What do you think?
Rate this book
A bolsa e a vida
In this intriguing study, Jacques Le Goff, one of the most esteemed contemporary French historians of the Middle Ages, presents a concise investigation of the problem that usury posed for the medieval Church, which had long condemned the lending of money for interest. Le Goff describes how, as the structure of economic life inevitably began to include financial loans, the Church refashioned its theology in order to condemn the usurer not to hell but merely to purgatory.
Jacques Le Goff is Director of Studies at the Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Paris, and the author of The Birth of Purgatory.
Patricia Ranum is the translator of Afterthoughts on Material Civilization and Capitalism by Fernand Braudel.
127 pages, Paperback
First published January 1, 1986
20 people are currently reading
600 people want to read
About the author
Jacques Le Goff
174 books285 followersA prolific medievalist of international renown, Le Goff is sometimes considered the principal heir and continuator of the movement known as Annales School (École des Annales), founded by his intellectual mentor Marc Bloch. Le Goff succeeded Fernand Braudel in 1972 at the head of the École des hautes études en sciences sociales (EHESS) and was succeeded by François Furet in 1977. Along with Pierre Nora, he was one of the leading figure of New History (Nouvelle histoire) in the 1970s.
Since then, he has dedicated himself to studies on the historical anthropology of Western Europe during medieval times. He is well-known for contesting the very name of "Middle Ages" and its chronology, highlighting achievements of this period and variations inside it, in particular by attracting attention to the Renaissance of the 12th century.
Since then, he has dedicated himself to studies on the historical anthropology of Western Europe during medieval times. He is well-known for contesting the very name of "Middle Ages" and its chronology, highlighting achievements of this period and variations inside it, in particular by attracting attention to the Renaissance of the 12th century.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 34 reviews
October 1, 2021
Breve e gustoso saggio sulle origini del capitale. L'Alto Medioevo con le sue distinzioni, in parte capziose, tra usura e interesse, usurario e mercante, sempre sotto il controllo occhiuto di una Chiesa che pare farsi trovare impreparata all'irrompere sulla scena sociale dell'elemento denaro. Una scena sociale sostanzialmente immota e immutabile nei cardini fondamentali della tripartizione classica manovali, guerrieri, chierici e che invece viene scossa dalla nascente ondata finanziaria. Quella dell'usuraio cristiano e' una figura per un verso reietta e dannata ma col passare del tempo sempre piu' seduttivamente intrigante. 'Cosa vende l'usuraio se non il tempo che intercorre tra il momento in cui presta e il momento in cui viene rimborsato con l'interesse? Ma il tempo non appartiene che a Dio'. Ben presto pero' anche questa condanna totale, che resta ufficialmente, trova il modo di essere mitigata dalle esigenze dei tempi: viene inventato nel XII secolo il Purgatorio.
February 23, 2016
Usury is so complicated, both in Christianity and Islam. Our conceptions of interest bearing loans is fundamentally different from 1,000 years ago, where all interest was banned because it was a sin against justice, a violation of God's ownership of time. Le Goff uses incredible imagery, historic sermons, and changing conceptions of economics to explain how we completely misunderstand the formation of capitalism. I can't recommend this highly enough.
January 26, 2022
El libro es un pequeño ensayo de no más de 80 páginas, a comparación de otros libros de historiador francés, este no tiene un buen hilo conductor, a veces el lector puede llegarse a perder.
El texto en cuestión trata sobre la usura, para ello Le Goff hace un recorrido de como la iglesia a condenado la usura, siendo un gran pecado, en el que una persona gane dinero sin hacer nada y a costa de los pobres genera mucho rechazo, por el contrario, a los comerciantes se les perdona su práctica, también los judíos fueron muy relacionados con la usura, aunque estos, no sé basaban en los cánones Cristianos.
Ante el miedo del infierno que tienen lo ususreros, necesarios estos últimos, para el autor para el inicio del capitalismo, surge el nacimiento del purgatorio. Es necesario entonces que el usurero también se pueda redimir una vez muerto dando parte de su riqueza a los pobres.
El ensayo es interesante, y se lee en poco tiempo, aunque muchas ideas se repiten.
El texto en cuestión trata sobre la usura, para ello Le Goff hace un recorrido de como la iglesia a condenado la usura, siendo un gran pecado, en el que una persona gane dinero sin hacer nada y a costa de los pobres genera mucho rechazo, por el contrario, a los comerciantes se les perdona su práctica, también los judíos fueron muy relacionados con la usura, aunque estos, no sé basaban en los cánones Cristianos.
Ante el miedo del infierno que tienen lo ususreros, necesarios estos últimos, para el autor para el inicio del capitalismo, surge el nacimiento del purgatorio. Es necesario entonces que el usurero también se pueda redimir una vez muerto dando parte de su riqueza a los pobres.
El ensayo es interesante, y se lee en poco tiempo, aunque muchas ideas se repiten.
June 6, 2024
"12.yy'da günah çıkarma şekli değişmeye, kişinin iç hesaplaşması ve pişmanlığı öne çıkmaya başlayınca, Araf'a değil Cehennem'e götürecek utanç verici itiraflar veya sorularla karşı karşıya kalan papazlar kılavuzlara ihtiyaç duydu; zira kendilerinden yürütmeleri beklenen sorgulamanın doğası ve vermeleri gereken ceza hususunda kararsızdılar. Teologlar ve özellikle de kilise hukukçuları papazlar için özetler ve el kitapları kaleme aldı. Bunların bazıları, Kilise'de yüksek mevkiye sahip eğitimli papazlar için yazılmış malûmatlı ve detaylı risalelerken diğerleri alt konumlardaki ve daha az eğitimli papazlar için hazırlanan kısa rehberlerdi. Lakin hiç kimse bu nezaretin dışında kalmadı ve tefecilik başvuru kitaplarının hepsinde yer aldı ve vaazlarda Cehennemlik günah şeklinde kıssalar olarak anlatıldı.
Eski Ahit'te 4, İncil'de 1 ayet tefeciliği yasaklıyordu.
Tefeci parayla cehennem arasındaki mücadeleye itildi."
"Cehennem Dante'nin yanlarında para keseleri olan lanetlileriyle doludur.
