Een gewezen dirigent schrijft brieven aan een zoon die hij jaren geleden achterliet, een jonge zangeres gaat op zoek naar applaus, maar oogst enkel gemis. Tussen feit en fictie, opera en werkelijkheid, schuilt een stilte die de oren teistert en zich uitstrekt van een herfstig Parijs tot de groezelige achterkamers van een Berlijnse nachtclub.
Twee verhalen wisselen elkaar af in een roman die soms wel en soms niet op een opera lijkt.
Citaat : Ze spreidde haar handen op het withouten tafelblad, keek naar de grote foto’s van zichzelf aan de muur. Hij had ze op canvas laten afdrukken. Zo leek ze wel een stilleven, een zeventiende-eeuwse hoer die al lang dood had moeten zijn. Dit was niet haar thuis. Ze was er niet vaak genoeg om er te wonen. Haar huis was haar handtas, zei ze altijd. Review : In Ook bomen slapen van de Vlaamse schrijfster, muzikante en dramaturge Annemarie Peeters opent een slapende boom zijn ogen. Een gewezen dirigent schrijft ontbeantwoorde brieven naar een zoon die hij jaren geleden achterliet. In een andere stad, in een andere tijd, verlangt een jonge zangeres wanhopig naar applaus. Ze verlaat haar geliefde en vlucht vooruit, maar het verleden haalt haar in. De roman, die doorspekt is van opera, is onderverdeeld in een proloog, drie aktes en een epiloog. De stemmen wisselen elkaar af in een woordenconcert vol klanken dat soms wel en soms niet op een opera lijkt. Vooral de boom die als personage wordt ingevoegd geeft een extra dimensie aan het verhaal. Tussen feit en fictie, opera en werkelijkheid, zweeft een verhaal dat zich uitstrekt van een herfstig Parijs tot de groezelige achterkamers van een Berlijnse nachtclub. De eerste akte opent met brieven van Corneille aan zijn zoon. Ergens in de verte is Corneille, gebaseerd op de Belgische dirigent Maurice Corneil de Thoran, (Luik, 15 januari 1881 - Brussel, 6 januari 1953), die vanaf 1936 directeur van de Muntschouwburg in Brussel was. Corneille vertelt aan zijn afwezig blijvende zoon het verhaal van de slapende boom een grote plataan die op de binnenplaats voor zijn flat staat en die wakker wordt . Hij voelt zich in hoge mate geviseerd door de boom. De brieven van Corneille aan zijn zoon worden afgewisseld door het verhaal van Ofelia, een operazangeres die haar partner verlaat om in Berlijn te gaan wonen. Ze heeft het voornemen daar een wereldcarrière op te bouwen. Haar verhaal mag dan ook vol muziek zitten, toch is ook de ellende alom. Ook bomen slapen is een heel origineel en mooi geschreven werk, dat de poëet en de melomaan in de lezer heel aangenaam wekt.
Een moeilijk boek om te beoordelen vind ik... Bij momenten beklijvend en knap geschreven maar voor mij was het ‘briefverhaal’ te eentonig, te vlak. Heel sterk einde. Wel benieuwd naar een volgend boek van deze auteur.