่มีลักษณะร่วมกับวรรณกรรมสากล นับตั้งแต่การนำเสนอนวนิยายเรื่องคำพิพากษา โศกนาฏกรรมสามัญชน ซึ่งมีนักวิชาการวรรณกรรมนำไปศึกษาเปรียบเทียบกับผลงานของ กุนเทอร์ กราสส์ นักเขียนชาวเยอรมันซึ่งได้รับ รางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม และ เคน ซาบุโรโอเอะ นักเขียนญี่ปุ่นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมเช่นกัน
นักวิจารณ์บางคนชี้ให้เห็นว่านิยายเรื่องนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับโศกนาฏกรรม (Tragedy) ของกรีก นักวิจารณ์บางท่านเห็นว่าชาตินำเอาปรัชญาเอกซิสเทนเชียลลิสม (Existentialism) ของ ฌอง ปอล ซาร์ต (Jean-Paul Sartre) มาประยุกต์ใช้ใหม่อย่างน่าชมเชย นอกจากนี้นักวิจารณ์บางท่านเห็นว่า นวนิยายเรื่องเวลาเป็นพัฒนาการของนวนิยายไทยที่มีลักษณะเป็น “นว-นวนิยาย”(nouveau roman) ซึ่งมีลักษณะร่วมกับวรรณกรรมสากล จึงกล่าวได้ว่าผลงานของ ชาติ กอบจิตติ มีความสำคัญต่อพัฒนาการนวนิยายไทยและต่อการนำวร
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 12 of 12 reviews
December 14, 2025
Frågade chatgpt efter Thailands Philip Roth och fick Chart tillbaka. Fanns bara en bok och det var noveller så tog den. Gillar inte noveller, de känns alltid så meningslösa för om bara några sidor är de slut. Men här var det ok för ingen novell kändes för kort, hade inget emot att någon tog slut. Den första var ok och den sista var ok. Brukar inte tycka att saker i text är äckliga men kannibalberättelsen på slutet (personal knife) var det. Svag 3a
February 23, 2012
SIMBOLISME dan parodi politik dalam kumpulan cerpen ini sangat menyengat. Sehingga kita dalam diam membanding-bandingkan latar sosio-politik Thailand dengan apa yang kita ada kini.
Dalam An Ordinary Story, ia tampil dalam gaya tragedi komedi yang adakalanya menempelak pembaca kerana tanpa sedar kita mengharapkan anak ‘Granny’ sembuh daripada barah payudaranya dengan penuh keajaiban. ‘Granny’ barangkali boleh ditafsirkan sebagai ‘old guard’ - agak ragu untuk meletakkannya sebagai metafora kepada istana, politikus atau tentera -, manakala anak gadisnya boleh saja menjadi harapan atau masa depan. Sebagai narator, ia mewakili segenap rakyat yang semakin dijarah oleh individualisme.
Dalam The Enemy Within, Chart Korbjitti terus memparodikan tentera apabila His Excellency the Commander in Chief terpaksa berhempas-pulas menahan ‘penderitaan’ dalam acara perbarisan dan memeriksa perbarisan. Cerpen ini merentap pemimpin tentera pada kedudukan yang sama dengan orang awam melalui jenaka yang selalu dikaitkan dengan senda-gurau rakyat bawahan.
Dalam October, golongan opurtunis yang sering mengambil kesempatan daripada perjuangan menuntut sesuatu hak pula menjadi mangsa Chart. Latarnya adalah demonstrasi mahasiswa yang mendesak bekas diktator tentera, Marshal Thanom Kittikachorn dihalau dari Thailand pada 1976 dan watak utamanya adalah bekas pejuang yang memanfaatkan demonstrasi untuk kepentingan ‘bawah perutnya’.
Dalam An Old Friend, Chart barangkali memunggah daripada senario yang sering berlaku di negara komunis atau sosialis atau punya elemen ideologi itu - apabila golongan ‘pejuang’ ideologi berkenaan menjadi manusia yang paling korup sehingga mereka yang masih setia tidak lebih seperti orang gila.
