What do you think?
Rate this book
The Joy of Missing Out: The Art of Self-Restraint in an Age of Excess
'Because you're worth it', proclaims the classic cosmetics ad. 'Just do it!' implores the global sports retailer. Everywhere we turn, we are constantly encouraged to experience as much as possible, for as long as possible, in as many ways as possible. FOMO - Fear of Missing Out - has become a central preoccupation in a world fixated on the never-ending pursuit of gratification and self-fulfilment.
But this pursuit can become a treadmill leading nowhere. How can we break out of it? In this refreshing book, bestselling Danish philosopher and psychologist Svend Brinkmann reveals the many virtues of missing out on the constant choices and temptations that dominate our experience-obsessed consumer society. By cultivating self-restraint and celebrating moderation we can develop a more fulfilling way of living that enriches ourselves and our fellow humans and protects the planet we all share - in short, we can discover the joy of missing out.
But this pursuit can become a treadmill leading nowhere. How can we break out of it? In this refreshing book, bestselling Danish philosopher and psychologist Svend Brinkmann reveals the many virtues of missing out on the constant choices and temptations that dominate our experience-obsessed consumer society. By cultivating self-restraint and celebrating moderation we can develop a more fulfilling way of living that enriches ourselves and our fellow humans and protects the planet we all share - in short, we can discover the joy of missing out.
128 pages, Hardcover
First published January 1, 2017
84 people are currently reading
1291 people want to read
About the author
Svend Brinkmann
64 books253 followersSvend Brinkmann (født 23. december 1975) har været professor i almenpsykologi og kvalitative metoder på Det Humanistiske Fakultet på Aalborg Universitet siden 2009. Han er uddannet cand.psych. fra Aarhus Universitet.
Svend Brinkmann har skrevet og redigeret en lang række bøger og mere end 150 artikler. Derudover har han udgivet artikler og bogkapitler på syv forskellige sprog. I almenheden blev han i 2014 kendt for bogen Stå fast, hvori han gør op med, hvad han beskriver som tidens (selv)udviklingstyranni. Svend Brinkmann har også medvirket i radioprogrammet Netværket på P1 fra 2009-2016 og var i 2014 vært på DRK programmet Lev Stærkt.
Svend Brinkmann har gennem sin karriere modtaget mange priser og legater. Blandt andet modtog han i 2015 DR's formidlingspris Rosenkjærprisen og Gyldendals formidlingspris sammen med Lene Tanggaard.
Svend Brinkmann har skrevet og redigeret en lang række bøger og mere end 150 artikler. Derudover har han udgivet artikler og bogkapitler på syv forskellige sprog. I almenheden blev han i 2014 kendt for bogen Stå fast, hvori han gør op med, hvad han beskriver som tidens (selv)udviklingstyranni. Svend Brinkmann har også medvirket i radioprogrammet Netværket på P1 fra 2009-2016 og var i 2014 vært på DRK programmet Lev Stærkt.
Svend Brinkmann har gennem sin karriere modtaget mange priser og legater. Blandt andet modtog han i 2015 DR's formidlingspris Rosenkjærprisen og Gyldendals formidlingspris sammen med Lene Tanggaard.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 112 reviews
November 12, 2020
۴.۵/۵
این کتاب توی تخفیف‌های ترجمان بود و من هم وسوسه شدم و خریدم طبق معمول! اما جدای از اون، عنوان کتاب من رو جذب خودش کرد و اتفاقاً همین مسئله مدتی بود ذهنم رو درگیر کرده بود و دیدم که به خاطردریافت انبوهی از اطلاعاتی که از طریق گوشی به من می‌رسه، عصبی شدم و از طرفی انگار هیچ پایانی هم نداره و مثل یه کتاب نیست که از صفحه‌ی آغاز شروع شه و بالاخره تموم بشه؛ بگذریم از اینکه یه سری کتاب‌ها هم مثل این اونقدر ارجاعات مختلف به کتاب‌های دیگه دارند که بی‌شباهت به صفحات یک بلاگ نیست و آدم ترغیب می‌شه که هر اسم جدیدی گوگل کنه و ببینه اون آدم چی گفته.
مقدمه رو که خوندم دیدم نویسنده اهل دانمارکه و این خودش یه جور شک و شبهه ایجاد کرد که نکنه مثل کتاب‌های خودیاری زرد دیگه، این هم یه سری توصیه‌های بی‌مصرف چیده باشه که برای ما جهان سومی‌ها و این امکانات هیچ فایده‌ای ندارن و مقدمه رو خوندم و نظرم برگشت.
من دبیرستان بودم کتابای خودیاری چندتایی خوندم و یکی‌شون برایان تریسی بود که نمی‌دونم کدوم فردی بهم معرفی کرد بخونم و چی دیده بود توی این‌ها. احتمالاً هم امتیاز بالایی برای کتاباش در نظر گرفتم و فکر نکنم الان با اون موقعم هم‌نظر باشم.
افرادی نظیر تونی رابینز و یه سری سخنران انگیزشی دیگه آدم رو تشویق می‌کنن به تمام خواسته‌هاش برسه، بدون در نظر گرفتن اینکه شدنیه توی زمان مشخصی یا نه، ارزششو داره یا نه، مهم هست یا نه! و من چندین سال درگیر تمام این خواسته‌هام بودم و همچنان هم انگار نمی‌تونم بپذیرم توی زمان معینی که توی ذهنمه، رسیدن به همه‌ش ممکن نیست و خودِ این افکار کلی آسیب‌زننده هستن. از طرف دیگه، سرعت تولید اطلاعات توسط شبکه‌هایی که من دنبالشون می‌کنم خیلی بیشتر از سرعت و توان من برای دریافت و پردازش اون اطلاعاته. این شد که تصمیم گرفتم کتاب رو همین دیشب بخونم و ببینم چی می‌گه.
