De qualastofont

by Herman Brusselmans

De qualastofont is een kleine roman over grootse mensen, onder anderen professor Carlos Gardeboe, zn vader Sylvain, zn moeder Vanessa, zn grootmoeder Appolonia, buurman Eypels, tante Sylvia, het meisje Pinky, auteur Bertus Lomp, een vaag ik-personage, en enige andere nitwits.
De professor werkt gestaag verder aan een belangrijk onderzoek, maar eerst is er nog een lang weekend, zodat hij zich kan ontspannen, middels restaurantbezoek, een voetbalwedstrijd, een reisje naar Maastricht en dergelijke niet zo wereldschokkende maar eventueel rust brengende bezigheden.
Dan blijkt echter dat niet alles loopt zoals een menselijk wezen het wil. Men dient rekening te houden met het lot en de grillen ervan, het toeval en zijn vreemde kuren, en met de beperktheid van het eigen brein, die de denkkracht vaak geweld aandoet. En waar geweld begint, daar eindigt het ook.
De qualastofont is een spannend, schrijnend, tragikomisch boek over de onmacht van het individu op een langzaam naar de haaien zinkende planeet.
Herman Brusselmans hoopt met deze concieze doch prachtige roman de AKO Literatuurprijs te winnen.

Herman Brusselmans (1957) publiceerde meer dan zestig andere boeken. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver.

`Herman Brusselmans is een fenomeen. Knack

Genres: Fiction, Literature

175 pages, Kindle Edition

First published August 20, 2013

About the author

Herman Frans Martha Brusselmans is een Vlaamse schrijver.

Herman Brusselmans in de Nederlandstalige Wikipedia

Herman Brusselmans in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Herman Brusselmans bij "Schrijversgewijs"


Herman Frans Martha Brusselmans is a Flemish writer.

Herman Brusselmans in the English Wikipedia

Reviews

[Lena · Rating 2 out of 5]

het had niet gemoeten voor mij

[Martijn Van · Rating 2 out of 5]

Brusselmans schrijft als een standup comedian. Afvuren en maar kijken wat blijft plakken. Soms raakt hij een diepte laag, soms niet. In dit geval niet.

[Marnix Verplancke · Rating 1 out of 5]

Er zijn studenten die beweren dat ze hun cursus studeren door hem ‘s avonds onder hun hoofdkussen te leggen. Klein bier in vergelijking met de manier waarop Brusselmans boeken schrijft: door na zijn laatste sigaret het hoofd op een een pak onbeschreven papier en een pen te laten rusten. Of zo lijkt het afgaande op zijn laatste roman toch. Op automatische piloot heeft hij het hier over de manier waarop een wetenschapper een verlengd weekend zoek maakt: door naar het voetbal te gaan, zijn vroeg demente tante te bezoeken en met zijn oma naar Maastricht te trekken omdat ze de fantastische schrijver Bertus Lomp wil pijpen. Op de cruciale momenten valt er iemand van de trap en het eindigt allemaal in bloed en tranen. Verder bevat dit boek eeuwige waarheden als dat goeie vrouwen niet aan appelbomen groeien en dat die bomen trouwens ook niet meer als vroeger zijn, zeker wanneer je er rekening mee houdt dat een goeie vrouw een champagnefles kan ontkurken met haar kleine schaamlippen. Waarom dan toch die ene ster? Omdat er af en toe toch iets sprankelt, zoals in de stelling dat het leven als een konijnenpijp is: het is pas prettig wanneer je onder de grond zit met een wortel in de buurt.

[Jarn Meesters · Rating 3 out of 5]

De fascistische, racistische, seksistische, homofobe (en meer van dat soort foute zaken) Carlos Gardeboe is qualastofontonderzoeker aan een universiteit.
Al werd pas duidelijk op het einde van het boek wat de qualastofont precies is.
Er gebeurden willekeurige vergezochte dingen, van het helpen van een stikkende koe tot een uitje naar Maastricht samen met die krankzinnige grootmoeder van hem.

Ik heb nog nooit hardop moeten lachen bij het lezen van een boek, maar Herman Brusselmans heeft het toch wel klaargekregen.
Ook al was het soms oersaai en langdradig, was het toch speciaal geschreven.
Hij heeft een unieke schrijfstijl die toch wel iets heeft, en dat maakt het dan weer beter.

Iemand die wel houdt van wat donkere, ietwat gekkere humor moet dit boek zeker gelezen hebben.
Ook al was ik soms verveeld door de langdradigheid, zette het uitkijken naar die gekke humor me toch weer door!

Absoluut geen slecht boek, zeker aan te raden.