Öncelikle belli bir muğlaklığı ortadan kaldırmalıyız. Tarihsel olarak tefeci imgesi Yahudi imgesine yakından bağlıdır. 12.yy'a kadar faiz içeren borç işlerinin çoğunu Yahudiler yürütüyordu. Bu borçlar büyük miktarlarda değildi ve tamamen takas ekonomisinin içinde işliyordu. Bu şu demek: Tahıl, giysi, hammadde ya da eşya ödünç veriyor ve ödünç verdiklerinden daha fazlasını verdikleri şeylerin cinsinden geri alıyorlardı. Yahudilerin, bugün "birincil"yada "ikincil" olarak nitelenebilecek üretim faaliyetlerinde bulunması yavaş yavaş yasaklandı. Yahudiler, kendi bedenleriyle ilgilenmeyi başkalarınınkilerle ilgilenmeye tercih eden Hıristiyanlarca her zaman küçümsenen tıp gibi belli "liberal" mesleklere yöneldi. Güçlü ve zengin kişiler Yahudi doktorları tercih ederken diğer insanlar genelde "halk" şifacılarına danıştı ya da işleri doğaya/akışına bıraktı. Yahudiler için diğer bir seçenek Hıristiyanlığın kısır kalması noktasında ısrar ettiği paradan kâr elde etmekti. Hıristiyan olmadıkları için kendi cemaatleri dışındaki kişilere ya da kurumlara borç para vermekle ilgili herhangi bir vicdani şüpheleri bulunmuyordu, zira İncil'in hiçbir yasağını çiğnemiyorlardı. 12.yy'da gerçekten de her şey değişti. Bunun öncelikli sebebi ekonomik büyümenin kredi sisteminin gelişmesine ve dolaşımda olan para miktarında büyük bir artışa yol açmasıydı. Bazı kredi türleri devam ediyordu ama faiz karşılığı tüketici kredisi gibi diğerleri giderek yasaklandı.
"Yahudilerin Hıristiyan dünyası içindeki konumu bu dönemde kötüleşti. 1000 yılı civarında ve daha sonraları Haçlı Seferleri zamanında pogromlar yaşandı. Bu pogromlar temelde, savaşlar, kıtlıklar ve salgınlar gibi felaketler için günah keçisi ya da kendi dinî fanatiklikleri için kefaret olarak kurban arayan kitleler tarafından gerçekleştirildi. Kilise'nin Yahudi karşıtı tavrı sertleşti ve 12.-13.yy'da sıradan halktan prenslere kadar Hıristiyan toplumu arasında Yahudi nefreti ortaya çıktı. Yahudilerin kirliliğiyle ilgili takıntı yayılmaya başladı. Ayin cinayetleriyle ilgili suçlamalar yapılmaya başladı (1144- Norwich ve 1171-Blois) ve bu suçlamalar katlanarak arttı.
Fransa'da tefeciler Lombardiyalı İtalyanlar veya Cahorslu güneylilerdi. Yani Yahudiler ve yabancılar birbirlerine benzer biçimde laik otoritelerin daha katı ve baskıcı hükmü altındaydı. Philip Augustus, VIII. Louis ve hepsinden önemlisi de aziz olarak anılan IX. Louis Yahudi tefecilere karşı çok katı yasalar koydu. Nitekim Yahudiliğin ve tefecinin birbirlerine koşut olarak kınanması yeni belirmeye başlayan Yahudi nefretinin alevlenmesine ve artık Yahudi'den neredeyse ayrılmaz hale gelen tefeci imgesinin karalanmasına katkı sundu."
"Dönemin din otoriteleri 'tefeci ödünç alan kişiye kendisine ait bir şeyi satmaz; o Tanrı'ya ait olan zamanı satar sadece, bundan dolayı o başkasının mülkü olan şeyi satarak kâr elde edemez, bu hırsızlıktır' diye yazıyordu.
Ve suçun affı ancak alınanın geri verilmesiyle mümkündü."
"Tefeci iki bin yıl boyunca Yahudi-Hıristiyan gelenek tarafından lanetlenmiş ve 13.yy'da da açgözlü, tembel, hırsız bir yüz karası olarak görülürken, aslında kentlerde gelişmekte olan kapitalizmin habercisiydi."
"Toplumsal elit nezdinde o kadar olmasa da onurlu mesleklerden biri olarak tanınma noktasında büyük sıkıntı yaşayan 13 yy. tüccarının etrafinda daima bir tefecilik kokusu oldu. (13.yy'da banker henüz yoktu)."
"Zaman içinde değişim geçirse de en mükemmel tefeci modeli, 13.yy başında Paris Piskoposu tarafından tasvir edilendir: 'Fransa'da erkek hizmetçisinin adı Cehennem, kadın hizmetçisinin adı Ölüm olan bir tefeci vardı. Aniden öldü ve mezarını yalnızca Cehennem ve Ölüm kazdı'."
"O çağda din dışı dünya barbar vahşetin dünyasıydı. Bu vahşet karşısında Kilise, kralların da yardımıyla nizamı, görünür nizamı sağlamaya çalıştı. Günahlar için barbar hukukunda belirtilen cezalardan esinlenen bir kanun ya da önceden belirlenmiş kefaret cezaları uygulandı.
Çünkü ruhban sınıfi dışındakiler vahşi ve
eğitimsizdi; katliamlara, yağmalara ve tecavüzlere iştirak eden kibir dolu savaşçılardı. Ya da hasetin eziyet ettiği hayvanlardan çok da farkı olmayan ve toplumun iki ana sınıfina hizmet eden işçiler, özellikle de köylülerdi."
Bu toplum tahakküm altında tutulan bir toplum olduğu için de hasatların onda biri nispetinde ağır bir bağış olan aşar vergisinin büyük bir kısmını toplumun çoğunluğunu oluşturan köylüler ödemek zorundaydı. Tanrı yeryüzünde azizleri ve Kilise tarafından temsil edildiğinden halk bu "armağanları" onlara sunuyordu.
M.S. 1000 civarında bizim féodalite olarak tanımladığımız büyük bir dönüşüm yaşandı. Bu haksızlıkları ve eşitsizlikleri kesinlikle artırdı ama kitlelere de belli bir güvenlik sağladı ki bu güvenlikten de görece bir refah doğdu. Kilise bu yeni toplumla olan ilişkisini yeniden değerlendirdi. Bir yandan kendini dünyaya müdahil olmaktan kurtarmaya çalıştı, diğer yandan da toplumu hakiki Hıristiyan yapmaya uğraştı. Bunu yapabilmek için de güçlünün alışıldık yöntemi olan ödül ve ceza yöntemini kullandı. Pazara göre arz taleple oluşan faiz değil, o dönemde erdem olan 'ölçüyü' kaçıran yüksek faizli tefecilik suçlanıyordu.
Ceza Şeytan'dı. Uzak ve gizemli Doğu kökenli Şeytan Kilise tarafından rasyonelleştirilerek kurumsallaştırıldı ve 1000 yılı civarında da rolünü etkin bir şekilde oynamaya başladı. Tanrı'nın kamçısı, iyi tanzim olunan bir iblisler ordusunun komutanı, kendi krallığı Cehennem'in efendisi olarak Şeytan feodal muhayyilenin orkestra şefiydi."
"Burada tefeciyi bir kurban olarak sunmuyorum, daha ziyade suçunda, onu hakir gören ve yargılayan ama aynı zamanda onun para hırsını paylaşan ve onu kullanan bir toplumla ortaklaşan bir suçlu olarak sunuyorum. Riyakârlığı açgözlülüğe yeğlemiyorum.
Bu kitapta ben bir ideolojik engelin yeni bir ekonomik sistemin gelişimini nasıl engelleyebileceğini ya da ona köstek olabileceğini göstermeye çalışıyorum. İnanıyorum ki bu olgu sadece ekonomik sistemlere ve kuramlara bakarak değil bu olgunun failleri olan insanları yakından inceleyerek daha iyi anlaşılabilir."