کتاب ۵ فصل داره:
۱. جامعهٔ پایدار
۲. جست‌وجوی امر نیک
۳. ارزش میانه‌روی
۴. مارشمالو و تردمیل
۵. لذت کناره گرفتن
که به ترتیب استدلال‌های سیاسی، وجودی، اخلاقی، روانشناختی و زیبایی‌شناسی برای کناره گرفتن رو بیان کرده.
بیشتر مطالب کتاب برای من تقریباً جدید و مفید بود و به جای اینکه صرفاً کتابی باشه که فقط بخونم که بدونم، اینطوریه که حواسم بیشتر جمع باشه که کجاها می‌تونم کناره بگیرم و آرامش بیشتری داشته باشم.
شاید برای یه آدم دیگه این موضوعات جدید نباشن؛ اما ذهن من رو به یه سری مسائل بازتر کرد.
۲۲ آبان
۱۳۹۹
پنجشنبه
این کتاب توی تخفیف‌های ترجمان بود و من هم وسوسه شدم و خریدم طبق معمول! اما جدای از اون، عنوان کتاب من رو جذب خودش کرد و اتفاقاً همین مسئله مدتی بود ذهنم رو درگیر کرده بود و دیدم که به خاطردریافت انبوهی از اطلاعاتی که از طریق گوشی به من می‌رسه، عصبی شدم و از طرفی انگار هیچ پایانی هم نداره و مثل یه کتاب نیست که از صفحه‌ی آغاز شروع شه و بالاخره تموم بشه؛ بگذریم از اینکه یه سری کتاب‌ها هم مثل این اونقدر ارجاعات مختلف به کتاب‌های دیگه دارند که بی‌شباهت به صفحات یک بلاگ نیست و آدم ترغیب می‌شه که هر اسم جدیدی گوگل کنه و ببینه اون آدم چی گفته.
مقدمه رو که خوندم دیدم نویسنده اهل دانمارکه و این خودش یه جور شک و شبهه ایجاد کرد که نکنه مثل کتاب‌های خودیاری زرد دیگه، این هم یه سری توصیه‌های بی‌مصرف چیده باشه که برای ما جهان سومی‌ها و این امکانات هیچ فایده‌ای ندارن و مقدمه رو خوندم و نظرم برگشت.
من دبیرستان بودم کتابای خودیاری چندتایی خوندم و یکی‌شون برایان تریسی بود که نمی‌دونم کدوم فردی بهم معرفی کرد بخونم و چی دیده بود توی این‌ها. احتمالاً هم امتیاز بالایی برای کتاباش در نظر گرفتم و فکر نکنم الان با اون موقعم هم‌نظر باشم.
افرادی نظیر تونی رابینز و یه سری سخنران انگیزشی دیگه آدم رو تشویق می‌کنن به تمام خواسته‌هاش برسه، بدون در نظر گرفتن اینکه شدنیه توی زمان مشخصی یا نه، ارزششو داره یا نه، مهم هست یا نه! و من چندین سال درگیر تمام این خواسته‌هام بودم و همچنان هم انگار نمی‌تونم بپذیرم توی زمان معینی که توی ذهنمه، رسیدن به همه‌ش ممکن نیست و خودِ این افکار کلی آسیب‌زننده هستن. از طرف دیگه، سرعت تولید اطلاعات توسط شبکه‌هایی که من دنبالشون می‌کنم خیلی بیشتر از سرعت و توان من برای دریافت و پردازش اون اطلاعاته. این شد که تصمیم گرفتم کتاب رو همین دیشب بخونم و ببینم چی می‌گه.
کتاب ۵ فصل داره:
۱. جامعهٔ پایدار
۲. جست‌وجوی امر نیک
۳. ارزش میانه‌روی
۴. مارشمالو و تردمیل
۵. لذت کناره گرفتن
که به ترتیب استدلال‌های سیاسی، وجودی، اخلاقی، روانشناختی و زیبایی‌شناسی برای کناره گرفتن رو بیان کرده.
بیشتر مطالب کتاب برای من تقریباً جدید و مفید بود و به جای اینکه صرفاً کتابی باشه که فقط بخونم که بدونم، اینطوریه که حواسم بیشتر جمع باشه که کجاها می‌تونم کناره بگیرم و آرامش بیشتری داشته باشم.
شاید برای یه آدم دیگه این موضوعات جدید نباشن؛ اما ذهن من رو به یه سری مسائل بازتر کرد.
۲۲ آبان
۱۳۹۹
پنجشنبه
June 17, 2021
کتاب بدی نیست و ارزش خواندن دارد. بیش از هر چیز شجاعانه است که در این روزگاری که فرهنگ جهانی به این شکل درآمده که آدم باید هرچه را می‌‌خواهد هرچه بیشتر و بیشتر به دست آورد، توصیه کنید به خلاف جهت شنا کردن و تبلیغ کناره گرفتن و فضیلت خواندن آن.
البته از سوی دیگر حرف‌هایش برای خواننده‌ی ایرانی و مسلمان خیلی هم بدیع نیست، چرا که در فرهنگ ایرانی-اسلامی همه‌ی ما با فواید و مزایای ساده زیستی و قناعت آشنا می‌شویم. اما در ابعاد خودش باز خوب است هم با اندیشه‌ی غربی آشنا شویم و هم قدری مدرن‌تر به فواید قناعت نگاه کنیم و از سوی دیگر هم مضررات این خواستن بیش از حد این روزها و این عطش سیری ناپذیر مال دوستی قرن ۲۱ ام را نگاهی بیندازیم.