[Hendrik Dejonckheere · Rating 1 out of 5]

Ik heb het nog eens geprobeerd maar Brusselmans is de meest nihilistische schrijver in het Nederlands taalgebied, hij heeft echt niets te vertellen en doet dat in de stijl van een tweejarige die nog niet geheel zindelijk is. Waarom deze man de kans krijgt om tig boeken uit te geven is mij een raadsel. Zijn verschijning in de media moet daar debet aan zijn, zijn boeken in ieder geval niet.

[Cedric Steenssens · Rating 4 out of 5]

Profaan en existentieel, of misschien: gewoon goe vettig. Een goede portie Brusselmans is altijd een plezier. Absurde personages, idem plot. Ik schaterlach me doorheen zijn boeken en ook bij deze was dat niet anders, althans, als de gedachten niet te zeer afdwalen naar het unieke qualastofontonderzoek.

[J · Rating 2 out of 5]

2,5☆
Niet goed wetende wat nu eigenlijk te denken over deze roman.
Omtrent Brusselmans zijn talenten om zaken te beschrijven heb ik niks op aan te merken. Waar ik me wel vragen bij stel, is bij zijn opbouw van het verhaal. Deze was namelijk zeer oppervlakkig.

[Gerard Kluter · Rating 3 out of 5]

Om mijn behoefte aan banaliteit te bevredigen. Altijd goed geschreven.

[Nicholas Mestdagh · Rating 1 out of 5]

Regelmatig lekker gelachen in het begin van het boek. Halverwege moeten aan de kant leggen. Het werd gewoon strontvervelend. Eentje voor het recyclage park.

[Franky · Rating 2 out of 5]

Ik heb het boek De qualastofont. in een avond en de daar op volgende ochtend gelezen, dit deed ik niet omdat ik het boek zo geweldig vind. Het is voor mij duidelijk dat dit niet Brusselmans op zijn best is, daarvoor heeft het boek te weinig diepgang, het boek heeft jammer genoeg geen echt verhaal. Het boek gaat over een simpel weekend van Carlos Gardeboe die samenwoont met zijn ouders en oma, en als professor zijnde voelt Carlos zich te goed voor zijn gezin, hij lijkt zich zelfs te goed voelen voor het vrouwvolk. Door Carlos Gardeboe zijn maagdelijkheid heeft dit boek heel wat slechte grappen en vreeslijke opmerkingen voor de vrouw (classic Brusselmans). Een van de redenen om voor mij het boek te blijven lezen is dat ik graag wou weten of Carlos eindelijk zijn maagdelijkheid zou verliezen en wat de qualastofont nu precies was, beide vragen kregen een teleurstellend antwoord. De qualastofont bleek een monster te zijn en wordt in de laatste pagina's gebruikt om het boek teleurstellend af te sluiten. Ik ben altijd geneigd om te zeggen dat iedereen Brusselmans moet lezen, jammer genoeg kan ik dat niet zeggen over De qualastofont. Want het boek heeft jammer genoeg geen verhaal en heeft maar een functie, en dat is het uiten van Brusselmans zijn frustratie. Hierdoor voelt het boek meer aan als een preek en niet als een echt boek.

[Fabian · Rating 1 out of 5]

Om iemand anders te citeren: dit is niet geschreven, het is getypt.
Of om nog iemand anders te citeren: het heeft gelukkig niet veel gekost.

Dit was de eerste van Brusselmans die ik las, en toegegeven, misschien niet de beste keuze. Maar wat moet je ook kiezen? Blijkbaar is er zo veel rommel dat je al geluk moet hebben om een goede vast te hebben (De man die werk vond? Ik weet het niet).

Dat er geen plot is, tot daaraan toe, dat ben ik gewend van andere romans. Maar dat ieder personage dezelfde woordenschat heeft die nota bene door niemand gebruikt wordt ("kanis", "weder", iemand?) en iedereen maar doorleutert over preuten, nee, bedankt.

Desondanks zaten er wel enkele grappige dingen in (vergelijkingen, observaties). Het probleem is: na vijf bladzijden steekt de humor tegen. Je leest telkens hetzelfde type grappen. Pff. En waarom zou je dan nog verder lezen? Voor de plot lees ik het al niet, maar waarvoor dan wel?

Ik ga mijn tijd wel spenderen aan iets anders.

Ter info voor mezelf: ik ben ongeveer halverwege geraakt, tot iets van een pagina 82 of zo.

[mcq · Rating 1 out of 5]

Dat je door een brij onzinnigheid en vunzigheid heen moet is bekend, maar ik vond dit boek echt oeverloze onzin. Je hoopt nog dat er kleine verbanden of een interessant plot te vinden zijn maar neen. Brusselmans zei over deze roman: 'ik streef er meer en meer naar om van de taal mijn hoofdpersonage te maken’, maar dat is dan mooi mislukt. Het taalgebruik in het boek wijkt niet af van andere Brusselmans boeken en de betekenis van het zelfverzonnen woord qualastofont, waar het boek toch aan op wordt gehangen, is niet creatief noch zorgt het voor een goed einde. Tot mijn spijt vind ik 'De qualastofont' een dikke onvoldoende.

