ฉางอันสิบสองชั่วยาม เล่ม 1

ฉางอันสิบสองชั่วยาม #1

by Ma Boyong, ซินโป-หย่งชุน (Translator)

รัชศกเทียนเป่าปีที่สามแห่งราชวงศ์ถัง เดือนอ้าย วันที่สิบสี่
เมืองฉางอัน
ราษฎรแห่งนครหลวงต้าถังไม่รู้เลยว่ายามที่แสงโคมเรืองรองของเทศกาลซั่งหยวนส่องสว่างนั้น สิ่งที่รอคอยพวกมันอยู่คือมหันตภัยที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง!
นักรบสุนัขป่าทูเจวี๋ย การลักพาตัวบุตรีแม่ทัพ ลอบสังหาร เพลิงผลาญเชว่เล่อฮั่วตัว...ฟันเฟืองแห่งการทำลายล้างบดขยี้เมืองฉางอันเริ่มหมุนแล้ว
ความหวังทั้งมวลที่จะช่วยฉางอันได้มีเพียงนักโทษตาเดียวผู้หนึ่งซึ่งกำลังจะถูกประหาร
และเวลาเพียงสิบสองชั่วยามอันแสนสั้น...

Genres: Fiction, China

456 pages, Paperback

Published October 17, 2018

About the author

Associated Names:
* Ma Boyong (English)
* 马伯庸 / 馬伯庸 (Chinese)
* หม่าป๋อยง (Thai)
* Mã Bá Dung (Vietnamese)
* Ма Боюн (Russian)

马伯庸（1980年11月14日－），本名马力，朋友惯称“小白”，赤峰人，中国大陸作家，曾就职于施耐德电气（中国）投资有限公司，人稱「網路鬼才」、马亲王、亲王。作品涵蓋歷史、科幻、影視評論等諸多領域。

Ma Boyong (born 14 November, 1980) is a Chinese novelist, columnist and blogger. In the year of 2010, he won People's Literature Prize, one of China's most prestigious honors.

His short story The City of Silence was translated into English by science fiction writer Ken Liu.

Reviews

[Boong · Rating 4 out of 5]

นิยายสืบสวน เน้นแอคชั่น แผนการไม่พิศดารแต่ลงตัวดีมาก
ให้อารมณ์อ่านนิยาย Jack Reacher + ซีรี่ย์เรื่อง 24 hours.

พระเอกเป็นแนว anti-hero ครบสูตรมาก แถมไม่หล่อ พ่อไม่รวย ปากแมวอีกต่างหาก แต่มีเสน่ห์ตามประสาคนที่เก่งและฉลาดมากกกกๆๆๆ
ตอนอ่านไป ก็นึกหน้าพี่ Wu Jing สมัยแสดง wolf warrior ไป แต่เป็นเวอร์ชั่นตาเดียวอะนะ แล้วก็เตี้ยๆหน่อย

เนื้อเรื่อยสนุกตื่นเต้นดี
รายละเอียดเยอะมาก แต่ก็ไม่ได้ใส่มาทีเดียว ค่อยๆเพิ่มมาให้ตามสถานการณ์

แต่ที่นับถือคือ รายละเอียดเมืองฉางอัน ให้มาละเอียดมาก เป็นครั้งแรกที่ได้รู้ฉักฉางอันระดับผังเมืองขนาดนี้


สำนวนแปล
เป็นสำนวนแปลจีนที่ดีชิ้นนึงเลยล่ะสำหรับเรา
เป็นแฟนนักแปลไปเรียบร้อย

ถ้าเป็นสายชอบแนว action thriller แนะนำมากเลย

ปล. อ่านนินายของสนพ.แค่ 2 เรื่องรู้สึกมีความหวังกับสำนวนแปลมากทั้งแปลจีนและแปลอังกฤษ เด๋วจะหาเรื่องอื่นๆมาอ่าน

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

สนุกมากกกก ลุ้นสุดๆไม่ให้หายใจหายคอเลย นี่ขนาดแค่อ่าน อะไรที่เรื่องมันจะขมวดปมได้ขนาดนี้ ชอบการชิงไหวชิงพริบ ลับลมคมใน ทรยศหักหลัง พล็อตพลิกแล้วพลิกอีก มันส์มากกก

[Kat Sira · Rating 5 out of 5]

สนุกสมคำร่ำลือ

ทุกครั้งที่เราเปิดหนังสือเล่มนี้ เหมือนเราถูกดูดเข้าไปในเมืองฉางอันเลย ลุ้นระทึกราวกับว่าเราได้วิ่งตามจับคนร้ายไปกับพระเอกตลอดเล่ม

ชอบความฉลาดของทุกคนในเรื่องนี้ แก้เกมส์กันตลอดเวลา คนร้ายก็ฉลาด ฝั่งตัวเอกก็เก่งกันทุกคน... อ่านแล้วใจเต้นทั้งเรื่อง เหมือนโดนกดดันและถูกบีบคั้นด้วยเวลา... วางไม่ลงจริงๆค่ะ

คนเขียนเขียนเก่งมากกกกก อยากตามไปชูป้ายไฟให้

หนังสือรายละเอียดเยอะอย่างนี้ ถ้าผู้แปลไม่เก่งจริงคนอ่านงงแน่ๆค่ะ.... ขอบคุณผู้แปลนะคะ ภาษาอ่านสนุก ลื่นไหล คิดตามง่าย ชอบๆ

[Makmild · Rating 5 out of 5]

สนุกมากกกกกก โดนหนังสือดูดตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้าย ฉางอัน 12 ชั่วยามคือเรื่องของการไล่ล่าภายในระยะเวลาและสถานที่อันจำกัด เป็นนิยายสืบสวนไล่ล่าที่ละเอียดและหักมุมไปมาไม่หลุด

เนื่องจากมีเวลาอันจำกัดทำให้รายละเอียดในแต่ละตอนเยอะมาก ผังเมืองฉางอันละเอียดกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว จริงมายอ่านหลายเรื่องที่มีเบสเมืองหลวงนี้เป็นพื้นหลัง แต่ไม่มีเรื่องไหนที่ลงรายละเอียดขนาดนี้แล้วใช้ผังเมืองเป็นตัวหลักในการไล่มาเท่าเล่มนี้เลย ดีมากๆ

จริงๆ แล้วตลกมาก นิยายจีนเล่มนี้มีเวลา 12 ชั่วโมง แต่ออกมาสามเล่ม ส่วนเล่มที่มายเพิ่งอ่านจบมาเวลาในเรื่องคือ 600 ปี ก็สามเล่มเหมือนกัน 555555 เลยเห็นเรื่องนึงชัดเจนคือวิธีการเล่าเรื่องที่เลือกจะอธิบายเรื่องใดๆ