خلاصه کتاب جمع و جوری ست و خیلی راحت در یک نشست می‌خوانیدش. بد نیست وقت کردید نگاه کنید.
البته از سوی دیگر حرف‌هایش برای خواننده‌ی ایرانی و مسلمان خیلی هم بدیع نیست، چرا که در فرهنگ ایرانی-اسلامی همه‌ی ما با فواید و مزایای ساده زیستی و قناعت آشنا می‌شویم. اما در ابعاد خودش باز خوب است هم با اندیشه‌ی غربی آشنا شویم و هم قدری مدرن‌تر به فواید قناعت نگاه کنیم و از سوی دیگر هم مضررات این خواستن بیش از حد این روزها و این عطش سیری ناپذیر مال دوستی قرن ۲۱ ام را نگاهی بیندازیم.
خلاصه کتاب جمع و جوری ست و خیلی راحت در یک نشست می‌خوانیدش. بد نیست وقت کردید نگاه کنید.
July 12, 2019
“It has become difficult ever to say that someone or something is good enough. We are all supposed to be engaged in lifelong learning processes, i.e. processes with no end. They never stop.”
Perhaps I am getting crotchety in my old(er) age, bur there are some words that have been popularized over the last 10 years or so that I can’t stand and refuse to say. Among them: “Selfie”, “Influencer” (in the sense of prostituting yourself to advertisers in the hope they will give you free stuff and in return you promote their products on Youtube), “Woke” and “FOMO” or “The Fear of Missing Out”. In the case of the author Svend Brinkmann, it seems I have a kindred spirit.
Brinkmann finding the term FOMO troubling, if not an accurate depiction of modern society, has instead coined his own term, “JOMO” or the Joy of Missing Out, which coincidentally is the title of this book.
He argues that society is always moving on to the next big thing and lives in a kind of existential dread of being out of the loop. Therefore we discard perfectly useful cars, phones, televisions etc., in order to keep up with where society (advertisers) say we should be. We are promised happiness if we do so but as it turns out, few of us really are. Rather we are on an endless treadmill where real satisfaction and happiness is no closer than before we bought that new iphone (as an aside, my iPhone 5 broke last summer and I promptly replaced it with…another iPhone 5). Rather than opt in to this endless cycle of gratification followed by what he refers to as “aesthetic despair”. He argues that we should instead opt out, and live a life of moderation where we are satisfied with what we have. Doing so enables us to use the time we would otherwise use pursuing the buzz of obtaining more, to grow as human beings and better citizens.
Brinkmann however is not only critical of consumer culture but our willingness to discard long standing societal norms in the name of being the best self we can be. In particular, he spends a significant amount of time discussing ritual (marriage, funerals, moving into adulthood) that not only provide community but links to the past with those who practiced such rituals before us. That many are now choosing to do things according to their “brand” or “narrative” (two more words when used to describe human life that I abhor) rather than following traditions is in his opinion a contributing factor to unhappiness and an unease that is not always easy to pinpoint.
While I agreed with many of his points, some of his arguments lacked any observable data or examples.
One that stood out in particular was what was probably just a throw away sentence about education and reading:
“The point about books though is that it can be free to read them and a decent education is needed in order to appreciate them properly.”
Is that the point? Someone ask Abraham Lincoln who never had a “decent education” if he appreciated Shakespeare (he did). My high school resembled a war zone more than a series of classrooms but you can’t tell me I didn’t or couldn’t appreciate reading even back then. It’s ironic because Brinkmann spends a lot of time talking about how he doesn’t want to come off as elitist, especially in the context of telling people in the 3rd world that they should learn to make do with less.
My only other criticism would be that while Mr. Brinkmann’s book is heavily sourced and footnoted for such a slim volume, he spends a great deal of time quoting others rather than developing his own ideas. In addition, he is quite fond of referencing his own books. A lot. Even his footnotes contain citations linking back to critiques he wrote of the work he’s citing. Yikes. If you didn’t know Brinkmann’s previous work before picking up this volume, he ensures you will once you’re done.
While there is not a lot of new ground broken here (essentially we should all slow down, stop multi-tasking, and live less selfishly), this book is still a quick but interesting reminder to put away your phone every once in a while spend some time with other human beings.
Perhaps I am getting crotchety in my old(er) age, bur there are some words that have been popularized over the last 10 years or so that I can’t stand and refuse to say. Among them: “Selfie”, “Influencer” (in the sense of prostituting yourself to advertisers in the hope they will give you free stuff and in return you promote their products on Youtube), “Woke” and “FOMO” or “The Fear of Missing Out”. In the case of the author Svend Brinkmann, it seems I have a kindred spirit.
Brinkmann finding the term FOMO troubling, if not an accurate depiction of modern society, has instead coined his own term, “JOMO” or the Joy of Missing Out, which coincidentally is the title of this book.
He argues that society is always moving on to the next big thing and lives in a kind of existential dread of being out of the loop. Therefore we discard perfectly useful cars, phones, televisions etc., in order to keep up with where society (advertisers) say we should be. We are promised happiness if we do so but as it turns out, few of us really are. Rather we are on an endless treadmill where real satisfaction and happiness is no closer than before we bought that new iphone (as an aside, my iPhone 5 broke last summer and I promptly replaced it with…another iPhone 5). Rather than opt in to this endless cycle of gratification followed by what he refers to as “aesthetic despair”. He argues that we should instead opt out, and live a life of moderation where we are satisfied with what we have. Doing so enables us to use the time we would otherwise use pursuing the buzz of obtaining more, to grow as human beings and better citizens.
