What do you think?
Rate this book
Damn, Honey
"Mannen en vrouwen zijn hier gelijkwaardig, dat staat in de wet. In Saudi-Arabië, dáár is het pas erg. Wees blij dat je nageroepen wordt. Vrouwen doen het zichzelf ook wel een beetje aan, hè? Zo zit de maatschappij nu eenmaal in elkaar. Het was maar een grapje, daar hoef je niet zo serieus op te reageren, hoor. Mannen hebben het ook zwaar."
Damn, honey.
Je flappen moeten verbergen. Alle ballen in de lucht kunnen houden. Zonder relatie niet compleet zijn. Dat seks om de man draait. Dat het je eigen schuld is als je nageroepen wordt.
Marie Lotte en Nydia zijn er klaar mee. In dit pamflet schoppen ze deze misvattingen dan ook graag voor je onderuit. Ondersteund door hun eigen ervaringen roepen zij iedereen op om eens na te denken over de wereld om je heen en om vooral te doen waar je zelf zin in hebt.
Voor alle moeders, oma's, vriendinnen, collega's, jonge meisjes en alle andere vrouwen. En ook voor henzelf.
Damn, honey.
Je flappen moeten verbergen. Alle ballen in de lucht kunnen houden. Zonder relatie niet compleet zijn. Dat seks om de man draait. Dat het je eigen schuld is als je nageroepen wordt.
Marie Lotte en Nydia zijn er klaar mee. In dit pamflet schoppen ze deze misvattingen dan ook graag voor je onderuit. Ondersteund door hun eigen ervaringen roepen zij iedereen op om eens na te denken over de wereld om je heen en om vooral te doen waar je zelf zin in hebt.
Voor alle moeders, oma's, vriendinnen, collega's, jonge meisjes en alle andere vrouwen. En ook voor henzelf.
92 pages, Paperback
First published August 30, 2018
16 people are currently reading
1007 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 320 reviews
September 13, 2018
Pijnlijk herkenbaar, hilarisch en zo uit. Marielotte en Nydia weten precies de vinger op de pijnlijke plek te leggen, hebben een vlotte pen en weten precies uit te dragen wat de maatschappij nu nodig heeft. Damn, honey, je mag er zijn.
Dit exemplaar mag in niemands tas/kast/schoolklas/bibliotheek/onderbroekenla ontbreken.
Dit exemplaar mag in niemands tas/kast/schoolklas/bibliotheek/onderbroekenla ontbreken.
November 26, 2019
Ik vind het belangrijk dat boeken als Damn, Honey geschreven worden. Ik denk dat het voor veel meisjes en vrouwen waardevol is om dit boekje te lezen. Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen vertrekken vanuit hun eigen ervaringen om thema's als eigenwaarde, selfcare, body positivity, seks en relaties te bespreken.
Damn, Honey is een spoedcursus feminisme voor beginners. Als je hier al langer mee bezig bent of het je gewoon niet zoveel kan schelen wat anderen van je denken, dan is dit boekje weinig vernieuwend.
Mijn grootste struikelblok was overigens het taalgebruik. De dames schrijven in spreektaal. Het komt voor dat dit heel krom Nederlands is "beter is je leven leuk". Daarnaast worden er veel hoofdletters en uitroeptekens gebruikt, waardoor het allemaal wat schreeuwerig is. Ook het overmatige gebruik van Engelstalige woorden had voor mij niet gehoeven. Al denk ik wel dat deze stijl enorm aanslaat bij de doelgroep.
Ik zou dit pamflet zeker aanraden aan jonge meiden. Ik vind het belangrijk dat ook zij leren dat het anders kan en dat onze maatschappij niet om mannen hoeft te draaien.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Damn, Honey is een spoedcursus feminisme voor beginners. Als je hier al langer mee bezig bent of het je gewoon niet zoveel kan schelen wat anderen van je denken, dan is dit boekje weinig vernieuwend.
