گفت و گوی دوراس/گدار

by Marguerite Duras, Jean Luc Godard, Cyril Beghin (Contributer)

مبنای این کتاب شرح رویارویی گدار و دوراس است،هم در باب سینما و هم نوشتن.حرف هاشان محدود نیست فقط به تصویر و متن یا سفیدی بین سطور یا سیاهی بین دو تصویر.هر دو در پی این هستند تا از طریق گسست در تداوم عبارات ونیز توالی تصاویر تداخل ایجاد کنند.بین اینجاو اکنون و جای دیگر،بین خویش و دیگری .گفت و گوهاشان،به رغم تباین،نوعی آینگی هم هست،مثل آثارشان که ترکیبی است بنیانی از متن/تصویر.از نا همگنی هم می گویند،در قلمرو آثار،در عرصه ی زندگی،سیاست،تاریخ،و آدمی زاد؛به نکات تکنیکی هم اشاره می کنند،از جمله استفاده از پلان سیاه،همراه گفتار خارج از کادر در فیلم های گدار یا قطع و وصل های روایی در نوشته های دوراس.دامنه ی گفت و گو به رخداد های سال سال های تاریک 1940 هم کشیده می شود،سال های وقفه در حیات،حفره در روال روزها،غیاب میل،و مغاک تن.
تحششبه و توضیحات مبسوط سیریل بگن،گردآورنده ی مطالب کتاب،را نباید از قلم انداخت،با اطلاعاتی جامع و منابعی غنی در باب سینما و رمان و گدار و دو راس،که خود کتابی است علی حده و در خور.

Genres: Nonfiction, Film

146 pages, Paperback

First published October 21, 2014

About the author

Marguerite Germaine Marie Donnadieu , known as Marguerite Duras, was a French novelist, playwright, screenwriter, essayist, and experimental filmmaker. Her script for the film Hiroshima mon amour (1959) earned her a nomination for Best Original Screenplay at the Academy Awards.

Reviews

[Amirsaman · Rating 2 out of 5]

فتیشِ پانویس.

[Tosh · Rating 4 out of 5]

A very rich, often vague, and thoughts bouncing among Godard and Duras as if it was a tennis ball in a wild game. Their feelings for cinema are so different from most people these days. They think of the image and what it means to them. Beyond that, this is a beautifully designed book.

Read my full review here: https://open.substack.com/pub/tosh/p/...

[misael · Rating 3 out of 5]

Mas os homens não conseguem falar uns com os outros, é por isso que escrevem, é por isso que filmam.

[Carlos Natálio · Rating 3 out of 5]

Duas cabeças "Duras" em combate feroz. Um mais pela imagem, o outro mais pela palavra. Godard intui bastante bem a evolução das conversas. Como se aqui, como nos seus filmes aliás (em que há cenas comentadas, como camadas sobre camadas), o realizador fosse o interlocutor da conversa mas aquele que, ao mesmo tempo, observa a partir de um ponto distante o evoluir dessas mesmas conversas. Que diz ele? Que ela começa feroz (sobretudo no ataque a Sartre) e que vai ficando mais gentil. O que Godard não diz é que, a essa inversão da autora de "O Amante", corresponde a sua própria mudança. Ele começa admirador de Duras, até algo subserviente - mesmo quando ela o "ataca" na sua vontade de compreender o desnorte dos seus filmes e de lhe censurar uma certa impaciência para com a ordem e os livros - e termina afoito, puxando a questão da falta de visibilidade do cinema, sobretudo da impossibilidade de mostrar os campos de concentração, como era a sua "obrigação". No final, voltam os dois, exaustos, a cada um dos lados do ringue, recuperando uma certa amabilidade e admiração mútua. Talvez isso aconteça porque saberiam que ia cada um voltar à sua solidão, ao espaço em que não estariam tão expostos à observação exterior dos seus gestos criativos, gestos que todas as palavras e boas intenções não conseguiriam, talvez, explicar.

[Inês · Rating 3 out of 5]

ILG: She can't drop a book. But for me, it's the same thing for films too: I've never watched them in their entirety, I've always watched separate pieces
and moments.
MD: You're impatient with texts and with movies!
JLG: Yes, yes, that's true.
MD: You have a certain impatience.
JLG: That's true.
MD: And even with other people's speaking, very often.
JLG: Absolutely. Less so now, but it takes a lot of time, so if I know we have three days, I'm fine with it. But I think that people no longer have the patience for three days or longer.
MD: I wonder what you would have done if there hadn't been cinema?
JLG: Nothing. No, I think I would have written one or two bad novels for Gallimard, and that's all-and they would probably have been rejected... In fact, I think I wouldn't have been able to go all the way with them.