Brinkmann however is not only critical of consumer culture but our willingness to discard long standing societal norms in the name of being the best self we can be. In particular, he spends a significant amount of time discussing ritual (marriage, funerals, moving into adulthood) that not only provide community but links to the past with those who practiced such rituals before us. That many are now choosing to do things according to their “brand” or “narrative” (two more words when used to describe human life that I abhor) rather than following traditions is in his opinion a contributing factor to unhappiness and an unease that is not always easy to pinpoint.
While I agreed with many of his points, some of his arguments lacked any observable data or examples.
One that stood out in particular was what was probably just a throw away sentence about education and reading:
“The point about books though is that it can be free to read them and a decent education is needed in order to appreciate them properly.”
Is that the point? Someone ask Abraham Lincoln who never had a “decent education” if he appreciated Shakespeare (he did). My high school resembled a war zone more than a series of classrooms but you can’t tell me I didn’t or couldn’t appreciate reading even back then. It’s ironic because Brinkmann spends a lot of time talking about how he doesn’t want to come off as elitist, especially in the context of telling people in the 3rd world that they should learn to make do with less.
My only other criticism would be that while Mr. Brinkmann’s book is heavily sourced and footnoted for such a slim volume, he spends a great deal of time quoting others rather than developing his own ideas. In addition, he is quite fond of referencing his own books. A lot. Even his footnotes contain citations linking back to critiques he wrote of the work he’s citing. Yikes. If you didn’t know Brinkmann’s previous work before picking up this volume, he ensures you will once you’re done.
While there is not a lot of new ground broken here (essentially we should all slow down, stop multi-tasking, and live less selfishly), this book is still a quick but interesting reminder to put away your phone every once in a while spend some time with other human beings.
February 16, 2020
Slim but packed little manifesto by a Danish psychologist with an interest in philosophy. He argues for the value of self-restraint and ‘making do’ on a societal and individual level, and against the ‘formlessness’ of constantly pursuing our desires and individualized self-improvement. I haven’t read his work before, so the frequent references to his other books were a small annoyance. However, overall it tied together a number of interesting threads and the lens it provided made good sense. I expect I will continue to think over these ideas for some time.
September 15, 2017
"Vi må lære at gå glip, ikke som en tom øvelse i askese, men for at sikre, at der er nok til alle."
Svend Brinkmann har begået en lille bog med et stort budskab. En af de bøger du IKKE vil GÅ GLIP af i år! Læs den. Nu!
Svend Brinkmann har begået en lille bog med et stort budskab. En af de bøger du IKKE vil GÅ GLIP af i år! Læs den. Nu!
April 11, 2022
جالب‌ترین بخش این کتاب برای من آن‌جا بود که مدل‌سازی علم اقتصاد از رفتار انسان را به چالش می‌کشد و اشاره‌ای به این موضوع می‌کند که ریشهٔ بسیاری از گرفتاری‌های بشر همین مفروضات نهفته در علم اقتصاد است که قواعد زیست انسانی را متعین می‌کند. در مجموع کتاب ارزش خواندن دارد، ولی چندان دقیق و منسجم نیست.
February 2, 2022
A compact read incorporating existential, ethical, psychological and aesthetic standpoints about why we should avoid the ‘fear of missing out’. This was made more enjoyable due to the inclusion of a philosophical argument: we need to find balance through moderation, as part of a sustainable world. This principle is as old as Socrates and here Aristotle’s ethics is covered. The reader is introduced to the concept of Sophrosyne, or the notion that excellence of character and soundness of mind can only be achieved when one practises self-restraint, prudence and moderation. It’s a bit like the opposite of hubris, indeed if my Classical education serves me these concepts are often presented in opposition. Think The Illiad, when arrogant and debased Agamemnon whisks away the hero Achilles’s booty prize,Briseis, just because he can. But l digress.
There are other books out there on JOMO now, that are almost self-help in nature. This neat offering was more tentative and suggested that there is great pleasure to be found in simplicity.
Recommended.
There are other books out there on JOMO now, that are almost self-help in nature. This neat offering was more tentative and suggested that there is great pleasure to be found in simplicity.
Recommended.
October 20, 2018
Första boken "Stå fast" var genial - en antisjälvhjälpsbok skriven som en självhjälpsbok där författaren vill få läsarna att ta på sig nejhatten och sparka ens inre coach. Uppföljaren "Tag ställning" var också rätt bra, en slags crash course i filosofi, moral och etik med fokus på dygden Godhet. Denna tredje bok däremot, var inte alls lika fyndig och träffande som de två tidigare. Brinkmann namedroppar filosofer och andra tänkare i sån fart att det blir svårt att hänga med. Och de få handfasta tips på hur vi går från FoMo till JoMo känns förutsägbara och trista.
Sorry Svend, gillade det tidigare, men nu har du sjunkit för djupt ner en virrig filosofiröra för att hålla mig intresserad.
Sorry Svend, gillade det tidigare, men nu har du sjunkit för djupt ner en virrig filosofiröra för att hålla mig intresserad.
September 18, 2023
i agree with the authors perception of our overly competitive world, however some of his politics seemed to counter the ethical concerns in the book… ngl it started reading like a moderate manifesto. i also wished he spoke more of the art of being alone. he made great arguments regarding silence, but nothing was said on introversion. i fear that if the author were american, he would fall into a state of meionexia with his grey stoic takes. perhaps i am irrational, but i value the vastness of human emotion. too much moderation can cause a life devoid of passion.