"Ekonominin ve kentlerin gelişmesiyle birlikte Cennet ve Cehennem arasına Araf tahayyülü eklendi.
Açıktır ki Araf Hıristiyanlığın 13.yy'da tefeciye yönelttiği işbirlikçi göz kırpmalardan sadece biriydi ama tefeciye sınırsız Cennet garantisi veren tek yol da oydu.
Kefaretten de kurtulmaya başlayıp nihai nedameti getirmeye hazır tefeci için Araf umuttu ve kısa bir süre sonra da kurtuluşunun, hem yeryüzünde parasını tutmasının hem de hayatının, ölümden sonra ebedi hayata sahip olmasının neredeyse garantisi hâline geldi. Araf umudu Cennet umuduna götürür. İnsan Araf'ta uzun ya da kısa bir süre kaldıktan sonra mecburen Cennet'e gider.
Bir çiçekle bahar gelmez ve Araf 'a giden bir tefeci de kapitalizm demek değildir. Bir ekonomik sistem diğerinin yerini ancak çeşitli engellerle dolu uzun bir yoldan geçerek alır. Tarih insanlardır ve tefeciler de kapitalizmi başlatanlardı: Geleceğin tüccarları, Leon B. Alberti'nin 15.yy'da para olarak tanımladığı zamanın satıcıları. Bu insanlar Hıristiyandı ama kapitalizmin eşiğinde onları kısıtlayan şey Kilise'nin tefeciliği mahkûm edişinin dünyevi sonuçları değildi, Cehennem'in yakıcı korkusuydu. Her vicdanın dinî bir vicdan olduğu bir toplumda engeller her şeyden önce -ya da sonra- dinîydi.
Araf sayesinde Cehennem'den kurtulma umudu, tefecinin 13.yy ekonomisini ve toplumunu kapitalizme doğru sevk etmesini mümkün kıldı."
Eski Ahit'te 4, İncil'de 1 ayet tefeciliği yasaklıyordu.
Tefeci parayla cehennem arasındaki mücadeleye itildi."
"Cehennem Dante'nin yanlarında para keseleri olan lanetlileriyle doludur.
Öncelikle belli bir muğlaklığı ortadan kaldırmalıyız. Tarihsel olarak tefeci imgesi Yahudi imgesine yakından bağlıdır. 12.yy'a kadar faiz içeren borç işlerinin çoğunu Yahudiler yürütüyordu. Bu borçlar büyük miktarlarda değildi ve tamamen takas ekonomisinin içinde işliyordu. Bu şu demek: Tahıl, giysi, hammadde ya da eşya ödünç veriyor ve ödünç verdiklerinden daha fazlasını verdikleri şeylerin cinsinden geri alıyorlardı. Yahudilerin, bugün "birincil"yada "ikincil" olarak nitelenebilecek üretim faaliyetlerinde bulunması yavaş yavaş yasaklandı. Yahudiler, kendi bedenleriyle ilgilenmeyi başkalarınınkilerle ilgilenmeye tercih eden Hıristiyanlarca her zaman küçümsenen tıp gibi belli "liberal" mesleklere yöneldi. Güçlü ve zengin kişiler Yahudi doktorları tercih ederken diğer insanlar genelde "halk" şifacılarına danıştı ya da işleri doğaya/akışına bıraktı. Yahudiler için diğer bir seçenek Hıristiyanlığın kısır kalması noktasında ısrar ettiği paradan kâr elde etmekti. Hıristiyan olmadıkları için kendi cemaatleri dışındaki kişilere ya da kurumlara borç para vermekle ilgili herhangi bir vicdani şüpheleri bulunmuyordu, zira İncil'in hiçbir yasağını çiğnemiyorlardı. 12.yy'da gerçekten de her şey değişti. Bunun öncelikli sebebi ekonomik büyümenin kredi sisteminin gelişmesine ve dolaşımda olan para miktarında büyük bir artışa yol açmasıydı. Bazı kredi türleri devam ediyordu ama faiz karşılığı tüketici kredisi gibi diğerleri giderek yasaklandı.
"Yahudilerin Hıristiyan dünyası içindeki konumu bu dönemde kötüleşti. 1000 yılı civarında ve daha sonraları Haçlı Seferleri zamanında pogromlar yaşandı. Bu pogromlar temelde, savaşlar, kıtlıklar ve salgınlar gibi felaketler için günah keçisi ya da kendi dinî fanatiklikleri için kefaret olarak kurban arayan kitleler tarafından gerçekleştirildi. Kilise'nin Yahudi karşıtı tavrı sertleşti ve 12.-13.yy'da sıradan halktan prenslere kadar Hıristiyan toplumu arasında Yahudi nefreti ortaya çıktı. Yahudilerin kirliliğiyle ilgili takıntı yayılmaya başladı. Ayin cinayetleriyle ilgili suçlamalar yapılmaya başladı (1144- Norwich ve 1171-Blois) ve bu suçlamalar katlanarak arttı.
Fransa'da tefeciler Lombardiyalı İtalyanlar veya Cahorslu güneylilerdi. Yani Yahudiler ve yabancılar birbirlerine benzer biçimde laik otoritelerin daha katı ve baskıcı hükmü altındaydı. Philip Augustus, VIII. Louis ve hepsinden önemlisi de aziz olarak anılan IX. Louis Yahudi tefecilere karşı çok katı yasalar koydu. Nitekim Yahudiliğin ve tefecinin birbirlerine koşut olarak kınanması yeni belirmeye başlayan Yahudi nefretinin alevlenmesine ve artık Yahudi'den neredeyse ayrılmaz hale gelen tefeci imgesinin karalanmasına katkı sundu."
"Dönemin din otoriteleri 'tefeci ödünç alan kişiye kendisine ait bir şeyi satmaz; o Tanrı'ya ait olan zamanı satar sadece, bundan dolayı o başkasının mülkü olan şeyi satarak kâr elde edemez, bu hırsızlıktır' diye yazıyordu.
Ve suçun affı ancak alınanın geri verilmesiyle mümkündü."
"Tefeci iki bin yıl boyunca Yahudi-Hıristiyan gelenek tarafından lanetlenmiş ve 13.yy'da da açgözlü, tembel, hırsız bir yüz karası olarak görülürken, aslında kentlerde gelişmekte olan kapitalizmin habercisiydi."
"Toplumsal elit nezdinde o kadar olmasa da onurlu mesleklerden biri olarak tanınma noktasında büyük sıkıntı yaşayan 13 yy. tüccarının etrafinda daima bir tefecilik kokusu oldu. (13.yy'da banker henüz yoktu)."
"Zaman içinde değişim geçirse de en mükemmel tefeci modeli, 13.yy başında Paris Piskoposu tarafından tasvir edilendir: 'Fransa'da erkek hizmetçisinin adı Cehennem, kadın hizmetçisinin adı Ölüm olan bir tefeci vardı. Aniden öldü ve mezarını yalnızca Cehennem ve Ölüm kazdı'."