Mijn grootste struikelblok was overigens het taalgebruik. De dames schrijven in spreektaal. Het komt voor dat dit heel krom Nederlands is "beter is je leven leuk". Daarnaast worden er veel hoofdletters en uitroeptekens gebruikt, waardoor het allemaal wat schreeuwerig is. Ook het overmatige gebruik van Engelstalige woorden had voor mij niet gehoeven. Al denk ik wel dat deze stijl enorm aanslaat bij de doelgroep.
Ik zou dit pamflet zeker aanraden aan jonge meiden. Ik vind het belangrijk dat ook zij leren dat het anders kan en dat onze maatschappij niet om mannen hoeft te draaien.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
September 20, 2018
Lekker pamfletje hoor. Het enige jammere is dat 'ie zo uit is. Mocht best dikker van mij. Maar Marie Lotte en Nydia vertellen van alles in dit boek over feminisme/catcalling/seks, nemen geen blad voor de mond én delen persoonlijke ervaringen. Fantastisch en een aanrader voor jongere meiden ook.
January 15, 2022
Qua schrijfstijl was het boek een tikkeltje chaotisch, maar te begrijpen aangezien dit pamflet binnen twee weken (!!!) werd gemaakt. Zeer goede introductie op het hedendaagse feminisme, en schandalig om te zien dat er nog een hoop moet gebeuren. Ik ga hun andere boek ook nog lezen, want die geeft waarschijnlijk meer verdieping!
January 30, 2021
Hmmm. Moeilijk om deze te beoordelen eigenlijk. Er staan interessante dingen in, maar soms ook tegenstrijdigheden naar mijn mening. Ik vind het ça va maar het is ook te dun om goed door te dringen eigenlijk. Misschien moet ik gewoon accepteren dat soort non fictie boeken niet echt iets voor mij zijn. De algemene boodschap van dit boek is wel goed.
April 5, 2020
Ik heb het gevoel dat ik me een beetje op glad ijs bevind als ik als jongen een recensie schrijf over een feministisch boek - op de een of andere manier voel ik dat ik moet nuanceren alsof het een topsport is.
Mijn zus heeft dit manifest in een middagje uitgelezen en ik herinnerde me dat ik dit boek zo nu en dan op Goodreads voorbij zag komen. En inderdaad, mijn gedachtes lieten me ook dit keer niet in de steek, aangezien zowel Annabel als Charlotte dit boek hebben gelezen en bekroond met een vijfsterren review en het vrijblijvende advies dat iedereen dit echt moet lezen. Wie ben ik dan om dat advies niet te volgen, nietwaar?
Allereerst, ik sta erg achter het bericht van dit boekje en ik vind het ook belangrijk dat deze teksten worden geschreven. Het 'op andere plekken is het slechter, dus zeik niet zo'-argument is enorm passé en er zijn zeer zeker nog genoeg misstanden te zien in de samenleving waar vrouwen het onderspit delven. Ook het 'Maar mannen hebben het ook slecht, want (insert reason), dus zeik niet zo' argument slaat kant noch wal. Gender-specifieke 'rechten' (bij gebrek aan een beter woord in mijn hersenpannen rond middernacht) zijn geen taart die onderverdeeld moet worden tussen mannen en vrouwen. Zie dat nou toch eens in, mensen.
Het boekje gaat geen heel onverwachte wegen in en eigenlijk lees je een hele boel dat je diep vanbinnen al wel weet. De standaarden voor meisjes (ook voor jongens overigens) liggen onrealistisch hoog, vrouwen moeten niet als 'veroorzaker' van seksuele intimidatie worden gezien, het zijn de mannen die de échte dader zijn, er is nog een hoop seksuele ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, je kent het wel. Het zijn ook zeker legitieme problemen en het enige wat ik kan doen is voorstellen hoe het voelt voor de vrouw en om daar mijn eigen gedrag op aan te passen (voor zover dat voor mij persoonlijk nodig is). Maar juist omdat de berichten niet heel nieuw zijn, weet ik niet of dit wel het juiste middel is om het doel te bereiken. Simpelweg opschrijven 'Yo, op zich hoef je niet onzeker te zijn, onze schoonheidsstandaarden zijn onrealistisch' lost niet erg veel op. Het lijkt me niet dat het lezen van zoiets meteen een schakelaar in je hoofd omzet en dat alles weer goed is. Het zou zelfs counterproductief kunnen werken, omdat ook het 'niet zorgen maken' kan voelen als een druk op je schouders, omdat dat makkelijker gezegd dan gedaan is. Maar misschien komt het ook omdat ik -ondanks dat ik van mening ben dat een feministisch boek óók 'verplichte kost' moet zijn voor jongens- dit boek lees vanuit het standpunt van een (bijna) 21-jarige jongen in plaats van uit het gezichtspunt van een 15-jarig meisje. Als het voor die laatste groep wél echt een eye-opener kan zijn, dan ben ik enkel content met mijn eigen ongelijk.