Dalam Shamgri-La lebih melucukan, golongan politikus dibantai dengan cambuk jenaka. ‘Granpa’ yang hilang dalam perjalanan daripada kuil ketika pulang ke rumah, tersesat ke dunia orang mati yang dikuasai oleh pemimpin politik yang punya banyak mulut. Mereka memiliki banyak mulut kerana mereka menyelesaikan masalah dengan anggota lisan itu. Malah, pemimpin yang sering muncul di kaca televisyen mempunyai lebih banyak mulut kerana mereka banyak ‘menyelesaikan’ masalah rakyat sehingga tangan dan kaki mereka lama-kelamaan menjadi semakin kecil, lalu hilang daripada tubuh! Malah, perbandingan yang dibuat oleh anak ‘Granpa’ antara dunia orang mati dengan dunia mereka lebih melucukan: “Eh? It’s quite unlike here. Here the high-ups solve problems in earnest.”
Jika kita Shamgri-La sebagai puncak sarkastik Chart kepada politikus, ia adalah satu kesilapan kerana Facial Footwork adalah cambuk berduri kepada golongan itu. Timbalan Menteri Phithakthai Bamrung-rart beroleh ‘nasihat’ politik daripada mentornya, Timbalan Perdana Menteri Phichit alias Daddy Chit - untuk mendapatkan rawatan urutan kaki di muka oleh Wizard Tow yang berkepala dan berkaki besar tetapi mempunyai kuasa magis terhadap memulih dan menambah kuasa politik mereka. Dalam cerpen ini, politikus sudah diletakkan pada kedudukan paling hina hingga bukan saja menjadi budak suruhan bahkan membiarkan muka mereka dipijak-pijak semata-mata untuk mengekalkan kuasa.
Golongan elit turut menjadi mangsa sebatan Chart seperti dalam The Personal Knife apabila tampil sebagai cerpen kanibal. Daripada langgam bahasa yang menunjukkan golongan atasan yang sangat menjaga etiket, kita didedahkan dengan golongan itu juga mempunyai keistimewaan boleh memiliki pisau tersendiri kepada gaya bahasa yang memperlihatkan kerakusan mereka menjadi manusia kanibal yang memotong dan melapah manusia lain.
Tidak semua cerpen dalam An Ordinary Story (And Other Less So) ini tampil dengan gaya satira dan parodi terhadap kelompok politikus dan elitis, bahkan ada beberapa cerpen yang menyelami hati budi dan kehidupan masyarakat bawahan. Bagaimanapun, cerpen dengan gaya menyindir ternyata sangat menonjol sehingga menenggelamkan beberapa cerpen yang tidak kurang hebatnya seperti The Reward yang mengingatkan kita Thailand bukan semata-mata kuasa dan seksual (atau urutan jika anda mahu), bahkan juga tentang manusia dan hati budinya.
Dalam An Ordinary Story, ia tampil dalam gaya tragedi komedi yang adakalanya menempelak pembaca kerana tanpa sedar kita mengharapkan anak ‘Granny’ sembuh daripada barah payudaranya dengan penuh keajaiban. ‘Granny’ barangkali boleh ditafsirkan sebagai ‘old guard’ - agak ragu untuk meletakkannya sebagai metafora kepada istana, politikus atau tentera -, manakala anak gadisnya boleh saja menjadi harapan atau masa depan. Sebagai narator, ia mewakili segenap rakyat yang semakin dijarah oleh individualisme.
Dalam The Enemy Within, Chart Korbjitti terus memparodikan tentera apabila His Excellency the Commander in Chief terpaksa berhempas-pulas menahan ‘penderitaan’ dalam acara perbarisan dan memeriksa perbarisan. Cerpen ini merentap pemimpin tentera pada kedudukan yang sama dengan orang awam melalui jenaka yang selalu dikaitkan dengan senda-gurau rakyat bawahan.