"O çağda din dışı dünya barbar vahşetin dünyasıydı. Bu vahşet karşısında Kilise, kralların da yardımıyla nizamı, görünür nizamı sağlamaya çalıştı. Günahlar için barbar hukukunda belirtilen cezalardan esinlenen bir kanun ya da önceden belirlenmiş kefaret cezaları uygulandı.
Çünkü ruhban sınıfi dışındakiler vahşi ve
eğitimsizdi; katliamlara, yağmalara ve tecavüzlere iştirak eden kibir dolu savaşçılardı. Ya da hasetin eziyet ettiği hayvanlardan çok da farkı olmayan ve toplumun iki ana sınıfina hizmet eden işçiler, özellikle de köylülerdi."
Bu toplum tahakküm altında tutulan bir toplum olduğu için de hasatların onda biri nispetinde ağır bir bağış olan aşar vergisinin büyük bir kısmını toplumun çoğunluğunu oluşturan köylüler ödemek zorundaydı. Tanrı yeryüzünde azizleri ve Kilise tarafından temsil edildiğinden halk bu "armağanları" onlara sunuyordu.
M.S. 1000 civarında bizim féodalite olarak tanımladığımız büyük bir dönüşüm yaşandı. Bu haksızlıkları ve eşitsizlikleri kesinlikle artırdı ama kitlelere de belli bir güvenlik sağladı ki bu güvenlikten de görece bir refah doğdu. Kilise bu yeni toplumla olan ilişkisini yeniden değerlendirdi. Bir yandan kendini dünyaya müdahil olmaktan kurtarmaya çalıştı, diğer yandan da toplumu hakiki Hıristiyan yapmaya uğraştı. Bunu yapabilmek için de güçlünün alışıldık yöntemi olan ödül ve ceza yöntemini kullandı. Pazara göre arz taleple oluşan faiz değil, o dönemde erdem olan 'ölçüyü' kaçıran yüksek faizli tefecilik suçlanıyordu.
Ceza Şeytan'dı. Uzak ve gizemli Doğu kökenli Şeytan Kilise tarafından rasyonelleştirilerek kurumsallaştırıldı ve 1000 yılı civarında da rolünü etkin bir şekilde oynamaya başladı. Tanrı'nın kamçısı, iyi tanzim olunan bir iblisler ordusunun komutanı, kendi krallığı Cehennem'in efendisi olarak Şeytan feodal muhayyilenin orkestra şefiydi."
"Burada tefeciyi bir kurban olarak sunmuyorum, daha ziyade suçunda, onu hakir gören ve yargılayan ama aynı zamanda onun para hırsını paylaşan ve onu kullanan bir toplumla ortaklaşan bir suçlu olarak sunuyorum. Riyakârlığı açgözlülüğe yeğlemiyorum.
Bu kitapta ben bir ideolojik engelin yeni bir ekonomik sistemin gelişimini nasıl engelleyebileceğini ya da ona köstek olabileceğini göstermeye çalışıyorum. İnanıyorum ki bu olgu sadece ekonomik sistemlere ve kuramlara bakarak değil bu olgunun failleri olan insanları yakından inceleyerek daha iyi anlaşılabilir."
"Ekonominin ve kentlerin gelişmesiyle birlikte Cennet ve Cehennem arasına Araf tahayyülü eklendi.
Açıktır ki Araf Hıristiyanlığın 13.yy'da tefeciye yönelttiği işbirlikçi göz kırpmalardan sadece biriydi ama tefeciye sınırsız Cennet garantisi veren tek yol da oydu.
Kefaretten de kurtulmaya başlayıp nihai nedameti getirmeye hazır tefeci için Araf umuttu ve kısa bir süre sonra da kurtuluşunun, hem yeryüzünde parasını tutmasının hem de hayatının, ölümden sonra ebedi hayata sahip olmasının neredeyse garantisi hâline geldi. Araf umudu Cennet umuduna götürür. İnsan Araf'ta uzun ya da kısa bir süre kaldıktan sonra mecburen Cennet'e gider.
Bir çiçekle bahar gelmez ve Araf 'a giden bir tefeci de kapitalizm demek değildir. Bir ekonomik sistem diğerinin yerini ancak çeşitli engellerle dolu uzun bir yoldan geçerek alır. Tarih insanlardır ve tefeciler de kapitalizmi başlatanlardı: Geleceğin tüccarları, Leon B. Alberti'nin 15.yy'da para olarak tanımladığı zamanın satıcıları. Bu insanlar Hıristiyandı ama kapitalizmin eşiğinde onları kısıtlayan şey Kilise'nin tefeciliği mahkûm edişinin dünyevi sonuçları değildi, Cehennem'in yakıcı korkusuydu. Her vicdanın dinî bir vicdan olduğu bir toplumda engeller her şeyden önce -ya da sonra- dinîydi.
Araf sayesinde Cehennem'den kurtulma umudu, tefecinin 13.yy ekonomisini ve toplumunu kapitalizme doğru sevk etmesini mümkün kıldı."
August 23, 2022
A concise and thorough monograph by the leading medievalist of the mid 20th century. Thoroughly researched and wittily argued from start to finish. Remains narrowly focused on the church’s evolving stance toward usury and only hints at the broader contours of theological change in the 12th century renaissance where necessary for his argument. Le Goff demonstrated more skill with prose than many historians, even causing me to audibly chuckle on many occasions.
Shines most towards the end when tracking the effects of the 13th century’s movement toward an internalized Christianity and the addition of purgatory to the doctrine on the rise of capitalism. Very compelling arguments surrounding purgatory especially.
Brilliant use of exempla, sermons, homilies, and canon law. More primary source material presented than analysis in every chapter. As a historían Le Goff wisely sniffs out the medieval period’s economic thought where it hides, in their religion, poignantly noting that the medievals had no economics, no economic thinkers, and no specifically economic doctrines yet. Their preachers and canonists wrote about sins however, some of which we today happen to consider to be economic in nature.
Certain portions of the book deserve a full 5 stars, especially pages 69-71 where Le Goff gives his thesis and methodology for doing economic history in the Middle Ages. The last chapter also merits the highest marks I can give.
Brief, narrowly focused, surprisingly entertaining, brilliantly argued, well supported, and most importantly, takes seriously the beliefs and the power of ideas held by individuals at the time.
Shines most towards the end when tracking the effects of the 13th century’s movement toward an internalized Christianity and the addition of purgatory to the doctrine on the rise of capitalism. Very compelling arguments surrounding purgatory especially.
Brilliant use of exempla, sermons, homilies, and canon law. More primary source material presented than analysis in every chapter. As a historían Le Goff wisely sniffs out the medieval period’s economic thought where it hides, in their religion, poignantly noting that the medievals had no economics, no economic thinkers, and no specifically economic doctrines yet. Their preachers and canonists wrote about sins however, some of which we today happen to consider to be economic in nature.