เรื่องนี้อธิบายที่มาที่ไป การผูกปม การคลายปม ละเอียดมากจนเหมือนเราเกาะหลังพ่อจางตาเดียวตะล่อนทั่วฉางอัน ซึ่งสนุกมาก เหตุการณ์บีบคั้นใจหลายช็อต เอาจริงบีบเกือบตลอดเวลา ขอเวลาเบรกหน่อยได้มั้ยพี่ ใจจะขาดแล้ว

ตอนนี้ก็เบรกพอแล้ว ไปอ่านเล่มสองก่อนนะคะ

[รำพึง ลำพัง · Rating 4 out of 5]

ก่อนอ่าน

ยังไม่แน่ใจว่าจะไปรอดจนอ่านจบรึเปล่า รู้สึกยังปรับตัวไม่ทัน ยังอึนๆ กับเรื่องที่แล้วอยู่
เรื่องนี้คุณนักแปลบอกว่ามีพระนางและจบแฮปปี้
น้องไม่กล้าคาดหวังเลยค่ะ แต่ละเรื่องของไลน์นี้ที่ได้อ่าน ปริศนาต้าถัง สยบฟ้า พี่สาวซือเถิง ความรักพระนางนี่ช่าง จะว่าไงดี ซึมลึกเข้าถึงกระดูกเลยไม่จำเป็นต้องเผยโมเมนต์หวานหวาน อย่างงี้ก็ได้หรอ รู้สึกเหมือนแคปปูชิโนที่ไม่ได้ใส่อะไรนะ ในร้านกาแฟนั้น syrupรึเปล่านะ จำไม่ได้ ไม่ขม ไม่หวาน ไม่เชิงจืด กินมากๆ แล้วก็รู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่ แต่ที่สำคัญคือไม่ลืมรสชาตินี่สิ

หลังอ่าน

ดีนะที่รอเล่มสองสามมาอยู่ในมือแล้ว จะได้ไม่ค้าง
โอ๊ยยย ใช้เวลา2เดือนกว่าๆ การแปลไม่มีที่ติ แต่อีเวนท์เยอะเว่อร์ เกิดเรื่องขึ้นตัลหลอด ลุงจางงานเข้าตัลหลอด แต่เวลาน้อยนิดไม่สามารถหยุดยั้งการเกี้ยวพาสาวของลุงได้ ๕๕๕๕ ตอนนี้เริ่มไม่ห่วงลุงจางละ แต่ห่วงหลี่ปี้จะมีผมหงอกก่อนสามสิบล่ะ
ว่าแต่บัณฑิตที่เข้าเมืองฉางอันมาจะมาสอบ หลังจากทำเสียเรื่องแล้วโดนกุมตัวไปจะมีโผล่มาอีกมั้ย
เอ็นดูเหยาหรู่เหนิงแต่รำคาญเหวินหรั่นจัง

ก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างละเอียด นักเขียนให้ข้อมูลเกี่ยวกับฉางอันค่อนข้างเจาะลึก ถ้าเทียบกับนิยายที่ใช้เซ็ตติ้งเป็นฉางอันเหมือนกัน จนเราไม่เคยรู้เลยว่าเมืองเมืองนี้จะซับซ้อนได้ขนาดนี้ ถึงแม้สุดท้ายก็ไปไม่รอดก็เถอะ

ความตื่นเต้นและลุ้นระทึกยังเทียบไม่ได้กับรหัสลับดาวินชี แต่ก็เป็นเรื่องที่สนุก มีอารมณ์ขันมาสอดแทรกเป็นระยะๆ แล้วอะไรอีก นึกไม่ออก การบรรยาย การใช้คำ ว้าว สุดยอด คำผิดไม่รู้ว่ามีมั้ย 55555

[Satang Cottoncandy · Rating 4 out of 5]

แรกๆ​ ปูเรื่องก็จะเรื่อยๆนิดนึง​ แต่หลังๆสนุกอ่ะ​ เหมือนต้องอยู่ในภาวะกดดันตลอดเวลา​ เพราะเวลาไม่คอยท่า​ ตอนจบเล่มนี้แบบ... ไม่นะ​ ลูกฉัน

[Or_O · Rating 5 out of 5]