En dan kom ik meteen bij mijn tweede (en direct ook laatste punt) van kritiek, en dat is het taalgebruik. Ja, ik kan me goed voorstellen dat dit aanslaat bij een bepaalde doelgroep en dat dit ook zeker kan werken om de boodschap over te brengen, maar het voelt mij wel heel erg goedkoop aan. Zo popie-jopie dat het mij persoonlijk een beetje tegen gaat staan. Een beetje té puberaal. En zo kom ik mooi aan bij een mooi metafoor hoe ik dit boek goed zou kunnen beschrijven: Als een conservenblik van de Aldi met voedzaam voedsel. Het is makkelijk te eten (lezen), het is voedzaam (goede boodschap), het is voor een breed publiek, maar je zal toch altijd proeven dat het uit een blik komt en dat een sterrenkok het niet heel snel zou kopen.
Mijn zus heeft dit manifest in een middagje uitgelezen en ik herinnerde me dat ik dit boek zo nu en dan op Goodreads voorbij zag komen. En inderdaad, mijn gedachtes lieten me ook dit keer niet in de steek, aangezien zowel Annabel als Charlotte dit boek hebben gelezen en bekroond met een vijfsterren review en het vrijblijvende advies dat iedereen dit echt moet lezen. Wie ben ik dan om dat advies niet te volgen, nietwaar?
Allereerst, ik sta erg achter het bericht van dit boekje en ik vind het ook belangrijk dat deze teksten worden geschreven. Het 'op andere plekken is het slechter, dus zeik niet zo'-argument is enorm passé en er zijn zeer zeker nog genoeg misstanden te zien in de samenleving waar vrouwen het onderspit delven. Ook het 'Maar mannen hebben het ook slecht, want (insert reason), dus zeik niet zo' argument slaat kant noch wal. Gender-specifieke 'rechten' (bij gebrek aan een beter woord in mijn hersenpannen rond middernacht) zijn geen taart die onderverdeeld moet worden tussen mannen en vrouwen. Zie dat nou toch eens in, mensen.
Het boekje gaat geen heel onverwachte wegen in en eigenlijk lees je een hele boel dat je diep vanbinnen al wel weet. De standaarden voor meisjes (ook voor jongens overigens) liggen onrealistisch hoog, vrouwen moeten niet als 'veroorzaker' van seksuele intimidatie worden gezien, het zijn de mannen die de échte dader zijn, er is nog een hoop seksuele ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, je kent het wel. Het zijn ook zeker legitieme problemen en het enige wat ik kan doen is voorstellen hoe het voelt voor de vrouw en om daar mijn eigen gedrag op aan te passen (voor zover dat voor mij persoonlijk nodig is). Maar juist omdat de berichten niet heel nieuw zijn, weet ik niet of dit wel het juiste middel is om het doel te bereiken. Simpelweg opschrijven 'Yo, op zich hoef je niet onzeker te zijn, onze schoonheidsstandaarden zijn onrealistisch' lost niet erg veel op. Het lijkt me niet dat het lezen van zoiets meteen een schakelaar in je hoofd omzet en dat alles weer goed is. Het zou zelfs counterproductief kunnen werken, omdat ook het 'niet zorgen maken' kan voelen als een druk op je schouders, omdat dat makkelijker gezegd dan gedaan is. Maar misschien komt het ook omdat ik -ondanks dat ik van mening ben dat een feministisch boek óók 'verplichte kost' moet zijn voor jongens- dit boek lees vanuit het standpunt van een (bijna) 21-jarige jongen in plaats van uit het gezichtspunt van een 15-jarig meisje. Als het voor die laatste groep wél echt een eye-opener kan zijn, dan ben ik enkel content met mijn eigen ongelijk.