Dalam October, golongan opurtunis yang sering mengambil kesempatan daripada perjuangan menuntut sesuatu hak pula menjadi mangsa Chart. Latarnya adalah demonstrasi mahasiswa yang mendesak bekas diktator tentera, Marshal Thanom Kittikachorn dihalau dari Thailand pada 1976 dan watak utamanya adalah bekas pejuang yang memanfaatkan demonstrasi untuk kepentingan ‘bawah perutnya’.
Dalam An Old Friend, Chart barangkali memunggah daripada senario yang sering berlaku di negara komunis atau sosialis atau punya elemen ideologi itu - apabila golongan ‘pejuang’ ideologi berkenaan menjadi manusia yang paling korup sehingga mereka yang masih setia tidak lebih seperti orang gila.
Dalam Shamgri-La lebih melucukan, golongan politikus dibantai dengan cambuk jenaka. ‘Granpa’ yang hilang dalam perjalanan daripada kuil ketika pulang ke rumah, tersesat ke dunia orang mati yang dikuasai oleh pemimpin politik yang punya banyak mulut. Mereka memiliki banyak mulut kerana mereka menyelesaikan masalah dengan anggota lisan itu. Malah, pemimpin yang sering muncul di kaca televisyen mempunyai lebih banyak mulut kerana mereka banyak ‘menyelesaikan’ masalah rakyat sehingga tangan dan kaki mereka lama-kelamaan menjadi semakin kecil, lalu hilang daripada tubuh! Malah, perbandingan yang dibuat oleh anak ‘Granpa’ antara dunia orang mati dengan dunia mereka lebih melucukan: “Eh? It’s quite unlike here. Here the high-ups solve problems in earnest.”
Jika kita Shamgri-La sebagai puncak sarkastik Chart kepada politikus, ia adalah satu kesilapan kerana Facial Footwork adalah cambuk berduri kepada golongan itu. Timbalan Menteri Phithakthai Bamrung-rart beroleh ‘nasihat’ politik daripada mentornya, Timbalan Perdana Menteri Phichit alias Daddy Chit - untuk mendapatkan rawatan urutan kaki di muka oleh Wizard Tow yang berkepala dan berkaki besar tetapi mempunyai kuasa magis terhadap memulih dan menambah kuasa politik mereka. Dalam cerpen ini, politikus sudah diletakkan pada kedudukan paling hina hingga bukan saja menjadi budak suruhan bahkan membiarkan muka mereka dipijak-pijak semata-mata untuk mengekalkan kuasa.
Golongan elit turut menjadi mangsa sebatan Chart seperti dalam The Personal Knife apabila tampil sebagai cerpen kanibal. Daripada langgam bahasa yang menunjukkan golongan atasan yang sangat menjaga etiket, kita didedahkan dengan golongan itu juga mempunyai keistimewaan boleh memiliki pisau tersendiri kepada gaya bahasa yang memperlihatkan kerakusan mereka menjadi manusia kanibal yang memotong dan melapah manusia lain.
Tidak semua cerpen dalam An Ordinary Story (And Other Less So) ini tampil dengan gaya satira dan parodi terhadap kelompok politikus dan elitis, bahkan ada beberapa cerpen yang menyelami hati budi dan kehidupan masyarakat bawahan. Bagaimanapun, cerpen dengan gaya menyindir ternyata sangat menonjol sehingga menenggelamkan beberapa cerpen yang tidak kurang hebatnya seperti The Reward yang mengingatkan kita Thailand bukan semata-mata kuasa dan seksual (atau urutan jika anda mahu), bahkan juga tentang manusia dan hati budinya.