เรื่องเริ่มจากการที่จิ้งอันซือ ซึ่งเป็นหน่วยงานรักษาความสงบที่ตั้งขึ้นมาใหม่ของต้าถัง ได้รับข่าวมาว่าจะมีคนร้ายลอบเข้ามาก่อความวุ่นวายในฉางอันช่วงเทศกาลซั่งหยวน ก็เลยซ้อนแผนเพื่อจับกุม ในขณะที่ทุกอย่างกำลังไปได้ดี คนร้ายคนหนึ่งกลับหนีรอดไปได้ หลี่ปี้ ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบและสั่งการหลักของจิ้งอันซือ ก็เครียดหนัก เพราะมีข้อจำกัดในการทำงาน ไม่ว่าจะเป็น ต้องการจับกุมคนร้ายให้ได้ก่อนเทศกาลจะเริ่ม และต้องไม่ทำให้คนทั่วไปตื่นตระหนก สวีปินจึงเสนอคนที่เหมาะสมกับหน้าที่ล่าคนร้าย นั่นก็คือ จางเสี่ยวจิ้ง
.
จางเสี่ยวจิ้งเป็นนักโทษประหาร มีตาข้างเดียว เป็นที่เล่าลือถึงความโหดเหี้ยมอำมหิต ในอดีตเคยเป็นทหารชายแดน ต่อมารับราชการในฉางอันหลายปี มีทักษะและความเข้าใจในเมืองฉางอันทะลุปรุโปร่ง หลี่ปี้ตกลงเรียกจางเสี่ยวจิ้งมาช่วยงาน ตอนแรกจางเสี่ยวจิ้งไม่สนใจ แต่เมื่อหลี่ปี้พูดถึงเรื่องความปลอดภัยของชาวบ้านใ��ฉางอัน จางเสี่ยวจิ้งจึงตกลงในที่สุด คำพูดติดปากของเขาคือ ทุกคนล้วนต้องรับผิดชอบการเลือกของตนเอง ซึ่งต่อมาคำพูดนี้ถูกนำมาพูดถึงซ้ำในสถานการณ์ที่หลากหลาย
.
แต่ละบทแทนเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านไป เล่าสลับมุมมองหลายฝ่าย ทั้งฝ่ายที่ต้องการปกป้องฉางอัน และฝ่ายคนที่ต้องการก่อความวุ่นวาย คนอ่านจะรู้สึกบีบคั้นตามตัวละครที่ต้องทำงานแข่งกับเวลา และมีตัวแปรมากมายเข้ามาเกี่ยวข้อง ทำให้เรื่องยากคาดเดา ชิงไหวชิงพริบกันตลอด
.
แอ็กชั่นเป็นหลัก เหมือนเวลาเราดูหนังที่แอ็กชั่นที่มียิง มีระเบิด ขับรถไล่ล่า แต่แทนที่จะใช้ปืน ก็เป็นใช้หน้าไม้ แทนที่จะเป็นระเบิดจุดชนวน ก็จะเป็นสารที่สามารถทำให้เกิดการปะทุเผาไหม้รุนแรง แทนที่จะขับรถ ก็จะเปลี่ยนเป็นขี่ม้า คือทุกอย่างจะเปลี่ยนเป็นของที่มีในยุคสมัยนั้นแทน
.
นำเสนอความเครียด กดดัน ตัดกับบรรยากาศรื่นเริงของคนทั่วไปในช่วงเทศกาลเฉลิมฉลอง แต่เรื่องก็ไม่ได้เครียดตลอดเวลานะคะ บางทีก็มีความตลกของสถานการณ์หรือของนิสัยตัวละครบางตัว มาทำให้เรื่องมีช่วงผ่อนคลายบ้าง
.
เรื่องมีลักษณะของผู้ชายเขียนชัดมาก คือจะให้ความสำคัญกับขั้นตอนและรายละเอียด มีกรอบชัดเจน (ในขณะที่ผู้เขียนหญิงมักให้ความสำคัญกับอารมณ์มากกว่า) ตัวละครชายในเรื่องไม่มีใครหล่อเลย จะบรรยายลักษณะเด่นแทน แต่ตัวละครหญิงนี่ บ้างสวย บ้างน่ารัก บ้างอวบอั๋นเย้ายวน (ในขณะที่ถ้าเป็นผู้หญิงเขียน ทุกอย่างจะตรงข้าม ตัวละครชายจะต้องหล่อ หรือมีเสน่ห์ แต่ตัวละครหญิงจะไม่ถูกบรรยายมากนัก) จะพูด หรือเล่าถึงสิ่งโสมมสกปรกชัด พวกปัสสาวะ สิ่งปฏิกูลต่าง ๆ (ในขณะที่ผู้หญิงมักจะเลี่ยงที่จะกล่าวถึงตรง ๆ ...โอเข้าใจ บางทีเราก็ไม่ได้อยากเห็นภาพแบบนี้ชัดขนาดนั้นน่ะเนอะ) เอ้อ ไม่รู้ทำไม ตัวละครหญิงในเรื่องที่ผู้ชายแต่ง มักจะชอบว่าตัวละครชายว่า ตาบ้า ทะลึ่ง ไม่ก็ คนลามก ในเรื่องก็มีแม่นางคนหนึ่งเรียกจางเสี่ยวจิ้งของเราว่า เติงถูจื่อ เป็นความหมายแนว ๆ ว่า คนลามก
.
จางเสี่ยวจิ้งเป็นตัวแทนของคนที่ได้รับความอยุติธรรมมาตลอด เขาไม่เชื่อในบุคคลที่มีอำนาจ ขาดความศรัทธาต่อระบบ ต่อบ้านเมือง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยืนหยัดที่จะสู้แทนคนที่ไร้ปากเสียง ปกป้องคนที่ไม่มีกำลัง ซึ่งก็ตรงกับแนวคิดหลักของเรื่อง คือเป็นกระบอกเสียงของคนรากหญ้า ที่ไม่มีอำนาจ ไม่มีพลัง และถูกเอารัดเอาเปรียบ
.
ถึงโอจะไม่แน่ใจนักว่าอ่านเรื่องนี้แล้วจะมีพลังหรือท้อกว่าเดิม ขนาดจางเสี่ยวจิ้งที่ทั้งเก่งทั้งทรหด ยังสะบักสะบอมขนาดนี้ แล้วคนธรรมดาจะยังสามารถสู้ได้ไหวหรือ แต่มันก็เป็นการสะท้อนและสื่อสารถึงขุมพลังที่ทุกคนมีอยู่ ยิ่งกดดัน ยิ่งสามารถแสดงความสามารถออกมาได้ดี เหมือนเตือนเราว่า อะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ อย่าประมาท
.
ตัวละครเด่น ๆ ในเรื่อง
.
จางเสี่ยวจิ้ง คุณพี่จาง ตัวเอก พระเอก ของเรา มีตาข้างเดียว มีทั้งด้านโหดร้ายและอ่อนโยน ขึ้นกับมุมมอง จางตาเดียว หนังเหนียว และเคี้ยวยาก (ตามที่ผู้แปลว่าไว้ ชอบอะ)
.
หลี่ปี้ เป็นผู้บัญชาการของจางเสี่ยวจิ้งละ เป็นตัวเอกที่เด่นมากอีกตัว ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องฉางอัน และเพื่อรัชทายาท
.
สวีปิน คุณเพื่อนของจางเสี่ยวจิ้ง มีความสามารถคืออะไรที่เคยอ่านผ่านตามาแล้วไม่มีทางลืม เลยโดนหลี่ปี้ดึงเข้ามาทำงาน อยากช่วยจางเสี่ยวจิ้งก็เลยเสนอชื่อเพื่อนให้ผู้บัญชาการ
.
เหยาหรู่เหนิง เป็นคนของจิ้งอันซือ ได้รับคำสั่งจากหลี่ปี้ให้คอยจับตาดูจางเสี่ยวจิ้ง อุปนิสัยซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา ตอนแรกระแวงจางเสี่ยวจิ้งมาก ต่อมาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนมุมมองต่อจางเสี่ยวจิ้ง
.
ถานฉี หญิงรับใช้คนสนิทของหลี่ปี้ ทุ่มเททุกอย่างให้เจ้านาย ฉลาด รู้เรื่องจิ้งอันซือดี เป็นที่ไว้วางใจของหลี่ปี้ ถานฉีไม่เชื่อว่าจางเสี่ยวจิ้งจะมาช่วยงานอะไรได้
.
เหวินหรั่น ลูกสาวของเพื่อนสนิทจางเสี่ยวจิ้ง ทำงานที่ร้านเครื่องหอม เกี่ยวข้องกับสาเหตุที่ทำให้จางเสี่ยวจิ้งต้องโทษ โดนดึงเข้าสู่ความวุ่นวายในเทศกาลซั่งหยวนครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
.
หยวนไจ่ ขุนนางที่ละโมบ รู้จักแสวงหาผลประโยชน์จากสถานการณ์เข้าตน เป็นอีกหนึ่งตัวแปรที่สำคัญต่อจางเสี่ยวจิ้ง
.
ตัวละครที่โอชอบที่สุดไม่ใช่จางเสี่ยวจิ้ง แต่เป็นหยวนไจ่ หยวนไจ่เป็นตัวร้าย ในแบบที่ไม่ได้เก่งกาจ ไม่ได้มีอำนาจเป็นพิเศษ แต่มีความสามารถที่จะมองสถานการณ์รวมและดึงเอาผลประโยชน์เข้าตัวเองมากที่สุด เป็นตัวละครที่เกลียด และไม่อยากให้มีเลย ถ้าเราอยู่ในมุมเดียวกับจางเสี่ยวจิ้ง แต่ถ้ามองแบบใจเป็นกลาง เออ หมอนี่เจ๋งดีแฮะ จะมีสักกี่คนกันที่ทำได้แบบนี้
.
เรื่องนี้ไม่ใช่แนวรักค่ะ จะบอกว่าไม่มีนางเอกก็ได้ หรือจะบอกว่ามีก็ไม่ผิด คือมีตัวละครหญิงคนหนึ่งที่เด่น และสามารถเป็นนางเอกได้ แต่จะเป็นในลักษณะที่ให้คนอ่านไปต่อยอดเอาเอง
.
โออ่านแล้วไม่ถึงขนาดติดพันเหมือนคนอื่นนะ อันนี้อาจจะเป็นเพราะโอไม่ค่อยมีสมาธิด้วยละ แต่สิ่งที่โอนับถือคือคนเขียนเก่ง ความตั้งใจและความสามารถไม่มีข้อกังขาเลย เขาใส่รายละเอียดมาดี มีการทำการบ้าน ศึกษาหาข้อมูล เรียบเรียงและถ่ายทอดออกมาให้คนอ่านเข้าใจ เรื่องนี้อ่านไม่ยากเลยค่ะ
.
สิ่งที่โออาจจะขัดนิดหน่อยคือ เรื่องนี้เป็นในรูปแบบที่นิยายที่มีตัวเอกส่วนใหญ่จะเป็น คือพึ่งพาตัวเอกมากเกินไป อย่างในเรื่องนี้ แทบทุกคนจะพูดว่า มีเพียงจางเสี่ยวจิ้งที่สู้เพื่อฉางอันได้ หรือในรูปแบบนิยายที่มีตัวร้าย มักจะมีความคาดหวังของผู้อ่านต่อปมที่ซ่อนอยู่ ไม่ว่าจะเป็นมูลเหตุ แรงจูงใจ ความเกี่ยวข้อง ซึ่งก็มีทั้งตรง และไม่ตรงต่อสิ่งที่คิด หรือการที่เรื่องนี้เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ บทสรุป หรือข้อสรุปของผู้เขียนจึงพยายามที่จะเชื่อมโยงสิ่งที่แต่งเข้ากับสิ่งที่มีในประวัติศาสตร์ด้วย ก็จะเกิดคำถามตามมาว่า เชื่อมโยงกับนิยายมากแค่ไหน หรือเชื่อมโยงกับใจของผู้อ่านเพียงไร
.
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ดี และควรอ่าน
4.5 ดาว
.