En dan kom ik meteen bij mijn tweede (en direct ook laatste punt) van kritiek, en dat is het taalgebruik. Ja, ik kan me goed voorstellen dat dit aanslaat bij een bepaalde doelgroep en dat dit ook zeker kan werken om de boodschap over te brengen, maar het voelt mij wel heel erg goedkoop aan. Zo popie-jopie dat het mij persoonlijk een beetje tegen gaat staan. Een beetje té puberaal. En zo kom ik mooi aan bij een mooi metafoor hoe ik dit boek goed zou kunnen beschrijven: Als een conservenblik van de Aldi met voedzaam voedsel. Het is makkelijk te eten (lezen), het is voedzaam (goede boodschap), het is voor een breed publiek, maar je zal toch altijd proeven dat het uit een blik komt en dat een sterrenkok het niet heel snel zou kopen.
September 3, 2018
Ik ben volstrekt partijdig want 1) ik werk bij de uitgever en 2) ik ken de auteurs maar dit is een fantastisch boekje. Een soort feminisme-voor-beginners, maar op een open, eerlijke en heel erg grappige manier. Daarbij is het superfijn dat Marielotte en Nydia je geen ideeën opleggen, maar een aantal zaken op een rijtje zetten zodat je zelf je mening kunt vormen. Iedereen zou dit moeten lezen, of je nou dertien of dertig of drieënzestig bent.
October 3, 2018
Heel veel yays voor dit pamflet: jongens, meiden, leraren, werkgevers, moeders, vaders, ooms, tantes, broers, zussen: lees het, en het liefst zo open-minded mogelijk, want het maakt heel duidelijk wat feminisme precies is en waarom het ook anno 2018 nog zo vreselijk belangrijk is. De schrijfstijl is fijn en vlot en ik vind het tof hoe vlijmscherp en bikkelhard het is, terwijl de schrijfsters tegelijkertijd ook heel persoonlijk durven te zijn. Belangrijk boekje. Lees het. Verspreid het. Binnenkort een uitgebreide recensie online op mijn blog.
January 18, 2019
Recensie volgt op m'n blog
June 23, 2021
Damn, honey! Dit is ook echt weer een must-read. Gotta love Marie Lotte & Nydia.
June 20, 2019
Een must Read voor alle meisjes vanaf 14 of 15 jaar. En eigenlijk ook voor jongens.
Kort, leuk geschreven, informatief en eerlijk.
Kort, leuk geschreven, informatief en eerlijk.
February 28, 2022
Normaal schrijf ik geen uitgebreide reviews op Goodreads, maar ik heb het idee dat deze score wat uitleg behoeft.
Ik heb samen met mijn vriendin dit manifest gelezen als een soort introductie op het feminisme, en samen hebben we de passages besproken.
Ik waardeer wat de schrijfsters proberen te doen, en de ondertitel klinkt fijn, als iets waar de vrouw van tegenwoordig behoefte aan heeft en ik achter sta.
Er zijn een paar grote minpunten aan dit boekje die ik ga proberen uiteen te zetten:
1. veel eigen ervaring, weinig theorie
Het boekje bouwt vooral op eigen ervaring van de twee schrijfsters. Er wordt uitgebreid over persoonlijke ervaring verteld, maar de vertaalslag hiervan mist. De ervaringen worden nihil geduid en ook niet gekoppeld aan theorie. Dat maakt dat ze weinig betekenisvol worden.
2. Niet intersectioneel
Zoals bij het eerste punt al aangegeven, bouwt het boekje op persoonlijke ervaring van Assigned female at birth. Maar wat heb je hieraan als je niet als vrouw opgegroeid bent, en deze scenarios niet per se herkend? Waarom wordt bij het stukje over scheren niet benoemd hoe haarverwijdering haar wortels heeft in witte overheersing en rassentheorie? Dat maakt het eenzijdig en weinig betekenisvol.
3. het adresseert niet de daadwerkelijke onderliggende structuren.