Certain portions of the book deserve a full 5 stars, especially pages 69-71 where Le Goff gives his thesis and methodology for doing economic history in the Middle Ages. The last chapter also merits the highest marks I can give.
Brief, narrowly focused, surprisingly entertaining, brilliantly argued, well supported, and most importantly, takes seriously the beliefs and the power of ideas held by individuals at the time.
January 16, 2017
2,5. Read for school. Not bad but It doesnt need a 100 pages or so to explain its point. 10-20 is enough.
January 7, 2019
An informative little book on usury in medieval religious culture with quite a few delightful period anecdotes.
March 15, 2023
Le goff te quiero
Read
March 6, 2022To była droga przez mękę.
update: Nadal zabija, ale z kontekstem historycznym trochę lepiej ogarnęłam za drugim podejściem.
update: Nadal zabija, ale z kontekstem historycznym trochę lepiej ogarnęłam za drugim podejściem.
December 26, 2021
Ortaçağ Avrupasında murabahacı (yüksek ve gereksiz faizle borç veren kişi) günahkardı: hem açgözlülük ettiği için hem de Tanrı'ya ait olan zamanı sattığı için Cehennem'e mahkumdu. Ebedi ateşten kurtulmak için tek şansı ise murahabadan kazandığı bütün parayı iade etmesi ve tövbe etmesiydi. Yani Kilise murahabacıya "ya paranı ya canını" diyordu. Ama murahabacı da hem parasını, hem de canını istiyordu. Yani parasını iade etmek istemiyordu, ama Cehenneme de gitmek istemiyordu. (Burada bence önemli bir not olarak Le Goff, Kilisenin oluşturduğu Cehennem tehlikesini umursamayan kişi tiplemesinin muhtemelen gerçek olmadığını, çünkü bu davranışın yalnızca inançsızlıkla açıklanabileceğini -ve 13. yy inançsızının bir hipotez olduğunu- söylüyor.)
13. yy'da ilerleyen skolastik düşünce eski Ortaçağ'da 7 büyük günahtan birine bağlandığı için günah olarak görülen bir sürü mesleğe (doktor, kasap, terzi, hancı, noter,...) mazeret geliştirmeye başladı. Murabahacılık bundan hemen faydalanamadı ama zamanla birtakım mazeretlerle murahabacılık olarak görülen aktivite sınırlandırıldı: pazarın belirlediği faiz oranının dışına çıkılmaması, borç verilen para başka şekilde kullanılsa daha fazla kar elde edilmesi, risk alınması, gecikmiş borç ödemesinden alınan ceza ödemeleri, yapılan bir iş varsa bu işin karşılığı olarak alınan ücret (bu tüccarları muhabahacılık kapsamından çıkardı) gibi.
Muharabacılığın normalleşmesinin yani günah kapsamına giren işlerin azalmasının yanında, zamanla günahkar muharabacının kurtuluşa erme olanakları da arttı. Hem günah çıkarma, hem de kurtuluşa erme şekilleri manevileşti ve insanın iç dünyasıyla, niyetiyle alakalı olmaya başladı. Bununla beraber Araf'ın icadı murahabacı için kurtuluşun kapısını araladı. Eskiden hem maddi kefaret, hem manevi tövbe etmesi gerekirken, Araf konseptiyle beraber artık iyi niyetle tövbe eden ama kazandıklarını iade etmeyenlerin Araf'ta cezalarını çekip sonrasında ebediyen Cennet'e geçme şansları oluştu.
Jacques Le Goff Kilise'nin muharabacılık karşıtı sert duruşunu dinin kapitalizmin gelişmesinin önüne koyduğu engellerden biri olarak görüyor, ve13. yy'dan itibaren olan yumuşamanın da bu engeli ortadan kaldırarak kapitalizmin önünü açtığını söylüyor.
"Bir çiçekle bahar gelmez ve Araf'a giden bir muharabacı kapitalizm demek değilri. Bir ekonomik sistem diğerinin yerini ancak çeşitli engellerle dolu uzun bir yoldan geçerek alır. [...] kapitalizmin eşiğinde onları kısıtlayan şey Kilise'nin murabahayı mahkum edişinin dünyevi sonuçları değildi, Cehennem'in yakıcı korkusuydu. [...] Araf sayesinde Cehennem'den kurtulma umuduü murabahacının on üçüncü yüzyıl ekonomisini ve toplumunu kapitalizme doğru sevk etmesini mümkün kıldı."
Yazım tarzı, yorumlaması ve kullandığı kaynaklarıyla Jacques Le Goff çok çok iyi bir tarihçi ve benim de okumaktan çok zevk aldığım bir yazar. Bu kitabı raflarda tesadüfen gördüm ve Le Goff olduğu için konusuna pek bakmadan aldım. Tahmin ettiğim gibi hayal kırıklığına uğratmadı. Le Goff yine harika anlatımıyla önemli bir konuyu -primer kaynaklardan uzun alıntılar da yaparak- 90 sayfaya sıkıştırmayı başarmış.
13. yy'da ilerleyen skolastik düşünce eski Ortaçağ'da 7 büyük günahtan birine bağlandığı için günah olarak görülen bir sürü mesleğe (doktor, kasap, terzi, hancı, noter,...) mazeret geliştirmeye başladı. Murabahacılık bundan hemen faydalanamadı ama zamanla birtakım mazeretlerle murahabacılık olarak görülen aktivite sınırlandırıldı: pazarın belirlediği faiz oranının dışına çıkılmaması, borç verilen para başka şekilde kullanılsa daha fazla kar elde edilmesi, risk alınması, gecikmiş borç ödemesinden alınan ceza ödemeleri, yapılan bir iş varsa bu işin karşılığı olarak alınan ücret (bu tüccarları muhabahacılık kapsamından çıkardı) gibi.
Muharabacılığın normalleşmesinin yani günah kapsamına giren işlerin azalmasının yanında, zamanla günahkar muharabacının kurtuluşa erme olanakları da arttı. Hem günah çıkarma, hem de kurtuluşa erme şekilleri manevileşti ve insanın iç dünyasıyla, niyetiyle alakalı olmaya başladı. Bununla beraber Araf'ın icadı murahabacı için kurtuluşun kapısını araladı. Eskiden hem maddi kefaret, hem manevi tövbe etmesi gerekirken, Araf konseptiyle beraber artık iyi niyetle tövbe eden ama kazandıklarını iade etmeyenlerin Araf'ta cezalarını çekip sonrasında ebediyen Cennet'e geçme şansları oluştu.
Jacques Le Goff Kilise'nin muharabacılık karşıtı sert duruşunu dinin kapitalizmin gelişmesinin önüne koyduğu engellerden biri olarak görüyor, ve13. yy'dan itibaren olan yumuşamanın da bu engeli ortadan kaldırarak kapitalizmin önünü açtığını söylüyor.