[sisilovekiki · Rating 4 out of 5]

สนุกนะแต่ความที่ไม่มีแผนที่มันเลยคิดตามยากอ่านแบบปล่อยผ่านเลยไม่มีภาพในหัวเท่าไหร่ ตัวละครเยอะชื่อเยอะอ่านไปก็คิดไปใครว้ามาจากไหนบางทีก็คิดแทบไม่ออกจนอยากจะวาด mind maping ให้รู้แล้วรู้รอด

[Patrawan Dear]

#ฉางอันสิบสองชั่วยาม (เล่ม 1/3)

ไม่ได้อ่านนิยายที่สนุกมากแบบนี้มาระยะหนึ่งแล้ว สนุกแบบวางไม่ลง ลุ้นจนแทบลืมหายใจ ผู้เขียนอัดมาแน่นด้วยพล็อตก่อการร้ายที่ทางการต้องใช้นักโทษประหารมาตามแก้ ภายในระยะเวลาอันจำกัด การเดินเรื่องจึงเป็นไปแบบเข้มข้นฉับไว ชนิดนาทีต่อนาที

เหตุการณ์ทั้งหมดกินเวลาเพียงแค่วันเดียว แต่มีถึง 3 เล่มหนา ๆ เนื้อเรื่องจึงเต็มที่กับรายละเอียด การชิงไหวชิงพริบ การอ่านเกม และเล่ห์กลต่าง ๆ เหตุการณ์มีพลิกไปพลิกมา มีการบีบเข้าสู่ภาวะคับขันเป็นระยะ แต่ทุกครั้ง พระเอกก็จะหาทางออกแบบ amazing ได้เสมอ

ผู้เขียนเล่าเรื่องได้สนุกมาก ในขณะที่ผู้แปลก็แปลได้ส่งอารมณ์โดยไม่มีสะดุด ทุกอย่างจึงดูลงตัวพอเหมาะพอดี ดึงดูดความสนใจได้ตลอดเล่ม

หากเบื่อเรื่องรัก ๆ พักมาลุ้นกับเรื่องนี้ น่าจะไม่ผิดหวัง ภาวนาให้อีกสองเล่มอย่าแป้กไปก่อนเท่านั้นค่ะ :)

[Nuna Imruetai · Rating 3 out of 5]

จริงๆ พลอตน่าสนใจ แต่บรรรยาย อารัมภบท มากเกินไป อ่านแล้วง่วงนอน กว่าจะอ่านจบได้แทบกระอักเลือด

[紫夜 · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ชวนติดตามตลอดทั้งเรื่อง เป็นเรื่องที่มีดีเทลเยอะอยู่นะแต่อ่านแล้วไม่งง เนื้อเรื่องมันดำเนินแบบไต่ระดับความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแทบจะไม่เบื่อช่วงไหนเลย ยิ่งช่วงท้ายเล่มนี่วางไม่ได้เลยแหละ สำนวนการแปลก็ดีอ่านแล้วไม่ติดขัด ชอบการชิงไหวชิงพริบมากก สถานการณ์กดดันขนาดนี้แต่ตัวละครก็มีไหวพริบ มีสติจัดลำดับความคิดได้อะ นับถือเลย5555 รู้สึกได้เลยว่าเล่ม2น่าจะมันส์

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

Review 12/2564
เรื่อง : ฉางอันสิบสองชั่วยาม (3 เล่มจบ) #นิยายแปลจีนโบราณ #แนวแอ็กชั่นสืบสวนอิงประวัติศาสตร์ #ดำเนินเรื่องในสิบสองชั่วยาม
ผู้แต่ง : หม่าป๋อยง (Ma Bo Yong)
ผู้แปล : ซินโป – หย่งชุน
สำนักพิมพ์ : เอ็นเธอร์บุ๊คส์
เล่ม 1 พิมพ์ครั้งที่ 1 : ตุลาคม 2561
จำนวนหน้า : 451 + 385 + 344 หน้า