August 1, 2019
Well structured and well argued book, in a way quite "old fashioned" in that it eschews the modern urge of "having it all". Brinkmann is a psychologist, but his book is more philosophical, as it quotes Aristotle, Plato, Kierkegaard, the stoics and Foucault, for instance. But I believe he wants to create a basis for his ideas of how to psychologically feel and function better in the modern era.
So those looking for a "fix yourself in 10 lessons" kind of book will be disappointed, as Brinkmann is more interested in laying an ideological foundation for learning "JOMO", the "Joy of Missing Out", a term based on today's prevalent "FOMO - Fear of Missing Out" (exacerbated by the ever present social media, for sure!):
"We are constantly invited to do something, think something, experience something, buy something, consume something. ... we rarely practice the art of self-restraint, of saying no and opting out - those are skills we lack both as individuals and as a society." (p. 2-3)
Brinkmann argues there are five dimensions to moderation: political, existential, ethical, psychological, and an aesthetic, and the book describes these aspects, in what I think are excellent arguments. It is worth noting, that he also points out a basic flaw in Walter Mischel's famous "Marshmallow-tests" (on children's self-restraint). He also shows why Donald Trump's "positive thinking"-philosophy (based on Norman Vincent Peale's famous book "The Power of Positive Thinking") is flawed, and why it brings havoc.
The book is excellent, and admirably succint. The trick now is, of course, to put this wisdom into practice. I think - I hope! - this book will continue to engage my thoughts and actions for quite some time - maybe for a lifetime?
So those looking for a "fix yourself in 10 lessons" kind of book will be disappointed, as Brinkmann is more interested in laying an ideological foundation for learning "JOMO", the "Joy of Missing Out", a term based on today's prevalent "FOMO - Fear of Missing Out" (exacerbated by the ever present social media, for sure!):
"We are constantly invited to do something, think something, experience something, buy something, consume something. ... we rarely practice the art of self-restraint, of saying no and opting out - those are skills we lack both as individuals and as a society." (p. 2-3)
Brinkmann argues there are five dimensions to moderation: political, existential, ethical, psychological, and an aesthetic, and the book describes these aspects, in what I think are excellent arguments. It is worth noting, that he also points out a basic flaw in Walter Mischel's famous "Marshmallow-tests" (on children's self-restraint). He also shows why Donald Trump's "positive thinking"-philosophy (based on Norman Vincent Peale's famous book "The Power of Positive Thinking") is flawed, and why it brings havoc.
The book is excellent, and admirably succint. The trick now is, of course, to put this wisdom into practice. I think - I hope! - this book will continue to engage my thoughts and actions for quite some time - maybe for a lifetime?
April 29, 2023
خلاصه: ۲.۵ نمره بخاطر تلاش نویسنده در جمع‌آوری آرای مفید در زمینه‌ی لزوم قناعت و یافتن راه‌هایی برای دستیابی به آرامش در دنیای شلوغ و پرزرق و برق امروز.
کتاب از آرای اقتصادی، سیاسی، فلسفی و تا حدوذی روانشناسانه کمک می‌گیره که به نظرم جز موارد فلسفی، بقیه‌ش مهمله. / پایان
نظر مفصل: ایده‌ی اصلی کتاب، نقد میل عجیب انسان امزوز به مصرف، پیشرفت و بطور کلی، منطق هزینه فایده و اصل More is better است که از پایه‌های علم اقتصاد و به تبع، پیش‌فرض انسان عقلایی (Rational man) هستند.
نویسنده معتقده که انسان امروز در مقایسه با اجدادش، به‌رغم رشد چشم‌گیر و افزایش کیفیت زندگی، نتونسته به آرامش بیشتری دست پیدا کنه. علت زو هم در ترویج همون منطق «بیشتر، بهتر است» و قرارگیری‌ش بعنوان اصل اول زندگی افراد می‌بینه.
همونطور که از عنوان مشخصه، خواندده قراره با خوندن کتاب به این نتیجه برسه که: «بد نیست از این رقابت دست بکشیم و با قناعت آشتی کنیم.»
توی این مسیر، با توجیهات اقتصادی، فلسفی-اخلاقی و شاید کمی روانشناسانه روبرو می‌شیم که به تظرم فقط بخش فلسفی‌ش به درد می‌خوره. بخش‌های ناظر به اصول اقتصادی، بچگانه و تا حدودی حتی چپ‌زده‌است (No wonder why!)
امریکا برای اروپایی‌ها، می‌تونه خیلی ترسناک باشه. عطش مردم ایالات متحده به کار کردن و اعتقاد بخش قابل توجه‌شون به همون رویای امریکایی، چیزیه که مخاطب اروپایی شاید از درکش عاجز باشه.
نویسنده انتهای کتاب، دونالد ترامپ رو از این منظر نقد می‌کنه که در اقیانوس افکار این فرد، جزیره‌ای یا ساحلی به نام «شکست و کناره‌گیری» وجود نداره. (اگر ترامپ نبود، نیمی‌از این نویسنده‌های مورد علاقه‌ی ترجمان از گرسنگی درمی‌گذشتند!) اما ضعف جدی در رسوندن منظور داره و همون نظر هم ساده‌انگارانه‌ست.
درکل، توصیه‌های جالبی در میان کتاب و حین مطالعه‌ی نظرات فلسفی‌ش بیان می‌شه که می‌تونه برای مدتی، ترغیبتون کنه که از این ماراتن بی‌پایان دست بکشید و سعی کنید با چیزهای ساده‌تر و معنادارتری زندگی کنید./پایان
کتاب از آرای اقتصادی، سیاسی، فلسفی و تا حدوذی روانشناسانه کمک می‌گیره که به نظرم جز موارد فلسفی، بقیه‌ش مهمله. / پایان
نظر مفصل: ایده‌ی اصلی کتاب، نقد میل عجیب انسان امزوز به مصرف، پیشرفت و بطور کلی، منطق هزینه فایده و اصل More is better است که از پایه‌های علم اقتصاد و به تبع، پیش‌فرض انسان عقلایی (Rational man) هستند.