"Bir çiçekle bahar gelmez ve Araf'a giden bir muharabacı kapitalizm demek değilri. Bir ekonomik sistem diğerinin yerini ancak çeşitli engellerle dolu uzun bir yoldan geçerek alır. [...] kapitalizmin eşiğinde onları kısıtlayan şey Kilise'nin murabahayı mahkum edişinin dünyevi sonuçları değildi, Cehennem'in yakıcı korkusuydu. [...] Araf sayesinde Cehennem'den kurtulma umuduü murabahacının on üçüncü yüzyıl ekonomisini ve toplumunu kapitalizme doğru sevk etmesini mümkün kıldı."
Yazım tarzı, yorumlaması ve kullandığı kaynaklarıyla Jacques Le Goff çok çok iyi bir tarihçi ve benim de okumaktan çok zevk aldığım bir yazar. Bu kitabı raflarda tesadüfen gördüm ve Le Goff olduğu için konusuna pek bakmadan aldım. Tahmin ettiğim gibi hayal kırıklığına uğratmadı. Le Goff yine harika anlatımıyla önemli bir konuyu -primer kaynaklardan uzun alıntılar da yaparak- 90 sayfaya sıkıştırmayı başarmış.
February 27, 2022
Le Goff'un bu eserinin en temel tespiti inanç önemlidir. Çalışmada geliştirilen tez, Max Weber'in de vurguladığı gibi, ekonomi toplumsal ilişkilere gömülüdür. Diğer taraftan, ekonomi aynı zamanda psikolojik ve kültürel alana da mündemiçtir. Bu nedenle Le Goff, kapitalizmin oluşum sancılarını Ortaçağ skolastik vaazlarında, günah çıkarmalarında ve kıssalarda aramaya başlar.
1. Murabahacılık, adil faiz seviyesinden fazlasını işaret eder, kapitalizmin başlangıcı burada saptanır. Bu insanlar, uzun mesafeli ticaret için gerekli sermayeyi sağlayacaktırlar. Bu riskin karşılığında pay alacaklardır.
2. Murabahacılar ile tüccarlar arasında bir ayrım yapılır. Sonuçta tüccarlar, gerçek anlamda bir ticarete konu olurlar. Öte taraftan, murabahacılar kendilerine ait olmayan ve Tanrı'ya ait olan zamanı satan hırsızlardır. Le Goff, bu iki toplumsal aktör arasındaki ayrımın net olmadığını vurgular. Tüccarlara para ekonomisi gelişmediği için olumsuz bakılırdı. Ancak murabahacılar, toplumun gözünde tüccardan da daha lanetliydiler.
3. Murabahacılar, kilise tarafından sürekli eleştiri konusu oldu;
3.1. Yahudi imgesini taşıdılar,
3.2. Yedi Ölümcül Günahtan olan açgözlülüğün cisimleşmiş hali olarak görüldüler,
3.3. Parayı işletmeleri çalışma olarak değil, tembellik olarak imgelendi.
4. 13.yy sonrasında yaşanan toplumsal ve ekonomik dönüşümlerle, araf kavramı ortaya çıkar. Araf, öteki dünyanın murabahacılar için çok çetin olmasının önüne geçer. Artık bu insanlar doğrudan cehenneme gitmeyecek, yaptıklarından pişman olduklarını belirtirler ve günah çıkartırlarsa arafta cennete gitmek üzere arındırılacaklardır.
5. Araf kavramı kilisenin, murabahacılara göz kırpmasıdır. Zımnen onları ve mesleği kabullenişidir.
1. Murabahacılık, adil faiz seviyesinden fazlasını işaret eder, kapitalizmin başlangıcı burada saptanır. Bu insanlar, uzun mesafeli ticaret için gerekli sermayeyi sağlayacaktırlar. Bu riskin karşılığında pay alacaklardır.
2. Murabahacılar ile tüccarlar arasında bir ayrım yapılır. Sonuçta tüccarlar, gerçek anlamda bir ticarete konu olurlar. Öte taraftan, murabahacılar kendilerine ait olmayan ve Tanrı'ya ait olan zamanı satan hırsızlardır. Le Goff, bu iki toplumsal aktör arasındaki ayrımın net olmadığını vurgular. Tüccarlara para ekonomisi gelişmediği için olumsuz bakılırdı. Ancak murabahacılar, toplumun gözünde tüccardan da daha lanetliydiler.
3. Murabahacılar, kilise tarafından sürekli eleştiri konusu oldu;
3.1. Yahudi imgesini taşıdılar,
3.2. Yedi Ölümcül Günahtan olan açgözlülüğün cisimleşmiş hali olarak görüldüler,
3.3. Parayı işletmeleri çalışma olarak değil, tembellik olarak imgelendi.
4. 13.yy sonrasında yaşanan toplumsal ve ekonomik dönüşümlerle, araf kavramı ortaya çıkar. Araf, öteki dünyanın murabahacılar için çok çetin olmasının önüne geçer. Artık bu insanlar doğrudan cehenneme gitmeyecek, yaptıklarından pişman olduklarını belirtirler ve günah çıkartırlarsa arafta cennete gitmek üzere arındırılacaklardır.
5. Araf kavramı kilisenin, murabahacılara göz kırpmasıdır. Zımnen onları ve mesleği kabullenişidir.
August 12, 2024
Lo que debería de ser un ensayo sobre la relación entre lo religioso y lo económico en la Edad Media europea se acaba convirtiendo en un texto un poco monotemático sobre la usura como nexo conector entre ambos aspectos. No deja de ser curioso tomar la usura como punto de partida de la economía precapitalista y es bastante interesante el como se contrapone el pensamiento sobre el enriquecimiento ilícito desde el punto de vista teológico y el capitalismo actual, pero en este caso, Le Goff fía demasiado a la fuente primaria en bruto (los testimonios) y muy poco al análisis histórico de esos datos. Pese a ello, las fuentes que presenta son variadas, ricas y relacionadas de forma muy precisa con lo que quiere expresar el autor. El libro está jalonado de distintos "exempla" que lo hacen llevadero pese a lo denso de su contenido y aunque cojea en el estudio de lo económico (y lo excusa bastante bien Le Goff en los últimos compases del mismo), lo compensa con el lado religioso.
Con todo, y teniendo en cuenta la situación actual (al menos en España) de expansión del pensamiento rentista, es un ensayo que dota de un armazón intelectual bastante sólido a las críticas actuales (por parte curiosamente de la izquierda política y no de la jerarquía eclesiástica) hacia este fenómeno. Si la usura es robo: de tiempo, de unas ganancias que no son fruto del trabajo, quién la práctica no puede ser otra cosa si no un ladrón, que dispone de lo que no es suyo a cambio de no hacer nada que sea un beneficio para la sociedad.
7/10.
Con todo, y teniendo en cuenta la situación actual (al menos en España) de expansión del pensamiento rentista, es un ensayo que dota de un armazón intelectual bastante sólido a las críticas actuales (por parte curiosamente de la izquierda política y no de la jerarquía eclesiástica) hacia este fenómeno. Si la usura es robo: de tiempo, de unas ganancias que no son fruto del trabajo, quién la práctica no puede ser otra cosa si no un ladrón, que dispone de lo que no es suyo a cambio de no hacer nada que sea un beneficio para la sociedad.