โปรยปกหลังเล่ม 1 :
รัชศกเทียนเป่าปีที่สามแห่งราชวงศ์ถัง เดือนอ้าย วันที่สิบสี่
เมืองฉางอัน
ราษฎรแห่งนครหลวงต้าถังไม่รู้เลยว่ายามที่แสงโคมเรืองรองของเทศกาลซั่งหยวนส่องสว่างนั้น สิ่งที่รอคอยพวกมันอยู่คือมหันตภัยที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง!
นักรบสุนัขป่าทูเจวี๋ย การลักพาตัวบุตรีแม่ทัพ ลอบสังหาร เพลิงผลาญเชว่เล่อฮั่วตัว...ฟันเฟืองแห่งการทำลายล้างบดขยี้เมืองฉางอันเริ่มหมุนแล้ว
ความหวังทั้งมวลที่จะช่วยฉางอันได้มีเพียงนักโทษตาเดียวผู้หนึ่งซึ่งกำลังจะถูกประหาร
และเวลาเพียงสิบสองชั่วยามอันแสนสั้น...
เล่ม 1 :
รัชศกเทียนเป่าปีที่สาม เดือนอ้าย วันที่สิบสี่ ปลายยามซื่อ
เมืองฉางอัน อำเภอฉางอัน ตลาดตะวันตก
ขบวนพ่อค้าของเฉาพั่วเหยียนเข้าเมืองฉางอัน ลักษณะไม่น่าวางใจ แต่เพราะชุยลิ่วหลางออกมารับหน้า เลยสามารถเข้าเมืองได้ ที่แท้นี่คือชาวทูเจวี๋ยที่กองพิทักษ์นครา จิ้งอันซือที่อยู่ภายใต้การควบคุมของหลี่ปี้ ต้องการจับเป็นมาสอบสวน ชุยลิ่วหลางเป็นสายให้จิ้งอันซือ แต่สุดท้ายกลับพลาดท่า เพราะการล้อมจับของชุยชี่ ที่ทำให้ชาวทูเจวี๋ยไหวตัว ชุยลิ่วหลางถูกฆ่าตาย
ชุยชี่รายงานสถานการณ์จริง ตอนนี้หลี่ปี้ต้องการคนที่ใช้งานได้ สวีปินจึงเสนอจางเสี่ยวจิ้ง ก่อนหน้านี้กินตำแหน่งสือฉางประจำกองรักษาเขตแดนอันซี ถูกเรียกเข้าฉางอันเป็นหัวหน้าปู้เหลียงเหรินประจำอำเภอวั่นเหนียนมาเก้าปี แต่ตอนนี้เพราะปีที่แล้วกระทำผิด อยู่ในคุกฉางอันรอการประหาร หลี่ปี้คิดถึงความสามารถจึงตัดสินใจเรียกใช้จางเสี่ยวจิ้ง นักโทษรอประหารตาเดียวที่มีความสามารถไม่ธรรมดาผู้นี้
จางเสี่ยวจิ้งมาพบหลี่ปี้ ตอนแรกไม่ยอมรับปาก ขอกลับเข้าคุกดีกว่า แต่สุดท้ายก็ยอมเพราะอยากช่วยชาวเมืองฉางอัน และพออ่านเรื่องราวก็ได้ข้อสรุปทันใดว่าที่แผนการผิดพลาดเพราะนักรบสุนัขป่าทูเจวี๋ยหูไว การที่ไล่ฝูงสัตว์ออกไปทำให้เงียบกะทันหันนี่คือข้อผิดพลาด
จางเสี่ยวจิ้งขอทำทุกอย่างนอกเหนือกฎเพราะมีเวลาเพียงสี่ชั่วยามก่อนงานเทศกาลซั่งหยวนจะเริ่มขึ้น ก่อนออกปฏิบัติการยังให้สวีปินไปแจ้งข่าวกับเหวินหรั่นเพื่อให้ออกจากเมือง และบอกให้สวีปินบอกครอบครัวด้วย
เวลาจำกัด จางเสี่ยวจิ้งออกปฏิบัติการตามหาชาวทูเจวี๋ย จิ้งอันซือส่งเหยาหรู่เหนิงความสามารถเห็นคนผ่านตาไม่ลืม มาคอยจับตามอง และตัวเองก็อยากเอาแบบอย่างจากจางเสี่ยวจิ้ง แต่เห็นการทำงานในตอนแรกค่อนข้างสับสนในตัวเอง ทั้งแหกกฎไม่เคารพกฎเกณฑ์ แต่วิเคราะห์เก่ง เข้าใจชาวทูเจวี๋ย ตอนแรกที่จางเสี่ยวจิ้งคิดคือชาวทูเจวี๋ยต้องการกาแผนที่เมืองฉางอัน วิธีง่ายที่สุดคือเอาจากพ่อค้าที่แอบเก็บเอาไว้ ตามเบาะแสต่างๆ ทำให้มาถึงช้าไปหนึ่งก้าว และออกไล่ตามแผนที่ที่ชาวทูเจวี๋ยได้ไปก่อนหนึ่งก้าว จนถึงลัทธิบูชาไฟ และก็โดนเรียกตัวกลับโดยผู้ตรวจการเฮ่อจือจาง เมื่อจางเสี่ยวจิ้งรู้ว่าเฮ่อจือจางคือนายใหญ่ก็รู้ได้ทันทีว่าเบื้องหลังคือรัชทายาท เฮ่อจือจางไม่อยากให้จางเสี่ยวจิ้งทำงานแต่ก็ไม่มีคนให้เรียกใช้ และจางเสี่ยวจิ้งก็สามารถช่วยแก้ปัญหาให้เจ้าลัทธิมาเป็นพวกได้ ทำให้รู้ว่าควรตามต่อที่ใด
ด้านเหวินหรั่นรู้ว่าต้องออกจากฉางอันเพราะผู้มีพระคุณให้คนมาบอกแต่ก็ตัดใจจากร้านเครื่องหอมไม่ได้ อยากจะไปส่งเครื่องหอมให้ หวังอวิ๋นซิ่วบุตรีแม่ทัพเจี๋ยตู้สื่อก่อน และก็เป็นหวังอวิ๋นซิ่วที่เป็นที่ต้องการตัวของโย่วซา ที่อยากทำให้หวังจงซื่อที่อยู่แนวหน้าต้องเสียใจที่สู้กับชาวทูเจวี๋ย และตัวเองก็ยังจะทำเชว่เล่อฮั่วตัวเผาฉางอัน เพื่อการใหญ่ เฉาพั่วเหยียนต้องพลีชีพในปฏิบัติการครั้งนี้
ด้านเหรินหวั่นถูกนักเลงท้องถิ่นพรรคเพลิงอัคคีไล่ตาม และก็ไปหาหวังอวิ๋นซิ่ว ตอนที่นักรบสุนัขป่าจับตัวจึงโดนจับไปทั้งคู่
จางเสี่ยวจิ้งสืบหามาถึงหลงปัว และหลงปัวก็เป็นส่วนหนึ่งในการทำเชว่เล่อฮั่วตัวในครั้งนี้ จิ้งอันซือก็ไม่ได้หยุดนิ่ง คิดวิธีว่าอะไรทำลายฉางอันได้เร็วที่สุด ทุกคนได้ข้อสรุปคือการเผา และก็ตรวจสอบเชื้อเพลิง ต่อไป จนสวีปินจำเรื่องราวที่จางเสี่ยวจิ้งเคยเล่าได้
จางเสี่ยวจิ้งค้นไปถึงรังแห่งหนึ่งของทูเจวี๋ย และได้รู้ว่าเหวินหรั่นและหวังอวิ๋นซิ่วถูกจับ แต่พวกทูเจวี๋ยเข้าใจผิดคิดว่าเหวินหรั่นคือบุตรีของหวังจงซื่อเพราะกลิ่นตัวที่หอมกว่า
ชูชี่ที่ไม่ยอมรับจางเสี่ยวจิ้งตอนนี้ก็รู้แล้วว่าถ้าหาบุตรีของหวังจงซื่อไม่ได้ ตัวเองต้องเป็นแพะ ก็เริ่มให้ความเคารพจางเสี่ยวจิ้ง เพื่อให้ตัวเองมีทางรอด
เหวินหรั่นถูกพามาที่เฉาพั่วเหยียนกำลังเฝ้าระวัง ทำเชว่เล่อฮั่วตัว และเพราะคิดว่าตัวเองไม่อยากถูกย่ำยีเลยกระโดดบ่อน้ำไม่รู้เป็นตาย
คดีในอดีตของจางเสี่ยวจิ้งเกี่ยวข้องกับหย่งอ๋อง ตอนนี้รู้แล้วว่าจางเสี่ยวจิ้งออกมาจากคุกก็หาทางให้เข้าคุกไปอีก ใช้ให้เฟิงต้าหลุน ด้านหนึ่งอยู่ในวงราชการตำแหน่งเล็กมีหย่งอ๋องหนุนหลัง อีกด้านคือหัวหน้าพรรคเพลิงอัคคี ตอนนี้หย่งอ๋องให้เฟิงต้าหลุนให้ศาลต้าหลี่ขอตัวนักโทษ คนที่คิดออกคือหยวนไจ่