In het boek worden verschillende thema's kort aangestipt, maar nergens wordt echt maatschappijkritiek gegeven of onderliggende structuren benoemd. In het hoofdstuk "fashion en beauty" wordt verteld wat de schrijfsters op verschillende gelegenheden droegen en je op het hart gedrukt dat je je niets moet laten opleggen en doen waar je zelf zin in hebt. Maar waarom wordt er niet besproken welke gigantische industrieën er achter de opgelegde onzekerheden zitten? Hoeveel producten draaien op het idee dat je niet goed genoeg bent? Nu blijft het bij oppervlakkige dagboek anekdotes.
4. vooroordelen en aannames.
De schrijfsters doen een poging af te rekenen met misvattingen over vrouw-zijn, maar hebben voor mijn gevoel niet hun eigen aannames kritisch onderzocht, of goed gekeken naar wat voor implicaties/aannames hun eigen tekst bevat. Zo wordt er gezegd dat het niet erg is om egoïstisch te zijn en voor je carrière te gaan en daardoor af en toe een afhaalmaaltijd op tafel te zetten. Blijkbaar moet de vrouw wel eten op tafel zetten? Waarom komt het woord egoïstisch in de buurt van een carrièrevrouw?
5. Schrijfstijl
Een minder inhoudelijk puntje, maar voor mij wel belangrijk; de schrijfstijl doet schreeuwerig en lichtelijk hysterisch aan, iets wat in een blad als de Girlz misschien zou passen, maar hier absoluut niet. Het leest niet fijn en voelt gemaakt.
Al met al vind ik het vooral zonde. Zeker met het bereik wat de schrijfsters hebben hoopte ik echt dat het een mooie aanzet zou zijn om mensen te introduceren in het feminisme, maar helaas.
Ik heb samen met mijn vriendin dit manifest gelezen als een soort introductie op het feminisme, en samen hebben we de passages besproken.
Ik waardeer wat de schrijfsters proberen te doen, en de ondertitel klinkt fijn, als iets waar de vrouw van tegenwoordig behoefte aan heeft en ik achter sta.
Er zijn een paar grote minpunten aan dit boekje die ik ga proberen uiteen te zetten:
1. veel eigen ervaring, weinig theorie
Het boekje bouwt vooral op eigen ervaring van de twee schrijfsters. Er wordt uitgebreid over persoonlijke ervaring verteld, maar de vertaalslag hiervan mist. De ervaringen worden nihil geduid en ook niet gekoppeld aan theorie. Dat maakt dat ze weinig betekenisvol worden.
2. Niet intersectioneel
Zoals bij het eerste punt al aangegeven, bouwt het boekje op persoonlijke ervaring van Assigned female at birth. Maar wat heb je hieraan als je niet als vrouw opgegroeid bent, en deze scenarios niet per se herkend? Waarom wordt bij het stukje over scheren niet benoemd hoe haarverwijdering haar wortels heeft in witte overheersing en rassentheorie? Dat maakt het eenzijdig en weinig betekenisvol.
3. het adresseert niet de daadwerkelijke onderliggende structuren.
In het boek worden verschillende thema's kort aangestipt, maar nergens wordt echt maatschappijkritiek gegeven of onderliggende structuren benoemd. In het hoofdstuk "fashion en beauty" wordt verteld wat de schrijfsters op verschillende gelegenheden droegen en je op het hart gedrukt dat je je niets moet laten opleggen en doen waar je zelf zin in hebt. Maar waarom wordt er niet besproken welke gigantische industrieën er achter de opgelegde onzekerheden zitten? Hoeveel producten draaien op het idee dat je niet goed genoeg bent? Nu blijft het bij oppervlakkige dagboek anekdotes.
4. vooroordelen en aannames.
De schrijfsters doen een poging af te rekenen met misvattingen over vrouw-zijn, maar hebben voor mijn gevoel niet hun eigen aannames kritisch onderzocht, of goed gekeken naar wat voor implicaties/aannames hun eigen tekst bevat. Zo wordt er gezegd dat het niet erg is om egoïstisch te zijn en voor je carrière te gaan en daardoor af en toe een afhaalmaaltijd op tafel te zetten. Blijkbaar moet de vrouw wel eten op tafel zetten? Waarom komt het woord egoïstisch in de buurt van een carrièrevrouw?