7/10.
December 30, 2020
Eesti keeles: Raha või elu. Majandus ja religioon keskajal
Mul oli siia punkti üks teine raamat välja valitud, aga ma olin vaevalt viis lehekülge lugenud, kui sain aru, et ajalooraamatu asemel oli tegemist ajalool põhineva väljamõeldisega. Niisiis viskasin selle (ilmselt ajutiselt) kõrvale ning otsisin midagi muud. Natuke tundub see saatuse vimkana, et minu selle aasta viimaseks jääv raamatus oli juttu rahast. Raha oli nimelt seotud minu ühe selle aasta lugemiseesmärgiga ja arvatavasti ka järgmise aasta omaga.
Ehkki pealkiri lubab juttu majandusest ja religioonist, siis tegelikult on selles lühikeses teoses teemaks eelkõige liigkasuvõtmine. Seda lugedes jäin mõtlema, et võib-olla olen ma seda mõned aastad tagasi eesti keeles ka lugenud (ülikooli jaoks), aga ei märka, et oleks selle kohta kuhugi ülestähenduse teinud.
Mulle meeldis väga kui visuaalne see raamat oli. Väga lihtne oleks olnud kirjutada ainult kuivadest faktidest, kirjeldamata erinevate liigkasuvõtjate elukäike ja põrgusseminekuid. Selle lugemine läks kiiresti just nende kirjelduste tõttu, mida oli tõesti põnev lugeda. Ja lisaks sain ma oma inglise keelt arendada - ma küll olen keeleoskust tõendava paberiga ja loen päris palju inglise keeles, sealhulgas ka akadeemilisi tekste, aga ikka õnnestus paar uut sõna leida, millele muidu ei mõtlekski. Nii et oli tore!
Mul oli siia punkti üks teine raamat välja valitud, aga ma olin vaevalt viis lehekülge lugenud, kui sain aru, et ajalooraamatu asemel oli tegemist ajalool põhineva väljamõeldisega. Niisiis viskasin selle (ilmselt ajutiselt) kõrvale ning otsisin midagi muud. Natuke tundub see saatuse vimkana, et minu selle aasta viimaseks jääv raamatus oli juttu rahast. Raha oli nimelt seotud minu ühe selle aasta lugemiseesmärgiga ja arvatavasti ka järgmise aasta omaga.
Ehkki pealkiri lubab juttu majandusest ja religioonist, siis tegelikult on selles lühikeses teoses teemaks eelkõige liigkasuvõtmine. Seda lugedes jäin mõtlema, et võib-olla olen ma seda mõned aastad tagasi eesti keeles ka lugenud (ülikooli jaoks), aga ei märka, et oleks selle kohta kuhugi ülestähenduse teinud.
Mulle meeldis väga kui visuaalne see raamat oli. Väga lihtne oleks olnud kirjutada ainult kuivadest faktidest, kirjeldamata erinevate liigkasuvõtjate elukäike ja põrgusseminekuid. Selle lugemine läks kiiresti just nende kirjelduste tõttu, mida oli tõesti põnev lugeda. Ja lisaks sain ma oma inglise keelt arendada - ma küll olen keeleoskust tõendava paberiga ja loen päris palju inglise keeles, sealhulgas ka akadeemilisi tekste, aga ikka õnnestus paar uut sõna leida, millele muidu ei mõtlekski. Nii et oli tore!
October 14, 2019
Trudne miał życie lichwiarz w średniowiecznej epoce. Pogardzany przez prawie wszystkich, musiał znosić ciągłe bycie na świeczniku. Otóż średniowieczni księża, mnisi i teologowie, ciągle grzmieli z ambon i uczonych pism, że czeka ich wieczne potępienie. Ubarwiając swoje racje, opowieściami, godnymi niejednego pisarza grozy, o lichwiarzach porwanych przez demony do piekła. Choć w średniowieczu sporo zawodów spotykało się z podobną stygmatyzacją jak np. rzeźnik, to przynajmniej w mniej więcej w XIII wieku zrehabilitowano ich. Jako tych, których zawód z "natury" zły nie jest, ale w pewnych sytuacjach może do grzechu prowadzić. Lichwiarzom nie było to dane, więc ich profesja pozostała w jednym rzędzie z prostytucją;) I to wszystko jest opisane znakomitym piórem Le Goffa.
September 10, 2022
Ο Le Goff είναι αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους μεσαιωνολογους. Το βιβλίο αυτό το είχα αποκτήσει αρκετά παλιά στο πλαίσιο μια εργασίας. Είχα διαβάσει κάποιες απαραίτητες σελίδες. Τώρα το ξαναεπιασα από την αρχή. Είναι δύσκολο βιβλίο. Ο συγγραφέας κάνει μια εκτατεμενη μελέτη μεσαιωνικών πηγών για να αναλύσει την δραστηριότητα του δανεισμού χρήματος την εποχή του μεσαίωνα στην καθολική Ευρώπη. Η τοκογλυφία πάνω στην οποία δομήθηκε η σύγχρονη τραπεζική δραστηριότητα αναδεικνύεται μέσα από το έργο του Le Goff ως ένα από τα χειρότερα αμαρτήματα. Διατρέχει την μεσαιωνική ιστορία μέχρι την εξομάλυνση της εν λόγω δραστηριότητας αναφέροντας την ισχυρή επίδραση της εκκλησίας. Ενδιαφέρον αλλά δύσκολο για τον μέσο αναγνώστη.
November 28, 2017
Lõbus lugemine liigkasuvõtjate toredast saatusest ning kõigi teiste kadedusest rohelistest nägudest. Sellist praktikat ei võidud mitte käed rüpes pealt vaadata: kui jumala poolt on ära keelatud ja ikka tehakse, siis tuleb neile vastikuile midagi õige hirmsat välja mõelda, et nad oma tegusid natukenegi kahetseksid. Sobiks näiteks kindel põrguminek absoluutselt 0% pääsemisvõimalusega? No ikka. Aga noh, kuna kõigil oli ikkagi raha vaja, siis ajapikku anti ikka järele ka. Aga kadedad oldi ikka. #inimloomus
December 29, 2023
Écrit sous forme d’essai, ce livre raconte la progression de l’usure et de l’usurier vers l’automne du Moyen Âge, et ce, malgré les attaques des autorités spirituelles. L’usurier devient un « mal nécessaire » pour les laïcs entreprenant la construction d’États modernes et d’économie plus globalisée, quoiqu’elle reste locale en majeure partie. Le livre est court, n’étudiant pas les transformations dans l’ecclesia (à part le purgatoire), mais est tout de même riche dans son étude globale de l’époque.
October 9, 2022
Es una buena introducción al tema de la usura.
Aunque deja mucho temas en el aire:
- ¿cómo es que un usurero aseguraba que le pagaran?
- ¿qué garantías tenía para hacer su negocio?
- ¿cómo administraba el riesgo de la inversión?