نویسنده معتقده که انسان امروز در مقایسه با اجدادش، به‌رغم رشد چشم‌گیر و افزایش کیفیت زندگی، نتونسته به آرامش بیشتری دست پیدا کنه. علت زو هم در ترویج همون منطق «بیشتر، بهتر است» و قرارگیری‌ش بعنوان اصل اول زندگی افراد می‌بینه.
همونطور که از عنوان مشخصه، خواندده قراره با خوندن کتاب به این نتیجه برسه که: «بد نیست از این رقابت دست بکشیم و با قناعت آشتی کنیم.»
توی این مسیر، با توجیهات اقتصادی، فلسفی-اخلاقی و شاید کمی روانشناسانه روبرو می‌شیم که به تظرم فقط بخش فلسفی‌ش به درد می‌خوره. بخش‌های ناظر به اصول اقتصادی، بچگانه و تا حدودی حتی چپ‌زده‌است (No wonder why!)
امریکا برای اروپایی‌ها، می‌تونه خیلی ترسناک باشه. عطش مردم ایالات متحده به کار کردن و اعتقاد بخش قابل توجه‌شون به همون رویای امریکایی، چیزیه که مخاطب اروپایی شاید از درکش عاجز باشه.
نویسنده انتهای کتاب، دونالد ترامپ رو از این منظر نقد می‌کنه که در اقیانوس افکار این فرد، جزیره‌ای یا ساحلی به نام «شکست و کناره‌گیری» وجود نداره. (اگر ترامپ نبود، نیمی‌از این نویسنده‌های مورد علاقه‌ی ترجمان از گرسنگی درمی‌گذشتند!) اما ضعف جدی در رسوندن منظور داره و همون نظر هم ساده‌انگارانه‌ست.
درکل، توصیه‌های جالبی در میان کتاب و حین مطالعه‌ی نظرات فلسفی‌ش بیان می‌شه که می‌تونه برای مدتی، ترغیبتون کنه که از این ماراتن بی‌پایان دست بکشید و سعی کنید با چیزهای ساده‌تر و معنادارتری زندگی کنید./پایان
November 30, 2017
Det fremstår tydeligt at den udelukkende er skrevet for at profilere på julesalget. 130 sider, uden det store indhold.
Stå stedet af samme forfatter var en fornøjelse at læse. Gå glip er dog en halv fesen efterfølger. Den indeholder et par gode pointer, det er dog det eneste der er at komme efter.
Stå stedet af samme forfatter var en fornøjelse at læse. Gå glip er dog en halv fesen efterfølger. Den indeholder et par gode pointer, det er dog det eneste der er at komme efter.
February 3, 2020
A bit dry but also complete common sense
April 7, 2022
کتاب بیشتر درآمدی برای ورود به یک مبحث مهم و سنگین است. به نظرم اگر نویسنده عمیق‌تر و کاربردی‌تر به موضوع می‌پرداخت تاثیرگذاری بیشتری می‌داشت.
November 18, 2024
un libro que trae a la palestra uno de los grandes temas de la actualidad: vivir en una sociedad que nos incita al consumo constante vendiéndonos la idea de que no podemos perdernos nada.
como chica de 23 años muchas veces tengo la necesidad de hacer mil cosas en el día, de probar cosas nuevas, de conocer gente, de aprender constantemente, de experimentar...porque "nunca voy a ser tan joven ni voy a tener tanta energía". esto al final es tan estresante...
svend brinkmann expresa un mensaje sencillo pero contundente: es importante saber perderse cosas. limitarse, moderarse, saber enfocarse en algo...es fundamental.
este libro me ha brindado grandes aprendizajes que siempre voy a llevar conmigo. por supuesto, volveré a leer algo de este psicólogo, sin duda.
un diez.
como chica de 23 años muchas veces tengo la necesidad de hacer mil cosas en el día, de probar cosas nuevas, de conocer gente, de aprender constantemente, de experimentar...porque "nunca voy a ser tan joven ni voy a tener tanta energía". esto al final es tan estresante...
svend brinkmann expresa un mensaje sencillo pero contundente: es importante saber perderse cosas. limitarse, moderarse, saber enfocarse en algo...es fundamental.
este libro me ha brindado grandes aprendizajes que siempre voy a llevar conmigo. por supuesto, volveré a leer algo de este psicólogo, sin duda.
un diez.
December 8, 2020
Bogen har en fin titel, Resten mangler ligesom bare.
March 24, 2022
اگر آدمی هستید که حالتان از زرق و برق دنیای اطراف و فضای مجازی به هم می خورد، اگر کسی هستید که در این دنیای جدید پر سر و صدا نیاز به سکوت و تنهایی را همواره حس می کنید، اگر حس میکنید زیر بمباران تبلیغات و مصرف گرایی بی حد و اندازه دارید له می شوید، اگر دلتان می خواهد برگردید به زمانی که گوشی های همراه فقط کاربرد زنگ زدن داشتند، پیشنهاد می کنم حتماً این کتاب را بخوانید.