5. Schrijfstijl
Een minder inhoudelijk puntje, maar voor mij wel belangrijk; de schrijfstijl doet schreeuwerig en lichtelijk hysterisch aan, iets wat in een blad als de Girlz misschien zou passen, maar hier absoluut niet. Het leest niet fijn en voelt gemaakt.
Al met al vind ik het vooral zonde. Zeker met het bereik wat de schrijfsters hebben hoopte ik echt dat het een mooie aanzet zou zijn om mensen te introduceren in het feminisme, maar helaas.
September 8, 2018
Super fijn dit boek(je) want ook al is het klein - er staan hele grote belangrijke dingen in. Een must read voor iedereen!
April 6, 2020
DAMN (honey!), wat een goed boek. Koop en lees hem gewoon, want hij is maar €6 en dit boek wil je lezen.
October 1, 2020
Een pamflet dat iedere vrouw zou moeten lezen! Ik voelde me zo begrepen!
Alleen een beetje te kort pamflet. Hopelijk komt er nog een tweede!
Alleen een beetje te kort pamflet. Hopelijk komt er nog een tweede!
November 7, 2023
Dit boek is net zo fantastisch als de podcast!
March 4, 2020
I finished DAMN, HONEY this morning and I really liked it! It addresses so many important issues, such as cat-calling, sex, sexual abuse, dealing with insecurities, gender inequalities, and so much more. It is written with humour and the language Marie Lotte Hagen and Nydia van Voorthuizen use is accessible and understandable for everyone. It is not a literary masterpiece linguistically, but because it is so important that as many people as possible receive their message, their choice of day-to-day language is a smart one I think. For all the Dutchies here: they also have podcast (https://podcastluisteren.nl/pod/DAMN-...)! So if you want to prepare yourself for International Women's Day (Sunday 8 March 2020) and want to remind yourself why it is so important to educate yourself and others around you, read this book or listen to their podcast! Due to their powerful message and accessibility, I'm rating their book with ⭐⭐⭐⭐
September 29, 2025
Helaas is dit boek, 7 jaar na uitgifte, nog steeds heel herkenbaar. Ik denk dat iedereen dit boek zou moeten lezen en er zo een boodschap uit kan halen.
Want Damn, Honey wat een wereld.
Want Damn, Honey wat een wereld.
Read
April 6, 2020Damn, Honey is een nuttig instapboek over feminisme voor tienermeisjes, dat voornamelijk gaat over genderongelijkheid op individueel niveau. Aangezien dat ook precies de manier is waarop genderongelijkheid je leven komt binnendenderen als (heel) jong meisje, lijkt het me een goede insteek: eerst het besef 'deze nonsens beperken mij', en met andere boeken en/of inzichten komt daar dan ook het besef 'deze nonsens beperken alle vrouwen' bij.
Iedere volwassene die ook maar een heel klein beetje over feminisme weet kan dit boek met een gerust hart overslaan. Zelf vond ik het wel leuk om even te zien hoe de makers van een podcast die ik volg ooit zijn begonnen.
Iedere volwassene die ook maar een heel klein beetje over feminisme weet kan dit boek met een gerust hart overslaan. Zelf vond ik het wel leuk om even te zien hoe de makers van een podcast die ik volg ooit zijn begonnen.
July 5, 2020
Reading this made me so happy! The dedication alone was so inclusive and I didn't expect to see parts of my identity represented there, so it felt really validating to be included. This serves as a light, funny feminist pamphlet, and I would recommend it to pretty much anyone!
September 9, 2018
Ik zou dit pamflet zoveel meer dan 5 sterren willen geven. Wat is dit goed, nodig en vooral heerlijk geschreven. Een uitgebreide recensie verschijnt binnenkort op mijn blog! Ik kan alleen maar hopen dat we nog meer van dit soort boeken mogen lezen van deze auteurs!