Tiene muy buenas anécdotas de confesiones, aunque es insuficiente para entender cómo se hacían los préstamos, qué papel jugaba la iglesia, cómo hacían para realizar las cobranzas.
Aunque deja mucho temas en el aire:
- ¿cómo es que un usurero aseguraba que le pagaran?
- ¿qué garantías tenía para hacer su negocio?
- ¿cómo administraba el riesgo de la inversión?
Tiene muy buenas anécdotas de confesiones, aunque es insuficiente para entender cómo se hacían los préstamos, qué papel jugaba la iglesia, cómo hacían para realizar las cobranzas.
June 21, 2023
Il denaro da sè non da frutto, cio' che produce frutto e' lavoro.
L' usuraio e' ladro di Dio perchè ladro di tempo che a Dio appartiene
Ma poco alla volta cambiò il clima e gradualmente si arrivò a sostenere la tesi opposta.
L' usuraio ebbe cosi, agli albori della civiltà basata sull' impresa e sul libero mercato, la speranza di poter avere salva la borsa, nell' al di qua e la vita nell' al di la.
L' usuraio e' ladro di Dio perchè ladro di tempo che a Dio appartiene
Ma poco alla volta cambiò il clima e gradualmente si arrivò a sostenere la tesi opposta.
L' usuraio ebbe cosi, agli albori della civiltà basata sull' impresa e sul libero mercato, la speranza di poter avere salva la borsa, nell' al di qua e la vita nell' al di la.
Read
April 10, 2024Un testo imprescindibile - nonchè un piacere a leggersi - per capire la genesi del potere bancario, al centro del capitalismo contemporaneo, a partire dall'analisi delle relazioni tra economia e religione nel medioevo.
April 25, 2025
O autor passa praticamente 95% do livro com empilhamento de casos de sua pesquisa na história da idade média.
Argumentos raros e, quando acontecem, são rasos.
Não acrescenta nada em uma obra curta.
Perda total de tempo.
Argumentos raros e, quando acontecem, são rasos.
Não acrescenta nada em uma obra curta.
Perda total de tempo.
May 24, 2022
Lo leí por una tarea y me ha gustado.
Se entiende perfecto, los ejemplos dejan todo muy claro.
Aunque hubo un momento en el que eran demasiados ejemplos y me perdía en el punto principal.
Se entiende perfecto, los ejemplos dejan todo muy claro.
Aunque hubo un momento en el que eran demasiados ejemplos y me perdía en el punto principal.
February 26, 2024
Bazı yerlerde çok tekrar hissi uyandırsa da Hristiyan dünyasında; faiz ve bunla ilişkili sermayedar- kapitalist sistemin nasıl meşrulaştığını çok net açıklıyor.
April 23, 2025
For me this was a brief but illuminating introduction to the concepts of enclosure and original accumulation.
July 23, 2025
The idea of the book sounds very interesting. Nonetheless I feel the same idea is expressed again and again without offering better or more in depth insight.
February 26, 2018
The usurer once had to choose between wealth and hell... That decision doesn't seem to be so complicated anymore.
Interest is a reification of time by numbers ticking much past 24. So there are two sins at work in an act of usury- profit without labor and, through the subservience of others' time, stealing from god. For after all the only debt we suffer shall be from big JC-and I don't mean JP Morgan Chase- the ol' redeemer himself. The Jews took the reigns of the not-entirely-necessary evil of money lending to the disgust of the largely-Christian middle-aged Europe, a stigma that wore out its welcome by a couple hundred years. The invention of purgatory, the middle ground between hell and heaven that quelled the anxiety of mostly-pious, finally allowed an out for the Christian usurer. Instead of leaving behind the luxury of ill-gotten earthly goods for eternal damnation the usurers' loot would just be put on layaway while their ghost would pay retribution for their time-theft by spending an equal amount of time in purgatory. Thus helped pave the way for economics as we know them today.
Another book that will make me miss reading Gaddis' J.R.
Interest is a reification of time by numbers ticking much past 24. So there are two sins at work in an act of usury- profit without labor and, through the subservience of others' time, stealing from god. For after all the only debt we suffer shall be from big JC-and I don't mean JP Morgan Chase- the ol' redeemer himself. The Jews took the reigns of the not-entirely-necessary evil of money lending to the disgust of the largely-Christian middle-aged Europe, a stigma that wore out its welcome by a couple hundred years. The invention of purgatory, the middle ground between hell and heaven that quelled the anxiety of mostly-pious, finally allowed an out for the Christian usurer. Instead of leaving behind the luxury of ill-gotten earthly goods for eternal damnation the usurers' loot would just be put on layaway while their ghost would pay retribution for their time-theft by spending an equal amount of time in purgatory. Thus helped pave the way for economics as we know them today.
Another book that will make me miss reading Gaddis' J.R.
January 17, 2022
El usurero, tan odiado como imprescindible, está asociado con uno de los pecados capitales: la codicia. En la Edad Media cristiana, el usurero se manifiesta como un ladrón de tiempo, ¿Acaso no roba a Dios, en la medida en que el tiempo es un don divino y gratuito, y también a los cristianps, ya que prestar a interés está vedado en una comunidad fraternal? Por esa doble razón el usurero está irremediablemente condenado al infierno.
Pero ¿quién diría que esa figura da lugar a un espacio nuevo de ultratumba? En vísperas del auge de los grandes movimientos económicos del capitalismo moderno, la teología medieval salva al usurero del infierno. Inventa para él una morada algo menos funesta: el purgatorio. Así alcanza su doble objetivo: conservar la bolsa sin perder la vida eterna.
Pero ¿quién diría que esa figura da lugar a un espacio nuevo de ultratumba? En vísperas del auge de los grandes movimientos económicos del capitalismo moderno, la teología medieval salva al usurero del infierno. Inventa para él una morada algo menos funesta: el purgatorio. Así alcanza su doble objetivo: conservar la bolsa sin perder la vida eterna.
December 30, 2021
Le Goff pojednává o roli peněz ve středověkém životěch z různých perspektiv. Nejvíce se soustředí na roli lichvy a úroku. Kniha je působivá také díky svému formátu. Le Goff píše v esejích, každá rozvíjí stejné téma trochu odlišným způsobem. Popisuje konkrétní situace, vyhýbá se zobecňování, tedy v nejlepších tradicích školy Annales, ale také de Montaignovy esejistické tradice.
November 16, 2010
Il tempo appartiene solo a Dio, l'usura fa soldi sul tempo, ergo l'usuraio si paragona a Dio meritando l'inferno. Finchè un giorno... Come nasce il purgatorio a fianco alla nuova mentalità mercantile, alla cambiale ed alle banche.
August 15, 2016
Il rapporto del cristiano e dell'ebreo con il denaro (e specialmente del denaro che genera denaro) nel medioevo. Interessante anche se non so esattamente che cosa mi abbia spinto a leggerlo... (forse "perché era lì", nella biblioteca di mia madre).
Displaying 1 - 30 of 34 reviews