این کتاب با استدلال های خود به شما نشان می دهد که ( یادگیریِ "کناره گرفتن" از نظر سیاسی "موجه"، از نظر وجودی "مهم"، از نظر اخلاقی "نیکو" و از نظر روانشناختی "عاقلانه" است )
این کتاب با استدلال های خود به شما نشان می دهد که ( یادگیریِ "کناره گرفتن" از نظر سیاسی "موجه"، از نظر وجودی "مهم"، از نظر اخلاقی "نیکو" و از نظر روانشناختی "عاقلانه" است )
May 26, 2024
Me encantan estos libros contra la productividad aunque no me valgan para absolutamente nada, porque soy un trending seeker (más bien sucker) sin remedio, y como me dijo hace poco @JGGGG, parezco Inés Hernand con este tema. Total, que vi este libro en una librería y fui como una polilla hacia la luz como buen fan del JOMO aspiracional y quise darme el capricho de leerme algo random sin ver antes si está bien o mal.
Y no está mal, aunque tampoco demasiado bien: hace un análisis desde distintos puntos de vista (psicológico, filosófico, político, etc.) sobre los beneficios de los límites, el autocontrol, del no estar siempre metido en la rueda de hamster de la autosuperación (aquí lo llaman "cinta de correr hedonista", que me hace bastante gracia). Me ha gustado especialmente la parte filosófica, quizá porque estoy muy pez en el tema (a lo mejor es la primera vez que leo algo que cite a Kierkegaard) y su punto de vista sobre que el intentar ser todo te convierte en nada.
El problema viene en las conclusiones, donde el autor propone una especie de conservadurismo donde la virtud está en la moderación, que me suena más a chapa que te dan en catequesis que a otra cosa. Me parecen unas conclusiones muy reduccionistas, sobretodo después de haber atacado el tema desde tantos puntos de vista y haber reconocido (con acierto) que hay mucho de estructural en la ansia expansionista que vivimos muchos.
Creo que hay lecturas más interesantes sobre el tema (mi favs siguen siendo "Como no hacer nada" de Jenny ODell y "Lo Indisponible" de Hermut Rosa), pero tampoco está mal este libro.
Y no está mal, aunque tampoco demasiado bien: hace un análisis desde distintos puntos de vista (psicológico, filosófico, político, etc.) sobre los beneficios de los límites, el autocontrol, del no estar siempre metido en la rueda de hamster de la autosuperación (aquí lo llaman "cinta de correr hedonista", que me hace bastante gracia). Me ha gustado especialmente la parte filosófica, quizá porque estoy muy pez en el tema (a lo mejor es la primera vez que leo algo que cite a Kierkegaard) y su punto de vista sobre que el intentar ser todo te convierte en nada.
El problema viene en las conclusiones, donde el autor propone una especie de conservadurismo donde la virtud está en la moderación, que me suena más a chapa que te dan en catequesis que a otra cosa. Me parecen unas conclusiones muy reduccionistas, sobretodo después de haber atacado el tema desde tantos puntos de vista y haber reconocido (con acierto) que hay mucho de estructural en la ansia expansionista que vivimos muchos.
Creo que hay lecturas más interesantes sobre el tema (mi favs siguen siendo "Como no hacer nada" de Jenny ODell y "Lo Indisponible" de Hermut Rosa), pero tampoco está mal este libro.
October 14, 2022
نویسنده در چهار فصل فواید مینمیمال بودن رو توضیح می‌ده. از منظر سیاسی، وجودی، اخلاقی و روانشناختی.
یکبار خوندنش برای من کافی نبود. باید دوباره بخونم و حتی یادداشت بردارم.
یکبار خوندنش برای من کافی نبود. باید دوباره بخونم و حتی یادداشت بردارم.
September 26, 2021
I give 5 stars because it makes me think outside the square. People in Western or affluent Westernised society typically think that life is short, you must have a bucket list to tick off countries you must visit, experiences you must not miss out on and things you must have such as building your own dream home one day.
Svend Brinkmann, a Danish university professor of Philosophy, turns this conventional thinking upside down. He is persuasive in arguing that firstly, planet earth is not sustainable if too many people are like you. Secondly, from the perspective of character, there is a lot to be said for someone who is prepared to miss out on their fair due so that others could have more. There is even a name for this virtue, meionexia, given by ancient philosophers.
It is inspiring to read the passages on the Beauty of Simplicity in the Art of Self Restraint in Life. Here he lays down 7 very important points in a guideline on how to live such a life, each of which makes a great deal of sense and are really nuggets of wisdom from the ancient Stoics.
There are a few other instances where he introduces new ideas which challenges conventional thinking. For example he writes about the Elitist Trap where people of privilege preach about virtues that are less attainable for those not so fortunate. In the famous Marshmallow Test, it is not as simple as it looks because children of disadvantaged backgrounds are more likely to be exposed to unreliable adults, as a result are less likely to delay gratification in anticipation of rewards from adults of questionable reliability.
Svend Brinkmann, a Danish university professor of Philosophy, turns this conventional thinking upside down. He is persuasive in arguing that firstly, planet earth is not sustainable if too many people are like you. Secondly, from the perspective of character, there is a lot to be said for someone who is prepared to miss out on their fair due so that others could have more. There is even a name for this virtue, meionexia, given by ancient philosophers.
It is inspiring to read the passages on the Beauty of Simplicity in the Art of Self Restraint in Life. Here he lays down 7 very important points in a guideline on how to live such a life, each of which makes a great deal of sense and are really nuggets of wisdom from the ancient Stoics.
There are a few other instances where he introduces new ideas which challenges conventional thinking. For example he writes about the Elitist Trap where people of privilege preach about virtues that are less attainable for those not so fortunate. In the famous Marshmallow Test, it is not as simple as it looks because children of disadvantaged backgrounds are more likely to be exposed to unreliable adults, as a result are less likely to delay gratification in anticipation of rewards from adults of questionable reliability.