เฉาพั่วเหยียนจ้างขอทานละแวกนั้นให้ระวังภัยให้ ในขณะที่จางเสี่ยวจิ้งตามสืบจากน้ำมันดิบที่ได้มาจนใกล้มาถึงแล้ว พอเข้าฟางก็สังเกตเห็นคนตาม และก็ถามจนไปถึงสถานที่ที่เฉาพั่วเหยียนบอก แต่ที่นั้นอยู่คนละทิศ จางเสี่ยวจิ้งก็ถามว่าแต่เช้ามีรถม้าเข้ามาที่ฟางหรือไม่ และที่ไกลที่สุดของที่นี่คือที่ไหน ที่มีคฤหาสน์ โรงงานร้าง ก็ได้คำตอบว่ามีโรงงานอ��ฐร้างอยู่ไกลจากที่นี่ที่สุด จางเสี่ยวจิ้งใช้หัวหน้าขอทานส่งข่าวให้ไปสถานที่ถูก ตัวเองล่วงหน้าไปก่อน
และได้เจอเฉาพั่วเหยียน ที่ตอนนี้โดนโกนผมที่กระหม่อมเท่ากับเป็นคนที่ตายแล้ว หลังจากสู้กัน จางเสี่ยวจิ้งสังเกตเห็นก็รู้ว่าพร้อมตาย และเป็นการถ่วงเวลาให้พวกที่เหลือขนของ หลบหนี หลังจากถามถึงหวังอวิ้นซิ่วไม่ได้ความ และเฉาพั่วเหยียนที่สร้อยคอที่ลูกสาวร้อยให้ขาดพยายามจะเก็บหินโดนแทงเข้าที่ท้อง จางเสี่ยวจิ้งดูแล้วคงรอดยาก ชุยชี่ตามมาและให้พวกทหารหลี่ว์เปินสำรวจโรงงาน จางเสี่ยวจิ้งไหวตัวทัน เรียกคนออกมาแต่ไม่ทันการ เหมิ่งหั่วเหลยระเบิด ที่นี่ถึงกับมีคนทำเหมิ่งหั่วเหลย เพลิงทมิฬได้
จางเสี่ยวจิ้งให้ชุยชี่เก็บกวาด ตัวเองออกตามส่วนที่เหลือ โดยได้รับการช่วยเหลือจากเหยาหรู่เหนิง การไล่ล่าเกิดขึ้นอีกครั้ง สวีปินขออำนาจของหอสังเกตการณ์จากหลี่ปี้ ทำให้สามารถเคลื่อนไหวเร็วขึ้น เพราะข่าวสารมาไวขึ้น ตามหารถม้าต้องสงสัยได้เร็วขึ้น รถม้าขึ้นเหนือมาเรื่อยๆใกล้ถึงเขตเส้นตายที่หลี่ปี้ขีดกำหนดไม่ให้ผ่าน จางเสี่ยวจิ้งกำจัดได้สองคัน ส่วนคันสุดท้ายที่มีหมาเก๋อเอ๋อร์ที่เจอก่อนหน้านี้ เข้าใกล้เขตพระราชฐานทำให้ทหารม้าราชองครักษ์ขวาเข้ามามีส่วนร่วม
จางเสี่ยวจิ้งบุกเดี่ยวเข้าไปจัดการ และนำรถม้าที่ติดไฟแล้ว ข้ามเขตเพื่อไปดับระเบิด การบังคับรถที่แม่นยำทำให้ไม่ผิดพลาด หลี่ปี้ก็คิดได้ปล่อยไปเพราะจากคำที่ตอนแรกตัดสินใจ คนเป็นท่านเลือก ทางเป็นข้าเลือก พวกเราต่างต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตนเองเลือก
หลังช่วยจางเสี่ยวจิ้งขึ้นจากน้ำ ชุยชี่กลับนำกำลังมาจับกุมตัวไป หลี่ปี้คิดไม่ออกว่าใครที่มาคว้าตัว แต่ถานฉีกลับบอกได้ว่าคือเสนาบดีขวา ทำให้เรื่องราวกระจ่าง ตอนนี้ต้องช่วยคนออกมาก่อน หลี่ปี้ไปขอร้องเฮ่อจื่อจาง และให้ถานฉีไปช่วยจางเสี่ยวจิ้ง
หลี่ปี้ขอร้องไม่สำเร็จ แต่ยังหาทางช่วยเหลืออยู่ภายนอก ถานฉีและเหยาหรู่เหนิงมาที่กองทหารม้าราชองครักษ์ขวา แผนแรกไม่สำเร็จ จะใช้แผนแลกตัว จางเสี่ยวจิ้งไม่เห็นด้วย ต้องออกไปพร้อมกัน ถึงกับเผากองทหารม้าราชองครักษ์ขวา และออกมาได้ถึงปากทาง เจอกับหัวหน้ากานโส่วเฉิง แต่เพราะได้พนันกับหลี่ปี้จึงได้ปล่อยตัวไป
อีกด้านเฟิงต้าหลุนขอให้หยวนไจ่ช่วยเหลือเรื่องคดีของจางเสี่ยวจิ้ง แต่คนผู้นี้เจ้าเล่ห์ ต้องฟังความว่าทั้งหมดมีความเป็นมาอย่างไร เฟิงต้าหลุนบอกว่ามีพยานเป็นลูกสาวเจ้าของร้านเครื่องหอม พอมาพบ หยวนไจ่ก็สังเกตเห็นความผิดปกติ พอถามดูก็รู้ว่าเป็นบุตรีของทหารชั้นผู้ใหญ่ แต่ด้วยความเจ้าเล่ห์มากแผนการทำให้หวังอวิ้นซิ่วยอมฟังว่ามีเพียงหยวนไจ่ที่ช่วยนางได้
จางเสี่ยวจิ้งมาพบหลี่ปี้ และรู้ว่าหลี่ปี้ก็ทำอะไรมาบ้างแต่ไม่ได้บอกความจริง และตอนนี้จางเสี่ยวจิ้งเข้าจิ้งอันซื่อไม่ได้เพราะความเสียหน้าของกานโส่วเฉิง จางเสี่ยวจิ้งบอกเรื่องที่สังเกตเห็นที่หลี่ปี้ก็คิดออก ว่ามีผู้อยู่เบื้องหลัง หลี่ปี้ถามว่าไม่มีข่าวอะไรเลย สวีปินบอกว่าพอมีข่าวอยู่บ้าง เฉาพั่วเหยียนยังไม่ตายแต่ก็ใกล้เต็มที จางเสี่ยวจิ้งเลยเป็นคนไปสอบถาม
จางเสี่ยวจิ้งมาหาเฉาพั่วเหยียน ตอนแรกเฉาพั่วเหยียนไม่ยอมบอกอะไร แต่หลังจากได้ฟังว่าชาวทูเจวี๋ยโดนหลอกใช้ เพราะถึงยังไง ทำลายฉางอันต้าถังยังมีเมืองอื่น และการล้างแค้นทูเจวี๋ยคงสิ้นชาติแน่ ครั้งนี้เฉาพั่วเหยียนอัดอั้นตันใจ บอกว่าโย่วซา และคำสุดท้ายคือกางเขนบัว
ข่าวนี้ต้องให้จิ้งอันซือหาคำตอบ เพราะเป็นเพียงเบาะแสเดียว และก็หาได้ว่าคือนิกายจิ่งเจี้ยว ตอนสอบปากคำเฉาพั่วเหยียนจางเสี่ยวจิ้งได้กลิ่นเครื่องหอมรู้ว่าเหวินหรั่นต้องเคยเจอเฉาพั่วเหยียนยืนยันให้ตรวจสอบอีกครั้ง เหยาหรู่เหนิงเป็นคนไปเอง ส่วนจางเสี่ยวจิ้งขอถานฉีไปด้วยเพราะช่างสังเกต
เหยาหรู่เหนิงไม่ทำให้ผิดหวังสุนัขที่พาไปสามารถหาคนได้ แต่สุดท้ายก็รู้ว่าไม่ใช่หวังอวิ้นซิ่ว แต่คือเหวินหรั่น
จางเสี่ยวจิ้งกับถานฉีมาที่นิกายจิ่งเจี้ยว แสดงเป็นสามีภรรยา เสาะหาคน กลับถูกสังฆานุกรอีซือที่มองออก นึกว่าจะมาทำอะไรที่นี่จับขังในห้องสารภาพบาป
ก่อนจากไปบอกเป็นนัยว่าในจิ้งอันซือมีไส้ศึก หลี่ปี้ก็คิดได้ บอกกับสวีปินให้หาไส้ศึก สวีปินสุดท้ายหาออกมาได้ แต่สองเหตุการณ์ที่ครั้งแรกช่วยพวกทูเจวี๋ยกับเหตุการณ์หลังเป็นประโยชน์กับเสนาบดีขาวไม่เกี่ยวกัน ทำให้รู้ว่ามีสองกลุ่ม ชุยชี่ที่มาดูสถานการณ์ที่จิ้งอันซื่อมีสัญชาตญาณระแวงภัยบอกว่าที่นี่ไม่ปลอดภัย แต่ตอนนี้จิ้งอันซื่อก็ถูกบุกแล้ว ทุกด้านดูเหมือนเข้าตาจนแล้วนะ