July 16, 2020
2020 Popsugar Ultimate Reading Challenge
14 - A book by an author with flora or fauna in their name
Een must read voor elke vrouw en elk meisje in de puberteit. Vlot geschreven en helaas vol herkenbare anekdotes.
14 - A book by an author with flora or fauna in their name
Een must read voor elke vrouw en elk meisje in de puberteit. Vlot geschreven en helaas vol herkenbare anekdotes.
October 9, 2018
Yas girl, iedereen moet dit lezen
June 9, 2020
Ja. Ja! JA! Must read, absoluut.
September 22, 2022
Damn, Honey: YES!
December 29, 2018
Geweldig! Dit pamflet moet iedereen lezen. Duidelijke boodschap en uitvoerig beschreven. Natuurlijk kon dit uitgebreider, maar de belangrijkste boodschappen staan erin. Jij bent perfect zoals je bent en laat niemand je iets anders vertellen!
Read
March 26, 2021Moeilijk boek om te beoordelen, voor jonge meiden/als eerste boek over feminisme: 5 sterren (leest als een trein, inzichtelijk, toegankelijk, belangrijke thema's worden aangesneden). Als je al veel over dit onderwerp hebt gelezen: 3 sterren (leuk, leest lekker weg, maar geen nieuwe inzichten, blijft wat aan de oppervlakte)
October 11, 2018
YES. YES. A THOUSAND TIMES YES.
This was such an eyeopener for me..
Body positivity: you know it. It’s been around a few years now, but aaaaall the insecurities are still there. I shouldn’t put all my energy in that. So yesterday in the bus while reading it, I stopped sucking my tummy in: because fuck it.
Fashion and beauty: just do what the fuck you want and feel comfy in. Already doing that, so that’s awesome!
Sex and love: I really needed to read that we shouldn’t make sex such a “not done”-topic. Talk about it! Especially because I want to have children. I want them to grow up thinking that sex is a normal thing (because it issssss, howelse did they get to live?), that you can talk about it in every sense of it (the dangers need to be talked about yes, but we also need to focus on the good things! Otherwise they’ll grow up having a same feeling about it as we did).
Goorlappen: Ransapen. Can’t even think about an english translation right now. Anyway. This got me realising that I have moments in my life experiencing this. When I was 13 or 14, cycling home, I got catcalled by a group of guys. I didn’t know if I should be flattered by it or grossed out. The main thing what I was thinking was that they didn’t get a good look at me because I was hideous (body image problems!). But I didn’t have a good feeling about it. Few years later. Walking home from a friend one street away from my parents house, I got called a whore because I was wearing my red coat. Few years later again. Going out with a “friend”. She knew I had no experience with boys what-so-ever. There were two guys. She went to the “cute” one and I got stuck with the other one. Didn’t want to, because I wasn’t interested at all. Got to dancing anyway, because I didn’t know what else to do, I didn’t know anybody else. A few minutes later he just jumped on me and started kissing me (tongue and all). Terrible. When he was done I started to shoot looks at my “friend”, but she was too much into flirting/kissing/dancing with her guy. The song “Sex on Fire” from Kings of Leon was on. He was screaming/singing the sentence “Ik wil sex met jou” (translated: I want to have sex with you) in my ear, on tune with the song. I felt incredibly wrong, so wrong. I wanted to melt away and stop existing. I started to dodge his advances to start kissing again. Shooting looks of HELP ME to my “friend”, but she was just doing the thumbs up at me. Eventually he was done with me, because I was dodging like crazy, said he needed to go to the bathroom, and never saw him again. Later that night, while waiting for our ride, I asked my “friend” why she didn’t help. She said I would thank her later, I now finally had some experience. It was a sleep over, so I stayed at her house that night. The next morning I immediately called my parents to come pick me up. I started to bawl my eyes out when we were in the car home. My parents asked why, I couldn’t tell. Waited untill we were home, so I could tell my mum when my dad wasn’t around (shame on talking anything sex/love related, going back on that point: so important we teach our children differently!).. I think I was 17. And that was my first boy-related experience. Great start isn’t it?