[JorritVanGenechten · Rating 2 out of 5]

Eigenlijk was heel het verhaal ongeveer hetzelfde, een boerenzoon die professor was geworden aan de universiteit van Gent, waar hij een onderzoek deed naar de qualastofont. Heel het verhaal bleef hij opscheppen over dat hij de qualastofont aan het onderzoeken was. Verder speelde het verhaal zich af over 4 dagen van de professor en weten we pas op het einde wat de qualastofont is. Het taalgebruik van Brusselmans was natuurlijk te verwachten maar zoveel nu ook weer niet. Er komen heel veel herhalingen in het boek voor zoals liederen, iemand die van de trap valt, vulgaire taalgebruik en zeker ook de clichés worden aangehaald.

[Dirk Van de Velde · Rating 5 out of 5]

De qualastofont is weer een typisch geschreven boekje van de overbekende auteur Herman Brusselmans. We volgen de avonturen van Carlos Gardeboe, een professor aan de universiteit die onderzoek doet naar de qualastofont. Wat die qualastofont is wordt pas duidelijk op de laatste bladzijden, maar het bepaalt wel het einde van het verhaal. Daarom is deze sleutelrol allesbepalend voor het verloop en het einde van het verhaal. Het boekje telt slechts 176 bladzijden maar is weer een typisch boekje in de stijl van de bekende schrijver.

[Jeannic Ruth · Rating 3 out of 5]

Over het algemeen lees ik toch relatief veel negatieve feedback over Brusselmans zijn werk. Dit was het eerste boek van Brusselmans dat ik las. En vond het eerlijk gezegd fijn om te lezen. Brusselmans zijn onverschillige stijl bevalt mij wel. Ik moest ook verscheidene keren lachen met een paar passages. Wat mij wel bekoort omdat dit de eerste keer was dat een boek mij liet lachen. Dus ben ik zeker tevreden over dit boek!

[Tjibbe Wubbels · Rating 3 out of 5]

Meer van hetzelfde van Brusselmans. Prima vermaak met enkele ferme zinnen die je toch maar even in je achterzak kan steken, bijvoorbeeld:

'Je weet, Sylvain,' zei de dierenarts, 'dat ik in zekere zin een alcoholicus ben, dus geef naar goeie gewoonte maar het sterkste wat je in huis hebt'

en:

Hij meende dat er maar één remedie was die op dat moment een zekere waarde had: een pilsje.

[Dirk Dierickx · Rating 1 out of 5]

Ik heb al veel Brusselmans gelezen en normaal gezien kan ik wel genieten van zijn boeken. Het was echter een tijdje geleden dat ik een van zijn nieuwe boeken had gelezen, dit boek kreeg ik kado, de uitstekende kans om Brusselmans te herontdekken?
Wat een rommel, en daarmee is alles gezegd. Ik ga snel 'Zijn er nog kanalen in Aalst' of de 'Ex' reeks herlezen om dit zo snel mogelijk te vergeten.

[Christoph Segers · Rating 3 out of 5]

't Is Brusselmans, dus heel veel woorden voor heel weinig plot. Af en toe spitant, meer dan eens verwaarloosbaar. Weeral genoeg van de man gelezen om een decennium, want waarom dit boek de toch wel vrij lovende kritieken verdient, blijft, voor mij althans, een raadsel.

[Jan · Rating 3 out of 5]

Na Mijn haar is lang is dit weer een veel betere Brusselmans. Zijn boeken moet je niet lezen voor het plot maar de situaties, gedachten en dialogen zijn vaak hilarisch. Ik stond weer te gniffelen in de metro.

[Michelle · Rating 5 out of 5]

LOL

[Gwen Vanderhaegen · Rating 2 out of 5]

Wat mij betreft is 2013 absoluut geen topjaar voor Herman...

[Lennert Holvoet · Rating 4 out of 5]

Typisch Brusselmans. Veel woorden, geen plot, maar dat is ook niet echt nodig.
Ik weet niet hoe Brusselmans het doet, maar hij blijft me boeien, ook al komt het meeste op hetzelfde neer.

[Nikki · Rating 3 out of 5]

Niets om het lijf, maar ik vind Herman Brusselmans leuk.

[Ger Bothmer · Rating 4 out of 5]

Typisch Brusselmans. Over de zinloosheid van het leven, in casu dat van professor Gardeboe. Doet me denken aan 'de man die werk vond'.

[Dirk De · Rating 3 out of 5]

Typisch Brusselmans, no more, no less.
Het leest vlot en snel én daarmee is het belangrijkste gezegd.

[Jonathan · Rating 3 out of 5]

Hmm I don't know.. Two stars; or three? There are good parts but other ones are just like... 'ok then'. The fact is that the style of writing is more likely unique and fluent readable.