หลังอ่านเล่ม 1 :
เวลาแค่ไม่กี่ชั่วยาม เกิดเหตุการณ์มากมาย ลุ้นไปทุกหน้า แต่ละตัวละครมีบทบาทสำคัญ อ่านข้ามไม่ได้เลย สัมพันธ์เกี่ยวโยงกันหมด จบเล่มหนึ่งคือคือนเทศกาลซั่งหยวนกำลังจะเริ่มต้น แต่ตัวการใหญ่ ผู้อยู่เบื้องหลังยังต้องหาต่อไป แบบแข่งกับเวลาสุดๆ ลุ้นมากๆและสนุกมากค่ะ

[yourteaandmybooks · Rating 5 out of 5]

(เล่ม 1) ชอบมาก!!!! อาจจะต้องเปิดแผนที่สลับกับเนื้อหาบ่อยไปหน่อย บวกกับตัวละครค่อนข้างเยอะด้วย ตอนแรกก็เลยตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะอ่านจบมั้ยเนี่ย กลายเป็นว่า ไป ๆ มา ๆ อ่านแล้ววางไม่ลงเฉยเลย ชิงไหวชิงพริบกันได้แบบ โฮก ขนลุก แต่ชอบมากๆๆๆๆ ภาษาแปลก็ดีเลย เข้ากับเนื้อหา เป็นอีกเล่มที่จะพยายามหาเวลาเก็บให้จบให้ได้

[Fonfoniny · Rating 5 out of 5]

ฉางอัน 12 ชั่วยาม

ไม่ได้อ่านเรื่องที่สนุก ตื่นเต้น และลุ้นทุกหน้ากระดาษแบบนี้มานานแล้ว รู้สึกเหมือนได้วิ่งไปทั่วฉางอันกับจางเสี่ยวจิ้ง ชิงไหวชิงพริบ หักเหลี่ยทเฉือนคมกันไปมา พลิกแล้วพลิกอีก เดาตอนจบไม่ได้เลยว่าจะเป็นไง

[Hammu · Rating 3 out of 5]