Beter is je leven leuk: just do what makes you happy. Not doing all the things is okay. Reading this is just validating me so much, and now I want to write down my dreams and see if I can make them happen. And also, already living most of my dreams that I’ve had for so long! So yay for that! My life is fun, amazing, and absolutely normal as fuck, and I love it that way! It is my way.
I am now putting it on the top of the tbr-pile of my fiance. He is the most amazing, considerate person ever. Who is like a guy is supposed to be.
Thank you a million times Marie Lotte and Nydia! ❤️
This was such an eyeopener for me..
Body positivity: you know it. It’s been around a few years now, but aaaaall the insecurities are still there. I shouldn’t put all my energy in that. So yesterday in the bus while reading it, I stopped sucking my tummy in: because fuck it.
Fashion and beauty: just do what the fuck you want and feel comfy in. Already doing that, so that’s awesome!
Sex and love: I really needed to read that we shouldn’t make sex such a “not done”-topic. Talk about it! Especially because I want to have children. I want them to grow up thinking that sex is a normal thing (because it issssss, howelse did they get to live?), that you can talk about it in every sense of it (the dangers need to be talked about yes, but we also need to focus on the good things! Otherwise they’ll grow up having a same feeling about it as we did).
Goorlappen: Ransapen. Can’t even think about an english translation right now. Anyway. This got me realising that I have moments in my life experiencing this. When I was 13 or 14, cycling home, I got catcalled by a group of guys. I didn’t know if I should be flattered by it or grossed out. The main thing what I was thinking was that they didn’t get a good look at me because I was hideous (body image problems!). But I didn’t have a good feeling about it. Few years later. Walking home from a friend one street away from my parents house, I got called a whore because I was wearing my red coat. Few years later again. Going out with a “friend”. She knew I had no experience with boys what-so-ever. There were two guys. She went to the “cute” one and I got stuck with the other one. Didn’t want to, because I wasn’t interested at all. Got to dancing anyway, because I didn’t know what else to do, I didn’t know anybody else. A few minutes later he just jumped on me and started kissing me (tongue and all). Terrible. When he was done I started to shoot looks at my “friend”, but she was too much into flirting/kissing/dancing with her guy. The song “Sex on Fire” from Kings of Leon was on. He was screaming/singing the sentence “Ik wil sex met jou” (translated: I want to have sex with you) in my ear, on tune with the song. I felt incredibly wrong, so wrong. I wanted to melt away and stop existing. I started to dodge his advances to start kissing again. Shooting looks of HELP ME to my “friend”, but she was just doing the thumbs up at me. Eventually he was done with me, because I was dodging like crazy, said he needed to go to the bathroom, and never saw him again. Later that night, while waiting for our ride, I asked my “friend” why she didn’t help. She said I would thank her later, I now finally had some experience. It was a sleep over, so I stayed at her house that night. The next morning I immediately called my parents to come pick me up. I started to bawl my eyes out when we were in the car home. My parents asked why, I couldn’t tell. Waited untill we were home, so I could tell my mum when my dad wasn’t around (shame on talking anything sex/love related, going back on that point: so important we teach our children differently!).. I think I was 17. And that was my first boy-related experience. Great start isn’t it?
Beter is je leven leuk: just do what makes you happy. Not doing all the things is okay. Reading this is just validating me so much, and now I want to write down my dreams and see if I can make them happen. And also, already living most of my dreams that I’ve had for so long! So yay for that! My life is fun, amazing, and absolutely normal as fuck, and I love it that way! It is my way.
I am now putting it on the top of the tbr-pile of my fiance. He is the most amazing, considerate person ever. Who is like a guy is supposed to be.
Thank you a million times Marie Lotte and Nydia! ❤️
April 23, 2024
5 ☆
Super leuk boek! Er zijn veel dingen herkenbaar en denk ook dat dit boek veel mensen kan helpen. Ook al is het boek kort, is het wel echt de moeite waard en staan er zeker helpende teksten in. Echt een aanrader!
Super leuk boek! Er zijn veel dingen herkenbaar en denk ook dat dit boek veel mensen kan helpen. Ook al is het boek kort, is het wel echt de moeite waard en staan er zeker helpende teksten in. Echt een aanrader!
Displaying 1 - 30 of 320 reviews