April 13, 2019
This is...not an entirely fair rating, as I'm not sure quite what to make of the book. While it's well-organized and broken up into discrete arguments and concepts, I just found it on the dense side as someone who doesn't regularly dabble in philosophy. What the author is trying to convey certainly rings true, but it's at its most readable and enjoyable around the margins, when he's speaking in a more everyday way. The bulk of the arguments are more academic in nature, and consequently not necessarily for everyone.
May 17, 2020
Jeg vil ikke antaste bogens budskab; den har sin berettigelse, ja både bog og budskab. Men formen er en tand for tilpasset den kultur, den forsøger at gøre op med. Bogen ægger ikke til fordybelse (med sit eget værk som oplagt mulighed), hvilket synes at være et af hovedpunkterne i bogen; lav en aktiv handling i at fordybe dig i det foreliggende, dine forpligtelser og 'offer' energien ved ikke at lade dig distrahere af alskens fristelser. Hvor selvmodsigende dette end må forekomme.
January 5, 2021
کتاب در پنج فصل به ترتیب با مطرح کردن جنبه‌های سیاسی، وجودی، اخلاقی، روانشناختی و زیبایی‌شناسانه سراغ مفهوم کناره‌گیری و میانه‌روی رفته. شخصن به عنوان کسی که زیاد مفتون فرهنگ توسعه‌ی شخصی شدم از مواجهه با این دیدگاه مخالف خوشحال شدم و به نظرم با مشاهدات روزمره‌ای که از انسان‌ها دارم و آزاری که از این جنبه‌ی بدو بدو و فرصت‌طلبی مردم می‌بینم خوندنش برای افراد معمولی مفید و برای سیاست‌گذاران حتا مفیدتره.
March 13, 2022
گویا جهان ما بر مبنای بیشتر خواستن و بیشتر داشتن شکل گرفته، اما کی گفته بیشتر و بیشتر بهتره؟ نویسنده سعی کرده با پنج استدلال ما رو با خودش همراه کنه در این که نیاز داریم برای نجات خودمون از بیشتر خواستن و بیشتر داشتن و بیشتر رشد کردن دست برداریم. و این چیزیه که شاید ما و سیاره‌مونو نجات بده. با این حال می‌شد در یک مقاله‌ی جمع و جور حرفشو جمع کرد و گاهی احساس می‌کردم مطالب دارن صفحه پرکن میشن...
خوندنش برای من در این موقعیت خیلی خوب بود و جزو کتاب‌های حال خوب کن بود برام...
خوندنش برای من در این موقعیت خیلی خوب بود و جزو کتاب‌های حال خوب کن بود برام...
June 4, 2023
I started this book because I love the idea of missing out. I live for that. I enjoy the hell out of missing out. You see, I am an introvert and if I had the money, no one would see me ever again. I laugh at that because it wouldn't be completely true. I couldn't stay away from libraries or bookstores. And I have to be the one to purchase certain foods like bananas. No one will pick out my bananas. (I also laugh at that because I don't eat bananas, but you get what I'm saying) I wouldn't have to work at missing out, that is my point. So I don't need to read a book that tells me to work at stepping back. The author has a great idea for this book but it is written like a report for school. This book would be so good for extroverts. Yep, extroverts really need to read this.
October 8, 2021
Liker utgangspunktet for boken, men klarte ikke helt å henge med på hva Brinkmann prøver å si.
Klarer ikke helt å slippe det paradoksale med en selvhjelpsbok som slår et slag for JOMO (joy of missing out) samtidig som den kritiserer individualiseringen i selvhjelpsbøker.
Tror egentlig jeg er enig i det meste han sier, det ble bare for selvsagt og intetsigende.
Klarer ikke helt å slippe det paradoksale med en selvhjelpsbok som slår et slag for JOMO (joy of missing out) samtidig som den kritiserer individualiseringen i selvhjelpsbøker.
Tror egentlig jeg er enig i det meste han sier, det ble bare for selvsagt og intetsigende.
April 16, 2023
Stor anbefaling. Svend Brinkmann taler ind i et virkelig vigtigt emne, som han argumenterer dygtigt for med 5 forskellige vinkler.
Dog en smule skørt at opleve hans grundlæggende argumentation bygger på endeligheden, hvor jeg synes, at argumentationen kun ville være stærkere, hvis han argumenterede ud fra det kristne evighedsperspektiv.
Dog en smule skørt at opleve hans grundlæggende argumentation bygger på endeligheden, hvor jeg synes, at argumentationen kun ville være stærkere, hvis han argumenterede ud fra det kristne evighedsperspektiv.
July 6, 2018
Super self-help book du self-help guru danois, Svend Brinkmann, qui lui-même (paradoxalement) déteste le concept de self-help. Neanmoins, son concept JOMO (joy of missing out) est une bonne anti-dote confronté au malaise de FOMO (fear of missing out) de notre époque de Social Media.
October 7, 2021
En god reflektion om valg og fravalg
February 7, 2025
Føler mig meget set, så meget at det grænser til overvåget måske🤨
Virkelig god sengekantslæsning og hvis du casually har lyst til at gentænke vitterligt alle aspekter af dit liv hver aften. Men på en god måde? Min kæbe er på gulvet, stærkt gået Svend✊
Virkelig god sengekantslæsning og hvis du casually har lyst til at gentænke vitterligt alle aspekter af dit liv hver aften. Men på en god måde? Min kæbe er på gulvet, stærkt gået Svend✊
Displaying 1 - 30 of 112 reviews