[arezoo · Rating 2 out of 5]

گفت‌‌وگوی دوراس و گدار در چند برهه‌ی مختلف با ترجمه‌ای نه چندان خوب و پاورقی‌های بیش از حد طولانی. از سینما و نوشتن حرف می‌زنند، به ندرت حرف هم را تأیید می‌کنند با اینکه تحت تأثیر کار یکدیگرند و در آخر یکی از گفتگوها گدار می‌گوید: تو‌ یکی از نادر افرادی هستی که آن روی سکه‌ی من هستی، یا برعکس، من آن روی سکه‌ی تو هستم، فرقی نمی‌کند. حرمت به جای خود، طبع و سلیقه هم همینطور، ولی گاهی احساس می‌کنم که نمی‌توانیم هم‌صحبت بشویم با هم.

[Alex · Rating 2 out of 5]

I didn’t get a lot out of these conversations, much like I suspect the two people having the conversations felt.

[emzara emzarić · Rating 5 out of 5]

ovo mi je možda čak i previše usralo život, no Svaki put kad vidite da prolazi kamion, pomislite da tu prolazi ženska reč ; ;

[آوانگارد| معرفی و بررسی کتاب]

کتاب گفتگوهای گدار، که مجموعه‌ی مصاحبه‌های انگلیسی او در طی این سال‌هاست، چند سالی است که با ترجمه‌ی سوفیا مسافر روانه‌ی بازار شده و خوانندگان ایرانی را با یکی دیگر از منابع مهم برای شناخت جهان گدار، در کنار فیلم‌ها و مقالات تحلیلی‌اش، آشنا می‌کند. کتاب حتی افزوده‌هایی نیز نسبت به ویراست نخست کتاب اصلی دارد که از ویژگی‌های مهم آن به شمار می‌رود. ویراستار و گردآورنده‌ی نسخه‌ی انگلیسی کتاب دیوید استریت خودش از گدارشناسان بنام است و کتاب‌هایی درباره‌ی گدار و آلفرد هیچکاک تالیف کرده است. کتاب با روندی خاص، دوره‌های مختلف کاری گدار را از طریق مصاحبه‌ها و صحبت‌های خودش به خوبی نشان می‌دهد.

گدار 29 ساله با ساختن از نفس افتاده غوغایی به پا می‌کند؛ فیلم تمام قواعد مرسوم سینما را زیر پا می‌گذارد و از خاکسترهای سینمای "بابابزرگ‌ها" (لقبی که گدار و دوستانش به سینمای پیش از خود می‌دادند.) ققنوسی پدید می‌آورد که هنوز که هنوز است مهرش را بر تارک سینما می‌توانیم ببینیم: به وجود آمدن موج نو. گدار البته پیش از آن در قالب یک منتقد و تئوریسین سینما تلاش کرده بود در کنار دیگر اعضای کایه‌ دو سینماجریانی را علیه سینمای آن زمان راه بیندازد و دست آخر به همراه فرانسوا تروفو نخستین فیلم‌های بلند موج نو را ساختند. گدار همین مسیر را ادامه داد و فیلم‌های بعدی اش نیز دست‌کمی از نخستی نداشت: پشت پا زدن به قواعد کارگردانی، فیلم‌نامه‌نویسی، فیلم‌برداری و هر آن چیزی که تا پیش از این در سینما وجود داشت. گدار راه خود را می‌پیمود و ایده‌های خودش را متر و معیار ارزیابی کارهایش می‌دانست؛ این روند جابه‌جا کردن قواعد سینما و ساختن فیلم‌هایی که تنها می‌توان آن‌ها را گداری به شمار آورد تا سال 1968 و پیش آمدن جریان اعتراضی می 68 ادامه داشت. دو گفتگوی نخست کتاب مربوط به این دوره‌ی کاری گدار هستند و در ارائه‌ی تصویری دقیق از تفکرات گدار جوان موفق هستند.

***
بخشی از مرور کتاب «گفت و گوی دوراس / گدار» که در وب‌سایت آوانگارد به قلم «میثم غضنفری» منتشر شده است.
برای خواندن کامل مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://avangard.ir/article/382

[Justine Kaufmann · Rating 4 out of 5]

“Duras-- Oui, mais en principe, un livre n'a ni commencement ni fin. Je ne vois pas de livre qui n'ai commencé bien avant son écriture. Qui a été porté par l'air que tu respires, par d'autres auteurs, et qui tout à coup démarre accidentellement sur la page que toi tu écris. Enfin, c'est une vision....” *

This small book contains three dialogues between Marguerite Duras and Jean-Luc Godard from 1979, 1980, and 1987. Two artists with intersecting passions and a tremendous amount of respect for each other. The two discuss a range of topics including filmmaking, writing, politics, and even the literary merits of Sartre. While we gain insight into both of these artists, I personally found that Duras was constantly stealing the show with her wit and profound view on things (although reading her collection of essays in Me & Other Writing earlier this year helped me understand some of the references and projects she had going on around the two earlier interviews). Nothing particularly groundbreaking or revealing, just a delightful encounter of two great minds.