May 18, 2020
พ.ศ. 2526
“สำหรับผมเองนั้นคงไม่มีอะไรมากนัก ไม่ช้าไม่นานผมก็จะลืมเลือนเรื่องราวของยายและเหตุการณ์ที่ผมเคยผ่านไปเอง คงไม่ผิดกับการเดินผ่านคนนอนบนทางเท้า เดี๋ยวนี้ผมจำไม่ได้แล้วว่าคนนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ผมจำได้แต่ว่าเคยเดินผ่าน “คน” นอนบนทางเท้า อีกไม่นานผมอาจจะลืมคำว่า “คน” ไปก็ได้ อาจจะจำได้เพียง...ผมเคยผ่านก้อนอะไรดำ ๆ สักก้อนหนึ่ง ที่กองอยู่บนทางเท้า (ตีน) - ช่างมันเถอะ” , หน้า 94
อ่านอีกในงานของ ชาติ กอบจิตติ “เรื่องธรรมดา” ที่สุดแสนธรรมดาแต่มีอยู่จริงซึ่งเกิดขึ้นได้ในทุก ๆ วัน และขึ้นอยู่กับว่าในเรื่องธรรมดานั้น เราจะเข้าไปเป็นผู้ร่วมแสดง ตัวประกอบ ผู้ชม หรือเป็นเพียงผู้ผ่านไป เฉย ๆ เป็นอากาศธาตุ
“สู้อยู่อย่างนี้ไม่ดีกว่าหรือ ไม่ใช่เรื่องของเรา อยู่ดูสิ่งที่มันเกิดขึ้นและเป็นไป นั่งดูอย่างสงบ เหมือนผู้ชมที่ดีในขณะที่การแสดงกำลังดำเนิน...” ,หน้า 26
อ่านไปเรื่อยๆ ลองหาอ่านดูครับ :) #เรื่องธรรมดา #ชาติกอบจิตติ สำนักพิมพ์: #หอน #อ่านชาติกอบจิตติ #อ่าน #อ่านไปเรื่อยๆ #อ่านไปฟังไป #IntoTheBook #อ่านแล้วอ่านเล่า #อ่านอีก #หนังสือ #ReadAgain #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand #กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #อ่านในใจ #อ่านเพลิน #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary
“สำหรับผมเองนั้นคงไม่มีอะไรมากนัก ไม่ช้าไม่นานผมก็จะลืมเลือนเรื่องราวของยายและเหตุการณ์ที่ผมเคยผ่านไปเอง คงไม่ผิดกับการเดินผ่านคนนอนบนทางเท้า เดี๋ยวนี้ผมจำไม่ได้แล้วว่าคนนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ผมจำได้แต่ว่าเคยเดินผ่าน “คน” นอนบนทางเท้า อีกไม่นานผมอาจจะลืมคำว่า “คน” ไปก็ได้ อาจจะจำได้เพียง...ผมเคยผ่านก้อนอะไรดำ ๆ สักก้อนหนึ่ง ที่กองอยู่บนทางเท้า (ตีน) - ช่างมันเถอะ” , หน้า 94
อ่านอีกในงานของ ชาติ กอบจิตติ “เรื่องธรรมดา” ที่สุดแสนธรรมดาแต่มีอยู่จริงซึ่งเกิดขึ้นได้ในทุก ๆ วัน และขึ้นอยู่กับว่าในเรื่องธรรมดานั้น เราจะเข้าไปเป็นผู้ร่วมแสดง ตัวประกอบ ผู้ชม หรือเป็นเพียงผู้ผ่านไป เฉย ๆ เป็นอากาศธาตุ
“สู้อยู่อย่างนี้ไม่ดีกว่าหรือ ไม่ใช่เรื่องของเรา อยู่ดูสิ่งที่มันเกิดขึ้นและเป็นไป นั่งดูอย่างสงบ เหมือนผู้ชมที่ดีในขณะที่การแสดงกำลังดำเนิน...” ,หน้า 26
อ่านไปเรื่อยๆ ลองหาอ่านดูครับ :) #เรื่องธรรมดา #ชาติกอบจิตติ สำนักพิมพ์: #หอน #อ่านชาติกอบจิตติ #อ่าน #อ่านไปเรื่อยๆ #อ่านไปฟังไป #IntoTheBook #อ่านแล้วอ่านเล่า #อ่านอีก #หนังสือ #ReadAgain #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand #กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #อ่านในใจ #อ่านเพลิน #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary
July 22, 2024
Dying, death, and what comes after (emptiness).