ต้นเล่มรู้สึกเนือยๆ ต้องค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ย่อยข้อมูล เนื้อหาจะหนักมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง แต่รู้สึกว่าไม่น่าติดตาม จนมาท้ายๆ เล่มถึงค่อยรู้สึกว่าเรื่องสนุกจนไม่อยากวางหนังสือลงเลย ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น

[Faelyn · Rating 5 out of 5]

ตอนแรกก็คิดนะ ว่า 12 ชั่วยาม หรือเวลาแค่ 1 วันเนี่ย เนื้อเรื่องมันจะยาวได้ถึง 3 เล่มเลยเหรอ พออ่านจบเล่มนี้ก็ไม่สงสัยละ เหตุการณ์เยอะมาก แยกเป็นหลายฝ่ายด้วย เนื้อเรื่องเดินไวให้ลุ้นตลอดเลย

[Natt · Rating 5 out of 5]

ปฏิบัติการไล่ล่าเพื่อยับยั้งภัยร้าย
ลุ้นมาก แล้วก็พลิกไปพลิกมา
ไปลุ้นต่อที่เล่ม 2

[addie · Rating 4 out of 5]

(4.5/5) ช่วงแรก 30% แอบเข้าใจยาก ต้องใช้เวลานิดหน่อยถึงจะอินไปกับเรื่อง ด้วยความที่เล่าเกี่ยวกับการตามล่าตัวผู้ก่อการร้ายผ่านการไล่จับตามเมืองฉางอันทำให้หลายฉากที่ไปตามแผนที่อ่านแล้วงงๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตามไม่ค่อยทัน บางช่วงนึกแผนผังเมืองไม่ออก แต่โดยรวมคือสนุกมากๆ ไม่แผ่ว ไม่ให้หายใจหายคอกันเลยทีเดียว ไม่น่าเชื่อว่าในเรื่องแนว action thriller แบบนี้จะสามารถใส่ปมการเมืองมาได้อย่างน่าสนใจ เล่มต่อไปคงยิ่งลุ้นกว่านี้ ตัวละครมีเสน่ห์และน่าสนใจทุกตัว

[LP · Rating 5 out of 5]

สนุกมากสมคำร่ำลือ อ่านแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียว ตัวละครมีมิติน่าสนใจทุกตัว การวางพล็อตของนักเขียนทำให้รู้สึกลุ้นตลอดเวลา คาดเดาได้ยาก พออ่านจนจบแล้วคืออ้าปากค้าง อยากกราบนักเขียนเลย เป็นเรื่องแรกของหม่าป๋อหยงที่ได้อ่าน และก็ทำให้กลายเป็นแฟนนิยายของนักเขียนเลยทันที
สำหรับสำนวนแปลอ่านแรกๆ อาจจะขัดๆ ไม่คุ้นชินไปบ้าง แต่พอชินแล้วก็รู้สึกเหมาะสมกับเซ็ตติ้งของเรื่องดี

[nana🐱 · Rating 5 out of 5]

ง่วงประมาณช่วงแรก ๆ อาจจะด้วยสำนวนการแปลด้วย หลังจากนั้นอ่านต่อแบบ non-stop สนุกมาก ลุ้นมาก เป็นนิยายสืบสวนสอบสวนที่มีฉากหลังเป็นสมัยราชวงศ์ถัง ตัวเอกเก่งมาก เป็นคนที่เทา ๆ ไม่ได้ดีแบบพระเอกขี่ม้าขาว แต่ก็ไม่ได้ชั่วช้าแบบทรราช

[Kamons · Rating 4 out of 5]

สนุกดี สมกับที่หลายๆมคนเชียร์ ไม่ขอเรียกว่านิยายอ่านบันเทิงใจหรืออ่านฆ่าเวลานะ เพราะต้องตั้งใจอ่านนึกภาพ คิดตาม ติดตามใช้สมองมีสมาธิกับเรื่องนี้พอสมควร แต่ก็คุ้มค่าความสนุกอยู่ เรื่องดำเนินเร็วและมีหักมุมตลอด มีอะไรมากกว่าตามหาผู้ร้ายเฉยๆ จบเล่ม 1 ได้น่าตามต่อมากๆ

[Tippy Chee · Rating 5 out of 5]

อ่านแล้วเหนื่อย มันจะลุ้นอะไรเบอร์นี้ มีเรื่องพลิกล็อกได้ตลอด ฉากไล่ล่าคือมันส์มาก อ่านๆ ไป มีเผลอกลั้นหายใจไม่รู้ตัว จังหวะยิงมุกก็กำลังดีเลย หนุก ๆ ซื้อมาดองไว้นานเพิ่งมีเวลาขุดมาอ่าน หนุกจริง อย่างที่ทุกคนรีวิว นั้นล่ะ

[Nuttawat Kalapat · Rating 4 out of 5]

ส่วนตัวคิดว่าแนวนี้คือแนวคนแก่นะ
สไตล์จีน จ๋าเลย ตัวละครแอบเยอะ
แถมยาวด้วย

สิ่งที่สะกด ก้คือบทแบบเหลี่ยมใส่กันแบบเกมออฟโทรน กับความเท่ความเก่งของพระเอกอะ
และฝั่งตัวร้ายก้น่าสนใจ

สรุปคือตัวละครมีมิติ แต่ต้องอ่านช้าๆนิดนึงบทแน่นเกิ้น

[Bo Kwanchanok · Rating 4 out of 5]

สนุก พระเอกเก่ง เดินเรื่องเร็ว

[Theerata Intharathat · Rating 5 out of 5]

It’s like reading while someone’s breathing on my neck, ready to beat me to death! i appreciate xiaojing’s ethic, hope things get even more exhilarating im so ready

[Tee's Tree · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก มันสุดๆ ไม่ต้องหลับต้องนอน

[Narumol Keattiwongskul · Rating 2 out of 5]

ความเห็นส่วนตัวนะคะไม่คุ้นกับสำนวนการแปลแบบใช้สรรพนาม "มัน" ตลอดทั้งเล่ม ทำให้อ่านแล้วไม่สนุก เลยให้ 2 ดาว

[Rainy Seson · Rating 4 out of 5]

ตัวละครเยอะ ชื่อจีน ชื่อคน หน่วยงาน ชื่อเมือง ต่างๆเยอะแยะไปหมด เกือบเทไปหลายรอบ แต่พอเริ่มจำได้ น่าจะครึ่งของเล่มแรก หลังจากนั้นก้อว่างไม่ลงเลย

[ninuay · Rating 5 out of 5]

5/5 เป็นนิยายจีนเรื่องแรกที่เคยอ่านในชีวิตนี้ สนุกมากกก ดำเนินเรื่องเร็ว ฉากแอคชั่นคือลุ้นตามสุด ๆ

[Boon · Rating 5 out of 5]

วางไม่ลงจริงๆ ตัวละครซับซ้อน ฉากและเนื้อเรื่องเร้าใจ และก็แปลได้ดีมากๆครับ