M.D.-- J'ai commencé à faire des romans à dix sous et des films en huit. Mais mes films sont des livres. Tout.
J.L.G-- C'est ce que je pense.
….
J.L.G.-- Tes films, c'est ce qu'ils on de beau. Ce sont de vrais livres qui n'ont pas à être faits en films.
M.D.-- Mes films sont des vrais livres, tu dis?
J.L.G.-- Non, c'est un livre qui parle, ou c'est un livre qui voit, c'est un livre qui regarde et que parle sous cette forme-là: Il est vrai, il ne se cache pas.





* M.D.-- Yes, but in principle, a book has neither beginning nor end. I haven’t see a book that didn’t start long before it was written. That was carried by the air you breathe, by other writers, and which all of a sudden accidentally starts on the page you’re writing. I mean, it’s a vision....


**M.D.-- I started making dime novels and eight movies. But my movies are books. Everything.
J.L.G-- That’s what I think.
…..
J.L.G.-- Your films are beautiful. They’re real books that don’t have to be made into films.
M.D.-- My films are real books, you say?
J.L.G.-- No, it is a book that speaks, or it is a book that sees, it is a book that looks and speaks in that form: It is true, it is not hidden.

[Bahman Bahman · Rating 2 out of 5]

"دوراس: بسیار خب... تو تصور می کنی که من، در مورد کتاب، همان وضعیتی را دارم که تو در خصوص فیلمسازی به آن اشاره کردی، بله، در باب انتشار کتاب، اغلب کتاب هایم.. گدار: خب، می شود حدس زد، بله، ولی ظاهرا به نظر نمی آید. دوراس: گاهی اوضاع آن قدر بد و سخت می شود که آدم مجبور می شود دل بکند از این کار. بله، بیش و کم همان وضعیت است... (وقفه) گدار: احساسم این است که فیلم، سوای میز تدوین و دوربین _ با توجه به این که دوربین از نظر من نقش کمی در سینما دارد _ بله، فیلم وقتی اندیشه ورزی می کند دیگر جایی برای نگرانی باقی نمی ماند، با همین تکه تکه هایی که ضبط و ثبت می کنیم و کنار هم قرار می دهیم اندیشه سر بر می آورد، دیگر نیازی به اندیشیدن من نخواهد بود. دوراس: ولی این اتفاقی و حادثی نیست، تو اندیشه را توامان در کار گنجانده ای، نه؟ گدار: نه، اندیشه فی نفسه وجود دارد، در سینما. ولی وقتی بخواهم بنویسم، احساس می کنم که همزمان با نوشتن، باید بیندیشم. دوراس: خب، فیلم هم به خودی خود اندیشه ورزی نمی کند! گدار: چرا، می کند!"

[Tereza Dodoková · Rating 5 out of 5]

DURAS: I make my texts bend to the cinema. I’m not going to churn out a text that I would offer to be viewed, to be heard along with images, the way I would churn it out in a book, the way I would offer it to be read in a book. I have to use the screen to structure the reading of the text. That’s not the same thing, after all.

GODARD: No, not at all.

DURAS: But as far as I’m concerned, there is no cinema. Without text, it doesn’t exist.

[Dylan Kiewel · Rating 4 out of 5]

heretofore unknown to me charming stimulating (tinged ever so slightly with melancholy, missed chances) rapport between these two absolute nerds/dissemblers of their forms. three lovingly confrontational meetings yielding near sparks at times revealing the thought processes behind both parties. knocked me back a bit how much i could hang.

[Lukia · Rating 3 out of 5]

duras just bullies and talks over godard for most of this to the point of hilarity. some small, meaningful thoughts on form you can take from this. otherwise, it’s muddy. but even puddles of mud have been known to be fun to jump in every once in a while.

[Amrli · Rating 4 out of 5]

گدار : تو به شیطان اعتقاد داری؟
دوراس : من؟ بله، اعتقاد دارم؛ به شر هم همینطور، چون به عشق باور دارم. بنابراین به شر هم اعتقاد دارم.

[candela · Rating 4 out of 5]

me vieron sedienta de palabras en francés y de cinéma y evidentemente me lo pasé muy bien con ellos.

[Lance Grabmiller · Rating 4 out of 5]

Leaves me a bit speechless, in good and bad ways. An indescribable dance.