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 20, 2024
ตัวอย่างที่ดีของการสำเร็จความใคร่ทางศีลธรรม
October 18, 2011
I thought the first few stories I read in here were lame indeed, though there were a couple of exceptions such as 'The Reward' and 'Facial Footwork'. And I have to admit that the novella about a young woman dying of cancer, which gives the collection its name (and which I read last), was really quite good.
On the strength of that, I'm willing to bet that the short form just isn't Chart's forte and give his novels the benefit of the doubt (after all, he's twice won the SEA Write Award for them). I'm not sure I'd be so lenient if there wasn't such a current dearth of Thai lit in English.
April 11, 2014
จริงๆ อยากให้เรื่องนี้ประมาณ 2.5 เพราะมันไม่ได้แย่ถึงขนาด 2 ดาว เราก็ค่อนข้างชอบมันอยู่ แต่ไม่ถึงกับว่าจะชอบถึง 3 ดาว
หนังสือพูดถึงชีวิตคนเมืองที่จิตใจคับแคบ คิดถึงแต่ตัวเอง การนำเสนอก็สไตล์ของชาติ ซึ่งเราชอบสไตล์การเขียนของเขา แต่หัวข้อนี้มันมีคนจับมาเขียนกันเยอะมากเลยทำให้หนังสือเล่มนี้ไม่โดดเด่นเท่าไร ปมของเรื่องก็ไม่ได้ดุเดือดเข้มข้นมาก ถ้าเทียบกับเล่มอื่นๆ มีหลายเล่มที่สนุกกว่านี้
แต่หนังสือเล่มนี้ก็เป็นผลงานแรกๆ ของเขาเลยฝีมือยังไม่เซียนเท่าปัจจุบัน
หนังสือพูดถึงชีวิตคนเมืองที่จิตใจคับแคบ คิดถึงแต่ตัวเอง การนำเสนอก็สไตล์ของชาติ ซึ่งเราชอบสไตล์การเขียนของเขา แต่หัวข้อนี้มันมีคนจับมาเขียนกันเยอะมากเลยทำให้หนังสือเล่มนี้ไม่โดดเด่นเท่าไร ปมของเรื่องก็ไม่ได้ดุเดือดเข้มข้นมาก ถ้าเทียบกับเล่มอื่นๆ มีหลายเล่มที่สนุกกว่านี้
แต่หนังสือเล่มนี้ก็เป็นผลงานแรกๆ ของเขาเลยฝีมือยังไม่เซียนเท่าปัจจุบัน
August 21, 2011
A collection of stories from who I believe to be one of the best Thai writers today. From the opening story (An Ordinary Story) about a girl dying of cancer to a special wizard guy with a big head and big feet that walks on your face... Chart pretty much covers topics that range from the everyday Thai life to the absolutely bizarre (everyday Thai life).
Read
October 26, 2012Malangnya, hanya dapat baca An Ordinary Story(cerpen) dan lain-lain tidak disekalikan dalam versi ini. Jadi, hanya sampai ke mukasurat 72.
Currently reading
October 9, 2021I'd like to read this short story.
Read
August 3, 2015ผู้ชมที่ดี
Read
July 24, 2018Episode 47
I will be spending 10 days in Bangkok this fall. It is my first time in Thailand (or anywhere in Asia for that matter). I would love some recommendations on books to learn more about the area. Fiction or non-fiction is fine, and I am especially interested in learning more about some of the cultural, religious, and political factors at work in the country. If it is possible to get recommendations by early September, I would really appreciate it. Thanks in advance. I love your podcast. You are responsible for my Goodreads “To Read” list never dipping below 500 books.
Ben
I will be spending 10 days in Bangkok this fall. It is my first time in Thailand (or anywhere in Asia for that matter). I would love some recommendations on books to learn more about the area. Fiction or non-fiction is fine, and I am especially interested in learning more about some of the cultural, religious, and political factors at work in the country. If it is possible to get recommendations by early September, I would really appreciate it. Thanks in advance. I love your podcast. You are responsible for my Goodreads “To Read” list never dipping below 500 books.
Ben
Displaying 1 - 12 of 12 reviews